بيماري و اندوه
حضرت رسول (ص): اگر سه چيز در آدميزاد نبود، هيچ چيز سر او را فرود نمي آورد: بيماري ،تهي دستي و مرگ. اين ها همه در انسان هست و با اين حال، انسان همچنان گستاخ است. (الخصال ،صفحه 113، حديث 89)امام علي (ع): هان! يكي از گرفتاري ها ، تهي دستي است. سخت تر از تهي دستي، بيماري تن است و سخت تر از بيماري تن، بيماري دل. (نهج البلاغه، الحكمه 388)
حضرت رسول (ص): بيماري، گناهان را محو مي كند. (جامع الاحاديث، صفحه 85)
حضرت رسول (ص): لحظه هاي درد، [ آثار] لحظه هاي گناه را از ميان مي برد. (جامع الاحاديث ،صفحه 86)
حضرت رسول (ص): انسان مومن، چون بيماري به وي برسد و خداوند، او را عافيت دهد، اين بيماري، كفاره گناهان گذشته او و مايه اندرز براي آينده اوست. (تهذيب الكمال ،جلد 14،صفحه 87)
حضرت رسول (ص): بنده چون بيمار شود، خداوند به فرشتگان خويش چنين وحي كند: اي فرشتگانم! من بنده ام را به بندي از بند هاي خويش گرفتار ساخته ام. اينك اگر جانش را بستانم، او را مي آمرزم و اگر او را عافيت بخشم، در حالي از بستر بر مي خيزد كه هيچ گناهي ندارد. (المستدرك علي الصحيحين، جلد 4، صفحه 348، حديث 7871)
حضرت رسول (ص): گاه به بنده خدا برخي از مصائب مي رسد تا در حالي بر زمين گام بردارد كه هيچ گناهي بر وي نيست. (مكارم الاخلاق ،جلد 2 ،صفحه 173، حديث 2433)
حضرت رسول (ص): اي علي! ناله مومن [ به گاه بيماري] "سبحان الله" گفتن است، فريادش "لا اله الا الله" گفتن، خفتنش بر بستر، عبادت است و از پهلو به پهلو چرخيدنش، جهاد در راه خداست و اگر بهبود يابد، در حالي در ميان مردم راه مي رود كه هيچ گناهي بر او نيست. (كنز العمال، جلد3، صفحه 311، حديث 6705)
امام سجاد (ع) -خطاب به بيماري كه بهبود يافته بود-: پاك شدن از گناهان، بر تو مبارك باد! خداوند ،تو را ياد كرده است. او را ياد كن، و از تو در گذشته است، او را سپاس گوي.
حضرت رسول –خطاب به سلمان- : اي سلمان! اگر بيمار شوي، در بيماري ات سه فايده است: تو به ياد خداي - تبارك و تعالي - هستي؛ دعايت در اين حال، مستجاب است؛ و بيماري، هيچ گناهي را در تو نمي گذارد، مگر اين كه آن را فرو مي ريزد. خداوند تو را تا پايان مهلتت از بيماري به سلامت بدارد. (بحار الانوار، جلد 77، صفحه 60 ، حديث 3)
امام باقر (ع): آن گاه كه خداوند اراده كرده باشد، بنده اي را كه گناهي دارد، گرامي بدارد؛ وي را به بيماري گرفتار مي سازد. (الكافي ،جلد 2، صفحه 444 ،حديث1)
امام صادق (ع): بيداري يك شب به علت بيماري يا درد، برتر و پر پاداش تر از عبادت يك سال است. (الكافي، جلد 3، صفحه 114، حديث6)
حضرت رسول (ص): اگر مومن از حال خويش در ناتن درستي آگاه بود، هرگز دوست نداشت كه از اين ناتن درستي جدا شود. (ارشاد القلوب، صفحه 42)
حضرت رسول (ص): انسان، گاه داراي مرتبه اي در پيشگاه خداوند است كه با عمل خويش، بدان نمي رسد تا آن هنگام كه به ابتلاي در جسم خود، آزموده شود و بدين واسطه، بدان مرتبت برسد. (الدعوات، صفحه 172،حديث 483)
حضرت رسول (ص): بيماري، هديه هايي از جانب خداوند به بنده است. پس محبوب ترين بندگان نزد خداوند، كسي است كه بيشترين هديه به وي رسيده باشد. (الفردوس، جلد 1، صفحه 123، حديث 422)
حضرت رسول (ص): اندوه، نيمي از پيري است. (بحار الانوار، جلد 82، صفحه 180، حديث 25)
حضرت رسول (ص): هر كس اندوه (و دغدغه اش) فراوان شود، بدنش بيمار گردد. (تحف العقول، صفحه 58)
امام علي (ع): اندوه، بدن را فرسوده مي كند. (غرر الحكم ،حديث 609)
