پس اینترنت دوست دارین...آره ؟! دوست دارین که بهش وصل شین ؟! برای شماهایی که تو خونه تون یه کامپیوتر دارین و چه با Dial-Up یا ADSL به اینترنت وصل میشین زیاد مشکلی نباید باشه...
ولی برای اون دسته ایی که چند تا کامپیوتر تو خونه دارن ولی فقط یکیشون به اینترنت وصل هستش چی ؟! اونا چطور باید کاری کنن تا بتونن بقیه ی کامپیوترها رو بدون نیاز به قطع کردن اینترنت از اولیه به شبکه وصل کنن ؟!
چی میشه اگه یه وقت بخوان گوشی نویی رو که خریدن رو به اینترنت وصل کنن ولی تو خونه فقط یه اتصال با مودم ADSL هستش ؟! حاضرین سر اینکه کی چه وقت از اینترنت اتصال کنه دعوا و کتک کاری کنین (من خودم با این موافقم !) یا اینکه گیس و کشی کنین ؟!
وقتی مشکل بزرگتر بشه چی ؟! چی میشه وقتی که یه شرکت داشته باشین و توش 300 تا کامپیوتر چپونده باشین و بعدش بخواین این کامپیوترها رو نه تنها به اینترنت متصل کرده بلکه یک سری محدودیتها رو هم روشون اعمال کنین ؟!
اگه بخوام از بین انواع و اقسام راههای به اشتراک گذاری اینترنت، اوناییشون رو که خوب و راحت هستند رو نام ببرم، میشه به سه حالت روبرو اشاره کرد : ICS , NAT و Proxy Server ها
حالا اگه حالشو دارین بشینین تا از سیر تا پیاز قصه رو براتون بگم که شامل توضیح در مورد هرکدوم (توضیحات یه کم پهناور !) و پیاده سازی هر کدوم (توضیحات کوچولو موچولو !) هستش...خب ! بزن بریم !
این مقاله در حالت عملی به سه قسمت اصلی تقسیم میشه :
1.در قسمت اول مطمئن میشیم که سرویس ICS بر روی سیستم عامل ویندوز روشن شده یا نه !
2.بعدش میایم و خود ICS رو اعمال و پیاده سازی میکنیم !
3.آخرشم نیم نگاهی به مقوله ی Port Forwarding در ICS میندازیم !
Microsoft برای اینکه اقدام به راحت کردن اشتراک گذاری اتصال به اینترنت برای کاربران آماتورش بکنه اومده و سرویس ملوثی رو به نام ICS و یا همون Internet Connection Sharing فعال کرده ! کار این سرویس چیه ؟! وقتی که روی Connection یی که شما رو به اینترنت وصل میکنه این سرویس رو فعال کنین، کامپیوتر شما تبدیل به یک DHCP Allocator و یک DNS Proxy میشه (توضیح میدم چیه !) و سپس هر کامپیوتری رو که برای دسترسی به اینترنت بهش وصل میشه رو میتونه متصل کنه.
برای اینکه شما بتونین یک کامپیوتر متصل به اینترنت رو تبدیل به یک ICS Server بکنین باید حواستون به چند تا چیز باشه که مهمترینش اینه که شما باید دو تا Connection داشته باشین که یکیش شما رو به مودم ADSL متصل میکنه (یا هر ارتباطی به اینترنت) و دیگری شما رو به شبکه ی داخلی خونگیتون.
یه بار من اسکل شده بودم و تمام روز رو داشتم سعی میکردم که روی تک کارت شبکه ایی که دارم گزینه ی ICS رو پیدا کنم و هر چی بیشتر میگشتم کمتر پیدا میکردم ! یادتون باشه که اگر ارتباط شما از نوع Dial-Up هستش فقط یک کارت شبکه کافیه و شما باید گزینه ی ICS رو فقط روی ارتباط Dial-Up یی که ساختین تنظیم کنین ولی اگر با مودم ADSL یی به اینترنت وصل میشین که ارتباطش با کامپیوتر شما از نوع LAN باشه باید حواستون جمع باشه که حتما یک کارت شبکه ی دیگر هم برای ارتباط دادن کامپیوترهای شبکه ی داخلی تون با شبکه ی خارجی (اینترنت) داشته باشین...
وقتی که یک سیستم تبدیل به ICS Server میشه چندین وظیفه رو باید به عهده بگیره...یکی از اون وظایف تحلیل نام هستش : فکر کنین که شما همه ی کارها رو کردین و به کمک ICS Server به اینترنت وصل هستین و بعدش میاین و توی Web Browser تون آدرس سایت رو وارد میکنین...این نام باید در ابتدا تحلیل بشه ولی مشکل اینجاست که ICS Server ما ممکنه اصلا یک DNS Server نباشه، پس عمل تحلیل نام چطوری صورت میگیره ؟!
در اینحالت ICS Server ما تبدیل به یک DNS Proxy میشه بدین معنی که میاد و از آدرس DNS Server خودش (که به هنگام وصل شدن به ISP بهش اختصاص داده شده) استفاده میکنه و عمل تحلیل نام رو به صورت Proxy انجام میده و هنگامی که آدرس IP رو به دست آورد از اون برای وصل شدن به سایت استفاده خواهد کرد.
موضوع دیگری که میمونه چگونگی آدرس دهی به کلاینتهای ICS Server هستش...هنگامیکه کامپیوتری که به اینترنت وصل هستش تبدیل به یک ICS Server هم میشه، خود سیستم عامل ویندوز این کامپیوتر رو تبدیل به یک DHCP Allocator هم میکنه....DHCP Allocator در واقع مثل سرویس DHCP یی هستش که هزاران بار تضعیف شده و به غیر از یک بازه ی 256 تایی (که 254 تاش عملا در دسترس هستند) نمیتونه آدرس بیشتری رو بده...
این یعنی چی ؟! یعنی اینکه وقتی شما به عنوان یک کلاینت به ICS Server وصل میشین، آدرسی بین دو بازه ی 192.168.0.1 الی 192.168.0.254 به همراه Subnet Mask یی برابر 255.255.255.0 به کارت شبکه ایی که شما رو به ICS Server متصل کرده، اختصاص پیدا میکنه.
ایول ! گرفتین ! نه ؟! مطمئنا متوجه یکی از ضعفهای سگ خفن ICS شدین و اینکه چرا مایکروسافت اونرو برای آماتورها پیاده سازی کرده : ICS فقط میتونه به 254 تا کامپیوتر آدرس بده بدین معنی که اگر شبکه ی بزرگی داشته باشین (مثلا بیشتر از 300 تا کامپیوتر توش باشه) نمیتونین از ICS برای به اشتراک گذاری اینترنت استفاده کنین... در چنین مواردی مجبور میشین تا به سناریوهایی همچون NAT و یا Proxy Server روی بیارین که در مقالات بعدی بهشون اشاره میکنم.
در ضمن ! یادتون نره که ICS در اولین قدم میاد و آدرس 192.168.0.1 رو به آداپتر شبکه ی داخلی شما اختصاص میده...پس میشه گفت که یکی از راههایی که متوجه بشیم درست همه چیز رو تنظیم کردیم اینه که ببینیم آدرس آداپتر شبکه ی داخلی ما به 192.168.0.1 تبدیل شده باشه. و حتما یادتون نره که اگر قبلا به صورت دستی به این آداپتر آدرسی رو اختصاص دادین، حتما اونرو تبدیل به حالت Automatic کنین.
ولی برای اون دسته ایی که چند تا کامپیوتر تو خونه دارن ولی فقط یکیشون به اینترنت وصل هستش چی ؟! اونا چطور باید کاری کنن تا بتونن بقیه ی کامپیوترها رو بدون نیاز به قطع کردن اینترنت از اولیه به شبکه وصل کنن ؟!
چی میشه اگه یه وقت بخوان گوشی نویی رو که خریدن رو به اینترنت وصل کنن ولی تو خونه فقط یه اتصال با مودم ADSL هستش ؟! حاضرین سر اینکه کی چه وقت از اینترنت اتصال کنه دعوا و کتک کاری کنین (من خودم با این موافقم !) یا اینکه گیس و کشی کنین ؟!
وقتی مشکل بزرگتر بشه چی ؟! چی میشه وقتی که یه شرکت داشته باشین و توش 300 تا کامپیوتر چپونده باشین و بعدش بخواین این کامپیوترها رو نه تنها به اینترنت متصل کرده بلکه یک سری محدودیتها رو هم روشون اعمال کنین ؟!
اگه بخوام از بین انواع و اقسام راههای به اشتراک گذاری اینترنت، اوناییشون رو که خوب و راحت هستند رو نام ببرم، میشه به سه حالت روبرو اشاره کرد : ICS , NAT و Proxy Server ها
حالا اگه حالشو دارین بشینین تا از سیر تا پیاز قصه رو براتون بگم که شامل توضیح در مورد هرکدوم (توضیحات یه کم پهناور !) و پیاده سازی هر کدوم (توضیحات کوچولو موچولو !) هستش...خب ! بزن بریم !
این مقاله در حالت عملی به سه قسمت اصلی تقسیم میشه :
1.در قسمت اول مطمئن میشیم که سرویس ICS بر روی سیستم عامل ویندوز روشن شده یا نه !
2.بعدش میایم و خود ICS رو اعمال و پیاده سازی میکنیم !
3.آخرشم نیم نگاهی به مقوله ی Port Forwarding در ICS میندازیم !
Microsoft برای اینکه اقدام به راحت کردن اشتراک گذاری اتصال به اینترنت برای کاربران آماتورش بکنه اومده و سرویس ملوثی رو به نام ICS و یا همون Internet Connection Sharing فعال کرده ! کار این سرویس چیه ؟! وقتی که روی Connection یی که شما رو به اینترنت وصل میکنه این سرویس رو فعال کنین، کامپیوتر شما تبدیل به یک DHCP Allocator و یک DNS Proxy میشه (توضیح میدم چیه !) و سپس هر کامپیوتری رو که برای دسترسی به اینترنت بهش وصل میشه رو میتونه متصل کنه.
برای اینکه شما بتونین یک کامپیوتر متصل به اینترنت رو تبدیل به یک ICS Server بکنین باید حواستون به چند تا چیز باشه که مهمترینش اینه که شما باید دو تا Connection داشته باشین که یکیش شما رو به مودم ADSL متصل میکنه (یا هر ارتباطی به اینترنت) و دیگری شما رو به شبکه ی داخلی خونگیتون.
یه بار من اسکل شده بودم و تمام روز رو داشتم سعی میکردم که روی تک کارت شبکه ایی که دارم گزینه ی ICS رو پیدا کنم و هر چی بیشتر میگشتم کمتر پیدا میکردم ! یادتون باشه که اگر ارتباط شما از نوع Dial-Up هستش فقط یک کارت شبکه کافیه و شما باید گزینه ی ICS رو فقط روی ارتباط Dial-Up یی که ساختین تنظیم کنین ولی اگر با مودم ADSL یی به اینترنت وصل میشین که ارتباطش با کامپیوتر شما از نوع LAN باشه باید حواستون جمع باشه که حتما یک کارت شبکه ی دیگر هم برای ارتباط دادن کامپیوترهای شبکه ی داخلی تون با شبکه ی خارجی (اینترنت) داشته باشین...
وقتی که یک سیستم تبدیل به ICS Server میشه چندین وظیفه رو باید به عهده بگیره...یکی از اون وظایف تحلیل نام هستش : فکر کنین که شما همه ی کارها رو کردین و به کمک ICS Server به اینترنت وصل هستین و بعدش میاین و توی Web Browser تون آدرس سایت رو وارد میکنین...این نام باید در ابتدا تحلیل بشه ولی مشکل اینجاست که ICS Server ما ممکنه اصلا یک DNS Server نباشه، پس عمل تحلیل نام چطوری صورت میگیره ؟!
در اینحالت ICS Server ما تبدیل به یک DNS Proxy میشه بدین معنی که میاد و از آدرس DNS Server خودش (که به هنگام وصل شدن به ISP بهش اختصاص داده شده) استفاده میکنه و عمل تحلیل نام رو به صورت Proxy انجام میده و هنگامی که آدرس IP رو به دست آورد از اون برای وصل شدن به سایت استفاده خواهد کرد.
موضوع دیگری که میمونه چگونگی آدرس دهی به کلاینتهای ICS Server هستش...هنگامیکه کامپیوتری که به اینترنت وصل هستش تبدیل به یک ICS Server هم میشه، خود سیستم عامل ویندوز این کامپیوتر رو تبدیل به یک DHCP Allocator هم میکنه....DHCP Allocator در واقع مثل سرویس DHCP یی هستش که هزاران بار تضعیف شده و به غیر از یک بازه ی 256 تایی (که 254 تاش عملا در دسترس هستند) نمیتونه آدرس بیشتری رو بده...
این یعنی چی ؟! یعنی اینکه وقتی شما به عنوان یک کلاینت به ICS Server وصل میشین، آدرسی بین دو بازه ی 192.168.0.1 الی 192.168.0.254 به همراه Subnet Mask یی برابر 255.255.255.0 به کارت شبکه ایی که شما رو به ICS Server متصل کرده، اختصاص پیدا میکنه.
ایول ! گرفتین ! نه ؟! مطمئنا متوجه یکی از ضعفهای سگ خفن ICS شدین و اینکه چرا مایکروسافت اونرو برای آماتورها پیاده سازی کرده : ICS فقط میتونه به 254 تا کامپیوتر آدرس بده بدین معنی که اگر شبکه ی بزرگی داشته باشین (مثلا بیشتر از 300 تا کامپیوتر توش باشه) نمیتونین از ICS برای به اشتراک گذاری اینترنت استفاده کنین... در چنین مواردی مجبور میشین تا به سناریوهایی همچون NAT و یا Proxy Server روی بیارین که در مقالات بعدی بهشون اشاره میکنم.
در ضمن ! یادتون نره که ICS در اولین قدم میاد و آدرس 192.168.0.1 رو به آداپتر شبکه ی داخلی شما اختصاص میده...پس میشه گفت که یکی از راههایی که متوجه بشیم درست همه چیز رو تنظیم کردیم اینه که ببینیم آدرس آداپتر شبکه ی داخلی ما به 192.168.0.1 تبدیل شده باشه. و حتما یادتون نره که اگر قبلا به صورت دستی به این آداپتر آدرسی رو اختصاص دادین، حتما اونرو تبدیل به حالت Automatic کنین.
آخرین ویرایش: