منظور بررسي اثر مقادير مختلف آبياري تکميلي و نيتروژن بر عملکرد دانه و اجزاي آن در گندم ديم رقم سبلان، آزمايشي از سال زراعي 79-1378 در ايستگاه تحقيقات کشاورزي ديم مراغه به مدت سه سال در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي و به صورت اسپليت پلات به سه تکرار انجام گرديد. مقادير مختلف آبياري به عنوان عامل اصلي و سطوح مختلف نيتروژن به عنوان فاکتور فرعي در نظر گرفته شد. عملکرد دانه، کاه و کلش، عملکرد بيولوژيکي، شاخص برداشت، ارتفاع بوته، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه اندازه گيري و برآورد گرديد. نتايج سه سال تحقيق نشان داد که عملکرد دانه با تمام صفات همبستگي مثبت و معني دار دارد (P?0.01). اثر آبياري روي تمام صفات مورد مطالعه معني دار و نيتروژن به جز بر روي تعداد دانه در سنبله روي بقيه صفات اثر معني داري داشت (P?0.01). تيمار 33 درصد آبياري تکميلي کامل با کاربرد 95 ميلي متر آب آبياري، افزايش عملکردي به ميزان 1.663 تن در هکتار نسبت به شرايط ديم داشت که همراه با 60 کيلوگرم در هکتار نيتروژن خالص داراي کارآيي مصرف آب بيشتري نسبت به بقيه سطوح آبياري بود، به نحوي که به ازاي هر ميلي متر آب مصرفي 30 کيلوگرم، دانه توليد شد.
