وند شهرنشینی اخیر ما را تشویق به ساخت سازه های بسیار بلند کرده است تا بتوانیم تعداد بیشتری از افراد را در مساحت کمتری از زمین های افقی اسکان دهیم، اما نکته بسیار حیاتی که کمتر در این روند دیده شده است نگاه به مسایل حیاتی زیست محیطی و استفاده از روشهای دوستدار طبیعت است. چیزی که در پروژه UP به آن توجه ویژه شده است روند سیستماتیک استفاده از آب و ویژگی های ساخت و ساز سازگاربا محیط زیست آن است.
آسمان خراش UP با استفاده از نما و چشم انداز فرم های تاشونده یک مکان جذاب برای تعاملات و گردهمایی های اجتماعی فراهم آورده است. نکته دیگر که بسیار قابل تامل است استفاده بهینه از سیستم تصفیه آب و جذب آب باران است که کاملا این برج را از لوله کشی آب خارج از ساختمان بی نیاز ساخته است.
طراح این سازه می گوید:
فضاهای عمومی با فرم های تاشونده محل پر جنب و جوشی را برای استفاده عمومی بوجود می آورد و چنجره های بزرگ و گوشه های سبز طبیعت را به کاربران نزدیکتر می سازد.هندسه استفاده شده در این سازه بر محوریت حفظ حریم خصوصی کاربران در عین توسعه فضاهای باز و پیوسته قرارگرفته و داخل و خارج آسمان خراش را به هم پیوند می زند.
استفاده از بیوگلاس در رویکردی دوگانه باعث جذب حداکثری نور و حرارت انرژی در زمستان و حرارت خنثی در تابستان شده است و توازن دمایی را در سازه حفظ می کند.
قاب پنجره و سازه ساختمان از بیوآلومینیم و بیوگلاس ایجاد شده و مواد به کار رفته از بازیافت بدنه هواپیما ساخته می شوند. بیوگلاس هم از بازیافت شیشه های بی رنگ و بدون مواد افزودنی ساخته می شوند که باعث سهولت در صدورگواهینامه LEED خواهد شد.
این پروژه مفهومی توسط استودیو we-designs.org و با همکاری کادری کرگ و وندی فک(Kadri Kerge, Wendy W Fok) طراحی شده است.
