m roz
عضو جدید
بگذار خودم باشم، با آسمانی که دوست دارم و پرندگانی که قفس‌نشینی‌شان پیرم کرده است..........................................................................................................................................................................بگذار خودم باشم، با پیراهنی از پاییز که راه راه می گردد و به بن بست می رسد. بگذار خودم باشم با چشمانی که در چله های زمستان ظهرا ظهر تابستان را رصد می کند و می دود به دنبال ستارگانی که فقط سر شب سقوط می کنند.............................................................................................................................................................................بگذار سر بر شانه های صخره ای کوهستان بگذارم و برای کبک هایی که تازه سر از برف درآورده اند، دامی که نه، دانه ای باشم تا دهان باکره جوجه هایشان خالی نماند.................................................................................................................................................................................بگذار فریاد فرهادوارم بیستون بیستون شیرین بپراکند و لی لانه های کردی ام، جنون لیلایی صحراها را بریزد در دامن بادهایی که نیامده، می روند تا پایین دست..........................................................................................................................................................................................بادهایی که زوزه می کشند در سرشاخه های پاییزی چنارهای خیابان ولی عصر، بادهایی که زیپ کاپشنم را تا زیر گلویم بالا می آورند و آنقدر تند می وزند در زیر پیراهنم که پالتوها گرانفروش می شوند.........................................................................................................................................................................................بگذار خودم باشم پدر! بگذار خودم باشم مادر! من ۱۶ پیراهن در آفتاب چهار فصل تنها خشک کرده ام و ۱۶ سال زندگی ام را آویزان کرده ام به چوب رختی که شما برایم خریده اید. من ۱۶ سال تمام با بهار و بی بهار در سایه شما قد کشیدم و به تابستان رسیدم. با شیرینی لالایی های شما شب هایم را به آفتاب پیوند زدم و امروز می خواهم خودم باشم....................................................................................................................................................................................اینها را پسرم می گوید که امروز ۱۶ سال و یک روز و چند ساعت و دو دقیقه از عمرش می گذرد و انگار «تهمتنی» شده است و نمی داند سهراب هم که باشد، «گردآفریدی» او را به مسلخ پدر می کشاند و آنگاه برای رستمی چون من پشت دست به دندان گزیدنی می ماند ولاغیر.....................................................................................................................................................................................او می خواهد خودش باشد، خودش که نه، می خواهد مثل رفیقانش باشد. مثل آنها بپوشد، مثل آنها بنوشد و مثل آنها بکوشد.........................................................................................................................................................................................گاهی می گویم «هرچند سکندر جهانی/ بی پیر مرو به زندگانی» ولی او خود را در این زمینه عقل کل می داند و حاضر نیست دانسته ها و تجربه های من را، نه این که به کار گیرد، بلکه بشنود........................................................................................................................................................................................گاهی آهسته در گوشش زمزمه می کنم «ظلمات است بترس از خطر گمراهی» و فردا آنقدرها که می گویند آفتابی نیست و امشب هم معلوم نیست ماه از کدام نقطه، آسمان را شروع کند و در کدام نقطه سر بر شانه های افق بگذارد. گاهی می گویم: آسمان هم با همه مهربانی اش همیشه آفتابی نمی ماند و همه ابرها باران زا نیستند، ولی کو گوش شنوا.....................................................................................................................................................................................او می گوید بگذار خودم باشم و من می گویم بگذار خودمان باشیم، تنهایی برای هیچ کداممان خوب نیست، ولی انگار «نرود میخ آهنی بر سنگ» من دست بردار نیستم و او کوتاه نمی آید.............................................................................................................................................................................................علی بارانی
