اتصال رگهاي خوني بدون بخيه!
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي
محققان دانشكده پزشكي دانشگاه استنفورد آمريكا موفق به ابداع شيوه‌اي جديد براي اتصال رگهاي خوني، بدون بخيه شده‌اند كه به نظر جايگزين سريعتر، ايمن‌تر و آسان‌تري براي شيوه‌هاي قبلي است.
به گزارش سرويس علمي ايسنا اين محققان در تحقيقات خود بر روي حيوانات از ژل پلوكسامر و مواد پليمري طبيعي چسب‌مانند، به جاي سوزن و نخ براي اتصال رگهاي خوني استفاده كردند و اين شيوه را آناستوموز عروق ناميدند.
اشكال بزرگ بخيه‌ها اين است كه استفاده از آنها براي رگ هاي خوني كوچكتر از يك ميلي‌متر، كاري بسيار مشكل است.
بخيه‌ها ممكن است عوارضي به همراه داشته باشند كه «هيپرپلازي انتيما» كه در آن سلول‌ها به آسيب‌هاي كه توسط سوزن و نخ در ديواره‌ي داخلي رگهاي خوني ايجاد مي‌شود، واكنش نشان داده و باعث باريك شدن آن ناحيه مي‌شوند.
اين امر خطر لخته شدن خون و در نتيجه انسداد جريان خون را افزايش مي‌دهد.
محققان دريافتند، ماده‌اي كه بتواند به آساني از حالت مايع به حالت جامد تبديل شده و دوباره به حالت مايع بازگردد، براي استفاده در جراحي عروق ايمن خواهد بود. آنها پلوكسامر را طوري تغيير دادند كه بتواند در اثر حرارت بدن به حالت جامد و قابل ارتجاع تبديل شود، اما در صورت سرد شدن بدون ايجاد آسيب، داخل جريان خون حل شود.
پس از آن پلوكسامر، براي بزرگ كردن دو دهانه‌ي يك رگ خوني قطع شده مورد استفاده قرار گرفت كه امكان چسباندن دقيق آنها به يكديگر را براي محققان فراهم مي‌ساخت.
محققان از يك لامپ هالوژن ساده براي گرم كردن اين ژل نيز استفاده كردند.
طبق بررسي محققان، اين شيوه پنج برابر سريعتر از شيوه‌هاي سنتي اثرگذار بوده و التهاب و زخم بسيار كمتري را ايجاد كرده است.
اين شيوه براي رگهاي خوني بسيار باريك - تنها 2/0 ميلي‌متر- نيز كاربر دارد.
نتايج اين تحقيقات، 28 اوت در نشريه «nature medicine» انتشار يافته است.
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي
محققان دانشكده پزشكي دانشگاه استنفورد آمريكا موفق به ابداع شيوه‌اي جديد براي اتصال رگهاي خوني، بدون بخيه شده‌اند كه به نظر جايگزين سريعتر، ايمن‌تر و آسان‌تري براي شيوه‌هاي قبلي است.
به گزارش سرويس علمي ايسنا اين محققان در تحقيقات خود بر روي حيوانات از ژل پلوكسامر و مواد پليمري طبيعي چسب‌مانند، به جاي سوزن و نخ براي اتصال رگهاي خوني استفاده كردند و اين شيوه را آناستوموز عروق ناميدند.
اشكال بزرگ بخيه‌ها اين است كه استفاده از آنها براي رگ هاي خوني كوچكتر از يك ميلي‌متر، كاري بسيار مشكل است.
بخيه‌ها ممكن است عوارضي به همراه داشته باشند كه «هيپرپلازي انتيما» كه در آن سلول‌ها به آسيب‌هاي كه توسط سوزن و نخ در ديواره‌ي داخلي رگهاي خوني ايجاد مي‌شود، واكنش نشان داده و باعث باريك شدن آن ناحيه مي‌شوند.
اين امر خطر لخته شدن خون و در نتيجه انسداد جريان خون را افزايش مي‌دهد.
محققان دريافتند، ماده‌اي كه بتواند به آساني از حالت مايع به حالت جامد تبديل شده و دوباره به حالت مايع بازگردد، براي استفاده در جراحي عروق ايمن خواهد بود. آنها پلوكسامر را طوري تغيير دادند كه بتواند در اثر حرارت بدن به حالت جامد و قابل ارتجاع تبديل شود، اما در صورت سرد شدن بدون ايجاد آسيب، داخل جريان خون حل شود.
پس از آن پلوكسامر، براي بزرگ كردن دو دهانه‌ي يك رگ خوني قطع شده مورد استفاده قرار گرفت كه امكان چسباندن دقيق آنها به يكديگر را براي محققان فراهم مي‌ساخت.
محققان از يك لامپ هالوژن ساده براي گرم كردن اين ژل نيز استفاده كردند.
طبق بررسي محققان، اين شيوه پنج برابر سريعتر از شيوه‌هاي سنتي اثرگذار بوده و التهاب و زخم بسيار كمتري را ايجاد كرده است.
اين شيوه براي رگهاي خوني بسيار باريك - تنها 2/0 ميلي‌متر- نيز كاربر دارد.
نتايج اين تحقيقات، 28 اوت در نشريه «nature medicine» انتشار يافته است.
