در اوايل قرن بيستم، چاي، نوشيدني لوکسي بود که فقط ثروتمندان توانايي خريد آن را داشتند.
در نيويورک، تجار چاي بي صبرانه منتظر محموله هاي چاي که از هند و چين مي آمد، مي نشستند و آن را به قيمت گزاف به مشتريان خود مي فروختند.
قوطي هاي فلزي کوچک، اولين نوع بسته بندي چاي بود اما از آنجا که قيمت اين قوطي ها نسبتا بالا بود، در سال 1903 ميلادي، براي اولين بار از کيسه هاي ابريشمي به جاي قوطي هاي فلزي استفاده شد. اين نوع بسته بندي، اول در سال 1904 ميلادي، به کافه رستوران هاي نيويورک و بعد از آن، به سراسر جهان راه يافت. برخي مصرف کنندگان، کيسه ها را به همان صورت درون آب جوش انداختند و متوجه شدند چاي در حال رنگ دادن و دم کشيدن است. از اين پس بود که روش‌هاي ساده تري براي استفاده از چاي پيدا شد.
سوليوان، اولين تاجري بود که چاي را در بسته بندي هاي کوچک ابريشمي به بازار عرضه کرد.
ابداع چاي کيسه اي احتمالا بهترين و بدترين اتفاق در صنعت چاي بود! بهترين بود چون سبب افزايش توجه مردم به چاي شد و بدترين بود چون از آن به بعد، درون کيسه ها چاي هايي با کيفيت پايين در دسترس مردم قرار گرفت.
کم کم مردم به چاي کيسه اي علاقه بيشتري نشان دادند چون ديگر نيازي به استفاده از صافي نبود و از آنجا که برگ کامل چاي درون کيسه قرار مي گرفت، رنگ و بوي چاي عالي بود اما به تدريج توليدکنندگان به جاي برگ کامل، چاي پودري شده يا اصطلاحا خاک چاي را جانشين آن کردند تا زمان رنگ دادن به حداقل برسد و در ضمن سود آن ها افزايش يابد. گرچه امروزه خيلي ها دم کردن چاي خشک و عطر و بوي آن را مي پسندند اما هنوز هم سرعت رنگ دادن و دم کشيدن چاي کيسه اي سبب شده طرفداران خاص خود را داشته باشد؛ به طوري که در انگليس 95 درصد چاي مصرفي مردم را چاي کيسه اي تشکيل مي دهد.
در سال 1920 ميلادي، چاي کيسه اي در آمريکا در دسترس همه بود. چاي کيسه اي ابتدا به شکل دايره اي شکل(در سال 1922) و بعد به شکل هرمي(در سال1996) درآمد. در سال 1930 ميلادي، شرکت سالادا براي اولين بار کيسه هاي چاي را از جنس فيبر کاغذ و از چوب درختان فيليپيني و کلمبيايي ساخت و به دنباله آن کاغذي آويخت تا روي آن مارک شرکت خود را بزند. امروزه هم هنوز بيشتر انواع چاي کيسه اي از کيسه هايي با جنس کاغذ و نايلون هاي مخصوص مقاوم در برابر گرما(مثل پلي پروپيلن) تهيه مي شود اما لازم به ذکر است که کيسه هاي ابريشمي براي سلامت بهتر هستند و کيسه هاي فيبر کاغذي و نايلوني صرفا براي کاهش هزينه هاي شرکت ها ابداع شده است.
3 سوال رايج درباره چاي
سالانه 3 بيليون کيلوگرم چاي در سراسر جهان توليد مي شود. اين نوشيدني گرم به دليل آرامش بخش بودن و رفع خستگي، خيلي پُرطرفدار است. اما پرسش هاي زيادي هم درباره آن مطرح است که به نظر مي رسد سه پرسش زير، همه گيرتر است:
آيا نوشيدن چاي يا هر نوشيدني داغ ديگري ضرر دارد ؟
بله، البته! چاي را خيلي داغ نبايد نوشيد. برخي مطالعات نشان داده اند که نوشيدن مايعات خيلي داغ ممکن است به مخاط گلو و مري آسيب برساند و به بروز سرطان منجر شود. نتايج بررسي ها حاکي از اين مطلب هستند، افرادي که چاي خيلي داغ مي نوشند، بيش از ديگران مستعد ابتلاي سرطان مري هستند. تا چند سال پيش دانشمندان تصور مي کردند شايد چاي موجب سرطان مري مي شود ولي بررسي هاي جديد نشان داده است که اين ضرر چاي مربوط به داغ بودن آن است، بنابراين براي حفظ سلامت و استفاده بيشتر از فوايد چاي بهتر است اين نوشيدني را خيلي داغ ميل نکنيد.
چاي محرک است يا آرام بخش ؟
بعضي ها چاي مي نوشند چون معتقدند چاي خاصيت آرام بخشي دارد اما بعضي ها هم مي گويند چاي شادي‌آور و نشاط آور است. واقعيت اين است که هر دوي اين صحبت ها درست است. چاي تا پيش از دو دقيقه از دم کشيدن اثر محرک دارد اما پس از مدتي به تدريج از خاصيت محرک بودن آن کاسته شده و خاصيت آرام بخشي آن بيشتر مي شود. پس از گذشت پنج دقيقه از دم کشيدن چاي، تمام کافئين موجود خارج مي شود و چاي کاملا آرام بخش است. کافئين از محرک هاي سيستم اعصاب مرکزي است. مقدار اين ترکيب در يک فنجان چاي زياد نيست. با اين حال ممکن است مصرف زيادش در بعضي افراد موجب ايجاد حالاتي مانند بي قراري و عصبانيت شود، از اين رو، آن ها نبايد در مصرف چاي زياده روي کنند.
کدام چاي بهتر است: سبز يا سياه ؟
در گياه چاي ترکيبات خاصي وجود دارد که داراي خواص مهم زيستي مانند آنتي اکسيدان ها است. اين ترکيبات فوايد بسياري دارند. در طي فرآيند تخمير اين مولکول ها تغيير مي کنند. مثلا برخي از آن ها اکسيد شده، برخي مي شکنند و يا به مواد جديدي تبديل مي شوند. در نتيجه، در چاي سياه که تخمير زيادتري رويش صورت گرفته است، موادي به وجود مي‌آيد که حاصل آن تغييرات هستند، يعني در چاي سياه موادي وجود دارد که در چاي سبز، با تخمير کمتر، وجود ندارد. سردسته اين مواد، کافئين است. وجود کافئين در چاي سياه و آنتي اکسيدان کمتر ارزش آن را در مقايسه با چاي سبز که خواص آنتي اکسيداني بيشتري دارد، کمتر مي کند. به همين دليل اگر افراد ذايقه خود را با چاي سبز تطبيق دهند، از خواص بيشتر گياه چاي بهره مند خواهند شد.
در نيويورک، تجار چاي بي صبرانه منتظر محموله هاي چاي که از هند و چين مي آمد، مي نشستند و آن را به قيمت گزاف به مشتريان خود مي فروختند.
قوطي هاي فلزي کوچک، اولين نوع بسته بندي چاي بود اما از آنجا که قيمت اين قوطي ها نسبتا بالا بود، در سال 1903 ميلادي، براي اولين بار از کيسه هاي ابريشمي به جاي قوطي هاي فلزي استفاده شد. اين نوع بسته بندي، اول در سال 1904 ميلادي، به کافه رستوران هاي نيويورک و بعد از آن، به سراسر جهان راه يافت. برخي مصرف کنندگان، کيسه ها را به همان صورت درون آب جوش انداختند و متوجه شدند چاي در حال رنگ دادن و دم کشيدن است. از اين پس بود که روش‌هاي ساده تري براي استفاده از چاي پيدا شد.
سوليوان، اولين تاجري بود که چاي را در بسته بندي هاي کوچک ابريشمي به بازار عرضه کرد.
ابداع چاي کيسه اي احتمالا بهترين و بدترين اتفاق در صنعت چاي بود! بهترين بود چون سبب افزايش توجه مردم به چاي شد و بدترين بود چون از آن به بعد، درون کيسه ها چاي هايي با کيفيت پايين در دسترس مردم قرار گرفت.
کم کم مردم به چاي کيسه اي علاقه بيشتري نشان دادند چون ديگر نيازي به استفاده از صافي نبود و از آنجا که برگ کامل چاي درون کيسه قرار مي گرفت، رنگ و بوي چاي عالي بود اما به تدريج توليدکنندگان به جاي برگ کامل، چاي پودري شده يا اصطلاحا خاک چاي را جانشين آن کردند تا زمان رنگ دادن به حداقل برسد و در ضمن سود آن ها افزايش يابد. گرچه امروزه خيلي ها دم کردن چاي خشک و عطر و بوي آن را مي پسندند اما هنوز هم سرعت رنگ دادن و دم کشيدن چاي کيسه اي سبب شده طرفداران خاص خود را داشته باشد؛ به طوري که در انگليس 95 درصد چاي مصرفي مردم را چاي کيسه اي تشکيل مي دهد.
در سال 1920 ميلادي، چاي کيسه اي در آمريکا در دسترس همه بود. چاي کيسه اي ابتدا به شکل دايره اي شکل(در سال 1922) و بعد به شکل هرمي(در سال1996) درآمد. در سال 1930 ميلادي، شرکت سالادا براي اولين بار کيسه هاي چاي را از جنس فيبر کاغذ و از چوب درختان فيليپيني و کلمبيايي ساخت و به دنباله آن کاغذي آويخت تا روي آن مارک شرکت خود را بزند. امروزه هم هنوز بيشتر انواع چاي کيسه اي از کيسه هايي با جنس کاغذ و نايلون هاي مخصوص مقاوم در برابر گرما(مثل پلي پروپيلن) تهيه مي شود اما لازم به ذکر است که کيسه هاي ابريشمي براي سلامت بهتر هستند و کيسه هاي فيبر کاغذي و نايلوني صرفا براي کاهش هزينه هاي شرکت ها ابداع شده است.
3 سوال رايج درباره چاي
سالانه 3 بيليون کيلوگرم چاي در سراسر جهان توليد مي شود. اين نوشيدني گرم به دليل آرامش بخش بودن و رفع خستگي، خيلي پُرطرفدار است. اما پرسش هاي زيادي هم درباره آن مطرح است که به نظر مي رسد سه پرسش زير، همه گيرتر است:
آيا نوشيدن چاي يا هر نوشيدني داغ ديگري ضرر دارد ؟
بله، البته! چاي را خيلي داغ نبايد نوشيد. برخي مطالعات نشان داده اند که نوشيدن مايعات خيلي داغ ممکن است به مخاط گلو و مري آسيب برساند و به بروز سرطان منجر شود. نتايج بررسي ها حاکي از اين مطلب هستند، افرادي که چاي خيلي داغ مي نوشند، بيش از ديگران مستعد ابتلاي سرطان مري هستند. تا چند سال پيش دانشمندان تصور مي کردند شايد چاي موجب سرطان مري مي شود ولي بررسي هاي جديد نشان داده است که اين ضرر چاي مربوط به داغ بودن آن است، بنابراين براي حفظ سلامت و استفاده بيشتر از فوايد چاي بهتر است اين نوشيدني را خيلي داغ ميل نکنيد.
چاي محرک است يا آرام بخش ؟
بعضي ها چاي مي نوشند چون معتقدند چاي خاصيت آرام بخشي دارد اما بعضي ها هم مي گويند چاي شادي‌آور و نشاط آور است. واقعيت اين است که هر دوي اين صحبت ها درست است. چاي تا پيش از دو دقيقه از دم کشيدن اثر محرک دارد اما پس از مدتي به تدريج از خاصيت محرک بودن آن کاسته شده و خاصيت آرام بخشي آن بيشتر مي شود. پس از گذشت پنج دقيقه از دم کشيدن چاي، تمام کافئين موجود خارج مي شود و چاي کاملا آرام بخش است. کافئين از محرک هاي سيستم اعصاب مرکزي است. مقدار اين ترکيب در يک فنجان چاي زياد نيست. با اين حال ممکن است مصرف زيادش در بعضي افراد موجب ايجاد حالاتي مانند بي قراري و عصبانيت شود، از اين رو، آن ها نبايد در مصرف چاي زياده روي کنند.
کدام چاي بهتر است: سبز يا سياه ؟
در گياه چاي ترکيبات خاصي وجود دارد که داراي خواص مهم زيستي مانند آنتي اکسيدان ها است. اين ترکيبات فوايد بسياري دارند. در طي فرآيند تخمير اين مولکول ها تغيير مي کنند. مثلا برخي از آن ها اکسيد شده، برخي مي شکنند و يا به مواد جديدي تبديل مي شوند. در نتيجه، در چاي سياه که تخمير زيادتري رويش صورت گرفته است، موادي به وجود مي‌آيد که حاصل آن تغييرات هستند، يعني در چاي سياه موادي وجود دارد که در چاي سبز، با تخمير کمتر، وجود ندارد. سردسته اين مواد، کافئين است. وجود کافئين در چاي سياه و آنتي اکسيدان کمتر ارزش آن را در مقايسه با چاي سبز که خواص آنتي اکسيداني بيشتري دارد، کمتر مي کند. به همين دليل اگر افراد ذايقه خود را با چاي سبز تطبيق دهند، از خواص بيشتر گياه چاي بهره مند خواهند شد.
آخرین ویرایش:
