محصولات ارگانیک
محصولات ارگانیک محصولاتی هستند که در تمام مراحل رشد با سیستم طبیعی هماهنگ بوده و در خاکی که از چند سال قبل هیچ‌گونه سموم دفع آفات گیاهی نظیر: علف هرزکش‌ها، قارچ‌کش‌ها و مواد شیمیایی در آن استفاده نشده و فقط با مواد طبیعی مانند کمپوست گیاهی تقویت می‌شود، رشد می‌کنند. از سوی دیگر در ترکیبات میوه‌های ارگانیک هیچ‌گونه اصلاح ژنتیکی صورت نمی‌گیرد و از گازها برای رشد زودرس میوه‌ها استفاده نمی‌شود. به‌همین دلیل رنگ این نوع میوه‌ها طبیعی بوده و نه خیلی پررنگ یا کم‌رنگ‌تر از حد معمول هستند. بافت آنها مناسب و خیلی نرم یا سفت نیست. اندازه میوه‌ها هم متعادل بوده و طعم و بوی طبیعی و مناسبی دارند که البته بارزترین ملاک تشخیص میوه‌های ارگانیک از غیرارگانیک هم همین طعم و بوی طبیعی‌شان است، بعلاوه پوست میوه‌های ارگانیک کاملا متناسب با میوه بوده و زیاد ضخیم نیست. از همه مهم‌تر آن که در این نوع محصولات کاهش آلودگی خاک به کودها و سموم موجب باقی ماندن عناصر مفیدی مانند کلسیم، آهن، فسفر، منیزیم و ویتامینCدر سبزی‌ها می‌شود. وجود میوه‌هایی با ظاهر درشت که فاقد طعم و خاصیت هستند همگی ناشی از استفاده بی‌رویه از کودها، آفتکشها و باقی ماندن ترکیبات آنها در محصولات است. کشاورزی ارگانیک دوستدار محیط زیست می باشد، کاملاً مشخص است که مواد شیمیائی مصنوعی بسیاری از گونه های حشرات را از بین برده و باعث آلودگی محیط زیست شده است. خطر آلودگی آبهای زیرزمینی از ناکارآمدی و استفاده مداوم از کودها و آفتکشها در حال افزایش است. کنترل طبیعی آفات ارزانتر از بکار بردن آفت کش های مصنوعی است و خیلی از راه های درمان به صورت محلی در دسترس است، بعلاوه در کنترل طبیعی آفات حداقل آلودگی خاک و آب های زیرزمینی وجود دارد. مصرف کنندگان اعتقاد دارند محصولات ارگانیک خوشمزه تر بوده و سلامتی را هم برای محیط و هم برای خودشان به دنبال دارند، آنها هزینه بالاتری می پردازند چون سلامتی برای آنها از اهمیت بیشتری برخوردار است. در حال حاضر محصولات ارگانیک در حدود یک درصد از فروش غذا را در بازار جهانی شامل شده است اما به سرعت در حال افزایش بوده و در چند سال آینده از 5 الی 10 درصد نیز فراتر خواهد رفت. میزان فروش محصولات ارگانیک در آمریکا اخیراً حدود 20 بیلیون دلار بوده است، در انگلستان نیز تقاضای خرید دارای رشد 40٪ بوده است. در این راستا شرکت حامیان خوشه طلائی گیلان زمین فعالیت های مستمر و شایانی را در طی چندین سال گذشته در غالب تولید فرآورده های بیولوژیک انجام داده است
+ نوشته شده در سه شنبه هجدهم مرداد 1390ساعت 0:37 توسط پژمان تاج میری | نظر بدهید
بزرگترین ارگانیسم روی زمین یک قارچ است
محیط زیست > گیاهان - همشهری آنلاین-هلن صدیق بنای: بزرگترین و کهن‌ترین ارگانیسم روی زمین در کوه‌های آبی زندگی می‌کند. آرمیلاریا اوستویا Armillaria ostoyae نوعی قارچ است که به قارچ عسلی Honey mushroom و یا به Shoestring Rot در نزد مردم معروف است. گستره عجیب و ابعاد وسیع این قارچ آن را به بزرگترین موجود زنده در جهان تبدیل کرده است. این قارچ زمانیکه دانشمندان به دنبال علت خشک‌شدن و مرگ درختان در منطقه کوه‌های آبی اورگان بودند، کشف شد. دانشمندان سن این قارچ را حدود 8000 سال برآورد کرده‌اند. که به همین دلیل می توان آن را یک موجود باستانی زنده بر روی زمین نیز محسوب کرد. این موجود زنده دور از چشم انسان، فرصت زیادی برای گسترش در سراسر منطقه پیدا کرده و موجودات زنده دیگر نیز ندانسته روی آن قرار گرفته و به حیات پنهانی آن کمک کرده‌اند. این قارچ با گستره 10 کیلومتر مربع که حدود 1665 زمین فوتبال است و با وزن تقریبی 6000 تن هنوز در حال گسترش است. گستره زنده‌ای که حدود 454 تن قارچ در سال تولید می‌کند. مسئولان محیط زیست نمی‌دانند چگونه باید رشد آن را متوقف کنند. چرا که رشد این موجود باعث مرگ درختان بسیاری شده و خواهد شد. از طرفی هم گسترش این موجود یک روند طبیعی زندگی آن محسوب می شود.
+ نوشته شده در سه شنبه سی و یکم خرداد 1390ساعت 15:44 توسط پژمان تاج میری | نظر بدهید
نماتد های پارازیت برنج
نماتد های پارازیت برنج[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]مترجمین: پژمان تاج میری - کوثر شریفی[/FONT]
برنج مهمترین محصول غذایی در جهان و از اصلی ترین غذاها برای بیش از نیمی از مردم جهان است ، که به طور عمده در آسیا جایی که بیش از 90٪ برنج جهان در آنجا پرورش داده و مصرف شده می باشد. برنج یک محصول بسیار تطبیق پذیر است و بسیاری از رقم های برنج با شرایط آب و هوایی و عملیات های زراعی مختلف تطابق پیدا کرده اند.
عمدتا پنج محیط کشت اصلی برای برنج وجود دارد (Khush, 1984) که این محیط های کشت تاثیر زیادی روی فون نماتد های انگل گیاهی و خسارتهای ناشی از آنها دارد.
1-
آبیاری شده : تقریبا 53٪ از مناطق برنج جهان آبیاری می شوند که این مناطق بیش از 75٪ از کل برنج جهان را در بر می گیرند.
2-
مناطق پست تغذیه شده با آب باران : تقریبا 31٪ از مناطق برنج جهان در مناطق پست کشت شده اند . مناطق پست تغذیه شده با آب باران تنوع گسترده ای از شرایط رشد وابسته به عمق و مدت ایستادگی آب روی محصول دارند، این مناطق به صورت محصور شده هستند اما کاملا به بارش باران وابسته هستند.
3-
آب عمیق: این مناطق برحسب آبهای عمیقی که در رودخانه های دلتای جنوب و جنوب شرقی آسیا واقع شده طبقه بندی شده اند که 3٪ از مناطق برنج دنیا را شا مل شده اند، امکان کنترل آبی وجود ندارد، طغیان آب فقط درطول زمانی از فصل رشد که عمق آب به بیش از 3 متر تغییر پیدا کند رخ می دهد.
4-
جذر و مد مناطق مرطوب: جذر و مد مناطق مرطوب در کنار ساحل دریا و داخل مناطق دهانه رودخانه رخ می دهد که این مناطق به طور مستقیم و غیر مستقیم به وسیله جذر و مد تحت تاثیر قرار می گیرند.
5-
مناطق مرتفع: برنج های کشت شده در مناطق مرتفع در خاک های بدون تراکم آب سطحی رشد می کنند که بدون هیچ کنترلی و با آب باران تغذیه می شوند. برنج های کشت شده در مناطق مرتفع تقریبا 13٪ مناطق برنجکاری دنیا را شامل می شود و محصول آنها عموما کم است. اغلب برنج های آفریقا و آمریکای لاتین در مناطق مرتفع کشت می شوند.
نماتد های برنج
جنس ها و گونه های زیادی از نماتدها پارازیت برنج هستند ولی تنها تعداد ازآنها به صورت آشکار یا پنهان منجر به کاهش محصول شده اند (جدول 4.1 ). نماتدها عادات پارازیتی گوناگونی دارند، ولی همگی موجب خسارت مکانیکی و یا مشکل عملکرد فیزیولوژیکی که رشد گیاه را درگیر می کند شده و منجر به رشد کم و کاهش محصول می شود. بعضی از گونه ها موجب خسارت به کل مساحت مزرعه شده اما بعضی به صورت لکه ای خسارت می زنند ( جدول 4.1). با این وجود نماتد های برنج را به راحتی می توان بر حسب عادات پارازیتی اشان در دو گروه تقسیم کرد : پارازیت های برگی که از ساقه و برگ و خوشه تغذیه می کنند، و پارازیت های ریشه.
پارازیت های برگی
فقط دو گونه ی
Ditylenchus angustus و Aphelenchoides besseyi به عنوان پارازیت های برگی برنج شناخته شده اند، اگر چه سایر نماتد ها مورد بررسی هستند.
Ditylenchus angustus ، عامل بیماری Ufra ( در هند) یا Tiem Dot San ( در ویتنام ) ، در بنگلادش، بورما، هند، ماداگاسکار، مالزی، تایلند و ویتنام بیشتر در دلتای اصلی رودخانه در مناطق با آب عمیق و کوهستانی رخ می دهد.
علائم خسارت
در طول رشد رویشی ، علائم خسارت نماتد به صورت تکه های سفید یا لکه های سفید در نقوش پراکنده در قاعده برگ جوان به چشم می خورد (شکل 4-1 و صفحه 1A ). لکه های قهوه ای ممکن است روی برگ و غلاف گسترش و بعدا به رنگ قهوه ای تیره تبدیل شوند و برگ های داخل غلاف ممکن است چین خورده شوند . قاعده ی برگهای جوان پیچ می خورند، غلاف برگها از شکل طبیعی خارج و گره های پایینی با انشعلبات غیر عادی متورم می شوند ( شکل 4-2 ) بعد از قسمت انتهایی، پانیکول های آلوده معمولا به صورت تو خالی پیچ می خورند، غلاف چروکیده می شود ،مخصوصا در قاعده و نوک پانیکول و برگ پرچم یچ خورده و بد شکل می شوند( شکل 4-3 و صفحه 1B ). اغلب پا نیکول ها به طور کامل با غلاف ورم کرده محصور می شوند یا فقط اندکی بیرون می ایند (شکل 4-4 ) (Butler,1913; Hashioka ,1963; Vuong and Rabarijoela, 1968; Cox and Rahman, 1980; Chakrabarti et al ,1985). تکه هایی که به رنگ قهوه ای تیره در آمده اند را می توان در گیاهان آلوده به Ufra مناطق که در مرحله ی بعد از شکل گیری پانیکول هستند ، مشاهده کرد .( صفحه ی 1C ).
Ditylenchus angustus می تواند به طور جدی ارتفاع گیاه و میزان فتوسنتز برگها را کاهش دهد (Ali et al., 1997)
بیولوژی و سیکل زندگی
D. angustus یک پارازیت خارجی است، و از برگهای جوان و بافت برگی تغذیه می کند، نماتدها داخل آب در مدت یک ساعت به برنج حمله می کنند، ولی این این تهاجم بسته به سن گیاه متفاوت می باشد، گیاهان پیرتر زودتر مورد هجوم قرار می گیرند( Rahman and Evans , 1988) . در جوانه های برنج کشت شده در آبهای عمیق، می توان نماتدها را اطراف منطقه رشد مشاهده کرد ولی در برنج های کشت شده در مناطق پست کشت برنج در همه جای گیاه می توان نماتدها را مشاهده کرد. نماتدها به سمت انتهایی گیاه جهت تغذیه از بافتهای تازه تشکیل شده درون غلاف برگهای پیچ خورده مهاجرت می کنند. نماتدها روی قسمت تازه تشکیل شده پانیکول در حال رشدجهت تغذیه تجمع می یابند، در هنگام درو، نماتدها به صورت ساکن معمولا درون غلاف خشک سنبلک پایینی در هر پانیکول و نه داخل بذرچمبره می زنند، نماتدها در این حالت تا زمانی که آب مجددا برای کشت محصول برنج استفاده شود به صورت فعال یا غیر فعال باقی می مانند. برنج کشت شده در مناطق با آب عمیق در بنگلادش ، Butler (1913) بیان کرد که تکثیر
D. angustus در بین ماه های می ، جوون و نوامبر با حداکثر 3 نسل اتفاق می افتد. بیشترین آلودگی برنج در رنج دمایی بین 27 تا 30 درجه سانتیگراد رخ می دهد(Butler, 1913; 1919; Hashioka, 1963; Voung and Rabarijoela, 1968 ; Voung, 1969).
بقاء و توانایی انتشار
در بین محصولات ،
D. angustus به صورت فعال در جوانه گیاه برنج های حساس ( Rathaiah, 1988) و دیگر میزبان ها باقی می ماند. همچنین این نماتدها در بقایای خشک محصولات به جای مانده ، در پانیکول های محصور شده به صورت بیشتر یا اندکی در غلاف برگ های محصور شده باقی می مانند( Cox and Rahman, 1979b; Kinh, 1981). نماتدها می توانند درون آب به مدت 7 تا 15 ماه به صورت غیر فعال باقی بمانند(Butler, 1913) ولی ممکن است که بعضی از نماتدها این توانایی را نداشته باشند . زمستان گذرانی
D. angustus در باقیمانده محصولات برنج است( Cox and Rahman, 1979b)، جمعیت این نماتدها بعد از برداشت محصول به سرعت کاهش می یابد ، بهرحال مراحل مختلف سیکل زندگی
D. angustus هیچ توانایی ذاتی را برای کنترل کمبود آب و زنده ماندن در شرایط سخت از خود نشان نمی دهند. نماتدها برای زنده ماندن در مدت زمان طولانی به رطوبت بالا و محافظت توسط بافت گیاهی نیاز دارند( Ibrahim and Perry, 1993)، نماتدها در خاک های غرقاب برای کمتر از 4 ماه غیر فعال هستند(Butler, 1913)، و احتمالا بیماری زایی خود را در مدت کوتاهی از دست می دهند. بهرحال خاک های آلوده اگر برای 6 هفته خشک بمانند، می توانند علائم بیماری Ufra را 2 ماه بعد از کشت برنج ایجاد کند Cuk, 1982b) ). خاک اطراف گیاهان آلوده به طور عادی ایجاد بیماری نمی کند ( ( Hashioka, 1963و نقش کوچکی در انتقال بیماری و بقاء نماتد دارد. معمولا
D.
angustus بعد از چند روز درون آب بودن می میرند ولی در مواردی زنده مانی آنها برای مدت طولانی هم مشاهده شده است(Butler, 1919). نماتدها درون آب می میرند، ولی حتی مختصر زنده مانی آنها در آب اجازه آلوده سازی گیاهان جدید را توسط انتشار در جریان آب به آنها می دهد. ( ( Hashioka, 1963; Sein and Zan, 1977. انتقال به فواصل طولانی ممکن است توسط رواناب، کانالها و رودخانه ها صورت گیرد. نماتد می تواند در آب از گیاه آلوده به سالم، و با تماس ساقه و برگها تحت رطوبت بالا ( بیش از 75٪) انتقال پیدا کنند ( Rahman and Evans , 1988).
D. angustus مرحله ذاتی بقاء ندارد و نمی تواند در شرایط سخت زنده بماند ( Ibrahim and Perry, 1993)، نماتدها را می توان داخل سنبلک های پر و یا نیمه پر برنج تازه برداشت شده یافت، ولی معمولا این نماتدها درون بذرهای خشک گیاهان آلوده یافت نمی شوند (Butler, 1919; Hashioka, 1963; Sein, 1977b ; Cuc and Giang, 1982). به جز یک گزارش از هند (Prasad and Varaprasad, 2002) ، انتشار در بذور نادر و بعید است.
شرایط آب و هوایی موثر روی پارازیتها
D. angustus دربرنج کشت شده در آبهای عمیق و برنج های کشت آبیاری شده و کشت شده در مناطق پست ایجاد بیماری می کنند و حداکثر به رطوبت بالای 75٪ برای حرکت به سمت شاخ و برگ نیاز دارند. بیماریUfra اغلب در سال های با بارندگی زیاد و در مناطق خیس بنگلادش جایی که متوسط بارندگی بیشتر از 1.6 متر است، شدید است. Cox and Rahman, 1980)). در ویتنام، بیماری اغلب در ماه های پرباران یا در مناطق با سطح بالای آب شدید می باشد (Cuc and Kinh, 1981).
میزبان های
D. angustus
میزبان ها بیشتر محدود به گونه های وحشی و زراعی برنج های کشت شده در آبهای عمیق و مناطق پست هستند(
Oryza sativa var. fauta, O. glaberrima, O. cubensis, O. officinalis, O. meyriana, O. latifiola, O. perennis, O. eichingeri, O. alta, O. minuta)، ولی Leersia hexandra نیز یافته هایی جهت اثبات جمعیت نماتدها دارد (Hashioka, 1963; Vuong and Rabarijoela, 1968; Sein and Zan, 1977). دو علف هرز دیگر ،
Echinochloa colona و
Sacciolepsis نیز یافت شده که توسط این نماتد آلوده می شوند ( Cuc, 1982a).
تجمع بیماری
نماتد Ufra می تواند میزان نیتروژن گیاهان برنج را افزایش دهد بنابراین گیاهان به عامل بلاست برنج (
Pyricularia oryza) بسیار حساس می شوند ( Mondal et al, 1986). لکه های قهوه ای ایجاد شده روی برگ توسط نماتد می تواند در درجه دوم مکان حمله قارچ های Fusarium و Cladosporium باشند ( Vuong, 1969).
اهمیت اقتصادی
انتشار Ufra به علت نیازمندی نماتد به محیط های بکر و تازه محدود شده است. این نماتد اغلب در مناطق رشد برنج متمرکز می شود ، هر ساله این نماتد در مناطق با شرایط یکسان مثل سال قبل، ایجاد بیماری نمی کند، کاهش عملکرد ایجاد شده توسط
D. angustus در محصولات ملی و جهانی به ظاهر کم است. در بنگلادش برای مثال، کاهش محصول سالیانه 4٪ ( 20٪ کاهش محصول در بیش از 20٪ زمین ها) در برنج های کشت شده در مناطق با آب عمیق تخمین زده شده است ( Catling et al, 1979). هر چند، بیماری ایجاد شده توسط این نماتد یکی از خسارتزاترین بیماری های ایجاد شده روی برنج است Cox and Rahman, 1980)).
D. angustus در ویتنام در Mekong delta یک مشکل جدی است که می تواند موجب 50 تا 100٪ کاهش محصول در برنج های مناطق آبیاری شونده و کشت شده در مناطق آبهای عمیق و مناطق پست شود، در طی سال 1974حدود 100 هکتار از برنج های کشت شده در ابهای عمیق یک ایالت به کلی از بین رفت ( Cuc and Kinh, 1981). در طی سال 1982، حدود 60 تا 100000 هکتار از برنج های Mekong delta تحت تاثیر
D. angustus قرار گرفتند( Catling and Puckridge, 1984) و در ایالت Dong thap حدود 10000 هکتار برنج تحت تاثیر قرار گرفت ( Puckeridge, 1988). هر چند، از آن زمان به بعد خسارت ایجاد شده توسط
D. angustus به مناطق برنج اساسا به میزان زیادی کاهش پیدا کرد که این به علت کاهش مشخص کشت برنج در مناطق با آب عمیق، و جایگزینی آن با کشت در مناطق پست و آبیاری شده است (Prot, 1994a). Hashioka در سال 1963 تخمین زد که 500 هکتار از برنج های کشت شده در مناطق پست جنوب تایلند به دلیل Ufra حدود 20 تا 90٪ کاهش محصول داشته اند. طبق مشاهدات انجام شده برنج در آسام و بنگال غربی و هند توسط
D. angustus آلوده شده در بعضی از مناطق به طور تخمینی 10 تا 30 ٪ خسارت داشته است ( Pal, 1970; Rao et al, 1986). در بنگلادش، بدون اغراق مشاهده شد حدود 60 تا 70٪ از زمین ها که حدودا 200000 هکتار را پوشش داده شده اند توسط
D. angustus مورد حمله قرار گرفته اند ( Mondal and Miah, 1989). در صورتی که بذر برنج نشاء شده به نماتد
D. angustusحتی به مقدار جزئی آلوده باشد کاهش شدید محصول رخ می دهد، به دلیل آلودگی 4 تا 10٪ از بذور کاهش محصول به میزان مختلف از حدود 1.26 تا 3.94 تن در هکتار ثبت شده است ( Mondal et al, 1988).
روش های مدیریتی
راه های مختلفی برای پیشگیری و کنترل نماتد
D. angustus پیشنهاد شده است، بعضی از آنها سودمند و عملی و بعضی از آنها امکان پذیر و عملی نیستند. این روشها برای به دست آوردن بهترین نتیجه بکار می روند از جمله نابودی یا حذف کاه و کلش، تناوب محصول، کنترل علف های هرز، گزینش برنج، کنترل جریان آب، واریته های مقاوم و آیش زمین.
نابودی یا حذف کاه و کلش آلوده
سوزاندن باقیمانده محصولات آلوده کنترل بسیار موثری است که برای مدت طولانی موثر است( Butler, 1919). سوزاندن به طور آنها ضروری است، هرچند این کار در مناطقی که خاک آنها بعد از برداشت از آب اشباع است یا زمانی که مقدار زیادی از کلش برای اهداف دیگر از جمله برای علوفه احشام بکار برده شده است، همیشه ممکن نیست( Mcgeachie and Rahman, 1983). شخم زدن باقیمانده محصولات می تواند Ufra را بطوری که زوال نماتد در خاک مرطوب بسیار سریعتر از آثار برگی باشد کاهش دهد ( Butler, 1919). به دنبال برداشت برنج دسته جوانه های تازو روئیده بایستی جهت جلوگیری از تکثیر بیشتر
D. angustusنابود کرد که این کار همیشه مقدور نیست و بستگی به منابع مکانی و شرایط خاک دارد.
تناوب محصول
رشد محصولات غیر میزبان از قبیل کنف در تناوب با برنج های کشت شده در آب عمیق می توااند میزان بروز Ufra را در مزارعی که بالا آمدن سیلاب به حد شدید نیست کاهش دهد (McGereachie and Rahman, 1983). نشاء برنج در مناطق پست به صورت تناوب با خردل، دیگر غیر میزبان ها، و کنف نسبت به برنج هایی که به صورت متناوب کشت می شوند کمتر توسط Ufra مورد حمله قرار می گیرند(Miah and Rahman, 1985; Chakraborti, 2000b).
حذف دیگر میزبانها
از بین بردن گیاهان برنج خودرو و جوانه هایی که از ریشه های برنج برداشت شده رشد می کنند، برنج وحشی و دیگر علف های هرز میزبان ماننع انتقال نماتد های زمستان گذران در برنج به محصولات دیگر می شوند(Hashioka, 1963; Sein and Zan, 1977).
کنترل جریان آب
چون نماتدها به آسانی می توانند در سطح آب منتشر شوند، ممانعت از طغیان آب رودخانه به مزارع با بهبود و گسترش خاکریزها یا سواحل می تواند مفید باشد(( Sein and Zan, 1977.
مقاومت
تعداد وسیعی از ارقام برنج کشت شده در مناطق پست و آب عمیق در برابر
angustusD. تست شده اند در ویتنام، در 4 رقم محلی با محصول بالا خط تولید افزایش یافت( IR9129-393-3-1-2, IR9129-169-3-2-2, IR9224-117-2-3-1 and IR2307-247-2-2-3) و 3 رقم ( BKN6986-8, CNI-53 and Jalaj) به صورت توصیف شده مقداری آلوده شده بودند (Kinh and Phuong, 1981; Kinh and Nghiem, 1982). رقم Burmese ( B-69-1) از Irawaddy delta در مقابل بیماریUfra متحمل بوده اند Sein, 1977a)) و رقم تایلند ( Khao Tah Ooh) حساسیت نسبتا کمی دارد (Hashioka, 1963). دو رقم از غرب بنگال، هند (Ir36 and IFT4094) نیز همچنین حساسیت کمی داشتند (Chakrabarti et al., 1985). تمام ارقام مقاوم در برنج وحشی یافت شده اند،
Oryza subulata و رقم کشت شده در آب عمیق RD- 16-06 (Miah and Bakr, 1977b). رقم های کشت شده در آب عمیق از گروه Rayada بیشترین انتظار را به علت مقاومت بالایشان نشان می دهند. در بنگلادش رقم های Rayada به میزان زیادی در مقابل
D. angustus مقاوم هستند و بقیه رقم ها مقاومت متوسطی را نشان می دهند( Rahman, 1987, 1994; Das and Sarmah, 1995). کولتیوار B3 Rayada به عنوان رقم با مقاومت بالا در مقابل Ufra و با محصول بالا نشان داده شده است ( Das et al, 2000). مقاومت تقریبا متوسطی با واکنش سریع نکروتیک در برابر تغذیه نماتد رخ میدهد (Plowright and Gill, 1994). و میزان اسید کلروژنیک و سنتز فیتو الکسین ساکورانتین برنج را افزایش می دهد (Plowright et al, 1996). کولتیوارهای Padmapani و Digha توسط
angustusD.در مناطق بنگلادش و هند مورد حمله قرار نمی گیرند، ادعا شده این کولتیوارها به علت طول دوره رشدی کوتاهشان از بیماری فرار می کنند ( Mondal and Miah, 1987; Rathaiah and Das, 1987).
کشت انصرافی
نماتدهای
angustusD. برای مدت کوتاهی زنده می مانند و طولانی شدن دوره زمستان گذرانی می تواند میزان آلودگی اولیه را کاهش دهد ( Cux and Rahman, 1980; McGeachie and Rahman, 1983; Das and Bhagawati, 1992). این هدف می تواند با بکار بردن برنج های کشت شده در آب های عمیق بوسیله استفاده از کولتیوارهای با طول مدت رشد کوتاه یا کشت ونشاء دیر هنگام دست یافتنی باشد. دستکاری الگوی کشت برنج و مهارت های کشت می تواند وسیله مناسبی برای کنترل باشد(McGeachie and Rahman, 1983). از زمانی که
angustusD. به غلاف اولیه برگ در سطح آب وارد می شود (Plowright and Gill, 1994)، آلردوره های کوتاه غوطه وری جوانه های تازه می تواند آلوددگی به نماتد را کاهش دهد.
شیمیایی
کاربرد مواد شیمیایی از قبیل Carbofuran, Mocap, Hexadris monocrotophos, Phenazin و Benomil ، تقریبا موفقیت آمیز بوده ولی قیمت بالای آنها و عدم کاربرد صحیح انها را غیر اقتصادی کرده است ، به همین دلیل برای مزارع با مقیاس بالا پیشنهاد نمی شوند. بیشترین تنزل در جمعیت نماتد و شیوع بیماری توسط کربونیفر و بنومیل به تنهایی و یا به صور ت ترکیبی رخ داده است( Miah and Bakr. 1977a; Sein, 1977c; Cox and Rahman, 1979a; Rahman et al, 1981; Miah and Rahman, 1985; Nguyen et al, 1993; Mian et al, 1994). با اثبات رسید سم پاشی ترکیبی با کربوسولفان و تریازوفوس نیز موثر است (Das, 1996). میزان استفاده شده عموما غیر اقتصادی است.ماده شیمیایی آزادیراختین که از گیاه نیم
Azadirakhta indica)) به دست آمده است، زمانی که به صورت ترکیبی برای تیمار بذور بکار می رود تقریبا موفقیت آمیز است یا به صورت فرو بردن جوانه های ریشه ها و اسپری پاشی و یا با تکنیک های کشتی بکار برده شده است (Chakrborti, 1999, 2000a,b). همچنین پاشش بذر نیم به تنهایی برای کنترل نماتدها موثرتر از کربوفوران عمل می کند(Rahman,1996).
خلاصه ای از مدیریت پیشگیری بر ضد
D.angustus
پیشنهاد مدیریت پیشگیری بر ضد
D.angustus به صورت گسترده ای برای مدیریت پروژه ی برنج های کشت آب عمیق ارائه شده است.(Anonymous,1987 )
(i ) سوزاندن بقایای محصول به طور کامل برای حذف تمامی ساقه های آلوده (ii ) طولانی کردن مدت زمستان گذرانی به وسیله ی کشت تاخیری و (iii ) استفاده از کولتیوار هایی با مدت رشد کوتاه تر.
زمانی که کولتیوارهای مقاوم در دسترس باشند استفاده از آنها بسیار موثر است.
روش های تشخیص
D.angustus در قسمت های هوایی گیاهان در حال رشد ( و باقیمانده محصولات ) بیشتر نزدیک منطقه رشد برگها و گل آذین ها دیده می شود که برای آزمایش باید از این قسمت ها نمونه برداری انجام شود . برای نشان دادن درون برگهای جوان باید از قسمتی از گیاه به طول 5 سانتی متر برش تهیه شود . نماتد ها را می توان به کمک تکه ی برش داده شده گیاه که درون محفظه کوچک روی قیف برمن یا سینی کوچکی با آب که 24 ساعت قبل یا به عبارتی شب قبل از آزمایش آماده وقرار داده شده استخراج کرد.(Chapter3) برای آزمایش فوری مواد ، برگهای پیچ خورده یا گل آذین جوان را می توان در پتری دیش همراه با آب قرار داده و مستقیما مشاهده کرد. نماتد ها در قسمت های جوان گیاه فعال هستند ، اما به زمان کمی برای از سر گرفتن فعالیتشان در پانیکول های خشکیده نیاز دارند.
Translators: Pejman Tajmiri & Kowsar Sharifi
درختان مورد حمله اين ليسه شامل سيب، گوجه، زردآلو، قيسي، زالزالك، گلابي، ازگيل، به، آلو، بادام و برخي درختان غير مثمر مي‌باشد. تعداد خالهاي ليسه سيب 25 تا 26 عدد ولي در ليسه ميوه 30 عدد است كه در 3 رديف طولي قرار گرفته‌اند. طرز زندگي و طرز خسارت آن شبيه ليسه سيب مي‌باشد ولي اختلافات عمده كه در زندگي ان ديده مي‌شود به شرح زير است:
yralidae)
