سالها نوشتم برای چه؟ برای که؟
می خواهم باز بنویسم اما این بار برای تو...نه...نه...دیگر تو نه...من...من از من مینویسم...از من
به نام او
من نیز نامی دارم
نامم قشنگترین واژه ی هستیست
نامم...
هر چه باشد مهم نیست چیست مهم این بود که روزگاری صدایی از نامم به گوشم میرسید و اکنون نه!
اکنون من ... من...