خدایم را دوست دارم..
همان خدایی که:
دغدغه ای برای از دست دادنش را ندارم..
همان خدایی که مرا در آغوش گرفته..
و از مسیر گل ولای عبور می دهد..
خدایم را عاشقانه دوست دارم و می پرستم..
نه ترسی دارم برای نابودی اش و نه غمگینم در نبود حضورش..
او همیشه به من لبخند می زند و مرا عاشقانه دوست دارد