چقدرعجيبه که تا
مريض نشي کسي برات گل نمي ياره، تا گريه نکني کسي نوازشت نمي کنه، تا فرياد نکشي
کسي به طرفت برنمي گرده، تا قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي ياد و تا وقتي نميري
کسي تورو نمي بخشه...
می توان با این خدا پرواز کرد
سفره دل را برایش باز کرد
می توان درباره گل حرف زد
صاف و ساده، مثل بلبل حرف زد
چکه چکه مثل باران راز گفت
با دو قطره،صد هزاران راز گفت
می توان با او صمیمی حرف زد
مثل یاران قدیمی حرف زد