برای تعیین دانسیته پلیمر ها یک روش ساده آزمایشگاهی هست که با استفاده از پیکنومتر و سیال هگزان هست. علت اینکه از این سیال استفاده میشه اینه که کمترین اثر رو روی پلیمرها داشته باشه و اینکه دانسیته این سیال اینقدر پایین هست که تقریباً تمام پلیمر ها در این سیال به صورت رسوب باشن (دانسیته اکثر پلیمر ها از دانسیته این سیال بیشتر هست).
برای تعیین دمای ذوب پلیمر، روش آزمایشگاهی که از دستگاه خاصی استفاده نکنه دقت کافی نداره. اما باز میشه یک کاری کرد که جواب تقریبی بده. از یک روغن بی اثر بر روی پلیمر (مثلاً روغن های سیلیکونی و یا پارافینی که تحمل دمای بالا رو دارن و با پلیمر وارد واکنش نشه) استفاده می کنن و مقداری از پلیمر رو داخل این روغن قرار داده و سیستم رو با استفاده از هیتر مگنت گرم می کنن و به هم میزنن. تقریباً در یک دمایی مشاهده میشه که پلیمر فرم گرانولی خودش رو از دست میده و دونه های گرانول کشیده میشن و عملاً ذوب میشن.
این روش اصلاً دقیق نیست اما برای روش حدودی بد نیست.