ماسه ها فراموشکارترین رفیقان راهند..پا ب پایت می ایند انقدر ک گاهی سماجتشان در همراهی حوصله ات را سر میبرد اما کافیست اندکی باد بوزد تا رد پایت از حافظه ضعیفشان برای همیشه پاک شود...من از نسل ماسه نیستم از نسل صدفم ک ب پاس اقامتی یک روزه تا دنیا دنیاست صدای دریا را برای هر گوش شنوا زمزمه میکنند...