anise b
ارسال های پروفایل آخرین فعالیت ارسال ها درباره
-
به جرات میگم اگه حافظ زنده بود میشد همین که من الان دارم ازش میگم.. اما کسی اون رو نمی فهمید.. حتی من که رفیقش بودم.. با حرفام آزارش میدادم و فکر میکردم متوجه نمیشه.. حتی اگه کتکش میزدی فکر میکردی که متوجه نمیشه.. دردش نمیگیره.. من یک بار نزدیک عید نوروز عید نوروز براش یک ساعت گریه میکردم.. اصلا اون مربوط به دنیای ما نبود.. اما این اشتباه ماست.. این اشتباه بزرگ ماست که فکر میکنیم اونها از یک دنیای دیگه حرف میزنند.. اشتباه ماست که فکر میکنیم اینها آسمونی هستند.. نه!!! اینها مال همین دنیان.. مال زمین اند.. همین دنیایی که ما به لجنش کشیدیم.. چون فکر میکنیم دنیای واقی.. زندگی حقیقی توی آسموناست... ما توی آسمون دنبال چی هستیم؟ مگه شاملو نگفت دل از آسمان بردار که وحی از خاک میرسد؟ چرا ما خودمونو زدیم به کوچه ی علی چپ؟وقتی مشکلت رو بهش میگفتی اونقدر مهربون و با حوصله برات توضیح میداد که باید چی کار کنی که مشکلت رو فراموش میکردی و مجذوب لحن آهسته و حرفهای در هم بر هم و عجیب غریبش میشدی.. گاهی از سه دقیقه حرف زدنش به زور سی ثانیش رو متوجه میشدی اما انقدر حرفاش هیجان انگیز و مبهم بود که نمیتونستی بهش گوش نکنی.. همه ی کلمه هاش وقتی کنار هم میومد مث یک راز بود که تازه برات فاش شدهاین یک جمله از یک شعرش بود که پنج صفحه بود.. دست نوشته هاش طوری تو رو با خودش میبرد که انگار یک دنیای دیگه جلوت باز شده.. خودش میگفت من شاملوی زنده ام اما روح تمام شاعرها از دانته بگیر تا فروغ و حسین پناهی درش خلاصه شده بود.. گاهی بی دلیل می استاد.. خیره میشد.. سرش رو برمیگردوند و دوباره راه می افتاد.. انگار گم شده بود.. انگار توی شهر خودش احساس وحشت داشت.. وقتی از جاهای شلوغ عبور میکرد احساس اضطراب و ترس کاملا توی چهرش واضح بود
[IMG] -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
