به وجودِ ادمی،به پیچیدگی های منش و رفتارِ انسان ها، به تفاوت های عقیدتی و اجتماعی و سیاسی شان.
به عقیده ی تو این امکان وجود دارد که انسانی،تمامِ باور و ایمانِ خویش را تنها از راهِ اندیشه و تعمق به دست آورد؟
من که این گونه فکر نمی کنم.به گمانِ من، عقیده ی هر انسان مخلوطی پیچیده و تفکیک ناپذیر از عقاید،باور ها و ارزش هایی است که توسطِ جامعه به اون تحمیل می شود.
و چه خوش بخت آن که این کلافِ سردرگم را کناری نهد و با نیروی ایمان و پشتکار،راهِ درست را برگزیند
و چه نگون سار است کسی که هر آنچه بر او عرضه می شود بپذیرد،چون مادیانی که به او می اموزند گاوآهن بر پشت بسته هر روز مایل ها پیاده روی کند،بدونِ این که دلیلِ این کار را بداند یا حتی در تکاپوی یافتنِ دلیلی باشد....
مرا از حالِ خود بی خبر نگذار!