معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
ته تنهایی
خودم با خودم آشتی می کنم
خودم با خودم هی به هم می زنم
من اونقدر تنها شدم بعد تو
که با سایم اینجا قدم می زنم
بدون بهونه بدونه دلیل
برای خودم عطر و گل می خرم
مث آدم هایی که دیوونه ان
صدات می کنم اسمتو می برم
ته تنهایی همین جاست که میگن
این همون آخر دنیاست که میگن
خودم با خودم زندگی می کنم
خودم میگم و هی خودم می شنوم
دلم خیلی از دست دنیا پره
صدای تورو دیگه کم می شنوم
خودم با خودم درد و دل می کنم
تا از گریه، از غصه خوابم بره
می دونم نمی فهمی تو این اتاق
چقدر زندگی بی تو سخت می گذره
خودم با خودم آشتی می کنم
خودم با خودم هی به هم می زنم
من اونقدر تنها شدم بعد تو
که با سایم اینجا قدم می زنم
بدون بهونه بدونه دلیل
برای خودم عطر و گل می خرم
مث آدم هایی که دیوونه ان
صدات می کنم اسمتو می برم
ته تنهایی همین جاست که میگن
این همون آخر دنیاست که میگن
خودم با خودم زندگی می کنم
خودم میگم و هی خودم می شنوم
دلم خیلی از دست دنیا پره
صدای تورو دیگه کم می شنوم
خودم با خودم درد و دل می کنم
تا از گریه، از غصه خوابم بره
می دونم نمی فهمی تو این اتاق
چقدر زندگی بی تو سخت می گذره
مـــن و دلتنــگی و جا مــاندن از این قــافــلـه هــا
درد دارد غـــم هـر روزه ی ایــن فـــاصـلــــــه هـا
مـن و تـکـرار شب و حســـرت و بغضی خامـوش
نـالـه هــم نـیـسـت در اندیشه ی ایــن حـنجره ها
هـــیـچ کـــس وســعت انـــدوه مـــرا درک نــکــرد
از پـــس خســــتـــگی مـــمــتــد ایـن پـــنـجـره هـا
چــه تــــوان کــرد کســی مـحــرم اســرار نــــبــود
غــصه دارد دل بــی طـاقـــت ایــــن غـــم زده هـــا
خـــــســتــه از هـــــر چـــــــه در آن رنـگ ریـاســــت
از تــو و مــــعــجزه ی هـر شــب ایــن ســاحـره هــا
در دلـم حـس غـــریبی ســت پر از وحشت و ترس
مثـل غــمــگـــینــی یـک شــهـر پــس از زلــزلـه هــا
من که رفــتم چـمـدانــم پــر حـسـرت شــده اســت
تـو بـمــــان بـا در و دیـــــــوار پـــر از خـــــاطـــره هــا
درد دارد غـــم هـر روزه ی ایــن فـــاصـلــــــه هـا
مـن و تـکـرار شب و حســـرت و بغضی خامـوش
نـالـه هــم نـیـسـت در اندیشه ی ایــن حـنجره ها
هـــیـچ کـــس وســعت انـــدوه مـــرا درک نــکــرد
از پـــس خســــتـــگی مـــمــتــد ایـن پـــنـجـره هـا
چــه تــــوان کــرد کســی مـحــرم اســرار نــــبــود
غــصه دارد دل بــی طـاقـــت ایــــن غـــم زده هـــا
خـــــســتــه از هـــــر چـــــــه در آن رنـگ ریـاســــت
از تــو و مــــعــجزه ی هـر شــب ایــن ســاحـره هــا
در دلـم حـس غـــریبی ســت پر از وحشت و ترس
مثـل غــمــگـــینــی یـک شــهـر پــس از زلــزلـه هــا
من که رفــتم چـمـدانــم پــر حـسـرت شــده اســت
تـو بـمــــان بـا در و دیـــــــوار پـــر از خـــــاطـــره هــا
کاش میشد....
کاش میشد....
کاش میشد....
کاش می شد بروم از این شهر
کاش می شد نفسی تازه کنم
کاش می شد بروم سوی افق
سمت آن خانه ی متروکه ی دور
و بیابم یک دوست، دوستی ساده و پاک
کسی از جنس لطیف خوبی
که بفهمد دردم و بخواند قلبم
که کنار غم من ، سفره ای پهن کند
قهوه ای با دل خوش سر بکشیم
تا که از خاطر من ، برود رنگ سیاه غم ها
خنده ها از ته دل، و نگاهی آرام
پر از آرامش صبحی روشن
تا که با هم لب دریا برویم
روزها ، ساعت ها ، خیره بر ماهی ها
خیره بر آن همه زیبایی آب
موج ها بی تکرار ، لحظه هایی آبی
کاش می شد بروم از این شهر.....
********
کاش می شد نفسی تازه کنم
کاش می شد بروم سوی افق
سمت آن خانه ی متروکه ی دور
و بیابم یک دوست، دوستی ساده و پاک
کسی از جنس لطیف خوبی
که بفهمد دردم و بخواند قلبم
که کنار غم من ، سفره ای پهن کند
قهوه ای با دل خوش سر بکشیم
تا که از خاطر من ، برود رنگ سیاه غم ها
خنده ها از ته دل، و نگاهی آرام
پر از آرامش صبحی روشن
تا که با هم لب دریا برویم
روزها ، ساعت ها ، خیره بر ماهی ها
خیره بر آن همه زیبایی آب
موج ها بی تکرار ، لحظه هایی آبی
کاش می شد بروم از این شهر.....
********
در مــیان تند باد لحظــه های بی کسی
یک شـــب از عمق سـیاهی می رســی
در به رویـت مــی گــشایـم شادمـان
خنـده هـایم بی امـان ، از عمـق جـان
شـادمان خــواهــی شـد از دیـدار مـن
خیـره خــواهـی مـانـد بر رخـسـار مـن
در رگــم خــون تـو جـاری مـی شــــود
قلــبم از هــر غصــه عــاری می شــود
بــــوی عطـرت باز مـستــم می کــند
غـــافل از دنـیـای پســتــم می کـند
ازپــس تاریــکــی شـــب هــــای راه
مـی رسـد رخـسـار زیـبـایـت چـو مـاه
فــارغ از هــر تــرس و هـر دلـواپـسی
بـی گـمـان روزی بـه دادم مــی رســی
یک شـــب از عمق سـیاهی می رســی
در به رویـت مــی گــشایـم شادمـان
خنـده هـایم بی امـان ، از عمـق جـان
شـادمان خــواهــی شـد از دیـدار مـن
خیـره خــواهـی مـانـد بر رخـسـار مـن
در رگــم خــون تـو جـاری مـی شــــود
قلــبم از هــر غصــه عــاری می شــود
بــــوی عطـرت باز مـستــم می کــند
غـــافل از دنـیـای پســتــم می کـند
ازپــس تاریــکــی شـــب هــــای راه
مـی رسـد رخـسـار زیـبـایـت چـو مـاه
فــارغ از هــر تــرس و هـر دلـواپـسی
بـی گـمـان روزی بـه دادم مــی رســی
روزی میــرسَد بـــی هیــــچ خَبـــَـــری
بــآ کولـــــه بــــآر تَنهـــآییـَم
دَر جـــآده هــآی بـی انتهــــآی ایـن دنیــآی عَجیـــــب
رآه خــــوآهم افتـــــآد
مَـــن کـــه غَریبـــــم
چـــه فَــــرقی دآرد کجـــــآی ایـــن دنیــــــآ بـآشــــم
همــه جــــآی جهــــآن
تنهـــــآیی بــــآ مَـــن است…
بــآ کولـــــه بــــآر تَنهـــآییـَم
دَر جـــآده هــآی بـی انتهــــآی ایـن دنیــآی عَجیـــــب
رآه خــــوآهم افتـــــآد
مَـــن کـــه غَریبـــــم
چـــه فَــــرقی دآرد کجـــــآی ایـــن دنیــــــآ بـآشــــم
همــه جــــآی جهــــآن
تنهـــــآیی بــــآ مَـــن است…
هر کس مرا طلب کند،مرا می یابد.هر کس مرا یافت،مرا می شناسد و هر کس مرا شناخت،مرا دوست می دارد و هر کس مرا دوست داشت،عاشق من می شود و هر کس عاشق من شد،من عاشق او می شوم و هر کس من عاشقش بشوم،او را می کشم و کسیکه او را بکشم،بر من دیه اش واجب و کسیکه دیه اش بر من واجب شد،پس خودم خونبهای او می شوم....
alone
alone
alone
ته تنهایی
خودم با خودم آشتی می کنم
خودم با خودم هی به هم می زنم
من اونقدر تنها شدم بعد تو
که با سایم اینجا قدم می زنم
بدون بهونه بدونه دلیل
برای خودم عطر و گل می خرم
مث آدم هایی که دیوونه ان
صدات می کنم اسمتو می برم
ته تنهایی همین جاست که میگن
این همون آخر دنیاست که میگن
خودم با خودم زندگی می کنم
خودم میگم و هی خودم می شنوم
دلم خیلی از دست دنیا پره
صدای تورو دیگه کم می شنوم
خودم با خودم درد و دل می کنم
تا از گریه، از غصه خوابم بره
می دونم نمی فهمی تو این اتاق
چقدر زندگی بی تو سخت می گذره
خودم با خودم آشتی می کنم
خودم با خودم هی به هم می زنم
من اونقدر تنها شدم بعد تو
که با سایم اینجا قدم می زنم
بدون بهونه بدونه دلیل
برای خودم عطر و گل می خرم
مث آدم هایی که دیوونه ان
صدات می کنم اسمتو می برم
ته تنهایی همین جاست که میگن
این همون آخر دنیاست که میگن
خودم با خودم زندگی می کنم
خودم میگم و هی خودم می شنوم
دلم خیلی از دست دنیا پره
صدای تورو دیگه کم می شنوم
خودم با خودم درد و دل می کنم
تا از گریه، از غصه خوابم بره
می دونم نمی فهمی تو این اتاق
چقدر زندگی بی تو سخت می گذره
ای عاشق در انتظار چه نشستی؟
در انتظار بادهای پائیزی؟
باران های بهاری؟
برگهای زرد و یا شکوفه های ارغوانی ،
درانتظار کدامی؟
انتظار بیهوده است ، پنجره را باز کن!
جدار را بشکن
غبار را بشوی
و خاطره ها را به خاطره ها بسپار ؛
تا پایان ، پایانها مانده است .
این است زندگی
این است روزگار!!!
در انتظار بادهای پائیزی؟
باران های بهاری؟
برگهای زرد و یا شکوفه های ارغوانی ،
درانتظار کدامی؟
انتظار بیهوده است ، پنجره را باز کن!
جدار را بشکن
غبار را بشوی
و خاطره ها را به خاطره ها بسپار ؛
تا پایان ، پایانها مانده است .
این است زندگی
این است روزگار!!!
[h=5][FONT=georgia,times new roman,times,serif] دیروز می توانست پایان زندگی من باشد.
پس امروز که زنده ام معجزه ای از جانب خداوند است.
در حقیقت دیدن هر روز معجزه ای از جانب اوست.
خدایا تو را شاکرم به خاطر امروزم که به من عطا فرمودی.
و به تو قول خواهم داد تا امروز را سرشار از زیبایی سازم.
و آن را آنگونه که تو دوست داری بسازم...[/FONT][/h]
پس امروز که زنده ام معجزه ای از جانب خداوند است.
در حقیقت دیدن هر روز معجزه ای از جانب اوست.
خدایا تو را شاکرم به خاطر امروزم که به من عطا فرمودی.
و به تو قول خواهم داد تا امروز را سرشار از زیبایی سازم.
و آن را آنگونه که تو دوست داری بسازم...[/FONT][/h]