اینکه به دیگران دلبستن یک سراب ورویای دست نیافتنی توی این دنیاست،وابسته شدن از اونم بدتره،اینکه متوجه شدم هر کسی بیشتر از عقلش وکمترازاحساساتش استفاده میکنه بسیار موفقتره،اینکه به امید هیچکس نشیین خودت برو دنبال کارات دنبال هدفهات،کسی برات کاری نمیکنه،اینکه این دوره مردم برای هم دلشون نمیسوزه ،هرکی به فکر خودشه،،،، وخیلی درسهای دیگه...این مهمتراش بود
اینکه هر انسانی لیاقت با تو بودن و درک وجود ادمو نداره .نباید نگاهو و حتی امیدتو به کسی ببندی که از انسانیت هیچ چیزی نمیفهمه. و اینکه خدا و خانوادموبا هیچی عوض نکنم
من الان دهه 30 رو رد كردم فهميدم كه بهترين دوره زندكي هر ادمي 20 تا30 سالكي هستش و لحضه هاي زيادي رو بيخود از دست دادم و براي جيزهاي زيادي كه ارزشش رو نداشت غصه خوردم جيزهايي كه با يه كم زمان مشكلش حل مي شد الان مي دونم كه نبايد يك لحضه از جووني رو از دست داد جون ديكه بر نمي كرده