ثانیه های خاکستری...

[tools]

مرا با شما کاری نیست ای خاطرات
بیش از اینم مرا به نیش نکشید
من شهید
سراب و فاصله ها هستم
لبهای خشکم را ببینید
از امروز تا همیشه در این سرا به عزا می نشینم
اینجا به بهای طرد عشق اعتماد راگردن زده اند.
در اینجا از امروز تا همیشه
دیگر کسی به عشق سلام نمی گوید
اینجا کسی مرده است...
من... و ...

 

[amir fadaie]

هی تو که بی وفا شدی ، گریه نمی کنم برات

فکر نکنی دیوونم و میخوام بشم بازم فدات



ترانه هم نمیگم و دل بریدم از اون نگات

دیگه نمیخوام بریزم قافیه هامو من به پات



بری که بر نگردی و منم برم پی خودم

خوب می دونم که ایندفه ، رفیق شادی ها شدم



نبودنت خوبه برام ، ندیدنت یه آرزو

برو که از عشق و وفا بدجوری بردی آبرو



برو بمیر با اون صدات که جز غمم چیزی نبود

رنگ گلای باغچمون توی هوات شدن کبود



توو آینه نگاه نکن ، زشتی ولی قشنگی تو

مثل فرشته های زشت ، سفید که نه دو رنگی تو



* * *


وای که دوباره خل شدم ، اینا چیه بهت میگم ؟!

نرو نرو تو رو خدا ، نگو که از پیشت میرم !



هر چقدم بدی کنی عاشقتم ، نرو بمون

هرچی که گفتمو نبین ، عشقو تو از نگام بخون



آتیش زدی به قلب من ، با اون کارای زشت و بد

ولی تو عشقمو ببین ، نکن منو دیگه تو رد

 

[optimistic]

هرنتي‌که‌ازعشق‌بگويد
زيباست
حالا
سمفوني‌پنجم‌بتهوون‌باشد
يا زنگ تلفني که در انتظار صداي توست.

پرنده‌ی پنهان، گروس عبدالملکیان

 

[optimistic]

می‌گویند دنیا کوچک شده است/ و استوا در آینده‌ای نزدیک/ همسایه‌ی خونگرم قطب خواهد شد/ نه همسفر خوشباور/ دنیا هرگز کوچک نمی‌شود/ ما کوچک شده‌ایم/ آن قدر کوچک که دیگر/ هیچ گم کرده‌ای نداریم…» عباس صفاري

 

[amir fadaie]

اگر یادمان بود و باران گرفت نگاهی به احساس گلها کنیم



بگذار این راه راه من باشدو این جاده جاده ی من
بگذار غرق شوم در دستان سرد نمناک این ابر


بگذار تا بگریم بر تنهایی دستان بی رمق کویر
بگذارعاشق شوم بر باد سرد پاییزی


بگذار آرام گیرم در آغوش سیاه شب
بگذار نصیحت کنم گلبرگ های عاشق را


بگذار بگویم از باران از شب از ماه
بگذار ابر عاشق شود ، ببارد ، برسد به مشوق ،زمین


بگذار ابر ببارد بر گیسوان بید ، بی پروا و عاشق، تر کند لبان سرخ گل ها را
بگذار برگ هایی از جنس طلا برقصند در آغوش باد در بزم ابر


بگذار احساس کنم پاکی شبنم را بر گلبرگ
بگذار بخندم بر کودکی دنیا به بزرگی زمین


بگذار نگاهت در نگاهم غرق شود
بگذار شاید فردا زنده تر از امروز


بگذار زمین ناز کند ، باد فریاد کشد ، ابر در فراق بسوزد
بخار گرفته است دلم از سرمای این شب اما


چشمان تو همه چیز را از پس این پنجره ی
بخار گرفته از سپیدی غم می بیند


بگذار بفهمم این زجه از آن کیست که درون را پاره می کند
بگذار بفهمم ، بدانم جغد شوم بر سر شاخه ی خشکیده ی باغ


به کدامین گلبرگ خیره شده
بگذار بدانم ابر چرا عاشق ، برگ چرا بی روح


بگذار بدانم کجایی تا که هر روز به شوق دیدنت به کنار برکه
خیره در زیبایی چشمانت غرق نشوم.....

 

[optimistic]

آسمان
و هر چه آبی دیگر
اگر چشمان تو نیست
رنگ هدر رفته است
بر بوم روزهای حرام شده
چه رنگ‌ها که هدر رفتند
و تو نشدند.
عباس صفاري

 

[optimistic]

لعنت به تمام خوشبختي‌ها
وقتي پدربزرگ مرحومم
استين‌هايش را در قاب عكس بالا زده
تا خون بدهد...
لعنت به تمام خوشبختي‌ها
وقتي دكتري نمي‌تواند
بغضم را به تو
پيوند بزند.​

 

[hamedinia_m51]

سکوت
آخرین نقطه ی
پرواز
پرواز
آخرین نقطه ی
رهایی
رهایی
آخرین نقطه ی
بودن

 

[Mitra_Galaxy]

همه ی این راه ها که به تو نمی رسند

طنابی اند

حلقه ی

گردنم ........​

 

[amir fadaie]

دیرآمدی عزیز شب پیش مرده ام

چندین هزار مرتبه در خویش مرده ام



هیچ آتشی به کلبه متروک من نماند

عمری ست زیر پنجه ی تشویش مرده ام



این بار ِ چندم است که تشییع می شوم !

از سالیان دور کم و بیش مرده ام



عنوان پوچ ِ «زندگی شاعرانه» را

بر خویش بسته قافیه اندیش مرده ام



شعرم شناسنامه عشقم قبول کن

برگی ست سبز ، تحفه درویش ، مرده ام



از دورها سیاهه ارواح می رسند

لب وا کنم به فاتحه خویش مرده ام

 

[Mitra_Galaxy]

خسته ام انگار یک عمرست تنها مانده ام
غرق تابوتی از آجر بوده ام جا مانده ام
پیش چشم کور این آئینه ها آخر شکست
خرده هائی از وجودم آنچه بر جا مانده ام
بوی غربت از صدای خنده ی لب می چکد
طعمی از سردی نموری باز اما مانده ام
یک نفر من را از این سردرگمی بیرون کند
خوب دنبالم بگردد رفته ام یا مانده ام
سردی این کاغذ برفی چه کشدارست و گس
کوله بارم را نبستم لنگ امضا مانده ام
عاقبت آخر شد اما این معما حل نشد
من جسد بودم چرا دور از کفن ها مانده ام؟

 

[آرماندیس]

قصه‌ی تلخی است
اينکه من؛
تاوان ِ اشتباه ِ مردی هستم،
که دوست‌اش می‌دارم...

 

[آرماندیس]

به پرواز شک کرده بودم من
به هنگامی که شانه هایم
از وبال بال
خمیده بود
در پاکبازی معصومانه گرگ و میش
شب کور گرسنه چشم حریص
بال میزد
به پرواز شک کرده بودم ...​

 

[amir fadaie]

من زنده بودم اما ، انگار مرده بودم

از بس که روزها را ، با شب شرمنده بودم



یک عمر دور و تنها ، تنها به جرم این که

او سرسپرده می خواست ، من دل سپرده بودم



یک عمر می شد آری در ذره ای بگنجم

از بس که خویشتن را در خود فشرده بودم



در آن هوای دلگیر وقتی غروب می شد

گویی به جای خورشید من زخم خورده بودم



وقتی غروب می شد وقتی غروب می شد

کاش آن غروب ها را ، از یاد برده بودم

 

[amir fadaie]

آن که ناتمام بر ایوان بود ، من بودم

آن که ناتمام در دیوان بود ، شعرم بود



آن که با باد به ناله آمد ، من بودم

آن که باد به ناله آورد ، شعرم بود



آن که غریب ناله ای بود ، من بودم

آن که آشنا ناله ای بود ، شعرم بود



آن که رفت و دگر شعری نگفت ، من بودم

آن که ماند و باز هم گفت ، شعرم بود



آن که دگر نبود ، من بودم

آن که هنوز بود ، شعرم بود



آن که در ناله ی باد تمام شد ، بیچاره شعرم بود

آن که در سوز باد سوخت ، بیچاره من بودم . . .

 

[MEMOL...]

وقتي كه نمي خندي

از فشار لبهايت

خوب مي فهمم

دلهره داري تا مبادا

تنهایي ات را بالا بياوري ...!


​

 

[آرماندیس]

و من این تنهایی را دوست می‌دارم
می‌خواهم که خودم باشم
هیچ کس حتی نگاهم نکند
و نپرسد، خرت به چند؟
چرا که نه خری دارم
و نه سررشته‌ای از چند و چون.

این سرزمین خوبی‌هایی دارد
یکی این که
تو خودت هستی
تنها
تنها
تنها.
http://www.www.iran-eng.ir/images/misc/progress.gif

 

[amir fadaie]

دلم اگر چه به هر واوه اي مقيد نيست

به اينكه « عاشقتم » ذره اي مردد نيست


به اين نتيجه رسيدم كه « دوستت دارم »

براي گفتن حسّم زياد هم بد نيست


تو مثل حادثه ي رو به ماه مي ماني

ستاره ای ، ... و غم ِ « آمد و نيامد » نيست


چقدر فاصله! عشقم! چقدر دلتنگم!!

نوشته اي كه تو را در خودم بريزد نيست


* * *

ببخش شاعرتم ، باز اگرچه مدت هاست ...

هنوز اين غزلم شكل آنچه بايد ، نيست


سروده هاي غزلگونه ام براي خودت

فقط « تو » لايق اين عاشقانه ها هستي

 

[آرماندیس]

شده ام جفت با كلمات
روي تاريكي سرم كاغذ بريز
واژه ها با من كار دارند
وقتي پتويم نمي شناسد مرا !

 

[آرماندیس]

دلم نگاه می خواهد

نگاهی از سر شوق،که از آن طرف چهاراه

آمدنم را بنگرد.

 

[آرماندیس]

فرو نمی ریزم ...
فقط
گاهی وقت ها
لرزه ای بر من می افتد

 

[آرماندیس]

تا غمی گم شد، سراغ من بیا
دست من سال‌هاست
بر اندوه مردم کج است

 

[amir fadaie]

گذشت . . .

ساله هاي كه چشمانم به راهت ماند . . .

نياميدي و پير شد

تمام آرزو هايم

هر آنچه كه در تو مي جستم

و به خاك سپاردمش . . .

دلم را ، در تابوتي از جنس فراموشي

در سرزمين مردگان عاشق . . .

و گذشت

هر چه بود و هر چه گذشت بود

و مي گذرد . . . اين تلخي لحظه ها شوم تنهايي

در زماني كه كسي مرا به انتظار نشسته است

و تنها اين مرگ است

كه انتظار مرا مي كشد . . .

 

[آرماندیس]

از جهان عقب نشینی کرده ام

به روی تخت خوابم

در کنار دیوار

ولی هنوز نمی دانم

که من رو به جهان دارم

یا پشت به جهان کرده ام

 

[آرماندیس]

حیف که حوصله می خواهد
حرف زدن از چیزهایی که حوصله می خواهد
وگرنه می گفتم
خورشیدی که در کهکشان من می سوخت
سوخت...

 

[آرماندیس]

عاشق که شدم

او کمرنگ شد

بی قرار که شدم

او رفت

جان که می دادم

عشق آمد

وقتی مُردم

معشوق بودم !

 

[amir fadaie]

پنهان شدی و در كلماتم رها شدی

با من رفیق بودی و از من جدا شدی



دیر آمدی به خاطرم ای نام ِ ناشناس

با من چه دیر دوست شدی ، آشنا شدی



روی لبم نشستی و من از تو بی خبر

چیزی شبیه بوسه ، شبیه دعا شدی



زیبایی ات به رنگ صدا و سكوت بود

در گل سكوت كردی و در من صدا شدی



رویای فاتحانه ی یک قلب ناامید

پایان عاشقانه ی یك ماجرا شدی

 

[آرماندیس]

لجبازی دیرینه ایست​

هیچکس حاضر نیست​

کنار بکشد​

عوض بشود​

نه من! ​

نه دنیا!​

 

[آرماندیس]

تنها نشسته ای

چای مینوشی

و سیگار میکشی !

هیچ کس تو را به یاد نمی آورد ..

این همه آدم ،

روی دنیای به این بزرگی

و تو

حتی

آرزوی یکی هم نبودی !

 

[آرماندیس]

”روزی با هم خواهیم گریخت!

از این شهر خالی از شادی.

با تقدیر نبردی تن به تن خواهم کرد.

و پیروز خواهیم شد بر این سیاهی!”

و او رفت...

تا این گونه آخرین دروغهای یک گلادیاتور

در تاریخ ماندگار شود!!!