مقدمه:
تمام شیوه های جمع آوری داده ها و ورود آنها به رایانه، بدون دخالت انسان را می توان به عنوان شناسایی خودکار جای داد. شناسایی خودکار خود به بخش های مختلف تقسیم می شود، از جمله فناوری بارکد، بیومتریکس یا فناوری مورد استفاده در شناسایی با استفاده از علایم و مشخصات جسمی مانند عدسی چشم و اثر انگشت و فناوری RFID(سیستم شناسایی از طریق امواج رادیویی)
تاریخچه:
به این علت که فنآوری RFID اخیرا گسترش و رواج قابل ملاحظهای یافته است،بسیاری از افراد تصور میکنند که این تکنولوژی جدید و نوست در حالی که RFID به دلیل قیمت بالا این وسیله تا سالهای اخیر در مصارف تجاری کاربرد زیادی نداشته است.در اصل پیشینه RFID به نیمه دوم دهه 1940 میلادی و ارتش آلمان بر می گردد. ارتش آلمان برای شناسایی هواپیماهای خودی از دیگر هواپیماها به خصوص در شب که دید چشمی محدود است از این فناوری استفاده می کرد. در سال 1964، لئون تره مین یک وسیله مخبره صوتی جاسوسی برای شوروی سابق اختراع کرد این وسیله مخابره امواج بین دو وسیله را ممکن می ساخت. این فناوری را پدر فناوری RFID می دانند. نقطه عطف در تاریخچه فناوری RFID مقاله ای بود که هری استوک من در اکتبر 1948 منتشر کرد. این مقاله اهمیت کاربرد امواج رادیویی را بیشتر از پیش روشن ساخت و پیشرفت در آینده را منوط به استفاده از این فناوری دانست.
سیستمهای شناسایی خودكار:
به كمك تكنولوژی سیستمهای شناسایی خودكار میتوان اشیا را به طور خودكار شناسایی كرد و بدون نیاز به ورود اطلاعات كاربر، دادههای موردنیاز زمانی و مكانی هر شیء را به دست آورد.
▪سیستمهای شناسایی خودكار بسیاری وجود دارد:
▪باركد
▪شناسایی با صدا
▪تكنولوژی بیومتریك
▪كارتهای هوشمند
RFID چیست؟
(RFID=Radio Frequency Identification) به معنی ابزار تشخیص امواج رادیویی است. RFID دستگاه الکترونیکی کوچکی است که شامل یک تراشه کوچک و یک آنتن می باشد. این تراشه قادر به حمل 2000 بایت اطلاعات یا کمتر میباشد. برای روشنتر شدن مطلب میتوان گفت دستگاه RFID کاربردی شبیه بارکد و نوارهای مغناطیسی نصب شده روی کارت های اعتباری یا کارت های ATM دارد. RFID برای هر شیء یک مشخصه واحد ایجاد می کند که از دیگر اشیا قابل شناسایی خواهد شد. و همین طور که از روی بارکد یا نوار مغناطیسی میتوان اطلاعات را خواند RFIDهم می تواند خوانده شده و از آن طریق اطلاعات آن دریافت یا اصلاح شود.
