[h=2]آیا می‌دانستید پنج نوع عکس پایه وجود دارد که هر عکاسی باید تکنیک ایجاد آن‌ها را فرا بگیرد؟ تمام تکنیک‌های دیگر عکاسی و استفاده از دوربین بر پایه همین پنج نوع عکس استوار است و اگر عکاس هستید یا حتی عکاسی جز علاقه‌مندی‌های شما است، باید در گرفتن این نوع عکس‌ها حرفه‌ای باشید. اگر شما می‌توانید در شرایط نوری متفاوت (چه با نور مصنوعی و چه بدون کمک نور مصنوعی) به راحتی این پنج نوع عکس را ایجاد کنید به این معنی است که شما استفاده از دوربین را به خوبی بلد هستید. البته این نکته را در نظر داشته باشید که منظور من از ایجاد کردن عکس‌ها تکیه بر بخت و اقبال نیست، شما باید دقیقاً همان نتیجه‌ای را بگیرید که پیش از فشردن شاتر دوربین تصور آن را داشته‌اید و برای به دست آوردن آن از تکنیک خاصی استفاده کنید.[/h]
اگر عکاسی تازه کار هستید و دوست دارید بدانید برای رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب باید از چه تنظیماتی (سرعت شاتر، دیافراگم یا حساسیت ایزو) استفاده کنید، ادامه‌ی این مقاله می‌تواند به شما کمک کند. بیایید با هم نگاهی اجمالی به این پنج نوع عکس بیاندازیم. ۱.عکس با پس زمینه‌ی تار
افراد زیادی به این قبیل عکس‌ها علاقه‌مند هستند، این نوع عکس به «عمق میدان کم» معروف است. اگر شما بتوانید با استفاده از عمق میدان کم (نه تنها با استفاده از دوربین حرفه‌ای، بلکه با استفاده از هر دوربینی مثل دوربین موبایل یا دوربین‌های کامپکت) به تاری مورد نظر خود برسید، نشان می‌دهد که شما رابطه‌ی میان وضوح و تار بودن را کاملاً درک کرده‌اید و دقیقاً می‌دانید که این رابطه در یک عکس چگونه عمل می‌کند. بنابراین شما به راحتی می‌توانید در عکس خود وضوح یا تاری ایجاد کنید. برای این کار اصولاً باید سوژه‌ی مورد نظر را در عمق میدان یا همان ناحیه وضوحی که در نظر گرفته‌اید، قرار دهید و و زاویه را به گونه ای تنظیم کنید که یا پس‌زمینه پشت سوژه واقع شود یا این که پیش زمینهای که قبل از سوژه وجود دارد، در ناحیه تار عکس قرار بگیرد. حالا فقط کافی است شاتر را بفشارید تا یکبوکه‌‌ی زیبا تولید کنید.
برای اینکه بتوانید تشخیص دهید چه مقدار تاری لازم است تا آثاری حرفه‌ای و خارق‌العاده تولید کنید، باید درک خود را از عمق میدان و عوامل مؤثر بر آن (اندازه دیافراگم، فاصله و فاصله کانونی) بالا ببرید.
اگر می‌توانید بدون استفاده از فلش عکس‌هایی کاملاً واضح بگیرید، به موفقیت بزرگی دست پیدا کرده‌اید. عکاسان منظره زمان زیادی صرف می‌کنند تا زیبایی عمق میدان گسترده را به عکس‌های منظره‌ی خود اضافه کنند. استفاده از عمق میدان گسترده باعث می‌شود همه چیز در نهایت وضوح ثبت شود. از آنجایی که عمق میدان بسیار گسترده است، هیچ جایی برای تار شدن وجود ندارد و شما در موقعیتی عکاسی می‌کنید که همه چیز کاملاً واضح به نظر می‌رسد. البته در این نوع عکاسی سوژه‌های متحرک استثنا هستند و اگر در عکس سوژه‌ای متحرک وجود داشته باشد، مقداری تاری به وجود می‌آید. البته هنگام عکاسی به این شیوه باید به مسئله فاصله‌ی ابر کانونی هم توجه ویژه‌ای داشته باشید.
به نظر می‌رسد اکثر مردم، خصوصاً هنگام استفاده از دوربین‌های کامپکت، به راحتی از پس این قضیه بر می‌آیند. ۳. تاری متحرک (Motion blur)
تاری متحرک نوعی از عکاسی است که در آن سوژه‌های متحرک به گونه‌ای ثبت می‌شوند که در صحنه عکاسی تار به نظر می‌رسند. این نوع عکاسی تا حد زیادی مورد توجه عکاسان جدید قرار گرفته است. این مدل عکس با استفاده از سرعت شاتر پایین برای سوژه‌های متحرک به دست می‌آید. خود من هم در آغاز راه عکاسی علاقه زیادی به یاد گرفتن این تکنیک داشتم.
از آنجایی که در این روش وضوح تصویر از اهمیت خاصی برخوردار است، بنابراین برای یاد گرفتن عکاسی به روش تاری متحرک باید علاوه بر یادگیری تکنیک‌های استفاده از شاتر در سرعت پایین، مهارت‌های اساسی فوکوس کردن و میدان دید را هم فرا بگیرید. همچنین برای اینکه مفاهیم اصلی عکاسی به روش تاری متحرک را کاملاً درک کنید، نیاز است با مفاهیم روشنایی و نوردهی هم آشنایی داشته باشید.
آیا تا به حال تلاش کرده‌اید یک سوژه متحرک را در سکون به تصویر بکشید؟ یک قطره‌ی آب که روی هوا معلق است یا شیشه‌ای که شکسته و قطعات آن به اطراف پخش می‌شوند، نمونه‌هایی از سوژه‌های مناسب برای عکاسی در این حالت هستند. ایده‌ی این مدل عکس از دوربینی گرفته می‌شود که در خط پایان مسابقاتی مثل دو و میدانی یا ماشین‌سواری نصب می‌شود تا اولین جسم متحرکی را که از خط پایان عبور می‌کند، ثبت کند و از این طریق برنده مسابقه اعلام می‌شود. به این تکنیک توقف حرکت (Stop motion) می‌گویند. برای پیاده کردن این تکنیک می‌توان از نور فلش یا نور‌های مصنوعی استودیویی کمک گرفت یا می‌توان در ساعت مناسب روز با استفاده از نور طبیعی استفاده کرد.
چنین عکس‌هایی را می‌توان در موقعیت‌ها و فرصت‌های مختلف گرفت، اما در نهایت این درک از سرعت شاتر و نحوه‌ی کار کردن آن در سرعت‌های بالا است که به شما این قدرت را می‌دهد تا اثری این چنینی خلق کنید. هر عکاسی باید بتواند با کمک فلش یا بدون کمک فلش چنین لحظه‌ای را ثبت کند. ۵. عکس دانه‌دار یا گرِینی (The Grainy Shot)
پیش از اینکه عکاسی دیجیتال به وجود بیاید، دانه‌بندی فیلم (گرِین فیلم) از پدیده‌هایی بود که عکاسانی که زیبایی آن را درک می‌کردند، با آغوش باز پذیرای آن بودند. به وجود آمدن دانه‌های فیلم در عکس در آن زمان به سرعت فیلم (ASA) بستگی داشت. حتی هنگامی که با دوربین‌های غیر دیجیتال قدیمی در شب یا نور کم عکاسی می‌شد، گرِین‌هایی به وجود می‌آمدند که بافت زیبایی به عکس می‌دادند. متاسفانه با روی کار آمدن دوربین‌های دیجیتال مشخص شد که این دوربین‌ها هنگام استفاده از حساسیت ایزو بالا، تن‌های تیره (dark tone) را به خوبی کنترل نمی‌کنند. بنابراین این دوربین‌ها نتوانستند تجربه‌ی گرِین فیلم را که با دوربین‌های نسل پیش اتفاق افتاده بود، به خوبی تکرار کنند و نتیجه‌ای که با انتخاب حساسیت ایزو بالا به دست می‌آید فقط نویز دیجیتال (Digital noise) است.
نویز دیجیتال در اکثر اوقات در عکس، زیبا به نظر نمی‌رسد و به همین دلیل عکاسان علاقه‌ی چندانی به استفاده از آن ندارند. همچنین اگر عکس‌های نویزدار را تا حدی زوم کنید که پیکسل‌های آن قابل دیدن باشد، معمولاً مقداری تداخل پیکسلی هم در آن‌ها دیده می‌شود. این تداخل پیکسلی باعث می‌شود عکس شما حتی اگر کاملاً با وضوح گرفته شده باشد، باز هم اندکی تار به نظر برسد. در صورتی که شما از حساسیت‌های ایزو بالاتر استفاده کنید این تداخل پیکسلی بدتر هم می‌شود. اما این نویز همیشه هم قابل تشخیص نیست. عکس‌هایی هستند که با ایزو بالا گرفته شده‌اند و در آن‌ها می‌توان شاهد تکرار پدیده‌ی گرِین بود. برای این کار عکاس باید بداند که در چه زمینهای از روشنایی از چه تنظیمات ایزویی استفاده کند. مطمئناً شما در موقعیت‌هایی که نور کم است حساسیت ایزو را بالا می‌برید، اما در اکثر مواقع با این کار فقط نویز دیجیتال در عکس شما نمایان می‌شود. شاید از خود بپرسید فایده‌ی توانایی در گرفتن یک عکس دانه‌دار (grainy) چیست؟ به نظر من عکاسی می‌تواند یک عکس بی عیب و نقص بگیرد که دقیقاً بداند برای ایجاد یک عکس گرینی باید از چه تنظیماتی استفاده کند. شما کدامیک از این پنج مدل عکس را به راحتی ایجاد می‌کنید؟ منبع:lightstalking
اگر عکاسی می‌کنید، نگاهی به آرشیو عکس‌های خود بیاندازید. آرشیو عکاسی شما تا چه اندازه متنوع است؟ مجموعه‌ی مهارت‌های عکاسیتان چطور؟ فکر می‌کنید چه مهارت‌هایی دارید؟ مسلماً برای یک عکاس مهمترین چیز، حرفه‌ای شدن در یک سبک خاص از عکاسی است، اما توانایی در ایجاد طیف گسترده‌ای از عکس‌های مختلف هم برای یک عکاس از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر یک عکاس روش‌های مختلف برای ایجاد عکس‌های متنوع را بداند، دریچه‌های جدید خلاقیت به روی او باز می‌شوند و درست هنگامی که عکس‌های شما تکراری به نظر می‌رسند یا عکس‌های جدیدی که می‌گیرید دیگر با عکس‌های مجموعه‌ی پیشین شما تفاوتی ندارند، این خلاقیت به کمک شما می‌آید. امروز در کجارو ۵ مدل عکس دیگری که لازم است هر عکاسی نحوه‌ی ایجاد کردن آن‌ها را بداند به شما معرفی خواهیم کرد. ماکرو
عکاسی ماکرو مدل بسیار جذابی است، این مدل عکاسی به شما این امکان را می‌دهد که کوچک‌ترین اجسام را با ریزترین جزئیات عکاسی کنید. البته برای عکاسی ماکرو باید ابزار مناسب آن را در اختیار داشته باشید، اما با این وجود خیالتان راحت باشد، زیرا برای تهیه‌ی امکانات آن حتماً لازم نیست حساب بانکی خود را خالی کنید. برای عکاسی ماکرو می‌توانید به جای لنزهای مخصوص ماکرو، از تکنیک لنز وارونه یا لوله‌های تعمیم دهنده لنز استفاده کنید. اگر دوست دارید با این دو روش برای عکاسی ماکرو آشنا شوید، مقاله‌های عکاسی بعدی کجارو را از دست ندهید تا این دو روش را برای شما توضیح بدهیم.
هر مسیری را که در عکاسی دنبال می‌کنید به زودی متوجه می‌شوید که تمرین صبر و البته کنترل لرزش دستانتان مهمترین دستاوردهایی هستند که با گرفتن یک عکس ماکرو خوب به دست می‌آورید. عکاسی ماکرو به شما یاد می‌دهد که جهان اطرافتان را به گونه‌ای دیگر ببینید.
عکاسی از غروب یا طلوع خورشید تکراری و کلیشه‌ای به نظر می‌رسد؛ خوب شاید واقعاً همینطور باشد. اما این دلیل نمی‌شود که شما سراغ آن نروید. به نظر من همه‌ی مردم از دیدن یک تصویر زیبای غروب یا طلوع خورشید لذت می‌برند. البته ایجاد چنین عکس‌هایی به همین سادگی نیست، خصوصاً وقتی به بحث تنظیم نوردهی مناسب برسیم. یه یاد داشته باشید که عکاسی از طلوع و غروب خورشید به شما این فرصت را می‌دهد که استفاده درست از فیلترهای کاهنده‌ی نور را یاد بگیرید و با این کار تجربه‌ی فوق‌العاده‌ای از ویژگی‌های نور در عکاسی به دست می‌آورید. منظره
طبق گفته‌ی کارلو در مقاله قبل، عکاسی از منظره به شما این توانایی را می‌دهد که به عکاسی با عمق میدان بیشتر عادت کنید و از فاصله‌ی ابر کانونی استفاده کنید، اما این تمام خاصیت‌های تمرین عکاسی منظره نیست. برای گرفتن یک عکس منظره‌ی خوب بیش از هر چیز لازم است که «مکان مناسبی» هم برای عکاسی پیدا کنید. البته اشتباه نکنید، در اینجا منظور از «مکان مناسب» معنی گسترده و همه جانبه‌ی آن، یا به عبارت بهتر انتخاب محل جغرافیایی عکاسی نیست و فقط جنبه‌ی خاص آن برای ما اهمیت دارد. همانطور که آنزل آدامز (Ansel Adams) می‌گوید: «یک عکس خوب با ایستادن (قرار گرفتن) در جای خوب ایجاد می‌شود». و این حرف آدامز دقیقاً درباره‌ی گرفتن یک عکس منظره‌ی خوب صادق است. پس گرفتن عکس منظره‌ی خوب تمرین مناسبی است برای اینکه بدانید دوربین خود را در چه موقعیتی از محیطی که در آن قرار دارید، مستقر کنید.
خوب حتماً هم لازم نیست عکس راه شیری باشد، هر عکسی که از آسمان پرستاره گرفته شود تمرین خوبی است. اما عکاسی راه شیری تعداد زیادی از مهارت‌های عکاسی را در کنار هم لازم دارد. دقیقاً مثل عکاسی منظره پیش از هر چیز لازم است که مکان (موقعیت) مناسبی پیدا کنید؛ همچنین به دانشی سطحی اما کارآمد درباره‌ی نحوه چیدمان اجزای آسمان نسبت به موقعیتی که در آن هستید نیاز دارید. برای عکاسی راه شیری شما به نوردهی بسیار طولانی نیاز دارید بنابراین یادتان نرود که سه پایه‌ی خود را همراه داشته باشید. همین چیزهایی که تا اینجا به آن‌ها اشاره شد آنقدر چالش برانگیز و البته جالب هستند که بهتر است نکات نوردهی و ترکیب‌بندی را یادآوری نکنم. اگر همه‌ی مراحل را با دقت انجام دهید، مسلماً نتیجه‌ی کار به اندازه‌ای چشمگیر می‌شود که شما را عمیقاً عاشق عکاسی از ستاره‌های آسمان خواهد کرد. نقاشی با نور (Light Painting)
این نمونه از عکاسی می‌تواند تمرین خوبی برای عکاسی با «نوردهی طولانی» (Long Exposure) باشد، اما خود نقاشی با نور بسیار خاص است، زیرا به شما این فرصت را می‌دهد که اتفاقات هر دو طرف دوربین را کنترل کنید. نقاشی با نور دقیقاً همان چیزی است که از اسمش پیدا است، شما یک منبع نور را در دست می‌گیرید و از آن به عنوان قلم مویی برای نقاشی کردن هر چیزی که دلتان بخواهد، استفاده می‌کنید. تمام چیزی که برای این کار نیاز دارید محیطی کاملاً تاریک، یک سه پایه و دوربینی با امکان ایجاد نوردهی طولانی است (عکاسی به شیوه‌ی نقاشی با نور فرصت خوبی است که از حالت بالب (Bulb) دوربین خود، که با حرف B روی حالت‌های دوربین مشخص شده، استفاده کنید). این مدل عکاسی را امتحان کنید تا متوجه شوید چرا حتی پابلو پیکاسو بزرگ هم عاشق «نقاشی با نور» بوده است. حتی اگر از تمام این مدل‌های عکاسی به صورت مداوم استفاده نمی‌کنید، تلاش برای ایجاد چنین عکس‌هایی حتی به صورت تفریحی هم می‌تواند چشمه‌های خلاقیت شما را به جوش آورد و به عکاسی شما پویایی ببخشد. پس سعی کنید هر زمان اندکی وقت آزاد داشتید، حتماً گرفتن چند مدل از این عکس‌ها را امتحان کنید. منبع:Lightstalking
