► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

  • متوسط

    رای: 0 0.0%
  • کم

    رای: 0 0.0%

  • مجموع رای دهندگان
    1
  • نظرسنجی بسته .

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سفر خرس‌های آبی به مریخ




خرس‌های آبی مخلوقات ریز میكروسكوپی هستند كه به نام Tradigrades هم شناخته می‌شوند. این موجودات با بدنی كوتاه جزو بی‌مهرگان بوده و قرار است با دیگر اشكال حیات به قمر مریخی فوبوس فرستاده شوند.

این آزمایش به این منظور انجام می‌شود تا محققان بدانند آیا ارگانیسم‌هایی از این قبیل می‌توانند مدتی طولانی خارج از فضای منظومه شمسی زنده بمانند یا خیر.

این ماموریت كه آزمایش مهاجرت بین‌سیاره‌ای حیات نام گرفته است، قرار بود در ماه اكتبر ۲۰۰۹ انجام شود، اما به دلایل فنی و امنیتی به تاخیر افتاد.

دانشمندان امیدوارند بتوانند نمونه‌هایی از موجودات زنده را با استفاده از فضاپیمای روسی Grunt Phobos در سال ۲۰۱۱ و زمانی كه مدارهای زمین و مریخ اجازه این پرواز را بدهد، به فضا پرتاب كنند.

این آزمایش توسط جامعه نجوم انجام می‌شود.این موسسه اكنون دارای ۱۲۵ كشور عضو است.

قرار است دانشمندان ۱۰نوع ارگانیسم و از هر كدام ۳ نمونه را كه جمعا ۳۰ ارگانیسم هستند، طی ماموریتی ۳ ساله به بزرگترین قمر مریخ در فضا بفرستند.

این ارگانیسم‌ها از هر سه قلمرو حیات یعنی باكتری‌ها، یوكاریوت‌ها و آغازیان همراه با بعضی نمونه‌های خاكی محلی است.

به گفته پژوهشگران، این آزمایش قسمتی از تئوری Transpermia را بررسی خواهد كرد.

بویژه توانایی جابه‌جایی حیات بین ۲سیاره را بررسی می‌كند. در آزمایشی كه پیش از این در سال ۲۰۰۷ انجام شد، خرس‌های آبی با فضاپیما پرواز كرده و سختی‌هایی همچون تشعشع و خلا را پشت سر گذاشته بودند.

سال ۲۰۱۱ این اشكال حیات در بسته‌ای به شكل گوی كه BioModule نام دارد و وزن آن ۱۰۰ گرم است، بسته‌بندی می‌شوند، این بسته مانند شهاب سنگی است كه حامل اشكال نخستین حیات بین ۲ سیاره خواهد بود.

پس از یك سفر ۱۰ ماهه به فوبوس، این گونه‌ها تحت فشار g ۰۰۰۴ سطح ماه قرار خواهند گرفت و چند هفته را به این شكل در داخل بسته سپری می‌كنند. سپس با یك فضا پیما در قزاقستان به زمین خواهند نشست.

پژوهشگران پس از باز كردن بسته بررسی می‌كنند كه چه موجوداتی هنوز زنده‌اند. چنانچه بعضی ارگانیسم‌ها در برگشت از این سفر زنده باشند، می‌توان نتیجه گرفت براستی برخی اشكال حیات نمی‌توانند در یك سفر بین‌سیاره‌ای طولانی مدت زنده بمانند.

این آزمایش می‌تواند بیشترین زمانی را كه نمونه‌های زیستی (میكروبی) در خارج از منظومه شمسی سپری می‌كنند، نشان دهد. به منظور آماده‌سازی جهت پرتاب آتی، پژوهشگران باید چند چالش جدی را پشت سر بگذارند و شرایطی را كه بسته زیستی قرار است در این سفر پشت سر گذارد، در محیط زمین شبیه‌سازی كنند.

جام‌جم آنلاین (www.jamejamonline.ir)
 

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
نگرانی مردم جهان از فعال سازی برخورد دهنده هادرون

نگرانی مردم جهان از فعال سازی برخورد دهنده هادرون

اعلام آغاز به کار برخورد دهنده بزرگ هادرون در ماه نوامبر، نگرانیهای زیادی را در میان مردم کشورهای مختلف به وجود آورده است زیرا بر خلاف تاکید دانشمندان برخی معتقدند برخورد دادن پروتونها در LHC می تواند زمین را با خطر نابودی مواجه سازد.سال گذشته زمانی که آزمایشگاه عظیم هادرون افتتاح شد برخی از افراد از ایجاد سیاهچاله ای بزرگ توسط این دستگاه که می تواند جهان را در خود ببلعد ابراز نگرانی شدید کردند. نگرانی که پس از انتشار خبر فعال سازی مجدد این آزمایشگاه در حدود سه ماه آینده مجددا آغاز شده است.برخورد دهنده بزرگ هادرون، بزرگترین ماشین علمی جهان که ساخت آن هزینه ای برابر 10 بیلیون دلار داشته است، تنها 9 روز پس از فعال سازی از کار افتاد و موفق به برخورد دادن اتمها با یکدیگر نشد. این آزمایشگاه 27 کیلومتری در زیر سطح مرزی سوئیس فرانسه قرار گرفته و با کمک متخصصان بی شماری از سراسر جهان بنا شده است. در حال حاضر بیش از هشت هزار و 970 فیزیکدان برای آغاز به کار مجدد این آزمایشگاه لحظه شماری می کنند و در برابر بسیاری از مردم جهان امیدوارند این آزمایشگاه هرگز فعال نشود. بسیاری از این فیزیکدانان معتقدند انجام چنین آزمایشی برای درک نوع بشر از جهان هستی بسیار حیاتی است.سازمان تحقیقات اتمی اروپا (سرن) روز جمعه اعلام کرد که این برخورد دهنده بر اساس اصراری که دانشمندان جهان به منظور آغاز آزمایش برخورد دادن اتمها دارند از ماه نوامبر و با کمک نیمی از انرژی که برای آن در نظر گرفته شده بود، فعال خواهد شد. اما به گفته جیمز گیلیز سخنگوی سرن در این صورت باید این دستگاه در سال آینده مجددا خاموش شود تا پس از تعمیرات نهایی با انرژی برابر هفت تریلیون الکترون ولت، هفت برابر بیشتر از انرژی هر دستگاه و آزمایشگاه علمی دیگر در جهان فعال شود. این سازمان از سال گذشته در تلاش بوده است اختلالاتی را که در اثر بروز نقص در اتصالات الکتریکی به وجود آمده است را ترمیم و تعمیر کند. این نقص باعث شد چندین تن از مایه هلیوم سرد به داخل سیستم نفوذ کند. سرن میزان بودجه مورد نیاز برای ترمیم نهایی اختلالات برخورد دهنده بزرگ را در حدود 37 میلیون دلار تخمین زده است که این میزان سرمایه توسط بودجه 20 سازمان از کشورهای مختلف جهان تامین خواهد شد.اکنون سرن تصمیم دارد در کنار تمامی بیم و امیدها، بزرگترین آزمایشگاه جهان را با 3.5 تریلیون الکترون ولت در ماه نوامبر راه اندازی کند با وجود اینکه این سطح از انرژی تنها نیمی از انرژی اصلی برخورد دهنده به شمار می رود اما در همین سطح نیز انرژی برخورد دهنده بزرگ هادرون 3.5 برابر انرژی قدرتمند ترین شتاب دهنده جهان است.در صورتی که تنظیمات این سیستم در فصل زمستان صورت گیرد دانشمندان می توانند آزمایشی که برای انجام آن لحظه شماری می کنند را با کمک نیمی از انرژی دستگاه آغاز کرده و اطلاعات مربوط به برخورد پروتونها را به ثبت برسانند. به گفته دانشمندان در صورت استفاده از انرژی کامل برخورد دهنده می توان ذراتی مانند بوزون هیگز که در حالت عادی غیر قابل ردیابی به شمار می روند را کشف کنند.فیزیکدانان برای سالهای متمادی از برخورد دهنده هایی کوچک برای مطالعه اتمها استفاده می کردند. در آن زمان کوچکترین اجزای ماده را پروتونها و نوترونها تشکیل می دادند اما استفاده از برخورد دهنده ها نشان داد که ذراتی به نام کوارکها و گلونها نیز در ماده وجود دارند و ذرات و انرژی های ناشناخته بسیاری در جهان از چشم انسان پنهانند. در عین حال تا کنون سئوالات بی شماری درباره ضد ماده، ماده تاریک، و حجم ماده باقی مانده اند که دانشمندان قصد دارند پاسخ این سئوالات بنیادین را از آزمایشهایی که در هادرون صورت خواهد گرفت، به دست آورند.فیزیکدانان معتقدند ذراتی که پس از برخورد در هادرون به جا خواهند ماند می تواند بخشی بسیار کوچک از آنچه پس از انفجار بزرگ -نظریه ای که بر اساس آن جهان هستی پس از یک انفجار عظیم شکل گرفته است- در جهان هستی شکل گرفته را نمایان سازد.اما در کنار اشتیاق نامحدودی که دانشمندان جهان برای آغاز آزمایشهای برخورد دهنده بزرگ از خود نشان می دهند، نظریه ها و شایعاتی نیز مطرح است که افراد در جوامع مختلف از آن نگران بوده و بر اساس آن علاقه ای به آغاز به کار این آزمایشگاه جهانی ندارند. بر اساس این شایعات در صورتی که برخورد دهنده بزرگ هادرون دو پروتون را با یکدیگر برخورد دهد، می تواند با ایجاد میکرو سیاهچاله ها زمین و جهان را به خطر بیاندازد.سیاهچاله ها به صورت طبیعی از چنان انرژی گرانشی عظیمی برخوردارند که می توانند سیاره ها و ستارگان متعددی را به درون خود فرو ببرند. به همین دلیل بسیاری معتقدند در صورتی که برخورد دادن پروتونها باعث انفجار زمین یا بخشی از آن نشود به طور حتم می تواند سیاهچاله ای را به وجود آورد که زمین را ببلعد! با این حال مقامات سرن و رهبران علمی این پروژه با رد کردن این شایعات اعلام کرده اند آزمایشهای برخورد دهنده بزرگ هادرون هیچ خطری برای زمین و ساکنانش نداشته و از امنیت کامل برخوردار است.بر اساس گزارش فاکس نیوز، در حال حاضر تمامی هزار و 600 مغناطیس ابررسانا و تمامی 10 هزار اتصالات الکتریکی برخورد دهنده مورد آزمایش ایمنی قرار گرفته اند که با استفاده از همین میزان از تعمیرات، هادرون توانایی تحمل انرژی برابر پنج تریلیون الکترون ولت را خواهد داشت. تعمیرات نهایی و ترمیم چند اتصال الکتریکی باقی مانده به سال 2010 موکول شده است تا با خاموشی مجدد برخورد دهنده در ماه نوامبر سال آینده، آزمایشهای بعدی در این آزمایشگاه عظیم با استفاده از انرژی کامل انجام گیرند.
 

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
8 اتهام براي اثبات تقلبي بودن ماموريت آپولو

8 اتهام براي اثبات تقلبي بودن ماموريت آپولو

دانشمندان معتقدند به دليل قديمي بودن و محدود بودن اطلاعات هرگز نمي توان فردي را قاطعانه قانع کرد که ماموريت آپولو انجام گرفته است و تنها مي توان با ارائه برخي توضيحات ابهامات موجود در ذهن آنها را از بين برد.به گزارش مهر، با نزديک شدن به چهلمين سالگرد پرواز آپولو 11، اخبار مربوط به جزئيات اين ماموريت تاريخي به يکي از مهمترين و پر مخاطب ترين اخبار نشريات تبديل شده است. اين ماموريت تاريخي يکي از بزرگترين موفقيتها در تاريخ تلاشهاي علمي بشر به شمار مي رود که البته هميشه با انتقادات شديدي نيز مواجه بوده است.بسياري از افراد، مردم عادي يا دانشمندان بر اين باورند که اين ماموريت هيچگاه شکل نگرفته و تصاوير و فيلمهايي که از آن انتشار يافته است تنها براي فريب افکار عمومي و در استوديوي فيلمبرداري با کمک تجهيزات و نورپردازي هوشمندانه به وجود آمده اند. در ادامه برخي از اتهاماتي که به اين مامويت وارد شده و پاسخهايي که براي رد اين اتهامات داده شده است را مورد بررسي قرار مي دهيم.‏
‏* اتهام اول: با وجود اينکه هيچ بادي در سطح ماه در وزش نيست زماني که فضانوردان در حال کوبيدن پرچم به زمين هستند پرچم در حال اهتزاز است.‏
‏- پاسخ: پرچم از ميله اي عمودي برخوردار است و در زمان نصب بر روي زمين توسط فضانوردان به حرکت در مي آيد. اين ميله از ماده آلومينيومي سبک و قابل انعطافي ساخته شده است که پس از اتصال، لرزشهاي ناشي از نصب درون آن باقي خواهد ماند که اين لرزشها باعث ايجاد حرکت اهتزازي در پرچم خواهد شد.‏
‏* اتهام دوم: در تصاويري که فضانوردان در سطح ماه به ثبت رسانده اند هيچ اثري از ستاره هاي آسمان ديده نمي شود.‏
‏- پاسخ: فرود آپولو در هنگام صبحگاه ماه که نور خورشيد از هر زمان در آن درخشانتر است، صورت گرفت. به همين دليل زمان نوردهي استفاده شده در دوربينها بسيار بالا بوده که اين امر از ورود ميزان زياد نور به دوربين جلوگيري مي کرده و جزئيات تصوير به ثبت نرسيده است. در عين حال با اينکه ستاره ها از سطح ماه به خوبي قابل مشاهده اند به اندازه اي درخشان نيستند که تصوير آنها بر روي فيلمهاي عکاسي به ثبت برسد.‏
‏* اتهام سوم: هيچ اثري از حفره ناشي از فرود فضاپيما در تصاوير ديده نمي شود.‏
‏- پاسخ: فضاپيماي ايگل بر روي صخره اي بزرگ و سخت فرود آمده بود که توسط لايه اي از غبارهاي ماه پوشانده شده بود. بر همين اساس هيچ دليلي براي وجود داشتن حفره بر روي اين سطح سخت وجود ندارد. همچنين غبار ناشي از فرود فضاپيما مي تواند هرنوع اثر زميني ناشي از فرود را پوشش داده باشد.‏
‏* اتهام چهارم: رد پايي که بر روي خاک ماه باقي مانده و تصوير آن به ثبت رسيده است، بر روي خاک کره اي بدون اتمسفر، رطوبت و گرانش به وجود آمده است. اما ظاهر رد پا مشابه آثاري است که بر روي خاک يا ماسه خيس به جا مي ماند.‏
‏- پاسخ: عدم وجود باد در کره ماه به اين معني است که آثار ايجاد شده بر روي خاک بسيار نرم اين کره براي مدت طولاني ثابت باقي خواهند ماند. چنين اثري را مي توان به راحتي در فضايي بدون جريان هوا و با کمک توده اي از ذرات ريز مانند انواع پودرها به وجود آورد.‏
‏* اتهام پنجم: در هنگام بلند شدن ايگل از سطح ماه هيچ اثري از شعله يا دود ناشي از بلند شدن در تصاوير ديده نمي شوند.‏
‏- پاسخ: سوختي که در راکتهاي ايگل استفاده شده بود ترکيبي از موادي به نام هيدرازين و تتروکسايد دينيتروژن بوده است که سوختن بدون دود و شعله از خصوصيات احتراقي اين مواد به شمار مي رود.‏
‏* اتهام ششم: فضانوردان به خاطر وجود تشعشعات ناشي از کمربند تابشي ون الن هيچ شانسي براي زنده ماندن نداشته اند.‏
‏- پاسخ: اين ادعا بر اساس اظهارات يک کيهان شناس روسي ارائه شده است. زمان کوتاهي که براي عبور از اين کمربند نياز بوده است با توانايي محافظتي فضاپيما ترکيب شده و به همين دليل شدت تابش اين تشعشعات بسيار پايين بوده است.‏
‏* اتهام هفتم: سنگهايي که از ماه به عنوان نمونه بازگردانده شده اند با سنگهايي که در مناطق قطبي يافت مي شوند شباهت زيادي دارند.‏
‏-پاسخ: برخي از صخره هاي يافت شده در ماه در زمين نيز يافت مي شوند. اما سنگهايي که از ماه آورده شده اند پس از ورود به اتمسفر زمين تماما سوخته و اکسيده شده اند. در عين حال زمين شناسان به صورت قطعي تاييد کرده اند که اين سنگها توسط انسان از ماه آورده شده است.‏
‏* اتهام هشتم: تمامي ماموريتهاي ماه در دوره رياست جمهوري ريچارد نيکسون شکل گرفته است. اين در حالي است که هيچ رهبر ملي ديگري با وجود توسعه 40 ساله تکنولوژي ادعايي درباره فرود بر روي کره ماه نداشته است.‏
‏-پاسخ: پس از فرود آپولو بر روي ماه رقابت فضايي کشورها با پيروزي آمريکا به پايان رسيد و در عين حال سرمايه براي ادامه دادن چنين ماموريتهايي با کمبود مواجه شد. کشورهاي ديگر پس از انجام اين ماموريتها علاقه اي به ادامه دادن چنين برنامه هايي از خود نشان نداده و ماموريتهايي در مدارهاي پاييني را به دليل هزينه کمتر و کاربرد بيشتر ترجيح دادند.‏
 

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
10 حقیقت شگفت انگیز درباره ماه

10 حقیقت شگفت انگیز درباره ماه

آغاز ماموریتهای اخیر ناسا به منظور شکل گیری مطالعات جدید بر روی کره ماه باعث شده تا به بررسی خصوصیات شگفت انگیزی از کره ماه پرداخته شود که شاید تکرار همیشگی این حقایق میزان توجه نسبت به ارزشهای علمی آن را کاسته باشد. به گزارش خبرگزاری مهر، مدارگرد اکتشافی ماه که هفته گذشته به فضا پرتاب شد سطح ماه را با جزئیاتی بی سابقه نقشه برداری و ثبت خواهد کرد و حتی قادر خواهد بود مسیر حرکت کاوشگرهایی را که در گذشته بر روی این کره حرکت کرده اند را به ثبت برساند.
مدارگرد دیگر این ماموریت نیز طی دو مرحله با حفره شاکلتون در قطب جنوبی ماه برخورد خواهد کرد تا دانشمندان بتوانند موادی را که در نتیجه برخورد به بیرون پرتاب می شوند را مورد مطالعه قرار دهند. تمامی این هزینه ها و تلاشها با هدف کشف اطلاعات بیشتر و جدیدتر از قمر زمین است تا دانشمندان بتوانند ساختار اصلی این کره، تاریخچه دقیق آن و احتمال وجود آب در حفره های تاریک و مرموز ماه را کشف کنند.
نشریه لایو ساینس پس از آغاز ماموریتهای جدید ناسا در راستای بازگرداندن انسان به کره ماه، به بررسی 10 حقیقت شگفت انگیز درباره ماه پرداخته است.
ضربه بزرگ: ماه در نتیجه برخوردی شکل گرفته است که از آن با نام برخورد عظیم یا برخورد بزرگ یاد می شود. اخترشناسان به منظور توضیح این پدیده نظریه ای را با این مضنون ارائه کرده اند: در حدود 4.6 بیلیون سال پیش، جسمی عظیم در ابعاد سیاره مریخ اندکی پس از شکل گیری خورشید و منظومه خورشیدی با زمین برخورد کرده است. در نتیجه این برخورد ابری از صخره های تبخیر شده مرکب از اجرام کیهانی و بدنه زمین به مدار خارجی زمین پرتاب شد. این ابر به تدریج سرد و فشرده شده و حلقه ای کوچک را از اجرام جامد تشکیل داد که با جمع شدن این اجرام در کنار یکدیگر ماه کنونی شکل گرفت.
زمین عامل طلوع ماه: هر روز و طی زمانهای متغیر ماه از سمت شرق طلوع کرده و در سمت غرب غروب می کند. فرایندی که شباهت زیادی به روند حرکتی خورشید و دیگر ستاره ها دارد.
زمین در حال چرخش بر محور خود در جهت شرق است که این پدیده باعث نمایان شدن اجرام کیهانی و ناپدید شدن آنها در طول زمانی معین می شود. کره ماه نیز طی هر 29.5 روز سفری مداری حول زمین دارد که این حرکت تدریجی در آسمان رو به شرق صورت می گیرد. به همین دلیل است که طلوع ماه در برخی روزها با 50 دقیقه تاخیر صورت می گیرد. این شیوه حرکتی همچنین می تواند دلیل طلوع گاه به گاه زودهنگام ماه در هنگام عصر و یا در طول روز را توضیح دهد.
عدم وجود وجه تاریک: برخلاف آنچه به نظر می آید، ماه هیچ وجه تاریکی ندارد. ماه تنها وجه دور افتاده ای دارد که امکان مشاهده آن از زمین وجود ندارد. دلیل این پدیده به زمانهای گذشته باز می گردد. در گذشته های دور تاثیرات گرانشی زمین باعث کند شدن چرخش ماه حول محور خود شد. به محض اینکه چرخش ماه به اندازه ای کند شد تا با دوره چرخشی خود به دور زمین انطباق پیدا کند، تاثیر گرانشی زمین بر روی ماه تثبیت شد. به همین دلیل ماه در حال حاضر یک بار به دور زمین چرخیده و یک بار حول محور خود حرکت می کند و به دلیل اینکه هر دو این چرخشها در زمانی واحد شکل می گیرند، زمین تنها قادر به مشاهده یک وجه از کره ماه خواهد بود.
کمبود گرانش: کره ماه 27 درصد از ابعاد زمین را با جرمی کمتر تشکیل می دهد. در عین حال گرانش موجود در کره ماه تنها 1.6 گرانش کره زمین اندازه گیری شده است. به همین دلیل در صورتی که تکه سنگی در کره ماه از بالا به پایین پرتاب شود، سرعت سقوط آن بسیار کمتر از سرعت سقوط همان سنگ در زمین خواهد بود. همچنین در صورتی که وزن فردی در روی زمین 68 کیلوگرم باشد، همان فرد در کره ماه 11 کیلوگرم وزن خواهد داشت.
کوچک و بزرگ شدن قرص ماه: مدار حرکت ماه به دور زمین بر خلاف باور بسیاری بیضوی است و نه دایره. به همین دلیل فاصله میان مرکز زمین و مرکز ماه طی هر یک از دوره های کامل چرخش ماه، متغییر است. در نزدیکترین فاصله ماه به زمین که اصطلاحا حضیض خوانده می شود فاصله این دو جرم کیهانی از یکدیگر 363 هزار و 300 کیلومتر خواهد بود. این فاصله در نقطه عکس، یعنی در دورترین فاصله ممکن به 405 هزار و 500 کیلومتر افزایش پیدا می کند. به بیانی دیگر زمانیکه ماه در نزدیکترین فاصله خود از زمین کامل شود، 14 درصد بزرگتر دیده شده و درخشش آن 30 درصد افزایش خواهد یافت.
تاریخچه بمباران در ماه: حفره های موجود در سطح کره ماه می تواند گذشته سخت این کره را به خوبی آشکار سازد. به دلیل نبودن نزدیک به مطلق اتمسفر در ماه و کم بودن فعالیتهای درونی در این کره، تعداد حفره هایی که در اثر برخوردهای شدید در بیلیونها سال پیش در ماه به وجود آمده اند رکورد منحصر به فردی را به ثبت رسانده اند.
با تخمین تاریخ حفره های ماه، دانشمندان دریافته اند که سیاره زمین به همراه قمر خود در حدود چهار بیلیون سال پیش تحت بمباران شدید کیهانی بوده است.
کره ماه کره نیست: ماه شکل کروی و دوار ندارد بلکه تخم مرغی شکل است. در صورتی که ماه با دقت مورد مطالعه قرار گیرد می توان دید که مرکز ماه درواقع مرکز هندسی این قمر به شمار نمی رود و در واقع با مرکز واقعی کره دو کیلومتر فاصله دارد.
ماه لرزه: فضانوردان ماموریت آپولو طی بازدید خود از کره ماه از لرزه نگار استفاده کرده و دریافتند این جرم خاکستری جرمی مرده به شمار نمی رود. ماه لرزه های کوچک از کیلومترها پایین تر از سطح خارجی ماه سرچشمه می گیرند و اینگونه به نظر می رسد این لرزه ها تحت تاثیر کشش گرانشی زمین به وجود می آیند. شکستگی های کوچک و فوران گاز از نشانه های وجود ماه لرزه در این کره درخشان است.
دانشمندان بر این باورند ماه نیز دارای هسته ای داغ و مذاب مشابه زمین است. اما اطلاعات به دست آمده از کاوشگر سازمان ناسا در سال 1999 نشان می دهد که ماه دارای هسته ای بسیار کوچک بوده که تنها دو تا چهار درصد از جرم کلی ماه را تشکیل می دهد. این ابعاد در برابر ابعاد هسته زمین که 30 درصد از جرم کلی زمین را تشکیل می دهد کاملا ناچیز است.
تاثیر اقیانوسی: عامل اصلی جزر و مدهای موجود در زمین با در نظر نگرفتن تاثیرات اندک خورشید، کره ماه است. گرانش ماه باعث ایجاد کشش بر روی اقیانوسهای زمین می شود. در ماه جدید و کامل، خورشید، زمین و ماه در یک ردیف قرار می گیرند که این پدیده جزر و مد بیشتری را نسبت به شرایط عادی به وجود می آورد. زمانی که ماه در تربیع اول یا آخر قرار دارد خفیف ترین جزر و مد به وجود می آید. چرخش 29.5 روزی ماه به دور زمین کاملا دوره ای نبوده و در نزدیکترین موقعیت ماه نسبت به زمین بیشترین جزر و مدها به حالت جهشی افزایش پیدا می کنند که به اصطلاح جزر و مد جهشی حضیضی خوانده می شوند.از دیگر تاثیرات جالب توجه کششهای قمری این است که ماه طی این جزر و مدها قسمتی از انرژی زمین را می رباید که این پدیده باعث کاهش 1.5 میلی ثانیه ای سرعت زمین در هر قرن می شود.
خداحافظ ماه: با توجه به آنچه گفته شد، ماه سالانه مقادیری از انرژی زمین را ربوده و از آن برای بالا کشیدن خود به اندازه چهار سانتیمتر در بالاترین مدارش استفاده می کند. محققان معتقدند ماه زمانی که در حدود 4.6 بیلیون سال پیش شکل گرفته است، فاصله ای برابر 22 هزار و 530 کیلومتر از زمین داشته است که این فاصله اکنون به 450 هزار کیلومتر افزایش پیدا کرده است.
در عین حال سرعت چرخش زمین رو به کندی است و به همین دلیل روزهای زمین رو به طولانی تر شدن گذاشته اند. به تدریج صعود کشش سیاره زمین در میان یک خط فرضی میان مرکز زمین و ماه انباشته خواهد شد و به این شکل تغییرات چرخش سیاره ای زمین متوقف خواهد شد. در این صورت یک روز زمین برابر یک ماه خواهد شد. در صورت وقوع چنین پدیده ای که احتمال آن به بیلیونها سال در آینده نسبت داده شده است، یک ماه زمین بسیار طولانی شده و ماه به تدریج فاصله خود را از زمین افزایش خواهد داد.
 

Setareh 729

عضو جدید
پشه ها در فضا زنده می مانند!

پشه ها در فضا زنده می مانند!

يك دانشمند‌ روسي اعلام كرد پشه‌ها طوري سيستم بدن خود را مديريت مي‌كند كه مي‌تواند مدت 18 ماه در فضاي خارج جو زمين زنده بماند.

آناتولي گريگوريوف ــ معاون آكادمي علوم روسيه ــ درباره آزمايشي كه در اين زمينه انجام داده است، گفت: ما پشه‌اي را از فضا به زمين باز گردانده‌ايم ، اين حشره هنوز زنده است و پاهايش تكان مي خورد.

وي افزود: اين پشه در طول مدت آزمايش هيچ غذايي نخورده و در برابر تغييرات دمايي شديد از منهاي 150 درجه سيليسيوس در سايه گرفته تا 60 درجه سيليسوس در نور خورشيد قرار داشته است.

به گفته اين دانشمند‌ روسي ، پشه تحت آزمايش طي اين تحقيق از ايستگاه فضايي بين‌المللي خارج شده است.

در اين پژوهش دانشمند‌ان آكادمي علوم روسيه در تلاش براي ارزيابي پرتوهاي كيهاني روي ارگانيسمهاي زنده هستند.

آنها دريافتند كه پشه براي اين كه از اين شرايط جان سالم به در ببرد خود را با وضعيت موجود تنظيم مي‌كند.


منبع: جام جم انلاين

به این می گویند، زنجیره ی علم! همکاری علم زیست شناسی با فضانوردان!
__________________
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
مطالعات صحرایی ماشین های K10 ناسا

مطالعات صحرایی ماشین های K10 ناسا

مطالعات صحرایی ماشین های K10 ناسا


جزیره دووان در کانادا بزرگترین جزیره غیر مسکونی جهان است. دووان مرکز آتشفشان هاگتون است. دهانه آتشفشانی به پهنای 20 کیلومتر و شبیه به آتشفشان های قمری. فعالیت های تحقیقاتی از کمپ اصلی پروژه هاگتون-مریخ هدایت می شود.

در جولای 2007 ، گروه روبات های هوشمند آمس ناسا(nasa Ames Intelligent Robotics Group) ، دو روبات K10 را به آتشفشان هاگتون برد. روبات های K10 کاوش های سیستماتیک مشابه را درپایگاه های قمری انجام داده بودند.
K10 "قرمز" یک لیزر جستجوگر سه بعدی را با خود دارد که برای نقشه برداری توپوگرافی استفاده می شود. روبات های K10 به صورت خود مختار و مستقل حرکت می کنند و می توانند پهنه وسیعی از ناهمواریها و سراشیبی ها را بپیمایند.
K10 "مشکی" یک رادار نافذ به زمین دارد که برای نقشه برداری از لایه های زیرین زمین استفاده می شود.

در طول آزمایش های دو هفته ای روبات های K10 بیش از 30 کیلومتر را بررسی کرده و بیش از 25 گیگا بایت اطلاعات نقشه برداری جمع آوری نمودند.

برنامه سه بعدی"Viz" برای مراقبت و پایش روبات های K10 استفاده شده است. "Viz" برنامه ای بسیار قدرتمند است که کاربران روبات ها و دانشمندان سیاره ای از آن استفاده خواهند نمود.تصاویر سه بعدی این نرم افزار قادر خواهند بود اطلاعات علمی و مهندسی بسیار وسیع و متنوعی را فراهم نمایند.

برای مطالعه جنبه های عملی روبات های جدید یک "کنترل زمینی" بر روی ساختمان مرکزی پروازهای آتی آمس (Ames' Future Flight Central facility) در کالیفرنیا نصب شد. تلمتری رابت، نقشه های سه بعدی ناهمورای ها و تصاویر دوربین های زنده توسط چندین صفحه نمایش بزرگ نشان داده می شود.

نتایج به دست آمده از تحقیقات صحرایی سایت آتشفشان هاگتون، به ناسا امکان برنامه ریزی بهتر برای ماموریت های آتی کاوشگر قمری را خواهد داد. :gol:
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
کدام یک اول بوجود آمد؟ کهکشان یا سیاه چاله؟

کدام یک اول بوجود آمد؟ کهکشان یا سیاه چاله؟

کدام یک اول بوجود آمد؟ کهکشان یا سیاه چاله؟


آیا اول کهکشان بوجود آمده و بعد یک سیاه چاله در مرکز آن جوانه زده و یا اینکه کهکشان بدور یک سیاه چاله از قبل موجود تشیکل شده؟ این درست شبیه قضیه پیدایش تخم مرغ و مرغ است که اخترشناسان تلاش در حل آن دارند. به نظر میرسد که نخست سیاه چاله ها بوجود آمدند و بعد کهکشان ها بدور آنها در گردش شدند. به گفته کریس کاریلی از رصد خانه ملی اخترشناسی رادیویی "شواهد در این رابطه بسیار زیاد است. پژوهشگران با رصد توسط تلسکوپ رادیویی بسیار بزرگ و تداخل سنج پلاتو ده بور در فرانسه با وضاحت زیر کیلوپارسک، کهکشان های اولیه را، یعنی آنهایی که طی یک میلیارد سال بعد از بیگ بنگ بوجود آمدند، "وزن" نمودند.

مطالعات قبلی در مورد کهکشان ها و سیاه چاله های مرکزی آنها در فضای نزدیک یک ارتباط عجیبی را میان جرم سیاه چاله ها و "برآمدگی" مرکزی ستاره ها و گاز ها در این کهکشان ها آشکار ساخت. تناسب سیاه چاله و جرم برآمدگی در اکثر کهکشان ها با میزان گاز ها و اندازه کهکشان ها یکسان می باشند. اما سیاه چاله های مرکزی چند میلیون یا چند میلیارد برابر جرم خورشید ما، جرم شان حدود یک هزام جرم برآمدگی اطراف شان است.

این تناسب دائمی نشان می دهد که سیاه چاله و برآمدگی بر همدیگر تأثیر گذاشته و در یک رابطه تعاملی متقابل با هم رشد می کنند. اما سوال عمده این است، که آیا یکی زودتر و دیگری بعد تر رشد نموده و یا اینکه هر دو با رشد همزمان تناسب جرم شان را در سراسر این پروسه حفظ نموده اند؟

دومینیک ریچیرز از مرکز اخترشناسی کالتیک می گوید، ما بلاخره توانستیم تا جرم سیاه چاله و برآمدگی کهکشان های را که در چند میلیارد سال اول بعد از بیگ بنگ بوجود آمده اند، اندازه گیری کنیم و شواهد نشان می دهد که این تناسب دائمی شاید در کائنات اولیه وجود نداشته. سیاه چاله ها در این کهکشان های جوان در مقایسه با برآمدگی های که در فضای نزدیک دیده شده، به مراتب حجیم و بزرگ اند.

اعتقاد بر این است که سیاه چاله ها اول آغازبه رشد کردند.

چالش بعدی در برابر اخترشناسان مشخص نمودن چگونگی تأثیر گذاری سیاه چاله و برآمدگی در رشد همدیگر است. ما تا هنوز نمی دانیم که چه میکانیزمی و چه علت در این پروسه دخیل است، اما باید گفت که در جریان تحقیقات "معیار" تناسب میان جرم ها را تعیین نمودیم.

تلسکوپ های تازه که در حال ساخت اند، ابزار مهمی برای حل این معما می باشند. آرایه بسیار عظیم بسط یافته و آرایه بزرگ میلیمتری و زیر میلیمتری آتاکاما می تواند باعث پیشرفت ما در درک این حساسیت شود و توانایی لازم برای تصویر برداری از گاز ها را در مقیاس های بسیار کوچک و لازم برای مطالعه جزئیات و پویایی در این کهکشان ها فراهم نماید.

برای درک اینکه کائنات چگونه به این حد رسیده، ما باید اول بدانیم، زمانیکه کائنات جوان بود، اولین ستاره ها و کهکشان ها چگونه بوجود آمدند. رصد های که در چند سال آینده خواهیم داشت، فرصت مطالعه جزئیات بسیار مهم دوره نو پایی یا کودکی کائنات را برای ما فراهم می سازد.



نوشته آسمان کابل از سایت universetoday.com
 

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
نگاهي به برترين تلسکوپ هاي جهان

نگاهي به برترين تلسکوپ هاي جهان

نگاهي به برترين تلسکوپ هاي جهان


تا آنجا که مي دانيم بشر در همه دوران ها، حرکت اجرام آسماني را پيگيري مي کرد اما نگرش ما نسبت به اين اجرام آسماني از 400 سال گذشته که گاليله با استفاده از تلسکوپش به بررسي آسمان پرداخت، به طور کامل تغيير کرده است. به مناسبت بزرگداشت چهارصدمين سال ابداع تلسکوپ، به معرفي 10 تلسکوپ برتر تاريخ اخترشناسي که در زمين يا آسمان مستقر است، مي پردازيم.
1- رصدخانه جميني



دو چشم بهتر از يک چشم است. بين دو تلسکوپ نوري و زيرقرمز رصدخانه جميني به اندازه يک اقيانوس فاصله است، اما اين دو با يکديگر مي توانند به همه پهنه آسمان دست يابند. جميني جنوبي در ارتفاع 2800 متري در رشته کوه هاي آند جنوبي و جميني شمالي در ارتفاعات آتشفشان خاموش مائوناکي قرار دارد. از آنجا که کوه مائوناکي در هاوايي جو بسيار مطلوبي دارد، جايگاه مجموعه يي بين المللي از تلسکوپ ها است که شب هنگام به کارش در آسمان ها مي پردازد. رصدخانه جميني از آن هفت کشور است. دانشمندان اين کشورها مي کوشند هميشه فناوري هاي تازه را در اين رصدخانه به کار گيرند. اين رصدخانه حتي به «اتاقک پاشش» مجهز است که ذرات نقره را به سطح آينه هاي جميني پرتاب مي کند تا توانايي هاي اين تلسکوپ در ناحيه زيرقرمز افزايش يابد.
2- رصدخانه جنوبي اروپا


اين تلسکوپ که ميدان ديد 5/3 متري دارد و آن را تلسکوپ فناوري جديد نيز مي نامند، اولين تلسکوپ جهان بود که آينه اصلي آن با رايانه تنظيم مي شد. البته امروزه حتي تلسکوپ هاي آماتوري نيز به اين فناوري مجهز هستند. مجموعه تلسکوپ هاي رصدخانه جنوبي اروپا در صحراي آتاکاماي شيلي مستقر است. از جمله اين تلسکوپ ها مي توان به آرايه بسيار بزرگ تلسکوپ ها اشاره کرد که مهم ترين تلسکوپ اين مجموعه است. علاوه بر اين بخش اروپايي، آرايه بسيار بزرگ ميلي متري - زيرميلي متري آتاکاما (با نام اختصاري ALMA که يک همکاري بين المللي با شرکت امريکاي شمالي، شرق آسيا و شيلي است) نيز در رصدخانه جنوبي اروپا مستقر است. آلما مرتفع ترين و پيشرفته ترين رصدخانه تلسکوپ راديويي جهان است.
3- رصدخانه ملي اخترشناسي راديويي


اين رصدخانه از چندين بخش تشکيل شده است از جمله تلسکوپ گرين بنک، آرايه بسيار بزرگ آرايه بسيار بزرگ اصلي و بخش امريکايي آلما که در آينده ساخته مي شود. دانشمندان هم اکنون از اطلاعات به دست آمده از گرين بنک براي يافتن فرکانس هاي مولکول هاي موجود در فضاي بين ستاره يي استفاده مي کنند. نام آرايه بسيار بزرگ براساس اندازه هاي حيرت آور آن انتخاب شده است. اين رصدخانه داراي 27 آنتن راديويي است که هر کدام 230 تن وزن و 27 متر قطر دارد. اطلاعات اين تلسکوپ ها (که در صحراي جنوب سوکو روي نيومکزيکو مستقر است) با يکديگر تلفيق مي شود تا به قدرت تفکيک يک آنتن 35 کيلومتري دست يابد. برخي از مردم اين رصدخانه را مي شناسند، چرا که نماهايي از اين رصدخانه در فيلم تماس نشان داده شده است.
4- تلسکوپ هاي فضايي چاندرا و اسپيتزر


يکي ديگر از رصدخانه هاي بزرگ و مشهور ناسا است که چشم اندازهايي از جهان را به ما عرضه کرده است که بدون آن دستيابي به آن چشم اندازها ممکن نبود (البته به جز تلسکوپ فضايي هابل). مدار گردش رصدخانه پرتو ايکس چاندرا بيضي شکل و بسيار دور از زمين است در نتيجه تصويرهاي بسيار بهتري از منطقه هاي پرانرژي جهان، همانند پيامدهاي يک ابرنواختر را در اختيار ما مي گذارد. دانشمندان با استفاده از تصويرهايي که چاندرا ارسال کرده است، توانستند پديده هايي همانند پت اخترها و سحابي ها را بهتر درک کنند.
تلسکوپ فضايي اسپيتزر تلسکوپي است که در محدوده زيرقرمز کار مي کند و به افتخار ليمان اسپيتزر (پدر تلسکوپ فضايي) ناميده شده است. اين تلسکوپ تصويرهايي را از اجرام سردتر جهان مثل ستاره هاي کوچک و سياره هاي فراخورشيدي در اختيار دانشمندان قرار مي دهد. دانشمندان توانستند با استفاده از اين تلسکوپ ها به کشف پديده هايي بپردازند که مشاهده آنها از زمين امکان نداشت.
5- تلسکوپ هاي فضايي کورو و کپلر


تلسکوپ هاي امريکايي کپلر و فرانسوي کورو در جست وجوي سياره هاي ديگر در منطقه هاي مناسب به دور منظومه هاي خورشيدي دوردست هستند، يعني در منطقه يي که دماي مناسبي دارد و آب به شکل مايع در آن وجود دارد.
تلسکوپ امريکايي کپلر به تازگي پرتاب شده است و پس از کنار رفتن سپر غبار آن مي تواند رصدهايش را آغاز کند. اين تصوير آخرين مرحله از بازبيني آينه اصلي لانه زنبوري تلسکوپ کپلر را نشان مي دهد.
کورو يا تلسکوپ همرفت، چرخشي و گذر سياره يي، ساخت فرانسه و سازمان فضايي اروپا است. اين تلسکوپ که دسامبر 2006 پرتاب شده است، تاکنون کشف هاي بسيار مهمي داشته است، از جمله اينکه در فوريه 2009 از کشف يک سياره کوچک و دوردست خبر داد که از دو برابر زمين هم کوچک تر است و هر 20 ساعت يک بار به دور ستاره يي خورشيدمانند مي گردد.
6- رصدخانه کک


اين تلسکوپ هاي دوگانه 10 متري و 300 تني، هم به خاطر طراحي شان مشهورند و هم به خاطر کشف هايشان. هر کدام از آينه هاي اصلي اين تلسکوپ ها از 36 قطعه شش وجهي تشکيل شده است که در کنار هم مثل يک آينه يکپارچه عمل مي کند. اين شيوه يک شاهکار انقلابي در مهندسي است که ساخت آينه هاي بسيار سنگين را امکان پذير مي کند. تلسکوپ هاي کک که در کوه هاي مائوناکي نصب شده است، بزرگ ترين تلسکوپ هاي نوري و زيرقرمز جهان محسوب مي شود. دانشمندان توانسته اند با استفاده از اين ابزار به کشف هاي بسيار شگفت آوري دست يابند، از جمله کهکشان هاي موجود در مرز جهان، بررسي ابرنواخترها براي تعيين سرعت انبساط جهان و ماهيت فوران هاي پرتو گاما. بررسي سياره هاي پيرامون ستارگان ديگر از جمله وظايف تازه اين تلسکوپ ها است.
7- رصدخانه مونت ويلسون


از زماني که قطار قاطرها آينه 5/1 متري را به ارتفاع کوه ها مي بردند تا شب هايي که ادوين هابل سرگرم بازنويسي درک ما از کيهان بود، کوه مونت ويلسون نمايانگر تکامل رصدخانه هاي نوين و همچنين يکي از مهم ترين مکان هاي علمي تاريخ بود. زماني از تلسکوپ جرج الري هيل با ميدان ديد 5/1 متري براي بررسي و دسته بندي طيفي ستارگان استفاده مي شد که مباني اخترشناسي نوين را به وجود آورد، البته امروزه ديگر از اين تلسکوپ براي پژوهش استفاده نمي شود. صد سال پيش تلسکوپ 5/1 متري هيل بزرگ ترين تلسکوپ جهان بود، اما طي 10 سال مقام بزرگ ترين تلسکوپ جهان به تلسکوپي با ميدان ديد 5/2 متر رسيد که در همسايگي هيل ساخته شد. ادوين هابل با استفاده از تلسکوپ 5/2 متري هيل کشف کرد که لکه هاي «سحابي ها» در آسمان در حقيقت کهکشان هاي دوردست است، جهان در حال انبساط است و سرعت اين انبساط از پديده انفجار بزرگ ناشي مي شود. کوه مونت ويلسون مهم ترين رصدگاه جهان طي 40 سال بود تا آنکه آلودگي نوري لس آنجلس باعث شد اخترشناسان به جنوب روي بياورند.
8- رصدخانه پالومار



تلسکوپ پنج متري هيل به تحول در اخترشناسي نوين بسيار کمک کرد. براي ساخت آينه اين تلسکوپ حدود يک ميليون دلار هزينه کردند (آن هم در سال 1934) ولي باز هم نتوانستند آينه کوارتزي به قدر کافي بزرگ بسازند. جرج الري هيل که سازنده رصدخانه پالومار بود (وي رصدخانه مونت ويلسون را هم ساخته بود) به شرکت نيويورکي «کورنينگ گلس ورکز» ساخت آينه يي پنج متري با شيشه يي از جنس يک ماده جديد (آميزه يي به نام پيرکس) را سفارش داد. شيشه هاي پيرکس در مقابل تغييرات دما و سرد و گرم شدن نسبت به شيشه هاي معمولي بسيار کمتر منقبض و منبسط مي شوند بنابراين در آينه هاي پيرکس مشکل اعوجاج نور کمتر پيش مي آيد. اين مشکل در تلسکوپ 5/2 متري هيل که در مونت ويلسون نصب شده بود، به شدت از کارايي تلسکوپ کاسته بود. پس از تاخير که در اثر جنگ جهاني دوم پيش آمد، اولين نورگيري تلسکوپ در 26 ژانويه 1949 صورت گرفت. ادوين هابل اولين کسي بود که از پشت تلسکوپ به آسمان نگاه کرد. يک سال بعد تلسکوپ 2/1 متري ديگري کارش را به عنوان يکي از مجموعه تلسکوپ هاي رصدخانه نقشه بردار آسمان در پالومار شروع کرد. اين تلسکوپ از سرتاسر آسمان شمال نقشه برداري کرد. اين نقشه راهنما، بعدها به عنوان مبنايي براي نقشه يي شد که تلسکوپ فضايي هابل از آن استفاده کرد.
پالومار هنوز هم پس از سه ربع قرن به کشف هاي جديدي دست پيدا مي کند. دانشمندان در سال 2001 از ابداع يک سيستم «اپتک تصحيح کننده» خبر دادند که تصويرهاي تهيه شده در پالومار را واضح تر و دقيق تر مي کند. اين سيستم قدرت تفکيک تلسکوپ فضايي هابل را دو برابر کرد.
9- تلسکوپ گاليله



گاليله تلسکوپ را اختراع نکرد. شايد حتي او اولين کسي نباشد که با تلسکوپ به آسمان نگاه کرد اما طراحي خوب تلسکوپ وي به او اين امکان را داد که بهتر از همه پيشينيان خود را به اعماق آسمان بنگرد، يا حداقل بهتر از همه کساني که يافته هاي خود را منتشر کردند. يافته هاي وي مبناي فکري اروپاي آن روز را متزلزل کرد و عنوان «پدر علم نوين» را براي وي به ارمغان آورد.
وي در سال 1609 با تلسکوپ به بررسي ماه پرداخت، چهار قمر مشتري را کشف کرد، به مشاهده ابرنواختر پرداخت، تله هاي خورشيد را کشف و اهله زهره را بررسي کرد. البته وي را به دليل طرفداري از نگرش بدعت آميز خورشيد مرکزي جهان محکوم کردند. يکي از دو تلسکوپ باقيمانده از گاليله به تازگي براي اولين مرتبه در خارج از ايتاليا در موسسه فرانکلين فيلادلفيلا به نمايش عمومي درآمد.
 

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
قمر مشتری، میزبان 3میلیون تن موجود زنده!

قمر مشتری، میزبان 3میلیون تن موجود زنده!

فاطمه محمدی‌نژاد: به نظر می‌رسد زیر لایه‌های سطحی یخ‌زده اروپا، کوچک‌ترین و درخشان‌ترین قمر گالیله‌ای سیاره مشتری، اقیانوسی به عمق 160 کیلومتر بدون داشتن هیچ‌گونه خشکی نهفته باشد.
به گزارش نشنال‌جئوگرافی، بر اساس یک تحقیق جدید و جنجال‌برانگیز، این اقیانوس فرازمینی می‌تواند صدها برابر اکسیژن بیشتری در مقایسه با مدل‌های ارائه شده قبلی داشته باشد. این مقدار اکسیژن برای حمایت از نمونه‌های زیادی از حیات از جمله جانوران میکروسکوپی کافی است. ریچارد کرینبرگ، از اعضای هیات‌علمی دانشگاه آریزونا معتقد است که به طور نظری، حداقل 3 میلیون تن موجود ماهی‌مانند می‌توانند در سراسر این اقیانوس زیرسطحی اروپا زندگی کرده و نفس بکشند. این موجودات که به آنها شبه‌ماهی نیز گفته می‌شود، از پلانکتون‌ها بزرگ‌ترند و ماهی‌های واقعی و نسل کنونی ماهی‌ها را به‌وجود آورده‌اند
گرینبرگ که ماه گذشته تحقیقات خود را در نشست بخش علوم نجومی انجمن اخترشناسان آمریکا ارائه کرده، گفت: « البته هیچ مدرکی مبنی بر وجود حیات در این منطقه نداریم، اما می‌دانیم شرایط فیزیکی برای این مسئله مهیاست.»
تیموتی شانک، بوم‌شناس ملکولی دریاهای عمیق و عضو موسسه اقیانوس‌شناسی وودزهول در توضیح این ایده گفت: « براساس اطلاعاتی که از این قمر شگفت‌انگیز داریم، بخش‌هایی از مناطق دریایی اروپا شبیه آب‌های گرم و عمیق اقیانوس‌های زمین است. اگر هیچ حیاتی بر روی اروپا وجود نداشته باشد، من به شدت متعجب خواهم شد».
با وجود ارزیابی‌های جدید و امیدوارکننده، شرح چگونگی شکل‌گیری حیات روی اروپا خیلی زود است. از این‌رو به اطلاعات دقیق‌تر و بیشتری لازم است تا بفهمیم مواد و ترکیبات گازی که در یک ترکیب پیچیده شیمیایی درگیر شده و مواد جدیدی خلق می‌کنند، چگونه روی قمر اروپا پخش شده‌اند و چطور تاریخ زمین‌شناسی این قمر ممکن است به حیات انجامیده باشد. شاید این اطلاعات به‌زودی توسط مدارگرد جدید ناسا به زمین ارسال گردد.
سطح درخشان اروپا
در سال 1610 / 989، گالیلئو گالیله، اخترشناس ایتالیایی قمر اروپا را کشف کرد. اما سال‌ها پس از این موضوع یعنی در سال 1995 / 1374 بود که فضاپیمای گالیله به سیاره مشتری رسید و محققان توانستند جزئیات سطح این قمر را به‌دقت بررسی کنند.
چیزی که فضاپیمای گالیله کشف کرد، آن‌قدر جالب بود که ناسا در سال 2003 / 1382 این فضاپیما را عمدا به سطح مشتری کوبید تا یکی از بهترین کشفیات خود، یعنی اقیانوس آب و یخ شور زیرزمینی اروپا را با میکروب‌های احتمالی سوار بر گالیله آلوده نکند.
با وجود این‌که فضاپیمای گالیله مستقیما اقیانوسی را مشاهده نکرده، محققان بر اساس قدمت، ترکیبات و ساختار سطح یخ‌زده قمر، کاملا اطمینان دارند که چنین اقیانوسی وجود دارد. سطح صاف و یکدست اروپا با حاشیه‌هایی تاریک و مورب آسیب دیده که نشان می‌دهد سطح این قمر بوسیله نیروهای جزر و مد عظیمی، کشیده یا جمع شده است.
گرینبرگ در توضیح این مسئله می‌گوید: «ما امواج روی زمین را همان چیزهایی می‌دانیم که در کنار سواحل مشاهده می‌کنیم. اما جاذبه خورشید و ماه در مقیاس بسیار وسیع‌تر می‌تواند کل زمین را بفشارد یا بکشد. قمر اروپا نیز که به بزرگی ماه خودمان است، دچار جزر و مد می‌شود، اما نه تنها از سوی خورشید، بلکه از طرف مشتری غول‌پیکر».
حرارت درون این قمر آن‌قدر هست که آب‌ها را در زیر سطح خود به شکل مایع نگه‌دارد. این مایع از شکاف‌های سطح یخ‌زده به بالا حرکت می‌کنند و دوباره روی قمر یخ می‌زنند. یخ‌های قدیمی‌تری که به زیر سطح منتقل می‌شوند، در گرمای موجود ذوب و به آب تبدیل می‌شوند. به این روند بازسازی یخ گفته می‌شود.
زمان رشد
گرینبرگ نظریه‌ خود را این‌طور ارائه می‌دهد: «چند میلیون سال پس از آغاز روند بازسازی یخ، میزان اکسیژن در اقیانوس‌های اروپا به میزان کنونی می‌رسد که خیلی بیشتر از مقدار اکسیژن موجود در اقیانوس‌های زمین است.»
به عقیده گرینبرگ، این بازه زمانی فرصت به‌وجود آمدن حیات اولیه را روی اروپا فراهم می‌کند. چنان‌چه می‌دانیم، حیات نخستین می‌بایست در غیاب اکسیژن تشکیل شود تا مولکول‌های دی.ان.ای بتوانند خود را شبیه‌سازی کنند. چنین تاخیری برای شکل‌گیری مواد و ساختارهای ژنتیکی مورد نیاز است؛ اما بعد و در حضور اکسیژن، ارگانیسم‌های زنده فرصت مبارزه برای بقا پیدا خواهند کرد.
نظریه گرینبرگ در مورد تشکیل حیات در اقیانوس‌های اروپا بسته به این مسئله است که بازسازی یخ‌ها با سرعتی ثابت انجام گرفته باشد. در این مورد، یک چرخه 50 میلیون ساله مد نظر است. اما محققانی چون رابرت پاپالاردو، معتقدند سرعت تشکیل اکسیژن در این قمر یکنواخت نبوده است.
پاپالاردو، محقق ارشد آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، جی.پی.ال در پاسادنای کالیفرنیا می‌گوید: «شاید 50 میلیون سال پیش سرعت تشکیل اکسیژن بسیار زیاد بوده و سپس در دوره‌های اخیر این سرعت کاهش یافته و اکنون روند کندی را در پیش گرفته باشد».
به هر حال برای برخی محققان حتی وجود میکروب‌ها آن‌قدر حائز اهمیت است که همچنان به دنبال راهی برای تحقیقات بیشتر هستند. در زمین، برخی میکروب‌ها می‌توانند در گازهای منتشر شده از شکاف‌ها رشد و نمو کنند. در قمر اروپا چنین ترکیباتی می‌توانند اساس یک چرخه غذایی باشند که با وجود اکسیژن، به یک حیات پیچیده‌تر ختم می‌شوند.
مقصد: اروپا
گام بعدی ناسا در اکتشاف اروپا ممکن است یک مدارگرد باشد تا یک اقیانوس‌پیما. این ماموریت قرار است با همکاری آژانس فضایی اروپا انجام گیرد. با این حال چنین ماموریتی مشکلاتی را نیز به همراه خواهد داشت. مشتری و قمرش اروپا در نزدیک‌ترین حالت، 630 میلیون کیلومتر با زمین فاصله دارند و رسیدن به آنجا با فناوری‌های کنونی بشر ممکن است 5 تا 6 سال طول بکشد.
در چنین فاصله‌ای، نور کافی برای تامین انرژی یک فضاپیمای خورشیدی وجود ندارد؛ پس این کاوشگر باید سوخت هسته‌ای به همراه داشته باشد. همچنین باید با تشعشعات رادیویی سیاره مشتری و قمر آیو نیز که باعث نابودی مدارگرد می‌شود، مقابله کرد. بنابراین اگر خوش‌شانس باشیم، فضاپیما تنها برای چند ماه می‌تواند در مدار قمر گردش کند.
به عقیده پاپالاردو، این ماموریت می‌تواند اطلاعات خوبی در مورد حیات پیچیده در اروپا به ما بدهد. اما به گفته وی این جنبه مثبت ماجرا است.
 

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
کشف میلیون‌ها تن آب در ماه

کشف میلیون‌ها تن آب در ماه

دانش > نجوم - درحالی‌که ماموریت هالیوودی ناسا در پاییز گذشته به کشف تنها100 کیلوگرم یخ آب در یکی از حفره‌های ماه منجر شد، مدارگرد هندی چاندرایان-1 موفق شد فقط در قطب شمال ماه، 600 میلیون تن یخ آب را کشف کند.
به گزارش وایرد، رادارهای موجود بر مدارگرد چاندارایان-1 توانسته‌اند 40 حفره برخوردی را در سطح ماه با قطر بین 1.5 تا 15 کیلومتر کشف کنند که مملو از یخ آب هستند. دانشمندان تخمین می‌زنند که این حفره‌ها حداقل میزبان 600میلیون تن یخ آب هستند که درون آنها پنهان شده است.
این ذخیره عظیم یخ روزی می‌تواند برای تولید پایدار اکسیژن مورد نیاز ساکنان ایستگاه‌های تحقیقاتی روی ماه استفاده شود. این درحالی است که تا همین یکی دو سال گذشته، ماه به‌عنوان یکی از خشک‌ترین اجران منظومه شمسی شناخته می‌شد!
رادار چاندرایان-1 که مینی.اس.ای.آر نام دارد، امواج رادیویی با قطبش چپ ارسال می‌کنند تا ناهمواری سطح تنها قمر زمین را اندازه‌گیری کنند. سطوح هموار، این امواج را با قطبش معکوس (راست) و سطوم ناهموار، امواج را با همان قطبش اولیه (چپ) بازتاب می‌کنند.
یخ نیز که نسبت به امواج رادیویی شفاف است، امواجی با قطبش چپ بازتاب می‌کنند. حسگرهای مینی.اس.ای.آر با اندازه‌گیری نسبت قطبش راست و چپ در امواج رسیده (این مقدار را نسبت قطبیدگی مدور، سی.پی.آر)، می‌توانند تصویری دقیق از سطح ماه ترسیم کنند. مناطق با نسبت بالای سی.پی.آر می‌تواند نشانه‌ای از حضور یخ باشد.
در تصاویر چاندارایان از گودال‌های برخوردی قطب شمال ماه مشخص شد مقدار سی.پی.آر در نواحی داخلی آنها بسیار بالا است، درحالی‌که سی.پی.آر در لبه گودال‌ها بسیار پایین است. این اختلاف نشان می‌دهد عامل این اختلاف نه ناهمواری سطح، که مواد موجود درون حفره‌ها است. برای ایجاد چنین نسبت بالایی، یخ باید خلوص بالایی داشته باشد و حداقل چند متری هم ضخامت داشته باشد.
 

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
چه کسی زودتر روی ماه فرود می‌آید؟

چه کسی زودتر روی ماه فرود می‌آید؟

علیرضا نورایی: اگر بنا باشد که بشر دوباره ماه را مورد کاوش قرار دهد، حتما نیازمند راه‌هایی برای سیر کردن سطح ماه و همچنین برای حفر چاله‌هایی در آن خواهد بود. ولی از آن‌جاکه آژانس فضایی آمریکا، ناسا بخش عمده‌ای از بودجه‌اش را برای ایستگاه فضایی و شاتل صرف کرده، مقدار کمی برای موارد جدید تحقیق و توسعه نظیر این مورد که به نظر بسیاری از مردم باید در همان مراحل ابتدایی صورت بگیرد، باقی مانده است.
جوابی که ناسا برای این تقاضا دارد، چیزی است که آن را «چالش‌های صد ساله» می‌خواند. این‌ها مجموعه جوایزی است برای دستاوردهای فناوری در حوزه‌هایی نظیر نیروی پرتویی، فرودگرهای روی ماه (لونار لندر، سفینه‌ای که قابلیت فرود بر سطح ماه دارد) و استخراج اکسیژن از سنگ موجود در سطح ماه. نکته این است که پیشرفت‌های حوزه فناوری را باید با استفاده از قدرت اقوای پول نقد و اعلام رسمی این موضوع که مثلا شما باهوش‌تر از همسن‌هایتان هستید، به پیش برد.
در 18 اکتبر / 26 مهرماه گذشته، نوزده روبات برای نمایش قابلیتشان در کندن سنگ بستر به رقابت پرداختند و سه تیم که ماشین‌هایشان برنده شده بود، خواستار دریافت مبلغ 750هزار دلار جایزه این رقابت شدند.
شرط پیروزی در این رقابت، کندن 150 کیلوگرم از خاکی مشابه خاک ماه و انتقال آن به یک کانتینر ظرف کمتر از نیم ساعت بود. گرچه این حرکتی با ارزش و مهم بود، ولی در مقایسه با رخداد دیگری که در همین ماه در حال اتفاق است چندان به چشم نمی‌آید. این رخداد، مسابقه شرکت نورثروپ گرومن برای عرضه یک لونار لندر است. برندگان جایزه 2میلیون دلاری این مسابقه که 31 اکتبر / 9 آبان به پایان رسید، به زودی معرفی خواهند شد.

از شرکت‌های حاضر در این رقابت می‌توان به آرمادیلو ایروسپیس، تروزیرو، ماستن اسپیس سیستم، آنریزنبل راکت و بون‌نووا اشاره کرد. شرکت‌کنندگان می‌بایست در زمان محدودی که در اختیار داشتند، وسیله‌ای می‌ساختند که قادر به برخواستن عمودی، پروازی کنترل شده، فرودی موفق و البته در نهایت پرواز به سمت خانه باشند.
آسان‌ترین مرحله این رقابت شامل 90 ثانیه پرواز و فرود بر یک سکوی مدور کوچک و مسطح می‌شود. مرحله دوم که سخت‌تر است، شامل 180 ثانیه پرواز و فرود بر سطحی با عوارض مشابه سطح ماه می‌شود که متشکل از حفره‌ها و سنگ‌ها است.
سال گذشته، آرمادیلو ایروسپیس از راک‌وال تگزاس توانست در رده آسان به مقام نخست برسد و 350هزار دلار برنده شود. در اوایل ماه جاری نیز ماستن اسپیس سیستمز از موجاوه کالیفرنیا از تلاش‌هاس آرمادیلو تقلید کرد و لندری به نام زامبی را معرفی کرد که شایسته جایزه دوم به ارزش 150هزار دلار شناخته شد. با این وجود در این دوره از رقابت‌های علاوه بر این دو شرکت، مابقی داوطلبین هم به بردن جایزه مرحله دوم امیدوارند. آرمادیلو یک پرواز شایسته انجام داد که اگر دیگر شرکت‌ها روی دستش بلند نشوند، با جایزه‌ای 1 میلیون دلاری مسابقه را ترک خواهد کرد.
مسابقه لونار لندر از سال 2006 / 1385 در جریان است و نمونه‌ای روشن از این مسئله است که برای به تلاش واداشتن محققان جهت توسعه فناوری باید به مشوق‌های مالی نظیر این‌گونه جوایز متوسل شد. تلاش برای کسب اعتبار سبب شل شدن در کیسه هر دو صنف مشغول در این مسابقات می‌شود؛ یعنی هم اشخاص ثروتمندی مثل جان کارماک، موسس شرکت تولیدکننده بازی‌های رایانه‌ای پشتیبان آرمادیلو و هم شرکت‌های عظیمی نظیر نورثراپ گرومن به عنوان حامی مالی.
برگزاری مسابقه لونار لندر قطعا خبر خوشی برای ناسا است، چراکه حالا می‌تواند روی کمک حامیان بالقوه و مهندسان مجرب برای ساختن هرگونه لونار لندری حساب باز کند. اکنون پس از پرواز آزمایشی راکت آرس1-اکس که هزینه‌ای بالغ بر 455 میلیون دلار برایش در پی داشت، ناسا باید منتظر خبرهای خوش دیگری برای توسعه برنامه‌اش برای ماه باشد. البته این اقدام آزمایشی هم به نوعی برای پول بوده، زیرا مدیر جدید ناسا نشان داده که برای بازگرداندن بشر به ماه، پولی برای جایزه دادن به علاقمندان ندارد. در همین حال تاکنون شواهدی از توفیق بخش خصوصی در سفر به ماه به دست نیامده که احتمالا ناشی از نبود سرمایه کافی است.
با این وجود نمی‌توان جواب‌دهی جایزه را البته با شرایط و طراحی مناسب منکر شد. مزیت دیگر اعطای جایزه بر خلاف قراردادهای سنگین دولتی برای به موفقیت رسیدن‌ صنعت هوافضا این است که پول فقط زمانی پرداخت می‌شود که اهداف برآورده شده باشند!
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
شايد نزديكترين ستاره به خورشيد داراي سيارات زمين مانند باشد

شايد نزديكترين ستاره به خورشيد داراي سيارات زمين مانند باشد

شايد نزديكترين ستاره به خورشيد داراي سيارات زمين مانند باشد ... :gol::gol:


دانش - به‌نظر مي‌رسيد اغتشاشات گرانشي در منظومه‌هاي ستاره‌اي دوتايي، مانع از شكل‌گيري سيارات در آنها مي‌شود؛ اما تازه‌ترين شبيه‌سازي‌ها از وجود سيارات سنگي در اين منظومه‌ها، بخصوص نزديك‌ترين آنها حكايت دارد.


اگر روزي به نزديك‌ترين منظومه شمسي سفر كنيم، مشاهده انواع سيارات احتمالي در آن منطقه جالب توجه خواهد بود. به هر حال ما كمابيش اطلاعاتي در اين زمينه داريم.

به گزارش نيوساينتيست، به نظر مي‌رسد منظومه ستاره‌اي دوتايي (آلفا-قنطورس، پرنورترين ستاره صورت‌فلكي قنطورس و نزديك‌ترين همسايه كيهاني خورشيد)، ميزبان دنياهايي از سنگ و خاك باشد كه به احتمال زياد در شرايطي متلاطم تحت تاثير نيروي جاذبه ستارگان دوقلو قرار خواهند داشت.

سيارات سنگي از تركيب چندين جنين سياره‌اي به ابعاد ماه تشكيل شده‌اند كه خود از به هم پيوستن اجرام آسماني بسيار كوچك شكل گرفته‌اند. با اين حال هيچ تضميني نيست كه اين جنين‌ها بتوانند در شرايط ناپايدار تشكيل شوند.
براي كشف اين موضوع، جيان گي از دانشگاه فلوريدا در گينزويل به همراه همكارانش، مدل رايانه‌اي رِجل‌القنطورس را ساخته‌اند كه نشان مي‌دهد سحابي‌هاي پيش‌سياره‌اي مي‌توانند پس از يك ميليون سال در اين منظومه شكل بگيرند. با اين حال با توجه به اين‌كه تحت شرايط متلاطم همه گازها ناپديد مي‌شوند، هيچ غول گازي در اين مناطق شكل نمي‌گيرد.



فيليپ تبالت، از رصدخانه پاريس در فرانسه اين كار را جالب مي‌داند؛ اما معتقد است هنوز راه زيادي تا اثبات اين مسائل باقي مانده است. مطالعه مورد به مورد روند شكل‌گيري سيارات در منظومه‌هاي متلاطمي مثل رِجل‌القنطورس، بدون ساده‌سازي غيرممكن است.

منبع : Khabaronline.ir


 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
گذری اجمالی بر ستارگان متغیر

گذری اجمالی بر ستارگان متغیر

گذری اجمالی بر ستارگان متغیر ... :gol::gol: در ابتدا برای ورود به بحث لازم است با مفاهیمی همچون ناپایداری و تپندگی تا حدودی آشنا شویم تا درک موضوع برای ما راحت تر و ملموس تر گردد.

هنگامی که سوخت مرکزی ستاره یا همان هیدروژن به پایان می رسد دیگری گرمای حاصل از واکنسی وجود نخواهد داشت و اصلاحا گفته می شود ستاره دچار رمبش(فرو ریزش) شده و مواد تشکیل دهنده ی آن به شکلی ناگهانی روی هسته ی ستاره سقوط می کنند(البته این عنوان برای درک بهتر این پدیده به کار می رود) با ادامه ی این فروریزش بخش های بیرونی ستاره بزرگتر,سردتر و قرمزتر می شوند و ستاره پس از گذارندن یک دوره ی نسبتا طولانی در حالت پایداری و قرار گیری در رشته ی اصلی وارد مرحله ی ناپایداری می شود.

حال ابن ناپایداری به نوبه ی خود باعث ایجاد انبساط و انقباض هایی به صورت منظم و پی در پی خواهد شد که نمود ظاهری آن همان اصطلاح تپیدن ستاره است که خود این تپش به صورت های مختلفی مشخص می شود مانند تغییرات در نورانیت و دمای ستاره که موضوع اصلی مبحث ستارگان متغیر است

ستارگان متغیر تعاریف آشنا و معینی دارند: دسته ای از ستارگان که نورانیت و در مواردی دمای آنها در دوره های زمانی مشخصی دستخوش تغییرات غالبا نا محسوس و ندرتا محسوس برای رصدگران می شود.این ستارگان در یک تقسیم بندی کلی به دو دسته ی ستارگان متغییر منظم و نا منظم تفکیک می شوند که خود ستارگان متغییر منظم شامل متغیرهای قیفاووسی-RR شلیاقی-w سنبله ای و...ستارگان نا منظم و نیمه منظم نیز غالبا شامل متغیر های فورانی(کاتاکلیسمیک) و ستارگان شراره ای مهستند که اطلاعات جامع و کاملی درباره ی خصوصیات فیزیکی و روند تکامل آنها در مقایسه با متغیرهای منظم در دست نیست و قسمت عمده ی تمرکز این مقاله به بازگویی ویژگی های متغیر های منظم اختصاص دارد.

قیفاووسی ها دسته ای از ستارگان متغیر هستند که ازآنها با نام معروف شناساگران فاصله نیز یاد می شود که در ادامه ی بحث به مکانیسم تعیین فاصله به وسیله ای این اجرام به اختصار توضیح خواهیم داد.این ستارگان نام خود را از ستاره ی دلتا-قیفاووس گرفته اند در نمودار رنگ-قدر هرتسپرونگ راسل بالاتر از قدر مطلق 1- قرار دارند.
در بررسی متغیر های قیافاووسی که در واقع تپندگانی با قابلیت تغییر پذیری زیادی هستند دو نمودار از اهمیتی خاص برخوردار است:منحنی نور و منحنی سرعت.

تعریف کلاسیک منحنی نور این است که ما در طول یک چرخه ی کامل یک قیفاووسی نمونه از نغییرات نورانیت آن یک منحنی ترسیم و استخراج کنیم حال این منحنی نوری بسته به طول دوره ی تناوب متغیر فرضی ما دارای شکل مشخص اما با تغییراتی ناچیز خواهد بود در حالت کلی در منحنی های نوری یک افزایس شریع و ناگهانی به طرف ماکزیمم نورانیت و افت ناگهانی آن به سمت می نیمم نورانیت را شاهد هستیم که البته در برخی قیفاووسی ها منحنی ها شکلی متقارن به خود می گیرند.

منحنی سرعت نیز بیانگر این واقعیت است که سرعت ستاره در زمان های مختلف نسبت به منحنی نور آن چگونه تغییر می کنددر واقع هنگامی که ستاره اندازه ی متوسطی دارد(انبساط و انقباض) سرعتش ماکزیمم است و هنگامی که ستاره در حالت انبساط یا انقباض باشد سرعتش حدود متمایل به صفر خواهد بود(نسبت به مرکز ستاره).

اطلاعاتی آماری پیرامون دوره ی تناوب و درخشندگی متغیرهای قیفاووسی:
دوره ی تناوب:بین 1 تا 150 روز
بازه ی تغییرات درخشندگی:-1 تا8-
اختلاف قدر(دامنه) :2/0 تا 2
حال نوبت ه این می رسد تا مکانیسم تعیین فاصله به وسیله ی متغیر های قیفاووسی را تشریح کنیم.رابطه ی دوره ی تناوب-درخندگی که اولین بار توسط خانم هنریتا لیویت دز اوایل قرن بیستم میلادی هنگام مطالعه بر روی ابرهای مازلانی ارائه شد کلید فهم این مکانیسم است.این رابطه که در چهارچوب یک نمودار آشکار می شود این امکان را به رصدگران می دهد که با دانستن میانگین قدر و دوره ی تناوب یک قیفاووسی به فاصله ی آن پی ببرند به طوری که از روی دوره ی تناوب می توان قدر مطلق قیفاووسی را از روی نمودار به دست آورد و سپس با انجام مقایسه ای میان قدر ظاهری و قدر مطلق و به کارگیری فرمول های رایج تعیین فصله بر اساس دو پارامتر قدر ظاهری و مطلق فاصله ی ستاره را برحسب پارسک محاسبه کرد.




RR های شلیاقی نیز دسته دیگری از متغرهای منظم هستند که تعداد آنها حتی از قیفاووسی ها نیز فراوان تر است .این اجرام نسبتا کم نور(در مقایسه با قیفاووسیان) از لحاظ ویژگی های منحنی نور و سرعت تا حدودی شبیه متغیرهای قیفاووسی هستند تنها با این تفاوت که زمان تناوب آنها کسری از روز(بین/03 تا9/0 روز) و عمر آنها از چند میلیون تا چند صد میلیون سال است.

قدر مطلق این ستارگان نیز صرف نظراز زمان تناوبشان در حدود +5/0 تخمین زده شده است.نکته قابل توجه در خصوص این متغیرها آن است که متغیر های قیفاووسی در مراحل بسیار قبل تری نسبت به این ستارگان قرار دادند و در واقع ستاره پس آنکه وارد فاز غول سرخی شد در آن صورت می تواند تبدیل به یک متغیر شلیاقی شود!



و در پایان لازم است اشاره ای نیز به متغیر های شبه قیفاووسی داشته باشیم:تا اواسط دهه ی 50 میلادی مشخص شد اکثر ستارگانی که به عنوان متغیر های قیفاووسی شناسایی و دسته بندی شده اند دارای ویژگی های کاملا متفاوتی هستند به طوری که بعدها رصدگران و اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که منحنی های نوری و توزیع دوره ی تناوب آنها و همچنین رابطه ی دوره تناوب-درخشندگی آنها دارای تفاوت های جدی با متغیرهای قیفاووسی است

این دسته از ستارگان بر اساس یک نمونه نورانی در صورت فلکی سنبله - w سنبله ای و نیز بر اساس نمونه ی دیگری در صورت فلکی ثور RV ثوری نامیده شدند
همچنین متغیرهای رده ی W سنبله ای دارای دوره ی تناوب کوتاه تری نسبت به رده ی Rv ثوری هستند.

منابع:ساختار ستارگان و کهکشان ها / پاول هاچ/ ترجمه دکتر توفیق حیدر زاده

وبگاه roshd.ir
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
طي يک ميليون سال آينده // ستاره دوره گرد تهديدي براي منظومه شمسي

طي يک ميليون سال آينده // ستاره دوره گرد تهديدي براي منظومه شمسي

طي يک ميليون سال آينده رخ مي دهد
ستاره دوره گرد تهديدي براي منظومه شمسي ... :gol::smile:


جام جم آنلاين: اخترشناسان احتمال مي دهند يکي از ستاره هاي هم جوار طي يک ميليون سال آينده عبوري بسيار نزديک از کنار منظومه خورشيدي زمين داشته باشد که اين عبور تاثيرات شديدي بر روي سياره هاي منظومه شمسي خواهد داشت.





اين ستاره با نام Gliese 710 قادر خواهد بود مدارهاي سياره اي را در منظومه دچار اختلال کرده و باران هايي از ستاره هاي دنباله دار و شهابسنگ ها را راهي سياره ها کند.
تخمين اخترشناسان رصدخانه پولکوو در سن پترزبورگ نشان مي دهد احتمال برخورد اين ستاره با حاشيه خارجي منظومه خورشيدي در حدود 86 درصد است. اين تخمين بر اساس اطلاعاتي که توسط فضاپيماي «هيپارکس» آژانس فضايي اروپا جمع آوري شده، به دست آمده است اين فضاپيما طي مطالعات خود توانست شتاب و سرعت 100 هزار ستاره را در همسايگي زمين اندازه گيري کرده و فهرستي از اين ستاره ها را به وجود آورد.


بر اساس اين فهرست 156 ستاره در نزديکي منظومه خورشيدي قرار دارند که در حال عبور از نزديکي منظومه هستند و يا به زودي و در آينده عبور خواهند کرد، پديده اي که به فاصله زماني دو ميليون سال رخ مي دهد در سال 2007 اطلاعات هيپارکس مورد بازبيني قرار گرفته و با محاسبات جديدي از شتاب ستارگان ترکيب شد.


اخترشناسان با ترکيب مجدد اين اطلاعات با اطلاعات پايگاه هاي اطلاعاتي ديگر دريافتند احتمال عبور بسيار نزديک 9 ستاره از کنار خورشيد بسيار زياد است و زماني که ستاره Gliese710 را مشاهده کردند شگفت زده شدند زيرا دريافتند احتمال عبور اين ستاره از ميان ابر ائورتي که مملو از ستاره هاي دنباله دار بوده و منظومه خورشيدي را در بر گرفته است، در حدود 86 درصد است.


بر اساس گزارش فاکس نيوز، به گفته آنها فاصله 1.6 سال نوري از منظومه احتمال تاثيرات جدي عبور نزديک اين ستاره را بر روي ساکنان منظومه شديد تر خواهد کرد چنين عبوري با فرستادن باراني از ستاره هاي دنباله دار به داخل منظومه خورشيدي و احتمال بالاي برخورد اين اجرام با سياره هاي مختلف منظومه برابر خواهد بود.
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
راه‌اندازي سازمان فضايي جديد انگليس

راه‌اندازي سازمان فضايي جديد انگليس

مقامات اروپايي اعلام كردند:
راه‌اندازي سازمان فضايي جديد انگليس ... :cool::gol:


جام جم آنلاين: مقامات اروپايي اعلام کردند انگليس درحال راه‌اندازي سازمان فضايي جديدي است که مسووليت کليه امور سياست گذاري و بودجه اي فضايي اين کشور را بر عهده مي گيرد.





به گزارش ايرنا، بر اساس اعلام سازمان فضايي اروپا اين سازمان جديد که کار خود را از اول آوريل ( 12 فروردين) در هارول انگليس اغاز مي کند نماينده اين کشور در امور فضايي در تمامي مذاکرات با شرکاي بين المللي خواهد بود.

سياست گذاري و تامين بودجه امور فضايي انگليس بطور مشترک توسط بخش هاي دولتي و شوراهاي تامين بودجه اي علمي و تحت نظارت مرکز فضايي ملي انگليس صورت مي گيرد.

بر اساس توافقات مقامات انگليسي اين سازمان جديد حامي منافع مالي انگليس در مرکز ماهواره اتحاديه اروپا باشد. اين مسووليت هم اکنون در حوزه اختيارات وزارت دفاع انگليس است.

ژان ژاک دوريان دبيرکل سازمان فضايي اروپا راه اندازي اين سازمان فضايي جديد انگليس را نشانه آشکاري از قصد اين کشور براي تقويت بخش فضايي و تعهدات خود نسبت به سازمان فضايي اروپا مي داند.

وي اين کار را براي اقتصاد انگليس سازمان فضايي اروپا و اتحاديه اروپا مطلوب ارزيابي مي کند.

 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سفر به كهكشان راه شيري

سفر به كهكشان راه شيري

هفت‌سين كهكشان راه شيري ...


فضا-

كمربندهايتان را محكم ببنديد كه مي‌خواهيم با هم به يك سفر جالب و هيجان‌انگيز برويم
عجيب‌ترين سفري كه مي‌شود با اتوبوس نوروزي دوچرخه رفت؛ سفر به كهكشان راه‌شيري!


چه كسي گفته كه هميشه بايد روي كره‌زمين سفر كرد؟ مگر نمي‌شود گردشي در كهكشان خودمان بكنيم و در يك سفر فضايي ويژه با هفت‌سين شگفت‌انگيز آن آشنا شويم؟!
هفت پديده منحصر به فرد كهكشان راه شيري در انتظار ماست، زود سوار شويد كه اگر جا بمانيد اتوبوس ديگري شما را نمي‌برد!




از زيباترين پديده‌هاي آسمان شب، حلقه‌هاي سياره كيوان يا زحل است. اين حلقه‌ها اندازه‌هاي مختلفي دارند و سرتاسر اين سياره را فرا گرفته‌اند. گفته مي‌شود كه ميلياردها سال پيش تجزيه يكي از قمرهاي يخي كيوان، باعث به وجود آمدن آنها شده است. به تازگي دانشمندان توانستند بزرگ‌ترين حلقه‌ را به قطر 24 ميليون كيلومتر كشف كنند.




اين «اروپا»ست!‌ يكي از قمرهاي پوشيده از يخ سياره مشتري كه اندازه آن برابر ماه خودمان است. امروزه اين قمر به عنوان يكي از مهم‌ترين اجرامي كه احتمال حيات در آن وجود دارد بررسي مي‌شود. اقيانوسي زير لايه يخي سطح اروپا وجود دارد كه نيروي گرانش مشتري باعث به وجودآمدن جزر و مد در آن مي‌شود. دانشمندان اميدوارند تا با فرستادن يك ربات بتوانند اطلاعات بيشتري از اين اقيانوس به دست آورند.




خيلي نمي‌شود نزديك اين منطقه شد! مگر شما خورشيد، اين گوي حيات‌بخش كهكشان راه شيري را نمي‌شناسيد؟!‌ ستاره‌ غول‌پيكري كه نبودنش باعث مرگ زمين خواهد شد. واكنش‌هاي هسته‌اي كه در خورشيد روي مي‌دهد، حرارتي برابر 15 ميليون درجه سانتي‌گراد در مركز آن به وجود مي‌آورد. خورشيد بخش هاي مختلفي دارد، مثل زبانه، لكه، شعله و ....




بزرگ‌ترين قمر زحل و دومين قمر بزرگ منظومه شمسي «تايتان» نام دارد. اين قمر نارنجي پوشيده از درياچه‌هاي زيادي است كه در آنها متان وجود دارد. دماي اين سياره 178 درجه سانتي‌گراد زير صفر است كه باعث مي‌شود چيزهايي كه روي زمين در حالت گاز هستند، در آن‌جا به صورت مايع وجود داشته باشند.




اگر فكر مي‌كنيد كه همه قمرها سرد و يخي هستند، بهتر است نگاهي به «يو» بيندازيد؛ يكي از قمرهاي سياره مشتري كه دومين جرم با حرارت بسيار بالا بعد از خورشيد در منظومه شمسي است. سطح يو پوشيده از آتش‌فشان‌هاي زيادي است، به همين دليل به آن قمر آتش‌فشاني هم گفته مي‌شود. قطر دهانه بزرگ‌ترين آتش‌فشان آن 200 كيلومتر است و دماي بعضي از قسمت‌هاي آن 1200 درجه سانتي‌گراد است.





«اِنسلادوس» يك قمر يخي عجيب است كه سطح آن حالت ترك‌خورده دارد و از چاله‌هاي زيادي پر شده است. اين قمر كه يكي از 60 قمر سياره زحل است، هر چند وقت يك بار فوراني از يخ دارد و مثل آتش‌فشان عمل مي‌كند، ولي به جاي مواد گداخته، يخ به بيرون پرتاب مي‌كند. فضاپيماي كاسيني تا به حال توانسته عكس هاي زيبايي از انسلادوس بگيرد كه به دانشمندان در شناخت اين قمر كمك زيادي كرده است.




برگرديم به زمين.‌ تعجب كرديد؟ سين آخر سفره، زمين خودمان است ديگر! تنها كره‌ ‌ كهكشان راه‌شيري كه مي دانيم حيات روي آن وجود دارد. پس نمي‌شود آن را ناديده گرفت. كره‌اي پر از شگفتي كه انتظار ما را مي‌كشد!
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
بررسی زیست شناسی و پزشکی فضایی

بررسی زیست شناسی و پزشکی فضایی

بررسی زیست شناسی و پزشکی فضایی


چكیده


بالغ بر دویست انسان تاكنون به فضا سفر كرده اند و طول مدت اقامت آن ها از دو ساعت تا یكسال بوده است و ما اكنون در دوره جدیدی هستیم. در قرن 21 ، ساخت و فرستادن ایستگاه بین المللی فضایی یكی از دستاوردهای بزرگ علمی بشر بوده است. ویژگی های خاص ایستگاه فضایی برای مردم و به خصوص فضانوردان مورد توجه بوده است.

عموم مردم قادر خواهند بود كه به فضا سفر نمایند و آن جا را از نزدیك ببینند و حتی در آن محیط به مدت محدود زندگی نمایند. بنابراین به منظور ایجاد محیطی ایمن و قابل سكونت برای مردم به صورت محدود در فضا، بایستی مسائل و مشكلات زیاد موجود را كه از فضا محیطی سخت و خشن ساخته، حل كرد. بنابراین در این مقاله ابزارهای قوی ونیرومندی كه شالوده آن غلبه بر تاثیرات كار اندام شناختی (فیزیولوژیكی) بر روی بدن انسان در محیط فضا است، بررسی می شود. این مباحث به عنوان زیر شاخه هایی از علم پزشكی در فضا محسوب می شود.
مقدمه


ماموریت های فضایی همیشه برای بشر امری تخیلی بوده و آرزویی محال محسوب می شد. با روشن شدن موتورهای راكت كه حامل یوری گاگارین- اولین انسانی كه توانست با فضا ملاقات داشته و از جو زمین خارج شود و فضای بیكران زیبا را مشاهده نماید - بود، تا فرود آرام آپولو 11 بر سطح تنها قمر زمین و قدم گذاشتن آرمسترانگ در این كره خاكی، آرزوهای دیرینه به حقیقت پیوسته اند. پس از آن فعالیت های بشر برای دسترسی به فضا گسترده تر شد. سعی و كوشش محققین، مهندسین، هزاران فن ورز و كارگر بدان جا رسید كه امروزه بشر در پی حیات در كره خاكی دیگری به غیر از زمین است. مریخ یكی از مكان هایی است كه امید می رود روزی سرزمین خاكی دوم بشر شود.


شاید روزی در آن سیاره مكان زندگی برای سكونت بشر ساخته شود و با احداث پایگاه های فضایی و سرانجام پرتاب راكت ها و فضاپیماها، علیرغم كاهش در هزینه كاوش های فضایی، بهتر و ساده تر به دیگر سیارات دسترسی پیدا كنیم. بالغ بر 200 انسان تاكنون به فضا سفر كرده اند و طول مدت اقامت آن ها از دو ساعت تا یكسال بوده است و ما اكنون در دوره جدیدی هستیم. در قرن 21 ، ساخت و فرستادن ایستگاه بین المللی فضایی یكی از دستاوردهای بزرگ علمی بشر بوده است.
ویژگی های خاص ایستگاه فضایی برای مردم به خصوص فضانوردان مورد توجه بوده است. عموم مردم قادر خواهند بود كه به فضا سفر نمایند و آن جا را از نزدیك ببینند و حتی در آن به مدت محدود زندگی نمایند. بنابراین به منظور ایجاد محیطی ایمن و قابل سكونت برای مردم به صورت محدود در فضا، بایستی مسائل و مشكلات زیاد موجود را كه از فضا محیطی سخت و خشن ساخته، حل كرد.
تغییرات فیزیولوژیکی در فضا


بیشترین تغییراتی كه در كارا ندام بدن انسان در فضا رخ می دهد،
شامل موارد زیر است:
1 - تاثیر در سیستم قلب و عروق

2 - تاثیر بر روی استخوان ها
3- تاثیر در ماهیچه ها
4- حركات بیماری فضایی
5- تاثیر بر روی سیستم ایمنی و خون انسان
6 -تاثیر پرتوهای فضایی
7- تاثیر محیط محدود و بسته در وضعیت ظاهر و روان
1-تاثیر در سیستم قلب و عروق


جاذبه زمین در زندگی انسان نقش بسیار موثری دارد. دوسوم از فعالیت های روزانه ما ایستاده و یا نشسته است. بنابراین مقدار زیادی از سیال بدن مانند خون، در قسمت های پایینی بدن جمع می شود؛ اما بدن انسان به طور خودكار مجهز به سازوكارهای گوناگونی برای غلبه بر این جاذبه است.
به گونه ای كه خون به اندازه كافی با پمپاژ قلب به قسمت های فوقانی بدن از جمله مغز انسان می رسد.


در محیط های كم جاذبه مانند فضا، اثر كمب ود نیروی گرانش بسیار محسوس است. به طوری كه مقدار خون و همچنین توزیع آن به نقاط مختلف بدن تغییر می كند. كه به طور مختصر به آن تغییر مسیر سیال می گویند. شكل 1 بیانگر حالت گفته شده است.
شكل 2، تصویری از دكتر چییاكی موكای، فضانورد سازمان كاوش های هوافضایی ژاپن است. این عكس نمایانگر قبل و بعد حضور وی در فضا است. ورم صورت و عصب های آن و همچنین گشادشدن سیاهرگ جمجمه در شكل واضح است. این علائم دلیلی بر تغییر مسیر سیال و یا خون و تمركز آن در قسمت های بینی و سر بوده كه ظاهری پف كرده را به وجود آورده است. بنابراین به علت وجود پدیده تغییر مسیر خون در مراحل آغازین پرواز، رگ بزرگ سیاهرگ با افزایش حجم خون،
گشادتر شده است كه در قسمت سر وی نمایان تر است و این حالت پف كردگی را به وجود می آ ورد.



این سازوكار فعال كه شبیه هایپرولمیا( نوعی بیماری كه در آن نمك و آب خون زیادشده و باعث افزایش وزن و ورم قسمت هایی از بدن مانند پاها و دست ها می شود) است، باعث كاهش آب بدن می شود كه بسیار حائز اهمیت است.
در مراحل آغازین پروازهای فضایی، علی رغم تغییر مسیرخون و همچنین كاهش جرم بدن به علت قرارگیری در جاذبه كم، سیستم قلب و عروق با این فرض كه فضانوردان در فضا دائما می مانند، خود را با محیط كم جاذبه وفق می دهد. زمانی كه آن ها به زمین باز می گردند، مسیر خون به سرعت به بخش های پایینی بدن تغییر جهت می دهد كه باعث به وجود آمدن فشارخون بسیار پایین و بیهوشی آن ها می شود. این پدیده در اصطلاح فنی ناتوانی ارتوستاتیك خوانده می شود. شكل 3 بیانگر حالت گفته شده است.
یكی از راه های مقابله با این پدیده، پایین آوردن فشار منفی بدن است. بنابراین میت وان تنش های موجود در كاراندام تن را با ساخت وسایلی مكنده و قراردهی آن ها در بخش های پایینی بدن مانند پاها متعادل نمود. این دستگاه به گونه ای مانند جاذبه زمین عمل مینماید.



ناتوانی ارتوستاتیك و نقص در اجرای فعالیت های هر چند ساده، بعد از به اتمام رسیدن پرواز فضایی، دلیلی بر وجود تغییرات كلی در سیستم قلب و عروق است. این فرایند منجر به ظاهرشدن علائم بیماری است كه آن را ناشرطی سازی قلب و عرق(cardiovascular deconditioning ) نامند.
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
بررسي تغييرات فيزيولوژيکي بدن در فضا:
2-تاثير بر روي استخوان ها


وظيفه اصلي استخوان ها جابه جايي و حركت است و به نوعي نگهدارنده ظاهر و فرم بدن انسان در برابر جاذبه 10 نيوتن بر كيلوگرم.
بنابراين بخش مهمي از سيستم بدن انسان شمرده مي شوند. بدن يك انسان بالغ در حدود 1000 تا 1200 گرم كلسيم و 400 تا 500 گرم فسفر دارد. بيشتر از 99 درصد كلسيم موجود در بدن به هيدروكسي لپي تيد تبديل مي شود، كه اين فرآيند نوعي واكنش معدني در بدن است به نوعي كه فرم و شكل كلسيم دراستخوان ها تغيير مي نمايد؛ در حالي كه تقريبا 85 درصد فسفرها بدون تغيير در استخوان ها باقي مي مانند.بنابراين بافت استخوان ها، كلسيم و فسفر را در خود ذخيره مي نمايد.
حال اگر ناگهان جاذبه كم شود، كلسيم و فسفر موجود در استخوان ها با ادرار و مدفوع انسان دفع مي شود. بنابراين با اقامت ده روزه در حالت بي وزني، تقريبا 2 تا 3 درصد استخوان ها از بين مي روند. دفع كلسيم در ادرار باعث ايجاد سنگ كليه مي شود كه دفع آن بسيار دردآور و سخت است و از طرفي كاهش تراكم استخوان ها باعث شكنندگي زود آن ها مي شود. بنابراين مقابله با اين مشكل ضروري است. يكي از روش هايي كه براي رودررويي با اين مساله پيشنهاد شده است، ورزش و تمرين هاي برنامه ريزي شده است.

ابزارهايي كه معمولا براي تمرينات استفاده مي شود، تردميل (وسيلها ي مجهز به يك نوارگردان كه روي آن پياده روي مي كنند) و نيروسنج است. مكمل هاي غذايي و استفاده از داروها يكي ديگر از روش هاي استفاده شده براي افزايش تراكم استخوان اند. با اين حال براي كاهش عوارض اقامت در
شرايط كم جاذبه، مي بايست مطالعات گسترده تري كرد. شكل ( 4) كاهش تراكم را در استخوان نشان مي دهد.
3-تاثير در ماهيچه ها


مي دانيم بدن انسان در فضا معلق است و زماني كه در فضاپيما و مدار قرار دارد، فضانوردان از اين حالت براي جابه جايي خود استفاده مي كنند، به گونها ي كه با فشارآوردن آرام بر روي ديوار ه هاي فضاپيماي خود در طول مخالف فضاپيما حركت مي كنند. بنابراين ماهيچه ها در اين جاذبه كم به علت اين كه كمتر از آن ها استفاده مي شود، لاغر مي شوند.

ماهيچه هاي ضدجاذبه يكي از انواع ماهيچه هاي بدن اند وظيفه حمايت از وزن بدن و ديگر ماهيچه ها را بر عهده دارند. فرم تشكيل دهنده آن ها تركيبي از فيبرهاي ماهيچه اي پيچيده آرام است كه در نهايت به فيبر ماهيچه اي سريع تبديل مي شود.


يكي از تغييرات خصوصيات ماهيچه ها در شرايط كم جاذبه، تنزل سريع در ماهيچه ضد جاذبه است؛ به طوري كه فيبرهاي ماهيچه اي پيچيده آرام به فيبرهاي ماهيچه اي سريع تغيير شكل مي دهند. با در نظرگرفتن اين خصوصيت ماهيچه ضد جاذبه، تمرينات براي كاهش نقص و ضعيفي ماهيچه در يك دوره فشرده كوتاه عملي نيست و بايد با صرف يك دوره طولاني و مستمر، به 30 درصد بيشينه توان ماهيچه ها دستي افت. در اين مورد مي شود با آموزشهاي ساده ضعف ماهيچه ها را برطرف نمود تا حضور فضانوردان در فضا بدون مشكلات جسماني باشد.
4-حركات بيماري فضايي


دقايقي اندک و يا ساعاتي بعد از واردشدن به شرايط بي وزني، اغلب فضانوردان حركات بيماري فضايي را تجربه مي كنند. شايع ترين آن سردرد، بي قراري و تهوع و در نهايت استفراغ است. 60 تا 70 درصد فضانوردان اين علائم را به طور مرتب در طي يك يا دو روز اول پرواز و حتي گاهي تا روز سوم و پنجم نيز تجربه مي كنند.


چگونه اين شرايط نگران كننده اتفاق مي افتد؟ دلايل مختلفي براي اين بيماري ارائه شده است؛ سازوكار هاي مختلفي در بدن منجر به ايجاد اين قضيه مي شوند؛ مثل سيگنال هايي كه از دهليز گوش داخلي، بينايي، پوست (كه در معرض جاذبه كم قرارگرفتها ند) و مفاصل و ماهيچه دريافت مي شوند يا تغيير مسير خون كه احتمال دارد دليل اين بيماري نيز باشد. براي غلبه بر اين مشكل و كاهش آن، در دهه 60 ميلادي محققان با ساخت صندلي هاي چرخان نوعي آموزش هاي پيشپ روازي را ارائه دادند، به گونه اي كه شايد نوعي تعادل خنثي سازي در حركت اين بيماري به وجود آورند. اين عمل در بهبود اوضاع موثر واقع نشد و ناسا نيز اين روش را براي مدت زمان محدودي استفاده كرد.


هنوز محققين با اين مشكل دست و پنجه نرم مي كنند. آموزش هاي بيوفيدبك، آموزش هايي است كه به صورت حقيقي و واقعي براي كاهش اين مشكل استفاده مي شود. آموزش هاي غوطه وري در آب نيز يكي ديگر از اين روش ها است. سابقا فضانوردان از حركت بيماري در فضا رنج مي بردند ولي با ساخت دارويي به نام پرومتازين هيدروكلرايد، كه در درمان اين بيماري بسيار موثر نشان داد، اوضاع بهتر شد و به طور معمول نيز از همين دارو استفاده مي شود. اين يافته همچنين در درمان سرگيجه و حركت بيماري در زمين نيز موثر بود. شكل 6-لحظه ورود به فضا و تجربة حالت بي وزني و نهايتا حركت سريع بيماري در بدن را نشان مي دهد.
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
زندگی و مرگ ماهواره ها

زندگی و مرگ ماهواره ها

زندگی و مرگ ماهواره ها .... :gol::gol:



یک ماهواره در مدار خود باقی می ماند تا زمانیکه شتاب آن کم شود و در چنین حالتی نیروی گرانش ماهواره را به سمت پایین و به سمت اتمسفر می کشاند. سرعت ماهواره هنگام برخورد با مولکول های خارجی ترین لایه اتمسفر کم می شود.






هر ماهواره حامل تجهیزاتی است که برای انجام ماموریت خود به آن ها نیاز دارد. برای مثال ماهواره ای که مامور مطالعه کائنات است مجهز به تلسکوپ و ماهواره مامور پیش بینی وضع هوا مجهز به دوربین مخصوص برای ثبت حرکات ابرها است. علاوه بر تجهیزات تخصصی، همه ماهواره ها دارای سیستمهای اصلی برای کنترل تجهیزات خود و عملکرد ماهواره می باشند. از جمله سیستم تامین انرژی، مخازن، سیستم تقسیم برق و ... . در هر یک از این بخش ها ممکن است از سلول های خورشیدی برای جذب انرژی مورد نیاز استفاده شود. بخش داده ها و اطلاعات نیز مجهز به رایانه هایی به منظور جمع آوری و پردازش اطلاعات به دست آمده از طریق تجهیزات و اجرای فرامین ارسال شده از زمین می باشد.
هریک از تجهیزات جانبی و بخشهای اصلی یک ماهواره به طور جداگانه طراحی، ساخته و آزمایش می شوند. متخصصان بخشهای مختلف را کنار هم گذاشته و متصل می کنند تا زمانیکه ماهواره کامل شود و سپس ماهواره در شرایطی نظیر شرایطی که هنگام ارسال از سطح زمین و هنگام استقرار در مدار خود خواهد داشت آزمایش می شود. اگر ماهواره همه آزمایش ها را به خوبی گذراند آماده پرتاب می شود.
پرتاب ماهواره :


برخی ماهواره ها توسط شاتل ها در فضا حمل می شوند ولی اغلب ماهواره ها توسط راکت هایی به فضا فرستاده می شوند که پس از اتمام سوخت شان به درون اقیانوس ها می افتند.بیشتر ماهواره ها در ابتدا با حداقل تنظیمات در مسیر مدار خود قرار داده می شوند. تنظیمات کامل را راکت هایی انجام می دهند که داخل ماهواره کار گذاشته می شوند. زمانیکه ماهواره در یک مسیر پایدار در مدار خود قرار گرفت می تواند مدت های درازی در همان مدار بدون نیاز به تنظیمات مجدد باقی بماند.



انجام ماموریت :


کنترل بیشتر ماهواره ها در مرکزی بر روی زمین است. رایانه ها و افراد متخصص در مرکز کنترل وضعیت ماهواره را تحت نظر دارند. آنها دستورالعمل ها را به ماهواره ارسال می کنند و اطلاعات جمع آوری شده توسط ماهواره را دریافت می نمایند. مرکز کنترل از طریق امواج رادیویی با ماهواره در ارتباط است. ایستگاه هایی بر روی زمین این امواج را از ماهواره دریافت و یا به آن ارسال می کنند.
ماهواره ها معمولا به طور دائم از مرکز کنترل دستورالعمل دریافت نمی کنند. آنها در واقع مثل روبات های چرخان هستند.روباتی که سلول های خورشیدی خود را برای دریافت انرژی کافی تنظیم و کنترل می کند و آنتن های خود را برای دریافت دستورات خاص از زمین آماده نگه می دارد. تجهیزات ماهواره به صورت مستقل و اتوماتیک وظایف خود را انجام می دهند و اطلاعات را جمع آوری می کنند.
ماهواره ها ی موجود در ارتفاعات بلند مدار ژئوسینکرنوس در ارتباط همیشگی و دائم با زمین می باشند. ایستگاه ها ی زمین می تواند دوازده بار در روز با ماهواره های موجود در ارتفاع کوتاه ارتباط برقرار نمایند. در طول هر تماس ماهواره اطلاعات خود را ارسال و دستورالعمل ها را زا ایستگاه دریافت می کند. تبادل اطلاعات تا زمانیکه ماهواره از فراز ایستگاه عبور می کند می تواند ادامه داشته باشد که معمولا زمانی حدود 45 دقیقه است.
چنانچه قسمتی از ماهواره دچار نقص فنی شود اما ماهواره قادر به ادامه ماموریت های خود باشد، معمولا همچنان به کار خود ادامه می دهد. در چنین شرایطی مرکز کنترل روی زمین بخش آسیب دیده را تعمیر و یا مجددا برنامه نویسی می کند. در موارد نادری نیز عملیات تعمیر ماهواره را شاتل ها در فضا انجام می دهند. و اما چنانچه آسیب های وارد آمده به ماهواره به اندازه ای باشد که ماهواره دیگر قادر به انجام ماموریت های خود نباشد مرکز کنترل فرمان توقف ماهواره را صادر می کند.
سقوط از مدار :


یک ماهواره در مدار خود باقی می ماند تا زمانیکه شتاب آن کم شود و در چنین حالتی نیروی گرانش ماهواره را به سمت پایین و به سمت اتمسفر می کشاند. سرعت ماهواره هنگام برخورد با مولکول های خارجی ترین لایه اتمسفر کم می شود. هنگامی که نیروی گرانش ماهواره را به سمت لایه های داخلی اتمسفر می کشاند هوایی که در جلوی ماهواره قرار می گیرد سریعا به قدری فشرده و داغ می شود که در این هنگام بخشی و یا تمامی ماهواره می سوزد.



تاریخچه :


در سال 1955 اتحاد جماهیر شوروی تحقیقات خود را برای پرتاب ماهواره مصنوعی به فضا آغاز کرد. در تاریخ چهارم اکتبر 1957 این اتحادیه ماهواره اسپاتنیک1 را به عنوان اولین ماهواره مصنوعی به فضا ارسال نمود. این ماهواره در هر 96دقیقه یک دور کامل به دور زمین می چرخید و اطلاعات به دست آورده خود را به شکل سیگنال های رادیویی قابل دریافت به زمین ارسال می کرد. در تاریخ 3نوامبر 1957 اتحاد جماهیر شوروی دومین ماهواره مصنوعی یعنی اسپاتنیک 2 را به فضا فرستاد. این ماهواره حامل اولین حیوانی بود که به فضا سفر کرد. سگی به نام لایکا. پس از آن ایالات متحده ماهواره کاوشگر1 را در تاریخ 31 ژانویه 1958 و ونگارد1 را در تاریخ 17 مارس همان سال به فضا فرستاد.
نخستین ماهواره ارتباطی اکو1در ماه آگوست سال 1960 از ایالات متحده به فضا فرستاده شد. این ماهواره امواج رادیویی به زمین می فرستاد. در آوریل 1960 نیز اولین ماهواره هواشناسی تیروس 1که تصاویر ابرها را به زمین ارسال می کرد فرستاده شد.
نیروی دریایی آمریکا سازنده اولین ماهواره ردیاب، ترانزیت1ب در آوریل سال1960 بود. به این ترتیب تا سال 1965 در هر سال بیش از 100 ماهواره به مدارهایی در فضا فرستاده شدند.
از سال 1970 دانشمندان به کمک رایانه و نانو تکنولوژی موفق به اختراع سازه ها و تجهیزات پیشرفته تری برای ماهواره شده اند. علاوه بر سایر کشور ها دیگر سازمانهای تجاری نیز مبادرت به خریداری و ارسال ماهواره نموده اند. در سالهای اخیر بیشتر از 40 کشور و از جمله ایران، ماهواره در اختیار دارند و نزدیک به 3000 ماهواره در مدارها به انجام ماموریت های خود می پردازند.

منبع: انجمن هوانوردی
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
نانو تكنولوژی و جایگاه آن در عرصه فضا

نانو تكنولوژی و جایگاه آن در عرصه فضا

نانو تكنولوژی و جایگاه آن در عرصه فضا


ریچادر فاینمن اولین كسی بود كه اعتقاد داشت روزی مواد و اشیاء با ویژگیهای اتمی ساخته خواهند شد. او معتقد بود قوانین فیزیكی هیچگاه بر غیر ممكن بودن ساخت اشیاء با مدل اتمی و با دقت زیاد دلالت نمی كنند. نانوتكنولوژی از فناوری های جدیدی است كه از آن به عنوان عامل تغییر در روش تولید مواد یاد می شود و بی شك یكی از بكرترین علوم و تكنولوژی ها است كه بتازگی زمزمه های ورود آن به عرصه فضا به گوش می رسد. این زمزمه ها حاكی از آن است كه هر كشوری كه خواهان ورود به عرصه فضا باشد، با سرمایه گذاری در این زمینه می تواند حضور فعال خود را در عرصه فضا در آینده تضمین نماید.





اما نانو تكنولوژی چیست، چه كاربردی دارد و چگونه می توان از آن در عرصه فضا و فناوری های فضایی بهره برد؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت: " نانو تكنولوژی بخشی از آینده نیست، بلكه همه آینده است ".
در نیم قرن گذشته شاهد حضور چند فناوری عمده در جهان بوده ایم كه باعث پیشرفت های عظیم اقتصادی در كشورهای سرمایه گذار و ایجاد فاصله شدید مابین كشورهای جهان شد.


نانوتكنولوژی توانائی كنترل ماده در ابعاد نانومتری و مولكولی، ساخت قطعات و ابزارهای فوق پیشرفته و سیستم های نوین در این ابعاد و بهره برداری از خواص خاص و منحصر به فرد عناصر در این بعد مولكولی،است.
انسان در جریان یك انقلاب اجتماعی تسریع شده قرار دارد، به عبارتی نانوتكنولوژی قادر است روند زیانبار انقلاب صنعتی را معكوس كند. در آینده نزدیك دانشمندان و محققان قادر به ساخت نخستین رباتها در مقیاس نانومتری خواهند بود، ربات هایی با قابلیت همانندسازی و تولید در مقیاس بالا. بنابراین پس از گذشت چند سال، میلیون ها نانوروبات با هزینه ای قابل قبول تولید خواهد شد و ورود این تعداد نانوربات به بخش صنعت، تقریباً تمامی فرایندها و جوانب گوناگون صنعت دستخوش تحول خواهد شد. وفور كالاهای مصرفی با قیمتی ارزان در كنار داشتن زیبایی و دوام بیشتر از آثار مثبت ورود نانوتكنولوژی
به صنعت به شمار می آید.





از دیگر اهداف مهم نانوتكنولوژی می توان به بوجود آوردن ساختارهایی از مواد كه در آنها آرایش مولكول ها از پیش طراحی شده باشد اشاره نمود در این روش قادر خواهیم بود مولكول ها یا ذرات نانویی را جابجا نموده و تركیباتی جدیدی ایجاد نماییم. یكی از دستاوردهای بارزی كه در این زمینه می توان به آن اشاره نمود، تولید نانو لوله كربنی قوی ترین ماده جهان در حال حاضر است كه ممكن است به واسطه كشف و تولید این ماده قادر باشیم در آینده ای نه چندان دور، تحقق بسیاری از رویاهای بشر، بویژه رویای آرتور سی كلارک در ساخت بالابری كه زمین را به آسمان پیوند زند و قادر باشد تا مدار ژئوسنكرون زمین به جابجایی انسان ها و بار بپردازد را شاهد باشیم.
با پیشرفت نانوتكنولوژی و ورود آن به عرصه فضا، سفرهای فضایی، ساخت كاوشگرها، مدارگردها و سفینه های فضایی ساده تر و مقرون به صرفه تر خواهد شد. ربات های فضانورد با قیمتی ارزان تولید و به منظور شناسایی و انجام آزمایشات روی كرات دیگر به فضا و سایر كرات فرستاده خواهند شد.
اندازه ماهواره های ارسالی به فضا كاهش خواهد یافت و دیگر نیازی به استفاده از موشك های غول پیكر جهت فرستادن ماهواره ای چند تنی به فضا و قرار دادن آنها در مدار نخواهد بود و به این ترتیب از هزینه های گزاف پرتاب موشك های غول پیكر كاسته خواهد شد.





نانو حسگرها، یا سامانه های پیشران بسیار كارآمد، نمونه های دیگری از كاربرد فناوری نانو هستند. حفاظت در برابر تابش های كیهانی از كاربردهای دیگر و اساسی نانو تكنولوژی در سفرهای فضایی است. به گفته دانشمندان، خطر قرار گرفتن در معرض تابشهای فضایی مهمترین عامل محدودكننده طول مدت سفرهای فضایی و اقامت انسان در فضا است و لذا هم اكنون تحقیقات فراوانی به طور خاص در این زمینه در حال انجام است.


طراحان سفینه های فضایی به این منظور و نیز به منظور رفع مشكلاتی مانند دوام ساختار روكش حفاظتی سفینه های فضایی، در جستجوی موادی هستند كه قادر باشد به آنها در توسعه و ساخت روكش چند كاره بدنه سفینه های فضایی كمك نماید. منظور نانوحسگری است كه بتواند حفاظت موثری در برابر تابشهای فضایی ایجاد كند و در عین حال ذخیره انرژی خوبی هم داشته باشد و همچنین قادر باشد در صورت صدمه دیدن بخشی از پوشش حفاظتی فضاپیما و نیاز به انجام تعمیرات خود به ترمیم خود بپردازد.


از نانو همچنین در ساخت لباس فضانوردان استفاده خواهد شد. لباس فضانوردان در عین داشتن مقاومت بالا در مقابل پرتوهای پرانرژی كیهانی باید سبك و راحت باشد به گونه ای كه در حركات فیزیكی فضانوردان اختلال و یا محدودیتی ایجاد نكند و فضانوردان قادر باشند با آرامش و آزادی عمل بیشتری به انجام تحقیقات در فضا و یا روی سطح كرات دیگر بپردازند.


با رشد تحقیقات و افزایش روز افزون حجم اطلاعات و تكنولوژی بشر، نیاز مبرمی به ذخیره سازی اطلاعات حس می شود. در حال حاضر علی رغم محدود و كوچك بودن برنامه های تحقیقاتی و فضایی بشر شاهد آن هستیم كه آژانس های فضایی كشورها با معضل ذخیره سازی، طبقه بندی و دسترسی به اطلاعات و تصاویر دریافتی از ماهوارهها، كاوشگرها و مدارگردها مواجه هستند و با توجه به حجم نسبتاً بزرگ دیسك های ذخیره كننده اطلاعات و كامپیوترها در قیاس با كامپیوترهای نانومتری، نیاز به فضایی بزرگ به منظور قرار دادن دیسكها در مكانی متمركز و كنار هم وجود دارد كه ایمن ساختن و نگهداری از چنین فضای بزرگی به منظور حفاظت از داده های گران بها و مهم خود كاری بس دشوار و پرهزینه است.


بدیهی است در صورت عدم ایجاد تغییرات اساسی در اندازه و سرعت پردازش كامپیوترها و قطعات كامپیوتری و عدم ورود نانوتكنولوژی به عرصه تكنولوژی اطلاعات، بشر در آینده با افزایش فعالیت های نجومی و فضایی خود با حجم زیادی داده مواجه خواهد شد كه قادر به ذخیره سازی آنها نخواهد بود.
همچنین دسترسی سریع به داده ها و انجام سریع جستجو در میان میلیون ها ترابایت داده به منظور دسترسی به داده ای خاص در صورتی كه به كمك نانوتكنولوژی سرعت پردازش كامپیوترها چند صد برابر نشود اصولاً غیرممكن خواهد بود و ممكن است یك جستجوی ساده چندین ماه به طول بیانجامد.





بطور كلی می توان اینگونه نتیجه گیری كرد كه با ورود نانوتكنولوژی به زندگی بشر، سبك زندگی روزمره در جهان بطور كلی
دگرگون و متحول خواهد شد و حتی می توان انتظار داشت الگوی رفتاری انسانها نیز از این تغییر مستثنی نباشد. با در نظر گرفتن نقش و جایگاه منحصربه فرد نانوتكنولوژی در فضا و صنعت و بسیاری دیگر از جوانب زندگی بشر ورود قدرتمند ایران به این عرصه می تواند ضمن ایجاد تحولات اقتصادی چشمگیر و تبدیل كردن ایران به یكی از ابرقدرت های جهان، جایگاهی والا و برجسته در عرصه فضا و فناوری های فضایی پیش روی كشورمان قرار دهد.


بدیهی است با كمك و همكاری متخصصان و دانشمندان برجسته ایرانی و سابقه درخشانی كه ملت ایران همواره در طول تاریخ، در تولید علم بویژه علم اخترشناسی در جهان داشته است، با حضور هدفمند كشورمان در تولید و توسعه تكنولوژی های مطرح و سرنوشت ساز جهان ضمن آنكه می توان به انسجام ملی بیشتر و خودكفایی بالاتری در سطح بین المللی دست یافت، می توان جایگاهی در خور و شایسته ملت ایران در عرصه فضا و فناوری های فضایی نیز كسب نمود.

منابع:ISA.ir
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
معاهده فضای ماورای جوّ و اصول آن

معاهده فضای ماورای جوّ و اصول آن

معاهده فضای ماورای جوّ و اصول آن ...



قوانین وضع شده در رابطه با فضا، مجموعه‌ای از قوانین حقوقی بین‌المللی هستند كه به فعالیت‌های دولت‌ها در فضای ماورای جوّ می‌پردازند. سرآغاز وضع قوانین فضایی پرتاب اولین ماهواره جهان یعنی اسپوتنیك اتحاد جماهیر شوروی در اكتبر سال 1957 بود. در سال 1958، رئیس‌جمهور وقت آمریكا، دوایت آیزنهاور و نخست‌وزیر شوروی سابق، نیكیتا خروشچف، از سازمان ملل درخواست كردند تا مقوله‌های قانونی در ارتباط با فعالیت‌های فضایی را مورد بررسی قرار دهد. به دنبال این تقاضا، سازمان ملل كمیته استفاده صلح‌آمیز از فضای ماورای جوّ را ایجاد كرد كه این كمیته نیز، دو زیركمیته علمی-فنی و حقوقی را معرفی نمود. زیركمیته حقوقی، دیوان اصلی برای مذاكرات بین‌المللی در مورد فعالیت‌های فضای ماورای جوّ است. تاكنون پیش‌نویس پنج معاهده بین المللی در كمیته استفاده صلح‌آمیز از فضای ماورای جوّ سازمان ملل نوشته شده است: معاهده 1967 در مورد اصول حاكم بر فعالیت دولت‌ها در كاوش و استفاده از فضا شامل ماه و اجرام سماوی دیگر (معاهده فضای ماورای جوّ)، توافق 1968 مربوط به نجات و بازگشت فضانوردان و دیگر اشیای پرتاب شده به فضای ماورای جوّ (موافقت‌نامه نجات)، پیمان 1973 در رابطه با مسئولیت‌های بین المللی در مورد آسیب‌های ناشی از اجسام فضایی (كنوانسیون مسئولیت)، پیمان 1976 مربوط به ثبت اجسام پرتاب شده به فضای ماورای جوّ (كنوانسیون ثبت) و توافق 1979 حاكم بر فعالیت دولت‌ها در ماه و دیگر اجرام فضایی (معاهده ماه). معاهده فضای ماورای جوّ با پذیرش توسط 98 كشور، فراگیر‌ترین توافق بوده و معاهده‌های نجات، مسئولیت و ثبت همه تشریح برخی بندهای عنوان شده در معاهده فضای ماورای جوّ هستند.






نحوه توزیع اعضای معاهده فضای ماورای جوّ؛ رنگ تیره نمایشگر كشورهای عضو پیمان كه آن‌را به تصویب نیز رسانده‌اند، و رنگ روشن كشورهایی كه فقط معاهده را امضا كرده‌اند، نشان می‌دهد.

ظاهراً سازمان ملل در صدد است تا معاهده ماه را با اصلاح مناسب اصول معاهده فضای ماورای جوّ، به ویژه در مورد استفاده از منابع و منع خصوصی‌سازی فضا به عنوان فراگیرترین پیمان جایگزین معاهده فضای ماورای جوّ كند. در حال حاضر، تنها 12 كشور معاهده ماه را پذیرفته‌اند و بسیاری، احتمال شكست این معاهده را پیش‌بینی می‌كنند. پیمان اصول حاكم بر فعالیت دولت‌ها در كاوش و استفاده از فضا شامل ماه و اجرام فضایی دیگر كه به معاهده فضای ماورای جوّ مشهور است، در 27 ژانویه 1967 بین کشورهای ایالات متحده آمریكا، انگستان و اتحاد جماهیر شوروی مطرح و در 10 اكتبر 1967 به امضا رسید. تا ژانویه سال 2006، 98 كشور به این پیمان پیوسته‌اند و 27 كشور دیگر نیز معاهده را امضا كرده‌اند، اما هنوز تصویب نهایی را به پایان نرسانده‌‌اند.



معاهده فضای ماورای جوّ بیانگر چارچوب اساسی قوانین فضایی بین‌المللی است و طبق اصول آن، دولت‌ها از قرار دادن سلاح‌های اتمی یا دیگر تسلیحات كشتار جمعی در مدار زمین، روی سطح ماه و دیگر اجرام فضایی یا در نقاط دیگر فضا منع می‌شوند. این معاهده، استفاده از ماه و دیگر اجرام فضایی را منحصراً به اهداف صلح‌آمیز محدود ساخته و صریحاً كاربرد آنها را به منظور آزمایش سلاح‌ها، انجام مانورهای نظامی و نصب پایگاه‌های نظامی ممنوع می‌كند (بند 4). به علاوه، دولت‌ها توسط این عهدنامه از ادعا در مورد تصاحب منابع فضایی از جمله ماه یا هر سیاره‌ی دیگری منع می‌شوند، زیرا که این منابع متعلق به تمامی انسان‌هاست. در حقیقت، بند 2 از معاهده چنین بیان می‌کند: "دولت‌ها نمی‌توانند فضای ماورای جوّ شامل ماه و دیگر اجرام فضایی را با ادعای مالکیت و با هدف استفاده، اشغال یا هر منظور دیگری، به خود اختصاص دهند."






بند 6 از معاهده فضای ماورای جوّ در ارتباط با مسئولیت‌های بین‌المللی است و بیان می‌کند: "کلیه فعالیت‌های غیردولتی در فضای ماورای جوّ شامل ماه و دیگر اجرام فضایی ملزم به کسب مجوز از كمیته‌های مرتبط با عهدنامه بوده و باید تحت نظارت آنها انجام شوند." و این كمیته‌ها باید مسئول بین‌المللی فعالیت‌های ملت‌ها اعم از دولتی و غیردولتی باشند.



مواردی که در ادامه می‌آید، مربوط به [پروژه وِست فورد] بوده که به عنوان تبصره‌ای در بند 9 معاهده فضای ماورای جوّ گنجانده شده است:
" كمیته‌های مرتبط با عهدنامه که به دلایلی فعالیت یا برنامه آزمایشی كمیته دیگری در فضا، شامل ماه و اجرام فضایی دیگر را دارای پیامدهای زیان‌بار مغایر با استفاده و کاوش صلح‌آمیز فضای ماورای جوّ شامل ماه و اجرام فضایی دیگر بدانند، می‌توانند درخواست بررسی مجدد آن فعالیت یا آزمایش را داشته باشند."



پروژه وِست فورد، آزمایشی بود كه توسط آزمایشگاه لینكلن دانشگاه ماساچوست از طرف نیروی نظامی ایالات متحده در سال‌های 1961 و 1963 به‌منظور ایجاد حلقه‌ای از آنتن‌های دوقطبی (با سوزن‌های دو سانتیمتری) در مدار برای دستیابی به ارتباطات جهانی رادیویی انجام شد. پس از شكست در اولین تلاش در سال 1961، پروژه با پرتاب موفقیت‌آمیز در سال 1963 و برقراری ارتباط رادیویی به نتیجه رسید. اما در نهایت این فناوری به دلیل توسعه ماهواره‌های مخابراتی و همچنین اعتراض دیگر كشورها كنار گذاشته شد. سوزن‌ها به‌صورت پسماند فضایی در مدارهایی در ارتفاع 3500 تا 3800 كیلومتری و انحراف 96 و 87 درجه رها شدند. اعتراض بین‌المللی به این حركت، منجر به اضافه شدن تبصره‌ای در معاهده فضای ماورای جوّ در سال 1967 شد. این نکات در بند 11 توافق مرتبط با فعالیت‌های دولت‌ها در ماه و اجرام سماوی دیگر (معاهده ماه) در سال 1979، که برای برطرف کردن ابهامات به وجود آمده در معاهده فضای ماورای جوّ سال 1967 نگاشته شد، نیز تصریح شده است؛ گرچه این توافق توسط هیچ‌یک از قدرت‌های فضایی تصویب نشد.



خبرگان قوانین بین‌المللی فضایی اعتقاد دارند که ماه در زمره مشاعات بین‌المللی قرار می‌گیرد و این بدان معناست که تمامی دولت‌های عضو می‌توانند از آن بهره‌برداری کنند، اما حق تصرف آن را ندارند (این مفهوم در مورد آب‌های بین‌المللی نیز اعمال می‌شود). این موضوع گاهی توسط دولت‌هایی که تمایل به فروش حقوق خود در ماه یا دیگر اجرام سماوی دارند مورد اعتراض قرار می‌گیرد، اما این مبحث تاکنون در هیچ دادگاه قضایی مطرح نشده است. گرچه وضع قوانین حقوقی در مورد فضا هنوز در ابتدای راه قرار دارد، اما در عصر حاضر توسعه و تغییرات زیادی را در این زمینه می‌توان پیش‌بینی كرد.



از طرفی، منابع فضایی نامحدود هستند و تنها توانایی انسان در استفاده از آنها محدودیت ایجاد می‌كند كه این موضوع برای تمام كشورها صادق است. اگر سفرهای فضایی با اهداف تجاری وسعت بیشتری یابد و به دنبال آن هزینه‌های پرتاب كم شود، آنگاه تمام كشورها توانایی بهره‌برداری از منابع فضایی را به دست خواهند آورد. در این صورت، انجام توافقات بین دول جهان در جهت توسعه تجاری و زندگی انسان در فضای ماورای جوّ آسان‌تر خواهد بود.

منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/outer_space_treaty
دانشنامه فضایی
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
استفاده از فناورى بیوراكتور در پزشكى فضایى(1)

استفاده از فناورى بیوراكتور در پزشكى فضایى(1)

استفاده از فناورى بیوراكتور در پزشكى فضایى(1)



سیستم ایمنى نقش محافظت و مبارزه با سلول ها و میكروب هاى تخریب كننده را در بدن ایفا مى كند. با این حال شرایط عملكردى این سیستم در فضا بسیار متفاوت است. در اواخر دهه 60 و 70 میلادى، محققان با بررسى خون فضانوردانى كه حضور طولانى مدت و حتى كوتاه در فضا داشته و در ماموریت هاى آپولو، سایوز و اسكاى لب فعالیتنموده بودند، متوجه افزایش تعداد نوعى از سلول هاى سفید و كاهش تعداد سلول هاى لنفاوى خون شدند.
سلول هاى لنفاوى نوعى سلول سفید است كه در گره هاى لنف بدن، طحال، غده تیموس، دیواره هاى روده و مغز استخوان وجود دارد.
سلول هاى لنفاوى از نوع تى و پادتن ها، باعث بالا بردن ایمنى بدن شده و به انواع سلول هاى كمك رسان، محافظ و از بین رونده تفكیكمى شوند. آزمایش روى خون فضانوردان كاهش تعداد سلول هاى موثرلنفاوى و افزایش سلول هاى سفید خون را نشان داد. این تغییر باعث نقص در توزیع و پخش مایعات بدن از جمله خون و سبب تنش و حتى تغییر شكل در سلول هاى لنفاوى شد.


فرض كنید كه قصد مسافرت از تهران به یكى از شهرهاى جنوبى كشور را داشته باشید. در طول این مسیر پاها، دست ها و چشم ها در گیر هستند و به طور حتم خستگى در آن بخش ها احساس مى شود. حال اگر این سفر با هواپیما و در مسیری نه چندان دور مانند فرانسه باشد، در این سفر با یك سرى امواج تابشى مواجه خواهیم شد. در سفر به فضا اولین عامل بسیار محسوس، كمبود جاذبه است. در شكل زیر انواع امواج تابشى كه به بدن یك فضانورد اصابت مى كند نشان داده شده است.

این سفر را تا جایى ادامه مى دهیم كه به سیاره سرخ، مریخ برسیم. جاذبه كم، اصابت امواج تابشى، شش ماه مسافرت بدون توقف و پیمودن میلیون ها كیلومتر، از هیجان های این سفر مى كاهد. ماهیچه هاى خشك، چروک و تضعیف شده، استخوان هاى ناتوان و رو به زوال، اختلال در سیستم ا یمنى، تغییر شكل در ساختار ژن بدن متاسفانه از جمله یادگارهاى سفرهاى فضایى و طولانى مدت است.


هنگام پیاده شدن از فضاپیما، رویارویى با ضعف ماهیچه ها كه منجر به خزیدگى مى شود بسیار دردناک است، فعالیت هاى روزانه در فضا بسیار متفاوت با زمین است. به طور مثال براى نظافت دندان ها از غلطكى كوچك از جنس كتان استفاده مى شود.
بعد از استعمال، ویروس هاى موجود در بزاق روى آن جمع مى شود. بزاق انسان حاوى ویروس هایى است كه تعداد آنان در فضا بسیار بیشتر از زمین است. شكل زیر باكترى نامفید روى مرى كه سبب اختلال شده است را نشان مى دهد.

بدن انسان به طور دائم مورد حمله انواع باكترى ها و ویروس ها قرار مى گیرد. محل حضور بسیارى از آن ها روده است و از طریق هوا و یا استفاده از مواد خوراكى منتشر مى شود. باكترى و ویروس هاى مضر توسط سیستم دفاعى بدن مهار مى شوند و قبل از این كه تعدادشان از كنترل خارج شود، به وسیله ی سیستم دفاعى بدن از بین می روند.


سیستم دفاعى بدن شامل سلول هایى است كه دائما با بیمارى و مرض مقابله نموده و در تمام بدن حركت مینمایند. انواع مختلفى از این سلول هاى دفاعى وجود دارد. دو نوع معروف و مهم آن سلول بى، سلولى كه آنتى بادى را به منظور مهار میكروب مى سازد و تمامى مهاجمان آسیب رسان را از بین مىب رد. سلول هاى تى شكل، كه در واقع سربازان بدن هستند و به طور فیزیكى عوامل بیماری زا را از بین مى برند. شكل زیر، سلول تى شكل را نشان مى دهد كه با وارد نمودن ضربه به ویروس آنفلوآنزا باعث از بین بردن آن شده است.



به طور مثال استرس و تنش باعث آزادشدن هورمونى مى شود كه در عملكرد سلول تى بسیار موثر است و منجر به كاهش فعالیت سیستم ایمنى مى شود. بنابراین فضا كه خود محیطى خشن و تنش زا است و علاوه بر آن، اعمال تنش هاى فیزیكى چون مرحله شروع پرتاب و بلندشدن از زمین، عبور از جو و قرارگیرى در مدار و سپس بى وزنى و همچنین تنش هاى روحى- روانى سبب تحریك هورمون هاى ضد سیستم ایمنى مى شوند.


براى حل این گونه مسائل و مشكلات و همچنین بررسى چگونگى رشد سلول ها در محیطى خارج از بدن انسان تحقیقات گستردها ى انجام و باعث ساخت وسیله اى به نام بیوراكتور شد. مطالعه وضعیت سلول ها در بدن انسان و یا حتى كشت سلول ها، امكان مطالعه ساختار سلول ها را در حالت دو بعدى مقدور مى سازد و شاید نتایج دقیق و مكفى ارائه
ندهد. ناسا با ساخت و تولید این فناورى نوعى شبیه سازى از جاذبه كم را فراهم آورد كه در این محیط، مطالعه پیرامون سلول ها و به ویژه تحقیق در سلول هاى ایمنى خون را راحت تر و دقیقتر نمود.
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
استفاده از بيوراکتور در پزشکي فضايي (2)

استفاده از بيوراکتور در پزشکي فضايي (2)

استفاده از بيوراکتور در پزشکي فضايي (2) ... :gol::gol:



بيوراكتور


زندگى سلول ها مانند حيات در يك شهر، وابسته به نوع ارتباطات و مجاورت با يكديگر است و از اين طريق كنترل مى شود. پيدايش بيماري هايى نظير سوء تغذيه در ماهيچه ها، پيدايش تخلخل در استخوان ها، كورى تدريجى، گسترش سلول هاى سرطان ساز در بدن حاصل از ارتباطات نادرستى است كه ممكن است سلول ها با هم داشته باشند. بنابراين مطالعه بدن در شرايطى كه تحت تاثير جاذبه قرار دارد،امكان بررسى رشد سلول ها و مشاركتشان با يكديگر در محيط كم جاذبه را مقدور نمى سازد. حال اين كه بيوراكتور، نوعى همكارى بين سلول ها را در محيط كم جاذبه ايجاد مىن مايد به گونها ى كه سلول ها در يك محيط چرخان بسته رشد مى كنند.بيوراكتور سامانها ى است كه به منظور تحقيق و بررسى فعاليت هاى بيولوژيكى و زيستى سلول ها در محيط كم جاذبه ساخته شدها ست. اين سامانه داراى محفظها ى است كه در آن سلول ها همراه با فرايندهاى شيميايى اعمالى مانند فعاليت هاى زيست-شيمى مورد بررسى قرار مى گيرند. اين فرايندها شامل واكنش هاى هوازى و غيرهوازى است.


شكل اصلى يك بيوراكتور استوانها ى و يا جعبه مانند است و معمولا از جنس فولاد ضد زنگ ساخته مى شود. از اين وسيله براى رشد سلول ها و بافت ها استفاده مى شود و به طور گسترده در مهندسى ژنتيك كاربرددارد. طراحى و ساخت بيوراكتور داراي پيچيدگى هاى خاص مهندسى است.


در اين وسيله ميكرو ارگانيزم ها و سلول ها در يك شرايط بهينه قادر به عملكرد مطلوب 100 درصد خواهند بود. در واقع اين سامانه با ايجاد زمينها ى مناسب براى رشد سلول ها و بافت ها در محيطى مشابه با فضا، راهكارهايى به منظوركاهش رشد سلولى را در حالت غيرطبيعى ارائه مى دهد. در شكل( 1) و ( 2) به ترتيب بيوراكتور و محفظه چرخنده نشان داده شده است.







زيرسامانه هاى تشكيل دهنده بيوراكتور


در قلب اصلى اين دستگاه كيسها ي پلاستيكى در ابعاد يك قوطى نگه دارنده غذا است كه در درون ديواره خود رگ ها را جاى مى دهد و مى چرخاند. يك ***** سيلندرى شكل در مركز چرخنده قرار گرفته و باعث ورود اكسيژن و خروج دى اكسيد كربن مى شود.


بيوراكتور متشكل از ماژول الكترونيكى، ماژول توليد گاز و ماژول محفظه رشد سلول ها و سيستم هاى محاظتى، حسگرها و شبكه سامانه كنترل 3 است. مواد غذايى و اكسيژن از محل كشت ميكروب عبور مى نمايد. محفظه با سرعت چرخشى نيم دور در دقيقه مى چرخد. براى جدايش ضايعات بوجودآمده، از صافى استفاده مى شود كه با سرعت 11 دور بر دقيقه مى چرخد. اين عمل به طور مرتب تكرار مى شود و مواد غذايى تازه به همراه اكسيژن جايگزين مواد زائد مى شوند.


و زماني كه كيسه انبار مواد زائد پر شد، فضانوردان آن را خارج نموده و كيسه جديدى را جايگزين مى نمايند. دريچه ها و تلمبه هاى تزريق به نوعى قرار گرفته اند كه امكان حركت اجزاء و حتى رويت بخش ها مقدور نيست. رايانه هاى كنترل گر آزمايشى، اين وسيله را تحت نظر قرار داده و شرايط موجود در محفظه ها را گزارش مى دهند. نقص و يا خرابى با به صدا درآمدن زنگى اعلام مى شود. اطلاعات از طريق صفحه نمايشگر نصب شده روى دستگاه ارائه مى شود. نمايش نمودارهاى گرافيكى كه حاوى اطلاعات مفيدى است، كار با دستگاه را بسيار آسان كرده است.
شكل ( 3 الف)، بيوراكتور و صفحه نمايشگر، شكل( 3ب) بيوراكتور و محفظه هاى رشد سلولى را نشان مي دهند.





شكل( 3 الف)- بيوراكتور و صفحه نمايشگر





شكل(3 ب)- بيوراكتور و محفظه هاى رشد سلولى
رشد سلول ها توسط حفاظ و بدنه هاى شفاف موجود در دستگاه قابل رويت است. در مركز اين نگهدارنده، *****هايى وجود دارد كه مواد مغزى و اكسيژن وارد آن شده و دىا كسيدكربن و مواد زائد از آن خارج مى شوند. چرخش بيوراكتور و سپس چرخيدن خون در اين وسيله، باعث به وجود آمدن نيروهاى برشى نمى شود. نيروى برشى به نوعى منجر به انهدام سلول ها خواهد شد. به عبارتى با چرخيدن ديواره، جاذبه به طور كامل از بين نمى رود و در واقع نوعى شبيه سازى از سقوط آزاد سلول ها است، همان تجربها ى كه فضانوردان در فضا و محيط كم جاذبه احساس مى كنند.


نرخ چرخش 14 دور بر دقيقه كه سرعت بسيار پايينى است، زمينه معلق ماندن سلول ها را در مدت سقوط آزاد ايجاد مى كند. سلول هاى بدن در مدار زمين و يا در هرمحيط كم جاذبه، به سمت زمين و يا نيروى گرانش جسمى كه در مدار آن قرار گرفته اند، كشيده شده و سقوط مى كنند. با استفاده از بيوراكتورها، سيستم ايمنى بدن را از كنترل هورمون ها خارج نموده و تاثيرات جاذبه كم در سلول هاى ايمنى بررسى مى شوند. در شكل ( 4) تعليق سلول ها در جاذبه زمين و جاذبه كم به خوبى نمايش داده شده است.





شكل 8 - نمايش تعليق سلول ها در جاذبه زمين و جاذبه كم
از كنترل كننده هاى دمايى به منظور تامين دماي مورد نياز محفظه سلولى و ديگر ابزارهاى دستگاه استفاده مى شود. اين كنترل كننده ها قادرند تا زمانى كه سلول ها در بيوراكتورها مى چرخند آن ها را از لحاظ دمايى تحت كنترل قرار دهند. اين بخش از بيوراكتور شامل چهارحفره تبريد ساز است كه مى تواند دمايى در حدود 4- تا 50 - درجه سانتى گراد ( دمايى نزديك به انجماد سلول هاى بدن) را تعبيه نمايد. هر حفره خود داراى سه بخش است. درون هر بخش كيسه هاي شفافي از جنس تفلون وجود دارد كه نگهدارنده 30 ميلى متر مواد از جمله سلول ها است.


هر 7 تا 21 روز بسته به نرخ رشد سلول ها، فضانوردان با استفاده از سرنگ مقدارى سلول را درون محفظه جابجا نموده و آن ها را به سمت محفظها ى با مواد تازه منتقل مي كنند. سپس يك ماده تثبيت كننده را درون اين محفظه هاى سلولى تزريق نموده تا سلول ها را درشرايط مناسبت تر و حتى بعد از اتمام عمليات پروازى در روى زمين بررسى سلول ها نيز در زير (zn) خون و روي pH ، كنند. مقدار گلوگز و ميكروسكوپ اندازه گيرى مي شوند. شرايط محيط در برگيرنده بيوراكتور مانند نرخ جريان گاز (هوا، اكسيژن، نيتروژن و دىا كسيدكربن)، دما، سرعت چرخش دورانى محفظه و بسيارى موارد ديگر بايد به دقت كنترل و بازبينى شوند.
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
استفاده از بیوراکتور در پزشکی فضایی (3)

استفاده از بیوراکتور در پزشکی فضایی (3)

استفاده از بیوراکتور در پزشکی فضایی (3) ... :gol::gol:



در ادامه قسمت قبل که به بررسی سیستم های زیرسامانه هاى تشكیل دهنده بیوراكتور پرداختیم و اکنون در ادامه داریم:


در ماژول فراهم كننده گاز كه شامل چهار شیشه محتوى مخلوطى از هوا و دىا كسید كربن است رشد بهینه سلول ها انجام خواهد شد. در این ماژول قابلیت شارژ مجدد پس از اتمام مخلوط هوا و دى اكسیدكربن وجود دارد. در فرایندهاى هوازى انتقال اكسیژن در حد مطلوب شاید سختت رین كار باشد. اكسیژن به طور ناچیز در آب حل شده و حتى كمتر از مقدار تخمیر سبزیجات حاصل مى شود. در هوا نیز مقدار كمى از آن در حدود 8/20 درصد، موجود است. انتقال اكسیژن با هم زدن مقدور است كه منجر به صرف انرژى زیادی خواهد شد. به طور معمول در صنایع ساخت بیوراكتور از باكترى و یا ارگانیزم هاى ساده اى استفاده مى شود كه در مقابل نیروى حاصل از تلاطم و بهم زدن مقاوم است. سلول هاى نگه دارى شده در این محیط كه مواد مغذى نیز به آن ها تزریق مى شود با آهنگ متحیركنندها ى رشد مى كنند.


جرم گرفتگى منجر به از بین رفتن حالت استریل دستگاه و در نهایت كاهش بازده به خصوص در مبدل هاى حرارتى مى شود. براى جلوگیرى از مشكل جرم گرفتگی، این سامانه باید به سادگى تمیز شود و به سطحى هموار همانند حالت اولیه خود برگردد. شكل(1) نمایى از ماژول كنترل كننده دما در بیوراكتور را نشان مى دهد.





در مأموریت هاى فضایى طولانى مدت، سلول ها از لحاظ طولى نیز بزرگتر مى شوند. تا مدت شصت روز مى توان سلول هاى رشد نموده را نگه داشت. سلول ها در بیوراكتور همانند قرارگیرى در محیط فضا رشد نموده و برخى تا طول یك سانتى متر نیز رشد مى كنند، اما این مقدار باز هم كوچكت ر از مقدار رشد واقعى در فضا است. بنابراین با مطالعه سلول ها مى توان رشد آنان را به خوبى بررسى و سلول ها را از لحاظ نوع بافت پیچیده و رشد كم از هم تفكیك كرد. شكل( 2 ) اِى و سى، سرعت تكثیر سلول ها در حالت طبیعى در روى زمین، در بى و دى سرعت تكثیر سلول ها در بیوراكتور را نشان مى دهد.





در سال 1992 این وسیله علمى ساخته شد و در آزمایشگاه هاى زمین با هدف انجام تحقیقات علمى و مطالعات بالینى در حوزه وسیعى از علوم پزشكى و بیمارى ها مورد بهرهب ردارى قرارگرفت. در سال 1994 همكارى در زمینه پزشكى فضایى و استفاده از فناورى بیوراكتور بین با استفاده از این NIH . آغاز شد ،NIH ناسا و موسسه ملى سلامت 5 وسیله مى بایست كشت سه بعدى بافت ها را انجام مى داد.


ناسا بیش از بیست و پنج واحد آزمایشگاه به این موسسه تخصیص داد. در واقع این وسیله آزمایشگاهى خود نوعى نمایش مهارت دو نهاد مختلف بود كه مى توانستند با همكارى یكدیگر گام مؤثری در پیشبرد دانش پزشكى در فضا بردارند.


این موسسه در كشت سه بعدى بافت ها، رشد و چگونگى حركت را در بافت لوزه بررسى كردند كه نتیجه این كار همانند HIV ویروس رشد طبیعى در انسان بود.


به طور مثال تك سلولى هاى سرطانى متعددى از سلول هاى پوست، پروستات، تخمدان، استخوان و روده بزرگ برداشته شد و هركدام از آن ها به تنهایى در بیوراكتورهاى مختلفى كشت داده شدند.
در كمتر از شصت روز این سلو ل ها به اندازها ى بزرگ شدند كه دیگر در محفظه بیوراكتور قابل نگه دارى نبودند.



بیوراكتور و نتایج حاصل از آن در فضا


STS-70 سلول هاى سرطان ساز روده بزرگ انسان در ماموریت به مدت پنج روز كشت داده شد. حجم این سلول ها 30 برابر بیشتر از رشدشان در روى زمین بود.
تحقیق روى سلول ها و بررسى تأثیر جاذبه كم روى آنان از جمله تجربیات موفقى بود كه در ایستگاه فضایى میر حاصل و باعث رشد آگاهى و در نتیجه پیشبرد این علم شد. رشد سه برابری سلول ها در ناحیه غضروف استخوان ها از جمله عوامل شگفتى محققین بود. آخرین فعالیت دانشمندان ناسا در ایستگاه فضایى میر تلاش برای كشت بافتى از بدن انسان در فضا با استفاده از بیوراكتورها بود كه بعدها این فعالیت خود برای تكثیر سلول ها را در ایستگاه فضایى بین المللى ادامه دادند.


نتایج مهم حاصل از این تحقیقات، منجر به ارائه آموزش هاى ویژه به خدمه براى استفاده از ابزارهاى جدید بكارگرفته شده در فضا شد.


در ژوئیه 1998 زمانى كه فضانوردان ناسا مأموریت تحقیقاتی شان در ایستگاه فضایى میر به اتمام رسید، یا به عبارتى این ایستگاه دیگر قابل بهره بردارى نبود، تیم بیوراكتور ناسا با جمعآ ورى اطلاعات پزشكى كه حاصل تلاش آنان در روى زمین و در ایستگاه فضایى میر بود، كمك شایانى به رشد دانش پزشكى در فضا كردند.
نتیجه گیرى


با استفاده از بیوراكتورها، آزمایش های سه بعدى روى سلول ها امكان پذیر شدكه نتایج حاصل از آن متفاوت با كشت سنتى و دو بعدى سلو ل ها بود. سلول ها در این محیط تعبیه شده با هم ادغام شدند كه محیط و شكل پیچیدها ى از كلاژن ها، پروتئین ها و فیبرها حاصل شد. تغییرات در یك چنین محیط كوچك بیان گر چگونگى رشد و تغییر شكل سریع سلول ها است به گونها ى كه در مقابل محرک هایى چون میكروب ها و باكترى ها عكسا لعمل خوبى نشان دادند. بنابراین در این محیط كوچك تغییر شكل یافته، فرصت و امكان مطالعات بسیارى با هدف تنظیم رشد سلولى با انواع داروها، هورمون ها و با مهندسى ژنتیك پدید آمد. در این وسیله و در یك شرایط بهینه میكروارگانیزم ها و سلول ها قادر به عملكرد مطلوب صد درصد خواهند بود. سلول ها و بافت ها داراى سطوح و ساختمان ویژها ى هستند كه شرایط غیر معمول باعث آشفتگى در حیات و شكل آنان مى شود. در واقع این سامانه با ایجاد زمینها ى مناسب براى رشد سلول ها و بافت ها در محیطى مشابه با فضا، به منظوركاهش رشد سلولى در حالت غیرطبیعى راه كارهایى ارائه مى دهد.

منبع:ISA.ir

 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
صداي لرزشهاي ستارگان

صداي لرزشهاي ستارگان

صداي لرزشهاي ستارگان .... :smile::gol:

رصد لرزشهاي نورانيت ستارگان ممکن است به ستاره سناسان در شناخت ساختارهاي داخلي آنها کمک کند. اين کار با استفاده از رصدخانه ي فضايي «عبور سياره اي و چرخش همرفتي»( CoRoT ) انجام مي شود: يک تلسکوپ مداري بسيار حساس که مي تواند لرزش هاي خفيف در درخشندگي يک ستاره ي دور را رديابي کند و منجمين را به سوي رشته ي علمي جديدي براي لرزه شناسي ستاره اي به نام «اخترلرزه شناسي» برساند.



دانشمندان معمولا از لرزه شناسي براي مطالعه ي زمين استفاده مي کنند، بدين منظور که ببينند امواج چگونه از درون پوسته ي زمين عبور مي کنند تا بتوانند ساختارهاي زيرين زمين را بهتر بشناسند. حتي فيزيکدانان خورشيد شناس، از روشي به نام «خورلرزه شناسي» براي شناخت بخش دروني خورشيد استفاده مي کنند.



در حال حاضر با رصد تغييرات کوچک در نور ستاره اي، مي توان از فاصله ي دور به فعاليتهاي دروني ستارگان در اعماق وجود آنها پي برد.

سيارات فراخورشيدي و اخترلرزه شناسي تنها از روي تغييرات خفيف درخشندگي ستاره



رصدخانه ي CoRoT ، نتيجه ي پيوند بين آژانس فضايي فرانسه و آژانس فضايي اروپا براي تشخيص لرزشهاي خفيف در نور ستارگان، بود که در سال 2006 شکل گرفت. از آنجايي که سيارات فراخورشيدي از جلوي ستاره اي که بدورش مي گردند، عبور مي کنند، درخشندگي ستاره کم مي شود.

تلسکوپ فوق حساس 27 سانتي متري و طيف سنج اين رصد خانه مي تواند تشخيص دهد که يک سياره سنگي چند برابر زمين از برابر يک ستاره عبور کرد.
مأموريت ديگري که براي اين ماهواره ي 630 کيلوگرمي در نظر گرفته شده است، تشخيص لرزش هاي نورانيت ستارگان بر اثر تپش هاي صوتي دروني آنها است. روشي مشابه به نام خورلرزه شناسي وجود دارد که توسط رصدخانه ي فضايي خورشيدي سوهو براي تشخيص انتشار امواج فشاري بدرون خورشيد، استفاده مي شود، در نتيجه، اين روشي بهتر براي درک ديناميک دروني خورشيد و ساختار آن است.



رصدخانه ي CoRoT در اين مأموريت سه ستاره ي 20 تا 40 درصد پرجرم تر از خورشيد را تحت نظر دارد. ستارگان بر اثر فعاليتهاي همرفتي سطحي دچار لرزشهايي مي شود. بعضي مناطق منبسط و سرد مي شوند، در حالي که بقيه ي مناطق منقبض و داغ مي گردند. اين باعث نوساناتي روي سطح ستاره مي شود و همچنين باعث تپش هايي در نورانيت ستاره مي شود. بدين طريق مي توان اطلاعات مفيدي درباره ي ساختار دروني اين ستارگان دوردست بدست آورد. اين سه ستاره 5ر1 بار شديد تر از خورلرزه شناسي هاي خورشيد پرنور و کم نور مي شود. به هر حال، اين هنوز 25 درصد ضعيف تر از مقدار پيش بيني شده توسط نظريه است، و اين نشان مي دهد که فيزيک ستاره اي هنوز راه بسياري براي پيشرفت دارد.

اين آغازي است براي رشته اي کاملا جديد در علم نجوم با نام اخترلرزه شناسي.


ستاره لرزه شناسي مي تواند به عنوان معياري براي سنجش سن ستارگان استفاده شود. معمولا، عمر ستارگان با مطالعه ي يک خوشه ي ستاره اي با فرض اينکه همه ي ستارگانش هم سن هستند، اندازه گرفته مي شود.
منبع:


Universe Today
__________________

 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
منظومه ي شمسي وقتي کوچک بود

منظومه ي شمسي وقتي کوچک بود

منظومه ي شمسي وقتي کوچک بود ... :gol::gol:

در منظومه ي شمسي ما يک کمربند سيارکي بزرگ بين مدار مريخ و مشتري وجود دارد. همچنين يک مدار سيارکي ديگر نيز فراتر از مدار سياره ي نپتون قرار گرفته است. در اين محوطه ها تعداد سيارک ها از هر جاي ديگري در منظومه ي شمسي بيشتر است. ولي آيا تنها منظومه ي ما داراي چنين کمربند هايي است؟



ستاره شناسان موفق به کشف 2 کمربند سيارکي و يک کمربند يخي در اطراف ستاره اپسيلون- نهر شدند. کمربند سيارکي داخلي اين ستاره همانند کمربند سيارکي منظومه شمسي است، در حالي که کمربند سيارکي خارجي در حدود 20 برابر کمربند سيارکي اول جرم دارد. به علاوه، وجود اين 2 کمربند بيانگر اين است که سيارات غير قابل رؤيتي در شکل دهي آن ها نقش دارند و از آنها چوپاني مي کنند.

اپسيلون- نهر کمي کوچکتر و سردتر از خورشيد ماست. اين ستاره در صورت فلکي نهر و در فاصله 10.5 سال نوري از ما قرار دارد. اپسيلون- نهر با چشم غير مسلح قابل رويت است و نهمين ستاره نزديک به زمين است. به علاوه اپسيلون- نهر از خورشيد ما خيلي جوانتر است و در حدود 850 ميليون سال سن دارد، در حالي که خورشيد حدود 5ر4 ميليارد عمر دارد.

اپسيلون- نهر نمونه اي بي همتا از منظومه شمسي ما در زماني است که تنها 850 ميليون سال عمر داشته است.

ماسيمو مارنگو ستاره شناس مرکز اختر فيزيک هارواد-سيمسون در اين باره مي گويد: "بررسي اپسيلون- نهر به مانند اين است که شما ماشين زماني در اختيار داريد و به دوره جواني منظومه شمسي نگاه مي کنيد." اين کشف در ژانويه سال آينده ميلادي در مجله آستروفيزيکال ژورنال به چاپ مي رسد و مارنگو يکي از نويسنده هاي آن مقاله است.

دان بکمن از مؤسسه ستي ابراز مي دارد که اين منظومه به احتمال قوي دوره زماني را سپري مي کند که ريشه هاي حيات در دوره مشابه بر روي زمين شکل گرفته است.



کمربند سيارکي
منظومه ما، ميان مدار مريخ و مشتري قرار دارد، و فاصله تقريبي آنها از خورشيد 3 واحد نجومي است.(واحد نجومي=فاصله ي زمين تا خورشيد) مجموع جرم موجود در کمربند سيارکي منظومه شمسي در حدود 20/1 جرم ماه مي باشد. گروهي از ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضايي اسپيتزر موفق شدند، کمربند سيارکي مشابه با کمربند سيارکي منظومه خورشيدي و در فاصله 3 واحد نجومي از ستاره اپسيلون- نهر کشف کنند.

آنها همچنين کمربند سيارکي ديگري در فاصله 20 واحد نجومي (جايي که اورانوس در منظومه ما قرار دارد.) از اين ستاره کشف کردند. اين کمربند سيارکي جرمي معادل با جرم ماه را در بر دارد. کمربند يخي که سومين کمربند اين ستاره مي باشد در فاصله 35 تا 100 واحد نجومي گسترده است. نمونه اين منبع يخ در منظومه شمسي ما نيز وجود دارد که با نام کمربند کوييپر شناخته مي شود. اما کمربند سوم اپسيلون- نهر جرمي 100 برار جرم موجود در کمربند کوييپر خورشيد را در بر دارد.



بر اساس محاسبات انجام گرفته زماني که منظومه شمسي 850 ميليون سال سن داشته، کمربند کويي پر نيز جايگاه مشابهي مانند کمربند يخي اپسيلون- نهر را اشغال مي کرده است. پس از آن مواد تشکيل دهنده کويي پر از آن خارج شده، بعضي به بيرون از منظومه شمسي پرتاب شدند و بعضي ديگر در پديده اي به نام "آخرين بمباران سهمگين" به سوي سيارات داخلي روانه شدند.

(حفره هاي بزرگي که دريا هاي سطح ماه را تشکيل مي دهند گواهي بر اين مدعا هستند.) به علاوه ممکن است که اپسيلون- نهر نيز با چنين پاک سازي مواجه شود.
مارنگو مي افزايد که اپسيلون- نهر بسيار به منظومه ما شباهت دارد در نتيجه محتمل است که پروسه مشابهي را در مقايسه با منظومه ما طي کند.

کشف سياراتي بدور اپسيلون - نهر

داده هاي اسپيتزر فضاي تهي ميان اين 3 کمربند را آشکار کرد. اين فضاهاي تهي بهترين توضيح براي وجود سياراتي است که با جاذبه خود به اين کمربندها شکل مي دهند، همان طور که قمرهاي زحل در ساختار حلقه هاي آن دخيل هستند.
مارنگو بر اين عقيده است که وجود سيارات، ساده ترين راه حل موجود براي تشريح مشاهدات انجام شده، هستند.



بر اساس رصد هاي صورت گرفته 3 سياره در ابعاد ما بين مشتري و نپتون در اين منظومه وجود دارد. سياره اي که در نزديکي کمربند سيارکي دروني قرار دارد با مطالعه سرعت شعاعي آشکار شده است. مطالعات نشان داده است که اين سياره در مدار بيضي شکل کشيده اي به دور ستاره خود مي چرخد.

و خروج از مرکز آن 0.7 است. از طرفي کشفيات جديد با اين ساختار مداري همسو نيست چرا که اگر اين سياره چنين مداري داشته باشد مدت ها قبل لايه هاي بيروني کمربند سيارکي داخلي را جاروب کرده بود.
سياره دوم در نزديکي کمربند سيارکي دوم قرار دارد، سياره سوم هم در لبه دروني کمربند کويي پر اپسيلون- نهر در فاصله 35 واحد نجومي از آن قرار دارد. مطالعات آتي شايد منجر به کشف سيارات زمين مانندي در فضاي دروني، کمربند سيارکي دروني شود.

منبع:
www.Spaceflightnow.com
 
  • Like
واکنش ها: aztk

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
درخشانترین منطقه ستاره ساز

درخشانترین منطقه ستاره ساز

درخشانترین منطقه ستاره ساز... :gol::gol:



سحابی های بسیاری در دل آسمان قرار دارند، که به علت گرما و براگیزش از خود نور تابش می کنند، البته نه فقط در نور مرئی، بلکه این سحابی ها در طول موجهای فرابنفش هم تابش دارند. این سحابی ها معمولا کارخانه های ستاره سازی هستند. با تجمع و تراکم گاز و غبار درون این سحابی ها، ستاره های جدید متولد می شوند.


این تصویری زیبا از ابر ستاره سازی بنام NGC 346 است. این ابر در واقع ترکیبی از نور با طول موج های مختلف است، که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر (در طول موجهای فرابنفش)، تلسکوپ تکنولوژی نوین رصد خانه جنوبی اروپا با (نور مرئی) و تلسکوپ فضایی نیوتون XMM متعلق به اسا تهیه شده است.






در این تصویر، پرتوی فرابنفش ذرات سرد را به رنگ سرخ، اطلاعات مرئی گاز های تابان را به رنگ سبز و اشعه ایکس گاز های بسیار داغ را به رنگ آبی نشان می دهد. ستاره های معمول در این زایشگاه بصورت نقطه های آبی با مرکزیت سفید نشان داده شده در حالیکه ستاره های جوان پوشانیده شده در درون ذرات گرد بصورت نقطه های سرخ با مرکزیت سفید دیده می شوند.



تنوع رنگ در این تصویر نشانگر آن است که ستاره ها در این محل به دو روش بوجود می آیند: یکی با کمک باد و دوم توسط تشعشعات. ستاره ها معمولأ زمانی بوجود می آیند که ستارگان بزرگ در حال مرگ ستاره های کوچک را در هسته از خود باقی بگذارند. اولین میکانیزم وابسته به تشعشعات در نزدیکی مرکز ابر نشان داده شده. در این محل تشعشعات ستاره های بزرگ توسط ابر گرد و غبار اطراف آن بلعیده می شوند و در نتیجه امواج ضربتی ای را بوجود می آورند که گاز و گرد را بصورت ستاره های جدید متراکم می سازند. سپس مواد متراکم شده، بصورت کمانی از رشته های سرخ و نارنجی ظاهر می شوند، اما ستاره های جدید در داخل این رشته ها هنوز هم توسط گرد و غبار احاطه شده و به همین خاطر دیده نمی شوند.
اما مکانیزم دوم یعنی وابسته به باد در قسمت بالایی ابر اتفاق می افتد. لکه ستاره های صورتی شکل منزوی شده در قسمت بالایی چپ در اثر باد های سنگین یک ستاره بزرگ که در قسمت چپ قرار دارد بوجود آمده اند. این ستاره بزرگ حدود 50 هزار سال قبل بصورت یک ابرنواختر منفجر شده بود، اما قبل از مرگ بادهایش، گاز و گرد را به هم فشرده بود. هرچند این ستاره بزرگ در تصویر دیده نمی شود، اما حباب ایجاد شده در زمان انفجار در نزدیکی های لبه، بصورت لکه سفید و یک هاله آبی در قسمت بالایی چپ دیده می شود (این لکه سفید در واقع ترکیی از سه ستاره است).



این ابر در واقع درخشانترین منطقه ستاره ساز در ابر کوچک ماژلانی و بصورت یک کهکشان نا منظم کوتوله می باشد که در فاصله 210 هزار سال نوری بدور کهکشان راه شیری در گردش است.

منبع:


www.kabulsky.com
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
جهان بطور یکنواخت منبسط نمی شود

جهان بطور یکنواخت منبسط نمی شود

جهان بطور یکنواخت منبسط نمی شود ... :gol::gol:



همانطور که می دانید با کشف مهم و سرنوشت ساز ادوین هابل در اوایل قرن بیستم، بشر متوجه شد که تمامی کهکشانهای عالم در حال دور شدن از هم می باشند. در واقع هر کهکشانی از کهکشان کناری خود دور می شود. بدین ترتیب هر چقدر دو کهکشان از هم دورتر باشند، با سرعت بیشتری از هم دور می شوند. این دور شدن کهکشانها از هم را، انبساط عالم می نامند.





چند هفته پیش، محققین، جریانی تاریک از ماده ی نامرئی را کشف کردند که در خوشه ی کهکشانی دوردستی در لبه ی عالم قرار داشت. ولی هم اکنون شواهد بیشتری از نیروهای ناشناخته و ناپیدای عالم پیدا شده است، که این بار، در فاصله ی نزدیک تری از ما قرار دارد. گروهی از محققین کشف کرده اند که قسمت مخصوصی از عالم که ما در آن هستیم، تا محدودده ی 400 میلیون سال نوریاطراف ما، برخلاف آنچه که قبلا تصور می شد، با سرعتی یکنواخت در حال انبساط نیست. بلکه در واقع، انبساط در یک نیمه ی آسمان تند تر از نیمه ی دیگر است.


مایک هادسون از دانشگاه واترلو در اونتاریوی کانادا می گوید: «ما انتظار داشتیم که انبساط افزایش یابنده در مقیاسهای بزرگتر یکنواخت تر باشد، ولی این چیزی نیست که ما در عالم پیدا کرده ایم.» اگر این کشف تأیید گردد، یافته های آنها نتایج جدیدی در فهم ما از منشأ ساختارها در عالم خواهد داشت و همچنین احتمالا تغییراتی در مدل کیهانشاختی استاندارد ایجاد می کند.


هادسون به همراه دو نفر دیگر از دانشمندان، تحقیقی را بر روی جریانهای کیهانی بزرگ مقیاس و انبساط عمومی عالم آغاز کرده اند. این انبساط باعث افزایش فاصله ی بین کهکشانها در طول زمان می شود، و به آن جریان هابل می گویند. انحرافات سرعت کهکشانها از جریان سراسری هابل را "سرعت خاص" گویند.


اگر این کشفیات هادسون و همکارانش تأیید گردد، تغییری مهم در شناخت ما از عالم و چگونگی بوجود آمدنش و تکاملش خواهد داشت.


می دانیم یکی از چیزهایی که می تواند باعثت تغییرات سرعت شود، نیروی جاذبه ی توده های بزرگ جرم می باشد. در نتیجه شاید علت این انحراف در سرعت وجود توده های پرجرمی در این اطراف باشد که با نیروی قوی جاذبه کهکشانها را به سمت خود می کشد.





خوشه محلی
با آزمایش سرعتهای خاص خوشه ها و ابرخوشه ها، دانشمندان می توانند تجمع های جرم محلی را تخمین بزنند که ممکن است مسئول بروز چنین انحرافاتی در جریان هابل باشند.
مخصوصا، این محققین تلاش می کردند تا یک سوال قدیمی را درباره ی منشأ سرعت خاص کهکشانهای گروه محلی، که حدود 600 کیلومتر بر ثانیه می باشد، را با توجه به ریزامواج زمینه ی کیهانی پیدا کنند. گروه محلی گروهی از کهکشانها است که کهکشان ما، راه شیری، یکی از انها می باشد.


با استفاده از روشهای مطالعاتی مختلف ایشان کشف نمودند که حدود 50 درصد از حرکت گروه محلی تند تر از مقدار مورد انتظار است. برای تولید این سرعت، ایشان بر ایم باورند که باید ساختارهای بزرگ ناپیدا و ناشناخته ی دیگر در جهان وجود داشته باشد، که با جاذبه ی خود کهکشانها را به سوی خود می کشند. ایشان می نویسند: «مقدار بزرگ حرکت باقی مانده، به این اشاره می کند که سرعتهای مشخصی وجود دارند که با شاختارهای بسیار بزرگ ایجاد شده اند.» و این ساختارها در بیرون گروه محلی قرار دارند.


بریان مک نامارا، صاحب کرسی تحقیقاتی دانشگاهی در دپارتمان فیزیک و نجوم یو دابلیو، می گوید «اگر این کشفیات هادسون و همکارانش تأیید گردد، تغییری مهم در شناخت ما از عالم و چگونگی بوجود آمدنش و تکاملش خواهد داشت.»
هادسشون و شاگردانش مقاله ای در انجمن نجوم سلطنتی ارائه کرده اند و متن آن در اینجا قابل دسترسی است.

منبع:


http://www.universetoday.com/
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
ستارگان نوترونی مغناطیسی

ستارگان نوترونی مغناطیسی

ستارگان نوترونی مغناطیسی .. :gol::gol:

ستارگان نوترونی، باقی مانده ی ستارگان پرجرمی هستند (50-10برابر جرم خورشید) که دچار رمبش(فروریزش) شده اند.

بسیار پر چگال و بسیار پر انرژِی!



بیشتر آنها تنها در حدود 20 کیلومتر قطر دارند، اما آنقدر فشرده اند که یک قاشق چایخوری از ماده ی موجود در ستاره نوترونی بیش از 100 میلیون تن وزن دارد! دو خصوصیت دیگر که ستارگان نوترونی بر اساس آن طبقه بندی می شوند ،میدان مغناظیسی بسیار قوی و چرخش سریع آنهاست.دسته ای از ستارگان نوترونی وجود دارند(ستارگان نوترونی مغناطیسی) که دارای میدانهای مغناطیسی بسیار قوی ، تقریبا 1000 برابر ستارگان نوترونی معمولی می باشند و همین ویژگی موجب شده تا این دسته از ستارگان را قوی ترین آهن ربا ها در عالم بنامند.

اما اخترشناسان در مورد چگونگی و علت تابش این ستارگان در اشعه ایکس طیف نشری ، مطمئن نیستند.داده های به دست آمده از تلسکوپ ایکس.ام.ام نیوتن وابسته به آژانس فضایی اروپا و مشاهدات مداری انتگرال برای اولین بار و به منظور شناخت ویژگی های ستارگان نوترونی مغناطیسی در تابش اشعه ایکس مورد استفاده قرار گرفته اند.


تا کنون حدود 15 ستاره نوترونی مغناطیسی کشف شده اند .5 تا از آنها به طور تناوبی مقادیر کمی انرژی اشعه گاما در انفجارات بسیار کوتاه (0.1 ثانیه)و اشعه ایکس قوی آزاد می کنند.

این دسته از ستارگان ، با دیگر ستارگان نوترونی تفاوت دارند زیرا به نظر می رسد که میدان مغناطیسی داخلی آنها به اندازه کافی برای پیچاندن پوسته ستاره ای قوی باشد. مانند یک جریان مداری که توسط یک باتری غولپیکر تغذیه می شود ، این گره یا پیچش ، شرایطی را برای شکل گیری ابرهای الکترونی که پیرامون ستاره جریان دارند ، فراهم می کند. این شرایط ، با تابشی که از سطح ستاره می آید ، واکنش می دهد و پرتو ایکس تولید می کنند.




تصویری خیالی از از تلسکوپ ایکس.ام.ام نیوتن . تاکنون دانشمندان نتوانسته اند پیش بینی های خود را بیازمایند زیرا تولید چنین میدان های مغناطیسی قوی در زمین امکانپذیر نمی باشد.

برای درک هرچه بیشتر این پدیده فوق العاده ، گروهی به رهبری دکتر " ناندا ری " از دانشگاه آمستردام از تلسکوپ ایکس.ام.ام نیوتن برای جستجوی این ابرهای چگال الکترونی استفاده کردند

آنها شواهدی یافتند که نشان می دهد ابرهای الکترونی در واقع وجود دارند و موفق شدند چگالی این الکترون ها را که 1000 بار بیشتر از چگالی موجود در یک تپ اختر(پالسار) است ، اندازه گیری کنند. این گروه هم اکنون در تلاش است تا مدل های دقیق تری برای آشنایی بیشتر با رفتار ماده تحت نفوذ این میدانهای مغناطیسی قوی ارائه دهد.

منبع:
www.universetoday.com
__________________

 

Neptune

عضو جدید
کاربر ممتاز
:surprised:
این پشه ها هم برای خودشون قهرمان هستن :surprised:
پس از این به بعد اگه پشه نیشم زد زیاد ناراحت نمیشم که مغلوب یک موجود ضعیف و مردنی شدم !!:biggrin:
 
بالا