گیاهان زینتی در فضای سبز، محیط و منظر

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
گز

گز

نام علمی: Tamarix
درختان یا درختچه هایی خزان پذیر یا همیشه سبز هستند با شاخه هایی باریک و منشعب و برگهایی پر مانند که به درخت ظاهر زیبایی می دهند بعنوان گیاه زینتی در باغها کشت می شود و اغلب در کنار دریا به عنوان بادشکن مورد استفاده قرار می گیرد . این گیاه از تیره گزها و جزء دو لپه ای های پیوسته گلبرگ می باشد . گز در ایران دارای گونه های متعددی است و تشخیص آنها از یکدیگر به دلیل شباهت ظاهری ، تقریباً مشکل است .برگها متناوب ، ساده ، عموماً قلبی شکل ، بدون پایه و کم و بیش گوشتی ، گلها منظم ، غالباً نر ، ماده و یا به ندرت تک جنسی و به رنگ صورتی یا صورتی مایل به قرمز، میوه آن کپسول و شکوفا با 3 تا 5 شکاف بوده و ساقه های آن چوبی و شاخه ها باریک می باشند .



1-گز انگبین : Tamarix gallica
در ایران بیشتر در اراضی شوره زار و مناطق خشک و نیمه خشک می روید . درخت یا درختچه ای خزان کننده با تاجی گسترده ( 6 متر ) و ارتفاع 10-6 متر می باشد . پوست این درخت دارای مقداری تانن می باشد ، شهدی که از گز انگبین استخراج می شود در اثر نیش حشره ای بنام Eriococus mannifer ترشح می گردد و در آن 55% ساکاروز وجود دارد و خاصیت دارویی داشته و بیشتر به عنوان مسهل جهت اطفال استعمال می گردد و خاصیت ضد راشیتیسم ( نرمی استخوان ) نیز دارد .


2-Tamarix ramosissima
در شمال ، شمال غرب ، غرب ، مرکز ، شمال شرق و شرق ایران پراکنده می باشد . درخت یا درختچه ای کوچک به بلندی حدود 5 متر ، دارای شاخه های گسترده و قوی بوده ، پوست شاخه های جوان قهوه ای متمایل به قرمز ، برگها سبز متمایل به آبی می باشد گلهای صورتی آن در بهار و تابستان ظاهر شده و گل آذین آن انبوه و خوشه ای است .این گونه در نوع خود بهترین گیاه برای اواخر تابستان و اوایل پاییز می باشد .



3- گز شاهی ، شوره گز Tamarix aphylla
در مرکز ، جنوب و جنوب شرق ایران می روید .درخت یا درختچه ای با حداکثر بلندی 12 متر می باشد . برگهای درخت دارای نیام و انتهای آنها نوکدار بوده و گلها دارای گلبرگ های باریک و کشیده هستند . فصل گلدهی این گونه در زمستان ، بهار و یا پاییز است . محل رویش آن در کنار رودخانه ها ، کف رودخانه های خشک و گاهی روی تپه های شنی است و به منظور تثبیت ریگ های روان در جنوب کشور کاشته می شود . چوب گیاه سفید و شکننده است .




4- Tamarix tetrandra var.octandra
این وارتیه در شمال غرب ایران پراکنده است . بلندی این درختچه به حدود 5/1 متر می رسد دارای شاخه های قهوه ای متمایل به ارغوانی بوده ، شکل و اندازه برگها در شاخه های اصلی بزرگ تر و در شاخه های فرعی ، کوچکتر است گلهای آن در بهار یا تابستان ظاهر می شوند .
گونه های قابل کشت همیشه سبز گز عبارتند از : 1- Tamarix anglica رویشگاه اصلی آن اروپاست بلندی آن به 10-3 متر می رسد . گلهای صورتی آن مرداد تا آبان ماه ظاهر می شوند .2- Tamarix gallica این گونه بومی اروپاست و در ایران نیز وجود دارد ، 10-6 متر ارتفاع دارد و گلهای صورتی آن در اواخر تابستان و پاییز ظاهر می شود .3- Tamarix hispida رویشگاه اصلی آن شمال چین و ژاپن است و در مرکز ایران نیز وجود دارد ، حداکثر بلندی آن به 5/4 – 3 متر می رسد ، گلهای صورتی گیاه از مرداد تا مهر ماه ظاهر می شوند و برگهای آن نقره ای- آبی هستند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
ربان گنجشک

ربان گنجشک

نام علمی: Fraxinus rotundifolia
درختی است با تاج کروی که در جوانی فرمی باز و در بلوغ تاجی متراکم دارد. پایائی قابل توجهی به انواع خاکها و شرایط نامساعد دارد.ارتفاع آن به12-9 مترمی رسد. تنه آن به رنگ خاکستری-قرمز با شیارهای عمیق است.

نیازها :
گرما و آب و هوای صحرائی و ساحلی را تحمل می کند. سرمای زیاد و ممتد را نمی پذیرد. خاک مرطوب و غنی را ترجیح می دهد ولی در خاکهای خشک و قلیائی نیز رشد مناسبی دارد. نور مستقیم خورشید و باد را تحمل می کند.ازدیاد :
از طریق کاشت بذر در بهار و پیوند امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
زیتون تلخ

زیتون تلخ

نام علمی: Melia azedarach
درختی است با تاج چتری و برگهای درشت و متراکم به صورت آویخته بر شاخه ها. خوشه های گل بنفش و عطرآن در بهار شکوفا شده که بعد با میوه های زرد جایگزین می شود .ارتفاع آن به 12-7 مترمی رسد. پوست تنه قهوه ای تیره و زبر و شیاردار است. برگ ها سبز براق و درخشان و متناوب
هستند.
نیازها : گرما و آب وهوای کویری را تحمل می کند. سرمای شدید نیز به آن صدمه ای نمی زند. خاک لومی، شنی، خشک عمیق با زهکش خوب را ترجیح می دهد .

ازدیاد :
از طریق کاشت بذر در بهار و قلمه در تابستان و پاییز امکان پذیر است.

 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
پائولونیا

پائولونیا

نام علمی: Paulownia fortunei

مشخصات
درختی است گسترده دارای برگهای پهن و سبز درخشان.گلهای معطر و آبی-بنفش رنگ و خوشه ای آن در اوائل بهار و قبل از باز شدن برگها شکوفا می شوند. ارتفاع آن به 12-7 متر می رسد.نیازها : در نواحی معتدل و ملایم بهترین رشد را دارد. گرما را تحمل می کند. خاک لومی و سبک و عمیق، غنی و مرطوب با زهکش خوب را ترجیح می دهد. باید از معرض باد محفوظ
بماند.
ازدیاد :از طریق کاشت بذر در بهار و قلمه ریشه امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
آلبالو

آلبالو

نام علمی: Prunus avium
مشخصات
:
درختی است با شاخه های گسترده و سایبان مناسب. ارتفاع آن به 6 متر می رسد. مناسب کشت در مناطق معتدل و گرم می باشد. به حساسیت درخت گیلاس نیست وگرما و سرمای زیاد تری را تحمل می کند.
نیازها :
تا حدودی سرما را تحمل می کند. به یخبندان طولانی مقاوم نیست. خاک لومی عمیق و مرطوب با زهکش خوب را ترجیح می

دهد.در تابش مستقیم خورشید خوب رشد می کند.
ازدیاد :از طریق کاشت بذر، قلمه، پیوند و خوابانیدن شاخه در بهار امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
عناب

عناب

نام علمی: Zizyphus jujuba
مشخصات:
به واسطه برگهای فراوان، براق و سبز تیره اش و شکل جالب توجه شاخه ها درخت زینتی بسیار مناسبی است. ارتفاع آن به 9-3 متر می رسد. عناب فقط در نواحی که گرمای طولانی تابستانی داشته باشد میوه می دهد. درختی است با فرم باز، دارای شاخه های کوچک، نوک تیز و زیگزاک.نیازها :
با گرما سازگار است. سرما را تحمل می کند و برای تولید میوه به سرمای زمستانی نیاز ندارد. خاک لومی مرطوب و عمیق با زهکش خوب را ترجیح می دهد. تابش مستقیم آفتاب را می پذیرد .ازدیاد :
از طریق کاشت بذر، قلمه و پیوند امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
گوجه سبز

گوجه سبز

نام علمی: .Prunus spp

مشخصات:
درختی است مرتفع و افراشته دارای شاخه های گسترده و فرم باز. ارتفاع آن به 12-7 متر می رسد. برگها ساده و متناوب و دارای دندانه های بسیار ریز و به رنگ سبز درخشان می باشد. کشت آن در نقاط سرد توصیه نمی شود.
نیازها :آب و هوای گرم و خشک تابستانی را ترجیح می دهد. سرما را تحمل می کند ولی باید از سرمای بهاری محافظت شود. خاک لومی، شنی و غنی و با زهکش خوب را ترجیح می دهد. خاکهای قلیایی و شور را تحمل نمی کند. در تابش نور مستقیم خوب رشد می کند.ازدیاد: از طریق کاشت بذر، قلمه، پیوند و خوابانیدن شاخه در بهار امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
بلوط

بلوط

نام علمی:Quercus spp

مشخصات:

درختی بزرگ یا درختچه ای با برگهای خزان کننده یا همیشه سبز، دندانه دار، لوب دار یا کامل. نوع ایرانی آن حداکثر به ارتفاع 10 متر می رسد، با پوست خاکستری، شیار دار و شاخه های جوان با کرک زرد نمدی.نیازها : انواع آن مقاوم به گرما و سرما می باشد همچنین مقاوم به انواع خاک از شنی تا رسی سنگین بوده و مکانهای آفتابی را می پسندد.ازدیاد : از طریق کاشت بذر، قلمه ریشه و ساقه و پیوند امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
بنه(پسته کوهی)

بنه(پسته کوهی)

نام علمی: Pistacia atlantica
مشخصات:
درختی است با تاجی متراکم و تقریباً کروی و به ندرت درختچه ای. برگها خزان کننده و شانه ای با اشکال گوناگون دایره ای، مستطیلی یا سر نیزه ای، رگبرگها غیر مشخص یا به دشواری مشخص هستند. ارتفاع این درخت به 7 متر می رسد.

نیازها :
در مناطق کوهستانی با آب و هوای نه چندان سرد می روید. به کم آبی مقاوم است.ازدیاد : از طریق کاشت بذر و پیوند امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
صنوبر

صنوبر

نام علمی: populus nigra

مشخصات :
درختی است با شاخه های گسترده و فرم باز. پوست تنه سفید مایل به خاکستری است. تاج این درخت متراکم و باریک و بیضوی شکل است. برگها ساده ، متناوب و دندانه دار به رنگ سبز روشن و براق است. ارتفاع آن به 27-12 متر می رسد.

نیازها : به گرما و سرما مقاوم است. بسیار سازش پذیر است. در هر خاکی رشد می کند ولی خاک تقریباً عمیق را بیشتر می پسندد. در برابر نور مستقیم خورشید، نیم سایه و باد ملایم بردبار است.ازدیاد :
از طریق کاشت بذر، قلمه ریشه، قلمه چوب سخت، پاجوش و پیوند امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
سرو شیرازی

سرو شیرازی

نام علمی: Cupressus sempervirens

مشخصات:
درختی همیشه سبز، سوزنی برگ، مخروطی شکل و باریک به بلندی 15 و گستردگی 4 متر که دارای تنه قهوه ای مایل به خاکستری و برگهای کوچک سبز تیره و متراکم می باشد.

نیازها:
در هرنوع خاک عمیق(اسیدی یا قلیایی) که دارای زهکش خوب باشد رشد می کند. گرما و یخبندان سبک را تحمل می کند ولی به انجماد طولانی مدت حساس است. درصورت استفاده از درخت به عنوان پرچین در فصل بهار هرس شدید انجام می شود.ازدیاد:از طریق کاشت بذر در گلخانه یا هوای آزاد در بهار یا اوایل تابستان و تهیه قلمه در اواخر زمستان امکان پذیر است.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
زنبق

زنبق

نام علمی: Iris


گیاهی پایا ، دارای ریزوم یا پیاز و برگهای خنجری شکل ، با رگبرگهای موازی که غالباً غلاف هر برگ قسمتی از برگ دیگر را می پوشاند.
گلها دارای سه گلبرگ ایستاده ( درفش ) و سه گلبرگ به طرف پایین برگشته ( آویز ) هستند . معمولاً روی هر ساقه که بلندی آنها بین 120-10 سانتی متر متغیر است ، یک تا چهار گل ظاهر می شوند . عمر گلها 3 هفته بوده و در رنگهای بنفش ، آبی ، سفید ، زرد و ترکیبی از این رنگها مشاهده می شوند . فصل گلدهی اکثر گونه های زنبق ، فروردین ، اردیبهشت و خرداد می باشد . کاربرد : برای کشت زنبق لازم نیست باغچه در اختیار داشته باشید . تعداد زیادی از آنها را می توانید در تراس پرورش دهید . زنبق را می توان در گلدان نیز پرورش داد . زنبق برای کاشت در حاشیه ها ، گوشه های باغچه ها و باغچه های سنگی و کنار دیوارها و استخرها مناسب است . بهتر است به صورت جمعی کاشته شوند و به صورت شاخه بریده نیز استفاده می شوند . زنبقها به دو گروه ریزوم دار و پیازی تقسیم می شوند .الف)زنبق های ریزوم دار شامل سه دسته می باشند که در این قسمت به طور مختصر توضیح داده می شوند .زنبق ریش دار BEARDED روی گلبرگهای آویز برآمدگی وجود دارد که شامل کرکهای بلندی می باشد . این زنبق ها مقاوم به خشکی و سرما بوده و برای مدت طولانی برگهای آنها سبزند .زنبق بدون ریش BEARDLESS آویزها بدون ریش هستند و وسط آنها صاف است . برگها گرچه شمشیری هستند ولی نازک و علفی می باشند .زنبق تاج دار CRESTED انتشار جغرافیایی این گیاه در ایران شامل اطراف تهران ، آذربایجان ، اطراف شیراز و قصر شیرین می باشد . از زنبقهای بدون ریش می توان Iris siberian را نام برد :از میان برگهای باریک و علف مانند آن ، ساقه ای به طول 50 سانتی متر می روید که به گلهایی بسیار پهن در رنگهای آبی ، ارغوانی ، سفید ، بنفش یا ابلق ختم می شود . این نمونه در همه جا رشد می کند اما حاشیه مرداب یا جویبار را ترجیح می دهد .ب) از زنبقهای پیازی به زنبقهای گروه Juno اشاره می شود : پیاز آنها مرکب از چند برگ فلسی ضخیم است که در قاعده خود معمولاً دارای ریشه های ضخیم ، ترد و شکننده می باشد .

1- زنبق شفاف Iris pseudacorus
بلندی گیاه 10 سانتی متر بوده ، برگهای این گونه دارای حاشیه و رگبرگهای سفید نقره ای می باشند .فصل گلدهی : اسفند تا اردیبهشت و در ارتفاعات بالاتر حتی در خرداد نیز گل می دهند .




2- زنبق کمانی Iris aucheri
بلندی گیاه 35 سانتی متر بوده ، گلهای آبی کمرنگ این گونه دارای آویزهای بالدار پهن و به طول حدود 5 سانتی متر است . برای کاشت جمعی در حاشیه ها و کاشت در باغچه های سنگی مناسب است .فصل گلدهی : اسفند – فروردین




از زنبقهای ریش دار به گروهOncocyclus اشاره می گردد :
1- زنبق گل درشت Iris lycotisبلندی گیاه : 20 سانتی متر بوده و در سلسله جبال زاگرس می روید .فصل گلدهی : فروردین – اردیبهشت




2- زنبق پروانه ای Iris lineolata
بلندی گیاه 15 سانتی متر بوده ، در دشتهای خشک و سنگلاخی و یا دامنه تپه ها در خراسان ، گرگان و یا آذربایجان تا اصفهان می روید .فصل گلدهی : فروردین – اردیبهشت
3- زنبق رضائیه Iris barnumaeبلندی گیاه 20 سانتی متر بوده ، این گونه ابتدا در حوالی دریاچه وان در شرق ترکیه شناسایی گردید و به دلیل تنوع رنگ ، نامهای مختلفی به این گونه اطلاق گردیده است .فصل گلدهی : اردیبهشت – خرداد




 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
فریزیا

فریزیا

نام فارسي : فريزيا
نام علمي : Freesia spp
نام انگليسي : Corm
خانواده : Iridaceae
مشخصات گياهي :
فريزيا گياهي است علفي، پيازي و بومي افريقاي جنوبي كه در گلكاري از نظر توليد گل بريده اهميت بسياري دارد. ارتفاع گياه 30 تا 60 سانتيمتر و طول ساقه گل دهنده به 15 تا 32 سانتيمتر مي‌رسد. گلهاي آن معطر، قيفي شكل، به طول 5ـ 2 سانتيمتر در رأس ساقه مجتمع هستند و به رنگهاي بسيار متنوع و زنده مانند: زرد، قرمز، آبي و بنفش، صورتي و غيره مي‌باشند. برگهاي فريزيا راست و شمشيري و سبز رنگ است. پياز اين گياه توپر به شكل گلابي و به صورت ساقه زيرزميني است.
زمان گلدهي :
اغلب فريزياها در زمستان يا اوائل بهار گل مي‌دهند. با استفاده از ارقام متنوع و روشهاي مختلف كشت (كشت معمولي ـ تابستانه ـ ديررس ـ زودرس) مي‌توان تمام سال گل به بازار عرضه نمود.

نيازها :
اين گياه در شرايط آفتابي يا كمي سايه رشد مي‌كند خاك مناسب براي كشت آن بايد داراي زهكشي خوب باشد مي‌توان از مخلوط خاك برگ و تورب و ماسه و كود كاملاً پوسيده استفاده كرد. لازم است آبياري در فصل گلدهي به طور مرتب انجام گيرد و خاك مرطوب باشد و چنانچه در گلخانه كاشته شده‌اند هواي آن به‌طور مرتب تهويه شود. موقعي كه شاخ و برگ گياهان پژمرده و خشك شدند آبياري قطع مي‌گردد.
كاشت و ازدياد :
كاشت بذر در بهار يا پاييز ـ چون پوسته بيروني بذور اين گياهان نسبتاً سخت است بايستي قبل از كاشت به مدت 24 ساعت آنها را در آب خيس نمود. بذور را بطور خطي در گلخانه مي‌كارند، فاصله خطوط از هم 15 ـ 12 سانتيمتر، عمق كاشت 5ـ 4 ميلي متر و فاصله بذور 5/2 سانتيمتر مي‌باشد و روي آنها را با تورب الك شده مي‌پوشانند. حرارت گلخانه 20ـ 10 درجه سانتيگراد مي‌باشد و در موقعي كه برگها به‌طول 6ـ5 سانتيمتر رسيدند حرارت گلخانه را پايين مي‌آورند هواي گلخانه نيز بايد مرتب عوض شود. بذور را مي‌توان در جعبه كاشته و سپس نشاء كرد.
كاشت پيازچه :
پيازچه ها در اطراف پياز مادري به‌وجود مي‌آيند آنها را جدا كرده در محل خشكي تا استفاده در فصل جديد انبار مي‌كنند. پيازها را به فاصله 10 ـ 5 سانتيمتر و به عمق 5 سانتيمتر مي‌كارند. چهار روش براي پرورش اين گياهان مي توان به‌كار برد.
1ـ كشت معمولي ـ پيازها را در پاييز در گلخانه سرد مي كارند. بايد مواظب بود كه زمستان يخ نزنند وحرارت از 13 درجه‌سانتگراد بالاتر نرود بدين طريق گلها در اسفند ماه ظاهر مي‌شوند.
2ـ كشت تابستانه ـ پيازها را در ارديبهشت ماه در هواي آزاد مي‌كارند. گلها از تير تا شهريور ماه ظاهر مي‌شوند.

3ـ كشت ديررس ـ پيازها را بين ماههاي مهر تا فروردين در گلخانه سرد مي كارند و در ارديبهشت و خردادماه گلها ظاهر مي‌شوند.
4ـ كشت زودرس ـ پيازها را بين ماههاي ارديبهشت و اواخر مرداد مي‌كارند و در شهريور ماه چنانچه لازم باشد روي كرتها شاسي قرار مي‌دهند گلها از مهر تا آذر ماه ظاهر خواهند شد. فاصله بين از بين رفتن گلها و خارج كردن پيازها از زمين در حدود 6ـ 5 هفته مي باشد.
معرفي گونه ها و واريته‌ها :
حدود 20 گونه از اين گياه پيازي به خاطر رنگ آميزي و عطر گلهاي آن پرورش داده مي‌شود.
امروزه بيشتر فريزياها از دورگ گيريهاي پي در پي بين گونه‌ بدست آمده‌اند. از گونه‌هاي مهم مي‌توان به موارد زير اشاره نمود.
F. alba syn . F. lactea, F.tefracta- در اواخر زمستان و بهار گلدهي دارد. طول ساقه گل‌دهنده 30 ـ 20 سانتي متر است و گلهاي سفيد رنگ آن 8ـ 5 سانتي‌متر طول دارند. F. armstrongii - طول شاخه گل دهنده 30 سانتيمتر و گلهاي صورتي رنگ آن 5/3 ـ 3 سانتي‌متر با پايه‌هاي زردرنگ مي‌باشد.F. 'Everett' -پيازها در زمستان و بهار گل دارند و گلهاي قرمز مايل به صورتي رنگ آن 5/2 ـ 5/1 سانتيمتر طول دارند.

F. Rijnveld’s yellow - اين گونه مشابه F. armstrongii بوده ولي گلهاي آن درشت تر و زرد رنگ هستند.
F. 'white Swan' - گلهاي بسيار معطر سفيد با دهانه كرم رنگ دارد.
F. 'yellow River' - گلهاي معطر آن به رنگ زرد روشن و بطول 5/2 ـ 5/1 سانتميتر است.
F. occidentalis - F. fergusoniae - F. × kewensis syn. F.× hibrida --اين گونه داراي واريته هاي زير مي‌باشد :

داراي گلهاي ارغواني روشن با وسط سفيد 'Apolheose'
داراي گلهاي زرد 'Aurora'
داراي گلهاي سفيد 'Ballerina'
داراي گلهاي آبي و ياسي 'Celeste'
داراي گلهاي زرد روشن 'Buttercup'
'Elder' s Giant white'
داراي گلهاي زرد كرمي 'Fantasy'
داراي گلهاي قرمز 'Madame Curie'
داراي گلهاي ارغواني 'Romany'
داراي گلهاي صورتي 'Rose Marie'
داراي گلهاي زرد 'Souvenir'

كاربرد :
فريزياها داراي چنان بوي نافذ و تندي هستند كه حتي چند گلدان و يا شاخه بريده از گل آنها مي‌تواند فضاي يك اطاق را كاملاً خوشبو نمايد. اين گياهان را مي‌توان به عنوان گياه خانگي نيز كشت نمود در اين صورت بايستي محل كشت ناحيه خنك و آفتابي باشد و ضمناً قبل از يخبندان گياهان حتماً به داخل آپارتمان منتقل گردند. كاشت فريزيا اغلب به‌صورت توده‌اي در گلخانه يا هواي آزاد صورت مي گيرد كه جهت توليد گل بريده پرورش داده مي شود.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
آفتابگردان

آفتابگردان

نام علمي: HELIANTHUS SPP
خانواده : COMPOSITAE
نام انگليسي : Sun Flower





آفتابگردان گياهي يك ساله و چندساله، داراي سه نوع ريشه است : نخست، ريشه اصلي كه تا 4/2 متر در عمق زمين فروميرود. دوم ، ريشه هاي فرعي كه در 25 سانتيمتري عمق خاك پراكنده ميشوند و مهمترين بخش ريشه را تشكيل ميدهند و سوم ، ريشه هاي سطحي كه نزديك به سطح خاك هستند.

ساقه آفتابگردان اندكي خشن است، قطر آنها 5/2 تا 5/7 سانتيمتر است و ارتفاعشان تا 4 متر ميرسد. برگها به طور متناوب روي ساقه ميرويند. اين برگها عريض، تخم مرغي يا مثلثي شكل دندانه دار ، كركدار و زبر هستند. از اين روي، گوسفندان، بويژه برهها، از خوردن آن امتناع ميكنند. طول برگها به 40 سانتيمتر و عرض آنها به 15 تا 20 سانتيمتر ميرسد. برگها رو در روي آفتاب قرار گيرند به طوري كه پهنك برگهايي كه در معرض نور هستند، همراه با تغيير جهت آفتاب تغيير جهت ميدهند و همواره به حالتي تقريباً عمود بر اشعه آفتاب قرار ميگيرند. پهنك برگ آفتابگردان، به هنگام طلوع خورشيد به سوي مشرق، در غروب به سوي مغرب و در ظهر رو به بالاست.

گلهاي آفتابگردان در انتهاي ساقه ميرويند و گل آذين آن به صورت كلاپرگ (كپهاي) است. اين گلها روي نهنج (طبق) قرار دارند. قطر طبق در حدود 5 تا 15 سانتيمتر است. ليكن در پارهاي اوقات به 40 سانتيمتر ميرسد. طبق داراي 800 تا 1500 گل است. گلهاي اطراف طبق كاسبرگ و گلبرگ دارند. رنگ گلبرگها معمولاً زرد يا قهوهاي مايل به قرمز است و عمر گلها اغلب به 6 هفته ميرسد. اين گلها اندام زايشي ندارند. از اين روي بارور نميشوند، ليكن حشرات، بويژه زنبور عسل را به سمت طبق هدايت ميكنند.گلهاي داخل طبق كاسبرگ ندارند اما اندام ماده و نر دارند و بارور ميشوند و توليد دانه ميكنند. امروزه ثابت شده است كه گلهاي وسط ديرتر از گلهاي كناري ميرسند.


طبق گل آفتابگردان از صفحهاي به رنگ خرمايي يا تقريباً سياه كه به سمت پايين خم شده تشكيل يافته است. تعداد آنها 1 تا 6 است. در بعضي از واريته ها طبقها هم روي شاخه هاي فرعي، هم در نوك ساقه اصلي به وجود ميآيند، در صورتي كه در بيشتر ارقام معمولاً يك طبق در انتهاي ساقه اصلي ديده ميشود.
آفتابگردان خود بارور نيست، گرده افشاني آن بيشتر توسط حشرات انجام ميگيرد و در بعضي از واريته ها گرده افشاني به طور مستقيم است.
تعداد كرومـوزوم هـاي آن، در ارقام يك سـاله، 17 = n است. در صورتي كه اين تعداد در ارقام چنـد ساله آن 34= n2 و 57 = n3 است. ميوه آفتابگردان نوعي «فندقه» است كه در اينجا با «دانه» مترادف گرفته ميشود. دانه ها بر روي طبق آفتابگردان در امتداد دايره هاي متحدالمركز و فشرده به هم داخل حجره ها قرار دارند.
نياز اقليمي
آفتابگردان گياهي است مخصوص مناطق نيمه گرمسير تا گرمسير . بهترين موقع جوانه زدن اين گياه وقتي است كه دماي خاك در حدود 10 درجه سانتيگراد باشد. مجموع درجه حرارت از زمان كاشت تا هنگام برداشت اين گياه 2600 تا 2800 درجه سانتيگراد است. آفتابگردان در صفر درجه سانتيگراد از بين ميرود.
اين گياه در هنگام گل دادن در برابر مدت تابش نور حساسيت زيادي ندارد. از اين روي، جزو گياهان بي تفاوت (خنثي) به شمار مي آيد.
آفتابگردان در اوايل كاشت به آب كمتري نياز دارد. ليكن پس از رشد كافي، يعني از موقع گلدهي به بعد، مقدار آب مصرفي آن افزايش مييابد، بر طبق آزمايشهاي به عمل آمده، اين گياه از زمان كاشت تا هنگام برداشت در هر هكتار به 4 تا 7 هزار متر مكعب آب احتياج دارد.
آفتابگردان حساسيت زيادي به خاك ندارد و در هر نوع خاكي مي تواند رشد كند. ليكن در زمينهاي سفت و سنگين و زهكشي نشده مسلماً محصول خوبي نخواهد داد. اين گياه در خاكهاي شني ـ رسي يا رسي ـ شني با واكنش 7 معمولاً بهترين محصول را به بار ميآورد و در برابر شوري خاك مقاومتي بسيار اندك دارد.
روش ازدياد
آفتابگردان از طريق كاشت بذر تكثير ميشود.
بذر آفتابگردان بايد عاري از تخم علفهاي هرز باشد. شكسته و پوك نباشد و داراي قوه ناميه خوبي باشد.
بهترين زمان كاشت آن در تهران از اواسط فروردين تا اواخر ارديبهشت است. براي كاشت اين گياه، چاله هايي به عمق 3 تا 6 سانتيمتر ايجاد ميشود و سپس 2 تا 3 بذر را با هم بطور رديفي در داخل هر چاله قرار داده و روي آنها را با خاك پركنند. البته بهتر است كه بذرها را چند ساعت پيش از كاشت در آب قرار دهند.
كاربرد
با توجه به اينكه آفتابگردان از جمله گياهاني است كه عمر گلدهي آن حداكثر تا 6 هفته به طول ميانجامد ميتوان از آن در سطح پاركها و ميادين بصورت كشت رديفي استفاده كرد.
اين روش كاشت آفتابگردان در زيباسازي و جلوه گري آبنماها و اطراف آنها سودمند ميباشد. به علاوه كشت آفتابگردان در گلجاي ها (فلاورباكس) براي تزيين حياط هاي كوچك، تراس ها، بالكن ها و پشت بامهاي منازل توصيه ميگردد. براي اين منظور، بهتر است انواع پرورش يافته اين گياه مورد استفاده قرار گيرند كه معروفترين آنها عبارتند از :
Helianthus annuus nanus :
اين گياه به خورشيد زرد و زرد طلايي معروف است. بلندي آن 50 تا 60 سانتيمتر ميباشد. گلهاي دوتائي به مقدار زياد ديده ميشوند. زمان كشت اين گياه از اوائل ارديبهشت تا اوائل خرداد و زمان گلدهي آن اواسط مرداد تا اواسط مهر است.
از اين نوع آفتابگردان، بيشتر براي تزيين دسته گل استفاده ميكنند، همچنين كشت آن در گلجاي ها براي تزيين حياط هاي كوچك، تراس ها، بالكن ها و پشت بام هاي منازل توصيه ميگردد.
Helianthus cucumerifolius :
اين گياه زرد طلائي ميباشد. بلندي آن حداكثر به 150 سانتيمتر ميرسد. بوته آن به صورت كپه است. گلها متعدد ، كوچك و قطر آنها 8 سانتيمتر ميباشد. زمان كشت اين گياه اوائل ارديبهشت تا اوائل خرداد و زمان گلدهي اواسط مرداد تا اواسط مهر است.
جهت كاشت در پاركها و ميادين در اطراف آبنماها پيشنهاد ميگردد.
Helianthus debilis :
اين گياه به خورشيد زيباي پاييزي معروف است. گياهي است پا بلند كه بلندي آن به 200 سانتيمتر ميرسد. رنگ گلبرگها طلائي و برنزي است. كشت آن از اوائل ارديبهشت تا اوائل خرداد و زمان گلدهي آن اواسط مرداد تا اواسط مهر ميباشد. از اين گونه بيشتر براي تزيين دسته گل استفاده ميشود.
Helianthus intermedius
گياهي پابلند به بلندي 250 سانتيمتر ميباشد. رنگ گلهاي زرد، قهوه اي، برنزي و ارغواني است و بعضي از گلها نيز دورنگ ميباشند. زمان كشت اين گياه اواسط فروردين تا اواسط ارديبهشت و زمان گلدهي آنها اوائل مرداد تا اوائل مهر است. اندازه گلها متوسط و ساقه ها قوي ميباشند. كشت اين نوع آفتابگردان مخصوصاً نوع دو رنگ آن در پاركها و ميادين در اطراف آبنماها توصيه ميگردد
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
کلم زینتی

کلم زینتی

نام فارسي : كلم زينتي
نام علمي : Brassica oleraceae
نام انگليسي : Ornamental Cabbage, ornamental Kale
خانواده : CRUCIFERAE


گياهان گونه Brassica oleraceae هميشه سبز بوده ولي به صورت دو ساله كاشته شده و استفاده زينتي از برگهاي آن در حقيقت در طول يكسال انجام مي‌گيرد. به اين ترتيب كه در پائيز و زمستان سال اول برگها درشت و رنگين شده و با فرارسيدن بهار سال بعد برگها به سبزي گرائيده ساقه طويل گشته و توليد گل مي‌كند، بذرهاي آن نيز در تابستان مي‌رسند. گل‌هاي اين گياه از نقطه نظر زينتي حائز اهميت نيستند. ولي بهر حال زيبائي خاص خود را دارا مي باشند.
ارتفاع و گستردگي آن در واريته‌هاي مختلف (پاكوتاه ، پابلند) متغير مي‌باشد.
بوته‌هاي نسل F1 يكنواخت مي‌باشند و داراي برگ‌هاي تك رنگ بوده و شفافيت و خلوص رنگ‌ها نيز بيشتر مي‌باشد و از رشد سريع و قدرت و استقامت بيشتري برخوردارند. زيرا قدرت هيبريد زيادتر از قدرت والدين است.واريته‌هاي موجود در ايران همه حاصل بذرهاي هيبريد نسل‌هاي بعد از F1 بوده و برگها طيف وسيعي از رنگهاي قرمز، سفيد، صورتي و سبز را دارا مي‌باشند.
از لحاظ شكل برگها نيز كلم‌هاي زينتي به سه دسته تقسيم مي‌گردند.
1ـ واريته‌هاي كلم با برگهاي لبه گرد و بدون بريدگي (Round leaves ) : گياهاني پاكوتاه و توپر مي‌باشند كه برگهاي اطراف سبز بوده و برگهاي قسمت مركزي به رنگ‌هاي قرمز، صورتي و سفيد ديده مي‌شوند.
اين واريته‌ها زود رنگ گرفته و در پائيز داراي رنگهاي درخشان و زيبا مي‌شوند.
در برابر سرماي زمستان نيز مقاومت داشته و از بين نمي روند.
2ـ كلم‌هاي زينتي داراي برگهاي چين خورده (Fringed leaves) : گياهاني توپر با برگ متراكم و چين خورده كه در اندازه‌هاي كوتاه قد و متوسط ديده مي‌شوند و داراي رنگ‌هاي قرمز تند، سفيد، ارغواني مي باشند. اين واريته‌هاي در پائيز رنگ گرفته و نسبت به سرماي زمستان نيز بردبار مي‌باشند.
3ـ كلم‌هاي زينتي داراي برگهايي با بريدگي‌هاي عميق و پرمانند (Feather leaves) : اين واريته‌ها داراي برگهايي دندانه‌دار با بريدگي‌هاي عميق مي‌باشند. همچنين داراي ساقه‌اي كلفت و قوي بوده كه تاج گسترده آن را نگه مي‌دارد.
به طور كلي مقاومترين گروه نسبت به سرماي سخت زمستانه اين گياهان مي‌باشند و جهت كاشت در مناطق با سرماي سخت بسيار مناسب هستند.
رنگ دهي اين گروه نيز دير شروع شده و در سرماي شديد رنگ برگها شفافيت و خلوص خود را پيدا مي‌كنند.
نيازهاي اكولوژيك :
نور :
به طور كلي كلم‌هاي زينتي بايد در محيط كاملاً آفتابي كاشته شوند. فاصله نشاء‌ها بايد طوري انتخاب شوند كه نور كافي به گياه برسد. در غير اينصورت ساقه‌ها جهت رسيدن به نور بلند شده و سست و توخالي خواهند شد و گياه ظاهري نازيبا پيدا خواهد كرد.
آب :
اين گياه به آب فراوان نياز دارد و خاك آن هميشه بايد مرطوب نگاهداشته شود.
خاك :
گياهان خانواده كلم در خاكي كه حاوي مقداري آهك باشد رشد مناسبي دارند، ولي بايستي با افزودن كودهاي آلي (خاكبرگ + كود پوسيده دامي) محيط خاك را خنثي و تا حدي اسيدي نگاهداشت.
كود :
در مورد مصرف كود براي كلم زينتي بايد كمي دقت شود، زيرا كمبود مواد غذايي سرعت و درجه رنگ دهي برگها را كاهش داده و باعث زرد شدن و ريزش برگها مي‌شود. افزودن كودآلي به خاك مناسب مي‌باشد. نكته قابل توجه اينست كه در هنگامي كه برگها در حال تغيير رنگ مي‌باشند به هيچ وجه نبايد از كود ازته استفاده نمود. زيرا برگها قدرت تغيير رنگ خود را از دست مي‌دهند.
دما :
تغيير رنگ و ايجاد رنگهاي زيبا در ناحيه مركزي برگها زماني آغاز مي‌گردد كه درجه حرارت هوا به 15 درجه سانتيگراد كاهش پيدا نمايد. با تقليل درجه حرارت رنگ‌ها خلوص بيشتري پيدا مي‌كنند . كلم زينتي سرماي 10ـ درجه سانتيگراد را در زمستان مي‌تواند تحمل كند. واريته‌هاي قرمز رنگ مقاومت بيشتري در برابر سرما دارند.
روش‌هاي ازدياد :
1ـ كاشت بذر : (هنگامي كه درجه حرارت حدود 20 درجه سانتيگراد باشد)
زمان كاشت بذر در هواي آزاد ارديبهشت و خرداد ماه است. بذرها داخل كرت كاشته شده وقتي نشاء‌ها حدود 5 تا 6 برگه شدند مي‌توان آنها را به داخل گلدان نشايي منتقل كرد. (استاندارد دهانه گلدان نشايي حدود 10 تا 12 سانتيمتر مي‌باشد.)
حدود 15 تا 20 روز بعد دوباره نشاء‌ها را به گلدان خياري(استاندارد دهانه آن 20 سانتيمتر مي‌باشد) منتقل مي‌كنند.
در مرحله‌اي كه نشاء در گلدان خياري قرار دارد به گياه به هيچ وجه نبايد كود ازته داده شود زيرا در كيفيت و سرعت تغيير رنگ برگها تاثير منفي دارد.
زمان كاشت در زمين اصلي :
از اواسط پائيز كه هوا خنك مي‌شود مي‌توان اقدام به كاشت آن نمود.
2ـ تقسيم بوته :
عمل تقسيم بوته شيوه‌اي متداول جهت تكثير اين گياه است كه در فصل بهار (اواخر اسفند تا اواخر فروردين) صورت مي‌گيرد.
آفات و بيماريها :
به طور كلي چون اين نشاء‌ها در سطوح نسبتاً كوچك جهت زيبائي كاشته مي‌شوند. مشكل چنداني در رابطه با آفات نخواهند داشت. در هر حال از جمله آفات كلم زينتي مي‌توان به موارد زير اشاره نمود.
ـ پروانه سفيد كلم Pieris brassicae L.اين پروانه سفيد رنگ در روي كلم زينتي تخمگذاري نموده و لارو حشره‌ از برگهاي كلم تغذيه نموده و از برگها فقط رگبرگها را باقي مي‌گذارد.
مبارزه :
مبارزه شيميايي با سم‌هاي كلري مثل تيودان كه به نسبت يك در هزار در آب حل شده باشد، انجام پذيراست. با حشره‌كش ميكربي توريسيد (Thuricid) هم لاروهاي سفيده كلم را مي‌توان از بين برد. مبارزه از طريق سوزاندن باقيمانده برگهاي كلم نيز امكانپذير است.

2ـ شته كلم : Brevicoryne Brassicae L.
اين شته بيشتر روي برگهاي كلم ديده مي‌شود و در تمام نقاط ايران وجود دارد.
ـ مبارزه با آن بوسيله سوزاندن باقيمانده برگهاي كلم انجام مي‌گيرد.
ـ براي مبارزه شيميايي مي‌توان سولفات دونيكوتين 40 % را به نسبت يك تا دو در هزار درصد ليتر آب، با 75 تا 100 قسمت مويان حل كرده و روي كلم‌ها پاشيد.

ـ كاربرد :
ـ اين گياه به طور كلي مقاومت زيادي نسبت به آلودگي و خشكي ندارد، در عين حال در بسياري از نقاط شهر در داخل رفيوژها، لچكي‌ها و ميادين كاشته شده است. بخصوص در رفيوژها و لچكي‌ها كاشت آنها مستلزم حضور انسان، آبياري و مراقبت مي‌باشد كه در نهايت نتيجه مطلوب را از لحاظ زيباسازي نيز ايجاد نمي‌كند و مشاهده برگ‌هاي غبار گرفته و پژمرده اين گياه تاثير مطلوبي بجاي نمي‌گذارد.
ـ در ميادين نيز با رعايت فاصله از حاشيه و بدور از دود مستقيم اگزوز اتومبيل‌ها مي توان از اين گياه استفاده نمود.
ـ بهترين كاربرد اين گياه زيبا كاشت آن در باغ و پارك براي ايجاد نقش همراه با گياهان پوششي هميشه سبز مي‌باشد. بعنوان گياه پوششي كه در زمستان كاربرد دارد مي‌توان از چمن، شبدر، پاپيتال و پيچ تلگرافي استفاده نمود.

 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
فلفل زینتی

فلفل زینتی

نام فارسي : فلفل زينتي
نام علمي : Capsicum annuum
نام انگليسي : Ornamental pepper
خانواده : SOLANACEAE

ويژگيهاي گياهي :
گونه هاي مختلف جنس Capsicum شامل درختچه‌هاي كوتاه، دائمي و هميشه سبز مي‌باشند كه معمولاً به صورت گياهان يكساله در فضاي بازكاشته مي‌شوند.
فلفل زينتي (Capsicum annuum ) به دليل ميوه‌هاي زيبا كه ابتدا سبز، سپس زرد و بتدريج به قرمزي مي‌گرايند مورد توجه مي‌باشد. گل‌هاي ستاره‌اي شكل آن نيز در خور توجه بوده و در بهار به تعداد زياد در روي گياه ظاهر مي‌شوند.
فلفل زينتي گياهي سريع‌الرشد مي‌باشد. حداكثر گستردگي و ارتفاع آن حدود 30 سانتيمتر بوده و بوته مانند است. برگها سبز روشن و به شكل مستطيلي يا تخم‌مرغي مي‌باشد. گياهاني كه در فضاي بازكاشته مي‌شوند. هنگامي كه به گل مي‌نشينند، گرده افشاني و لقاح آنها بوسيله باد و حشرات انجام مي‌شود و در مورد گياهان داخل محوطه بسته مي‌توان عمل گرده‌افشاني را با يک
برس نرم انجام داد






نيازهاي اكولوژيك :
نور :
در محيط آفتابي بايد كاشته شود .
آبياري :
ميزان آبياري بايد طوري باشد كه هميشه سطح خاك مرطوب باشد.
خاك :
به خاك حاصلخيز و غني با زهكشي مناسب نياز دارد. مخلوطي از كود دامي پوسيده + خاك باغچه + ماسه به نسبت مساوي، ، خاك مناسبي خواهد بود.
دما :
فلفل زينتي نسبت به سرما بسيار حساس است و حداقل درجه حرارت قابل تحمل براي آن حدود 4 درجه سانتيگراد مي‌باشد. بنابراين در صورت كاشت آن در فضاي باز در اواخر پائيز اين گياه از بين مي‌رود و چنانچه در محوطه بسته با درجه حرارت متعادل نگاهداشته شود اين گياه دائمي مي‌باشد.
روش ازدياد :
ازدياد اين گياه از طريق كاشت بذر انجام مي‌گيرد.
زمان كاشت بذر :
اسفند ماه در گلخانه داخل كرت كاشته مي‌شود. وقتي نشاء‌ها 6 ـ 5 برگه شد به گلدان نشايي با قطر دهانه (12 ـ 10 سانتيمتر) منتقل مي‌شوند. بذرها ظرف 15 ـ 10 روز جوانه مي‌زنند.
پس از مدتي كه نشاء ها بزرگتر شدند و ريشه كافي ايجاد نمودند، تعويض گلدان كرده و نشاء‌ها به گلدان خياري (قطر دهانه 20 سانتيمتر) منتقل مي‌شوند.
زمان كاشت در زمين اصلي : اواخر بهار

آفات و بيماريها :
اين گياه ندرتاً به آفت و بيماري دچار مي‌شود.
كنه قرمز (Red spider mite)
مبارزه : بوسيله كنه كش‌هاي متداول
شته نيز بندرت ممكن است به اين گياه صدمه وارد سازد.
كاربرد :
بهترين استفاده از اين گياه كاشت در فلاورباكس‌هاي پارك و باغ و نيز در داخل ساختمان (به صورت دائمي) مي‌باشد.
در باغچه‌هاي منازل و پاركها به صورت توده‌اي در داخل چمن مي تواند مورد استفاده قرار گيرد.
در هنگام استفاده از اين گياه بايد مراقب اطفال بود، زيرا كه ميوه‌هاي رنگين آن جلب نظر كودكان را نموده و تندي آن موجب بروز ناراحتي مي‌گردد.

 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
شب بو

شب بو

نام فارسي : شب بو
نام علمي : Matthiola spp
نام انگليسي : Stock


اين گياه از خانواده شب بو CRUCIFERAE بوده، داراي گونه‌هاي يكساله و چندساله است كه بصورت يكساله يا دو ساله بكار مي‌روند. گونه M . incana در گلكاري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
گونه M. bicornis (evening stock) داراي گل‌هاي كم پر و خوشه‌هاي كم گل به رنگ بنفش كم‌رنگ و به هنگام شب بسيار معطر است. ارتفاع آن به 45 ـ 30 سانتيمتر مي‌رسد.
گونه M. incana (week stock ـ (ten
براي گلكاري در ايام نوروز مورد استفاده قرار مي‌گيرد. داراي واريته‌هاي پاكوتاه و بلند مي‌باشد كه نوع كوتاه آنرا شب بو مجلسي مي نامند.
ارتفاع نوع پا بلند 75 ـ 30 سانتيمتر و نوع پا كوتاه 20 ـ 15 سانتيمتر است.
گلها : كم پر يا پرپر كه در يك يا چند گل آذين خوشه افراشته قرار گرفته‌اند و به رنگهاي صورتي، سفيد، قرمز لاكي، بنفش كمرنگ، عنابي روشن، زرد كمرنگ مايل به شيري ديده مي‌شوند. انواع پرپر معمولاً بذر نمي‌دهند و تك شاخه هستند.
برگها : باريك و نيزه‌اي ، به رنگ سبز – خاكستري هستند.
ميوه : خورجين
زمان گلدهي : بسته به زمان و محل كاشت بذر مي‌توان در هر فصلي از سال آن را به گل نشاند ولي زمان گلدهي اصلي آن در تهران اواخر اسفند تا اواسط فصل بهار است.
ازدياد : به منظور استفاده از گل در اوايل فروردين ماه بذور را اواخر تابستان و يا اواخر پائيز مي كارند. در مناطقي كه داراي تابستان خنك هستند مي‌توان بذر شب‌بو را اوايل بهار در خزانه كاشت كه گلها اوايل تابستان تا اوايل پائيز مرتباً ظاهر مي‌شوند.
فاصله كاشت : براي نوع پاكوتاه 20 ـ 15 سانتيمتر يعني حدود 40 بوته در هر متر مربع و براي نوع پا بلند 30 ـ 25 سانتيمتر يعني حدود 25 بوته در هر متر مربع مناسب است.
نيازهاي زيست‌محيطي :
براي گلدهي مناسب بايد در محلي كه داراي آفتاب كامل، خاك حاصلخيزو مرطوب با زهكشي خوب و هواي خنك باشد كاشته شود. نسبت به سرما نيمه مقاوم بوده و تا دماي 5 ـ درجه سانتيگراد را تحمل مي‌كند.
اين گياه اگر هنگام رشد، قبل از گلدهي بيش از 6 ساعت در هر روز در دماي بالاتر از 18 درجه سانتيگراد قرار گيرد گل نخواهد داد. بهترين دماي شب هنگام براي گلدهي بهتر آن 4 ـ 2 درجه سانتيگراد است.
كاربرد :
بعنوان گل بريده، گلداني و گل زينتي براي كاشت در حاشيه ها و تپه‌هاي گل و ايجاد زمينه رنگي در بهار در پاركها مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
معمولاً انواع كم پر براي كاشت در حاشيه‌ها و انواع پر پر براي كاشت گلداني و گل بريده كاربرد دارند.
گونه‌هاي پاكوتاه (شب بومجلسي) براي كاشت روي تپه‌هاي گل و جلوي حاشيه‌ها مناسبند و بايد بصورت متراكم كاشته شوند تا نماي خوبي پيدا كنند.
گونه‌هاي پا بلند را در مكانهاي محفوظ از باد مي‌توان در رديف‌هاي پشتي حاشيه‌ها و يا براي ايجاد دورنماي رنگين در سطح چمنكاريها استفاده نمود.
اصولاً كاشت توده‌اي گلها بهتر است بصورت تك رنگ صورت گيرد و اگر تركيب رنگها مورد نظر بود با ايجاد نوارهاي رنگين مي‌توان يك هماهنگي و هارموني مناسب بوجود آورد.
گل شب بو براي كاشت در گلجاي‌هايي كه روي زمين و يا كنار پله‌ها قرار ‌مي‌گيرند نيز مناسب است. شب‌بوي پابلند را در قسمت وسط گلجاي و شب‌بوي پاكوتاه را در حاشيه گلجاي مي‌كارند.
آفات و بيماريهاي شب‌بو
از آفات قابل ذكر شب‌بو مي‌توان شته را نام برد :
1ـ شته
اين گل بيش از ساير گلها در معرض حمله شته قرار مي‌گيرد، اين آفت با مكيدن شيره گياه باعث ضعيف شدن بوته و خراب شدن برگهاي آن مي‌شود.
به محض مشاهده آفت (قبل از اينكه زياد شوند) و يا براي پيشگيري از ابتلاء از اوايل پائيز تا موقع گل دادن بوته‌ها را بايد هر دو هفته يكبار با محلول يك تا يك و نيم درهزار مالاتيون سيا ناميد و يا ديازينون سم‌پاشي نمود.
البته شستشوي برگهاي آلوده به شته توسط آب نيز موثر است.
براي پيشگيري از ابتلا به بيماريهاي قارچي بايد از تداوم رطوبت بالاي خاك جلوگيري نمود، موارد ذيل در اين گياه متداول است:

1ـ سفيدك داخلي (دروغي) شب بو Peronospora parasitica
ابتدا از سطح فوقاني برگها لكه‌هاي زرد پيدا مي‌شود، سپس در پشت همين لكه‌ها در سطح زيرين برگها پوشش خاكستري مايل به سفيد بوجود مي‌آيد. اين قارچ ساقه گلها را نيز مورد حمله قرار مي‌دهد. ساقه‌هاي مبتلا اغلب به شدت كج شده و رشد گل ها با اشكال روبرو مي‌شود. لكه‌هاي زرد روي برگها سرانجام قهوه‌اي رنگ مي‌شوند.
براي مبارزه بوته‌ها را درچند نوبت با قارچ‌كش زينب سم‌پاشي مي‌كنند. اگر تعداد بوته‌هاي آلوده كم است آنها را از خاك خارج نموده و مي‌سوزانند.

2ـ زنگ شب بو Puccinia trabutii Roum
ابتدا در سطح برگها لكه‌هاي مدور يا بيضي سفيد يا زرد نمايان مي‌شود و بعد از مدتي در سطح زيرين برگ اپيدرم پاره شده و اسپورهاي قارچ نمايان مي‌شوند. برگهايي كه در حال خشك شدن هستند بيشتر مورد حمله اين قارچ قرار مي‌گيرند.
براي مبارزه شيميايي به محض ظهور علائم بيماري بوته‌ها را با قارچ كش زينب به نسبت دو در هزار سم‌پاشي شوند.
روش ديگر مبارزه در آوردن بوته‌هاي آلوده و سوزاندن آنهاست.
گردد.

 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
گل مخروطی

گل مخروطی

نام علمی: Echinacea
نام انگلیسی: Cone flower
خانواده: Asteraceae
مشخصات:

نام Echinacea از کلمه echinos که در زبان یونانی به معنی خارپشت می باشد اقتباس شده

است . Echinacea بومی ایالات متحده امریکا بوده و دارای 9 گونه دائمی است ، برخی از گونه

ها تا بلندی 2 متر رشد می کنند . این گیاه دارای برگهای زبر ، سبز تیره ، سر نیزه ای شکل و

گاهی مضرس به طول 15 سانتی متر است که بر روی ساقه افراشته کرکدار استقرار یافته اند.

گلهای آن شبیه گل مینا بوده و در مرکز دارای مخروط تیغ دار هستند. عموماً گلبرگها خمیده و به

رنگ ارغوانی روشن هستند ، گر چه در برخی از واریته ها به رنگهای صورتی ، سفید و قرمز می

باشند . گلدهی در فصل تابستان صورت می‌گیرد. این گیاه بوسیله ریزوم گسترش می یابد و پس

از چند سال مکان وسیعی را اشغال می نماید.
نیازها:در آب وهوای معتدل، مکان باز و آفتابی ، خاک عمیق،شنی لومی ،غنی از هوموس و بازهکش خوب که

در تابستان رطوبت آن حفظ شود به خوبی رشد می کند اگر چه سایه کم را نیز تحمل می کند.
خاک دارای pH 7-6 توصیه می شود زیرا در این pH ، مواد مغذی موجود در خاک بهترین رهایش را دارند.

حداقل دمای قابل تحمل آن 15- درجه سانتی گراد می باشد. جهت تشویق به گلدهی بیشتر ، پس از

اتمام گلدهی باید ساقه ‌ها ی گل بطور کامل حذف شوند . در برخی موارد گیاه نیاز به قیم دارد.
ازدیاد:ازدیاد این گیاه از طریق کاشت بذر در فصل بهار (دمای 13 درجه سانتی گراد) و تقسیم گیاه در فصل

پاییزیابهار امکان پذیر است.بوسیله تهیه قلمه ریشه در اواخر پاییز یا اوایل زمستان نیز تکثیر می‌شود.
دفع علف هرز: Echinacea به علف هرز مقاوم نیست بنابراین وجین علف هرز عامل مهمی در رشد مناسب آن

می‌باشد.

یکی از بهترین روشها برای حل مشکل علف هرز در کاشت این گیاه،آماده کردن زمین یک سال قبل از

کاشت است که بایدخاک ازعلفهای هرزدائمی پاکسازی شودو تعدادعلفهای هرز یکساله کاهش یابد.

آفات و بیماریها:
تاکنون توجه زیادی به حشرات، بیماریها، حلزون ها و نماتدهایی که به این گیاه آسیب می رسانند مبذول

نشده است وهیچ آفت کشی برای کنترل آنها ثبت نگردیده است.ازآفات این گیاه می توان به تریپس،شته

ها و مینوزبرگ اشاره نمود که نیاز به مبارزه ندارند.
بیماریهایی مثل: ,Phytophthora ,Pythium ,selerotinia ,Fusarium verticilliu روی گیاه دیده می شوند .

بیماری aster jellows مشکل مهمی در پرورش این گیاه بوجود می آورد که بوسیله زنجرک ها گسترش

می یابد و هیچ کنترلی برای آن وجود ندارد .


معرفی گونه:
E.angustifolia syn.E.pallida.var.angostifoliaاین گونه تا بلندی 2/1 متر و گستردگی 45 سانتی متر رشد می کند در اوایل تابستان گلهای صورتی یا

ارغوانی - صورتی و گاهی سفید رنگ با مخروط قهوه ای - نارنجی ظاهر می شوند.
E.purpurea Syn.Rudbekia purputeaاین گونه تا بلندی 5/1 متر و گستردگی 45 سانتی متر رشد می کند از اواسط تابستان تا اوایل پاییز،

گلهای قرمز مایل به ارغوانی با مخروط قهوه ای - طلایی رنگ ظاهر میشوند.

در واریته های مختلف رنگ گلها و بلندی گیاه متفاوت است. واریته های این گونه عبارتند از:
'Leuchtstern' syn.'Bright stor' با گلهای قرمز - ارغوانی و بلندی 80 سانتی متر.Lustre Hybrids با گلهای ارغوانی ، قرمز ارغوانی و یا سفید و بلندی 120-80 سانتی متر 'Magnus' با گلهای درشت تر و ارغوانی و مخروط نارنجی تیره.'Robert bloom' با گلهای قرمز - بنفش و مخروط قهوه ای - نارنجی.
'The King' با گلهای قرمز مایل به صورتی و مخروط تخم مرغی شکل و قهوه ای - نارنجی.'White lustre' با گلهای سفید مایل به کرمی و مخروط قهوه ای - نارنجی به بلندی 80 سانتی متر'White Swan' با گلهای سفید ومخروط قهوه ای نارنجی به بلندی 60 سانتی مترکاربرد:ریزومها و ریشه های خشک شده این گیاه به عنوان گیاه علفی دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. در فضای سبز جهت کاشت در حاشیه های دائمی بکار می رود.
 

سجاد دهقانی

عضو جدید
معرفی گیاهان فضای سبز

معرفی گیاهان فضای سبز

ارغوان چینی
نام علمی:Cercis Canadensis
نام انگلیسی:Eastern Redbud,Judas Tree
خانواده:Caesalpinaceae
وضعیت برگ: برگ‌هاي اين گياه ساده قلبی شکل و خزان‌کننده هستن.
ارتفاع: 6تا9 متر
قطرتاج: 5/4 تا9 متر
فرم تاج: به شکل گلدانی پهن و با تراکم متوسط
سرعت رشد: درجوانی رشد سريعي داره
طول دوره زندگی: کوتاه
محل کاشت: آفتابی تا نیمه‌سایه
نوع خاک: در اكثر خاك­ها قابل كشت هست.
مقاومت یا حساسیت‌ها: در برابر شرايط نامساعد محيطي، از جمله خشكي هوا مقاومه.
گلدهی: گل‌ها به رنگ ارغوانی روشن هستند و در اوایل بهار قبل از باز شدن برگ به وجود ميان.
میوه دهی: میوه‌ها به صورت نیام‌های چنددانه‌ای مي‌باشند که در طول بهار و تابستان می‌رسند.
نحوه تکثیر: به وسيله کشت بذر در اوایل فروردین ماه و خوابانیدن شاخه در مهر ماه (استراتیفه كردن بذر برای مدت 4 ماه در 2 تا 4 درجه در جوانه‌زنی بهتر بذر موثر می‌باشد)
مواردکاربرد: به دليل ايجاد رنگ ارغواني در اوايل بهار با ظاهر شدن گل‌ها كاربرد زيادي در فضاي سبز به صورت تك‌درخت در سطوح چمن و حاشيه خيابان­ها يا به صورت رديفي داره و گونه‌ای زینتی است که در پاکسازی و ایجاد فضای سبز مؤثره.

قطره بارانم:redface:
 
آخرین ویرایش:

سجاد دهقانی

عضو جدید
مهم : دارتالاب(سرو مرداب)(Taxodium distichum)

مهم : دارتالاب(سرو مرداب)(Taxodium distichum)

دارتالاب(سرو مرداب - سرو تالاب)
دارتالاب، سَرو مُرداب، یا سرو تالاب (Taxodium distichum) گونه‌ای از درختان مخروطی و بومی جنوب خاوری ایالات متحده‌ست و به صورت طبیعی در کرانه‌های خلیج مکزیک و اقیانوس اطلس گسترده‌ شده. دارتالاب درختی از شاخه مخروطیان رده ناژویان، راسته کاجیان، تیرهٔ سَرویان و سردهٔ دارتالاب است.
دارتالاب از گونه‌های خزان‌کننده و زودرُست است. این گونه در رویشگاه‌های طبیعی خود با تنه صاف و مستقیم به قطر ۱ تا ۷/۱ متر و به ارتفاع ۴۰ متر گزارش شده‌است.
ریشه‌های درختان دارتالاب از نوع ریشه‌های تنفس‌گرهستند. این ریشه‌ها در بعضی از گیاهانی که در باتلاق‌ها یا نواحی جزر و مد ظاهر می‌شوند دیده می‌شود. طول برخی از این ریشه‌ها ممکن است به دو متر نیز برسد. ریشه‌های تنفس‌گر بر خلاف ریشه‌های معمولی به طرف هوا رشد کرده از آب و خاک خارج شده کمک به تنفس ریشه گیاه می‌کنند.
چوب دارتالاب دارای رنگ روشن است و دوام طبیعی آن زیاد است.
بزرگ‌ترین درخت موجود از نوع دارتالاب تک‌درختی است که به آن نام سناتور داده‌اند و در نزدیکی لانگ‌وود ایالات فلوریدای آمریکا واقع شده‌است. بلندای این درخت ۳۵ متر و قطر تنهٔ آن ۳۴۴ سانتیمتر و حجم آن ۱۱۹٫۴ متر مکعب برآورد می‌شود. البته بلندترین دارتالاب در نزدیکی ویلیامزبورگ ایالت ویرجینیا قرار دارد که ارتفاع آن ۴۴ متر است.
برای کشت این گیاه در جنگل‌های شمال ایران بررسی‌هایی صورت گرفته‌است.



 

سجاد دهقانی

عضو جدید
پامپاس گراسCortaderia Selloana

پامپاس گراسCortaderia Selloana

سلام به شما دوستان خوب:)
امیدوارم بتونیم اطلاعات مفید و کاربردی خوبی با هم تبادل کنیم . پس این دوست تازه واردتون رو با نظرات و انتقادات خودتون کمک کنید تا به روشی درست برای انتشار اطلاعات برسم . ممنون
(نظر یادتون نره:gol:)


پامپاس گراس pampas grass
نام علمی : Cortaderia Selloana

تیره – خانواده :poaceae


مشخصات کلی گیاه پامپاس گراس pampas grass :

گیاه علفی دائمی و همیشه سبز است که حداکثر بلندی آن 1/5 متر و گستردگی
1/5 متر می رسد . گیاهی دو پایه که گلهای پایه ی ماده زیباتر هستند .

مشخصات برگ پامپاس گراس pampas grass : برگها باریک با لبه های خیلی برنده به طول 1/5 متر

مشخصات گل پامپاس گراس pampas grass : گل خوشه ای نقره ای رنگ و پر مانند افراشته به طول 60 سانتیمتر که در آخر تابستان ظاهر می شود

حداقل دمای مورد تحمل : 5- درجه سانتیگراد

مکان رشد : آفتابی یا سایه آفتاب

ازدیاد : کاشت بذر در بهار یا پاییز و یا تقسیم بوته در بهار

کاربرد : کاشت در باغ صخره ای ، کنار برکه آب – کاشت توده ای و استفاده زیاد در فضای سبز و طراحی منظر

گیاه پامپاس گراس pampas grass جنسی از گیاهان تیره گندمیان است كه برگهای نوار شكل بلندی داشته و مانند نوارهای پهن از اطراف آن بسمت زمین آویخته است.
پامپاس گراس pampas grass مخصوص نقاط گرم و خشك است و گویا موطن اصلی پامپاس گراس pampas grass نیوزلاند باشد .
پامپاس گراس pampas grass تشكیل تودة انبوهی را میدهد كه بلندی آن به 5/1 تا 2 متر میرسد . از میان بوته پامپاس گراس pampas grass خوشه های بلند بصورت پرهای سبك و ابریشم مانند به رنگ نقره ای بیرون میآید .
بعلت بزرگی بوته پامپاس گراس pampas grass، از آن برای تك كاری روی چمن باغات و یا كنار استخر و نهرها میتوان استفاده كرد .
خوشه های خشك پامپاس گراس pampas grass برای تهیه دسته گلهای خشك مصرف میشود .
پامپاس گراس pampas grass در هرنوع خاكی رشد می كند .




 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
انتخاب گیاه مناسب برای منظر حیاط

انتخاب گیاه مناسب برای منظر حیاط

گیاهان در منظر حیاط، کارکردهای متنوعی دارند. هنگام منظرسازی حیاط باید به سازگاری‌های منطقه‌ای و نیازهای کاشت گیاهان توجه کرد. انتخاب گیاهان باید به گونه‌ای باشد که ضمن سازگاری با اقلیم محلی بهترین کارکرد را داشته و به کمترین میزان مراقبت نیازمند باشند. درختان بلندترین المان‌ها در بیشتر مناظر هستند آنها چارچوبی برای حیاط بوده و تنه‌ی آنها در حیاط، خطوط عمودی ممتدی ایجاد می‌کند. درختان گلدار و زینتی مثل ارغوان یا توری می‌توانند به عنوان یک عنصر اصلی در طراحی منظر حیاط لحاظ شوند. در واقع این درختان کوچک و گلدار با ایجاد یک نقطه عطف رنگی توجه را به سوی خود جلب می‌کنند. این گیاهان که به طور معمول کوچکتر از دیگر درختان هستند باید در جایی کاشته شوند که بیشترین دید را دارد. بوته‌ها و درختچه‌ها که متنوع‌ترین گیاهان در منظر هستند برای مشخص کردن حاشیه و ایجاد حریم می‌توانند استفاده شوند. رنگ سبز درختچه‌ها پس زمینه مناسبی برای گیاهان گلدار دیگر می‌تواند باشد. در بیشتر حیاط‌ها حواشی بوته‌کاری، دیواره‌ای در امتداد خط طرح یا پس زمینه باغ به وجود می‌آورند که این حاشیه می‌تواند متشکل از چند درختچه همیشه‌سبز و پهن برگ باشد. گیاهان پوششی که گیاهانی با ارتفاع کم هستند در جاهایی باید کاشته شوند که میزان رفت و آمد کمتری دارد و می‌توانند در برخی از جاها، جایگزین مناسبی برای چمن باشند. انواعی از این گیاهان به سرعت رشد کرده و یک سطح را می‌پوشانند. گیاهان بالارونده و پیچ‌ها برای ایجاد حفاظ و پوشاندن حصارها مناسبند و می‌توانند گوشه‌های خشک و بی‌روح و دیوارهای خشن را تعدیل کنند. در بیشتر مواقع بالا رفتن پیچ‌ها از دیوار منزل، جلوه‌ی باشکوهی برای خانه است. استفاده از گل‌ها با شکوفه‌های خوش‌رنگ و خوش‌ترکیب حیاط را زیباتر می‌کند. اگر به دنبال ایجاد اعجاز در حیاط منزل خود هستید، بهتر است گل‌ها را به‌صورت توده‌ای بکارید. چرا که کاشت توده‌های گیاهی تک رنگ در حیاط، تأثیر شگرفی نسبت به یک گروه کوچک‌تر با تنوع رنگی بیشتر دارد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
گل اسپیره را بیشتر بشناسیم

گل اسپیره را بیشتر بشناسیم





مشخصات کلی گیاه :درختچه ای است خزان پذیر با بلندی ۱/۵ متر

مشخصات برگ : برگها جوان قرمز بوده و سپس سبز تیره می شود

مشخصات گل : گلها سفید و صورتی که در اواسط تابستان ظاهر می شود

حداقل دمای مورد تحمل : ۱۵ – درجه سانتیگراد

مکان رشد : آفتابی و باز و محفوظ از بادهای سرد

ازدیاد : از طریق قلمه چوب نرم در تابستان


کاربرد : کاشت به عنوان تک درختچه ی زینتی و یا کاشت توده ای


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
پاپیتال، گیاه پوششی

پاپیتال، گیاه پوششی


پاپیتال, نام علمی : Hedera helix
خانواده : ARALIACEAE
نام انگلیسی : IVY
این گیاه همیشه سبز را می توانید جلوی درب ورودی یا در حیاط و باغچه بکارید. پاپیتال گیاه پوششی و همیشه سبزی است که دارای ساقه های دائمی چوبی و بالا رونده چسبنده میباشد. زیستگاه اولیه آنها اروپا، آسیا و شمال آفریقا بوده است. این گیاه همیشه در بیشه ها، پرچینها و محلهای سایه رشد کرده و برای پوشش دیوارها و فنسها ایده آل میباشد.
انواع مختلف پاپیتال دارای برگهایی بزرگ یا کوچک با بریدگیهایی در حاشیه هستند که پس از بلوغ تغییر شکل داده، فاقد لب، تیره رنگتر و ضخیمتر میگردند ، هم چنین جوانه های گیاه نیز سختتر میشوند. رنگ برگها از سبز تیره تا سبزمایل به خاکستری و یا برگهای ابلق «سبز و زرد» بسته به واریته گیاه تغییر میکند. به طور کلی نسبت به شرایط محیطی دارای قدرت سازگاری بالایی میباشد و در حرارت بالا و پایین و روشنایی کم و زیاد میتواند رشد کند. آن دسته از پاپیتالها که برگهای ابلق دارند، نسبت به سرما و خسارات ناشی از باد متحمل تر میباشند. انواع ضعیف پاپیتال را میتوان در گلخانه و محیط های بسته پرورش داد.
این گیاه پوششی تا هنگامیکه در کنار یک مانع عمودی قرار نگیرد بالا نمیرود. اگر مانع عمودی یک درخت باشد بهتر است از بالاروی پاپیتال جلوگیری نمود و یا اینکه به صورت کنترل شده آن را هدایت کرد زیرا تجمع آن روی تنه درخت سبب خشک شدن درخت میگردد.
رشد این گیاه در ابتدا کند میباشد، در عین حال انواع ابلق آن نسبت به سبز رشد کمتری دارند. اوایل تا اواسط پاییز زمان گلدهی پاپیتال میباشد. گلهای آن به صورت نامشخص به رنگ سبز مایل به زرد و نیمه کروی با بویی مشابه بوی عسل میباشند. این گلها تا هنگامیکه گیاه ۱۰ ـ ۵ ساله نشده است، ظاهر نمیشوند. میوه های آن سمی بوده و توسط پرندگان جابجا میشوند.

نیازها
محل مناسب : محیطی نیمه سایه یا سایه بر روی دیوارهای شمالی و شرقی مناسب است اما دیواره های جنوبی روشن «آفتابگیر» برای این گیاه بسیار گرم است. انواع پاپیتال که دارای برگ سبز هستند قادر به تحمل محیط های سایه شدید میباشند، در حالی که انواع ابلق آن طالب نور بیشتری هستند و در نور آفتاب رنگ زیباتری دارند.
انواع مختلف خاکها را به شرط آن که زهکش خوبی داشته باشند تحمل میکنند اما در خاکهای غنی و آلی سریعتر ریشه دوانی مینمایند. خاک با اسیدیته بین ۷ ـ ۶ برای آنها مناسب است اما اغلب پاپیتالها در شرایط کمی قلیایی نیز رشد میکنند.
پاپیتال اگر به خوبی استقرار یافته باشد میتواند شرایط کم باران و درجه حرارت بالا را برای مدتی تحمل کند اما اگر آبیاری عمیق صورت گیرد رشد گیاه بهتر و انبوه تر خواهد بود. بهتر است فواصل آبیاری طوری تنظیم شود که خاک رطوبت متعادلی داشته باشد (یعنی در فصل تابستان دور آبیاری را کوتاه و در پاییز و زمستان زیاد نمایید). باید به این نکته توجه داشت که خشکی بیش از حد باعث کندی رشد و آبیاری زیاد سبب زردی برگها و ریزش آنها میگردد.
تکثیر و مراقبت : در تمامی فصول سال میتوان نسبت به تکثیر پاپیتال از طریق تهیه قلمه سبز اقدام نمود، اما بهترین زمان قلمه گیری از اواخر مرداد تا اواخر مهر میباشد. قلمه های تهیه شده را باید در مخلوط پیت و ماسه در مکان گرم و سایه قرار داد تا ریشه دهند (بین ۴ تا ۶ هفته) سپس آنها را جابجا نمود. بهترین زمان انتقال آنها به زمین اصلی از پاییز تا بهار است. عملیات هرس آنها را میتوان در بهار و تابستان انجام داد.
پاپیتال به مراقبت خاصی نیاز ندارد اما میتوان رویشهایی را که به سمت بیرون رشد کرده و فرم کلی گیاه را بر هم زدهاند از بیخ قطع نمود، به ویژه در شهرها که بر اثر غبار و دود برگهای آن کثیف میشوند گاهی هرس شاخه های قدیمی باعث حذف برگهای کثیف میشود.
هرس : این گیاه به هرس خاصی نیاز ندارد اما در گیاه جوان، شاخه ها و ساقه هایی را که ضعیف به نظر میرسند حذف مینمایند تا رویشهای قویتری رشد کنند. پس از تثبیت گیاه نیز هر از چندگاهی آن را سر شاخه زنی نمایید تا رشد آن کنترل شود. اما هیچگاه حذف شاخه ها و ساقه ها را تا محل ساقه های مسن تر از ۴ تا ۵ سال انجام ندهید زیرا ساقه های با این سن، بسیار کند تجدید حیات مینمایند. در مورد انواع ابلق نیز به محض ظهور شاخه های سبز یک دست آنها را حذف نمایید چرا که این شاخه های سبز مقاوم تر هستند و اگر حذف نگردند، غالب شده و به تدریج شاخه ابلق در روی گیاه دیده نمیشود. در مناطقی که احتمال نشستن گرد و غبار بر روی شاخه و برگ این گیاه وجود دارد نیز هر چند وقت یکبار گیاه را سرشاخه زنی نمایید.
اگر هدف شما از هرس، جوان نمودن یک گیاه پیر و نافرم است تمام شاخه ها و ساقه های گیاه را در راستای تکیه گاه به طور عمودی نگاه دارید و به کمک جاروی دستی آن را تمیز نمایید و شاخه های اضافی را حذف نمایید . در طول مدت یک ماه یا در همین حدود شاخه های برهنه به وسیله برگهای سبز و تازه پوشیده میشوند


 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
نحوه كاشت درختان سردسیری

نحوه كاشت درختان سردسیری

جنگلها و منابع طبیعی تجدید شونده ، پشتوانه ای برای تولید پایدار زیستی ، منبعی برای تولید اکسیژن ، پناهی برای حیات وحش ، عرصه ای برای تولید چوپ ، منبعی برای تولید علوفه ، زیستگاهی برای گونه های جانوری و گیاهی ، ابزاری برای تثبیت خاک و شن های روان ، عرصه ای برای برداشت آلودگی هوا و تعادل اکوسیستم زمین محسوب می شوند . احداث باغات مثمر نیز علاوه بر خصوصیات فوق برای رونق کشاورزی ، تکیه گاهی برای محور توسعه اقتصادی صنعت میوهو میوه کاری و صادرات محصولات باغی کشور و از همه مهمتر منبعی برای سرمایه گزاری کشاورزان و باغداران در بدست آوردن حداکثر سود و بهره‌ی این حرفه مقدس را به ارمغان می آورد .پس بدون شک با افزایش جمعیت در کشور و کمبود محصولات باغی ، می توان در شرایط اقلیمی و آب و هوایی منطقه کردستان میوه‌های سردسیری را به صورت تجاری پرورش داد . با دیدی دقیق و کارشناسانه چهار خصوصیت بارز که خداوند به این سرزمین عطا کرده ، آن را مناسب برای پرورش محصولات باغی سردسیری فراهم آورده است .

پراکنش منظم نزولات آسمانی :

پیشینه‌ی تحقیقاتی خصوصا برای پرورش درختان سردسیر و خشک در منطقه .

خاک مستعد باغبانی :

زیاد بودن منابع آب در منطقه .
 

درخت سیب :

در آب و هوای معتدل رشد مناسبی دارد . در کلیه اراضی عمل می آید و درخاکهای شنی رسی نتیجه بهتری دارد . در اراضی خیلی مرطوب شاخ و برگ این درخت رشد زیاد نموده و باعث نقصان میوه میگردد . فاصله بین درختان سیب بستگی به ارقام کاشته شده آن دارد . تکثیر این درختان به وسیله پیوند صورت میگیرد که پایه از سیب دیگر نتیجه بهتریخواهد داد . پیوند های مناسب برای این درخت اسکنه – لوله ای یا شکمی است. دقت در امر هرس درخت سیب عینا مانند هرس درخت گلابی است .
درخت مودر آب و هوای معتدل و گرم بهتر رشد می کند اما با توجه به کاشت باغداران منطقه نمایان است که دوگونه از آن برای منطقه ما سازگاری بهتری دارد که میتوان به انگور خوشناو و سیاه مریوان و سردشت یا کشمشی میاندوآب اشاره کرد. خاک رسی- شنی به همراه مقداری مواد آلی برای آن مناسب است . این درخت به آب کمی نیاز دارد و آب اضافی برای آن مضر می باشد . تکثیر مو به وسیله کاشت قلمه صورت میگیرد . باغداران در چند سال اخیر مو را بیشتر به روش سنتی می کاشتند اما امروزه با توسعه صنعت میوه کاری و پیشرفت علم باغداری روش جدیدی بر آن ارجحیت پیدا کرده است . در این روش هنگام پاییز محل کاشت باید تا عمق 70 سانتیمتری برگردان شده و کود حیوانی حداقل حدود 50 تن در هکتار به زمین داده شود ، اگر زمین رسی باشد باید مقداری ماسه نرم نیز جهت نفوذ پذیری بیشتر خاک تا عمق معین با آن مخلوط کرد .

درخت گردو :

این درخت در نواحی معتدل و نیمه سردسیری و نقاطی که خطر یخبندان بهاره نیست ، باید کاشته شود چون جوانه های آن در مقابل سرما مقاوم نیستند و خیلی زود سیاه شده و از بین میروند . و برای مناطق سردسیر باید نوع دیر رس آن کاشته شود چون خطر سرمای بهاره زیاد است . اراضی شنی و قابل نفوذ برای کاشت این درخت مناسب هستند ، نهالی که از گردو به دست آمده کاملا خواص پایه مادری را دارد و گاها بر روی آن نیز می توان پیوند زد که مناسب تربن نوع پیوند برای آن شکمی می باشد .
درخت آلوبالو و گیلاسهر دو در آب و هوای سردو معتدل و گرم رشد کرده و محصول مناسب می دهد ولی در کل نواحی عمده برای محصول دهی بهتر آنها نواحی کوهستانی میباشد . خاک سبک و شنی برای کاشت این درختان بسيار مناسب است این دو درخت هم با بذر و هم با پیوند تکثیر میابند . آلوبالو و گیلاس را میتوان روی انواع مختلف آلوبالو پیوند زد ، در ایران بهترین پایه آن آلوبالوی تلخه میباشد ، و درکل آلوبالوهای ترش با اندازه های ریز برای پایه این درختان مناسب است .
 
 
درخت گلابی :

مقاومت این درخت به سرما زیاد است . ولی گل آن به سرما حساس می باشد . در اراضی شنی رشد خوبی کرده ولی اراضی شنی خشک یا رسی مرطوب برای این نبات مطلوب نیست . تنها راه تکثیر آن نهال پیوندی است ، که پیوند اسکنه و شکمی برای آن مناسب بوده اما پیوند شکمی گیرایی بهتری دارد . چنانچه نهال از کاشت بذر بعمل آید خواص پایه مادری ندارد . برای تهیه پایه این درخت کاشت بذر گلابی ، به پایه زالزالک مناسب می باشد . فاصله بین درختان گلابی 4 تا 5 متر درنظر گرفته می شود . ریشه اصلی گلابی طویل است ، لذا در سالهای اولیه کاشت ریشه های فرعی آن کم بوده و گرفتن آن مشکل است . در این صورت در سالهای اولیه دو سه بار باید نهال در خزانه های انتظار جابه جا کرد تا به تدریج ریشه اصلی آن کوتاه شده و ریشه های فرعی رشد بیشتری نمایند . در هرس زمستانی یا هرس خشک ، شکل درخت تعادل بین قسمتهای آن راتعین و در تابستان با انجام هرس سبز ، نواقص هرس خشک برطرف می شود .

درخت زرد آلو :

این درخت در هوای گرم رشد بیشتر و اثر مطلوب تری دارد ، و در مناطق سردسیر حتی الامکان باید در مقابل آفتاب کاشته شود. در اراضیبا نفوذ پذیری بیشتری رشد بهتردارد . کاشت بذری آن برای تولید میوه مناسب نبوده و باید بر روی آن پیوند صورت گیرد که پایه های پیوندی مناسب برای این درخت خود زرد آلو یا هلو میباشند .درخت بادام
این درخت قبل از اینکه برگهایش ظاهر شوند گلهایش باز می شوند و در نتیجه سرمای غافلگیر کننده بهاره آن از بین می برد، بنابراین درخت را باید در مناطق معتدل و عاری از سرمای ناگهانی بهاره کاشت . هوای خشک برای این درخت نتیجه مناسب داده چون مقاومت این درخت در مقابل خشکی زیاد است و در ضمن زمین کاشت این درخت باید قابل نفوذ باشد . تکثیر بادام بوسیله پیوند صورت میگیرد و پایه های مناسب برای این درخت هسته بادام و زرد آلو می باشد ، پیوند لوله ای یا شکمی برای آن مناسب است .

درخت هلو :

در آب و هوای گرم بهتر رشد می کند ، کشاورزان باید درختان هلو را به فرم های پهن کوتاه پرورش دهند . درخت هلو باید در اراضی قابل نفوذ که زود گرم میشوند کاشته شود. انواع بیشتر آن توسط پیوند تکثیر میابد که پایه های آن را میتوان از هلو ، شلیل یا بادام تهیه نمود ، هلو دارای ارقام زیادیست که باید پیوندی مناسب و تجاری و بازار پسند برای آن انتخاب شود .

آلبالو :

آلبالو نام درخت و میوه‌ای است بومی جنوب غرب آسیا و اروپا با نام علمی Prunus cerasus . میوه آن ترش مزه و سرخ رنگ است. بلندی درخت آن ۴ تا۱۰ متر است. صد گرم آلبالو ۱۶ گرم مواد قندی،۸۵/۰ گرم پروتئین و ۶/۸ کالری دارد. بعلاوه صد گرم آن حدود ۵۰ میلی گرم کلسیم، ۲۰ میلی گرم فسفر، ۱ میلی گرم آهن، ۴۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین A ، ۱۴/۰ میلی گرم تیامین، ۱۲/۰ میلی گرم ریبوفلاوین، ۵ میلی گرم ویتامین C و نیز مقداری سدیم،منیزیم، پتاسیم، مس، روی و املاح دیگر دارد. برای آلبالو خواص زیادی ذکر کردهاند که از جمله می‌توان به ارزش آن در درمان التهاب کلیه، ناراحتیهای کبد، معده و روده و نیز بیماریهای تبدار اشاره کرد. دم آلبالو خاصیت ادرار آور داشته و از قدیم به ارزش آن توجه داشتهاند. از آلبالو برای تهیه آلبالو پلو، اشکنه آلبالو، شربت آلبالو و ترشی آلبالو و موارد دیگر استفاده می‌شود.
آلبالو از نظر گیاه شناسی بسیار به گیلاس شبیه است. آلبالو بومی نواحی بین دریای خزر و دریای سیاه است که احتمالاً بذر آن توسط پرندگان به سایر نقاط از جمله اروپا برده شده است. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می باشد.

گیاه شناسی :

آلبالو گیاهی خزان پذیر با برگهای لوزی بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند. رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است. آلبالو از نظر حجم در مقایسه با گیلاس جای کمتری را اشغال می کند.
                       
ارتفاع درختان آلبالو 4-2 متر و ساقه بعضی از ارقام بسیار قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود بهمین دلیل در چیدن میوه بعضی ارقام نیازی به نردبان نمی باشد و میتوان درخت را خم کرد و میوه آنرا چید. گل روی اسپورهای سـالهای قبل و همچنین روی شــاخه های ســال قبل هم تشکیل می شود. گلها بصورت 5-3 تایی در یک جوانه ظاهر و گلها دارای 5 گلبرگ، 5 کاسبرگ، پرچم و یک مادگی است. بر عکس گیلاس آلبالو خود بارور است و برای تلقیح نیازی به ارقام گرده افشان ندارد. گرده ‌آلبالو میتواند گل گیلاس را تلقیح کند. گل آلبالو معمولاً دیرتر از سایر میوه های هسته دار باز می شود بهمین دلیل معمولاً با خطر سرمازدگی مواجه نمی شود. میوه آلبالو دارای دم بلند که بر اساس بلندی یا کوتاهی دم تقسیم بندی می شود و معمولاً ارقام دم کوتاه مرغوب ترند.

اقلیم :

نیاز سرمایی آلبالو بین 1600-600 ساعت زیر 7 درجه سانتیگراد می باشد. تابستان های خشک و خنک برای این درخت مناسب است. مقاومت به سرما در حد سیب است. ریشه آلبالو در برابر خاک مرطوب نسبت به گیلاس دارای مقاومت بیشتری است و ریشه آلبالو سطحی و تا حداکثر عمق 5/1 متر گسترش می یابد.

ازدیاد :

آلبالو به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است. آلبالوهای معمولی بیشتر بصورت پاجوش ازدیاد میگردد. ولی ارقام جدید آلبالو از قبیل آلبالو گیسی و آلبالو مجارستان (سیکانی مجی-اردی جوبیلیوم و بوترمو) با پیوند روی پایه آلبالو تلخ(محلب) ازدیاد می یابد و پیوند شکمی(T) در آلبالو معمول می باشد.

کاشت و تربیت درختان آلبالو :

فاصله کاشت در آلبالو 5*4 و یا 5*5 است. زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد. درخت آلبالو معمولاً در خزانه دارای شاخه های جانبی است که در موقع کاشت باید این شاخه های جانبی را قطع کرد. آلبالو معمولاً سربرداری نمی شود و پس از سال دوم 6-5 شاخه در اطراف ساقه اصلی حفظ و بقیه حذف میگردد.

هرس :

هرس در آلبالوهای بارور مطرح نیست و به غیر از شاخه های شکسته شده و یا بیمار بقیه حفظ میگردد. میوه آلبالو روی شاخه های یکساله و اسپورها تشکیل میگردد. بهترین شاخکهای میوه ده روی شاخه های 3-2 ساله قرار دارد. هر چه از عمر این شاخکها میگذرد کم بارتر می شوند. عمر شاخکهای روی ساقه های افقی، بیشتر از شاخکها روی ساقه های عمودی است. پس از آنکه درخت آلبالو به حد رشد کامل و میوه دهی رسید هر ساله شاخه ها باید 20-10 سانتیمتر رشد داشته باشد تا خاصیت میوه دهی ادامه یابد.

آبیاری :

نیاز آبی آلبالو با گیلاس برابر است اگر چه مقاومت به خشکی در آلبالو بیشتر از گیلاس است. برداشت :
محصول آلبالو را باید وقتی برداشت کرد که کاملاً رسیده باشد. رنگ میوه رسیده قرمز تیره است. زمان رسیدن میوه حدود 90 روز پس از تمام گل درخت می باشد. متوسط وزن هر میوه 6-5 گرم و متوسط هر درخت 30 کیلوگرم است. برداشت معمولاً با دست انجام می شود. آلبالو مصرف تازه خوری ندارد و بیش از95% آن به مصرف تهیه آب میوه، کمپوت، مربا و شربت می رسد.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
انواع گل رز و روشهاي نگهداري و تكثير آنها

انواع گل رز و روشهاي نگهداري و تكثير آنها

گُل سُرخ ها" رُزها "
LES ROSIERS



رُزها يا گل سُرخ ها يكي از مهمترين دسته گياهان ميباشد كه انواع شناخته شده آن به بيش از ۲۰۰۰۰ گونه و واريته مختلف تخمين زده ميشود .
رُز، يا گل سُرخ ، جنسي ازخانواده گل سُرخ ها يا(Rosacea) رُزاسِه ميباشد كه بوته هايش پاكوتاه و پا بلند و رونده با ساقه هاي چوبي است و در بعضي گونه ها برگهايش غير دائمي و در برخي دائمي ميباشد .
در اقسام اصلي و اوليه بوته ها صورت بدوي خود را داشته ، بصورت كُرپه و پُر تيغ و خار ميباشد ، ولي پس از گشنگيري و بدست آوردن اقسام و جورهاي تازه كه بيشتر بوسيله پيوند روي پايه هاي اقسام وحشي درست شده ، صورت آن دگرگون شده و تا اندازه اي به ميل پرورش دهندگان تغيير صورت داده به اشكال مختلف : كُرپه ، چتري ، مجنون ( آويزان ) و بقول فرانسويان ( گل رُز گريان ) و غيره درآمده است .

اشكالي كه بيشتر مورد توجه و در باغات بوته هاي گل سُرخ را (بسته به وضعيت محل كاشت ) به آن صورت در مي آورند ۵ شكل بشرح زير ميباشد :
۱ – گل سُرخ پاكوتاه : بوته هائيست كه پيوند آنرا روي ريشه يا ساقه نزديك بخاك زده و ميگذارند از پيوند چند شاخه بيرون آيد و در اثر هَرَس همه ساله آنرا كوتاه نگهميدارند ، بطوري كه بسته به جنس آن بلندي بوته ها از ۲۰ سانتيمتر تا يك متر بلند تر نمي شود .

۲ – گل سرخ كُرپه : كه پس از پيوند نزديك خاك در اثر هَرَس نوك شاخه ها مي گذارند شاخه هاي فرعي آن زياد شود تا بوته بصورت كُرپه درآيد .

۳ – گل سرخ با ساقه بلند يا نيمه بلند : عبارت از بوته هائيست كه پيوند را روي يك ساقه صاف و لخت تسترن كوهي به بلندي يك متر تا يك متر و نيم مي زنند . پس از نمو پيوند ، ساقه نسترن بتدريج قوي شده رنگ قهوه اي بخود گرفته راست مي ايستد . باغبان ميتواند شاخه هايي كه از پيوند ميرويد را به ميل خود بهر شكل بخواهد درآورد .

۴ – گل سرخ رونده پيچنده : اين دسته از اقسام مخصوصي هستند كه شاخه هاي آنها بلند شده و بالا ميرود كه آنها را بوسيله پايه يا داربستهاي فلزي مخصوصي نگهداري كرده آرايش ميدهند .

۵ – گل سرخ مجنون : كه از پيوند اقسام رونده روي پايه بلند نسترن كوهي بدست مي آيد .

به اين طريق كه هريك از اقسام نامبرده را اگر روي ساقه اي به بلندي ۱/۵ تا ۲ متر از نسترن كوهي پيوند كنند پس از گرفتن شاخه هاي آن رو به زمين سرازير شده و بوته گل مجنون ( گل رز گريان ) بدست ميآيد .


اقسام مختلف و جورهاي حاصله از گل سرخ :
بطوري كه گفته شد از گل سرخ گونه ها و واريته هاي ( اقسام و جورها ) زيادي تا كنون شناخته شده ، ولي آنچه از بهترين گونه ها و واريته ها كه در باغات كشورهاي اروپايي مانند : فرانسه كاشته شده نگهداري ميشود تقريبا در حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ گونه و واريته است .

براي آنكه در تزئيد جورهاي گل سرخ بتوانند نژاد هر واريته را معلوم نموده و بدانند هر واريته كه تازه بدست مي آورند از جفتگيري كدام يك از واريته ها بوجود آمده ، عده بيشماري از گياه شناسان و كارشناسان مخصوص اين گل ، آنها را دسته بندي كرده اند كه مهمترين از همه آنها دسته بندي زير است كه مورد توجه بيشتري ميباشد :

۱ – گل سرخ فرانسه ( رُز دو فرانس Rosier de france)
۲ – نسترن (اكلانتيِرEglantier)
۳ – گل چاي ( رُزيِه آدور دوته Rosier aodeur de the)
۴ – گل سرخ ايران ( رُزيِه دو پِرسRosier de Perse)
۵ – گل سرخ با گلهاي متعدد( رُزيِه مولتي فلور پُلي آنتاRosier Multiflore Polyanta)
۶ – گل سرخ مينياتور( رُزيِه مينياتورRosier Miniature )
۷ – گل سرخ بَنگال ( رزيِه بنگالRosier Bengale )


رز شارل دوگل
گل رُز دو رگِه شارل دوگل(Charle de Gaulle )

اين دسته بندي از نظر نژادي گل سرخ بوده ولي نسبت به وقت گل دادن و بلندي و كوتاهي بوته يا پيچندگي آنها در تجارت دسته بندي ديگري كرده اند كه چون بيشتر مورد احتياج و توجه افرادي است كه بكاشتن و پرورش اين گل علاقه دارند ، اين دسته بندي در اينجا شرح داده ميشود .
۱ – گل سرخ هاي پاكوتاه گل درشت .
۲ – گل سرخ هاي پاكوتاه با گل كوچك .
۳ – گل سرخ هاي بوته كُرپه( رُزيِه بوئيسونRosier Buissons)
۴ – گل سرخ هاي رونده .


۱ – گل سرخ هاي پاكوتاه با گل درشت :
الف – دسته هميشه گلها ( رِمونتانت Remontants ) : شامل ۸ جور
( منظور از هميشه گلها آندسته از گل سرخهائي است كه بهار و تابستان تا اواسط پائيز متناوبآ گل مي دهند ).
ب – دسته دورگه هاي هميشه گل : شامل دو سري و رويهمرفته ۲۲ جور مختلف مانند گل سرخ " مادام البرت باربيه " با گل زيباي درشت و خوش تركيب كاملا پُرپَر ، برنگ زرد شُتُري كه مغز آن زرد آلوئي و در سالهاي نزديك به ۱۹۴۷ بدست آمده است .
ج – دسته معروف به گل چاي : شامل ۱۲ جور .
د – دسته دورَگِهِ چاي : داراي ده سِري مختلف شامل ۲۱۸ جور مانند " گل چاي " ( بتي اوپريشارد Betty uprichard ) گل درشت نيمه پُرپَر با گلبرگهاي پهن برنگ صورتي گوشتي كه ميانه آن شنجرفي و پشت گلبرگها شنجرفي مايل به نارنجي خيلي خوشبو كه در ۱۹۲۲ بدست آمده است .

ديگري گل چاي( مارگارت مك گريدي Margaret Mac Gredy):
گل زيباي پُرپَردرشت برنگ لاكي كه آخر شنجرفي ميشود باعطر مطبوع كه در ۱۹۳۷ بدست آمده .
ديگر گل چاي ( كُنتِس دو كاستيلژاKontesse de Castillja ) : با گل درشت نيمه پُرپَر به رنگ زرد طلائي ، پشت برنزي كه در سال ۱۹۲۶ بدست آمده است .

۲ – گل سُرخ هاي پاكوتاه با گل كوچك :
الف – گل سرخ بنگال و دورَگِه هاي آن شامل ۸ جور .
ب – گل سُرخ پوليانتا(Polyantha) و دورَگِه هاي آن شامل ۵۶ جور .
ج – گل سُرخ مينياتور شامل ۷ جور

براندي.
گل رُز براندي هيبريد (BRANDY )

۳ – گل سُرخ هاي كُرپِه ( بوئيسونBuisson) :شامل ۳۱ جور .
۴ – گل سُرخ هاي رونده : داراي ۲ سري و شامل ۹۲ جور .


زمين و خاك مساعد براي پرورش گل سُرخ :
براي آنكه بتوان يك باغ گل سُرخ احداث كرد يا آنكه بوته هايي را كه در باغچه يا حاشيه خا ميكارند بطور كامل نمو كرده و از همه جهت جالب توجه باشد ، بايد ديد گل سُرخ در چه نوع خاك بهتر از ساير گلها تغذيه كرده و ميتواند در آنجا تا حد طبيعي رُشد و پرورش يلقفته زيبايي طبيعي خود را نمايان سازد . بهترين زمين براي كاشتن گل سُرخ ها زميني است كه داراي خاك رُسي و شني تازه باشد .

اين قسم خاك كمي سنگين است و وقتي آنرا آب مي دهند خاك به ابزار كار ميچسبد ولي بزودي رطوبت اضافي را از خود رد كرده و در آن به آساني و خوبي ميتوان كار كرد . در چنين خاكي ريشه هاي گل سُرخ به اطراف منتشر شده وسائل تغذيه كافي براي بوته را فراهم ساخته و گلريزان فراواني مي كند . برعكس زمين هاي آهكي كه خاكش مقادير زيادي مواد آهكي مانند كاربنات دو سود داشته باشد براي كاشتن گل سرخ بهيچ وجه مناسب نيست . مقدار آهكي كه در خاك براي بوته هاي گل سرخ لازم است به نسبت مواد موجود در خاك و همينطور به نسبت نژادهاي مختلف گل بايد تفاوت داشته باشد .

چنانچه در زمين هاي رُسي و شني مقدار آهك نبايد از ۱۰ تا ۱۵ درصد و در زمين هاي شني از ۵ درصد تجاوز كند .

زمينهاي شني كه در خاكش رُس يافت نمي شود ، براي پرورش گل سرخ مناسب نيست . مگر آنكه آنرا بحد كافي با مواد پوسيده نباتي و حيواني مخلوط كنند تا هميشه خاك را تازه نگهدارد .

نكته قابل توجه آنست كه نبايد تصور شود چون خاك رُسي و شني براي تربيت گل مساعد است ميتوان بوته هاي گل سرخ را در خاك هاي رُسي نيز كاشت . بنابراين بايد دانست كه كاشتن گل سرخ در زمينهاي رُسي يا شني خالص يا آنها كه بيش از ۱۵ درصد مواد آهكي دارند زحمت بيهوده است و بوته هاي گل در چنين زمينها ، هميشه زرد و رنجور و برگهايشان زودتر از موقع ريخته در مدت كوتاهي خشكيده و از بين ميرود . مگر آنكه خاك آنها را قبلا اصلاح كرده بعد مبادرت به كاشتن گل نمايند .اكنون كه خاك مناسب براي كاشتن گل سرخ را شناختيم بايد دانست چگونه چنين زميني را بايد آماده براي گل كاري كرده ، با چه نوع مواد غذائي آنرا تقويت نمود ، تا گلهاي حاصله در آن تمام زيبايي و ظرافت خود را حفظ كرده نمايان سازد .

زمين را بايد قبلا بعمق ۶۰ تا ۸۰ سانتيمتر كاملا برگرداند و سنگهاي درشت و مواد زائد را از آن بيرون كشيده بعد براي هر صد متر مربع ۳۰۰ تا ۴۰۰ كيلوگرم كود تجزيه شده و ساخته را خوب با خاك مخلوط سازند . بهتر است اين كار در آبان ماه و چند هفته قبل از موقع كاشتن بوته ها صورت گيرد .اگر زميني را كه در اختيار دارند از زمين هاي سبك ( مانند زمين هاي شني خالص يا هر نوع خاكي كه شن آن زيادتر از ساير تركيباتش باشد ) بايد با آن ، كود سنگين كه بتواند خاك را قابل نگهداري رطوبت كند مخلوط كنند .

بهترين كود براي چنين زمين كود گاوي ساخته شده است .

زيرا كود گاوي بزمين هاي سبك قابليت حفظ و نگهداري رطوبت را داده و از نظر مواد مغذي و پوسيده آنرا غني ميسازد .

اگر زمين از نوع رثسي و شني است يعني مواد رُسي آن برتري دارد بايد براي اصلاح آن از كودهاي سبك تازه كه بتواند سنگيني خاك را اصلاح كند و آنرا قابل جذب آب نمايد ( مانند پِهِن اسب تجزيه شده و پوسيده يا كود گوسفندي نرم ) بحد كافي و زياد مدتها قبل از رسيدن موقع كاشت مخلوط كنند . بهتر است اين كار اوائل پائيز انجام گرفته و تا موقع كاشتن چند دفعه زمين را برگردانده تا خاك داراي خلل و فرج لازم براي نفوذ و جذب اب بشود . براي تكميل كودهاي سبك كه با خاكهاي رُسي و شني مخلوط ميكنند بايد از كودهاي شيميايي مخصوصآ آن دسته كه مواد پطاسي آن بيشتر است استفاده نمود . پس از آنكه بوته هاي گل را در باغ يا نقاطي كه براي اين كار تخصيص داده شده كاشتند نسبت به جنس زمين بايد آنها را هر سال (اگر خاك سبك است ) يا هردو سال يك مرتبه ( اگر خاك سنگين است ) كود بدهند و ميزان كود مورد لزوم همان ۳۰۰ كيلو گرم براي هر صد متر مربع است كه اواخر پائيز روي زمين پهن كرده بكمك شن كش و چنگال يا بيل آنرا زير خاك كنند .

مواظبت هاي ديگري كه بوته هاي گل سرخ لازم دارد بطور خلاصه عبارت است از :

الف – حذف پاجوشهائي كه از پايه بوته ها يعني از نسترنهاي كوهي بيرون ميآيد كه بايد جدآ مراقبت شود زيرا اگر پاچوشها را نبرند ، مواد مغذي را كه بايد به بوته برسد جذب و مصرف كرده بوته را ضعيف كرده يا ميخشكاند.
ب – آبياري مرتب و منظم بوته ها به تناسب فصل مخصوصآ در زمين هاي سبك و ايم گرم تابستان .
ج – چيدن ته گلها پس از ريختن گلبرگها كه بايد از نيم سانتيمتر بالاي آخرين برگ شاخه كه منتهي به گل شده قطع نمود .
د – مراقبت و جلوگيري از ابتلاء بوته ها به انواع امراض قارچي يا ميكربي و حيواني بشرحي كه در آفات گياهي گفته شده .
ه – هَرَس بوته ها كه بايد اواخر زمستان انجام شود تا در نتيجه شاخه هاي نازك و ضعيف حذف شده و شاخه هاي قوي و گلدار جانشين آنها گردد . براي آنكه بتوان بطور محسوس قوت و قدرت بوته هاي گل سرخ را زياد كرد ، بايد از كودهاي شيميايي بعنوان كود تكميلي استفاده نمود . ولي مصرف اين كودها بايد با اطلاع كامل از وضعيت خاك و زمين كه بوسيله تجزيه شيميايي روشن مي شود انجام شود .

زيرا قبل از استعمال كود شيميايي بايد دانست در خاك باغچه يا باغ گل سرخ از هريك از مواد آلي اصلي كه براي رُشد و پرورش و گلريزان گياه لازم است ( ازت – اسيد فسفوريك – پطاس – آهك ) چه ميزان بوسيله بوته ها در ضمن سال مصرف شده و اكنون بايد جاي آنها پُر شود .يك زمين متوسط بايد درهرهزارگرم خاكش يك گرم ازت – ۲۰% اسيد فسفوريك۳۰ % پطاس و يك گرم آهك داشته باشد .

بنابراين براي جبران كسري هاي ساليانه بايد از عوامل حاصلخيز كننده استفاده شود و بطور متوسط براي هر متر مربع زمين ميتوان ۶۰ گرم ازت ( نيترات دو سود ) در نظر گرفته شود و اگر زمين از حيث مواد آهكي نيز فقير باشد كافي است كه در هر ۴ سال يكمرتبه براي هر متر مربع ۳۰۰ گرم آهك به زمين داد . ولي بايد متوجه بود كه بدون وجود مقدار لازم كود حيواني در خاك به تنهايي نمي توان از استعمال و مصرف كودهاي شيميايي نتيجه قطعي و موثر بدست آورد .

كود حيواني گذشته از آنكه مواد لازم مانند : ازت و پطاس را در خاك فرهم ميسازد، وضعيت آنرا از نظر ساختمان فيزيكي نيز اصلاح مينمايد . زيرا بوسيله كود حيواني است كه اگر خاك سنگين يا خيلي سبك باشد ميتواند آنرا تغيير داده و براي پرورش گياه مساعد سازد .



طرق مختلف زياد كردن گل سُرخ :
براي زيادكردن اقسام بوته هاي گل سرخ راههاي متعددي وجود دارد كه هريك از آنها به نسبت خواصي را كه دارد ميتواند مورد استفاده علاقمندان واقع گردد :

۱ – كاشتن دانه هاي گل سُرخ :

دو موقع از كاشتن دانه هاي گل سُرخ براي زياد كردن آن ميتوان استفاده كرد . يكي براي بدست آوردن جورهاي تازه و ديگري كاشتن دانه هاي نسترن براي تهيه پايه هاي جوان و سالم قابل پيوند .

الف – براي بدست آوردن جورهاي تازه اي از گل سُرخ :
بايد ميوه هائي را كه به اين منظور روي بوته ها باقي گذارده اند (اين ميوه ها حاصل گلهائيست كه با قسم يا جور ديگري كشنگيري شده يا بواسطه و جود اقسام و جورهاي متنوع زياد دراطراف آن فكر مي كنند بطور طبيعي عمل كشنگيري روي آنها انجام شده ) اواسط پائيز موقعي كه كاملا رسيده باشد ، قبل از شروع سرما و يخبندان بچينند ، نشانه رسيدن ميوه گل سرخ موقعي است كه ميوه ها رنگ انداخته و نارنجي رنگ مي شوند .

ولي بايد دانست در بعضي از اقسام گل سرخ مخصوصا دورگه هاي چاي ميوه ها بزحمت رنگ مي اندازند و بطور كلي موقع رسيدن ميوه ها بسته به نژاد – منطقه و محل كاشت فرق مي كند .

ميوه هاي رسيده را بايد همان موقع چيدن ، اواسط مهر يا آبان بكارند ( زيرا تخم ميوه هاي اين گل پس از چيدن خيلي زود قوه ناميه خود را از دست مي دهد ) اگر تخمها كاملا نرسيده و هواي آن منطقه سرد شده ، براي آنكه قوه ناميه آن كامل شود ، تخمها را لاي خاك اره يا ماسه نرم كمي مرطوب طبقه طبقه مي چينند تا وقتي كه برسد .

معمولا اوائل آذرماه ميتوان اين دانه ها را بيرون كاشت ، موقع كاشتن ميوه ها را با چاقوي پيوند زني چهار قسمت كرده دانه ها را خارج ميسازند و براي آنكه بدانند دانه هائي كه ميكارند از چه قسمي است تا پس از سبز شدن و گل كردن معلوم شود بين آنها جورهاي جديدي بوجود آمده ، بايد دانه هاي هر قسم را در خزانه مخصوصي جداگانه كاشته و بوسيله برچسبي جور يا قسم آنرا مشخص كنند .

خزانه اي كه در آن دانه ها را ميكارند ، اگر در گلخانه باشد مناسب تر است . در غير اين صورت بايد از تغارهاي مخصوص بذركاري استفاده كرد .خزانه يا تغار را با خاكي كه تجزيه شده قبلا تهيه كرده اند پُر كرده روي آنرا صاف نموده ، دانه ها را به رديف مرتب روي خاك مي چينند، بعضي ها براي اينكه خاك خزانه تقويت شده و كمك موثري به سبز شدن تخمها كند ، با خاك هر خزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گوگرد و مقداري سولفات دوفر سفيد و كمي از كودهاي شيميايي داخل مي كنند .

آماتورها براي احتياط و پيش گيري از بروز آفات حيواني و قارچي ، خاك خزانه را دو ماه قبل از موقع كاشتن با محلول( فورمول Formol ) ضد عفوني كرده يا همان موقع كاشتن باتزريق سولفور دو كاربون اين كار را انجام مي دهند تا پس از آنكه بوته ها سبز شدند دچار آفات مذكور نشوند . پس از آنكه دانه ها را روي خاك مرتب چيدند ، آهسته با كف دست آنها را فشاربايد داد تا دانه خوب به خاك بچسبد و روي آنرا با قشري بضخامت ۱ تا ۱/۵ سانتيمتر شن پوشانده ، خزانه را آبياري مي كنند .تخمها بسته به اقسام مختلف آن از ۳۰ الي ۹۰ روز بعد از كاشتن سبز ميشوند . پس از سبز شدن بايد آب دادن را كمتر كنند تا ريشه بوته ها كه خيلي ظريف است نپوسد ، تا موقعي كه هوا سرد و يخبندان است ، اين بوته ها را بايد در گلخانه يا در زير شاسي نگهداري كرد . پس از مساعد شدن هوا آنها را بيرون آورده در خزانه ديگر با فواصل بيشتري نشاء كرده يا آنكه جداگانه ميكارند .

بوته هاي نو را بايد هر هفته يا ۱۵ روز يك مرتبه بازديد كرد تا اگر آثاري از " شته سبز " يا " پارازيت " هاي ديگر روي آنها مشاهده شود بوسيله محلول سولفات دو نيكوتين و يا سموم ديگر با آنها مبارزه كنند تا از ضعيف شدن بوته ها جلوگيري شده زودتر رشد نمايند .

پس از اينكه بوته ها قوي شدند سال دوم آنها را يا در كَرت مخصوصي با فاصله ۵۰ سانتيمتر كاشته يا در گلدانهاي بزرگتري ميگذارند تا شروع بگل دادن كند .



ب – كاشتن دانه هاي نسترن براي پايه :
از اواسط شهريورماه كه ميوه هاي نسترن قرمز ميشود بايد آنها را چيده بعد همه آنها را در لاوك چوبي ياتغاري ريخته آهسته با دسته هاون چوبي يا گوشت كوب له كنند تا دانه ها از گوشت ميوه جدا شود .

سپس آنها را چند دفعه با آب فراوان شسته دانه هاي ريز و پوك را كه روي آب ميايستد جدا كنند تا دانه سالم و درشت و پاك بدست آيد.

چون موقع كاشتن اين دانه ها ، بسته به وضعيت منطقه يكي از ماههاي مهر، آبان و آذر يا اواخر اسفند ميباشد ، براي آنكه قواي ناميه خود را از دست ندهند بايد فورا دانه ها را خوب خشك كرده لاي طبقات شن يا نرمه زغال چوب بچينند .

موقع مناسب دانه ها را در كرت هاي وسيعي كه خاك كرتها را بايد قبلا حاضر كرده و به اندازه كافي عميق باشد ، به رديف بفواصل ۲۰ سانتيمتر و عمق يك سانتيمتر ميكارند .

اگر دانه ها را پائيز كاشته اند براي جلوگيري از نفوذ سرما و يخ زدن ، بهتر است روي كرتها را با قشري از پهن اسب پوشاند .

دانه ها بهار سبز ميشوند و پائيز بعد آنها را بيرون آورده در كرتهاي ديگري بفواصل ۳۰ سانتيمتر ميكارند . تا قبل از رشد كامل بوته ها كه قابل پيوند كردن بشوند بايد مواظبت كرد امراضو آفاتي از قبيل " زنگ – آردك ( سفيدك) – شته سبزو قرمز " و غيره به آنها سرايت نكند.

براي پيشگيري بهتراست چندمرتبه بوته ها را با محلول "سولفورون" ( گوگرد محلول در آب ) يا محلول يك درهزار "پرمنگنات دو پطاس " يا محلول " بوردله "( كات كبود و آب صابون ) سمپاشي كنند . اين بوته ها را سال دوم يا سوم باشكالي كه ميل دارند ميتوان پيوند كرد.

۲ – قلمه زدن :
براي آنكه بتوان در مدت كوتاهتري بوته هاي سالم و قوي براي پايه بدست آوزد يا در نبودن پايه براي پيوند يكي از اقسام گل سرخ را زياد كرد ، قلمه زدن را انتخاب كرده اند .
قلمه بعضي از نژادها و اقسام گل سرخ با كمال سهولت نتيجه مي دهد و در مدت كوتاهي ريشه ميدهد و با اين وسيله ميتوان تعدادي از يك قسم يا جور بدست آورد .

بين جنسها و اقسام مختلف گل سرخ آنها كه براي قلمه زدن مناسبند بشرح زيرمي باشند:
۱ – گل سرخ هاي بنگال ( Rosier du Bengale ).
۲ – گل سرخ هاي جزيره بوربون(Rosier de lile Boorbon ).
۳ – گل سرخ هاي منگوله و دو رگه هاي آن
۴ – گل سرخ هاي چاي( Rosier adeur de the ) و چند جور از دو رگه هاي آن.
۵–انواع گل سرخهاي پوليانتا(RosierPolyantha Moltiflore).
۶ – گل سرخ هاي پُر گل ويشور(Wichuriana Multiflore ) .


بوته اي كه از قلمه گل سرخ حاصل ميشود چون همه قسمتهايش از يك قسم يا جور است يك خاصيت دارد و آن اينست كه مانند پيوندهاي روي نسترن باغبان مجبورنيست دائمآ مواظب گرفتن و حذف پاجوشهائي كه از ريشه ميرويد باشد تا بوته ها راضعيف و خراب نسازد.

ولي از طرفي تعداد بوته اي را كه بوسيله قلمه مي توان از يك بوته بدست آورد چند برابر كمتر از آنست كه بوسيله پيوند ممكن است حاصل نمود . زيرا از هر چشمه ساقه يك پيوند ميتوان گرفت ، در صورتيكه ساقه اي را كه براي قلمه انتخاب ميكنند بايد دست كم چند چشمه داشته باشد ، باضافه غالبآ ريشه اقسامي كه آنرا بوسيله قلمه زياد كرده اند دوام زيادي نداشته و بالاخره بيشتر از جورهاي گل سرخ را بوسيله قلمه نمي توان زياد كرد. بهترين زمان براي قلمه زدن گل سرخ اواخرتابستان (شهريورماه) است . در اين ماه شاخه هائيرا كه مغزش چوبي شده با قيچي باغباني چيده بقطعات ۱۰ تا ۱۵ سانتيمتري تقسيم ميكنند، بطوريكه ابتداء و انتهاي هر شاخه يك چشمه داشته باشد .

بعد برگهاي شاخه را بقسمي با قيچي مي چينند كه يك تا دو سانتيمتر از دم برگها بساقه بماند ، قلمه ها را در گلدان يا تغار و يا جعبه مخصوص قلمه كه از چهارپنجم شن نرم شسته و يك پنجم خاك تازه باغچه و خاك برگ پُر شده بفواصل ۲ تا ۳ سانتيمتر پهلوي هم فرو كرده و اگر هوا متغير و نامساعد باشد روي آنها را حباب شيشه اي مي گذارند و يا نايلون مي كشند .

مدتهاست كه هورمونهائي براي تسريع در ريشه كردن قلمه ها ساخته شده كه ممكن است قبل از آنكه قلمه ها را در خاك فرو كنند ، باندازه دو سانتيمتر از ساقه ها را يكي دو روز در محلولي از آن هورمون گذارده بعد در خاك فرو كنند تا زودتر ريشه كرده به نتيجع برسد . زمستان بايد قلمه ها را زير شاسي يا نقاط كم آفتاب گلخانه گذاشت. بهار سال بعد كه قلمه ها ريشه كرده و از هركدام شاخه هاي تازه بيرون آمد ، آنها را به آهستگي بطوري كه نرمه ريشه ها صدمه نبيند از خاك بيرون آورده در محل مخصوص بآن ميكارند .


رز ويرژو

گل رُز دو رگه ويرژو(virgo )

۳ – خواباندن شاخه :
زمانيكه فصل قلمه زدن نباشد براي زياد كردن بوته هاي قسم خاصي از گل سرخ به طريق خواباندن شاخه متوسل ميشوند .
خواباندن شاخه در اقسام و جورهاي پا بلند كه براي قلمه زدن هم مناسب است و بيشتر در اقسام رونده عملي مي باشد .
اوائل بهار شاخه هايي را كه به اندازه كافي بلند و قابل خم شدنست قسمتي از آنرا از نزديك زمين خم كرده در گلدان يا زمين پاي بوته زير خاك مي كنند . پائيز يا بهار سال بعد كه شاخه هاي خوابانده شده ريشه كرده است آنها را از بوته اصلي جدا كرده و موقع مقتضي با كمال احتياط بيرون آورده در نقطه ديگر ميكارند .

۴ – پيوند :

براي ازدياد اقسام گل سرخ ، دو نوع پيوند معمول و مورد عمل است .
۱ – پيوند شكمي : كه در بهار تا اوائل تابستان و ماه اول پائيز كه شيره نباتي در جريان بوده و شاخه ها خوب پوست ميدهند ميزنند .
۲ – پيوند روي ريشه كه زمستان در گلخانه مي زنند : قبل از توضيح هريك از اقسام پيوند بايد پايه هاي مناسب براي پيوند را شناخت تا زحمتي كه ميكشند بي نتيجه نماند . مناسب ترين اقسام را براي پايه بايد انتخاب كرد كه در زير شرح داده ميشود .

پايه براي گل سرخ هاي پا كوتاه :
از معمول ترين و بهترين اقسام گل سرخ براي پايه بايد نسترن معمولي كوهي ( رُزا كانينا Rosa Canina ) را نام برد كه بواسطه دوام زياد در مقابل آفات و امراض و سختي شاخه هايش با آنكه تيغهايش موقع پيوند خيلي بدست آسيب مي رساند بهترين قسم براي پايه تشخيص داده شده و امروزه بين همه پرورش دهندگان و باغبانان معمول است .

اقسام ديگري از گلهاي وحشي مانند ( رُزا لاگسا Rosa Laxa) كه اصل آن از سيبري است و گل سرخ ( پوليانتاRosa Polyantha) در موارديكه نسترن كوهي نباشد قابل استفاده است .



پايه براي گل سرخ هاي پا بلند و مجنون ( گريان ):

چون شاخه هاي نسترن وحشي خيلي بلند و قوي است براي اينكار هم خوب ميتوان از آن استفاده كرد .

يكي از شاخه هاي قوي بوته را ميگذارند باندازه اي كه ميل دارند بلند شود و بقيه را حذف ميكنند ، آنوقت نوك آنرا پيوند مي كنند .

بنابراآنچه گفته شد بهتر و مناسب تر از همه اقسام گل سرخ براي پايه همان نسترن كوهي است كه به آساني ميتوان از ييلاقات بدست آورده يا بذر آنرا چنانچه شرح داده شد بكارند .


پيوند شكافي يا شكمي : پيوند شكافي يا شكمي را دو موقع و بدو شكل مي زنند .
الف - پيوند شكافي با جوانه بيدار .
ب – پيوند شكمي با جوانه خواب .
فصل پيوند با جوانه بيدار از اول خرداد تا اواخر تيرماه است كه جريان شيره نباتي باز كردن پوست را از روي چوب آسان ساخته و پس ازگرفتن پيوند وقت كافي براي نمو شاخه و رسيدن مغز چوبي آن هست.

موقع پيوند شكمي با جوانه خواب از اوائل شهريور تا اواخر مهرماه است كه ديگر فصل براي بيدار شدن جوانه و نمو آن مقتضي نمي باشد . پيوند پس از گرفتن تا بهار بحالت خواب باقي مانده ، اوائل فروردين ماه شروع به سبز شدن و نمو مي كند .

پيوند پائيزه اگر در زمستان از يخ زدن حفظ شود ( براي اينكه پيوندك در زمستان يخ نزند با شروع سرما روي آنرا با قشري از پارافين منجمد مي پوشانند ) چون در آغاز بهار شروع به نمو ميكند شاخه هاي آن قوي تر بوده و زمان كافي براي رسيدن مغز شاخه ها دارد .

طريقه عمل براي پيوند شكمي خيلي آسان و عبارت از برداشتن پيوندك بوسيله چاقوي پيوند زني از روي شاخه مورد نظر و جا دادن آن در شكافي كه بشكل ( T ) روي پايه ، داده شده و بستن روي شكاف با پوست برآمده از پايه و بسيتن آن با ريسمان نرم ميباشد .

پيوندك را بهتر است از شاخه اي كه گل يا غنچه دارد بگيرند .

براي اينكار بايد چنين شاخه اي را كه شاداب و صاف است از بوته مورد نظر قطع كرده ، قسمت سرشاخه كه مغزش نرم است و انتهايش را كه جوانه هاي آن بد و نا مناسب ميباشد بريده از قسمت ميانه كه داراي جوانه هاي برجسته و قوي است براي گرفتن پيوندك استفاده كنند .

بوسيله چاقوي پيوند زني از ۱۵ ميليمتر زير جوانه پوست را بسمت بالا بطوري ميبرند كه كمي از قشر چوبي مغز ساقه زير جوانه باقي بماند ، بُرِش را تا ۱۵ ميليمتري بالاي جوانه برده ، آنجا پوست را از روي ساقه برميدارند ، پيوندك بشكل بيضي نوك تيزي در مي آيد .

برگ پيوندك را بايد بطوري قبلا چيده باشند كه يك تا دو سانتيمتر از دُم برگ به پيوندك باقي بماند . حالا اين پيوندك را كه عبارت از پوست شاخه جوانه دار و نيمي از دمبرگ است از سر شكافي كه روي شاخه پايه داده اند آهسته زير پوست داخل كرده بسمت پائين ميلغزانند تا تمام پيوندك زير شكاف جا گرفته فقط از بين دولبه شكاف عمودي جوانه و دمبرگ بيرون بماند .

بلافاصله دور شاخه پايه را از بالاي شكاف با نخهاي پشمي يا نوار لاستيكي يا نوار چسب رو به پائين بطوري مي بندند كه تمام شكاف پوشيده شده و هوا زير پوست داخل نشود و فقط همان جوانه و دمبرگ از بين نخها بيرون بماند . براي اينكه شكاف بهتر مسدود شود ميتوان روي آنرا با چسب مخصوص پيوند پوشاند . پانزده روز بعد اگر دمبرگ سياه شده و به پيوندك چسبيده رنگ پيوندك هم تغيير كرده رو به سياهي ميرود معلوم ميشود پيوند نگرفته و خراب شده ، ولي اگر با كمترين تماس انگشت دمبرگ به آساني از پيوندك جدا شده بزمين افتد و پيوندك هم سبز و شاداب است نشانه گرفتن پيوند ميباشد .سه تا چهار هفته پس از پيوند زدن كه جوانه شروع بنمو مي كند بايد نخ را باز كرد تا نمو شاخه سبب فرورفتن نخها به پوست پايه نگردد.

پيوندي كه مي زنند اگر با جوانه بيدار است پس از پيوند شاخه را از يك سانتيمتر بالاي شكاف قطع كرده جاي بُرش را با چسب پيوند ميپوشانند . ولي اگر پيوند پائيزه و با جوانه خوابست فقط كمي از انتهاي شاخه را بريده بقيه آنرا ميگذارند بهار كه پيوند بيدار شده و ميخواهد سبز شود ميبرند .



پيوند روي ريشه :
عمل پيوند روي ريشه بيشتر براي ايجاد و ازدياد اقسام گل سرخ هاي پاكوتاه بكار مي رود . موقع و فصل مناسب اين پيوند پائيز يا اواخر زمستان است كه بايد در گلخانه انجام شود .

بهترين پايه براي اينكار ريشه هاي جوان نسترن هاي كوهي است كه يا بوسيله كاشتن بذر ، يا جمع آوري از كوهستانها تهيه شده و قبلا آنها را در گلدان يا خزانه كاشته باشند .

پيوندك را از شاخه هائي مي گيرند كه اواخر شهريور تا اواسط مهرماه آنها را از بوته بريده دو سر شاخه را با قيچي زده برگهايش را مطابق دستوري كه براي پيوندك شكمي داده شده چيده و بعد آنها را در جعبه هائي مملو از شن پهلوي هم چيده روي آنها را نيز با قشر نازكي از شن پوشانده و كمي پهن هم روي آن ريخته باشند .

ماه آبان يا اسفند ساقه هاي نسترن وحشي را كه براي پايه حاضر كرده اند ، باندازه ۱۰ سانتيمتر از روي ريشه بطور مورب با چاقوي تيز مي برند ، سپس از شاخه هائي كه لاي شن گذاشته اند هريك را كه با قطر پايه مطابق باشد بيرون آورده قطعه اي از آنرا كه داراي چهار چشمه باشد نيز بطور مورب مي برند ، بطوري كه دو برش را وقتي روي هم قرار دادند كاملا با يكديگر مطابق باشد و بين آنها درز و شكافي نماند ، پس ازآنكه پيوندك را روي پايه قرار دادند با چهار لا نخ پشمي اين دو را بهم بسته اطراف آنرا با چسب پيوند خوب مي پوشانند .

ريشه هايي كه باين ترتيب پيوند شده اگر در گلدان است گلدانها را مرتب روي سطح گلخانه مي چينند ، جاي گلدانها بايد ۱۰ درجه سانتيگراد حرارت داشته باشد .از اوائل سال پيوندها شروع بنمو كرده جوانه ها رشد مينمايند ولي تا مدتي كه محل پيوند خوب بهم جوش بخورد نبايد آنها را درمعرض تابش مستقيم آفتاب قرار داد ، تا كم كم به هواي خارج عادت كرده و پائيز بعد كه از خطر جست آنها را در هر جا كايل باشند بكارند .سال بعد بايد بوته هاي پيوند شده را كاملا مراقبت كرده آنها را مرتبآ آب داده ضمنآ از ابتلاء بوته ها به آفات و امراض نباتي پيش گيري كرد.


منبع
 
آخرین ویرایش:

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
گیاهان مورد استفاده در دیوارهای سبز(پرچیــن)

گیاهان مورد استفاده در دیوارهای سبز(پرچیــن)


Actinidia
کیوی(درختجه ای بالا رونده-استفاده زینتی دارد و از میوه آن نیز استفاده می گردد)


Trifoliata
شبدر


Aristolochia
چپقک خزری-رودباری-زاگرسی


Compsis
پیچ اناری(بومی شمال آمریکاو ژاپن و چین)


Celastrus
شمشاد


Clematis
گیاهی چوبی و بالا رونده(شش گونه دارد:سرخ – بنفش – لاجوردی و...)


Cotoneaster
شیرخشت 16 گونه درختچه ای دارد(مازندرانی-فیروزکوهی-تاجیک-کرمانی-برگ ساده-لرستانی-زاگرسی-سیاه-سکه ای-خراسانی-مومی-هرمزی-ترکمنی و ...)


Fortuynia
شب بو(در مناطق بیابانی هم می روید)


Hedra
پاپیتال
گونه ها و فرم های اصلاح شده زیادی از آن نیز امروزه در پارکها-حیاط منازل و باغ های گیاه شناسی کاشته شده است(ساقه رونده دارد و بسیار بردبار و سایه پسند است)


Homulus
رازک
یک گونه علفی بالا رونده دا رد که درشمال ایران و جنگل های ارسباران می روید.


Lonicera
پیچ امین الدوله
(پلاخور-شونگ-شن)گل های زیبا و معطر دارد.


Parthenocissus
موچسب
درختچه ای بالا رونده و همیشه سبز


Vitisberlandieri
انگور- مو – تاک
درختچه ای بالا رونده و میوه دار(گونه ای به نام V.Sylvestris دارد)


Polygonum auberti
بند واش – علف هفت بند
35 گونه علفی یا بوته ای یکساله یا چند ساله


Pyracantha
شیر خشتی
در ایران یک گونه گیاه درختچه ای خودرو دارد.گیاهی است زینتی.


Wisteria
گلیسین


 
آخرین ویرایش:

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
درختان سایه انداز و پوشاننده:
عرعر- بید مجنون- چاودار- داغداغان- پائولونیا- شاه بلوط هندی – توت امریکایی-
درخت لاله – ابریشم - افرا سیاه - نارون.




گیاهان میوه وحشی (زینتی) برای پارک ها:
گلابی – آلو - آلوچه – سیب - پسته – مو - فندق – گوجه – زیتون – انجیر – گیلاس – انار – ازگیل - آلبالو تلخ - زالزالک - شیر خشت.



درختان بادشکن
توت آمریکایی - سرونقره ای – سرو خمره ای - اقاقیا - زالزالک – نمدار –
سدروس - گردو




گیاهانی که در زمستان جلوه دارند
بید مرجانی - بید فری - فندق - گیلاس – سوزنی برگان مانند سرو کوهی رونده -
سروسیمین - انواع کاج ها و سروها- پهن برگان همیشه سبزه ماگنولیا تابستانه و آکاسیا -
گل یخ – یاسمن زمستانی.
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
گیاهان مناسب برای پرچین:

گیاهان مناسب برای پرچین:

گیاهان مناسب برای پرچین:

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=Tahoma, Arial, Verdana, Calibri, Geneva, sans-serif]
[/FONT]
[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif][/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]1- اسپیره سفید یا گل عروس[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]2- اسپیره پُرپر[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]3- اسپیره سرخ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]4- اسپیره رعنا[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]5- اسپیره سرخ ابلق[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]6- برگ نو برگ درشت[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]7- برگ نو معمولی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]8- برگ نو ابلق طلایی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]9- شمشاد رسمی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]10- شمشاد ابلق سفید[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]11- شمشاد ابلق زرد[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]12- شمشاد نعنایی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]13- شمشاد اناری[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]14- سرو تبری (نوش)[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]15- سرو خمره ای[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]16- تمشک[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]17- زرشک برگ قرمز[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]18- پیرو کانتا[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]19- دوتزیا[/FONT]





 
استفاده از گیاهان معطر در فضای سبز

استفاده از گیاهان معطر در فضای سبز

[FONT=&quot]عطر گیاهان در فضای سبز[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot][/FONT]​
[FONT=&quot]یکی از موارد کاربرد گیاهان در طراحی، بهره‌گیری از رایحه گل‌ها یا شاخ و برگ گیاهان معطر برای استفاده بیشتر شهروندان و توجه بیشتر آنها به فضای سبز است[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]بسیاری از گیاهان به دلیل زیبایی که در فرم رنگ شاخ و برگ در فصول مختلف، شکل و رنگ گل‌ها، تنه آنها وجود دارد و نیز به دلیل تولید اکسیژن، کاهش آلودگی، تعدیل دما،‌ تعدیل رطوبت،‌ جذب صدا و جز اینها در محدوده فضای سبز شهرها توسط کارشناسان محیط‌زیست کاشته می‌شوند[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]یکی از موارد کاربرد گیاهان در طراحی، بهره‌گیری از رایحه گل‌ها یا شاخ و برگ گیاهان معطر برای استفاده بیشتر شهروندان و توجه بیشتر آنها به فضای سبز است. انسان‌ها می‌توانند از تمامی عناصر موجود در پارک‌ها مثل مناظر زیبا،‌ صدای آب، پرندگان و حرکت باد بین شاخ و برگ درختان و عطر دل‌انگیز گیاهان معطر استفاده کنند[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]در این میان تنها مشاهده مناظر زیبا به تنهایی تاثیر مثبتی در روحیه فرد می‌گذارد. اما انسانی که از نعمت بینایی محروم است تنها به وسیله حس شنوایی آوای خوش پرندگان، صدای آب و نظایر اینها و بوییدن عطر گیاهان می‌تواند از طبیعت اطراف لذت ببرد. به علاوه وجود این عوامل برای انسان‌های سالم نیز مکمل تاثیرات حاصل از حس بینایی محسوب می‌شود[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]بنابراین تقویت این دو عامل در طراحی پارک‌ها ضروری است. در این نوشتار تعدادی از گل‌ها و درختچه‌های معطر که برای کاشت در پارک‌ها مناسب‌اند، معرفی شده‌اند[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]گیاهان معطر[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]گیاهان معطر گیاهانی هستند که برگ، شاخه، گل یا میوه آنها دارای اسانس معطر است. این اسانس متشکل از موادی روغنی است که گیاه برای جلوگیری از تبخیر آب درون خود می‌سازد. این مواد سنگین و معطرند و در گل‌ها، برگ‌ها و ساقه‌ها ذخیره می‌شوند[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]عطر گل‌های این گیاهان خود به خود در فضا پراکنده می‌شود و علاوه بر تاثیر روانی مثبت بر انسان‌ها، به جلب پرندگان و حشرات و در نتیجه پراکنش دانه گرده کمک می‌کند و نیز عطر برگ‌های بعضی از این گیاهان مثل «سرو نقره‌ای» و [/FONT][FONT=&quot]«[/FONT][FONT=&quot]سدروس» بعد از هرس پخش می‌شود. عطر نمونه دیگری از این گیاهان در اثر لگد کردن یا چیدن و فشردن برگ‌ها نیز عطر آنها احساس می‌شود[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]کاربرد گیاهان معطر اینهایند[/FONT][FONT=&quot]:
[/FONT][FONT=&quot]کاشت گیاهان معطر در محل تردد عابران بسیار مفید است، زیرا کاشت این گیاهان تنها به دلیل ظاهر زیبای‌شان نیست،‌ بلکه عطر آنهاست که برای انسان‌ها آرامش همراه با شادی و مسرت به وجود می‌آورد. با کاشت این گیاهان در بزرگراه‌ها و میدان‌ها تنها یکی از جنبه‌های طراحی که استفاده از زیبایی گیاهان است در نظر گرفت می‌شود و انسان‌ها از حضور در این فضا احساس آرامش می کنند. بنابراین پارک‌های شهری و جنگلی برای استراحت و پیاده‌روی و نیز برای کاشت این گیاهان نیز مناسب‌اند. گیاهان معطر را می‌توان در پارک‌ها و اطراف بناهایی که از آنها بوی نامطبوع استشمام می شود مانند اطراف قفس حیوانات در پارک‌ها کاشت[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]از گیاهان معطر همچنین می‌توان در باغچه‌های کنار پنجره‌ها یا درون گلدان در تراس ساختمان‌های مسکونی، بیمارستان‌ها و رستوران‌ها استفاده کرد. زیرا عطر آنها در شب قوی‌تر است و به درون ساختمان راه پیدا می‌کند[/FONT][FONT=&quot].
[/FONT][FONT=&quot]تقسیم‌بندی گیاهان معطر[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]گیاهان معطر را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد[/FONT][FONT=&quot]:
[/FONT][FONT=&quot]الف - گیاهان با برگ‌های معطر شامل درختان، درختچه‌ها و گیاهان علفی و پوششی[/FONT][FONT=&quot].
[/FONT][FONT=&quot]ب - گیاهان با گل‌های معطر که خود به چهار گروه تقسیم می‌شوند، که اینهایند: درختان، درختچه‌ها،‌ گل‌های فصلی و گل‌های پیازی[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]گیاهان با برگ‌های معطر[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]این گروه شامل گیاهان همیشه سبز یا خزان‌کننده است که برگ‌های معطر دارند[/FONT][FONT=&quot]. [/FONT][FONT=&quot]برگ‌های تعدادی از آنها بعد از فشردن یا هرس درختچه اسانس معطر ترشح می‌کنند و رایحه اسانس تعدادی از آنها بدون فشردن برگ، به خصوص بعد از آبیاری در فضا می‌پیچد. این گیاهان اینهایند[/FONT][FONT=&quot]:
[/FONT][FONT=&quot]برگ بو، مورد، سنتولینا، سوزنی برگان مانند سروها (سرو سیمین و سرو شیراز[/FONT][FONT=&quot])[/FONT][FONT=&quot]، سدر هیمالیا، اسطوخودوس، گل شراب، آویشن، رزماری و بومادران[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]گیاهان با گل‌های معطر[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]این گروه شامل گیاهانی است که در فصل مشخصی از سال گل‌های معطر تولید می‌کنند و عطر آنها در فضای پارک می‌پیچد. این گروه شامل درختان، درختچه‌ها، گل‌های فصلی و گل‌های پیازی است و اینهایند[/FONT][FONT=&quot]:
[/FONT][FONT=&quot]طاووسی، گاردنیا، تاتوره، یاسمن، پیچ آبجویی، میخک هندی،‌ نرگس درختی، گل یخ، رز، دافنه، گل شراب، محبوبه شب و پیچ امین‌الدوله[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]گل‌های فصلی معطر[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]این گیاهان نشانه‌های پاییزه یا بهاره‌ای هستند که گل‌های معطر دارند و اکثرا به صورت یک ساله پرورش می‌یابند و در مدت یک تا دو ماه از سال گل دارند و شامل اینهایند[/FONT][FONT=&quot]:
[/FONT][FONT=&quot]شب بو مجلسی، شب بو زعفرانی، آلیسوم، گل عنکبوتی، تنباکوی زینتی، مغربی، میخک بوقلمون (ریشو)، قرنفل و شاه‌پسند[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]گل‌های پیازی معطر نیز اینهایند[/FONT][FONT=&quot]:
[/FONT][FONT=&quot]فریزیا، نرگس شیراز، کلاغک، مریم، سنبل و سوسن[/FONT][FONT=&quot]. [/FONT]​
[FONT=&quot] [/FONT]​
 

Similar threads

بالا