گیاهان داروئی مطرح شده در مسابقه کی این گیاه داروئی رو میشناسه
- شروع کننده موضوع seyyedalizeinali
- تاریخ شروع
خواص گل زوفا
زوفا درختچه ای است با ساقه های منشعب كه ارتفاع آن تا 60 سانتیمتر می رسد این گیاه بحالت خودرو در نواحی جنوب اروپا، ایران ، هند ،تركیه و شوروی می روید ...
نحوه استفاده : در جوشانده های سرما خوردگی استفاده میشود و خواص دیگری هم دارد که در زیر به آن اشاره خواهد شد
خواص : گیاه زوفا Hyssop
نام علمی Hyssopus Officinalis
گیاه شناسی
زوفا درختچه ای است با ساقه های منشعب كه ارتفاع آن تا 60 سانتیمتر می رسد این گیاه بحالت خودرو در نواحی جنوب اروپا، ایران ، هند ،تركیه و شوروی می روید . برگهای آن كوچك، خط در ، نوك تیز و سبزرنگ است كه بسیار معطر می باشد .گلهای آن آبی و گاهی سفید اند كه در انتهای ساقه ظاهر می شود.
خواص داروئی:
زوفا از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است
1)سرفه و ناراحتی های ریوی را برطرف می كند.
2)نرم كننده سینه است
3)خلط آور است
4)معده را تقویت می كند
5)نفخ شكم را برطرف می كند
6)ادرار آور است
7)داروی مفیدی برای مداوای آسم است
8)اشتها را زیاد می كند
9)برای رفع كم خونی مفید است
10)افسردگی را برطرف می كند
11)برای درمان صرع مفید است
12)برای التیام زخم برگهای زوفا را له كرده و روی زخم بگذارید
13)برای درمان تب خال مفید است و كسانیكه تب خال می زنند باید از دم كرده زوفا استفاده كنند.
14)درد شكستگی را می توان با كمپرس زوفا آرام كرد.
منبع : کتب طب سنتی
زوفا درختچه ای است با ساقه های منشعب كه ارتفاع آن تا 60 سانتیمتر می رسد این گیاه بحالت خودرو در نواحی جنوب اروپا، ایران ، هند ،تركیه و شوروی می روید ...
نحوه استفاده : در جوشانده های سرما خوردگی استفاده میشود و خواص دیگری هم دارد که در زیر به آن اشاره خواهد شد
خواص : گیاه زوفا Hyssop
نام علمی Hyssopus Officinalis
گیاه شناسی
زوفا درختچه ای است با ساقه های منشعب كه ارتفاع آن تا 60 سانتیمتر می رسد این گیاه بحالت خودرو در نواحی جنوب اروپا، ایران ، هند ،تركیه و شوروی می روید . برگهای آن كوچك، خط در ، نوك تیز و سبزرنگ است كه بسیار معطر می باشد .گلهای آن آبی و گاهی سفید اند كه در انتهای ساقه ظاهر می شود.
خواص داروئی:
زوفا از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است
1)سرفه و ناراحتی های ریوی را برطرف می كند.
2)نرم كننده سینه است
3)خلط آور است
4)معده را تقویت می كند
5)نفخ شكم را برطرف می كند
6)ادرار آور است
7)داروی مفیدی برای مداوای آسم است
8)اشتها را زیاد می كند
9)برای رفع كم خونی مفید است
10)افسردگی را برطرف می كند
11)برای درمان صرع مفید است
12)برای التیام زخم برگهای زوفا را له كرده و روی زخم بگذارید
13)برای درمان تب خال مفید است و كسانیكه تب خال می زنند باید از دم كرده زوفا استفاده كنند.
14)درد شكستگی را می توان با كمپرس زوفا آرام كرد.
منبع : کتب طب سنتی
| سیاهدانه | |
|---|---|
| [URL="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Nigella_sativa_-_K%C3%B6hler%E2%80%93s_Medizinal-Pflanzen-227.jpg/240px-Nigella_sativa_-_K%C3%B6hler%E2%80%93s_Medizinal-Pflanzen-227.jpg"]http://upload.wikimedia.org/wikipedi...lanzen-227.jpg[/URL] | |
| سیاهدانه دمشقی (راست) و سیاهدانه (چپ) | |
| طبقه‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| دسته: | گیاهان گلدار |
| رده: | دولپه‌ای‌ها |
| راسته: | گلهای ساعت |
| تیره: | آلالگان |
| سرده: | سیاه‌دانه‌ها |
| گونه: | N. sativa |
| نام علمی | |
| Nigella sativa لینه |
سیاهدانه گیاهی یکساله و گلدار و بومی جنوب غربی آسیا است. در ایران این گیاه به‌ویژه در اراک و اصفهان به فراوانی می‌روید
از دانهٔ این گیاه به عنوان ادویه استفاده میشود.
سیاهدانه از راستهٔ گلهای ساعت (Ranunculales) و تیرهٔ آلالگان (Ranunculaceae) است.
دانه‌اش دارای اثر قاعده‌آور، ضد کرم، ضد باکتری، مسهل و زیادکننده ترشحات شیر است
سیاهدانه مزه‌ای تلخ و ادویه‌ای دارد با کمی ته‌مزهٔ توت فرنگی. از سیاهدانه در شیرینی‌جات و شربت‌ها و لیکورها استفاده میشود. بر گونه‌ای از نان پاکستانی معروف به نان پیشاوری همیشه سیاهدانه می‌پاشند.
[URL="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6a/Nigella_Sativa_Seed.jpg/220px-Nigella_Sativa_Seed.jpg"]http://upload.wikimedia.org/wikipedi...ativa_Seed.jpg[/URL]
دانههای گیاه سیاهدانه.
سیاهدانه در فرهنگ زرتشتی از بهترین داروهاست و همیشه بدست ایرانیان بکارمیرفته است. سیاهدانه برای افزایش نیروی ایمنی جان و تن سودمند است.
شاه افسر
گیاهی علفی دو ساله با ساقه ای بلند که در میانه منشعب میگردد. ریشه‌ای اصلی که قوامی‌چوبی دارد. برگها به صورت دستجات سه‌تایی با دمبرگی بلند به صورت متناوب به شاخه چسبیده‌اند، از محل این اتصال در انتهای ساقه گلهای خوشه‌ای زرد رنگی خارج می‌گردند. میوه نیامی کوچک و تیره رنگ دارد که حاوی دانههای تخم مرغی و سبز رنگ است.
زمان جمع آوری تابستان است.
پراکندگی:
مرکز و جنوب اروپا، مرکز و جنوب شرقی اسیا، هند، تبت و چین که اکثراً بصورت خودرو دیده میشوند.
در ایران در اکثر استان‌ها یافت میشود.
ترکیبات شیمیایی:
کومارینCoumarin و ملیلوتین Melilotin عمده مواد موثره آن می‌باشند.
خواص:
ضد ترشح بافتی: از ترشحات بافت در حین التهابات و انسدادها جلوگیری می‌کند که بواسطه دو مکانیسم زیر است:
1) افزایش بازگشت وریدی
2) بهبود حرکت لنف
3) کاهش قابلیت نفوذ‌پذیری مویرگها بواسطه افزایش رفلکس عروقی
بهبود زخم: بخصوص درزخم‌های مزمن منجر به بهبود سریعتر میگردد.
رقیق کردن خون: در رفع لخته‌های ایجاد شده در وریدهای انتهایی بخصوص موثر میباشد.
موارد مصرف:
پیشگیری
در مواردی که ضربه منجر به کوفتگی و زخم گردیده است با بهبود بازگشت عروقی و لنفاوی منجر به پیشگیری از مزمن شدن زخم میگردد.
درمان
نارسایی سیستم وریدی : در بیماریهایی که ناشی از اختلال در بازگشت وریدی میباشد(واریس) موثر بوده و باعث بهبود علایم نارسایی { احساس سنگینی پا، گرفتگی ساق پای شبانه، خارش و ورم } میگردد.{ خوراکی( معادل)}
انسداد ورید Thrombophlebitis : در انسداد وریدهای ساق پا بعلت لخته موجب بهبود سریعتر میگردد.{خوراکی(کمکی)}
انسداد عروق لنفاوی : با بهبود حرکت لنف باعث رفع انسداد‌های لنفاوی میگردد .{خوراکی (کمکی)}
عوارض بعد از ضربه : بدنبال ضربات بافت دچار کوفتگی و اختلالات در تخلیه وریدی و لنفاوی میگردد، شاه افسر منجربه بهبود این تخلیه و درنتیجه افزایش سرعت التیام موضع میگردد. { موضعی و خوراکی (معادل)}
موارد احتیاط و منع مصرف:
* داروی وارفارین Warfarin از مشتقات D-cumarin این گیاه میباشد، لذا در افرادی که تحت درمان با فراوردههای رقیق کننده خون می‌باشند ( اسپیرین ، وارفارین،هپارین) منع مصرف دارد.
* بدلیل رقیق کردن خون مصرف بیش از اندازه شاه افسر خطر خونریزی را در بر دارد.
مصرف در دوران بارداری:
بعلت نبود مطالعات کافی در صورت وجود سابقه سقط منع مصرف دارد.
مصرف در دوران شیردهی:
بعلت نبود مطالعات کافی با احتیاط مصرف گردد.
گیاهی علفی دو ساله با ساقه ای بلند که در میانه منشعب میگردد. ریشه‌ای اصلی که قوامی‌چوبی دارد. برگها به صورت دستجات سه‌تایی با دمبرگی بلند به صورت متناوب به شاخه چسبیده‌اند، از محل این اتصال در انتهای ساقه گلهای خوشه‌ای زرد رنگی خارج می‌گردند. میوه نیامی کوچک و تیره رنگ دارد که حاوی دانههای تخم مرغی و سبز رنگ است.
زمان جمع آوری تابستان است.
پراکندگی:
مرکز و جنوب اروپا، مرکز و جنوب شرقی اسیا، هند، تبت و چین که اکثراً بصورت خودرو دیده میشوند.
در ایران در اکثر استان‌ها یافت میشود.
ترکیبات شیمیایی:
کومارینCoumarin و ملیلوتین Melilotin عمده مواد موثره آن می‌باشند.
خواص:
ضد ترشح بافتی: از ترشحات بافت در حین التهابات و انسدادها جلوگیری می‌کند که بواسطه دو مکانیسم زیر است:
1) افزایش بازگشت وریدی
2) بهبود حرکت لنف
3) کاهش قابلیت نفوذ‌پذیری مویرگها بواسطه افزایش رفلکس عروقی
بهبود زخم: بخصوص درزخم‌های مزمن منجر به بهبود سریعتر میگردد.
رقیق کردن خون: در رفع لخته‌های ایجاد شده در وریدهای انتهایی بخصوص موثر میباشد.
موارد مصرف:
پیشگیری
در مواردی که ضربه منجر به کوفتگی و زخم گردیده است با بهبود بازگشت عروقی و لنفاوی منجر به پیشگیری از مزمن شدن زخم میگردد.
درمان
نارسایی سیستم وریدی : در بیماریهایی که ناشی از اختلال در بازگشت وریدی میباشد(واریس) موثر بوده و باعث بهبود علایم نارسایی { احساس سنگینی پا، گرفتگی ساق پای شبانه، خارش و ورم } میگردد.{ خوراکی( معادل)}
انسداد ورید Thrombophlebitis : در انسداد وریدهای ساق پا بعلت لخته موجب بهبود سریعتر میگردد.{خوراکی(کمکی)}
انسداد عروق لنفاوی : با بهبود حرکت لنف باعث رفع انسداد‌های لنفاوی میگردد .{خوراکی (کمکی)}
عوارض بعد از ضربه : بدنبال ضربات بافت دچار کوفتگی و اختلالات در تخلیه وریدی و لنفاوی میگردد، شاه افسر منجربه بهبود این تخلیه و درنتیجه افزایش سرعت التیام موضع میگردد. { موضعی و خوراکی (معادل)}
موارد احتیاط و منع مصرف:
* داروی وارفارین Warfarin از مشتقات D-cumarin این گیاه میباشد، لذا در افرادی که تحت درمان با فراوردههای رقیق کننده خون می‌باشند ( اسپیرین ، وارفارین،هپارین) منع مصرف دارد.
* بدلیل رقیق کردن خون مصرف بیش از اندازه شاه افسر خطر خونریزی را در بر دارد.
مصرف در دوران بارداری:
بعلت نبود مطالعات کافی در صورت وجود سابقه سقط منع مصرف دارد.
مصرف در دوران شیردهی:
بعلت نبود مطالعات کافی با احتیاط مصرف گردد.
رازَک گیاهی دارویی است. کاربرد آن بیشتر در ساخت آبجو است.
رازک از راستهٔ گل سرخ (Rosales) و تیرهٔ شاهدانگان (Cannabaceae)، جنس رازک‌ها (Humulus) است.
مشخصات: تیره توت فرنگی گیاهی علفی پایا با ریشه‌ای عمیق و منشعب گیاه دو پایه بوده (نر و ماده) گلهای نر به صورت خوشه‌ای از بغل برگها روئیده و ماده به شکل مخروطی بیضی شکل و مجتمع می‌روید
خواص درمانی: درمان بی خوابی. آرام کننده تمایلات جنسی. اشتها آور. تقویت معده.مسهل، ضد عفونی کننده میباشد.
رازک گیاهی است با قدمت بیش از هزار سال که از گذشته دارای کاربردهای دارویی و نوشابه ای بوده است و از قدیم الایام در اروپا در باغچه هایمنازل کشت می شده است. رازک گیاهی است دوپایه، علفی، چندساله (بجز گونه یH. japonicusکه یکساله می باشد)، بالا رونده (ساقه ی اینگیاه در جهت عقربه های ساعت به دور قیم می پیچد)، دارای رشدی بسیار سریع(20 تا 50 سانتی متر رشد در هر هفته) که تا 10 متر می تواند ارتفاع داشتهباشد.برگ های این گیاه سه تا پنج لوبه می باشند که بصورت متقابل بر رویساقه قرار می گیرند. گل های ماده بصورت مخروطی شکل و گل های نر بصورت خوشهدر کنار برگ ها آویزان می باشند. مخروط های ماده که اصطلاحا به میوه ی رازکمشهور می باشند. رازک دارای ارقام مختلف و فراوانی است که هر یک از اینارقام دارای کاربرد متفاوتی می باشند.نیازهای اکولوژیکی و پراكنشاز لحاظ نیاز های اکولوژیکی به آب و هوایی نسبتا خنک و متوسط دمای 15 تا 18 درجه سانتی گراد نیاز دارد. رازک در مناطقی می روید که دارای حداقل 550 تا 600 میلیمتر بارندگی می باشند و توصیه می شود که در مناطق بادخیز و همچنین دارای سطح آب زیرزمینی بالا از کشت این گیاه خودداری شود. رازک به خاک های دارای بافت لومی و غنی از ترکیبات کلسیمی و دارای pH تقریبا خنثی احتیاج دارد.اين گياه در مناطق شمالي كشورمان بصورت خودرو يافت مي شود. كاشت، داشت و برداشترازک از نظر بیولوژیکی گیاهی بالارونده است و در صورت عدم استفاده از داربست، کاهش چشمگیر محصول مشاهده خواهد شد. در تهیه داربست، تیرک های اصلی را از جنس چوب یا سیمان با فاصله 12 متر نصب می نمایند. در فواصل 3 متری دو ردیف سیم فولادی با ضخامت شش میلیمتر جهت کشت گیاهان قرار میگیرد.اكنون به روش های تکثیر رازک اشاره می کنیم: 1- بذر 2- قلمه ساقه 3- قلمه ریشه (در مقیاس وسیع و تجاری)کشت قلمه ها در فصل پائیز یا بهار صورت می گیرد. در گودال هایی به عمق 30 تا 40 سانتی متر، قلمه ها طوری در گودال قرار می گیرند که ریشه ی آنها در عمق 15 سانتی متری عمق زمین قرار بگیرد.
رازک از راستهٔ گل سرخ (Rosales) و تیرهٔ شاهدانگان (Cannabaceae)، جنس رازک‌ها (Humulus) است.
مشخصات: تیره توت فرنگی گیاهی علفی پایا با ریشه‌ای عمیق و منشعب گیاه دو پایه بوده (نر و ماده) گلهای نر به صورت خوشه‌ای از بغل برگها روئیده و ماده به شکل مخروطی بیضی شکل و مجتمع می‌روید
خواص درمانی: درمان بی خوابی. آرام کننده تمایلات جنسی. اشتها آور. تقویت معده.مسهل، ضد عفونی کننده میباشد.
رازکHumulus lupulusHopsCannabinaceae
مقدمه و گیاهشناسیرازک گیاهی است با قدمت بیش از هزار سال که از گذشته دارای کاربردهای دارویی و نوشابه ای بوده است و از قدیم الایام در اروپا در باغچه هایمنازل کشت می شده است. رازک گیاهی است دوپایه، علفی، چندساله (بجز گونه یH. japonicusکه یکساله می باشد)، بالا رونده (ساقه ی اینگیاه در جهت عقربه های ساعت به دور قیم می پیچد)، دارای رشدی بسیار سریع(20 تا 50 سانتی متر رشد در هر هفته) که تا 10 متر می تواند ارتفاع داشتهباشد.برگ های این گیاه سه تا پنج لوبه می باشند که بصورت متقابل بر رویساقه قرار می گیرند. گل های ماده بصورت مخروطی شکل و گل های نر بصورت خوشهدر کنار برگ ها آویزان می باشند. مخروط های ماده که اصطلاحا به میوه ی رازکمشهور می باشند. رازک دارای ارقام مختلف و فراوانی است که هر یک از اینارقام دارای کاربرد متفاوتی می باشند.نیازهای اکولوژیکی و پراكنشاز لحاظ نیاز های اکولوژیکی به آب و هوایی نسبتا خنک و متوسط دمای 15 تا 18 درجه سانتی گراد نیاز دارد. رازک در مناطقی می روید که دارای حداقل 550 تا 600 میلیمتر بارندگی می باشند و توصیه می شود که در مناطق بادخیز و همچنین دارای سطح آب زیرزمینی بالا از کشت این گیاه خودداری شود. رازک به خاک های دارای بافت لومی و غنی از ترکیبات کلسیمی و دارای pH تقریبا خنثی احتیاج دارد.اين گياه در مناطق شمالي كشورمان بصورت خودرو يافت مي شود. كاشت، داشت و برداشترازک از نظر بیولوژیکی گیاهی بالارونده است و در صورت عدم استفاده از داربست، کاهش چشمگیر محصول مشاهده خواهد شد. در تهیه داربست، تیرک های اصلی را از جنس چوب یا سیمان با فاصله 12 متر نصب می نمایند. در فواصل 3 متری دو ردیف سیم فولادی با ضخامت شش میلیمتر جهت کشت گیاهان قرار میگیرد.اكنون به روش های تکثیر رازک اشاره می کنیم: 1- بذر 2- قلمه ساقه 3- قلمه ریشه (در مقیاس وسیع و تجاری)کشت قلمه ها در فصل پائیز یا بهار صورت می گیرد. در گودال هایی به عمق 30 تا 40 سانتی متر، قلمه ها طوری در گودال قرار می گیرند که ریشه ی آنها در عمق 15 سانتی متری عمق زمین قرار بگیرد.
http://medicinalplants.persiangig.co...upulus%205.jpghttp://medicinalplants.persiangig.co...upulus%206.jpg
رازک در آغاز رویش نیاز به ازت و پتاس فراوانی دارد ولی در مرحله گلدهی به فسفر زیادی نیاز دارد. وجین علف های هرز، حذف گیاهان بیمار، حذف شاخه های عقیم، مبارزه با آفات و بیماری ها از دیگر اعمال مهم در مرحله ی داشت می باشند. برداشت گل های ماده رسیده که به رنگ زرد مایل به سبز می باشند. رنگ زرد ناشی از حضور لوپولون در مجاری ترشحی است. این رنگ 5 تا 8 روز مشاهده می گردد و بایستی به سرعت گلها برداشت گردند. زمان برداشت معمولا در اواسط مرداد یا اواخر شهریور است و برداشت این گیاه همواره با دستگاه های مخصوص صورت می پذیرد. تركيبات شيميايي و فرآوریدر ناحیه ی تحتانی فلس های گل های ماده حفرات حاوی مواد موثره وجود دارند. مواد موثره ی موجود در گل های ماده ترکیبات رزینی و اسانس می باشند که در این میان ترکیبات رزینی دارای اهمیت فوق العاده ای هستند. ترکیبات رزینی موجود در گلهای ماده ی رازک به دو دسته ی آلفا اسید های تلخ و بتا اسید های تلخ تقسیم بندی می شوند. http://medicinalplants.persiangig.co...pulus%2009.png http://medicinalplants.persiangig.co...pulus%2010.jpg
خواص درمانی و کاربردهاعمده ترین خواص درمانی این گیاه عبارتند از: آرام بخش و خواب آور، آنتی بیوتیک ملایم (بر علیه باکتریهای گرم مثبت) و ... . از عصاره ی حاصل از گل های ماده ی رازک در صنایع نوشابه سازی بصورت بسیار گسترده استفاده می گردد. رازک ویژگیهای خاصی به ماء الشعیر می‌دهد. با رسوب پروتئین ها باعث شفافیت آن میشود. عطر خاصی به آن می‌بخشد.زیره نیست با این نام
Caraway :Carum carvi
نام‌هاي رايج زيره سياه:زيره، زيره رومي، زيره کرماني، شاه‌زيره، کرويا، کمون رومي،قرنباد.
زيرهسياه گياهي است دوساله که ارتفاع آن به 30 تا 80 سانتيمتر مي‌رسد،ريشه‌اش راست و دوکي شکل و گوشت‌دار و ساقه‌اش بي‌کرک و شفاف است وبرگ هايش به رنگ سبز و در قسمت فوقاني ساقه داراي دمبرگ کوتاهي‌است که‌انتهاي آن به‌صورت غلافي ساقه را فرامي‌گيرد، گل آذين آن‌چتر مرکب و گل هايش کوچک و سفيد رنگ است و ميوه‌اش بيضي شکل به‌رنگ قهوه‌اي تيره يا مايل به زردو شفاف است و زيره در کرمان بيشترينسطح کشت را دارد.
ترکيبات شيميايي
زيرهسياه حاوي تانن، موم، مواد رزيني، يک روغن ثابت سبزرنگ، موسيلاژ،مواد قندي، مواد ازته و اسانس که شامل دي‌هيدروکاروئول، نوعي ترپن‌به‌نام‌کارون و دونوع ستن مي‌باشد.
قسمت مورد استفاده داروي‌زيره سياه ميوه آن است که در تيره ماه سال دوم باقطع کامل‌گياه صورت مي‌گيرد و مي‌گذارند تا برسد.
خواص و اثرات دارويي
طبع زيره سياه خيلي گرم و خشک است.
زيرهسياه داراي خواص مدر، بادشکن، مقوي، زيادکننده شير، نيرودهنده، ضد کرم، هضم کننده، ضد تشنج، قابض، معرق، مقوي معده، است.
زيره سياه در موارد بلع هوا، نفخ شکم،برطرف کردن سوءهاضمه، تسهيل هضم غذا، دل پيچه کودکان، انگل معده وروده، دفع بادهاي کليه و مثانه، تنگي نفس، خفقان سرد، ***که‌نفخي، به‌کار مي‌رود.
زيره يک داروي سنتي براي رفع سوءهاضمه خصوصاً نفخ شکم است.
خوردن زيره يا روغن آن در رفع سوءهاضمه و دل دردهاي کودکان مفيد است.
مقوي‌بدن و چاق کننده است. معده را گرم و تقويت مي‌کند و کرم تنيا رادفع‌مي‌کند. و اثر قابل ملاحظه‌اي در جلوگيري از ايجاد بادهاي اضافي‌در روده و درمان‌اسهال دارد.
دم کرده يک قاشق مرباخوري ميوه‌له شده زيره سياه در نيم ليتر آب جوش‌براي تنبلي اعمال گوارشي 2ـ 1 گرم ، بي‌اشتهايي، باد يا درد روده مصرف مي‌شود و دانه زيره رايا مي‌جوند و يا از گرد گياه مخلوطي در آب ميل مي‌نمايند.
مصرفدم کرده زيره سياه و يا جويدن آن در رفع و کاهش دردهاي روده وبي اشتهايي بسيار مؤثر است، براساس تحقيقات انجام شده توسط " دانشجويان دانشگاه آزاد و اعضاء هيئت علمي دانشگاه علوم پزشکي گرگان، مصرفزيره سياه يا روغن آن در رفع سوء هاضمه و دل دردهاي کودکان و تنگي نفس نيز،کاربرد فراواني دارد، اين گروه با تحقيقات خود دريافتند: دم کرده زيرهسياه همراه با گياه " اوجي " در رفع اسهال، نفخ و سندرم تحريک پذيري رودهمفيد است و بررسي ها نشان داد که اين گياه داراي خواص ضد عفوني کنندگي، ضدکرم، ضد تشنج و شل کننده عضلات بوده و مقوي و نيروبخش است؛ بنابراين مصرفآن به افراد داراي مشکلات مذکور توصيه مي شود.
Caraway :Carum carvi
نام‌هاي رايج زيره سياه:زيره، زيره رومي، زيره کرماني، شاه‌زيره، کرويا، کمون رومي،قرنباد.
زيرهسياه گياهي است دوساله که ارتفاع آن به 30 تا 80 سانتيمتر مي‌رسد،ريشه‌اش راست و دوکي شکل و گوشت‌دار و ساقه‌اش بي‌کرک و شفاف است وبرگ هايش به رنگ سبز و در قسمت فوقاني ساقه داراي دمبرگ کوتاهي‌است که‌انتهاي آن به‌صورت غلافي ساقه را فرامي‌گيرد، گل آذين آن‌چتر مرکب و گل هايش کوچک و سفيد رنگ است و ميوه‌اش بيضي شکل به‌رنگ قهوه‌اي تيره يا مايل به زردو شفاف است و زيره در کرمان بيشترينسطح کشت را دارد.
ترکيبات شيميايي
زيرهسياه حاوي تانن، موم، مواد رزيني، يک روغن ثابت سبزرنگ، موسيلاژ،مواد قندي، مواد ازته و اسانس که شامل دي‌هيدروکاروئول، نوعي ترپن‌به‌نام‌کارون و دونوع ستن مي‌باشد.
قسمت مورد استفاده داروي‌زيره سياه ميوه آن است که در تيره ماه سال دوم باقطع کامل‌گياه صورت مي‌گيرد و مي‌گذارند تا برسد.
خواص و اثرات دارويي
طبع زيره سياه خيلي گرم و خشک است.
زيرهسياه داراي خواص مدر، بادشکن، مقوي، زيادکننده شير، نيرودهنده، ضد کرم، هضم کننده، ضد تشنج، قابض، معرق، مقوي معده، است.
زيره سياه در موارد بلع هوا، نفخ شکم،برطرف کردن سوءهاضمه، تسهيل هضم غذا، دل پيچه کودکان، انگل معده وروده، دفع بادهاي کليه و مثانه، تنگي نفس، خفقان سرد، ***که‌نفخي، به‌کار مي‌رود.
زيره يک داروي سنتي براي رفع سوءهاضمه خصوصاً نفخ شکم است.
خوردن زيره يا روغن آن در رفع سوءهاضمه و دل دردهاي کودکان مفيد است.
مقوي‌بدن و چاق کننده است. معده را گرم و تقويت مي‌کند و کرم تنيا رادفع‌مي‌کند. و اثر قابل ملاحظه‌اي در جلوگيري از ايجاد بادهاي اضافي‌در روده و درمان‌اسهال دارد.
دم کرده يک قاشق مرباخوري ميوه‌له شده زيره سياه در نيم ليتر آب جوش‌براي تنبلي اعمال گوارشي 2ـ 1 گرم ، بي‌اشتهايي، باد يا درد روده مصرف مي‌شود و دانه زيره رايا مي‌جوند و يا از گرد گياه مخلوطي در آب ميل مي‌نمايند.
مصرفدم کرده زيره سياه و يا جويدن آن در رفع و کاهش دردهاي روده وبي اشتهايي بسيار مؤثر است، براساس تحقيقات انجام شده توسط " دانشجويان دانشگاه آزاد و اعضاء هيئت علمي دانشگاه علوم پزشکي گرگان، مصرفزيره سياه يا روغن آن در رفع سوء هاضمه و دل دردهاي کودکان و تنگي نفس نيز،کاربرد فراواني دارد، اين گروه با تحقيقات خود دريافتند: دم کرده زيرهسياه همراه با گياه " اوجي " در رفع اسهال، نفخ و سندرم تحريک پذيري رودهمفيد است و بررسي ها نشان داد که اين گياه داراي خواص ضد عفوني کنندگي، ضدکرم، ضد تشنج و شل کننده عضلات بوده و مقوي و نيروبخش است؛ بنابراين مصرفآن به افراد داراي مشکلات مذکور توصيه مي شود.
گالش انگور.يا گالش انگورك
انگور فرنگی هم نام داره......
سرده‌ای از گیاهان گلدار شامل ۱۵۰ گونه است. این گیاه بومی مناطق معتدل نیم‌کره شمالی و رشته‌کوه آند است. انگورفرنگی‌ها درختچه‌ای و خاردار هستند و دارای میوه‌های سته می‌باشند.
سرخ‌پوستان پاسیاه از ریشه انگورفرنگی برای درمان بیماریهای کلیه و یائسگی استفاده می‌کردند. سرخ‌پوستان کری، از میوه آن برای بهبود باروری و آبستنی استفاده می‌کردند.
انگورفرنگی در ایران چهار گونه گیاه درختچه‌ای دارد به نام‌های گالش‌انگور معمولی، انگورفرنگی تیره‌گل، انگورفرنگی شرقی، و انگورفرنگی قرمز
ترکیبات شیمیایی :
از نظر ترکیبات شیمیایی در برگهای تازهٔ گیاه، وجود اسید سیانید‌ریک گزارش شده است. در میوهٔ انگور فرنگی تیغ دار، مقدار قند (حدود ۷درصد د‌کستروز و لوولوز) و در حدود ۵/۱درصد اسید‌های آزاد، نظیر سیتریک اسید، مالیک اسید و وینیک اسید و در میوهٔ نرسید‌ه سوکسی نیک اسید، کمی مواد آلبومینوئید‌ی، تانن و... یافت میشود. در تخم آن، مقاد‌یری لعاب وجود دارد.
خواص ـ کاربرد
میوهٔ انگور فرنگی به علت لعابی که دانههای آن دارد، ملین و برای رفع یبوست مفید است.
اسراف در خوردن میوهٔ انگور فرنگی مضر است و اختلالاتی بوجود می‌آورد.
انگور فرنگی از نظر دارویی معمولاً به عنوان مدر، خنک کننده و ملین مصرف میشود و اغلب به حالت خام و نارس خورده میشود.
انگور فرنگی هم نام داره......
سرده‌ای از گیاهان گلدار شامل ۱۵۰ گونه است. این گیاه بومی مناطق معتدل نیم‌کره شمالی و رشته‌کوه آند است. انگورفرنگی‌ها درختچه‌ای و خاردار هستند و دارای میوه‌های سته می‌باشند.
سرخ‌پوستان پاسیاه از ریشه انگورفرنگی برای درمان بیماریهای کلیه و یائسگی استفاده می‌کردند. سرخ‌پوستان کری، از میوه آن برای بهبود باروری و آبستنی استفاده می‌کردند.
انگورفرنگی در ایران چهار گونه گیاه درختچه‌ای دارد به نام‌های گالش‌انگور معمولی، انگورفرنگی تیره‌گل، انگورفرنگی شرقی، و انگورفرنگی قرمز
ترکیبات شیمیایی :
از نظر ترکیبات شیمیایی در برگهای تازهٔ گیاه، وجود اسید سیانید‌ریک گزارش شده است. در میوهٔ انگور فرنگی تیغ دار، مقدار قند (حدود ۷درصد د‌کستروز و لوولوز) و در حدود ۵/۱درصد اسید‌های آزاد، نظیر سیتریک اسید، مالیک اسید و وینیک اسید و در میوهٔ نرسید‌ه سوکسی نیک اسید، کمی مواد آلبومینوئید‌ی، تانن و... یافت میشود. در تخم آن، مقاد‌یری لعاب وجود دارد.
خواص ـ کاربرد
میوهٔ انگور فرنگی به علت لعابی که دانههای آن دارد، ملین و برای رفع یبوست مفید است.
اسراف در خوردن میوهٔ انگور فرنگی مضر است و اختلالاتی بوجود می‌آورد.
انگور فرنگی از نظر دارویی معمولاً به عنوان مدر، خنک کننده و ملین مصرف میشود و اغلب به حالت خام و نارس خورده میشود.
اونونیسononis spinasal
خودم تایپش کردمآ................
تیره سبزی:
بوته یا درختچه ای با ریشه ای چوبی است و تمام ساقه های بالارونده و شاخه های آن پوشیده از برگ و تیغ است..
برگ های آن ساده و غده دار هستند.
گل های صورتی رنگ آن به طور گروهی درخوشه های کم پشت می رویند.
میوه غلاف دار و تمام گیاه پوشیده از پرز ایت
این گیاه در آسیا /اروپا /شمال افریقابه طور خودرو روی تپه های خشک در حاشیه مزارع و جاده ها.خصوصا روی زمین های آهکدار می روید.
ریشه این گیاه را بوسیله مخصوصی از زمین بیرون می اورند چرا که ریشه ان بهم پیچیده و شاخه شاخه است.
پس از پاک کردن ریشه ها ی کوچک را جدا کرده و از طور می برند.
و خشک میکنند در جریان هوا.
یا درخشک کن 50درجه سانتیگراد حرارت خشک می کنند.
ریشه محتوی نوعی اسانس روغنی/تانن/ماده لیپیدی و نوعی گلوکوزیدبه نام اونونین است.
این گیاه مدر بسیار خوبی است مواد محرکه موجود دران ضدعفونی کننده ادرار و مسهل صفرا هستند.همچنین اثرمثبتی روی مبادلات متابولیکی دارد.
فشار را پایین می اورد .ضد روماتیسم است.
استفاده از ان بهتر است با دستور پزشک باشد
بهتر است مخلوط ان را با دیگر گیاهان به صورت ترکیبی مصرف کرد.
وای چقدر زیاد بود.....
ازکتاب ساعد زمان
خودم تایپش کردمآ................
تیره سبزی:
بوته یا درختچه ای با ریشه ای چوبی است و تمام ساقه های بالارونده و شاخه های آن پوشیده از برگ و تیغ است..
برگ های آن ساده و غده دار هستند.
گل های صورتی رنگ آن به طور گروهی درخوشه های کم پشت می رویند.
میوه غلاف دار و تمام گیاه پوشیده از پرز ایت
این گیاه در آسیا /اروپا /شمال افریقابه طور خودرو روی تپه های خشک در حاشیه مزارع و جاده ها.خصوصا روی زمین های آهکدار می روید.
ریشه این گیاه را بوسیله مخصوصی از زمین بیرون می اورند چرا که ریشه ان بهم پیچیده و شاخه شاخه است.
پس از پاک کردن ریشه ها ی کوچک را جدا کرده و از طور می برند.
و خشک میکنند در جریان هوا.
یا درخشک کن 50درجه سانتیگراد حرارت خشک می کنند.
ریشه محتوی نوعی اسانس روغنی/تانن/ماده لیپیدی و نوعی گلوکوزیدبه نام اونونین است.
این گیاه مدر بسیار خوبی است مواد محرکه موجود دران ضدعفونی کننده ادرار و مسهل صفرا هستند.همچنین اثرمثبتی روی مبادلات متابولیکی دارد.
فشار را پایین می اورد .ضد روماتیسم است.
استفاده از ان بهتر است با دستور پزشک باشد
بهتر است مخلوط ان را با دیگر گیاهان به صورت ترکیبی مصرف کرد.
وای چقدر زیاد بود.....
ازکتاب ساعد زمان
|
| Habitats | |
| Meadow; |
| |||||
| |||||
| |||||
| |||||
|
خواص و فواید گیاه دارویی مهر سلیمان
۱. مقدار دمکرده این گیاه ۳۰ – ۱۵ گرم در یک لیتر آبجوش میباشد.۲. ریشه یا ریزوم این گیاه برای لکه‌های صورت مفید میباشد.۳. ریزوم این گیاه التیام دهنده زخم‌هاست.۴. جهت درمان و خروج بلغم برگ این گیاه را در آب انگور خیسانده میل کنند.۵. برای رفع خون‌مردگی له شده ریزوم این گیاه را به صورت ضماد بگذارند.۶. ریشه این گیاه جهت درمان نقرس و رماتیسم مفید میباشد.۷. جهت درمان کفگیرک ریزوم له شده این گیاه را به صورت ضماد بگذارند.۸. جهت رفع جوشهای غرور جوانی ریزوم این گیاه را به صورت له شده با جوشانده ریزوم این گیاه مخلوط نموده روی صورت کمپرس کنند.۹. برای درمان بیماری دیابت از دمکرده ریزوم این گیاه می‌توان استفاده کرد.۱۰. کسانی که مبتلا به سل هستند از دمکرده ریشه این گیاه بنوشند.۱۱. برای رفع اختلالات مجاری تناسلی و ادرار از دمکرده ریشه این گیاه استفاده شود.۱۲. دمکرده ریشه این گیاه ضد تب نوبه و تب‌های آنفلوآنزایی است.۱۳. جهت تسکین سرفه و ناراحتیهای ریه از دمکرده ریشه این گیاه میل شود.۱۴. جهت تسکین کمردرد (لومباگو) و تسکین درد ساق پا از ضماد ساقه‌های زیرزمینی این گیاه بگذارند.
۵. جهت درمـان بیمـاری شینگلس shingles (مربوط به بیماری herpes zoster می‌باشند هرپس زوستر؛ زونا نوعی بیماری التهابی خودبه‌خود محدود شونده و یک طرفه که مربوط به گانگلیونهای مغزی و گانگلوینهای ریشه خلفی اعصاب نخاعی و اعصاب محیطی است و توزیع قطعه‌ای دارد؛ معتقدند علت آن فعال شدن مجدد ویروس هرپس انسانی نهفته نوع ۳ در افرادی است که در اثر حمله قلبی آبله مرغان مصونیت نسبی پیدا کرده‌اند؛ وزیکولهای ریز و گروهی آن در طول مسیر عصب گرفتار پخش میشوند و دردناک هستند. (درد نورالژیک نقل از فرهنگ پزشکی دورلند) بصورت شستشو استفاده گردد و یا از پماد این گیاه استفاده کنند
۱. مقدار دمکرده این گیاه ۳۰ – ۱۵ گرم در یک لیتر آبجوش میباشد.۲. ریشه یا ریزوم این گیاه برای لکه‌های صورت مفید میباشد.۳. ریزوم این گیاه التیام دهنده زخم‌هاست.۴. جهت درمان و خروج بلغم برگ این گیاه را در آب انگور خیسانده میل کنند.۵. برای رفع خون‌مردگی له شده ریزوم این گیاه را به صورت ضماد بگذارند.۶. ریشه این گیاه جهت درمان نقرس و رماتیسم مفید میباشد.۷. جهت درمان کفگیرک ریزوم له شده این گیاه را به صورت ضماد بگذارند.۸. جهت رفع جوشهای غرور جوانی ریزوم این گیاه را به صورت له شده با جوشانده ریزوم این گیاه مخلوط نموده روی صورت کمپرس کنند.۹. برای درمان بیماری دیابت از دمکرده ریزوم این گیاه می‌توان استفاده کرد.۱۰. کسانی که مبتلا به سل هستند از دمکرده ریشه این گیاه بنوشند.۱۱. برای رفع اختلالات مجاری تناسلی و ادرار از دمکرده ریشه این گیاه استفاده شود.۱۲. دمکرده ریشه این گیاه ضد تب نوبه و تب‌های آنفلوآنزایی است.۱۳. جهت تسکین سرفه و ناراحتیهای ریه از دمکرده ریشه این گیاه میل شود.۱۴. جهت تسکین کمردرد (لومباگو) و تسکین درد ساق پا از ضماد ساقه‌های زیرزمینی این گیاه بگذارند.
۵. جهت درمـان بیمـاری شینگلس shingles (مربوط به بیماری herpes zoster می‌باشند هرپس زوستر؛ زونا نوعی بیماری التهابی خودبه‌خود محدود شونده و یک طرفه که مربوط به گانگلیونهای مغزی و گانگلوینهای ریشه خلفی اعصاب نخاعی و اعصاب محیطی است و توزیع قطعه‌ای دارد؛ معتقدند علت آن فعال شدن مجدد ویروس هرپس انسانی نهفته نوع ۳ در افرادی است که در اثر حمله قلبی آبله مرغان مصونیت نسبی پیدا کرده‌اند؛ وزیکولهای ریز و گروهی آن در طول مسیر عصب گرفتار پخش میشوند و دردناک هستند. (درد نورالژیک نقل از فرهنگ پزشکی دورلند) بصورت شستشو استفاده گردد و یا از پماد این گیاه استفاده کنند
معرفي خصوصيات مرفولوژي و فنولوژي گياه وشا
نام علمي: Dorema ammoniacum
نام تيره (خانواده): umblliferee
نام لاتين: gum ammoniacum plant
نام فارسی: وشا، وشق، کندل، اشترک
معرفي خصوصيات مورفولوژی:
گیاهی علفی پایا به ارتفاع 250- 180سانتیمتر، ساقه به قطر 3 تا 6 سانتیمتر در بالا با شاخه های متناوب و پانیکولی در ابتدا زردکاهی، سبز رنگ، سرانجام قهوه ای شونده، برگها دارای پهنک بزرگ، همگی قاعده ای سه بخشی، قطعات اولیه شانه ای بندرت دوبار شانه ای، قطعات انتهایی بزرگ، همگی به محور پهن چسبیده، دمبرگ و محور دمبرگ ضخیم، گل اذین چتر مرکب واقع بر روی ساقه های فرعی، گلها بسیار کوچک، میوه شیزوکارپ با کرکهای سفید هلویی و پشمالو
گياهان همراه:
گیاهان عمده همراه Artemisia sieberi ;zygophyllum eurypterum
فراوانترین گیاه همراه ودر برخی رویشگاه ها: Stipa barbata
تعدادی از گیاهان بالشتی نظیر گون خاردار
نيازهاي اكولوژيكي:
بارندگی: متوسط بارندگی سالیانه 120 -300 میلیمتر اکثرا "کمتر از 250 میلیمتر عمده ریزشها از نوع باران
درجه حرارت: متوسط سالیانه5/12-5/17 درجه سانتیگراد حداقل دمای مطلق 20- و حداکثر دمای مطلق 48 درجه سانتیگراد
خاک: کم عمق تا نیمه عمیق، بافت عموما سبک گاهی متوسط، (لومی شنی، شنی لومی شوری متغیر، عموما" بدون شوری، گاهی شوری با ec حدود 9میلی موس بر سانتیمتر، کمی قلیایی یا قلیایی ph از( 8 تا 5/8 )اهکی ،عموما"دارای مقدار زیادی گچ درطبقات زرین.
گستره رویشی:
گیاهی انحصاری ایران بیشترین گستره بیابانی مرکزی عرصه هایی در شرق و جنوب شرق در ناحیه رویشی ایران تورانی.
خصوصيات فنولوژی:
شروع جوانه زد ن بذر و یا رشد رویشی پایه هایی قدیمی از اواخر اسفند در پایه هایی که سالهای قبل از بلوغ را طی می کنند، تنها برگ و ساقه به وجود امده ودر اواخر تابستان گیاه به خواب می رود. در پایه هایی که سالهای اخر عمر خود را می گذرانند، گلدهی اوایل اردیبهشت، بذر دهی اواخر خرداد، رسیدن بذر نیمه دوم تیر ماه، سپس ریشه پوسیده و گیاه از بین می رود.
ویژگیها و کاربردها :
وشا از گیاهان با ارزش علوفه ای، صنعتی ودارویی است که در مراتع بیابانی کشور بصورت گونه غالب یا همراه در ترکیب تیبهای مرتعی دیده می شود. گیاهی است انحصاری ایران منوکارپیک با طول عمر تخمینی 5 سال این گیاه هر ساله برگها ی قاعده ای بزرگ و سریع الرشدی بوجود میاورد وتنها یک با در سال اخر عمر گل و بذر می دهد و پس از رسیدن بذرها ریشه ان پوسیده و گیاه از بین می رود.
مهمترین ویژگی و ارزش این گیاه تولید شیرابه ای به نام گام امونیاک (وشا) می باشد. این شیرابه بر اثر خراشها و شکافهای طبیعی ساقه ها بویژه در محل اتصال ساقه ها ی فرعی به ساقه اصلی ویا محل گزش حشرات بر روی ساقه جمع شده و با وسیله ای به نام کاردک جمع اوری می گردد .
فصل بهره برداری و شا از اواخر خرداد تا اواسط مرداد می باشد و معمولا" در 4 تا 5 نوبت انجام میشود (البته اگر در اواخر تیر ماه انهم در یک نوبت صورت گیرد از نظر کیفیت و راندمان مقرون به صرفه تر است) بهره برداری وشا در سال اخر عمر صورت می گیرد از این رو این عملیات بویژه در اواخر تیر که بذور رسیده اند هیچگونه خسارات و مشکلی از نظر تجدید حیات گیاه به وجود نمی اورد. لیکن امکان بهره برداری به میزان تراکم پایه های گلدار بستگی دارد ودر خشکسالیها فاقد توجیه اقتصادی است.
گام امونیاک حاوی حدود 69 درصد رزین 22 درصد صمغ 8/1درصد اسانس ،مقداری جزیی اسید سالسلیک و 2تا 12 درصد اب .
گام امونیاک بر 2 نوع است، نوع اشکی که از ساقه گیاه بدست می اید و مرغوبتر است و رنگ سفید شیری تا قهوه ای دارچینی دارد نوع توده ای که زردرنگ است و به حالت طبیعی در پایه گیاه جمع می شود.
اگر بارندگی در بهار بیشتر باشد پایه های گلدار این گیاه کمتر ولی شاداب تر است و محصول هر پایه 50گرم می رسد.
از گام امونیاک در دارو سازی استفاده زیادی می شود. برای بر طرف کردن ناراحتی های معده و انگل های گوارش مصرف فراوان تری دارد و نیز از وشا در تولید دارو های مقوی، نیرو دهنده، رفع بیماری های نظیر برونشیت های مزمن، تنگی نفس و..... در صنعت شیرينی سازی، صنایع غذایی، رنگ سازی، عطر سازی، ساخت مواد پاک کننده، چسب ات و ....
بهره برداری وشا از طریق ریشه مرسوم نیست، ضمن انکه بهره برداری نا مناسب باعث نابودی گیاه می شود.
در منابع مختلف و تحقیقات بعمل آمده دستور العمل بهره برداری از ریشه این گیاه به شرح زیر امده است:
-برداشت در شهریور صورت گیرد زیرا در این زمان ریشه بیشترین ذخیره را دارد
–پایه های انتخاب شده حداقل سه ساله باشند.
-از تیغ زدن پایه هایی که سال اخر عمر خود را طی می کنند اجتناب شود
-بهتر است جهت پشت به باد تیغ زنی انتخاب گردد تا به کیفیت محصول خللی وارد نشود.
-برای تیغ زنی بایستی مقداری از خاک اطراف گیاه بصورت پشت به افتاب کنار زده شود.
-نوع برش به صورت مقعر به ضخامت نیم سانتیمتر وبه طول چهار سانتیمتر به صورت دایره و کمی پایین تر از سطح یقه صورت گیرد.در صورت امکان لایه کند شده شده از ریشه جدا نگردد.
-پس از جمع اوری محصول حتما"خاک اطراف یقه به جای اول برگردانده شود تا گیاه دچار صدمه نگردد.
-هر پایه در طول عمرش بیش از یک بار مورد بهره برداری قرار نگیرد.
-بدلیل حساسیت کار، بهره برداران با اموزش های لازم با این شیوه اشنا شوند.
نام تيره (خانواده): umblliferee
نام لاتين: gum ammoniacum plant
نام فارسی: وشا، وشق، کندل، اشترک
معرفي خصوصيات مورفولوژی:
گیاهی علفی پایا به ارتفاع 250- 180سانتیمتر، ساقه به قطر 3 تا 6 سانتیمتر در بالا با شاخه های متناوب و پانیکولی در ابتدا زردکاهی، سبز رنگ، سرانجام قهوه ای شونده، برگها دارای پهنک بزرگ، همگی قاعده ای سه بخشی، قطعات اولیه شانه ای بندرت دوبار شانه ای، قطعات انتهایی بزرگ، همگی به محور پهن چسبیده، دمبرگ و محور دمبرگ ضخیم، گل اذین چتر مرکب واقع بر روی ساقه های فرعی، گلها بسیار کوچک، میوه شیزوکارپ با کرکهای سفید هلویی و پشمالو
گياهان همراه:
گیاهان عمده همراه Artemisia sieberi ;zygophyllum eurypterum
فراوانترین گیاه همراه ودر برخی رویشگاه ها: Stipa barbata
تعدادی از گیاهان بالشتی نظیر گون خاردار
نيازهاي اكولوژيكي:
بارندگی: متوسط بارندگی سالیانه 120 -300 میلیمتر اکثرا "کمتر از 250 میلیمتر عمده ریزشها از نوع باران
درجه حرارت: متوسط سالیانه5/12-5/17 درجه سانتیگراد حداقل دمای مطلق 20- و حداکثر دمای مطلق 48 درجه سانتیگراد
خاک: کم عمق تا نیمه عمیق، بافت عموما سبک گاهی متوسط، (لومی شنی، شنی لومی شوری متغیر، عموما" بدون شوری، گاهی شوری با ec حدود 9میلی موس بر سانتیمتر، کمی قلیایی یا قلیایی ph از( 8 تا 5/8 )اهکی ،عموما"دارای مقدار زیادی گچ درطبقات زرین.
گستره رویشی:
گیاهی انحصاری ایران بیشترین گستره بیابانی مرکزی عرصه هایی در شرق و جنوب شرق در ناحیه رویشی ایران تورانی.
خصوصيات فنولوژی:
شروع جوانه زد ن بذر و یا رشد رویشی پایه هایی قدیمی از اواخر اسفند در پایه هایی که سالهای قبل از بلوغ را طی می کنند، تنها برگ و ساقه به وجود امده ودر اواخر تابستان گیاه به خواب می رود. در پایه هایی که سالهای اخر عمر خود را می گذرانند، گلدهی اوایل اردیبهشت، بذر دهی اواخر خرداد، رسیدن بذر نیمه دوم تیر ماه، سپس ریشه پوسیده و گیاه از بین می رود.
ویژگیها و کاربردها :
وشا از گیاهان با ارزش علوفه ای، صنعتی ودارویی است که در مراتع بیابانی کشور بصورت گونه غالب یا همراه در ترکیب تیبهای مرتعی دیده می شود. گیاهی است انحصاری ایران منوکارپیک با طول عمر تخمینی 5 سال این گیاه هر ساله برگها ی قاعده ای بزرگ و سریع الرشدی بوجود میاورد وتنها یک با در سال اخر عمر گل و بذر می دهد و پس از رسیدن بذرها ریشه ان پوسیده و گیاه از بین می رود.
مهمترین ویژگی و ارزش این گیاه تولید شیرابه ای به نام گام امونیاک (وشا) می باشد. این شیرابه بر اثر خراشها و شکافهای طبیعی ساقه ها بویژه در محل اتصال ساقه ها ی فرعی به ساقه اصلی ویا محل گزش حشرات بر روی ساقه جمع شده و با وسیله ای به نام کاردک جمع اوری می گردد .
فصل بهره برداری و شا از اواخر خرداد تا اواسط مرداد می باشد و معمولا" در 4 تا 5 نوبت انجام میشود (البته اگر در اواخر تیر ماه انهم در یک نوبت صورت گیرد از نظر کیفیت و راندمان مقرون به صرفه تر است) بهره برداری وشا در سال اخر عمر صورت می گیرد از این رو این عملیات بویژه در اواخر تیر که بذور رسیده اند هیچگونه خسارات و مشکلی از نظر تجدید حیات گیاه به وجود نمی اورد. لیکن امکان بهره برداری به میزان تراکم پایه های گلدار بستگی دارد ودر خشکسالیها فاقد توجیه اقتصادی است.
گام امونیاک حاوی حدود 69 درصد رزین 22 درصد صمغ 8/1درصد اسانس ،مقداری جزیی اسید سالسلیک و 2تا 12 درصد اب .
گام امونیاک بر 2 نوع است، نوع اشکی که از ساقه گیاه بدست می اید و مرغوبتر است و رنگ سفید شیری تا قهوه ای دارچینی دارد نوع توده ای که زردرنگ است و به حالت طبیعی در پایه گیاه جمع می شود.
اگر بارندگی در بهار بیشتر باشد پایه های گلدار این گیاه کمتر ولی شاداب تر است و محصول هر پایه 50گرم می رسد.
از گام امونیاک در دارو سازی استفاده زیادی می شود. برای بر طرف کردن ناراحتی های معده و انگل های گوارش مصرف فراوان تری دارد و نیز از وشا در تولید دارو های مقوی، نیرو دهنده، رفع بیماری های نظیر برونشیت های مزمن، تنگی نفس و..... در صنعت شیرينی سازی، صنایع غذایی، رنگ سازی، عطر سازی، ساخت مواد پاک کننده، چسب ات و ....
بهره برداری وشا از طریق ریشه مرسوم نیست، ضمن انکه بهره برداری نا مناسب باعث نابودی گیاه می شود.
در منابع مختلف و تحقیقات بعمل آمده دستور العمل بهره برداری از ریشه این گیاه به شرح زیر امده است:
-برداشت در شهریور صورت گیرد زیرا در این زمان ریشه بیشترین ذخیره را دارد
–پایه های انتخاب شده حداقل سه ساله باشند.
-از تیغ زدن پایه هایی که سال اخر عمر خود را طی می کنند اجتناب شود
-بهتر است جهت پشت به باد تیغ زنی انتخاب گردد تا به کیفیت محصول خللی وارد نشود.
-برای تیغ زنی بایستی مقداری از خاک اطراف گیاه بصورت پشت به افتاب کنار زده شود.
-نوع برش به صورت مقعر به ضخامت نیم سانتیمتر وبه طول چهار سانتیمتر به صورت دایره و کمی پایین تر از سطح یقه صورت گیرد.در صورت امکان لایه کند شده شده از ریشه جدا نگردد.
-پس از جمع اوری محصول حتما"خاک اطراف یقه به جای اول برگردانده شود تا گیاه دچار صدمه نگردد.
-هر پایه در طول عمرش بیش از یک بار مورد بهره برداری قرار نگیرد.
-بدلیل حساسیت کار، بهره برداران با اموزش های لازم با این شیوه اشنا شوند.
خواص دارویی وشا
من صمغ گیاهى هستم كه به فارسى به آن اشه اشك و كندل مى گویند. عربى من اشق معرب اشه مى باشد. فرنگیها به من "گم امونیاك " گویند و همچنین مرا از گیاه دیگرى كه در باد قیس به كماى اسب معروف است ، مى گیرند ولى معلوم نیست خواص ما یكى باشد.
من در" ایزد خواست اصفهان "كوه كهرود، نواحى كوهستانى كرمان و زرند كرمان ، نوكواه و بلوچستان مى رویم و كماى در باد قیس ، كوه الوند ،اطراف اصفهان ، كهگیلویه ، دنا و اشترانكوه مى روید.
من همان صمغى هستم كه معمولا در ایران مرا همراه با اسفند دود مى كنند و بوى آنرا براى رفع چشم زخم مفید مى دانند .
من در اثر شكاف طبیعى یا مصنوعى كه در ساقه ها و یقه گیاه بوجود مى آید بیرون مى آیم و بهتر است با ابزارهاى مخصوص شكافهاى متعدد بر ساقه هاى من ایجاد كنند تا صمغ بیشترى بگیرند ولى این عمل تیغ زدن بایستى قبل از گل دادن گیاه من صورت گیرد و چون مقدار صمغ در ریشه من زیاد است ، در یقه گیاه من (قسمتى كه ریشه از ساقه جدا مى شود) همیشه مقدار زیادى صمغ توده مى شود. ولى چون با خس و خاشاك مخلوط است ، به مرغوبى صمغهاى اشكى مه از شكاف شاخه ها مى چكد نیست . صمغ من كمى معطر بوده و در اثر گرماى هوا نرم مى شود و با آب ممزوج مى گردد. من مقوى ، قاعده آور، خلطآور، و براى رفع حساسیت اثر قطعى دارم ، و در صنعت داروسازى از من فراورده هاى بسیارى جهت جلوگیرى و درمان حساسیت ، برنشیت مزمن ، تنگى نفس (آسم ) و امراض ریوى مى سازند كه در داروخانه ها به اسامى مختلف مشهور مى باشند.
در طب قدیم در ماهیت من اختلاف كرده اند و فواید زیادى را به من نسبت داده اند، و چون علت اصلى بسیارى از بیماریها حساسیت است ، براى بیماریهایى كه ناشى از حساسیت مى باشند سود فراوانى دارم و روى هم رفته ، براى رفع كهیر دارویى مؤ ثرتر از من نیست ، و از راه نوشیدن و شستشوى بدن هر دو مؤ ثر مى باشد. نوشیدن آب و خوردن من كرم روده را مى كشد و رطوبت معده را از بین مى برد. خوردن آن با سركه جهت سپرز و جوشانده جو جهت تنگى نفس و امراض ریوى و با عسل جهت صرع (هیسترى ) و زهكشى رطوبات سینه نافع است ، خوردن من به مقدار كم بعد از داروهاى مسهل ، بر طرف كننده مضار آنها مى باشد .
من مسكن درد كمر و عرق النساء (سیاتیك ) مى باشم و ضماد من با سركه مفاصل را نرم مى كند و كك و مك و آثار سیاهى پوست را برطرف مى كند. اگر سر شما شوره مى زند مرا با كمى حنا مخلوط كرده و به سر بمالید تا بر طرف شود. سرمه كردن صمغ من براى رفع رطوبت چشم و جوش پلك مفید است . مرهم من جهت از بین بردن گوشت زیادى و رویاندن گوشت تازه سودمند مى باشد. مقدار خوراك من از نیم مثقال تا یك مثقال است و زیادى آن براى معده و كلیه ضرر دارد
من صمغ گیاهى هستم كه به فارسى به آن اشه اشك و كندل مى گویند. عربى من اشق معرب اشه مى باشد. فرنگیها به من "گم امونیاك " گویند و همچنین مرا از گیاه دیگرى كه در باد قیس به كماى اسب معروف است ، مى گیرند ولى معلوم نیست خواص ما یكى باشد.
من در" ایزد خواست اصفهان "كوه كهرود، نواحى كوهستانى كرمان و زرند كرمان ، نوكواه و بلوچستان مى رویم و كماى در باد قیس ، كوه الوند ،اطراف اصفهان ، كهگیلویه ، دنا و اشترانكوه مى روید.
من همان صمغى هستم كه معمولا در ایران مرا همراه با اسفند دود مى كنند و بوى آنرا براى رفع چشم زخم مفید مى دانند .
من در اثر شكاف طبیعى یا مصنوعى كه در ساقه ها و یقه گیاه بوجود مى آید بیرون مى آیم و بهتر است با ابزارهاى مخصوص شكافهاى متعدد بر ساقه هاى من ایجاد كنند تا صمغ بیشترى بگیرند ولى این عمل تیغ زدن بایستى قبل از گل دادن گیاه من صورت گیرد و چون مقدار صمغ در ریشه من زیاد است ، در یقه گیاه من (قسمتى كه ریشه از ساقه جدا مى شود) همیشه مقدار زیادى صمغ توده مى شود. ولى چون با خس و خاشاك مخلوط است ، به مرغوبى صمغهاى اشكى مه از شكاف شاخه ها مى چكد نیست . صمغ من كمى معطر بوده و در اثر گرماى هوا نرم مى شود و با آب ممزوج مى گردد. من مقوى ، قاعده آور، خلطآور، و براى رفع حساسیت اثر قطعى دارم ، و در صنعت داروسازى از من فراورده هاى بسیارى جهت جلوگیرى و درمان حساسیت ، برنشیت مزمن ، تنگى نفس (آسم ) و امراض ریوى مى سازند كه در داروخانه ها به اسامى مختلف مشهور مى باشند.
در طب قدیم در ماهیت من اختلاف كرده اند و فواید زیادى را به من نسبت داده اند، و چون علت اصلى بسیارى از بیماریها حساسیت است ، براى بیماریهایى كه ناشى از حساسیت مى باشند سود فراوانى دارم و روى هم رفته ، براى رفع كهیر دارویى مؤ ثرتر از من نیست ، و از راه نوشیدن و شستشوى بدن هر دو مؤ ثر مى باشد. نوشیدن آب و خوردن من كرم روده را مى كشد و رطوبت معده را از بین مى برد. خوردن آن با سركه جهت سپرز و جوشانده جو جهت تنگى نفس و امراض ریوى و با عسل جهت صرع (هیسترى ) و زهكشى رطوبات سینه نافع است ، خوردن من به مقدار كم بعد از داروهاى مسهل ، بر طرف كننده مضار آنها مى باشد .
من مسكن درد كمر و عرق النساء (سیاتیك ) مى باشم و ضماد من با سركه مفاصل را نرم مى كند و كك و مك و آثار سیاهى پوست را برطرف مى كند. اگر سر شما شوره مى زند مرا با كمى حنا مخلوط كرده و به سر بمالید تا بر طرف شود. سرمه كردن صمغ من براى رفع رطوبت چشم و جوش پلك مفید است . مرهم من جهت از بین بردن گوشت زیادى و رویاندن گوشت تازه سودمند مى باشد. مقدار خوراك من از نیم مثقال تا یك مثقال است و زیادى آن براى معده و كلیه ضرر دارد
نام علمی: Allium ursinum L
انگلیسی: Board-leaved Garlic، wild Garlic
نام های دیگر: پیاز خرسی، سیر جنگلی، سیر خرس
خانواده: Liliaceae
http://slab.hostei.com/photos/a8423d5e91fd.jpg
شرح
والك گیاهی است پایا به ارتفاع 25 تا 50 سانتی متر با پیاز كشیده به رنگ سفید مایل به زرد و دو یا سه برگ بیضوی نوك تیز. ساقه ی ضخیم و گلدار آن كم و بیش سه وجهی است و در انتها به چتری شامل 15تا 25 گل در هر یك به پهنای 5/1 سانتی متر با شش گلبرگ سفید یا صورتی ختم می شود. در ماه های فروردین تا خرداد گل می دهد.
تركیبات شیمیایی
والك حاوی تركیباتی مانند اسانس فرار كه حاوی تركیبات گوگردی است.
قسمت مورد استفاده والك گیاه جوان و بندرت از گیاه خشك شده یا عصاره آن است. گیاه تازه را می توان در تابستان و پاییز جمع آوری نمود. برای خشك كردن این گیاه، باید آن را هنگامی كه گل دارد جمع آوری كرده و هر چه سریع تر در حرارت كمتر از 40 درجه سانتیگراد خشك كرد.
خواص و اثرات دارویی
والك در موارد تصلب شرایین، اسهال، اتساع روده ای، آنفلوانزا، برونشیت، بیماری اسهال خونی از نوع آمیبی، سیاه سرفه به كار می رود.والك با انبساط ملایم عروق خونی سبب كاهش فشار خون می شود. اگر بر روی پوست مالیده شود باعث قرمزی پوست می شود. از طریق خارجی برگ های له شده آن را می توان برای از بین بردن آبسه و كورك به كار برد.اگر والك روی پوست مالیده شود موجب قرمز شدن پوست می شود. از برگ این گیاه تا می توانید استفاده كنید و چنانچه در اختیار ندارید از سیر معمولی چه از برگ و چه از پیاز آن می توانید میل نمایید. اثر گیاه تازه بهتر از پخته آن است . برگ آن را همراه با جعفری و پیاز چه بصورت سبزی خوردن یا سالاد، سوپ، آش كوكوی بدون تخم مرغ می توانید تناول نمایید. سیر كوهی برای كسانی كه تنگی عروق دارند و همچنین برای سرگیجه بسیار مفید است.
والك با انبساط ملایم عروق خونی سبب كاهش فشار خون می شود .
www.masiid.blogfa.com
انگلیسی: Board-leaved Garlic، wild Garlic
نام های دیگر: پیاز خرسی، سیر جنگلی، سیر خرس
خانواده: Liliaceae
http://slab.hostei.com/photos/a8423d5e91fd.jpg
شرح
والك گیاهی است پایا به ارتفاع 25 تا 50 سانتی متر با پیاز كشیده به رنگ سفید مایل به زرد و دو یا سه برگ بیضوی نوك تیز. ساقه ی ضخیم و گلدار آن كم و بیش سه وجهی است و در انتها به چتری شامل 15تا 25 گل در هر یك به پهنای 5/1 سانتی متر با شش گلبرگ سفید یا صورتی ختم می شود. در ماه های فروردین تا خرداد گل می دهد.
تركیبات شیمیایی
والك حاوی تركیباتی مانند اسانس فرار كه حاوی تركیبات گوگردی است.
قسمت مورد استفاده والك گیاه جوان و بندرت از گیاه خشك شده یا عصاره آن است. گیاه تازه را می توان در تابستان و پاییز جمع آوری نمود. برای خشك كردن این گیاه، باید آن را هنگامی كه گل دارد جمع آوری كرده و هر چه سریع تر در حرارت كمتر از 40 درجه سانتیگراد خشك كرد.
خواص و اثرات دارویی
والك در موارد تصلب شرایین، اسهال، اتساع روده ای، آنفلوانزا، برونشیت، بیماری اسهال خونی از نوع آمیبی، سیاه سرفه به كار می رود.والك با انبساط ملایم عروق خونی سبب كاهش فشار خون می شود. اگر بر روی پوست مالیده شود باعث قرمزی پوست می شود. از طریق خارجی برگ های له شده آن را می توان برای از بین بردن آبسه و كورك به كار برد.اگر والك روی پوست مالیده شود موجب قرمز شدن پوست می شود. از برگ این گیاه تا می توانید استفاده كنید و چنانچه در اختیار ندارید از سیر معمولی چه از برگ و چه از پیاز آن می توانید میل نمایید. اثر گیاه تازه بهتر از پخته آن است . برگ آن را همراه با جعفری و پیاز چه بصورت سبزی خوردن یا سالاد، سوپ، آش كوكوی بدون تخم مرغ می توانید تناول نمایید. سیر كوهی برای كسانی كه تنگی عروق دارند و همچنین برای سرگیجه بسیار مفید است.
والك با انبساط ملایم عروق خونی سبب كاهش فشار خون می شود .
www.masiid.blogfa.com
اسفناج دارویی
شناسنامه
مقدمه
اسفناج یکی از گیاهان دو لپه‌ای است. اسفناج گیاه بومی ایران است و از اوائل قرن اول میلادی کم کم به نقاط دیگر دنیا راه یافت. بطوری که در تاریخ مسطور است اسفناج در قرن هفتم در چین و در قرن دوازدهم در اسپانیا کشت می‌شده است. کشت اسفناج در سال 1806 در آمریکا شروع شد. اسفناج گیاهی است یکساله دارای ساقه‌ای راست به ارتفاع نیم متر که برگهای آن پخت و نرم مثلثی شکل به رنگ سبز میباشد.
اسفناج نسبت به سرمای زمستان مقاوم است. دو نوع اسفناج وجود دارد که به نام پاییزه و بهاره نامیده میشود. اسفناج بهاره در فصل بهار کاشته میشود و به اسفناج انگلیسی معروف است. نوع پاییزه آن که به خاک بسیار غنی احتیاج دارد در پاییز کاشته میشود. گلهای اسفناج به رنگ سبز کمرنگ میباشد. اسفناج چون دارای مواد غذایی فراوانی است کشت آن امروز در تمام نقاط دنیا معمول است.
شرح گیاح
گیاهی است یکساله وروز بلند که پس از سبز شدن تولید برگهای طوقه ای (Rossete) می کند به این ترتیب در یک سطح در اطراف ساقه کوتاهی به طول چند میلیمتر نزدیک به سطح خاک قرار می گیرند. در طی رشد بعدی این ساقه طویل شده و از آن شاخه های جانبی دیگری از محل برگهای طوقه ای به ساقه اصلی منشعب می شوند. ممکن است از ساقه اصلی ساقه های فرعی درجه 1 و 2 همراه با شاخه های جانبی درجه 1و2 نیز وجود آیند. اندازه گیاه می تواند بین 10 تا 8 سانتی متر متناوب باشد. ریشه اصلی گیاه عمیق است و می تواند تا عمق 140 سانتی متری در خاک نفوذ کند از این نظر می توان این گیاه را در خاکهای شور بخوبی کشت نمود. ریشه های فرعی این گیاه دوکی شکل و حداکثر تا 60 سانتی متری خاک پراکنده اند، برگها در ارقام مختلف دارای فرم و رنگ متفاوتی هستند و به شکلهای تخم مرغی ، بیضوی و یا نیزه ای وجود دارند کناره برگها می تواند کاملاً صاف و یا دندانه دار باشد. پهنک برگ نیز صاف و یا دارای چین و چروک است. گلهای نر و ماده می توانند روی یک یا دو پایه قرار گیرند. امروزه دو واریته از این گیاه کشت می شود.
الف) S.O. var oleraceae syn .var spinosa (Moench)
یا اسفناج بذر خاردار که در واقع نوع قدیمی را معرفی می کند.
ب) S.O. var. inermis (Moench)
یا اسفناج بذر صاف.
ارقامی که خاردار هستند، میوه با پوشش گل رشد کرده و پس از سخت شدن اغلب دارای 2و3 و یا 4 خار می شوند از آنجائیکه موقع بذر پاشی با ماشین، بذر خاردار به سختی از ماشین به زمین می افتد کشت های مکانیزه مشکلات زیادی به همراه دارد ولی بذر خاردار در شرایط سخت زمستان معمولاً دارای رشد نمو بهتری نسبت به بذر صاف است.
ترکیبات موثر در اسفناج
محققان دست کم ١٣ نوع مختلف از ترکیبات فلاونوئیدی در اسفناج پیدا کرده‌اند که به عنوان آنتی اکسیدان عمل میکنند و خواص ضد سرطانی دارند. خواص ضد سرطانی این فلاونوئیدها در اسفناج بویژه در ترغیب محققان برای تهیه عصاره‌های خاص از این گیاه خوراکی و به منظور استفاده در مطالعات کنترل شده بسیار تاثیرگذار بوده است. این عصاره‌های اسفناج در کاهش سرعت تقسیمات سلولی در بین سلول‌های سرطانی معده و نیز کاهش ابتلا به سرطان‌های پوستی در بین موش‌های آزمایشگاهی تاثیر به سزایی داشته‌اند. از سوی دیگر کاروتنوئید موجود در اسفناج و سایر سبزیجات برگ پهن و سبز از دو روش با بروز سرطان پروستات در انسان مبارزه می‌کند.
این کاروتنوئید که نئوگزانتین نام دارد، نه تنها سلول‌های سرطانی پروستات را وادار به خود تخریبی می‌کند بلکه در روده‌ها به ترکیبات اضافی تبدیل میشود که نئوکروم نام دارند و مانع از تکثیر سلول‌های سرطانی در این عضو میشود و آنها را در حالت توقف نگه می‌دارد. ویتامین K موجود در اسفناج تقریبا و ٢٠ درصد از ارزش روزانه را در یک فنجان برگ اسفناج تازه داراست و همچنین بیش از ١٠٠ درصد ارزش روزانه این ویتامین نیز از یک فنجان اسفناج جوشانده شده تامین میشود که در حفظ سلامت استخوان‌ها نقش بسزایی دارد.
همچنین ویتامین K[SUB]1[/SUB] نوعی پروتئین غیر کلاژن اصلی در استخوان‌ها را موسوم به اولتئوکالسین فعال می‌کند که این ماده در نگه داشتن مولکول‌های کلسیم در داخل بافت‌های استخوانی نقش مهمی دارد. بنابراین بدون وجود مقادیر کافی از ویتامین K[SUB]1[/SUB] ، میزان اوستئوکالسین در بدن کافی نبوده و در نتیجه ترکیبات معدنی استخوان‌ها دچار اشکال میشود. برای بیماران مبتلا به ناراحتیهای استخوانی ، دیابتی و قلبی – عروقی کمتر ماده غذایی به لحاظ بهره‌مندی از تعداد قابل توجهی مواد مغذی کمک کننده با اسفناج قابل مقایسه است.
اسفناج یک منبع عالی و غنی از ویتامین C و ویتامین A است. این دو ماده مغذی آنتی اکسیدان‌های مهمی هستند که برای کاهش تعداد رادیکال‌های آزاد در بدن فعالیت میکنند. ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان محلول در آب و بتاکاروتن به عنوان یک آنتی اکسیدان محلول در چربی عمل میکنند. این دو آنتی اکسیدان گروهی را تشکیل می‌دهند که مانع از اکسیداسیدن کلسترول در خون میشود. کلسترول اکسیده شده به هم می‌چسبد و در رگ‌های خونی دیواره‌هایی می‌سازد که می‌تواند باعث مسدود شدن رگ‌های خونی شده و در نتیجه منجر به بروز سکته قلبی یا مغزی شود. مصرف مقادیر زیادی ویتامین C و بتاکاروتن می‌تواند به پیشگیری از بروز چنین پیچیدگی‌هایی کمک کند و یک فنجان اسفناج جوشانده می‌تواند 294.8 درصد از ارزش روزانه ویتامین A و 29.4 درصد ارزش روزانه و ویتامین C را در اختیار شما قرار دهد.
این گیاه سرشار از عنصر منیزیم است که این ماده معدنی نیز می‌تواند در کاهش فشار خون بالا موثر بوده و در نتیجه بدن را در برابر ابتلا به بیماریهای قلبی محافظت کند. این گیاه خوراکی برای زنان در دوران عادت ماهانه که در معرض فقر آهن هستند، بسیار مهم است. افزایش ذخایر آهن با مصرف اسفناج ایده مناسبی است به ویژه به این دلیل که در مقایسه با گوشت قرمز منبع شناخته شده‌ای از آهن است. اسفناج آهنی را در اختیار بدن قرار می‌دهد که کالری بسیار کمتری دارد و کاملا فاقد چربی است. آهن از ترکیبات داخلی هموگلوبین خون است که اکسیژن را از شش‌ها به تمام سلول‌های بدن منتقل می‌کند و همچنین بخش کلیدی از سیستم‌های آنزیمی برای تولید انرژی و متابولیسم است.
نیاز اکولوژیکی
اسفناج محصول نواحی نسبتاً سرد است و در آب و هوای خنک بهتر رشد می کند بطورکلی اسفناج در مجاورت تابش زیاد آفتاب،دمای متوسط و هوای مرطوب بهترین نتیجه را می دهد. یخبندان را بیشتر از اغلب سبزیهای دیگر تحمل می نماید. بعضی از ارقام آن حتی در مقابل سرمای تا (7-) سانتی گراد نیز مقاوم است.
آماده سازی خاک
هر چند که می توان اسفناج را در کلیه زمین ها کشت نمود ولی خاکهای خیلی سبک و خیلی سنگین برای رشد و نمو گیاه مناسب نیستند. بهترین خاک برای اسفناج حد واسط آن دو و اراضی نم دار و حاصلخیز است. این گیاه در مقابل زمین های آبگیر ، خشک و PH خاک بسیار حساس است. مناسبترین PH برای این گیاه بین 6 تا 7 است. اسفناج در مقابل درجه اسیدی پایین تر به وضوح عکس العمل نشان داده و نتیجه خوبی نمی دهد. زمین های عمیق با بافت خوب و هوموس و رطوبت کافی برای اسفناج مناسب است. خاکهای سبک فقط برای ارقام زودرس ، کشت های زمستانه و کشت های مراحل اول سال مناسب است در این خاکها باید آبیاری تکمیلی و کودکافی را از نظر دور نداشت بهترین خاک می تواند خاکهای لومی و یا خاکهای معدنی با هوموس کافی باشد. بستر کاشت باید برای کشت مکانیزه صاف و دارای شیب کم و عاری از سنگلاخ باشد.
تاریخ و فواصل کاشت
زمان کاشت انواع بهاره در اواخر اسفند ماه ، انواع پائیزه در اواخر تابستان و انواع زمستانه در اواخر پائیز است. فاصله ردیف ها در کشت های ردیفی بین 15 تا 25 سانتی متر و عمق کاشت بین 2 تا 4 سانتی متر می باشد اسفناج به علت مدت کوتاه رویش سازگاری با دمای کم ، قدرت زیاد زمستان گذرانی و روز بلند بودن آن می تواند به شکل های متفاوتی در تناوب زراعی قرار گیرد این گیاه به عنوان مناسبترین گیاه بعد از لوبیای پاکوتاه (پاچ باقلا) ، نخود فرنگی و سیب زمینی قرار می گیرد ولی به عنوان گیاه ما قبل برای گیاهان دیگر دارای اهمیت زیادی نیست.
ارقام اسفناج را براساس خاردار بودن یا بی خار بودن بذر ، صاف و ناصاف برگها و نیز براساس رنگ برگها انواع بهاره، پائیزه و زمستانه طبقه بندی می کنند. در انتخاب ارقام نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرد: سرعت رشد(سریع بودن رشد و نمو) تمایل کم به گل رفتن، یکسان و یک اندازه بودن برگها، تمایل کم به زرد شدن برگها کم بودن مقدار نیترات،مقاومت در برابر آفات و امراض (مخصوصاً در مقابل سفیدک دروغین) مقاوم بودن در مقابل سرمای سخت زمستان.
در کشت گلخانه ای طی زمستان از ارقامی که دارای رشد سریع بوده و در مقابل شدت تابش و دمای کم حساسیتی نشان نمی دهند استفاده می شود. بذر اسفناج در موقع جوانه زدن در مقابل گرمای زیاد،کمبود آب و اکسیژن بسیار حساس است.کمبود اکسیژن معمولاً در زمینهای آبگیر و خاکهای رسی بوجود می آید . جوانه زدن بذر در دمای پائینی صورت می گیرد حتی در صفر درجه سانتی گراد. بنابراین برای سبز شدن یک دست بذر در مزارع باید در فصولی از سال که دمای هوا پائین و متوسط است بذر پاشی کرد.
کاشت
اسفناج را می توان به طور دست پاش، خطی و در سبزیکاری سطوح بزرگ با ماشین بذر پاشی کرد. زمان کاشت انواع بهاره در اواخر اسفند ماه و انواع پائیزه در اواخر تابستان و انواع زمستانه در اواخر پائیز می باشد. استفاده از کودهای حیوانی در زمینهایی که از نظر مواد آلی ضعیف هستند توصیه می شود در هر صورت باید از کود حیوانی کاملاً پوسیده استفاده شود. چنانچه بخواهیم از کود تازه استفاده کنیم باید آنرا چند ماه قبل از کاشت به زمین داد زیرا ریشه اسفناج در مقابل پاره ای از بیماریهای قارچی که باعث پوسیدگی ریشه می شوند حساس است کود شیمیایی را باید موقعی به زمین داد که در فاصله دوره رویش در دسترس گیاه قرار گیرد. با توجه به مقدار مواد غذایی موجود در خاک معمولاً حدود 120 کیلوگرم در هکتار ازت،60 کیلوگرم در هکتار p2o5 و 140 کیلوگرم در هکتار K2O توصیه می شود اسفناج زمین های خنثی تا قلیائی را ترجیح می دهد. بنا بر این می توان تا 4 هفته قبل از کاشت به دادن کودهای آهکی مبادرت ورزید. کود پتاسه را در بهار به شکل کلرید به زمین می دهند زیرا عرضه زیاد کلرید در خاک کاهش جذب ازت را به دنبال دارد و در شرایط معمول تولیدی باعث کاهش نیترات در گیاه می شود معمولاً در کشت بهاره کود شیمیایی را یک دفعه قبل از کاشت به زمین می دهند ولی برای انواع زمستانه یک سوم ازت را توام با تمامی کودهای فسفر و پتاسه در اوایل زمستان هنگام کاشت به زمین می دهند و دو سوم باقیمانده را در دو مرحله دیگر به صورت کود سرک در اختیار گیاه قرار می دهند.در سطح بزرگ معمولاً پس از کاشت زمین را غلتک می زنند.
داشت
مبارزه با علفهای هرز با فوکا، کولتیواتور و یا با استفاده از علف کشهای شیمیایی صورت می گیرد. اسفناج احتیاج به آب فراوان دارد و باید در طول دوره رشد در زمین های خشک اقدام به آبیاری نمود. آبیاری علاوه بر اینکه مقدار محصول را افزایش می هد گل دادن قبل از موعد گیاه را نیز به تاخیر می اندازد.
از بیماریهای مهم اسفناج سفیدک دروغین (Pernospora farinosa) است استفاده از ارقامی که مقاوم به این بیماری اند لازم و ضروری است . ترکیبات آلی فسفره برای مقابله با مگس چغندر (Pagomia Hyoscyami) که لاروهای آن در داخل برگهای اسفناج دالانهای مینوز (Minose) را می سازند بسیار موثر است. شته آفیدو پروانه سفید کلم (Pieries Brassica) نیز از دیگر آفات این گیاه است.
برداشت
برداشت اسفناج به این ترتیب است که زمانیکه گیاه 5 تا 6 برگه شد.ابتدا مزرعه را آبیاری کرده و پس از تبخیر رطوبت اضافی،بوته ها را با ریشه از خاک بیرون می آروند به همین صورت عرضه می کنند. در سطوح کوچک می توان دو یا سه مرحله اسفناج برداشت کرده در اینصورت باید برگهای تحتانی را با دست و یا چاقوی تیزی بریده و برگهای کوچک و جوانه های مرکزی را به حال خود باقی گذاشت و پس از مدتی عمل چیدن برگهای بزرگ را تکرار کرد و به این ترتیب می توان در طول سال چند مرحله اسفناج برداشت کرد. تجمع نیترات معمولاً در دمبرگها و زیاد است و بنابراین با حلال برگهای بدون دمبرگ می توان اسفناجی با نیترات کمتری برداشت نمود. در سطوح بزرگ از ماشین برداشت استفاده می شود. در این حالت پس از بریدن برگها آنها را در جایی انباشت کرده و بعداً به محل دسته بندی و یا به کارخانه حمل می کنند. اسفناج را معمولاً در اوایل روز برداشت می کنند این عمل به حفظ کیفیت محصول می افزاید. عمل برداشت در زمان بارندگی و یا مواقعی که هنوز شبنم بر روی گلها نشسته است صورت نمی گیرد. زیرا در اینصورت مهمولی با کیفیت پائین و توام با برگهای شکسته بدست می آید. مقدار محصول اسفناج حدود 15 تا 20 تن در هکتار و در بعضی مواقع بین 35 تا 40 تن در هکتار است.
خواص دارویی
مضرات
اسفناج به علت داشتن اگزالات برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل و سنگهای کلیه و مثانه مناسب نیست ضمنا آنهایی که سرد مزاج هستند باید اسفناج را با ادویه گرم نظیر زنجبیل و هل میل نمایند
دامنه انتشار
نواحی مختلف کشور پرورش داده می شود.
تحقیقات جدید در مورد خواص ضد سرطانی اسفناج
طبق نظر اغلب دانشمندان، اسفناج از گیاهانی است كه ظرفیت ضد سرطانی آن خیلی بالاست و برای پیشگیری از ابتلای به سرطان، به سلطان گیاهان معروف است. بنابراین اشخاصی كه سال ها اعتیاد به مصرف سیگار و دخانیات داشته اند، از نظر این خاصیت باید به خوردن اسفناج توجه خاص مبذول دارند. اسفناج كه از سبزی های دارای رنگ سبز تیره است،همراه با هویج در صدر لیست خوراكی های ضد سرطان جای دارد و طبق تحقیقات دانشمندان در كاهش میزان ابتلای به سرطان موثر است، به خصوص در پیشگیری از سرطان های روده، ركتوم، معده ، مری و به ویژه سرطان ریه نقش مهمی دارد.
مطالعات علمی نشان می دهد، اشخاصی كه در حد بسیار كم و به ندرت از سبزی های به رنگ سبز تیره( كه دارای مقدار زیادی كاروتینوئید هستند و در این گروه اسفناج در صدر آنها قرار دارد ) می خورند، حتی معتادین به دخانیات، خیلی كمتر از دیگران در معرض این خطر قرار دارند.
در هر 10 مورد از 11تحقیق علمی كه در مورد سرطان ریه به عمل آمده است،حقایق فوق تایید شده است.از جمله، تحقیقاتی كه توسط نسج شناسان دانشگاه تگزاس به عمل آمده نشان می دهد كه خوراكی های دارای ماده كاروتن به طور موثری در نجات معتادان به دخانیات ازسرطان دخیل است.
اسفناج كه از سبزی های دارای رنگ سبز تیره است،همراه با هویج در صدر لیست خوراكی های ضد سرطان جای دارد، به خصوص در پیشگیری از سرطان های روده، ركتوم، معده، مری و به ویژه سرطان ریه نقش مهمی دارد.
دانشمند دیگری ازمحققان دانشگاه جان هاپكینز در تحقیقات خود نشان می دهد، اشخاصی كه مقدار بتا كاروتن خون آنها زیاد است، در مقابل ابتلای به سرطان بسیار مقاوم تر از سایرین هستند.
مقدار كاروتینوئید در اسفناج خام 26 میلی گرم در هر 100 میلی گرم می باشد، در حالی كه در هویج خام، مقدار بتا كاروتن بیشتر از اسفناج است( بتا کاروتن یکی ازکاروتینوئیدهاست). بتا كاروتن ماده قطعی موثر ضد سرطان است، ولی با این حال مواد كاروتینوئید موجود در اسفناج، عملا نقش بسیار موثری در این ماجرا دارند. به علاوه اسفناج دارای مقدار زیادی كلروفیل است كه آن هم از مواد ضد سرطان است .
عده ای از دانشمندان خاصیت ضد سرطانی بودن كلروفیل را به دلیل نقش آن در متوقف كردن یا كند كردن جهش های سلولی می دانند كه از این طریق از شروع سرطانی شدن سلول ها جلوگیری می کند.
طی مطالعه ی علمی كه دانشمندان در ایتالیا به عمل آورده اند ، مشاهده شده كه اسفناج قدرت چشم گیری در متوقف نمودن پیش روی یكی از قوی ترین عوامل سرطان زا، به نام نیتروزامین دارد و بین چند ماده ی غذایی نظیر هویج ، گل كلم ، كاهو و تمشك ، عصاره اسفناج خام در مقابله با نیتروزامین قدرت بیشتری نشان داده است .
دانشمندان ژاپنی در سال 1969 نتیجه تحقیقاتی را انتشار دادند كه در آن آمده است، اسفناج در كاهش كلسترول خون در جانوران اثر زیادی نشان داده و در مطالعات دیگری متعاقب آن دریافتند كه برگ اسفناج موجب تسریع تبدیل كلسترول به كوپروستانول در بدن می شود كه بعدا این ماده دفع خواهد شد .
البته توجه کنید که : مصرف مقادیر زیاد اسفناج در رژیم غذایی برای بهره گیری از خواص فوق و سایر خواص آن، مستلزم مشاوره با پزشك و كارشناس گیاه درمانی است، زیرا ممكن است خوردن اسفناج برای برخی افراد به علل خاص فیزیولوژیكی معارض با برخی اختلالات جسمی باشد .
منبع
http://daro-irani.blogfa.com/post-111.aspx
http://uvi.netai.net/pic/95665640dc31.jpg
http://uvi.netai.net/pic/73a5f0ccbc4e.jpg
شناسنامه
| تیره: اسفناج (Chenopodiaceae)(Salsolaceae) | |
| نام لاتین: Spinacia oleracea L. | |
| نام انگلیسی: Garden spinach – Common spinage | |
| نام فارسی: اسفناج | |
| نام عربی : اسبانج |
مقدمه
اسفناج یکی از گیاهان دو لپه‌ای است. اسفناج گیاه بومی ایران است و از اوائل قرن اول میلادی کم کم به نقاط دیگر دنیا راه یافت. بطوری که در تاریخ مسطور است اسفناج در قرن هفتم در چین و در قرن دوازدهم در اسپانیا کشت می‌شده است. کشت اسفناج در سال 1806 در آمریکا شروع شد. اسفناج گیاهی است یکساله دارای ساقه‌ای راست به ارتفاع نیم متر که برگهای آن پخت و نرم مثلثی شکل به رنگ سبز میباشد.
اسفناج نسبت به سرمای زمستان مقاوم است. دو نوع اسفناج وجود دارد که به نام پاییزه و بهاره نامیده میشود. اسفناج بهاره در فصل بهار کاشته میشود و به اسفناج انگلیسی معروف است. نوع پاییزه آن که به خاک بسیار غنی احتیاج دارد در پاییز کاشته میشود. گلهای اسفناج به رنگ سبز کمرنگ میباشد. اسفناج چون دارای مواد غذایی فراوانی است کشت آن امروز در تمام نقاط دنیا معمول است.
شرح گیاح
گیاهی است یکساله وروز بلند که پس از سبز شدن تولید برگهای طوقه ای (Rossete) می کند به این ترتیب در یک سطح در اطراف ساقه کوتاهی به طول چند میلیمتر نزدیک به سطح خاک قرار می گیرند. در طی رشد بعدی این ساقه طویل شده و از آن شاخه های جانبی دیگری از محل برگهای طوقه ای به ساقه اصلی منشعب می شوند. ممکن است از ساقه اصلی ساقه های فرعی درجه 1 و 2 همراه با شاخه های جانبی درجه 1و2 نیز وجود آیند. اندازه گیاه می تواند بین 10 تا 8 سانتی متر متناوب باشد. ریشه اصلی گیاه عمیق است و می تواند تا عمق 140 سانتی متری در خاک نفوذ کند از این نظر می توان این گیاه را در خاکهای شور بخوبی کشت نمود. ریشه های فرعی این گیاه دوکی شکل و حداکثر تا 60 سانتی متری خاک پراکنده اند، برگها در ارقام مختلف دارای فرم و رنگ متفاوتی هستند و به شکلهای تخم مرغی ، بیضوی و یا نیزه ای وجود دارند کناره برگها می تواند کاملاً صاف و یا دندانه دار باشد. پهنک برگ نیز صاف و یا دارای چین و چروک است. گلهای نر و ماده می توانند روی یک یا دو پایه قرار گیرند. امروزه دو واریته از این گیاه کشت می شود.
الف) S.O. var oleraceae syn .var spinosa (Moench)
یا اسفناج بذر خاردار که در واقع نوع قدیمی را معرفی می کند.
ب) S.O. var. inermis (Moench)
یا اسفناج بذر صاف.
ارقامی که خاردار هستند، میوه با پوشش گل رشد کرده و پس از سخت شدن اغلب دارای 2و3 و یا 4 خار می شوند از آنجائیکه موقع بذر پاشی با ماشین، بذر خاردار به سختی از ماشین به زمین می افتد کشت های مکانیزه مشکلات زیادی به همراه دارد ولی بذر خاردار در شرایط سخت زمستان معمولاً دارای رشد نمو بهتری نسبت به بذر صاف است.
ترکیبات موثر در اسفناج
محققان دست کم ١٣ نوع مختلف از ترکیبات فلاونوئیدی در اسفناج پیدا کرده‌اند که به عنوان آنتی اکسیدان عمل میکنند و خواص ضد سرطانی دارند. خواص ضد سرطانی این فلاونوئیدها در اسفناج بویژه در ترغیب محققان برای تهیه عصاره‌های خاص از این گیاه خوراکی و به منظور استفاده در مطالعات کنترل شده بسیار تاثیرگذار بوده است. این عصاره‌های اسفناج در کاهش سرعت تقسیمات سلولی در بین سلول‌های سرطانی معده و نیز کاهش ابتلا به سرطان‌های پوستی در بین موش‌های آزمایشگاهی تاثیر به سزایی داشته‌اند. از سوی دیگر کاروتنوئید موجود در اسفناج و سایر سبزیجات برگ پهن و سبز از دو روش با بروز سرطان پروستات در انسان مبارزه می‌کند.
این کاروتنوئید که نئوگزانتین نام دارد، نه تنها سلول‌های سرطانی پروستات را وادار به خود تخریبی می‌کند بلکه در روده‌ها به ترکیبات اضافی تبدیل میشود که نئوکروم نام دارند و مانع از تکثیر سلول‌های سرطانی در این عضو میشود و آنها را در حالت توقف نگه می‌دارد. ویتامین K موجود در اسفناج تقریبا و ٢٠ درصد از ارزش روزانه را در یک فنجان برگ اسفناج تازه داراست و همچنین بیش از ١٠٠ درصد ارزش روزانه این ویتامین نیز از یک فنجان اسفناج جوشانده شده تامین میشود که در حفظ سلامت استخوان‌ها نقش بسزایی دارد.
همچنین ویتامین K[SUB]1[/SUB] نوعی پروتئین غیر کلاژن اصلی در استخوان‌ها را موسوم به اولتئوکالسین فعال می‌کند که این ماده در نگه داشتن مولکول‌های کلسیم در داخل بافت‌های استخوانی نقش مهمی دارد. بنابراین بدون وجود مقادیر کافی از ویتامین K[SUB]1[/SUB] ، میزان اوستئوکالسین در بدن کافی نبوده و در نتیجه ترکیبات معدنی استخوان‌ها دچار اشکال میشود. برای بیماران مبتلا به ناراحتیهای استخوانی ، دیابتی و قلبی – عروقی کمتر ماده غذایی به لحاظ بهره‌مندی از تعداد قابل توجهی مواد مغذی کمک کننده با اسفناج قابل مقایسه است.
اسفناج یک منبع عالی و غنی از ویتامین C و ویتامین A است. این دو ماده مغذی آنتی اکسیدان‌های مهمی هستند که برای کاهش تعداد رادیکال‌های آزاد در بدن فعالیت میکنند. ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان محلول در آب و بتاکاروتن به عنوان یک آنتی اکسیدان محلول در چربی عمل میکنند. این دو آنتی اکسیدان گروهی را تشکیل می‌دهند که مانع از اکسیداسیدن کلسترول در خون میشود. کلسترول اکسیده شده به هم می‌چسبد و در رگ‌های خونی دیواره‌هایی می‌سازد که می‌تواند باعث مسدود شدن رگ‌های خونی شده و در نتیجه منجر به بروز سکته قلبی یا مغزی شود. مصرف مقادیر زیادی ویتامین C و بتاکاروتن می‌تواند به پیشگیری از بروز چنین پیچیدگی‌هایی کمک کند و یک فنجان اسفناج جوشانده می‌تواند 294.8 درصد از ارزش روزانه ویتامین A و 29.4 درصد ارزش روزانه و ویتامین C را در اختیار شما قرار دهد.
این گیاه سرشار از عنصر منیزیم است که این ماده معدنی نیز می‌تواند در کاهش فشار خون بالا موثر بوده و در نتیجه بدن را در برابر ابتلا به بیماریهای قلبی محافظت کند. این گیاه خوراکی برای زنان در دوران عادت ماهانه که در معرض فقر آهن هستند، بسیار مهم است. افزایش ذخایر آهن با مصرف اسفناج ایده مناسبی است به ویژه به این دلیل که در مقایسه با گوشت قرمز منبع شناخته شده‌ای از آهن است. اسفناج آهنی را در اختیار بدن قرار می‌دهد که کالری بسیار کمتری دارد و کاملا فاقد چربی است. آهن از ترکیبات داخلی هموگلوبین خون است که اکسیژن را از شش‌ها به تمام سلول‌های بدن منتقل می‌کند و همچنین بخش کلیدی از سیستم‌های آنزیمی برای تولید انرژی و متابولیسم است.
نیاز اکولوژیکی
اسفناج محصول نواحی نسبتاً سرد است و در آب و هوای خنک بهتر رشد می کند بطورکلی اسفناج در مجاورت تابش زیاد آفتاب،دمای متوسط و هوای مرطوب بهترین نتیجه را می دهد. یخبندان را بیشتر از اغلب سبزیهای دیگر تحمل می نماید. بعضی از ارقام آن حتی در مقابل سرمای تا (7-) سانتی گراد نیز مقاوم است.
آماده سازی خاک
هر چند که می توان اسفناج را در کلیه زمین ها کشت نمود ولی خاکهای خیلی سبک و خیلی سنگین برای رشد و نمو گیاه مناسب نیستند. بهترین خاک برای اسفناج حد واسط آن دو و اراضی نم دار و حاصلخیز است. این گیاه در مقابل زمین های آبگیر ، خشک و PH خاک بسیار حساس است. مناسبترین PH برای این گیاه بین 6 تا 7 است. اسفناج در مقابل درجه اسیدی پایین تر به وضوح عکس العمل نشان داده و نتیجه خوبی نمی دهد. زمین های عمیق با بافت خوب و هوموس و رطوبت کافی برای اسفناج مناسب است. خاکهای سبک فقط برای ارقام زودرس ، کشت های زمستانه و کشت های مراحل اول سال مناسب است در این خاکها باید آبیاری تکمیلی و کودکافی را از نظر دور نداشت بهترین خاک می تواند خاکهای لومی و یا خاکهای معدنی با هوموس کافی باشد. بستر کاشت باید برای کشت مکانیزه صاف و دارای شیب کم و عاری از سنگلاخ باشد.
تاریخ و فواصل کاشت
زمان کاشت انواع بهاره در اواخر اسفند ماه ، انواع پائیزه در اواخر تابستان و انواع زمستانه در اواخر پائیز است. فاصله ردیف ها در کشت های ردیفی بین 15 تا 25 سانتی متر و عمق کاشت بین 2 تا 4 سانتی متر می باشد اسفناج به علت مدت کوتاه رویش سازگاری با دمای کم ، قدرت زیاد زمستان گذرانی و روز بلند بودن آن می تواند به شکل های متفاوتی در تناوب زراعی قرار گیرد این گیاه به عنوان مناسبترین گیاه بعد از لوبیای پاکوتاه (پاچ باقلا) ، نخود فرنگی و سیب زمینی قرار می گیرد ولی به عنوان گیاه ما قبل برای گیاهان دیگر دارای اهمیت زیادی نیست.
ارقام اسفناج را براساس خاردار بودن یا بی خار بودن بذر ، صاف و ناصاف برگها و نیز براساس رنگ برگها انواع بهاره، پائیزه و زمستانه طبقه بندی می کنند. در انتخاب ارقام نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرد: سرعت رشد(سریع بودن رشد و نمو) تمایل کم به گل رفتن، یکسان و یک اندازه بودن برگها، تمایل کم به زرد شدن برگها کم بودن مقدار نیترات،مقاومت در برابر آفات و امراض (مخصوصاً در مقابل سفیدک دروغین) مقاوم بودن در مقابل سرمای سخت زمستان.
در کشت گلخانه ای طی زمستان از ارقامی که دارای رشد سریع بوده و در مقابل شدت تابش و دمای کم حساسیتی نشان نمی دهند استفاده می شود. بذر اسفناج در موقع جوانه زدن در مقابل گرمای زیاد،کمبود آب و اکسیژن بسیار حساس است.کمبود اکسیژن معمولاً در زمینهای آبگیر و خاکهای رسی بوجود می آید . جوانه زدن بذر در دمای پائینی صورت می گیرد حتی در صفر درجه سانتی گراد. بنابراین برای سبز شدن یک دست بذر در مزارع باید در فصولی از سال که دمای هوا پائین و متوسط است بذر پاشی کرد.
کاشت
اسفناج را می توان به طور دست پاش، خطی و در سبزیکاری سطوح بزرگ با ماشین بذر پاشی کرد. زمان کاشت انواع بهاره در اواخر اسفند ماه و انواع پائیزه در اواخر تابستان و انواع زمستانه در اواخر پائیز می باشد. استفاده از کودهای حیوانی در زمینهایی که از نظر مواد آلی ضعیف هستند توصیه می شود در هر صورت باید از کود حیوانی کاملاً پوسیده استفاده شود. چنانچه بخواهیم از کود تازه استفاده کنیم باید آنرا چند ماه قبل از کاشت به زمین داد زیرا ریشه اسفناج در مقابل پاره ای از بیماریهای قارچی که باعث پوسیدگی ریشه می شوند حساس است کود شیمیایی را باید موقعی به زمین داد که در فاصله دوره رویش در دسترس گیاه قرار گیرد. با توجه به مقدار مواد غذایی موجود در خاک معمولاً حدود 120 کیلوگرم در هکتار ازت،60 کیلوگرم در هکتار p2o5 و 140 کیلوگرم در هکتار K2O توصیه می شود اسفناج زمین های خنثی تا قلیائی را ترجیح می دهد. بنا بر این می توان تا 4 هفته قبل از کاشت به دادن کودهای آهکی مبادرت ورزید. کود پتاسه را در بهار به شکل کلرید به زمین می دهند زیرا عرضه زیاد کلرید در خاک کاهش جذب ازت را به دنبال دارد و در شرایط معمول تولیدی باعث کاهش نیترات در گیاه می شود معمولاً در کشت بهاره کود شیمیایی را یک دفعه قبل از کاشت به زمین می دهند ولی برای انواع زمستانه یک سوم ازت را توام با تمامی کودهای فسفر و پتاسه در اوایل زمستان هنگام کاشت به زمین می دهند و دو سوم باقیمانده را در دو مرحله دیگر به صورت کود سرک در اختیار گیاه قرار می دهند.در سطح بزرگ معمولاً پس از کاشت زمین را غلتک می زنند.
داشت
مبارزه با علفهای هرز با فوکا، کولتیواتور و یا با استفاده از علف کشهای شیمیایی صورت می گیرد. اسفناج احتیاج به آب فراوان دارد و باید در طول دوره رشد در زمین های خشک اقدام به آبیاری نمود. آبیاری علاوه بر اینکه مقدار محصول را افزایش می هد گل دادن قبل از موعد گیاه را نیز به تاخیر می اندازد.
از بیماریهای مهم اسفناج سفیدک دروغین (Pernospora farinosa) است استفاده از ارقامی که مقاوم به این بیماری اند لازم و ضروری است . ترکیبات آلی فسفره برای مقابله با مگس چغندر (Pagomia Hyoscyami) که لاروهای آن در داخل برگهای اسفناج دالانهای مینوز (Minose) را می سازند بسیار موثر است. شته آفیدو پروانه سفید کلم (Pieries Brassica) نیز از دیگر آفات این گیاه است.
برداشت
برداشت اسفناج به این ترتیب است که زمانیکه گیاه 5 تا 6 برگه شد.ابتدا مزرعه را آبیاری کرده و پس از تبخیر رطوبت اضافی،بوته ها را با ریشه از خاک بیرون می آروند به همین صورت عرضه می کنند. در سطوح کوچک می توان دو یا سه مرحله اسفناج برداشت کرده در اینصورت باید برگهای تحتانی را با دست و یا چاقوی تیزی بریده و برگهای کوچک و جوانه های مرکزی را به حال خود باقی گذاشت و پس از مدتی عمل چیدن برگهای بزرگ را تکرار کرد و به این ترتیب می توان در طول سال چند مرحله اسفناج برداشت کرد. تجمع نیترات معمولاً در دمبرگها و زیاد است و بنابراین با حلال برگهای بدون دمبرگ می توان اسفناجی با نیترات کمتری برداشت نمود. در سطوح بزرگ از ماشین برداشت استفاده می شود. در این حالت پس از بریدن برگها آنها را در جایی انباشت کرده و بعداً به محل دسته بندی و یا به کارخانه حمل می کنند. اسفناج را معمولاً در اوایل روز برداشت می کنند این عمل به حفظ کیفیت محصول می افزاید. عمل برداشت در زمان بارندگی و یا مواقعی که هنوز شبنم بر روی گلها نشسته است صورت نمی گیرد. زیرا در اینصورت مهمولی با کیفیت پائین و توام با برگهای شکسته بدست می آید. مقدار محصول اسفناج حدود 15 تا 20 تن در هکتار و در بعضی مواقع بین 35 تا 40 تن در هکتار است.
خواص دارویی
- برگ اسفناج منبع غنی ویتامین A ، B[SUB]3[/SUB] ، C و آهن و پتاسیم میباشد.
- بدن را قلیایی می‌کند.
- خنک کننده است و برای پایین آوردن تب مفید است.
- ورم روده کوچک را رفع می‌کند.
- برای ورم ریه مفید است.
- ملین است و یبوست را برطرف می‌کند.
- برای لاغر شدن و وزن کم کردن مفید است.
- اسفناج به دلیل داشتن ماده‌ای به نام اسپیناسین هضم غذا را تسریع می‌کند. این ماده باعث تحریک معده و ازدیاد ترشحات آن میشود.
- خوردن اسفناج در رفع تشنگی موثر است.
- برای از بین بردن ورم و درد گلو مفید است.
- برای رفع سرفه‌های خشک برگ اسفناج را با جو پوست کنده و روغن بادام بپزید و بخورید.
- آش اسفناج با گشنیز برای سردردهایی که ناشی از سوء هاضمه و اختلال دستگاه گوارشی است مفید میباشد.
- اگر آش اسفناج را با آب لیمو و سماق و یا آب غوره بخورید سردردهای ناشی از اختلال کیسه صفرا را برطرف می‌کند.
- خوردن اسفناج از سرطان جلوگیری می‌کند مخصوصا در افرادی که به مصرف الکل و سیگار دست دارند.
- اسفناج در پیشگیری سرطان روده بزرگ ، معده ، پروستات، حنجره و رحم موثر است.
- اسفناج کلسترول خون را پایین می‌آورد.
- بهترین دارو برای کسانی است که مبتلا به کم خونی هستند.
- اسفناج مانند جارو روده بزرگ را تمیز می‌کند.
- ترشحات لوزوالمعده را افزایش می‌دهد.
- اسفناح سبزی مفید برای تقویت اعصاب است.
- اسفناج پخته برای رفع بیماری آسم و گرفتگی صدا بسیار موثر است.
- رماتیسم و نقرس را درمان می‌کند.
- برای زیاد کردن شیر در مادران شیرده موثر است.
- سابقا نوعی شربت از اسفناج تهیه شد که در معالجه خونریزیها و کم خونی از آن استفاده می‌کردند.
- تخم اسفناج ملین و خنک کننده است.
- تخم اسفناج برای برطرف کردن ورم کبد و یرقان مفید است.
- اسفناج تعداد گلبولهای قرمز خون را افزایش می‌دهد.
- اسفناج چون دارای کلروفیل است عضلات روده را تحریک کرده و تخلیه مدفوع را آسان می‌کند.
- اگر کسی مبتلا به حبس‌البول یعنی بند آمدن ادرار است می‌تواند با مخلوط نصف فنجان آب اسفناج این ناراحتی را درمان کند. با همان مقدار روغن بادام یا روغن زیتون مخلوط کرده و به او بدهید.
مضرات
اسفناج به علت داشتن اگزالات برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل و سنگهای کلیه و مثانه مناسب نیست ضمنا آنهایی که سرد مزاج هستند باید اسفناج را با ادویه گرم نظیر زنجبیل و هل میل نمایند
دامنه انتشار
نواحی مختلف کشور پرورش داده می شود.
تحقیقات جدید در مورد خواص ضد سرطانی اسفناج
طبق نظر اغلب دانشمندان، اسفناج از گیاهانی است كه ظرفیت ضد سرطانی آن خیلی بالاست و برای پیشگیری از ابتلای به سرطان، به سلطان گیاهان معروف است. بنابراین اشخاصی كه سال ها اعتیاد به مصرف سیگار و دخانیات داشته اند، از نظر این خاصیت باید به خوردن اسفناج توجه خاص مبذول دارند. اسفناج كه از سبزی های دارای رنگ سبز تیره است،همراه با هویج در صدر لیست خوراكی های ضد سرطان جای دارد و طبق تحقیقات دانشمندان در كاهش میزان ابتلای به سرطان موثر است، به خصوص در پیشگیری از سرطان های روده، ركتوم، معده ، مری و به ویژه سرطان ریه نقش مهمی دارد.
مطالعات علمی نشان می دهد، اشخاصی كه در حد بسیار كم و به ندرت از سبزی های به رنگ سبز تیره( كه دارای مقدار زیادی كاروتینوئید هستند و در این گروه اسفناج در صدر آنها قرار دارد ) می خورند، حتی معتادین به دخانیات، خیلی كمتر از دیگران در معرض این خطر قرار دارند.
در هر 10 مورد از 11تحقیق علمی كه در مورد سرطان ریه به عمل آمده است،حقایق فوق تایید شده است.از جمله، تحقیقاتی كه توسط نسج شناسان دانشگاه تگزاس به عمل آمده نشان می دهد كه خوراكی های دارای ماده كاروتن به طور موثری در نجات معتادان به دخانیات ازسرطان دخیل است.
اسفناج كه از سبزی های دارای رنگ سبز تیره است،همراه با هویج در صدر لیست خوراكی های ضد سرطان جای دارد، به خصوص در پیشگیری از سرطان های روده، ركتوم، معده، مری و به ویژه سرطان ریه نقش مهمی دارد.
دانشمند دیگری ازمحققان دانشگاه جان هاپكینز در تحقیقات خود نشان می دهد، اشخاصی كه مقدار بتا كاروتن خون آنها زیاد است، در مقابل ابتلای به سرطان بسیار مقاوم تر از سایرین هستند.
مقدار كاروتینوئید در اسفناج خام 26 میلی گرم در هر 100 میلی گرم می باشد، در حالی كه در هویج خام، مقدار بتا كاروتن بیشتر از اسفناج است( بتا کاروتن یکی ازکاروتینوئیدهاست). بتا كاروتن ماده قطعی موثر ضد سرطان است، ولی با این حال مواد كاروتینوئید موجود در اسفناج، عملا نقش بسیار موثری در این ماجرا دارند. به علاوه اسفناج دارای مقدار زیادی كلروفیل است كه آن هم از مواد ضد سرطان است .
عده ای از دانشمندان خاصیت ضد سرطانی بودن كلروفیل را به دلیل نقش آن در متوقف كردن یا كند كردن جهش های سلولی می دانند كه از این طریق از شروع سرطانی شدن سلول ها جلوگیری می کند.
طی مطالعه ی علمی كه دانشمندان در ایتالیا به عمل آورده اند ، مشاهده شده كه اسفناج قدرت چشم گیری در متوقف نمودن پیش روی یكی از قوی ترین عوامل سرطان زا، به نام نیتروزامین دارد و بین چند ماده ی غذایی نظیر هویج ، گل كلم ، كاهو و تمشك ، عصاره اسفناج خام در مقابله با نیتروزامین قدرت بیشتری نشان داده است .
دانشمندان ژاپنی در سال 1969 نتیجه تحقیقاتی را انتشار دادند كه در آن آمده است، اسفناج در كاهش كلسترول خون در جانوران اثر زیادی نشان داده و در مطالعات دیگری متعاقب آن دریافتند كه برگ اسفناج موجب تسریع تبدیل كلسترول به كوپروستانول در بدن می شود كه بعدا این ماده دفع خواهد شد .
البته توجه کنید که : مصرف مقادیر زیاد اسفناج در رژیم غذایی برای بهره گیری از خواص فوق و سایر خواص آن، مستلزم مشاوره با پزشك و كارشناس گیاه درمانی است، زیرا ممكن است خوردن اسفناج برای برخی افراد به علل خاص فیزیولوژیكی معارض با برخی اختلالات جسمی باشد .
منبع
http://daro-irani.blogfa.com/post-111.aspx
http://uvi.netai.net/pic/95665640dc31.jpg
http://uvi.netai.net/pic/73a5f0ccbc4e.jpg
نام علمیUrtica dioica
کلیات گیاه شناسی
ترکیبات شیمیایی:
گزنه دارای تانن ، لسیتین ،اسید فورمیک ، نیترات پتاسیم و کلسیم ، ترکیبات آهن درد ، ویتامین C و نوعی گلوکوزید است که پوست را قرمز می کند از سرشاخه های این گیاه ماده قرمز رنگی بنام اورتی سین استخراج می شود . خواص داروئی:
گزنه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است 1) گزنه مو را تقویت کرده و از ریزش موی سر جلوگیری می کند ، حتی در بعضی از مورد موی سر دوباره می روید . برای استفاده از این خاصیت 6 گرم سر شاخه ها و برگها و ریشه گزنه را بتنهایی و یا با 30 گرم چای کوهی در یک لیتر آبجوش ریخته و آنقدر بجوشانید تا حجم مایع به نصف برسد . شبها مقدری از این مایع را به سر بمالید و صبح بشوئید . 2)برای برق شدن و جلا دادن به موها بعد از شستشوی سر موها را با چای گزنه ماساژ دهید . بدین منظور یک قاشق چایخویر بگ گزنه خشک را در یک لیوان آب جوش ریخته و مدت نیمساعت بگذارید بماند . ماساژ دادن با این چای ، شوره سر را برطرف می کند. 3)دستگاه هاضمه را تقویت می کند 4)ادرار را زیاد می کند 5)برای درمان بیماری قند مفید است بدین منظور یک فنجان چای گزنه را سه بار در رو.ز میل کنید 6)ترشح شیر را در زنان شیدره زیاد می کند 7)اخلاط خونی را برطرف می کند 8)بیماریهای پوستی را برطرف می کند 9)برای باز کردن عادت ماهیانه از دانه گزنه استفاده کنید 10)در درمان کم خونی موثر است و تعداد گلبولهای قرمز را زیاد می کند 11)اگر در ادرار خون وجود داشته باشد گزنه آنرا برطرف می کند 12)گزنه عرق آور است 13)پاک کننده اخلاط سینه ، ریه و معده است 14)نیروی جنسی را تقویت می کند 15)گرفتگي های کبدی را رفع می کند 16)برای از بین بردن زگیل ، ضماد برگهای تازه آنرا روی زگیل بمالید . 17)برای پاک کردن مثانه ، رفع عفونت مثانه و دفع سنگ از مثانه برگ گزنه را همراه با ریشه شیرین بیان دم کنید و بنوشید 18)برای التیام زخم ها و زخم های سرطانی از ضماد تخم گزنه مخلوط با عسل استفاده کنید 19)برای برطرف کردن کهیر از جوشانده گزنه بمقدر سر فنجام در روز بنوشید 20)درد نقرس را کاهش می دهد 21)برای برطرف کردن ناراحتی های زنانه قبل از عادت ماهیانه از چای گزنه استفاده کنید 22)ناراحتی های کلیه را برطرف می کند 23)ضماد آن درد عضلانی را برطرف می کند 24)کرم معده و روده را می کشد 25)درمان کننده بواسیر است 26)برای برطرف کردن درد رماتیسم ، برگهای تازه آنرا روی پوست بمالید . طرز استفاده:
1- دم کرده گزنه : مقدر 40 گرم برگ گزنه را در یک لیتر آبجوش ریخته و بمدت 10 دقیقه دم کنید . مقدر مصرف آن سه فنجان در روز بعد از غذاست . 2- جوشانده گزنه : مقدر 30 گرم گزنه را در یک لیتر آب ریخته و بمدت 10 دقیقه آنرا بجوشانید . این جوشانده برای تصفیه خون مفید است . مقدر مصرف آن یک فنجان بین غذاها در روز است . 3-تنطور گزنه :یک قسمت برگ گزنه را با پنج قسمت الکل 50 درجه طبی مخلوط کرده و در داخل شیشه در بسته بریزید و بمدت 15 روز هر روز آنرا تکان دهید بعد از اینمدت آنرا صاف کرده و در شیشه دربسته نگاهدری کنید . مقدر مصرف آن 15-10 قطره سه بار در روز می باشد . مضرات :
گزنه اگر بیش از حد استفاده شود ممکن است برای روده ها و کلیه ها مضر باشد بنابراین بهتر است با صمغ عربی و کتیرا خورده شود مقدر مصرف بیش از 10 گرم در روز ممکن است باعث بند آمدن ادرار شود . زنان باردار و کودکان باید از مصرف آن خودداری کنند .************************************************** ************************************************** *********************************
آشنایی با خواص چای گزنه
http://images.seemorgh.com/iContent2/Files/58046.jpg
چای گیاه گزنه، برخلاف كرك‌های گزنده‌ای كه بر روی برگها و ساقه‌هایش دارد، دارای چندین خاصیت دارویی است.
http://images.seemorgh.com/iContent2/Files/58046.jpg
چای گیاه گزنه، برخلاف كرك‌های گزنده‌ای كه بر روی برگها و ساقه‌هایش دارد، دارای چندین خاصیت دارویی است.
گزنه (نام علمی: Urtica dioica) گیاهی از تیره گزنه، علفی و پایا با ساقه‌ای منشعب است. ساقه آن راست و چهارگوش بوده و برگهای آن پوشیده از كرك‌های گزنده است.
خواص دارویی چای گزنه (دم‌كرده گزنه):
• مجاری ادرار (پروستات) را مداوا می‌كند.
• دستگاه تنفسی را درمان می‌كند.
• ضد قند خون است.
• افزایش دهنده گلبولهای قرمز خون است.
• صرف نظر از جنبه‌های خوراكی كه به صورت پخته مانند اسفناج خورده میشود و سرشار از مواد معدنی و مغذی است دارای ماده‌ای به نام سكرتین است كه بهترین عامل جهت به كار انداختن غدد ترشحی هاضمه در معده، روده، كبد، لوزالمعده و كیسه صفرا است.
• ضد سرفه، سل و آسم است.
• ضد آرتروز، رماتیسم و دیگر اختلالات مفصلی و ماهیچه‌ای میباشد.
• با مشكلات پوستی مقابله می‌كند.
• اختلالات روده‌ای را درمان می‌كند.
• در درمان آلرژی‌های مختلف مانند اگزما و تب یونجه موثر است.
• برای درمان عفونت ادراری به كار می‌رود.
• به ازدیاد شیر مادران كمك می‌كند.
• از ریزش موی سر جلوگیری می‌كند.
• خون را تصفیه می‌كند.
************************************************** ************************************************** *********************************
گزنه گیاهی است علفی و چند ساله که ساقه آن چهار گوش است و به طور قائم تا ارتفاع یک متر بالا می‌رود. نام‌های دیگر آن عبارت است از: گزنه کبیر، گزنه دو پایه، گزنه سفید (انجره)، گزما، گزنک و...
http://www.1pars.com/images/up90/246...0504115636.jpg
این گیاه در خرابه‌ها، باغها و نقاط مرطوب که چهارپایان از آن عبور میکنند به حالت خودرو می‌روید ریشه این گیاه خزنده بوده و در ناحیه‌ای که سبز میشود کم‌کم تمام منطقه را فرا میگیرد.
ساقه این گیاه را پرزها و تارهای مخروطی شکل پوشانده که در صورت لمس کردن ساقه به دست می‌چسبد و پوست را می‌گزد که تولید خارش و سوزش می‌کند و شاید به همین دلیل آن را گزنه نامیده‌اند. تخم آن نرم، ریز و تیره رنگ و مانند تخم کتان است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگهای تازه، ریشه، شیره و دانه آن است و طبع آن گرم و خشک است.
برای پاک کردن مثانه، رفع عفونت مثانه و دفع سنگ از مثانه، برگ گزنه را
همراه با ریشه شیرین بیان دم کنید و بنوشید
گزنه گیاهی است که از دوران ما قبل تاریخ نیز وجود داشته و مردم آن زمان از آن برای تغذیه استفاده می‌کرده و از خواص درمانی آن اطلاع داشته‌اند.
جالینوس حکیم که در قرن دوم میلادی زندگی می‌کرد آنرا برای رفع سرماخوردگی و بیماریهای دستگاه تنفسی به کار می‌برد.
ترکیبات شیمیایی
گزنه دارای تانن، لسیتین، اسید فرمیک، نیترات پتاسیم و کلسیم است، ترکیبات آهن دارد و دارای ویتامین c و نوعی گلوکوزید است که پوست را قرمز می‌کند. از سرشاخه‌های این گیاه ماده‌ی قرمز رنگی به نام اورتیسین استخراج میشود.
خواص دارویی
* گزنه مو را تقویت کرده و از ریزش موی سر جلوگیری می‌کند، حتی در بعضی از موارد موی سر دوباره می‌روید.
برای استفاده از این خاصیت 6 گرم سر شاخه‌ها و برگها و ریشه گزنه را به تنهایی و یا با 30 گرم چای کوهی در یک لیتر آبجوش بریزید و آن قدر بجوشانید تا حجم مایع به نصف برسد، شبها مقداری از این مایع را به سر بمالید و صبح بشویید.
* برای براق شدن و جلا دادن به موها بعد از شستشوی سر موها را با چای گزنه ماساژ دهید. بدین منظور یک قاشق چایخوری برگ گزنه خشک را در یک لیوان آب جوش ریخته و مدت نیم ساعت بگذارید بماند. ماساژ دادن با این چای، شوره سر را برطرف می‌کند.
* دستگاه هاضمه را تقویت می‌کند، ادرار را زیاد می‌کند، برای درمان بیماری قند مفید است بدین منظور یک فنجان چای گزنه را سه بار در روز بخورید.
* ترشح شیر را در زنان شیرده زیاد می‌کند، اخلاط خونی را برطرف می‌کند، بیماریهای پوستی را برطرف می‌کند. برای باز کردن عادت ماهیانه از دانه گزنه استفاده کنید.
گزنه مو را تقویت کرده و از ریزش موی سر جلوگیری می‌کند، حتی در بعضی
از موارد موی سر دوباره می‌روید
* در درمان کم‌خونی موثر است و تعداد گلبولهای قرمز را زیاد می‌کند.
* اگر در ادرار خون وجود داشته باشد گزنه آنرا برطرف می‌کند.
* گزنه عرق‌آور است، پاک کننده اخلاط سینه، ریه و معده است، نیروی جنسی را تقویت، گرفتگی‌های کبدی را رفع می‌کند.
* برای از بین بردن زگیل، ضماد برگهای تازه آنرا روی زگیل بمالید.
* برای پاک کردن مثانه، رفع عفونت مثانه و دفع سنگ از مثانه، برگ گزنه را همراه با ریشه شیرین بیان دم کنید و بنوشید.
* برای التیام زخم‌ها و زخم‌های سرطانی از ضماد تخم گزنه مخلوط با عسل استفاده کنید، برای برطرف کردن کهیر از جوشانده گزنه به مقدار سه فنجان در روز بنوشید.
* درد نقرس را کاهش می‌دهد. برای برطرف کردن ناراحتیهای زنانه قبل از عادت ماهیانه از چای گزنه استفاده کنید.
* ناراحتیهای کلیه را برطرف می‌کند. ضماد آن درد عضلانی را برطرف می‌کند. کرم معده و روده را از بین می‌برد. درمان کننده بواسیر است. برای برطرف کردن درد رماتیسم، برگهای تازه آنرا روی پوست بمالید.
* گزنه میکروب کش قوی است و خاصیت نیروبخشی فراوانی دارد.
* گزنه از نظر طب سنتی دافع بلغم بوده و در تسکین دردهای مفصلی و رماتیسمی ناشی از بلغم فاسد در بدن موثر است.
* جوشانده گزنه در رفع یرقان، ناراحتیهای کبدی و همچنین دفع سنگ کیسه صفرا موثر است.
دستگاه هاضمه را تقویت می‌کند، ادرار را زیاد می‌کند، برای درمان بیماری قند مفید است بدین منظور یک فنجان چای گزنه را سه بار در روز بخورید
* در ناراحتی آرتروز، بستن مقداری گزنه تازه به ناحیه مذکور، باعث تسکین درد و درمان (در دراز مدت) میشود. همچنین روغن گزنه در درمان بیماریهای مفصلی بسیار موثر است.نکاتی در مورد مصرف گزنه
1- تماس گزنه با پوست موجب سوزش و خارش میشود (البته تأثیر درمانی دارد!).
2- گزنه دافع پتاسیم است.
3- گاهی در بعضی افراد، مصرف خوراکی آن باعث نفخ میشود.
عصاره برگ گیاه گزنه در درمان دیابت مؤثر است
گروهی از محققان دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز با بررسی تأثیر برگ گیاه گزنه روی حیوانات آزمایشگاهی دریافتند که عصاره برگ این گیاه می‌تواند میزان قند خون را به صورت قابل توجهی کاهش دهد.
در این طرح با استفاده از داروهایی که لوزالمعده را تخریب می‌کند به صورت مصنوعی در حیوانات آزمایشگاهی، دیابت ایجاد و با بررسی عصاره برگ گیاه گزنه در این حیوانات تأثیر مثبت عصاره این گیاه در کاهش قند خون آنها
مشخص شد.
بر خلاف تصور همگان استفاده از گیاه گزنه در افرادی که دیابت ندارند هیچگونه اثری بر روی میزان قند خون ندارد.
طرز استفاده
دم کرده گزنه: مقدار 40 گرم برگ گزنه را در یک لیتر آب جوش ریخته و به مدت 10 دقیقه دم کنید. مقدار مصرف آن سه فنجان در روز بعد از غذا است.
جوشانده گزنه: مقدار 30 گرم گزنه را در یک لیتر آب ریخته و به مدت 10 دقیقه آنرا بجوشانید. این جوشانده برای تصفیه خون مفید است. مقدار مصرف آن یک فنجان بین غذاها در روز است.
چای گزنه: مواد لازم: یک قاشق غذاخوری سر پر گزنه خشک یا تازه (برابر با یک مشت کوچک)، یک تکه نبات متوسط (برابر با 5 حبه قند بزرگ از نظر سایز)، 2 لیوان آب سرد. طرز تهیه: همه مواد را در ظرف درداری ریخته، پس از آن که مواد روی شعله مستقیم به جوش آمدند، 3 تا 5 دقیقه آن را با شعله بسیار کم دم می‌کنیم.
مضرات
گزنه اگر بیش از حد استفاده شود ممکن است برای روده‌ها و کلیه‌ها مضر باشد بنابراین بهتر است با صمغ عربی و کتیرا خورده شود.
مقدار مصرف بیش از 10 گرم در روز ممکن است باعث بند آمدن ادرار شود.
زنان باردار و کودکان باید از مصرف آن خودداری کنند.
************************************************** ************************************************** ****************
آشنایی با گیاه دارویی گزنه و کاربرد آن در مرغداری
مجید ترابی گودرزی
مرکز تحقیقات کشاورزی استان قم
مجید ترابی گودرزی
مرکز تحقیقات کشاورزی استان قم
آشنایی با گیاه دارویی گزنه و کاربرد آن در مرغداری
گزنه گياهی است علفی، چند ساله به ارتفاع نیم تا یک متر که غالباً به صورت خودرو در باغها و نقاط مرطوب می رويد . تا بحال سه گونه گزنه شناخته شده است که این سه نوع از نظر خواص درمانی بهم نزدیک هستند معروفترین آنها گزنه دو پا که نام گزنه بیشتر بر آن اطلاق می شود. در طب سنتی به آن اَنجُرَه می گویند و طبیعت آن گرم و خشک است. http://www.qompoultry.com/images/news/582-1.jpg
آشنایی با گیاه دارویی گزنه و کاربرد آن در مرغداری
تاریخ استفاده از اين گياه به زمانهای بسیار دور بر می گردد بطوری که از قدیم الایام در جهت رفع سرماخوردگی به کار می رفته است(2). بر روی این گیاه پرزها و تارهای وجود دارد که گیاه را پوشانده و چسبناک و گزنده است و پس از لمس کردن پرزها به پوست دست می چسبد و ترشحات سوزاننده ای از جنس اسید فرمیک از خود روی پوست وارد می کند که ایجاد سوزش ، خارش و ناراحتی می نماید.آشنایی با گیاه دارویی گزنه و کاربرد آن در مرغداری
این گیاه در باغها و نقاط سایه دار کنار جاده ها و خانه ها در مناطق مختلف شمال ایران دامنه های البرز و تهران اصفهان شاهرود ، می روید. این گیاه در تغذیه طیور استفاده می شود و بعلاوه علوفه خوبی برای گاوان شیرده می باشد. زمان جمع آوری آن قبل از گل دادن است. نوع دیگر گزنه با نام گزنه کوچک یا انجُرَه صغیر نامیده میشود و شبیه گزنه معمولی است ولی برگها و گلهای آن کوچکتر است. گزنه یونانی نوع دیگری از گزنه است که برخلاف دو گونه ديگر گياه دو ساله است. قسمتهای مورد استفاده: برگ های تازه ، ریشه، دانه و شیره حاصل از آن مصارف درمانی می رسد.
دمکرده و جوشانده و برگ کوبیده و آب آن همگی کاربرد درمانی دارند ترکیبات شیمیایی گزنه یک گیاه غنی از منابع نیتروژنی است. در گیاه تازه 5- 6 درصد پروتیین و در گیاه خشک شده 23-24 درصد پروتیین وجود دارد. که در حدود 70 درصد آن پروتیین قابل هضم است. چربی خام در برگ و ساقه در حدود 3-5 در صد است و در دانه در حدود 10 % است. ویتامین های C ، K ، B2 ، اسید پانتوتنیک و اسید فولیک در آن وجود دارد. همچمین دارای تانن، موسیلاژ، نوعی ماده مومی، اسید فرمیک نیترات پتاسیم و کلسیم ، ترکیبات آهن دار و ماده اورتیسین است.
آثار درمانی گزنه در انسان: کمک در هضم :
در این گیاه ماده ای بنام سکرتین وجود دارد که اثر محرک بر روی معده و ترشحات آن داشته و حرکات دودی شکل را تقویت می کند . از آنجایی که قسمتهای هوایی گیاه دارای الیاف فیبری است وموجب ناراحتی های هضمی می گردد اعضای هوایی گیاه را پس از فشردن وارد آب می کنند و مصرف می کنند.
بیماری قند خون : جوشانده گیاه و همچنین عرق آن در درمان بیماری قند کاربرد دارد. استفاده موضعی و درمان بیماریهای پوستی : له شده برگ گیاه در درمان زخم قانقاریایی و زخم های چرکی کاربرد دارد.
چوشانده و خیسانده این گیاه در درمان ریزش مو کاربرد دارد.
قطع خونریزی: شیره تازه این گیاه اثر تنگ کننده مجاری عروقی داشته در درمان خون آمدن از بینی، خونروی در فواصل قاعدگی، استفراغ خونی و خونرویهای مختلف اثر درخشان دارد.
درمان بیماری پروستات: اثرات درمانی این گیاه و بويژه ریشه گزنه در درمان پروستات به اثبات رسیده است و در اکثر داروهای ساخته شده بکار می رود.
سایر خواص: با اثر دادن سرشاخه های برگدار گزنه و یا فرآورده های آن بر روی پوست برای درمان روماتیسم ، رفع بیحسی و بی اختیاری اعضایی که بر اثر سکته های ناقص پیش می آید استفاده می شود گذاشتن برگ کوبیده آن در بینی موجب قطع خونریزی بینی می گردد.
میزان مصرف این گیاه در انسان 4-6 گرم در روز است. این مقدار را می توان پس از دم کردن در یک لیوان و صاف کردن به سه قسمت مساوی تقسیم نمود در سه نوبت مصرف کرد.
کاربردهای درمانی گیاه گزنه و فراورده های آن در مرغداری ها اطلاعات علمی و مقالات کمی در مورد کاربرد این گیاه در مرغداریها وجود دارد ولی آنچه که مسلم است بطور سنتی پرورش دهندگان طیور این گیاه را می شناخته اند و در تغذیه طیور از آن استفاده می کرده اند علت توجه به این گیاه غنی بودن آن از لحاظ مقادیر چربی و پروتئین بوده است.
این گیاه از گذشته گیاهی عالی در پرورش طیور مطرح بوده است و از آن در افزایش تحم مرغ و افزایش وزن طیور و در پیشگیری و کنترل با انگلهای روده ای طیور استفاده می کرده اند در از سایر خواص این گیاه موارد زیر را می توان برشمرد:
کمک در هضم و محرک رشد: علاوه بر اینکه گیاه گزنه درتغذیه و پرورش طیور به منظور افزایش وزن و اشتها از دیر باز مورد توجه بوده است. تحقیقات اخیر نشان داده است که اضافه نمودن گیاه گزنه خشک شده به میزان 2 % در جیره جوجه های گوشتی نژاد راس توانسته است تاثیر مثبت قابل توجه در وزن نهایی جوجه ها ایجاد نماید (6).
مصرف پودر این گیاه بويژه در 2-3 هفته اول زندگی طیور نقش زیادی در میزان رشد پرندگان دارد.
تامین نیاز های غذایی طیور: افرادی که به روشهای طبیعی در پرورش طیور اعتقاد دارند به گزنه بعنوان یک ماده غدایی نگاه می کنند چون این گياه حاوی پروتئین، چربی، کلسیم، منگنز، فسفر، پتاسیم و ویتامین های C ، K ، B2 ، اسید پانتوتنیک و اسید فولیک ، است .
دانه گزنه حاوی اسید لینولئیک است که یکی از اسید های چرب ضروری است.
افزایش تخمگذاری طیور: کسانی که به روشهای غیر صنعتی در پرورش طیور علاقمند هستند در مواقع سرما با استفاده از دانه و برگ خرد شده گیاه میزان تولید را افزایش می دهند. این اعتقاد وجود دارد که ترکییبی از گزنه با جلبک دریایی و گیاه هماور موجب تحریک تخمگذاری در طیور می گردد این اثر حتی در مرغانی که هنوز تخم گذاری را شروع نکرده اند دیده می شود.
http://www.qompoultry.com/images/news/582-2.png
طریقه مصرف و میزان مصرف برای طیور
فراورده های دارویی موجود در بازار:طریقه مصرف و میزان مصرف برای طیور
مصرف اين گياه توسط کميته دامپزشکي آژانس دارويي اتحاديه اروپايي براي حيواناتي که مصرف غذايي دارند مجازشناخته شده است. همچنين شرح گزنه در فارماکوپه گياهي آيران آمده است. در حال حاضر داروی ساخته شده جهت مصارف طیور از این گیاه وجود ندارد. دو داروی گیاهی برای مصارف انسانی از این گیاه ساخته شده است که به شرح ذیل می باشند : اورتیدین: قطره خوراکی و قرص اورتیدین جهت درمان مشکلات ادراری و درمان پروستات در انسان تولید شده است از عصاره ریشه گیاه گزنه ساخته شده است.
http://www.qompoultry.com/images/news/582-3.jpg
فراورده های دارویی موجود در بازار
پروستاتان: قطره خوراکی پروستاتان که از ریشه و اندام هوایی گیاه گزنه و چند گیاه دارویی دیگر ساخته شده است. قطره پروستاتان در موارد التهاب حاد و مزمن پروستات ، سوزش و تكرار ادرار بكار مي رود.فراورده های دارویی موجود در بازار
منابع مورد استفاده :
1- امین غلامرضا ، متداولترين گياهان دارويي سنتي ايران دانشگاه علوم پزشکي تهران 1385
2- زرگری علی . گیاهان دارویی جلد چهارم 409 -417 انتشارات دانشگاه تهران 1369
3- عقیلی خراسانی ، محمد حسین ، مخزن الادویه
4- میر حیدر، حسین . معارف گیاهی . دفتر نشر معارف اسلامی. 1375
5 -KWIECIEŃ M., WINIARSKA-MIECZAN A. Effect of addition of herbs on body weight and assessment of physical and chemical alterations in the tibia bones of broiler chickens. 14(4):705-715.
6- PDR for herbal medicine. 2004 Third edition Tomson
7- Moore Alanna Poultry Plant Profiles. The Natural Vet.. Acres. February 2009 . Vol. 40, No. 2
6- PDR for herbal medicine. 2004 Third edition Tomson
7- Moore Alanna Poultry Plant Profiles. The Natural Vet.. Acres. February 2009 . Vol. 40, No. 2
قلقاس لکه لکه
Arum maculatum
Cuckoo-Pint
Botanical: Arum maculatum
Family: N.O. Araceae
Arum maculatum
http://internt.nhm.ac.uk/resources/r..._Thomepl40.JPG
Cancer Natural Cures Arum Maculatum
[URL="http://cf.ltkcdn.net/herbs/images/std/118092-293x410-Arumberries.jpg"]http://cf.ltkcdn.net/herbs/images/st...rumberries.jpg[/URL]Arum maculatum can be used as a herbal remedy with caution.
By Kate Pullen
While there are no complete cancer natural cures,Arum maculatum and other plants have medicinal qualities that can help alleviate symptoms and promote good health.
There is currently no known cure for cancer. Each year millions of dollars are spent on researching the causes and symptoms of the disease using state of the art technology. While medical and science professionals are looking for a cure for cancer, many people are turning to natural remedies to help in other ways. Many natural remedies, for instance, can help with digestion problems that can arise with many types of cancer or help to support the general overall health of the body. Many natural medicinal remedies are well known and people are familiar with them and their use. Some others, however are less well known and this includesArum maculatum. Although there are no full cancer natural cures, Arum maculatum and other wild plants are worth learning more about.
What is Arum Maculatum?
Arum maculatum is a plant that is often found in woodlands and other overgrown areas. The plant grows best in temperate climates and enjoys a shady environment. Arum maculatum requires moist soil and grows best out of full sun. It flowers in April and May with the seeds ripening in July and August. Arum maculatum has a long and tuberous root. This grows deep underground and is similar to a root vegetable in appearance.
Arum maculatum is a distinctive plant with a long single flower head. The plant is often known by other names including Lords and Ladies, Devils and Angels, Cows and Bulls, Jack in the Pulpit, Cuckoo-Pint, Starch-Root, Bobbins and Wake Robin.
Toxic
Arum maculatum is a poisonous plant and should be handled with care. Folklore often repeats tales of children who have died after eating the berries. The berries are the most toxic part of Arum maculatumand they can cause extreme discomfort if they are eaten. The juice from the berries will cause a burning sensation and medical advice should be sought if the berries are consumed.
Medical Use of Arum Maculatum
Arum maculatum has a long history of medical use. While these do not provide cancer natural cures,Arum maculatum can help alleviate a range of different symptoms. The berries are highly toxic and should be avoided. The large tuberous root, however, has long been believed to have medicinal powers. The root is full of starch and has been used in many ways. Some of the medicinal uses of Arum maculatuminclude:
Cancer Natural Cures Arum Maculatum
[URL="http://cf.ltkcdn.net/herbs/images/std/118092-293x410-Arumberries.jpg"]http://cf.ltkcdn.net/herbs/images/st...rumberries.jpg[/URL]Arum maculatum can be used as a herbal remedy with caution.
By Kate Pullen
While there are no complete cancer natural cures,Arum maculatum and other plants have medicinal qualities that can help alleviate symptoms and promote good health.
There is currently no known cure for cancer. Each year millions of dollars are spent on researching the causes and symptoms of the disease using state of the art technology. While medical and science professionals are looking for a cure for cancer, many people are turning to natural remedies to help in other ways. Many natural remedies, for instance, can help with digestion problems that can arise with many types of cancer or help to support the general overall health of the body. Many natural medicinal remedies are well known and people are familiar with them and their use. Some others, however are less well known and this includesArum maculatum. Although there are no full cancer natural cures, Arum maculatum and other wild plants are worth learning more about.
What is Arum Maculatum?
Arum maculatum is a plant that is often found in woodlands and other overgrown areas. The plant grows best in temperate climates and enjoys a shady environment. Arum maculatum requires moist soil and grows best out of full sun. It flowers in April and May with the seeds ripening in July and August. Arum maculatum has a long and tuberous root. This grows deep underground and is similar to a root vegetable in appearance.
Arum maculatum is a distinctive plant with a long single flower head. The plant is often known by other names including Lords and Ladies, Devils and Angels, Cows and Bulls, Jack in the Pulpit, Cuckoo-Pint, Starch-Root, Bobbins and Wake Robin.
Toxic
Arum maculatum is a poisonous plant and should be handled with care. Folklore often repeats tales of children who have died after eating the berries. The berries are the most toxic part of Arum maculatumand they can cause extreme discomfort if they are eaten. The juice from the berries will cause a burning sensation and medical advice should be sought if the berries are consumed.
Medical Use of Arum Maculatum
Arum maculatum has a long history of medical use. While these do not provide cancer natural cures,Arum maculatum can help alleviate a range of different symptoms. The berries are highly toxic and should be avoided. The large tuberous root, however, has long been believed to have medicinal powers. The root is full of starch and has been used in many ways. Some of the medicinal uses of Arum maculatuminclude:
[*=left]Alleviate symptoms of sore throats - Arum maculatum is reported to help alleviate the symptoms of sore throats. It is taken as a homeopathic remedy and the tincture helps to reduce swollen membranes.
[*=left]Diuretic and stimulant - the root at one time was used as a diuretic and stimulant. It has dramatic and unpredictable results and this has meant that it is rarely used in this way now without supervision from a trained professional.
[*=left]Topically applied - an ointment or tincture from the root has been used to help alleviate symptoms of rheumatism. It is applied to the skin, however given the extreme toxicity of the plant, this should be done with great care and professional advice sought first.
Cancer Natural Cures, Arum Maculatum and other Plants
Natural remedies have long been used to treat illness and alleviate symptoms of disease. Some plants can provide significant benefits and are a natural way to treat illness. Although there are no cancer natural cures, Arum maculatum and other plants can be used as part of a natural therapy plan. It is important, however, to always seek professional medical advice too and to always let a doctor know if you are taking herbal remedies. In rare instances, they can affect more conventional treatments.
Natural remedies have long been used to treat illness and alleviate symptoms of disease. Some plants can provide significant benefits and are a natural way to treat illness. Although there are no cancer natural cures, Arum maculatum and other plants can be used as part of a natural therapy plan. It is important, however, to always seek professional medical advice too and to always let a doctor know if you are taking herbal remedies. In rare instances, they can affect more conventional treatments.
There are no magic cures, however both old and new remedies have an important part to play to in alleviating symptoms of
diseases such as cancer and to help to promote good health.
http://herbs.lovetoknow.com/Cancer_N...Arum_Maculatum
Arum maculatum - L.
Cuckoo Pint
Physical Characteristics
It is hardy to zone 6 and is not frost tender. It is in flower from April to May, and the seeds ripen from July to August. The flowers are monoecious (individual flowers are either male or female, but both ***es can be found on the same plant) and are pollinated by Flies.
The plant prefers light (sandy), medium (loamy) and heavy (clay) soils. The plant prefers acid, neutral and basic (alkaline) soils. It can grow in full shade (deep woodland) semi-shade (light woodland) or no shade. It requires moist soil.
Habitats
Woodland Garden; Dappled Shade; Shady Edge; Deep Shade; Hedgerow;
Edible Uses
Edible Parts: Leaves; Root.
Tuber - cooked and used as a vegetable[2, 177]. A mild flavour, the root contains about 25% starch[74]. A farina can be extracted from the root[2]. Roots can be harvested at any time of the year, though they are best when the plant is dormant[K]. At one time, the tubers of this plant were commonly harvested and used for food, but they are very rarely used nowadays[268, K]. The root must be thoroughly dried or cooked before being eaten, see the notes above on toxicity. Leaves - must be well cooked[177]. Available from late winter. Caution is advised, see the notes above on toxicity.
Medicinal Uses
Antirheumatic; Diaphoretic; Diuretic; Expectorant; Homeopathy; Purgative; Vermifuge.
Cuckoo pint has been little used in herbal medicine and is generally not recommended for internal use[268]. The shape of the flowering spadix has a distinct ***ual symbolism and the plant did have a reputation as an aphrodisiac, though there is no evidence to support this[268]. The root is diaphoretic, diuretic, expectorant, strongly purgative and vermifuge[4, 9, 19, 21]. It should be harvested in the autumn or before the leaves are produced in the spring[4]. It can be stored fresh in a cellar in sand for up to a year or can be dried for later use[4]. The plant should be used with caution[9], see notes above on toxicity. The bruised fresh plant has been applied externally in the treatment of rheumatic pain[268]. A liquid from the boiled bark (of the stem?[K]) has been used in the treatment of diarrhoea[213]. A homeopathic remedy is prepared from the root and leaves[4]. It has been used in the treatment of sore throats[4, 268].
Other Uses
Starch.
Starch from the root has been used as a laundry starch for stiffening clothes[4, 66, 100]. Its use is said to be very harsh on the skin, producing sores and blisters on the hands of the laundresses who have to use it[66, 100], though another report says that the powdered root makes a good and innocent cosmetic that can be used to remove freckles[4].
Cultivation details
Prefers a humus rich soil and abundant water in the growing season[1, 13]. Prefers a shady damp calcareous soil[13, 31]. Succeeds in sun or shade[90]. Plants are very shade tolerant[17] and grow well in woodland conditions[1]. The inflorescence has the remarkable ability to heat itself above the ambient air temperature to such a degree that it is quite noticeable to the touch[4]. Temperature rises of 11°c have been recorded[245]. At the same time, the flowers emit a foul and urinous smell in order to attract midges for pollination[245]. The smell disappears once the flower has been pollinated[245]. Members of this genus are rarely if ever troubled by browsing deer[233].
Propagation
Seed - best sown in a greenhouse or cold frame as soon as it is ripe[134]. The seed usually germinates in 1 - 6 months at 15°c[134]. Stored seed should be sown in the spring in a greenhouse and can be slow to germinate, sometimes taking a year or more. A period of cold stratification might help to speed up the process. Sow the seed thinly, and allow the seedlings to grow on without disturbance for their first year, giving occasional liquid feeds to ensure that they do not become mineral deficient. When the plants are dormant in the autumn, divide up the small corms, planting 2 - 3 in each pot, and grow them on in light shade in the greenhouse for a further year, planting out when dormant in the autumn. Division of the corms in summer after flowering[200]. Larger corms can be planted out direct into their permanent positions, though it is best to pot up the smaller corms and grow them on for a year in a cold frame before planting them out.
Links
Permaculture.info Details of this plant in the Permaculture.info project, a community plant and permaculture database.
References
[K] Ken Fern
Notes from observations, tasting etc at Plants For A Future and on field trips.
[1] F. Chittendon. RHS Dictionary of Plants plus Supplement. 1956 Oxford University Press 1951
Comprehensive listing of species and how to grow them. Somewhat outdated, it has been replaces in 1992 by a new dictionary (see [200]).
[2] Hedrick. U. P. Sturtevant's Edible Plants of the World. Dover Publications 1972 ISBN 0-486-20459-6
Lots of entries, quite a lot of information in most entries and references.
[4] Grieve. A Modern Herbal. Penguin 1984 ISBN 0-14-046-440-9
Not so modern (1930's?) but lots of information, mainly temperate plants.
[9] Launert. E. Edible and Medicinal Plants. Hamlyn 1981 ISBN 0-600-37216-2
Covers plants in Europe. a drawing of each plant, quite a bit of interesting information.
[13] Triska. Dr. Hamlyn Encyclopaedia of Plants. Hamlyn 1975 ISBN 0-600-33545-3
Very interesting reading, giving some details of plant uses and quite a lot of folk-lore.
[17] Clapham, Tootin and Warburg. Flora of the British Isles. Cambridge University Press 1962
A very comprehensive flora, the standard reference book but it has no pictures.
[19] Stary. F. Poisonous Plants. Hamlyn 1983 ISBN 0-600-35666-3
Not very comprehensive, but easy reading.
[21] Lust. J. The Herb Book. Bantam books 1983 ISBN 0-553-23827-2
Lots of information tightly crammed into a fairly small book.
[31] Brown. Shade Plants for Garden and Woodland. 0
[65] Frohne. D. and Pfänder. J. A Colour Atlas of Poisonous Plants. Wolfe 1984 ISBN 0723408394
Brilliant. Goes into technical details but in a very readable way. The best work on the subject that I've come across so far.
[66] Freethy. R. From Agar to Zenery. The Crowood Press 1985 ISBN 0-946284-51-2
Very readable, giving details on plant uses based on the authors own experiences.
[74] Komarov. V. L. Flora of the USSR. Israel Program for Scientific Translation 1968
An immense (25 or more large volumes) and not yet completed translation of the Russian flora. Full of information on plant uses and habitats but heavy going for casual readers.
[90] Phillips. R. and Rix. M. Bulbs Pan Books 1989 ISBN 0-330-30253-1
Superbly illustrated, it gives brief details on cultivation and native habitat.
[100] Polunin. O. Flowers of Europe - A Field Guide. Oxford University Press 1969 ISBN 0192176218
An excellent and well illustrated pocket guide for those with very large pockets. Also gives some details on plant uses.
[134] Rice. G. (Editor) Growing from Seed. Volume 2. Thompson and Morgan. 1988
Very readable magazine with lots of information on propagation. An interesting article on Ensete ventricosum.
[177] Kunkel. G. Plants for Human Consumption. Koeltz Scientific Books 1984 ISBN 3874292169
An excellent book for the dedicated. A comprehensive listing of latin names with a brief list of edible parts.
[200] Huxley. A. The New RHS Dictionary of Gardening. 1992. MacMillan Press 1992 ISBN 0-333-47494-5
Excellent and very comprehensive, though it contains a number of silly mistakes. Readable yet also very detailed.
[213] Weiner. M. A. Earth Medicine, Earth Food. Ballantine Books 1980 ISBN 0-449-90589-6
A nice book to read though it is difficult to look up individual plants since the book is divided into separate sections dealing with the different medicinal uses plus a section on edible plants. Common names are used instead of botanical.
[233] Thomas. G. S. Perennial Garden Plants J. M. Dent & Sons, London. 1990 ISBN 0 460 86048 8
A concise guide to a wide range of perennials. Lots of cultivation guides, very little on plant uses.
[245] Genders. R. Scented Flora of the World. Robert Hale. London. 1994 ISBN 0-7090-5440-8
An excellent, comprehensive book on scented plants giving a few other plant uses and brief cultivation details. There are no illustrations.
[268] Stuart. M. (Editor) The Encyclopedia of Herbs and Herbalism Orbis Publishing. London. 1979 ISBN 0-85613-067-2
Excellent herbal with good concise information on over 400 herbs.
Readers Comments
Arum maculatum
Rob from Gippsland, Victoria, Australia Mon Aug 28 2006
I found this very interesting. The plant has become a highly invasive weed in our garden. I have tried several control measures, including powerful herbicides, but the plant has not responded and is continuing to spread.
http://www.wildmanwildfood.com/pages...ulatumPFAF.htm
diseases such as cancer and to help to promote good health.
http://herbs.lovetoknow.com/Cancer_N...Arum_Maculatum
Arum maculatum - L.
Cuckoo Pint
| Author | L. | Botanical references | 17, 200 |
| Family | Araceae | Genus | Arum |
| Synonyms | |||
| Known Hazards | http://www.wildmanwildfood.com/pages...es/warning.gifThe plant contains calcium oxylate crystals. These cause an extremely unpleasant sensation similar to needles being stuck into the mouth and tongue if they are eaten, but they are easily neutralized by thoroughly drying or cooking the plant or by steeping it in water[65]. | ||
| Range | Most of Europe, south and east of Sweden, including Britain, south to N. Africa. | ||
| Habitat | Hedgerows, woodlands, copses etc, especially on base-rich substrata[9, 17]. | ||
| Edibility Rating | http://www.wildmanwildfood.com/pages...iles/apple.jpghttp://www.wildmanwildfood.com/pages...iles/apple.jpg 2 (1-5) | Medicinal Rating | http://www.wildmanwildfood.com/pages...iles/heart.gif 1 (1-5) |
Physical Characteristics
| http://www.wildmanwildfood.com/pages...files/hand.gif http://www.wildmanwildfood.com/pages...les/flower.gif | Perennial growing to 0.45m. |
It is hardy to zone 6 and is not frost tender. It is in flower from April to May, and the seeds ripen from July to August. The flowers are monoecious (individual flowers are either male or female, but both ***es can be found on the same plant) and are pollinated by Flies.
The plant prefers light (sandy), medium (loamy) and heavy (clay) soils. The plant prefers acid, neutral and basic (alkaline) soils. It can grow in full shade (deep woodland) semi-shade (light woodland) or no shade. It requires moist soil.
Habitats
Woodland Garden; Dappled Shade; Shady Edge; Deep Shade; Hedgerow;
Edible Uses
Edible Parts: Leaves; Root.
Tuber - cooked and used as a vegetable[2, 177]. A mild flavour, the root contains about 25% starch[74]. A farina can be extracted from the root[2]. Roots can be harvested at any time of the year, though they are best when the plant is dormant[K]. At one time, the tubers of this plant were commonly harvested and used for food, but they are very rarely used nowadays[268, K]. The root must be thoroughly dried or cooked before being eaten, see the notes above on toxicity. Leaves - must be well cooked[177]. Available from late winter. Caution is advised, see the notes above on toxicity.
Medicinal Uses
Antirheumatic; Diaphoretic; Diuretic; Expectorant; Homeopathy; Purgative; Vermifuge.
Cuckoo pint has been little used in herbal medicine and is generally not recommended for internal use[268]. The shape of the flowering spadix has a distinct ***ual symbolism and the plant did have a reputation as an aphrodisiac, though there is no evidence to support this[268]. The root is diaphoretic, diuretic, expectorant, strongly purgative and vermifuge[4, 9, 19, 21]. It should be harvested in the autumn or before the leaves are produced in the spring[4]. It can be stored fresh in a cellar in sand for up to a year or can be dried for later use[4]. The plant should be used with caution[9], see notes above on toxicity. The bruised fresh plant has been applied externally in the treatment of rheumatic pain[268]. A liquid from the boiled bark (of the stem?[K]) has been used in the treatment of diarrhoea[213]. A homeopathic remedy is prepared from the root and leaves[4]. It has been used in the treatment of sore throats[4, 268].
Other Uses
Starch.
Starch from the root has been used as a laundry starch for stiffening clothes[4, 66, 100]. Its use is said to be very harsh on the skin, producing sores and blisters on the hands of the laundresses who have to use it[66, 100], though another report says that the powdered root makes a good and innocent cosmetic that can be used to remove freckles[4].
Cultivation details
Prefers a humus rich soil and abundant water in the growing season[1, 13]. Prefers a shady damp calcareous soil[13, 31]. Succeeds in sun or shade[90]. Plants are very shade tolerant[17] and grow well in woodland conditions[1]. The inflorescence has the remarkable ability to heat itself above the ambient air temperature to such a degree that it is quite noticeable to the touch[4]. Temperature rises of 11°c have been recorded[245]. At the same time, the flowers emit a foul and urinous smell in order to attract midges for pollination[245]. The smell disappears once the flower has been pollinated[245]. Members of this genus are rarely if ever troubled by browsing deer[233].
Propagation
Seed - best sown in a greenhouse or cold frame as soon as it is ripe[134]. The seed usually germinates in 1 - 6 months at 15°c[134]. Stored seed should be sown in the spring in a greenhouse and can be slow to germinate, sometimes taking a year or more. A period of cold stratification might help to speed up the process. Sow the seed thinly, and allow the seedlings to grow on without disturbance for their first year, giving occasional liquid feeds to ensure that they do not become mineral deficient. When the plants are dormant in the autumn, divide up the small corms, planting 2 - 3 in each pot, and grow them on in light shade in the greenhouse for a further year, planting out when dormant in the autumn. Division of the corms in summer after flowering[200]. Larger corms can be planted out direct into their permanent positions, though it is best to pot up the smaller corms and grow them on for a year in a cold frame before planting them out.
Links
Permaculture.info Details of this plant in the Permaculture.info project, a community plant and permaculture database.
References
[K] Ken Fern
Notes from observations, tasting etc at Plants For A Future and on field trips.
[1] F. Chittendon. RHS Dictionary of Plants plus Supplement. 1956 Oxford University Press 1951
Comprehensive listing of species and how to grow them. Somewhat outdated, it has been replaces in 1992 by a new dictionary (see [200]).
[2] Hedrick. U. P. Sturtevant's Edible Plants of the World. Dover Publications 1972 ISBN 0-486-20459-6
Lots of entries, quite a lot of information in most entries and references.
[4] Grieve. A Modern Herbal. Penguin 1984 ISBN 0-14-046-440-9
Not so modern (1930's?) but lots of information, mainly temperate plants.
[9] Launert. E. Edible and Medicinal Plants. Hamlyn 1981 ISBN 0-600-37216-2
Covers plants in Europe. a drawing of each plant, quite a bit of interesting information.
[13] Triska. Dr. Hamlyn Encyclopaedia of Plants. Hamlyn 1975 ISBN 0-600-33545-3
Very interesting reading, giving some details of plant uses and quite a lot of folk-lore.
[17] Clapham, Tootin and Warburg. Flora of the British Isles. Cambridge University Press 1962
A very comprehensive flora, the standard reference book but it has no pictures.
[19] Stary. F. Poisonous Plants. Hamlyn 1983 ISBN 0-600-35666-3
Not very comprehensive, but easy reading.
[21] Lust. J. The Herb Book. Bantam books 1983 ISBN 0-553-23827-2
Lots of information tightly crammed into a fairly small book.
[31] Brown. Shade Plants for Garden and Woodland. 0
[65] Frohne. D. and Pfänder. J. A Colour Atlas of Poisonous Plants. Wolfe 1984 ISBN 0723408394
Brilliant. Goes into technical details but in a very readable way. The best work on the subject that I've come across so far.
[66] Freethy. R. From Agar to Zenery. The Crowood Press 1985 ISBN 0-946284-51-2
Very readable, giving details on plant uses based on the authors own experiences.
[74] Komarov. V. L. Flora of the USSR. Israel Program for Scientific Translation 1968
An immense (25 or more large volumes) and not yet completed translation of the Russian flora. Full of information on plant uses and habitats but heavy going for casual readers.
[90] Phillips. R. and Rix. M. Bulbs Pan Books 1989 ISBN 0-330-30253-1
Superbly illustrated, it gives brief details on cultivation and native habitat.
[100] Polunin. O. Flowers of Europe - A Field Guide. Oxford University Press 1969 ISBN 0192176218
An excellent and well illustrated pocket guide for those with very large pockets. Also gives some details on plant uses.
[134] Rice. G. (Editor) Growing from Seed. Volume 2. Thompson and Morgan. 1988
Very readable magazine with lots of information on propagation. An interesting article on Ensete ventricosum.
[177] Kunkel. G. Plants for Human Consumption. Koeltz Scientific Books 1984 ISBN 3874292169
An excellent book for the dedicated. A comprehensive listing of latin names with a brief list of edible parts.
[200] Huxley. A. The New RHS Dictionary of Gardening. 1992. MacMillan Press 1992 ISBN 0-333-47494-5
Excellent and very comprehensive, though it contains a number of silly mistakes. Readable yet also very detailed.
[213] Weiner. M. A. Earth Medicine, Earth Food. Ballantine Books 1980 ISBN 0-449-90589-6
A nice book to read though it is difficult to look up individual plants since the book is divided into separate sections dealing with the different medicinal uses plus a section on edible plants. Common names are used instead of botanical.
[233] Thomas. G. S. Perennial Garden Plants J. M. Dent & Sons, London. 1990 ISBN 0 460 86048 8
A concise guide to a wide range of perennials. Lots of cultivation guides, very little on plant uses.
[245] Genders. R. Scented Flora of the World. Robert Hale. London. 1994 ISBN 0-7090-5440-8
An excellent, comprehensive book on scented plants giving a few other plant uses and brief cultivation details. There are no illustrations.
[268] Stuart. M. (Editor) The Encyclopedia of Herbs and Herbalism Orbis Publishing. London. 1979 ISBN 0-85613-067-2
Excellent herbal with good concise information on over 400 herbs.
Readers Comments
Arum maculatum
Rob from Gippsland, Victoria, Australia Mon Aug 28 2006
I found this very interesting. The plant has become a highly invasive weed in our garden. I have tried several control measures, including powerful herbicides, but the plant has not responded and is continuing to spread.
http://www.wildmanwildfood.com/pages...ulatumPFAF.htm
| [URL="http://www.botanical.com/botanical/mgmh/c/cucko122-s.jpg"]http://www.botanical.com/botanical/m...cucko122-s.jpg[/URL] |
| [SIZE=-1]Cuckoo-Pint (Arum maculatum)[/SIZE] |
Cuckoo-Pint
Botanical: Arum maculatum
Family: N.O. Araceae
[*=left]Description
[*=left]Constituents
[*=left]Collection and Uses
[*=left]Other Species
[*=left]Dose
---Synonyms---Lords and Ladies. Arum. Starchwort. Adder's Root. Bobbins. Friar's Cowl. Kings and Queens. Parson and Clerk. Ramp. Quaker. Wake Robin.
---Part Used---Root.
---Part Used---Root.
The Arum family, Aroidae, which numbers nearly 1,000 members, mostly tropical, and many of them marsh or water plants, is represented in this country by a sole species, Arum maculatum (Linn.), familiarly known as Lords and Ladies, or Cuckoo-pint.
---Description---The flowering organs are contained in a sheath-like leaf called a spathe, within which rises a long, fleshy stem, or column called the spadix, bearing closely arranged groups of stalkless, primitive flowers. At the base are a number of flowers each consisting of a pistil only. Above these is a belt of sterile flowers, each consisting of only a purplish anther. Above the anther is a ring of glands, terminating in short threads The spadix is then prolonged into a purple; club-like extremity.
The bright leaves, conspicuous by their glossiness and purple blotches, and their halberd-like shape, are some of the first to emerge from the ground on the approach of spring, and may then be noticed under almost every hedge in shady situations; the pale green spathe is a still more striking object when it appears in April and May.In autumn, the lowest ring of flowers form a cluster of bright scarlet, attractive berries, which remain long after the leaves have withered away, and on their short, thick stem alone mark the situation of the plant. In pite of their very acrid taste, they have sometimes been eaten by children, with most injurious results, being extremely poisonous. One drop of their juice will cause a burning sensation in the mouth and throat for hours. In the case of little children who have died from eating the berries, cramp and convulsions preceded death if no medical aid had been obtained.The Arum has large tuberous roots, somewhat resembling those of the Potato, oblong in shape, about the size of a pigeon's egg, brownish externally, white within and when fresh, fleshy yielding a milky juice, almost insipid to the taste at first, but soon producing a burning and pricking sensation.The acridity is lost during the process of drying and by application of heat, when the substance of the tuber is left as starch. When baked, the tubers are edible, and from the amount of starch, nutritious. This starch of the root, after repeated washing, makes a kind of arrowroot, formerly much prepared in the Isle of Portland, and sold as an article of food under the name of Portland Sago, or Portland Arrowroot, but now obsolete. For this purpose, it was either roasted or boiled, and then dried and pounded in a mortar, the skin being previously peeled.
Arum starch was used for stiffening ruffs in Elizabethan times, when we find the name Starchwort among the many names given to the plant. Gerard says:'The most pure and white starch is made of the rootes of the Cuckoo-pint, but most hurtful for the hands of the laundresse that have the handling of it, for it chappeth, blistereth, and maketh the hands rough and rugged and withall smarting.' The bright leaves, conspicuous by their glossiness and purple blotches, and their halberd-like shape, are some of the first to emerge from the ground on the approach of spring, and may then be noticed under almost every hedge in shady situations; the pale green spathe is a still more striking object when it appears in April and May.In autumn, the lowest ring of flowers form a cluster of bright scarlet, attractive berries, which remain long after the leaves have withered away, and on their short, thick stem alone mark the situation of the plant. In pite of their very acrid taste, they have sometimes been eaten by children, with most injurious results, being extremely poisonous. One drop of their juice will cause a burning sensation in the mouth and throat for hours. In the case of little children who have died from eating the berries, cramp and convulsions preceded death if no medical aid had been obtained.The Arum has large tuberous roots, somewhat resembling those of the Potato, oblong in shape, about the size of a pigeon's egg, brownish externally, white within and when fresh, fleshy yielding a milky juice, almost insipid to the taste at first, but soon producing a burning and pricking sensation.The acridity is lost during the process of drying and by application of heat, when the substance of the tuber is left as starch. When baked, the tubers are edible, and from the amount of starch, nutritious. This starch of the root, after repeated washing, makes a kind of arrowroot, formerly much prepared in the Isle of Portland, and sold as an article of food under the name of Portland Sago, or Portland Arrowroot, but now obsolete. For this purpose, it was either roasted or boiled, and then dried and pounded in a mortar, the skin being previously peeled.
This starch, however, in spite of Gerard's remarks, forms the Cyprus Powder of the Parisians, who used it as a cosmetic for the skin, and Dr. Withering says of this cosmetic formed from the tuber starch, that 'it is undoubtedly a good and innocent cosmetic'; and Hogg (Vegetable Kingdom, 1858) reported its use in Italy to remove freckles from the face and hands.
In parts of France, a custom existed of turning to account the mucilaginous juice of the plant as a substitute for soap, the stalks of the plant when in flower being cut and soaked for three weeks in water, which was daily poured off carefully and the residue collected at the bottom of the pan, then dried and used for laundry work.Withering quotes Wedelius for the supposition that it was this plant, under the name of Chara, on which the soldiers of Caesar's army subsisted when encamped at Dyrrhachium.A curious belief is recorded by Gerard as coming from Aristotle, that when bears were half-starved with hibernating and had lain in their dens forty days without any nourishment, but such as they get by 'sucking their paws,' they were completely restored by eating this plant.The roots, according to Gilbert White, are scratched up and eaten by thrushes in severe snowy seasons, and the berries are devoured by several kinds of birds, particularly by pheasants. Pigs which have eaten the fresh tubers suffered, but none died, though it acts as an irritant and purgative. As the leaves when bruised give out a disagreeable odour, they are not spontaneously eaten by animals, who quickly refuse them.
---Constituents---The fresh tuber contains a volatile, acrid principle and starch, albumen, gum, sugar, extractive, lignin and salts of potassium and calcium. Saponin has been separated, also a brownish, oily liquid alkaloid, resembling coniine in its properties, but less active.Arum leaves give off prussic acid when injured, being a product of certain glucosides contained, called cyanophoric glucosides.---Collection and Uses---The tubers for medicinal use should be dug up in autumn, or in early spring, before the leaves are fully developed. If laid in sand in a cellar, they can be preserved in sound condition for nearly a year.When not needed for use in the fresh state, they can be dried slowly in very gentle heat and sliced. The dried slices are reduced to powder and kept in the cool, in stoppered bottles.The fresh root when beaten up with gum, is recommended as a good pill mass, retaining all the medicinal properties.The Arum had formerly a great reputation as a drug, in common with all other plants containing acrid or poisonous principles.The dried root was recommended as a diuretic and stimulant, but is no longer employed. The British Domestic Herbal describes a case of alarming dropsy with great constitutional exhaustion treated most successfully with a medicine composed of Arum and Angelica, which cured in about three weeks.The juice of the fresh tuber is purgative, but too violently so to be safely administered, and its use for this purpose has now been abandoned. Other uses of the tuber are, however, advocated in herbal medicine. Preparations were once official in the Dublin Pharmacopceia, and are also recommended by Homoeopathy. A homoeopathic tincture is prepared from the plant, and its root, which proves curative in diluted doses for a chronic sore throat with swollen mucous membranes and hoarseness, and likewise for a feverish sore throat.An ointment made by stewing the fresh sliced tuber with lard is stated to be an efficient cure for ringworm, though the fresh sliced tuber applied to the skin produces a blister. The juice of the fresh plant when incorporated with lard has also been applied locally in the treatment of ringworm.
---Other Species---
The AMERICAN ARUM (Arum triphyllum, Limn), Dragon Root, has similar characters and properties to the above.---Synonym---Wild Turnip. Jack-in-the-Pulpit.It is very common in eastern North America, in moist places, where it is known as Indian Turnip, Wild Turnip, Jack-in-thePulpit, Devil's Ear, Pepper Turnip, Wake Robin, etc.It grows 1 to 3 feet high; a green spathe, broadly striped with brown purple, arches over and encloses the spadix. The corm is smaller than the English species, 1/2 to 2 inches broad and about half as high. It is very acrid when fresh, but loses this property when cooked, or partially when dried.For the drug market it is collected in the early spring, transversely sliced and dried, and is employed in both herbal and homoeopathic treatment.It has acrid, stimulant, diaphoretic and expectorant properties, and is said to be useful when taken immediately after eating, to assist digestion and promote assimilation. It is considered a stimulant to the lungs in consumption, asthma and chronic forms of lung complaints, and to be of great value in hoarseness, coughs, asthma, rheumatism and lung diseases.Owing to its acrimony, it is usually given in powder in honey or syrup, or mixed with fine sugar.In the absolutely fresh state, both English and American Arums are violent irritants to the mucous membrane, producing when chewed, intense burning to the mouth and throat, and if taken internally, causing violent gastro-enteritis, which may end in death.[Top]---Dose---Powdered root 10 to 30 grains.The ITALIAN ARUM drug of Southern Europe is derived from the Mediterranean A. Italicum (Mill.), which is found also in the Isle of Wight. It has the same poisonous properties.That of Asia Minor, with similar properties, is A. dioscorides, Sib.In A. Italicum and some of the other species, the spadix which supports the flowers disengages a quantity of heat, sufficient to be felt by the hand that touches it. Lamarck mentions an extraordinary degree of heat evolved by A. maculatum about the time when the sheath is about to open.The DRAGON ARUM of the ancients was probably Amorphophallus campanulatus (Pol.) of the East Indies, whose corm-like rhizome gives rise yearly to one enormous leaf and an equally gigantic inflorescence. Its dirty red and yellow colour and foetid smell attract numbers of carrion flies, by which it is fertilized; they are often so deceived as to lay their eggs on the spadix.The Arrow poison, Maschi, of Guiana, is supposed to come from a species of Arum.On account of their starch, the rhizomes and tubers of many other species of this family are used as foods, or the starches are extracted. Even those which are poisonous may be thus employed, since cooking usually destroys their toxicity.The most important, edible product is the corm of Calocasia antiquorum (Schott) (syn. Caladium, or A. esculentum, Linn.), Taro, which is one of the most largely used of tropical foods. Other species are similarly used. It abounds in starch and is much used as an article of food by the natives of Hawaii and other Pacific Islands. In the natural state, both the foliage and roots of Taro have all the pungent acrid qualities that mark the genus to which the plant belongs, but these are so dissipated by cooking that they become mild and palatable with no peculiar flavour more than belongs to good bread. The islanders bake the root in ovens in the same way as Bread Fruit, then beat it into a mass like dough, called Poe.In India, a liniment is made of the root of Calocasia macrorhiza and Gingilie oil, and used by the native practitioners for frictions to cure intermittent fevers.In South America, A. Indicum, the Mankuchoo and Manguri of Brazil, is much cultivated about the huts of the natives for its esculent stem and pendulous tubers.Arum Arrowroot is derived from A. Dracunculus (Linn.), being something like Tapioca.The root of A. montanum is used in India to poison tigers. The roots of A. lyratum furnish an article of diet to the natives of the Circar mountains. They require, however, to be carefully boiled several times, and dressed in a particular manner, to divest them of a somewhat disagreeable taste.A. Dracunculus is sometimes cultivated in gardens for the sake of its large pedate leaves, its spotted stem and handsome purple spadix. It is well, however, to advise those intending to add this plant to their gardens that though its lurid and striking spadix forms a handsome feature in a border yet its odour is decidedly strong and unpleasant resembling that of putrid meat, a fact which is evidently perceived by insects who swarm to it, especially in hot weather.
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/c/cucko122.html
---Constituents---The fresh tuber contains a volatile, acrid principle and starch, albumen, gum, sugar, extractive, lignin and salts of potassium and calcium. Saponin has been separated, also a brownish, oily liquid alkaloid, resembling coniine in its properties, but less active.Arum leaves give off prussic acid when injured, being a product of certain glucosides contained, called cyanophoric glucosides.---Collection and Uses---The tubers for medicinal use should be dug up in autumn, or in early spring, before the leaves are fully developed. If laid in sand in a cellar, they can be preserved in sound condition for nearly a year.When not needed for use in the fresh state, they can be dried slowly in very gentle heat and sliced. The dried slices are reduced to powder and kept in the cool, in stoppered bottles.The fresh root when beaten up with gum, is recommended as a good pill mass, retaining all the medicinal properties.The Arum had formerly a great reputation as a drug, in common with all other plants containing acrid or poisonous principles.The dried root was recommended as a diuretic and stimulant, but is no longer employed. The British Domestic Herbal describes a case of alarming dropsy with great constitutional exhaustion treated most successfully with a medicine composed of Arum and Angelica, which cured in about three weeks.The juice of the fresh tuber is purgative, but too violently so to be safely administered, and its use for this purpose has now been abandoned. Other uses of the tuber are, however, advocated in herbal medicine. Preparations were once official in the Dublin Pharmacopceia, and are also recommended by Homoeopathy. A homoeopathic tincture is prepared from the plant, and its root, which proves curative in diluted doses for a chronic sore throat with swollen mucous membranes and hoarseness, and likewise for a feverish sore throat.An ointment made by stewing the fresh sliced tuber with lard is stated to be an efficient cure for ringworm, though the fresh sliced tuber applied to the skin produces a blister. The juice of the fresh plant when incorporated with lard has also been applied locally in the treatment of ringworm.
---Other Species---
The AMERICAN ARUM (Arum triphyllum, Limn), Dragon Root, has similar characters and properties to the above.---Synonym---Wild Turnip. Jack-in-the-Pulpit.It is very common in eastern North America, in moist places, where it is known as Indian Turnip, Wild Turnip, Jack-in-thePulpit, Devil's Ear, Pepper Turnip, Wake Robin, etc.It grows 1 to 3 feet high; a green spathe, broadly striped with brown purple, arches over and encloses the spadix. The corm is smaller than the English species, 1/2 to 2 inches broad and about half as high. It is very acrid when fresh, but loses this property when cooked, or partially when dried.For the drug market it is collected in the early spring, transversely sliced and dried, and is employed in both herbal and homoeopathic treatment.It has acrid, stimulant, diaphoretic and expectorant properties, and is said to be useful when taken immediately after eating, to assist digestion and promote assimilation. It is considered a stimulant to the lungs in consumption, asthma and chronic forms of lung complaints, and to be of great value in hoarseness, coughs, asthma, rheumatism and lung diseases.Owing to its acrimony, it is usually given in powder in honey or syrup, or mixed with fine sugar.In the absolutely fresh state, both English and American Arums are violent irritants to the mucous membrane, producing when chewed, intense burning to the mouth and throat, and if taken internally, causing violent gastro-enteritis, which may end in death.[Top]---Dose---Powdered root 10 to 30 grains.The ITALIAN ARUM drug of Southern Europe is derived from the Mediterranean A. Italicum (Mill.), which is found also in the Isle of Wight. It has the same poisonous properties.That of Asia Minor, with similar properties, is A. dioscorides, Sib.In A. Italicum and some of the other species, the spadix which supports the flowers disengages a quantity of heat, sufficient to be felt by the hand that touches it. Lamarck mentions an extraordinary degree of heat evolved by A. maculatum about the time when the sheath is about to open.The DRAGON ARUM of the ancients was probably Amorphophallus campanulatus (Pol.) of the East Indies, whose corm-like rhizome gives rise yearly to one enormous leaf and an equally gigantic inflorescence. Its dirty red and yellow colour and foetid smell attract numbers of carrion flies, by which it is fertilized; they are often so deceived as to lay their eggs on the spadix.The Arrow poison, Maschi, of Guiana, is supposed to come from a species of Arum.On account of their starch, the rhizomes and tubers of many other species of this family are used as foods, or the starches are extracted. Even those which are poisonous may be thus employed, since cooking usually destroys their toxicity.The most important, edible product is the corm of Calocasia antiquorum (Schott) (syn. Caladium, or A. esculentum, Linn.), Taro, which is one of the most largely used of tropical foods. Other species are similarly used. It abounds in starch and is much used as an article of food by the natives of Hawaii and other Pacific Islands. In the natural state, both the foliage and roots of Taro have all the pungent acrid qualities that mark the genus to which the plant belongs, but these are so dissipated by cooking that they become mild and palatable with no peculiar flavour more than belongs to good bread. The islanders bake the root in ovens in the same way as Bread Fruit, then beat it into a mass like dough, called Poe.In India, a liniment is made of the root of Calocasia macrorhiza and Gingilie oil, and used by the native practitioners for frictions to cure intermittent fevers.In South America, A. Indicum, the Mankuchoo and Manguri of Brazil, is much cultivated about the huts of the natives for its esculent stem and pendulous tubers.Arum Arrowroot is derived from A. Dracunculus (Linn.), being something like Tapioca.The root of A. montanum is used in India to poison tigers. The roots of A. lyratum furnish an article of diet to the natives of the Circar mountains. They require, however, to be carefully boiled several times, and dressed in a particular manner, to divest them of a somewhat disagreeable taste.A. Dracunculus is sometimes cultivated in gardens for the sake of its large pedate leaves, its spotted stem and handsome purple spadix. It is well, however, to advise those intending to add this plant to their gardens that though its lurid and striking spadix forms a handsome feature in a border yet its odour is decidedly strong and unpleasant resembling that of putrid meat, a fact which is evidently perceived by insects who swarm to it, especially in hot weather.
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/c/cucko122.html
برگهای تازه و یا قطعات ریشه گل شیپوری زخم های دیرعلاج را التیام می دهد.
سرویس علمی و آموزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه کرمانشاه، جهت آشنایی بیشتر کاربران خود با گل شیپوری پای صحبت های دکتر سید محمد معصومی عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه نشسته است که این استاد برجسته گیاهشناسی با استناد به کتاب گیاهان دارویی نوشته دکتر علی زرگری به بیان خصوصیات گیاهی و دارویی گل شیپوری پرداخت.
معصومی ابراز داشت: در استعمال خارجی، در صورتی که له شده برگ های تازه گیاه و یا قطعات ریشه بر روی زخم های دیرعلاج و زخم های اسکوربوتیک قرار گیرد، سریعا موجبات سر باز کردن زخم ها و التیام آنها را فراهم می سازد.
وی افزود: از ریشه متورم این گیاه به عنوان خلط آور و مسهل استفاده می شود ضمن اینکه در گذشته آن را جهت رفع ناراحتی های مزمن دستگاه تنفسی مانند آسمو سیاه سرفه مزمن استفاده می کرده اند که برای این کار، گرد قطعات خشک شده ریشه به میزان یک تا دو گرم و به صورت مخلوط در عسل ( سه بار در روز) مورد استفاده قرار می گرفته است.
معصومی ادامه داد: با توجه به اینکه اعضای گل شیپوری به حالت تازه خطرناک و سمی هستند و چون برگ های پهن و میوه های قرمز رنگ و زیبای آن غالبا توجه کودکان را به خود جلب می کنند، لذا گاهی در کودکان مسمومیت های شدید و خطرناک بوجود می آرود.
وی ادامه داد: کلیه قسمت های این گیاه به حالت تازه سمیت داشته و خطرناک هستند.
این استاد برجسته گیاه شناسی دانشگاه رازی کرمانشاه سپس به بیان خصوصیات گیاه شناسی گل شیپوری پرداخت و گفت: گل شیپوری گیاهی علفی است که دارای ریزوم متورم است و برگ های بزرگ آن به طول 30-15 سانتیمتر می رسند و معمولا در جنگل های مرطوب، حاشیه مزار و باغ ها می رویند.
معصومی ادامه داد: برگهای گل شیپوری در فصل بهار ظاهر می شوند که در این زمان تدریحا از وسط برگ ها براکته بزرگی شروع به پیدایش می کند که اسپات نام دارد و درون آن میله دارزی که در واقع محور گل آذین است جای دارد و بر روی این میله و در قسمت تحتانی آن دو حلقه از گل های ماده و نر که عاری از کاسه جام و منحصرا دارای پرچم های فاقد میله و یا مادگی متهی به یک کلاله ظاهر می شود.
وی افزود: در قسمت بالای گل های نر که معمولا بیش از یک پرچم ندارند، گل های غیر زایا و بعداز آن قسمت انتهای محور گل آذین دیده می شود که عاری از گل است.
معصومی گفت: گل شیپوری (خاز) با نام علمی Arum maculatum L. به تیره گل شیپوری (Araceae) تعلق دارد که برگ و گل قسمتهای مورد استفاده آن به عنوان گیاه دارویی هستند.
وی در پایان اذعان داشت: گل شیپوری (خاز) از جمله گیاهان دارویی بومی استان کرمانشاه است که به صورت جوشانده مورد استفاده قرار می گیرد.
منبع :
http://kermanshah.isna.ir/Default.aspx?NSID=5&SSLID=46&NID=19953منبع :
شيرمرغ يا علف تگرگي...
نام علمي :Ornithogalum umbellatum L
نام یک سرده از گیاهان گلدار است که بیشتر بومی جنوب اروپا و جنوب آفریقا است. سرده شیر مرغ در ایران ۱۳ گونه گیاه علفی پیازدار دارد.
[URL="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/54/Illustration_Ornithogalum_nutans0.jpg/260px-Illustration_Ornithogalum_nutans0.jpg"]http://upload.wikimedia.org/wikipedi...um_nutans0.jpg[/URL]
گلهای سفید رنگ ستاره‌ای شکل از مناظر معمول بهار در اراضی کم ارتفاع منطقهٔ خزر بوده و اغلب هزارها از آن در بین درختچه‌ها و جنگل های تنگ و باز دیده میشود. قطعات گلپوش سفید آن در حدود ۲۰ میلیمتر طول داشته و دارای یک نوار پهن سبز رنگ در سطح خارجی است و برگ ها نیز به عرض ۲ تا ۴ میلیمتر هستند. فصل گلدهی اسفند تا فروردین ماه است
http://www7a.biglobe.ne.jp/%7Eflower...llatum%20b.JPG
http://www.mamipic.com/image-36EF_5027B466.jpg
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...llatum1UME.jpg
http://www7a.biglobe.ne.jp/%7Eflower...llatum%20b.JPG
نام علمي :Ornithogalum umbellatum L
نام یک سرده از گیاهان گلدار است که بیشتر بومی جنوب اروپا و جنوب آفریقا است. سرده شیر مرغ در ایران ۱۳ گونه گیاه علفی پیازدار دارد.
[URL="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/54/Illustration_Ornithogalum_nutans0.jpg/260px-Illustration_Ornithogalum_nutans0.jpg"]http://upload.wikimedia.org/wikipedi...um_nutans0.jpg[/URL]
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | تک‌لپه‌ای‌ها |
| راسته: | مارچوبه‌سانان |
| تیره: | Hyacinthaceae |
| سرده: | شیر مرغ L. |
گلهای سفید رنگ ستاره‌ای شکل از مناظر معمول بهار در اراضی کم ارتفاع منطقهٔ خزر بوده و اغلب هزارها از آن در بین درختچه‌ها و جنگل های تنگ و باز دیده میشود. قطعات گلپوش سفید آن در حدود ۲۰ میلیمتر طول داشته و دارای یک نوار پهن سبز رنگ در سطح خارجی است و برگ ها نیز به عرض ۲ تا ۴ میلیمتر هستند. فصل گلدهی اسفند تا فروردین ماه است
http://www7a.biglobe.ne.jp/%7Eflower...llatum%20b.JPG
http://www.mamipic.com/image-36EF_5027B466.jpg
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...llatum1UME.jpg
http://www7a.biglobe.ne.jp/%7Eflower...llatum%20b.JPG
توت روباهی
توت روباهی :
نام علمی : Sanguisorba officinalis
نام خانواده : Rosaceae
توصیف گیاه : توت روباهی ، گیاهی چندساله است که تا ارتفاع 1 متر رشد نموده و دارای برگ های مرکب پر مانند و ساقه های گل دهنده باریک و منشعب می باشد.
ساقه های گل دهنده دارای سرگل های صورتی کوچک و دوکی مانند می باشند. این گیاه سابقاً با نام علمیPoterium officinalis شناخته می شده است. گونه S.minor نیز مشابه این گونه است با این تفاوت که کمی کوتاهتر و کوچکتر می باشد.
این گیاه اخیر به سالاد ، پنیر و کره های گیاهی افزوده می شود و علاوه بر این دارای مصارف دارویی مشابه توت روباهی طبی است. گونه دیگری بنام S.anistroides نیز بعنوان دارویی برای درمان دیابت مورد استفاده قرار می گیرد.
منشاء : اروپا و آسیا ( S.officinalis ) یا مرکز و جنوب اروپا ( S.minor ) . توت روباهی طبی اکنون در آمریکای شمالی نیز بومی سازی شده است. هر دو گونه بعنوان گیاه دارویی پرورش میشوند.
قسمت های مورد استفاده : عمدتاً ریشه خشک و گاهی اوقات قسمت های هوایی خشک شده .
گروه درمانی : قابض ، بند آورنده خون و ضد بواسیر.
موارد استفاده و خواص : ریشه های توت روباهی بعنوان داروی موثر برای درمان اسهال شناخته شده اند. این گیاه که به عنوان داروی بواسیر نیز شناخته شده . برای درمان التهاب های دارای خونریزی در روده بزرگ و خونریزی رحم استفاده میشود.
بصورت موضعی برای درمان بواسیر ، ناراحتی های مختلف پوستی ( مانند زخم ها ، سوختگی ها و اگزما ) و التهاب های مخاطی ( بصورت محلول های غرغره یا مواد موجود در خمیر دندان ) بکار می رود.
عمده استفاده سنتی از این دارو در اروپا و چین خاصیت بند آوردن خون است و به همین دلیل نیز بخش اول نام علمی آن به معنی جذب کننده خون می باشد.
شکل و مقدار مصرف : دم کرده حاصل از 2-6 گرم از این گیاه سه بار در روز مصرف شود.
عصاره های این گیاه معمولاً در تهیه مرهم ها و محلول های شستشو بکار رفته و بصورت استعمال موضعی مورد استفاده قرار می گیرد.
مواد موثره : ریشه توت روباهی طبی حاوی تانن های قابل هیدرولیز است که عمدتاً از مشتقات اسید گالیک و اسید الاژیک هستند که از آن جمله می توان به 3 و 3 و 4 – متیل الاژیک اسید ، گامبیرین A ، گامبیرین B ، سانگوئین و انوژین اشاره نمود.
علاوه بر این مواد ریشه توت روباهی طبی حاوی ( روتوزاید ، کوئرستین ، کائمفرول ) ، پروآنتوسیانیدین های اولیگومریک و ساپونین های تری ترپن مونودسموزیدیک مانند گلیکوزید های اسید پومولیک ( که بعنوان سانگوئی سوربین نیز شناخته میشوند) می باشد.
اثرات درمانی : تانن ها و ساپونین های موجود در گیاه دارای خاص قابض بودن ، ضد میکروبی ضد التهابی ، بند آورنده خون و ضد دیابتی هستند.
وضعیت : توت روباهی طبی به عنوان گیاه دارویی مورد استفاده در طب سنی به ثبت رسیده است.
منبع:http://shabnamak.mihanblog.com
منبع:http://www.paghat.com
توت روباهی :
نام علمی : Sanguisorba officinalis
نام خانواده : Rosaceae
توصیف گیاه : توت روباهی ، گیاهی چندساله است که تا ارتفاع 1 متر رشد نموده و دارای برگ های مرکب پر مانند و ساقه های گل دهنده باریک و منشعب می باشد.
ساقه های گل دهنده دارای سرگل های صورتی کوچک و دوکی مانند می باشند. این گیاه سابقاً با نام علمیPoterium officinalis شناخته می شده است. گونه S.minor نیز مشابه این گونه است با این تفاوت که کمی کوتاهتر و کوچکتر می باشد.
این گیاه اخیر به سالاد ، پنیر و کره های گیاهی افزوده می شود و علاوه بر این دارای مصارف دارویی مشابه توت روباهی طبی است. گونه دیگری بنام S.anistroides نیز بعنوان دارویی برای درمان دیابت مورد استفاده قرار می گیرد.
منشاء : اروپا و آسیا ( S.officinalis ) یا مرکز و جنوب اروپا ( S.minor ) . توت روباهی طبی اکنون در آمریکای شمالی نیز بومی سازی شده است. هر دو گونه بعنوان گیاه دارویی پرورش میشوند.
قسمت های مورد استفاده : عمدتاً ریشه خشک و گاهی اوقات قسمت های هوایی خشک شده .
گروه درمانی : قابض ، بند آورنده خون و ضد بواسیر.
موارد استفاده و خواص : ریشه های توت روباهی بعنوان داروی موثر برای درمان اسهال شناخته شده اند. این گیاه که به عنوان داروی بواسیر نیز شناخته شده . برای درمان التهاب های دارای خونریزی در روده بزرگ و خونریزی رحم استفاده میشود.
بصورت موضعی برای درمان بواسیر ، ناراحتی های مختلف پوستی ( مانند زخم ها ، سوختگی ها و اگزما ) و التهاب های مخاطی ( بصورت محلول های غرغره یا مواد موجود در خمیر دندان ) بکار می رود.
عمده استفاده سنتی از این دارو در اروپا و چین خاصیت بند آوردن خون است و به همین دلیل نیز بخش اول نام علمی آن به معنی جذب کننده خون می باشد.
شکل و مقدار مصرف : دم کرده حاصل از 2-6 گرم از این گیاه سه بار در روز مصرف شود.
عصاره های این گیاه معمولاً در تهیه مرهم ها و محلول های شستشو بکار رفته و بصورت استعمال موضعی مورد استفاده قرار می گیرد.
مواد موثره : ریشه توت روباهی طبی حاوی تانن های قابل هیدرولیز است که عمدتاً از مشتقات اسید گالیک و اسید الاژیک هستند که از آن جمله می توان به 3 و 3 و 4 – متیل الاژیک اسید ، گامبیرین A ، گامبیرین B ، سانگوئین و انوژین اشاره نمود.
علاوه بر این مواد ریشه توت روباهی طبی حاوی ( روتوزاید ، کوئرستین ، کائمفرول ) ، پروآنتوسیانیدین های اولیگومریک و ساپونین های تری ترپن مونودسموزیدیک مانند گلیکوزید های اسید پومولیک ( که بعنوان سانگوئی سوربین نیز شناخته میشوند) می باشد.
اثرات درمانی : تانن ها و ساپونین های موجود در گیاه دارای خاص قابض بودن ، ضد میکروبی ضد التهابی ، بند آورنده خون و ضد دیابتی هستند.
وضعیت : توت روباهی طبی به عنوان گیاه دارویی مورد استفاده در طب سنی به ثبت رسیده است.
منبع:http://shabnamak.mihanblog.com
Salad Burnet
Salad Burnet (Poterium sanguisorba, aka Sanguisorba minor) is a hardy perennial with fine ornamental qualities such as ferny leaves & green with pink-tipped ball-flowers in late May & June.
.It is also, as its common name implies, a flavorful herb, the leaves of which have a cucumbery taste, useful in salads, on sandwiches, as a garnish vastly more edible than a sprig of raw parsley, or cooked with any cassarole dish or soup that might call for basil, oregano, or dill.
It's quite popularly used in European cuisine, but Americans don't seem as aware of it as a kitchen herb. Elizabethans loved it, & would float the leaves in a glass of wine, because in the poetic language of flowers popular at the time, Salad Burnet indicated a merry mood or ribald gathering.
It is good in yogurt sauces as a replacement for (or in addition to) cucumbers; is an excellent choice for herb vinegar; can replace mint sprigs for iced tea; & is excellent chopped up in dips, cheese spreads, & salad dressings. Sir Frances Bacon planted it along his garden paths because he adored the scent that released when it was trod upon. The leaves & scented flowers can be dried for potpourri.
During the height of summer it becomes harder & more bitter, though not entirely inedible. If it is trimmed back, it will return tender & fresh for autumn use. As it is evergreen, it can provide occasional fresh-harvest even in winter when most other soft herbs have died to the ground.
The Newe Herball published in 1551 lauded Salad Burnet for its supposed medicinal properties, claiming even that it was a cure for bubonic plague. It does have at least an astringent value. The species name sanguisorba or "blood-drink" alludes to its traditional use to stop internal hemorrhaging. Whether it can actually perform this chore is not at all likely; nevertheless, soldiers would drink a tea made from Salad Burnet before going into battle, in the belief that if they were wounded, they would not be so likely to bleed to death.
This European herb has been grown in America since the Pilgrims brought it with them. It was grown by Thomas Jefferson as forage for livestock & to halt erosion. It requires very well drained soil or it may rot from dampness, just outside the edge of shade where it gets a good portion of sun yet with some protection from heat, which it does not like.
The leaves will fountain into a low clump, with the leafed flower stems upright to twenty inches. It will get tall & leggy if the flowers are left to seed, but cut off before the flowers turn, the basal leaves will get flufflier over time, producing increasing numbers of harvestable tender leaves. It will flourish in poor soil & even tolerates alkalinity.
Salad Burnet (Poterium sanguisorba, aka Sanguisorba minor) is a hardy perennial with fine ornamental qualities such as ferny leaves & green with pink-tipped ball-flowers in late May & June.
.It is also, as its common name implies, a flavorful herb, the leaves of which have a cucumbery taste, useful in salads, on sandwiches, as a garnish vastly more edible than a sprig of raw parsley, or cooked with any cassarole dish or soup that might call for basil, oregano, or dill.
It's quite popularly used in European cuisine, but Americans don't seem as aware of it as a kitchen herb. Elizabethans loved it, & would float the leaves in a glass of wine, because in the poetic language of flowers popular at the time, Salad Burnet indicated a merry mood or ribald gathering.
It is good in yogurt sauces as a replacement for (or in addition to) cucumbers; is an excellent choice for herb vinegar; can replace mint sprigs for iced tea; & is excellent chopped up in dips, cheese spreads, & salad dressings. Sir Frances Bacon planted it along his garden paths because he adored the scent that released when it was trod upon. The leaves & scented flowers can be dried for potpourri.
During the height of summer it becomes harder & more bitter, though not entirely inedible. If it is trimmed back, it will return tender & fresh for autumn use. As it is evergreen, it can provide occasional fresh-harvest even in winter when most other soft herbs have died to the ground.
The Newe Herball published in 1551 lauded Salad Burnet for its supposed medicinal properties, claiming even that it was a cure for bubonic plague. It does have at least an astringent value. The species name sanguisorba or "blood-drink" alludes to its traditional use to stop internal hemorrhaging. Whether it can actually perform this chore is not at all likely; nevertheless, soldiers would drink a tea made from Salad Burnet before going into battle, in the belief that if they were wounded, they would not be so likely to bleed to death.
This European herb has been grown in America since the Pilgrims brought it with them. It was grown by Thomas Jefferson as forage for livestock & to halt erosion. It requires very well drained soil or it may rot from dampness, just outside the edge of shade where it gets a good portion of sun yet with some protection from heat, which it does not like.
The leaves will fountain into a low clump, with the leafed flower stems upright to twenty inches. It will get tall & leggy if the flowers are left to seed, but cut off before the flowers turn, the basal leaves will get flufflier over time, producing increasing numbers of harvestable tender leaves. It will flourish in poor soil & even tolerates alkalinity.
منبع:http://www.paghat.com
خواص غذایی کنگر
کنگر اولین بار در اتیوپی کشت شد و بعد در نقاط مختلف دنیا گسترش پیدا کرده است. محل اصلی رویش این سبزی مدیترانه، جزایر قناری و آمریکای جنوبی است. http://img.tebyan.net/big/1391/01/21...0374389189.jpg
زمان به گل نشستن این گیاه از بهار تا نیمه ی تابستان است که به عواملی چون شرایط اقلیمی و گرمای هوا وابسته است. دم برگ داخلی سفید رنگ، راس ساقه و هاگدان قسمت های خوراکی این گیاه را تشکیل می دهد که در سوپ، خورش و سالاد مورد استفاده قرار می گیرد.
در یونان و مصر باستان، این گیاه به دلیل نقش کمکی در هضم مواد غذایی مورد توجه قرار گرفت و در قرن 16 میلادی در اروپا یکی از سبزیجات معروفی بود که توسط اشراف مصرف می شد.
در طب سنتی اروپا، برگ های کنگر به عنوان ماده افزایش دهنده ادرار ( دیورتیک ) و محرک کلیه ها ، محرک ترشح صفرا از کبد و انقباض کیسه صفرا مورد استفاده قرار می گرفت. این گیاه غنی از پتاسیم بوده، ولی از لحاظ انرژی محدود است.
مواد مغذی اصلی موجودد در 100 گرم کنگر خام
خواص درمانی کنگر در سلامت بدن
سرگل های این گیاه به عنوان سبزی مصرف می شود که برای دستگاه گوارش مقوی بوده و به هضم مواد غذایی کمک می کند. عصاره ی برگ و ریشه ی کنگر برای جلوگیری از رسوب چربی در جدار رگ ها مفید بوده و در درمان یرقان ، سوء هاضمه ، احساس ناراحتی در معده ، نفخ ، بی اشتهایی ، تهوع ، اسهال خفیف یا یبوست ، نارسایی کبد ، دفع مزمن آلبومین و کم خونی بعد از جراحی موثر بوده و از کبد در برابر سموم شیمیایی محافظت می کند. در بعضی از کشورها به عنوان محرک تمایلات جنسی مصرف می شود. ماده سینارین که در عصاره برگ کنگر وجود دارد، باعث کاهش کلسترول خون می شود. تحقیقات نشان داده است که سینارین باعث کاهش سطح تری گلیسیرید خون نیز می شود.
سینارین و ماده دیگری که به عنوان اسید کافئیک شناخته شده است، کبد را در برابر عفونت حفظ می کند و به کبد کمک می کند تا بعد از تخریب قسمتی از آن دوباره خود را از نو بسازد. از آنجایی که کنگر محتوی کربوهیدرات پیچیده غیر قابل هضم به نان اینولین است، خاصیت مسهلی دارد. از طرفی اینولین موجود در کنگر باعث افزایش باکتری های مفید و کاهش باکتری های مضر در مدفوع می شود. در حقیقت باعث حفظ سلامتی روده شده و احتمالاً می تواند خطر سرطان روده باریک را کاهش دهد. آنتی اکسیدان موجود در کنگر، پوست را در برابر سرطان محافظت می کند.
مقدار مصرف
بزرگسالان برای بهره گیری از اثرات درمانی کنگر می توانند ،4-1 گرم برگ خشک یا خام آن را سه بار در روز مصرف کنند. کسانی که نباید کنگر مصرف کنند
- بهتر است زنان باردار، کودکان، بیماران مبتلا به بیماری شدید کبدی یا کلیوی از مصرف برگ کنگر پرهیز کنند. - از آنجایی که برگ های کنگر محرک انقباض کیسه ی صفراست، افرادی که سنگ کیسه ی صفرا دارند نباید آن را مصرف کنند، چرا که افزایش انقباض کیسه ی صفرا منجر به انسداد مجاری و حتی پارگی کیسه صفرا می شود. - هم چنین اشخاصی که نسبت به کنگر و یا خواص سینارین حساسیت دارند، باید از مصرف این گیاه پرهیز کنند.
آشنايي با گياه كنگر و خواص آنگياه كنگر داراي جنس هاي مختلفي مي باشد،آنچه مورد نظر ما بوده و به عنوان كنگر حقيقي معروف است جنس Gundelia مي باشدكه مورد بررسي قرار مي گيرد.ردهDicotyledones زيرردهGamopetales خانوادهAsteraceae جنسGundelia گونه Tournefortii اين گياه يكي از فراوان ترين گياهان مناطق كوهستاني و استيپي ايران است. انتشار جغرافيايي تقريباً در كليه مناطق كوهستاني ايران ،در دامنه هاي الوند ،بين همدان و تويسركان ، همدان و كرمانشاه،كوه هاي آذربايجان ،بختياري ، لرستان، فارس ،كردستان ،خراسان وجنوب البرز بصورت خودرو به فراواني مي رويد.در كشورهاي اطراف درياي مديترانه و كشور هاي آفريقايي وآسيايي نيز وجود دارد. برگ اين گياه پهن ،وسيع ، چرمي ، محكم ، با رگبرگ هاي ضخيم و بر جسته و مشبك ، كم و بيش شامل بريدگي هاي عميق ، قطعات آن در حاشيه داراي دندانه هاي سخت خاري شده، پاييني ها در قاعده باريك، ساقه‌اي‌ها بدون دمبرگ و تقريباً ممتد و كشيده بر روي ساقه، بالايي‌ها در برگيرنده كپه و بلندتر از آن- برگها شيرابه‌دار و متقابل شانه‌اي يا بن‌رست است.گل صورتي و سبز و زرد و سفيد و يا ارغواني و به صورت مجتمع در كپه‌هاي بزرگ متراكم (كپه‌ها داراي هم جنس و ولوله‌اي (در نمونه‌هاي ايراني) هستند وبه طور فشرده دركنار هم به صورت كپه‌هاي مركب قرار دارند). كپه‌ها تخم مرغي پر از خارهاي دراز عنابي رنگ مي‌باشد.نهنج پوشيده از پولك‌هاي كاهكي است كه معمولاً به برگك‌هاي گريبان متصل بوده و چوبي مي‌شوند. گلها داراي رنگهاي متنوع‌اند. خامه پهن و در نيمه بالايي نسبتاً پوشيده از كرك‌هاي ضخيم كوتاه و در انتهاي داراي دو شاخه كوتاه است. فندقه زاويه‌دار، بدون منقار و جقه آنها مركب از پولك‌هاي آهكي است و به صورت مجموعه‌اي با راس تخم مرغي، براكته‌هاي واقع در قاعده كپه‌هاي، فرعي، تقريباً ارغواني- قهوه‌اي، چرمي، سرنيزه‌اي، محدب، ناوداني شكل و منتهي به خاري محكم و سخت و بلندتر از گلچه‌ها مشاهده مي‌شود.قسمت خوراكي اين گياه، انتهاي دمبرگ‌هاي جوان آن است و در برخي منابع جوانه‌هاي برگ آن خوراكي است كه در زير خاك روئيده و سفيد مي‌شوند و سبزي بازارپسندي را تشكيل مي‌دهند كه در فصل بهار قبل از اينكه برگ‌هاي آن باز شود، به وسيله روستائيان جمع‌آوري و به بازار شهرها به بهاي مناسبي عرضه مي‌شود.از تمام قسمت‌هاي گياه كنگر (گل، برگ، ساقه، ريشه) استفاده مي‌شود. غذاهاي متنوعي از آن تهيه و در تهيه ترشي هم از كنگر استفاده مي‌شود. از شيرابه آن در صنايع آدامس سازي استفاده مي‌شود. و همچنين دانه هاي آن بعد از برشته شدن به عنوان چاي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. به عنوان يك سبزي در فلسطين و ساير كشورهاي عربي هم مورد استفاده مي‌گيرد.اكولوژي و پراكنش جغرافيايي كنگراز نظر آب و هوايي گياهي بسيار كم نياز و مقاوم به سرما و خشكي هواست. تغييرات زياد ما را تحمل مي‌كند. به همين دليل، پراكنش آن در آسيا و آفريقا بسيار گسترده است. گاهي فراواني آن در دامنه كوهستان‌هاي ايران به اندازه‌اي مي‌شود كه عملاً يك كنگرزار را تشكيل مي‌دهد، ولي بيشتر همراه با ديگر گياهان مانند انواع زولا، هويج صحرايي و گياهان پيازي از جمله لاله، سيرها و... ديده مي‌شود.كنگر، خاك‌هاي عميق و معدني ريزشي را كه از خرد شدن سنگ‌هاي كوهستان و جابه جا شدن آنها به دست مي‌آيد، مي‌پسندد. خاك‌هايي كه كنگر در آنها مي‌رويد، از لحاظ مواد آلي چندان غني نيستند و هوموس كمي دارند. آب اين گونه خاك‌ها به خوبي زه كشي طبيعي مي‌شود.دمداران، كنگر را در اواخر فصل رويش جمع‌آوري كرده و در زمستان به تغذيه دام مي‌رسانند. اين گياه در فصل بهار در ابتداي رويش اوليه نيز مورد چرا قرار مي‌گيرد. هنگامي كه گياه از حالت سبز رنگ به زردي متمايل مي‌شود، روستائيان اقدام به چيدن و جمع‌آوري اين گياه مي‌كنند و مدتي به صورت كپه‌اي بر روي زمين قرار داده و پس از خشك شدن، آن را خرد كرده و به انبار منتقل مي‌كنند. به دليل خارهاي تيزي كه دارد، هنگام سبز بودن، بيشتر مورد چراي بز قرار مي‌گيرد، ولي پس از قطع گياه و از دست دادن شادابي، گوسفند و بز به راحتي از آن تغذيه مي‌كنند.خواص داروئي گياه كنگرگياهان داروئي ميراث منطقه‌اي ولي با اهميت جهاني هستند كه ثروت عظيمي به جهان ارزاني داشته‌اند. گياهان دارويي در طول تاريخ هميشه با انسان قرابت خاصي داشته‌اند و آثار دارويي و موارد استفاده آن بر هيچ كس پوشيده نيست. تنوع وكثرت گياهان با خواص درماني همه را شگفت زده كرده است. چرا كه تخمين زده مي‌شود كه حدود 70000 گونه گياه از گلسنگ‌ها تا درختان تنومند حداقل يك بار در طول تاريخ طب سنتي به عنوان دارو در جوامع بشري استفاده شده‌اند. علاقه‌مندان به گياهان دارويي معتقدند همان طور كه گياهان در باغ نباتات خوب رشد مي‌كنند،بايد سعي شود زمينه علاقمندي به اين گياهان در قلب‌هاي انسان‌ها نيز فراهم و افزون گردد. گياهان دارويي يكي از منابع غني كشور بوده كه امكان صادرات آن وجود دارد. واژة گياهان زير گروه غدا به عنوان طعم دهنده‌ها، نوشيدني‌ها، شيرين‌كننده‌ها، رنگهاي طبيعي و حشره كش‌ها و همچنين به عنوان مادة اوليه محصولات آرايشي و بهداشتي نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در طي دهه‌هاي گذشته، گسترش وسيعي در طيف درمان‌هاي گياهي صورت گرفته كه رشد سريعي تقاضا براي داروهاي گياهي و به طبع گياهان داروئي در دنيا را به دنبال داشته است.كشور ايران با يازده اقليم آب و هوايي مختلف و بيش از 7500 گونه گياهي، بستر بسيار مناسبي براي دست‌يابي به گونه هاي با ارزش دارويي و نادر مي‌باشند، كه مي‌توان نسبت به سازگار كردن و معرفي تعدادي از آنها به عرصه‌هاي زراعي اقدام نمود. دانشمندان ايراني مانند ابوريحان و ابن سينا، رازي و ديگران كتاب‌هاي مفصلي در مورد گياهي دارويي نوشته‌اند و در سطح جهان نيز گياهان دارويي به سرعت مي‌رود تا جانشين بسياري از داروهاي شيميايي شود و صادرات اين گياهان نيز منبع بزرگي از درآمد ارزي براي كشور باشد. مواردي كه براي صادرات اين گونه كالاها وجود دارند، شامل شكل رقابت و تهيه گياهان استاندارد و خشك كردن و بسته‌بندي بازاريابي و غيره مي‌باشند. متأسفانه با وجود اين منابع در كشور، ما به اهميت اين گياهان واقف نبوده و بسياري از اين مواد اوليه را بلا استفاده ذاشته يا دور مي‌ريزيم. كه گياه كنگر به عنوان يكي از قيمي ترين گياهان مورد استفاده ايرانيان در طب سنتي در زير معرفي مي‌گردد.خواص داروييدر عربي به اين گياه عكوب،سلبين و خربع مي‌گويند.اين گياه خودرو بوده و درصحراهاي ايران به عمل مي‌آيد.1- داراي ويتامين‌هاي A-B-D-E مي باشد.2- املاح معدني مانند پتاسيم و كلسيم درد.3- بادشكن و پيشاب‌آور است.4- از اسهال جلوگيري مي‌نمايد.5- براي درمان مرض قند مفيد است.6- در هضم غذا مؤثر است.7- خاصيت آنتي اكسيداني دارد.8- كليه و مثانه را گرم مي‌كند.9- براي زخم ريه و جراحات روده مفيد است.10- ضماد ريشه آن براي سوختگي آتش و پيچيدگي عصب مفيد مي‌باشد.11- صمغ بوته‌ي آن ايجاد قي مي‌كند و همراه با آن بلغم وصفراي اضافي بدن را دفع مي‌كند.12- اين گياه داراي هورمون هاي گياهي بوده و ترشحات غدد را تقويت مي‌نمايد. شهرت آن در تقويت غرايز جنسي است.13- دومين استفاده معالجه برص است كه در نتيجه بر هم خوردن تعادل ترشحي داخلي صورت مي‌گيرد . براي معالجه پيسي در گذشته 3/1 آب كنگر را با روغن و موم مخلوط مي‌كردند و روي لكه‌هاي براق مي‌گذاشتند.14- ادرارآور است و براي درمان قولنج‌هاي كليوي ، روماتيسم، آسم ميگرن، سرگيجه بيماري‌هاي پوستي، اختلالات كبدي و سنگ كليه مفيد است.15- ضماد اين گياه براي درمان جراحات، خارش و بوي عرق بدن نافع است. مصرف كنگرسبب كاهش كلسترول خون مي‌شود و به هضم غدا كمك مي‌كند.16- شيرهكنگر براي يرقن و اقويت لوزالمعده و كبد و كليه مؤثر است. كساني كه به زكام يا سرماخوردگي مبتلا شده‌اند، بايد از مصرف آن خودداري كنند. كنگر نفخ آور است و مصلحآن ادويه گرم، روغن يا سركه مي‌باشد.منابع:1- پارسا، ا- فلور رنگي ايران، جلد سوم، صفحه 3242- جزايري، غ. زبان خوراكي ها3- عماد، م.شناسايي گياهان داروئي- صنعتي- جنگلي- مرتعي- مهندسي.4- رضواني اصل، ح. و مددي، م. 1385. گلبرگ سلامتي.5- قهرمان، ا. فلور رنگي ايران6- قهرمان، ا. كورموفيت‌هاي ايران. جلد سوم. تهران. ص 622-6247- كريمي، ف. گياه درماني، نشر نويد شيراز8- كريمي، ه. اسامي گياهان ايران.9- همت خواه، ف. 1384. داروهاي گياهي. نشر عصر كتاب.10- مرتضي غليزاده- سيامك محمدي چيانه
آشنايي با گياه كنگر و خواص آن
گياه كنگر داراي جنس هاي مختلفي مي باشد،آنچه مورد نظر ما بوده و به عنوان كنگر حقيقي معروف است جنس Gundelia مي باشدكه مورد بررسي قرار مي گيرد.ردهDicotyledones
زيررده
Gamopetales خانواده
Asteraceae جنس
Gundelia
گونه Tournefortii اين گياه يكي از فراوان ترين گياهان مناطق كوهستاني و استيپي ايران است. انتشار جغرافيايي تقريباً در كليه مناطق كوهستاني ايران ،در دامنه هاي الوند ،بين همدان و تويسركان ، همدان و كرمانشاه،كوه هاي آذربايجان ،بختياري ، لرستان، فارس ،كردستان ،خراسان وجنوب البرز بصورت خودرو به فراواني مي رويد.در كشورهاي اطراف درياي مديترانه و كشور هاي آفريقايي وآسيايي نيز وجود دارد. برگ اين گياه پهن ،وسيع ، چرمي ، محكم ، با رگبرگ هاي ضخيم و بر جسته و مشبك ، كم و بيش شامل بريدگي هاي عميق ، قطعات آن در حاشيه داراي دندانه هاي سخت خاري شده، پاييني ها در قاعده باريك، ساقه‌اي‌ها بدون دمبرگ و تقريباً ممتد و كشيده بر روي ساقه، بالايي‌ها در برگيرنده كپه و بلندتر از آن- برگها شيرابه‌دار و متقابل شانه‌اي يا بن‌رست است.
گل صورتي و سبز و زرد و سفيد و يا ارغواني و به صورت مجتمع در كپه‌هاي بزرگ متراكم (كپه‌ها داراي هم جنس و ولوله‌اي (در نمونه‌هاي ايراني) هستند وبه طور فشرده دركنار هم به صورت كپه‌هاي مركب قرار دارند). كپه‌ها تخم مرغي پر از خارهاي دراز عنابي رنگ مي‌باشد.
نهنج پوشيده از پولك‌هاي كاهكي است كه معمولاً به برگك‌هاي گريبان متصل بوده و چوبي مي‌شوند. گلها داراي رنگهاي متنوع‌اند. خامه پهن و در نيمه بالايي نسبتاً پوشيده از كرك‌هاي ضخيم كوتاه و در انتهاي داراي دو شاخه كوتاه است. فندقه زاويه‌دار، بدون منقار و جقه آنها مركب از پولك‌هاي آهكي است و به صورت مجموعه‌اي با راس تخم مرغي، براكته‌هاي واقع در قاعده كپه‌هاي، فرعي، تقريباً ارغواني- قهوه‌اي، چرمي، سرنيزه‌اي، محدب، ناوداني شكل و منتهي به خاري محكم و سخت و بلندتر از گلچه‌ها مشاهده مي‌شود.
قسمت خوراكي اين گياه، انتهاي دمبرگ‌هاي جوان آن است و در برخي منابع جوانه‌هاي برگ آن خوراكي است كه در زير خاك روئيده و سفيد مي‌شوند و سبزي بازارپسندي را تشكيل مي‌دهند كه در فصل بهار قبل از اينكه برگ‌هاي آن باز شود، به وسيله روستائيان جمع‌آوري و به بازار شهرها به بهاي مناسبي عرضه مي‌شود.
از تمام قسمت‌هاي گياه كنگر (گل، برگ، ساقه، ريشه) استفاده مي‌شود. غذاهاي متنوعي از آن تهيه و در تهيه ترشي هم از كنگر استفاده مي‌شود. از شيرابه آن در صنايع آدامس سازي استفاده مي‌شود. و همچنين دانه هاي آن بعد از برشته شدن به عنوان چاي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. به عنوان يك سبزي در فلسطين و ساير كشورهاي عربي هم مورد استفاده مي‌گيرد.
اكولوژي و پراكنش جغرافيايي كنگر
از نظر آب و هوايي گياهي بسيار كم نياز و مقاوم به سرما و خشكي هواست. تغييرات زياد ما را تحمل مي‌كند. به همين دليل، پراكنش آن در آسيا و آفريقا بسيار گسترده است. گاهي فراواني آن در دامنه كوهستان‌هاي ايران به اندازه‌اي مي‌شود كه عملاً يك كنگرزار را تشكيل مي‌دهد، ولي بيشتر همراه با ديگر گياهان مانند انواع زولا، هويج صحرايي و گياهان پيازي از جمله لاله، سيرها و... ديده مي‌شود.كنگر، خاك‌هاي عميق و معدني ريزشي را كه از خرد شدن سنگ‌هاي كوهستان و جابه جا شدن آنها به دست مي‌آيد، مي‌پسندد. خاك‌هايي كه كنگر در آنها مي‌رويد، از لحاظ مواد آلي چندان غني نيستند و هوموس كمي دارند. آب اين گونه خاك‌ها به خوبي زه كشي طبيعي مي‌شود.
دمداران، كنگر را در اواخر فصل رويش جمع‌آوري كرده و در زمستان به تغذيه دام مي‌رسانند. اين گياه در فصل بهار در ابتداي رويش اوليه نيز مورد چرا قرار مي‌گيرد. هنگامي كه گياه از حالت سبز رنگ به زردي متمايل مي‌شود، روستائيان اقدام به چيدن و جمع‌آوري اين گياه مي‌كنند و مدتي به صورت كپه‌اي بر روي زمين قرار داده و پس از خشك شدن، آن را خرد كرده و به انبار منتقل مي‌كنند. به دليل خارهاي تيزي كه دارد، هنگام سبز بودن، بيشتر مورد چراي بز قرار مي‌گيرد، ولي پس از قطع گياه و از دست دادن شادابي، گوسفند و بز به راحتي از آن تغذيه مي‌كنند.
خواص داروئي گياه كنگر
گياهان داروئي ميراث منطقه‌اي ولي با اهميت جهاني هستند كه ثروت عظيمي به جهان ارزاني داشته‌اند. گياهان دارويي در طول تاريخ هميشه با انسان قرابت خاصي داشته‌اند و آثار دارويي و موارد استفاده آن بر هيچ كس پوشيده نيست. تنوع وكثرت گياهان با خواص درماني همه را شگفت زده كرده است. چرا كه تخمين زده مي‌شود كه حدود 70000 گونه گياه از گلسنگ‌ها تا درختان تنومند حداقل يك بار در طول تاريخ طب سنتي به عنوان دارو در جوامع بشري استفاده شده‌اند. علاقه‌مندان به گياهان دارويي معتقدند همان طور كه گياهان در باغ نباتات خوب رشد مي‌كنند،بايد سعي شود زمينه علاقمندي به اين گياهان در قلب‌هاي انسان‌ها نيز فراهم و افزون گردد.
گياهان دارويي يكي از منابع غني كشور بوده كه امكان صادرات آن وجود دارد. واژة گياهان زير گروه غدا به عنوان طعم دهنده‌ها، نوشيدني‌ها، شيرين‌كننده‌ها، رنگهاي طبيعي و حشره كش‌ها و همچنين به عنوان مادة اوليه محصولات آرايشي و بهداشتي نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در طي دهه‌هاي گذشته، گسترش وسيعي در طيف درمان‌هاي گياهي صورت گرفته كه رشد سريعي تقاضا براي داروهاي گياهي و به طبع گياهان داروئي در دنيا را به دنبال داشته است.
كشور ايران با يازده اقليم آب و هوايي مختلف و بيش از 7500 گونه گياهي، بستر بسيار مناسبي براي دست‌يابي به گونه هاي با ارزش دارويي و نادر مي‌باشند، كه مي‌توان نسبت به سازگار كردن و معرفي تعدادي از آنها به عرصه‌هاي زراعي اقدام نمود. دانشمندان ايراني مانند ابوريحان و ابن سينا، رازي و ديگران كتاب‌هاي مفصلي در مورد گياهي دارويي نوشته‌اند و در سطح جهان نيز گياهان دارويي به سرعت مي‌رود تا جانشين بسياري از داروهاي شيميايي شود و صادرات اين گياهان نيز منبع بزرگي از درآمد ارزي براي كشور باشد. مواردي كه براي صادرات اين گونه كالاها وجود دارند، شامل شكل رقابت و تهيه گياهان استاندارد و خشك كردن و بسته‌بندي بازاريابي و غيره مي‌باشند. متأسفانه با وجود اين منابع در كشور، ما به اهميت اين گياهان واقف نبوده و بسياري از اين مواد اوليه را بلا استفاده ذاشته يا دور مي‌ريزيم. كه گياه كنگر به عنوان يكي از قيمي ترين گياهان مورد استفاده ايرانيان در طب سنتي در زير معرفي مي‌گردد.
خواص دارويي
در عربي به اين گياه عكوب،سلبين و خربع مي‌گويند.اين گياه خودرو بوده و درصحراهاي ايران به عمل مي‌آيد.
1- داراي ويتامين‌هاي A-B-D-E مي باشد.
2- املاح معدني مانند پتاسيم و كلسيم درد.
3- بادشكن و پيشاب‌آور است.
4- از اسهال جلوگيري مي‌نمايد.
5- براي درمان مرض قند مفيد است.
6- در هضم غذا مؤثر است.
7- خاصيت آنتي اكسيداني دارد.
8- كليه و مثانه را گرم مي‌كند.
9- براي زخم ريه و جراحات روده مفيد است.
10- ضماد ريشه آن براي سوختگي آتش و پيچيدگي عصب مفيد مي‌باشد.
11- صمغ بوته‌ي آن ايجاد قي مي‌كند و همراه با آن بلغم وصفراي اضافي بدن را دفع مي‌كند.
12- اين گياه داراي هورمون هاي گياهي بوده و ترشحات غدد را تقويت مي‌نمايد. شهرت آن در تقويت غرايز جنسي است.
13- دومين استفاده معالجه برص است كه در نتيجه بر هم خوردن تعادل ترشحي داخلي صورت مي‌گيرد . براي معالجه پيسي در گذشته 3/1 آب كنگر را با روغن و موم مخلوط مي‌كردند و روي لكه‌هاي براق مي‌گذاشتند.
14- ادرارآور است و براي درمان قولنج‌هاي كليوي ، روماتيسم، آسم ميگرن، سرگيجه بيماري‌هاي پوستي، اختلالات كبدي و سنگ كليه مفيد است.
15- ضماد اين گياه براي درمان جراحات، خارش و بوي عرق بدن نافع است. مصرف كنگرسبب كاهش كلسترول خون مي‌شود و به هضم غدا كمك مي‌كند.
16- شيرهكنگر براي يرقن و اقويت لوزالمعده و كبد و كليه مؤثر است. كساني كه به زكام يا سرماخوردگي مبتلا شده‌اند، بايد از مصرف آن خودداري كنند. كنگر نفخ آور است و مصلحآن ادويه گرم، روغن يا سركه مي‌باشد.
منابع:
1- پارسا، ا- فلور رنگي ايران، جلد سوم، صفحه
3242- جزايري، غ. زبان خوراكي ها
3- عماد، م.شناسايي گياهان داروئي- صنعتي- جنگلي- مرتعي- مهندسي.
4- رضواني اصل، ح. و مددي، م. 1385. گلبرگ سلامتي.
5- قهرمان، ا. فلور رنگي ايران
6- قهرمان، ا. كورموفيت‌هاي ايران. جلد سوم. تهران. ص 622-
6247- كريمي، ف. گياه درماني، نشر نويد شيراز
8- كريمي، ه. اسامي گياهان ايران.
9- همت خواه، ف. 1384. داروهاي گياهي. نشر عصر كتاب.
10- مرتضي غليزاده- سيامك محمدي چيانه
کنگر اولین بار در اتیوپی کشت شد و بعد در نقاط مختلف دنیا گسترش پیدا کرده است. محل اصلی رویش این سبزی مدیترانه، جزایر قناری و آمریکای جنوبی است. http://img.tebyan.net/big/1391/01/21...0374389189.jpg
زمان به گل نشستن این گیاه از بهار تا نیمه ی تابستان است که به عواملی چون شرایط اقلیمی و گرمای هوا وابسته است. دم برگ داخلی سفید رنگ، راس ساقه و هاگدان قسمت های خوراکی این گیاه را تشکیل می دهد که در سوپ، خورش و سالاد مورد استفاده قرار می گیرد.
در یونان و مصر باستان، این گیاه به دلیل نقش کمکی در هضم مواد غذایی مورد توجه قرار گرفت و در قرن 16 میلادی در اروپا یکی از سبزیجات معروفی بود که توسط اشراف مصرف می شد.
در طب سنتی اروپا، برگ های کنگر به عنوان ماده افزایش دهنده ادرار ( دیورتیک ) و محرک کلیه ها ، محرک ترشح صفرا از کبد و انقباض کیسه صفرا مورد استفاده قرار می گرفت. این گیاه غنی از پتاسیم بوده، ولی از لحاظ انرژی محدود است.
مواد مغذی اصلی موجودد در 100 گرم کنگر خام
| انرژی | 18 کیلو کالری |
| پتاسیم | 360 میلی گرم |
| آهن | 1 میلی گرم |
| فولات | 21 میکروگرم |
| کلسیم | 41 میلی گرم |
| پتنوتنیک اسید | 3/0 میلی گرم |
| ویتامین B1 | 1/0 میلی گرم |
| سدیم | 27 میلی گرم |
| بتاکاروتن | 39 میکروگرم |
| فیبر | 4 گرم |
خواص درمانی کنگر در سلامت بدن
سرگل های این گیاه به عنوان سبزی مصرف می شود که برای دستگاه گوارش مقوی بوده و به هضم مواد غذایی کمک می کند. عصاره ی برگ و ریشه ی کنگر برای جلوگیری از رسوب چربی در جدار رگ ها مفید بوده و در درمان یرقان ، سوء هاضمه ، احساس ناراحتی در معده ، نفخ ، بی اشتهایی ، تهوع ، اسهال خفیف یا یبوست ، نارسایی کبد ، دفع مزمن آلبومین و کم خونی بعد از جراحی موثر بوده و از کبد در برابر سموم شیمیایی محافظت می کند. در بعضی از کشورها به عنوان محرک تمایلات جنسی مصرف می شود. ماده سینارین که در عصاره برگ کنگر وجود دارد، باعث کاهش کلسترول خون می شود. تحقیقات نشان داده است که سینارین باعث کاهش سطح تری گلیسیرید خون نیز می شود.
سینارین و ماده دیگری که به عنوان اسید کافئیک شناخته شده است، کبد را در برابر عفونت حفظ می کند و به کبد کمک می کند تا بعد از تخریب قسمتی از آن دوباره خود را از نو بسازد. از آنجایی که کنگر محتوی کربوهیدرات پیچیده غیر قابل هضم به نان اینولین است، خاصیت مسهلی دارد. از طرفی اینولین موجود در کنگر باعث افزایش باکتری های مفید و کاهش باکتری های مضر در مدفوع می شود. در حقیقت باعث حفظ سلامتی روده شده و احتمالاً می تواند خطر سرطان روده باریک را کاهش دهد. آنتی اکسیدان موجود در کنگر، پوست را در برابر سرطان محافظت می کند.
مقدار مصرف
بزرگسالان برای بهره گیری از اثرات درمانی کنگر می توانند ،4-1 گرم برگ خشک یا خام آن را سه بار در روز مصرف کنند. کسانی که نباید کنگر مصرف کنند
- بهتر است زنان باردار، کودکان، بیماران مبتلا به بیماری شدید کبدی یا کلیوی از مصرف برگ کنگر پرهیز کنند. - از آنجایی که برگ های کنگر محرک انقباض کیسه ی صفراست، افرادی که سنگ کیسه ی صفرا دارند نباید آن را مصرف کنند، چرا که افزایش انقباض کیسه ی صفرا منجر به انسداد مجاری و حتی پارگی کیسه صفرا می شود. - هم چنین اشخاصی که نسبت به کنگر و یا خواص سینارین حساسیت دارند، باید از مصرف این گیاه پرهیز کنند.
آشنايي با گياه كنگر و خواص آنگياه كنگر داراي جنس هاي مختلفي مي باشد،آنچه مورد نظر ما بوده و به عنوان كنگر حقيقي معروف است جنس Gundelia مي باشدكه مورد بررسي قرار مي گيرد.ردهDicotyledones زيرردهGamopetales خانوادهAsteraceae جنسGundelia گونه Tournefortii اين گياه يكي از فراوان ترين گياهان مناطق كوهستاني و استيپي ايران است. انتشار جغرافيايي تقريباً در كليه مناطق كوهستاني ايران ،در دامنه هاي الوند ،بين همدان و تويسركان ، همدان و كرمانشاه،كوه هاي آذربايجان ،بختياري ، لرستان، فارس ،كردستان ،خراسان وجنوب البرز بصورت خودرو به فراواني مي رويد.در كشورهاي اطراف درياي مديترانه و كشور هاي آفريقايي وآسيايي نيز وجود دارد. برگ اين گياه پهن ،وسيع ، چرمي ، محكم ، با رگبرگ هاي ضخيم و بر جسته و مشبك ، كم و بيش شامل بريدگي هاي عميق ، قطعات آن در حاشيه داراي دندانه هاي سخت خاري شده، پاييني ها در قاعده باريك، ساقه‌اي‌ها بدون دمبرگ و تقريباً ممتد و كشيده بر روي ساقه، بالايي‌ها در برگيرنده كپه و بلندتر از آن- برگها شيرابه‌دار و متقابل شانه‌اي يا بن‌رست است.گل صورتي و سبز و زرد و سفيد و يا ارغواني و به صورت مجتمع در كپه‌هاي بزرگ متراكم (كپه‌ها داراي هم جنس و ولوله‌اي (در نمونه‌هاي ايراني) هستند وبه طور فشرده دركنار هم به صورت كپه‌هاي مركب قرار دارند). كپه‌ها تخم مرغي پر از خارهاي دراز عنابي رنگ مي‌باشد.نهنج پوشيده از پولك‌هاي كاهكي است كه معمولاً به برگك‌هاي گريبان متصل بوده و چوبي مي‌شوند. گلها داراي رنگهاي متنوع‌اند. خامه پهن و در نيمه بالايي نسبتاً پوشيده از كرك‌هاي ضخيم كوتاه و در انتهاي داراي دو شاخه كوتاه است. فندقه زاويه‌دار، بدون منقار و جقه آنها مركب از پولك‌هاي آهكي است و به صورت مجموعه‌اي با راس تخم مرغي، براكته‌هاي واقع در قاعده كپه‌هاي، فرعي، تقريباً ارغواني- قهوه‌اي، چرمي، سرنيزه‌اي، محدب، ناوداني شكل و منتهي به خاري محكم و سخت و بلندتر از گلچه‌ها مشاهده مي‌شود.قسمت خوراكي اين گياه، انتهاي دمبرگ‌هاي جوان آن است و در برخي منابع جوانه‌هاي برگ آن خوراكي است كه در زير خاك روئيده و سفيد مي‌شوند و سبزي بازارپسندي را تشكيل مي‌دهند كه در فصل بهار قبل از اينكه برگ‌هاي آن باز شود، به وسيله روستائيان جمع‌آوري و به بازار شهرها به بهاي مناسبي عرضه مي‌شود.از تمام قسمت‌هاي گياه كنگر (گل، برگ، ساقه، ريشه) استفاده مي‌شود. غذاهاي متنوعي از آن تهيه و در تهيه ترشي هم از كنگر استفاده مي‌شود. از شيرابه آن در صنايع آدامس سازي استفاده مي‌شود. و همچنين دانه هاي آن بعد از برشته شدن به عنوان چاي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. به عنوان يك سبزي در فلسطين و ساير كشورهاي عربي هم مورد استفاده مي‌گيرد.اكولوژي و پراكنش جغرافيايي كنگراز نظر آب و هوايي گياهي بسيار كم نياز و مقاوم به سرما و خشكي هواست. تغييرات زياد ما را تحمل مي‌كند. به همين دليل، پراكنش آن در آسيا و آفريقا بسيار گسترده است. گاهي فراواني آن در دامنه كوهستان‌هاي ايران به اندازه‌اي مي‌شود كه عملاً يك كنگرزار را تشكيل مي‌دهد، ولي بيشتر همراه با ديگر گياهان مانند انواع زولا، هويج صحرايي و گياهان پيازي از جمله لاله، سيرها و... ديده مي‌شود.كنگر، خاك‌هاي عميق و معدني ريزشي را كه از خرد شدن سنگ‌هاي كوهستان و جابه جا شدن آنها به دست مي‌آيد، مي‌پسندد. خاك‌هايي كه كنگر در آنها مي‌رويد، از لحاظ مواد آلي چندان غني نيستند و هوموس كمي دارند. آب اين گونه خاك‌ها به خوبي زه كشي طبيعي مي‌شود.دمداران، كنگر را در اواخر فصل رويش جمع‌آوري كرده و در زمستان به تغذيه دام مي‌رسانند. اين گياه در فصل بهار در ابتداي رويش اوليه نيز مورد چرا قرار مي‌گيرد. هنگامي كه گياه از حالت سبز رنگ به زردي متمايل مي‌شود، روستائيان اقدام به چيدن و جمع‌آوري اين گياه مي‌كنند و مدتي به صورت كپه‌اي بر روي زمين قرار داده و پس از خشك شدن، آن را خرد كرده و به انبار منتقل مي‌كنند. به دليل خارهاي تيزي كه دارد، هنگام سبز بودن، بيشتر مورد چراي بز قرار مي‌گيرد، ولي پس از قطع گياه و از دست دادن شادابي، گوسفند و بز به راحتي از آن تغذيه مي‌كنند.خواص داروئي گياه كنگرگياهان داروئي ميراث منطقه‌اي ولي با اهميت جهاني هستند كه ثروت عظيمي به جهان ارزاني داشته‌اند. گياهان دارويي در طول تاريخ هميشه با انسان قرابت خاصي داشته‌اند و آثار دارويي و موارد استفاده آن بر هيچ كس پوشيده نيست. تنوع وكثرت گياهان با خواص درماني همه را شگفت زده كرده است. چرا كه تخمين زده مي‌شود كه حدود 70000 گونه گياه از گلسنگ‌ها تا درختان تنومند حداقل يك بار در طول تاريخ طب سنتي به عنوان دارو در جوامع بشري استفاده شده‌اند. علاقه‌مندان به گياهان دارويي معتقدند همان طور كه گياهان در باغ نباتات خوب رشد مي‌كنند،بايد سعي شود زمينه علاقمندي به اين گياهان در قلب‌هاي انسان‌ها نيز فراهم و افزون گردد. گياهان دارويي يكي از منابع غني كشور بوده كه امكان صادرات آن وجود دارد. واژة گياهان زير گروه غدا به عنوان طعم دهنده‌ها، نوشيدني‌ها، شيرين‌كننده‌ها، رنگهاي طبيعي و حشره كش‌ها و همچنين به عنوان مادة اوليه محصولات آرايشي و بهداشتي نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در طي دهه‌هاي گذشته، گسترش وسيعي در طيف درمان‌هاي گياهي صورت گرفته كه رشد سريعي تقاضا براي داروهاي گياهي و به طبع گياهان داروئي در دنيا را به دنبال داشته است.كشور ايران با يازده اقليم آب و هوايي مختلف و بيش از 7500 گونه گياهي، بستر بسيار مناسبي براي دست‌يابي به گونه هاي با ارزش دارويي و نادر مي‌باشند، كه مي‌توان نسبت به سازگار كردن و معرفي تعدادي از آنها به عرصه‌هاي زراعي اقدام نمود. دانشمندان ايراني مانند ابوريحان و ابن سينا، رازي و ديگران كتاب‌هاي مفصلي در مورد گياهي دارويي نوشته‌اند و در سطح جهان نيز گياهان دارويي به سرعت مي‌رود تا جانشين بسياري از داروهاي شيميايي شود و صادرات اين گياهان نيز منبع بزرگي از درآمد ارزي براي كشور باشد. مواردي كه براي صادرات اين گونه كالاها وجود دارند، شامل شكل رقابت و تهيه گياهان استاندارد و خشك كردن و بسته‌بندي بازاريابي و غيره مي‌باشند. متأسفانه با وجود اين منابع در كشور، ما به اهميت اين گياهان واقف نبوده و بسياري از اين مواد اوليه را بلا استفاده ذاشته يا دور مي‌ريزيم. كه گياه كنگر به عنوان يكي از قيمي ترين گياهان مورد استفاده ايرانيان در طب سنتي در زير معرفي مي‌گردد.خواص داروييدر عربي به اين گياه عكوب،سلبين و خربع مي‌گويند.اين گياه خودرو بوده و درصحراهاي ايران به عمل مي‌آيد.1- داراي ويتامين‌هاي A-B-D-E مي باشد.2- املاح معدني مانند پتاسيم و كلسيم درد.3- بادشكن و پيشاب‌آور است.4- از اسهال جلوگيري مي‌نمايد.5- براي درمان مرض قند مفيد است.6- در هضم غذا مؤثر است.7- خاصيت آنتي اكسيداني دارد.8- كليه و مثانه را گرم مي‌كند.9- براي زخم ريه و جراحات روده مفيد است.10- ضماد ريشه آن براي سوختگي آتش و پيچيدگي عصب مفيد مي‌باشد.11- صمغ بوته‌ي آن ايجاد قي مي‌كند و همراه با آن بلغم وصفراي اضافي بدن را دفع مي‌كند.12- اين گياه داراي هورمون هاي گياهي بوده و ترشحات غدد را تقويت مي‌نمايد. شهرت آن در تقويت غرايز جنسي است.13- دومين استفاده معالجه برص است كه در نتيجه بر هم خوردن تعادل ترشحي داخلي صورت مي‌گيرد . براي معالجه پيسي در گذشته 3/1 آب كنگر را با روغن و موم مخلوط مي‌كردند و روي لكه‌هاي براق مي‌گذاشتند.14- ادرارآور است و براي درمان قولنج‌هاي كليوي ، روماتيسم، آسم ميگرن، سرگيجه بيماري‌هاي پوستي، اختلالات كبدي و سنگ كليه مفيد است.15- ضماد اين گياه براي درمان جراحات، خارش و بوي عرق بدن نافع است. مصرف كنگرسبب كاهش كلسترول خون مي‌شود و به هضم غدا كمك مي‌كند.16- شيرهكنگر براي يرقن و اقويت لوزالمعده و كبد و كليه مؤثر است. كساني كه به زكام يا سرماخوردگي مبتلا شده‌اند، بايد از مصرف آن خودداري كنند. كنگر نفخ آور است و مصلحآن ادويه گرم، روغن يا سركه مي‌باشد.منابع:1- پارسا، ا- فلور رنگي ايران، جلد سوم، صفحه 3242- جزايري، غ. زبان خوراكي ها3- عماد، م.شناسايي گياهان داروئي- صنعتي- جنگلي- مرتعي- مهندسي.4- رضواني اصل، ح. و مددي، م. 1385. گلبرگ سلامتي.5- قهرمان، ا. فلور رنگي ايران6- قهرمان، ا. كورموفيت‌هاي ايران. جلد سوم. تهران. ص 622-6247- كريمي، ف. گياه درماني، نشر نويد شيراز8- كريمي، ه. اسامي گياهان ايران.9- همت خواه، ف. 1384. داروهاي گياهي. نشر عصر كتاب.10- مرتضي غليزاده- سيامك محمدي چيانه
آشنايي با گياه كنگر و خواص آن
گياه كنگر داراي جنس هاي مختلفي مي باشد،آنچه مورد نظر ما بوده و به عنوان كنگر حقيقي معروف است جنس Gundelia مي باشدكه مورد بررسي قرار مي گيرد.ردهDicotyledones
زيررده
Gamopetales خانواده
Asteraceae جنس
Gundelia
گونه Tournefortii اين گياه يكي از فراوان ترين گياهان مناطق كوهستاني و استيپي ايران است. انتشار جغرافيايي تقريباً در كليه مناطق كوهستاني ايران ،در دامنه هاي الوند ،بين همدان و تويسركان ، همدان و كرمانشاه،كوه هاي آذربايجان ،بختياري ، لرستان، فارس ،كردستان ،خراسان وجنوب البرز بصورت خودرو به فراواني مي رويد.در كشورهاي اطراف درياي مديترانه و كشور هاي آفريقايي وآسيايي نيز وجود دارد. برگ اين گياه پهن ،وسيع ، چرمي ، محكم ، با رگبرگ هاي ضخيم و بر جسته و مشبك ، كم و بيش شامل بريدگي هاي عميق ، قطعات آن در حاشيه داراي دندانه هاي سخت خاري شده، پاييني ها در قاعده باريك، ساقه‌اي‌ها بدون دمبرگ و تقريباً ممتد و كشيده بر روي ساقه، بالايي‌ها در برگيرنده كپه و بلندتر از آن- برگها شيرابه‌دار و متقابل شانه‌اي يا بن‌رست است.
گل صورتي و سبز و زرد و سفيد و يا ارغواني و به صورت مجتمع در كپه‌هاي بزرگ متراكم (كپه‌ها داراي هم جنس و ولوله‌اي (در نمونه‌هاي ايراني) هستند وبه طور فشرده دركنار هم به صورت كپه‌هاي مركب قرار دارند). كپه‌ها تخم مرغي پر از خارهاي دراز عنابي رنگ مي‌باشد.
نهنج پوشيده از پولك‌هاي كاهكي است كه معمولاً به برگك‌هاي گريبان متصل بوده و چوبي مي‌شوند. گلها داراي رنگهاي متنوع‌اند. خامه پهن و در نيمه بالايي نسبتاً پوشيده از كرك‌هاي ضخيم كوتاه و در انتهاي داراي دو شاخه كوتاه است. فندقه زاويه‌دار، بدون منقار و جقه آنها مركب از پولك‌هاي آهكي است و به صورت مجموعه‌اي با راس تخم مرغي، براكته‌هاي واقع در قاعده كپه‌هاي، فرعي، تقريباً ارغواني- قهوه‌اي، چرمي، سرنيزه‌اي، محدب، ناوداني شكل و منتهي به خاري محكم و سخت و بلندتر از گلچه‌ها مشاهده مي‌شود.
قسمت خوراكي اين گياه، انتهاي دمبرگ‌هاي جوان آن است و در برخي منابع جوانه‌هاي برگ آن خوراكي است كه در زير خاك روئيده و سفيد مي‌شوند و سبزي بازارپسندي را تشكيل مي‌دهند كه در فصل بهار قبل از اينكه برگ‌هاي آن باز شود، به وسيله روستائيان جمع‌آوري و به بازار شهرها به بهاي مناسبي عرضه مي‌شود.
از تمام قسمت‌هاي گياه كنگر (گل، برگ، ساقه، ريشه) استفاده مي‌شود. غذاهاي متنوعي از آن تهيه و در تهيه ترشي هم از كنگر استفاده مي‌شود. از شيرابه آن در صنايع آدامس سازي استفاده مي‌شود. و همچنين دانه هاي آن بعد از برشته شدن به عنوان چاي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. به عنوان يك سبزي در فلسطين و ساير كشورهاي عربي هم مورد استفاده مي‌گيرد.
اكولوژي و پراكنش جغرافيايي كنگر
از نظر آب و هوايي گياهي بسيار كم نياز و مقاوم به سرما و خشكي هواست. تغييرات زياد ما را تحمل مي‌كند. به همين دليل، پراكنش آن در آسيا و آفريقا بسيار گسترده است. گاهي فراواني آن در دامنه كوهستان‌هاي ايران به اندازه‌اي مي‌شود كه عملاً يك كنگرزار را تشكيل مي‌دهد، ولي بيشتر همراه با ديگر گياهان مانند انواع زولا، هويج صحرايي و گياهان پيازي از جمله لاله، سيرها و... ديده مي‌شود.كنگر، خاك‌هاي عميق و معدني ريزشي را كه از خرد شدن سنگ‌هاي كوهستان و جابه جا شدن آنها به دست مي‌آيد، مي‌پسندد. خاك‌هايي كه كنگر در آنها مي‌رويد، از لحاظ مواد آلي چندان غني نيستند و هوموس كمي دارند. آب اين گونه خاك‌ها به خوبي زه كشي طبيعي مي‌شود.
دمداران، كنگر را در اواخر فصل رويش جمع‌آوري كرده و در زمستان به تغذيه دام مي‌رسانند. اين گياه در فصل بهار در ابتداي رويش اوليه نيز مورد چرا قرار مي‌گيرد. هنگامي كه گياه از حالت سبز رنگ به زردي متمايل مي‌شود، روستائيان اقدام به چيدن و جمع‌آوري اين گياه مي‌كنند و مدتي به صورت كپه‌اي بر روي زمين قرار داده و پس از خشك شدن، آن را خرد كرده و به انبار منتقل مي‌كنند. به دليل خارهاي تيزي كه دارد، هنگام سبز بودن، بيشتر مورد چراي بز قرار مي‌گيرد، ولي پس از قطع گياه و از دست دادن شادابي، گوسفند و بز به راحتي از آن تغذيه مي‌كنند.
خواص داروئي گياه كنگر
گياهان داروئي ميراث منطقه‌اي ولي با اهميت جهاني هستند كه ثروت عظيمي به جهان ارزاني داشته‌اند. گياهان دارويي در طول تاريخ هميشه با انسان قرابت خاصي داشته‌اند و آثار دارويي و موارد استفاده آن بر هيچ كس پوشيده نيست. تنوع وكثرت گياهان با خواص درماني همه را شگفت زده كرده است. چرا كه تخمين زده مي‌شود كه حدود 70000 گونه گياه از گلسنگ‌ها تا درختان تنومند حداقل يك بار در طول تاريخ طب سنتي به عنوان دارو در جوامع بشري استفاده شده‌اند. علاقه‌مندان به گياهان دارويي معتقدند همان طور كه گياهان در باغ نباتات خوب رشد مي‌كنند،بايد سعي شود زمينه علاقمندي به اين گياهان در قلب‌هاي انسان‌ها نيز فراهم و افزون گردد.
گياهان دارويي يكي از منابع غني كشور بوده كه امكان صادرات آن وجود دارد. واژة گياهان زير گروه غدا به عنوان طعم دهنده‌ها، نوشيدني‌ها، شيرين‌كننده‌ها، رنگهاي طبيعي و حشره كش‌ها و همچنين به عنوان مادة اوليه محصولات آرايشي و بهداشتي نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در طي دهه‌هاي گذشته، گسترش وسيعي در طيف درمان‌هاي گياهي صورت گرفته كه رشد سريعي تقاضا براي داروهاي گياهي و به طبع گياهان داروئي در دنيا را به دنبال داشته است.
كشور ايران با يازده اقليم آب و هوايي مختلف و بيش از 7500 گونه گياهي، بستر بسيار مناسبي براي دست‌يابي به گونه هاي با ارزش دارويي و نادر مي‌باشند، كه مي‌توان نسبت به سازگار كردن و معرفي تعدادي از آنها به عرصه‌هاي زراعي اقدام نمود. دانشمندان ايراني مانند ابوريحان و ابن سينا، رازي و ديگران كتاب‌هاي مفصلي در مورد گياهي دارويي نوشته‌اند و در سطح جهان نيز گياهان دارويي به سرعت مي‌رود تا جانشين بسياري از داروهاي شيميايي شود و صادرات اين گياهان نيز منبع بزرگي از درآمد ارزي براي كشور باشد. مواردي كه براي صادرات اين گونه كالاها وجود دارند، شامل شكل رقابت و تهيه گياهان استاندارد و خشك كردن و بسته‌بندي بازاريابي و غيره مي‌باشند. متأسفانه با وجود اين منابع در كشور، ما به اهميت اين گياهان واقف نبوده و بسياري از اين مواد اوليه را بلا استفاده ذاشته يا دور مي‌ريزيم. كه گياه كنگر به عنوان يكي از قيمي ترين گياهان مورد استفاده ايرانيان در طب سنتي در زير معرفي مي‌گردد.
خواص دارويي
در عربي به اين گياه عكوب،سلبين و خربع مي‌گويند.اين گياه خودرو بوده و درصحراهاي ايران به عمل مي‌آيد.
1- داراي ويتامين‌هاي A-B-D-E مي باشد.
2- املاح معدني مانند پتاسيم و كلسيم درد.
3- بادشكن و پيشاب‌آور است.
4- از اسهال جلوگيري مي‌نمايد.
5- براي درمان مرض قند مفيد است.
6- در هضم غذا مؤثر است.
7- خاصيت آنتي اكسيداني دارد.
8- كليه و مثانه را گرم مي‌كند.
9- براي زخم ريه و جراحات روده مفيد است.
10- ضماد ريشه آن براي سوختگي آتش و پيچيدگي عصب مفيد مي‌باشد.
11- صمغ بوته‌ي آن ايجاد قي مي‌كند و همراه با آن بلغم وصفراي اضافي بدن را دفع مي‌كند.
12- اين گياه داراي هورمون هاي گياهي بوده و ترشحات غدد را تقويت مي‌نمايد. شهرت آن در تقويت غرايز جنسي است.
13- دومين استفاده معالجه برص است كه در نتيجه بر هم خوردن تعادل ترشحي داخلي صورت مي‌گيرد . براي معالجه پيسي در گذشته 3/1 آب كنگر را با روغن و موم مخلوط مي‌كردند و روي لكه‌هاي براق مي‌گذاشتند.
14- ادرارآور است و براي درمان قولنج‌هاي كليوي ، روماتيسم، آسم ميگرن، سرگيجه بيماري‌هاي پوستي، اختلالات كبدي و سنگ كليه مفيد است.
15- ضماد اين گياه براي درمان جراحات، خارش و بوي عرق بدن نافع است. مصرف كنگرسبب كاهش كلسترول خون مي‌شود و به هضم غدا كمك مي‌كند.
16- شيرهكنگر براي يرقن و اقويت لوزالمعده و كبد و كليه مؤثر است. كساني كه به زكام يا سرماخوردگي مبتلا شده‌اند، بايد از مصرف آن خودداري كنند. كنگر نفخ آور است و مصلحآن ادويه گرم، روغن يا سركه مي‌باشد.
منابع:
1- پارسا، ا- فلور رنگي ايران، جلد سوم، صفحه
3242- جزايري، غ. زبان خوراكي ها
3- عماد، م.شناسايي گياهان داروئي- صنعتي- جنگلي- مرتعي- مهندسي.
4- رضواني اصل، ح. و مددي، م. 1385. گلبرگ سلامتي.
5- قهرمان، ا. فلور رنگي ايران
6- قهرمان، ا. كورموفيت‌هاي ايران. جلد سوم. تهران. ص 622-
6247- كريمي، ف. گياه درماني، نشر نويد شيراز
8- كريمي، ه. اسامي گياهان ايران.
9- همت خواه، ف. 1384. داروهاي گياهي. نشر عصر كتاب.
10- مرتضي غليزاده- سيامك محمدي چيانه
calamus
Scientific name: Acorus calamus
Latine name: Sweet Flag
اکسیر (اگیر) ترکی: ریشه تازه آن سمی است. وقتی در پزشکی از آن استفاده می کنند روغن های اسانس دارایزوله آنرا نباید استفاده کرد. این روغن اسانس دار که در ریشه وجود دارد سمی و سرطان زا می باشند. گونه های تری پلوئید آن در آسیا پیدا شده ولی گونه های دیپلوئید آن در آمریکای شمالی و سیبری است که این مواد سمی را ندارد. از خانواده Araceae ، جنس Acorus می باشد.
گستره: اروپا ، آسیا و آمریکای شمالی
ویژگیهای فیزیکی: گیاه دوساله تا یک متر رشد می کنند. این گیاه به سرما حساس نمی باشد. گلدهی آن درماه اردیبهشت تا خرداد و رسیدگی بذرازخرداد تا تیرماه صورت می گیرد. گلها دوجنسی وگرده افشانی بوسیله حشرات صورت می گیرد. گیاه خاکهای شنی ، لومی و رسی را ترجیح می دهد. در ضمن در خاکهای اسیدی، خنثی و قلیایی رشد می کند. آن در سایه رشد نمی کند ولی درآب می توانند رشد کنند.
کاربرد غذایی: ریزوم اگیرترکی قندی است و در شیرینی جات ازآن استفاده می کنند. پوست ریزوم را کنده، تلخی آنرا ازبین می برند و مثل میوه آنرا می خورند. آنرا وقتی برشته کنند مثل یک سبزی دلپذیرآنرا مصرف می کنند. ریزوم سرشار ازنشاسته است و ریشه 1% روغن دارد که به عنوان چاشنی غذایی استفاده می شود. ریشه گلوکوزید تلخ هم دارد. ریزوم پودر شده طعم ادویه ای دارد که می تواند جایگزین زنجبیل، دارچین وجوز شود. مقدار کمی از ریزوم پودر شده را در چای برای طعم دادن به آن می ریزند. گل آذین جوان و تازه آن به خاطر شیرینیش توسط بچه ها خورده می شود. برگهای جوان را می پزند. برگهای تازه 0.078% اسیداکسالیک دارد. بخشهای درونی ساقه های جوان هم خام خورده می شود (در سالاد).
کاربرد دارویی: اگیر ترکی درآریزونا خوراک مطلوب برای جوان کردن سیستم عصبی و مغزی است، همچنین در درمان سوءهاضمه هم بکار برده می شود. اگر چه ریشه خاصیت سرطان زایی دارد، ولی تسکین دهنده، مقوی غرایز جنسی، خوشبو کننده، داروی ضد نفخ، عرق آور، قاعدگی آور، خلط آور، تب بر، توهم زا، کم کننده فشار خون، مسکن، محرک، اشتها آور و ضد کرم نیز می باشد. همچنین از آن در درمان ناراحتیهای گوارشی ، برونشیت وسینوزیت استفاده می کنند. گفته می شود اگیربه طرزعجیبی اشتها را زیاد می کند و سفارش شده که ازآن برای درمان بی اشتهایی استفاده شود. در مقدار کم اسید معده را کم می کند ولی اگر در مقداربالا مصرف شود ترشح معده را افزایش می دهد. اگر از آن به مقدار زیادی مصرف شود دل آشوبی واستفراغ را به همراه دارد. این گیاه برای درمان جوشهای پوستی ، رماتسیم و درد های عصبی هم بکار می رود. دم کرده ریشه سبب سقط جنین می شود. جویدن ریشه سبب کاهش درد دندان می شود. آن درمان کننده دردهای مفاصل، سرطان، تشنج، اسهال، بدی گوارش و بیماری صرع است. جویدن ریشه بوی تنباکو را ازبین می برد. ریشه های دو تا سه ساله پوک و خشن هستند. این ریشه ها را در اواخر پاییز یا اوایل بهار بریده و خشک می کنند. ریشه خشک شده 70% وزن خود را از دست می دهد.
کاربردهای دیگر: از برگهای اگیر ترکی سبد یا حصیر می سازند. از روغن آن حشره کش می سازند که بر علیه حشرات و مگس های خانگی بکار می رود، وقتی این حشره کشها را درون انبار روی برنج بگذارید ، شپشه برنج را دفع می کند.
جزئیات کاشت: در خاکهای لومی یا آب های کم عمق و محیط آفتابی و PH حدود 5.5 تا 7.5 رشد می کند .
تکثیر: بهتر است بذر تا موقعی که برسد درون شاسی سرد نگهداری شود. درون گلدان را تا 3 سانتی متر پرآب بکنید. تا موقعیکه گیاه به قدر کافی رشد کند و زمستان گذرانی کند درون شاسی سرد نگهداری بکنید. دربهار قبل از شروع رشد تقسیم را انجام دهید. اگیر را درهرموقعی ازفصل رشد که بخواهید ، می توانید به زمین اصلی انتقال دهید.
Latine name: Sweet Flag
اکسیر (اگیر) ترکی: ریشه تازه آن سمی است. وقتی در پزشکی از آن استفاده می کنند روغن های اسانس دارایزوله آنرا نباید استفاده کرد. این روغن اسانس دار که در ریشه وجود دارد سمی و سرطان زا می باشند. گونه های تری پلوئید آن در آسیا پیدا شده ولی گونه های دیپلوئید آن در آمریکای شمالی و سیبری است که این مواد سمی را ندارد. از خانواده Araceae ، جنس Acorus می باشد.
گستره: اروپا ، آسیا و آمریکای شمالی
ویژگیهای فیزیکی: گیاه دوساله تا یک متر رشد می کنند. این گیاه به سرما حساس نمی باشد. گلدهی آن درماه اردیبهشت تا خرداد و رسیدگی بذرازخرداد تا تیرماه صورت می گیرد. گلها دوجنسی وگرده افشانی بوسیله حشرات صورت می گیرد. گیاه خاکهای شنی ، لومی و رسی را ترجیح می دهد. در ضمن در خاکهای اسیدی، خنثی و قلیایی رشد می کند. آن در سایه رشد نمی کند ولی درآب می توانند رشد کنند.
کاربرد غذایی: ریزوم اگیرترکی قندی است و در شیرینی جات ازآن استفاده می کنند. پوست ریزوم را کنده، تلخی آنرا ازبین می برند و مثل میوه آنرا می خورند. آنرا وقتی برشته کنند مثل یک سبزی دلپذیرآنرا مصرف می کنند. ریزوم سرشار ازنشاسته است و ریشه 1% روغن دارد که به عنوان چاشنی غذایی استفاده می شود. ریشه گلوکوزید تلخ هم دارد. ریزوم پودر شده طعم ادویه ای دارد که می تواند جایگزین زنجبیل، دارچین وجوز شود. مقدار کمی از ریزوم پودر شده را در چای برای طعم دادن به آن می ریزند. گل آذین جوان و تازه آن به خاطر شیرینیش توسط بچه ها خورده می شود. برگهای جوان را می پزند. برگهای تازه 0.078% اسیداکسالیک دارد. بخشهای درونی ساقه های جوان هم خام خورده می شود (در سالاد).
کاربرد دارویی: اگیر ترکی درآریزونا خوراک مطلوب برای جوان کردن سیستم عصبی و مغزی است، همچنین در درمان سوءهاضمه هم بکار برده می شود. اگر چه ریشه خاصیت سرطان زایی دارد، ولی تسکین دهنده، مقوی غرایز جنسی، خوشبو کننده، داروی ضد نفخ، عرق آور، قاعدگی آور، خلط آور، تب بر، توهم زا، کم کننده فشار خون، مسکن، محرک، اشتها آور و ضد کرم نیز می باشد. همچنین از آن در درمان ناراحتیهای گوارشی ، برونشیت وسینوزیت استفاده می کنند. گفته می شود اگیربه طرزعجیبی اشتها را زیاد می کند و سفارش شده که ازآن برای درمان بی اشتهایی استفاده شود. در مقدار کم اسید معده را کم می کند ولی اگر در مقداربالا مصرف شود ترشح معده را افزایش می دهد. اگر از آن به مقدار زیادی مصرف شود دل آشوبی واستفراغ را به همراه دارد. این گیاه برای درمان جوشهای پوستی ، رماتسیم و درد های عصبی هم بکار می رود. دم کرده ریشه سبب سقط جنین می شود. جویدن ریشه سبب کاهش درد دندان می شود. آن درمان کننده دردهای مفاصل، سرطان، تشنج، اسهال، بدی گوارش و بیماری صرع است. جویدن ریشه بوی تنباکو را ازبین می برد. ریشه های دو تا سه ساله پوک و خشن هستند. این ریشه ها را در اواخر پاییز یا اوایل بهار بریده و خشک می کنند. ریشه خشک شده 70% وزن خود را از دست می دهد.
کاربردهای دیگر: از برگهای اگیر ترکی سبد یا حصیر می سازند. از روغن آن حشره کش می سازند که بر علیه حشرات و مگس های خانگی بکار می رود، وقتی این حشره کشها را درون انبار روی برنج بگذارید ، شپشه برنج را دفع می کند.
جزئیات کاشت: در خاکهای لومی یا آب های کم عمق و محیط آفتابی و PH حدود 5.5 تا 7.5 رشد می کند .
تکثیر: بهتر است بذر تا موقعی که برسد درون شاسی سرد نگهداری شود. درون گلدان را تا 3 سانتی متر پرآب بکنید. تا موقعیکه گیاه به قدر کافی رشد کند و زمستان گذرانی کند درون شاسی سرد نگهداری بکنید. دربهار قبل از شروع رشد تقسیم را انجام دهید. اگیر را درهرموقعی ازفصل رشد که بخواهید ، می توانید به زمین اصلی انتقال دهید.
پامچال طبی
نام انگلیسی: Cowslip
نام علمی
rimula veris L
تیره: Primulaceae
شرح: گیاهی است پایا که ریزوم کوچک آن چند ریشه دارد. برگهای آن بیضوی ، کشیده و در سطح پایینی کرکدار است. پایه گلها سخت ، عمودی با چتری مرکب از ۱۰-۳۰ گل است. کاسه گل آن به رنگ سبز روشن و زاویه دار است. جام گلها دراز، لوله ای با پنج گلبرگ فنجانی شکل است. گلهای آن کوچکتر، زرد طلایی با دانه های نارنجی رنگ است. در فاصله ماههای فروردین تا اواخر خرداد برحسب ارتفاع محل رویش گل می دهد.
قسمت های مورد استفاده: ریزوم و ریشه های خشک شده ، جام های گل( یا تمام قسمتهای گل).
زیستگاه و گردآوری: این گونه به رنگ زرد طلایی در چمن زارها و مراتع تا ارتفاع ۲۰۰۰ متری می روید.در سراسر اروپا مشاهده می شود. در انگلستان بطور معمول می روید. گلهای آن را موقعی که ظاهرشد جمع آوری می کنند و در سایه در حرارت کمتر از ۳۵ درجه سانتیگراد می خشکانند. ریزوم را در پاییز یا بهار قبل از گل دادن گردآوری می کنند، خوب می شویند و در سایه یا آفتاب می خشکانند.
ایران:
ترکیبات و اثر: ساپونین ها به مقدار زیاد در ریزوم و بمقدار کمتر در برگها و کاسه گل این گیاه وجود دارد ولی در جام گلها یافت نمی شود. جام گل و ریزوم آن حاوی اسانس فرار است. این گیاه دارای خواص هضم کننده، پیشاب آوری خفیف و نیز مسهلی ضعیف می باشد. ریزوم آن فعالترین قسمت گیاه است ولی جام گلها فقط اثر ضعیفی دارد.
مصرف: تیزان آن ( ۱ قاشق مرباخوری ریزوم کاملا خرد شده یا ۲-۳ قاشق مرباخوری از گل یا جام گل را در آب سرد بریزید، بجوشانید و بگذارید بماند). برای از بین بردن التهاب مخاط و برونش ها مصرف می شود.
http://www.gologiah.ir/darooee/giaha...ale-tebbi.html
درمان سیاه سرفه
جوشانده‌ی پامچال طبی را که در مورد برونشیت شرح دادیم به همان اندازه و مقدار که با عسل شیرین شده باشد به بچه‌هایی که دچار سیاه سرفه شده‌اند بدهید سرفه‌های ناراحت آنها را بخوبی درمان خواهد کرد.
http://khavasasal.blogsky.com/1391/03/14/post-47/
ناراحتیهای تنفسی و گیاهان داروئی
یك نگرش كل گرایانه به سلامتی و بهداشت ارتباط زیادی با مشكلات تنفسی دارد. نسبت دادن ناراحتیهای قفسه سینه به عفونت، آلایندههای صنعتی، یا بیماری قلبی، در واقع تنها اشاره به بخشی از مشكل است؛ عوامل روانی و معنوی را هم باید در نظر گرفت. در طب سنتی چین، ریه مترادف غم و غصه است، و نكته جالب توجه آن كه مشكلات قفسه سینه اغلب به دنبال یك حرمان یا غم و اندوه ظاهر میشوند و عفونتهای سینه هم معمولا در حالتی بروز میكنند كه ما حال خوشی نداریم، مثلا از كارمان ناراضی هستیم، یا در خانه علتی برای ناراحتی وجود دارد. گیاهان داروئی نمیتوانند این مشكلات زیربنائی را برطرف كنند، اما تونیكهای تقویت كننده ریه مثل زنجبیل شامی یا پامچال طبی كه بر سیستم عصبی هم تأثیر میگذارند، ممكن است مفید باشند گل ختمی آرام كننده و خلط آور، تسكین دهنده التهاب پردههای مخاطی تنفسی است كه به صورت دم كرده یا تنتور یا ۵میلی‌لیتر شربت از دم كرده گل و برگها در تسكین سرفه به كار می‌رود.
ختمی را می‌توان با ضد آبریزشها مانند علف گربه، یا سایر خلط آورها مانند پوست درخت توت تركیب كرد. گیاه زوفا نیز گرم كننده، خلط آور، ضداسپاسم و مفید برای خلط رقیق و سرفه‌های ناشی از برونشیت است. این گیاه به صورت دم كرده یا تنتور یا مخلوط ۵ میلی‌لیتر روغن آن در ۲۰ میلی‌لیتر روغن حامل برای مالیدن به قفسه سینه كاربرد دارد كه در حالتهای مزمن می‌توان با نیرو بخشهائی مانند زنجبیل شامی تركیب كرد: دو قسمت زوفا با یك قسمت زنجبیل شامی، در موارد سرفه‌های تحریكی می‌توان یك تا دو میلی‌لیتر دم كرده كاهوی وحشی را با یك تا دو میلی‌لیتر تنتور انیسون سه بار در روز مصرف نمود.
http://vista.ir/article/7431
پامچال
تشریح :
بوته ای زیبا به رنگ های مختلف در جنگلها می روید . ارتفاع آن به 20 سانتی متر می رسد . دارای ساقه های بلند و روی ساقه ها گلهای چتر سفید ، زرد و قرمز ظاهر می شوند . غالبا برگها به صورت روزت در سطح زمین قرار دارند . برگها مدور و مضرس هستند .
محل انتشار :
این بوته در مراتع ، جنگل های باز با نور کافی ، تا ارتفاعات می روید .
اندام مورد نظر :
عمدتا از برگها ، شکوفه و رشه آن به صورت وحشی استفاده و بیشترین مواد مؤثر را دارند .
زمان برداشت :
در بهار ریشه و ساقه و گلها برداشت می شوند .
خواص درمانی :
ضد سم ، تصفیه کننده خون ، ضد کرامپ و گرفتگی عضلات ، خلط آور ، برای افرادی که برونشیت ، سرفه ، گرفتگی صدا ، زکام ، درد مفاصل ، نقرس و تورم و ساییدگی مفاصل را دارند بسیار مفید و مؤثر است .
نسخه و دستور العمل :
معادل یک قاشق چایخوری از گیاه خشک شده را در یک فنجان آبجوش ریخته بعد از مدتی به هم زده و صاف کرده و بنوشید . روزانه 3 - 4 فنجان از این گیاه استفاده کنید . تنطور آنرا که مقدار 200 گرم گیاه در یک لیتر الکل طبی 70 درصد است ریخته بعد از 10 روز صاف کرده روزانه 3 نوبت هر نوبت 20 قطره میل کنید .
منبع :
گیاهان دارویی و درمان / دکتر ابوالقاسم متین ، دکتر غلامرضا بخشی خانیکی / انتشارات پیام نور
نام انگلیسی: Cowslip
نام علمی
rimula veris Lتیره: Primulaceae
شرح: گیاهی است پایا که ریزوم کوچک آن چند ریشه دارد. برگهای آن بیضوی ، کشیده و در سطح پایینی کرکدار است. پایه گلها سخت ، عمودی با چتری مرکب از ۱۰-۳۰ گل است. کاسه گل آن به رنگ سبز روشن و زاویه دار است. جام گلها دراز، لوله ای با پنج گلبرگ فنجانی شکل است. گلهای آن کوچکتر، زرد طلایی با دانه های نارنجی رنگ است. در فاصله ماههای فروردین تا اواخر خرداد برحسب ارتفاع محل رویش گل می دهد.
قسمت های مورد استفاده: ریزوم و ریشه های خشک شده ، جام های گل( یا تمام قسمتهای گل).
زیستگاه و گردآوری: این گونه به رنگ زرد طلایی در چمن زارها و مراتع تا ارتفاع ۲۰۰۰ متری می روید.در سراسر اروپا مشاهده می شود. در انگلستان بطور معمول می روید. گلهای آن را موقعی که ظاهرشد جمع آوری می کنند و در سایه در حرارت کمتر از ۳۵ درجه سانتیگراد می خشکانند. ریزوم را در پاییز یا بهار قبل از گل دادن گردآوری می کنند، خوب می شویند و در سایه یا آفتاب می خشکانند.
ایران:
ترکیبات و اثر: ساپونین ها به مقدار زیاد در ریزوم و بمقدار کمتر در برگها و کاسه گل این گیاه وجود دارد ولی در جام گلها یافت نمی شود. جام گل و ریزوم آن حاوی اسانس فرار است. این گیاه دارای خواص هضم کننده، پیشاب آوری خفیف و نیز مسهلی ضعیف می باشد. ریزوم آن فعالترین قسمت گیاه است ولی جام گلها فقط اثر ضعیفی دارد.
مصرف: تیزان آن ( ۱ قاشق مرباخوری ریزوم کاملا خرد شده یا ۲-۳ قاشق مرباخوری از گل یا جام گل را در آب سرد بریزید، بجوشانید و بگذارید بماند). برای از بین بردن التهاب مخاط و برونش ها مصرف می شود.
http://www.gologiah.ir/darooee/giaha...ale-tebbi.html
درمان سیاه سرفه
جوشانده‌ی پامچال طبی را که در مورد برونشیت شرح دادیم به همان اندازه و مقدار که با عسل شیرین شده باشد به بچه‌هایی که دچار سیاه سرفه شده‌اند بدهید سرفه‌های ناراحت آنها را بخوبی درمان خواهد کرد.
http://khavasasal.blogsky.com/1391/03/14/post-47/
ناراحتیهای تنفسی و گیاهان داروئی
یك نگرش كل گرایانه به سلامتی و بهداشت ارتباط زیادی با مشكلات تنفسی دارد. نسبت دادن ناراحتیهای قفسه سینه به عفونت، آلایندههای صنعتی، یا بیماری قلبی، در واقع تنها اشاره به بخشی از مشكل است؛ عوامل روانی و معنوی را هم باید در نظر گرفت. در طب سنتی چین، ریه مترادف غم و غصه است، و نكته جالب توجه آن كه مشكلات قفسه سینه اغلب به دنبال یك حرمان یا غم و اندوه ظاهر میشوند و عفونتهای سینه هم معمولا در حالتی بروز میكنند كه ما حال خوشی نداریم، مثلا از كارمان ناراضی هستیم، یا در خانه علتی برای ناراحتی وجود دارد. گیاهان داروئی نمیتوانند این مشكلات زیربنائی را برطرف كنند، اما تونیكهای تقویت كننده ریه مثل زنجبیل شامی یا پامچال طبی كه بر سیستم عصبی هم تأثیر میگذارند، ممكن است مفید باشند گل ختمی آرام كننده و خلط آور، تسكین دهنده التهاب پردههای مخاطی تنفسی است كه به صورت دم كرده یا تنتور یا ۵میلی‌لیتر شربت از دم كرده گل و برگها در تسكین سرفه به كار می‌رود.
ختمی را می‌توان با ضد آبریزشها مانند علف گربه، یا سایر خلط آورها مانند پوست درخت توت تركیب كرد. گیاه زوفا نیز گرم كننده، خلط آور، ضداسپاسم و مفید برای خلط رقیق و سرفه‌های ناشی از برونشیت است. این گیاه به صورت دم كرده یا تنتور یا مخلوط ۵ میلی‌لیتر روغن آن در ۲۰ میلی‌لیتر روغن حامل برای مالیدن به قفسه سینه كاربرد دارد كه در حالتهای مزمن می‌توان با نیرو بخشهائی مانند زنجبیل شامی تركیب كرد: دو قسمت زوفا با یك قسمت زنجبیل شامی، در موارد سرفه‌های تحریكی می‌توان یك تا دو میلی‌لیتر دم كرده كاهوی وحشی را با یك تا دو میلی‌لیتر تنتور انیسون سه بار در روز مصرف نمود.
http://vista.ir/article/7431
پامچال
تشریح :
بوته ای زیبا به رنگ های مختلف در جنگلها می روید . ارتفاع آن به 20 سانتی متر می رسد . دارای ساقه های بلند و روی ساقه ها گلهای چتر سفید ، زرد و قرمز ظاهر می شوند . غالبا برگها به صورت روزت در سطح زمین قرار دارند . برگها مدور و مضرس هستند .
محل انتشار :
این بوته در مراتع ، جنگل های باز با نور کافی ، تا ارتفاعات می روید .
اندام مورد نظر :
عمدتا از برگها ، شکوفه و رشه آن به صورت وحشی استفاده و بیشترین مواد مؤثر را دارند .
زمان برداشت :
در بهار ریشه و ساقه و گلها برداشت می شوند .
خواص درمانی :
ضد سم ، تصفیه کننده خون ، ضد کرامپ و گرفتگی عضلات ، خلط آور ، برای افرادی که برونشیت ، سرفه ، گرفتگی صدا ، زکام ، درد مفاصل ، نقرس و تورم و ساییدگی مفاصل را دارند بسیار مفید و مؤثر است .
نسخه و دستور العمل :
معادل یک قاشق چایخوری از گیاه خشک شده را در یک فنجان آبجوش ریخته بعد از مدتی به هم زده و صاف کرده و بنوشید . روزانه 3 - 4 فنجان از این گیاه استفاده کنید . تنطور آنرا که مقدار 200 گرم گیاه در یک لیتر الکل طبی 70 درصد است ریخته بعد از 10 روز صاف کرده روزانه 3 نوبت هر نوبت 20 قطره میل کنید .
منبع :
گیاهان دارویی و درمان / دکتر ابوالقاسم متین ، دکتر غلامرضا بخشی خانیکی / انتشارات پیام نور
Similar threads
Similar threads
-
-
ایده برای طراحی دکور غرفه انجمن علمی ترویج گیاهان دارویی(جشنواره ملی حرکت)- شروع شده توسط دختربارونی
- پاسخ ها: 1
-
-
-