گیاهان بالا رونده

[*محیا*]

آبشار طلایی

گیاه رونده آبشار طلایی
نام علمی: Rosa banksiae
نام انگلیسی:Lady Banks’ Rose

• 
• 
• 
• 

• 
• 
• 
• 

آبشار طلایی
آبشار طلایی (رز آبشار طلا) نام یکی از گونه های رز است. بومی مرکز و غرب چین بیشتر در استان گانسو، گوئیژو، هنان، هوبئی، جیانگ سو، سیچوان و یوننان در کوه‌ها و ارتفاعات ۵۰۰ تا ۲۲۰۰ متر رشد می‌کند. آبشار طلا جزء دسته گیاهان چند ساله می‌باشد. رنگ گل‌های آن سفید یا زرد است. به دلیل اینکه گل آذین آن حالتی رو به پایین دارد به آبشار تشبیه گردیده ‌است.
گل آبشار طلایی به صورت درختچه‌ای است و می‌تواند بیش از ۶ متر بلند شود. بر خلاف بسیاری از گل‌های رز، این گونه بدون تیغ و خار است هر چند ممکن است برخی از اقسام آن تیغ‌هایی تا ۵ میلی‌متر در شاخه‌های تنومند داشته باشند. برگ‌های این درخت همیشه سبز، به طول ۴ تا ۶ سانتی‌متر، با سه تا پنج (به ندرت هفت) برگچه به طول ۲ تا ۵ سانتی‌متر با حاشیه دندانه‌دار است. گل‌های آن کوچک هستند و ۱٫۵ تا ۲٫۵ سانتی متر قطر دارند و عموماً سفید یا زرد کمرنگ می‌باشند.
این گیاه دارای دو واریته است:

• Rosa banksiae var. banksiae پرگلبرگ است. نوعی خودرو است و گل آن به رنگ سفید است. به نظر می‌آید که رقم بسیار محبوب Rosa banksiae ‘Lutea’ به رنگ زرد از آن بوجود آمده‌است.
• Rosa banksiae var. normalis Regel دارای ۵ گلبرگ است.

گونه R. banksiae ‘Lutescens’ نیز گل هایی به رنگ زرد روشن دارد.
تکثیر
تکثیر آن از طریق بذرها و تقسیم ریزوم‌ها انجام می‌گیرد و تولید بذر در این گیاه کم صورت می‌گیرد چون گرده‌های این گیاه نمی‌توانند خود گیاه را بارور سازند و بایستی توسط سایر حشرات گرده‌های پایه‌های دیگر به این گیاه برسد تا بارور شود.
روش تکثیر این گل در فصل پائیز از طریق قلمه نیمه خشبی و در تابستان از روش پیوند جوانه شکل می‌گیرد.
نیازهای این گیاه نور کامل آبیاری کم و حداقل دما بایستی منفی ۱۵ درجه باشد وگرنه گیاه یخ می‌زند. خاک عادی و مخلوط با ماسه و کود دامی برای رز آبشار طلا مفید است.
نیازهای محیطی

1. دما:حداقل ۱۵- درجه سانتیگراد
2. نور: کامل
3. آبیاری: کم
4. آفات و بیماری‌ها: مورد خاصی ندارد

منبع:
تلخیص از : رز_آبشار_طلا/http://fa.wikipedia.org/wiki/
http://golvagiah.com

 

[*محیا*]

پیچ گلیسین

پیچ گلیسین


پیچ گلیسین
نام علمی: Wisteria

• 
• 
• 

• 
• 
• 

پیچ گلیسین
گلیسین گیاهی است از خانواده ی بقولات (لگومینوز) و زیر تیره ی پروانه واران که منشاء آن شرق آسیا می باشد. درختچه ای است خزان دار با طول عمر زیاد، بالا رونده چوبی، سریع الرشد (در شرایط محیطی مناسب سالی ۳متر رشد می کند.) و مقاوم، دارای برگ های متناوب و به فرم مرکب شانه ای فرد، گل هایی به رنگ آبی، ارغوانی یا بنفش که به صورت گل آذین خوشه قرارگرفته اند. گل آذین خوشه ای زیبایش سبب معروفیت این گیاه شده است. پس از گلدهی، بذرها در غلاف هایی تشکیل می شوند. این غلاف ها (نیام) به رنگ سبز هستند.
تفاوت انواع گونه های گلیسین در تعداد برگچه ها، رنگ گل ها و طول گل آذین است. گونه چینی طول اش تا ۱۸ متر می رسد. تعداد برگچه ها در یک برگ مرکب ۹ تا ۱۳ عدد است. گل هایش قبل از برگ ها ظاهر می شوند و رنگ گل ها اغلب بنفش می باشد. تمامی گل ها در طول خوشه همزمان باز می شوند و گل ها عطر کمی دارند. در گونه ژاپنی معمولاً طول درخت حداکثر به ۹ متر می رسد. تعداد برگچه ها ۱۳ تا ۱۹ عدد است و طول گل آذین بیشتر از گونه ی چینی می باشد. گل ها در گل آذین به طور همزمان باز نمی شوند و از انتهای گل آذین شروع به باز شدن می کنند. گل ها در گونه ی ژاپنی عطر بیشتری دارند. گونه ای به نام ابریشم نما هم وجود دارد که رنگ گل ها در آن سفید است.
نکته ی جالب در مورد گلیسین این است که سالی دوبار گل می دهد . گل دهی اولش در اواسط بهار و گل دهی دومش در اواسط تابستان است. البته گل ها در گل دهی دوم کوچکتر هستند. کاربرد این درخت در فضای سبز برای ساختن آلاچیق ها و سایبان ها است و این به شرط هرس و تربیت خوب است. این درخت کاربرد وسیعی در بونسای دارد. برگ ها و بخصوص بذرهای این گیاه سمی هستند و نبایستی خورده شوند.
نیاز ها:
نور = گیاهی است که تقریبا به نور زیادی نیاز دارد و بایستی در مکان های آفتابگیر کاشته شود.
خاک= به خاک های لومی با زهکش مناسب نیاز دارد و خاک های سنگین را نمی پسندد. به خاک های گچی و آهکی حساس است و PH5/5 تا ۵/۶ ( کمی اسیدی) بهترین حالت برای این گیاه است.
رطوبت = به رطوبت متوسط و منظم نیاز دارد . خشکی را به خوبی تحمل می کند و به رطوبت فراوان حساس است.
حرارت = گلیسین گیاه مناطق معتدله محسوب می شود و در محدوده دمایی ۴ تا ۳۵ درجه رشد می کند. نوسانات دمایی در بهار سبب ریختن گل ها می شود.
تکثیر:
به چندین روش گلیسین را می توان تکثیر نمود : ۱- قلمه= قلمه چوبی یا قلمه نیمه چوبی را از شاخه های جانبی در ابتدا یا اواسط تابستان تهیه می کنند و در خزانه قرار می دهند. ۲- خوابانیدن= خوابانیدن سر شاخه ها در پاییز صورت می گیرد. ۳- پیوند زدن= راه تجاری تکثیر گلیسین است که در اوایل بهار صورت می گیرد. ۴- بذر= بذرها دارای خواب نیستند و جوانه زنی شان به خوبی صورت می گیرد. در فروردین یا اردیبهشت می توان بذر ها را کاشت. البته خیس کردن بذرها به مدت ۲۴ ساعت در آب قبل از کاشت، جوانه زنی را سرعت می بخشد. بذر هایی که مربوط به سال جاری هستند بهترین جوانه زنی را دارند و با گذشت زمان، به سرعت قوه نامیه شان کاهش می یابد.
آفات و بیماری ها:
گاهی اوقات بیماری لکه برگی به این گیاه حمله می کند. قارچ های عسلی و حشرات مکنده ای چون شته ها و شپشک ها نیز به این گیاه آسیب می رسانند.
مشکلات محیطی و فیزیولوژیکی گیاه:
گلیسین به خاک های گچی و آهکی حساسیت دارد. خاک هایی با PH قلیایی برای این گیاه مناسب نیستند. کمبود آهن و فسفر و پتاسیم خاک به این گیاه صدمه می رساند و سبب کاهش تعداد گل ها می شود و همان طور که ذکر شد یخبندان های بهاره سبب ریختن گل های آن می شود.
تغذیه:
این گیاه به خاک کاملاً غنی از مواد آلی و معدنی نیاز دارد. کود دهی قبل از زمان گلدهی برای پدیدار شدن گل های زیبا ضروری است. در بهار و تابستان (در هر دو موعد گلدهی) کود دهی انجام می شود. در مورد نسبت کود دهی NPK آن اطلاعاتی در دست نیست اما کود سوپر فسفات به میزان ۶۸ گرم و سولفات پتاسیم به میزان ۴۸ گرم در هر متر مربع خاک به این گیاه داده می شود تا گلدهی تحریک شود و گل های زیبایی پدیدار شوند.
هرس:
به خاطر کنترل رشد زیاد و به منظور تولید گل بیشتر، هرس سالیانه انجام می گیرد. در هر سال، دو نوبت هرس بایستی انجام شود: ۱- هرس پائیزه ۲- هرس زمستانه
هرس پائیزه در مهر ماه صورت می گیرد . در این هرس شاخه های سال جاری تا ۳۰ سانتی متری شاخه اصلی قطع می شوند و بایستی۴ تا ۶ برگ روی هر شاخه باقی گذاشته شود. هرس زمستانه در اواخر زمستان (بهمن ماه یا اسفند ماه) صورت می گیرد. در این هرس شاخه های جانبی را قطع می کنند به طوری که باقیمانده ی شاخه دارای ۲ تا ۳ جوانه باشد. این جوانه ها تبدیل به گل خواهند شد.
گل ها در این درختچه در شاخه های سال قبل پدیدار می شوند و در طی هرس کردن نباید شاخه ها را کاملاً قطع نماییم. بلکه بایستی ۲ تا ۳ جوانه باقی بگذاریم.




http://golvagiah.com

 

[*محیا*]

پیچ نارنجی

پیچ نارنجی

گیاه بالارونده پیچ نارنجی
نام علمی: Thunbergia gregorii

نام انگلیسی: Orange Clockvine

• 
• 
• 
• 
• 

پیچ نارنجی
منشاء: مناطق گرمسیر شرق آفریقا زمان گلدهی: سرتاسر سال
پیچ نارنجی گونه ای همیشه سبز، چند ساله بوده که در سرتاسر طول سال گلدهی دارد. در صورتی که از قیمی بالا رود می تواند تا ارتفاع ۳ متر را پوشش دهد.
به عنوان گیاه پُر رشد نیز می تواند سطح زمین را به صورت گسترده پوشش دهد.
برگ ها بیضوی-سه وجهی، به رنگ سبز متوسط، به طول ۸ سانتیمتر با حاشیه هایی دارای دندانه هایی فاصله دار می باشند. ساقه ها باریک، کرکی و پیچنده می باشند. گل ها دیدنی، به قطر ۵ سانتیمتر، شیپوری شکل، به رنگ نارنجی روشن بوده که دارای ۵ گلبرگ قلبی شکل می باشند. برگواره ها از نقاط بارز زینتی و پایه گل پوشیده از کرک های متراکم است.
دوره گلدهی آن در مناطق معتدل از اواسط تابستان تا اولین سرما و در مناطق گرمسیر در طول سال است. میوه آن پوشینه شکوفاست.
نگهداری از آن بسیار ساده است و به گرمای زیاد مقاوم است.
در مناطق معتدل به عنوان گیاه یکساله مورد کشت و کار قرار می گیرد و جهت کشت در مناطق ساحلی و باغ صخره ای مناسب است. از این گیاه می توان به عنوان پرچین نیز استفاده نمود و قابلیت گیاه پرده و پادیواری خوبی را به نمایش خواهد گذاشت. پیچ نارنجی دارای قابلیت خودکاشتی است. گل ها جاذب پروانه و پرندگان می باشد.
روش تکثیر آن از طریق بذر و قلمه واشی ساقه می باشد.
عادت رشدی: فرم رشدی آن در سطح زمین پخش شونده و درهم فرورفته و در ارتفاع بالا رونده است.
میزان رشد: بسیار سریع، با قیم تا ۳متر ارتفاع می گیرد.
نیاز نوری: آفتاب کامل تا نیمه سایه
خاک مطلوب: خاکی با زهکش مناسب و غنی.
نیاز آبی: آبیاری معمولی.
مقاومت به سرما: حساس به سرما؛ در سرما بخش هوایی از بین رفته و در بهار سال بعد دوباره رشد کرده و گلدهی خواهد داشت.
منبع: شوشتریان، سلمان و علی تهرانی فر. ۱۳۹۰٫ راهنمای شناسایی و کاربرد ۲۲۰ گیاه پوششی در فضای سبز. چاپ اول. انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد
Golvagiah.com
سایت گل و گیاه