# گياهان دارويي

[afsoon6282]

بادرنجبویه

بادرنجبویه

نام علمی : Melisa officinalis L.

نام انگلیسی : Lemon balm
​

خصوصیات گیاهی :
بادرنجبویه گیاهی علفی و چند ساله است . منشا این گیاه شــرق مدیترانه و جنوب اروپا گزارش شده است .ارتـفاع آن بین 50 تا 100 سانتی مترمتفاوت است. برگها پهن و تــخم مرغی شکل به طول 3 تا 6 سانتی مترو به صورت مـتقابل روی ساقه قرار می گیرند رنگ برگها سـبز تیره است . ســطح آنها ناصاف بوده و برجستگی های متعددی دارد . گلها در قسمت فوقانی ساقه و در ناحیه زاویه بـرگها تشکیل می شوند. غنچه های بادرنـجبویه مــعمولا زردرنگ هستند که پس ازبازشدن گلهای ســفید یا بـنفش پدید می آیند. بر روی ریزوم ، گره های خــاصی وجود دارد که ازاین گره ها اسـتولون ها وسایرانشعاب های ریشه ای به رنگ قهوه ای روشن خارج می شود . میوه این گیاه چهار قسمتی بوده و طول آن 1 تا 1.5 میلی متر است . دانه ، تخم مرغی شکل و رنگ آن تــیره و براق است. وزن هـــــزار دانه 0.6 تا 0.7 گرم است . بذوراین گیاه چنانچه درشرایط مناسبی نگهداری شوند ، تا چهار سال از قوه رویشی مناسبی برخورداند
قسمت دارویی :
پــــیکر رویشی ( برگ ها و ساقه های جوان بــــادرنجبویه ) حاوی مواد موثره بوده وخاصیت دارویی دارند .
مواد موثره :
پیکر رویشی این گیاه محتوی اســــانس است که مــــقدارآن بین 0.2 تا 0.5 درصد می باشد . مهمترین ترکیب تشکیل دهنده اسانس ســـــیترونلال ( 20 تا 50 درصد ) است و از ســـیترال ژرانیول ، لیالول واستات اوژنول نام برداسانس این گیاه حاوی مقادیر کمی اسید رزماری است .
خواص درمانی :
ازمـــواد موثره این گیاه ، داروهایی برای درمان ناراحتی های عصبی وهمچنین داروهایی برای مداوای بیماریهای معدی ، قلبی ، روده ای که منشاء عصبی دارند تهیه میشود .اسانس بادرنجبویه در صنایع دارویی ، غذایی و آرایشی و بهداشتی نیز کاربرد دارند .
مواد و عناصر غذایی :
درفصل پـــاییز (قبل کاشت و هنگام آماده سازی خاک)افزودن کودهای حیوانی کـاملا پوسیده به مقدار 25 تا 30 تن در هـکتار ، نقش عمده ای در افـــــزایش عملکرد گیاه دارد پس از افزودن کود حــــیوانی به خاک، با انجام شخم مناسبی بایدآن را به عمق 25 تا 30 سانتی مـــتری زمین منتقل نمود. نحوه اضافه کردن کودهای شــیمیایی به خاک های مختلف متفاوت بوده و به شرایط اقلیمی و بافت خاک بستگی دارد .
به طورکلی باید میزان 50 تا70 کیلوگرم درهکتار ازت، 50 تا60کیلودرهکتار اکسید فسفر و 80 تا 100 کیلو درهکتار اکسید پـــتاس در فصل پاییز یا زمستان، قبل از کشت گــیاه به عنوان مــــقادیر پایه به خاک اــــفزوده شود . همچنین توصیه می شود مــقدار 20 تا 30 کیلو گرم در هـکتار ازت در فـواصل بین ردیف ها (در بهار) پس از رویش گیاهان به طور سرک در اختیار گیاهان قرارگیرد . تحقیقات نشان می دهد اسـتفاده از کودهای مـایع به صورت مـــحلول پاشی به طور چشم گیری سبب افزایش عملکرد میشود .
سازگاری :
بادرنجبویه درطول رویش به هوای گرم و نورکافی نیاز دارد . بذر این گیاه در دمای 10 تا 12 درجه ســانتی گراداست این گیاه قادربه تحمل درجه حرارتهای پایین (20 تا 25) درجه سانتی گراد می باشد ولی برای گیاهان مسن ، درجه حرارتهای پــایین برای مدت طولانی مضـــر است و تـاثیر نامطلوبی بر رشد و همچنین مواد مــوثره آنها دارد رویش این گیاه در ســایه سبب کاهش کمیت و کیفیت اســانس آن می شود. بـــادرنجبویه را در هرنوع خاکی می توان کشت کرد ولی خاکهایی با بافت متــوسط و غنی از تــرکیبات کلسیم و دیگر عناصر غذایی برای رویش این گیاه مناسب هستند .
تکثیر رویشی :
اواخـر تــابستان (اواخرشــهریور) زمان مناسبی برای تکـثیر رویشی بادرنجبویه است . تـکثیر رویــــشی از طریق تقسیم بوته صوت می گیرد. بدین صورت که پس ازخــارج کردن بوته( بوته های 3 ساله )، آنها را به چــند قسمت تــقسیم کرده و در زمین اصـــلی کشت می کنند.
مراقبت و نگهداری :
رشـــد اولیه بادرنجبویه بسیار کند و بطئی بوده و وجـــین علفهای هرز در طول رویش این گیاه ضـــروری است. بنابراین در سال اول رویش باید 3 بار اقدام به وجین علفهای هرز نمود. این گیاه در طول رویش توسط برخی آفات یا عوامل بیماریزا تهدید می شود.
لاروبعضی حشرات مانند:Melolontha وPhyllotreta sp ممکن است صدمات زیادی به محصول واردکند که بااستفاده از سموم مناسب می توان به مبارزه با آنها پرداخت. کک نباتی شـــــلغم Phyllotreta sp با تــغذیه از بـرگهای گیاه بادرنجبویه، آن را توری شکل می کند. زنجره ها و انواع شته ها از دیگرآفـاتی هستند که با تـغذیه از شــیره گیاه علاوه بر تضعیف آن ، باعث ابــــتلای گیاه به بـیماریهای ویروســی نـیز می شوند و خـسارات ســــنگینی به مـــحصول واردمی آورند .
قارچ لکه برگی septoria melisa نیز از بیماریهای شایع بــادرنجبویه است. با عملیات به زراعی مناسب و ســـموم مناسب می توان این بـیماریها را کنترل کرد .
برداشت : از سال اول رویــش می توان محصول را برداشت کرد، در سال اول یکبار ولی از سال دوم به بعد دو یا حتی سـه مرتبه می توان پــیکر رویشی بـادرنجبویه را بــرداشت کرد. زمان مــناسب برای اولین برداشت ، در مــرحله گـــلدهی کامل (تیرماه) است و دومین بـرداشت در اواســــط شـهریور انجام می شود. هنگام برداشت پــیکر رویشی گیاهان را از فاصله 4 تا 5 سانتی متری ســطح زمین برداشـت می کنند ، پــس از برداشت مــحصول را بـاید خـــشک کرد. تــاخیــر در خشک کردن کردن محصول سبب سـیاه و قهوه ای شدن برگها می شود که کاهش شــدید کمیت و کیفیت مــــواد موثره را به هــمراه دارد. دمـــای مناسب برای خشک کردن پـــیکر رویشی گیاه، دمای 45 تا 50 درجه سانتی گراد است. عـملکرد پــیکر رویشی تازه 10 تا 20 تن در هکتار است که پس از خشک شدن 2 تا 4 تن پیکر رویشی خشک به دست می آید .

دومین بخش: خاک مناسب در کشت گیاه
​

برای نشاندن یک درخت در خاک نخست گودالی حفر می کنند و پس از جای دادن درخت درآن , خاک در گودال می ریزند . باید دانست خاک خارج شده ازگودال دیگرآن کیفیت لازم را نخواهد داشت . چنانچه این خاک از نوع رســی سنگین باشد , در این صورت باید مـقداری ماسه نرم بدان افـزوده شود تا ضمن ســبکتر شدن زهکشی و تهویه خاک به آـسانی صورت گیرد و چنانچه خاک ماسه ای باشد برای تقویت آن درجهت حفظ رطوبت بهتر است بدان هوموس افزوره شود. باغبانهای فضای سبز گاهاّ به لایه های سخت کلیسی Hard caliche و نمکی خاک در مسیرهایی که محل تردد یا پیاده رو بوده است - برخورد می کنند و نیز, درمواردی هم ممکن است خاک مورد نظر حاوی مصالح ساختمانی باشد , درچنین مواردی باید بکوشند تا به هرنحوی آن خاک را اصلاح کنند تا قابلیت کاشت گیاه را داشته باشد.
خاک مطلوب خاکی است که اصطلاحاّ به آن لومی غنی می گویند و ان باید دارای PH مناسب و زهکشی خوب باشد لیکن یافتن چنین خاکی چندان آسان نیست .
گودالی که برای کشت گیاه حفر میشود باید ازهر لحاظ برای رشد و حیات گیاه مناسب باشد تا گیاه بتوانداز راه ریشه مواد غذائی موجود در خاک را به آسانی جذب کند و ریشه های تاره خود را در خاک بگستراند. چنانچه خاک قابلیت زهکشی مطلوب نداشته باشد بر اثر نبود اکسیژن احتمال مرگ گیاه در کار است . هرگاه خاک از نوع ماسه ای و شنی باشد ریشه نمی تواند خود را بگستراند در آن صورت ریشه در همان مقدار خاک اولیه یعنی توده خاکی که قبل از کاشت ریشه را در برگرفته است متوقف می ماند و در شن و ماسه نفوذ نمی کند.
کیفیات خاک مطلوب برای کاشت گیاه عبارتند از :
1- بافت لومی (مخلوطی مساوی از ماسه . پیت و خاک)
2-زهکشی مناسب
3- PH مناسب
4- مود غذائی متعادل
این کیفیات را میتوان از طریق ترکیب مناسبی از ماسه . پیت موس . کمپوست . برگهای پوسیده . کودحیوانی و خاک به دست آورد . خاکی که با این کیفیات تهیه شده است آماده است تا در گودال ریخته شود . در پاره ای موارد خاک بیرون آورده شده از گودال کاملاَ فقیر است پس باید عوض شود . البته طبق تحقیقات اخیراین کار ضرورتی ندارد بلکه پیش از کاشت گیاهان در فضای سبز وسیع نخست باید خاک آن را با روشهای علمی اصلاح کرد . برای این کار نخست میزان قابلیت تهویه خاک را تعیین می کنند و بعد مواد مورد نیاز افزودنی را بدان می افزاید .

 

[afsoon6282]

اسطوخودوس

اسطوخودوس

فارسی : اسطو خودوس فرانسوی

Lavandula angustifolia L . نام علمی



​

Lavender نام انگلیسی
​

​

خصوصیات گیاهی : ​

گونه های مختلف اسطوخودوس گیاهانی خشبی چند ساله هستند . تا کنون حدود 48 گونه از اسطو خودوس شناسایی شده است . اسطوخودوس فرانسوی ( با گونه های اسپیکا ، افیسینالیس و ورا هم نام است ) گیاهی است مدیترانه ای که منشأ آن جنوب اروپا گزارش شده است و در جنوب ایتالیا ، جنوب فرانسه و اسپانیا در خاکهای سبک شنی و در ارتفاعات 1700 متری از سطح دریا به طور خودرو می روید . ارتفاع این گیاه متفاوت و بین 40 تا 60 سانتی متر است . شکل ظاهری آن در گیاه چند ساله شبیه نیمکره ای است که قطر آن به 80 تا 120 سانتی متر می رسد . برگها به رنگ سبز تیره ، نیزه ای شکل و به طور متقابل روی ساقه قرار می گیرد . طول این برگها سه تا پنج و عرص آن 2/0 تا 5/0 سانتی متر است . برگها پوشیده از کرک و حفره های حاوی اسانس است . گلها به صورت خوشه های مجتمع در انتهای ساقه های گلدهنده قرار می گیرند . ساقه های گل دهنده اسطو خودوس فرانسوی ، غیر منشعب و ارتفاع آنها 20 تا 40 سانتی متر است . گلها به رنگ آبی متمایل به بنفش هستند و ریشه اصلی این گیاه طویل و چوبی است و از انشعابهای متراکم و فراوانی برخوردار است . این ریشه قادر به جذب رطوبت از اعماق چهار متری زمین است . میوه اسطوخودوس فندقه و تخم مرغی شکل بوده و طول آن 8/1 تا 2/2 میلی متر و رنگ آن قهوه ای تیره و براق است . وزن هزار دانه نیز 85/0 تا 1/1 گرم است .

قسمت دارویی : ​

گلهای اسطوخودوس و پیکر رویشی آن ( برگها و سرشاخه های جوان ) حاوی مواد موثره دارویی می باشند . ​

مواد موثر : ​

گلها و پیکر رویشی اسطو خودوس فرانسوی حاوی اسانس است . این اسانس در حفره های مخصوص ساخته و ذخیره می شود . اسانس گلهای این گیاه در مقایسه با اسانس برگها و پیکر رویشی از کیفیت مناسب تری برخوردارند . مقدار اسانس بین 5/0تا 5/1 درصد بوده و مهمترین ترکیبات تشکیل دهنده آن لینالیل استات ، لینالیل ، کامفور و گرانیول می باشد .​

خواص درمانی : ​

در زمانهای گذشته مردم از این گیاه استفاده های دارویی متعددی می کردند . آنها اعتقاد داشتند استفاده از این گیاه سبب معالجه افراد فلج و به کار افتادن مجدد دست و پای افراد می شود . در حال حاضر در اکثر فارماکوپه های معتبر از گلهای اسطوخودوس به عنوان دارو یاد شده است واز مواد موثره آن به عنوان عاملی که سبب معالجه بیماریهای مربوط به سیستم عصبی و درمان روماتیسم می شود یاد شده است . ​

مواد و عناصر غذایی : ​

اگر چه اسطوخودوس در زمین های فقیر می روید ولی در سطوح وسیع کشت باید از زمینهای غنی و حاصلخیز استفاده شود . از آنجائیکه این گیاه 15 تا20 سال در یک مکان باقی می ماند ، از این رو تمام نیازهای غذایی آن در این مدت باید توسط خاکی که در آن کشت می شود تأمین گردد . تحقیقات نشان می دهد برای تولید هر یکصد کیلوگرم گل ، گیاهان 8/0 کیلوگرم ازت ، 2/0 کیلوگرم اکسید قسقر و 8/0 کیلوگرم اکسید پتاس از خاک جذب می کنند . کودهای کاملاً پوسیده حیوانی نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد . از این رو توصیه می شود فصل پاییز هنگام آماده ساختن زمین ، 35 تا 50 تن در هکتار کودهای حیوانی کاملاً پوسیده به زمین اضافه شود . همچنین در فصل پاییز باید 70 تا 80 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و 100 تا 120 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به عنوان مقادیر پایه به خاک اضافه شود . ​

در سال اول رویش و در اواخر بهار نیز 70 تا 80 کیلوگرم در هکتار ازت باید به صورت سرک در اختیار گیاهان قرار گیرد . با توجه به طولانی بودن دوره رویش اسطوخودوس توصیه می شود در طول رویش این گیاه ، خاک مورد تجزیه قرار گیرد و با توجه به وضعیت خاک از نظر موتد و عناصر ضروری اقدام به کوددهی زمین نمود . ​

سازگاری : ​

اسطوخودوس از گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک است . در طول رویش به تابش نور فراوان و هوای گرم و رطوبت کم نیاز دارد .چنانچه این گیاه در چنین شرایطی رشد کند عملکرد گل ، مقدار اسانس و همچنین کیفیت آن افزایش می یابد . تحقیقات نشان می دهد که مقدار و کیفیت اسانس با نور رابطه مستقیم دارد به طوری که چنانچه اسطوخودوس در مناطقی که دارای نور کافی نباشد کشت شود ، نه تنها از نقدار اسانس گلها کاسته شود بلکه ترکیبات استری ( لینالیل استات ) آن نیز کاهش می یابد و گیاهانی که در سایه کشت می شوند در مقایسه با گیاهان کشت شده در آفتاب ، اسانس و ترکیبات استری آنها به ترتیب 55 تا 41 درصد کاهش نشان می دهد . اسطوخودوس فرانسوی در هر نوع خاکی قادر به رویش است . ولی خاکهای سبک حاوی ترکیبات کلسیم و غنی از مواد و عناصر غذایی خاکهای مناسبی برای تولید انبوه این گیاه است . خاکهای سنگین که تهویه هوا در آنجا به شختی انجام می گیرد و همچنین سبب آب ایستایی می شوند برای کشت این گیاه مناسب نیستند . ​

آماده سازی خاک : ​

پس از افزون کودهای حیوانی به زمین می بایست با شخم مناسبی این کودها را به عمق 35 تا 40 سانتی متر زمین منتقل کرده که البته 5/1 تا 2 ماه قبل از کشت نیز باید اقدام به افزون کودهای شیمیایی مورد نیاز گیاه ( مانند قسقر و پتاس ) به خاک کرده و با شخم متوسطی آنها را به عمق 18 تا 20 سانتی متری زمین منتقل نمود . اواخر زمستان پس از شکستن سله ها ، جمع آوری سنگها و قلوه سنگها و تسطیح ، زمین برای کاشت کاملاً آماده می شود .
کاشت :

کاشت اسطوخودوس توسط بذر و از طریق رویشی امکان پذیر است . کاشت توسط بذر به روش غیر مستقیم انجام می گیرد و فصل پاییز ( آذر ) یا اوایل بهار ( نیمه دوم اسفند ) زمان مناسبی برای کشت بذر در خزانه هوای آزاد است . در این صورت فاصله مناسب ردیفهای کاشت از یکدیگر در سطح وسیع خزانه 35 تا40 سانتی متر و در سطح کوچک خزانه نیز 15 تا 29 سانتی متر می باشد . اگر بذرها در فصل پاییز کشت شوند عمق مناسب کاشت بذر 5/0 تا 1 سانتی متر و اگر در فصل بهار کشت شوند 1 تا 5/1 سانتی متر می باشد . برای هر هکتار زمین به 7 تا 9 کیلوگرم بذر ( با کیفیت مطلو ب) نیاز است . اواخر شهریور تا اوایل مهر ماه سال بعد زمان های مناسبی برای انتقال نشاء ها به زمین اصلی است و در مدت زمان مذکور ارتفاع گیاهان در خزانه به 18 تا 20 سانتی متر می رسد . هنگام انتقال نشاءها به زمین اصلی ساقه آنها را باید از فاصله 8 تا 10 سانتی متری سطح زمین هرس کرد . این عمل سبب تولید شاخه های متعدد می شود . توصیه می شود در هنگام انتقال نشا به زمین اصلی ، نشاء ها از فاصله پنج سانتی متری بالای یقه در خاک کشت شوند در ضمن برای هر هکتار زمین به 20 هزار بوته نیاز است . ​

تکثیر رویشی :

تکثیر رویشی اسطوخودو فرانسوی از طریق ریشه دار کردن ساقه های سبز و جوان یا ساقه های خشبی و انتقال آنها به زمین اصلی می باشد . اوایل شهریور از پایه های مادری یک ساله ساقه های سبز و از پایه های مادری چهار تا پنج ساله ساقه های خشبی به طول 12 تا 20 سانتی متر جدا کرده سپس اقدام به کاشت آنها در خزانه ( اعم از خزانه هوای آزاد یا زیر پلاستیک ) می نمایند . این قلمه ها در عمق 4 تا 5 سانتی متری و در ردیفهایی به فاصله 6 تا 10 سانتی متر و فاصله دو قلمه از یکدیگر 2تا 3 سانتی متر کشت می شوند . در هر متر مربع از سطح خزانه 600 تا 800 قلمه کشت کرد . ایجاد سایبان روی قلمه ها سبب تسریع در ریشه دار شدن آنها می شود . بهار ( اردیبهشت ) یا پاییز سال بعد زمان مناسبی است برای انتقال قلمه های ریشه دار شده به زمین اصلی بوته ها در ردیفهایی به فاصله 100 ساتنی متر ( فاصله دو بوته در طول ردیف 50 تا 80 سانتی متر ) در زمین اصلی کشت می شوند . ​

مراقبت و نگهداری :

رشد اولیه اسطوخودوس در سال اول رویش بسیار کند است و علفهای هرز می توانند بدون رقابت و به سرعت توسعه یابند . از این رو کنترل علفهای هرز قبل از کاشت و تهیه بستر فاقد علف هرز ضرورت دارد . در سال اول رویش به منظور تولید شاخه های متعدد ، باید قسمت هوایی گیاهان را به طول 8 تا10 سانتی متر هرس کرد . این هرس نه تنها مانع رشد نامناسب طول ساقه می شود بلکه با تولید شاخه های متعدد سبب پرپشت شدن بوته ها می شود .سال دوم رویش نیز عمل هرس اندام هوایی را از قسنت 15 تا 18 سانتی متر باید تکرار کرد . در سطوح وسیع کشت ، عمل هرس با دست امکان پذیر نیست و باید با ماشینهای مخصوص هرس انجام گیرد . هرس گیاهانی در سال دوم رویش سبب می شود تا ساقه های گل دهنده از طول یکسانی برخوردار شوند . از سال سوم نیازی به هرس نیست زیرا گیاهان به شکل ثابت خود که نیمکره است می رسند. اواخر سال اول رویش نیز زمان مناسبی برای واکاری و جایگزینی کردن بوته های خشک شده است . وجین علفهای هرز در طول رویش گیاهان ضروری است . از آنجائیکه چند سال پس از کشت ، خاک بین ردیفها متراکم شده و عمل تهویه هوا به شختی انجام می گیرد . لذا هر چهار تا شش سال باید خاک بین ردیفها را تا عمق 40 تا 60 سانتی متری برگردان کرد . ​

برداشت :

گلهای اسطوخودس از اواخر بهار پدیدار شده و گلهای باز شده از بیشترین مقدار اسانس برخوردارند . از آنجایی که گیاهان معمولاً هفت تا هشت روز در مرحله گلدهی هستند ، در سطوح وسیع کشت امکان برداشت آنها در این مدت کوتاه وجود ندارد . به همین خاطر از بدو باز شدن گلها می بایست آنها را برداشت کرد . هنگام برداشت گلها ، ساقه ها از نیمه قطع شوند سبب ناهماهنگی در نمو گلها در سالهای بعد می شوند و برداشت گلها ، آنها را در کیسه های بزرگ ریخته و بلافاصله جهت استخراج اسانس ، گلها را به کارخانه های مربوط منتقل می کنند . مقدار عملکرد گل متفاوت است و به نوع گیاه و شرایط اقیلمی محل رویش گیاه بستگی دارد . عملکرد گل تازه در سال اول رویش 4/0 تا 7/0 تن در هکتار ، در سال دوم 5/1 تا 2 تن در هکتار ، در سال سوم 3 تا 5/3 تن در هکتار و از سال چهار به بعد 5/3 تا 4 تن در هکتار می باشد . معمولاً از هر 8 تا 10 کیلوگرم تازه یک کیلوگرم گل خشک به دست می آید . مقدار اسانس نیز متفاوت است به طوری که در سال دوم رویش سه تا شش کیلوگرم ، سال سوم 8 تا 16 کیلوگرم ، سال چهارم 15 تا 20 کیلوگرم و در سالهای بعد 20 تا 26 کیلوگرم اسانس از هر هکتار زمین استحصال می شود​

 

[afsoon6282]

آویشن

آویشن

نام فارسی : آویشن


نام علمی : Thymus Vulgaris L

نام انگلیسی : Garden thyme

​

خصوصیات گیاهی :

آویشن یکی از قدیمی ترین گیا هان دارویی و ادویه ای است . تیموس کلمه ای یونانی و به معنای شجاع می باشد و به طوری که زنان یونان باستان این گیاه را به لباس شوهرانشان که عازم جنگ بودند می دوختند . زیرا آنها معتقد بودند آویشن سبب شجاعت و در نتیجه پیروزی آنها در جنگ می شود . آویشن گیاهی است خشبی و چند ساله . منشأ آن نواجی مدیترانه گزارش شده است و در جنوب اروپا در سطوح وسیعی کشت می شود .ریشه آویشن مستقیم ، کم و بیش چوبس و انشعابهای فراوانی دارد و سافه آن مستقیم و چهار گوش است . ارتفاع این گیاه متفاوت و بین 20 تا 50 سانتی متر می باشد . برگها کوچک ، متقابل و کم وبیش نیزه ای شکل ، بدون نوک و دمبرگ ، پوشیده از کرکهای خاکستری رنگ و حاوی اسانس هستند . گلها کوچک و به صورت مجتمع در قسمت فوقانی ساقه هایی که از بغل برگها خارج می شوند روی چرخه هایی مجتمع پدیدار می شوند . میوه چهار بذر به رنگ قهوه ای تیره وجود دارد . بذر آویشن بسیار ریز بوده و وزن هزار دانه آن 25/0 تا 28/0 گرم است . ​

قسمت دارویی :

پیکر رویشی آویشن حاوی اسانس است . از این رو دارای بویی مطبوع می باشد . پیکر رویشی در مرحله گلدهی از بیشترین مقدار اسانس برخوردار است . ​

مواد موثره :

ماده موثر آویشن از نوع اسانس است . اسانس آویشن مایعی زرد رنگ و سبکتر از آب است . تا کنون 38 ترکیب در اسانس این گیاه شناسایی شده است که مهمتر آنها را تیمول تشکیل می دهد . از ترکیبات دیگر اسانس می توان از کارواکرول ، پاراسیمول ، لینالول و سینئول نام برد . ​

خواص در مانی :

اسانس آویشن خاصیت ضد باکتری و ضد قارچی دارد . مجموعه مواد موثر آویشن خلط آور است و ار آن برای معالجه سرفه استفاده می شود . ​

مواد و عناصر غذایی :

به زمینهای تهی از مواد و عناصر غذایی در فصل پاییز ( هنگام اماده ساختن زمین )20 تا 30 تن در هکتار کودهای حیوانی کاملاً پوسیده اضافه می شود . فصل بهار قبل از کشت گیاه نیز 50تا 80 کیلو گرم د رهکتار اکسید قسقر و همین مقدار پتاس به همراه 40 تا 60 کیلو گرم در هکتار ازت باید در اختیار گیاه قرار گیرد . از سال دوم رویش ، همه ساله در فصل بهار 30 تا 50 کیلو گرم در هکتار ازت در اختیار گیاهان قرار می دهند . به طور کلی در افزون کودهای شیمیایی به خاک هایی که آویشن در آن می روید باید دقت کرد . زیرا زیادی مواد غذلیی یا کمبود آن مناسب نبوده و هر دو حالت سبب کاهش عملکرد پیکر رویشی می شود . ​

سازگاری :

آویشن گیاهی مدیترانه ای است و در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد . این گیاه ، خشکی دوست بوده و به سهولت قادر به تحمل کم آبی و خشکی است . آویشن به آب ایستایی حساس است به طوریکه این امر می تواند سبب خشک شدن آن شود . خاک های سبک حاوی ترکیبات کلسیم و با ضخامت زیاد سطح الارض ، خاکهای مناسبی برای کشت آویشن است و خاکهای سنگین مناسب نیست زیرا این نوع خاکها سبب کاهش شدید عملکرد پیکر رویشی و اسانس آن می شود . (( پی اچ )) مناسب خاک نیز برای کاشت آویشن بین 5/4 تا 8 است . ​

آماده سازی خاک :

پس از برداشت گیاهانی که با آویشن به تناوب کشت شده اند ( در فصل پاییز ) کودهای حیوانی مورد نیاز به خاک اضافه شده و سپس با شخم مناسبی به عمق 20تا 25 سانتی متری خاک فرستاده می شود . اوایل بهار پس از شکستن سله ها و خرد کردن کلوخه ها ، زمین را باید برای کشت کاملاً تسطیح کرد . ​

کاشت :

کاشت آویشن از طریق بذر یا از طریق امکان پذیر است . کاشت از طریق بذر به دو روش مستقیم وغیر مستقیم صورت می گیرد . ​

کاشت مستقیم : ​

زمان مناسب برای کاشت بذر در زمین اصلی اوائل بهار ( فروردین ) می باشد . در این صورت بذور در ردیفهایی به فاصله 40 تا 50 سانتی متری کشت می شوند . عمق بذر نباید از 5/0 سانتی متری تجاوز کند و برای هر هکتار زمین نیز به 5 تا 6 کیلوگرم بذر احتیاج است . در ضمن از آنجایکه رشد اولیه آویشن و بطئی است از روش کاشت مستفیم فقط در سطوح کوچک کشت استفاده می شود . ​

کاشت غیر مستقیم : ​

نیمه دوم اسفند زمان مناسبی برای کاشت بذر آویشن در خزانه هوای ازاد است و در این صورت بذور در ردیفهایی به فاصله 25 تا 30 سانتی متری با ید کاشته شوند . هنگامی در ارتفاع نشاء ها به 10 تا 15 سانتی متر رسطد ( اواخر شهریور ) آنها را می توان به زمین اصلی ( فاصله ردیف ها از هم 50 سانتی متر و فاصله دو بوته در طول ردیف 25 سانتی متر ) منتقل کرد . ​

تکثیر رویشی : ​

تکثیر رویشی آویشن از طریق تقسیم بوته انجام می گیرد . به این صورت که پس از خارج کردن بوته های دو ساله سالم و عاری از هر گونه آلودگی قارچی آنها را به چند قسمت تقسیم کرده و در زمین اصلی کشت می نمایند . فصل پاییز یا اوایل بهار ( قبل از رویش گیاهان ) زمان مناسبی برای تکثیر رویشی آویشن است . بوته ها باید در ردیف هایی به فاصله 50 سانتی متر ( فاصله دو بوته در طول ردیف 25 سانتی متر ) کشت شوند . ​

مراقبت و نگهداری :

آبیاری منظم و وجین علفهای هرز سطح خزانه ضرورت دارد . از آنجائیکه تهویه خاک نقش عمده ای در افزایش عملکرد پیکر رویشی گیاهان دارد توصیه می شود در طول رویشی چند بار خاک بین ردیفها توسط کولتیواتر برگردان شود . اویشی گیاهی مقاوم است و تا کنون آفت و یا بیماری خاصی برای این گیاه گزارش نشده است . ​

برداشت :

در سال اول رویش فقط یکبار محصول را می توان برداشت کرد . در حالی که از سال دوم رویش به بعد ، دو و یا حتی سه مرتبه می توان اقدام به برداشت پیکر رویشی آویشن نمود . اولین برداشت هم زمان با آغاز گلدهی ( اواسط بهار ) ، دومین برداشت در آغاز دومین مرحله گادهی ( اواسط تابستان ) و سومین و آخرین برداشت نیز در اواسط پاییز ( آبان ) انجام می گیرد . گیاهان از فاصله 10 تا 15 سانتی متری از شطح زمین باید برداشت شوند . تحقیقات نشان می دهد اگر پیکر رویشی آویشن در ظهر ( هنگام تابش آفتاب ) برداشت شوند ( نسبت به برداشت آنها در روزهای غیر آفتابی ) دارای اسانس بیشتری خواهند بود . پیکر رویشی خشک از سال دوم رویشی 5/1 تا 2 تن در هکتار می باشد ​

 

["Pejman"]

گل صدتومانی


تقریباً دو هزار سال قبل در چین بوته‌ای نظر مردم را به خود جلب نمود كه آن را شویو (Sho-Yo) نام نهادند.


●گل صدتومانی‌
۱) تاریخچه‌:
تقریباً دو هزار سال قبل در چین بوته‌ای نظر مردم را به خود جلب نمود كه آن را شویو (Sho-Yo) نام نهادند.این گل بسیار زیبا به مرور زمان در میان مردم چین مظهر قدرت‌، ثروت و سعادت شناخته شد و بعضی ازگونه‌های آن را مانند Paeonia lactiflora با طلا می‌سنجیدند. در قرن چهارم میلادی باغبانان چینی موفق‌شدند صدها واریته از گونه مورد اشاره را كه از نظر رنگ و عطر از تنوع زیادی برخوردار بودند، پدید آورند. باگذشت زمان شهرت این گل تمام نقاط چین را فراگرفت تا جایی كه لقب گل پادشاه را به خود اختصاص داد.سپس واریته‌های این گونه‌، شاعــران‌، نقاشــان و به طــور كلـی هنرمنـدان را به خود جلب كرد.در این ایام‌باغبانان اروپایی نیز گونه P. officinalisرا در كلیساها می‌كاشتند و از آن به عنوان گیاه دارویی و در رفع سینه‌درد استفاده می‌كردند. اواسط قرن هجدهم میلادی P. lactifloraاز چین وارد قاره اروپا شد و بی درنگ‌علاقمندان و پرورش دهندگان گل مشغول به كار شندند و طولی نكشید كه صدها نوع از این گل پدید آمد. دراوایل قرن بیستم میلادی انواع دو رگ گیری شده آن هم به دست مشتاقان گل رسید.
۲) گیاه شناسی‌
این گیاه از تیره آلاله Ranunculaceaeاز جنس په‌اونیا (Paeonia) و دارای گونه‌های بسیاری است‌. برگهای آن‌بزرگ و مركب و در بعضی از گونه‌ها چند بار بریدگی مشاهده می‌شود. گلهای این گیاه ساده‌، كم پر و پرپر است‌و گلهای آن سفید، زرد، سرخ و صورتی رنگ می‌باشد. ارتفاع این گیاه بین ۵۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر و عمر آن ۵۰سال است‌.
۳) نیاز اقلیمی و نوع نگاهداری‌:
گل صدتومانی در برابر سرما مقاوم است‌. خاك آن باید غنی‌، لومی با زهكشی مناسب باشد. این نبات آفات‌دوست است و فضای زیادی را اشغال می‌كند چرا كه از رشد تقریباً زیادی برخوردار است بنابراین به موادغذایی نیاز تقریباً زیادی دارد. در مورد این گیاه استفاده از كود كمپوست به مقدار كافی و كود سوپر فسفات به‌مقدار ۱۰۰ گرم برای هر مترمربع خاك در فصل پاییز ضروری است و زمان پخش كود ازته اوره در اوایل فصل‌بهار و مقدار آن برای هر مترمربع خاك حدود ۵۰ گرم می‌باشد. كودهای شیمیایی معمولاً از سال سوم به بعددر اطراف بوته در سطح خاك پراكنده و سپس به زیر خاك فرو برده می‌شوند. استفاده از كودهای فوق علاوه بر
اصلاح خاك‌، باعث گلدهی بیشتر این نبات می‌گردد. گل صدتومانی تا زمان گلدهی (اردیبهشت و خرداد ماه‌)به آب نیاز زیادی دارد، این نیاز در فصل زمستان كاهش می‌یابد. بوته‌های بزرگ این نبات به دلیل سنگینی آن‌باید در فصل بهار به قیم بسته شوند.
۴) تكثیر:
ازدیاد گل صدتومانی از طریق بذر، پیاز، قلمه و تقسیم بوته انجام می‌گیرد. در تقسیم بوته كه سهلترین ورایجترین روش ازدیاد است و در شهریور ماه انجام می‌گیرد. بوته‌هایی در نظر گرفته می‌شوند كه قوی‌،شاداب‌، سالم و حداقل چهار سال عمر داشته باشند. برای تقسیم بوته‌، اطراف آن را با بیل كنده‌، سپس با تكیه‌دادن بوته بر بیل‌، بوته را بلند كرده‌، خاك روی ریشه را می‌شویند و سپس در محل طوقه‌، بوته را با چاقوی‌تیزی به چندین قسمت دو الی سه جواله وجود داشته باشد. پس از حذف ریشه‌های زخمی‌، بوته‌ها به زمین‌اصلی انتقال داده می‌شوند و در فاصله‌های ۱۰۰ الی ۱۲۰ سانتیمتری در عمق مناسبی كاشته می‌شوند.استفاده از مالچ در اولین زمستان پس از كاشت برای محفوظ نگهداشتن بوته جوان از سرمای زمستان توصیه‌می‌گردد. بوته‌های كاشته شده در سال اول معمولاً ریشه كمی دارند ولی در دومین سال‌، رشد سریعتری‌می‌یابند.
۵) بیماریها و آفات‌:
از بیماریهای معروف گل صدتومانی می‌توان از سفیدك سطحی (Erysiphe ranunculi) نام برد. قارچ عامل این‌بیماری بر روی برگها، پوشش آردی سفیدرنگی ایجاد می‌كند و موجب كاهش جذب نور توسط گیاه‌، و درنتیجه باعث نقصان گلدهی‌، شادابی و طراوت آن می‌گردد. عوامل رطوبت نسبی‌، حرارت و مصرف بیش ازحد كودهای ازته تاثیر فوق‌العاده‌ای بر رشد قارچ دارند. مبارزه شیمیایی با این بیماری و استفاده از قارچ‌كشهای‌گوگردی به محض مشاهده اولین علائم آغاز می‌شود و تكرار آن ضروری است‌.
كپك خاكستری Botrytis cinerea یكی از بیماریهای قارچی است كه به گل صدتومانی آسیب می‌رساند. قارچ‌عامل این بیماری در گیاه پوشش خاكستری سست و شكننده‌ای به وجود می‌آورد. برای مبارزه با این بیماری‌،استفاده از قارچ‌كشهای مسی توصیه می‌گردد. از آفات معروف این گل می‌توان از كنه پیاز و غده Rhizoglyrnusechionpus، شته‌ها و شپشكهای آردآلو نام برد.
۶) انواع گل صدتومانی‌
معروفترین گونه این گل به گل صدتومانی بوته‌ای P. lactifloraمعروف است كه خود دارای گلهای ساده وپرپر به شرح زیر می‌باشند.
الف ) گل صدتومانی بوته‌ای ساده‌:
از معروفترین واریته‌های این گونه می‌توان از Jaan Van و Duerer و Carrare و Leeuwen نام برد كه اندازه آنها۸۰ تا ۹۰ سانتیمتر است‌. زمان گلدهی آنها اواخر خرداد و رنگ آنها سفید با پرچمهای زرد رنگ است‌. درصورتی كه انواع Hari Ai و Torpilleur و Nin Granat بین ۸۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر قد دارند و گلهایشان قرمزرنگ است‌.
ب ) گل صدتومانی بوته‌ای پرپر:
از معروفترین واریته‌های این دسته می‌توان از Festiva maxima با ۱۰۰ سانتیمتر قد و گلهای سفید با لكه‌های‌قرمز و Martha bulloch با ۱۰۰ سانتیمتر قد و گلهای قرمز رنگ نام برد.
از انواع هیبرید گل صدتومانی كه زمان گلدهی آنها معمولاً اوایل خرداد ماه می‌باشد می‌توان به Seraphim با۶۰ سانتیمتر قد و گل ساده با پرچمهای قرمز و Chocolate soldier با ۸۰ سانتیمتر قد و گلهای نیمه پرپركوچك قرمز رنگ اشاره كرد

 

["Pejman"]

قرنفل
Sweet William


گياهى است دوساله با گل هاى كوچك، مخملى به رنگ هاى صورتى، سفيد، قرمز، بنفش و مخلوط سفيد و قرمز كه به تعداد زياد در يك گل آذين چترمانند با هم مجتمع مى شوند. عمر گل ها به چند هفته مى رسد.
برگ ها باريك و سرنيزه اى به رنگ سبز متمايل به خاكسترى است. اين گياه نسبت به سرما مقاوم است و عمدتاً در حاشيه باغچه كاشته مى شود يا به شكل گل بريده از آن استفاده مى كنند.
نيازمند مكان آفتابى، خاك مرطوب، حاصلخيز و تقريباً غنى از مواد آلى و به خوبى زهكشى شده است. تكثير آن از طريق تقسيم بوته و تهيه قلمه خوابانيدن و كاشت بذر امكانپذير است. بذر را در فروردين يا ارديبهشت در مخلوطى از خاك برگ و خاك باغچه در خزانه هواى آزاد مى كارند و پس از چهاربرگ شدن نشاها آنها را به گلدان منتقل مى كنند. قلمه را نيز در اواخر زمستان يا اوايل بهار از شاخه هاى گل نداده انتخاب مى كنند و در ماسه مى كارند. قرنفل با گرامينه هاى زينتى، پامچال و بومادران هماهنگى خاصى دارد

 

[sr_mrtzv]

سلام .ممنون إز مطالب مفيدتون واقعا دستتون درد نكنه.دوستان كسي در مورد زيتون مطلبي نداره؟؟؟؟

 

[زهرا فرشید]

گل سرخ

گل سرخ

وارد استفاده : عمده قسمتهاي مورد استفاده اين گياه گلها و ميوه هاي آن مي باشد .گلبرگها و ميوه هاي گل سرخ ، کمي قابض بوده و از اين رو آن را به عنوان داروي قابض ملايم به کار مي برند. دانشمندان انگليسي در حين جنگ جهاني دوم متوجه شدند که ميوه هاي گل رز ، به عنوان منابع بسيار غني از ويتامين ث به شمار مي آيد ، به طوريکه سه عدد ميوه متوسط گل سرخ يه اندازه يک پرتغال معمولاً ويتامين ث دارد.
فراورده ها ي تهيه شده مانند دمکرده ، سوپ و مربا مصرف می شود

 

[masoud71]

زنیان و خواص آن



ajowan
​

زینیان یا زینان که در عربی به" انیسون بری" معروف است، گیاهی است علفی، بوته ای و یک ساله که ارتفاع آن تا 90 سانتی متر می رسد.
برگ ها دارای بریدگی و تقسیمات زیادی هستند؛ به طوری که بسیار ظریف و نازک می باشند.
گل ها کوچک و سفید رنگ و به صورت چتر مرکب بر روی سرشاخه ها قرار دارند. اشعه های چتر گل ها تقریبا مساوی و کوتاه و در محل اتصال به هم دارای براکته هایی می باشند.
قسمت مورد استفاده ی گیاه، میوه های آن است. این میوه ها کوچک، بیضی شکل و به رنگ زرد مایل به قهوه ای بوده و دارای اسانس با بوی نافذ و مشابه آویشن می باشند. بر روی میوه ها پنج خط طولی نازک وجود دارد که روشن تر از رنگ میوه هستند.

زینیان به صورت خودرو در نواحی شرقی هندوستان، ایران و مصر می روید و در همین نواحی و بسیاری از نقاط با آب و هوای مشابه کشت نیز می شود. مهم ترین مناطق رویش این گیاه در ایران، سیستان و بلوچستان، آذربایجان، اصفهان، خوزستان، فارس، کرمان و خراسان است.
ترکیبات مهم:
میوه های گیاه حاوی 2 تا 4 درصد اسانس می باشد. مهم ترین اجزای اسانس شامل تیمول به میزان 35 تا 60 درصد، پاراسیمن، کاماترپی نن، آلفا و بتا پی نن، دی پنتن، آلفا ترپی نین و کارواکرول است.
گذشته از ترکیبات اسانس، ترکیبات گلوکوزیدی و ساپونینی نیز در گیاه وجود دارد. گزارش هایی از وجود میزان قابل توجهی کارون در زینیان وجود دارد.
داروشناختی و اثرات مهم:

زینیان از قدیم به عنوان ادویه و نگه دارنده ی مواد غذایی مورد استفاده بوده است. همچنین در تهیه پودر کاری، ترشیجات، بیسکویت و مواد خوراکی دیگر به کار می رود.
این گیاه در صابون سازی و عطرسازی کاربرد دارد.
از اسانس آن تحت نام " آجوان اُیل " در هندوستان به عنوان یک ضد میکروب قوی(مشابه تیمول) استفاده می شود.
همچنین از آن به عنوان ضد قارچ پوستی و ضد نزله تنفسی می توان استفاده کرد.
از رایحه این گیاه، که از میوه های آن به دست می آید، در دهان شویه ها و خمیردندان ها استفاده می گردد.
یکی دیگر از کاربردهای زینیان به عنوان ضد کرم و ضد حشره است.

محصولات زینیان به اشکال پودر، دئودرانت، پماد، لوسیون و محلول، در بازار عرضه می شوند.
دانه زینیان می تواند علیه بعضی میکروب ها از جمله سالمونلا تیفوزا، میکروسپوریوم پیوژنز و اشرشیاکلی اثر کند.
طریقه و میزان مصرف:
پودر: می توان روزانه 3 تا 6 گرم پودر دانه ها را به طرق مختلف یا همراه با غذا مصرف نمود. با وجودی که دانه ها ریز هستند، برای اثر بخشی بیشتر لازم است پودر شوند تا مواد آن ها در بدن بهتر استخراج گردد.
عصاره خشک: از عصاره خشک دانه های زینیان می توان روزانه 125 میلی گرم مصرف نمود.
عصاره مایع(تنتور): از عصاره مایع زینیان می توان روزانه تا 6 میلی لیتر مصرف کرد.
مهم ترین اثرات گزارش شده:
ضد اکسیدان، ضد تب، ضد میکروب، ضد اسپاسم، افزایش دهنده قوای جنسی، ضد نفخ، ضد آسم، ادرارآور، معرق، خلط آور، قاعده آور، ضد قارچ، محرک معده، کاهش دهنده ی پُرفشاری خون، مُسهل، شیرافزا، مقوی معده و کرم کش.
نکات قابل توجه:
1- از میوه زینیان اسانسی به نام اجوان آویل استخراج می شود که مصارف زیادی دارد. یکی از مصارف مهم این اسانس استخراج ماده تیمول از آن است.
2- با توجه به این که ماده اصلی اسانس زینیان، تیمول می باشد، می توان انتظار داشت تعدادی از خواص زینیان و آویشن مشترک باشد، زیرا ماده اصلی اسانس آویشن نیز تیمول است.
3- با توجه به این که در اکثر آویشن های دنیا میزان تیمول بین 20 تا 30 درصد و میزان اسانس آن تا حدود 2 درصد گزارش شده، میزان اسانس در دانه زینیان از 4 تا 9 درصد و میزان تیمول آن 40 تا 50 درصد گزارش شده است که این تغییرات مربوط به شرایط آب و هوایی محل روش گیاه می باشد.
4- در یک تحقیق که به صورت پایان نامه دکتری داروسازی در سال 1375 توسط نگارنده و همکاران در دانشکده داروسازی تهران انجام شد، زینیان موجود در بازار ایران برای اولین بار مورد بررسی اسانس و خرده نگاری قرار گرفت. در این تحقیق مشخص شد که میزان اسانس میوه های این گیاه 4 درصد و مهم ترین ماده آن یعنی تیمول، 45 درصد می باشد. اجسام اصلی دیگر این اسانس شامل گاماترپی نن به میزان 5/22 درصد، بتا پی نن به میزان 22 درصد و ترکیبات دیگر از جمله آلفاپی نن، سابی نن و پاراسیمن با مقادیر کمتری در اسانس وجود دارد.

 

[آرزوها]

شاه توت​

نام علمي Morus nigra​

​

خانواده Moraceae ​

​

​

خواص درماني:
داراي اثر صفرا بر است. شيره شاه توت به حالت رقيق شده اثر ملين دارد. غرغره آن در رفع آنژين، آفت و درمان التهاب مخاط دهان موثر واقع ميشود.
آب شاه توت را هميشه بايد به حالت تازه مصرف كرد.
كاشت:
كاشت از طريق زدن پيوند بر روي توت وحشي و قلمه صورت مي گيرد.

 

[آرزوها]

نعناع خارجي


نام علمي Menta sp.


خانواده Lamiaceae ​

خواص درماني:
برگ و اسانس نعناع هر دو استعمال طبي دارد. خواص آن بطور كلي بادشكن، مقوي معده، ضد سرفه، ضد تشنج، قابض، محرك، مسكن، آرام بخش، خنك كننده، معرق و قاعده آور است.
از نعناع براي رفع نفخ، دردشكم، اسهال، سوء هاضمه، ناتواني روده ها، تب، سرما خوردگي، انفلونزا، ناراحتي هاي اعصاب در بچه ها، خونريزي در بيني و به عنوان ضد سم در موارد گزيدگي و نيش حشرات، بيماريهاي بيني و گلو، سر درد و دردهاي چهره استفاده مي شود .
بطور كلي گياهي است گرم كننده، مقوي دل، رقيق كننده خون غليظ، جويدن آن موجب تسكين درد دندان است. خوردن جوشانده آن مخلوط با پر سياوشان براي دردهاي قلب و خفقان معدي و تقويت معده و افزايش نيروي جنسي و هاضمه ودفع بادهايي كه در شكم جمع مي شود بسيار نافع است..
كاشت: بطور دست كاشت و مزرعه اي در نقط مختلف ايران مي رويد.در خاك معمولي و تيره رشد خوبي دارد. در هواي بين 5 تا 45 درجه سانتيگراد و در بعضي مواقع تا 5- را تحمل مي كند. كاشت از طريق قلمه وتقسيم ريشه صورت مي گيرد.

زوفا


نام علمي Hyssopus officinalis​

خانواده Lamiaceae


​

خواص درماني:
گياه زوفا به عنوان محرك، باد شكن، نرم كننده سينه، و داروي مفيد ومطبوعي در مواقع سرماخوردگي و سرفه وناراحتي هاي ريوي استفاده مي شود. برگ هاي آن محرك، مقوي معده، بادشكن و قاعده آور است. از دم كرده گياه براي تسكين آسم و سرفه استفاده مي شود. از نظر طبيعت طبق نظر طب سنتي ايران گرم وخشك است. زوفا اثر باز دارنده رشد ويروس تب خال دارد. زوفا براي درمان سرفه ورفع تحريك هاي تنفسي مفيد وموثر است.
كاشت:
كاشت از طريق بذز و به روش مستقيم و غير مستقيم صورت مي گيرد.

 

[آرزوها]

[FONT=&quot]سداب[/FONT]​

[FONT=&quot]نام علمي [/FONT]Ruta graveolens ​

[FONT=&quot]خانواده [/FONT]Rutaceae​

[FONT=&quot]خواص درماني:[/FONT]
[FONT=&quot]سداب داراي اثر نيرو دهنده، ضد تشنج، قاعده آور وضد خون روي است در استعمال خارج التيام دهنده زخم ها و حشره كش است. مصرف زياد سداب سمي است. [/FONT]
[FONT=&quot]كاشت:[/FONT]
[FONT=&quot]سداب گياهي است چند ساله در خاك هاي شني حاوي مقادير مناسب كربنات كلسيم كشت مي شود. سداب در طول رويش نياز به هواي گرم و تابش آفتاب دارد. درجه حرارت مناسب براي رويش بذر سداب 15[/FONT]-[FONT=&quot]12 درجه سانتي گراد مي باشد دماي زياد و نور كافي براي كشت سداب مناسب است و تاثير مثبت در مواد موثره آن دارد. [/FONT]Ph [FONT=&quot] مناسب آن 2/8-5/5 مي باشد. [/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]

 

[وحید بلوچی]

گیاه دارویی گل مغربی

گیاه دارویی گل مغربی

معرفی و گیاهشناسی
گل مغربی گیاهی است دو ساله که ارتفاع آن بین 50 تا 150 سانتیمتر می باشد. برگ های این گیاه ساده و به فرم طوقه ای با کناره های موجدار هستند که در سال دوم ساقه گل دهنده ای پوشیده از تار و کرک از میان آنها نمایان می شود. گل های این گیاه منظم، دو جنسی، به رنگ زرد روشن و دارای 4 گلبرگ بزرگ و 8 پرچم و کاسبرگ های زود افت می باشند و به صورت گل آذین خوشه ای در طول انشعابات اصلی و فرعی ساقه قرار دارند. میوه ی آن به صورت کپسول بوده و حاوی دانه هایی به رنگ قهوه ای روشن تا تیره است. وزن هزار دانه در این گیاه در حدود 0/4 تا 0/8 گرم می باشد. ریشه های آن نسبتاً ضخیم و گوشتی بوده و به رنگ قرمز می باشند (2 و 4). گل های این گیاه معمولاً پس از غروب آفتاب شکوفا شده و دارای عطر دل انگیزی هستند و این موضوع سبب شده است که این گیاه به نام گل مغربی خوانده شود (5).
تولید بذر آن در کشورهای غربی شروع شد اما تولید این بذر به منظور صادرات در سال 1980 در چین آغاز گردید. در حال حاضر کشور چین به عنوان بزرگترین تولید کننده در جهان بیش از 90 درصد تولید بذر گل مغربی را به خود اختصاص داده است (6).
هر چند گل مغربی پتانسیل خوبی را به عنوان یک محصول تجاری کشاورزی برای تولید گاما لینولنیک اسید (GLA) دارد اما برخی مشکلات از قبیل گلدهی غیر یکنواخت، ریزش بالای بذرها در طی رسیدن و دوره رشد طولانی (دو ساله بودن) می توانند موانع مهمی بر سر راه تولید این محصول با ارزش باشد (6).


نیازهای اکولوژیکی و پراکنش جغرافیایی
گل مغربی بومی مناطق شرقی و مرکزی آمریکای شمالی می باشد. گیاهی است مقاوم به خشکی که در مرحله ی تشکیل برگ های طوقه ای به سرما بسیار مقاوم می باشد. سرد شدن هوا در هنگام تشکیل بذور اثر بسیار منفی بر میزان و اجزای روغن این گیاه دارد و مشخص شده است این گیاه به حالت غرقابی حساس می باشد (1).

کاشت، داشت و برداشت
تکثیر این گیاه معمولا از طریق بذر و به دو صورت کشت مستقیم و کشت غیرمستقیم (نشاکاری) است. کشت غیرمستقیم (نشاکاری) بیشتر توصیه شده است زیرا جوانه زنی بذرها محدود و نامنظم می باشد. در منابع مختلف فاصله کاشت بین ردیف ها 50 تا 70 سانتی متر و بین بوته ها 15 تا 30 سانتی متر توصیه شده است (1).
لوتی و همکاران (1984) نشان دادند که میزان گاما لینولنیک اسید در عملکرد حاصل از کشت بهاره نسبت به کشت پاییزه در ایتالیا کمتر است. لوی و همكاران (2001) نشان دادند که رژیم های دمایی بالا میزان گاما لینولنیک اسید را کاهش می دهد. لوی و همکاران (2002) نشان دادند که ارقام زود رس گل مغربی می توانند با موفقیت در مناطق گرم کشت شده و میزان گاما لینولنیک اسید بیشتری تولید کنند. افزایش کود نیتروژن سنتز پروتئین ها را بر علیه سنتز اسیدهای چرب تشدید می کند و لذا میزان روغن در بذر کاهش می یابد (8).
این گیاه از خرداد تا شهریور به گل رفته و از مرداد تا مهر بذرهای آن می رسند (2). اطلاعات کمی درباره مدیریت برداشت بهینه گل مغربی وجود دارد. برداشت زود هنگام می تواند کیفیت بذر را کاهش دهد و برداشت دیر هنگام می تواند کمیت بذر را کاهش دهد. خشکاندن گیاهان با علف کش ها روشی است که برای محصولاتی که دارای رسیدن غیر یکنواخت بذرها و تراکم بالای علفهای هرز هستند، استفاده می شود. این روش تلفات بذر را محدود کرده و کیفیت بذرها را بهبود می بخشد البته استفاده از این روش باید با احتیاطات لازم جهت عدم نفوذ سموم به بذور گیاه صورت بگیرد.
دنگ و همکاران (2001) گزارش کردند که عملکرد بذر گل مغربی در چین در دامنه بین 1125 و 1530 کیلوگرم در هکتار قرار دارد
مواد موثره و فرآوری
بذور كاملاً رسيده و خشك شده بخش دارويي اين گياه را تشكيل مي دهند که بدون بو و با طعم نسبتاً روغني و تلخ هستند. بذرهای این گیاه دارای 20 تا 30 درصد روغن هستند که یک منبع تجاری مهم جهت گاما لینولنیک اسید (GLA) می باشند. مهمترین اجزای روغن این گیاه عبارتند از لینولنیک اسید (70 درصد)، گاما لینولنیک اسید (7 تا 10 درصد)، اولئیک اسید و پالمتیک اسید. گاما لینولنیک اسید یک اسید چرب غیر اشباع ضروری است که به عنوان یک مکمل غذایی و دارویی مطرح بوده و در ساختار غشاهای سلولی، تراوایی پوست و جابجایی کلسترول نقش دارد (8).
برخی از محققین عنوان کرده اند که با وجود حضور سطوح بالای گاما لینولنیک اسید در بذر گیاهانی مانند گل گاو زبان، به نظر می رسد روغن بذور گل مغربی فعالترین فرم بیولوژیکی گاما لینولنیک اسید را دارا است (6).


خواص درمانی و کاربردها
روغن اين گياه داراي اثرات ضدالتهابي، ترمیم کننده سریع زخم ها، مهار تجمع پلاكت ها، درمان بيماري هاي پوستي مانند اگزماي حساسيتي و درمان عفونت هاي ويروسي است. همچنین در رفع مسمومیت ها به خصوص مسمومیت ناشی از مصرف مشروبات الکلی، در درمان تصلب شرائين و درمان بیمارهای ناشی از كم كاري سلولهای كبدي کاربرد دارد. بدن افراد مبتلا به دیابت و افراد مسن کمتر قادر به تبدیل لینولنیک اسید به گاما لینولنیک اسید می باشد لذا مصرف روغن بذور گل مغربی تحت نظارت پزشک برای این افراد توصیه شده است.


برخی از این گونه ها این گیاه بدلیل دارا بودن گل هایی درشت جهت زیبا سازی محیط استفاده می شوند .

 

[orkidehm]

درختچه ی اناغورس

درختچه ی اناغورس

مشخصات:گیاهی است ازخانواده ی Leguminosaeدرختچه ی کوچکی است به بلندی تاسه متر.برگ های ان مرکب ودارای سه برگچه که از یک نقطه خارج شده وبایک دمبرگ دراز به ساقه متصل می شودوهربرگچه بیضی ودوطرف ان باریک ونوک تیز است.گل های ان زردومیوه اش به شکل غلاف لوبیاوبه ازای ده تاپانزده سانتیمتر که درداخل ان سه یاهشت دانه قراردارد.ازتمام گیاه وچوب ان بوی نامطبوعی برمی خیزد.
پراکنش:این درخچه درمناطق مدیترانه ای.اسیا ودرایران درجنگل های کردستان می روید.
ترکیب شیمیایی:اناژیرین-سیتی زین
خواص درمانی:1.اگرچهارگرم برگ ان باسرکه خورده شودسردردراتسکین می دهد.
2.له شده ی برگ تازه یاپودرخشک برگ راباعصاره ی ریشه ی ان ضماد کنید.ورم هاراتحلیل می بردوجراحات راخشک می کند.

 

[orkidehm]

افتابگردان

افتابگردان

نام های دیگر:گل افتاب-اذریون-ارواله-طرنشول-عبادالشمس-حشیشه القعرب-اذرگون
مشخصات:گیاهی است ازخانواده ی Compositaeیکساله باساقه ی قوی ومحکم که بلندی ان یک تا 2.5مترهم می رسد.برگ های ان پهن.نوک تیزودندانه داریابی دندانه وپوشیده ازکرک است.گل های ان به صورت طبق دایره ای شکل وبزرگ به قطر معمولا چهل تاپنجاه سانتیمتر است که دوران رازبانه های زرد فراگرفته ودرکف گل پرازدانه وتخم می باشد.دانه های ان معمولا به رنگ تیره یاسیاه ومغزدانه ها سفیداست.واریته های مختلفی بادانه های سفیدوابلق نیزوجوددارد.
خواص درمانی گل افتابگردان:1.دافع سموم است.مفتح سدکبدی وتقویت کننده ی معده می باشد.جهت ام الصبیان وبواسیرمفیداست.جراحت ریه رابرطرف می سازد.یرقان رادرمان می کند.درددندان راتسکین می دهد.
2.ازعصاره ی گل های تازه ی افتابگردان برای رفع تب.همچنین تب مالاریا استفاده می شود.
ترکیب شیمیایی:لیپاز-فنولاز-لینولئین-اولئین-پالمیتین-استه ارین- اراشیدین-پالمیتیک اسید-استاریک اسید-اولئیک اسید-لینولئیک اسید.ویتامین Fدراین گیاه وجوددارد.
خواص درمانی:برای رفع ناراحتی های برونش ها.حنجره وصاف کردن صدا.ناراحتی های ریوی وتسکین سرفه وسرماخوردگی نافع است.برای خنثی کردن سم عقرب مفیدبوده.بینایی راتقویت می کند.

 

[foodtechnology]

كاهو؛ معجزه سبز

كاهو؛ معجزه سبز

كاهو؛ معجزه سبز
كليات گياه شناسي

كاهو يكي از قديمي ترين سبزي هاي دنياست كه منشأ آن در هندوستان و آسياي مركزي مي باشد. كاهو طبق مداركي كه به دست آمده، از شش قرن قبل از ميلاد در ايران مصرف مي شده است و يك قرن قبل از ميلاد به روم راه يافته و غذاي مهمي براي روميان بوده است. كريستف كلمب تخم كاهو را به دنياي جديد برد، به طوري كه از اوايل قرن پانزدهم ميلادي كاهو در هائيتي و باهاما كشت مي شده است.
خواص دارويي گياه كاهو:
كاهو از نظر طب قديم ايران سرد و مرطوب است.
1) كاهو تميز كننده خون است.
2) كاهو به علت داشتن آهن خون ساز است.
3) ضد تورم است.
4) كاهو خواب آور و آرام بخش است.
5) كاهو براي ضعف اعصاب مفيد است.
6) كاهو ملين است.
7) خوردن كاهو براي ماليخوليا مفيد است.
8) كاهو زخمهاي مجاري ادرار و مثانه را درمان مي كند.
9) اگر كاهو را با سكنجبين و يا سركه بخورند، اشتها آور است.
10) كاهو اثر ضد تشنج درد دارد.
11) درد معده را تسكين مي دهد.
12) براي برطرف كردن درد سينه، كاهو را بپزيد و بخوريد.
13) زنان شيرده اگر مي خواهند كه شيرشان زياد شود، بايد كاهوي پخته بخورند.
14) ورم غدد لنفاوي را برطرف مي كند.
خواص تخم كاهو
تخم كاهو از نظر طب قديم ايران سرد و خشك است.
1- تخم كاهو خواب آور است
2- خوردن تخم كاهو زكام را برطرف مي كند
3- تخم كاهو براي درد سينه مفيد است
4- خوردن تخم كاهو براي دستگاه ادراري نافع است و آنهايي كه قطره قطره ادرار مي كنند، بايد تخم كاهو بخورند ( در حدود 10 گرم روزانه ) تا اين مرض برطرف شود.
مضرات:
اگر در خوردن كاهو افراط نكنيد، اين گياه به هيچ وجه مضر نيست. زياده روي در خوردن كاهو باعث، فراموشي و كم شدن حافظه، ضعف ديد چشم و نفخ شكم مي شود. براي برطرف كردن اين عوارض مي توان كاهو را با نعناع، كرفس و زيره ميل كرد.

 

[narges-68]

خواص دارویی زیتون

خواص دارویی زیتون

من خودم زیاد اهل زیتون نبودم اما از وقتی خواصشو فهمیدم نظرم عوض شد.


هر 100 گرم قسمت خوراکی میوه ی زیتون به ‌طور متوسط مواد مغذی زیر را دارد:
آب 60 گرم، چربی 20گرم، مواد قندی 100 گرم، پروتئین 1 گرم، املاح (کلسیم، سدیم، کلر، آهن، فسفر، پتاسیم، گوگرد، مس، منگنز) 3/0 گرم و ویتامین‌های متعدد از جمله D, Aو Cو E.
از نکات قابل توجه در ترکیبات زیتون مقدار کلسیم موجود در آن است که این میزان، بیش از کلسیم موجود در شیر گاو (122میلی گرم) می‌ باشد.(برای کسانی که اهل شیر نیستند.)
به طور کلی 100 گرم قسمت خوراکی میوه ی زیتون حاوی 224 کیلو کالری انرژی است.
1- روغن زیتون برای رفع سرفه‌های خشک مفید است .
2- برای رفع پیوره لثه ، روغن زیتون را بر روی لثه می­مالند .
3- روغن زیتون بهترین روغن برای پخت و پز می‌باشد زیرا در اثر حرارات خراب نمی‌شود.
4- ماساژ پوست با روغن زیتون، تعریق زیاد را کاهش داده،مژه و ابرو را تقویت می‌کند. این درحالی است که ماساژ پوست سر با روغن زیتون سبب تقویت پوست و مو گشته و شوره سر را برطرف می‌سازد و موهای سپید شده را سیاه می‌نماید.
5- چند قطره روغن زیتون سریعا خارش و سوزش چشم و پلک راتسکین داده و آبریزش چشم را برطرف ساخته و قوه بینایی را تقویت می‌کند.
6- مخلوط مساوی روغن زیتون و گلیسیرین نیز نقش مفیدی در معالجه پوست پای ترک خورده، درمان شوره سر و ریزش مو، جلوگیری از سفیدی مو دارد.
7- مصرف روغن زیتون خطر سرطان سینه را کاهش می‌دهد ایسکانیوز - پژوهشگران معتقدند مصرف روغن زیتون خطر سرطان سینه را در زنان کاهش می‌دهد. تحقیق روی سلول‌های سرطان سینه در زنان نشان داد که اسید اولئیک روغن زیتون اثر ژن سرطان زای این بیماری را کاهش می‌دهد.
8- باعث نرم کردن عضلات و آرامبخشی درد استخوان است.
9- کلسترول خون و به خصوص نوع بد آن یعنی LDL را کاهش می‌ دهد، بدون اینکه که نوع خوب آن یعنی HDL کاهش پیدا کند.
10- از مسموم و اکسیده شدن LDL کلسترول جلوگیری می‌ کند.
11- قند خون را تنظیم می ‌نماید.
12- روغن زیتون دارای آنتی اکسیدان های قوی مثل پلی فنول ها و فلاوونوئیدها می باشد که این آنتی اکسیدان ها باعث کاهش پر اکسیداسیون چربی ها در بدن و به دنبال آن کاهش استرس اکسید اکسیداتیو می شوند.
13- روغن زیتون دارای نوعی ماده به نام DHPEA-EDA است که نقش مهمی در محافظت از سلول‌های خونی که مستعد آسیب‌های اکسیداتیو هستند،دارد.
14- براي رفع خارش گزيدگي حشرات ، روغن زيتون را به محل گزيدگي می­مالند .

 

[saina110]

خواص شیرین بیان

خواص شیرین بیان

شیرین بیان از جمله گیاهان دارویی خودرو است و کمتر مورد کشت قرار می‌گیرد. برگ های آن مرکب است و از 4 تا 7 زوج برگ به اضافه یک برگچه انتهایی تشکیل یافته ‌است که به سبب ترشح شیره، چسبنده‌اند. گل های این گیاه به رنگ های ارغوانی، زرد یا بنفش یا آبی مایل به سفید هستند و میوه‌اش شامل 5 تا 6 دانه مایل به قهوه‌ای است. ریشه و ساقه زیرزمینی آن مصرف دارویی دارد.

ترکیبات شیرین بیان

قسمت مورد استفاده شیرین بیان، ساقه‌های زیرزمینی و ریشه‌های گیاه است که دارای ترکیبات مختلفی است. مهم‌ترین ماده ای که موجب شیرینی شیرین بیان می شود، ترکیب موجود در ریشه‌های گیاه به نام اسید گلیسریزیک است که 50 برابر شکر شیرینی دارد. اسید گلیسریزیک با افزایش سن گیاه افزایش می‌یابد.

ترکیبات موجود در ریشه شیرین بیان برای مقابله با پوسیدگی دندان مفید هستند. همچنین خاصیت ضدمیکروبی داند، بنابراین می‌توان از شیره این گیاه به عنوان ماده ضدپوسیدگی در محلول‌های شستشوی دهان و نیز خمیر دندان‌ها استفاده کرد.

خواص شیرین بیان

* مهم ترین خاصیت شیرین بیان که جدیدا کشف شده است، درمان زخم معده و سرطان معده است.

* این گیاه برای تقویت عمومی بدن مفید است و خوردن آن از پیری زودرس جلوگیری می‌کند و برای نرم کردن سینه موثر است.

* زخم‌ها و تاول‌های پوست را با دم کرده شیرین بیان شست‌وشو دهید تا زود خوب شوند.

* گیاه شیرین بیان ملین است و برای درمان سوء هاضمه و از بین بردن نفخ شکم مفید است.
ریشه و ساقه گیاه شیرین بیان

* برای برطرف کردن زخم و التهاب دهان می توان ریشه شیرین بیان را مکید.

* این گیاه ورم معده را برطرف می‌کند و تنگی نفس را تسکین می‌دهد.

* این گیاه چشم را تقویت کرده و رفع سردرد می کند. برای این منظور 2 گرم ریشه شیرین بیان را پودر کرده و با یک گرم شکر و یک گرم رازیانه مخلوط کنید. سپس آن را در آب خیس کرده و هر روز بخورید.

* اگر شیرین بیان را قبل از غذا مصرف کنید، برای لاغری موثر است.

* برای درمان موخوره، دم کرده شیرین بیان را به سر بمالید و برای رفع بوی بد زیر بغل و پا از برگ های شیرین بیان پماد درست کرده در این قسمت‌ها بگذارید.

* در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می‌شود.

* امروزه نیز عصاره شیرین بیان یکی از اجزاء ترکیبی شربت سرفه است.

* شیرین بیان همچنین مدر (ادرارآور) است و می‌توان از آن به عنوان عامل ضدویروس موضعی برای زخم و التهاب زونا، چشم، دهان و دستگاه تناسلی استفاده کرد.

مضرات مصرف زیاد شیرین بیان

- مصرف بی رویه شیرین بیان یا سایر فرآورده‌های آن به سبب تحریک غدد فوق کلیوی و ترشح بیش از اندازه هورمون آلدوسترون مضر است. این حالت سبب عوارضی چون اختلال در فعالیت های متابولیسمی و بالا رفتن فشار خون می‌گردد. در صورت مصرف بیش از 20 گرم در روز، بروز عوارض نامطلوب بعید نیست.

- استفاده زیاد از شیرین بیان برای طحال نیز مضر است.

مصرف بسیار زیاد شیرین بیان ممکن است به بروز حالاتی خطرناک نظیر فشار خون و حتی سکته قلبی منجر شود.

- برخی از افراد با مصرف زیاد شیرین‌بیان دچار درد عضله و عده‌ای دیگر دچار کرختی دست و پا می‌شوند.

- مصرف زیاد این ماده سبب افزایش وزن نیز می‌شود.

چه کسانی باید از مصرف شیرین بیان خودداری کنند؟

در صورت بالا بودن فشار خون یا داشتن ناراحتی کلیه، قلب یا کبد باید از مصرف شیرین بیان پرهیز کرد.

مصرف این گیاه و فرآورده‌های آن برای زنانی که در دوران بارداری یا شیردهی‌اند، ممنوع ‌است.

تهیه دم کرده شیرین بیان
دم کرده شیرین بیان

محمد امیر راشکی، مسؤول بهره‌برداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان می گوید:

برای درست کردن دم کرده ی شیرین بیان باید 50 گرم ریشه شیرین بیان بدون پوست را آسیاب کنید و در یک لیتر آب جوش بریزید و بگذارید مدت 10 دقیقه دم بکشد.

برای درست کردن جوشانده شیرین بیان نیز باید 50 گرم ریشه شیرین بیان بدون پوست را آسیاب کرده و در 100 گرم آب بریزید و آنقدر بجوشانید که دوسوم آن باقی بماند.

عصاره شیرین بیان

با جوشاندن ریشه گیاه شیرین بیان و تبخیر بخش عمده آب آن، ماده‌ای سیاه‌ رنگ (مایل به قهوه‌ای) به دست می‌آید که همان عصاره است. این ماده به دو صورت جامد و شیره عرضه می‌گردد. عصاره شیرین بیان در پزشکی، داروسازی، صنایع غذایی و بهداشتی مصارف متعددی دارد.

کاربرد اصلی این ماده، (در کشورهای غربی) شیرین کردن فرآورده‌های غذایی است، چون 50 برابر قند (ساکاروز) شیرینی دارد و علاوه بر این، خواص دارویی هم دارد.

فرآورده های شیرین بیان

در اروپا آب‌نبات هایی با طعم تند از شیرین بیان تهیه می شود که طرفدار زیادی هم دارد. البته باید گفت که طعم اغلب این گونه تنقلات با روغن تخم انیسون (بادیان رومی) تامین می‌شود و مقدار واقعی شیرین‌بیان در آنها بسیار کم است.

از چاشنی شیرین بیان در تهیه نوشیدنی های غیرالکلی استفاده می شود.

مردم ایتالیا دوست دارند که شیرین بیان را به شکل طبیعی استفاده کنند، به این نحو که ریشه این گیاه را پس از شستن، به عنوان خوشبو کننده دهان می جوند.

در آشپزی چینی، شیرین بیان مانند چاشنی های دیگر در پخت غذاها استفاده می‌شود و اغلب برای خوش‌طعم کردن سوپ ها به کار می‌رود.

شیرین بیان در سوریه نیز خواهان زیادی دارد و به صورت نوشیدنی در بازار عرضه می‌شود.

منابع :

ویکی پدیا

همشهری آنلاین

سلامت نیوز

پارسی طب

 

[f.mars]

آرتیشو ( کنگر فرنگی )

آرتیشو ( کنگر فرنگی )

نام علمی cynara scolymus
آرتیشو گیاه بومی مناطق مرکزی مدیترانه است ولی در حال حاضر در بیشتر نقاط معتدل دنیا کشت یم شود .
رومی ها در حدود 2000 سال پیش این گیاه را پرورش می دادند و بعنوان سبزی در سالاد استفاده می كردند .

آرتیشو در قرن شانزدهم در انگلستان و فرانسه برده شد و سپس در قرن نوزدهم در آمریکا کشت شد . اکنون کالیفرنیا و سواحل اقیانوس آرام مرکز کشت آرتیشو می باشد .

کلمه artichoke از کلمه ایتالیایی articicco مشتق شده که بمعنی میوه کاج می باشد و آرتیشو هم مانند میوه کاج است .

آرتیشو برای رشد احتیاج به آب و باران فراوان درد .

آرتیشو گیاهای است چند ساله درای ساقه ای راست که ارتفاع آن بحدود یک متر می رسد . برگهای آن پهن و دراز مانند برگهای کاهو است که برنگ سبز تیره است . در انتهای ساقه میوه آن که بشکل میوه کاج یا سیب فلس در است مشاهده می شود .گلبرگهای آن ضخیم و گوشتی بوده و انتهای گلبرگها ضخیم تراست که مصرف خوراکی درد .

برای خرید آرتیشو دقت کنید که برگها با نشده و سفت و سبز باشد . هنگامیکه برگهای آرتیشو قهوه ای است نشان دهنده کهنه بودن آن می باشد .

فصل آرتیشو معمولا ماههای فرودرين و دريبهشت ( آپریل و می )است .

تركيبات شيميايي:
برگهای خوردنی آرتیشو درای اینولین ، اینولاز و ماده ای تلخ بنام سینارین cynarine می باشد .

سینارین خاصی زیاد کننده ترشحات صفرارا درد و علت صفرا بری آرتیشو داشتن این ماده است .

در صد گرم آرتیشو پخته مواد زیر موجود است :

انروی 14 کالری

پروتئین 1/5 گرم

آب 86 گرم

مواد چرب 0/1 گرم

مواد نشاسته ای 5 گرم

کلسیم 22 میلی گرم

فسفر 40 میلی گرم

آهن 0/6 میلی گرم

سدیم 30 میلی گرم

پتاسیم 0 25 میلی گرم

ویتامین آ 40 واحد بين المللي

ویتامین ب 1 0/04 ميلي گرم

ویتامین ب 2 0/02 میلی گرم

ویتامین ب 3 0/6 میلی گرم

ویتامین ث 5/2 میلی گرم

خواص داروئي:
آرتیشو از نظر طب قدیم ایران گرم و کمی خشک است . قسمت مورد استفاده آرتیشو برگها و قسمت سوط آن است که بنام قلب آرتیشو معروق می باشد . آرتیشو :

1) کبد را تمیز و اعمال کبد را تنظیم می کند .

2)ترشح صفرا را افزایش می دهد .

3) از جمع شده چربی در کبد جلوگیری می کند و آنهایی که کبد چرب دارند بهتر است از آرتیشو استفاده کنند

4) یرقان مزمن را درمان می کند .

5) تقویت کننده بدن است .

6) موجب دفع ادرار می شود .

7) تب بر است .

8) در درمان رماتیسم موثر است .

9) یبوست های ناشی از عدم صفرا را درمان می کند.

10) در درمان ورم روده موثر است .

11) باعث دفع سنگهای کیسه صفرا می شود .

12) نیروی جنسی را افزایش می دهد .

13) کلیه و مثانه را گرم می کند .

14) گاز و نفخ معده و روده را از بین می برد .

15) باعث هضم غذا می شود .

16) بیماریهای کبدی را درمان یم کند .

17) کلسترول خون را پائین می آورد .

18) داروی لاغری است و کسانیکه می خواهند وزن کم کنند و لاغر شوند می توانند هر روز آرتیشو بخورند .

19) سرگیجه را برطرف می کند .

20) آنهائیکه گوششان زنگ می زند اگر آرتیشو را بخورند آنرا برطرف می کند .

21) مبتلایان به بیماری قند می توانند با خوردن آرتیشو قند خود را تنظیم کنند .

22) در درمان میگرن موثر است .

23) در برطرف كردن بیماری آسم اثر مفید درد .

24) نقرس را برطرف می کند .

25) آرتیشو رگها را تمیز كرده و تصلب شرائین را درمان می کند .

26) در برطرف كردن اگزمت موثر است .

27) در درمان اکثر بیماریهای پوستی اثر مفید درد .

28) سموم بدن را دفع می کند .

29) زخم های ریه و روده را درمان می کند .

30) برای جلوگیری از ریزش مو ار برگهای آرتیشو ضماد تهیه كرده و به سر بمالید .

31) برای برطرف كردن بوی بد زیر بغل عصاره برگ آرتیشو را به زیر بغل بمالید .

32) عصاره آرتیشو را اگر به بدن بمالید خارش را برطرف می کند .

33) برای رفع آب آوردن بدن از جوشانده آرتیشو بمقدر سه فنجان در روز استفاده کنید .
مضرات :
آرتیشو چون گرم است ممکن است در بعضی از اشخاص تولید سودا کند لذا بهتر است با سرکه خورده شود ضمنا طعم آرتیشو را دوست ندارند . اینگونه اشخاص اگر بخواهند از مزایای آرتیشو استفاده کننده تنطور قرص یا کپسول آرتیشو مصرف نمایند .

 

[پیمان2133]

يونجه Alfalfa

يونجه Alfalfa

نام علمي : Medicago sativa • کليات گياه شناسي يونجه گياهي است علفي و چند ساله که ارتفاع آن تا يک متر ميرسد برگهاي آن داراي سه برگچه مي باشد برگچه هاي نوک تيز، سبز رنگ و بيضي شکل است . گلهاي يونجه بشکل سبز و برنگ بنفش تيره يا آبي روشن است ميوه يونجه مانند صدف بوده و دانه داخل ميوه مانند لوبيا ولي کوچکتر از آنزمي باشد . يونجه ريشه اي بسيار عميق درد و ريشه آن تا سه متر بداخل زمين نفوذ مي کند و بنابراين منبع ويتامين ها و مواد معدني است که از خاک مي گيرد . يونجه از زمانهاي بسيار قديم در ايران کشت مي شده است و در حدود پنج قرن قبل از ميلاد مسيح از ياران به يونان برده شد و در قرن هفتم بعد از ميلاد به اروپا راه يافت . يونجه در ايران در مناطق مرکزي و جنوبي به مقدر بسيار زياد کشت مي شود . زنبور عسل گل يونجه را دوست دارد و از آن شهد زيادي بدست مي آورد و تبديل به عسل مي کند . پرورش اين گياه در قديم براي تهيه علوفه چهارپايان بوده ولي در حال خاضر بعلت درا بودن مواد مغذي به مصرف غذايي نيز مي رسد . • ترکيبات شيميايي: يونجه سرشار از ويتامين هاي A,C,E,K و همچنين داراي آميلاز که انزيم مخصوص هضم مواد نشاسته اي است مي باشد . آنزيم هاي بسياري در يونجه يافت مي شود بعنوان مثال مي توان از امولسين ،‌اينورتاز ، و پکتياز نام برد . يونجه داراي حدود 20%‌پروتئين مي باشد پروتئين هاي موجود در يونجه عبارتند از :‌ ليزين ،‌آرژنين، هيستيدين، آدنين، فنيل آلانين ،‌آسپاراژين و سيستين . يونجه داراي اسيد فسفريک نيز هست . يونجه همچنين داراي منيزيوم ، آهن و مقدر جزئي ارسنيک و سيليس است . بنابراين يونجه از نظر مواد غذايي بسيار قوي است و غذاي خوبي براي انسان و حيوانات است . • خواص داروئي: يونجه از نظر طب قديم ايران گرم است . البته تاره آن گرم و تر و خشک شده آن گرم و خشک است . 1)يونجه از نظر اينکه داراي بسياري از مواد معدني مي باشد شيره آن براي بچه هايي که در حال رشد هستند و اسخوان بندي محکمي ندارند بسيار مفيد است . حتي امروزه پودر اين گياه را در داروخانه ها مي فروشند که آنرا مي توان براي بچه هاي شير خوار مصرف کرد . براي تهيه شيره يونجه بايد مقدر 300 گرم يونجه را در يک ليتر آب ريخت و آنرا جوشانيد تا مقدر آب آن به نصف تقليل يابد سپس آنرا صاف کرده و مقدر کمي عسل به آن اضافه کنيد که بصورت شربت دارايد . مقدر مصرف براي طافال 200 گرم در روز است و براي اطفال شيرخوار حدود 50 گرم يم باشد که مي توان به شير آنها اضافه نمود . اشخاص بزرگسال هم براي بالا بردن انرژي مي توانند از اين شيره استفاده کنند 2) يونجه را بصورت تازه و يا جوانه آنها را با سالاد ميل کنيد . جوانه يونجه را بصورت بسته بندي شده مي توانيد از سوپر مارکتها خريدري کنيد . 3)يونجه ملين است . 4)يونجه دو برابر اسفناج آهنم درد بنابراين خونساز است و براي کسانيکه به کم خوني مبتلا هستند مفيد است . 5)يونجه بعلت درا بودن آهن براي درمان بيماير راشيتيسم بکار مي رود . 6)عوارض کمبود ويتامين ث با خوردن يونجه از بين ميرود. 7)يونجه تازه در بسياري از کشورها مانند چين و روسيه و آمريکا به مقدر زياد بجاري اسفناج مصرف مي شود . 8)يونجه را در داروخانه ها و فروشگاههاي گياهان دارويي و يا برخي از داروخانه ها بصورت پودر ، کپسول و قرص بفروش مي رسانند . مقدرمصرف آن سه قرص در روز است . 9)با همه مزايايي که يونجه درد در خوردن تازه آن نبايد زياده روي کرد زيرا بسيار نفاخ است و حتي حيواناتي که به مقدر زيا د از آن مي خورند بعلت گاز زياد ممکن است تلف شوند . 10)ضماد پخته يونجه را اگر روزي چند بار روي اعضايي که رعضه دارند بگذاريد آنها را شفا مي دهد . 11)تخم يونجه قاعده آور است و براي اين منظور تخم يونجه را بصورت دم کرده مصرف کنيد. 12)دم کرده يونجه درمان اسهال است . 13)براي نرم کردن سينه و تسکين سرفه روزي 2-3 فنجان دم کرده تخم يونجه را مصرف کنيد. 14)براي درمان لقوه و رعشه تخم يونجه را در روغن زيتون بريزيد و مدت يک هفته جلوي آفتاب بگذاريد سپس آنرا صاف کنيد و روزي چند قاشق از آنرا بخوريد و همچنين روي اعضايي که رعشه دارند بماليد. 15)يونجه حاوي مقدرزيادي ويتامين است . کوبيده آن زخم را بسرعت اليتام داده و از خونريزي جلوگيري مي کند . • مضرات : مضرات خاصي براي آن بيان نشده است

 

[orkidehm]

بولاغ اوتی

بولاغ اوتی

نام های دیگر:جرجیرالماء-بولاغی –بهقان –همیشه جوان –بولاغ اودی –بالاغوتی –علف چشمه –سلماچو –کورتین –اب تره –جرجیرابی –ذره الماء –قره العین –کرفس الماء


مشخصات:گیاهی است ابزی.پایاوساقه ای خزنده داردکه ازنقاط مختلفه ی ان ریشه های سفیدوکوچکی خارج می شود.گل های ان سفیدخوشه ای است.این گیاه معمولا درچشمه سارهاومجاری اب باریک وگاهی درباتلاق ها به طورخودرو می رویدودرمناطق مختلف ایران درراه کرج.چالوس.ارتفاعات سیاه بیشه.اطراف تهران.ری.درمناطق شمال درگیلان.اذربایجان.شیرازوبوشهرمی روید.


طبیعت ان:گرم وخشک است.


ترکیب شیمیایی:دریک صدگرم برگ وساقه ی ان موادزیروجوددارد:


پتاسیم282میلی گرم –سدیم 52 میلی گرم –اهن 1.7میلی گرم –فسفر54میلی گرم –کلسیم 151میلی گرم –پروتئین 2.2میلی گرم –ارسنیک 0.012میلی گرم –ید –اسانس روغنی –گلوکوزیدی گوگردداربه نام گلوکوناستورتین.


خواص درمانی:1-برای خردکردن سنگ کلیه مفیداست.محرک هاضمه واشتهااورمی باشد.برای کاهش دردپهلو.دردطحال .رفع دل پیچه ودرمان زخم روده نافع است.خون روی ازهرعضورامتوقف می کند.تب بروضدانگل می باشد.خلط اور است.دربیماری های مزمن ریه .برونشیت های مزمن مفید می باشد.درمواردرماتیسم ونقرس نتایج شفابخشی می دهد.مقدارقندرادرادرار مبتلایان به دیابت کاهش می دهدودربیماری دیابت تاثیرمثبت وشفابخش دارد.


2-دراستعمال خارجی له شده ی ان برای زخم های اسکوربوتی نتایج التیام دهنده دارد.


مواردمنع مصرف:دربعضی اشخاص ایجادتشنجات دردناک مثانه ودربرخی موارد عدم دفع ادرار می کند.درزنان باردار موجب تشنج دررحم ودرنتیجه باعث سقط جنین می شود. ​

 

[mohamad.agrico]

sorbus persica

sorbus persica

انتشار این گونه در قفقازوارمنستان و شمال ایران وتا ترکستان پیش می رود.درختچه ایی است به ارتفاع 5 متر شاخه های آن ارغوانی تیره صاف و براق وسپس خاکستری می شود .گلهای آن سفید و میوه آ ن شبه تخم مرغ زرد رنگ است.میوه آن دارای مقدار قابل ملاحظه ایی تانن و اسیدهای آلی است.

 

[mohamad.agrico]

echinops

echinops

شکر تیغال.گیاهی است که گونه های زیادی از آن در تهران و کردستان و جاهای دیگر می روید.ترشحات شیرین مزه ایی در اثر عمل جشره لارینوس ماکولاتوس بر روی برگ و سرشاخه هاو بوته انواع شکرتیغال تولید می شود.در اثر فعالیت جشره یک پوششسفید مایل به زرد به طول 18تا 20میلیمترایجاد می شودکه جاوی 15تا23% قند می باشد.شکر تلغال جاوی 24%قند تر هالوز.25%مواد سلولزیو18.5% موسیلاز .7.5% نشاسته13.5% مواد آلبومینوئیدی و2.8% خاکستر.میوه این گیاه برای تقویت حافظه و قدرت یادگیری اثر مثبتی دارد.همچنین این گیاه برای درمان سرفه و ناراحتیهای ریوی بسیار مفید است.

 

[Phyto]

مريم گلي گياهي مفيد براي جسم ،‌ روح و افزايش طول عمر

مريم گلي گياهي است که هم براي جسم و روح مفيد است ، اين گياه هم به صورت جوشانده ، دم کرده و هم خشک شده براي کاهش قند خون، مقوي معده و براي ضعف اعصاب مفيد است ، همچنين براي خوشبو کردن برخي مواد غذايي نيز کاربرد دارد.​

گیاه مریم گلی به فارسی در بعضی مناطق "مریمی" و "مریم گلی " در کتب طب سنتی و به عربی " مریمیه" و "‌شالبیه" و " مریمیه صغیره" نام برده می شود. به فرانسوی Sauge و به انگلیسی Common sage گفته می شود . گیاهی است از خانواده نعناLabiatae،نام علمی Salvia officinalis L. ومترادف آن Salvia argentea Hort. است.
​

​

*** خواص و کاربرد مريم گلي
مریم گلی از روزگاران کهن در مجموعه گیاهان طبی یونان ها و رومی ها مورد شناخت و توجه خاص بوده و ابتدا به عنوان داروی موثر برای معالجه عوارض نیش حشرات به عنوان ضد سم و همچنین دارويی مقوی برای تقویت روح و بدن و افزایش طول عمر به کار می رفته است.
آثار شفابخش این گیاه در معالجه بیماریها در کتابها و نوشته های طبیعی حکمای طب سنتی روزگاران کهن نظیر تئوفر است ،فیلسوف یونانیBc(۲۸۷-۳۷۲)و دیور سکوریدس ،طبیب یونانی (قرن اول پس از میلاد )و پلی نی ، طبیعی دان رومی (اوایل قرن اول میلاد مسیح ) به تفصیل آمده است.
در دوران قرون وسطی حکمای طب سنتی اروپا از مریم گلی ضمن خواص متعددی که برای آن قایل بودند برای معالجه یبوست ، وبا ، سرما خوردگی و انواع تب ها و اختلالات کبدی و صرع و فلج استفاده می کردند و این گیاه را مقوی و مولد خون تازه می دانستند و برای تقویت عضلات و آرام کردن اعصاب تجویز می کردند.
از قرن نهم این گیاه به اروپا راه یافت و به سرعت توسعه یافت و پس از آن به چین وارد شد و در چین برای معطر کردن انواع مشروبات مورد استفاده قرار می گرفت و مصرف آن به قدری زیاد شد که در قرن هفدهم چینی ها در مقابل گرفتن هر یک کیلو از برگهای خشک مریم گلی حاضر بودند ۴-۳ کیلو گرم چای چینی بدهند.
در قرن شانزدهم در انگلیس قبل از اینکه چای به عنوان نوشيدني عمومی گرم معمول شود از برگهای مریم گلی دم کرده و می خورند.
پس از آن در ۳۰۰-۲۰۰ سال اخیر این گیاه به آمریکا وارد شد و به عنوان ادویه عالی مورد توجه خانه دارها قرار گرفت.
در حال حاضر اسانس مریم گلی برای معطر کردن و خوشبو کردن گوشت های کنسرو و انواع سوسیس و گوشت و گوشت مرغ و در عطر سازی به عنوان اسانس پایه برای مخلوط کردن سایر اسانسها برای تهیه عطر به کار می رود.
برگ خشک مریم گلی معطر و طعم آن تند و کمی تلخ است ،‌حکمای طب سنتی ایرانی معتقدند که مقوی و قابض است و از خیسانده آن در استعمال خارجی برای التیام زخم ها و خراش های پوست و برای بند آوردن شیر پستان در موقع از شیر گرفتن بچه استفاده می شود.
در هندوستان و چین از جوشانده برگهای آن به صورت غرغره برای شست و شو وضد عفونی کردن دهان و التیام زخم های دهان و ناراحتی های حلق استفاده می شود.
از دم کرده برگ و سرشاخه های مریم گلی برا ی قطع جریان و سیلان شیر که پس از شیر دادن طفل در مادران باقی می ماند و گاه منجر به تب می شود نیز استفاده می شود ، البته از نعنا هم در مواردی نظیر این مورد استفاده می شود ،مریم گلی خواص دیگر تقویتی نیز دارد.
از مریم گلی برای التیام زخم های ساق نیز استفاده می شود به این ترتیب که آن را با عسل جوشانیده و پارچه ای را در این دم کرده وارد و آلوده کرده و روی زخم می اندازند در التیام زخم را تسریع می کند.
دم کرده ساده آن هم برای این نوع کمپرسها مفید است. سرانجام از مریم گلی به عنوان کمک به هضم غذا ، ضد تشنج و کم کردن مقدار قند خون استفاده می شود.
مصرف جوشانده آن ۱۰ گرم برگ گیاه در ۱۰۰ گرم سرکه مقدار قند خون را به سرعت کاهش می دهد.
در فرانسه از دم کرده ۳۰-۱۵ گرم مریم گلی در یک لیتر آب جوش به عنوان قاعده آور استفاده می کنند و یک فنجان در هنگام خواب می خورند.
*** دم کرده مریم گلی :
۵ گرم برگ خشک مریم گلی را با ۱۰۰۰ گرم آب جوش دم و صاف کرده و برای تحریک تقویت و عرق کردن به تدريج در طول روز فنجان فنجان مثل چای بخورند.
دم کرده ۳۰-۱۵ گرم برگ در۱۰۰۰ گرم آب جوش به عنوان مقوی معده و برای ضعف اعصاب بسیار مفيد است.
*** دود کردن مریم گلی:
برگ خشک مریم گلی را گرفته خرد کرده مثل توتون در چپق بریزند و دود کنند و پس از کشیدن دهان و بینی را ببندند ،نفس را به شدت از ریه خارج کنند و چندین دفعه در عرض روز این عمل را تکرار کنند،برای سنگینی گوش و اختلالات نزله و سرما خوردگی و ورم های حلق ناشی از سرما خوردگی مفيد است.
*** تهیه و تنطور مریم گلی برای تقویت مو:
برگهای مریم گلی را در الکل (۵ برابر وزن برگ )مدت ۲ هفته خیس می کنند و پس از آن مایع حاصل را به نسبت مساوی با مشروب الکلیRhum مخلوط می کنند و با این مخلوط در موقع استحمام پوست سر را خوب مالش می دهند.
*** مشخصات مريم گلي
مریم گلی گیاهی است علفی چند ساله چهار گوش کرکدار ،بلندی گیاه زیاد نیست و در حدود 0/5 متر است ، پوشیده از کرک به رنگ سبز مایل به سفید و برگهای پایین ساقه دراز ،بیضی ،به طول ۵-۴ سانتی و نوک تیز است.
گلها به رنگ آبی کمرنگ یا ارغوانی معمولا در تابستان سال دوم ظاهر می شود.
گونه دیگری از این گیاه که از نظر طبی چندان مورد توجه نیست دارای گلهای قرمز زیبایی است که به نام سلوی در گل کار کاشته می شود،نام علمی آنSalvia ambigua می باشد.
مریم گلی وحشی در اراضی خشک و سنگلاخ مناطق مختلفه آسیا و شمال آفریقا می روید،در ایران نیز این گیاه در آذربایجان شرقی و بعضی مناطق دیگر ایران در باغچه ها کاشته می شود.
تکثیر مریم گلی اگر چه با بذر ممکن است ولی در باغ معمولا از طریق قلمه زیاد می شود ، این گیاه در شرایط مختلف وسیعی می روید ولی بهترین رشد آن در خاکهای رسی غنی زهکش دار می باشد و اراضی رو به آفتاب را ترجیح می دهد.
بهترین زمان برداشت از نظر بیشترین مقدار اسانس در برگ در آغاز ظهور گلها است .
*** ترکیبات شیمیایی مريم گلي
از نظر ترکیبات شیمیایی برگهای مریم گلی دارای اسانس روغنی فرار و ساپونین و یک ماده تلخ به نام پیکرو سالوین با خاصیت متوقف کردن رشد باکتری و همچنین اسید های آلی است.
از تقطیر برگهای خشک مریم گلی ۵/۲-۵/۱ درصد اسانس گرفته می شود که رنگ آن زرد کمرنگ است و درالکل ۸۰ درجه حل می شود .
اسانس مریم گلی عنبری است و از نظر مقدار کافور خیلی غنی است. اگر گیاه در هوای آزاد خشک شود و برای خشک کردن آن از حرارت آتش استفاده نشود،مقدار اسانس آن بیشتر خواهد بود. ​

​

 

[Phyto]

سوسن انبر

سوسن انبر

كشف جدیدترین خواص سوسن انبر در درمان دردهای روده

تازه‌ترین پژوهش درباره سوسن انبر نشان داد كه این گیاه علاوه بر خواص درمانی زیاد از جمله كم كردن دردهای معده و التهاب دستگاه گوارش، یك كاهش دهنده موثر برای دردهای سندرم روده تحریك‌پذیر است.

به گزارش فارس،‌ پژوهشگران دانشگاهی در آدلایت واقع در استرالیا اعلام كردند كه گیاه سوسن انبر، گونه‌ای بین پونه و نعناع است كه در طب سنتی بسیاری از كشورها از جایگاه خاصی برخوردار است و تاكنون اطبای گیاهان دارویی برای كم كردن التهاب و دردهای معده شكمی مصرف آن را به مردم توصیه می‌كردند، اگر چه تا آن زمان چگونگی عملكرد سوسن انبر در كاهش درد و التهاب شناخته نشده بود.

در استرالیا، 20 درصد از مردم به سندرم روده تحریك‌پذیر مبتلا هستند كه در این میان تعداد زنان مبتلا 2 برابر مردان است.

هر ساله میلیونها دلار برای درمان افراد مبتلا به این بیماری هزینه می‌شود كه باید به آن ضرر ناشی از غیبت كاری افراد مبتلا به اقتصاد كشور را نیز اضافه كرد. به همین دلیل پژوهشگران همواره به دنبال راهی برای مقابله بهتر با این بیماری بودند.

سندرم روده تحریك‌پذیر یا IB5 بر اثر تحریك زیاد پایانه عصبی روده ایجاد می‌شود، موجب انقباض‌های نامنظم روده شده و دارای علائمی چون دردهای شكمی، تهوع، نفخ، حركات غیر عادی روده‌ها، اسهال و یبوست است.

پژوهشگران معتقدند: سوسن انبر با دخالت مستقیم روی رشته‌های عصبی حامل سلولهای درد، در طول دیواره روده، با كند كردن حركت این سلول‌ها موجب كاهش درد می‌شود.

سندرم روده تحریك‌پذیر یك اختلال عملكردی است، بدین معنا كه روده آن طور كه باید كار نمی‌كند، بنابراین به عقیده پزشكان یك بیماری محسوب نمی‌شود و درمان قطعی برای آن وجود ندارد.
دردهای شكمی تا پایان عمر فرد مبتلا، به صورت رفت و برگشت باقی می‌ماند و علائم آن با خوردن قهوه، شكلات، غذاهای چرب و پرادویه گاهی شدیدتر بروز می‌كند.

انواع بیماری‌های مربوط به معده و روده، عدم تحمل غذا، مسمومیت‌های غذایی، واكنش بدن به آنتی بیوتیك‌ها، استرس و در بعضی موارد عوامل ژنتیك می‌تواند زمینه‌ساز بروز سندرم روده تحریك‌پذیر باشند.

 

[tara96]

منداب

منداب

(منداب) غني از آهن و كلسيم

​

منداب گياهي با برگ سبز پررنگ و گل هاي درشت و زرد يا صورتي كمرنگ است.اين گياه بومي منطقه مديترانه ، سرشار از مواد مغذي و دارويي است. خواص گياه منداب:
1- اين گياه كم كالري غني از ويتامين هايA، B، C، K، اسيد فوليك، آهن، كلسيم، فيبر و منيزيم است.
2-(سولفور افين) نوعي ماده شيميايي موجود در اين گياه با سرطان مقابله مي كند.
3- كلروفيل در منداب خون را تصفيه و تقويت مي كند.
4- كلروفيل با اكسيژن رساني به تمامي قسمت هاي بدن، محيط نامناسبي را براي فعاليت ويروس ها و باكتري هاي مر ايجاد مي كند.
5- كلروفيل براي سلامت پوست مفيد است.
6- فيتوكميكال موجود در آن با تحريك آنزيم ها باعث تصفيه سموم و ماده سرطان زا از بدن مي شود.
7- كاروتن آن، از بدن در برابر آسيب هاي نور خورشيد و بيماري قلبي محافظت مي كند.

 

[Phyto]

عروسک پشت پرده Physalis alkekengi

عروسک پشت پرده Physalis alkekengi

گياه " عروسک پشت پرده " مفيد و در عين حال خطرناک

گياه "عروسک پشت پرده " در درمان ناراحتي هاي پوستي مانند جوش و کرک مفيد است اما در عين حال براي زاد و ولد انسان و دام مشکل ساز است.
​

عروسک پشت پرده با نام علمي Physalis alkekengi گياهي است يک ساله و يا چندساله، زيبا و به بلندي کمتر از نيم متر که گل هاي آن سفيد و کوچک هستند. ​

کاسه گل پس از گرده افشاني و لقاح مي رويد، درشت، متورم و رنگين مي شود و به رنگ نارنجي تند با رگبرگ هاي برجسته درمي آيد.
عروسک پشت پرده، یکی از گیاهان سمی مراتع ایران است که به‌صورت خود رو در بیشتر نقاط کشور یافت می‌شود. رشد سریع و قدرت سازگاری بالای این گیاه باعث افزایش جمعیت آن در مراتع شده است.
در پاييز معمولا پارانشيم کاسه گل تحت تاثير فعاليت هاي باکتري هاي سلولز خوار تجزيه مي شود، در نتيجه فقط شبکه رگبرگ هاي کاسه به شکل تور سفيد رنگ ظريف و نازکي باقي مي ماند و ميوه درون آن نمايان مي شود به همين دليل است که اين گياه را عروسک پشت پرده مي نامند.
اين گونه از عروسک پشت پرده فقط در جنگل هاي شمال کشور مي رويد و برگ و ميوه آن خاصيت دارويي دارد. اين گياه طبعي سرد و خشک دارد و داراي اثراتي نظير تب بر، ضدانگل و تصفيه کننده خون است. براي رهايي از کرم کدو و انگل هاي معده و روده مي توان از 25 گرم ميوه گياه عروسک پشت پرده استفاده کرد. ميوه اين گياه شبيه گيلاس است و ويتامين C آن بيشتر از ليمو است.
عروسک پشت پرده در درمان بيماري هاي برونشيت، تنگي نفس، رماتيسم، هپاتيت و زخم مجاري ادرار موثر است.
تحقيقات نشان داده است گياه عروسک پشت پرده گیاه سمی است که در تولید مثل دام و انسان ایجاد اختلال می‌کند.
در طب سنتی, گیاه شناسان میوه آن را برای جلوگیری از بارداری توصیه می‌کنند.
این گیاه دارای ساختمان 13 و14 سکو-16و 24 سیکلو ارگوستان است که آن را فیزالین می‌نامند، فیزالین‌ها مواد تشکیل دهنده استروییدی گیاهان فیزالیس هستند.
گزارش های متعددی درباره وجود ترکیب های استروییدی در دانه‌های این گیاه ارايه شده است.
تاکنون آزمایش های محدودی در مورد اثر گیاه عروسک پشت پرده روی چرخه تولید مثل ارايه شده و نتایج آنها بیانگر این است که این گیاه دارای اثر استروژنی یا آنتاگونیست استروژنی است که می‌تواند اثر مثبت یا منفی بر روی چرخه فحلی داشته باشد.
از طرفی این گیاه دارای رشد سریع قدرت سازگاری و تولید بذر بالایی در مراتع است.
میوه آن در اواخر تابستان همزمان با فصل جفت‌گیری و دوران آبستنی گوسفندان می‌رسد و به علت بوی خوش آن گوسفندان تمایل زیادی به تغذیه از آن نشان می‌دهند.​

​

​

 

[آیورودا]

[h=2]معرفی گیاه بومادران و خواص دارویی آن [/h]نام علمی: Achillea millefolium
نام رایج در ایران: بومادران
تیره:
Asteraceaeمنشاء: بومی نیمکره شمالی زمین است
.قسمت های دارویی: سرشاخه های گلدار و برگ آن. شاخه برگ دار و گاهی گل ها به تنهایی نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
ترکیبات شیمیایی: این گیاه معطر دارای اسانس، اینولین و کمی تانن است و در کشورهای اروپایی به عنوان دارو برای قطع تب استفاده می شود.
سرشاخه های گلدار آن دارای اسانس نوعی هتروزید مولد اسید سیانیدریک، گلکو آلکالوئیدی به نام آکی لئن، اینولین، مواد چرب مومی، فیتوسترول، تانن، اسید آکونی تیک (اسید آکی لنیک) و ... است.
خواص دارویی گیاه بومادران :
در قرون اولیه از بومادران برای بند آوردن خون و علاج زخم هایی که با خون ریزی همراه بوده، استفاده می کردند. مردم برخی از کشورها، از پیکر رویشی پخته شده این گیاه برای درمان کبودی ناشی از ضربه در اطراف چشم استفاده می کردند.دم کرده سرشاخه های گلدار آن، در رفع گاستریت های حاد و مزمن، رفع نفخ و ترش کردن، اثر نافذ دارد. همچنین استفاده از دم کرده بومادران، سبب کاهش فشار خون شده و برای نارسایی های کیسه صفرا استفاده می شود. در ازدیاد ادرار و رفع سنگ کلیه نیز موثر است. به علاوه باد شکن و تب بُر نیز می باشد.اسانس آن خاصیت ضد باکتری و ضد تورم دارد. از این اسانس در صنایع دارویی، بهداشتی و آرایشی در تهیه کِرم ها و پمادهای محافظ پوست و داروهای ضد تورم استفاده می شود.بومادران به علت دارا بودن تانن و مواد تلخ عطری، به روی سلسله اعصاب و قلب نیز اثر می گذارد و در مواردی مانند خستگی عمومی، ضعف قلب، ورم ماهیچه های دل، بیماری های عصبی مانند ضعف اعصاب، هیستری، صرع و قلنج های تشنج آور، نتایج مفیدی می دهد. شیره تازه این گیاه در آنژین، احساس گرفتگی ناگهانی و خواب رفتگی سودمند است.همچنین بومادران بر اثر قابض بودن در رفع ترشحات زنانگی، بند آوردن خون و رفع اخلاط خونی، بواسیرهای خونی و اسهال ساده، اثر معالج دارد.این گیاه به طور خاصی تب بُر است. ضماد آن جهت درد سینه مفید است. بخور و جوشانده آن برای درمان زکام مفید است. پس در زمان سرماخوردگی استفاده از آن توضیه می شود.1- ادرار را زیاد می کند، در نتیجه برای سنگ های کلیه مفید است.2- باد شکن است.3-ماساژ دادن محل درد با روغن بومادران یا گذاشتن سوخته آن بر روی محل زخم، موجب 4-تسکین درد و جلوگیری از خونریزی می شود.5-در قدیم ضماد بومادران یعنی برگ های تازه آن را که با روغن ترمس (باقلای مصری) مخلوط بوده، بر روی محل کچلی یا روی صورت مردان جوان برای رویش مو قرار می دادند.6-جوشانده سرشاخه گلدار آن برای رفع دردهای قاعدگی مفید است.ضماد بومادران برای درد سینه و انواع سردرد استفاده می شود.
طرز استفاده از گیاه بومادران :
1-دم کرده 10 تا 20 گرم سرشاخه گلدار یا برگ در نیم لیتر آب و مصرف یک تا سه فنجان در روز (این دم کرده چون سریعاً فاسد و تیره رنگ می شود باید همیشه به مقادیر کم تهیه شود) اصلح آن است که برای هر وعده، دم کرده تازه تهیه و مصرف کرد.2-شیره تازه گیاه به مقدار 50 تا 100 گرم در روز.3-تنطور (تنتور) یک پنجم به مقدار 30 تا 50 قطره در روز.2-4 قاشق چایخوری از سرشاخه های گلدار را در یک فنجان آب دم کنید و در طول روز، 3 فنجان مصرف نمایید.5-در استعمال خارج، از جوشانده 30 تا 60 در هزار سرشاخه های گلدار گیاه برای تهیه لوسیون ها، حمام و همچنین به کار بردن بصورت تنقیه استفاده بعمل می آید. شیره تازه گیاه نیز برای قراردادن بر روی زخم و جراحات، شکاف و ترک پستان و محل دردناک بواسیر، مورد استفاده قرار می گیرد. با افزودن 20 گرم اسانس بومادران به 45 گرم پماد کامفره، نوعی پماد برای مالیدن بر روی محل دردناک روماتیسم تهیه می شود.6-دم کرده سرشاخه های گلدار بومادران به مدت 5 روز (صبح یک فنجان و شب یک فنجان)
7-برای رفع زخم معده، مفید ذکر شده و همچنین برای دفع صفرا.برای رفع خارش شدید، 50 گرم گیاه را در یک حلب آب ریخته و بجوشانید و بدن را با آن بشوئید.

 

[آیورودا]

گياه خاكشير
اين گياه استفاده دارويي و غذايي دارد از جمله رفع كننده گرمازدگي و ضد اسهال است. اين گياه اوايل بهار رشد مي كند و اواسط ارديبهشت ماه به گل مي نشيند و تا اواخر خرداد ماه دانه اين گياه كه موارد استفاده زيادي دارد، قابل بهره برداري است. خاكشير از زمانهاي گذشته كاربرد داشته است و بهترين كاربرد آن به خاطر خاصيت ضد عفوني كننده اش مي باشد و براي ناراحتيهاي روده مثل اسهال و يا حتي يبوست مفيد است. اين گياه را بصورت خيس كرده استفاده مي كنند و در موارد جراحات و تبهاي زياد بسيار مؤثر است و همچنين بو داده ي آن اسهال هاي سخت را درمان مي كند.

 

[آیورودا]

گياه بادام وحشي
اين گياه داراي انواع گوناگون مي باشد. اهميت بوته هاي اين گياه بيشتر در محافظت از خاك مي باشد و در مناطقي كه حاصلخيز نيست و امكان فرسايش خاك بيشتر است اين گونه ها مي توانند به راحتي به عنوان گونه هاي پيشآهنگ مستقر شوند.دانه ها و ميوه هاي اين گياه مصرف خوراكي دارد. نوع ديگر استفاده از اين گياه استفاده از روغن آن است كه به عنوان مُليّن و شستشو دهنده دستگاه گوارش مصرف دارد. همچنين ماليدن آن به محل درد به صورت موضعي استفاده دارد.

 

[آیورودا]

گياه شيرين بيان
گياهي خودرو است. بيشتر براي ناراحتيهاي دستگاه گوارشي و ناراحتيهاي زخم معده، زخم اثني عشر و ورم معده استفاده مي شود.موارد درماني اين گياه بيشتر ريشه آن مي باشد. عصاره و جوشانده ي ريشه ي اين گياه و همچنين پودر ريشه به عنوان خلط آور، افزايش دهنده فشار خون و برطرف كننده ناراحتيهاي دستگاه گوارش و ضد التهاب استفاده مي شود.