با سلام خدمت دوستان
اول از همه پیرامونه بحثه ایجاد شده عرض کنم اگه از اون قسمت صحبتایه دوستمون ra1372 که میگن با 50 درصد
فارق التحصیلای دانشگاه شریف و تهران و امیرکبیر صحبت کردن بگذریم(تو این یک سال به اندازه کافی راجبه حد زیاد اغراق تو کلامشون بحث داشتیم و دیگه تکرار مکرراته ادامه دادنش و شمام سعی کنین این یه بخشو ایگنور کنین
)
اما نظره شخصیه خودم راجبه ادامه تحصیل چند بارم قبلا گفته بودم
اولا نمیدونم چرا تو این مملکت همه فقط میخوان بیخودی بحث کننو تصمیماته شخصیه خودشونو توجیه کنن!!!!!(اقا کاره خودتونو بکنین و به بقیم کاری نداشته باشین
)
دوستایه عزیز مشکله اصلیه همه ما اینه که برا کارامون واقعا دلیل منطقی نداریم
غالبمون شدیم مثه همون رباطایه تعقیب خط که تنها کاربردشون دنبال کردن یه خط سیاهه !!!!!!!
به نظرم اول از همه عزیزانی که دنباله ادامه تحصیلن باید تکلیفه خودشونو روشن کنن
وقتی همه ما میدونیم وضعیته مملکتمون کاملا قهوه ایه و میزانه خروجی دانشگاهامون به نسبت نیازه صنعته فلجمون کاملا ناهماهنگه پس دوستانی که صرفا بدلیل نداشتن برنامه تصمیم به ادامه تحصیل میگیرن کاملا خودشون مسئوله انتخابشونن!!!
اخه وقتی خودتون میدونین وضعیت خرابه چرا میرین دانشگاه ازاد علی آباد کتول یا دانشگاه ملیه گناباد ؟!!!!
نمیخوام کلیشه ای بحث کنم
ولی بخدا اول باید تکلیفتونو با خودتون مشخص کنین و ببینین از زندگیتون چی میخواین
دوستانی که فقط میگن کار نیست مطمئنن منتظرن بیان درخونشون و دعوتشون کنن تو شرکت الوماتک المان که سرپرست بخش مهندسی برقش بشن!!(و قسم میخورم اکثریتشون حتی نمیتونن فاز و نولو از هم تشخیص بدن)
اگه هدفتون سرکار رفتنه که بی تعارف باید اندکی از گشادی دست بکشین و بجایه نگاه کردن عمر گله لاله برید حتی اگه شده بصورت ازمایشی برایه شرکتایه خصوصی کار کنین که چهارتا چیز یاد بگیرین نه اینکه فقط با ادامه تحصیل خودتونو سرکار بذارید!!!!
و اگه هدفتون صرفا علاقه مندی به محیطایه آموزشی و آکادمیک و پژوهشه که دیگه تکلیف مشخصه باید سعی کنین قید یه سری چیزارو بزنیدو تو یه دانشگاه مطرح قبول بشید و تو اون ضمینه رشد کنین که مسلما تلاشه زیادی میبره و ریسکش بالاس
در نهایت ختم کنم به اینکه:
هر چند کلیشه ای اما اول سعی کنین ببینین از زندگیتون چی میخواین
بعد که هدفتون مشخص شد عاقلانه و با برنامه فک کنید راهای رسیدنه به هدفتون چیه و ایا امکانشو دارید یا نه
خلاصه از داشته هاتون هر چقدرم کم بود سعی کنید بهترین استفادرو برا رسیدنه به هدفتون بکنید
و مهم تر از همه جوری برنامه بریزین که از مسیرتون لذت ببرید
بیخیاله عرف و تکرار و حرفه مردمو این چرندیاتم بشین
(22 سالگی باید
فارق شیم
بعد بریم خدمت
بعد کار گیر بیاد
بعد ازدواج
بعد بچه
و.......)
رباطه تعقیب خط نیستیم والا(یعنی سعی کنیم نباشیم)
مقصد بهونس از مسیر لذت ببرید که گواهی میدم تهش همش پوچیه دوستان
ببخشید زیاد زر زدم
موفق باشید
..
..!!)
