sara85
عضو جدید
کنکاشي در ماهيت ' ماده ، فضا و زمان '
در
جهان هستي واقعيت هاي زيادي وجود دارد که در مورد چيستي و ماهيت وجود آنها
پاسخ روشن و قانع کننده اي داده نشده است . پاسخ هاي داده شده در بسياري
از موارد مبهم و بسيار پيچيده بوده و حتي براي فيزيکدانان برجسته هم قابل
درک نيست . حال بايد پرسيد ،اگر فرضيه اي براي دانشمندان و حتي آيندگان هم
قابل درک نباشد چقدر ارزش گفتن دارد؟ به عنوان مثال يکي از نظريات مطرح در
مورد زمان اين است:"زمان بعد چهارم ماده است"حال ما چگونه مي توانيم اين
مطلب را درک کنيم و بفهميم؟ زمانچه ربطي به بعد چهارم ماده دارد؟ چگونه
است که سه بعد ماده با هم سنخيتي دارند و يک دفعه بعد چهارم آن هيچ سنخيتي
و تشابهي با سه بعد ديگر ندارد و در عين حال در کنار آنهاست و بعد چهارم
ماده است آيا اين يک نظريه ي انحرافي در شناخت زمان نيست؟ چه کسي توانسته
آن را بفهمد و براي خودش حل کند ؟
اگر منصفانه بنگريم،
واقيت اين است که در عالم فيزيک در بعضي موارد ، کشفيات و نتايجي به دست
آمده که به صورت فرضيه و يا نظريه بيان شده است، حاصل محاسبات و پيشبيني
هاي رياضي،به ويژه بررسي و اقتباس هندسه مبهم نا اقليدسي ،ريمان و گاوس
بوده است که البته در جاي خود صحيح و بسيار ارزشمند است. ولي در بعضي
موارد کساني که به اين نتايج ،در بيان ماهيت و نحوه عمل و در نتيجه در
تفسير و توجيه کشفيات بدست آمده و نظريه سازي نتوانستند راه روشني در پيش
گيرند و نظريه ي درستي براي آنها بيان کنند وبه سوالات مطرح شده پاسخ قابل
قبولي بدهند لذا با توجه به اين مسائل به پاره اي از سوالات اساسي که در
دانش فيزيک وجود دارد اشاره مي کنيم و پاسخ آنهارا با توجه به نظريه خود
بيان مي کنيم
1- آيا يک ذره بي نهايت بار قابل تجزيه و تقسيم شدن است؟
براي
وجود جهان هستي لازم و ضروري استکه يک ذره مطلق و غير قابل تجزيه وجود
داشته باشد چون اگر قرار باشد که ذرات بي نهايت بار قابل تجزيه و تقسيم
شدن باشند،به صفر و هيچ مي رسند و اين از مسلملت پذيرفته شده دانش رياضي
است اگر چيزي را بي نهايت بار تقسيم کنيمبه صفر و هيچ مي رسيم . آنگاه
بايد بپذيريم که جهان از هيچ به وجود آمده است واينغير قابل قبول است چون
نمي شود وجود جهان از هيچ باشد
2 - آيا ماده و فضا بي نهايت است؟
ماده
و فضا نمي تواند بي نهايت باشد چون بينهايت را نمي تواند تقسيم کرد ، در
حالي که ما مي توانيم فضا را تقسيم کنيم مثلا بگوييم فضاي سمت راست و فضاي
طرف چپ ما و يا يک متر مکعب از فضا را درنظر بگيريم.
بينهايت
نه قابل تقسيم است نه ابتدا و انتها دارد حال آنکه ما مي توانيم يک نقطه
از فضا را به عنوان ابتدا در نظر بگيريم و در اين صورت اگر بگوييم انتهاي
آن در بينهايت است سخن باطلي گفته ايم چون داشتن ابتدا با قوانين حاکم بر
بينهايت سازگار نيست.
3 - آيا فضا تهي و از هيچ است؟
مسلما
فضا تهي و از هيج نيست جون اولا درست است که فضا را مانند ماده نمي بينيم
ولي وجود فضا رامي بينيم و وجود نمي تواند از هيچ باشد در ثاني اگر فضا
تهي از هيچ است در ان صورت چه ضرورتي وجود دارد که جرم جسمي که در فضا
حرکت مي کند افزايش يابد اگر فضا از هيج بود منفعل عمل ميکرد و جرم اجسام
در حال حرکت را تغييير نمي داد
4 - ماده وفضا از چه چيزي به وجود آمده اند؟
ماده
و پاد ماده از يک نوع ذره مطلق و غير قابل تجزيه به وجودآمده اند؛يعني
ذرات در حال سکون ويا کم تحرک،"فضا " به وجود آمده اند و ذرات در حال
حرکت،"ماده" به وجود آمده است.اين ذارت فاقد جرم هستند وجرم تنها با حرکت
به وجود مي آيند؛ جرم اجسام در حال سکون ناشي از حرکتي است که در داخل
اجسام وجود دارد.
با
آن که گفتيم ماده و فضا و پاد ماده از يک نوع ذره به وجود آمده اند،اما به
خاطر امکان تفکيک و سهولت در بحث، از اين به بعد نام ذرات تشکيل دهنده فضا
را "ذرات فضا" و نام ذرات تشکيل دهنده ماده را "ذرات ماده" و ذرات تشکيل
دهنده پاد ماده را "ذرات پاد ماده" مي خوانيم.
5 - چگونه مي توان فضاپيمايي ساخت که با سرعت نزديک به سرعت نور حرکت کند؟
براي
اينکه ما بتوانيم فضاپيماي بسازيم که در فضا با سرعت نزديک به سرعت نور
حرکت کند و از افزايش شديد جرمش جلو گيري شود، بايد اين فضاپيما را شبيه
به بشقاب پرنده بسازيم که هم زمان با حرکت انتقالي ،حرکت تند وضعي نيز
داشته باشد.اگر بشقاب پرنده واقعا وجود داشته باشد به نظر مي رسد که شکل
خاص آن و نيز نحوه حرکت آن؛براي جلوگيري از افزايش شديد جرمش در سرعت هاي
بالا طرح ريزي شده است
6 - چراحرکت وضعي فضاپيمايي که به شکل بشقاب پرنده ساخته مي شود، مانع از افزايش شديد جرم آن در سرعت نزديک به سرعت نور مي شود؟
چون
افزايش جرم فضاپيما ناشي از مقاومت ذرات فضا در مقابل فضاپيما است.اما
وقتي فضا پيما مانند بشقاب پرنده مي چرخد، مقاومت ذرات فضا در مقابل آن
کمتر مي شود که گويي آنها را کنار مي زند. در واقع، موج و جرياني از ذرات
فضا ايجاد مي کند که فضاپيما بتواند در سرعت نزديک به سرعت نور به حرکت
خودش، بدون افزايش شديد جرم، ادامه بدهد.
7 - علت افزايش شديد جرم در سرعت هاي بالا چيست؟
قبلا
عنوان کرديم که ذرات فضا از ذرات مطلق فاقد جرم به وجود آمده است و وقتي
جسمي در فضا حرکت مي کند ،اين حرکت جسم موجب جابجايي ذرات فضا به صورت موج
مي شود، هر چقدر سرعت حرکت جسم تند تر باشد مقاومت ذرات فضا بيشتر مي شود
و در سرعت نور که آخرين حد جابه جايي ذرات فضا به صورت موج است(وديگر فرصت
جابه جايي به صورت موج براي ذرات فضا نيست)، اگر در اين حال به جسم براي
حرکت به جلو نيرو وارد کنيم ، ويي به کل عالم فشار وارد مي کنيم. چون ذرات
فضا درکنار هم هستند و نيز به دليل اين که کل عالم در داخل فضاي ديگري
نيست تا در آن جا به جا شود براي همين است که جرم جسم بي نهايت زياد مي
شود به عنوان مثال وقتي سرعت هواپيما به سرعت صوت مي رسد که آخرين حد جابه
جايي ملکول هاي هوا به صورت موجي است ، مقاومت هوا در برابر آن شديدا
افزايش مي يابد. البته هواپيما با سرعت بيشتر از سرعت صوت هم مي تواند
حرکت کند ، چون ذرات هوا را مي شود فشرده تر کرد ، اما ذرات مثلا يک متر
مکعب فضا را نمي شود فشرده تر کرد.
در
ضمن اضافه مي کنم که ذرات فضا در داخل اجسام هم حضور دارند؛ يعني حتي در
داخل الکترون و پروتون هم هستند .لذا در موقع حرکت،جرم تمام ذرات موجود در
داخل جسم و سطح جسم افزايش پيدا مي کند.
8 - زمان چيست؟
زمان
مانند ماده و فضا ، وجود خارجي ندالد ؛ زمان يعني تغيير موجود در ماده ، و
از اين تغيير و حرکت در مواد ، ذهن ما چيزي به نام "زمان"را ساخته است.
زمان بعد چهارم ماده هم نيست. متذکر مي شوم ، همانطور که از سقوط اجسام
،بر اثر نيروي جاذبه ، ذهن ما چيزي به نام بالا و پايين ساخته است ( در
حالي که ر کل عالم ، بالا و پاييني وجود ندارد) و همينطور از تغيير و حرکت
موجود در ماده، ذهن ما چيزي به نام زمان ساخته است.
در ضمن اشاره مي کنم که زمان ازلي و ابدي هم نيست؛ چون يک سر آن در حال
است. بنابر اين ازل آن نمي تواند در بينهايت باشد. زمان ابدي هم نخواهد
بود و پاياني خواهد داشت؛ يعني هر وقت که عمر مواد به پايان برسد زمان هم
به پايان خواهد رسيد همچنين تغيير زمان ناشي از افزايش جرم است؛ چون با
افزايش جرم ، تغيير در ماده کند تر مي شود
9 - نورهاي مختلف چيستند؟
نورهاي
مرئي يا نامرئي با هر طول موجي که دارند، همه ناشي از موجي است که در
دريايي ذرات فضا به وجود مي آيد . مثلا وقتي در بين پروتون ها برخورد و
تنشي به وجود مي آيد، از برخورد ذرات ماده در پروتون ها با همو با ذرات
فضاي اطرافشان، موجي در درياي ذرات فضا ايجاد مي شود که به آن موج نور مي
گوييند. البته در اين برخورد ها تعدادي از ذرات موجود در پروتون ها به
ذرات فضا تبديل مي شوند.در ضمن اشاره مي کنم که نور جرمي ندارد و جرم آن
ناشي از حرکت موجي در ذرات فضا است.
10 - جرم چيست؟
جرم
ناشي از حرکت ذارت ماده است و وقتي با صرف نيرو جسمي را به حرکت انتقالي
در مي آوريم ، موج و جرياني از ذرات فضا در اطراف جسم به وجود مي آيد و آن
جسم را به پيش مي برد. ااين موج و جريان ذرات فضا،"جرم" نام داردکه در
اطراف و داخل جسم به وجود مي آيد.
وقتي اجسام ثابت هستند نيز جزم وجود دارد که آن جرم ناشي از حرکت ذرات
ماده در خود جسم ايت؛ موج و جريان ديگر داز ذرات فضا در اطراف و داخل جسم
به وجود آمده است که جرم اجسام را ثابت مي سازد.
11 - موج و جريان ذرات فضا ، امکان چند نوع حرکت مدت دار را براي اجسام به وجود مي آورد؟
دو
نوع حرکت،يعني حرکت مستقيم و حرکت وضعي .چون در فضا دونوع موج و حرکت به
وجود مي آيد که يکي براي حرکت مستقيم اجسام است و ديگري براي حرکت وضعي
اجسام و نيز براي ذراتي مانند پروتون و الکترون
12 - جاذبه و دافعه هاي الکتريکي ، مغناطيسي،جاذبه جرمي و مانند اينها از چيست؟
جاذبه
اي که ميان الکترون و پروتون وجود دارد بيشتر جاذبه اي است که از برخورد
ذرات ماده هايشان به وجود مي آيد که در خلاف جهت هم مي چرخند؛ و چون جرم
پروتون زياد تر است ، بر اثر برخورد ذره هاي پروتون با الکترون، باعث چرخش
الکترون به دور پروتون مي شود هر چقدر الکترون و پروتون از يکديگر دورتر
باشند جاذبه ي بين آنها بيشتر از موجي است که در درياي ذرات فضا ايجاد مي
کنند؛که اين موج در مسيري شبيه به فنر رقاصک ساعت ايجاد مي شود.
جاذبه اي که در ميان دو پروتون در داخل اتم وجود دارد،مثل جاذبه ي بين
الکترون و پروتون نيست ، بلکه در واقع تمام پروتون هاي يک اتم، بيشتر شبيه
به پروتون هستند يعني همه با هم در داخل اتم مي چرخند. اما هر پروتون يک
حرکت وضعي کند تر هم در داخل اتم دارد و همچنان که يک پروتون متلاشي نمي
شود ، آنها هم متلاشي نمي شوند و همه با هم تقريبا با سرعت چرخش ذرات ماده
هايشان در داخل اتم با هم مي چر خند. در اين وضعيت، برخورد شديدي بين ذرات
ماده هايشان که جهت چرخششان يکسان است به وجود مي آيد؛ و دافعه شديدي
ايجاد مي شود و آنگاه انرژي زيادي توليد مي شود که به آن انرژي هسته اي مي
گويند.
منبع
در
جهان هستي واقعيت هاي زيادي وجود دارد که در مورد چيستي و ماهيت وجود آنها
پاسخ روشن و قانع کننده اي داده نشده است . پاسخ هاي داده شده در بسياري
از موارد مبهم و بسيار پيچيده بوده و حتي براي فيزيکدانان برجسته هم قابل
درک نيست . حال بايد پرسيد ،اگر فرضيه اي براي دانشمندان و حتي آيندگان هم
قابل درک نباشد چقدر ارزش گفتن دارد؟ به عنوان مثال يکي از نظريات مطرح در
مورد زمان اين است:"زمان بعد چهارم ماده است"حال ما چگونه مي توانيم اين
مطلب را درک کنيم و بفهميم؟ زمانچه ربطي به بعد چهارم ماده دارد؟ چگونه
است که سه بعد ماده با هم سنخيتي دارند و يک دفعه بعد چهارم آن هيچ سنخيتي
و تشابهي با سه بعد ديگر ندارد و در عين حال در کنار آنهاست و بعد چهارم
ماده است آيا اين يک نظريه ي انحرافي در شناخت زمان نيست؟ چه کسي توانسته
آن را بفهمد و براي خودش حل کند ؟
اگر منصفانه بنگريم،
واقيت اين است که در عالم فيزيک در بعضي موارد ، کشفيات و نتايجي به دست
آمده که به صورت فرضيه و يا نظريه بيان شده است، حاصل محاسبات و پيشبيني
هاي رياضي،به ويژه بررسي و اقتباس هندسه مبهم نا اقليدسي ،ريمان و گاوس
بوده است که البته در جاي خود صحيح و بسيار ارزشمند است. ولي در بعضي
موارد کساني که به اين نتايج ،در بيان ماهيت و نحوه عمل و در نتيجه در
تفسير و توجيه کشفيات بدست آمده و نظريه سازي نتوانستند راه روشني در پيش
گيرند و نظريه ي درستي براي آنها بيان کنند وبه سوالات مطرح شده پاسخ قابل
قبولي بدهند لذا با توجه به اين مسائل به پاره اي از سوالات اساسي که در
دانش فيزيک وجود دارد اشاره مي کنيم و پاسخ آنهارا با توجه به نظريه خود
بيان مي کنيم
1- آيا يک ذره بي نهايت بار قابل تجزيه و تقسيم شدن است؟
براي
وجود جهان هستي لازم و ضروري استکه يک ذره مطلق و غير قابل تجزيه وجود
داشته باشد چون اگر قرار باشد که ذرات بي نهايت بار قابل تجزيه و تقسيم
شدن باشند،به صفر و هيچ مي رسند و اين از مسلملت پذيرفته شده دانش رياضي
است اگر چيزي را بي نهايت بار تقسيم کنيمبه صفر و هيچ مي رسيم . آنگاه
بايد بپذيريم که جهان از هيچ به وجود آمده است واينغير قابل قبول است چون
نمي شود وجود جهان از هيچ باشد
2 - آيا ماده و فضا بي نهايت است؟
ماده
و فضا نمي تواند بي نهايت باشد چون بينهايت را نمي تواند تقسيم کرد ، در
حالي که ما مي توانيم فضا را تقسيم کنيم مثلا بگوييم فضاي سمت راست و فضاي
طرف چپ ما و يا يک متر مکعب از فضا را درنظر بگيريم.
بينهايت
نه قابل تقسيم است نه ابتدا و انتها دارد حال آنکه ما مي توانيم يک نقطه
از فضا را به عنوان ابتدا در نظر بگيريم و در اين صورت اگر بگوييم انتهاي
آن در بينهايت است سخن باطلي گفته ايم چون داشتن ابتدا با قوانين حاکم بر
بينهايت سازگار نيست.
3 - آيا فضا تهي و از هيچ است؟
مسلما
فضا تهي و از هيج نيست جون اولا درست است که فضا را مانند ماده نمي بينيم
ولي وجود فضا رامي بينيم و وجود نمي تواند از هيچ باشد در ثاني اگر فضا
تهي از هيچ است در ان صورت چه ضرورتي وجود دارد که جرم جسمي که در فضا
حرکت مي کند افزايش يابد اگر فضا از هيج بود منفعل عمل ميکرد و جرم اجسام
در حال حرکت را تغييير نمي داد
4 - ماده وفضا از چه چيزي به وجود آمده اند؟
ماده
و پاد ماده از يک نوع ذره مطلق و غير قابل تجزيه به وجودآمده اند؛يعني
ذرات در حال سکون ويا کم تحرک،"فضا " به وجود آمده اند و ذرات در حال
حرکت،"ماده" به وجود آمده است.اين ذارت فاقد جرم هستند وجرم تنها با حرکت
به وجود مي آيند؛ جرم اجسام در حال سکون ناشي از حرکتي است که در داخل
اجسام وجود دارد.
با
آن که گفتيم ماده و فضا و پاد ماده از يک نوع ذره به وجود آمده اند،اما به
خاطر امکان تفکيک و سهولت در بحث، از اين به بعد نام ذرات تشکيل دهنده فضا
را "ذرات فضا" و نام ذرات تشکيل دهنده ماده را "ذرات ماده" و ذرات تشکيل
دهنده پاد ماده را "ذرات پاد ماده" مي خوانيم.
5 - چگونه مي توان فضاپيمايي ساخت که با سرعت نزديک به سرعت نور حرکت کند؟
براي
اينکه ما بتوانيم فضاپيماي بسازيم که در فضا با سرعت نزديک به سرعت نور
حرکت کند و از افزايش شديد جرمش جلو گيري شود، بايد اين فضاپيما را شبيه
به بشقاب پرنده بسازيم که هم زمان با حرکت انتقالي ،حرکت تند وضعي نيز
داشته باشد.اگر بشقاب پرنده واقعا وجود داشته باشد به نظر مي رسد که شکل
خاص آن و نيز نحوه حرکت آن؛براي جلوگيري از افزايش شديد جرمش در سرعت هاي
بالا طرح ريزي شده است
6 - چراحرکت وضعي فضاپيمايي که به شکل بشقاب پرنده ساخته مي شود، مانع از افزايش شديد جرم آن در سرعت نزديک به سرعت نور مي شود؟
چون
افزايش جرم فضاپيما ناشي از مقاومت ذرات فضا در مقابل فضاپيما است.اما
وقتي فضا پيما مانند بشقاب پرنده مي چرخد، مقاومت ذرات فضا در مقابل آن
کمتر مي شود که گويي آنها را کنار مي زند. در واقع، موج و جرياني از ذرات
فضا ايجاد مي کند که فضاپيما بتواند در سرعت نزديک به سرعت نور به حرکت
خودش، بدون افزايش شديد جرم، ادامه بدهد.
7 - علت افزايش شديد جرم در سرعت هاي بالا چيست؟
قبلا
عنوان کرديم که ذرات فضا از ذرات مطلق فاقد جرم به وجود آمده است و وقتي
جسمي در فضا حرکت مي کند ،اين حرکت جسم موجب جابجايي ذرات فضا به صورت موج
مي شود، هر چقدر سرعت حرکت جسم تند تر باشد مقاومت ذرات فضا بيشتر مي شود
و در سرعت نور که آخرين حد جابه جايي ذرات فضا به صورت موج است(وديگر فرصت
جابه جايي به صورت موج براي ذرات فضا نيست)، اگر در اين حال به جسم براي
حرکت به جلو نيرو وارد کنيم ، ويي به کل عالم فشار وارد مي کنيم. چون ذرات
فضا درکنار هم هستند و نيز به دليل اين که کل عالم در داخل فضاي ديگري
نيست تا در آن جا به جا شود براي همين است که جرم جسم بي نهايت زياد مي
شود به عنوان مثال وقتي سرعت هواپيما به سرعت صوت مي رسد که آخرين حد جابه
جايي ملکول هاي هوا به صورت موجي است ، مقاومت هوا در برابر آن شديدا
افزايش مي يابد. البته هواپيما با سرعت بيشتر از سرعت صوت هم مي تواند
حرکت کند ، چون ذرات هوا را مي شود فشرده تر کرد ، اما ذرات مثلا يک متر
مکعب فضا را نمي شود فشرده تر کرد.
در
ضمن اضافه مي کنم که ذرات فضا در داخل اجسام هم حضور دارند؛ يعني حتي در
داخل الکترون و پروتون هم هستند .لذا در موقع حرکت،جرم تمام ذرات موجود در
داخل جسم و سطح جسم افزايش پيدا مي کند.
8 - زمان چيست؟
زمان
مانند ماده و فضا ، وجود خارجي ندالد ؛ زمان يعني تغيير موجود در ماده ، و
از اين تغيير و حرکت در مواد ، ذهن ما چيزي به نام "زمان"را ساخته است.
زمان بعد چهارم ماده هم نيست. متذکر مي شوم ، همانطور که از سقوط اجسام
،بر اثر نيروي جاذبه ، ذهن ما چيزي به نام بالا و پايين ساخته است ( در
حالي که ر کل عالم ، بالا و پاييني وجود ندارد) و همينطور از تغيير و حرکت
موجود در ماده، ذهن ما چيزي به نام زمان ساخته است.
در ضمن اشاره مي کنم که زمان ازلي و ابدي هم نيست؛ چون يک سر آن در حال
است. بنابر اين ازل آن نمي تواند در بينهايت باشد. زمان ابدي هم نخواهد
بود و پاياني خواهد داشت؛ يعني هر وقت که عمر مواد به پايان برسد زمان هم
به پايان خواهد رسيد همچنين تغيير زمان ناشي از افزايش جرم است؛ چون با
افزايش جرم ، تغيير در ماده کند تر مي شود
9 - نورهاي مختلف چيستند؟
نورهاي
مرئي يا نامرئي با هر طول موجي که دارند، همه ناشي از موجي است که در
دريايي ذرات فضا به وجود مي آيد . مثلا وقتي در بين پروتون ها برخورد و
تنشي به وجود مي آيد، از برخورد ذرات ماده در پروتون ها با همو با ذرات
فضاي اطرافشان، موجي در درياي ذرات فضا ايجاد مي شود که به آن موج نور مي
گوييند. البته در اين برخورد ها تعدادي از ذرات موجود در پروتون ها به
ذرات فضا تبديل مي شوند.در ضمن اشاره مي کنم که نور جرمي ندارد و جرم آن
ناشي از حرکت موجي در ذرات فضا است.
10 - جرم چيست؟
جرم
ناشي از حرکت ذارت ماده است و وقتي با صرف نيرو جسمي را به حرکت انتقالي
در مي آوريم ، موج و جرياني از ذرات فضا در اطراف جسم به وجود مي آيد و آن
جسم را به پيش مي برد. ااين موج و جريان ذرات فضا،"جرم" نام داردکه در
اطراف و داخل جسم به وجود مي آيد.
وقتي اجسام ثابت هستند نيز جزم وجود دارد که آن جرم ناشي از حرکت ذرات
ماده در خود جسم ايت؛ موج و جريان ديگر داز ذرات فضا در اطراف و داخل جسم
به وجود آمده است که جرم اجسام را ثابت مي سازد.
11 - موج و جريان ذرات فضا ، امکان چند نوع حرکت مدت دار را براي اجسام به وجود مي آورد؟
دو
نوع حرکت،يعني حرکت مستقيم و حرکت وضعي .چون در فضا دونوع موج و حرکت به
وجود مي آيد که يکي براي حرکت مستقيم اجسام است و ديگري براي حرکت وضعي
اجسام و نيز براي ذراتي مانند پروتون و الکترون
12 - جاذبه و دافعه هاي الکتريکي ، مغناطيسي،جاذبه جرمي و مانند اينها از چيست؟
جاذبه
اي که ميان الکترون و پروتون وجود دارد بيشتر جاذبه اي است که از برخورد
ذرات ماده هايشان به وجود مي آيد که در خلاف جهت هم مي چرخند؛ و چون جرم
پروتون زياد تر است ، بر اثر برخورد ذره هاي پروتون با الکترون، باعث چرخش
الکترون به دور پروتون مي شود هر چقدر الکترون و پروتون از يکديگر دورتر
باشند جاذبه ي بين آنها بيشتر از موجي است که در درياي ذرات فضا ايجاد مي
کنند؛که اين موج در مسيري شبيه به فنر رقاصک ساعت ايجاد مي شود.
جاذبه اي که در ميان دو پروتون در داخل اتم وجود دارد،مثل جاذبه ي بين
الکترون و پروتون نيست ، بلکه در واقع تمام پروتون هاي يک اتم، بيشتر شبيه
به پروتون هستند يعني همه با هم در داخل اتم مي چرخند. اما هر پروتون يک
حرکت وضعي کند تر هم در داخل اتم دارد و همچنان که يک پروتون متلاشي نمي
شود ، آنها هم متلاشي نمي شوند و همه با هم تقريبا با سرعت چرخش ذرات ماده
هايشان در داخل اتم با هم مي چر خند. در اين وضعيت، برخورد شديدي بين ذرات
ماده هايشان که جهت چرخششان يکسان است به وجود مي آيد؛ و دافعه شديدي
ايجاد مي شود و آنگاه انرژي زيادي توليد مي شود که به آن انرژي هسته اي مي
گويند.
منبع
