گیاه سرخس نر
- گیاه سرخس نر
- شناسنامه
- شرح گیاه
- تکثیر
- کاشت
- دامنه انتشار
| Polypodiaceae | :تیره |
| Dryopteris filix – mas L. schott | :نام لاتین |
| Male shield fern – Male fern | :نام انگلیسی |
| سرخس نر | :نام فارسی |
| سرخس - شرد | :نام عربی |
شرح گیاه
سرخس از گیاهانی است که تئوفر است در قرن چهارم قبل از میلاد مسیح و بعداً دیوسکورید و پلین وسرانجام در زمانهای بعد جالینوس حکیم از آن برای درمان بیماریها استفاده می کردند در این دوران حتی از مسمومیتهای مصرف این گیاه و اختلالات بینائی حاصل از مصرف زیاد آن اطلاع داشته اند. سرخس نر یا فوژرمال دارای ریزوم پوشیده از فلسهای دراز و قاعده دمبرگهای از بین رفته است. مجموعه این پوششها قطر ریزوم گیاه را 2 برابر آنچه که هست جلوه می دهد. در قسمت قاعده ریزومها ریشه های کوچک و باریک به رنگ سیاه دیده می شود. برگ فوژرمال ظاهر مثلث شکل و نوک تیز ، منقسم به قطعات برگچه مانند با تقسیمات ثانوی دارد. این قطعات هر چه که به انتهای آزاد برگها نزدیک می شوند کوچکتر و دارای تقسیمات کمتری می گردند در پشت برگهای فوژرمال و درد و ردیف مجموعه ها گدانها محصور در پرده نازکی به نام اندوزی دیده می شود. به علت پراکندگی وسیعی که این گیاه در بعضی نواحی شمال ایران دارد هیچوقت پرورش آن مورد پیدا نمی کند زیرا بهره برداری از گیاه وحشی رفع نیازهای فعلی را برآورده می‌سازد.
تکثیر
تکثیر سرخس نر یا فوژرمال به سهولت با کاشتن پایه های جوان آن که از جنگلها و نواحی کوهستانی نیمه مرطوب بدست می آید حاصل می شود. ازدیاد پایه ها خود بخود صورت می گیرد. محل مناسب رویش : این گیاه مخصوص جنگلها و نواحی نیمه مرطوب کوهستانها است و جهت رشد آن زمینهای سبک غیر آهکی و خاکبرگ دار که در معرض تابش خورشید قرار نداشته باشد، مناسب است.