در ژنوم مهره داران علاوه بر ژن های کامل و فعال تعداد زیادی توالی های خاص DNAای وجود دارند که با برخی توالی های ژن های کامل مشابه هستند اما بیان نمی شوند یا اگر بیان شوند نمی توانند پروتئین های فعالی را تولید کنند.این بخش های DNAای را ژن کاذب می نامند.هر ژن کاذب در بسیاری از بخش های خود مشابه ژن های فعال است و به نظر می رسد با آن منشا مشترکی داشته باشند تفاوت عمده ژن های کاذب با ژن های واقعی در این است که ژن های کاذب جهش هایی را در ناحیه رمز دار کننده خود گذرانیده اند.
نوعی از ژن های کاذب به نام ژن های تکامل یافته دارای یک بخش پلیA در انتهای’3 خود هستند و اینترون های موجی در ژن های کامل فعال مربوط به خود را نیز دارند.این ویژگی ها نشان می دهند که برخی از ژن های کاذب در حقیقت نسخه ای ازDNAهستند که از روی mRNAتکامل یافته سنتز و به نحوی وارد ژنوم شده اند.
اهمیت ژن های کاذب در این است که بدون هیچ آسیب به زیست یاخته تحت تاثیر جهشهایی قرار می گیرند و به مرورزمان ممکن است در اثر این جهش ها به ژن مفیدتر از ژن اصلی تبدیل شوند.
گرداورنده : سرکار خانم آرزو یاوری
نوعی از ژن های کاذب به نام ژن های تکامل یافته دارای یک بخش پلیA در انتهای’3 خود هستند و اینترون های موجی در ژن های کامل فعال مربوط به خود را نیز دارند.این ویژگی ها نشان می دهند که برخی از ژن های کاذب در حقیقت نسخه ای ازDNAهستند که از روی mRNAتکامل یافته سنتز و به نحوی وارد ژنوم شده اند.
اهمیت ژن های کاذب در این است که بدون هیچ آسیب به زیست یاخته تحت تاثیر جهشهایی قرار می گیرند و به مرورزمان ممکن است در اثر این جهش ها به ژن مفیدتر از ژن اصلی تبدیل شوند.
گرداورنده : سرکار خانم آرزو یاوری
