چگونه سخاوتمندی را به کودکان خود آموزش دهیم؟

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
برای آموزش سخاوتمند بودن به کودک، والدین می‌توانند از همان دوران کودکی سعی کنند ارزشهای زندگی جمعی را به فرزندانشان بیاموزند و به آنها یادآور شوند که هیچ کس نمی تواند به تنهایی زندگی کند.
کودکان خیرخواه و سخاوتمند، کودکانی هستند که تنها به فکر خود و منافعشان نیستند، بلکه به احساسات، نیازها و خواسته های دیگر افراد خانواده و دوستانشان نیز اهمیت می‌دهند.
این کودکان آموخته‌اند که با بخشش، نیکوکاری و خوشرفتاری می‌توانند موجب شادی دیگران شوند. کودکان سخاوتمند از اینکه دیگر اطرافیانشان را نیز همچون خودشان، سرحال و بانشاط می‌بینند، لذت می‌برند.
آنها برای جمع و روابط اجتماعی ارزش و احترام قائلند و بخشش را یکی از ویژگیهای برتر شخصیتی می‌دانند.

اگر می‌خواهید کودکتان ویژگی خساست و خودخواه بودن را نداشته باشد، در مرحله اول سعی کنید امنیت، اعتماد و مثبت اندیشی را در او تقویت کنید. سپس به منافع دیگران بیندیشید.
برای آموزش سخاوتمند بودن به کودک، والدین می‌توانند از همان دوران کودکی سعی کنند ارزشهای زندگی جمعی را به فرزندانشان بیاموزند و به آنها یادآور شوند که هیچ کس نمی‌تواند به تنهائی زندگی کند.
هنگامی که فردی در انجام کارهای خیر و نوع ‌دوستانه پیشقدم می‌شود، نه تنها خود را تواناتر و داراتر از قبل می‌یابد، بلکه موجب پرورش حس عزت نفس و ارزشمندی در خود می‌شود.
اغلب کودکان از حدود سه سالگی احساسی از همدلی و مهربانی از خود نشان می‌دهند و طی آن به دلجویی از کودکان و افراد دیگر خانواده هنگام ناراحتی می‌پردازند. در این زمان است که می‌توان رفتارهای سخاوتمندانه را به کودک آموخت.
کودکان بخشنده و سخاوتمند خیلی زود یاد می‌گیرند که خوراکی، لباس و اسباب بازی‌هایشان را با دیگر کودکان شریک شوند و دوستیها و روابط گروهی خود را بدین ترتیب گسترش دهند.

البته به خاطر داشته باشید که هیچگاه نباید آنها را وادار به بخشش وسایلی که به آنها علاقه دارند، کنید. اغلب کودکان همیشه خواهان بخشش و نیکوکاری نیستند، اما اگر خود برای این کار داوطلب شدند، بهتر است کمک آنها را بپذیرید.
یکی از روشهایی که می‌توان به وسیله آن به روحیه سخاوتمندی کودکان پی‌برد، مشاهده رفتارهای آنها هنگام بازی‌های جمعی است.
کودکی که خودخواه باشد، از این که اسباب بازی های خود را به دیگر کودکان بدهد، احساس ناراحتی می‌کند. لازم به ذکر است که این احساس کودک ناشی از حس ناامنی و عدم اعتمادی است که او نسبت به محیط، اعضای خانواده، دوستان و ... دارد.
آنها به تدریج یاد می‌گیرند که احساسها و عاطفه های دیگران را درک کنند و به آنها احترام بگذارند.
 

Similar threads

بالا