پیل الکتریکی اشکانیان

[lplsa]

یکی از وسایلی که از ایرانیان است و در طول تاریخ ساخت آن دستخوش تحریف شده است وسیله کوچکیست به نام پیل الکتریکی که همه فکر می کنند لوئیجی گالوانی در سال ۱۷۸۶ میلادی برای اولین بار آنرا اختراع کرده است .ولی واقعیت اینست که این وسیله برای اولین بار توسط ایرانیان زمان اشکانی ( و شاید قدیمتر از آن) ساخته شده است.
برای نخستین بار یک باستانشناس آلمانی به نام ویلهلم کونیک یک پیل الکتریکی اشکانیان را
بیست سال پیش در مرز ایران و عراق کشف کرد و هنگامیکه آنرا به موزه برلین برد مشاهده نمود دوستانش هم قطعات شکسته و خرد شده مانند این پیل را قبلا به موزه آورده اند.
این باستانشناس پس از مدتی در خرابه های شهر سلوکیه آلات دیگری کشف کرد که ثابت می کرد این
وسیله یک پیل الکتریکیست. این وسایل کشف شده شامل چند میله برنزی بود که عمل سیم رابط را انجام می داده ا و در آخر به یک دستگاه دیگر متصل می شده اند.
پس از کشف پیل الکتریکی یک مهندس آمریکایی به نام ویلارد گری ثابت کرد که این دستگاه عجیب اشکانیان برای آبدادن فلزات مخصوصاً دستبندهای طلا و نقره بوده است(؟).
در آنزمان کیمیاگران و جواهر سازانی (؟) که به اینکار می پرداخته اند ساختمان پیل را نیز مانند
سایر معلومات خود به عنوان یک راز تلقی کرده و جز به اهل فن به کسی نمی گفته اند در نتیجه از این اختراع جز کاهنها ،کیمیاگران و جواهر سازان (؟) دیگران اطلاعی نداشته اند.
نحوه کارکرد این پیل همانند روشی بود که گالوانی ۱۸۰۰ سال بعد مورد استفاده قرار داد یعنی گذاشتن دو فلز در محلول آب نمک و ایجاد برق

 

[setare.kavir19]

mamnun az matlabe besyare jaleb va mokhatsar.

 

[BIGHAM]

اطلاعات تکمیلی :

​

تا چند سال پیش همه می پنداشتند که پیل الکتریکی را نخستین بار دانشمند ایتالیایی لوئیجی گالولنی در سال ۱۷۸۶ اختراع کرد . گالولنی از قرار دادن دو فلز در آب نمک جریان برق بدست آورد .

چقدر شگفت انگیز است هنگامی که می بینیم ، که اتفاقا گالولنی هم برای ساختن پیل ، همان فلز هایی را استفاده کرده که 1800 - 2000 سال پیش از این ایرانیان برای ساختن پیل به کار برده بودند .​

پیل مورد استفاده ی ایرانیان در روستایی در نزدیکی بغداد بدست آمده است . باستان شناسانی که در آثار اشکانیان کندوکاو می کردند ، در کلبه ی یک کاهن یا کیمیاگر ایرانی تعداد زیادی از این پیل ها را به دست آوردند .

باید در نظر داشت که در زمان فرمان روایی اشکانیان که از ۲۵۰ پیش از گاهشماری ترسایی تا ۲۲۴ ترسایی ادامه داشته است ، بخش مهمی از کشور کنونی عراق (اراک) و از جمله نواحی بغداد بخشی از شاهنشاهی ایران بوده است . ​

برای نخستین بار یک باستان شناس آلمانی به نام ویلهلم کونیک یک پیل الکتریکی اشکانی را بیست سال پیش در مرز عراق و ایران کشف کرد و هنگامی که آن را به موزه ی بلین برد ، مشاهده کرد که دوستانش نیز تکه های شکسته و خرد شده ی مشابه این پیل را پیش از او به موزه آورده اند .​

باستان شناس آلمانی پس از مدتی حدس زد که شاید این شی شگرف یک پیل الکتریکی بوده است ، اما دوستانش در این مورد شک داشتند ، تا آنکه او پس از سال های دراز پژوهش سرانجام توانست در خرابه های شهر سلوکیه متعلق به اشکانیان آلات دیگری کشف کند که حدس پیشین او را تایید نمود . این دانشمند در حفاری های خود مقدار زیادی از این پیل ها را پیدا کرد ، که بوسیله ی میله های برنزی که در حقیقت عمل سیم رابط را انجام می داده اند ، به یکدیگر متصل بودند و در آخر فقط دو سیم از به هم پیوستن و ترکیب آنها بوجود آمده بود و سر این دو سیم به دستگاه دیگری فرو رفته بود . (سیم های برنزی با روش سری چند پیل را به هم وصل کرده و سرانجام به یک دستگاه متصل شده بودند .)

کونیک مشاهده های خود را در کتابی منتشر ساخت ، تا آنکه پژوهش ها و فکر های او در سراسر جهان (بجز ایران) پخش شد و پس از آزمایش های فراوانی که دانشمندان در این باره انجام دادند ، سرانجام در چند سال گذشته یک مهندس آمریکایی به نام ویلاردگری ثابت کرد که این دستگاه شگفت انگیز اشکانیان برای آب دادن فلزات بویژه دست بند های زر و سیم (طلا و نقره) بوده است . وی در گزارش خود می نویسد : «اشکانیان از اتصال این پیل ها به یکدیگر مقدار قابل توجهی نیروی برق بدست می آوردند و آن را بوسیله ی دو سیم وارد دستگاه آبکاری کرده و با استفاده از املاح زر و سیم دستبندها و زینت آلات خود را آب طلا و نقره می دادند . » به عبارت دیگر همان کاری را می کردند که امروزه گالوانوپلاستی یا آبکاری الکتریکی می نامند .​

در آنزمان کیمیاگران و جواهر سازان باستانی که به اینکار می پرداختند ، ساختمان پیل را نیز مانند دیگر دانش های خویش به عنوان یک راز تلقی کرده و جز به اهل فن به کسی ابراز نمی داشتند و در نتیجه از این اختراع جز کاهن ها و کیمیاگران ، دیگران آگاهی نداشتند . ​

​

باید دانست که در ۲۵۲۸-۲۳۳۶ سال پیش از این (برابر با سال های 522 تا 330 پ . م که دوران فرمانروایی داریوش تا واپسین شاه هخامنشی است) که دوران زندگی پارسه (تخت جمشید) بوده است ، از سوختی استفاده می شده که به هیچ روی حتا کمترین دودی نداشته است ، که همین شگفتی دانشمندان و باستان شناسان را بر انگیخته است و این گفته با استفاده از بررسی ها و آزمایش های بسیاری است که در پارسه انجام گرفته و مورد تایید باستان شناسان و دانشمندان ایران و جهان می باشد .​

از نتیجه های باستان شناسی ثابت شده است که کمترین اثری از دوده در بقایای پارسه نیست .​

در آن زمان نفت را استخراج و بطور صددرصد می توانسته اند تصفیه کنند و باید دانست که نخستین چاه نفت نیز از آن داریوش بزرگترین شاه ایران در ۲۵ سده پیش است که البته امروزه شناسایی شده و در منطقه ی مسجدسلیمان است .​

این را ما از هرودوت تاریخ نویس یونانی می دانیم!!​

آیا نباید به این اندیشید که در آن زمان که تنها ۶۰۰ سال پیش از دوران کشف پیل الکتریکی که در بالا گفته شد می باشد ، امکان این که از برق استفاده می شده است زیاد است و باید به دنبال پیل الکتریکی در پارسه بود و شاید چیزی پیشرفته تر از آن .​

این پیل های پیدا شده درست مانند نمونه های امروزی از قیر به عنوان عایق و از یک میله ی آهنی در میان یک استوانه ی مسی استفاده می شده است و اندازه آنها کمتر از ۲۰ سانتیمتر می باشد

منبع
​

 

[BIGHAM]

امروز با خوندن این مطلب چند موضوع ذهن من رو مشغول کرده. بیشترشون با شاید شروع میشه
شاید این تگنولوژی و این وسایل و وسایل مشابه همون جنبه اسرار آمیز کار دانشمندان و شیمیدانها و کیمیاگران (کیمیا =شیمی) قدیمی هست. که به علت اینکه اونها اجازه نمی دادند کسی از کارشون سر در بیاره و به همین علت نزد عوام کارشون حالت جادویی پیدا کرده بود. همین اصرار دانشمندان باستانی بر حفظ اسرار کارشون باعث کندی پیشرفت علمی جهان باستان شده. چون وقتی کسی چیزی کشف می کنه یا اختراع می کنه یا از یک موضوع علمی اطلاع پیدا می کنه هر چه قدر هم پی گیر باشه تا حد خیلی کمی می تونه ارتقاش بده. باید کسایه دیگری با آموختن و یاد گرفتن دانش اون کار جنبه های دیگری رو پیدا کنند یا همین علم رو ارتقا بدهند.اینطوری بگم در ماجرای اختراع کامپیوتر اولین جرقه ها 200 سال پیش با اختراع یک ابزار مکانیکی جمع و تفریق گر شروع شده و کم کم به ماشین حساب و کامپیوتر رسیده یعنی هر کسی که در این مورد مطاله داشته چیز جدیدی اضافه کرده تا رسیده به کامپیوتر. شاید اگر کسانی که این پیل رو فقط برای آبکاری طلا و نقره استفاده می کردند. امکاناتی نظیر دانشگاه و مدرسه در اختیار داشتند. و دانشجو شاگرد پرورش می دادند. شاید افراد دیگری از بین همین شاگردانشان پیدا می شد و جنبه های دیگر و مصارف دیگر همین پیل الکتریکی رو کشف می کردند. جریانی که در این 100-200 سال اخیر طی شده برای پیشرفت تکنولوژی 2500 سال پیش طی می شد.شاید این مخفی کاری اشتباه دانشمندان قدیمی بوده که باعث شده پیشرفت علم و تکنولوژی در ایران عقب بیافته. مثل همین رفتار رو در شیخ بهایی شاهد هستیم. شیخ بهایی اسرار و تکنولوژی کارهای مهندسی خودش رو نه جایی ثبت کرده و نه شاگردی گرفته که به نسل بعدی منقل بشه. شاید.
یا شاید هم دانشمندان مایل بودند چنین کارهایی رو انجام بدهند ولی جامعه و حاکمان به دلیل جهل اجازه نمی دادند. مانند همان بلایی که سر گالیله آمد.
کسی در این باره نظری داره؟