پليمرها دسته بزرگي از مواد با ريشه آلي يا غير آلي ، مصنوعي و يا طبيعي هستند که از اتصال تعداد زيادي مولکول کوچک تکراري تشکيل مي‌شوند. علم پليمر رشته نسبتاً جواني است که طي 50 سال اخير به سرعت پيشرفت نموده است. انسان از ديرباز مواد پليمري طبيعي (نظير لاستيک طبيعي) را بکار مي‌برده است، اما بررسي خواص آنها از قرن قبلي و با پيشرفت علوم مختلف مورد توجه دانشمندان قرار گرفت. مزاياي اصلي استفاده از پليمرها قيمت نسبي پايين، سادگي تهيه و توليد، چگالي پايين و خواص فيزيکي - شيميايي متنوع آنها است.
پليمر درشت مولکولي با زنجيره‌اي از اتمها است که توسط پيوند کووالانسي به يکديگر متصل شده‌اند. عموماً مولکولي پليمر ناميده مي‌شود که وزن مولکولي آن بيش از ده هزار گرم بر مول يا تعداد مولکول‌هاي متصل به آن بيش از هزار مولکول باشد. منومر مولکولي است که با مولکول‌هاي مشابه يا غير مشابه ديگر واکنش داده تا پليمر شکل گيرد. در صورتيکه تعداد منومرهاي واکنش دهنده کم باشد (حداقل 2 مولکول)، مولکول حاصل اليگومر ناميده مي‌شود. به دسته‌اي از مولکولها که پليمر از اتصال آنها به يکديگر بوجود مي‌آيند واحد تکرار شونده مي‌گويند و همانطورکه از نام آن بر مي‌آيد مرتباً در طول زنجيره پليمر تکرار مي‌شوند. واکنش شيميايي که طي آن منومرها رشد مي‌کنند تا به اندازه غير مشخصي برسند و زنجيره خطي يا شبکه‌اي سه بعدي تشکيل دهند، پليمريزاسيون ناميده مي‌شود. مهمترين خصوصيات زنجيره اينست که پيوند شيميايي محکم و در جهت زنجيره باشد و در مواقعي نيز شاخه‌هاي جانبي با پيوند واندروالسي يا هيدروژني به زنجير اصلي متصل مي‌گردند. پلي اتيلن به عنوان ساده ترين پليمر آلي را در نظر بگيريد که از پليمريزاسيون اتيلن بدست مي‌آيد.
فرآيند تهيه پليمرها از منومرهاي اوليه پليمريزاسيون گفته مي‌شود كه مهمترين آنها تراكمي و افزايشي هستند. پليمريزاسيون به روش‌هاي توده‌اي، يوني، محلول، امولسيوني و تعليقي نيز انجام مي‌گيرد.
پليمريزاسيون مرحله اي يا تراکمي: از واکنش بين منومرهاي با دو ظرفيت نظير دي اسيد يا دي الکل با دي آمين يا دي اسيد, مي‌توان به پليمر رسيد که در انتهاي واکنش نيز يک کوچک مولکول نظير آب از محيط خارج مي‌شود.
پلي آميدها, پلي استرها, پلي کربناتها و پلي يورتانها به اين روش تهيه مي‌شوند.
پليمريزاسيون راديکالي يا افزايشي: در اين روش واکنش در 3 مرحله جداگانه شامل, آغازين, پيشرفت و اختتام انجام مي‌گيرد و طي آن منومرها به زنجير اصلي اضافه مي‌شوند. عمومي‌ترين ساختار پليمرهاي توليد شده به اين روش پليمرهاي خانواده وينيل با فرمول 2CH2=CR1R هستند و بايد به اتيلن، وينيل كلرايد، استايرن، وينيل استات، اكريلونيتريل و متيل متاكريلات اشاره كرد.
بطوركلي پليمرها در مهندسي بيومتريال به دو دسته‌ي طبيعي و مصنوعي تقسيم‌بندي مي‌شوند.
پليمرهاي طبيعي از منابع طبيعي و جانداران بدست مي‌آيند و پليمرهاي مصنوعي با روش‌هاي پليمريزاسيون شيميايي سنتز مي‌شوند
پليمر درشت مولکولي با زنجيره‌اي از اتمها است که توسط پيوند کووالانسي به يکديگر متصل شده‌اند. عموماً مولکولي پليمر ناميده مي‌شود که وزن مولکولي آن بيش از ده هزار گرم بر مول يا تعداد مولکول‌هاي متصل به آن بيش از هزار مولکول باشد. منومر مولکولي است که با مولکول‌هاي مشابه يا غير مشابه ديگر واکنش داده تا پليمر شکل گيرد. در صورتيکه تعداد منومرهاي واکنش دهنده کم باشد (حداقل 2 مولکول)، مولکول حاصل اليگومر ناميده مي‌شود. به دسته‌اي از مولکولها که پليمر از اتصال آنها به يکديگر بوجود مي‌آيند واحد تکرار شونده مي‌گويند و همانطورکه از نام آن بر مي‌آيد مرتباً در طول زنجيره پليمر تکرار مي‌شوند. واکنش شيميايي که طي آن منومرها رشد مي‌کنند تا به اندازه غير مشخصي برسند و زنجيره خطي يا شبکه‌اي سه بعدي تشکيل دهند، پليمريزاسيون ناميده مي‌شود. مهمترين خصوصيات زنجيره اينست که پيوند شيميايي محکم و در جهت زنجيره باشد و در مواقعي نيز شاخه‌هاي جانبي با پيوند واندروالسي يا هيدروژني به زنجير اصلي متصل مي‌گردند. پلي اتيلن به عنوان ساده ترين پليمر آلي را در نظر بگيريد که از پليمريزاسيون اتيلن بدست مي‌آيد.
فرآيند تهيه پليمرها از منومرهاي اوليه پليمريزاسيون گفته مي‌شود كه مهمترين آنها تراكمي و افزايشي هستند. پليمريزاسيون به روش‌هاي توده‌اي، يوني، محلول، امولسيوني و تعليقي نيز انجام مي‌گيرد.
پليمريزاسيون مرحله اي يا تراکمي: از واکنش بين منومرهاي با دو ظرفيت نظير دي اسيد يا دي الکل با دي آمين يا دي اسيد, مي‌توان به پليمر رسيد که در انتهاي واکنش نيز يک کوچک مولکول نظير آب از محيط خارج مي‌شود.
پلي آميدها, پلي استرها, پلي کربناتها و پلي يورتانها به اين روش تهيه مي‌شوند.
پليمريزاسيون راديکالي يا افزايشي: در اين روش واکنش در 3 مرحله جداگانه شامل, آغازين, پيشرفت و اختتام انجام مي‌گيرد و طي آن منومرها به زنجير اصلي اضافه مي‌شوند. عمومي‌ترين ساختار پليمرهاي توليد شده به اين روش پليمرهاي خانواده وينيل با فرمول 2CH2=CR1R هستند و بايد به اتيلن، وينيل كلرايد، استايرن، وينيل استات، اكريلونيتريل و متيل متاكريلات اشاره كرد.
بطوركلي پليمرها در مهندسي بيومتريال به دو دسته‌ي طبيعي و مصنوعي تقسيم‌بندي مي‌شوند.
پليمرهاي طبيعي از منابع طبيعي و جانداران بدست مي‌آيند و پليمرهاي مصنوعي با روش‌هاي پليمريزاسيون شيميايي سنتز مي‌شوند
