[پرورش و نگهداری طیور] پرورش قرقاول

hamid_a

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
پرورش قرقاول

مقدمه:
پرورش قرقاول در سالهای اخیر در بسیاری از کشورهای جهان به خاطر استفاده از گوشت، رهاسازی در شکارگاهها و بهره برداری به صورت شکار به یک شاخه مهم از پرورش پرندگان تبدیل شده است. با آن که پرورش این پرنده در عمل به دلیل ریزه کاریهایش مشکلاتی را در بردارد اما در مقیاس کوچکتر با توجه به قابلیت استفاده از محیط زیست و نادر بودن نوع وحشی آن ، یکی از سودآورترین پرندگان نسبت به دیگرا پرندگان همطراز از خود است

قرقاول از جمله پرندگان بومی و نادر در ایران است که در مراتع و بوته‌زارها زندگی می‌کند. این پرنده در زبان محلی تورنگ یا تیرنگ نامیده می‌شود. قرقاول یکی از زیباترین پرندگان ایران است و به نوعی جز مجموعه تنوع زیستی ایران محسوب می‌شود که با تغذیه از دانه‌های گیاهی و حشرات می‌تواند در حفظ محصولات کشاورزی مفید باشد.





گونه‌های قرقاول در ایران

قرقاولهای ایران همه از یک گونه‌اند ولی با توجه به پراکندگی جغرافیایی و تفاوتهای ظاهری برخی آنها را به 4 زیر گونه تقسیم می‌کنند:

  • قرقاولهای ارسباران و دشت مغان
  • قرقاولهای تالش از آستارا تا چالوس
  • قرقاولهای گلستان از بابل تا گلستان
  • قرقاولهای سرخس و حوالی رودخانه مرزی هریرود



اهداف تحقیقات قرقاول در ایران

عمده اهداف پرورش قرقاول در ایران ایجاد پرورشگاههای مناسب و مزارع مادر برای تولید تخمهای نطفه‌دار ، رها سازی تعدادی از این پرنده در مکانهایی که نسل این پرنده در حال انقراض است، حفظ ذخائر ژنتیکی کشور ، جذب توریست و شکارچیان به مناطق دیدنی و بکر کشور ، تهیه قرقاول برای باغ وحشها به منظور بازدید عموم می‌باشد.
تفاوت ظاهری جنس نر و ماده
جنس نر و ماده قرقاول کاملا باهم فرق دارند. آنها معمولا از گونه به گونه دیگر از لحاظ رنگ پر متنوعند. نرهای بالغ پرو بال رنگین و دمی دراز و سر و گردن آنها سبز تیره و براق است. قرقاولهای ماده دارای رنگ پرهای نخودی تیره ، با لکه‌های قهوه‌ای زیاد و به رنگ محیط اطراف می‌باشد. قرقاولهای نر دارای صدایی شبیه به کورکور می‌باشند و غالبا به هنگام هیجان و تحریک سرو صدای زیادی در زیستگاه خویش ایجاد می‌کنند. نرها 88 سانتیمتر و ماده‌ها بین 53 تا 62 سانتیمتر طول دارند. سر این پرنده به رنگ سبز براق و پوست برهنه دور چشمش قرمز روشن است.




نکات کلیدی در پرورش قرقاولجوجه کشی
جوجه قرقاول یک روزه همانند سایر حیوانات تازه متولد شده به مراقبتهای ویژه و بخصوص دسترسی به غذاهای کافی نیاز دارد. همچنین سالن محل پرورش جوجه‌ها باید دراری فضای کافی باشد و در ضمن کاملا تمیز و ضدعفونی شده باشد. هر جوجه قرقاول نیاز به 0.5 فوت مربع فضا دارد. کف سالن باید با خاک اره پوشیده شده باشد و هرگز نباید از کاغذ و مواد نامناسب دیگر برای پوشش بستر استفاده کنیم چرا که جوجه قرقاول در ایستادن روی سطوح صاف ، همواره دچار مشکل می‌شود. هر مادر مصنوعی برای حداقل 200 الی 250 جوجه در نظر گرفته می‌شود.

از آنجایی که معمولا دسترسی به تخم مرغهای نطفه‌دار در اواخر بهار و اوایل تابستان امکان پذیر است به منابع حرارتی چندانی برای تولید گرما در سالن احتیاج نمی‌باشد. معمولا برای اعمال برنامه‌های نوری در سالن از لامپهای مادون قرمز استفاده می‌شود. این لامپها باید حاوی پرتوهای نور قرمز رنگ باشد چرا که نور سفید باعث ایجاد مشکلات دگرخواری و کانیبالیسم در سالن پرورش می‌شود.

دانخوریها معمولا بعد از هفته اول باید عموما در مکانهای از سالن تعبیه شوند که نور مادون قرمز مستقیما بر مواد خوراکی نتابد زیرا باعث تخریب ویتامینهای موجود در جیره بخصوص ریبوفلاوین می‌شود. دمای مادر مصنوعی در هفته اول باید 100 درجه فارنهایت باشد و 24 ساعت قبل از ورود جوجه‌های قرقاول به سالن باید دمای مناسب در داخل سالن تامین گردد. نظارت و بازرسی مستمر سالن بخصوص در روزهای اول و دوم ضروری می‌باشد و عملکرد لامپهای مادون قرمز سالن باید بررسی شود.

بعد از هفته اول دمای سالن به تدریج 5 درجه کاهش می‌یابد تا اینکه نهایتا در 85 درجه فارنهایت باقی می‌ماند. بعد از گذراندن 4 هفته پرورش از منابع حرارتی کمتری در سالن استفاده کرد ولی بهر حال توصیه می‌شود که در هر زمان برای پیشگیری از وقوع مسائلی مانند لرزیدن قرقاولها و دیگر مسائل پیش بینی شده، آماده راه اندازی سیستمهای حرارتی موجود در سالن بود. در دوره تخمگذاری قرقاولها دمای سالن در حدود 70 الی 80 درجه فارنهایت توصیه می‌شود.

تغذیه:
دسترسی به غذا برای جوجه‌های قرقاول از ضروریات انکارناپذیر پرورش می‌باشد. جیره‌های غذایی پرندگان زینتی و یا بوقلمون توسط چندین شرکت تجاری آمریکایی تولید می‌شود که قابل اطمینان و توصیه می‌باشد. جیره آغازین باید حاوی 28 الی 30 درصد پروتئین باشد که برای برآورد احتیاجات این پرنده برای رشد سریع و پردرآوری ضروری می‌باشد. جیره‌های که به شکل کرامبل و خمیری ارائه می‌شوند نتایج رضایت بخشی را موجب گردیده‌اند. اما باید توجه داشت که جوجه‌های قرقاول قادر به مصرف خوراک پلت شده تا سن سه هفتگی نیستند. جیره‌های غذایی قرقاول باید حتما حاوی کوکسیدواستات باشد تا از ابتلا به کوکسیدوز جلوگیری شود.
احتیاجات آب
آب از نیازمندیهای اصلی قرقاولهای جوان محسوب می‌شود. خنکی و تمیزی آب باید همواره رعایت شود. ابتدا می‌توان از سنگهای رنگین و سنگ مرمر در ظروف آب قرقاولها استفاده کرد تا از خیس شدن آنها در نتیجه ورود به داخل آبخوری جلوگیری کند. محل قرار گرفتن آبخوریها باید دور از خارج از محل نصب مادر مصنوعی باشد. یک قرقاول در حال رشد به 2 الی 5 گالن آب نیاز دارد و 200 قرقاول در حال رشد بعد از دو هفته اول روزانه به 5 گالن آب نیاز دارند.



کانیبالیسم و پرکنی:

قرقاولهای پرورشی تمایل به کانیبالیسم و پرکنی یکدیگر را در دوره رشد دارند. این مسئله معمولا هنگام کمبودهای تغذیه‌ای و نبود آب و غذای کافی و دمای مناسب سالن اتفاق می‌افتد. ازدحام بیش از حد جوجه‌ها معمولا در مواقع استفاده از نور سفید در سالن مشاهده می‌شود. وقتی کانیبالیسم شروع می‌شود کنترل آن غیر ممکن است و معمولا تمام تلاشیهای مربوط را باید بر روی جنبه‌های پیشگیری قضیه باید معطوف کرد.

اصول بهداشتی سالنهای پرورش قرقاول
:


سرکشی مداوم و پیوسته گل پرورشی ، رمز موفقیت یک دوره پرورشی و تضمین
کننده سلامتی گله است. به عنوان مثال اگر مشاهده شود که پرندگان در یک جابیش از حد اذحام نموده‌اند و یا به حالت غیر طبیعی ایستاده‌اند و یامشاهده مرگ و میر و تلفات غیر طبیعی در سالن ، مواردی است که ما را درتشخیص به موقع و سبب شناسی وقایع کمک می‌کند. باید همواره به خاطر داشت کهپیشگیری بیماری بیش از درمان باید مورد توجه قرار گیرد.
از اصولبهداشتی لازم در سالنهای پرورش قرقاول تمیزی و ضدعفونی سالن و تجهیزات وعاری بودن اقلام غذایی از کپک و قارچهای آلوده کننده می‌باشد. قرقاولهااکثرا به بیماریهایی که مرغ دچار می‌شود با همان علائم به آن امراض مبتلامی‌شوند. از بیشترین بیماریهای رایج بین قرقاولها می‌توان به کوکسیدوز ،آلودگهای انگلی ،مسمومیتهای قارچیوبوتولیسماشاره نمود. که در صورت مشاهده یکی از نشانه‌های آلودگی به این بیماریها

باید سریعا دامپزشکان و متخصصان مربوط را به کمک طلبید
 

گلابتون

مدیر بازنشسته
ممنون حميد جان چه اطلاعات جالبي دست شما درد نكنه زحمت كشيديد جناب :smile:
حميد جان عكسي از تخمها و جوجه هاي اين پرنده زيبا هم داريد كه برامون بگذاريد. ممنون
و اينكه براي جلوگيري از كانيباليسم چه اقدامي ميشه انجام داد . و اينكه چرا از لامپهاي مادون قرمز استفاده ميشه .
ببخشيد من اينقدر سوال ميكنما :redface:

گلاب :(
 
آخرین ویرایش:

hamid_a

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
خواهش می کنم گلاب جان
کانیبالیسم یه اتفاقی که در اکثر پرندگان رخ می ده من خودم توی سالن های بوقلمون امتحان کردم وقتی نور رو خیلی زیاد می شد نوک زنی و پر کنی زیاد اتفاق می افتاد
تمام نورها رو امتحان کردم تا به نور زرد با سبز به طور مشترک رسیدم به طوری که خیلی زیاد نور توی سالن نباشه یه چیز دیگه که باعث می شه این اتفاق بیفته کمبود مواد معدنی در جیره عذایی است برای این مسئله هم من مکمل معدنی رو تادو برابر افزایش دادم تقریبآ نتیجه بخش بود ولی هزینه جیره خیلی بالا می رفت یه شرکت مکمل های مخصوصی رو برای هر پرنده آماده می کرد که بجز سال اول خیلی با بقیه فرقی نداشت
این مشکلات تولید هست

در مورد اون عکس ها هم سعی می کنم پیدا کنم و در سایت بزارم
 

IDCF

عضو جدید
پرورش این نوع پرندگان بهتره تو سیستم قفس باشه که نتونن تو کل تاسیسات پرواز کنن
البته تو قفس شما می تونیین هم از میزان تولید یک پرنده مطلع بشین
هم می تونین شناسنامه و وضعییت دوره رو در باره اون داشته باشن
و از همه مهمتر از جفت گیری فامیلی و هم خونی آنها جلوگیری کنین
تخم ها ی شکسته هم درصد شون خیلی کم میشه
 

وحید بلوچی

عضو جدید
پرورش قرقاول

پرورش قرقاول

:gol:
در ابتدا بايد توجه داشت که هرچند تجربه هاي حاصله طي چندين سال پرورش در جاي خود مفيد و موثر خواهد بود، اما هميشه ممکن است با مواردي متفاوت از قبل روبه رو شويم. چنانکه کسب موفقيت طي يک دوره پرورش بمعني عاري از مشکل بودن ساير دوره ها و مراحل نخواهد بود. اما پيشگيري قبل از درمان توصيه اي است بسيار ارزنده که مي تواند بعنوان عاملي بازدارنده در بروز هرگونه مشکل و رويداد مدنظر قرار گيرد.
فضاي پرورش:

بستر پرورش بايد حتي المقدور سر پوشيده و داراي کف بتني باشد. اما براي جوجه ها يا گله هاي محدود، کف چوبي هم مناسب به نظر رسيده که متضمن شرايطي نظير کيفيت چوب و فواصل تمييز کاري کف آن مي باشد. در صورتي که قبلا در بستر ماکياني از قبيل مرغ يا بوقلمون نگهداري مي شده، بايد کاملا کف بستر را از هرگونه مواد ضايعاتي و کود زدوده و گندزدايي نمود. به هر حال پس از هر نوبت پرورش بايد سالن را تمييز و ضدعفوني نموده و چند روزي قبل از جايگزين جوجه هاي جديد، دماي آنرا به حد مطلوب رسانده و بستر را خشک و بدون رطوبت نگه داشت. زيرا بستر خيس يا مرطوب استارت شيوع بيماريهايي نظير کوکسديوز بوده که درمان آن چندان سهل نمي باشد.
منابع گرما زا:
براي جوجه هاي ?-?? روزه مي توان از منابع گرمازا نظير لامپ يا هيتر هاي آويزان استفاده نمود.براي مثال از لامپ هاي حرارتي ??? وات مي توان براي ??? جوجه استفاده نمود. اما گزينه ايده آل آن است که از لامپ هاي حرارتي پشت جيوه اي قرمز استفاده نمود. زيرا از مزيت هايي همانند مصرف کمتر برق(?? وات)، نور قرمز(ضد قارچ و باکتري) وهمچنين گرماي بيشتري برخوردار است. به منظور تنظيم فاصله منابع گرمازا تا کف سالن، بايد وضعيت جوجه ها را بررسي نمود. به طوري که اگر جوجه ها در زير منبع حرارتي تجمع کرده بايد فاصله را کاهش‌ (افزايش دما) و در صورتي که به اطراف پراکنده شده، بايد آنرا افزايش داد (کاهش دما). در اغلب موارد مشکلات ناشي از سرما بوده اما بايد توجه داشت که گرماي بيش از حد موجب خشکي عضلات جوجه ها و مرگ زودرس آنها مي گردد. در صورت استفاده از لامپ هاي حرارتي بايد در نظر داشت چنانچه هر يک از لامپ ها سوخته باشد يا اتصالي در مدار آنها ايجاد گردد، منجر به افت دما گرديده که در مواقع بحراني جوجه ها روي هم ريخته و درصدي از تلفات بعلت خفگي را در پي خواهد داشت.
گارد يا محافظ جوجه ها:
اين مبحث تنها مربوط به جوجه هاي ?-?? روزه مي باشد. به طوري که بايد با ايجاد گارد از جنس توري يا ساير وسايل همانند مقوا يا بلوک سفال، جوجه ها را در نزديک منبع حرارتي نگه داشت. اين عمل بايد تا زماني ادامه يابد که جوجه ها به طور کامل با فضا آشنا شده و در صورت رها شدن از داخل محفظه گارد، قادر به پيدا کردن منبع حرارتي باشند. ارتفاع گارد بايد قريب به ?? سانتيمتر و شکل آن به صورت مدور باشد به طوري که ? گوشه بستر که محل اصلي جمع شدن جوجه ها مي باشد حذف گردد. گارد (محافظ ) را بايد زماني برداشت که جوجه ها قادر به پريدن از روي آن بوده که اغلب در ?? روزگي به بعد مي باشد. فضاي گارد را بايد هميشه تمييز نگه داشت و از خيس شدن يا کثيفي بيش از حد آن جلوگيري نمود.
ظروف آبخوري و دانخوري:
ظروف آبخوري و دانخوري، حتي الامکان بايد از جنس پلاستيک باشد زيرا در برابر خميدگي يا شکستگي مقاوم بوده و به سهولت مي توان آنرا تمييز نمود. ظروف دانخوري جوجه ها در چند روز اول بايد پهن و سيني مانند باشد تا براحتي بتوانند به خوراک دسترسي داشته و همچنين پنجه هاي خود را با به هم زدن دان تقويت نمايند. اما با بالا رفتن سن جوجه ها بايد از ظرف کشيده و دهن باريک جهت جلوگيري از ضايعات و هرز رفتن خوراک استفاده نمود. در کنار ظروف دانخوري، براي هر ?? جوجه بايد ? تا ? ظرف آبخوري را تعبيه نمود.
تغذيه:
خوراک مصرفي در دوره پرورش، بخش اعظمي از هزينه هاي اين دوره را شامل مي شود. لذا ترکيب و چگونگي تهيه آن بسيار حائز اهميت است. بايد توجه داشت که هرگز از خوراک ساير ماکيان بالاخص مرغ استفاده نگردد. دان مورد استفاده جوجه قرقاول ها بايد داراي ??% پروتئين و در سنين بالغ ??% باشد. همچنين از تازه بودن و ترکيب ايده آل دان بايد اطمينان حاصل نمود. زيرا اثر مطلوب اکثر مواد معدني و ويتامين هاي موجود در خوراک پس از مدتي طولاني از بين رفته و فاقد ارزش غذايي مي باشد. گندم، سويا و ذرت از ترکيبات اصلي خوراک قرقاول مي باشد.
دارو و درمان:
بهترين اقدامات درماني براي دوره هاي پرورش، اعمال مديريت صحيح مي باشد. به طوري که غذاي مطلوب و آب تازه بهترين ر‍‍ژيم درماني براي حصول نتايج ايده آل خواهد بود. از آنجايي که ??% خون را آب تشکيل مي دهد، لذا مي توان در نظر داشت که آب مصرفي چه تاثيري را در پي خواهد داشت. آب مصرفي گله هر صبح و هر شب بايد تعويض و ظروف آن هر ? روز يکبار تمييز و ضدعفوني گردد. در صورت اصرار به مصرف محلول هاي درماني، مي توان از مخلوط ويتامين الکتروليت استفاده نمود.
کنيباليسم (همخواري):
مسئله کنيباليسم يا پرکني در بين ماکيان پرورشي رايج و معمول تلقي گرديده که آنرا مي توان با توجه به ? نکته تحت کنترل قرار داد. محرک اوليه عمل پرکني (همخواري) و مراتب حاد آن شلوغي گله يا فضاي کوچک و نامناسب بستر مي باشد. همچنين نور شديد، تهويه نامطلوب و فقر پاره اي از مواد تغذيه همچون نمک مي تواند عاملي جهت شيوع کنيباليسم تلقي گردد. در صورت شيوع کنيباليسم بايد آنرا سريعا در مراحل آغازين متوقف نمود که در غير اين صورت، کنترل آن ديگر ميسر نخواهد بود. هنگام مشاهده عامل کنيباليسم بايد نور بستر را با پوشاندن پنجره ها و منافذ درب ها، کم و تاريک تر نمود. به حدي که تنها قادر به تشخيص و يافتن ظروف آب و غذا باشند. همچنين در صورت امکان بايد بستر را گسترش داده يا تعدادي از گله را به مکاني ديگر انتقال داد. چنانچه هريک از راهکارهاي فوق موثر واقع نگردد، بايد گله را نوک چيني نمود. اين عمل بسيار حساس بوده و تبحر خاص خود را مي طلبد. به طوري که تنها بايد نوک بالا را تا قسمت استخواني قطع نمود. در صورتي که پس از نوک چيني، خونريزي مشاهده گردد، مي توان از نيترات نقره به منظور جلوگيري از آن استفاده نمود. اما در مبحث کنيباليسم بهترين راهکار جلوگيري از بروز آن مي باشد که بدين منظور بايد به طور متناوب گله را چک نمود. با توجه به اينکه کنيباليسم از قسمت پشت شايع است، لذا از ?? روزگي به بعد بايد هر چند روز يکبار تعدادي از گله را جدا نموده و وضعيت پرهاي پشت آنها را بررسي نمود.
انتخاب تخم براي جوجه کشي:
به منظور انتخاب بهترين تخم ها جهت جوجه گيري بايد به مشخصاتي از گله تخمگذار توجه داشت که در ذيل بيان مي گردد.
- روند توسعه نرمال گله و همچنين حصول اطمينان از شرايط بهداشت و سلامت کامل آن.
- سازگار با شرايط جفتگيري (جفت نر انتخاب شده) و توليد تخم با درصد بالاي نطفه داري
- عدم اختلال در فرايند جفتگيري
- تغذيه شده با جيره مناسب گله مولد
- عدم همخوني گله به طوري که در حد (
F1) باشد.
- از ذخيره و نگهداري تخم هاي بيش از حد درشت يا ريز بايد خودداري نمود زيرا تخم هاي بيش از حد درشت درصد هچ پايين را داشته و تخم هاي ريز نيز جوجه هايي با جثه ضعيف و کوچک را به بار مي آورد.
- از ذخيره و نگهداري تخم هاي با پوسته نازک يا ترک خورده بايد خودداري نمود. زيرا اينگونه تخم ها رطوبت مورد نياز جهت رشد جنين را به سختي در خود نگه داشته و از سوي ديگر احتمال وقوع بيماريهاي ارگانيسمي در تخم هاي ترک خورده افزايش مي يابد.
از قراردادن تخم هاي با شکل غير معمول در دستگاه بايد خودداري و تنها از تخم هاي تمييز و سالم براي جوجه کشي استفاده نمود. شستن تخم ها يا تمييز کردن آنها با پارچه مرطوب توصيه نمي گردد زيرا با شستن تخم پوشش محافظ آن از بين رفته و منافذي براي ورود انواع باکتري که عامل بيماريهاي ارگانيسمي بوده، ايجاد مي گردد.
ذخيره و مراقبت از تخم:
در بسياري از موارد، توجهات تنها معطوف به دوره جوجه کشي بوده و مراقبت خاصي از تخم هاي ذخيره شده براي قرار گرفتن در دستگاه بعمل نمي آيد. در حالي که مدت زمان ذخيره و نگهداري بيشتر از زمان جوجه کشي حائز اهميت مي باشد. زيرا حتي در اين زمان نطفه تخم بعنوان يک جنين، زنده و در حال زيست بوده و هرگونه غفلت و عدم رعايت نکات مربوطه موجب هچ ناموفق و يا مشکلاتي اعم از مرگ جنين يا نقص عضو و مشکلات ارگانيسمي مي گردد. لذا در مدت زمان نگهداري تخم ها بايد نکات زير را مد نظر قرار داد.
- تخم ها را بايد حداقل روزي ? بار جمع آوري نمود. اما در صورتي که دماي روز به بالاي ??
F رسيده، بايد دفعات جمع آوري را به ? مرتبه افزايش داد. تخم ها را به طور کلي ? تا ? دفعه در صبح و ? تا ? دفعه در بعد از ظهر جمع آوري نماييد.
- تخم هاي داراي آلودگي اندک همانند لکه خون روي پوسته، ذرات کود چسبيده يا گرد و غبار بستر را مي توان با ساب زني توسط کاغذ سنباده نرم براي زمان جوجه کشي ذخيره و آماده نمود.
- تخم ها را بايد در شرايط مرطوب و خنک ( دماي ?? – ??) (رطوبت ?? – ?? درصد) نگهداري نمود.
- تخم را بايد به حالتي در شانه هاي ذخيره قرار داد که انتهاي کوچک تخم رو به پايين باشد.
- در صورت ذخيره تخم ها براي مدت زماني بيشتر از ?-? روز، بايد آنها را روزي ?-? بار چرخاند و وضعيت آنها را بررسي نمود. بهترين زمان براي نگهداري تخم ها ?-? روز بوده و حداکثر تلرانس آن ??-?? روز بوده که توصيه نمي گردد. زيرا با گذشت زماني بيشتر از آن، درصد هچ تخم ها افت مي نمايد. هنگام انتقال تخم ها از اتاق ذخيره به دستگاه، بايد اندکي تامل نمود تا دماي تخم ها که تقريبا ?? درجه مي باشد با دماي معمول هوا منطبق گردد. زيرا در غير اين صورت، انتقال ناگهاني تخم ها از محفظه ذخيره به دستگاه باعث افزايش شديد دما شده که موجب کندانس رطويت و وارد آمدن شوک خسارت باري به تخم ها مي گردد.
دستگاه جوجه کشي:
براي واحد هاي بزرگ مي توان دستگاه ستر و هچر را به صورت مجزا در نظر داشت و در مورد واحد هاي مبتدي يا داراي ظرفيت محدود مي توان از يک دستگاه جوجه کشي داراي شانه هاي ستر وسبد هاي هچر استفاده نمود. به طوري که بعد از ?? روز تخم ها از شانه هاي ستر برداشته شده، به سبد هچر انتقال يافته و در داخل دستگاه قرار مي گيرد. اما آنچه در اين ميان حائز اهميت است محل استقرار دستگاه در فضاي مسقف و بسته بوده که داراي سيستم تهويه مطلوب جهت فراهم آوردن هواي تازه مي باشد. در کنار تهويه نامطلوب، چرخش تخم و گندزدايي دستگاه و تخم ها، اغلب مشکلاتي که در زمان هچ روي مي دهد ناشي از بي دقتي در کنترل دما و رطوبت دستگاه مي باشد. به طوري که دما و رطوبت بيش از حد کم يا زياد طي فاصله زماني خاصي در رشد و وضعيت زيستي جنين تاثير گذاشته و مي تواند مشکلاتي نظير مرگ جنين، ضعف يا خروج سخت جوجه از تخم را به بار آورد. در دستگاههاي تمام اتوماتيک که داراي فن جريان هوا مي باشد، بهترين دما تا ?? روز?/??
F با تلرانس ?/? F مي باشد. بايد در نظر داشت که گرماي بيش از حد دستگاه يا موجب مرگ جنين در اثر تبخير زود هنگام رطوبت شده يا تولد زودرس جوجه ها پيش از زمان مقرر را باعث مي گردد.
در مورد رطوبت دستگاه، تا روز ?? بايد آنرا روي ??-??% رطوبت نسبي يا ??-??%
F قرار داده و در ? روز آخر آنرا تا ??% نسبي يا (??F ) افزايش داد. بايد توجه داشت که ميزان تهويه در روز هاي آخر جوجه کشي و نيز در زمان هچ افزايش يابد. تنظيم شرايط تهويه بدين دليل حائز اهميت است که اکسيژن از روزنه هاي تخم وارد شده و از سوي ديگر دي اکسيد کربن به همين روش از تخم خارج مي گردد. لذا با افزايش حجم و رشد جنين بايد به ميزان تهويه افزود تا اکسيژن بيشتري به جوجه برسد
 

hani20

عضو جدید
نکاتي پيرامون پرورش قرقاول

نکاتي پيرامون پرورش قرقاول

در ابتدا باید توجه داشت که هرچند تجربه های حاصله طی چندین سال پرورش در جای خود مفید و موثر خواهد بود، اما همیشه ممکن است با مواردی متفاوت از قبل روبه رو شویم. چنانکه کسب موفقیت طی یک دوره پرورش بمعنی عاری از مشکل بودن سایر دوره ها و مراحل نخواهد بود. اما پیشگیری قبل از درمان توصیه ای است بسیار ارزنده که می تواند بعنوان عاملی بازدارنده در بروز هرگونه مشکل و رویداد مدنظر قرار گیرد.
فضای پرورش:
بستر پرورش باید حتی المقدور سر پوشیده و دارای کف بتنی باشد. اما برای جوجه ها یا گله های محدود، کف چوبی هم مناسب به نظر رسیده که متضمن شرایطی نظیر کیفیت چوب و فواصل تمییز کاری کف آن می باشد. در صورتی که قبلا در بستر ماکیانی از قبیل مرغ یا بوقلمون نگهداری می شده، باید کاملا کف بستر را از هرگونه مواد ضایعاتی و کود زدوده و گندزدایی نمود. به هر حال پس از هر نوبت پرورش باید سالن را تمییز و ضدعفونی نموده و چند روزی قبل از جایگزین جوجه های جدید، دمای آنرا به حد مطلوب رسانده و بستر را خشک و بدون رطوبت نگه داشت. زیرا بستر خیس یا مرطوب استارت شیوع بیماریهایی نظیر کوکسدیوز بوده که درمان آن چندان سهل نمی باشد.
منابع گرما زا:
برای جوجه های ۱-۳۰ روزه می توان از منابع گرمازا نظیر لامپ یا هیتر های آویزان استفاده نمود.برای مثال از لامپ های حرارتی ۲۵۰ وات می توان برای ۲۵۰ جوجه استفاده نمود. اما گزینه ایده آل آن است که از لامپ های حرارتی پشت جیوه ای قرمز استفاده نمود. زیرا از مزیت هایی همانند مصرف کمتر برق(۶۰ وات)، نور قرمز(ضد قارچ و باکتری) وهمچنین گرمای بیشتری برخوردار است. به منظور تنظیم فاصله منابع گرمازا تا کف سالن، باید وضعیت جوجه ها را بررسی نمود. به طوری که اگر جوجه ها در زیر منبع حرارتی تجمع کرده باید فاصله را کاهش‌ (افزایش دما) و در صورتی که به اطراف پراکنده شده، باید آنرا افزایش داد (کاهش دما). در اغلب موارد مشکلات ناشی از سرما بوده اما باید توجه داشت که گرمای بیش از حد موجب خشکی عضلات جوجه ها و مرگ زودرس آنها می گردد. در صورت استفاده از لامپ های حرارتی باید در نظر داشت چنانچه هر یک از لامپ ها سوخته باشد یا اتصالی در مدار آنها ایجاد گردد، منجر به افت دما گردیده که در مواقع بحرانی جوجه ها روی هم ریخته و درصدی از تلفات بعلت خفگی را در پی خواهد داشت.
گارد یا محافظ جوجه ها:
این مبحث تنها مربوط به جوجه های ۱-۱۰ روزه می باشد. به طوری که باید با ایجاد گارد از جنس توری یا سایر وسایل همانند مقوا یا بلوک سفال، جوجه ها را در نزدیک منبع حرارتی نگه داشت. این عمل باید تا زمانی ادامه یابد که جوجه ها به طور کامل با فضا آشنا شده و در صورت رها شدن از داخل محفظه گارد، قادر به پیدا کردن منبع حرارتی باشند. ارتفاع گارد باید قریب به ۳۰ سانتیمتر و شکل آن به صورت مدور باشد به طوری که ۴ گوشه بستر که محل اصلی جمع شدن جوجه ها می باشد حذف گردد. گارد (محافظ ) را باید زمانی برداشت که جوجه ها قادر به پریدن از روی آن بوده که اغلب در ۱۰ روزگی به بعد می باشد. فضای گارد را باید همیشه تمییز نگه داشت و از خیس شدن یا کثیفی بیش از حد آن جلوگیری نمود.
ظروف آبخوری و دانخوری:
ظروف آبخوری و دانخوری، حتی الامکان باید از جنس پلاستیک باشد زیرا در برابر خمیدگی یا شکستگی مقاوم بوده و به سهولت می توان آنرا تمییز نمود. ظروف دانخوری جوجه ها در چند روز اول باید پهن و سینی مانند باشد تا براحتی بتوانند به خوراک دسترسی داشته و همچنین پنجه های خود را با به هم زدن دان تقویت نمایند. اما با بالا رفتن سن جوجه ها باید از ظرف کشیده و دهن باریک جهت جلوگیری از ضایعات و هرز رفتن خوراک استفاده نمود. در کنار ظروف دانخوری، برای هر ۵۰ جوجه باید ۲ تا ۳ ظرف آبخوری را تعبیه نمود.
تغذیه:
خوراک مصرفی در دوره پرورش، بخش اعظمی از هزینه های این دوره را شامل می شود. لذا ترکیب و چگونگی تهیه آن بسیار حائز اهمیت است. باید توجه داشت که هرگز از خوراک سایر ماکیان بالاخص مرغ استفاده نگردد. دان مورد استفاده جوجه قرقاول ها باید دارای ۲۸% پروتئین و در سنین بالغ ۲۴% باشد. همچنین از تازه بودن و ترکیب ایده آل دان باید اطمینان حاصل نمود. زیرا اثر مطلوب اکثر مواد معدنی و ویتامین های موجود در خوراک پس از مدتی طولانی از بین رفته و فاقد ارزش غذایی می باشد. گندم، سویا و ذرت از ترکیبات اصلی خوراک قرقاول می باشد.
دارو و درمان:
بهترین اقدامات درمانی برای دوره های پرورش، اعمال مدیریت صحیح می باشد. به طوری که غذای مطلوب و آب تازه بهترین ر‍‍ژیم درمانی برای حصول نتایج ایده آل خواهد بود. از آنجایی که ۸۰% خون را آب تشکیل می دهد، لذا می توان در نظر داشت که آب مصرفی چه تاثیری را در پی خواهد داشت. آب مصرفی گله هر صبح و هر شب باید تعویض و ظروف آن هر ۲ روز یکبار تمییز و ضدعفونی گردد. در صورت اصرار به مصرف محلول های درمانی، می توان از مخلوط ویتامین الکترولیت استفاده نمود.
کنیبالیسم (همخواری):
مسئله کنیبالیسم یا پرکنی در بین ماکیان پرورشی رایج و معمول تلقی گردیده که آنرا می توان با توجه به ۲ نکته تحت کنترل قرار داد. محرک اولیه عمل پرکنی (همخواری) و مراتب حاد آن شلوغی گله یا فضای کوچک و نامناسب بستر می باشد. همچنین نور شدید، تهویه نامطلوب و فقر پاره ای از مواد تغذیه همچون نمک می تواند عاملی جهت شیوع کنیبالیسم تلقی گردد. در صورت شیوع کنیبالیسم باید آنرا سریعا در مراحل آغازین متوقف نمود که در غیر این صورت، کنترل آن دیگر میسر نخواهد بود. هنگام مشاهده عامل کنیبالیسم باید نور بستر را با پوشاندن پنجره ها و منافذ درب ها، کم و تاریک تر نمود. به حدی که تنها قادر به تشخیص و یافتن ظروف آب و غذا باشند. همچنین در صورت امکان باید بستر را گسترش داده یا تعدادی از گله را به مکانی دیگر انتقال داد. چنانچه هریک از راهکارهای فوق موثر واقع نگردد، باید گله را نوک چینی نمود. این عمل بسیار حساس بوده و تبحر خاص خود را می طلبد. به طوری که تنها باید نوک بالا را تا قسمت استخوانی قطع نمود. در صورتی که پس از نوک چینی، خونریزی مشاهده گردد، می توان از نیترات نقره به منظور جلوگیری از آن استفاده نمود. اما در مبحث کنیبالیسم بهترین راهکار جلوگیری از بروز آن می باشد که بدین منظور باید به طور متناوب گله را چک نمود. با توجه به اینکه کنیبالیسم از قسمت پشت شایع است، لذا از ۱۵ روزگی به بعد باید هر چند روز یکبار تعدادی از گله را جدا نموده و وضعیت پرهای پشت آنها را بررسی نمود.
انتخاب تخم برای جوجه کشی:
به منظور انتخاب بهترین تخم ها جهت جوجه گیری باید به مشخصاتی از گله تخمگذار توجه داشت که در ذیل بیان می گردد.
- روند توسعه نرمال گله و همچنین حصول اطمینان از شرایط بهداشت و سلامت کامل آن.
- سازگار با شرایط جفتگیری (جفت نر انتخاب شده) و تولید تخم با درصد بالای نطفه داری
- عدم اختلال در فرایند جفتگیری
- تغذیه شده با جیره مناسب گله مولد
- عدم همخونی گله به طوری که در حد (F1) باشد.
- از ذخیره و نگهداری تخم های بیش از حد درشت یا ریز باید خودداری نمود زیرا تخم های بیش از حد درشت درصد هچ پایین را داشته و تخم های ریز نیز جوجه هایی با جثه ضعیف و کوچک را به بار می آورد.
- از ذخیره و نگهداری تخم های با پوسته نازک یا ترک خورده باید خودداری نمود. زیرا اینگونه تخم ها رطوبت مورد نیاز جهت رشد جنین را به سختی در خود نگه داشته و از سوی دیگر احتمال وقوع بیماریهای ارگانیسمی در تخم های ترک خورده افزایش می یابد.
از قراردادن تخم های با شکل غیر معمول در دستگاه باید خودداری و تنها از تخم های تمییز و سالم برای جوجه کشی استفاده نمود. شستن تخم ها یا تمییز کردن آنها با پارچه مرطوب توصیه نمی گردد زیرا با شستن تخم پوشش محافظ آن از بین رفته و منافذی برای ورود انواع باکتری که عامل بیماریهای ارگانیسمی بوده، ایجاد می گردد.
ذخیره و مراقبت از تخم:
در بسیاری از موارد، توجهات تنها معطوف به دوره جوجه کشی بوده و مراقبت خاصی از تخم های ذخیره شده برای قرار گرفتن در دستگاه بعمل نمی آید. در حالی که مدت زمان ذخیره و نگهداری بیشتر از زمان جوجه کشی حائز اهمیت می باشد. زیرا حتی در این زمان نطفه تخم بعنوان یک جنین، زنده و در حال زیست بوده و هرگونه غفلت و عدم رعایت نکات مربوطه موجب هچ ناموفق و یا مشکلاتی اعم از مرگ جنین یا نقص عضو و مشکلات ارگانیسمی می گردد. لذا در مدت زمان نگهداری تخم ها باید نکات زیر را مد نظر قرار داد.
- تخم ها را باید حداقل روزی ۳ بار جمع آوری نمود. اما در صورتی که دمای روز به بالای ۸۵F رسیده، باید دفعات جمع آوری را به ۵ مرتبه افزایش داد. تخم ها را به طور کلی ۲ تا ۳ دفعه در صبح و ۱ تا ۲ دفعه در بعد از ظهر جمع آوری نمایید.
- تخم های دارای آلودگی اندک همانند لکه خون روی پوسته، ذرات کود چسبیده یا گرد و غبار بستر را می توان با ساب زنی توسط کاغذ سنباده نرم برای زمان جوجه کشی ذخیره و آماده نمود.
- تخم ها را باید در شرایط مرطوب و خنک ( دمای ۱۵ – ۱۴) (رطوبت ۷۵ – ۷۳ درصد) نگهداری نمود.
- تخم را باید به حالتی در شانه های ذخیره قرار داد که انتهای کوچک تخم رو به پایین باشد.
- در صورت ذخیره تخم ها برای مدت زمانی بیشتر از ۶-۵ روز، باید آنها را روزی ۲-۱ بار چرخاند و وضعیت آنها را بررسی نمود. بهترین زمان برای نگهداری تخم ها ۸-۷ روز بوده و حداکثر تلرانس آن ۱۲-۱۱ روز بوده که توصیه نمی گردد. زیرا با گذشت زمانی بیشتر از آن، درصد هچ تخم ها افت می نماید. هنگام انتقال تخم ها از اتاق ذخیره به دستگاه، باید اندکی تامل نمود تا دمای تخم ها که تقریبا ۱۵ درجه می باشد با دمای معمول هوا منطبق گردد. زیرا در غیر این صورت، انتقال ناگهانی تخم ها از محفظه ذخیره به دستگاه باعث افزایش شدید دما شده که موجب کندانس رطویت و وارد آمدن شوک خسارت باری به تخم ها می گردد.
دستگاه جوجه کشی:
برای واحد های بزرگ می توان دستگاه ستر و هچر را به صورت مجزا در نظر داشت و در مورد واحد های مبتدی یا دارای ظرفیت محدود می توان از یک دستگاه جوجه کشی دارای شانه های ستر وسبد های هچر استفاده نمود. به طوری که بعد از ۲۱ روز تخم ها از شانه های ستر برداشته شده، به سبد هچر انتقال یافته و در داخل دستگاه قرار می گیرد. اما آنچه در این میان حائز اهمیت است محل استقرار دستگاه در فضای مسقف و بسته بوده که دارای سیستم تهویه مطلوب جهت فراهم آوردن هوای تازه می باشد. در کنار تهویه نامطلوب، چرخش تخم و گندزدایی دستگاه و تخم ها، اغلب مشکلاتی که در زمان هچ روی می دهد ناشی از بی دقتی در کنترل دما و رطوبت دستگاه می باشد. به طوری که دما و رطوبت بیش از حد کم یا زیاد طی فاصله زمانی خاصی در رشد و وضعیت زیستی جنین تاثیر گذاشته و می تواند مشکلاتی نظیر مرگ جنین، ضعف یا خروج سخت جوجه از تخم را به بار آورد. در دستگاههای تمام اتوماتیک که دارای فن جریان هوا می باشد، بهترین دما تا ۲۱ روز۹/۹۸ F با تلرانس ۵/۰ F می باشد. باید در نظر داشت که گرمای بیش از حد دستگاه یا موجب مرگ جنین در اثر تبخیر زود هنگام رطوبت شده یا تولد زودرس جوجه ها پیش از زمان مقرر را باعث می گردد.
در مورد رطوبت دستگاه، تا روز ۲۱ باید آنرا روی ۶۰-۵۸% رطوبت نسبی یا ۸۶-۸۴% F قرار داده و در ۳ روز آخر آنرا تا ۶۸% نسبی یا (۹۰F ) افزایش داد. باید توجه داشت که میزان تهویه در روز های آخر جوجه کشی و نیز در زمان هچ افزایش یابد. تنظیم شرایط تهویه بدین دلیل حائز اهمیت است که اکسیژن از روزنه های تخم وارد شده و از سوی دیگر دی اکسید کربن به همین روش از تخم خارج می گردد. لذا با افزایش حجم و رشد جنین باید به میزان تهویه افزود تا اکسیژن بیشتری به جوجه برسد.
 

8743382

عضو جدید
سلام حمید جان.مرسی از اطلاعات خوبت.ب نظرت تو کشور ما استفاده از گوشت قرقاول جا افتادست؟؟
میشه رو پرورشش حساب باز کرد؟؟
 

hani20

عضو جدید
دانستنی های درباره قرقاول 1

دانستنی های درباره قرقاول 1

تعیین جنسیت جوجه ها پیش از تفریخ بصورت اتوماتیک
رویای تعیین جنسیت جوجه ها پیش از تفریخ کم کم تبدل به واقعیت می شود. در مقاله ذیل اصول و روش های کاربردی ویژه ای شرح داده شده است.
صنعت جوجه کشی جهان هر ساله میلیاردها جوجه یکروزه تولید می کند که هر جوجه پس از تفریخ تعیین جنسیت می شود. جوجه های نر از همان ابتدا به تدبیر انسان جدا شده و جوجه های ماده برای تولید تخم مرغ پرورش داده می شوند. معدوم ساختن جوجه های نر باعث سلب حقوق حیوانات و صرف کردن مباحث گوناگون حول محور ذکر شده در صنعت مرغداری می شود. با استفاده از فن آوری رو به رشد جاری می توان جوجه ها را پیش از تفریخ بصورت اتوماتیک تعیین جنسیت نمود و جنین های درون تخم ها را به جای قربانی کردن جوجه های یکروزه، به شیوه ای معقول و مقبول عام معدوم ساخت. علاوه بر آن تعیین جنسیت جوجه ها بصورت خودکار باعث کاهش استرس ناشی از تعیین جنسیت دستی می شود که نهایتا منتج به کاهش دوره انتظار جوجه ها شده و دسترسی سریع تر به آب و دان را میسر می سازد. اصول اولیه روش مذبور عبارت از تعیین استروژن در مایع آلانتوئیک موجود در تخم جنین های ماده است. ابزارهای اولیه ویژه ای برای نیل بدین مقصود ابداع شده اند که به شرح ذیل می باشند:
- ابزار اولیه جهت جمع آوری نمونه های مایع آلانتوئیک از تخم ها در آخرین مراحل رشد جنین
- ابزار اولیه جهت تعیین میزان استروژن در نمونه های مایع آلانتوئیک
- ابزار اولیه جهت دسته بندی و انجام واکسیناسیون تخمی و در آخر انتقال تخم های تعیین جنسیت شده ابداع و تکمیل این نوع دستگاه ها در مقیاس تجاری در مرحله آزمایش است.

اصول تعیین جنسیت به روش دستی
اصول اولیه تعیین جنسیت به روش ژاپنی یا رکتال در سال 1920 میلادی پایه گذاری شد. با این روش ژاپنی ها دریافتند طی یکی دو روزِ ابتدای زندگی جوجه می توان از روی برجستگی ها، خطوط و چین های رکتوم پی به جنسیت جوجه برد (Jull, 19 34; Masui &Hasimoto ,1933 ). تعیین جنسیت به روش رکتال تقریبا نوعی هنر است که اغلب توسط آسیایی ها انجام می شود و مهارت و تمرکز ویژه ای همچون تمرکز زِن (Zen) را می طلبد ( Hoh,1997 ). به علت سرعت عمل بالای ***رها اغلب حدود 4 / 1% تا 8 / 1% وازدگی (اشتباه) و 5 / 0% تا 0 / 1% میزان مرگ و میر بالا می رود. آن ها معمولا کارگرهای قراردادی هستند و مدام از یک جوجه کشی به جوجه کشی دیگر می روند. آن ها در جوجه کشی اغلب ساعات کسل کننده ای را می گذرانند. آمد و شد این افراد بین جوجه کشی ها همواره صنعت مرغداری را در معرض انتقال بیماری ها بین مراکز تولید طیور قرار می دهد.
روش دیگر تعیین جنسیت استفاده از سرعت رشد پرها در جوجه های هم خون است که عامل اصلی آن ژن K است (Warren,1976 ). در این روش با آزمایش طول نسبی پوشش اولیه و پرپوش بال در جوجه های یکروزه ای که حامل ژن K هستند جنسیت جوجه تعیین می گردد. در این روش همواره فرض بر آن است که جوجه های مذکر ژن رشد کند پر و جوجه های ماده ژن رشد سریع پر را حمل می کنند. این روش نسبت به روش ژاپنی ارزان تر بوده و نیاز به نیروی کار ماهر نیز ندارد. اما ژن K که سرعت رشد پرها را تعیین می کند با نوعی ویروس اندوژن (ویروسی از خانواده اونکورنا ـ مترجم) (Bacon et al., 1988) ارتباط دارد. این ویروس باعث نوعی مقاومت ایمونولوژیک (مصونیت) در برابر بیماری لوکوز لمفوئید (Crittenden et al., 1987) می شود و لذا در پرورش انبوه نوعی نقص محسوب می شود. برخی از نژادهای طیور نیز دارای رنگ های ویژه ای در پرهای خود هستند که در هر جنس متفاوت می باشد اما این نژادها نیز به اندازه نژادهای دیگر دارای ارزش تجاری نیستند. لازم به ذکر است میزان خطای تعیین جنسیت بر اساس رنگ بیشتر از خطای روش تعیین جنسیت از روی سرعت رشد پر است.
 

hani20

عضو جدید
دانستنی های درباره قرقاول 2

دانستنی های درباره قرقاول 2

اصول تعیین جنسیت به روش خودکار
استقبال از روش تعیین جنسیت جنین طیور بصورت خودکار منوط به کارکرد دستگاهی است که دقت تمایز آن برای هر 20000 تا 30000 تخم در ساعت حدود 5 / 98% باشد. البته هزینه تمام شده نیز نباید بیش از هزینه تعیین جنسیت به صورت دستی باشد. تحقیقات پیشین عوامل فیزیولوژیک دیگری را اصول کار خود قرار داده بودند مانند: سرعت ضربان قلب (Laughlin et al .,1976 ;Glahn et al 1987 )، تمایز PCR از روی کرومزوم W ویژه در جنس ماده( Clinton ;1994;Uryu et al 1989;Petitte,1992 )، رزونانس هسته ای مغناطیسی برای تعیین تمایزات آناتومیک مثل اختلاف در غدد دو جنسِ نر و ماده (Vandenabeele, et al ,1993)، و در نهایت سیر و روند سلول شناختی تخم به عنوان اصول اصلی و بالقوه تعیین جنسیت تخم طیور. اما اصول طرح شده در این مقاله شامل تعیین ترکیبات مختص جنس در مایع جنینی تخمِ مرغ است ( Gill et al ,.1983 ).
اساس تعیین جنسیت دستگاه خودکار وجود ترکیبات استروژنی در مایع آلانتوئیک جنین های ماده و عدم وجود این ترکیبات در مایع جنینی جنین های نر می باشد. پیشتر میزان استرادیول در مایع آلانتوئیک جنین های گوشتی 17 روزه به وسیله کیت تجاری آن موسوم به کیت RIA (Diognostic Products,Los Angeles ,california ) اندازه گیری شده است. سطح استرادیول در مایع آلانتوئیک جنین های نر قابل یافت و اندازه گیری نیست و یا اگر یافت شود کمتر از Pg / mg 42 است. اما سطح استرادیول یافت شده در مایع الانتوئیک جنین های ماده چیزی حدود 830-113 Pg / mg می باشد که دست کم سه بار بیشتر از مقدار یافت شده در جنین های نر است. طی تحقیقات به عمل آمده بر روی 490 نمونه مایع آلانتوئیک معلوم شد استروژن ترکیب شیمیایی بی نظیری است که به سادگی می توان به وسیله آن جنسیت جنین طیور را آشکار ساخت. استروژن موجود در مایع آلانتوئیک اغلب به صورت ترکیبات “سولفات” یا” گلوکورونید” یافت می گردد. برای یافتن استروژن آزاد در مایع آلانتوئیک این مایع ابتدا باید با سولفاتاز یا گلوکورونیداز فرآوری شود (تا استروژن از ترکیبات دیگر جدا شود). جنین مرغ را می توان بر اساس وجود ترکیبات استروژنی در مایع آلانتوئیک جنین ماده در خلال روزهای 13 تا 18 زندگی جنین تعیین جنسیت کرد. لازم به ذکر است توجه به سن گله یا نژاد جوجه ها ضرورتی ندارد.
بررسی تحلیلی ترکیبات استروژنی موجود در مایع آلانتوئیک دستگاه خودکار تعیین جنسیت مجهز به یک سنسور زنده (LifeSensors Inc.Malven PA) جهت تشخیص ترکیبات استروژن در مایع آلانتوئیک است. این سنسور زنده به لحاظ ژنتیک یک مخمر اصلاح شده است که تولید و ترشح گیرنده استروژن انسانی برای آن تعریف شده است، ژن حامل که دارای عامل عنصر پاسخگوی به استروژن است با آنزیم.coli E- B galactosidase جفت گردیده است (Butt & Chen ,1999). این سلول مخمر همچنین قادر به تولید و ترشح آنزیم E.coli glucuronidase است، این آنزیم دارای قابلیت شکستن ترکیبات “گلوکورونید – استروژن” است. استروژن به کمک آنزیم یاد شده از ترکیب گلوکورونید – استروژنِ موجود در مایع جنینی جداسازی می شود. گلوکورونیدازمی تواند دارای منشاء ترشح از سنسور مخمر باشد و یا آنکه به محیط رشد مخمر افزوده شده باشد. گیرنده استروژن در حضور استروژن با عناصر پاسخگو به استروژن تشکیل باند یا پیوند می دهد و نسخه برداری از ژن حامل را آغاز می کند. بدین ترتیب میزان غلظت استروژن در مایع آلانتوئیک با مقدار تحریک ژن حامل پیوستگی پیدا می کند. فعالیت محصول ژن حامل یعنی B_galactocidas با استفاده از سوبسترایی موسوم به O_Nitrophenil_beta-D_Galactopyranosidas (ONPG ) اندازه گیری می شود. ترکیب نهایی ماده ای زردرنگ است که برای کالری متری یا اندازه گیری از روی رنگ مورد استفاده قرار می گیرد. سنسور زنده قادر است مقادیر پیکومولارِ هورمونِ تانیث یعنی استروژن را تشخیص دهد. سویه اصلی این سنسور زنده یعنی مخمر (Saccaromyces Cervasia ) کاربرد فراوانی در صنعت پخت نان دارد.
سنسور حیرت انگیز ما قادر است تنها با استفاده از 4ul از ماده آلانتوئیک، نر یا ماده بودن جنین را تشخیص دهد اما دستگاه خودکار تعیین جنسیت برای اطمینان از نتایج حاصله از 20ul مایع جنینی استفاده می کند. نتیجه کار سنسور در آزمایشگاه 100% موفقیت آمیز بوده است.
نمونه برداری از مایع آلانتوئیک
مایع آلانتوئیک محیطِ ترشحی متابولیت های نیتروژنی جنین مرغ محسوب می شود (Romanoff, 1967 ). مایع آلانتوئیک از حوالی روز پنجم زندگی جنین پدیدار می شود و تا سیزدهمین روز به حداکثر مقدارِ خود می رسد. با کم شدن رطوبت محیط و باز جذب آن حجم این مایع نیز کاهش می یابد اما تا روز هجدهم هنوز حجم قابل تمایزی (mls 1تا 2 )از آن قابل تشخیص می باشد (Romanoff, 1967 ).
تنها موانع بین مایع آلانتوئیک و پوسته تخم مرغ غشاء های داخلی و خارجی پوسته و غشا های کوریو آلانتوئیک هستند. هر چند که مایع آلانتوئیک تمام محیط تخم مرغ واجد جنین را احاطه کرده است اما تجمع آن بیشتر در راس تخم مرغ درست زیرِ غشاهایی است که روی اتاقک هوایی قرار دارند. علت تجمع مایع آلانتوئیک در راس تخم مرغ بیشتر به خاطر نیروی جاذبه و جایگزینی جنین و کیسه زرده در زیر است. به خاطر متغییر بودن حجم کیسه هوایی بین تخم مرغ ها نمونه برداری از مایع آلانتوئیک در وضعیت ایستاده تخم مرغ اغلب با مشکلاتی همراه است.
می توان از نیروی جاذبه برای راندن مایع آلانتوئیک به محل مناسب نمونه گیری استفاده کرد. اگر تخم مرغ را در محور طولی آن بخوابانیم، مایع آلانتوئیک در راس درست زیرِ پوسته قرار می گیرد. بدین ترتیب با خواباندن تخم مرغ به پهلو کار نمونه برداری به میزان 20ul بسیار ساده خواهد شد و آزمون سنسور ما میسر می گردد. کمپانی Embrox یک نمونه ابتدایی با یک خط تولید ابداع کرده است که مایع آلانتوئیک را از تخمِ جوجه های گوشتی نمونه برداری می کند. با بهینه کردن فرایند نمونه برداری هنگام استقرار تخم مرغ در محور طولی در جزئیاتی چون عمق نمونه برداری، نوع سوزن مورد استفاده، میزان مکش، و زاویه استقرارِ تخم مرغ حدود 96% از تخم مرغ ها آزمایش خود را با موفقیت گذراندند. در نمونه های بعدی تجاری باید عملکرد دستگاه بهتر باشد. نمونه ابتدایی دستگاه خودکار تعیین جنسیت کمپانی Embrex یک نمونه تجاری ابتدایی با قابلیت 5000 هزار تخم مرغ در ساعت ابداع کرده است که هم اکنون در حال سپری کردن آزمایش خود در یک سالن جوجه کشی است و سازندگان پیوسته برای بهینه شدن عملکرد دستگاه در تلاشند. دستگاه خودکارِ تعیین جنسیت شامل سه اتاقک مستقل از هم است که به وسیله یک شبکه باهم ارتباط دارند. اتاقک اول، محفظه ای است که از مایع آلانتوئیک نمونه برداری می کند. دسته آی از تخم مرغ ها طی روزهای 15، 16 یا هفدهمین روز از 21 روز دوره رشد جنین به صورت دستی، طیِ چرخه ای جمع آوری می شوند و بر روی نقاله ای قرار می گیرند. سپس یک سنسورِ نوری به صورت اتوماتیک تخم مرغ های تمیز را تشخیص داده و سپس تخم مرغ های کثیف به وسیله لوله های مکنده آی جدا شده و در شانه هایی جداگانه قرار می گیرند. در مرحله بعد شانه های مذکور دوباره تخم مرغ ها را به جایگاهشان باز گردانده و متمرکز می سازند. حال نوبت سوزن نمونه برداری است که درست در مرکز، در عمق ویژه ای وارد هر تخم مرغ شده و 20ul مایع آلانتوئیک را نمونه برداری می کند. حال نمونه های مایعِ جمع آوری شده در شیارهای یک قالب پلاستیکی با بارکد ترموفرم (بارکد ساخته شده به وسیله حرارت) ریخته شده و ته نشین می گردند. هر قالب تقریبا دارای 2500 شیار است که به همان ترتیب همانند تخم مرغ ها قرار گرفته اند. سوزن ها در پی هر نمونه برداری از هر تخم مرغ تمیز می شوند. در مرحله بعدی تخم مرغ ها در شانه های واجد بارکد به صورت ایستاده دوباره قرار گرفته و مجدداً به محل سالن جوجه کشی بازگردانده می شوند. سپس قالب های آزمایش به صورت دستی در چرخ دستی قفسه داری قرار می گیرند . حال نوبت کامپیوتر شبکه است که بارکد شانه های تخم مرغ را با قالب های حاوی مایعِ آلانتوئیک تطابق دهد. اتاقک دوم یک نمونه آزمایشگرِ خودکار است. به کمک یک اپراتور چرخ دستی حاوی قفسه های قالب ها وارد دستگاه خودکارِ آزمایشگر می شود. قالب ها به کمک یک سیستم انتقال دهنده زیرِ سرنگ توزیع قرار می گیرند. در این بخش سرنگ توزیع به هر شیار 30ul مٌعرف ویژه سنسورِ زنده اضافه می کند. افزودن معرف به شیارهای یک قالب 5 تا 6 دقیقه زمان نیاز دارد. سپس هر قالب به طور جداگانه به مدت 4 ساعت در یک محفظه انکوباتور تحت شرایط تعریف شده قرار می گیرد. در مرحله بعد سوبسترای ONPG به طور اتوماتیک به هر شیار افزوده می گردد، پس از 30 دقیقه رنگ های معرف آشکار می گردند. با ظهورِ رنگ ها یک دوربین CCD به دقت از هر شیار اسکن می گیرد و نر یا ماده بودنِ هر تخم مرغ تعیین می گردد. از اینجا به بعد کار ساده است، اطلاعات جمع آوری شده با شانه های تخم مرغ ها تطبیق داده می شود. سپس تمام قالب های حاوی معرف آزمایش به صورت اتوماتیک جمع آوری شده و بر روی چرخ دستی قرار می گیرند. در نهایت این قالب ها پیش از انهدام ضدعفونی می گردند تا سنسور زنده موجود در آن ها به طور کامل از میان برود.
اتاقک سوم وظیفه دسته بندی تخم مرغ ها را بر اساس جنسیت بر عهده دارد. همچنین در این بخش تخم مرغ های نر معدوم گشته و تخم مرغ های ماده نیز در ردیف هایی چیده شده و پس از واکسیناسیون درون تخمی روانه سبدهای تفریخ می گردند. در حقیقت این شبکه کامل بر اساس بارکد موجود بر روی شانه ها و اطلاعات طبقه بندی شده جنسیت تخم مرغ ها را تعیین می کند.
 

Similar threads

بالا