[پرورش و نگهداری طیور] غاز،اردک،قو

hani20

عضو جدید
مقدمه :
تأمین پروتئین حیوانی برای تغذیه ی انسان اهمیت بسیاری دارد . تولید گوشت طیور به عنوان گوشت سفید ، به دلایل تغذیه ای ، بهداشتی و اقتصادی ، از اهمیت بیش تری برخوردار است . کمبود منابع تولید و ریسک پذیری بالا ، لزوم استفاده از شیوه های جدید پرورش و تولید محصول رقابتی را دوچندان کرده است . پرورش غاز به خاطر ویژگی های فیزیولوژیکی و رفتاری ، بسیار آسان تر و به صرفه تر از سایر طیور است . البته به دلیل های گوناگون تولید صنعتی در کشورمان دیده نمی شود . از جمله ی این دلیل ها می توان به فرهنگ مصرف مردم ، ترس سرمایه گذاران برای ورود به این بخش ، نبود سیاست های تشویقی و برنامه ی مدون از سوی مسئولان کشاورزی و نبود پشتوانه های لازم مانند اتحادیه اشاره کرد . البته پرورش غاز به صورت سنتی در روستاهای ایران رواج دارد و به صورت نیمه صنعتی هم بسیار ناچیز است . این در حالی است که انواع پرورش غاز سال هاست که در روسیه ، اروپای شرقی و شرق آسیا رواج دارد و در این صنعت بسیار پیشرفت کرده اند .
معرفی غاز :
غازها متعلق به راسته ی غاز سانان ، خانواده ی آناتید ، زیرخانواده ی آنسرین و دسته ی غاز ها هستند . پرندگانی خون گرمند و توانایی پرواز دارند و شنوایی و بینایی شان تکامل یافته است . راسته ی غاز سانان منقار پهنی دارند که دارای حفره های فراوان حسی است . همچنین دارای پرده بین انگشتان پا هستند . جوجه هایشان هم پس از بیرون آمدن از تخم توانایی شنا کردن در آب را دارند .

ویژگی های فیزیولوژیکی غاز :
غازها توانایی زیادی در سازش با شرایط محیطی جدید برای زندگی دارند . توانایی تحمل سرمای تا 10- درجه ی سانتیگراد و گرمای زیاد را دارند ؛ ولی جوجه غازها بسیار به سرما حساس هستند . نسبت به بیماری ها بسیار مقاوم هستند . توانایی استفاده از علوفه ی خشبی ، پرورش و نگهداری از آن ها را بسیار مقرون به صرفه تر از سایر ماکیان کرده است .

ویژگی های رفتاری غاز :
غازها زیرک ترین پرنده های اهلی هستند و حافظه ای بسیار قوی دارند و هرگز به کانی بالیسم دچار نمی شوند . در ضمن پرندگانی آبدوست هستند .

معرفی نژاد های اهلی غاز :
دونژاد امبدن و تولوز از نژاد های گوشتی هستند و برای تولید هیبرید گوشتی در لاین پدری قرار می گیرند میزان تخمگذاری آن ها هم کم است . وزن نژاد نر بالغ در این دو نژاد به ترتیب 9 و 12 کیلوگرم و ماده های آن به 8 و 9 کیلوگرم می رسند . نژاد لاندز هم برای تولید گوشت و کبد چرب استفاده می شود . نژاد سفید ایتالیایی ، تخمگذار است و درصد جوجه درآوری زیادی دارد و به عنوان پایه ی مادری استفاده می شود . تخمگذاری آن 60 تا 70 عدد با میانگین وزن 160 تا180 گرم است . نژاد چینی هم دارای 2 سویه ی سفید و قهوه ای است و به علت داشتن جثه ی کوچک و سرعت رشد کم ، تخم گذاری خوبی دارد . در یک دوره ی پنج ماهه ، 50 تا 60 تخم با وزن 120 گرم تولید می کند . نژاد هویان هم سبک است و تخمگذار ی بالایی دارد . غاز مادر آن در 240 روزگی بالغ شده و 90 تا 210 تخم با وزن 120 تا 210 گرم می گذارد . نژاد کوبان هم تخمگذاری زیاد و به تعداد 60 عدد با میانگین 150 گرم دارد و در لاین مادری قرار می گیرد .

خصوصیات تغذیه ای غازها :
غاز را می توان بهترین رفتگر طبیعت دانست و در شالیزار ها پس از درو ، مزرعه را از کرم ساقه خوار و در باغ ها از حلزون و حشرات موذی پاک می کند . سرعت رشد غازها زیاد و درصد چربی در گوشت و تخم آن ها بیش تر از سایر ماکیان است . توانایی استفاده از علوفه ی مختلف مانند شبدر ، یونجه ، سیلوی ذرت ، علوفه غلات و تفاله چغندر را دارند . به همین دلیل غاز را حد فاصل بین تک معده ای ها و نشخوار کنندگان می دانند . مصرف سنگ ریزه برای غاز لازم است . غازها نسبت به مایکو توکسین ها و مواد ضد تغذیه ای حساسند . روش تغذیه ی این پرندگان بستگی به هدف از پرورش آن ها دارد .
تخم غاز :
تخم غاز 8/1 برابر درشت تر از تخم مرغ است و پوسته ی آن 5/1 برابر ضخیم تر از پوسته ی تخم مرغ است . تعداد روزنه های پوسته ی تخم غاز در واحد سطح نسبت به تخم مرغ کم تر است . زرده ی تخم غاز کم آب تر و چرب تر از تخم مرغ است . درصد سفیده ی تخم غاز 5/52 ، زرده 1/35 و پوسته 4/12 است .

جوجه کشی :
طول مدت جوجه کشی در غاز 30 روز است . 27 روز در ستر با دمای 7/37 درجه ی سلسیوس و رطوبت 60 تا 65 درصد و 3 روز آخر در هچر با 2/37 درجه ی سلسیوس و رطوبت 80 درصد . تخم ها باید به حالت افقی قرار بگیرند و با زاویه ی 180 درجه بچرخند . جنین بسیا به افزایش درجه ی حرارت حساس است . خنک سازی تخم ها هر 2 روز یک بار برای 15 دقیقه صورت می گیرد . از روز پانزدهم هم هر 2 روز یک بار تخم ها را با آب 5/37 درجه ی سلسیوس اسپری می کنند . دستگاه جوجه کشی باید 21 درصد اکسیژن داشته باشد . تهویه ی ماشین جوجه کشی تخم غاز دو برابر بیش تر از تهویه ی تخم مرغ است . بهترین وزن تخم غاز برای جوجه کشی 120 تا 160 گرم است و ایندکس مناسب آن 51/1 می باشد . از یک تخم 150 گرمی ، یک جوجه ی 100 گرمی به وجود می آید . دوره ی جنینی آن 10 روز بیش تر از تخم مرغ است .

انواع پرورش :
1- پرورش نژاد گوشتی که به چند روش انجام می شود :
# نیمچه ی گوشتی : پروار بندی در سالن های بسته به مدت 60 تا 65 روز تا رسیدن به وزن حدود 4 کیلو گرم .
# غاز مزرعه : پرورش در طول دو هفته در مزرعه با جیره ی آغازین و سپس فرستادن به مرتع و چرا کردن و ارسال به بازار در 18 هفتگی .
2- پرورش نژاد های تخم گذار برای تولید تخم خوراکی .
3- پرورش دو منظوره برای تولید گوشت و تخم که بیش تر به صورت سنتی انجام می شود .
4- پرورش غاز مادر برای تهیه تخم نطفه دار .
5- تغذیه ی اجباری غاز برای تولید کبد چرب ( جگر حجیم ) : غازها را بعد از 12 هفتگی برای افزایش ذخیره ی چربی در جگر با جیره های پر انرژی مانند : روغن های حیوانی و ذرت پخته شده ، به مدت یک تا دو ماه تغذیه ی اجباری می کنند . با این روش جگر غاز ها از وزن طبیعی 150 گرم به 800 تا 1000 گرم می رسد .

روش های پرورش :
پرورش در سالن بسته - پرورش به صورت سالن و مرتع - پرورش به صورت سیستم باز - پرورش در شالیزار مناسب منطقه ی شمال ایران و سایر شالی کاری های کشور - پرورش توأم غاز و ماهی در استخر های پرورش ماهی مناسب حاشیه ی رودخانه های کشور . در هر نوع از پرورش ، مرحله ی ابتدایی پرورش دشوارترین است که تا سه هفتگی طول می کشد . در این مرحله جوجه ها به شدت به سرما حساسند . برای سه روز اول دمای سالن 34 تا 36 درجه ی سانتی گراد و در پایان هفته دما به 32 درجه می رسد . در پایان هفته ی دوم دما به 24 درجه کاهش می یابد . در سالن بسته نیاز به تهویه وجود دارد ولی در روش های باز در این نوع هزینه هم صرفه جویی می شود .

فیزیولوژی هضم :
غاز توانایی استفاده از خوراک های با فیبر بالا را دارد . در چینه دان غاز تخمیر باکتریایی روی غذا صورت نمی گیرد . در چینه دان پرندگان یک جمعیت بزرگ باکتریایی است که کربوهیدرات ها را تخمیر می کند و اسید لاکتیک تولید می کند و در اصطلاح به آن چینه دان ترش می گویند که در غاز این حالت ناقص اتفاق می افتد . پیش معده ی غاز بزرگ تر از سایر طیور است و بافت ماهیچه ای بسیار قوی با غده های فراوان دارد . میزان ترشح اسید هیدرو کلریک و پپسینوژن در آن 5/1 برابر طیور دیگر است و خوراک سپس وارد سنگدان می شود . برای افزایش سرعت هضم غذا بهتر است آن را بصورت آبکی یا خمیر به جوجه غازها بدهیم تا نیازی به افزودن شن و سنگریزه به دان نباشد . البته برای پرورش غاز مادر وجود سنگریزه لازم است . میانگین وزن سنگدان غاز 120 گرم و سنگدان مرغ 50 گرم است . دیواره ی سنگدان غاز دوبرابر ضخیم تر از مرغ است و به راحتی علوفه های خشبی را خرد می کند . ماندگاری غذا در روده ی کوچک غاز دو برابر مرغ است و دلیل هضم بهتر مواد سلولزی در غاز می باشد . در ناحیه ی دوازدهه حرکات دودی بصورت معکوس هم اتفاق می افتد و محتویات آن را به سنگدان برمی گرداند و هیدرولیز مواد را دو برابر و جذب لیپید ها را کامل می کند . طول روده ی غاز 230 سانتی متر است که سه تا چهار برابر طول بدنش است و در مرغ شش برابر است . در ناحیه ی دوازدهه بیش از دو سوم پروتئین و قندها تجزیه می شوند . در روده ی بزرگ فقط 5 درصد آب نوشیده شده و بعضی ترکیب های ساده جذب می شوند و 95 درصد آب نوشیده شده برای کمک به هضم غذا است که دفع می شود . روده ی کور بین روده ی باریک و روده ی بزرگ به صوت دو شاخه است که در غاز ها 20 تا 32 سانتی متر می باشد . روده ی کور غاز بسیار توسعه یافته و با جمعیت باکتریایی بالاست که تخمیر میکروبی فیبر در آن انجام می شود . دستگاه گوارش غاز 11 برابر طول بدنش است و در مرغ این طول 8 برابر می باشد . متخصصان تغذیه ی طیور با این آگاهی ، 20 تا 25 درصد دان غاز را از علوفه تأمین می کنند .


جدول 1- مقایسه ی توان هضمی غاز ، مرغ و نشخوار کنندگان​
نوع علوفهغازمرغنشخوارکنندگان
شبدر خشک5/4530 20 تا 44
ساقه ی گندم576/520 تا 30
کنجاله ی سویا465/12---
جوی سبز و تازه6/78---70
یونجه ی خشک37------

بهداشت و بیماری های غازها :
به طور کلی غاز نسبت به سایر ماکیان مقاومت بهتری نسبت به بیماری ها دارد . ولی برای جوجه ریزی باید اقدامات بهداشتی به صورت کامل انجام شود . عامل بیماری در غاز ها عبارتند از پرورش غیر هم سن ، رطوبت بستر و محیط و در نتیجه آلودگی بیش تر ، بروز بیماریهای انگلی در پرورش توأم با ماهی و استفاده از خوراک در محیط آزاد . با کنترل این موارد از بیش تر بیماری ها پیشگیری می شود . بیماری های غاز شامل بیماری های عفونی ناشی از ویروس ها ، باکتری ها ، پروتوزوآها ، قارچ ها و بیماری های انگلی است . از بیماری های مهم غاز می توان این ها اشاره کرد : نیوکاسل شامل 5 تیپ ، آنتریت ویروسی با تلفات تا 90 درصد ، مایکوپلاسموز شامل مایکوپلاسما گالی سپتیکوم (MG) و مایکوپلاسما سینوویه (MS) ، کولی باسیلوز توسط باکتری اشرشیاکولی با حدت زیاد ، تورم کلوآک ( چسبندگی مقعد ) در شرایط آلوده و کوکسیدیوز توسط تک یاخته ی ایمریا با اسهال خونی در جوجه های 3 تا 12 هفته . روش درمان بیماری های عفونی در این بحث نمی گنجد . ولی استفاده از واکسن های رایج در پیشگیری از بیماری های ویروسی و رعایت بهداشت ضروری است .

تغذیه ی غاز :
در مرحله ی آغازین پرورش پرندگان آبدوست ، جیره ی پیش دان بصورت کرامبل یا پلت ریز توصیه می شود. این جیره ها 16 تا 18 درصد پروتئین خام و 2600 تا 2900 کیلو کالری انرژی متابولیسمی در هر کیلو گرم دارند. جیره ی پیش دان جوجه غاز ها برای سه هفته ی اول پرورش 5/2 تا 7/2 کیلوگرم است و مقدار آب 7 تا 8 لیتر می باشد. بعد از 21 روز مصرف کنسانتره ی آنان را تا 25 درصد کاهش داده و برایشان علوفه فراهم می کنند. اگر برای چرا به مرتع برده شوند ، باید دان اصلی را پس از بازگشت از چرا به آن ها داد؛ چون با استراحت شبانه غذا بهتر هضم و جذب می شود. وزن آن ها در یک ماهگی به 5/1 کیلوگرم می رسد .

جدول 2 - جیره ی پیشنهادی برای جوجه غاز ها ( مکمل ویتامینه و معدنی باید به این جیره افزوده شود)
مواد خوراکی
پیش دان ( درصد )
پس دان ( درصد )
آرد گندم
75/34
75/40
کنجاله ی سویا
20
30
سبوس
10
6
آرد گندم سبوس دار
8
6
پودر گوشت
18
12
پودر یونجه
5
3
نمک
پودر شیر
4
2
جمع کل
100
100
جیره ی استاندارد مرکز تحقیقات طیور روسیه برای جوجه غازهای گوشتی حاوی 18 تا 20 درصد پروتئین خام و 2800 تا 3050 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی متابولیسمی می باشد. نسبت انرژی به پروتئین 150 تا 155 و ضریب تبدیل جیره 9/2 تا 3 باشد. یعنی جوجه غاز در 60 روز به وزن زنده ی 3/4 تا 6/4 کیلوگرم برسد .


جدول 3 - ترکیب مواد مغذی جیره ( مرکز تحقیقات طیور روسیه – 2006 )
ماده ی مغذی
1 تا 20 روزگی
21 تا 65 روزگی
65 تا 240 روزگی
انرژی
1180
1168
1088
پروتئین خام
20/3
18
14
چربی
2/6
6/5
-
سلولز ( فیبر )
5/5
5
8
کلسیم
1/6
1/6
2
فسفر
0/8
0/8
0/8
سدیم
0/37
0/4
0/4
لیزین
0/956
0/918
0/539
متیونین
0/670
0/425
0/375

پرورش دهندگان حرفه ای تا 20 روزگی از این جیره ها استفاده می کنند و از 21 روزگی به بعد جوجه ها را به چرا می برند تا هزینه ها کاهش یابند. با این روش 25 درصد افت وزن زنده نسبت به پرورش در سالن بسته راداریم ، اما باز هم اقتصادی تر است.
برای غازهای تخمگذار ، مقدار محدودیت غذایی برای جلوگیری از مصرف بیش از حد خوراک بین 100 تا 200 گرم خوراک برای هر پرنده در روز است .

تغذیه ی غاز تخمگذار :
چریدن در مراتع مرغوب برای گله های مادر تا سن 6 هفتگی قبل از تولید ضروری است. در فصل تولید با جیره ی 16 درصد پروتئین تغذیه می شوند و در اوج تولید می توان 200 گرم کنسانتره به غاز داد .


جدول 4 - جیره ی گله ی تخمگذار ( مکمل ویتامینه و معدنی باید اضافه شود )
مواد خوراکی
جیره ی 1 ( درصد )
جیره ی 2 ( درصد )
آرد گندم
30/75
57/75
کنجاله ی سویا
20
22
سبوس
12
-
آرد جو ی سبوس دار
12
-
کنجاله ی کلزا
8
-
پودر گوشت
10
13
پودر یونجه
5
5
سنگ آهک
2
2
نمک
0/25
0/25
جمع کل
100
100





منابع :
1- پرورش غاز / دکتر حسین جانمحمدی ، مهندس ذبیح الله نعمتی / تبریز / پریور / 1388
2- پرورش صنعتی غاز / دکتر هادی سیاح زاده / 1389
3- پرورش اردک وغاز / دکتر مهرداد ایرانی / مؤسسه ی آموزش عالی علمی-کاربردی جهاد کشاورزی / 1386
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
اطلاعاتی در مورد غازها

اطلاعاتی در مورد غازها

غازها
غازها (geese) پرندگانی باهوش و زیبا هستند. جثه غازها متوسط و گردن آنها نسبتا دراز است. پاهای آنها بلند است. دم غازها بلند و نوک آنها نسبت به جثه آنها باریک می‌باشد. رنگ گونه‌های این جنس تقریبا یکسان است و گردن آنها نسبت به قوها کوتاه‌تر و ستبر است. غازها پرندگان ویژه نواحی شمال می‌باشند و پرندگانی مهاجرند. در جلگه و یا در جنگلهای قطب شمال زاد و ولد می‌کنند.گونه‌ای از پرندگان است که متعلق به خانوادهٔ مرغابی‌سانان (Anatidae) هستند. خانواده مرغابی‌سانان شامل قوها می‌شود که تیره تر از غازها هستند.این نوع از غازها در زیرخانواده غازسانان (Anserinae) و به گروه آنسرینی (Anserini) تعلق دارند. تعدادی از مرغابی‌ها که از خانواده مرغابی‌های وحشی هستند به نام غاز معروفند.
حیات این حیوانات وابسته به آب است. نوع بیشتر غازها در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی به طور جدی از نوع پرندگان وحشی و مهاجر هستند که برای گذراندن زمستان از شمال به جنوب می‌آیند. غازها قرنها در یک جا (بدون مهاجرت)زندگی می‌کردند. در مغرب (اروپا) غازها از خانواده گری‌لگ (Greylag) هستند اما در آسیا غازهای کمی (از نوع گرلگ) پرورش یافته‌اند. همه غازها اکثرا گیاه خوارند و می‌توانند آفت‌های گلوله‌های پشمی (کاه) که محصول زمینهای زراعتی است بخورند و یا در استخرها (آبگیر) و مناطق پر علف شهری ساکن می‌شوند. آنها همچنین در فرصتهای مناسب بی مهرگان را برای خودشان میگیرند و می‌خورند، غازهای محلی انواع غذا را امتحان می‌کنند. غازها معمولا برای ادامه زندگی جفت گیری می‌کنند گرچه شمار کمی از غازها پس از جفت گیری از هم جدا می‌شوند. غازها گرایشی برای تخم گزاری و نگهداری از آنها دارند. همچنین غازها از آشیانه وجوجه غازها مراقبت می‌کنند که این کار باعث ادامه بقای آنه می‌شود.
غازها چراگاهها را به محیط آبی ترجیح می‌دهند. سر غازها بزرگ است و ناحیه بین دو چشم و نوک آنها پوشیده از پر می‌باشد. رنگ بدن آنها قهوه‌ای شتری است و بعضی‌ها رنگ سفید دارند. نوک در گونه‌های گوناگون به رنگ زرد ، نارنجی و یا صورتی است. غازها در سن دو سالگی بالغ می‌شوند. این پرندگان به صورت گروهی در علف‌زارها تغذیه می‌کنند.


نحوه زندگی


پرندگانی گروهی هستند و در فصل مهاجرت گروههای بزرگی را تشکیل می‌دهند. بسیار باهوش می‌باشند و در موقع تغذیه یک پرنده سایرین را از خطر با خبر می‌کند. خطر را خیلی زود حس می‌کنند. گروهی که در حال مهاجرت هستند شبها را در سواحل ، نیزارها و دریاچه‌ها می‌گذرانند و صبح زود به سوی مزرعه برای تغذیه می‌روند. در نیمه روز به سوی آب بر‌می‌گردند و پس از آب خوردن به استراحت می‌پردازند و بعدازظهر مجددا برای تغذیه می‌روند.
در تاریکی با جنجال و سر و صدا به محل استراحت می‌روند و در حین پرواز حرکات جالبی نشان می‌دهند. شناگرند و به فرو رفتن در آب سازش ندارند ولی هنگام احساس خطر در آب فرو می‌روند. کمتر غذا از آب می‌گیرند. در موقع اضطراب و هیجان گردن را بطور افقی در امتداد بدن می‌کشند و سر را بسوی بالا نگهداشته و تولید صدای ویژه‌ای می‌کنند سپس با سر و صدا به سوی دشمن خود حمله می‌کنند.
آشیانه غازها در مجاورت آب در کنار تخته سنگها و روی زمینهای علفی است و در لانه‌سازی مهارت ندارند. شکل و اندازه لانه بر حسب گونه فرق می‌کند. پرنده نر از آشیانه نگهداری می‌کند و در نگهداری جوجه‌ها به پرنده ماده کمک می‌کند. غازها همیشه یک نر و یک ماده باهم زندگی می‌کنند. دوره روی تخم خوابیدن ۳۰ – ۲۴ روز است. غازها عمر درازی دارند و سن آنها را تا ۵۰ سال ذکر کرده‌اند.


تاریخچه اهلی کردن غاز


تاریخچه اهلی شدن غاز بسیار قدیمی است به طوری که نقوش زیادی از غاز در مقبره های مصریان قدیم برجای مانده است . در افسانه های تاریخی آمده است که در سال ۳۹۰ قبل از میلاد ، شبی اقوام وحشی گل ها قصد حمله به سنای رم را داشتند اما سروصدای غازها موجب آگاهی مردم شد و این امر باعث شد تا شهر رم از حمله آنان نجات یابد واز آن زمان به بعد غاز در بین رومیان از شهرت و محبوبیتی خاص برخوردار گردید . هومر در ۳۸۸ سال قبل از میلاد مسیح تاریخچه ای در مورد پرورش غاز در روم نگاشت . سپس بره Brehh طبیعی دان مشهور برای اولین بار شرح و خصوصیات غاز را به رشته تحریر درآورد . در قرن هفدهم میلادی مطالعات جانورشناسی بر روی غاز شروع شد و بلون Belon مشخصات دو نوع از غازهای موجود را ذکر کرده است .

نژادهای اهلی غاز


نژادهای استاندارد شده ای که از غاز امروزه در ایالات متحده آمریکا وسایر نقاط دنیا وجود دارد ، اغلب از نژاد وحشی خاکستری بوجود آمده است . نژادهای اقتصادی که امروزه در اغلب پرورشگاه های مخصوص غاز در دنیا وجود دارند عبارتند از :


نژاد تولوز: نژاد فرانسوی و منسوب به شهر تولوز است و بیش از هر نژاد دیگر از نظر تولید گوشت مورد توجه قرار گرفته است زیرا دارای جثه بزرگ بوده واصلاح شده می باشد . وزن در غازهای نر بالغ در حدود ۱۱/۷ کیلوگرم و در غازهای ماده بالغ در حدود ۹ کیلوگرم می رسد . بدن حجیم ، پهن پایین افتاده و جمع و جور و تقریباً کم پر است .

نژاد امبدنبه: این نژاد آمدن (Emden) نیز می گویند . این نژاد آلمانی است و ابتدا در شهر برمن Bermen آلمان پرورش داده می شد وبه همین نام نامیده می شد ، ولی چون اولین بار از شهر آمدن آلمان به انگلستان برده شد ، از این رو به نام نژاد آمدن معروف گردید .نژاد مذکور یکی از نژادهای محبوب غاز است که از نظر تولید گوشت قابل توجه است زیرا دارای جثه ای بزرگ است ولی بدن مانند نژاد تولوز پایین افتاده و جمع و جور نیست . پر وبال ها نارنجی سایه دار می باشد . رنگ منقار روشن تر از رنگ پاهاست و رنگ چشم ها آبی درخشان است .

نژاد چینی: نژاد چینی از نظر وزن و جثه به پای دو نژاد تولوز و امبدن نمی رسد ولی از نظر شکل ظاهر کاملاً از دو نژاد دیگر متمایز است . بدن کاملاً مستقیم است و پاها و گردن نسبت به بدن تقریباً بلندتر می باشد . این نژاد یک برجستگی دگمه مانند در قاعده منقار دارد . از نظر رنگ دو نوع از این نژاد وجود دارد . یکی نوع قهوه ای و دیگری نوع سفید است .

نژاد آفریقائی (African): یکی از نژادهای سنگین وزن غاز است که استاندارد شده است . این نژاد برای اولین بار در سال ۱۸۷۴ معرفی گردید ودر دو گونه قهوه ای ( یا خاکستری ) و سفید وجود دارد . این نژاد از نژاد چینی بوسیله بدن سنگین و گردن ستبر و کلفت خود متمایز می گردد . دارای بدنی عمیق ، طویل بوده و جناغ کشیده می باشد و بدن را تقریباً مستقیم نگه می دارد . پرنده های بالغ این نژاد دارای برجستگی دگمه مانند و بزرگی در انتهای بالای منقار می باشند . رنگ این دگمه ممکن است در اثر سرما و یا هنگام عصبانیت و آزار تغییر کند .


نژاد کانادائی (Canada): نژادی بزرگ وزیبا با گردنی راست و بلند و سیاه و لکه ی سفید مانند کروات در زیر گلو است و به همین دلیل « غاز کروات » نیز نامیده می شود . این غاز از غازهای وحشی امریکای شمالی سرچشمه می گیرد که وزن آن از ۵/۱ کیلو تا ۶ کیلوگرم متغیر است . به علت وحشی بودن بهتر است آن ها را در محیط های بسته نگهداری کرد و یا این که به موقع پرهای آن ها را قطع کرد . چنانچه مدت مدیدی نگهداری شود به خوبی اهلی و خانگی می شود .

نژاد سبواستوپول: غازی سفید با جثه متوسط است که به خاطر پرهای بلند فر دار معروف است و پرهای مذکور تمامی بدن پرنده را می پوشاند . وزن غاز نر آن در حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم ووزن غاز ماده آن در حدود ۴ تا ۵ کیلوگرم است . منقار و ساق پا به رنگ نارنجی و چشم ها به رنگ آبی روشن است . منشأ این نژاد قاره اروپا و در امتداد رودخانه دانوب و در اطراف دریای سیاه می باشد .

نژاد زرد آمریکایی: این نژاد جزو نژاد های متوسط الجثه می باشد و غاز نر آن در حدود ۸ کیلوگرم و غاز ماده در حدود ۷ کیلوگرم وزن دارند . چشمان آن به رنگ فندقی تیره و رنگ منقار وساق پا و پنجه ها نارنجی است .

نژاد زرد بریکون: این نژاد در سال ۱۹۳۰ میلادی در ایالت ولز انگلستان به وجود آمد و اولین نژاد از نژاد های زرد بود که استاندارد گردید . این نژاد جزو نژادهای متوسط غاز بوده و ساق پای آن صورتی رنگ است و پنجه پا و منقار و چشم به رنگ قهوه ای است .

نژاد فرانکونیان: ژادی کهن و آلمانی است که از بخش شمالی ایالت بواریا Bavaria آمده است و نژادی کوچک است که وزن آن در حدود ۴ تا ۶ کیلوگرم است وروش نگهداری آن بسیار ساده و آسان است . معمولاً به دو گونه قهوه ای و آبی روشن دیده می شود و گونه آبی روشن آن آخیراً به وسیله موسسه استاندارد آلمان پذیرفته شده است .

نژاد لینی: این نژاد در نزدیکی اولدنبرگ Oldenburg آلمان به وجود آمده است و از نژادهای متوسط الجثه بوده که به خوبی چرا می کنند و می تواند در مسافت های طولانی به چرا بپردازد . اندامی عمودی وقائم دارد و ناحیه خلفی بدن را مستقیم نگه می دارد ، معمولاً به دو رنگ سفید وخاکستری دیده می شود . وزن غاز نر در حدود ۷ کیلوگرم ووزن غاز ماده در حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم است . این نژاد توجه کافی به جوجه های خود مبذول می کند .

نژاد لیپی گانز: نژادی آلمانی وبسیار نادر است که اطلاعات چندانی در مورد آن موجود نیست . معمولاً به رنگ سفید است و منقار آن نوک تیز وصورتی رنگ است .

نژاد نرماندی: این نژاد متعلق به منطقه نرماندی فرانسه می باشد واز مشخصات ممیزه آن امکان تفکیک نر وماده از روی رنگ می باشد ، به طوری که غاز نر همیشه سفید رنگ است ، در حالی که غاز ماده به رنگ سفید وخاکستری است . رنگ چشم های این نژاد همیشه آبی است . غاز نر در حدود ۴/۵ تا ۵/۵ کیلوگرم و غاز ماده در حدود ۴ تا ۵ کیلوگرم وزن دارد .

نژاد سفید نروژی: این نژاد نروژی به منظور تامین گوشت مناسب به وجود آمده است . غاز نر در حدود ۹ کیلوگرم وزن دارد ، در حالی که وزن غاز ماده در حدود ۸ کیلوگرم است .
متاسفانه این نژاد امروزه در نروژ بسیار کمیاب شده است . نژادی مقاوم ، دلیر و خودکفاست . غاز ماده مادر خوبی برای جوجه های خود می باشد و قادر است که سالیانه در حدود ۱۰۰ عدد تخم بگذارد ، البته به شرطی که مجبور نباشد بر روی تخم ها بخوابد .


نژاد مهاجر: این نژاد را نیز می توان از روی رنگ تعیین جنسیت کرد ، به طوری که غازهای نر همگی به رنگ سفید و با چشم های آبی می باشند ، اما غاز ماده به رنگ خاکستری بالکه سفید بر روی سر وچشم قهوه ای می باشند . منقار وپاها در هردو جنس نارنجی است . جوجه یک روزه نر ، زرد یا نقره ای با منقاری روشن است ، در حالی که جوجه یک روزه ماده خاکستری سبز فام با منقاری تیره است .


نژادهای وحشی غاز

غاز باقلا (Anser fabalis): غاز باقلا دارای ۶ گونه است که فقط یکی از آنها در ایران یافت می‌شود. این غاز را غاز پازرد نیز نامیده‌اند. علت آنکه به این غاز ، غاز باقلا می‌گویند این است که هنگام برداشت محصول باقلا به انگلستان می‌رسد و از دانه باقلا تغذیه می‌نماید. این غاز از نظر محل زندگی به دو گروه تقسیم می‌شود. عده‌ای که در جنگلهای نیمکره شمالی زندگی می‌کنند و به اسم غاز باقلای جنگلی نامیده می‌شوند. در حالی که نژاد دوم در زمینهای توندرا و جلگه‌های نیمکره شمالی زندگی می‌کنند و به آنها غاز باقلای جلگه‌ای نام نهاده‌اند. پرنده نر و ماده غاز پیشانی سفید (Anser albifrons): غاز پیشانی سفید دارای جثه‌ای ظریف تر و کوچکتر از غاز خاکستری است. در ناحیه تاج ، پیرامون گونه ، در پایه نوک و پیشانی بخش سفید رنگی دیده می‌شود، به این جهت غاز پیشانی سفید خوانده می‌شود. نوک آنها صورتی رنگ است و رنگ بدن آنها قهوه‌ای مایل به خاکستری است و از غاز خاکستری پررنگ‌تر است. این غازها در زمینهای جلگه‌ای ، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و برفراز تپه‌های علفی کوچک لانه‌سازی می‌کنند و فعال‌تر از غاز خاکستری و غاز باقلا هستند. حیطه تخم‌گذاری آنها شمال روسیه تا جنوب سیبری است. غاز خاکستری یا (Anser anser) نر و ماده این غازها در زمان بالغ شدن به رنگ قهوه‌ای متمایل به خاکستری است. نوک آن صورتی و بدون علامت سیاه است. این پرنده ۷ – ۴ عدد تخم می‌گذارد. تخمها به رنگ سفید و شبیه تخم مرغ است. این غاز در نواحی معتدله نیمکره شمالی زندگی می‌کند. صدای آنها شبیه غاز اهلی است. این پرنده در مجاورت آب در پناه بوته‌ها و نیزارها آشیانه‌ای از جنس مواد گیاهی می‌سازند و از گیاهان نورسته تغذیه می‌کنند. در جزایر کوچک گروه این پرندگان دیده می‌شود.


تولید مثل غاز

تخمگذاری در غازها در اوائل پاییز شروع می شود . برای جمع آوری تخم غاز مخصوص جوجه کشی باید غازهای تخمی را مورد انتخاب قرار داد و بهترین آن ها را از نظر وزن و تعداد تخم و سلامت بدن و بنیه انتخاب نمود . معمولاً با این منظور غازهائی را انتخاب می کنند که دارای وزن متوسط هستند . از چند ماه قبل از جمع آوری تخم جوجه کشی ، غاز نر و ماده را برای جفت گیری بین هم رها می کنند . تشخیص جنسیت در غازها به خصوص در غازهای جوان مشکل است غازهای نر معمولاً بزرگ تر و وحشی تر از غازهای ماده هستند . غازهای ماده دارای طبعی ملایم و آرام بوده و کم و بیش ترسو به نظر می رسند . غازهای نر اغلب وحشی و جنجو می باشند و حتی بعضی اوقات بدون هیچگونه دلیلی به اطفال و پرندگان دیگر حمله می کنند . غاز نر دارای صدائی بلند است درحالی که غاز ماده دارای صدای بم و وحشی می باشد . گردن غاز نر بلند تر از غاز ماده بوده و حجیم تر می باشد . اگر جمع آوری تخم جوجه کشی در بهار انجام گیرد باید از پاییز غازهای نر و ماده را بین هم انداخت معمولاً جفتگیری بین غازها در تمام مدت سال انجام می گیرد.

[h=6]منبع: دانشنامه رشد[/h]
 

mahdighazbaz

عضو جدید
سلام من دو تا غاز دارم یکی تر اون یکی ماده غاز ماده فک کنم تا الان 100 تا تخم گذاشته ولی کرچ نمیشه به نطرتون چرا؟
راه های کرچ شده غاز چیه؟
ممنون

اگه میتوانید کمک کنید.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

Uchiha Itachi

عضو جدید
آخرین ویرایش:

Similar threads

بالا