گرماب(محمدباقر)
عضو جدید
سلام. مطمئنی تصاویری که اول متن گذاشتین بلدرچینه. بیشتر شبیه قرقاول...
آخرین ویرایش:
[پرورش و نگهداری طیور] بلدرچین
- شروع کننده موضوع hamid_a
- تاریخ شروع
سلام
آقا يك سوال !
چند بار تو هفته بدبده بايد خاك بازي كنه؟
من دو تا بدبده دارم كل اتاقمو خاك خالي كردن
هر روزيه يا راه داره يك حركتي كرد؟
البته اينم همون بلدرچينه فقط وحشيه و كوچيكن يكم از گنجيشك بزرگترن و بزرگتر نميشن
پرواز ميكنن و سر منو بردن اينقدر گفتن بدبده
اينا از كبكام بيشتر خاك بازي ميكنن
آقا يك سوال !
چند بار تو هفته بدبده بايد خاك بازي كنه؟
من دو تا بدبده دارم كل اتاقمو خاك خالي كردن
هر روزيه يا راه داره يك حركتي كرد؟
البته اينم همون بلدرچينه فقط وحشيه و كوچيكن يكم از گنجيشك بزرگترن و بزرگتر نميشن
پرواز ميكنن و سر منو بردن اينقدر گفتن بدبده
اينا از كبكام بيشتر خاك بازي ميكنن
hafez.jafary
عضو جدید
سلام دوستم....احتمالا تهویه مکان پرورش خوب نیست موردی که به ذهن من میرسه جیره غذایی که باید بررسی بشه احتمالا از نظر ویتامین و مواد معدنی فقیره مخصوصا ویتامین A می تونید از مولتی ویتامین و مواد معدنی استفاده کنی امیدوارم بهتر بشه خبرشو به من هم بدید
hafez.jafary
عضو جدید
پرورش بلدرچین اگه نکات پرورشی رو رعایت کنی و دوره موفق داشته باشی به صرفه ست به شرطی که نکاتی رو رعایت کنی
1- پرورش بلدرچین تخمگذار(عرضه تخم به بازار ) در فصل زمستان بازار فروش خوبی داره البته تابستان هم بد نیست
2- برای پرورش گوشتی شما باید مجوز پخش داشته باشی بعدش دستگاه پر کن داشته باشی تا بتونی خودت کشتار کنی و بسته بندی بعدش پخش کنی اگه بخوای پرورش بدی و زنده بفروشی سودش رو دلالان عزیز به جیب میزنن
1- پرورش بلدرچین تخمگذار(عرضه تخم به بازار ) در فصل زمستان بازار فروش خوبی داره البته تابستان هم بد نیست
2- برای پرورش گوشتی شما باید مجوز پخش داشته باشی بعدش دستگاه پر کن داشته باشی تا بتونی خودت کشتار کنی و بسته بندی بعدش پخش کنی اگه بخوای پرورش بدی و زنده بفروشی سودش رو دلالان عزیز به جیب میزنن
hafez.jafary
عضو جدید
با سلام
من تو کار جوجه کشی و پرورش گوشتی و تخم گذار کار کردم اگه بخوای زنده بفروشی خیلی درد سر می کشی بهتره رو تخم گذار کار کنی بسته های 12 تایی تخم رو میتونی از آقای ناصری (تو اینترنت بگردی شماره اش هست) بخری و برچسب چاپ کنی و خودت پخش کنیسود خوبی هم داره بازارش هم عالیه حتما امتحان کن(البته سختی هایی هم داره )
من تو کار جوجه کشی و پرورش گوشتی و تخم گذار کار کردم اگه بخوای زنده بفروشی خیلی درد سر می کشی بهتره رو تخم گذار کار کنی بسته های 12 تایی تخم رو میتونی از آقای ناصری (تو اینترنت بگردی شماره اش هست) بخری و برچسب چاپ کنی و خودت پخش کنیسود خوبی هم داره بازارش هم عالیه حتما امتحان کن(البته سختی هایی هم داره )
hafez.jafary
عضو جدید
با سلام
50 تا جوجه تو حیاط داخل قفس......... کار اشتباهیه
جوجه ها باید جاشون گرم باشه و به سرما خیلی حساس اند دمای 32 درجه نیاز دارن - تو 10 روزگی دما باید 28 درجه باشه پس دقت کن.
مورد بعدی جیره ست اگه میخوای جوجه بخری جیره رو هم از طرف بخر اینطوری مطمن تره (هرچند نمیشه اطمینان کرد اما بهترین راهه)
50 تا جوجه تو حیاط داخل قفس......... کار اشتباهیه
جوجه ها باید جاشون گرم باشه و به سرما خیلی حساس اند دمای 32 درجه نیاز دارن - تو 10 روزگی دما باید 28 درجه باشه پس دقت کن.
مورد بعدی جیره ست اگه میخوای جوجه بخری جیره رو هم از طرف بخر اینطوری مطمن تره (هرچند نمیشه اطمینان کرد اما بهترین راهه)
بیماری های بلدرچین و راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین
بیماری های بلدرچین و راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین
راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین
پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.
پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.
بیماریهای ویروسی و باکتریائی بلدرچین ژاپنی
بلدرچین ژاپنی (Coturnix Coturnix Japonica) از پرندگان شکاری (Game Birds) مهاجر بوده و به خانواده Phasianidae که ماکیان اهلی (Gallus Domesticus) در آن قرار دارد متعلق می باشند. این پرندگان از بلدرچین باب وایت (Colinus Virginianus) و گونه های بومی استرالیا و سایر کشورها مجزا هستند. ظاهرا بلدرچین ژاپنی ابتدا در ژاپن اهلی شده است. بلدرچین ژاپنی امروزه به طور تجاری برای تولید گوشت و تخم و یا به عنوان پرنده خانگی و همچنین برای بکارگیری در تحقیقات علمی، در بیشتر نقاط دنیا پرورش می یابد.
با وجود اینکه ظاهرا بلدرچین ژاپنی نسبت به سایر طیور به بیشتر بیماریها مقاوم می باشد، ولی این پرنده نیز به عفونت های طبیعی ناشی از اکثر انگلها، قارچها، باکتریها، مایکوپلاسماها و عفونتهای ویروسی که طیور اهلی را مبتلا می سازند، حساس است. بنابراین بلدرچین ژاپنی باید به طور جدا از بوقلمونها و ماکیان پرورش یابد. همچنین بلدرچین ژاپنی به انگلهای خارجی از قبیل شپشها، کنه ها، جربها، ککها و انگلهای داخلی مانند: Choanotaenia Infundibulum، Raillietina Echinobothridia ، هتراکیس گالیناروم و عفونتهای تک یاخته ای مانند کوکسیدیا و هیستوموناس مله اگریدیس حساس می باشد.
معمولترین عفونت قارچی در بلدرچین ژاپنی، آسپرژیلوس و کاندیدیازیس می باشد. بیماریهای باکتریائی مانند سالمونلوز، کلی باسیلوز، اریزیپلاس و همچنین مایکو پلاسموز، ممکن است تحت شرایط طبیعی در بلدرچین ها رخ دهند. همچنین در مواردی وقوع بیماری پاستورلوز در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. بلدرچین ژاپنی همانند ماکیان اهلی به بیماریهای ناشی از کمبودهای نیز تغذیه ای مبتلا می گردد.
بلدرچین ژاپنی به عوامل ویروسی ایجاد کننده بیماریهائی مانند انسفالومیلیت پرندگان، بیماری مارک، بیماری نیوکاسل، روس سارکوما، برونشیت عفونی، بیماری آنفلوانزا، آبله پرندگان ، برونشیت بلدرچین ها، رتیکولواندوتیلوز، هاری ، آنسفالومیلیت شرقی اسب و لکوز حساس می باشد.
بیماری نیوکاسل
گزارش هائی از شیوع طبیعی بیماری نیوکاسل در گله های بلدرچین وجود دارد. دو محقق اظهار داشتند که بلدرچینها نسبت به ماکیان حساسیت کمتری به نیوکاسل داشته اند و این بیماری به ندرت در بلدرچینها تشخیص داده شده است. با وجود آنکه بیماری نیوکاسل به شکل بومی (اندمیک) در ماکیان هنگ کنگ وجود دارد و بلدرچینها در آنجا در مقیاس بزرگی پرورش می یابند، عفونت طبیعی ناشی از NDV از مدتها قبل دیده نشده است. این محققین همچنین اظهار داشته اند از آنجا که تعدادی از پرندگان وحشی به شکل تحت بالینی بیماری نیوکاسل مبتلا شده و حاملین فاقد نشانه های بیماری ND هستند، بنابراین ممکن است بلدرچینها نیز تحت شرایط محیطی خاص به عفونت تحت بالینی بیماری نیوکاسل مبتلا شوند.
این بیماری با کاهش وزن، اسهال، نشانه های عصبی مانند لرزش و فلجی پاها و عدم کنترل پرنده بر روی گردن، بال و پا و پائین آمدن میزان تولید تخم در گله مادر مشخص می گردد. در گزارش هائی که از شیوع طبیعی بیماری نیوکاسل در گله های بلدرچین وجود دارد، نشانه های تنفسی توصیف نشده است.
نشانه های بالینی بیماری نیوکاسل در بلدرچین عبارت است از: تلفات ناگهانی، درجات متفاوتی از بی اشتهائی، کسالت و کز کردگی. در صورت ادامه بیماری، به تدریج این علائم شدیدتر و واضح تر شده و لاغری پیش رونده، مدفوع اسهالی با رنگ زرد روشن که پس از مدتی به صورت آبکی و شفاف در آمده و در انتها به صورت اسهال غلیظ و سبز رنگ در خواهد آمد، دیده خواهد شد. نیمی از بلدرچینهای مبتلا، پس از سه تا چهار روز از شروع حالت بی اشتهائی و اسهال نشانه های عصبی کاملا مشخص و متفاوتی، ازعدم تعادل خفیف تا یک فلجی شل کامل (flaccid) نشان می دهند. این مورد که حالت خاصی از فلجی بوده شامل افتادن بر روی جناغ و یا به یک طرف بدن و کشیده شدن پاها به طرف عقب می باشد. بالها اندکی از هم باز شده، حالت آویخته داشته و بر روی بستر قرار می گیرد. سر بلدرچینهای مبتلا به طور وارفته ای به یک طرف آویزان می باشد. وقتی این گونه بلدرچینها در دست گرفته می شوند به نظر می رسد که کنترلی بر بالها و پاها و گردن خود ندارند ولی در عین حال هنوز هوشیار به نظر می رسند. پرهای اطراف مقعد مرطوب بوده، گاهی اوقات به وسیله موادی به رنگ سفید گچی در می آید. در کالبد گشائی بلدرچینهای تلف شده ضایعاتی از قبیل درجات متفاوتی از تغییرات چربی (fatty change) در کبد و کلیه ها، رسوب اورات زرد رنگ بر روی قسمتهائی از کیسه های هوائی، پرخونی دوازدهه و قسمت فوقانی روده ها مشاهده می گردد. هیچ گونه ضایعه ماکروسکوپی در ریه ها، نای، مغز، مننژ، عصب سیاتیک و شبکه بازوئی و طناب نخاعی دیده نشده است.
در آزمایش ویروس شناسی با استفاده از تخم مرغ جنین دار و مشاهده ضایعات ایجاد شده از جنینهای تلف شده، سویه حاد ویروس نیوکاسل (virulent velogenic strain) جدا شد. در آزمایش HI در رقتهای دو برابر (Two-Fold Dilute) تیترهای 1:1024،1:256 و 1:512 از سرم سه بلدرچین به دست آمد. عیار به دست آمده از آزمایش HI با مایع آلانتوئیک تخم مرغهای تلقیح شده 1:128، 1:256 و 1:256 بود.
در بررسی بیماریزائی ویروس بیماری نیوکاسل با منشا بلدرچین ژاپنی در ماکیان، ماندگاری ویروس در مغز، نای، ریه، کبد، طحال و خون به ترتیب حداقل به مدت 8، 5، 7،8 و 4 روز پس از عفونت به تایید رسید. از نظر وجود ضایعات میکروسکوپی، کبد، محل اتصال ایلئوم و روده کور، پیش معده، نای، ششها، قلب و مغز طحال و بورس فابریسیوس مورد بررسی قرار گرفتند. نکروز، تخلیه شدید لنفوسیتها در ارگانهای لنفوئیدی و نفوذ سلول های تک هسته ای در کبد دیده شد. همچنین خونریزی شدید، دژنراسیون عصبی، نکروز، گلیوز و تجمع آستینی شکل سلولها به دور رگها در مغز ایجاد شده بود. (perivascular cuffing)
مطالعات نشان داد که می توان بلدرچینها را به طور موفقیت آمیزی علیه ویروس برونشیت و نیوکاسل واکسینه کرد. هر چند به علت مقاومت نسبی بلدرچینها به عفونت ناشی از NDV، واکسیناسیون در آنها به طور گسترده ای مورد بررسی قرار نگرفته و کاربرد وسیعی ندارد.
بیماری نیوکاسل باید از عفونتهای کورناویروسی، آنفلوانزا، پاستورلوز، اریزیپلاس، کریپتوسپوریدوز، عفونتهای کلامیدیائی و مسمومیتهای غذائی تفریق شود.
آنفوانزا
گزارشهای زیادی درباره شیوع طبیعی بیماری آنفلوانزا ناشی از سویه های تیپ A و C در بلدرچینها وجود دارد. نکته جالب توجه آن است که تیپ C ویروس آنفلوانزا در میزبانی غیر از انسان شناسائی نشده است. تلفات ناشی از شیوع بیماری آنفلوانزا غالبا بالا و از 10 تا 80 درصد متغیر می باشد. این بیماری در پرندگان جوان نسبت به پرندگان مسن تر از شدت بیشتری برخوردار است. در کالبد گشائی بلدرچینهای تلف شده، تراکئو برونشیت کاتارال، رینوسینوزیت و پرخونی ریوی و تورم روده ای کاتارال مشاهده شد.
معمولا تشخیص این بیماری بر اساس تلقیح بافت آلوده به خصوص نای و شش ها به داخل حفره آلانتوئیک تخمهای جنین دار ماکیان می باشد. جنین ها ظرف 3 یا 4 روز تلف شده و مایع آلانتوئیک آنها گلبولهای قرمز خون ماکیان را منعقد می کند. وجود ویروس آنفلوانزا را می توان با آزمایش تایید نمود. انجام آزمایش های CFT و ELIDA بر روی سرم پرندگان مبتلا ارزشمند بوده و در تشخیص بیماری پرندگان واکسینه نشده کمک می نماید.
بررسی واکسنهای ضد آنفلوانزا نشان داد که ایجاد ایمنی چه بسا میزان تلفات را در پرندگان کاهش دهد. هر چند به علت تعدد تیپها و تحت تیپهای آنتی ژنیک ویروس آنفلوانزا، ایجاد ایمنی در پرندگان به شکل محدودی صورت می پذیرد.
عفونت ناشی از ویروس آنفلوانزا باید از بیماری نیوکاسل، عفونتهای ناشی از ویروس آبله، کرونا ویروس، عفونتهای مایکوپلاسمائی و باکتریائی مانند پاستورلوز و هموفیلوس پاراگالیناروم تفریق شود.
آنسفالومیلیت پرندگان
عفونتهای طبیعی و تجربی ناشی از AEV تلقیح داخل مغزی ویروس انسفالومیلیت پرندگان به جوجه بلدرچینهای یکروزه و دو روزه موجب لرزش، عدم تعادل و فلجی بین 16 تا 30 روز پس از تلقیح شده و در نهایت سبب مرگ آنها می شود. با تلقیح مواد عفونی، به خصوص به بافت مغز جوجه بلدرچینهای آلوده از طریق داخل مغزی یا به وسیله تلقیح از راه کیسه زرده، به جوجه های یک روزه می توان با مشاهده نشانه های بالینی خاص انسفالومیلیت پرندگان، آتروفی ماهیچه پا و یا مرگ جنین ها وجود ویروس را نشان داد.
عفونت طبیعی ناشی از AEV در بلدرچین ژاپنی در خلال دوره تخمگذاری، از لحاظ دوره بیماری و تاثیر بر روی تولید، مشابه با آنچه در ماکیان توصیف شده، می باشد. در این حالت پس از آلودگی، میزان تولید تخم و میزان جوجه در آوری گله مبتلا کاهش یافته و جوجه بلدرچینهای هچ شده از این گونه تخمها پس از 14 روز تلف شدند.
تشخیص این بیماری را می توان با انجام آزمایشهای VN و IFT بر روی سرم پرندگان آلوده و در موارد بهتر با معاینات هیستوپاتولوژیک سیستم اعصاب مرکزی تایید نمود. ضایعات برجسته شامل میکروگلیوز، دژنراسیون عصبی و تجمع آستینی شکل لنفوسیتها در اطراف عروق می باشد. دژنراسیون اعصاب در بصل النخاع مشخص تر می باشد.
AE باید از سایر بیماری های ایجاد کننده فلج عصبی مانند D ، آنسفالومیلیت شرقی اسب، آسپرژیلوس عصبی، عفونتهای باکتریائی مغزی و مسمومیتها تفریق داده شود.
آبله پرندگان
بلدرچین ها نسبت به عفونت طبیعی با ویروس آبله حساس می باشند. آزمایشهای ایمنی متقاطع نشان داد که ویروس آبله در بلدرچین هائی که به طور طبیعی مبتلا شده اند، به طور ایمونولوژیک از ویروس های آبله ماکیان و کبوتر متمایز و مجزا می باشند.
همچنین ثابت شده که ویروس آبله بلدرچین و ویروس آبله مرغ مینا غیر وابسته هستند. آزمایش حفاظت متقاطع نشان داد که وابستگی ویروس آبله بلدرچین به ویروس آبله کبوتری نسبت به آبله ماکیان وابستگی نزدیک تری است. یک سویه ویروس آبله به نام 241-63-PV کشف شده که از نظر خصوصیات بیولوژیک از سایر ویروسهای آبله متفاوت بوده، تلقیح تجربی آن از طریق داخل مغزی، سبب آنسفالومیلیت و تلفات بالا در بلدرچینها می گردد.
جوجه مرغهای SPF تلقیح شده با ویروس آبله بلدرچین، ضایعات جلدی شدیدی را نشان دادند. این ضایعات در دید میکروسکوپی دارای ویژگی درماتیت پرولیفراتیو شدید همراه با شکل گیری گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی در سلولهای اپی تلیال بود.
تشخیص این بیماری بر اساس وجود ائوزینوفیلیک در سیتوپلاسم آلوده می باشد. اگر بتوان پارتیکل های ویروس آبله را به وسیله میکروسکوپ الکترونی در بافتهای آلوده نشان داد، تشخیص بیماری تایید خواهد شد. تنها برخی از سویه های ویروسهای آبله آلوده کننده بلدرچین ژاپنی ، وقتی که بر روی CAM جنین ماکیان تلقیح شوند، تولید ضایعات POCK کرده و به همین جهت برای تشخیص بیماری آبله در بلدرچین به این آزمایش نمی توان اعتماد کرد.
در ارزیابی ایجاد ایمنی هومورال و با واسطه سلولی، توسط AVIPOX VIRUS در بلدرچینها یک اثر کاهنده موقت بر روی ایمنی هومورال تا 12 روز پس از عفونت در بلدرچینهای آلوده شده با AVP در مقایسه با گروه شاهد دیده شد. سطح ایمنی سلولی در این بلدرچینها از روز چهارم پس از آلوده سازی به طور معنی داری افزایش یافته در روز هفتادم پس از عفونت به بالاترین میزان خود رسید.
محافظت در برابر عفونت ناشی از ویروس های آبله بلدرچین قابل دستیابی است و تنها باید از ویروس همولوگ به عنوان واکسن استفاده شود. بلدرچینهای واکسینه شده با ویروس آبله ماکیان نسبت به چالش تجربی با سویه حاد ویروس آبله ماکیان مصون می باشند.
عفونت آبله در بلدرچینها باید از ضایعات حاصل ازنزاع پرندگان و عفونتهای موضعی باکتریائی و قارچی تفریق شود.
لکوز
حساسیت بلدرچین ژاپنی به عفونت طبیعی با ویروس لکوز پرندگان توسط محققین گزارش شده است. ضایعات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک در بلدرچین با آنچه که در ماکیان توصیف گردیده مشابه می باشد.
معمول ترین ضایعات ماکروسکوپیک عبارت از بزرگ شدگی کبد و طحال و ضخیم شدن دیواره روده است. آزمایشهای هیستوپاتولوژیک تعداد زیادی لنفوبلاست را همراه با مواردی از اشکال میتوزی نشان می دهد. وجود آنتی بادی علیه ویروس لکوز در سرم را می توان با آزمایش های VN و CFT تشخیص داد. جهت مطالعه حساسیت ژنتیکی پرندگان به ویروس لکوز، از هیبریدهای بلدرچین- ماکیان استفاده شده است. عفونت ناشی از ویروس لکوز باید از سایر بیماریهائی مانند MD و RE تفریق شود.
رتیکولواندوتلیوز
رتیکولواندوتیلوز به شکل طبیعی و تجربی در بلدرچینها گزارش شده است. این بیماری در بلدرچینها روند مشابهی با روند ایجاد آن در سایر گونه های پرندگان دارد. نشانه های بالینی شامل لاغری، پر در آوری کند و پرهای خشن، علائم فلجی و افسردگی می باشد. در یک گزارش از عفونت طبیعی، نوک بالای پرنده دو برابر طول طبیعی آن رشد کرده بود.
اکثر تغییرات میکروسکوپی که به طور ثابت در این بیماری وجود دارد، در کبد و طحال رخ داده و این ارگانها اغلب بزرگ می شوند و گاهی اوقات طحال ممکن است تا 10 برابر اندازه طبیعی خود بزرگ شود. ضایعات تومور مانند با رنگ سفید تا سفید متمایل به زرد، عموما در کبد و طحال وجود دارد . ندولهای تومور مانند و ضخیم شدگی مشخص ممکن است بر روی سطح خارجی روده و پانکراس وجود داشته باشد.
در یک شیوع طبیعی از رتیکولواندوتلیوز در یک گله بلدرچین ژاپنی توده های توموری در ششها،پرورش بلدرچین کبد و طحال، قلب، پانکراس، لوزه های روده کور، تخمدان، کلیه ها، کیسه های هوائی، غده تیروئید، بیضه ها و اعصاب سمپاتیک مشاده شد. امکان آتروفی بورس در عفونتهای تجربی وجود دارد.
تغییرات هیستولوژیک متعاقب تکثیر شدید و سرطانی سلولهای تک هسته ای در بافتهای مبتلا مشخص می گردد این سلولها تمام خصوصیات رشد نئوپلاستیک همراه با هسته های بزرگ غیر عادی، شکل یافته و برجسته و سیتوپلاسم چند شکلی مشخص را دارا می باشند.
این بیماری را میتوان با مشاهده خصوصیات ضایعات هیستوپاتولوژیک و به وسیله مشخص نمودن آنتی بادی های اختصاصی با آزمایش های IFT و VN به طور قطعی تشخیص داد. البته با کشت ویروس عامل RE در کشتهای سلولی فیبروبلاست جنین بلدرچین و جنین ماکیان و آزمایش غیر مستقیم فلورسنت آنتی بادی بر روی کشتهای سلولی آلوده در خلال 72 تا 96 ساعت پس از تلقیح می توان وجود ویروس را تایید نمود. این بیماری باید از سایر تومورهای ایجاد شده توسط بیماریهای ویروسی همانند MD و لکوز و همین طور بیماریهای باکتریائی مانند کلی گرانولوما تفریق گردد.
بیماری های بلدرچین و راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین
پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.
به ادامه مطالب بروید
پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.
بیماریهای ویروسی و باکتریائی بلدرچین ژاپنی
بلدرچین ژاپنی (Coturnix Coturnix Japonica) از پرندگان شکاری (Game Birds) مهاجر بوده و به خانواده Phasianidae که ماکیان اهلی (Gallus Domesticus) در آن قرار دارد متعلق می باشند. این پرندگان از بلدرچین باب وایت (Colinus Virginianus) و گونه های بومی استرالیا و سایر کشورها مجزا هستند. ظاهرا بلدرچین ژاپنی ابتدا در ژاپن اهلی شده است. بلدرچین ژاپنی امروزه به طور تجاری برای تولید گوشت و تخم و یا به عنوان پرنده خانگی و همچنین برای بکارگیری در تحقیقات علمی، در بیشتر نقاط دنیا پرورش می یابد.
با وجود اینکه ظاهرا بلدرچین ژاپنی نسبت به سایر طیور به بیشتر بیماریها مقاوم می باشد، ولی این پرنده نیز به عفونت های طبیعی ناشی از اکثر انگلها، قارچها، باکتریها، مایکوپلاسماها و عفونتهای ویروسی که طیور اهلی را مبتلا می سازند، حساس است. بنابراین بلدرچین ژاپنی باید به طور جدا از بوقلمونها و ماکیان پرورش یابد. همچنین بلدرچین ژاپنی به انگلهای خارجی از قبیل شپشها، کنه ها، جربها، ککها و انگلهای داخلی مانند: Choanotaenia Infundibulum، Raillietina Echinobothridia ، هتراکیس گالیناروم و عفونتهای تک یاخته ای مانند کوکسیدیا و هیستوموناس مله اگریدیس حساس می باشد.
معمولترین عفونت قارچی در بلدرچین ژاپنی، آسپرژیلوس و کاندیدیازیس می باشد. بیماریهای باکتریائی مانند سالمونلوز، کلی باسیلوز، اریزیپلاس و همچنین مایکو پلاسموز، ممکن است تحت شرایط طبیعی در بلدرچین ها رخ دهند. همچنین در مواردی وقوع بیماری پاستورلوز در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. بلدرچین ژاپنی همانند ماکیان اهلی به بیماریهای ناشی از کمبودهای نیز تغذیه ای مبتلا می گردد.
بلدرچین ژاپنی به عوامل ویروسی ایجاد کننده بیماریهائی مانند انسفالومیلیت پرندگان، بیماری مارک، بیماری نیوکاسل، روس سارکوما، برونشیت عفونی، بیماری آنفلوانزا، آبله پرندگان ، برونشیت بلدرچین ها، رتیکولواندوتیلوز، هاری ، آنسفالومیلیت شرقی اسب و لکوز حساس می باشد.
بیماری نیوکاسل
گزارش هائی از شیوع طبیعی بیماری نیوکاسل در گله های بلدرچین وجود دارد. دو محقق اظهار داشتند که بلدرچینها نسبت به ماکیان حساسیت کمتری به نیوکاسل داشته اند و این بیماری به ندرت در بلدرچینها تشخیص داده شده است. با وجود آنکه بیماری نیوکاسل به شکل بومی (اندمیک) در ماکیان هنگ کنگ وجود دارد و بلدرچینها در آنجا در مقیاس بزرگی پرورش می یابند، عفونت طبیعی ناشی از NDV از مدتها قبل دیده نشده است. این محققین همچنین اظهار داشته اند از آنجا که تعدادی از پرندگان وحشی به شکل تحت بالینی بیماری نیوکاسل مبتلا شده و حاملین فاقد نشانه های بیماری ND هستند، بنابراین ممکن است بلدرچینها نیز تحت شرایط محیطی خاص به عفونت تحت بالینی بیماری نیوکاسل مبتلا شوند.
این بیماری با کاهش وزن، اسهال، نشانه های عصبی مانند لرزش و فلجی پاها و عدم کنترل پرنده بر روی گردن، بال و پا و پائین آمدن میزان تولید تخم در گله مادر مشخص می گردد. در گزارش هائی که از شیوع طبیعی بیماری نیوکاسل در گله های بلدرچین وجود دارد، نشانه های تنفسی توصیف نشده است.
نشانه های بالینی بیماری نیوکاسل در بلدرچین عبارت است از: تلفات ناگهانی، درجات متفاوتی از بی اشتهائی، کسالت و کز کردگی. در صورت ادامه بیماری، به تدریج این علائم شدیدتر و واضح تر شده و لاغری پیش رونده، مدفوع اسهالی با رنگ زرد روشن که پس از مدتی به صورت آبکی و شفاف در آمده و در انتها به صورت اسهال غلیظ و سبز رنگ در خواهد آمد، دیده خواهد شد. نیمی از بلدرچینهای مبتلا، پس از سه تا چهار روز از شروع حالت بی اشتهائی و اسهال نشانه های عصبی کاملا مشخص و متفاوتی، ازعدم تعادل خفیف تا یک فلجی شل کامل (flaccid) نشان می دهند. این مورد که حالت خاصی از فلجی بوده شامل افتادن بر روی جناغ و یا به یک طرف بدن و کشیده شدن پاها به طرف عقب می باشد. بالها اندکی از هم باز شده، حالت آویخته داشته و بر روی بستر قرار می گیرد. سر بلدرچینهای مبتلا به طور وارفته ای به یک طرف آویزان می باشد. وقتی این گونه بلدرچینها در دست گرفته می شوند به نظر می رسد که کنترلی بر بالها و پاها و گردن خود ندارند ولی در عین حال هنوز هوشیار به نظر می رسند. پرهای اطراف مقعد مرطوب بوده، گاهی اوقات به وسیله موادی به رنگ سفید گچی در می آید. در کالبد گشائی بلدرچینهای تلف شده ضایعاتی از قبیل درجات متفاوتی از تغییرات چربی (fatty change) در کبد و کلیه ها، رسوب اورات زرد رنگ بر روی قسمتهائی از کیسه های هوائی، پرخونی دوازدهه و قسمت فوقانی روده ها مشاهده می گردد. هیچ گونه ضایعه ماکروسکوپی در ریه ها، نای، مغز، مننژ، عصب سیاتیک و شبکه بازوئی و طناب نخاعی دیده نشده است.
در آزمایش ویروس شناسی با استفاده از تخم مرغ جنین دار و مشاهده ضایعات ایجاد شده از جنینهای تلف شده، سویه حاد ویروس نیوکاسل (virulent velogenic strain) جدا شد. در آزمایش HI در رقتهای دو برابر (Two-Fold Dilute) تیترهای 1:1024،1:256 و 1:512 از سرم سه بلدرچین به دست آمد. عیار به دست آمده از آزمایش HI با مایع آلانتوئیک تخم مرغهای تلقیح شده 1:128، 1:256 و 1:256 بود.
در بررسی بیماریزائی ویروس بیماری نیوکاسل با منشا بلدرچین ژاپنی در ماکیان، ماندگاری ویروس در مغز، نای، ریه، کبد، طحال و خون به ترتیب حداقل به مدت 8، 5، 7،8 و 4 روز پس از عفونت به تایید رسید. از نظر وجود ضایعات میکروسکوپی، کبد، محل اتصال ایلئوم و روده کور، پیش معده، نای، ششها، قلب و مغز طحال و بورس فابریسیوس مورد بررسی قرار گرفتند. نکروز، تخلیه شدید لنفوسیتها در ارگانهای لنفوئیدی و نفوذ سلول های تک هسته ای در کبد دیده شد. همچنین خونریزی شدید، دژنراسیون عصبی، نکروز، گلیوز و تجمع آستینی شکل سلولها به دور رگها در مغز ایجاد شده بود. (perivascular cuffing)
مطالعات نشان داد که می توان بلدرچینها را به طور موفقیت آمیزی علیه ویروس برونشیت و نیوکاسل واکسینه کرد. هر چند به علت مقاومت نسبی بلدرچینها به عفونت ناشی از NDV، واکسیناسیون در آنها به طور گسترده ای مورد بررسی قرار نگرفته و کاربرد وسیعی ندارد.
بیماری نیوکاسل باید از عفونتهای کورناویروسی، آنفلوانزا، پاستورلوز، اریزیپلاس، کریپتوسپوریدوز، عفونتهای کلامیدیائی و مسمومیتهای غذائی تفریق شود.
آنفوانزا
گزارشهای زیادی درباره شیوع طبیعی بیماری آنفلوانزا ناشی از سویه های تیپ A و C در بلدرچینها وجود دارد. نکته جالب توجه آن است که تیپ C ویروس آنفلوانزا در میزبانی غیر از انسان شناسائی نشده است. تلفات ناشی از شیوع بیماری آنفلوانزا غالبا بالا و از 10 تا 80 درصد متغیر می باشد. این بیماری در پرندگان جوان نسبت به پرندگان مسن تر از شدت بیشتری برخوردار است. در کالبد گشائی بلدرچینهای تلف شده، تراکئو برونشیت کاتارال، رینوسینوزیت و پرخونی ریوی و تورم روده ای کاتارال مشاهده شد.
معمولا تشخیص این بیماری بر اساس تلقیح بافت آلوده به خصوص نای و شش ها به داخل حفره آلانتوئیک تخمهای جنین دار ماکیان می باشد. جنین ها ظرف 3 یا 4 روز تلف شده و مایع آلانتوئیک آنها گلبولهای قرمز خون ماکیان را منعقد می کند. وجود ویروس آنفلوانزا را می توان با آزمایش تایید نمود. انجام آزمایش های CFT و ELIDA بر روی سرم پرندگان مبتلا ارزشمند بوده و در تشخیص بیماری پرندگان واکسینه نشده کمک می نماید.
بررسی واکسنهای ضد آنفلوانزا نشان داد که ایجاد ایمنی چه بسا میزان تلفات را در پرندگان کاهش دهد. هر چند به علت تعدد تیپها و تحت تیپهای آنتی ژنیک ویروس آنفلوانزا، ایجاد ایمنی در پرندگان به شکل محدودی صورت می پذیرد.
عفونت ناشی از ویروس آنفلوانزا باید از بیماری نیوکاسل، عفونتهای ناشی از ویروس آبله، کرونا ویروس، عفونتهای مایکوپلاسمائی و باکتریائی مانند پاستورلوز و هموفیلوس پاراگالیناروم تفریق شود.
آنسفالومیلیت پرندگان
عفونتهای طبیعی و تجربی ناشی از AEV تلقیح داخل مغزی ویروس انسفالومیلیت پرندگان به جوجه بلدرچینهای یکروزه و دو روزه موجب لرزش، عدم تعادل و فلجی بین 16 تا 30 روز پس از تلقیح شده و در نهایت سبب مرگ آنها می شود. با تلقیح مواد عفونی، به خصوص به بافت مغز جوجه بلدرچینهای آلوده از طریق داخل مغزی یا به وسیله تلقیح از راه کیسه زرده، به جوجه های یک روزه می توان با مشاهده نشانه های بالینی خاص انسفالومیلیت پرندگان، آتروفی ماهیچه پا و یا مرگ جنین ها وجود ویروس را نشان داد.
عفونت طبیعی ناشی از AEV در بلدرچین ژاپنی در خلال دوره تخمگذاری، از لحاظ دوره بیماری و تاثیر بر روی تولید، مشابه با آنچه در ماکیان توصیف شده، می باشد. در این حالت پس از آلودگی، میزان تولید تخم و میزان جوجه در آوری گله مبتلا کاهش یافته و جوجه بلدرچینهای هچ شده از این گونه تخمها پس از 14 روز تلف شدند.
تشخیص این بیماری را می توان با انجام آزمایشهای VN و IFT بر روی سرم پرندگان آلوده و در موارد بهتر با معاینات هیستوپاتولوژیک سیستم اعصاب مرکزی تایید نمود. ضایعات برجسته شامل میکروگلیوز، دژنراسیون عصبی و تجمع آستینی شکل لنفوسیتها در اطراف عروق می باشد. دژنراسیون اعصاب در بصل النخاع مشخص تر می باشد.
AE باید از سایر بیماری های ایجاد کننده فلج عصبی مانند D ، آنسفالومیلیت شرقی اسب، آسپرژیلوس عصبی، عفونتهای باکتریائی مغزی و مسمومیتها تفریق داده شود.
آبله پرندگان
بلدرچین ها نسبت به عفونت طبیعی با ویروس آبله حساس می باشند. آزمایشهای ایمنی متقاطع نشان داد که ویروس آبله در بلدرچین هائی که به طور طبیعی مبتلا شده اند، به طور ایمونولوژیک از ویروس های آبله ماکیان و کبوتر متمایز و مجزا می باشند.
همچنین ثابت شده که ویروس آبله بلدرچین و ویروس آبله مرغ مینا غیر وابسته هستند. آزمایش حفاظت متقاطع نشان داد که وابستگی ویروس آبله بلدرچین به ویروس آبله کبوتری نسبت به آبله ماکیان وابستگی نزدیک تری است. یک سویه ویروس آبله به نام 241-63-PV کشف شده که از نظر خصوصیات بیولوژیک از سایر ویروسهای آبله متفاوت بوده، تلقیح تجربی آن از طریق داخل مغزی، سبب آنسفالومیلیت و تلفات بالا در بلدرچینها می گردد.
جوجه مرغهای SPF تلقیح شده با ویروس آبله بلدرچین، ضایعات جلدی شدیدی را نشان دادند. این ضایعات در دید میکروسکوپی دارای ویژگی درماتیت پرولیفراتیو شدید همراه با شکل گیری گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی در سلولهای اپی تلیال بود.
تشخیص این بیماری بر اساس وجود ائوزینوفیلیک در سیتوپلاسم آلوده می باشد. اگر بتوان پارتیکل های ویروس آبله را به وسیله میکروسکوپ الکترونی در بافتهای آلوده نشان داد، تشخیص بیماری تایید خواهد شد. تنها برخی از سویه های ویروسهای آبله آلوده کننده بلدرچین ژاپنی ، وقتی که بر روی CAM جنین ماکیان تلقیح شوند، تولید ضایعات POCK کرده و به همین جهت برای تشخیص بیماری آبله در بلدرچین به این آزمایش نمی توان اعتماد کرد.
در ارزیابی ایجاد ایمنی هومورال و با واسطه سلولی، توسط AVIPOX VIRUS در بلدرچینها یک اثر کاهنده موقت بر روی ایمنی هومورال تا 12 روز پس از عفونت در بلدرچینهای آلوده شده با AVP در مقایسه با گروه شاهد دیده شد. سطح ایمنی سلولی در این بلدرچینها از روز چهارم پس از آلوده سازی به طور معنی داری افزایش یافته در روز هفتادم پس از عفونت به بالاترین میزان خود رسید.
محافظت در برابر عفونت ناشی از ویروس های آبله بلدرچین قابل دستیابی است و تنها باید از ویروس همولوگ به عنوان واکسن استفاده شود. بلدرچینهای واکسینه شده با ویروس آبله ماکیان نسبت به چالش تجربی با سویه حاد ویروس آبله ماکیان مصون می باشند.
عفونت آبله در بلدرچینها باید از ضایعات حاصل ازنزاع پرندگان و عفونتهای موضعی باکتریائی و قارچی تفریق شود.
لکوز
حساسیت بلدرچین ژاپنی به عفونت طبیعی با ویروس لکوز پرندگان توسط محققین گزارش شده است. ضایعات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک در بلدرچین با آنچه که در ماکیان توصیف گردیده مشابه می باشد.
معمول ترین ضایعات ماکروسکوپیک عبارت از بزرگ شدگی کبد و طحال و ضخیم شدن دیواره روده است. آزمایشهای هیستوپاتولوژیک تعداد زیادی لنفوبلاست را همراه با مواردی از اشکال میتوزی نشان می دهد. وجود آنتی بادی علیه ویروس لکوز در سرم را می توان با آزمایش های VN و CFT تشخیص داد. جهت مطالعه حساسیت ژنتیکی پرندگان به ویروس لکوز، از هیبریدهای بلدرچین- ماکیان استفاده شده است. عفونت ناشی از ویروس لکوز باید از سایر بیماریهائی مانند MD و RE تفریق شود.
رتیکولواندوتلیوز
رتیکولواندوتیلوز به شکل طبیعی و تجربی در بلدرچینها گزارش شده است. این بیماری در بلدرچینها روند مشابهی با روند ایجاد آن در سایر گونه های پرندگان دارد. نشانه های بالینی شامل لاغری، پر در آوری کند و پرهای خشن، علائم فلجی و افسردگی می باشد. در یک گزارش از عفونت طبیعی، نوک بالای پرنده دو برابر طول طبیعی آن رشد کرده بود.
اکثر تغییرات میکروسکوپی که به طور ثابت در این بیماری وجود دارد، در کبد و طحال رخ داده و این ارگانها اغلب بزرگ می شوند و گاهی اوقات طحال ممکن است تا 10 برابر اندازه طبیعی خود بزرگ شود. ضایعات تومور مانند با رنگ سفید تا سفید متمایل به زرد، عموما در کبد و طحال وجود دارد . ندولهای تومور مانند و ضخیم شدگی مشخص ممکن است بر روی سطح خارجی روده و پانکراس وجود داشته باشد.
در یک شیوع طبیعی از رتیکولواندوتلیوز در یک گله بلدرچین ژاپنی توده های توموری در ششها،پرورش بلدرچین کبد و طحال، قلب، پانکراس، لوزه های روده کور، تخمدان، کلیه ها، کیسه های هوائی، غده تیروئید، بیضه ها و اعصاب سمپاتیک مشاده شد. امکان آتروفی بورس در عفونتهای تجربی وجود دارد.
تغییرات هیستولوژیک متعاقب تکثیر شدید و سرطانی سلولهای تک هسته ای در بافتهای مبتلا مشخص می گردد این سلولها تمام خصوصیات رشد نئوپلاستیک همراه با هسته های بزرگ غیر عادی، شکل یافته و برجسته و سیتوپلاسم چند شکلی مشخص را دارا می باشند.
این بیماری را میتوان با مشاهده خصوصیات ضایعات هیستوپاتولوژیک و به وسیله مشخص نمودن آنتی بادی های اختصاصی با آزمایش های IFT و VN به طور قطعی تشخیص داد. البته با کشت ویروس عامل RE در کشتهای سلولی فیبروبلاست جنین بلدرچین و جنین ماکیان و آزمایش غیر مستقیم فلورسنت آنتی بادی بر روی کشتهای سلولی آلوده در خلال 72 تا 96 ساعت پس از تلقیح می توان وجود ویروس را تایید نمود. این بیماری باید از سایر تومورهای ایجاد شده توسط بیماریهای ویروسی همانند MD و لکوز و همین طور بیماریهای باکتریائی مانند کلی گرانولوما تفریق گردد.
خوشبختانه در سال های اخیر با تلاشهایی که گروه بلدچین دماوند با سایر پروش دهندگان و تولید کنندگان تجهیزات طیور داشته است توانسته اند بعد از شناسایی استاندارد های لازم جهت تولید قفس برای انواع بلدرچین به تولید قفس برای نیاز های داخلی شرکت بپردازند. در این مطلب سعی می شود تا نکاتی را پیرامون انتخاب قفس بلدرچین برای شما توضیح دهیم.
انواع قفس :
منبری یا کالیفرنیایی: در این مدل کود در کف سالن ریخته شده و یا درون گودالی که در کف در نظر گرفته شده ریخته می شود و توسط یک طیقه به بیرون سالن هدایت می شود این گونه فقس ها برای پرورش بلدرچین در واحد های صنعتی ونیه صنعتی توصیه نمی شود.
.
طبقه ای (باطری) : کود درون سینی یا نوار نقاله زیر هر طبقه ریخته می شود و به طور اتوماتیک یا دستی تخلیه می شود این نوع از قفس بلدرچین مناسب ترین حالت برای پرورش بلدرچین می باشد.
1-ابعاد:
تجربه نشان داده که بلدرچین های تخمگذار در اجتماع های 20-30 به بالا محصولات بهتر و بیشتری تولید می کنند. و همچنیین برای کنترل بهتر بیماری ها و حذف سریعتر پرنده های معیوب اجتماع های بیشتر از 30 بلدرچین مفید فایده نبوده. لذا از باکس هایی استفاده شود که بیشتر از 30 بلدرچین با هم در ارتباط نباشند
بهترین ابعاد برای این تعداد 35* 90 سانتی متر می باشد و ارتفاع مناسب 25 الی 30 سانتی متر می باشد.
2-جنس قفس:
بهترین جنس برای ساخت فقس بلدرچین استیل و آهن گالوانیزه می باشد که استیل به دلیل قیمت بالا معمولا استقبال نمی شود .
استفاده از چوب و سیم توری و کلیه موادی که آلودگی را در لابلای ساختار خود جای می دهد پیشنهاد نمی شود
3-آبخوری:
استفاده از آبخوری نیپل علاوه بر کنترل بهتر مصرف آب باعث جلوگیری از آلوده شدن آب می کند.نیپل ها انواع گوناگونی دارند (استیل ، پلاستیکی و سایر فلزات) معمولا نیپل های پلاستیکی برای بلدرچین ها کفایت میکند. اما نیپل های استیل از دوام و تکنولوژی بالاتری برخوردار است.
استفاده ا آبخوری های ناودانی و غیره به هیچ عنوا برای بلدرچین های تخمگذار و گوشتی داخل قفس توصیه نمیگردد.
4-دان خوری
استفاده از دانخوری های اتوماتیک زنجیری فقط در هنگامی توصیه می گردد که طول خط بیشتر از 30 متر بوده ویا قیمت کارگر در منطقه فعالیت بالا باشد .پرورش بلدرچین جنس دانخوری ها باید ورف گالوانیزه باشد .
5-تهویه:
در نظر گرفتن فضای کافی بین سینی کود و کف قفس بالایی و سقف قفس پایین برای جریان بهتر هوا اهمیت بسزایی در تولید دارد متاسفانه تولید کنندگان تجاری قفس بلدرچین در ایران به خاطر کاستن از هزینه ها به هیچکدام از این موارد دقت کافی نمیکنند.
mohammad m
عضو جدید
سلام همشهري خوبي ؟
در به در دنبال كسي ميگشتم اشنا به كار باشه چه خوب شد زيارتت كرديم
البته فكر كنم تو كوچه ببينمت بهتره تا اينجا
از دوستان كسي هست تو منطقه زنجان تو كار ه پرورش بلدرچين يا بوقلمون باشه ؟
Similar threads
Similar threads
-
-
-
-
[پرورش و نگهداری طیور] از مرغ و مرغداری و مرغدار بگین !
- شروع شده توسط ebi136
- پاسخ ها: 77
-
