وصف گل

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

نی باغ به بستان نه چمن می‌خواهم

نی سرو و نه گل نه یاسمن می‌خواهم

خواهم زخدای خویش کنجی که در آن

من باشم و آن کسی که من می‌خواهم

 

[naghmeirani]

دست من بوی گلی را می داد

زود حبسم کردند....

اتهامم بستند

اتهامم هوس چیدن گل

من نگفتم به کسی

دست من بوی تو داشت

دستم عطراگین بود

و نفهمید کسی سرّ پنهان مرا

با گلی بنشستم

باغبانش بودم

ونچیدم گل را

و نچیدم

گل را.....

 

[naghmeirani]

پژمان بختیاری

پژمان بختیاری

گر دهر شود غرقِ گل و سبزه چه حاصل؟

آن خرمنِ گل ره به کنارم که ندارد

آن گل سخنی از دلِ تنگم که نپرسد

آن مه خبری از شبِ تارم که ندارد

 

[naghmeirani]

صائب تبریزی

صائب تبریزی

عندلیبی که ز تعجیلِ بهار آگاه است

از شکر خندِ گل آوازۀ رحلت شنود

 

[maryam_22]

بنگر ز صبا دامن گل چاک شده​

بلبل ز جمال گل طربناک شده
​

در سایه گل نشین که بسیار این گل​

در خاک فرو ریزد و ما خاک شده​

خيام​

 

[maryam_22]

نگار من
اميد نوبهار من
لبی به خنده باز كن
ببين چگونه از گلی
خزان باغ ما بهار می‌شود


ساوش كسرايي

 

[naghmeirani]

حمید مصدّق

حمید مصدّق

تو گل سرخ مني
تو گل ياسمني
تو چنان شبنم پاك سحري ؟
نه
از آن پاكتري
تو بهاري ؟
نه
بهاران از توست
از تو مي گيرد وام
هر بهار اينهمه زيبايي را
هوس باغ و بهارانم نيست
اي بهين باغ و بهارانم تو
سبزي چشم تو
درياي خيال
پلك بگشا كه به چشمان تو دريابم باز
مزرع سبز تمنايم را
اي تو چشمانت سبز
در من اين سبزي هذيان از توست
زندگي از تو و
مرگم از توست
سيل سيال نگاه سبزت
همه بنيان وجودم را ويرانه كنان مي كاود
من به چشمان خيال انگيزت معتادم
و دراين راه تباه
عاقبت هستي خود را دادم
آه سرگشتگي ام در پي آن گوهر مقصود چرا
در پي گمشده ي خود به كجا بشتابم ؟

 

[maryam_22]

گلی جا در کنار جو گرفته
گلی مأوا سر گیسو گرفته
بهار است و مرا زین دشت گل‌پوش
گلی باید که با من خو گرفته.

سبد پر کرده از گل دامن دشت
- خوشا صبح بهار و دشت و گل‌گشت-
نسیم عطر گیاه کال در کام
به شهر آمد پیامی داد و بگذشت.

خوشا پرشور پرواز بهاری
میان گله‌ی ابر فراری
به کوهستان طنین قهقهی نیست
دریغا کبک‌های کوهساری.

بهارم می‌شکوفد در نگاهت
پر از گل گشته جان من به راهت
به بام آرزویم لانه دارند
پرستوهای چشمان سیاهت.

بهار آمد، بهار سبزه بر تن
بهار گل به سر، گلبن به دامن
مرا که شبنم اشکی نمانده است
چه سازم گر بیاید خانه‌ی من؟

سحرگاهان که این دشت طلاپوش
سراسر می‌شود آواز و آغوش
به دامان چمن ای غنچه بنشین
بهارم باش با لب‌های خاموش.



سياوش كسرايي​

 

[naghmeirani]

سیمین بهبهانی

سیمین بهبهانی

چون گل رؤیا به گلزار عدم روییده ایم
منّتی از هستیِ ما بر سر دنیا مباد!
می توان خفتن چو در کوی کسی همچون غبار
پیکر تبدار ما را بستر دیبا مباد!

 

[maryam_22]

روز بیداری گل‌های به غم خفته‌ی ما در گلدان
روز برخاستن بانگ از بام
روز آغوش گشودن‌های پنجره‌ها
روز رنگین شدن پوشش‌ها
خون آن چلچله‌ی پیک بهار
بر در و پیکر این شهر شتک زد بی‌گاه
دل من چون قفسی تنگی کرد.

چه کسی باید زین پس لب ایوان شما
لانه‌ای از گل و خاشاک کند
تا بدانید بهار آمده است؟



سياوش كسرايي​

 

[naghmeirani]

سیمین بهبهانی

سیمین بهبهانی

دیر در دامنت آویختم ای عشق! چه سازم؟
به زمستان تو همچون گل یخ دیده گشودم
بوسه ی گمشده ام بود به لب های تو پنهان
که به دلخواه، شبی بر لب کس چهره نسودم
جگرم چاک شد از خنجر خونریز ملامت
تا چو گل راز دل خویش به بیگانه نمودم

 

[naghmeirani]

قیصر امین پور

قیصر امین پور

وقتِ آن شد که به گل حکمِ شکفتن بدهی

ای سر انگشتِ تو آغازِ گل افشانی ها

 

[*setareh66*]

به گرد آیه توحید گل صحیفه باغ
ز سبزه چون خط زنگار شاهدان تذهیبد
و شاهدند بهشتی بسوی ما نگران
به لعل و گونه گلگون بهشت لاله و سیب
شهریار...

 

[*setareh66*]

اکنون گلی است زرد ولی از وفا هنوز
هر سرخ گل که در چمن آید گیاهش است
این برگهای زرد چمن نامه های اوست
وین بادهای سرد خزان پیک راهش است
شهریار...

 

[naghmeirani]

هوشنگ ابتهاج

هوشنگ ابتهاج

گل زرد

گل زرد و گل زرد و گل زرد
بیا با هم بنالیم از سر درد
عنان تا در کف نامردمان است
ستم با مرد خواهد کرد نامرد

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

در خواب جمال یار خود میدیدم

وز باغ وصال او گلی می‌چیدم

مرغ سحری زخواب بیدارم کرد

ای کاش که بیدار نمی‌گردیدم

 

[naghmeirani]

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد​

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد​

زین تطاول که کشید از غم هجران بلبل
تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد​

مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود
چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد​

گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد

حافظ​

 

[naghmeirani]

ای خوبتر از گل!​

ای پاکتر از قطره شبنم!​

ای دل به تو محتاج ، من جز تو نخواهم ز دو عالم ​

دل در تب سنگین خمار است ای دوست بهار است!​

جز چشم تو هر چشمه سراب است ​

کیفیت چشمان تو چون جام شراب است.​

ای چشم تو سرچشمه خورشید​

یک دم نگهم کن​

صیاد منی! ای که به دام تو اسیرم​

بگذار که از پای نشینم​

مستانه بمیرم...​

 

[maryam_22]

بلبلی گفت سحر با گل سرخ

کاینهمه خار بگرد تو چراست

گل خشبوی و نکوئی چو ترا

همنشین بودن با خار خطاست


هر که پیوند تو جوید، خوار است

هر که نزدیک تو آید، رسواست


حاجب قصر تو، هر روز خسی است

بسر کوی تو، هر شب غوغاست


ما تو را سیر ندیدیم دمی

خار دیدیم همی از چپ و راست


عاشقان، در همه جا ننشینند

خلوت انس و وثاق تو کجاست


خار، گاهم سر و گه پای بخسب

همنشین تو، عجب بی سر و پاست


گل سرخی و نپرسی که چرا

خار در مهد تو، در نشو و نماست


گفت، زیبائی گل را مستای

زانکه یکره خوش و یکدم زیباست


آن خوشی کز تو گریزد، چه خوشی است

آن صفائی که نماند، چه صفا است


ناگریز است گل از صحبت خار

چمن و باغ، بفرمان قضا است


ما شکفتیم که پژمرده شویم

گل سرخی که دو شب ماند، گیاست


عاقبت، خوارتر از خار شود

این گل تازه که محبوب شماست


رو، گلی جوی که همواره خوش است

باغ تحقیق ازین باغ، جداست


این چنین خواستهٔ بیغش را

ز دکان دگری باید خواست


ما چو رفتیم، گل دیگر هست

ذات حق، بی خلل و بی همتاست


همه را کشتی نسیان، کشتی است

همه را، راه بدریای فناست


چه توان داشت جز این، چشم ز دهر

چه توان کرد، فلک بی‌پرواست


ز ترازوی قضا، شکوه مکن

که ز وزن همه کس، خواهد کاست


ره آن پوی که پیدایش ازوست

لیک با اینهمه، خود ناپیداست


نتوان گفت که خار از چه دمید

خار را نیز درین باغ، بهاست


چرخ، با هر که نشاندت بنشین

هر چه را خواجه روا دید، رواست


بنده، شایستهٔ تنهائی نیست

حق تعالی و تقدس، تنهاست


گهر معدن مقصود، یکی است

وانچه برجاست، شبه یا میناست


خلوتی خواه، کاز اغیار تهی است

دولتی جوی، که بیچون و چراست


هر گلی، علت و عیبی دارد

گل بی علت و بی عیب، خداست



پروين اعتصامي

 

[naghmeirani]

سیف فرغانی

سیف فرغانی

گل به بستان جمال ازو گیرد
مشک در نافه بوی او دارد
نه تو تنهاش آرزومندی

هر چه هست آرزوی او دارد
ذره گر در هوا کند حرکت

هوس جست و جوی او دارد
نالهٔ بلبل از پی گل نیست

روز و شب گفت و گوی او دارد
من به جان مایلم بدان عاشق

که دلش میل سوی او دارد
سیف از گریه خاک را تر کرد

آبها سر به جوی او دارد​

 

[maryam_22]

كه رازي كه گويم به بلبل بگويي
بخاك ار در افتد، غبارش بشويي
كه فردا بيايي و ما را ببويي
نيايي مرا، گر چه عمري بجويي
باميد من هرگز اين ره نپويي
چو پژمرده گشتي تو، ديگر نرويي
بخوان آن كسي را كه مشتاق اويي
زبلبل خوشي و ز گل خوبرويي
كه بي رنگ و بي بوي، چون خاك كويي
تو اندر دل باغ، چون آرزويي
تو مانند آبي كه اكنون به جويي
نماند است در روي نيكو، نكويي
چو گردون گردان كند تند خويي


پروين اعتصامي

 

[naghmeirani]

سیف فرغانی

سیف فرغانی

گر من از عشق تو دیوانه شوم باکی نیست

که چو من شیفته در کوی تو بسیاری هست

هر که روی چو گلت بیند داند به یقین

که ز سودای تو در پای دلم خاری هست

 

[naghmeirani]

عماد خراسانی

عماد خراسانی

چنان ای باغِ عشق از نکهتِ خود ،بی خودم کردی​

که رفت از خاطرم کاین گل فراوان باغبان دارد​

 

[naghmeirani]

فریدون مشیری

فریدون مشیری

***
من مناجات درختان را هنگام سحر،
رقص عطر گل یخ را با باد،
نفس پاک شقایق را در سینه ی کوه،
صحبت چلچله ها را با صبح،
نبض پاینده ی هستی را،
در گندم زار،
گردش رنگ و طراوت را در گونه ی گل،
همه را می شنوم می بینم!
من به این جمله نمی اندیشم!
***
به تو می اندیشم!
ای سراپا خوبی،
تک و تنها به تو می اندیشم!
همه وقت،
همه جا،
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم!
تو بدان این را تنها تو بدان!
تو بیا، تو بمان با من تنها تو بمان.
جای مهتاب، به تاریکی شب ها تو بتاب!
من فدای تو، به جای همه گل ها تو بخند!
***
​

 

[naghmeirani]

باباطاهر

باباطاهر

ممنونم عزیزم!​

شوانم خواب در مرز گلان کرد
گلم واچید و خوابم را زیان کرد
باغبان دید که مو گل دوست دیرم
هزاران خار بر گل پاسبان کرد​

 

[naghmeirani]

بابا طاهر

بابا طاهر

ز بوی زلف تو مفتونم ای گل

ز رنگ روی تو دلخونم ای گل

من عاشق زعشقت بیقرارم

تو چون لیلی و من مجنونم ای گل

 

[naghmeirani]

بابا طاهر

بابا طاهر

مو کز سوته دلانم چون ننالم

مو کز بی حاصلانم چون ننالم

به گل بلبل نشیند زار نالد

مو که دور از گلانم چون ننالم

 

[naghmeirani]

فیض کاشانی

فیض کاشانی

سبزهٔ خط تو دیدن چه خوش است

در بهار تو چریدن چه خوش است

در جمالت نگرستن چه نکوست

گل زگلزار تو چیدن چه خوشست

 

[naghmeirani]

سعدی

سعدی

بوستان را هیچ دیگر در نمی‌باید به حسن

بلکه سروی چون تو می‌باید کنار جوی را

ای گل خوش بوی اگر صد قرن بازآید بهار

مثل من دیگر نبینی بلبل خوشگوی را

 

[naghmeirani]

تا گل روی تو در باغ لطافت بشکفت

پرده صبر من از دامن گل چاکترست

پای بر دیده سعدی نه اگر بخرامی

که به صد منزلت از خاک درت خاکترست