[ ورزش های رزمي ] سمبكالاه

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
:w43:سمبكالاه كامل ترين ورزش رزمي ؛ رزم موحدين ؛ و كاملا مستقل و ايراني:w43:



سمبکالاه مخفف کلمه ی : سلامتی همراه با کلمه ی الله است.​



چندی پیش در اینترنت با مطلب جالب و افتخار آمیزی روبرو شدم که با دیدن آن مطلب به ایرانی بودن خود افتخارمیکردم. آنچه در زیر آورده ام در مورد یک ورزش رزمی حرفه ای است که فقط در ایران آموزش داده میشود ودر هیچ جای دنیا آموزش داده نمی شود.البته شاید نام سمبکالاه را از گوشه وکنارشنیده باشید اما از واقعیات اصلی آن بی خبرید.من نیز تصمیم گرفتم تا در این باره تحقیقات خود را به شما ارائه بدهم. تدریس این ورزش از سال 1359 توسط سید ابوطالب میریوسفی در ایران آغاز واز همان ابتدا با استقبال گرم جوانان سراسر کشور روبرو شد.این ورزش از ترکیب 12 سبک ورزشی و فنون مختص به خود تشکیل شده و با توجه به فنون مختص به خود و کار آمدی فنون ، زیبایی در حرکات ، اتکا به اصول علمی و عملی ، برخورداری از سلامت جسم و روح و بهره گیری از شیوه های کهن رزمی توانسته در ردیف کامل ترین ورزشهای رزمی جهان قرار بگیرد و علاقه مندان زیادی را در سراسر کشور جذب کند ؛ بطوریکه با توجه به ناشناخته بودن این ورزش حتی در ایران ، آمار گیری جهانی در یکی از سایتهای اینترنتی ، سایت اینترنتی سمبکالاه را جزو 8 سایت برتر ورزشهای رزمی جهان قرار داده. البته چندی پیش خبری را در روزنامه ایران ورزشی مشاهده کردم که در آن آورده بود فیلم جنگل سرخ که ساختهء فیلم سازان غیر حرفه ای سمبکالاه است در بین 213000 ورزش رزمی جهان جزو 10 فیلم برتر رزمی و پوسترهای آن جزو 8 پوستر برتر رزمی جهان قرار گرفته است. همانطور که گفته شد این ورزش ترکیب 12 سبک ورزشی و فنون مختص به خود است و نیز دارای فنون 18 حیوان جنگی که بسیار کاربردی هستند را آموزش میدهد و لیکن خصایص حیوانی را رد کرده و با بهره گیری از روش مبارزات آنها این فنون را در سمبکالاه جای داده اند.تمرینات سمبکالاه برای محیط های باز و آزاد و در شرایط سخت ساخته شده زیرا تمرین در شرایط سخت انسان را در مقابل سختیها و مشکلات زندگی مقاوم می کند و باز بودن فضا نیز افکار انسان را باز و متعالی و باعث نشاط روح می شود به همین علت است که این ورزش در جسم و روح انسان تاثیر گذار است. البته سمبكالاه را در سالن می شود كار كرد ولی اصل سمبكالاه برای فضای باز ساخته شده است. تمرینات ویژه سمبکالاه که در جنگل و کوه و صحرا و دریا انجام می شود در ارائه صحیح این ورزش نقش بسزایی دارد. در این ورزش از سلاحهای سردی همچون نانچکو - سانچکو - نیزه چینی - شمشیر- چاقو - باتوم و.... استفاده می شود. تنوع فنون مبارزه به سبک حیوانات نیز بسیار زیاد است مانند:عقاب - ببر - یوز - خرس - شیر - میمون - خرچنگ - درنا - مار و.... البته فنون اژدها یا باد نیز در این سبک آموزش داده می شود.این فنون به قدری تنوع دارند که فنونی نیز در این سبک وجود دارد که مختص به خود است مثلآ فنون { بابن} در هیچ جای دنیا آموزش داده نمی شود. این سبک ورزش مستقلی است که برای جوانان تمرینات ویژه ای در نظر دارد . در این ورزش در مرحله اول روی اخلاق ورزشکار و در مرحله دوم روی ورزش و جسم ورزشکار کار می شود.اگر اخلاق ورزشی در این سبک توآم نباشد به هیچ وجه بصورت یک ورزشکار کامل رشد نمی کند.

کسی گر نداند که قدرت چراست چو فرشی به تالار خانان سراست (سید ابوطالب میر یوسفی)



ورزش رزمی سمبکالاه در واقع اهداف خود را با اصول جوانمردی و تبعیت از ائمهء معصومین(ع) ادامه می دهد. مسابقات این سبک نیز بصورت تکنیکی و مبارزهای تنها در سطح کشور برگزار می شود.

گفتم که خودم شکسته ام از بت تر انداخته ام خودم زدنیا بر فر
گفتش که شکستگی نه اینست ای خام آنگاه شکسته ای که ام را پرپر (سید ابوطالب میر یوسفی)


ادامه دارد.....

 
آخرین ویرایش:

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
تاريخچه ورزش رزمي سمبكالاه

تاريخچه ورزش رزمي سمبكالاه

هنر رزمی سمبکالاه در سال ۱۳۵۹ و توسط سید ابوطالب میریوسفی بنیانگذاری شد. این هنر رزمی آمیزه‌ای از قدرت، سرعت، دقت و استقامت است. تکنیک‌های سمبکالاه از ۱۲ هنر رزمی گرفته شده‌است. در این هنر رزمی ژیمناستیک هم به کار رفته‌است. که از ترکیب هنرهای رزمی و ژیمناستیک و کنار هم قرار دادن این حرکات، فرم‌هایی ابداع شده‌است که در هیچ هنر رزمی مشاهده نمی‌شود. در سمبکلاه علاوه بر تقویت جسم بر تقویت روح نیز تأکید فراوان شده‌است. هنر رزمی سمبکالاه به طور معمول در فضای آزاد اجرا می‌شود. در این هنر رزمی، هنرجو بعد از طی دوره‌هایی تمریناتی را در فضاهای متفاوتی مانند دریا، جنگل و کوه انجام خواهد داد. در این هنر رزمی برای ارتقا رتبه، امتحاناتی گرفته می‌شود که در بین هنرهای رزمی، یکی از دشوارترین امتحانات می‌باشد. از ویژگی‌های جالب این رزم این است که با کمر بند سفید تموم می‌شود.شال سفید برای کسی میباشد که حداقل ۱۵ سال سمبکالاه کار کرده است .البته این بالاترین ردهٔ سمبکالاه است که بعد از قهوه‌ای و سیاه می باشد.
رده های این سبک :
بدون شال
نیمه سبز
سبز
نیمه سرخ
سرخ
نیمه قهوه ای
قهوه ای
مشکی
سفید
لازم بذکر است اساتید این سبک جهت معرفی هر چه بیشتر این سبک فیلمهایی از قبیل :جنگل سرخ ، راه سرخ ، ققنوس ، راه سرخ 2 ساخته اند که در این فیلمها، در قالب فیلم رزمی به نمایش ویژگی های این سبک پرداخته اند.
:w43:
 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
علل کار در شرایط طبیعی و محیطهای باز

علل کار در شرایط طبیعی و محیطهای باز



******************************************

علت بیان این مطلب جواب دادن به سوالات برخی افراد است که "چرا سمبکالاه‌ کارها در بیرون از سالن و محیطهای باز تمرین می کنند؟" و عده‌ای نیز با تفکر اشتباه علت و علل غیر معقول برای این کارها بیان میدارند و هدف از بین بردن این افکار است.
شرایط باز و محیط آزاد چند ویژگی برای تمرین ورزش رمی دارد که در زیر به بیان آنها خواهم پرداخت.


******************************************

یک رزمیکار خوب کسی است که در تمام شرایط آماده رزم باشد و با یک تغییر کوچک در محیط از تواناییهایش کاسته نشود.

یک رزمی کار خوب کسی است که در شرایط سخت محیطی (هوای سرد یا گرم، بارش برف یا باران، وزیدن باد و طوفان و...) بتواند از تمام توانش در رزم استفاده کند.

رزم به معنای جنگ است و حقیقتش تاکنون هیچ جنگ واقعیی را ندیده‌ام که داخل سالن انجام شود یا دو طرف جنگ بگویند مثلآ چون هوا سرد است برویم داخل سالن و کنار بخاری بجنگیم.

شرایط طبیعی و سخت نتنها باعث بالا بردن استقامت در فرد می شود بلکه او را در مقابل دیگر سختیها چه در رزم و چه در زندگی روزمره مقاوم می کند.

شراط طبیعی یعنی حقیقت محیط اطرافمان و جنگ و رزم حقیقی شرایط حقیقی می طلبد و فرد باید خود را در این شرایط آماده کند.

محیط باز باعث چند پیشرفت فیزیکی و بدنی می شود:
1-استفاده از هوای آزاد و باز برای تقویت ریه‌ها و عملکرد بهتر فکر.
2-مقاوم شدن بدن در برابر سرما و گرما.
3-استفاده از نور مستقیم خورشید و تقویت عضلات و مخصوصآ استخوانها.
و.....

و به دلایل فوق و برخی علل دیگر می توان فهمید علت اینکه ورزشهای سنتی، اصیل و قدیمی رزمی در فضای باز تمرین می شده‌اند نه در محیطهای بسته.

 
آخرین ویرایش:

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سلاح

سلاح




******************************************

بیشتر و تقریبآ می توان گفت اکثر ورزشهای رزمی در کنار حرکات دست و پا از سلاحهایی نیز استفاده می کنند.

******************************************

در سمبکالاه نیز این سلاحها وجود دارند اما نکته جالب اینجاست که تنوعی که در سلاح در این سبک وجود دارد در کمتر سبک و شاید هنوز چنین تنوعی مشاهده نشده باشد. سلاحهای متداول همچون شمشیر، نانچیکو، سانچیکو، چوب، چاقو و باتوم را ممکن است در سبکهای دیگر نیز دید اما وجود سلاحهایی چون تبرزین، پرتاب میخ، نیزه چینی و سلاحهایی از این قبیل یکجا و در کنار هم باعث می شود این سبک را از دیگر سبکها در این زمینه نیز متمایز کند.
در زیر عکسهایی از استاد س.ا.میریوسفی بنانگذار سمبکالاه مشاهده می کنید.









 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
استقامت

استقامت




******************************************

فاکتورهایی که برای ورزشهای رزمی در نوشته های پیشین بیان شد جزء مهمترین فاکتورهای مورد نیاز یک رزمی‌کار است اما هیچکدام از آنها بتنهایی جوابگو نیستند و یک رزمی‌کار زمانی می تواند جزء بهترین رزمی‌کارهای هم شرایط خود باشد که تمام این ویژگیها را در کنار یکدیگر داشته باشد و بتواند در مواقع لزوم از هرکدام یا همگی استفاده نماید. البته عوامل گفته شده نیز بدون مهمترین عامل در پیشرفت یک رزمی‌کار آنقدر کارایی ندارند که عامل استقامت دارد. این استقامت یک رزمی‌کار است که می تواند باعث گره خوردن عوامل فوق و تکمیل فرد باشد. کسی که قدرت و سرعت بالایی دارد و در اجرای حرکات دقت بالا را بکار می گیرد وقتی استقامت کافی برای تحمل شرایط سخت رزم را ندارد فقط ابتدای کار می تواند در گود جولان دهد (و البته گاهی همان ابتدا با تغییر شرایط محیطی نیز شروع نامناسب یا اصلآ شروعی نخواهد داشت) و در انتها اوست که در مقابل سختیها سر خم می کند و تسلیم می شود.

سمبکالاه برای بالا بردن استقامت سمبکالاه‌کاران از تمرینهای سخت و آن هم در شرایط سخت استفاده کرده و می کند تا به این طریق ایستادگی در مقابل سختیها و مشکلات زندگی را علاوه بر رزم به هنرجو بیاموزد. و اینست علت اصلی اینکه ورزشهای اصیل رزمی در شرایط باز و در دریا و کوه و صحرا و جنگل و... آموزش داده می شد. البته علاوه بر اینها رزمی کار باید "همیشه" و در "تمام شرایط" آماده باشد و تا شرایط عوض یا کمی سخت شد جا خالی نکند.

باز هم تصاویری مربوط به استاد س.ا.میریوسفی بنیانگذار سمبکالاه.











 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
فرم تکنیکی

فرم تکنیکی




******************************************

اکثر ورزشهای رزمی شامل دو قسمت اجرای فرم و مبارزه هستند که (اغلب) می توان گفت کاملآ مجزا از یکدیگرند، به این معنا که فرد برای مبارزه از تمام (یا حداکثر و گاهی اوقات هیچ یک از) تکنیکهای فرم در مبارزه استفاده نمی کند و واضحتر بگویم که تکنیکها و فرمهای اجرایی وی هیچگونه عملکرد و کارایی در هدف اصلی رزم که همان مبارزه است ندارد و فرد متکی به چند ضربه و گاهی شگردهای مخصوصش می شود.
(البته در مورد سبکهای دیگر بصورت کلی مطلب بیان شده و این مطلب نیز شامل تمام ورزشها نمی شود و از آن، توهین به هیچ سبکی تلقی نشود)


در سمبکالاه فرم تکنیک و استفاده عملی از تکنیک کاملآ با هم تلفیق شده‌اند، و در یک حرکت هم فرم و هم کارایی در مبارزه رعایت شده و با اطمینان کامل میگویم که 100% حرکات دارای بهترین فرم و کارایی در مبارزه است.
باز هم عکسهایی از بنیانگذار سمبکالاه استاد س.ا.میریوسفی.











 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سرعت

سرعت




******************************************

سرعت و عکس‌العمل سریع نیز در ورزشهای رزمی یکی از فاکتورهای مهم در مورزش رزمی بشمار می رود، اما باید دید خود فرد بهتر است سریع باشد یا از ضربات سریع استفاده کند. مسلمآ بهتر است که خود فرد سریع باشد و بهترین آنست که فرد سریع و قوی در کنار سرعت، قدرت، دقت و استقامت خود از اصولی ترین حرکات استفاده نماید. اینکه بخواهیم از ضربات صرفآ سرعتی (به هر علتی از کسب امتیاز گرفته تا غلبه بر حریف) در مبارزه استفاده کنیم صحیح نیست و انسان را محدود می کند.
البته این در برخی از ورزشها دیده میشود که فرد یک یا چند ضربه را آنقدر کار می کند تا در همان چند ضربه مهارتهای خود را بالا ببرد و باصطلاح هر فرد شگردی داشته باشد که بسیار غلط است و رزمی‌کار باید تمامی فنون را بیاموزد تا در هنگام لزوم از هر ضربه استفاده کند. البته این مورد بیشتر بخاطر مسابقات و کسب امتیاز است که فرد چند ضربه سریع را می آموزد و صرف اینکه بوسیله ضربه بدون تاثیر بر حریف بتواند امتیاز کسب کند کافیست.


در سمبکالاه اصل داشتن شگرد کاملآ بی معنی است و هنرجو باید تمامی ضربات و آموزشها را همگی بدون کم و کاست بطور کامل فرا بگیرد و فقط به چند حالت خاص اکتفا نکند. البته همانطور که قبلآ گفته شد تنوع تکنیکی در سمبکالاه بسیار بالاست اما بدلیل استفاده صحیح علمی و عملی از مکانیک ضربات و ملموس بودن کاربرد ضربات و.... جذابیت این ورزش دوچندان شده و هنرجو همیشه برای یادگیری و تعلیم اشتیاق فراوان دارد.
فکر کنم مشخص باشه اینا عکسای کی هستن و نیازی به معرفی نداره.







 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
قدرت

قدرت



******************************************

متداولترین موضوع در تمامی ورزشهای رزمی قدرت است. اینکه قدرت را بتنهایی استفاده کردم بدان علت است که قدرت در ورزش رزمی مفاهیم خاصی دارد، مثلآ قدرت بدنی مثل بلند کردن وزنه یا استقامت در مقابل حملات حریف...قدرت ضربه برای نفوذ یا فقط اعمال قدرت یا هردو... و مثالهایی دیگر از این قبیل که باز در مواردی بستگی به وزن و شرایط فیزیکی بدن دارد.
توضیح و باز کردن این مطالب وقت و زمان زیادی می برد چون هرکدام از مفاهیم فوق در حالت و شرایط خاص بطریق متفاوتی از یکدیگر بیان و اجرا می شوند. مثلآ اگر یک ضربه دست عادی و ساده مستقیم را در نظر بگیرید با توجه به حریف و شرایط محیطی و شرایط فیزیکی خود باید ببینید ضربه شما چیست و چه اثری باید روی حریف داشته‌باشد. آیا با ضربه می خواهید حریف بدون آسیب پرت شود، یا بدون پرت شدن ضربه مانند گلوله سربی در بدنش نفوذ کند و آسیب زیادی به او برساند یا تلفیقی از حالات گفته شده. (البته این موارد را فقط بطور خلاصه و اجمالی بیان نمودم و تا همین مقدار نیز اکتفا میکنم.)
شاید با عقل جور نباشد که چطور حالت فوق می تواند اتفاق بیافتد ولی همانطور که گفته شد این تنها گوشه‌ای از دنیای پر رمز و راز رزمی است که فقط با تجربه و بصورت عملی بدست می آید.

در سمبکالاه بدلیل گستردگی از لحاظ تکنیکی و رعایت اصول علمی و عملی در حرکات، تمامی حالات ممکنه در شرایط مختلف رعایت شده و در غالب تکنیکها گنجانده شده. سمبکالاه‌کار در طول دوره‌های تمرین متوجه ضربات و تکنیکهایی می شود که مشابه آنرا چندبار در رده‌های پایینتر دیده و با یک تفاوت کوچک فرم ظاهری در جای دیگر دوباره آورده شده، اما اگر دقت کند متوجه می شود با یک تغییر کوچک محرک ضربه از قسمتی به قسمت دیگر جابجا می شود یا... در کل نوع شروع، فرود، ایجاد و یا.... ضربه با تغییر کرده است.
از لحاظ تمرینات بدنی در رشد عضلانی بدن نیز تمامی حالات در نظر گرفته شده‌اند. از بزرگترین و مهمترین ماهیچه های بدن گرفته تا ماهیچه‌های ریز مچ دست، انگشتان، کمر، لگن و... که تمامی این عضلات، هماهنگ و بدون توقف در بدن رشد می کنند.
در زیر عکسهایی از بنیانگذار سمبکالاه استاد س.ا.میریوسفی گنجانده شده.







 
آخرین ویرایش:

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
انعطاف پذیری

انعطاف پذیری



******************************************

در مورد انعطاف یک تفکر اشتباه در میان مردم هست و آن هم اینکه مردم فکر می کنند ورزش رزمی باعث انعطاف پذیری بدن می شود و تمام رزمی کارها بدنی انعطاف پذیر دارند، که کاملآ اشتباه است. حقیقت اینست که ورزش رزمی بدن را خشک می کند و از انعطاف بدن می کاهد و چون یک رزمی‌کار باید بدن منعطفی داشته باشد مجبور به گنجاندن حرکات کششی برای انعطاف پذیر شدن بدنش دارد. این از ضروریات یک رزمی‌کار است، چه برای بالا بردن قدرت و سرعت در ضربات، چه برای خوش فرم شدن تکنیکها و چه برای بالا بردن استقامت بدن در مقابل حملات حریف.
البته بازهم یک اشتباه در برخی از ورزشهای رزمی وجود دارد که از انعطاف پذیری بدن تنها به پا باز یا همان ضربات 180 درجه آنهم فقط از یک سمت و با یک پا اکتفا می کنند و از اعضای بزرگتر و حساستر در مقابل صدمه مانند کمر و... صرفنظر می کنند.


در سمبکالاه این امر بخوبی رعایت شده و در غالب نرمشهایی اصولی به انعطاف کل بدن توجه خاصی شده و در امتحانات هر دوره نیز با توجه به رده هنرجو از انعطاف وی نیز امتحان بعمل می آید. نرمشها نیز بصورت دقیق و اصولی از انعطاف کمر و کشهای پا گرفته تا حتی برخی از ماهیچه‌ها مانند ماهیچه‌های شکم تا در اثر نبود انعطاف و کار زیاد منفعل نشود و رشد خود را از دست ندهد.
تصاویر انتخابی زیر تصاویر بنیانگذار سمبکالاه استاد س.ا.میریوسفی است:












 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
شکستن اجسام سخت

شکستن اجسام سخت



******************************************

در تمام ورزشهای رزمی شکستن اجسام سخت نشان دهنده و نمادی از قدرت و سرعت و مهارتهای کلی رزمی بوده و هست، هرچند هم‌اکنون کم رنگ تر شده.
کسی که می خواهد بر یک جسم سخت نفوذ کند و آنرا بشکند علاوه بر راز و رمزها و نکاتی که باید بداند، باید توان جسمی و مهارت بالایی در رزمی داشته باشد. فرد باید نیرویی چندبرابر مقاومت جسم (با ایجاد شتاب و سرعت و قدرت مناسب) بر سطح جسم فرود آورد تا بتواند آنرا بشکند، علاوه بر اینها کنترل و دقت در فرود ضربه قبل و بعد از شکستن و خیلی از نکات اساسی و ریز دیگر وجود دارد که نیاز به شرح نمی بینم.

در سمبکالاه نیز این تکنیکها بعد از یک رده خاص به هنرجو آموزش داده می شود.







 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
منظور چی بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟ از این تاپیک

احسان جان! اصلا عنوان تاپيك رو خوندي؟
خب از عنوان تاپيك معلومه كه منظورم چي بود ديگه :(

يه چيزي يادم اومد بگم.

رزمي هنره نه بازي!
هنر درست جنگيدن نه بازي كردن!
اين كه ميگن بازي هاي آسيايي يا .... باعث تأسفه :(
بابا رزمي از اسمش مشخصه رزم كردنه نه بازي كردن!

راستي اين سبك رزمي در اكثر نقاط كشور آموزش آموزش داده ميشه البته در فضاي آزاد ;)
اگه خواستين بدونين تو شهرتون هست يا نه ميتونين به يكي از مراكز تربيت بدني شهرتون مراجعه كنين.
موفق و سلامت باشين ;)
 

artan2

اخراجی موقت
رشته جالبیه اگر بیست سال پیش بود میرفتم ثبت نام میکردم یاد میگرفتم.

ولی دیگه مسیرم را انتخاب کرده ام.

وقتی نوجوان بودم ژیمناستیک دوست داشتم
ولی بهم میگفتند که باید از کودکی وارد ژیمناستیک بشی و اجازه ثبت نام نداشتم و فقط میرفتم تماشا میکردم.

یه کم که گذشت به کونگ فو علاقه مند شدم و اکثرا کونگ فو تمرین میکردم به باشگاه دسترسی نداشتم و فرمها و کتابهایش را میخریدم تمرین میکردم.

بعد از مدتی به جودو علاقه مند شدم پسرخاله ام کشتی کار میکرد و جودو حالت رزمی تری داشت.

بعد از مدت کوتاهی به کاراته علاقه مند شدم و دوستان زیادی پیدا کردم که کاراته کار میکردند.
به باشگاههای مختلف کاراته سر زدم و اکثرشان را مطالعه کردم.

سبک های کیوکوشین که بیشتر زد و خورد و بزن بزن بودند با روحیه ام سازگار نبود.

سبکهای کاراته دو که اکثرا کنترل شده بدون ضربه فیزیکی بودند بیشتر خوشم می اومد.

ان موقع میگفتند در دنیا چهار سبک مهم وجود دارد:

1- وادوریو

2- شین تو

3- شیتو ریو

4- کان ذن ریو

باشگاهی پیدا کردم که اولی یعنی وادوریو را اموزش میدادند.
از اسمش خیلی خوشم امد:

وادوریو در زبان ژاپنی به معنی سبک راه صلح میباشد.

ثبت نام کردم و مدت چند سالی تمرین کردم.

با اینکه خیلی لذت بخش بود و ارامش خاصی میداد ولی هنوز گمشده ام را پیدا نکرده بودم حرکاتش خشن بود
و توی هر جلسه باید ده بیست تا مشت توی شکم از استاد نوش جان میکردیم و هنگام کمیته باید همدیگه را خیلی کم مشت مالی میدادیم.
البته استادمان و افراد با تجربه باشگاه به جرات میتونم بگم توی ایران نمونه خیلی کمی دارند.
یکی از شاگردان استادمان اکثر ماوقع سال در تنهائی در کوه زندگی میکرد و سالی یکی دو بار برای برگزاری مراسم
به باشگاه می امد.
در انجا چشمانش را میبست و با چشم بسته میوه هائی مانند خیار و هندوانه را روی گلوی شاگردان باشگاه به دو نیم میکرد بدون اینکه
گلو و بدن شاگردان صدمه ای ببینه!
ادم با چشم باز نمیتونه به سرعت یک میوه را ان هم روی گلوی یک انسان به دو نیم کنه
اون وقت این استاد با چشم بسته این کار را میکرد که جالب بود.
در هر حال زمان گذشت
تا اینکه با ووشو اشنا شدم و سبکهای مختلف ان را مطالعه کردم.

سبکهای شمالی و جنوبی و غیره ....

از بعضی سبکها مانند چانگ چوان یکی دو سال تمرین کردم.

سبکی با نام تای چی هم بود انر ا تمرین کردم از همه سبکها جالب تر بود.

وقتی فیلم استاد تای چی ساخته جت لی را دیدم بیشتر خوشم امد.
ان فیلم را شاید یکصد بار از اول تماشا کرده ام و تا اخر عمرم بهترین رشته رزمی ام تای چی است.

یکی از علتهائی که از تای چی خوشم میاد این هست که در مبارزه دشمنش نفس درون انسان است.
دشمن فرضی فیزیکی ندارد و اکثر حرکاتش برای مبارزه با نفس درون طراحی شده!
و تمرکز کمی روی دشمنهای فیزیکی دارد.

یک استاد تای چی بعد از مهارت کسب کردن در مبارزه با نفس درون، میتواند نه تنها با هزاران نفر بجنگد بلکه میتواند کوهها و دریاها را متلاشی و یا تحت کنترل در بیاورد.

البته این مطالب را جهت اطلاع گفتم. قصد نداشتم سبک سمبکالاه را رد کنم یا ایراد بگیرم
فقط خواستم مقایسه ای بین سبکها انجام بدهم.

در هر حال اسم سبک سمبکالاه به خاطر اینکه عنوان رزم موحدین است جالب است.

امید وارم تکنیکهای تای چی را هم به این سبک اضافه کنند.

پیشنهاد میکنم فیلم استاد تای چی ساخته جت لی را مشاهده کنید خیلی جالبه میتونید تکنیکهای اون رو به سبک خودتون اضافه کنید.
تای چی یعنی نیروی طبیعت و در مبارزه تای چی شما نیروئی وارد نمیکنید بلکه نیروی طبیعت را قرض گرفته و دوباره به طبیعت پس میدهید.
و انرژی ضربه بسیار قویتر میشود.
 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
رشته جالبیه اگر بیست سال پیش بود میرفتم ثبت نام میکردم یاد میگرفتم.

ولی دیگه مسیرم را انتخاب کرده ام.

وقتی نوجوان بودم ژیمناستیک دوست داشتم
ولی بهم میگفتند که باید از کودکی وارد ژیمناستیک بشی و اجازه ثبت نام نداشتم و فقط میرفتم تماشا میکردم.

یه کم که گذشت به کونگ فو علاقه مند شدم و اکثرا کونگ فو تمرین میکردم به باشگاه دسترسی نداشتم و فرمها و کتابهایش را میخریدم تمرین میکردم.

بعد از مدتی به جودو علاقه مند شدم پسرخاله ام کشتی کار میکرد و جودو حالت رزمی تری داشت.

بعد از مدت کوتاهی به کاراته علاقه مند شدم و دوستان زیادی پیدا کردم که کاراته کار میکردند.
به باشگاههای مختلف کاراته سر زدم و اکثرشان را مطالعه کردم.

سبک های کیوکوشین که بیشتر زد و خورد و بزن بزن بودند با روحیه ام سازگار نبود.

سبکهای کاراته دو که اکثرا کنترل شده بدون ضربه فیزیکی بودند بیشتر خوشم می اومد.

ان موقع میگفتند در دنیا چهار سبک مهم وجود دارد:

1- وادوریو

2- شین تو

3- شیتو ریو

4- کان ذن ریو

باشگاهی پیدا کردم که اولی یعنی وادوریو را اموزش میدادند.
از اسمش خیلی خوشم امد:

وادوریو در زبان ژاپنی به معنی سبک راه صلح میباشد.

ثبت نام کردم و مدت چند سالی تمرین کردم.

با اینکه خیلی لذت بخش بود و ارامش خاصی میداد ولی هنوز گمشده ام را پیدا نکرده بودم حرکاتش خشن بود
و توی هر جلسه باید ده بیست تا مشت توی شکم از استاد نوش جان میکردیم و هنگام کمیته باید همدیگه را خیلی کم مشت مالی میدادیم.
البته استادمان و افراد با تجربه باشگاه به جرات میتونم بگم توی ایران نمونه خیلی کمی دارند.
یکی از شاگردان استادمان اکثر ماوقع سال در تنهائی در کوه زندگی میکرد و سالی یکی دو بار برای برگزاری مراسم
به باشگاه می امد.
در انجا چشمانش را میبست و با چشم بسته میوه هائی مانند خیار و هندوانه را روی گلوی شاگردان باشگاه به دو نیم میکرد بدون اینکه
گلو و بدن شاگردان صدمه ای ببینه!
ادم با چشم باز نمیتونه به سرعت یک میوه را ان هم روی گلوی یک انسان به دو نیم کنه
اون وقت این استاد با چشم بسته این کار را میکرد که جالب بود.
در هر حال زمان گذشت
تا اینکه با ووشو اشنا شدم و سبکهای مختلف ان را مطالعه کردم.

سبکهای شمالی و جنوبی و غیره ....

از بعضی سبکها مانند چانگ چوان یکی دو سال تمرین کردم.

سبکی با نام تای چی هم بود انر ا تمرین کردم از همه سبکها جالب تر بود.

وقتی فیلم استاد تای چی ساخته جت لی را دیدم بیشتر خوشم امد.
ان فیلم را شاید یکصد بار از اول تماشا کرده ام و تا اخر عمرم بهترین رشته رزمی ام تای چی است.

یکی از علتهائی که از تای چی خوشم میاد این هست که در مبارزه دشمنش نفس درون انسان است.
دشمن فرضی فیزیکی ندارد و اکثر حرکاتش برای مبارزه با نفس درون طراحی شده!
و تمرکز کمی روی دشمنهای فیزیکی دارد.

یک استاد تای چی بعد از مهارت کسب کردن در مبارزه با نفس درون، میتواند نه تنها با هزاران نفر بجنگد بلکه میتواند کوهها و دریاها را متلاشی و یا تحت کنترل در بیاورد.

البته این مطالب را جهت اطلاع گفتم. قصد نداشتم سبک سمبکالاه را رد کنم یا ایراد بگیرم
فقط خواستم مقایسه ای بین سبکها انجام بدهم.

در هر حال اسم سبک سمبکالاه به خاطر اینکه عنوان رزم موحدین است جالب است.

امید وارم تکنیکهای تای چی را هم به این سبک اضافه کنند.

پیشنهاد میکنم فیلم استاد تای چی ساخته جت لی را مشاهده کنید خیلی جالبه میتونید تکنیکهای اون رو به سبک خودتون اضافه کنید.
تای چی یعنی نیروی طبیعت و در مبارزه تای چی شما نیروئی وارد نمیکنید بلکه نیروی طبیعت را قرض گرفته و دوباره به طبیعت پس میدهید.
و انرژی ضربه بسیار قویتر میشود.

ماشالله چي همه كار كردي
يه چرخ كامل تو دنياي رزمي زديا!!!
تاي چي كه فرمودين هم در ورزش رزمي سمبكالاه موجوده و در تكنيك هايي كه آموزش داده ميشه فنون اين ورزش رزمي هم توش گنجانيده شده
حالا كه شما همه اين سبك هاي رزمي رو مطالعه كردين و كار كردين بهتر از بقيه ميتونين فرق بين اين ورزش با ورزش هاي ديگه رو درك كنين.
پيشنهاد ميكنم يه روز از نزديك تمرينات ما رو مشاهده كنين. ضرر نداره :cool:
موفق و سلامت باشين;)
 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
اين چند سطر هم از سايت سبمكالاه

درباره سمبکالاه
هنر رزمی سمبکالاه توسط استاد س.ا.میر یوسفی در سال 1359 هجری شمسی ساخته شده.هنر رزمی سمبکالاه در عین حال که ورزشی رزمی و خشن می باشد دارای ویژگی های آرامش بخش نیز هست. این ورزش ترکیبی از 12 سبک رزمی و فنون مختص به خود را آموزش می دهد که دارای فرم های زیبا و قدرتمند علمی و عملی است و همچنین به نیروی درونی و ذاتی انسان نیز معتقد بوده و به آن می پردازد.
هنر رزمی سمبکالاه در بین ورزشهای رزمی جهان بیشترین فنون را داراست و به همین دلیل زمان طی کردن مراحل آن طولانی بوده و به نوعی در طول زندگی می توان همیشه آموخت.
این ورزش برای کودک، جوان و پیر ، افراد چاق و لاغر، بلند قد و کوتاه قد فرقی نداشته و همه می توانند قسمتی از آن را بیاموزند.
سمبکالاه دارای فنون خاصی است که باعث شادابی جسم، تقویت بنیه و جوان تر ماندن می گردد.
استاد میریوسفی سازنده و مبتکر سبک می گویند : اجرای فنون سمبکالاهبدن را نرم و سخت، آرام و سریع، ساکن و متحرک، مدافع و مهاجم و شاداب می گرداند و انسان را به ذات پاک خود، ادغام به محیط و درک زندگی می رساند.
با اجرای صحیح سمبکالاه انسان در رسیدن به درجات بالای روحی و روانی نیز موفق می شود.

 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
مصاحبه در روزنامه همشهری

سمبکالاه در مسجد کنی (منطقه 4 تهران)

(گفت و گو با یکی از مربیان این رشته ورزشی)​

«حمید علیزاده» متولد سال ???? است. وی دیپلم اقتصاد دارد و از بیست سالگی با ترغیب یکی از استادانش به ورزش رزمی سبک سمبکالاه روی آورد و با سپری کردن دوره های آموزشی مختلف به مربیگری و داوری این سبک در کل کشور پرداخت.
حمید علیزاده یکی از مساجد منطقه 4 را نیز برای آموزش این سبک در نظر گرفته است. برای آشنایی بیشتر با سبک سمبکالاه گفت و گویی با او ترتیب دادیم، بخوانید.

درباره ویژگی های سبک سمبکالاه بگویید؟

سبک سمبکالاه ورزش مستقلی است که برای جوانان تمرینات ویژه ای در نظر دارد. در این سبک در مرحله اول روی اخلاق ورزشکار و در مرحله دوم روی ورزش و جسم ورزشکار کار می شود. اگر اخلاق ورزشی در این سبک توأم نباشد به هیچ وجه یک رزمی کار رشد نمی کند.

«هر آنکس نداند که قدرت چراست / چو فرشی به تالار خوانان سراست»

ورزش رزمی سمبکالاه درواقع اهداف خود را با اصول جوانمردی و تبعیت از ائمه معصومین(ع) ادامه می دهد.



برگزاری مسابقات سبک سمبکالاه به چه صورت است؟

مسابقات این سبک به صورت تکنیکی و مبارزه ای تنها در سطح کشور برگزار می شود و از سال 1359 که این سبک در ایران ابداع شده تنها پنج الی شش مسابقه کشوری داشتیم. در این مسابقات من حکم مربی و داور را داشتم. لازم به ذکر است تنها فرق این ورزش با دیگر ورزش های رزمی در این است که مبارز هیچ وقت نباید از پشت حمله کند و در مسابقات ضربه زدن از پشت خطا به حساب می آید.


این سبک رده سنی خاصی را می طلبد؟

بله افرادی که می خواهند این ورزش را انجام بدهند باید بالای چهارده سال باشند؛ چون این ورزش جلوی رشد جسمی افراد زیر چهارده سال را می گیرد.



ورزش رزمی سمبکالاه چه قدر روی شما تأثیرگذار بوده است؟

زیاد، این ورزش اگر به درستی انجام شود، فروتنی و اتکا به نفس خاصی را برای مربیان و شاگردان به همراه دارد.



چرا برای آموزش این سبک مسجد کنی را انتخاب کردید؟

توسط یکی از آشنایان با معتمدین مسجد کنی آشنا شدم. پیشنهاد آموزش این سبک با استقبال خوبی روبرو شد و تاکنون حمایت های قابل توجهی از ما شده است.



در حال حاضر چند شاگرد در مسجد کنی دارید؟

حدود 40 شاگرد.



گمان می کنید خانم ها چه قدر در این ورزش موفق باشند؟

البته نظر شخصی من این است که خانم ها با توجه به روحیاتی که دارند بهتر است این ورزش را انجام ندهند و این ورزش برایشان مناسب نیست.
البته فقط در حدی که برای دفاع شخصی آموزش ببینند مناسب خواهد بود.



آیا از مهارت های رزمی خود استفاده خارج از باشگاه می کنید؟
من اگر این طرف خیابان دعوا ببینم از آن طرف رد می شوم تا باد دعوا هم به من نخورد.


اگر بین همسایگانتان نیز درگیری ایجاد شود دخالت نمی کنید؟
فقط برای جدا کردن آنها وارد ماجرا می شوم.


منطقه 4 را چطور می بینید؟
منطقه ای سنتی است که جوانان متعصب، بااخلاق و باسواد در آن زیاد است.





 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سبك هايي كه در اين ورزش آموزش داده مي‌شود:
1-کاراته
2-تکواندو
3-جودو
4-تای چی
5-چانگ چوان و نان چوان
6-کونگ فو توآ
7-کندو(سبکی با فنون شمشیر سامورایی )
8-كيوكوشين
9-نين جوتسو
10-بوكس سنتي
11-بوكس چيني
12-كيك بوكسينگ
ژیمناستیک
بدنسازی
و فنون خاص خود
 

حــامد

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سبك هايي كه در اين ورزش آموزش داده مي‌شود:
1-کاراته
2-تکواندو
3-جودو
4-تای چی
5-چانگ چوان و نان چوان
6-کونگ فو توآ
7-کندو(سبکی با فنون شمشیر سامورایی )
8-كيوكوشين
9-نين جوتسو
10-بوكس سنتي
11-بوكس چيني
12-كيك بوكسينگ
ژیمناستیک
بدنسازی
و فنون خاص خود

کمربندت چه رنگیه؟
 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
کمربندت چه رنگیه؟

کمربندم که مشکیه و چرم هست:D
ولی اگه منظورت شاله باید بگم هنوز اول کارم . نیمه سبز هستم.حدود 3 سال هم دارم کارم میکنم.البته اینم بگم که برای اینکه به شال مشکی برسی باید حدود 25 سال کار کنی (به طور مداوم)
 

حــامد

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
کمربندم که مشکیه و چرم هست:D
ولی اگه منظورت شاله باید بگم هنوز اول کارم . نیمه سبز هستم.حدود 3 سال هم دارم کارم میکنم.البته اینم بگم که برای اینکه به شال مشکی برسی باید حدود 25 سال کار کنی (به طور مداوم)

برای رسیدن به شال سفید چند سال باید کار کرد؟
 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
فيلم جنگل سرخ در پاييز 1367 در ايران اسلامي و با كمترين امكانات ساخته شد.
يك و نيم دقيقه از اين فيلم و تعداي عكس در سال 1383 در سايت رسمي سمبكالاه قرار داده شد كه
طبق آمارهاي مختلف با بيشترين آمار بازديدكنندگان از ساير كشورها مواجه شد.
در سال 1384 مطابق با 2005 ميلادي در بين 213000 سايت مطرح رزمي در جهان در بخش فيلم سازي جزو 10 سايت برتر جهان و در بخش پوستر و عكس در جهان هشتم شد.

اولين فيلم رزمي ايران كه اين سبك ساخته است به نام: جنگل سرخ ميباشد....فيلمهاي ديگر به نامهاي:راه سرخ،ققنوس....!
 

Alone4Ever

عضو جدید
کمربندم که مشکیه و چرم هست:D
ولی اگه منظورت شاله باید بگم هنوز اول کارم . نیمه سبز هستم.حدود 3 سال هم دارم کارم میکنم.البته اینم بگم که برای اینکه به شال مشکی برسی باید حدود 25 سال کار کنی (به طور مداوم)

سلام منم نیمه سبز هستم و سمبکالاه کار میکنم ولی برای رسیدن به مشکی 15 ساله
 

eti68

عضو جدید
کاربر ممتاز
تا حالا حتی اسمشم نشنیده بودم...:surprised:اسمش سخته...
خیلی خوبه که تو فضای آزاد کار میکنن...
جالب بود برام
 

amir ghasemiyan

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
سلام منم نیمه سبز هستم و سمبکالاه کار میکنم ولی برای رسیدن به مشکی 15 ساله


سلام عزيز

والا مربي ما الان 15-16 ساله داره كار ميكنه تازه شالش قهوه اي شده

اگه بخواي مث من كار كني و نيمه سبزي رو 5-4 سال طول بدي فكر كنم براي مشكي سي سال هم كم باشه :D
 

rahnama84

عضو جدید
سلام خدمت جناب قاسميان عزيز كه اطلاعات خوبي از اين رشته در اينجا قرار دادن و ساير دوستان
به طور اتفاقي به اين صفحه اومدم
سال 71 يعني 20 سال پيش در كانون بسيج (شهرري) مدت كوتاهي شاگرد آقا سعيد بودم اون موقع 16 سالم بود و كلاس اول دبيرستان بودم
كلاس ها هفته اي سه جلسه بود خود آقا سعيد هفته اي يك يا دو جلسه مي اومدن و يكي دو جلسه ديگه رو شاگرداشون آموزش ميدادن
آقا سعيد هنرمند هم بودن و خطاطي هم ميكردن و اون موقع يه عكس از ايشون ديده بودم كه با ضربه ساعد دست بلوك بتوني رو خرد كرده بودند
و اين عكس با صحبت يكي از دوستان خطاطم كه ميگفت استاد خطش حتي كيف دستيش رو با دست راستش حمل نمي كنه كمي تضاد داشت
البته همين دوستم توي 16 سالگي مدرك ممتاز خوشنويسي از انجمن خوشنويسان ايران داشت و از طرفي هم كمربند مشكي تكواندو داشت و يادم نميره همون سال اول دبيرستان توي بازي فوتبال خودم دستشو شكوندم (عكسشم موجوده با سند و دليل !) از بحث دور نشيم . . .
خيلي از اين عكس هاي آقا سعيد كه اينجا ديدم مربوط به همون سالها بود و حتي قبل از اون كه آقا سعيد لاغر تر هم بودن (اينكه ميگم آقا سعيد به خاطر اينه كه همينطور صداش ميكرديم)
همون موقع يعني سال 71 هم تازه دو سه سال بود اين سبك در باشگاه ها آموزش داده ميشد و شاگردهاي آقا سعيد توي جاهاي مختلف با نظارت ايشون باشگاه داشتن مثل دولت آباد، شهرري و چند جاي ديگه كه شايد تعدادشون به 5 تا هم نمي رسيد.
تمرينات هفته اي 3 جلسه بود كه يك روز ژيمناستيك يك روز بدن سازي و يك روز هم رزمي بود
سخت ترينش روز بدنسازي بود حركت فرقوني، شنا و...
روز ژيمناستيك فقط نرمش و حركات ژيمناستيك بود و من خيلي دوست داشتم
خود آقا سعيد هم تو هر جلسه بدون استثناء به بچه ها ميگفت حق نداريد حركات اين رشته رو بيرون جلوي كسي اجرا كنيد و بد تر از اون حق دعوا كردن و استفاده از اين ورزش رو در بيرون نداريم. اين قضيه اونقدر تكرار ميشد كه همه بچه ها دعوا كردن رو گناه كبيره مي دونستن و هم معني با اخراج از باشگاه مي دونستن. البته بي دليل هم نبود چون توي اون سن و سال بچه ها زياد دعوا ميكردن و حتي خيلي ها ميرفتن باشگاه تا توي دعوا پيروز باشن و پيش دوستاشون پز بدن كه ما باشگاه ميريم!
توي باشگاه رده هاي بالاتر از ما جلوي ما تمرين نمي كردن اما يه وقتهايي كه تمرين مي كردن با حسرت به حركات زيباي اون ها نگاه ميكرديم و پيش خودمون ميگفتيم كي اين حركات رو به ما ياد ميدن
در مورد رنگ شال اون چيزي كه من يادمه مراحل رشد برگ درخت رو داشت اول سبزه بعد مثل رنگ پائيزي قرمز و بعد خشك ميشه و قهوه اي ميشه بعد هم رنگ مشكي زمان سوختن برگ و نهايتا به رنگ خاكستر در مياد، (مثل ققنوس كه ميسوزه و از خاكتر مججد بلند ميشه) نمي دونم اين درست يا نه ولي يه همچين چيزي شنيده بودم
اسم هر رده سمكا بود مثلا سمكا يك، سمكا دو ...
اين هم كه گفتم اون سال اين سبك دو سه سال بود آموزشش شروع شده بود به اين خاطره كه فيلم جنگل سرخ توليد شده بود و قبل از اون رده هاي بالاتر و قديمي تر توي فضاي باز و جنگل و حتي توي برف تمرين مي كردن و بعدها توي همون سال 70 يا 71 توي كانون اين ورزش اومده بود كه خيلي وقت ها ما هم ميرفتيم توي فضاي پشت سالن و توي فضاي باز مي دويديم و بعد براي تمريت مي اومديم توي سالن اصلي
سلام كرون و روش دست دادن توي اين ورزش يه سبك خاصه و به جاي اينكه انگشت هاي دست رو پائين بيارن، بالا ميارن و دست ميدن و به جاي سلام يه چيز ديگه ميگن.
لباس خاصي نداشت و فقط يه شلوار مشكي مثل گونگفو كارها داشت و زير پيراهني سفيد (براي شروع)
خيلي دوست دارم بدونم خود آقا سعيد الان كجاست و اينكه خودش هم الان آموزش ميده يا نه
چهره اش از اون موقع توي ذهنم مونده همون موقع اگر كسي آقا سعيد رو نمي شناخت و اولين بار ميديد نمي فهميد يا اون اندام و جثه استاد اون سبكه
قد متوسطي داشت شايد حدود 170 اندامي نسبتا پر دندونهاي جلوي دهان كمي از هم باز و موي كوتاه و صورت بدون ريش و اصلاح شده و يا ته ريش كوتاه و البته يه عينك كه انگار خوب روي صورتش نمي نشست و يه ساك كوچولو از اون مدل هايي كه ديگه الان نيست و حالت خربزه اي داشت.
الان بيست سال از اون روزها گذشته و اگر ادامه داده بودم شايد يه چيزي شده بودم
نمي دونم اسم اين رشته از كجا اومده ولي همه جا جلوي سمبكالاه رزم موحدين نوشتن و يه بار شنيده بودم يعني "سلام ما بر كلام الله" نمي دونم درست يا نه و هنوز هم براي سئواله كه اين اسم از كجا اومده و يعني چي؟
يك دفعه رفتم بيست سال پيش . . . يادش به خير
دوستان عزيز اگر اطلاعاتي داشتيد با ايميل (نه پيام خصوصي !)به من اعلام كنيد چون فكر نمي كنم مجدد به اين صفحه برگردم
ali.monfared@yahoo.com
 

s.matavos

عضو جدید
سبك هايي كه در اين ورزش آموزش داده مي‌شود:
1-کاراته
2-تکواندو
3-جودو
4-تای چی
5-چانگ چوان و نان چوان
6-کونگ فو توآ
7-کندو(سبکی با فنون شمشیر سامورایی )
8-كيوكوشين
9-نين جوتسو
10-بوكس سنتي
11-بوكس چيني
12-كيك بوكسينگ
ژیمناستیک
بدنسازی
و فنون خاص خود
یا خدا اینکه از mixed martial art ما هم میکس تره که! چه خبره داش امیر!!! :eek:
 

shadow313

عضو جدید
با سلام سالها پیش که رشته های رزمی کار میکردم (شهر اراک )توی اون باشگاه این رشته نیز کار میشد و به نظرم خیلی شبیه ووشو میومد البته تقریبا از هر سبکی نکاتی برای این رشته برداشت شده که دقیقا نمیشه گفت به کدوم سبک نزدیکتره ولی کلا جالب و به نظرم خیلی فنی اومد ....
 

Similar threads

بالا