سلام راستش منم اول از برق خوشم نمی اومد و ترم یک بد اونقی می کردم میخواستم مکانیک جامدات بخونم رتبم بد بود نتونستم اما ترم دو فهمیدم آش کشک خاله اس!!!!!
و تصمیم دارم تا جاییکه میتونم تو این رشته توانایی بدست بیارم مهر که ترم سه شروع میشه میخوام واقعا بدونمبرق چیه !!!!
اما در مورد آینده شغلی نمی خوام ازین کارمندای پشت میز نشین باشم و کاغذبازی کنم!!!!
ممنون از لطف شما. ولی من خودم اینجوری فکر نمی کنم. من کسایی رو می شناسم که هنوز خیلی مونده به اونا برسم و واقعا به اونا باید افتخار کرد. اگه من چیزی هم گفتم بخاطر دلگرمی دوستان تازه کار بود.اقاي رشيدي شما باعث افتخاريواقعا بهت تبريك ميگم
ممنون ... نه ... بنده با خودم قسم خوردم تا به تمام اهدافم نرسم ، هیچی ... نه از ... هیچ نگویم . این طوری بهتر است . ولی در حال حاضر خدا را شاکرم که این همه دوست خوب چون شما به فهرست دوستان انگشت شمارم اضافه کرده است.
هر کسی از ظن خود شد یار من. شما خودتان خوب هستید. ولی قسم شما با خودتان بوده با بقیه دوستان نبوده پس برای خاطر بقیه دوستان بگید نه خودتان. ضمنا اگر آقای مدیر نگویند بقیه چه جوری رغبت کنند که بگن.
ممنون از حسن توجه و دقت شما.
موقعي هم كه برق رو براي تحصيل انتخاب كردم 15-16 سالم بود چون الانم كه دارم كارشناسي ميخونم .. يه كارخونه مواد 
اینقدر غمگین مباش. این هم بگذرد.
از لطفت ممنونم ولی من کار خاصی نکردم. اما یک خاطره رو دوست دارم تعریف کنم. سال 78 اولین بار قرار شد توی سیرجان از طرف شرکت تاسیسات برق یک کارخانه رو انجام بدیم. اونوقت من 6 ماه سابقه داشتم کلا. تنها تجهیزی که شرکت موقع رفتن بهمون داد یک فاز متر بود. با یکی از همکارام که تکنسین بود رفتیم. داخل سوله همه کارها تموم شده بود از قبیل لوله کشی و ... فقط برق مانده بود. تنها راهی که ممکن بود کابل کشی کنیم زدن سینی توی ارتفاع 12 متر و کابل کشی داخل ان بود. سینی کابل ها رو پیمانکار جز شرکت زده و رفته بود فقط ما دو نفر مونده بودیم با یک فاز متر. تنها فکری که به ذهنم رسید این بود که برم از میدان کارگر روزمزد بگیرم. وقتی از ماشین پیاده شدم همشون دویدن سمتم. نمی دونستم کدومو انتخاب کنم. یک پسر جوون خیلی اصرار می کرد. نگاش کردم. یک پسر جوان که حتی دمپاییش هم پاره بود (البته قابل احترام). گفتم تو ارتفاع 12 متر می خوام کابل کشی کنم وسایل هم هیچی ندارم می تونی با این دمپایی گفت تو ببر راضی می شی از من. گفتم بیا. اوردمش کارگاه. کار رو نشونش دادم گفتم می تونی؟ گفتم شاید پشیمان شود. برگشت چیزی گفت که هیچوقت یادم نرفت و نخواهد رفت هر وقت تو مشکلی گیر می کنم که بنظرم کار سخت می آد یاد اون می افتم. گفت: " جگر شیر نداری سفر عشق مرو" اینو گفت و در یک ان دیدم بدون هیچ وسیله بالای سینی کابلها وایستاده از در و دیوار و لوله و همه چی بالا رفته بود. اون روز دو تا کابل کشیدیم کلا چون پیچ و خم و تغییر ارتفاع زیاد داشت. اخر وقت گفتم از دوستات کسی مثل خودت هست بیار گفت آره. فردا دو نفر هم اورده بود و اینگونه کارگرامون زیاد شد و کار رو تموم کردیم ولی این جوون درسی به من داد که بهترین درسها بود.
سلام
در حالي كه فازو از نول تشخيص نداده ونخواهند داد
اينده رو هم روشن مي بينم
