[هتل] هتل دو آرتیستز

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار

هتل دو آرتیستز پنجمین بلوک از یک سری ساختمان سازی به نام آرتیستز (هنرمندان) می باشد، که در خیابان شصت و هفتم غربی در ایالت نیویورک آمریکا ساخته شد.
اولین بلوک این خیابان، در سال 1903، در شماره 27 ساخته شده که به دلیل قرار گرفتن در خیابانی که تا آن موقع ساختمان های بسیار کوچکتری داشت (مانند اصطبل و فضاهای کوچک صنعتی) مورد توجه قرار گرفت؛ دلیل دیگر معروفیت این ساختمان، مدیریت آن توسط گروهی از هنرمندان همکار می باشد که استطاعت مالی برای تهیه ی امکانات مناسب در نیویورک نداشتند.
استفاده ی مشترک از واحدهای اقامتی چندگانه، از دهه ی 1880 مرسوم شده بود؛ شاید بهترین نمونه ی شناخته شده، خانه های کلوبی هوبرت، ساخته شده توسط فیلیپ هوبرت و جیمز پریسون باشند اما این گونه خانه سازی به طور گسترده رایج نشد. در آن زمان هنوز مقاومت قابل توجهی در مقابل زندگی آپارتمان نشینی وجود داشت و این گونه طرح ها بازار خرید مناسبی نداشتند. به نظر می رسید که بهترین راه حل برای گروهی از هنرمندان، استفاده ی مشترک از ساختمان، باشد (افرادی هم فکر با نیازهای یکسان به استودیوهای مشترک مرتفع که در کنار محل سکونتشان قرار داشته باشد). استفاده ی مشترک از واحدهای مسکونی و استودیوهایی که از ابتدا برای همین منظور طراحی شده بودند، بسیار کم هزینه تر از اجاره کردن هر یک از آن ها به صورت جداگانه بود و همچنین در آمدی از راه اجاره ی واحدهایی که در ساختمان وجود داشتند، ایجاد می کرد. یا همکاری معمارانی چون سیمونسن، پلارد و اشتنمن و سازندگانی چون ویلیام جی، تیلور، گروهی از هنرمندان، پروژه ی شماره ی 27 خیابان 67 غربی را ساختند که شامل آپارتمان هایی دوبلکس برای خودشان و واحدهای متعدد دیگری بود که همگی از ابتدا برای اجاره طراحی شده بودند. موفقیت این ساختمان ها باعث احداث 2 ساختمان دیگر در خیابان های شماره 15 و 33 در سال 1905 گردید. پلارد و اشتنمن شماره های 39 تا 41 را نیز طراحی کرده و در سال 1917 نیز پلارد شماره 1 را برای استفاده ی خود طراحی نمود.

هتل دو آرتیستز
یا هتل مخصوص هنرمندان، با ابهت ترین طرح در این گروه است. این هتل با دکوراسیون سبک «گوتیک پرکار»، آتشدان های سنگی و کتیبه های سنگ تراشی شده و کافه ای در خیابان، باعث جذب مستأجرینی متمول تر و سرشناس تر نسبت به ساختمان های دیگر شد. این هتل دارای پلان مرکزی H شکل، با عرضی حدود 45 متر (150 فوت) است و دارای نورگیرهایی در تمام جهات و آسانسور و پله های اصلی است که در مرکز قرار گرفته اند. در ساختمان های اولیه از این دست، کارگاه های هنری در قسمت پشتی بودند که رو به شمال داشتند و قسمت های مسکونی، رو به خیابان یا جنوبی بودند. این گونه نیازها بود که شماره ی 1 دارای کارگاه های هنری جنوبی نیز می باشد. پلان تیپ این ساختمان دارای 8 واحد دوبلکس کوچک در سمت خیابان و 4 واحد دوبلکس کوچک و 2 واحد دوبلکس با مساحتی 2 برابر در سمت پشتی می باشد. اتاق خدمه در قسمت پاگردها طراحی شده تا از کریدورهای مشترک قابل دسترسی باشند. بزرگترین آپارتمان ها در طبقات بالا قرار گرفته اند، که شامل یک واحد در سه طبقه (تریپلکس) و استودیو و تراس های سقفی می باشند. طبقات پایینی دارای استخر شنا، سالن اسکواش، اتاق آفتاب گیری، سالن باله و رستوران هستند.









منبع:arthut.co
 

Similar threads

بالا