ایران با متوسط نزولات جوی ، حدود 240 میلی متر در سال که معادل یک سوم نزولات جهانی ونیمی از نزولات قاره آسیاست، در زمره کشورهای خشک ونیمه خشک قرار دارد. ضمن انکه 65% این نزولات نیز که معادل 400 میلیارد متر مکعب است در نتیجه تبخیر از میان می رود وتنها 35% آن یعنی معادل 130 میلیارد متر مکعب به عنوان ذخیره آبی در دسترس می ماند.
همچنین از 92 میلیارد متر مکعب متوسط آورد رودخانه های کشور، حدود 51% آن در 12 رودخانه جریان دارد که از این میزان 31% در 3 رودخانه کارون، دز وکرخه جاری است وبیشتر تجمع آبهای سطحی کشور نیز در ناحیه جنوب، جنوب غربی، شمال وشال غربی خواهد بود. از سوی دیگر با توجه به برآورد 97 میلیونی جمعیت در سال 1400 وافزایش شهرهای کشور به بیش از 1900 شهر از جمله 19 کلان شهر (در حال حاضر 7 کلان شهر) سرانه آب تجدید شونده حدود 1300 متر مکعب برای هر نفر خواهد بود که از نظر معیار های جهانی این میزان در مرز بحران قرار دارد. در این شرایط وضعیت پساب ها در همین سال به 40 میلیارد متر مکعب خواهدرسید که نسبت به 29 میلیارد متر مکعب در سال 80 حدود 38% رشد نشان می دهد. این حجم از پساب در سال 1400 تقریبا یک سوم حجم منابع آب تجدید پذیر کشور است که با توجه به میزان قابل توجهی که دارد می توان آن را بازیافت کرد.
خاک ایران نیز با توجه به در بر گرفتن 2/1% خشکی جهان فرسایشی معادل یک دهم خاک های جهان دارد وسالانه یک سانتی متر از خاک کشور ( که شکل گیری آن به 700 سال نیاز دارد) به دلیل فقدان پوشش گیاهی از بین می رود. در مجموع نرخ سالانه فرسایش خاک در کشور به یک به 1% می رسد که این میزان نیز هشدار دهنده است. از سویی این فرسایش می تواند بر مخازن فسیلی نیز تاثیرگذار باشد به طوری که تا سال 2050 زمین می تواند بطور طبیعی 10 تا 20 % از منابع فسیلی را جایگزین کند ، اما با این روند فرسایش این ذخیره سازی کاهش خواهد یافت.
در خصوص پسماندها نیز در حال حاضر روزانه 50 هزار تن زباله خانگی در ایران ، 7 هزار تن در تهران و70 تن پسماند بیمارستانی درکشور تولید می شود که هزینه روزانه جمع آوری آن ها در تهران 4 میلیارد ریال است، ضمن اینکه از بین بردن هر تن زباله حدود 400 متر مکعب گاز گلخانه ای و40 تا 60 لیتر شیرابه خطرناک تولید می کند که زنگ خطری برای آینده است.
در خصوص گازهای گلخانه ای ، با در نظر گرفتن اینکه دی اکسد کربن بیشترین سهم را در این گازها دارد، آمریکا با تولید 24% بزرگترین منتشر کننده وچین با 14% در مقام دوم است، در همین حال هند 4% ، کره جنوبی 2/0% وایران 1% گاز گلخانه ای تولید می کنند که طبق آمار سال 1997 ایران رتبه هجدهم را در تولید این گاز داشته، اما در سال 2006 رتبه سیزدهم را کسب کرده که این امر از افزایش تولید گازهای گلخانه ای در کشورمان حکایت دارد!!!
همچنین از 92 میلیارد متر مکعب متوسط آورد رودخانه های کشور، حدود 51% آن در 12 رودخانه جریان دارد که از این میزان 31% در 3 رودخانه کارون، دز وکرخه جاری است وبیشتر تجمع آبهای سطحی کشور نیز در ناحیه جنوب، جنوب غربی، شمال وشال غربی خواهد بود. از سوی دیگر با توجه به برآورد 97 میلیونی جمعیت در سال 1400 وافزایش شهرهای کشور به بیش از 1900 شهر از جمله 19 کلان شهر (در حال حاضر 7 کلان شهر) سرانه آب تجدید شونده حدود 1300 متر مکعب برای هر نفر خواهد بود که از نظر معیار های جهانی این میزان در مرز بحران قرار دارد. در این شرایط وضعیت پساب ها در همین سال به 40 میلیارد متر مکعب خواهدرسید که نسبت به 29 میلیارد متر مکعب در سال 80 حدود 38% رشد نشان می دهد. این حجم از پساب در سال 1400 تقریبا یک سوم حجم منابع آب تجدید پذیر کشور است که با توجه به میزان قابل توجهی که دارد می توان آن را بازیافت کرد.
خاک ایران نیز با توجه به در بر گرفتن 2/1% خشکی جهان فرسایشی معادل یک دهم خاک های جهان دارد وسالانه یک سانتی متر از خاک کشور ( که شکل گیری آن به 700 سال نیاز دارد) به دلیل فقدان پوشش گیاهی از بین می رود. در مجموع نرخ سالانه فرسایش خاک در کشور به یک به 1% می رسد که این میزان نیز هشدار دهنده است. از سویی این فرسایش می تواند بر مخازن فسیلی نیز تاثیرگذار باشد به طوری که تا سال 2050 زمین می تواند بطور طبیعی 10 تا 20 % از منابع فسیلی را جایگزین کند ، اما با این روند فرسایش این ذخیره سازی کاهش خواهد یافت.
در خصوص پسماندها نیز در حال حاضر روزانه 50 هزار تن زباله خانگی در ایران ، 7 هزار تن در تهران و70 تن پسماند بیمارستانی درکشور تولید می شود که هزینه روزانه جمع آوری آن ها در تهران 4 میلیارد ریال است، ضمن اینکه از بین بردن هر تن زباله حدود 400 متر مکعب گاز گلخانه ای و40 تا 60 لیتر شیرابه خطرناک تولید می کند که زنگ خطری برای آینده است.
در خصوص گازهای گلخانه ای ، با در نظر گرفتن اینکه دی اکسد کربن بیشترین سهم را در این گازها دارد، آمریکا با تولید 24% بزرگترین منتشر کننده وچین با 14% در مقام دوم است، در همین حال هند 4% ، کره جنوبی 2/0% وایران 1% گاز گلخانه ای تولید می کنند که طبق آمار سال 1997 ایران رتبه هجدهم را در تولید این گاز داشته، اما در سال 2006 رتبه سیزدهم را کسب کرده که این امر از افزایش تولید گازهای گلخانه ای در کشورمان حکایت دارد!!!
