نگاهی به علف هایی که هرز نیستند

antirium

عضو جدید
1.خرفه




امروزه، دانشمندانِ بسياري معتقدند كه هر گياهي ممكن است اثرهاي مثبت و خواص دارويي داشته باشد؛ بنابراين، اطلاق "گياهان دارويي" تنها براي دستة خاصي از گياهان، ناشي از ناآگاهي‌ و احاطه‌نداشتن ما به گسترة حوزة شناخت و خواص گياهان است. به‌گفتة نظامي گنجوي:نرويَد بر زمين هرگز گياهيكه ننوشته است بر برگش دواييمحققان پژوهشكدة علوم گياهي دانشگاه فردوسي مشهد بر آن شدند تا با بهره‌گيري از تجربة بيش از سي‌سال مطالعه و تحقيق دربارة گياهان، به‌ويژه پوشش گياهي استان‌هاي خراسان، بخشي از آگاهي‌هاي موجود را دربارة گنجينه‌هاي گياهيِ محيط اطراف‌مان در اختيار جامعة دانشگاهيان قرار دهند. نتايج حاصل از طرح جمع‌آوري و شناسايي گياهان پرديس دانشگاه فردوسي مشهد به‌عنوان يكي از اين مطالعات، نشان از غناي پوشش گياهي پرديس دانشگاه داشت به‌نحوي كه با كمي دقت در اين پوشش، مي‌توان نحوة رشد و نمو و ويژگي‌هاي بسياري از گونه‌هاي گياهي ازجمله گياهان دارويي را از نزديك مشاهده كرد. يكي از همين گياهان، خُرفه است كه در اين بخش به معرفي اجمالي آن مي‌پردازيم.1- معرفي گياه و زيستگاه آنخرفه، گياهي يكساله و خودرو است كه معمولاً بصورت علف‌هرز در باغچه‌ها و باغ‌ها، فضاهاي سبز شهري و بوستان‌ها مي‌رويد. به دليل نياز آبي زياد و جذب فراوان آب، ساقه‌ها و برگ‌هاي گوشتي و پُرآبي دارد. گُل‌هاي اين گياه، كوچك و زردرنگ و تخم‌هاي آن بسيار ريز، انبوه و سياه‌رنگ است. نام علمي آن Portulaca oleracea و تيرة آن نيز خُرفه است. اين گياه به سرما حساس است و در پرديس دانشگاه فردوسي مشهد به فراواني مي‌رويد.2- تركيبات شيمياييخُرفه داراي مواد معدني مانند آلومينيم، آهن، پتاسيم، سديم، كلسيم، فسفر و منگنز است. وجود پروتئين، چربي، مواد قندي و انواع ويتامين‌هاي A، B و C، نيز بر ارزش غذايي آن افزوده است.3- خواص و كاربردهااز ديدگاه طب سنتي، طبيعت خُرفه بسيار سرد و تَر است. اين گياه، قابض، مُدرّ و صفرابر است. استفاده از خرفه براي شهرنشين‌هاي امروزي كه عمدتاً به غلظت خون مبتلا هستند، بسيار مفيد است؛ چرا كه حرارت خون، كبد و معده را تعديل كرده و در كاهش شدت تب‌هاي گرم و صفراوي مؤثر است. مصرف اين گياه، سبب تسكين عطش و نيز كنترل ترشح ادرار بيماران ديابتي مي‌شود و نيز سردردهاي گرم را رفع مي‌كند. از ديگر خواص اين گياه، مي‌توان به اثر قطع‌كنندگي خونريزي‌هاي داخلي و سطحي بدن و نيز خُردكنندگي سنگ‌هاي مثانه اشاره كرد. همچنين براي رفع سوزش‌ مجاري تنفسي، تناسلي، ادراري و گوارشي از جمله سوزش ناشي از بواسير نيز استفاده مي‌شود. مصرف تازة اين گياه براي درمان بيماري اسكوربوت (كمبود ويتامينC)، بسيار سودمند است.از آنجا كه مصرف آن به شكل تازه‌خوري، مانع تشكيل سنگ‌هاي صفراوي شده و در رفع و دفع سنگ‌هاي كيسة صفرا بسيار مؤثر است، افراد گرم‌مزاج و صفراوي به‌خصوص در فصول گرم حتماً بايد مصرف تازة آن را در رژيم غذايي خود بگنجانند. لهيدة برگ تازة خرفه همانند آلوئه‌ورا، براي التيام و تسكين زخم‌هاي ناشي از انواع سوختگي، بسيار مفيد است. همچنين پانسمان زخم‌ها و وَرَم‌ها با لِه‌شدة برگ تازة خرفه موجب التيام و بهبود آن‌ها مي‌شود. تخم خرفه نيز مانند گياه خرفه، تصفيه‌كنندة خون و رفع‌كنندة التهابات داخلي و سرفه است. همچنين تشنگي و انواع اسهال را از بين برده و ضد اسكوربوت است.4- روش مصرفخرفة تازه را به‌صورت سالاد، كوكو و آش استفاده مي‌كنند. خشك‌شدة برگ آن نيز به‌شكل دَم‌كرده، قابل مصرف است. تخم خرفه در طب سنتي كاملاً شناخته شده است و آن را به‌منظور تزئين در پخت نان‌برنجي به‌كار مي‌برند. از آنجاكه آرد برنجِ پخته‌شده تشنگي مي‌آورد، با بهره‌گيري از تخم خرفه، اثرات اين تشنگي را كم مي‌كنند.6- احتياطافراد سردمزاج و بانوان باردار بايد از خوردن خُرفه خودداري كنند.اين تحقيق توسط آقايان محمّدرضا جوهرچي؛ عضو هيئت علمي گروه پژوهشي گياه‌شناسي، پژوهشكدة علوم گياهي دانشگاه و حسن پُرسا؛ كارشناس ارشد پژوهشي، پژوهشكدة علوم گياهي دانشگاه فردوسي مشهد تهيه شده است

 

antirium

عضو جدید
2.تاج ریزی سیاه

تاج‌ريزي سياه، گياهي است يكساله از خانوادة سيب‌زميني با برگ‌هاي سبز تيره، گُل‌هاي كوچك سفيدرنگ، ميوه‌هاي گِرد، كوچك، آبدار و سياه‌رنگ همانند گوجه‌فرنگي، ولي به‌اندازة حبه‌هاي انگور ياقوتي (سرخك). اين گياه به‌صورت علف‌هرز در مزارع، باغ‌ها و باغچه‌ها مي‌رويد.
نام علمي اين گياه، Solanum nigrum است كه در بيشتر مناطق ايران ديده مي‌شود و در پرديس دانشگاه فردوسي مشهد هم وجود دارد. ساير انواع تاج‌ريزي عبارتند از:
Solanum alatum: ميوة آن قرمز است و بيشتر در جنوب و جنوب‌غرب ايران مي‌رويد.
Solanum luteum: ميوة آن زرد تا قرمز است و به‌جُز شمال و شمال‌شرق، در بقية مناطق ايران ديده مي‌شود.
Solanum olgae: ميوة آن نارنجي تا قرمز است و در شمال‌شرق ايران مي‌رويد.
ميوة همة تاج‌ريزي‌ها ابتدا سبزرنگ است و هنگام رسيدن، رنگين مي‌شود. گرچه تاج‌ريزي سياه، بيشترين پراكندگي را در ايران دارد اما آنچه اغلب در بازار گياهان دارويي رواج دارد، ميوه‌هاي خشك‌شدة سه گونة نام‌برده‌شده در بالا است. علاوه بر تاج‌ريزي‌هاي يكسالة فوق‌الذكر، گونه‌هاي چندسالة ديگري هم در ايران يافت مي‌شوند كه كمتر مورد استفادة دارويي قرار مي‌گيرند.
تاج‌ريزي به نام سگ‌انگور هم شناخته مي‌شود ولي در كتاب‌هاي قديمي طب سنتي از آن به عنوان عنب‌الثعلب (انگور روباه) ياد شده است.

خواص و كاربرد:
طبيعت تاج‌ريزي، بسيارسرد و خشك است. اين گياه، كاهندة تب، بندآورندة خون، ضدّدرد، مُسكّن، مُليّن، مُدر، مُعرّق، مخدّر، ضدروماتيسم، ضدسرفه و ضدآسم است. خوردن مقدار كمي از ميوة رسيده و تازة آن براي رفع يبوست، مناسب است. براي بهره‌برداري از اين گياه، مصرف روزانه سه‌مرتبه از دو تا چهار گرم خشك‌شدة آن به‌صورت دم‌كرده، توصيه شده است. ميوة خشك‌شدة تاج‌ريزي‌هاي رنگين (زرد، نارنجي و قرمز)، يكي از اقلام دارويي معروف "جوشانده يا خورده‌جوشانده" است كه معمولاً همراه با پرسياوش، گل زوفا، گل بنفشه، ختمي خبازي، عناب و سپستان مورد استفادة فراوان قرار مي‌گيرد. اين داروي تركيبي، در طب سنتي بسيار رايج است و به عنوان تب‌بُر، مُسكّن و مُليّن، به‌خصوص براي كودكان به كار مي‌رود.
برگ‌ها و سرشاخه‌هاي گُل‌دار اين گياه، سمّي محسوب مي‌شود و در مواد مختلفي اغلب به صورت استعمال خارجي استفاده مي‌گردد. كُمپرس دم‌كرده و بخور خشك‌شدة آن، براي زكام، آب‌ريزش شديد و سردرد، مفيد است. همچنين ماليدن جوشاندة آن، براي تسكين كوفتگي و ضرب‌ديدگي عضلات و رفع برخي خارش‌ها مناسب است. له‌شدة برگ و سرشاخه‌هاي گلُ‌دار تازة آن، به صورت استعمال خارجي براي ازبين‌بردن ورم‌هاي گرم، تسكين دردهاي روماتيسمي و مفصلي، سوختگي‌هاي ناشي از آتش، زخم آبله، ورم‌ها و دردهاي سرطاني، سودمند است.

احتياط
به علت وجود مادة سمي سولانين در اين گياه، مصرف آن بايد به مقدار كم و در بازة زماني كوتاهي صورت گيرد. سمّيت آن در برگ‌ها و سرشاخه‌هاي گُل‌دار، بيشتر است؛ لذا در مصرف بيش از حد مجاز آن بايد جانب احتياط را مراعات كرد.
در ادامه، تصاويري از گياه تاج‌ريزي سياه آمده است.


 

antirium

عضو جدید
3.بارهنگ
خواص درمانی
طبع‌ بارهنگ‌ سرد و خشک‌ است‌.
بارهنگ‌ کبیر دارای‌ خواص‌ قابض‌، تب‌بر، تونیک‌، نرم‌کننده‌،تصفیه‌کننده‌خون‌، ضد اسهال‌، محرک‌، معرق‌، مدر، ضد رماتیسم‌ و ضد اسهال‌ خونی‌، ضدالتهاب‌ کلیه‌ و مثانه‌، و ضد باکتری‌ است‌.
بارهنگ‌ کبیر در موارد خونرویهای‌ ریوی‌، وجود خون‌ در اخلاط‌، عفونتهای‌مجاری‌ تنفسی‌، التهابات‌ چشمی‌، بیماریهای‌ کبدی‌، زردی‌، استفراغ‌, درد دندان‌، کولیک‌، مالاریا، سوزاک‌، احساس‌ سوزش‌ در لوله‌مری‌، نزله‌ مجاری‌ ادرار و دستگاه‌ هضم‌، رفع‌تحریکات‌ در نزله‌های‌ مزمن‌ برونشها استفاده‌ می‌گردد.
در استعمال‌ خارجی‌ بکار بردن‌ کرم‌ بارهنگ‌ در معالجه‌ جوشهای‌ صورت‌،جوش‌ غرور، جوش‌ ناحیه‌ بینی‌، زنخدان‌ و گونه‌ها و زخم‌های‌ جلدی‌ توصیه‌ شده‌است‌.
دانه بارهنگ ضد اسهال بوده و از آن به همراه قدومه , تخم مرو و به دانه , مخلوطی به نام چهار تخمه درست می کنند که بعنوان نرم کننده سینه و بر طرف کننده سرفه و خارشهای گلو مصرف سنتی دارد.
خواص درمانی ریشه، برگ و دانه این گیاه اثر نرم کننده دارد و از آن‌ها به عنوان تصفیه کننده خون، آرام کننده ناراحتی های آسم مرطوب، اسهال های ساده و ورم مخاط دهان استفاده می شود.
درمان برونشیت: گلیکوزید اوکوبین موجود در برگ های گیاه خاصیت ضد التهاب داشته و در سینه دردها برای درمان برونشیت از آن استفاده می شود. به این منظور برگهای خرد شده گیاه را در یک لیتر آب سرد ریخته و به ملایمت می جوشانند. مصرف این جوشانده برای درمان برونشیت بسیار موثر است . بارهنگ یکی از گیاهان لعاب دار و دارای ماده سافوریناست.

جوشانده دانه بارهنگ در رفع بیماری های التهابی کلیه و مثانه موثر است. از برگ این گیاه به وفور استفاده می شود و برگ آن خاصیت ضد عفونی کنندگی دارد و همچنین دانه این گیاه هم خاصیت ضد عفونی کننده و خلط آوری خوبی برای دستگاه تنفسی دارد.
برگهای این گیاه بسیار زبر و خشن می باشند و برای استفاده در سالاد آنها را در آب جوش قرار داده و فیبرهای آن را جدا می کنند. بهتر است از ساقه های گیاه استفاده نشود زیرا میزان فیبر موجود در آنها بیشتر است.(1,6,7,10,11)

نحوه و میزان مصرف
1. التیام زخمها: قرار دادن برگ های تازه این گیاه بر روی زخمهای دیر التیام، باعث بهبود آنان می گردد. اگر برگ تازه بارهنگ به مدت چند ساعت در آب جوشیده قرار بگیرد، سپس قطعات آن بر روی زخم های باز قرار گیرد، نه تنها زخم‌ها را از خطر آلودگی حفظ می کند، بلکه سرعت بهبود را باعث می شود. جوشانده ریشه گیاه همراه با عسل، اگر به صورت غرغره مصرف شود، ورم حلق را از بین می برد.
2. میزان مصرف جوشانده 50 تا 100 گرم ریشه یا برگ بارهنگ در یک لیتر آب به مقدار سه فنجان در روز مجاز است.
3. جوشانده‌ 10 گرم‌ ریشه‌ یا برگ‌ بارهنگ‌ در 150 گرم‌ آب‌ به‌صورت‌ حمام‌ چشم‌ در رفع‌ ورم‌ پلک‌ و ورم‌ ملتحمه‌ مفید است‌.
4. برگ‌ تازه‌ و له‌ شده‌ بارهنگ‌ اثر خنثی‌کنندگی‌ سم‌ حشرات‌ و گزیدگی‌ زنبور دارد و جهت‌ رفع‌ خارش‌ و تحریکات‌ پوستی‌ استفاده‌ می‌شود.
5. از جوشانده‌ 100 گرم‌ ریشه‌ بارهنگ‌ در یک‌ لیتر آب‌ به‌صورت‌ غرغره‌ برای‌درمان‌ گرفتگی صدا و تورم‌ خرخره‌ استفاده‌ می‌شود.
6. جوشانده‌ مقداری‌ برگ‌ بارهنگ‌ (به‌مدت‌ 5 دقیقه‌) در شیر پس‌ از صاف‌ کردن‌ وسرد شدن‌ به‌ پوست‌ صورت‌ مالیده‌ می‌شود. که‌ باعث‌ نرم‌ و شاداب‌ شدن‌ پوست‌ وجلوگیری از بروز ناراحتیهای‌ ناشی‌ از گرما و اشعه‌ خورشید می‌گردد.
7. جوشانده‌ برگ‌ بارهنگ‌ در استعمال‌ داخلی برای‌ جلوگیری‌ از خونریزی‌ بواسیرو زیادی خون‌ عادت‌ ماهیانه‌ زنان‌ مفید است‌.
8. جوشانده‌ دانه‌ بارهنگ‌ در استعمال‌ داخلی‌ در رفع‌ اسهال‌، رفع‌ بیماریهای‌التهاب‌ کلیه‌ و مثانه‌ استفاده‌ می‌گردد.
9. دم‌ کرده‌ یا جوشانده‌ ملایم‌ 2 تا 4 گرم‌ برگ‌ بارهنگ‌ به‌عنوان‌ تب‌ بر و دارو جهت‌رفع‌ نزله‌های ششی مصرف‌ می‌شود.
10. از دم‌ کرده‌ یا جوشانده‌ 2 تا 4 گرم‌ برگ‌ بارهنگ‌ به‌عنوان‌ داروی‌ رفع‌ درد دندان‌و رفع‌ درد گوش‌ و رفع‌ سردرد می‌توان‌ استفاده‌ نمود.
11. از دم‌ کرده‌ 2 تا 4 گرم‌ از دانه بارهنگ‌ به‌عنوان‌ داروی‌ ضد تشنج‌ مصرف‌می‌نمایند.
ضماد حاصل‌ از برگ‌ بارهنگ‌ به‌صورت‌ موضعی‌ به‌عنوان‌ داروی‌ ضدبواسیراستفاده‌ می‌شود.
12. دو مشت‌ برگ‌ بارهنگ‌ را در یک‌ لیتر آب‌ جوش‌ دم‌ کنید. از این‌ دم‌کرده‌ برای‌درمان‌ اسهال‌ و اسهال‌ خونی‌، ورم‌ امعاء روزانه‌ 5 تا 6 فنجان‌ بنوشید. از دم‌ کرده‌فوق‌الذکر در موارد برونشیت‌ و تنگی‌ نفس‌ نیز به‌کار می‌رود.
13. جوشانیده‌ 25 تا 50 گرم‌ ریشه‌ یا برگ‌ بارهنگ‌ در دو لیوان‌ آب‌ پس‌ از هرغذا یک‌ استکان‌ با کمی شکر برای‌ درمان‌ آسم‌، برونشیت‌ مزمن‌، خونریزی‌ ریه‌(هموپتیزی‌) تناول‌ نمایید.
14. دم‌ کرده‌ یا جوشانده‌ 50 گرم‌ برگ‌ بارهنگ‌ در یک‌ لیتر آب‌ برای‌ درمان‌ اسهال‌ ویا در موارد تنگی‌ نفس‌ و التهابات‌ ریوی‌ به‌کار می‌رود.
15. در بیماریهای سینه, استفاده از شیره گیاه به صورت زیر توصیه شده است:
مقداری برگ بارهنگ را اختیار کرده در آب می شویند . سپس آنها را بر روی یک پارچه تمییز پهن می کنند تا آب آنها خشک شود سپس برگها را به قطعاتی تقسیم می نمایند و شیره آن را می گیرند و هم وزن آن عسل به آن اضافه می کنند و به مدت 20 دقیقه می جوشانند.مصرف مقدار کم این ماده غلیظ شده که مدتی بدون خراب شدن می تواند در ظروف سربسته باقی بماند , در رفع بیماریهای سینه توصیه گردیده است. اگر به ماده مذکور , جوشانده گلهایی که اثر رفع سرفه و تسکین ناراحتی های سینه دارند اضافه شود نتیجه بهتری حاصل می گردد.
16. 1-3 قاشق دانه های بارهنگ را به مدت 2 ساعت در نصف لیوان آب بخیسانید تا متورم شود سپس آن را یکجا بخورید مسهل ملایمی است.
17. دم کرده آن در درمان عفونتهای دستگاه تنفس موثر است , ترشحات مجاری برونش ها را از بین می برد و به جهت دارا بودن مقدار زیادی سیلیس , مخاط جهاز هاضمه را تقویت و آرام می کند و جراحات را با آن پانسمان می کنند.
18. نوشیدن جوشانده و شربت بارهنگ هر روز 3 فنجان برای درمان درد, سوزش و ترش کردن معده مفید ذکر شده است.(1,2,8)
تأثیر گیاه بارهنگ در درمان بیماریها
فیبرهای نوعی گیاه دارویی به نام بارهنگ از قرار گرفتن باکتریها در مجاورت سلولهای روده جلوگیری می کند . فیبرهای گیاه بارهنگ که گیاهی شبیه موز است و در مناطق حاره ای یافت می شود از قرار گرفتن باکتریها در مجاورت سلول های روده جلوگیری کرده و مانع از بروز بیماری های ا لتهابی روده می شود . برای اثر بخش بودن این شیوه درمان ، می بایست بارهنگ به میزان زیاد مصرف شود . حدود 95 هزار
نفر در انگلیس به بیماری التهاب روده مبتلا هستند
 

antirium

عضو جدید
4.شاتره

4.شاتره

شاتره یا شاهتره با نام عمومی Common fumitory, Earth smoke گیاهی است علفی به ارتفاع تا 80 سانتی متر که در مزارع، باغ ها و زمین های کشاورزی به حالت خودرو می روید.شاخه های ظریف فراوان و برگ هایی با تقسیمات بسیار زیاد، باریک و کوچک دارد. گل های شاتره کوچک به رنگ سفید یا سفید مایل به گلی است که به صورت مجتمع و گل آذین خوشه قرار گرفته اند. میوه ها کوچک و کروی هستند. قسمت مورد استفاده ی شاتره تمام قسمت های هوایی آن می باشد.گونه ی Officinalis این گیاه در ایران رویش ندارد و آن چه به نام شاتره در بازار ایران وجود دارد، مربوط به دو گونه ی Parvifelora fumaria و Fumaria villantii است.[h=2]تاریخچه[/h]شاتره از زمان عهد عتیق شناخته شده و در کتاب های "خواص گیاهان" مربوط به قرون وسطی توصیف شده است. این گیاه در طب سنتی، برای درمان اگزما و بیماری های دیگر پوستی به کار می رفته است، هم چنین به عنوان ملین و مدر مصرف می شده است. در دهه ی گذشته، این گیاه دوباره مورد توجه قرار گرفت، زیرا بنا به گزارشاتی، به احتمال زیاد عصاره ی آن در بهبودی بیماری های قلبی- عروقی و دستگاه کبدی- صفراوی موثر است.[h=2]منبع جغرافیایی[/h]این گیاه بومی اروپا و آسیاست. در کنار جاده ها به عنوان علف هرز مزارع می روید و بیشتر توسط کشورهای شرقی اروپا صادر می گردد.[h=2]ترکیبات مهم[/h]قسمت هوایی گیاه حاوی حدود یک درصد آلکالوئید است. بیش از 30 عدد آن ها تعیین فرمول شده اند. اکثر این الکالوئیدها از مشتقات بنزیل ایزوکنیولین هستند.مهم ترین این آلکالوئیدها شامل فومارین(پروتوپین)، فوماری لین و سیناکتین هستند. از دیگر ترکیبات شاتره می توان فلاوونوئیدها، اسیدهای گیاهی به ویژه اسید فوماریک و موسیلاژ را نام برد.
[h=2]اثرات مهم[/h]این اثرات عبارت اند از:* صفراآور: آلکالوئید پروتوپین موجود در شاتره می تواند در مواردی باعث کاهش صفرا گردد و به اصطلاح دارای اثر Amphicholeretic است.* همچنین در مشکلات قلبی-عروقی مصرف می شود.* در طب عوام از شاتره به عنوان ادرار آور، مسهل و جهت رفع مشکلات پوستی از جمله اگزما استفاده می شود. اثر اخیر را مربوط به وجود اسید فوماریک در آن می دانند.اسید فوماریک امروزه به طریقه ی سنتزی تهیه و در بعضی از فرمولاسیون های پوستی نظیر داروهای پسوریازیس مصرف می شود. [h=2]فرآورده های گیاهی[/h]در ایران از این گیاه، فراورده های صنعتی وجود ندارد. در بعضی کشورها محصولاتی به شکل قطره از عصاره ی گیاه به صورت منفرد و یا مخلوط با گیاهان دیگر تهیه و به بازار عرضه شده است.تهیه ی چای:به 2 تا 4 گرم خشک شده ی گیاه(مخلوط برگ، گل و ساقه) یک لیوان آب جوش افزوده و 15 دقیقه می گذاریم بماند. سپس آن را صاف نموده و به صورت گرم قبل از غذا میل می کنیم.می توان روزانه تا سه نوبت (صبح، ظهر و شب) این مقدار را تکرار کرد. جمعا می توان 6 تا 12 گرم گیاه خشک شده را که سه لیوان محصول صاف شده ایجاد می کند، در طول روز مصرف کرد.[h=2]عوارض جانبی[/h]مصرف مقدار عادی و دارویی شاتره دارای عوارض جانبی نیست. ولی مصرف مقادیر بسیار زیاد به دلیل وجود آلکالوئیدهای ذکر شده ممکن است باعث لرز، تشنج و مرگ گردد.[h=2]مصرف در بارداری و شیردهی[/h]تا کنون این موضوع مطالعه نشده است. بنابراین بهتر است در این دوران مصرف نشود.[h=2]مهم ترین اثرات گزارش شده شاتره:[/h]آنتی کلی نرژیک، آنتی هیستامین، ضد ورم، ضد آریتمی، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، تقویت کننده ی قوای جنسی، کاهش تپش قلب، معرق، مسهل، ادرارآور، تهوع آور، بالا برنده ی فشار خون ، پایین آورنده ی پرفشاری خون، آرام بخش، سمی، مقوی معده، بی حس کننده، صفراآور و کاهش دهنده ی صفرا.[h=2]نکات قابل توجه:[/h]
1- نمونه ی گیاه خشک در بازار دارویی به طور طبیعی به صورت خرد شده و قطعات کوچک است و احتیاج به خرد یا پودر کردن ندارد و می توان مستقیما آب جوش روی آن ریخت.2- توصیه می شود دم کرده ی شاتره را گرم مصرف کنید. چون ممکن است با سرد شدن، مواد موثر آن رسوب کنند.3- در بسیاری از موارد دیده شده است که جهت کسب اثرات مذکور شاتره، از عرق شاتره ی موجود در بازار استفاده می کند.ولی عرق شاتره دارای مقدار بسیاری ناچیزی از اسانس است و مواد موثر اصلی در آن وجود ندارد. بنابراین عرق شاتره دارای خواص اصلی شاتره نیست.4- برای مشکلات کبدی، صفراوی و پوستی باید از دم کرده ی آن استفاده کرد و در این موارد عرق شاتره بی تاثیر است.
 

antirium

عضو جدید
5.خارخسک

5.خارخسک

نام علمی:Tribulus terrestris

خارخَسَک یک گیاه بوته‌ای است.
میوه ی خارخسک چهار بخشی و نرم است اما خارهای تیزی دارد.
خارخسک در آب و هوای گرم و حتی در کویرها دیده می‌شود.
خارخاسک گیاهى است علفى، یك ساله، داراى ساقه هاى خوابیده با انشعابات گسترده بر سطح خاك و پوشیده از تار كه برگ و ساقه هاى جوان آن را تارهاى ظریف ابریشمى مى پوشاند. برگ هاى آن متقابل غالباً نامساوى و مركب از برگچه هاى كوچك و ریزى است كه به تعداد ۶-۳ زوج در طرفین دمبرگ اصلى جاى دارند. گل ها زرد كوچك و منفرد هستند. میوه آن شیزوكارپ ناشكوفا كه در موقع رسیدن قسمت هاى پنجگانه آن از هم جدا و پراكنده مى شوند.هر یك از این قسمت هاى پنج گانه در سطح بیرونى خاردار است. قسمت هاى مورد استفاده این گیاه، میوه، دانه، برگ، ریشه و گاهى كلیه اعضاى گیاه است ولى بیش از همه میوه آن مورد استفاده قرار مى گیرد. رنگ میوه هاى آن سبز مایل به زرد، بدون بو و با طعم مشخص است.
kharkhasak
میوه هاى این گیاه را در اواخر تابستان و اوایل پاییز جمع آورى مى نمایند. این گیاه پراكندگى وسیعى در نواحى مختلف كره زمین دارد. به طورى كه مى توان آن را در غالب نواحى دنیا مشاهده كرد. تركیبات شیمیایى گیاه خارخاسك شامل رزین، تاش، روغن ثابت، آلكالوئید، پلى فنل ها و مواد معدنى شامل كلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، گوگرد، ازت و كلر است. پنج نوع ماده گلیكوزیدى نیز دارد كه همه آنها داراى گلوكز است و علاوه بر گلوكز قندهاى رامنوز، آرابینوز را هم شامل مى شود. خارخاسك به عنوان مدر، دفع كننده سنگ هاى مجارى ادرارى و تقویت كننده قواى جنسى به كار مى رود. در طب گذشته براى خارخاسك اثر مدر و دفع كننده سنگ هاى مجارى ادرارى و تقویت كننده قواى جنسى قائل بوده و از آن به عنوان درمان كننده عفونت و التهاب لثه استفاده مى شده است. از فراورده هاى موجود در بازار مى توان قطره پروستاتان، قطره سنكل و قطره آفرودیت را نام برد


 

antirium

عضو جدید
6.خاکشیر

خاکِشیر (نام علمی: Descurainia sophia) یا خاکِشی، گیاهی یکساله یا دوساله از تیره شب‌بویان است. خاکشیر در دشت و کوهستان می‌روید و بلندی ساقه آن تا یک متر نیز می‌رسد. پائین گیاه کرک دارست در حالیکه بالای آن بدون کرک می‌باشد. تخم این گیاه که همان خاکشیر است ریز و کمی دراز و معمولاً به دو رنگ وجود دارد یکی از آنها قرمز که دارای طعم کمی تلخ است و دیگری برنگ قرمز تیره می‌باشد.
خاکشیر دارای تعدادی اسید چرب مانند اسید لینوئیک، اسید لینولنیک، اسید اولئیک، اسید پالمتیک و اسید استئاریک می‌باشد. ضمناً در خاکشیر اسانس روغنفرّاری وجود دارد که دارای مواد بنزیل و ایزوسیانات است


  • خاکشیر از نظر طب قدیم ایران گرم و تر است.
  • التیام دهنده زخم و جراحات است.
  • جوشانده خاکشیر برای رفع اسهال‌های ساده و رفع ترشحات زنانگی مفید است.
  • خاکشیر ادرار آور است.
  • خاکشیر تب‌بُر است.
  • برای دفع کرم مفید است.
  • التهاب کلیه را برطرف می‌کند.
  • سرخک و مخملک را دوا می‌کند.
  • خاکشیر صدا را باز می‌کند.
  • برای از بین بردن کهیر و التهابات پوستی از خاکشیر استفاده کنید.
  • از گلها و برگهای گیاه می‌توان برای رفع بیماری ناشی از کمبود ویتامین C استفاده کرد.
  • سنگ کلیه را دفع می‌کند. برای دفع سنگ کلیه می‌توان خارشتر، خاکشیر و ترنجبین را با هم مخلوط کرده وصبح ناشتا خورد.
  • برای برطرف کردن جوش‌های صورت که بعلت خوردن چربی و شیرینی زیاد ایجاد می‌شود باید جوشانده یک قاشق ترنجبین را با دو قاشق غذاخوری خاکشیر مخلوط کرده و هر روز صبح ناشتا بمدت دو هفته خورده شود تا جوشها از بین برود.
 

antirium

عضو جدید
7.گل قاصدک

7.گل قاصدک

در زبان فارسی به همه جنس Taraxacum از خانواده Asteraceae گل قاصدک گفته میشود.گُل قاصِدَک که بنام‌های هند بابری، خبرآرو و کاسنی بری نیز معروف است گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن به ارتفاع ۴۰ سانتی متر می‌رسد.این گیاه دارای ریشه‌ای است به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد که پر از شیرابه سفید رنگی می‌باشد.(Taraxacum) نام علمی گیاهی است که کاسنی زرد نام دارد نام علمی گل قاصدک (Cirsium vulgare) می‌باشد.

مکان رشد

در انتهای ساقه گل آن قرار دارد. برگهای گل قاصدک سبز رنگ و بریدگیهای مثلث شکل و نوک تیز دارد و بر روی سطح زمین می‌باشد. گل قاصدک در وسط چمن، حاشیه شوره زار، کنار جاده‌ها و اراضی بایر و بطور کلی در همه جا می‌روید.
گل قاصدک در حدود ۱۵ نوع گوناگون دارد.

زنبور عسل این گیاه را بسیار دوست دارد و شهد زیادی از آن بدست می‌آورد. برگ‌های جوان گل قاصدک را معمولاً با سالاد می‌خورند و چون خیلی تلخ است باید آن را با ترشی یا آبلیمو مصرف کرد. از قسمت‌های گوناگون گیاه مانند ریشه، برگ و شیرابه آن در درمان استفاده می‌شود. قاصدک به عدم ورم بدن و درد قاعدگی بسیاری از زنان در سندرم پیش از قاعدگی کمک می‌کند. برای جلوگیری از عفونت قارچی واژن در حد کهیر، چند مشت برگ خشک شده به آب حمام اضافه کنید.

ریشه این گیاه دارای ماده‌ای تلخ به نام تراگزاسین، کولین و تاراگزاسترول می‌باشد همچنین در ریشه آن مقدار کمی تانن وجود دارد و نوعی الکالوئید به نام تاکزین و تاراگزه رول در اعضای این گیاه یافت می‌شود. املاح کلسیم، پتاسیم، آهن، منیزیوم، سدیم، منگنز، فسفر، سیلیس و گوگرد در این گیاه ثابت شده‌است.
[h=2]خواص داروئی:این گیاه از نظر پزشکی قدیم ایران سرد و خشک است و از دیرباز برای درمان بیماری‌های کبدی بکار می‌رفته‌است.[/h]
  • قابض و مقوی معده‌است.
  • خوردن آن خونریزی از سینه را متوقف می‌کند.
  • قاعده آور است.
  • برای ازدیاد شیر نافع است و خانم‌های شیرده باید مقداری از آن را با سالاد بخورند
  • خنک کننده و معرق است.
  • ترشح صفرا را زیاد می‌کند.
  • خون را تصفیه می‌کند.
  • از عصاره آن شیاف درست می‌کنند که برای رفع ورم‌های درون اندام تناسلی بانوان و زهدان مفید است.
  • خوردن آب این گیاه مخلوط با روغن زیتون برای رفع مسمومیت مفید است.
  • ضماد ریشه آن را در محل نیش کژدم یا زنبور و یا مار می‌گذارند که بسیار مفید است.
  • اوره را رفع می‌کند.
  • کلسترول خون را کاهش می‌دهد.
  • درمان کننده اگزما و بیماری‌های پوستی است.
  • درمان کننده کم خونی است.
  • رماتیسم و نقرس را درمان می‌کند.
[h=2]محل رویش:پراکندگی این گیاه در کره زمین طوری است که در غالب نواحی اروپای شمالی، غرب آسیا، شمال آفریقا و آمریکای شمالی می‌روید. تا کنون بالغ بر ده گونه از این نوع گیاه شناخته شده‌است.[/h]

 
بالا