دوست عزيز!
مرسي از بابت مقاله جالبت. اين باعث شد در اين مورد تحقيقاتي بكنم. متوجه شدم در مورد پارچه، بتون، شيشه، سنگهاي تزييني و بعضي پلاستيكها هم اين ويژگيها رو از نانو ميشه انتظار داشت.
يكي از موارد جالبش در مورد بتون هست كه ميتونه از مسايلي مثل خوردگيهاي بيولوژيك كه سبب ترك خوردن يا تورم اون بشن و همينطور از رشد خزه و جلبك روي اون كه به نوبه خودش آثار مخربي داره جلوگيري كنه.
مثال ميزنم؛ در واحدهاي آب و پساب مجتمعهاي پتروشيمي و خيلي صنايع ديگه (حتي تصفيهخونههاي آب شهري) خيلي از تجهيزات هستند كه از سازههاي بتوني بهره ميگيرن و دو پديدهاي كه در مورد بتون بهشون اشاره شد توشون زياد اتفاق ميافته. تو اين محيطها فضاي مناسبي براي رشد باكتريهاي خورندهاي مثل SRBها وجود داره كه ميتونن سازههاي بتوني رو از بين ببرن. اگه روكشهاي نانو جلوي تشكيل كلونيهاي اونها رو بگيره يا از نفوذ متابوليتهاي اسيدي اونها جلوگيري كنه، كار خوبي انجام داده. از طرفي اگه بتونه جلوي چسبيدن خزه و جلبك رو هم با صاف و صيقلي كردن سطوح بتوني و همينطور خاصيتهاي بايوسايدي كه داره بگيره، باز هم خيلي خوبه چون اين تجمعهاي خزه و جلبك هم بوي بدي بوجود مياره، هم منبع آلودگيهاي بيولوژيك و غير بيولوژيك ميشه مثلاً غلظت ذرات معلق، BOD و ساير ميكروارگانيسمها بويژه پاتوژنها و باكتريهاي خورنده رو توي جريان آب و پساب بالا ميبره و براي واحدهاي پاييندستيش و همينطور سلامتي كارگران بد ميشه.