[h=2][/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
محققان فرانسوی نوعی پوشش نامرئیکننده ساختهاند که میتواند با هدایت امواج مرتعش در اطراف ساختمانها، آنها را هنگام بروز زلزله در امان نگه دارد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، پوششهای نامرییکننده از فراموادی ساخته میشود که کوچکتر از طول موج نور هستند. این مواد امواج نور را در اطراف خودشان منحرف میکنند در نتیجه نور نمیتواند به چیزی که زیر این پوششها قرار دارد، دسترسی پیدا کند.
در واقعیت، بسیار مشکل است که فراموادی را بسازید که قابلیت کنترل و اداره کردن امواج نور که به شدت کوتاه بوده و مسافتهای بسیار طولانی را نیز طی میکنند، داشته باشد. با این حال، امواج مرتعش بلندتر از امواج نور هستند و علاوه بر این زیاد طی مسافت نمیکنند، بنابراین طراحی فرامواد وابسته به زمین لرزه آسانتر است.
محققان فرانسوی با استفاده از یک زیلوفون برای تولید امواج صوتی 50 هرتزی در یک آبگیر آبرفتی رُسی با عمقی بیش از 200 متر، زلزلهای را شبیه سازی کردند. سپس یک فرامواد را با حفر سه ردیف از حفرات، درون آبگیر ایجاد کردند. 10 حفره در هر ردیف با فاصله 1.73 متری از یکدیگر قرار داشتند.
هر حفره عمقی در حدود پنج متر و قطر 320 میلی متر داشت. هنگامی که دانشمندان "باز انتقالی" امواج 50 هرتزی را انجام میدادند متوجه شدند که سطح انرژی نزدیک منبع امواج تقریبا دو برابر شده بود؛ این بدین معناست که فرامواد امواج را بازتابانده بودند.
در حالی که فرامواد مرتعش میتوانند جان افراد را حین زلزله نجات دهند، هنوز محدودیتهایی برای استفاده از این مواد وجود دارد؛ برای مثال باید بُعد امواج لرزهای زلزله را پیش بینی کرد. علاوه بر این ممکن است که بازتابی امواج مرتعش، ساختمانهای مجاور را تخریب کند.
به گفته محققان، به نظر میرسد فرامواد جاذب در مقایسه با فرامواد بازتابده برای کار کردن با امواج مرتعش انتخاب بهتری باشد.
کد خبر: 91112615967
پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۱
پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۱
محققان فرانسوی نوعی پوشش نامرئیکننده ساختهاند که میتواند با هدایت امواج مرتعش در اطراف ساختمانها، آنها را هنگام بروز زلزله در امان نگه دارد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، پوششهای نامرییکننده از فراموادی ساخته میشود که کوچکتر از طول موج نور هستند. این مواد امواج نور را در اطراف خودشان منحرف میکنند در نتیجه نور نمیتواند به چیزی که زیر این پوششها قرار دارد، دسترسی پیدا کند.
در واقعیت، بسیار مشکل است که فراموادی را بسازید که قابلیت کنترل و اداره کردن امواج نور که به شدت کوتاه بوده و مسافتهای بسیار طولانی را نیز طی میکنند، داشته باشد. با این حال، امواج مرتعش بلندتر از امواج نور هستند و علاوه بر این زیاد طی مسافت نمیکنند، بنابراین طراحی فرامواد وابسته به زمین لرزه آسانتر است.
محققان فرانسوی با استفاده از یک زیلوفون برای تولید امواج صوتی 50 هرتزی در یک آبگیر آبرفتی رُسی با عمقی بیش از 200 متر، زلزلهای را شبیه سازی کردند. سپس یک فرامواد را با حفر سه ردیف از حفرات، درون آبگیر ایجاد کردند. 10 حفره در هر ردیف با فاصله 1.73 متری از یکدیگر قرار داشتند.
هر حفره عمقی در حدود پنج متر و قطر 320 میلی متر داشت. هنگامی که دانشمندان "باز انتقالی" امواج 50 هرتزی را انجام میدادند متوجه شدند که سطح انرژی نزدیک منبع امواج تقریبا دو برابر شده بود؛ این بدین معناست که فرامواد امواج را بازتابانده بودند.
در حالی که فرامواد مرتعش میتوانند جان افراد را حین زلزله نجات دهند، هنوز محدودیتهایی برای استفاده از این مواد وجود دارد؛ برای مثال باید بُعد امواج لرزهای زلزله را پیش بینی کرد. علاوه بر این ممکن است که بازتابی امواج مرتعش، ساختمانهای مجاور را تخریب کند.
به گفته محققان، به نظر میرسد فرامواد جاذب در مقایسه با فرامواد بازتابده برای کار کردن با امواج مرتعش انتخاب بهتری باشد.
پوشش ضد زلزله
