در بیشتر سازه های بتنی تقویت شده پلیمرهای تقویت شده با الیاف جایگزین فولاد روکش داده شده میشوند. منظور از فولاد روکش داده شده فولاد گالوانیزه یا آبکاری شده میباشد. از آنجا که سیمان از مقاومت فشاری بالا، دوام زیاد و قیمت پایینی برخوردار میباشد، مدتهای مدیدی است که در تولید مواد ساختمانی نظیر بتن مورد استفاده قرار میگیرد. با وجود تمام این مزایا، شکنندگی و استحکام کششی محدود بتن از نقاط ضعف این ماده محسوب میشوند. حدود یک قرن پیش در محل کربناسیون بتن که تنش (خوردگی) از آنجا آغاز میگردد، از میلگردهای فولادی تقویت کننده استفاده کردند و به این ترتیب مشکلات فوق برطرف گردید.
لازم به ذکر است که واکنش شیمیایی سیمان با آب، هیدراسیون نامیده میشود که در نتیجه آن یون های فعال کلسیم به سرعت با گازهای موجود در جو و رطوبت هوا واکنش داده (کربناسیون) و باعث ایجاد ترکیبات شیمایی پیچیده میگردد که به این ترتیب خوردگی در میلگردها آغاز میگردد. در تقویت بتن، میلگردهای فولادی از کارآیی خوبی برخوردار میباشند و قیمت آنها نیز نسبتاً پایین است بنابراین در بیشتر موارد میتوان از آنها برای تقویت بتن استفاده نمود. با این وجود میلگرهای مذکور هم نقاط ضعفی دارند. به عنوان مثال هنگامی که در آب شور، مواد شیمیایی خورنده و رطوبت قرار میگرند، دچار خوردگی (زنگ زدن) میشوند. هنگامیکه میلگرد فولادی خورده میشود، متورم گردیده و بار کششی روی بتن افزایش می یابد در نتیجه بتن ترک می خورد و خرد میشود. در چنین حالتی در بتن شکاف ایجاد میگردد و میلگرد فولادی و به دنبال آن بتن بیشتر و سریع تر تخریب میگردند. وقتی کار به اینجا بکشد، برای تعمیر و نگهداری بتن باید هزینه گزافی صرف شود و اگر از ادامه یافتن خوردگی جلوگیری نشود، در نهایت سازه بتنی متلاشی میگردد.
ده ها سال است چندین نوع روکش و مواد افزودنی دیگر تولید شده اند که به کمک آنها میتوان بتن را در مقابل رطوبت آب بندی نمود. خود میلگرد نیز با استفاده از روکش اپوکسی یا فولاد ضد زنگ تقویت میگردد. با این وجود نمی توان به مدت طولانی از ایجاد خوردگی در بتن جلوگیری نمود. به علاوه میلگردهای فولادی رسانای جریان الکتریسیته هستند و به علت میدان های مغناطیسی که اطراف این میلگردها به وجود می آید نمیتوان در نیروگاه های برق، عکس برداری های پزشکی و علمی، راکتورهای هسته ای و دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی از میلگردهای مذکور استفاده نمود. از زمانی که دولت کانادا در بخش ساخت و ساز برای استفاده از پلیمرهای تقویت شده با الیاف شیشه نیز بودجه ای اختصاص داده است، روشهای آزمایش بر روی این مواد توسعه یافته اند و پلیمرهای تقویت شده با الیاف شیشه به بازار راه پیدا کرده اند. در نتیجه بسیاری از شرکتهای نظیر منیتوبا فلادوی برای بالا بردن طول عمر پروژه های عمرانی خود از میلگردهای پلیمری تقویت شده با الیاف شیشه به عنوان یک راه کار موثر استفاده کردند. نمونه ای از پروژه های مذکور پل فلادوی می باشد که در سال 2006 میلادی روی رودخانه ردریور، واقع در شهر وینی پگ کانادا احداث گشت.
پل مذکور از 16 صفحه تشکیل شده است که ابعاد هر یک 3/15 × 5/43 متر میباشد. تمام صفحات روی عرشه پل توسط میلگردهای GFRP (پلیمر تقویت شده با الیاف شیشه) تقویت شده اند. میلگردهای مذکور که با نام تجاری Aslan 100 GFRP شناخته میشوند، توسط شرکت آسلن تولید شده اند و صفحات پل نیز ساخت شرکت برادران هافس (واقع در شهر سوارد ایالت نبر اسکای آمریکا) میباشند. در پروژه مذکور 140/614 کیلوگرم میلگرد پلیمری تقویت شده با الیاف شیشه به مصرف رسید. بنابراین پل فلادوی به عنوان یکی از بزرگترین پلها بتنی جهان شناخته شده است که با مواد غیر فلزی تقویت گردیده است. در سال 2010 میلادی نیز پل استریت بریچ روی رودخانه آسینی بوینی، واقع در ایالت مانیتوبای کانادا احداث شد. عرشه این پل توسط میلگردهای کامپوزیتی شرکت برادران هافس تقویت گردید.
لازم به ذکر است که واکنش شیمیایی سیمان با آب، هیدراسیون نامیده میشود که در نتیجه آن یون های فعال کلسیم به سرعت با گازهای موجود در جو و رطوبت هوا واکنش داده (کربناسیون) و باعث ایجاد ترکیبات شیمایی پیچیده میگردد که به این ترتیب خوردگی در میلگردها آغاز میگردد. در تقویت بتن، میلگردهای فولادی از کارآیی خوبی برخوردار میباشند و قیمت آنها نیز نسبتاً پایین است بنابراین در بیشتر موارد میتوان از آنها برای تقویت بتن استفاده نمود. با این وجود میلگرهای مذکور هم نقاط ضعفی دارند. به عنوان مثال هنگامی که در آب شور، مواد شیمیایی خورنده و رطوبت قرار میگرند، دچار خوردگی (زنگ زدن) میشوند. هنگامیکه میلگرد فولادی خورده میشود، متورم گردیده و بار کششی روی بتن افزایش می یابد در نتیجه بتن ترک می خورد و خرد میشود. در چنین حالتی در بتن شکاف ایجاد میگردد و میلگرد فولادی و به دنبال آن بتن بیشتر و سریع تر تخریب میگردند. وقتی کار به اینجا بکشد، برای تعمیر و نگهداری بتن باید هزینه گزافی صرف شود و اگر از ادامه یافتن خوردگی جلوگیری نشود، در نهایت سازه بتنی متلاشی میگردد.
ده ها سال است چندین نوع روکش و مواد افزودنی دیگر تولید شده اند که به کمک آنها میتوان بتن را در مقابل رطوبت آب بندی نمود. خود میلگرد نیز با استفاده از روکش اپوکسی یا فولاد ضد زنگ تقویت میگردد. با این وجود نمی توان به مدت طولانی از ایجاد خوردگی در بتن جلوگیری نمود. به علاوه میلگردهای فولادی رسانای جریان الکتریسیته هستند و به علت میدان های مغناطیسی که اطراف این میلگردها به وجود می آید نمیتوان در نیروگاه های برق، عکس برداری های پزشکی و علمی، راکتورهای هسته ای و دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی از میلگردهای مذکور استفاده نمود. از زمانی که دولت کانادا در بخش ساخت و ساز برای استفاده از پلیمرهای تقویت شده با الیاف شیشه نیز بودجه ای اختصاص داده است، روشهای آزمایش بر روی این مواد توسعه یافته اند و پلیمرهای تقویت شده با الیاف شیشه به بازار راه پیدا کرده اند. در نتیجه بسیاری از شرکتهای نظیر منیتوبا فلادوی برای بالا بردن طول عمر پروژه های عمرانی خود از میلگردهای پلیمری تقویت شده با الیاف شیشه به عنوان یک راه کار موثر استفاده کردند. نمونه ای از پروژه های مذکور پل فلادوی می باشد که در سال 2006 میلادی روی رودخانه ردریور، واقع در شهر وینی پگ کانادا احداث گشت.
پل مذکور از 16 صفحه تشکیل شده است که ابعاد هر یک 3/15 × 5/43 متر میباشد. تمام صفحات روی عرشه پل توسط میلگردهای GFRP (پلیمر تقویت شده با الیاف شیشه) تقویت شده اند. میلگردهای مذکور که با نام تجاری Aslan 100 GFRP شناخته میشوند، توسط شرکت آسلن تولید شده اند و صفحات پل نیز ساخت شرکت برادران هافس (واقع در شهر سوارد ایالت نبر اسکای آمریکا) میباشند. در پروژه مذکور 140/614 کیلوگرم میلگرد پلیمری تقویت شده با الیاف شیشه به مصرف رسید. بنابراین پل فلادوی به عنوان یکی از بزرگترین پلها بتنی جهان شناخته شده است که با مواد غیر فلزی تقویت گردیده است. در سال 2010 میلادی نیز پل استریت بریچ روی رودخانه آسینی بوینی، واقع در ایالت مانیتوبای کانادا احداث شد. عرشه این پل توسط میلگردهای کامپوزیتی شرکت برادران هافس تقویت گردید.