موشک ها

پیرجو · May 26, 2007

موشک هاي کروز

http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e985df58e.jpg

در زمان جنگ جهاني دوم بود که آلماني ها به اين مسئله پي بردند که اگر هواپيمايي وجود داشت که مي توانست به صورت بدون سرنشين بمب هايي را بر روي شهر هاي دشمن رها نمايد، چه ايده شگفت انگيزي از آب در مي آمد. اين تفکر سرانجام به صورت بمب هاي پرنده V.1 و V.2 آلماني باز بمب که به صورت بدون سرنشين به انجام عمليات مي پرداختند و در زمان جنگ جهاني دوم، خسارات فراواني را به کشور هايي چون انگلستان وارد آوردند، تحقق يافت
در اين بمب ها، از يک موتور پالس جت براي پيشرانش اين بمب هاي غول پيکر استفاده مي شد و اين موتور قادر بود بمب را تا فاصله مورد نظر برساند. اما پس از جنگ جهاني دوم، اين شيوه بمب افکني به تدريج به فراموشي سپرده شد، تا اينکه در دهه هفتاد ميلادي، اين ايده دوباره توسط ايالات متحده جان دوباره گرفت و نتيجه، همان موشک هاي کروز امروزي بود. موشک هاي کروز، دقيقاً بر اساس طرح بمب هاي پرنده آلماني توسعه داده شدند و بخصوص در زمان جنگ خليج فارس، استفاده فراواني از اين بمب هاي توانا براي تخريب ساختمان ها يا پايگاه هاي عراقي به عمل آمد. يک موشک کروز، در حقيقت هواپيمايي حامل بمب است که منتها خود نيز در عمليات بمب افکني از ميان مي رود. در موشک کروز، اجزايي چون بدنه لوله اي شکل، بال، پيشرانه يا موتور و سيستم هاي هدايتي و غيره وجود دارد که شباهت آن را به يک هواپيماي بمب افکن کوچک، بيش از پيش نمايان مي سازد.

http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e986064ca.jpg

اين موشک، مي تواند هم در کلاس موشک هاي هوا به زمين و هم در کلاس موشک هاي زمين به زمين قرار گيرد. طرز کارکرد اين موشک بدين گونه است که ابتدا موشک بايد از يک پرتاب کننده شليک شود. در پرتاب کننده هاي زميني، به دليل اين که سرعت اوليه اي براي موشک لازم است تا موتور آن توانايي پيشرانش آن را به جلو داشته باشد، از يک بوستر موشکي که به انتهاي آن متصل است، براي بدست آوردن سرعت و ارتفاع مطلوب استفاده مي شود. اما در شليک يک موشک کروز براي مثال از يک هواپيماي بمب افکن، سرعت اوليه براي اين موشک فراهم بوده و نيازي به بوستر کمکي نيست و موشک در فضا رها شده و موتور آن خود به خود روشن مي گردد.

http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e9861dbb1.jpg
پس از پرتاب، موشک با سرعتي حدود 870 کيلومتر بر ساعت به سوي هدف خود مي تازد و همانطوري که مشاهده مي کنيد، موشک هاي کروز، موشک هايي با سرعت زير صوت هستند، در نتسجه طراحي آن ها بسيار آسان تر از موشک هاي مافوق صوت است و دليل اين امر نيز اين است که هدف اين موشک ها، شئيي ثابت مي باشد و نيازي به سرعت بالا براي آن نيست. در اين جا، سيستم هاي هدايت ماهواره اي يا جي پي اس فعال شده و مختصات هدف به کامپيوتر دروني موشک داده مي شود. سپس کامپيوتر موشک، به طور اتوماتيک به سطوح کنترلي يا همان بالچه هاي موشک فرامين لازم را براي رهسپار شدن به سوي هدف داده و بدين گونه مسير موشک به سمت هدف متوجه مي گردد. پس از طي کردن مسير پرواز، از فاصله معيني موشک شروع به شيرجه رفتن به سمت هدف کرده و سرانجام پس از برخود دقيق به آن، با محتواي کلاهک جنگي آن، هدف را نابود مي سازد. اين رويه، نمونه ساده اي از کار يک موشک کروز بود که البته، اگر به جزئيات کار و دقت مسائل نگاه کنيم، موضوع بسيار پيچيده تر از چيزيست که تصور مي کنيم. در اين جا، يکي از مشهور ترين موشک هاي کروز، يعني موشک توماهاوک Bgm-109 را بررسي مي کنيم. توماهاوک يک موشک کروز مادون صوت تمام جوي است که قابل پرتاب از عرشه ناوچه ها يا پايگاه هاي زميني است. پس از پرتاب موشک، بوستر راکتي اين موشک سرعت و ارتفاع لازم را براي وارد عمل شدن موتور آن فراهم مي آورد. توماهاوک، موشکي بسيار بقاپذير است. رديابي اين موشک به وسيله رادار، به اين دليل که کلاً پرنده کوچکي در ابعاد بوده و در ارتفاع معمولاً پايين پرواز مي نمايد، کاري بس مشکل است. از جهت رديابي گرمايي نيز به اين دليل موتور اين موشک از نوع توربوفن مي باشد، گرماي بسيار کمي از خود ساطع نموده و مانع تشخيص به وسيله ردياب هاي حرارتي مي شود. اين موشک، به وسيله سيستم هاي بسيار پيشرفته راداري و ناوبري خود، که نقشه هاي دقيقي حتي از عوارض زمين نيز براي هدايت موشک تهيه مي نمايند، قادر است که دقتي در حد چند سانتميتر تا يک متر براي برخورد به هدف داشته باشد. اين موشک قادر به نابود کردن هدف هايي است که در صورت حمله يک هواپيماي سرنشين دار به اين اهداف به دليل حفاظت گسترده از آنان، هواپيما به طور يقين از بين خواهد رفت. اين موشک فوق العاده پيش رفته، قادر به طي مسافتي برابر با 1.100 کيلومتر و داراي وزني حدود يک تن بوده و طول اين موشک مخرب، در حدود 5/5 متر مي باشد. اين موشک همچنين قادر به حمل کلاهک هاي هسته اي نيز بوده و توانايي تصوير برداري از محيط را براي افسر کنترل کننده آن به صورت زنده نيز به وسيله دوربين هاي خود دارد. ناگفته نماند که اين موشک، ساخت شرکت جنرال دايناميکز آمريکايي است.

http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e9b4607ba.gif
نویسنده: رضا رحمانی

مقدمه

موشک کروز که اسم خود را از تعریف پرواز کروز برای هواپیما گرفته است به موشکی گفته می شود که بیشتر مسیر خود را در حالت پایدار و نزدیک به زمین طی میکند . . چنین موشکی توانایی بالایی در حمل سرجنگی سنگین برای حمله به اهداف زمینی داشته و یکی از تسلیحات مهم و راهبردی بسیاری از ارتش های جهان است . . موشک کروز یک موشک برد بلند با توانایی پرواز در ارتفاع پایین است . این گونه موشکها معمولا از پیشرانش جت برای پرواز استفاده میکنندکه به موشک اجازه میدهد به صورت ممتد و در مدت زمان طولانی پرواز کند . از نقطه نظر پیشرانه و تولید نیروی برآ این موشک شباهت بسیار زیادی با هواپیما داشته و میتوان ان را هواپیمای بدونه خلبانی نامید که هدف اصلی از طراحی و ساخت ان حمل سرجنگی های معمولی یا حتی هسته ای با قدرت نابودی بالا در فاصله طولانی است .

موشک های کروز جدید معمولا با سرعت فروصوت مشابه هواپیماهای بدون خلبان و در ارتفاع پایین پرواز میکنند . همین امر شناسایی و نابودی انها با سامانه های شناسایی عادی چون رادار و پدافندی عادی را مشکل می سازد . به همین دلیل بسیاری از کشورها برای ساختن ابزارهایی که توانایی مقابله با این موشکها را داشته اند تلاش میکنند . با توجه به توانایی این موشکها در شناسایی و نابودی اهداف خاص و تعیین کننده نظامی عمل کردن و یا جلوگیری از کارکرد حتی یک موشک کروز میتواند در نتیجه نبرد تاثیر فراوانی ایجاد کند . در بسیاری موارد برای مقابله با یک سلاح میتوان از نقاط قوت ان استفاده کرد. . در واقع نقطه قوت سلاح در عین حال نقطه ضعف ان سلاح دانسته می شود . موشک کروز نیز از این قاعده مستثنی نیست . با شناخت کامل روشهایی که موشک کروز برای ناوبری و هدایت استفاده میکند میتوان روشهایی برای مقابله با ان جستجو کرد .

روش های شناسایی و رهگیری موشک کروز

موشکهای کروز همانند هر وسیله پرنده توسط رادارهای معمولی قابل رهگیری است البته به دلیل جثه کوچک و مشخصات پروازی که در ارتفاع کم و با سرعت زیاد پرواز میکند ردیابی ان اندکی سخت تر است . موشک های کروزی که در طول جنگ جهانی اول و بعد از آن ساخته شده اند نسل اولیه این موشک ها را تشکیل می دهند. و تا حدود 70 درصد تلفات داشتند . آسیب پذیری انها در درجه اول به خاطر مسیر مستقیم انها بود که باعث می شد که این موشک ها به راحتی توسط رادارها شناسایی و توسط پدافند هوایی مورد هدف قرار گیرند . در ان زمان سرعت این موشک ها از هواپیماهای جنگنده به مراتب کمتر بود و یک هواپیمای جنگنده میتوانست انها را به راحتی نابود سازد . در حال حاضر با پیشرفتهایی که در طراحی و تولید این گونه موشک ها صورت گرفته میتوانیم موشک کروز را پرنده ای در نظر بگیریم که در ارتفاع پروازی شامل یک دهم ارتفاع پروازی موشک وی -1 ( نخستین موشک کروز) پرواز میکند .در عین حال برای کم شدن احتمال ردیابی توسط رادار در سالهای اخیر سعی شده است که در طراحی این موشکها کم شدن سطح مقطع راداری مورد توجه قرار گرفته است . همچنین از مواد جاذب امواج رادار نیز استفاده شده است که امواج راداری را منعکس نمیکنند . در موشک های کروز امروزی سطح مقطع راداری در حد یک صدم متر مربع است که بسیار کم می باشد . .همین باعث شده که ردیابی موشک های کروز جدید توسط رادارها به سختی صورت گیرد . نابود کردن موشک کروزتوسط یک سامانه پدافندی سه مرحله ای صورت می گیرد .

سامانه پدافند سه مرحله ای

این سامانه از سه مرحله به شرح زیر تشکیل یافته است
مرحله اول : آشکارسازی و شناسایی هدف
مرحله دوم :رهگیری و قفل بر روی موشک کروز
مرحله سوم : نابود سازی با اتش کردن بر روی موشک

در مورد موشک کروز ، مهمترین مرحله اشکارسازی است . زیرا افزون بر یک سطح مقطع کم راداری بیشتر موشکهای کروزی که ساخته میشوند برای نیروی محرکه خود از موتورهای جت توربوفن معمولی استفاده می کنند . که گرمای کمی تولید میکند . در نتیجه آمکان اشکارسازی آنها با استفاده از حسگرهای حرارتی بسیار کم است . حتی اگر در فواصل کوتاه بتوان حرارت منتشر شده از موتور را با کمک حسگر های فروسرخ تشخیص داد. به دلیل سرعت موشک کروز در برد و ارتفاع کم امکان نشان دادن واکنش برای بسیاری از پایگاههای پدافندی وجود ندارد.

برای آشکارسازی یکموشک کروز باید از راداری در ارتفاع بالا و یا راداری که در ماورای افق در حال پرواز باشد (همچون هواپیمای) اواکس استفاده کرد. . چنین راداری باید برد زیادی داشته باشدو بتواند موشک کروزی را که در ارتفاع کم پرواز میکند و در خط دید رادار زمینی نیست شناسایی کرده و اطلاعالت آن را به ایستگاه پدافند زمینی ارسال کند تا آمادگی لازم برای اقدامات پدافندی صورت گیرد . چنین راداری میتواند موشکهای کروزی که سطح مقطع راداری پایینی را دارد شناسایی کند. راداری که برای شناسایی موشک کروز مورد استفاده قرار میگیرد باید یک رادار رزونانس باند فرکانس بالا باشد (رادار وی اچ اف ) که فرکانس ان بین 30 تا 300 مگا هرتز باشد .

روش های مقابله
در سالهای اخیر موشک های کروز از مهمترین تسلیهات مورد استفاده توسط ارتش امریکا و دیگر ارتش های بزرگ دنیا بوده است . مقابله با موشک کروز و بررسی روشهایی که بتوان با استفاده از ان موشک کروز مهاجم را نابود کرده و یا از کار انداخت برای ایجاد یک سامانه پدافندی حیاتی است . به طور کلی روشهایی که با استفاده از ان میتوان با موشک کروز مقابله کرد به دو دسته کلی تقسیم می شوند.
روش اول : در این روش موشک تحت عنوان پرنده مهاجم مورد حمله قرار میگیرد ( روش سخت )
روش دوم :در این روش موشک تحت عنوان یک سامانه الکترونیکی هدف اختلالات راداری قرار میگیرد. (روش نرم )

روشهای سخت

نخستین راهی که برای مقابله با موشک کروز به نظر می رسد نابود سازی ان با استفاده از تسلیحات معمولی چون توپخانه ضدهوایی و یا مسلسلهای با کالیبر زیاد است . چنین تسلیحاتی باید بتوانند به طور خودکار هدف را جستجو و شناسایی و تعقیب کنند و در موقعیت مناسب با گشودن آتش به سمت ان موشک را به صورت کامل منهدم کنند. در عین حال باید بتوانند پرنده مهاجم را از پرنده خودی تشخیص دهند . سلاح 20 میلیمتری خودکار ام کا 15 فالاکس که برای مقابله با اجسام پرنده مهاجمی که به سمت کشتی می ایند ساخته و طراحی شده است . چند قبضه از این سلاح میتواند در نقاط مختلف و حساس یک ناو جنگی نصب شود . در صورت نزدیک شدن موشک کروز و یا هواپیما رادار جستجوگر اطمینان می یابد که هواپیما و یا موشک نزدیک شونده مهاجم است ، سپس رادار رهگیری مسیر اصلی ان را تشخیص داده و با رسیدن موشک به یک فاصله معین شلیک به سوی ان آغاز میشود . . با شروع مرحله نابود سازی پرنده مهاجم مسلسل چرخان این اسلحه درهر دقیقه بین 3000 تا 4500 گلوله 20 میلیمتری حاوی تنگستن و یا اورانیوم ضعیف شده به سمت هدف پرنده شلیک کرده و تا نابودی کامل هدف شلیک را ادامه میدهد. برای مقابله با موشکهای کروز همچنین میتوان از موشکهای پدافندی نیز استفاده کرد.

تفنگ 20 میلیمتری ام کا 15 فالاکس و اجزای ان در سال 1996 یک موشک کروز را با استفاده از سامانه موشکی مزمین به هوای پاتریوت متصل به ان مورد اصابت قرار داد که حاکی از امکان استفاده از موشکهای زمین به هوا ی تاکتیکی بر علیه موشکهای کروز مهاجم بود . موشک پاتریوت یک موشک زمین به هوای قدرتمند ساخت امریکاست که تا کنون در سه نسخه مختلف ساخته شده است . آخرین نسخه آن با سه ماخ سرعت دارای 15 کیلومتر برد است و میتواند با استفاده از فیوزهای مجاورتی و یا ضربه ای هدف را نابود کند . در اخرین ویرایش این موشک با تواناییهای پیشرفته از فناوری جدیدی همانند سر راداری پیشرفته و بدنه کامپوزیتی جدید استفاده شده است . افزون بر پاتریوت به طور مشخص میتوان به سامانه موشکی تور ام یک اشاره کرد که توانایی درگیری با موشکهای کروز را دارد.

روشهاي نرم
روش دیگری که برای مقابله با موشکهای کروز مورد استفاده قرار میگیرد و بیشتر مبتنی بر عدم درگیری فیزیکی با موشک کروز و گمراه کردن و یا اختلال در نحوه کارکرد ان است این روش ها را میتوان تحت عنوان روش های نرم طبقه بندی کرد.

جنگ الکترونیک

بیشتر موشکهای کروز از سامانه موقعیت یابی جهانی برای ناوبری استفاده میکنند . می توان از همین مشخصه برای گمراه کردن موشک کروز استفاده کردو با ایجاد اختلال از امواجی که از طریق ماهواره ها صادر می شود موشک را گمراه کردو یا به آن آدرس غلط داد. . ماهواره های جی پی اس سیگنالهای خود را در دوباند ماکروویو ویا فرکانسهای باند ال ارسال میکنند . به دو طریق میتوان در این سیگنالها ایجاد اختلال کرد.

یکی از طریق اخلال گرهای باند پهن که بدون توجه به محتوای اطلاعات بر روی اطلاعات ارسالی پارازیت ایجاد میکنند و به انها اخلالگرهای غیر هوشمند گویند. و دیگری باتوجه به سیگنالی که به گیرنده ارسال می شود موقعیت نادرستی را به گیرنده ارسال میکنند. در این روش گیرنده اطلاعات خطادارو یا پارازیت در سامانه تشخیص خود را مشاهده نمی کند. ولی موقعیتی که به آن داده شده غلط بوده و باعث عدم موفقیت ان می شود. . این منابع ارسال سیگنال میتوانند به صورت پایگاه زمینی و یا شناور و یا هوایی از طریق کشتی و هواپیما و یا بالن سیگنال ارسال کنند.

افزودن بر ایجاد خطا در سامانه ناوبری موشک در مراحل نهایی نیز میتواند موشک را گمراه کند. با ایجاد شرایطی چون گردو خاک و یا طوفانهای مغناطیسی مصنوعی نیز میتوان در سامانه هدف یابی نهایی موشک اختلال ایجاد کرد. البته در مقابل موشک های بسیار پیشرفته این روشها عملی نیست چون ممکن است در این موشک ها هدف توسط یک نقطه مرجع زمینی برای سامانه تعریف شده باشد.

● منبع اصلی:سنترال کلوب
● مراجع:
مجله هوا فضا شماره 24
www.en.wikipedia.org/wiki/Cruise Missle
www.howstuffworks.com
www.fas.org\man\dod\missle\row\index.html
www.gdatp.com

به نقل از سایت فناوری موشکی
www.moshaki-nezami.blogfa.com

شاد کام باشید
یا علی
Sparrow

سیاهچاله · Aug 4, 2007

موشک

موشک

موشک نماد اکتشافات فضایی تلقی می شود دارای توان و عملکردی است که به تنهایی رده خاصی از وسایل پرنده را شامل می شود . برای مثال پرتابگر ساترن(وی 5)در هنگام پرتاب 8 برابر سنگین تر از بویینگ 747 در هنگام برخاستن از زمین است . از طرفی تعداد بسیار کمی از هواپیما ها می توانند عمودی پرواز کنند و تعداد کمی نیز می توانند در حین این کار شتاب گیری کنند .
اما موشک ها این ویژگی رادارند . توان خارق العاده برای این وسایل را گونه ای از رانشگر ها بنام موتور ها (راکت)یا موتور های موشک تولید میکنند که ویژگی مشترک انها حمل اکساینده علاوه بر سوخت برای کار در خارج از جو است.

[FONT=Arial (Arabic)]

[/FONT]ایستگاههای زمینی
ایستگاههای زیادی در تمامی نقاط زمین وجود دارند که پیامهای مخصوص قمرهای مصنوعی و سفینه های فضایی را دریافت و ثبت می کنند و به طور مداوم ماموریتهای فضایی را تحت کنترل دارند برای مثال شبکه فضایی امریکا برای برقراری ارتباط مداوم ما بین زمین و کپسول فضایی دارای 13 ایستگاه زمینی مجهز به هواپیما های رد یابی و تقویت کننده است که دقت انها واقعا اعجاب انگیز می باشد به طوری که یک رادار قادر است از مسافت 500 مایلی موقعیت یک کپسول فضایی را در یک محدوده 7 متری به گونه ای ثابت نگهدارد که کپسول از مدار تعیین شده خارج نشود .
به طور کلی ایستگاههای زمینی چهار کار عمده انجام می دهند :

1- ردیابی :به این معنی که بطور مداوم موقعیت مکانی قمر مصنوعی یا کپسول فضایی گزارش می شود .موقعیت مکانی بسیار مهم است و هر موقعیتی مربوط به زمان معینی است. دریافت موقعیت از این لحاظ اهمیت دارد که دستوراتی از قبیل دستور ضبط مشاهدات خاص یا اطلاعات مربوط به هدایت راکت و یا تغییر مسیر پرواز راکت بتواند به کپسول فضایی برسد .

2-تله متری:به وسیله این سامانه اطلاعاتی که از قمرهای مصنوعی یا سفینه های فضایی به زمین فرستاده میشود به صورت علامتهای مخصوص قابل درک برای دستگاههای زمینی درامده و سپس دوباره به صورت حروف برگردانده شده و ثبت میگردد.

3-کنترل :به معنی قدرت هدایت راکت های فضایی به وسیله ایستگاههای زمینی است .اطلاعات مورد نیاز جمع اوری شده و به سرعت اعمال لازم انجام میشود برای مثال در امر نبردهای فضایی وسیله دیگری نیز مورد احتیاج است تا ایستگاهها را به هم مربوط کرده تغییرات مداری از یک ایستگاه به ایستگاه دیگر مخابره شود .

4-فرمان :به معنی فرستادن علامتهایی جهت انجام کارهایی است که قمر مصنوعی برای ان تنظیم شده و باید براساس فرمان های داده شده به ان عمل کرد برای مثال فرمان شروع کار دوربین سفینه یا انجام کار عکسبرداری و نیز فرمان تغییر مسیر یا پرتاب یک راکت .

بار راکت

سر راکت حاوی باری است که راکت ان را حمل می کند این قسمت بسیار مهم است زیرا به منظور حمل این قسمت است که راکت ساخته و پرتاب می شود .
بار قسمتی است که راکت یا هر نوع وسیله انتقال دیگری جهت حمل ان ساخته میشود .راکتها برای منظور های متعددی مورد استفاده قرار می گیرند به این جهت بار انها نیز متفاوت است .
بار یک موشک یک کلاهک جنگی منفجر شونده است و بار یک سفینه اکتشافی وسایل علمی یا یک قمر مصنوعی کامل است ولی شاید جالبترین و هیجان انگیز ترین انها یک کپسول فضایی باشد که جهت فرستادن فضا نوردان به دور زمین و یا به دور ماه مورد استفاده قرار می گیرد وزن یک راکت فضایی به هنگام پرتاب 30تا 40 برابر وزن باری است که حمل می کند . قسمت عمده این وزن مربوط به مقدار فوق العاده زیاد سوختی است که راکت برای سوخت موتور هاش به ان نیاز دارد .هر قدر راکت بالاتر می رود به دلیل مصرف مداوم و فراوان سوخت در راکت از وزن ان کاسته می شود.

سیاهچاله · Aug 16, 2007

هلفیار

هلفیار

معرفی سامانه ی موشک هلفایر

اگر چه سامانه موشکی هلفایر در ابتدا برای استفاده در عملیات ضد تانک طراحی شد اما ادعا شده که برای اهداف دیگر هم کاربرد موفقیت آمیزی داشته است.سامانه ی یاد شده می تواند اهدافی همچون انبار مهمات,رادارها,تجهیزات ارتباطی,ساختمان ها و حتی ناوها کوچکی که با سرعت بالا در حرکتند را به گونه ای موثر از کار انداخته و نابود کند.حتی در صورت نیاز ی تواند نقش موشک هوا به هوا را در بالگردی با سرعت کم یا نزدیک سطح زمین بازی کند.
هلفایر از ترکیب حرف اول کلمات هلی برن و آتش و رها تشکیل شده است که می تواند این برداشت را به وجود آورد که موشک پس از شلیک به طور خودکار و بدون نیاز به هدایت توسط انسان به سمت هدف پرواز می کند.در صورتی که این برداشت حداقل برای نمونه های اولیه این سامانه نادرست است.نمونه های اولیه موشک هلفایر دارای هدایت نیمه فعال لیزری است.این موشک به یک پرتو لیزری کد گذاری شده نیاز دارد تا روی هدف قفل کند و موشک از این طریق موقعیت هدف را تشخیص داده و به آن اصابت کند.بنابراین موشک هدف را پیدا نمی کند در واقع پرتو لیزر منعکس شده از هدف را می یابد.ساختار کلی موشک هلفایر در انواع مختلف مشتمل بر پنج بخش اصلی به صورت پیشران,جستجوگر لیزری,بخش هدایت,بخش کنترل و سرجنگی است.
بخش پیشران بین بخش های هدایت و کنترل در نزدیکی انتهای موشک واقع است.این بخش دارای پیشران سوخت جامد است که بسته به دمای هوای بیرون کم و بیش 2 تا 3 ثانیه می شوزد.هدف از بخش پیشران تولید نیروی پیشران کافی بریا جدا شدن موشک اغز پرتاب گر است تا به شتاب 10g دست بافته و تا رسیدن به هدف در بیشینه برد 8 کیلومتر نیروی رانش را فراهم کند.موشک می تواند اهداف واقع در فاصله ی بیش از 8 کیلومتر را در هم تخریب کند ولی با افزایش فاصله برخورد کم می شود.

ردیاب لیزری که در دماغه ی موشک قرار دارد از داخل بالگرد برنامه ریزی می شود تا کد لیزری ویژه ای را دریافت کند.از آن جایی که لیزر تابانده شده توسط علامت گذار و آنجه موشک جستجو می کند یکسان است احتمال خطای موشک در تشخیص پرتو لیزر به صفر می رسد.موشک پس از شلیک شروع به جستجو در محیط کرده و لیزر کد شده مورد نظر که از هدف منعکس می شود را می یابد.با تشخیص آن روی هدف قفل می کند.پس از قفل ردیاب اطلاعات مورد نیاز را به بخش هدایت می رساند تا موشک به سمت هدف هدایت شود.بعد از دریافت اطلاعات از جستجوگر لیزری مغز موشک یا بخش هدایت اطلاعات سامانه ای فرمان را برای پایداری موشک محاسبه کرده و این داده ها را به بخش کنتل می فرستد.بخش کنترل در انتهای موشک قرار گرفته و شامل یک سامانه عملگر نیوماتیکی است که دستورات سامانه ی فرمان را به حرکت بالک های کنترلی تبدیل می کند.این بالک ها به بال های هواپیما شباهت داشته و به موشک این امکان را میدهد که به سمت انرژی لیزری که از هدف انعکاس یافته مانور دهد.
سرجنگی آخرین بخش موشک است که در فرایند شلیک دخالت دارد.زمانی که موشک با هدف برخورد کند یک حس گر فعال سیگنال الکتریکی را به فیوزی که در عقب خرج سوخت قرار دارد فرستاده و باعث انفجار می گردد.خرج شوخت نیروی لازم جهت نفوذ و انفجار هدف را فراهم می آورد.

نمونه های مختلف سامانه هلفایر AGM-114
سامانه موشکی هلفایر که با کد AGM-114 شناخته می شود دارای نمونه های مختلف است.مدل AGM-114A نخستین موشک هلفایر است.پس از آن AGM-114B ارایه شد که در ارتفاع پایین تری نسبت به AGM-114A پرواز می کند.این موشک دارای موتور راکت با کمترین میزان دود نسبت به AGM-114A است و در ناوگان نیروی دریایی آمریکا مورد استفاده قرار می گیرد.نمونه های AGM-114F و AGM-114C هم در خط سیر پایین با کمترین میزان دود موتور راکت پرواز می کنند.در نمونه ی AGM-114K اگر بخش لیزری موشک پس از هدف یابی درونی از کار بیفتد موشک با کمک بخش رادار تجسسی تا رسیدن به هدف ببه حرکت خود ادامه می دهد.نمونه های AGM-114F و AGM-114K دارای سرجنگی دو مرحله ای است.این ویژگی بریا بهبود بخشیدن به عملکرد سرجنگی در مقابل زره های واکنشی است.نمونه های AGM-114M به جای سرجنگی خرج گود که کاربرد ضد زره دارد به سرجنگی ترکش زا مجهز است.که دارای کاربرد تخریب اهداف نرم است.

روش به کار گیری موشک هلفایربه دو روش می توان موشک هلفایر را در میدان نبرد به سمت هدف شلیک نمود روش خودکار و کنترل از راه دور.در روش خودکار سرنشینان بالگرد هدف را شناسایی کرده و سپس موشک را شلیک می کند و تا زمان تخریب موشک را به کمک علامت گذاری لیزری (مستقر روی همان بالگرد) هدایت می کنند.در روش کنترل از راه دور بالگرد تنها موشک را شلیک می کند و علامت گذاری لیزری که در جایی غیر از بالگرد شلیک کننده موشک به عنوان مثال روی زمین یا بالگرد دیگر قرار دارد نقش هدایت موشک تا برخورد به هدف را بر عهده دارد.از آن جایی که در این روش بالگرد شلیک کننده موشک پس از شلیک نیازی به هدایت موشک ندارد می تواند از صحنه نبرد خارج شود که در نتیجه باعث افزایش حفاظت بالگرد و تیرانداز در صنحنه نبرد می شود.
افزون بر دو روش به کارگیری فوق موشک هلفایر را به دو روش می توان روی هدف قفل نمود.روش قفل شدن روی هدف قبل از شلیک و روش قفل شدن روی هدف بعد از شلیک.در روش اول علامت گذار لیزری قبل از شلیک موشک هدف را با پرتو لیزر روشن می کند.مزیت استفاده از این شیوه اطمینان خلبان بالگرد از قفل کردن موشک روی هدف در مرحله قبل پرتاب است.در این روش احتمال از دست رفتن کنترل موشک کاهش می یابد.عیب این روش احتمال احتمال هوشیاری هدف و نشانه دادن واکنش همچون پرتاب نارنجک های دود زا است که عامل مهمی در ایجاد اختلال در فرایند هدایت موشک هلفایر است.
در روش دوم علامت گذار پس از شلیک موشک هدف را روشن می کند.در این روش پیش از هدف یابی لیزری بالگرد موشک را به سمت مسیر هدف شلیک می کند در نتیجه موشک ابتدا بدون دید حرکت می کند.موشک به اندازه ی خیلی کمی در اوج می گیرد ولی تا بعد از زمان از پیش تعیین شده برای به کار افتادن لیزر در ارتفاع نسبتا پایین می ماند.مزیت این روش در آن است که علامت گذار در زمان مناسب هدف را با پرتو لیزر روشن می کند.از آن جایی که در این روش هدف مدت زمان زیادی تحت پرتو لیزر قرار نمی گیرد امکان نشان دادن واکنش مناسب ندارد.معمولا در این روش در مواجه با تانک های پیشرفته امروزی که به تشخیص دهنده های تهدید لیزر مجهز هستند استفاده می شود.اگر چه به طور مشخص روش"قفل روی هدف پس از شلیک"از روش"قفل روی هدف قبل از شلیک"پیچیده تر است.

سیاهچاله · Aug 16, 2007

سیستم موشک بالستیک

سیستم موشک بالستیک

ويژگي‌هاي سيستم موشك بالستيكموشك بالستيك، بدون سرنشين و داراي سكوي پرتاب‌كنندة هدايت‌شونده با يك يا چند مرحلة پرتاب است كه معمولاً نيروي رانش را براي بخش كوچكي از مسير پرواز فراهم مي‌كند. در بيشتر مسير پرواز، كلاهك‌هاي موشك از خط سير آزاد پرواز بالستيكي عبور مي‌كند كه براي موشك‌هاي دوربردتر، قسمتي يا تمام آن، بر فراز جو قرار دارد. مدت زمان پرواز به‌سوي هدف، از چند دقيقه براي سيستم‌هاي تاكتيكي كوتاه برد، تا حدود سي دقيقه براي موشك‌هاي بالستيك بين قاره‌اي در نوسان است. موشك بالستيك، شامل سيستم‌هاي هدايت ثابتي است كه شتاب و جهت‌يابي موشك را ثبت مي‌كند. پيش از پرتاب، مختصات نقطه هدف و پرتاب، وارد كامپيوتر موشك مي‌شود. سيستم هدايت و كنترل، با استفاده از اطلاعات جهت‌يابي، به‌گونه‌اي موشك را هدايت مي‌كند كه در پايان كار، كلاهك، بردار سرعت مناسب را براي رسيدن به هدف داشته باشد. برخلاف هواپيما، موشك بالستيك سيستمي تك پرتابي است كه وقتي پرتاب شد، براي بار ديگر قابل برگشت و استفاده مجدد نيست. پيش از عمليات طوفان صحرا، هيچ يك از دولت‌هاي در حال توسعه، موشك‌هاي ضدتاكتيكي (ATM) را مستقر نكرده بودند و اين موضوع عموماً درك شده بود كه موشك‌هاي بالستيك براي رسيدن به اهدافشان، غيرقابل جلوگيري هستند. به استثناي موشك‌هاي سي‌اس‌اس-2 چيني فروخته شده به عربستان صعودي، كه نيمه محرك است، سيستم‌هاي موشك بالستيك منطقه‌اي مورد بحث، كاملاً متحرك بوده و معمولاً از يك پايگاه يا جايگاه عملياتي اصلي به‌كار گرفته مي‌شوند. جايگاه موشك متحرك- كاراژهاي موشك- امكانات تعمير و نگهداري و آموزش و امكانات كنترل كلاهك را در خود جاي داده است. موشك‌ها بر روي وسائل نقليه (يعني پرتاب‌كننده‌هاي متحرك) حمل مي‌شوند كه كنترل محيطي و قدرت سيتسم پيش از پرتاب را فراهم مي‌آورد. وسايل نقليه ديگر، نظير آنهايي كه براي فرماندهي و كنترل و امنتيت به‌كار مي‌روند، معمولاً پرتاب‌كنندة متحرك را همراهي مي‌كنند. اگرچه هر سيستم متحرك، ذاتاً پيچيده‌تر از سيستمي است كه پايه ثابت دارد، تحرك‌پذيري مي‌تواند قابليت دوام زيادتر را در وضعيت حمله، تضمين كند؛ چراكه پرتاب‌كننده‌هاي متحرك، از جايگاه‌هاي خود دور مي‌شوند و مكان پرتاب‌كننده‌هاي پراكنده شده، به‌سادگي يافته نمي‌شود.
پايگاه موشك بالستيك، شامل نيرو و امكانات ذخيره‌سازي و كنترل موشك، تعمير و نگهداري، آزمايش‌هاي پرواز، آموزش خدمه و كنترل و استقرار كلاهك مي‌شود و نيازمند فعاليت فوق‌العاده پيچيده و پرهزينه و مستلزم نيروهاي بسيار ماهر و آموزش فني نيست. اين موضوع، كاملاً برخلاف شالودة استقراري موردنياز براي نگهداري و به‌كارگيري سيستم‌هاي هواپيماي پيشرفته است.

gordafarin · Sep 9, 2007

موشک ها

این یک سایت جالب از انواع موشک هاست
http://www.aerospacetalk.ir/forum/

gordafarin · Oct 31, 2007

آشنایی با یکی از دوربردترین موشکهای هوا به هوای روسی

آشنایی با یکی از دوربردترین موشکهای هوا به هوای روسی

[FONT=Tahoma,sans-serif]-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] آشنایی با یکی از دوربردترین موشکهای هوا به هوای روسی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Novator KS-172 AAM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]L[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]Novator[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] موسوم به [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]KS-172 AAM-L[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] (نام دیگر: [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]R-172[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]) موشکی هوا به هوایی است بسیار دوربرد که در دفتر طراحی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]Novator[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] توسعه یافته و تولید شده است. [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]
این موشک تنها جهت نصب بر روی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Su-35 [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]، [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]Su-37[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MiG-31BM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] طراحی شده است. هرچند گزارش های مبنی بر استفاده از این موشک دوربرد بر روی آواکس های [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]A-50[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] منتشر شده است.[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]هدف اصلی از طراحی این موشک، جلوگیری از پرواز آواکس و سایر هواپیماهای پیش اخطار بود. هرچند که به راحتی می توانست به عنوان سیستم [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ABM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نیز به کار رود که افشای این موضوع باعث تیره شدن روابط با ایالات متحده می گشت، زیرا دو طرف اتحاد شوروی سابق و ایالات متحده، پیمان [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ABM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] یا منع تولید موشکهای ضدبالستیک را امضاء کرده بودند تا بدین وسیله از گسترش بی حد و حساب موشکهای اس اس به نوعی جلوگیری کنند. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]این موشک بسیار دوربرد از سیستم هدایت راداری فعال بهره می برد و می تواند به اهدافی تا ارتفاع 100 هزار فوت که سرعتی برابر 4 ماخ دارند هدفگیری شده و به دقت اصابت نماید در حالی که هدف مورد نظر در حال اجرای مانورهایی تا 12[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]g[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] می باشد. [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]
هرچند نوع خاصی از رادار ناشناخته ی تولید شده توسط زاسلون فقط جهت جنگنده هایی که از این موشک بهره می گیرند ساخته شده است که طبق گزارش مامور [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]CIA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] این رادار ویژه، بردی برابر 500 تا 600 کیلومتر در عرضی به پهنای 60 درجه را تراک می کند، ضمن اینکه همانند سایر رادارهای روسی از قابلیت دید پائین – شلیک پائین نیز بهره می برد و قادر است به اهدافی به ابعاد حدود 50 سانتی متر مربع در ارتفاع 5 فوتی نیز شلیک شود! با این حساب، جنگنده بمب افکن های استیلتی نظیر [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]F-22 [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]، [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]B-2[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]F-117[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نیز می توانند به آسانی شکار [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-172[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] شوند. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] سوخوی35 در کنار موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-172[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]طرح ها و نقشه های [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]R-33 [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]، [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-37 [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]،[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MiG-31[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]R-172[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در دهه ی 1980 از طریق یک مامور [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]CIA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] با نام مستعار [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] Donald[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] سر از ایالات متحده درآورد. وی بعدها توسط [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]KGB[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] شناسایی و دستگیر شد و در اواخر دهه ی 1980 در مسکو تیرباران شد. [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]
این موشک برای اولین بار در نمایشگاه هوایی در ابوظبی به سال 1993 بر روی سوخوی35 رویت شد. هرچند کمبود منابع مالی، مانع تولید و توسعه ی انبوه آن شده است اگرچه آزمایشات پرتابی آن با موفقیت همراه بوده است.
تولید این موشک در روسیه بارها به تعویق افتاده است. در سال 1997 پروژه ی این موشک کاملن روسی محسوب می شد، ولی به سال 2004 قرار بر این شده که با تولید مشترک در هند، بر روی جنگنده های هندی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Su-30MKI[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نصب گردد. [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]
موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]KS-172[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] حدس زده می شود که بر پایه ی همان موشک ضدهوایی (9[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]K37M1 Buk-M[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]( طراحی شده باشد. (نام ناتو: [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]SA-11 'Gadfly[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]') [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] تصاویری از نوع زمین به هوای [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-172[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] موسوم به [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]SA-11[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]این موشک از یک راکت دو مرحله ای به عنوان موتور استفاده می کند که قادر می سازد برد زیادی معادل 400 کیلومتر (250 مایل) داشته و به راحتی به سرعت 4 ماخ دست یابد. [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]
این موشک با سیستم ناوبری داخلی و براساس اطلاعات منتقل شده از جنگنده ی شلیک کننده، خود را به نزدیکی هدف می رساند، سپس با استفاده از رادار درونی خود، هومینگ دقیق و نهایی خود را انجام داده و سپس سرجنگی بسیار پرقدرت آن منفجر می شود.
این موشک عمدتن جهت هدفگیری بسیار دوربرد بر علیه سیستم های آواکس یا تانکرهای سوخت رسان آمریکایی یا جنگنده های محافظ ناوهای دریایی (نظیر اف14) به کار می رود، بدون آنکه وارد نبرد نزدیک با این ادوات هوایی شود.[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]
سیستم بسیار پیشرفته ی رهگیری اهداف دوربرد، امکان سرنگونی جنگنده های استیلت آمریکایی را به راحتی فراهم می آورد. با این تفاصیل می توان گفت که یکی از دلائلی که ایالات متحده دست به طراحی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] AIM-152[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] زده است، موشکهایی جدید و بسیار دوربرد و ضداستیلت روسی نظیر [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-37[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]R-172[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] می باشند. [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]

مشخصات فنی (تخمینی):
طول: 4/7 متر
طول بالچه ها: 75 سانتی متر
قطر موشک: 51 سانتی متر
وزن: 750 کیلوگرم
سرعت: 4 ماخ
برد: 400 کیلومتر (250 مایل)
هدایت پذیری: ناوبری اولیه و هومینگ نهایی به صورت راداری فعال
سرجنگی: 50 کیلوگرم [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]TNT[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]
موشکهای معادل: [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]AIM-54C[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]R-33[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]R-37[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]AIM-152[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] http://www.centralclubs.com[/FONT]

gordafarin · Oct 31, 2007

نام گذاري موشك هاي روسي

نام گذاري موشك هاي روسي

[FONT=Tahoma,sans-serif] نام گذاري موشك هاي روسي[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] مقدمه[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]
بي شك افرادي كه كم و بيش با اخبار و مباحث نظامي در ارتباط بوده اند با اسامي نظير [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] AGM-88C.BGM-71.SA-1[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و...برخورد کرده اند و شاید از خود پرسیده اند که این حروف و اعداد چه مفهومی دارند و چرا از نظر ظاهر متفاوتند.حقیقت این است که همه کشورها از یک روش نام گذاری مشترک برای شناسایی موشک ها استفاده نمی کنند و مدت ها در خورد آمریکا هم-که یک تولید کننده بزرگ جنگ افزار است-یک روش واحد وجود نداشت که نتیجه آن سردرگمی افراد در شناخت موشک ها بود.روس ها روش خاص خود را دنبال می کردند که در طول جنگ سرد محرمانه تلقی می شد از این رو غربی ها هم برای شناخت و دسته بندی موشک های روسی روش خاصی در پیش گرفتند.یکی از آن ها روش شماره گذاری بود که وزارت دفاع آمریکا برای دسته بندی تسلیحات روسی روش خاصی در پیش گرفتند.یکی از آن ها روش شماره گذاری بود که وزارت دفاع آمریکا بریا دسته بندی تسلیحات روسی(شوروی سابق)بر مبنای کاربرد آن ها ایجاد کرد.کمیته هماهنگی استانداردهای هوایی آمریکا نیز روش اسم رمز را برای اشاره به موشک های روسی به کار گرفت.از این رو برای روشن شدن موضوع به بررسی این سه روش می پردازیم.

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] نام گذاری موشک های روسی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]
روش نام گذاری روسی تا حدودی مرموز است.هر چند تلاش شده تا رمز آنها کشف شود.بخشی از سردرگمی و عدم تشخیص درست نام های روسی بدین جهت است که خود روس ها دو روش کاملا متفاوت مورد استفاده قرار می دهند.
الف:در روش اول هر موشکی با یک رمز سه بخشی شناسایی می شود:

بخش اول: یک حرف یا مجموعه ای از حروف است مه نقش اولیه موشک را مشخص می کند.حروفی مثل [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]A[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک ضد بالستیک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]KAB[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای بمب هدایت شونده [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]KH[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هوا به سطح [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هدایت شونده(شامل هوا به هوا و سطح به هوا)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]V[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک سطح به سطح و...
بخش دوم: عددی است که جای آن موشک را در زنجیره موشک های هم نوع نشان می دهد.
بخش سوم: حرف یا مجموعه ای از حروف است که نشان دهنده اصلاحات انجام شده در موشک است برخی از این حروف از این قرارند:[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]E[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] به معنای صادراتی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]F[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای سرجنگی جدید [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]P[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] تمرینی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]U[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] آموزشی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ZH[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای مجموعه پیشرانش جدید و...
به عنوان نمونه می توان به نام [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]A-350[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک ضد بالستیک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-27[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هوا به هوا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]KH-55[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هوا به سطح اشاره کرد.
ب: روش دوم نامگذاری روسی از شیوه متفاوتی بر اساس اجزای مختلف سامانه موشکی استفاده می کند.
در این روش از چندین سطح نظیر کل سامانه (مشتمل بر پرتاپ کننده و تجهیزات کنترل)موشک و زیر مجموعه های آن مانند سرجنگی و موتور استفاده می شود.
بخش اول: عدد یک یا دو رقمی است که نشان دهنده سازمان طراحی و ساخت سلاح است.عدد یک برای نیروی زمینی(ارتش سرخ)3 یا 4 برای نیروی دریایی 5 یا 6 برای پدافند هوایی و نیروهای موشکی ضد بالستیک 8 یا 15 برای نیروی راهبردی و...
بخش دوم: حرف یا مجموعه ای از حروف است که نقش موشک یا زیر مجموعه را نشان می دهد.حرف [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]D[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موتور راکت [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]F[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای سرجنگی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]K[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای سامانه کامل[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]KH[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای ماهواره [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]M[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]YA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک ضد بالستیک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ZH[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] بریا موتور راکت سوخت جامد و ...
قسمت سوم: عددی دو رقمی است که نوع موشک یا زیر مجموعه را مشخص می کند.
قسمت های دیگر این روش اعداد و حروف اختیاری هستند که اصلاحات انجام شده در یک موشک اولیه را نشان می دهند. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] روش وزارت دفاع برای نام گذاری تسلیحات روسی
[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]روش مورد استفاده وزارت دفاع امریکا بریا نام گذاری موشک های روسی روش شماره گذاری بسیار روشن و واضع مبتنی بر نقش موشک است.این روش سه بخش دارد.
بخش اول: يك رمز 2 تا 4 حروفي كه نقش موشك را نشان مي دهد.به عنوان مثال [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]AA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هوا به هوا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ABM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک ضد بالستیک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]AT[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک ضد تانک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]SA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک سطح به هوا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]SA-N[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک دریایی سطح به هوا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]SL[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای پرتاب کننده های فضایی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]SS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک سطح به سطح [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]SS-N[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک دریایی سطح به سطح و ...
بخش دوم: عددی است که بیانگر جای موشک در زنجیره موشک های هم نوع است.
بخش سوم: یک حرف اختیاری که نشان دهنده اصلاحات انجام شده در موشک اولیه است.اصلاحات به ترتیب حروف الفبا از [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]A[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] آغاز می شود.موشک های آزمایشی نیز با حرف [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]X[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نشان داده می شوند که پس از رمز و قبل از اعداد درج می شود.
به عنوان نمونه می توان به نام گذاری [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ABM-1[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] بر روی موشک ضد بالستیک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]A-350[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نام گذاری [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]AA-10[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک های هوا به هوای [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-27[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و عنوان [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]AS-15[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هوا به سطح [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]KH-55[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] اشاره کرد.

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] اسامی رمز کمیته هماهنگی استانداردهای هوایی
[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] کمیته استاندارهای هوایی سازمان مشترکی است که توسط آمریکا انگلستان کانادا استرالیا و نیوزلند تشکیل شده است.این کمیته در سال 1954 یک روش اسامی رمز را برای شناسایی تجهیزات نظامی شوروی سایق ایجاد کرد.اسامی رمز با یک حرف معین آغاز می شوند که نشان دهنده ماموریت اصلی موشک است.[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]A[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هوا به هوا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]G[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک سطح به هوا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]K[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک هوا به سطح و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]S[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک سطح به سطح.
به عنوان مثال می توان به نام [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]GALOSH[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک سطح به هوای ضد بالستیک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]A-350[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] اشاره کرد.نام [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]GALOSH[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] با حرف [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]G[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] آغاز می شود که بیان گر سطح به هوا بودن آن است.یا می توان به نام [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ALAMO[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] با حرف اول [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]A[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]R-27[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] اشاره کرد. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] http://wardlove.blogfa.com[/FONT]

gordafarin · Oct 31, 2007

موشک شهاب 3

موشک شهاب 3

[FONT=Tahoma,sans-serif] موشک شهاب[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]3[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] از سال 1986 گزارشهاي دريافتي از ايران حاکي از برنامه توسعه و پيشرفت موشک بالستيکي ميان بردي بود که نامهاي مختلفي از قبيل [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Shahab 3[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]،[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]Shihab[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] 3،[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]Shehob 3[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و يا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Zelzal[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] براي آن برگزيده شده بود.در سال 1993 ايران و کره شمالي همکاريهاي بسيار نزديکي را در جهت برنامه توسعه و پيشرفت موشکهاي سوخت مايع يک مرحله اي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong 1[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong 2[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] آغاز کردند و احتمالا در همان زمان پاکستان نيز براي توسعه و پيشرفت موشکهاي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Ghauri1/2[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] خود به اين برنامه ملحق شد. طراحي موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] کره شمالي بر اساس تکنولوژي ساخت موشک روسي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] SCUD B[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] بنا نهاده شده بود که بعدها نيز امتياز ساخت موشکهاي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] SCUD B[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] SCUD C[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] را نيز در اختيار کره شمالي قرار داد و آنها نيز نسخه بعدي آن را به ايران فروختند. [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif] موشکهاي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و شهاب ٣ که به نظر مي‌آيد طراحي آنها بر اساس موشکهاي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] SCUD[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] مدل [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] B[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] C[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] باشد شايد تنها در مقياس (کوچکتر يا بزرگتر بودن) تفاوت اندکي با هم داشته باشند. [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif] گزارشهاي ارسالي از ايران حاکي از آن است که ايران در حال بررسي خريد امتياز موشک شهاب [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] کره شمالي و مجموع 150 فروند از اين موشکها مي‌باشد. همچنين ايران در نظر دارد که تمامي مراحل آزمايش برد و پرتاب اين نوع موشکها را در داخل خاک ايران انجام دهد،زيرا کره شمالي با شرايط سختي براي اين آزمايشها از قبيل :عدم صدور مجوز براي پرواز اين موشکها بر فراز خاک ژاپن از سوي اين کشور و فشار وارده از سوي چند کشور جهان از جمله آمريکا به کره شمالي براي ترک سريع برنامه‌هاي موشکي ايران روبه رو است .[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif] در سال 1997 ايران مشغول انجام آزمايش و تست هفت موتور براي توسعه ي برنامه هاي موشکي خود بود که اين موشک شهاب ٣ ناميده ميشد. منابع خبري معتقدند که کره شمالي در فاصله سالهاي 1994 تا 1995 تعداد اندکي موشک احتمالا 5 تا 12 فروند [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] به همراه 4 خودروي مخصوص حمل موشک به ايران تحويل داده است و اين تحويل‌ها به علت فشار چندين کشور به کره از جمله آمريکا متوقف شد و بار ديگر از سال 1997 از سر گرفته شد. آنچه به نظر مي‌رسد اين است که توسعه و ظهور موشک شهاب ٣ ابتدا با مجوز صنايع هوافضاي ايران ودر نهايت مجلس به انجام رسيد و وظيفه آزمايش و نگهداري و عملياتي نگاه داشتن آن به صنايع موشکي همت در تهران سپرده شد که اين مرکز با در اختيار داشتن موتورهاي موشک و تانکرهاي سوخت ساخته شده در يک مرکز بزرگ و وسيع زير زميني واقع در خوجان به خوبي از انجام ماموريت محوله برآمده است. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] برد موشکی موشک شهاب ۳[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] در آوريل 1998 برنامه پرواز آزمايشي موشک بالستيکي ميان برد خود را که نام [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Ghauri 1[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] يا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Hatef[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برآن نهاده شده بود به اجرا گذاشت که به نظر مي‌رسيد بسيار شبيه موشکهاي شهاب ٣ ايران و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] کره شمالي باشد که در نهايت باعث امضاي توافقنامه اي مشترک براي ساخت کمپاني‌اي واحد جهت برنامه‌هاي موشکي ميان سه کشور مزبور شد. به نظر مي‌رسد که تکنولوژي ساخت موشکهاي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong 1[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] No-dong 2[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] از کره شمالي به ايران و پاکستان فرستاده شده است و به همين دليل موشکهاي شهاب ٣ و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Ghauri 1[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] يا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Hatef 5[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] بسيار به هم شبيه هستند.[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]اولين برنامه پرواز آزمايشي موشک شهاب ٣ در ژولاي 1998 انجام شد دو فروند از اين نوع موشک نيز در سپتامبر 1998 به نمايش عمومي در آمد. يک منبع وابسته به منابع اسرائيلي گزارش کرد که ايران در حال ساخت و توسعه يک کلاهک هسته اي براي موشک شهاب ٣ مي‌باشد ، اما اين گزارشات از سوي مقامات ايراني تائيد نشده است. در سپتامبر 2000 يک موشک شهاب 3 مدل [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] D[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] آزمايش شد که ايرانيها عنوان کردند که از آن به عنوان نخستين وسيله پرتاب ماهواره در ايران استفاده خواهند کرد. اين موضوع نشان مي دهد که موتور استاندارد شهاب ٣ ابتدا يک موتور با سوخت جامد دو مرحله اي بود. [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif] برد موشك‌هاي نسل جديد «شهاب ۳»، در مقايسه با سري قبلي حدود ۱۰۰ درصد ارتقا پيدا كرده و از ۱۳۰۰ كيلومتر به ۲۵۰۰ كيلومتر افزايش يافته و خطاي هدف‌گيري که در نسل قبلي نسبت به برد آن ۸ در ده‌هزار بوده، در نسل جديد، به ۲ در ده‌هزار كاهش يافته است. [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]نكته ديگر، سيستم اختصاصي ناوبري موشك‌هاي شهاب است كه موجب شده كساني كه ادعا دارند ايران اين موشك ها را از كشورهاي ديگر تهيه كرده است، اما اين سيستم ناوبري و الكترونيكي ساخته شده توسط متخصصان ايراني، جاي شبهه اي را باقي نگذاشته است. اين سيستم علاوه بر آنكه قدرت شناسايي و اصابت به اهداف را به گونه اي بسيار دقيق در اختيار ايران قرار داده است كه علاوه بر اطمينان از برخورد موشك به هدف موردنظر، در صورت خروج از مسير تعيين شده نيز مي تواند آن را تصحيح كرده و درصد اطمينان از برخورد را به نحو چشمگيري افزايش دهد. نكته ديگر در خصوص بهينه سازي استفاده از موشك هاي شهاب، تغيير زاويه شارژ موشك شهاب است كه از اين پس با زاويه صفر با سطح افق مورد استفاده قرار مي گيرد. اين تغيير موجب مي شود تا فواصل آماده سازي شليك موشك ها كمتر شده و قدرت متحرك سازي شليك ها را افزايش مي دهد تا شليك هايي نامحدود در زمانهاي كوتاه را شاهد باشيم. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] خصوصيات [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]عملكرد[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]: [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]موشك بالستيك ميان برد [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] سازنده:[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]سازمان هوا و فضاي ايران[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] طول:16.58 متر[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] وزن:1780 كيلوگرم[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] در مدل اوليه و 2.180 كيلوگرم در مدل هاي بعدي[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]قطر:[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] 1.38 متر [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]برد[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]:[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] 1300 كيلومتر در مدل اول و 2500 كيلومتر در مدل هاي بعدي [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]موتور: موتور تك مرحله اي با سوخت مايع در مدل اوليه و سوخت جامد در مدل بعدي [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]وزن پرتاب:[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]17480 كيلوگرم[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] كلاهك[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]:بين 700 تا 1200 كيلوگرم [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]دقت:[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] 190m CEP[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] زمان ساخت:[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]۱۹۹۷[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] http://www.moshaki-nezami.blogfa.com[/FONT]

gordafarin · Oct 31, 2007

موشک های MIRV یا چند هدفه

موشک های MIRV یا چند هدفه

[FONT=Tahoma,sans-serif] موشک های [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MIRV[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] یا چند هدفه[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]در موشك هاي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MIRV[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] يا موشك هاي چندين هدفه[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif],[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]موتور اصلي موشك(يا بوستر) وظيفه بالا بردن موشك و قرار دادن ان در مسير اصلي حركت را به عهده دارد(به عكس نگاه كنيد). [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]بعد از مرحله اول و در مانور اصلي موتور كوچكي كه بر روي موشك قرار دارد به همراه سيستم هدايت خودكار كامپيوتري فعال ميشود.[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]بعد از قرار گرفتن در منحني بالستيكي و قرار گرفتن در نقطه بازگشت كه شامل هدف گيري[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif],[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]هدف ميباشد كار رها كردن كلاهك ها در خط سير خاص خودشان انجام ميگيرد.اين مانور با خط سيرهاي متفاوتي انجم ميگيرد و در هر مرحله يكي از كلاه ها ازاد ميشوند و اين كار براي همه كلاهك ها انجام ميشود.[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]مراحل پرتاب موشك([/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MIRV[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif])[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] Minuteman III[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]: [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]1-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]موشك از سيلوي خود به وسيله موتور شماره 1 پرتاب ميشود. [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]2-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]6۰ ثانيه بعد از پرتابموتوره مرحله اول به اب انداخته ميشود و موتور دوم روشن ميشود و موشك از پوشش خودش خارج ميشود.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]3-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]120 ثانيه بعد از پرتاب موتور سوم روشن شده و موتور شماره دو را از بدنه جدا ميكند.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]4-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]180 ثانيه بعد از پرتاب پيشرانه موتور شماره 3 پايان پيدا ميكند و موتور تقويتي حمل كننده از موشك جدا ميشود.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]5-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]موتور تقويتي حمل كننده موشك را در جاي خودش قرار ميدهد و موشك اماده ميشود براي بازگشت.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]6-در مرحله بازگشت فريب دهنده و پوسته موشك از يكديگر جدا ميشوند.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]7-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]در مرحله بازگشت پوسته با سرعت بسيار زيادي وارد جو ميشود و در هنگام پرواز مسلح ميشود.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]8-[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]كلاه هاي هسته اي منفجر ميشوند با يكديگر در هوا و يا در زمين.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]قابل توجه است که موشک فجر ۳ که در رزمایش پیامبر۲ مورد استفاده قرار گرفت در گروه این نوع از موشک ها قرار میگیرد.این گروه از موشک ها از قدرت تخریب بسیار بالایی برخوردار هستند و قابلیت پوشش منطقه وسیعی را دارا هستند.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif] http://www.moshaki-nezami.blogfa.com[/FONT]

gordafarin · Oct 31, 2007

وحالا اشنايي با چند موشك دريايي:

وحالا اشنايي با چند موشك دريايي:

[FONT=Tahoma,sans-serif] موشک ضدکشتی ([/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]KH-35 URAM (SS-N-25 SWITCHBLADE[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] در سال 1984 اتحاد جماهير شوروي(روسيه فعلي) به صورت همه جانبه اي به ساخت موشك هاي ضد كشتي كه قابليت پرتاب از كشتي-زيردريايي-هواپيما و يا سكوهاي ساحلي را داشتند اقدام كرد. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]كه نتيجه اين تلاش همه جانبه موشك [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]"Uran"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] يا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] "Kh-35"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در نسخه هوايي و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]"3M24"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در نسخه دريايي شد.اين موشك در نگاه اول شباهت بسيار زيادي به موشك هارپون داشت به همين سبب به اين موشك لقب هارپونسكي دادند. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]در [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] "Kh-35"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] كه نسخه هوايي اين موشك است برد ان به 150 كيلومتر(95 مايل) هنگام پرتاب از ارتفاع ميرسيد. با استفاده از سيستم هدايت موشك در زمان پرواز[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif],[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]اين موشك در ارتفاع 15 متري از سطح اب پرواز ميكند و رادار جستجوي موشك در مرحله نهايي فعال ميشود كه موشك در ارتفاع 5 متري از سطح اب قرار دارد.كلاهك اين موشك بعد از قرار گرفتن در مسير هدف به صورت گلوله اي از اتش در ميايد كه وزني برابر با 90 كيلوگرم دارد.طبق شايعات و شنيده ها موشك [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] "Kh-37"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] كه موشكي براي حملات زميني است از سيستم هدايت تلوزيوني يا جستجوي مادون قرمز استفاده ميكند. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]در [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]"3M24"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] كه نسخه دريايي اين موشك است از بوستر كمكي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]RATO[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در هنگام پرتاب استفاده ميشود كه بردي تقريبا 130 كيلومتري(80 مايلي) به اين موشك ميدهد.اين موشك بر روي ناوچه هاي موشك انداز و ناوچه هاي جنگي قرار ميگيرد.نسخه پرتاب زميني اين موشك [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]"3M24"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در حال تكامل ميباشد و معروف است به [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] "3M24M"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](يا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] "3M24E1"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در مدل صادراتي). از سيستم ناوبري ماهواره اي [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] GLONASS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] براي هدايت موشك در زمان پرواز[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] استفاده ميشود.مسير ياب رادارفعال و جستجوگر مادون قرمز در حال تكامل هستند.در مدل هاي بعدي با استفاده از سوخت بيشتر برد اين موشك به 250 كيلومتر(155 مايل) ميرسد. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]در نسخه اي از [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]"3M24"[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] كه از كشتي هاي جنگي يا زير دريايي ها پرتاب ميشود طول به 4 متر افزايش پيدا كرده و فاقده بوستر سوخت جامد بوده و به صورت كلي وزني برابر با 600 كيلوگرم دارد. [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]طول بال:93 سانتيمتر [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] طول:3.75 متر [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]وزن كلي:480 كيلوگرم [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]وزن كلاهك:90 كيلوگرم [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] سرعت:مادون صوت [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]نوع رادار:رادارفعال- مادون قرمز[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 1.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] رادار موشك[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 2.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] كلاهك چند واكنشي[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 3.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] فيوز انفجار اتوماتيك[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 4.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] كنترل اينرسي در حال حركت[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 5.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] فرستنده راديويي[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 6.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] ورودي هوا[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 7.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] واحد پردازش سوخت [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 8.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] موتور توربو جت[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 9.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] واحد كنترل بالچه ها[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] 10.[/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] بوستر تقويتي سوخت جامد[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif] http://www.moshaki-nezami.blogfa.com[/FONT]

gordafarin · Oct 31, 2007

سلاح MK-15 فالانكس

سلاح MK-15 فالانكس

[FONT=Tahoma,sans-serif] سلاح [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK-15[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] فالانكس[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]مقدمه [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]بنظرشما برای حمله به یک ناو چند راه وجود دارد؟ [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]امروزه جهت حمله به یک ناو، در ابتدای امر باید از یک سیستم راداری و جنگ الکترونیکی قوی برخوردار بود. در غیر این صورت ناو مذکور از چند طریق به پدافند فعال و موثر خود می پردازد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]حمله زیر سطحی: از طریق جنگ الکترونیکی، انواع اژدر، هدفهای کاذب و منفجر شونده و نهایتا هلیکوپتر ضد زیر دریایی، حملات زیر سطحی دشمن خنثی می گردد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]حمله سطحی: این حملات عمدتا به وسیله موشکهای سطح به سطح شلیک شده توسط رزمناوهای دشمن و یا موشکهای ساحل به دریا صورت می گیرد که روش پدافندی متعارف در این حالت انجام می شود. یکی از این روش ها نیز سیستم پدافند نقطه ای فالانکس است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]حمله هوایی: مسلما بمباران متعارف دیگر پاسخگو نخواهد بود. بنابراین تنها راه، استفاده از موشکهای هوا به سطح یا سطح به سطح می باشد. در این صورت ناو از طریق، جنگ الکترونیک، پرتاب هدفهای کاذب هوایی و موشک ضد موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](Sea Sparow)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] اسپارو، موشک دشمن را منحرف یا خنثی و منهدم می نماید. در صورت عملکرد ناقص هر یک از پدافندهای فوق، یکی از جدیدترین سیستمهای دفاع نزدیک ناو فعال می گردد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]توپ راداری پدافند نقطه ای فالانکس [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] MK-15(CIWS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] :[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]سیستم سلاح [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK-15[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] فالانکس ([/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]CIWS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] به معنای سیستم سلاح متوقف کردن دشمن می باشد) بر اساس دفاع نقطه ای و واکنش سریع، آتش موثر با توسل به سیستم اسلحه 20 میلی متری خود برای برقراری امنیت کشتی های ایالات متحده در برابر تهدیدات موشکهای ضد کشتی که از دیگر سیستمهای دفاعی ناو عبور کرده اند می باشد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]فالانکس، به منظور مقابله با موشکهای کروز ضد کشتی و هواپیماهای بال ثابت در شعاع عمل کوتاه طراحی و در نظر گرفته شده است. عملکرد درگیری خودکار و از پیش برنامه ریزی شده فالانکس معمولا با تفکیک قسمتهای مستقل سیستم که هر کدام نقش خود را به خوبی ایفا می کنند می باشد. از قبیل ، جستجو و کشف هدف، ردیابی، ارزیابی تهدید دشمن، اکتساب داده ها، رهگیری، شلیک، انهدام هدف، ارزیابی تخریب دشمن و نهایتا وفرمان آتش بس.[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]فالانکس در سال 1977 بر روی ناو« موج بزرگ »آمریکا[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](USS Bigelow)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] مراحل تست آزمایشی خود را سپری کرد و از جنبه خصوصیات تعمیرات و نگهداری قابل اعتماد و اطمینان بود. تولید فالانکس در سال 1978 با سفارش خرید23 دستگاه برای نیروی دریایی ایالات متحده [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](USN)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و 14 دستگاه فروش نظامی خارجی شروع شد. (مسلما فروش خارجی آن به یکی از دو کشور انگلیس و اسرائیل بوده است.)[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]فالانکس یک سیستم کامل سلاح جهت پدافند نقطه ای است و شامل اسلحه ای 20 میلی متری که پدافند نهایی را در برابر اهداف پرنده وارد شونده به حریم ناو تامین می کند. این سیستم بدون مساعدت از دیگر سیستمهای ناو و بطور خودکار با اهدافی مانند موشکهای ضد کشتی سرعت بالا و هواپیماهای ارتفاع پائین که از پوشش پدافند اصلی ناو نفوذ می نمایند، درگیر می شود. بطوریکه این سیستم یکپارچه، اعمالی چون: جستجو، آشکار کردن، رهگیری، ارزیابی تهدید هدف، شلیک، برآورد تخریب و انهدام هدف را تا وقتی که فرمان توقف عملیات صادر شود به صورت خودکار انجام می دهد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]هر دستگاه در جایگاه خود با مونتاژسیستم کنترل آتش و یک زیر سیستم [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](Sub system)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نصب می شود. زیر سیستم کنترل آتش سلاح مرکب است از: رادار جستجو جهت تجسس، ردیابی و کشف اهداف دشمن و راداررهگیر جهت نشانه روی سلاح در حین رهگیری یک هدف. سیستم کنترل آتش منحصر بفرد سلاح، هم اهداف وارد شونده را رهگیری می نماید و هم با صدور و زمان آتش رگبار خودکار گلوله هایش را بر روی هدف می ریزد. فالانکس توانایی تصحیح و تنظیم نشانه روی اهداف متحرک ( مانند موشکهای ضد کشتی هوا به سطح) را تا اصابت گلوله به هدف دارد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif](زیر سیستم) ساختار بکار گرفته شده در این اسلحه عبارت است از یک گروه شامل 6 لوله دوار به عنوان سلاح گاتلینگ.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]اسلحه گاتلینگ در فالانکس، قدرت آتش کالیبر20 میلی متر با گلوله های [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]mm[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] 15 با هسته ثاقب که از فلز سنگین ساخته شده است را فراهم می نماید. همچنین قادر به شلیک گلوله های تنگستن (کرومی) یا اورانیوم تهی شده جهت نفوذ پذیری بیشتر نیز می باشد. سلاح گاتلینگ فالانکس هر دو نوع مهمات فوق ([/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]mm[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]20) را در آتشبار 3000 و 4500 تیر در دقیقه و در یک قطار فشنگ 60 و 100 تیری می تواند شلیک نماید.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]تکیه گاه اصلی فالانکس بر اساس سیستم خود پدافندی استوار است که از اواخر دهه 70 تقریبا بر روی تمامی کشتیهای ایالات متحده نصب شده است. در واقع فالانکس جهت پدافند علیه موشکهای کروز ضد کشتی ارتفاع پائین [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](ASCMS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ساخته شد و اسم ابتدایی آن نیز «سد کردن مسیر پیشروی موشک» و یا به عبارت ساده تر[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](Block)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] بلوکه کردن بوده است. همچنانکه موشکهای کروز ضد کشتی پیچیده تر می شدند و توانایی حرکتی شان نیز افزایش می یافت[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]CIWS [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ها نیز به دفاع از تهدید دشمن در مناطق ساحلی تبدیل می شدند.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]فالانکس مدل بلوک 1:[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] این مدل جهت کشف موشکهای ارتفاع بالا، با یک آنتن جستجوگر جدید با حساسیت بالا بهینه شد. مهمات در دسترس آن نیز با 50% افزایش نواخت تیر ارتقاء یافت. نیروی محرکه این مدل پنوماتیکی (گازی- هوایی)، نواخت تیر آن 4500 تیر در دقیقه و شروع استفاده از مهمات نوع تنگستن و همچنین اورانیوم تهی شده در این مدل بود. مدل بلوک 1 با افزایش پوشش ارتفاع بالا، افزایش گنجایش خشاب مهمات وسیع آن، همچنین تغییر در افزایش ارتفاع پوشش اسلحه و نواخت تیر و اصلاح و بهبود امکانات رادار پردازشگر آن بهینه شده است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]فالانکس مدل بلوک [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]1A[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]:[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نصب یک کامپیوتر جدید با پردازش بالاتر اطلاعات( مدل سخنگو[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]Holc[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] )[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]جهت در دسترس قرار دادن قدرت بالای پردازش بیشتر ( و لزوم از رده خارج کردن کامپیوترهای دیجیتالی مدلهای گذشته)، بهبود محاسبات کنترل آتش در مانورهای تمرین و حمله، جستجوی مضاعف سلاح با هماهنگی بهترقسمتهای درگیر، و کارکرد بهتر سیستم تصمیم گیری جزو برنامه های بهینه سازی مدلهای جدید با نام بلوک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]1A[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] بوده است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]فالانکس مدل بلوک [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]1B[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]:[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] جهت رهگیری موشکهای سطحی (ارتفاع پست):[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]این مدل با قابلیت درگیری در ارتفاع پست با جستجوگر مادون قرمز خود جهت رهگیری و انهدام اهدافی که در ارتفاع پائین حرکت می کنند مانند هواپیما و قایقهای سطحی بهینه و عرضه شد. بطور تطبیق جستجوگرمادون قرمز با سیستم جستجوگر راداری در رهگیری موشکهای ضد کشتی ارتفاع پائین [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](ASCMS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] موجبات افزایش شانس کشتی را در انهدام مهاجم فراهم می نماید. فالانکس بلوک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]1B[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] از یک تصویرگر حرارتی فرو سرخ اتوماتیک جهت هدفیابی و رهگیری ویدیویی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](AAVT)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برخوردار است سیستم تعادل، سلاح را در زوایای مختلف رهگیری به صورت الکترو اپتیکی و سطحی میسر می سازد. توسعه و ارتقاء فالانکس بلوک[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]1B [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]، جهت توانایی کشف اهداف کوچک سطحی، هدفهای هوایی در ارتقاء و سرعت پائین، هلیکوپتر و درگیری در روز و شب به تصویب رسیده است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]2C[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] :اصلاح و بهبود این سیستم با تامین و یکپارچه سازی توانایی تمامی دستگاههای عمل کننده سلاح انجام شد. عملیات یکپارچه سازی توانایی و قابلیت سیستم در این مدت شامل:[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]کنترل سیستم فرماندهی، حسگرهای [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](CIWS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] گزارش هدف، روش عملکرد و دکترین عملیات گردید.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]حسگرهای مورد استفاده در صورت دریافت داده های رادار رهگیر، دفاع پوششی و رهگیری اهداف را تا 360 درجه ، جهت سلاح امکان پذیر می نمایند.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]این موضوع سلاح را به صورت یک کیت در می آورد و باعث اطمینان و راحتی تعمیرات و نگهداری سیستم می گردد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]لازم به ذکر است مونتاژ و آماده کردن سلاح بر روی عرشه ناو به محلی محکم جهت استقرار و نصب نیاز دارد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]مشخصات توپ دریایی راداری [/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]MK15-phalan x[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]ماموریت: پدافند موشکی ضد کشتی[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]پیمانکار سازنده: شرکت ریتون سیستم. قبلا شرکت سیستمهای موشکی هیوز و گروه پومانای جنرال دینامیک در سال 1992[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]وزن : 12500 پوند-5625 کیلوگرم(مدلهای آخر 13600پوند-6120 کیلوگرم)[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]برد: محرمانه- طبقه بندی شده[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]مدل اسلحه: گاتلینگ 6 لول [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]M-61A1[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] (ام 61 آ 1)[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]نواخت تیر:3000 تیر در دقیقه- مدلهای جدید4500 تیر دقیقه. ( محصولات تولیدی 1988 با فرمان حرکت پنوماتیکی «گازی-هوایی»[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]ظرفیت خشاب: 989 تیر. (مدلهای جدید 1550 تیر فشنگ )[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]کالیبر: 20 میلی متر[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]نوع مهمات : مهمات تقویت شده ضد زره با هسته گلوله ثاقب [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](APDS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] از نوع اوارنیوم تهی شده و یا تنگستن کروم[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]حسگرها: از نوع جستجوگر تمام فعال و رادار رهگیر[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]رادار جستجو گر: کوباند- دیجیتالی مدل [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MTI[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]رادار رهگیر: کوباند- پالس داپلر از نوع پالس مونو[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]حسگرهای رادار مراقبتی: از نوع تصویر گرمادون قرمز(فلیر [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]FLIR[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]) اتوماتیک با هدایت کننده رهگیری[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]کنترل آتش: سیستم تشخیص و تنظیم تیر( با قرار دادن هدف در محدوده بسته)[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]گرداننده توپ: نیروی محرکه پنوماتیکی (گازی- هوایی)[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]نیروی محرکه توپ: الکتریکی[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]تاریخ استقرار و شروع به خدمت: 1980 (ابتدا روی کشتی مرجان دریایی) [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]USS coral sea[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] (مدلهای آخر روی کشتی ویسکانسین [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]USS Wisconsin[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif])[/FONT]

gordafarin · Oct 31, 2007

3

3

[FONT=Tahoma,sans-serif]توپ دریایی مارک 7- 16 اینچ-150 میلی متر[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]توپ دریایی مارک7(16 اینچ)، جنگ افزار اصلی رزمناوهای [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]IOWA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در کلاس [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]A[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] می باشد (بوده است).[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]رزمناوهای کلاس [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]IOWA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] تنها رزمناوهایی هستند که بوسیله توپهای مارک 7 ( که در حد قابل توجه ای بهینه شده اند) نسبت به رزمناوهای کلاس کارولینای شمالی و داکوتای جنوبی تجهیز شدند. آتش توپ مارک 7 بوسیله دو نوع گلوله مقدماتی انجام می گردد. اولی گلوله 2700 پوندی با زره مسلح شده، که قابلیت ایجاد سوراخهایی به عمق 30 فوت در بتن دارد، و دیگری گلوله های 1900 پوندی ظرفیت بالا با قابلیت شلیک و بمباران زیاد. خرج گلوله از انبار مهمات خرج ناو، که در قسمت زیرین پوسته عرشه توپ می باشد جهت پر نمودن توپ به اتاق توپ منتقل می شود. جهت شلیک ابتدا آلات متحرک، گلوله را به سمت بالا و ته توپ (جان لوله) هدایت می کند، گلوله با احتیاط و دقت فراوان در دسترس قرار گرفته و در جان لوله قرار می گیرد. پس از آن خرج باروت سیاه در ته گلوله قرار می گیرد. سپس چرخ دنده، ته توپ را مسدود می کند. هدف گیری توپ بوسیله خدمه توپ و کمک ناخدا انجام می شود. پس از شلیک، برج گردان توپخانه تا حدودی ضربه بازگشت ناشی از شلیک را می گیرد.[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]در 19 آوریل 1989 یک اتفاق موجب ترکیدن و انفجار دو برج گردان توپهای ناو [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]USS IOWA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] گردید. 47 نفر از خدمه کشتی کشته شدند. این شکست به عنوان یک حادثه جنگی در زمان صلح در تاریخ نیروی دریایی ایالات متحده ثبت گردید. وزارت دریاداری به کمک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]FBI[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در جریان بررسی و تحقیق علت این حادثه و انفجار برآمد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در نتیجه تحقیقات افسر جزء «کلایتون هارتویگ» یکی از خدمه توپ در مرکز تحقیقات پیچیده گرفتار شد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]بیشتر احتمالات بر عمدی بودن حادثه دلالت می کرد. و این طور نشان داده شد که او «هارتویگ» انگیزه این کار را داشته است. ریاست دادگاه نظامی دریایی در جریان بازجویی متوجه شد که او روی هم رفته خرج گلوله بیشتری به کار برده بود. بازجوی نیروی دریایی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](NIS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] پس از چهار روز از حادثه فراخوانده شد در حالیکه بیشتر اسناد، مدارک و شواهد و حتی آوار تاسیسات منهدم شده، پاک و تمیز شده بود.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]انجام تحقیقات دیرتر از موقع شروع شد، اما بیشتر گناهکار بودن متهم را تصدیق می کرد تا عیب و نقص فنی آلات توپ.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]با وجود این اشکالات، سازمان وزارت دفاع عقیده داشت که بازرس نیروی دریایی کارش را به خوبی انجام داده است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]بدلیل انعکاس خبر و بهانه جویی های رسانه ها از نقص موضوع تحقیق بازرس نیروی دریایی، یک ژنرال بازرس از پنتاگون تحقیقات بازرس نیروی دریایی را مورد تجدید نظر و بررسی مجدد قرار داد. نتیجه گیری بازرس نیروی دریایی بطور کامل، اما از روی عجله انجام شد. همه استدلال بازجو او را در هدایت جریان بازرسی تحت شعاع قرار داد که شامل لزوم داشتن گزینه هایی از افراد، مانند سابقه و حتی مسایل خصوصی افرادی که در انفجار بوده اند می شد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]تحقیقات بعدی که در این راستا انجام شد کاملا «کلایتون هارتویگ» را از طرف کمیته بررسی کننده مجرم شناخت. ژنرال مسئول تحقیق ارزیابی هایی از تحقیقات بازجوی نیروی دریایی انجام داد و در پایان نتیجه گیری هایش برای بستن پرونده، از مساعدت آزمایشگاه ملی ساندیا [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]Sandia[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] وابسته به نیروی دریایی بهره مند گردید.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]این ژنرال جهت بهره گیری از آزمایشات سلاح های نیروی دریایی و تجزیه تحلیل های تخصصی و فنی اختیار تام داشت. [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در 25 مه 1990 ژنرال بازرس مسئول پرونده با تایید مقامات رسمی آزمایشگاه ساندیا در جریان بازجویی نیروی دریایی به قصور مهم و قابل توجه در بروز حادثه صحه گذاشت. در آزمایشات منحصر بفرد سلاح که توسط آزمایشگاه ساندیا انجام شد و در پیگری های ابتدایی تست سلاح بوسیله خود نیروی دریایی ثابت شد که انفجار ناو [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]IOWA[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ممکن است به علت افزایش فشار اضافی در لوله توپ 16 اینچی ( با بکار رفتن خرج گلوله بیش از حد متعارف) در جریان شلیک بوده باشد. این کشفیات در اصل در نتیجه گیری نیروی دریایی از علت انفجار دخیل بودند ونشان دادند که انفجار عمدی و غیر قانونی بوده است. ژنرال مسئول تحقیق نیز همچنین با توجه به مدارک و اسناد، نقص جدی در بکارگیری سلاح ها را در ناو مذکور، توسط هر دو خدمه افسر و سرباز و حتی نقص در شرایط تعلیم و آموزش خدمه توپ را مورد دستاویز قرار داد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در جریان عملیات توفان صحرا، نبرد ناو یو اس اس ویسکانسین و یو اس اس میسوری بیش از هزار تیر گلوله توپ 16 اینچی را جهت پشتیبانی نیروهای عملیات کننده زمینی شلیک کردند. یو اس اس میسوری به تنهایی بیشتر از یک میلیون پوند مهمات را جهت انهدام اهدافی چون توپخانه، محل های استقرار خمپاره انداز و موشک، تاسیسات و زاغه های مهمات و سایتهای موشکی کرم ابریشم را که توسط هواپیماهای کنترل از راه دور بدون خلبان گرا داده شده بود شلیک کرد. (برخی از این اهداف نیز توسط ماهواره و [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]GPS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] شناسایی و گرا داده می شد.)[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]پرنده های بدون سرنشین ناو یو اس اس ویسکانسین نیز در صورت شناسایی مقر سایتهای دشمن، از فاصله 11 ناتیکال مایلی اطلاعات خود را جهت آتش هجومی ناو ارسال می کردند. در سوم فوریه 1991، نبرد ناو یو اس اس اس میسوری با کد شناسایی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](BB-63)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] با هشت شلیک 25/1 تن مهمات از توپ16 اینچی خود، سنگرهای بتنی پیش ساخته کنترل و فرماندهی عراق را که بطرف کویت در حرکت بود هدف قرار داد و این سنگرها را نابود ساخت.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]سد کامل آتش با شلیک 18000 پوند مواد منفجره قوی که توسط توپهای 16 اینچی ناو یو اس اس میسوری در تیراندازی جنگی (بعد از جنگ کره) جهت پشتیبانی از نیروهای زمینی متفقین (نیروهای ائتلاف) ایجاد شد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]همچنین استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین جهت دیده بانی و گرا دادن به آتش توپخانه 16 اینچی ناو در بمباران پیرامون اهداف دشمن نشان داده شد. در سوم فوریه [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]U.S.S MISSOURI[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] یو اس اس میسوری یک موضع توپخانه عراق را نابود کرد. در 6 فوریه نیز این ناو در حمایت از نیروهای تفنگدار دریایی، 4 موضع توپخانه و یک سنگر فرماندهی عراق را با توپهای 16 اینچ خود نابود کرد. در آتشباری دوم در این روز، ناو میسوری 28 گلوله توپ 16 اینچ خود را به طرف مجموعه ای از سایت های کنترل رادار ارسال کرد و آنها را بکلی نابود ساخت.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]آتشبار 5 اینچ ناو نیز برای آتشباری در نظر گرفته شده بود. میسوری در مجموع 112 گلوله 16 اینچ و 12 گلوله 5 اینچ را در ماموریت آتش پشتیبانی در طی 48 ساعت شلیک کرد. برای مدت 2 ساعت نبرد ناو خواهر میسوری بنام [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]U.S.S Wisconsin[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] یو اس اس ویسکانسین با کد شناسایی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](BB-64)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] رهبری عملیات آتشباری پشتیبانی دریایی را بعد از جنگ کره به عهده داشت، و با شلیک متوالی 11 گلوله توپ 16 اینچ، محل استقرار یک توپخانه عراقی را در جنوب کویت منهدم کرد. گزارش های منتشره از انفجارهای ثانویه هدف خبر داد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]نبرد ناو اسکورت [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]U.S.S NICHOLAS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] یو اس اس نیکولاس نیز با جنگ الکترونیک و توپهای 16 اینچ خود برای ماموریت آتشباری فراخوانده شد. در 7 فوریه نبرد ناو ویسکانسین با جنگ الکترونیک و توپهای 16 اینچ خود به مواضع دریایی و توپخانه عراقی صدمه جدی زد. با 50 تیری که این ناو شلیک نمود توانست به 15 قایق عراقی شدیدا صدمه زده و با تخریب لنگرگاه المفتح رخنه ای در دشمن ایجاد نماید. همچنین 19 تیر 16 اینچ نیز به سوی توپخانه و سایت های موشکی عراق شلیک شد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در 8 فوریه یو اس اس ویسکانسین جهت حمایت از یک ستون شناسایی تفنگداران دریایی در کویت اشغالی با شلیک 36 تیر توپ 16 اینچ خود به یک دوجین از مواضع توپخانه عراق حمله برد. هواپیماهای بدون سرنشین کنترل از راه دور جهت دیده بانی و ارسال عکس های خود جهت گرا دادن و مختصات اهداف و شلیک توپ های 16 اینچ به کار گرفته شد. نبرد ناو ویسکانسین با تهاجم به مواضع توپچی های عراقی جهت ایجاد اغتشاش در دشمن، اذیت و آزار و میخکوب کردن نیروهای دشمن به عملیات پرداخت.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در 9 فوریه ناو ویسکانسین جهت حمایت و مساعدت از آتش نیروهای آمریکایی و ائتلاف آتشباری دریایی خود را متوجه سنگرها، یگانهای سرباز و مواضع توپخانه عراق نمود و آنها را منهدم ساخت. سپس در 12 فوریه یو اس اس میسوری با مشارکت یک واحد توپخانه متحرک عربستان سعودی تهاجمی را علیه اهداف ثابت و یا موقتا ثابت شده عراقی شامل یگانهای سرباز توپخانه و مواضع سنگرهای بتنی فرماندهی در جنوب کویت ترتیب دادند. در این آتشباری ناو میسوری 60 تیر گلوله توپ 16 اینچ را در 9 ماموریت آتشباری پشتیبانی دریایی شلیک کرد. در 21 فوریه یو اس اس ویسکانسین با کمک از دیده بانی و ارسال گرا توسط هواپیماهای بدون سرنشین یک مجموعه فرماندهی عراقی را که در خط ساحلی شناسایی شده بودند با شلیک 50 تیر و گلوله توپ 16 اینچ خود نابود ساخت. دو روز بعد یو اس اس میسوری نیز اهدافی را که در ساحل شهر کویت شامل سایتهای پدافند هوایی نابود کرد.[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]در 24 فوریه سخنگوی نیروهای ائتلاف (متفقین) شروع تهاجم زمینی را اعلام کرد و نبرد ناوهای میسوری و ویسکانسین آتشباری پشتیبانی دریایی خود را در حمایت از تهاجم زمینی نیروهای ائتلاف در کویت اشغالی شروع کردند و روز بعد نیز به این آتشباری ادامه دادند.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]نبرد ناو یو اس اس میسوری در این روز به تنهایی 133 گلوله 16 اینچ یا 125 تن مهمات را به سوی اهداف خود شلیک کرده بود.[/FONT]

gordafarin · Oct 31, 2007

توپ دریایی MK45 کالیبر 54

توپ دریایی MK45 کالیبر 54

[FONT=Tahoma,sans-serif]توپ دریایی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] کالیبر 54[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]

[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]و توپ دریایی (مدل های بهینه شده در برد و مهمات) کالیبر 62[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]توپ دریایی سنگین وزن [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MK-45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ، عمده سلاح توپخانه دریایی ضد سطحی است و سلاحی جهت تدارک آتش پشتیبانی دریایی محسوب می شود. وقتی هدفی در شعاع فعالیت ناو قرار می گیرد، عملیات توپ[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] (جهت شلیک به آن). بیشتر مقرون به صرفه به نظر می رسد تا موشک های هدایت شونده. این توپ متحرک گردان، بسیار دقیق است. همچنین با تمام قوا به عنوان یک اسلحه ضد هوایی نیز استفاده و آزمایش شده است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]توپ [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]، یک جنگ دریایی ضد سطحی دقیق و سریع را بر علیه اهداف سطحی با قابلیت مانور بالا، تهدیدات هوایی و اهداف ساحلی در طی عملیات آبی خاکی میسر می کند. سیستم این توپ سنگین وزن، قابلیت بهبود، پیشرفت (بهینه سازی) و تعمیرات نگهداری بالاتری نسبت به توپ دریایی [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MK42[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ارائه می دهد. [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]توپ [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] بوسیله یک سیستم کنترل آتش [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK86[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] یا سیستم کنترل آتش کامپیوتری [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK160[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] کنترل می شود. برد آن 13 ناتیکال مایل و نواخت تیر 20-16 تیر موشک در دقیقه را ارائه می دهد. هر مخزن خشاب آن (انبار موشک) درحدود 500-475 تیر موشک گنجایش دارد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]برنامه پشتیبانی آتش سطحی نیروی دریایی [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] (NSFS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ، در پاسخ به دکترین حرکت رو به جلو عملیاتهای مانور- تفنگداران دریایی و استراتژی پیشرفت نیروی دریایی ایجاد شد. دو عنصر کلیدی برنامه [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]NSFS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ( برنامه پشتیبانی آتش سطحی نیروی دریایی) با ارتقاء موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]EX171[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](ایی ایکس 171) و اسلحه [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] مدل 4 در حال بهینه شدن است. این تغییرات شامل کالیبر لوله توپ از 54 به 62 و افزایش برد موثر سلاح از 13 به 63 ناتیکال در مدلهای بهینه شده (در برد و مهمات توسعه یافته )بوده است، که بسیار قابل توجه می باشد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]به سبب این تغییرات در موشک [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]EX171[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]، پشتیبانی توپ [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در حد هیجان آوری افزایش یافته است. موشک [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]EX171[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] با مهمات موجود می تواند در برد و شعاع زیاد عمل نماید.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]هردوی این ها در حال بهینه و توسه هستند. سیستم [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]NSFS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] از سال 2001 بر روی کشتی های (ناوهای) کلاس [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]DDG-52[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] نصب شده است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]برنامه [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]NSFS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] در مرکز جنگ سطحی نیروی دریایی سرفرماندهی لشکرهای هند، جهت توسعه برد و مهمات موشک هدایت شونده برای ارتقاء اسلحه [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] به کالیبر 62 نیز شروع شد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در اینجا نیز دکترین نیروی دریایی و استراتژی عملیاتی تفنگداران دریایی نقش به سزایی داشته است. همچنین هدایت پروژه بوسیله هیئت اجرایی جهت بهینه نمودن توپ [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] و متناسب با نیازهای دوره می باشد. اصلاحات و توسعه داخلی توپ شامل طراحی و ایجاد [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]ERGM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] (افزایش برد و توسعه مهمات موشکی) بوده است. در این برنامه آشکارا معلوم بود که نیروی دریایی اعتبارات لازم را جهت هزینه نمودن برنامه فوق ندارد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]انگیزه متخصصین ارشد نیروی دریایی، استفاده وسیع از دانش و توانایی خود جهت ایجاد توسعه برای ارتش بر اساس پیشنهادات محرک رسیده بود که بتواند کلید رسیدن به هدف را بزند. خلبانان هواپیما و مهندسین خط تولید بزودی مشغول کار شدند. به عنوان مقدمه، مهندسین طراح به عاملی نیاز داشتند تا چاشنی جدیدی بر اساس بهینه سازی و مشخصات پیش بینی شده طراحی نمایند. این وظیفه بزودی به نتیجه رسید و چاشنی جدید تحت عنوان [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]EX 167[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] برای پیشرانه توپ [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] MK 45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] کالیبر 62 نامگذاری شد. موشک [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] EX 167[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] آزمایش شد و نشان داد که قابلیت موشک بازدارندگی دشمن را در عملیاتهای فشرده دارد.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]سیستم [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]TI[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] رتیون [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](ERGM)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] یک راکت با گلوله های موشکی 5 اینچ است که از توپ [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]MK 45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] کالیبر 62 مدل 4 شلیک می شود. این سیستم از بهم پیوستن یک موتور راکتی و یک سیستم موقعیت یاب جهانی [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] (GPS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] با یک سیستم موقعیت یاب دریایی [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif](INS)[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] تشکیل شده است.[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]اتحاد این دو سیستم [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](GPS/INS) [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif] یک هدایت خودکار مستقل و کنترل را برای توپ جهت موقعیت یابی اهداف ثابت و تصمیم گیری قبل از شلیک، میسرمی کند. موتور راکتی قابلیت برد زیادتر از حد متداول را میسر می کند.( برد متعارف 41 ناتیکال مایل- حداکثر برد63 ناتیکال مایل برای مدلهای یک هدایت خودکار مستقل و کنترل را برای توپ جهت موقعیت یابی اهداف ثابت و تصمیم گیری قبل از شلیک، میسرمی کند. موتور راکتی قابلیت برد زیادتر از حد متداول را میسر می کند. ( برد متعارف 41 ناتیکال مایل- حداکثر برد63 ناتیکال مایل برای مدلهای [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ERGM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]).[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]سرجنگی موشک، شامل مهمات دریایی با اثرگذاری بالا است که از نوع [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]72 XM 80[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] به قصد بهبود مهمات متعارف پر می شود. دقت یا به عبارت دیگر خطای شلیک 20-10 متر می باشد که با بهره گیری از هدایت [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]GPS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] اصلاح می گردد. ترکیب افزایش برد و دقت سیستمهای [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]GPS/INS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ، پیشرفت قابل ملاحظه ای را جهت دستیابی به برنامه [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]NSFS[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] میسر می کند. در سال 2002، 50 رزمناو و منهدم کننده ایالات متحده با توپ های مدل [/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif]MK 45[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] ، 5 اینچ، کالیبر62 با قابلیت [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ERGM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif] تجهیز شدند.[/FONT]

[FONT=Tahoma,sans-serif]مشخصات فني[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]عملکرد اولیه: تمام اتوماتیک- سنگین وزن[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]برد: 13 ناتیکال مایل (9/14 مایل خشکی)- برای مدل های [/FONT] [FONT=Tahoma,sans-serif]ERGM[/FONT][FONT=Tahoma,sans-serif](برد و مهمات بهینه شده ) 63 ناتیکال مایل [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]نوع آتش : 16 الی 20 تیر در دقیقه بصورت اتوماتیک [/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]ظرفیت خشاب: 475 الی500 تیر موشک در مخزن (انبار)[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]کالیبر:5 اینچ ،7/12 سانتی متر ،127 میلی متر[/FONT]
[FONT=Tahoma,sans-serif]تاریخ شروع خدمت: 1971[/FONT]

gordafarin · Feb 11, 2008

پهپاد انتحاري يا موشك كروز ( كامل ترين مقاله در اين زمينه )

پهپاد انتحاري يا موشك كروز ( كامل ترين مقاله در اين زمينه )

نگاهي به سامانه هوايي AGM-86

سامانه AGM-86 ALCM متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده آمریکاست که قابلیت حمل و پرتاب از بمب افکن های استراتژیک B-52H را دارد.یکی از اهداف طراحی و ساخت این موشک کروز ، افزایش کارایی بمب افکن های B-52 بوده است.با تبدیل کلاهک هسته ای این موشک به سر جنگی متعارف ، این موشک کروز همچنان می تواند به عنوان یک جنگ افزار بسیار مهم در نبردهای آینده ایالات متحده به کار رود.

موشك هواپرتاب AGM-86B

موشک هوا پرتاب AGM-86B

توسعه ALCM به پیش از ژانویه سال 1968 ، زمانی که نیروی هوایی ایالات متحده در حال تهیه نیازمندیهای یک وسیله پرنده تحت عنوان SCAD بود ، بر می گردد.

موشک کروز هواپرتاب AGM-86A و اجزاي تشكيل دهنده آن

SCAD در واقع یک موشک کروز حمل شنوده توسط بمب افکن های B-52 و B-1A بود که می توانست بمب افکن ها را بر روی رادار دشمن شبیه سازی کندو موجب گمراهی و به اشتباه افتادن سامانه های دفاع هوایی دشمن گردد. به نظر می رسد که توسعه این موشک در ادامه برنامه تکمیل فریب دهنده ADM-20 Quail بوده است.
در فاز طراحی مفهومی این پرنده مشخص شد که SCAD می باید دارای توانایی نصب سر جنگی هسته ای کوچک باشد در حالی که مخفف نام طرح به « فریب دهنده کروز مسلح زیر صوت » تغییر یافته بود. توسعه نمونه مقیاس کامل در ژوئیه سال 1970 به وقوع پیوست و نام AGM-86A برای طرح SCAD اختصاص یافت.
اما در این سال هزینه های مورد انتظار برای سامانه های الکترونیکی پیشرفته SCAD به شدت افزایش یافت و در ژوئن سال 1973 توسعه طرح متوقف گردید ، چرا که در صورت حذف سامانه های الکترونیکی پیشرفته از این پرنده ، این طرح در واقع به همان موشک های کروز تهاجمی بدون هیچ گونه قابلیت فریب دشمن تبدیل می شد.
به دنبال توقف برنامه SCAD ، نیروی هوایی ایالات متحده سریعا برنامه جدیدی را برای تکمیل یک موشک کروز هوا پرتاب دور برد مسلح به سر جنگی هسته ای با نقطه شروع SCAD ، آغاز نمود.

فريب دهنده هواپرتاب ADM-20Quail

در این راستا در دسامبر 1974 شرکت بویینگ برنده قرارداد توسعه یک موشک جدید گردید.
با توجه به اینکه موشک کروز هوا پرتاب جدید در اصل یک SCAD مسلح شده بود. نام موشک جدید AGM-86A حفظ گردید. طول این موشک 3/4 متر (14 پا) بود که می توانست از پرتابگر موشک AGM-69 SRAM پرتاب گردد.
نخستین پرواز موشک کروز در مارس 1976 در نیومکزیکو توسط بمب افکن B-52G و نخستین پرواز کاملا هدایت شده موفقیت آمیز آن در سپتامبر همان سال انجام گردید. AGM- 86A دارای یک سامانه ناوبری اینرسی به همراه یک سامانه ترکام (سامانه تطبیق عوارض زمینی) می باشد.
در جریان روند توسعه این موشک ، نیروی هوایی ایالات متحده خواستار افزایش برد این موشک به 2400 کیلومتر شد. در راستای دستیابی به این هدف مهم دو راه حل وجود داشت ، یکی استفاده از مخازن سوخت خارجی بدون ایجاد تغییرات اساسی در خود موشک AGM-86A ، دیگری تکمیل یک موشک جدید با طول افزایش یافته که به ERV معروف بود. این افزایش طول موشک مشکلاتی را به همراه داشته است از جمله اینکه دیگر امکان استفاده از پرتابگر موجود موشک AGM-69 SRAM وجود نداشت. مشکل دیگر آنکه نصب و قرارگیری این موشک در نگهدارنده های بمب از پیش ساخته شده بمب افکن B-1A ، امکان پذیر نبود.
نیروی هوایی ابتدا تصمیم به عملیاتی کردن مدل اولیه AGM-86A داشت ولی پس از مدتی هر دو مدل اضافه کردن مخازن سوخت خارجی و افزایش طول موشک دنبال گردید. در ژانویه 1977 تولید در مقیاس یک به یک موشک AGM-86A آغاز شد چرا که در این سال تغییراتی موثر و قوی در جهت برنامه تولید موشک های هوا پرتاب کروز اعمال گردید. در این برنامه که به JCMP یا « طرح مشترک موشک کروز» معروف بود ، نیروی هوایی و نیروی دریایی ایالات متحده جهت توسعه موشک های کروز خود و استفاده از فناوری روز آن زمان بسیج شدند.
در آن مقطع زمانی نیروی دریایی ایالات متحده تنها موشک کروز BGM-109 تاماهاوک را به عنوان برنده رقابت موشک های کروز دریاپایه می شناخت. یکی از نتایج برنامه JCMP توسعه بیشتر یک سامانه پیشران و یک سامانه هدایت برای موشک کروز جدید بود. سامانه پیشرانه این موشک از نوع موتور توربوفن ویلیامز F107 و سامانه هدایت آن از نوع ترکام AN/DPW-23 استفاده شده در موشک کروز تاماهاوک بود.

موتور توربوفن ويليامز F107

پس از متوقف شدن طرح AGM-86A کوتاه برد ، در جهت دستیابی به یک موشک هواپرتاب دوربرد دو راه حل وجود داشت:

1.افزایش طول موشک AGM-86A برای دستیابی به برد بالاتر ( طرح ERV ) که اکنون به AGM-86B معروف است.
2.استفاده از نمونه هواپرتاب موشک AGM-109 تاماهاوک ساخت جنرال داینامیکس.

در اوت سال 1979 نخستین پرواز AGM-86B صورت گرفت و در مارس 1980 این پرنده در رقابت با نمونه هواپرتاب موشک تاماهاوک به پیروزی دست یافت. تولید یک به یک این موشک مدتی بعد یعنی در ماه اوت 1981 آغاز گردید. هواپیمای مادر این موشک هواپرتاب ( جهت حمل و پرتاب ) ، بمب افکن B-52G/H می باشد.
موشک AGM-86B به یک موتور توربوفن F107-WR-100 یا F107-WR-101 ساخت شرکت ویلیامز و سرجنگی حرارتی هسته ای W-80-1 مسلح شده است. این موشک کروز دارای سامانه ناوبری اینرسی لیتون P-1000 می باشد که لحظاتی پیش از پرتاب توسط سامانه INS هواپیمای مادر فعال می گردد.

آزمايش سامانه هاي هدايت و ناوبري موشك هواپرتاب AGM-86A

بال ها و سطوح کنترل و ورودی هوا در این موشک کروز پیش از پرتاب حول و داخل بدنه جمع می شوند و حداکثر 2 ثانیه پس از جدا شدن از هواپیمای مادر ، کاملآ باز شده و در موقعیت های خاص خود قرار می گیرند و سپس موتور توربوفن آن روشن مو شود. قابل توجه است که طراحی این نوع ساز و کار برای نصب موشک کروز در دو موقعیت زیر ( داشتن فضای کافی و ایمن برای نصب موشک ) بوده است:

1.دو آویزگاه زیر بال هواپیمای B-52
2.نصب بر روی پرتابگر چرخان داخل بدنه هواپیمای B-52.

موشک کروز AGM-86B از سامانه ترکام AN/DPW-32 ساخت شرکت مکدانل داگلاس برای پیدا کردن مسیر خود به سمت هدف در ارتفاع های پایین ، استفاده می نماید. در سامانه ترکام ، اطلاعات پستی و بلندی هایی که توسط یک رادار ارتفاع سنج دریافت می گردد به صورت پیوسته با نقشه راداری از پیش برنامه ریزی شده مربوط به سطح زمین زیر موشک ، انطباق می یابد و به این صورت موشک می تواند به صورت رقیقی یک مسیر پروازی از پیش تعیین شده را با جزییات مربوط دنبال نماید. دقت کلی سامانه هدایت این موشک کروز از 30 تا 90 متر می باشد. موشک مزبور دارای سطح مقطع راداری کمی می باشد و در ارتفاع پایین پرواز خود را به سمت هدف ادامه می دهد تا تشخیص راداری آن دشوارتر شود.
با مجهز شدن بخش نصب و نگهداری بمب ها به پرتابگر گردان استراتژیک متعارف (CSRL) در هواپیمای B-52H ، این هواپیما قادر است بیشتر از 20 فروند موشک کروز هواپرتاب را حمل نماید که 8 فروند آنها بر روی پرتابگر مربوط و بیش از 12 فروند دیگر نیز بر روی دو آویزگاه زیر هر بال هواپیمای مادر نصب می گردند ( هر سه فروند موشک کروز زیر یک آویزگاه نصب می شود) .
تا پایان سال 1986 شرکت بویینگ بیش از 1700 فروند موشک کروز هواپرتاب AGM-86B را به نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده تحویل داد.
موشک کروز هواپرتاب AGM-129 به عنوان جانشینی برای موشک کروز هواپرتاب AGM-86 به تعداد کمتر از آنچه انتظار می رفت تولید گردیده است. با این حال ، AGM-86 مدتی طولانی به عنوان جنگ افزار اصلی نیروی هوایی ایالات متحده باقی ماند ، اگرچه بسیاری از این موشک ها به نمونه هواپرتاب با سرجنگی متعارف تبدیل شدند.
شرکت بویینگ در سال 1986 شروع به ارتقای تعدادی از این موشک های کروز AGM-86 به استاندارد AGM-86C نمود. تغییر اصلی نمونه C نسبت به نمونه قبلی ، جایگزینی یک سرجنگی 900 کیلو گرمی از کلاس سر جنگی انفجاری ترکشی به جای سرجنگی هسته ای می باشد. این نسخه جدید به CALCM معروف است. در واقع موشک های دارای سرجنگی هسته ای با نام ALCM و موشک های با سرجنگی متعارف با نام CALCM شناخته می شوند.
موشک های کروز AGM-86B/C شرکت بویینگ ، موشک های هواپرتاب زیر صوتی هستند که دارای وزنی برابر حدود 1450 تا 1950 کیلوگرم بوده و قابلیت حمل و پرتاب از بمب افکن های B-52 در ارتفاعات پایین یا بالا می باشند. بدین ترتیب ، نیروهای دشمن برای مقابله با هر یک از این نمونه ها باید تدابیر ویژه ای را بیندیشند و همین امر ، دفاع در برابر آنها را پیچیده تر و هزینه بر می سازد.
سامانه هدایت و ناوبری موشک کروز AGM-86C در جهت افزایش دقت ، به گیرنده های GPS مجهز گردید. این موشک در طول عملیات « طوفان صحرا» در یال 1991 ( جنگ اول خلیج فارس ) و در جنگ ناتو در بالکان در سال 1999 با موفقیت استفاده شد ، اما از آنجایی که سرهای جنگی جدید جایگزین شده سنگین تر از سر جنگی هسته ای می باشد ، برد آن به طور مشخصی کاهش یافته است.
نخستین سری موشک کروز AGM-86C تحت عنوان « بلاک صفر » یک موشک کروز هواپرتاب با سرجنگی متعارف بود ، اما در نمونه ارتقا یافته بعدی که به بلاک-1 مشهور گردید ، از الکترونیک پروازی بهبود یافته و گیرنده GPS و بیش از 1450 کیلوگرم سرجنگی انفجاری ترکش زا استفاده شد که در سال 1996 با موفقیت آزمایش گردید و به این ترتیب همه موشک های بلاک صفر به نمونه بلاک-1 ارتقا یافتند.
موشک های کروز نمونه بلاک-4 در جهت دسترسی به هدایت نهایی بسیار دقیق دارای پیشرفت بیشتری نسبت به نمونه های قبلی بودند. این سامانه یک گیرنده GPS چند کاناله و بهینه شده دقیق دارد ، که گفته می شود دقت آن به 3 متر می رسد.
توسعه موشک های کروز بلاک-4 از سال 1998 آغاز گردید و نخستین سری این موشک ها در ژانویه 2001 تحویل نیروی هوایی ایالات متحده گردید. قابل توجه است که 300 فروند از موشک های ALCM از پیش به مدل AGM-86C تبدیل شده بودند و شرکت بویینگ قراردادی را جهت تبدیل بیش از چند صد فروند از موشک های کروز هواپرتاب با سر جنگی متعارف را به موشک های دارای پیکر بندی بلاک-4 امضا نموده است.

AGM-129

نمونه ای دیگر از موشک کروز CALCM با نام DATM-86C نیز وجود دارد که جهت انجام آزمایش ها و تمرین های بارگذاری و جابه جایی به کار می رود.
نمونه AGM-86D CALCM بلاک-2 به یک سرجنگی 540 کیلوگرمی جدید شرکت لاکهید مارتین با نام AUP مجهز شده است که برای نفوذ به پناهگاه های زیرزمینی بتونی طراحی شده است.نخستین پرواز AGM-86D در نوامبر سال 2001 انجام شد و هم اکنون برنامه هایی برای تولید 200 فروند از این نوع موشک کروز در دست اجرا می باشد.

kنويسنده:alicat
منبع کمکی: مجله صنایع هوایی ، شماره 183

Sparrow · Jul 15, 2008

تاريخچه موشكي ايران

تاريخچه موشكي ايران

تلاش هاي ايران براي ساخت موشك هاي بالستيك با برد زياد و توپخانه هايي با برد بالا را ميتوان به سه دوره زماني تقسيم كرد.دوره اول بين سال هاي(1977- 1979).دوره دوم در خلال جنگ با دشمن بعثي حوالي سالهاي(1980- 1988) و دوره سوم بعد از جنگ در سال(1988)به بعد.
از مرحله دوم به بعد ساخت موشك وارد فاز جديدي شدو ساخت و طراحي موشك ها به تعداد بالا و همزمان با شرايط خاص انجام شد.(ميتوان عنوان كرد كه با توجه به اينكه ايران در خلل جنگ 8 ساله تاثير موشك هاي بالستيك و فناوري موشكي را درجنگ و استراتژي دفاعي به خوبي درك كرد و بعد از جنگ به سمت استراتژي دفاع موشكي نامحدود روي ورد).
بعد از پايان جنگ ايران كوشيد كه با كمك گرفتن از مهندسين خارجي برزگ كه از كشور خود رانده شده و يا بيكار بودند به توسعه فناوري موشكي خود بپردازد.برنامه موشكي ايران به سرعت پيش رفت و باعث حيرت جهانيان گشت.
سوخت جامد
پايه و شالوده اصلي استفاده از اين نوع سوخت موشك هاي عقاب و شاهين 2 بودند.
ايران از اين فناوري به صورت سيتماتيك براي توليد توپخانه هاي صحرايي خود استفده كرد كه باعث ساخت توپخانه هاي گروه فجر,نازعات و زلزال گرديد.تلاش هاي اوليه به پشتوانه كمك هاي فني و تكنولوژيكي چين انجام شد.در همين راستا كارخانه هاي مونتاژ و توليد صنعتي زيادي در خلال سال هاي 1991 تا 1992 ايجاد شد.ايران با سرعتي باور نكردني از چين پيشي گرفت و در ساخت اين محصولات از كمك چين بي نياز گشت.
سوخت مايع
بعد از جنگ,ايران به ازمايش موشك هايي با سوخت مايع روي اورد از جمله موشك اسكاد-بي كه به وسيله مهندسي معكوس ساخته شده بود.نمونه بومي موشك اسكاد-بي به نام شهاب-1 شناخته ميشد كه دوباره طراحي و ساخته شده بود.
بعد از شهاب 1 نوبت به شهاب 2 بود كه از روي موشك اسكاد-سي طراحي و توليد شده بود.اخرين موشك از اين گروه در حال حاضر موشك شهاب 3 است.تمامي اين برنامه ها با كمك هاي فني روسيه و كره شماي انجام شد.ايران طرح هاي زيادي را براي ساخت موشك هاي شهاب 4(موشكي براي حمل ماهواره),موشك شهاب 5 و شهاب 6 در دست اجرا دارد كه اطلاعات كمي از انها وجود دارد و شايد نوع 5 و 6 ان وجود خارجي نداشته باشند.طبق برخي گمانه زني ها ايران براي گسترس موشك هاي خود از موشك كره اي تيپدانگ 2 كه در چهارم جولاي سال 2006 ازمايش شد استفده ميكند(اينها همگي حدس و گمانه زني هايي است كه توسط سرويس هاي اطلاعاتي غربي بيان شده است).
گروه موشك هاي تاكتيكي ايران

موشك فاتح-110:
موشك فاتح-110 يكي از پيشرفته ترين موشك هاي بالستيك برد كوتاه است كه با دقتي 10 متري قدرت زيادي در نبرد هاي نزديك به نيروهاي مسلح ميبخشد.اين موشك بردي 200 كيلومتر در نوع اول و 250كيلومتري در نوع دوم دارد.

--------------------------------------------------------------
موشك چند كلاهكه فجر 3:
موشك چند كلاهكه فجر 3 ايران يك موشك پيشرفته بالستيك است.اين موشك به صورت بومي و با سوخت مايع گسترش داده شده است از برد اين موشك اطلاعاتي در دسترس نيست.اين موشك با توجه به چند كلاهكه بودن از قدرت تخريب بالا در حجم وسيعي برخوردار است.طبق برخي گمانه زني ها فجر 3 از كلاهكي 3 قسمته ساخته شده است.

--------------------------------------------------------------
موشك شهاب 3:
موشك شهاب 3 اولين موشك بالستيك ميان برد ايران است.مدل اول اين موشك كه با نام Shahab-3A شناخته ميشود بردي برابر 1300 كيلومتر را دارست.مدل بعدي اين موشك كه با نام Shahab-3B شناخته ميشود از كلاهكي سنگين تر بهره ميگيرد و توانايي هدف قرار دادن اهدافي در 2000 كيلومتري را داراست.نوع اخر اين موشك Shahab-3d ناميده ميشود كه بردي بين 2200 تا 3000 كيلومتر را داراست.

----------------------------------------------------------
موشك شهاب 4:
از اين موشك اطلاعات زيادي در دسترس نيست.اين موشك در پيشبرد برنامه هاي فضايي ايران مورد استفاده قرار ميگيرد كه از سوخت مايع استفده ميكند و از موتوري 2 مرحله اي سود ميبرد.
---------------------------------------------------------------------------

تقسيم بندي گروه هاي موشكي جمهوري اسلامي ايران:
توپخانه صحرايي:
● فجر-2
● فجر-3
● فجر-5
● فجر-27
● عقاب
موشك هاي بالستيك با برد كوتاه:
● سميد(توپخانه)
● تندر-69(توپخانه)
● شاهين2(توپخانه)
● نازعات(توپخانه)
●زلزال(توپخانه
●فاتح-110
●صيغه
موشك هاي بالستيك ميان برد:
● آر-17 ايي نسخه اي از موشك اسكاد- بي
● شهاب-1
● شهاب-2
● شهاب-3
● فجر-3(چند كلاهكه)
● قدر-110
موشك هاي بالستيك برد بلند:
● شهاب-4(وضعيت نامعلوم)
● شهاب-5(وضعيت نامعلوم)
● شهاب-6(وضعيت نامعلوم)
------------------------------------------------------------------------
منبع:
● وكيپديا,فاس,گلوبال,ان تي اي
----------------------------------------------------

به نقل از سایت فناوری موشکی
www.moshaki-nezami.blogfa.com

موفق و پیروز باشید
یا علی
Sparrow

Sparrow · Jul 15, 2008

آیا ایران موشک کروز دوربرد دارد؟

آیا ایران موشک کروز دوربرد دارد؟

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اشاره :[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]مقامات اکراینی ادعا کرده اند که از این کشور، در سال 2001 ، 12 فروند موشک کروز دور برد به مقصد ایران و نیز 6 فروند از این موشک ها به مقصد چین خارج شده است . آنها همچنین مدعی شده اند که این موشک ها بدون کلاهک هسته ای به این دو کشور فروخته شده اند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این موضوع اولین بار سال گذشته، در مجله انگلیسی "فایننشیال تایمز" عنوان شد و پس از آن در رسانه های دیگر نیز تکرار گردید. [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این گزارشات همچنین مدعی هستند که یک سال و نیم پیش، با اخطار مقامات امنیتی اکراین یک بازرگان روسی بازداشت شد که گمان می رود مسوول اصلی این معامله تسلیحاتی بوده باشد.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در ادامه گزارشی که می خوانید مطلبی است بر مبنای همین ادعا که در یک نشریه اسرائیلی درج شده است. به طور کلی به نظر می رسد کارشناسان نظامی و مطبوعات خارجی به ویژه اسرائیلی با دقت زیادی توان دفاعی ایران را زیر نظر داشته و احتمالات مختلف را در مورد توان دفاعی ایران مورد محاسبه و بررسی قرار می دهند. این در حالی است که محافل کارشناسی و رسانه های تخصصی ایرانی از ارزیابی صحیح و دقیق توان نظامی اسرائیل به عنوان نخستین تهدید خارجی علیه جمهوری اسلامی ایران غافل مانده اند و لازم است این موضوع بیشتر مورد توجه ناظرین و کارشناسان امر واقع شود:[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] «اکراین اخیرا ادعا کرده است که 12 فروند موشک کروز بلند برد as-15 ساخت روسیه که در اختیار نیروهای دفاعی این کشور بوده به ایران فروخته شده است. این موشک‌های با وزن 1.7 تن و طول 6 متر ، بردی در حدود 3000 کلومتر ( 2000 مایل) دارند . [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اولین مدل روسی این موشک در سال 1984 وارد سرویس گردید . موشک as-15 توسط دو نوع بمب افکن استراتژبک بلند برد مورد استفاده قرار می گرفته است . توپولف 95 های قدیمی و بمب افکن های مدرن مافوق صوت توپولف 160 . [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]as-15 مشابه موشک های کروز توماهاوک آمریکایی که در جنگ های خلیج {فارس} بسیار مورد استفاده قرار گرفتند، برای پرواز در ارتفاعات پایین طراحی شده و دارای سیستم هدایت داخلی TERCOM ( terrain contoun-motching ) می باشد. و از رادارهایی برای مطابقت اطلاعات سه بعدی عوارض زمینی و محل عبور موشک استفاده می کند .

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در این سیستم ناوبری نقشه عوارض زمینی در کامپیوتر موشک قرار داده می شود و در حین پرواز با استفاده از رادار این عوارض دیده شده وبا نقشه درون کامپیوتر برای مشخص نمودن موقعیت، تطبیق داده می شود .[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اگر چه نمونه های جدید موشک کروز توماهاوک که در جنگ اخیر عراق نیز مورد استفاده قرار گرفتند ، با استفاده از سیستم GPS دقیق تر و مقرون به صرفه تر شده اند ، اما هنوز موشکهای as-15 جز سلاح های پیشرفته تری محسوب می شوند که می توانند در صورت پرتاب از فاصله 3000 کیلومتری هدف ، با دقت چند متری به هدف اصابت کنند .[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]موشکهای as-15 روسی برای حمل کلاهک هسته ای با قدرت تخریب 200 کیلوتن در حدود 10 برابر مقدار فرود آمده بر سر مردم ناکازاکی طراحی شدند . [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بعد از فروپاشی شوروی سابق ، اکراین تعدادی از هواپیماهای tu-160 آماده به رزم در خاک این کشور را به همراه موشک های AS-15 موجود در آنها، پیش خود نگاه داشت . البته بعدا برخی از این هواپیماها به همراه موشک‌هایشان به روسیه بازگردانده شده و مابقی در سال 2001 تحت معاهده کاهش تسلیحات استراتژیک (پیمان استارت 1) ، اسقاط شدند . [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بر اساس اظهارات مقامات اکراینی، در همین سال یک تاجر روسی به نام "الگ اورلف" 18 فروند از این موشک های کروز را به ایران و چین فروختد که البته بر طبق شواهد موجود این موشکها بدون کلاهک هسته ای بوده اند. [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]موشک as-15 با وجود قدرت تخریب بالایی که دارند برای عملیاتی شدن و پرتاب، نیازمند آموزش و تخصص لازم هستند . ایران در حال حاضر بمب افکن های استراتژیکی مانند tu-95 یا tu-160 را که برای پرتاب این موشک ها طراحی شده اند ، ندارد . کارشناسان خارجی معتقدند حتی اگر بتوانند به طریقی یکی از بمب افکن های تاکتیکی su-24 خود را برای حمل این موشک ها ی سنگین وطویل آماده کنند ، بعید به نظر می رسد که قادر به استفاده و به روز رسانی سیستم پیچیده TERCOM این موشک ها باشند و یا برای حل مشکلات این سیستم، آن را با سیستم هدایت GPS جایگزین نمایند. حتی در چنین حالتی نیز آمریکا امکان آن را دارد که سیستم GPS غیر نظامی را در محودوه مناطق جنگی در مواقع لزوم غیرفعال سازد.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] به نظر این کارشناسان راه حل دیگر ایران، استفاده از هواپیماهای بزرگ مسافربری برای حمل این موشک هاست. این موشک ها حتی اگر از حوزه ایران هم پرتاب شوند ، به آسانی به کشور های خاور میانه از جمله اسرائیل و نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه برخورد خواهند کرد . البته این قابلیت تنها مختص as-15 های ایران نیست ، بلکه موشک بالستیک شهاب 3 ایران که هم اکنون عملیاتی شده نیز ، دارای برد کافی برای رسیدن به اهداف مورد نظر می‌باشد .[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تعداد زیادی از کشورهای اروپایی از جمله ایتالیا ، یونان و آلمان از جمله هدف های بالقوه ایران میتوانند باشند که در صورت استفاده از بمب افکن هایی تظیر su-24 وافزایش برد موشک ، کشورهای دیگری مانند فرانسه ،اسپانیا و انگلستان و در یک کلام تمام اروپا نیز در لیست اهداف بالقوه ایران قرار خواهند گرفت .

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]به نظر متخصصین نظامی مقابله و دفاع در برابر موشک های کروز کار ساده ای نیست . چون این موشکها با وجود اینکه با سرعت نسبتا کم ( مافوق صوت ) حرکت می کنند، ولی در مقابل در ارتفاعات بسیار کم (چند متری زمین) پرواز می‌کنند، لذا تشخیص وردیابی آنها توسط رادارهای زمینی واقعا مشکل است. استفاده از رادارهای هوایی ممکن است کمی به این موضوع کمک کند اما رهگیری یک موشک 6 متری که در ارتفاعات پایین پرواز می کند نیز، به هیچ وجه آسان نیست . اگر هشدار به درستی داده شود جنگنده هایی نیز می توانند با تاکتیکی مشابه آنچه خلبانان انگلیسی در جنگ جهانی دوم برای انهدام موشک های کروز v-I آلمان استفاده می کردند این موشک ها را رهگیری و نابود نمایند .[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]البته بدیهی است که این موشک های کروز مدرن، سریعتر و در ارتفاعات پایین تر از v-I آلمانی پرواز می کنند. [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]نکته جالب توجه در مورد تکنولوژی کروز، استفاده از موشک های Seersucker از سوی رژیم بعثی در طول جنگ دوم عراق بود. جالب آنکه سیستم های پدافند پاتریوت مستقر در کویت، همه 9 فروند موشک بالستیک کوتاه برد عراق را منهدم کردند اما موفق به رهگیری حتی یک فروند از 5 فروند موشک کروز seersucker عراق نیز نشدند . این موضوع اهمیت فوق العاده ای دارد چراکه موفقیت این موشک ها در منطقه ای اتفاق افتاد که به شدت و با پیچیده ترین سیستم های پدافندی و در شرایط آماده به رزم محافظت می شد.

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]به همین جهت، علی رغم موانعی که ایران در عملیاتی کردن این موشک ها با آن روبرو است، کارشناسان غربی معتقدند اگر موشک های ایران به کلاهک های نامتعارف مجهز شوند به یک سلاح تهدیدآفرین واقعی تبدیل خواهند شد .»[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]----------------------------[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]● منبع:آویا

به نقل از سایت فناوری موشکی
www.moshaki-nezami.blogfa.com

موفق و پیروز باشید
یا علی
Sparrow
[/FONT]</B>[/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT]

Sparrow · Jul 15, 2008

فناوری موشك هاي كروز (آیا می توانیم؟)

فناوری موشك هاي كروز (آیا می توانیم؟)

اجمالا برخی از دلایل اهمیت این سیستم های تسلیحاتی عبارتند از:
- موشک های کروز به عنوان یک تهدبد جدی علیه ایران مطرح هستند، این موضوع چه به لحاظ استراتژیک (در صورت وقوع هرگونه حمله نظامی) و چه از دیدگاه تاثیر بر روند مذاکرات جاری بین ایران و جوامع بین المللی اهمیت دارد.
- ایران در مظان دستیابی به تعدادی موشک کروز استراتژیک است
- ایران در مظان دستیابی به تکنولوژی موشک های کروز است

در این بخش از مقاله تلاش می شود به سوالات زیر پاسخ داده شود:
1- چرا موشک های کروز مورد توجه و علاقمندی کشورها قرار گرفته اند؟ این موشک ها چه برتری نسبت به سایر سیستم های تسلیحاتی دارند؟
2- آیا کشوری با سطح تکنولوژی ایران توانمندی دستیابی به فناوری این موشک ها را دارد؟
اگرچه پاسخ دادن به این سوالات چندان سهل و آسان نیست ولی تلاش می شود در حد بضاعت به آنها پرداخته شود

1- چرا موشك كروز؟
امروزه سيستم هاي تسليحاتي متنوعي براي عمليات تهاجمي و آفندي ساخته و عرضه مي شوند كه يك دسته از آنها موشك هاي كروز مي باشند.
موشك هاي كروز سلاح هاي تهديد كننده‌اي براي نيروهاي متخاصم به شمار مي روند چرا كه:‌
1-1- قيمت آنها در مقايسه با كارايي شان و ضربه اي كه مي توانند به دشمن وارد كنند، پايين است و مي توان آنها را به تعداد، به سوي هدف پرتاب نمود و بدين ترتيب به سيتسم پدافندي دشمن نفوذ نمود.
2-1- اين موشك ها مي‌توانند به گونه اي طراحي شوند كه ابعاد كوچكي داشته باشند (به همراه موتورهاي كوچك)‌ و بدين ترتيب قادر خواهند بود به شبكه راداري و نيز سيستم هاي ردياب مادون قرمز دشمن نفوذ كنند.
3-1- تكنولوژي ساخت آنها (در مقايسه با جنگده و بمب افكن هاي تاكتيكي و استراتژيك) نسبتاَ ساده بوده ومعمولاَ براي كشورهايي كه قادر به طراحي و ساخت هواپيماهاي ساده‌اي باشند دستيابي به تكنولوژي برخي از انواع موشك هاي كروز مقدور خواهد بود.

موشک براهموس- موشک کروز سوپرسونیک محصول مشترک هند و روسیه
هند در ماه های اخیر تبلیغات زیادی روی این موشک به عنوان یک همکاری مشترک تکنولوژیک نموده است.

4-1- اين گونه سلاح ها نياز به خدمه پردازي ندارند. در نتيجه خود به خود، زمان آموزش، هزينه آموزش خدمه ونيز هزينه نگهداري و به روز نگهداشتن شرايط عملياتي آنها نيز بسيار كم است.
5-1- همچنين اين نوع سلاح ها نياز به آشيانه يا پايگاه هاي بزرگ ندارند. مجموعه اين عوامل، علاوه بر مزايايي كه در شرايط جنگي به همراه دارند، باعث مي شود تا در صورت اجراي پروژه‌اي مبني بر طراحي و توسعه آنها، نتوان به راحتي رد آنها را دنبال نمود ويا چگونگي پيشرفت چنين پروژه هايي را تعقيب كرد كه اين عامل از ديدگاه امنيتي و اطلاعاتي، مزيت ويژه اي به شمار مي رود.
6-1- يكي ديگر از عواملي كه باعث جلب برخي كشورها به سمت اين نوع سلاح ها شده است آن است كه مي توانند انواعي از اين موشك ها را از كشورهاي سازنده خريداري نموده و با اعمال اصلاحاتي،‌ آنها را براي انجام ماموريتي خاص تغيير دهند و يا اينكه با استفاده از شيوه هاي مهندسي معكوس و كپي سازي و با بهره گيري از قطعات و تجهيزات موجود و در دسترس آنها را باز توليد نمايند.

موشک کروز امریکاییCALCM در حال اصابت به هدف!

7-1- ابعاد موشك هاي كروز در مقايسه با سيستم هاي تسليحاتي مشابه كوچكتر است و حمل ونقل آنها با سهولت بيشتري انجام مي شود كه اين عامل مزيت مهمي به خصوص در زمان جنگ، به شمار مي‌رود.
8-1- هزينه توسعه سيستم هاي پدافندي عليه موشك هاي كروز، بالا است . همين موضوع جذابيت اين نوع سلاح را به عنوان يك سيستم آفندي افزايش مي دهد. لازم به ذكر است قابليت‌هاي موشك هاي كروز بسيار متنوع و متفاوت است. اما بر اساس متون منتشره
سه عامل كه مي توانند يك موشك كروز را به يك سلاح تهديد كننده استراتژيك تبديل نمايند، عبارتند از:
الف- افزايش برد تا بيش از 500 كيلومتر
ب – توانايي نفوذ در سيستم هاي دفاعي
ج –به كارگيري تكنولوژي هايي كه امكان توليد انبوه اين موشك ها را با قيمت ارزان فراهم آورند.
موارد فوق به تنهايي يا دركنار هم مي توانند منجر به سلاحي گردند كه عليه قدرت هاي بزرگ نظامي نيز به عنوان يك تهديد جدي به شمار مي روند.
9-1- مورد ديگري كه باعث جذابيت اين سيستم تسليحاتي براي برخي كشورها شده است، قابليت اين سيستم در حمل كلاهك هاي بيولوژيكي و شيميايي است. موشك هاي كروز شرايط مناسب تري از لحاظ حمل اين نوع كلا هكها دارند و قدرت آسيب رساني آنها نسبت به موشك هاي بالستيك مشابه بسيار بيشتر است (حدوداَ 10 برابر بيشتر).

با توجه به موارد فوق می توان حدس زد که چرا این سیستم تسلیحاتی اینچنین مورد توجه دول و تصمیم سازان دفاعی آنها قرار دارد.

های کروز شرقی با ماموریت های مختلف

2- امكان دستيابي به موشك هاي كروز
آیا می توان در کشور دست به طراحی و تولید موشک های کروز زد . آیا بضاعت فنی و تکنولوژیکی فعلی امکان دسترسی به چنین سیستم تسلیحاتی را می دهد؟
برای پاسخ به این سوال باید توجه نمود که دو را ه براي رسيدن به يك موشك كروز وجود دارد:
1-2- شروع به جمع آوري دانش و تكنولوژي لازم و طراحي يك موشك كروز از ابتدا (كه مستلزم زمان زيادي است )
2-2- استفاده از يك وسيله پرنده پايه و تغيير آن با هدف موشك كرزو (كه مستلزم زمان كمتري است)

1-2- طراحي يك موشك كروز از ابتدا
يكي از راه هاي دستيابي به موشك كروز،‌اقدام به طراحي چنين سيستم تسلحاتي با در نظر گرفتن نيازهاي بومي است. البته بايد تاكيد كر د كه تنها سه كشور امريكا، ‌روسيه، و تا حدودي فرانسه داراي تكنولوژي موشك هاي كروز LACM مي باشند و اين خود بيانگر پيچيدگي هاي اين مساله است (توجه به اين موضوع كه كشورهاي زيادي علاقه مند به داشتن اين تكنولوژي مي باشند،‌ ابعاد اين موضوع را روشن تر مي كند).
مروري اجمالي بر قيمت موشك هاي بالستيك و كروز نشان مي دهد كه احتمالا توسعه موشك هاي كروز نسبت به موشك هاي بالسيتيك ميان برد با مشكلات كمتري مواجه است.
در موشك هاي كروز Response Cycle Time آنچنان كه در موشك هاي بالستيك براي كنترل و ماندن در مسير مطلوب لازم است سريع باشد، مهم و حياتي نيست. طيف سرعتي كه يك موشك كروز معمولي تجربه مي كند در مقايسه با طيف سرعتي كه يك موشك بالستيك در مسير پروازي خود با آن مواجه است كوچكتر و محدودتر است. همين موضوع در مورد شتاب و بردهاي وارده نيز صادق است.
گرمايش آيردوديناميكي reentry و...در مورد موشك هاي كروز معمولي مطرح نمي باشند و طراحي و استفاده از سرجنگي در موشك هاي كروز در مقايسه با موشك هاي بالستيك، ساده تر به نظر مي رسد. بعلاوه موشك هاي كروز با موشك هاي بالستيك اين تفاوت را دارند كه تكنولوژي به كار رفته آنها چنان است كه در بسياري از وسايل پرنده ديگر كه در دسترس هستند نيز وجود دارد. بنابراين احتمال اينكه بتوان سخت افزار و سيستم هاي مورد نياز براي موشك كروز را به هر نحوي تهيه نمود، زياد است. ضمناَ بهبود و ارتقاء موشك هاي كروز نسبت به موشك هاي بالستيك ساده تر است.

دست كم 12 كشور وجود دارند كه موشك كروز حال با هر توانايي][1][ ساخته و به توليد رسانده اند
1-انگلستان 4- فرانسه 7-ايتاليا 10-روسيه
2-امريكا 5-آلمان 8-ژاپن 11-سوئد
3-چين 6-اسرائيل 9-نروژ 12-تايوان
كه واردات و تامين اجزاء و قطعات ويا تامين اصل موشك براي بررسي تكنولوژي و امثالهم از اين كشورها مي تواند صورت گيرد.
علاوه بر اينها به نظر مي رسد سيستم هاي اويونيكي وسايل پرنده غير نظامي كه امروزه در دسترس و موجود مي باشند، از نظر دقت، وزن و ابعاد در حدي هستند كه بتوان آنها را در يك موشك كروز به كار گرفت.
البته بايد توجه داشت كه با وجود سيستم هاي ضد تسليحاتي امروزي نمي توان به طراحي موشك هاي كروزي با كارايي پايين اكتفاد نمود. چرا كه در اينصورت عملا هزينه هاي صورت گرفته براي اين منظور، بي فايده خواهند بود. اجمالا مشخصات كلي زير را مي توان به عنوان مشخصات يك موشك كروز كارا برشمرد:
الف-قادر باشد تا ماموريت هاي دقيق را به انجام برساند.
ب-از تكنولوژي stealth يا رادراگريزي در آن استفاده شده باشد.
ج-امكان پرتاب از هواپيما هاي جنگنده معمولي (درصورت هواپرتاب بودن) را داشته باشد.
د-توانايي پرواز High subsonic و در ارتفاع پايين (نزديك سطح زمين) را دارا باشد.
يكي از موارد مهمي كه در قابليت نفوذ يك موشك كروز بسيار اهميت دارد، پنهانكاري آن است كه براي اجراي آن لازم است آشنايي با تكنولوژي كاهش امواج راداري و مادون قرمز كسب شود. از جمله:
- كاهش امواج I.R ساطع شده از خروجي موتور
- رنگ ها وپوشش هايي كه از انتشار امواج از لبه حمله سطوح آيروديناميكي و لبه هاي تيز جلوگيري مي كنند.
- برنامه هاي كامپيوتري كه قادر به شبيه سازي جريان اطراف بدنه و سطوح آيروديناميكي با دقت كافي باشند تا اين سطوح به گونه اي تغيير داده شوند كه حتي الامكان، انتقال حرارت و آشفتگي جريان در اطراف آنها به حداقل برسد و نيز تكنولوژي تونل باد كه قادر به تاييد و اعتبار سنجي اين نتايج باشد.
- نرم افزارهاي كامپيوتري كه قادر به تخمين RCS باشند و با استفاده از آنها بتوان RCS را به حداقل رساند.
- سيستم هدايت اين موشك ها نيز به لحاظ تكنولوژي چالش برانگيز است. حتي حافظه اي كه در اين سيستم لازم است تا نقشه مسير حركت موشك را در خود ذخيره كند، دغدغه برانگير خواهد بود. چرا كه براي اين منظور حافظه هاي كامپيوتري نسبتا بزرگي لازم است، به گونه اي كه بتوانند، در مقابل ارتعاشات و دماهاي زيادي كه امكان وقوع آنها در طول مسير حركت هست، مقاومت كنند. (اين موضوع وقتي كه زمان پرواز موشك طولاني شود اهميت شايان توجهي دارد.)

اینکه تکنولوژی های فوق تا چه میزان در کشور در دسترس هستند را نمی توان در این مقال مورد بحث قرار داد و یقینا متولیان و کارشناسان شاغل در صنایع دفاع خواهند توانست خود در این مورد به قضاوت بپردازند.
ولی ذکر یک نکته در مورد این موشک ها ضروری است:
موشک های کروزی که برای حمله به اهداف زمینی استفاده می شوند نیازمند پشتیبانی از طرف یک سیستم ماهواره ای می باشند. چراکه این موشک ها برای رسیدن به اهداف خود لازم است تا در ارتفاعات پایینی پرواز کنند و به همین جهت باید نقشه پستی و بلندی ها و عوارض زمینی را در لحظه پرتاب داشته باشند تا هم از برخورد با این موانع ایمن باشند و هم از این عوارض زمینی برای یافتن مسیر خود و تصحیح آن بهره بجویند.
ناگفته پیدا است که دسترسی به این اطلاعات منحصر به کشورهای معدودی است و در صورتی که ایران بخواهد از چنین سیستم های تسلیحاتی بهره مند شود باید برای این موضوع چاره جویی کند.

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]1. البته اين موشك ها عمدتا كوچك و داراي برد كمي هستند،‌و معمولامسير از پيش برناه ريزي شده اي را تا هدف طي مي كنند و نمي توانند خود را در فاز ترمينال خيلي با هندسه و موقعيت هدف تطبيق دهند. [/FONT]

به نقل از سایت فناوری موشکی
www.moshaki-nezami.blogfa.com

موفق و پیروز باشید
یا علی
Sparrow</B>

MHNM67 · Aug 25, 2008

موشک دوربرد هوا به هوای AIM-47 Falcon

موشک دوربرد هوا به هوای AIM-47 Falcon

مقدمه
موشک GAR-9 / AIM-47 نمونهء دوربرد شدهء موشک قدیمی هوا به هوای AIM-4 Falcon می‏باشد. AIM-47 با رادار کنترل آتش AN/ASG-18 ساخت هیوز هماهنگ بود و قرار بود مجموعهء رادار و موشک، به عنوان سلاح اصلی هواپیمای F-108 Rapier ساخت نورث آمریکن، به کار گرفته شوند. (چون این هواپیما، پروژه‏ای در حال ساخت بود، از آن با نام XF-108 نیز یاد می‏کردند)

AIM-47 در ابتدا با نام GAR-9 معرفی شده بود. GAR-9 مجهز به راکت سوخت مایع، کلاهک هسته‏ای، سامانهء هدایت‏پذیری نیمه‏فعال راداری، هدایت‏پذیری حساس به حرارت در انتهای مسیر پرواز، سرعتی برابر 6 ماخ و بردی تا 210 کیلومتر داشت.

تاریخچه
به سال 1957، هيوز در حال طراحي سيستم سلاح مخصوص برنامهء LRI-X متعلق به نيروي هوايي ايالات متحده بود كه هدف برنامهء LRI-X، طراحی جنگنده‏اي شكاري رهگير، با سرعت 3 ماخ بود. در اين هواپيماي جديد، قرار بود تركيب دو سامانهء‌ كنترل آتش بسيار دوربرد XY-1 و موشكهاي دوربرد هوا به هواي GAR-X استفاده شود؛ ضمن اينكه طبق برنامه، مقرر شده بود، سرجنگي موشك كه از نوع مواد منفجرهء به شدت انفجاري بود، با كلاهك هسته‏اي قابل تعويض باشد؛ و موشك بردي بين 15 تا 25 مايل (25 تا 40 كيلومتر) داشته باشد.
به تاريخ آوريل 1958، ضمن اينكه طراحي و ساخت رهگير دوربرد توسط برندهء مناقصهء پروژهء LRI-X دنبال مي‏شد، برنامهء ساخت موشك GAR-9 و رادار كنترل آتش AN/ASG-18 نيز (به پیمانکار خصوصی) واگذار گرديد. برندهء مناقصهء طراحي هواپیمای LRI-X، كمپاني معظم هواپيماسازي نورث‏آمريكن با جنگنده‏ای به نام F-108 Rapier بود؛ ضمن اينكه سامانهء مورد نظر قرار بود با هواپيماي XF-103 نيز توسط كمپاني هيوز در ارتباط با برنامهء LRI-X مورد آزمايش قرار گيرد.
http://www.www.www.iran-eng.ir/mhtml:file://D:\save web\elected\فناوري موشكي.mht!http://upload6.postimage.org/36207/xf108_13.jpg

شکاری XF-108 Rapier ساخت نورث آمریکن (در حال ساخت)

به تاريخ 23 سپتامبر 1959، برنامهء‌ ساخت هواپيماي F-108 لغو گرديد، اما تصميم گرفته شده بود كه برنامهء‌ ساخت سامانه‏هاي AN/ASG-18 و GAR-9 همچنان دنبال شود. نمونهء آزمايشي موشك كه به نام XGAR-9 شناخته مي‏شد، در سال 1963، به نام XAIM-47A تغيير نام يافت؛ و به جهت امكان شكار بمب‏افكن‏هاي شوروي در فواصل بسيار دور، بسيار بزرگ و سنگين وزن بود تا قادر باشد در مسافتهای طولانی پرواز كند.
ادعا شده بود كه موشك بردي فراتر از 160 كيلومتر دارد. GAR-9 از هدايت‏پذيري نيمه‏فعال راداري بهره مي‏برد (SARH)، و رادار هدفياب موشك امكان قفل بر روي اهدافي تا سطح مقطع 9.3 متر مربع (100 فوت مربع) در فاصلهء 116 كيلومتري را ممكن مي‏ساخت. موشك در ابتداي مسير پروازش به سمت هدف، از سيستم برنامه‏ريزي شدهء خلبان خودكار بهره مي‏گرفت؛ بدين جهت مختصات دقيق هدف، قبل از پرتاب، به سر هدايت‏گر موشك انتقال مي‏يافت.
مشكلات اوليهء پيش آمده به هنگام طراحي سامانهء جستجوگر نيمه‏فعال راداري، باعث هدايت طراحي به سمت ساخت سامانهء نيمه‏فعال راداري به همراه سامانهء حساس به حرارت شد. اما ساخت یک سیستم هدایت‏پذیری دوگانه، سرانجام كنار گذاشته شد، زيرا باعث افزايش معادل 2 اينچ در قطر و 82 كيلوگرم در وزن موشك مي‏‎شد و چنين تغييراتي، نيازمند طراحي مجدد قسمت دريچهء تسليحات هواپيماي F-108 مي‏گشت.
براي پيشرانهء ‌موشك نيز پيش‏بيني شده بود كه يك موتور توربوجت به نام Aerojet-General XM59 مجهز به سوخت جامد استفاده شود كه به موشك، سرعتي برابر 6 ماخ را مي‏بخشيد. سرانجام مشكلات رخ داده با اين موتور، مهندسين را وادار كرد تا از پيشرانهء ساخت لاكهيد به نام Lockheed XSR13-LP-1 مجهز به سوخت جامد استفاده كنند. (ضمن اينكه استفاده از یک نوع پیشرانهء جت ساخت لاكهيد، مجهز به سوخت مایع قابل ذخیره سازی نیز در نظر گرفته شد) اما پیشرانهء جدید لاکهید داراي قدرت كمتري بود و سرعت موشك را تنها به 4 ماخ مي‏توانست برساند.
در ابتدا، مركز لابراتوار ملي (National Laboratories)، اقدام به طراحي يك كلاهك هسته‏اي به قدرت 0.25 كيلوتن از نوع W-42 براي سرجنگي GAR-9 نمود. اما ساخت كلاهك هسته‏اي به سال 1958 كنار گذاشته شد. ساير كوشش‏هاي انجام شده در جهت ساخت كلاهك اتمي براي GAR-9 هيچ ثمري در پي نداشتند. در اواسط سال 1959، براي اين موشك، از كلاهك متعارف 45 كيلوگرمي مجهز به فيوز مجاورتي در نظر گرفته شد.
Snoopy
پس از آنكه مطابق برنامهء از پيش تعيين شده، هواپیمای آزمایشگر موشک یعنی XF-103 در اختیار قرار نگرفت، كمپاني هيوز بر آن شد تا از بمب‏افكن مافوق‏صوت تغيير يافتهء B-58 Hustler بهره ببرد. بمب‏افكن مزبور، دچار تغييرات بسيار گسترده شد تا قادر شود رادار AN/ASG-18 را در محل دماغه جاي دهد؛ ضمن اينكه يك جايگاه تيغه‏اي شكل در محل زير هواپيما جهت حمل يك فروند موشك GAR-9 تعبيه شد. (ساير تغييرات، جزئي بودند) بدین ترتیب هواپيمای تغییر یافتهء B-58، به شماره سريال 665 – 55 به نام مستعار Snoopy اسم گذاری شد، و با دماغه‏اي متمايز، شناخته مي‏شد.
پرتابهاي سطح زمين موشك GAR-9 به تاريخ آگوست 1961 آغاز شدند و به دنبال آن، پرتابهاي هوايي توسط Snoopy نيز به تاريخ مي 1962 شروع گشتند.
http://www.www.www.iran-eng.ir/mhtml:file://D:\save web\elected\فناوري موشكي.mht!http://upload6.postimage.org/36330/a12.jpg

هواپیمای جاسوسی A-12 متعلق به سازمان CIA

YF-12A (شکاری - رهگیر F-12)
به سال 1960، كمپاني لاكهيد در حال طراحي هواپيمايي شكاري - رهگير بود كه در نهايت YF-12A نام گرفت. اين شكاري، از هواپيماي جاسوسی سازمان CIA به نام A-12 مشتق شده بود. به دنبال لغو ساخت هواپيماي F-108 كه بنا بود، موشك جديد GAR-9 در آن مورد استفاده قرار گيرد، كمپاني هيوز در ساخت هواپيماي LRI-X به كارخانهء لاكهيد ملحق شد و سامانهء جديد سلاح خود را درون هواپيماي جديد لاکهید، يعني پرندهء سياه (Blackbird) جاي داد.
هواپيماي جديد و مخوف لاكهيد، يعني YF-12A، داراي چهار جايگاه دروني حمل سلاح بود، اما دريچهء حمل تسليحات قسمت جلوي سمت راست، جهت حمل سيستم‏ها و تجهيزات اضافه بر سازمان الكترونيكي، كه با سامانهء كنترل آتش در ارتباط بودند، در نظر گرفته شده بود. سرانجام، هفت جايگاه پرتابگر موشک در نمونهء اوليهء YF-12A پیش‏بینی شدند، که منجر به 6 شکار می‏شد؛ تك جايگاه از دست رفته نيز براي نصب راکت جهت افزایش قدرت در حالت واماندگی در نظر گرفته شد.

http://www.www.www.iran-eng.ir/mhtml:file://D:\save web\elected\فناوري موشكي.mht!http://upload6.postimage.org/36404/aim47_1.jpg http://www.www.www.iran-eng.ir/mhtml:file://D:\save web\elected\فناوري موشكي.mht!http://upload6.postimage.org/36418/yf_12.jpg

AIM-47B در حال نصب بر روی YF-12A

13 پرتاب موشک AIM-47 از طریق هواپیمای YF-12A به انجام رسید، و از این تعداد 12 موشک با دقت تمام، به اهداف مورد نظر، اصابت کردند. آخرین موشک پرتابی AIM-47 از طریق هواپیمای شکاری YF-12، با سرعت 3.2 ماخ و در ارتفاع 74.400 فوت (22.677 متر) پرواز کرد و سپس به هدف خود، که یک هواپیمای بی‏سرنشین (Drone) از نوع QB-47 بود و در ارتفاع 500 فوتی (152 متر) سطح زمین در حال پرواز بود، اصابت نمود.
متاسفانه همانند هواپیمای F-108، برنامهء ساخت شکاری پرقدرت و دورپرواز F-12 نیز، که نمونهء اولیهء آن با نام YF-12 ساخته شده بود، به سال 1966، برای همیشه لغو گردید.
در توليد موشكهاي AIM-47 انتظار مي‏رفت، گونهء فشرده‏‎تر شدهء آن به نام AIM-47B ساخته شود، كه در مدل B، بالچه‎ها جهت امكان‏‎پذيري نصب در درون محفظهء حمل تسليحات جنگندهء تغيير يافتهء F-12B، جمع مي‏‎شدند تا فضای کمتری را اشغال نمایند.
اگرچه جنگندهء F-12B هيچگاه به تولید نرسید، اما موشك AIM-47 و رادار AN/ASG-18 داراي ماندگاري بسيار طولاني شدند. موشك AIM-47 سرانجام به عنوان پايه‏اي جهت ساخت موشك دوربرد هوا به هواي AIM-54 Phoenix ويژهء نيروي دريايي ايالات متحده، مورد استفاده واقع شد. همچنين سامانهء كنترل آتش AN/ASG-18 به عنوان نقطهء شروعي جهت ساخت رادار AN/AWG-9 مورد استفاده قرار گرفت.
سرانجام برنامهء توليد موشك AIM-47، با ساخت تنها 80 فروند خاتمه داده شد.
ساير كاربردها
در آن زمان، يك نمونهء ضدرادار از موشك AIM-47 به نام XAGM-76A مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين قرار بود از موشك AIM-47 در بمب‏افكن اتمي B-70 Valkyrie به عنوان سلاحي دفاعي استفاده شود.

خصوصيات
عملكرد:موشك هوا به هوا
كشور سازنده: ایالات متحده آمریکا
پيشرانه: موتور سوخت جامد
طول:۳.۸۲ متر
قطر: ۳۴.۳ متر
وزن : ۳۷۱ كيلوگرم
برد: ۱۶۰ كيلومتر(۱۰۰ مايل)
كلاهك: ۴۵ کیلوگرم

●منبع: centralclubs.com

Sparrow · Oct 31, 2008

موشک ها

سلام،
تمامی اطلاعات موشکی در این تاپیک جمع آوری خواهد شد تا ان شاء الله بانک اطلاعاتی خوبی در رابطه با فناوری موشکی باشد.

Sparrow · Nov 1, 2008

بررسي پدافند موشكي ايران

بررسي پدافند موشكي ايران

موشک زمین به هوای MIM-23 موسوم به HAWK

تعداد لانچرها : 150

تعداد موشكها : بيش از هزار فروند
ستون فقرات پدافند موشکی ضدهوائی ایران را سیستمهای پیشرفته HAWK تشکیل می دهند که تقریبا قادر به رهگیری و انهدام هر نوع هواپیمائی (از جمله جنگنده های پیشرفته آمریکائی) می باشد. طراحی و ساخت این موشک در دهه ۱۹۵۰ میلادی آغاز شد و در سال ۱۹۶۲ آزمایش شد و بعدا به تولید انبوه رسید و چندین بار در آن تغییراتی ایجاد شد تا آنجا که در سالهای کنونی تبدیل به یک سیستم ضد موشکی شده است. این سیستم در جنگ ۱۹۶۷ میان اعراب و اسرائیل و در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به خوبی عمل کرد و تعداد زیادی هواپیمای عراقی توسط این موشک سرنگون شد. ایران دارای تعداد زیادی موشک هاوک است که با چنین پدافندی در کنار توپهای قدرتمند ضدهوائی تقریبا هر نوع هواپیمای مهاجم محکوم به نابودی هست.

لازم به ذکر است که این موشکها در ردیف موشکهای برد متوسط ضدهوائی قرار داشته و در صورت ارتقا و نصب سیستمهای پیشرفته قابلیت رهگیری و انهدام موشکهای كروز و بالستیک را نیز دارد.

مشخصات این موشک عبارتند از :

كشور سازنده : ايالات متحده آمريكا

نوع ماموریت : انهدام انواع هواپیما در ارتفاع متوسط + انهدام موشكهاي كروز

طول : ۳.۸۱m قطر : ۳۸.۴cm

وزن : 635kg

حداكثر برد : ۲۴ الی ۴۰ کیلومتر

حداكثر ارتفاع اثر : ۹.۱۴km

سرعت : ۲۶۵۰ کیلومتر در ساعت

نوع سیستم هدایتی : Radar directed semi-active homing

نوع سیستم هدایتی درون موشک : Semi-active homing

وزن کلاهک : ۱۳۶.۲ کیلوگرم

بازه زمانی شلیک : ۳ ثانیه

حسگرها : High power continuous wave radar (HIPIR)

Continuous wave acquisition radar (CWAR)

Pulse Acquisition Radar (PAR) and passive optical scan

قیمت هر موشک : ۲۵۰۰۰۰ دلار

هزینه ایجاد یک سایت موشکی هاوک با توجه به منابع اطلاعاتي آمريكا( هزینه موشکها در نظر گرفته نشده است) : ۴۵۰۰۰۰۰۰ دلار
----------------------------------------
موشك زمين به هواي سام-6 موسوم به گينفول

تعداد لانچرها : 50؟

تعداد موشك : ؟؟؟

موشك سام-6 را مي توان رقيب روسي هاوك دانست كه يك سر و گردن از آن قويتر است. پروژه ساخت اين موشك در دهه 1950 آغاز شد. اولين تست آن در سال 1961 انجام گرفت كه مشكلاتي از جمله نقص موتور آن آزمايش را ناموفق كرد. ولي سرانجام پس از رفع نواقص در سال 1966 با موفقيت آزمايش شده و سپس به توليد انبوه رسيد. در سال 1977 هم نوع ارتقا يافته اين موشك با موفقيت آزمايش شد كه تواناييهاي بيشتري نسبت به نوع قبلي دارا بود. در ضمن نوع مخصوص نيروي دريايي اين موشك با كد سام-ان-3 شناخته مي شود. به هر حال اين موشك هم اكنون نيز جزو خطرناكترين سيستمهاي پدافند ضد هوايي محسوب مي شود كه در صورت استفاده صحيح دقت آن تقريبا 100٪ است. لازم به ذكر است كه در جنگ 1973 بين اعراب و اسراييل ، مصر با استفاده تقريبا حرفه اي از اين موشك 64 فروند جنگنده اسراييل را تنها با شليك 95 موشك سرنگون ساخت!

مشخصات اين سام-6 عبارتند از :

كشور سازنده : شوروي سابق

نوع ماموريت : انهدام انواع هواپيما در ارتفاع متوسط + انهدام موشكهاي كروز

طول : 5.8 متر قطر : 33.5 سانتيمتر

وزن : 599 كيلو گرم

حداكثر برد : 24 الي 28 كيلومتر

حداكثر ارتفاع اثر : 12 الي 14 كيلومتر

سرعت : 2.8 ماخ

وزن كلاهك : 59 كيلوگرم

بازه زماني شليك : 20 ثانيه

نوع سيستم هدايتي : semi-active radar homing

(on recently upgraded complexes TV/optical seeker introduced)

For protection aganst anti-radar missiles seeker of SAM can lock on target mid-air, after launch
-----------------------------------
موشك پيشرفته اس-200

تعداد لانچرها : 15

تعداد موشك : ؟؟

بی شک مخوفترین بخش موشکهای زمین به هوای ایران را موشکهای سام- 5 یا همان اس-200 تشکیل میدهند. این موشک با سرعت و دقتی رعب آور به سوی اهداف خود پرواز کرده و با دقت 100% آنها را از بین میبرد بی آنکه بتوانند کوچکترین عکس العملی از خود نشان دهند (حتی سریعترین جنگنده آمریکا یعنی اف- 15 توان فرار از چنگ این موشک را ندارد). طراحی و ساخت این موشک به دهه 1960 مربوط میشود (سام- 5 نوع پیشرفته تر سام- 2 میباشد) که بعد از گذشت 4 دهه هنوز هم جزو خطرناکترین سلاحهای جهان میباشد. در ابتدا سام- 5 یک پدافند ضد بالستیک بود که بعدا برای رهگیری هواپیماهای پرسرعت نیز از آن استفاده شد. برد این موشک در مدلهای پیشرفته 300 کیلومتر میباشد ولی نوع فروخته شده به ایران دارای بردی 200 کیلومتری است که باز هم فوق العاده هست! میتوان براحتی تجسم کرد که چگونه یک فروند اف- 15 (مدل ئی) آمریکا از فاصله 100 کیلومتری رهگیری شده و پس از مدت زمانی اندک خلبانش سوار بر هواپیما به لقاء ا... خواهد پیوست!

مشخصات این موشک عبارتند از :

کشور سازنده : شوروی سابق

نوع ماموریت : انهدام تمام هواپیماها در تمام ارتفاعات + انهدام موشکهای بالستیک

طول : 10.72 متر قطر : 85 سانتیمتر

حداکثر برد : 300 کیلومتر

حداقل برد : 17 الی 60 کیلومتر

حداکثر ارتفاع اثر : 41 کیلومتر

سرعت : 4 ماخ

نوع كلاهك : متعارف در مدلهاي دفاع هوايي و هسته اي در نوع ضد بالستيك

وزن کلاهک : 215 کیلوگرم

زمان لازم براي شارژ مجدد لانچر : 50 دقيقه

نوع سیستم هدایتی :

Each missile battalion has one 320 km range P-35M BARLOCK-B E/F-band target search and acquisition radar with an integral D-band IFF system, one 270 km range SQUARE PAIR H-band missile guidance radar, and six trainable semi-fixed single rail launchers.

رادارهای مورد استفاده هم عبارتند از :

http://www.fas.org/nuke/guide/russia/airdef/s-200.htm
--------------------------------

موشك زمين به هواي سام-2 موسوم به گايدلاين
تعداد لانچرها : 50

تعداد موشك : ؟؟؟
اين موشك كابوس خلبانان آمريكايي در جنگ ويتنام بود كه هواپيماهاي زيادي را سرنگون ساخت. طراحي و ساخت اين موشك به دهه 1950 باز ميگردد (نوع ارتقا يافته سام-2) و هدف از آن ايجاد يك پدافند چندگانه دفاع هوايي و هم ضد بالستيك بود كه در آن زمان حريفي نداشت. اولين آزمايش موفقيت آميز اين موشك در سال 1959 صورت گرفت كه بعدا تغييراتي در آن ايجاد شد. در سال 1964 كه آمريكا به ويتنام حمله كرد روسها كه مايل به جنگ رو در رو با آمريكا نبودند تصميم جالبي گرفتند و آن آموزش و تجهيز نيروهاي ويتنامي عليه آمريكا بود يا به عبارتي ديگر ميدان جنگ مبدل به يك مكان براي آزمايش سلاحهاي روسي و آمريكايي شده بود و در اين ميان ويتناميها از همه بيشتر آسيب مي ديدند. روسها با اين تصميم بجا و درست توانستند به مدت 10 سال اصليترين رقيب خود را آنچنان زمينگير كنند كه در صورت ادامه جنگ احتمال فروپاشي اقتصادي آمريكا قابل پيش بيني بود (هزينه جنگ ويتنام براي آمريكا بيش از 530 ميليارد دلار بود كه با توجه به اقتصاد آن زمان غير قابل تحمل ميباشد). اين موشك هم مانند ديگر موشكهاي قديمي روسي هنوز هم با گذشت 4 دهه جزو خطرناكترين موشكها محسوب ميشود و در صورت استفاده صحيح مي تواند هواپيماهاي مهاجم را يكي پس از ديگري منهدم سازد. ولي با توجه به پيشرفت سريع تكنولوژي بايد ارتقا يابد و از رادارهاي امروزي استفاده نمايد.

مشخصات سام-2 عبارتند از :

كشور سازنده : شوروي سابق

نوع ماموريت : رهگيري هواپيما در تمام ارتفاعات + رهگيري موشكهاي بالستيك

طول : 10.6 متر قطر‌ : 70 سانتيمتر

وزن‌: 2300 كيلوگرم

حداكثر برد : 50 كيلومتر

حداقل برد‌ : 7 كيلومتر

حداكثر ارتفاع اثر : 40 كيلومتر

سرعت : 4.5 ماخ

شعاع تخريب پس از انفجار : 65 متر در نوع متعارف

نوع كلاهك : متعارف در نوع دفاع هوايي و هسته اي در نوع ضد بالستيك

وزن كلاهك : حداكثر 300 كيلوگرم

زمان لازم براي شارژ مجدد لانچر : 10 دقيقه

نوع سيستمهاي هدايتي :

Command

FAN SONG radar

KNIFE REST radar

SIDE NET radar

SPOON REST radar

براي آشنايي با رادارهاي ذكر شده در بالا به آدرس http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/v-75.htm مراجعه كنيد.
--------------------------------
موشك زمين به هواي RAPIER

تعداد لانچرها : 30

تعداد موشك : ؟؟؟
موشك RAPIER براي دفاع هوايي در ارتفاع پايين بكار ميرود و ساخت انگليس ميباشد. با وجود اينكه اين موشك تقريبا قديمي شده و در مقابل هواپيماهاي مدرن امروزي كارايي زيادي ندارد ولي باز هم با استفاده اصولي ميتواند حداقل تا سال 2010 در خدمت باشد. هر يك واحد موشكي RAPIER ميتواند محدوده اي با 100 كيلومتر مربع وسعت را پوشش دهد و وسيله خوبي براي مقابله با بمب افكنها و هواپيماهاي شناسايي و كند پرواز ميباشد.

مشخصات RAPIER عبارتند از :

كشور سازنده : انگليس

نوع ماموريت : انهدام هواپيما در ارتفاع پايين

طول : 2.35 متر قطر : 13.3 سانتيمتر

وزن : 42 كيلوگرم

حداكثر ارتفاع اثر : 3 كيلومتر

حداكثر برد : 8 كيلومتر

سرعت : +2 ماخ

نوع سيستم هدايتي : Semi Automatic to line Sight
-----------------------------------
موشك زمين به هواي شهاب ثاقب (HQ-7 / FM-80)

تعداد لانچرها : +10

تعداد موشك : ؟؟؟
اين سيستم دفاعي اصولا براي انهدام هواپيما در ارتفاع پايين طراحي شده و وسيله دفاعي خوبي ميباشد. در كل يك موشك مناسب و قدرتمند مخصوصا براي نيروي دريايي ميباشد. طراحي و ساخت اين موشك مربوط به دهه 1980 و 1990 ميلادي است و نوع پيشرفته تر آن FM-90 ميباشد كه در سال 1998 با موفقيت آزمايش شد. اين موشك ميتواند در هر موقعيت و در هر شرايط آب و هوايي اهداف خود را منهدم كند و رقيب سرسختي براي سيستمهاي Chaparrel آمريكا - Rapier انگليس - Roland آلمان و فرانسه ميباشد. ايران از روي نسخه FM-80 موشك پيشرفته شهاب ثاقب را طراحي و توليد كرد كه از آن قويتر و بهتر ميباشد و دقت آن 96 ٪ ميباشد.

مشخصات موشك FM-80 عبارتند از :

كشور سازنده : جمهوري خلق چين

نوع ماموريت : انهدام هواپيما در ارتفاع پايين

طول : 3 متر قطر : 15 سانتيمتر

وزن : 85 كيلوگرم

حداقل و حداكثر برد مفيد : 8-12 كيلومتر

حداكثر ارتفاع اثر : 5.5 كيلومتر

سرعت : 2.3 ماخ

وزن كلاهك : 14 كيلوگرم

نوع سيستم هدايتي : Radar, IR & optical

http://www.aerospacetalk.ir/forum/topic590.html نوشته Saeid12345

به نقل از سایت : http://www.gartal.com/post-82.aspx

Sparrow · Nov 12, 2008

موشک اسپارو-سفیر مرگ

موشک اسپارو-سفیر مرگ

موشک اسپارو
(Raytheon AAM-N-2,3,6/AIM-101/AIM-7/RIM-7 Sparrow)
تو جه داشته باشيد مقاله ي زير بطور خلاصه به معرفي مدل هاي موشك اسپارو مي پردازد

کلا در مدل های زیر تولید گردید
1.(AIM-7A) يا(AAM-N-2 Sparrow I)
اين موشك اولين مدل عملياتي از اسپارو بود كه بين سال هاي 52 تا 1958 توسط شكاري هاي F7U و F3H مورد استفاده قرار گرفت حداقل 2000 فروند از اين موشك توليد گرديد اما اين موشك ايراداتي داشت كمبود برد عملياتي مشكلات رادار و... توليد آن متوقف گرديد (اين مدل 10 كيلومتر بيشتر برد نداشت)اين مدل از سر جنگي 20 كيلوگرمي استفاده مي كرد
مشخصات:
درازا:3.74 m
سرعت: 2.5 ماخ
برد: 10 كيلومتر

2.(AIM-7B) يا (AAM-N-3 Sparrow II )
اين موشك عملا ساخته نشد
قرار بود اين موشك بطور مكمل با رادار AN/APQ-64 در جنگنده هاي F5D Skylancer و CF.105 (در كانادا قرار بود تحت امتياز ساخته شود) به كارگرفته شود كه نهايتا طرح كنسل شد
(توجه داشته باشيد تا اين مدل هنوز موشك در مرحله ي آزمايش بود)اين مدل هم از سر جنگي 20 كيلوگرمي استفاده مي كرد
مشخصات:
درازا:3.85 m
سرعت: 2.5 ماخ
برد: 7 كيلومتر

3.(AIM-7C) يا (AAM-N-6 Sparrow III )
اين موشك عملا از سال 1958 تا 59 وارد خدمت گرديد حدود 2000 فروند از آن توليد شد از تغييرات اين مدل مي توان از استفاده از موتور با سوخت مايع اشاره كرد در اين مدل بهسازي هايي انجام شد تا برد موشك افزايش يابد
اين مدل از سر جنگي 30 كيلوگرمي استفاده مي كرد
مشخصات:
درازا:3.66 m
سرعت: 4 ماخ
برد: 11 كيلومتر

تا اين مدل تمام موشك ها از موتور هاي راكتي سوخت جامد از نوع .1.8KS7800 استفاده مي كردند

4.(AIM-7D) يا (AAM-N-6a ,AIM-101)
اين موشكها مراحل آزمايشي خود را در سال 1959 گذراندند و در سال 1962 در جنگ ويتنام توسط فانتومها(F-4C) مورد استفاده قرار گرفتند از نظر مشخصات بايد گفت كه اين مدل بسيار شبيه به مدل سي بود
اين مدل هم از سر جنگي 30 كيلوگرمي استفاده مي كرد

5.(AIM-7E) يا (AAM-N-6b)
اين نمونه در سال 1963 تكميل گرديد و به يكي از محبوب ترين موشكها در بين كاربران آن تبديل گرديد بطورتي كه بيش از 25000 فروند از آن توليد گرديد و به شكل گسترده اي مورد استفاده قرار گرفت از ويژگي هاي آن مي توان به افزايش برد افزايش قدرت راداري و ...
اما اين از اين مدل چند مدل الاحاقي نيز ساخته شد كه در واقع اين مدلها براي كلاسهاي مختلف عملياتي طراحي گرديد
اولين مدل AIM-7E-2 بود كه در سال 1969 آزمايش گرديد و اصولا براي نبرد هاي داگ فايت طراحي شده بود از تغييراتي كه در آن ايجاد شد مي توان به كاهش برد تغيير سيستم كنترل راداري (اضافه كردن سيستم كنترل خودكار) تغيير بالچه ها براي مانور پذيري بيشتر نام برد
دومين مدل AIM-7E-3 بود در اين مدل فيوز هاي انفجاري بحبود يافت كه اين به بالابردن اعتماد پذيري موشك كمك شاياني مي كرد
سومين مدلAIM-7E-4 بود اين آخرين نمونه ي بهبود يافته از مدل هاي E در كلاس هوابه هوا بود اين مدل اصولا براي رادار هاي قويتر همچون AWG.9 طراحي گرديد از ويژگي هاي آن مي توان به افزايش برد و توانايي هاي خودكار كنترلي در درگيري هاي فامد ميانبرد نام برد حداقل 50 جنگنده در ويتنام طعمه ي اين موشك گرديدند
چهارمين مدل RIM-7E يا (Sea Sparrow) نام داشت اين موشك نه يك موشك هوا به هوا كه يك موشك دفاع هوايي بود بدليل كارايي هاي موشك اسپارو نيروي دريايي تصميم به سفارش نمونه ي زمين به هواي اين موشك براي نصب بر روي ناوها گرفت اين موشك از يك موتور راكتي سوخت جامد از نوع MK 25 استفاده مي نمود و در سال 1967 رسما وارد خدمت شد(دوستان توجه كنند تمام مدل هاي بالا مدل تمريني هم داشته كه من فقط مدل هاي جنگي را معرفي كردم)
در اين مدل ها معمولا از سر جنگي 30 كيلو گرمي استفاده مي شد
مشخصات:
درازا:3.66 m
سرعت: 4 ماخ
برد:30 كيلومتر

6.(AIM-7F)
اين مدل در ژانويه سال 1972 تكميل گرديد اين مدل از موتور هاي تقويت شده ي MK 58 استفاده مي نمود البته بعد ها در برخي انواع از مدل MK 65 نيز استفاده شد براي اين موشك يك سيستم هدايتي جديد تحت عنوان AN/DSQ-35 تكميل گرديد(يك رادار پالس داپلر ميانبرد) اين موشك بيشتر جنبه ي تمريني داشت در سال 1976 مدلي از آن هم براي F.15 تكميل شد
مدل هايي نيز از اين مدل مشتق گرديد بيش از 11 مدل هوا به هوا و يك مدل زمين به هوا از نمونه ي F توسعه يافت كه بيشتر در ضمينه ي الكترونيك و موتور روي آنها تغييراتي انجام گرفت و خيلي تفاوت كلي با هم نداشتند
تنها در آخرين مدل AIM-7F-11 از كلاهك هاي جنگي WAU-10/B استفاده شد اين مدل در سال 1975 ساخته شد و ساخت آن تا 1981 ادامه داشت
در زمينه ي زمين به هوا نيز RIM-7F در حال تكميل بود كه يرنامه بخاطر پيشرفت هايي كه در اسپارو بوجود آمد و ضهور موشكهاي زمين به هوايي قويتر كنسل شد
اين مدل از سر جنگي 39 كيلوگرمي استفاده مي كرد
مشخصات:
درازا:3.66 m
سرعت: 4 ماخ
برد:70 كيلومتر

7.(AIM-7G)
اين مدل به طور اختصاصي براي بمب افكن هاي F.111D نيروي هوايي در سالهاي 1970 در حال طراحي بود ولي تنها چند پيش نمونه از آن ساخته شد بدليل تغييراتي كه در برنامه ي F.111D بوجود آمد لغو گرديد

8.(RIM-7H )
اين مدل نوع بهسازي شده ي موشك زمين به هواي مدل E بود اين مدل از موتور هاي MK 29 استفاده مي نمود شايان ذكر است اين سيستم كه بطور استاندارد براي ناوهاي بزرگ طراحي شده بود بطور گسترد توسط ناتو مورد استفاده قرار گرفت

9.(AIM-7M)
اين مدل بشكل گسترده اي مورد بازبيني قرار گرفت و در آن از سيستم شليك كن فراموش كن استفاده گرديد و همچنين از سرجنگي WGU-6/B و بعدها WGU-23/B استفاده مينمود اين مدل در سال 1980 وارد خدمت شد بعدها در 1982 مدلي از آن تكامل يافت كه از سرجنگي WAU-17/B استفاده ميكرد در سيستم كنترلي آن بهسازي هايي در زمينه ي مقاومت در برابر جنگ الكترونيك انجام شد اين موشك به عنوان موشك استاندارد ميانبرد شناخته مي شود برد آن از مدل E كمتر شده بود اما كارايي و دقت آن افزايش يافت(توجه كنيد مدل هاي ديگري هم چونAIM-7M H و AIM-7M F1 نيز بوده ولي مهم نبودند) (توجه داشته باشيد حرف M در اين مدل مخفف monopulse بود)اين مدل از سر جنگي 40 كيلوگرمي استفاده مي كرد
از اين مدل RIM-7M (نمونه ي زمين به هوا) نيز تكميل شد
مشخصات:
درازا:3.66 m
سرعت: 4 ماخ
برد:26 كيلومتر

10.(AIM-7N)
اين مدل در واقع همان مدل اف بود كه براي جنگنده هاي F.15 نيروي هوايي ارتقاع داده شد البته تعداد زيادي از آن توليد نشد

11.(AIM-7P )
اين مدل آخرين مدل از خانواده ي اسپاروست كه ديگر مدل جديد توليد نشد بدليل تكميل موشك هاي ميانبرد امرام از روي اسپارو اما اين مدل در سال 1987 تكميل شد و بطور گسترده در جنگ خليج فارس استفاده شد بيش از 24 فروند جنگنده ي عراقي هدف آن قرار گرفتند اين موشك با بهسازي هاي انجام شده توان درگيري با اهداف كوچك و اهدافي كه در ارتفاع پايين و سرعت كم پرواز مي كردند نيز داشت كلا دو مدل اصلي از آن تحت عنوان Block I و Block II تكميل شد كه در مدل AIM-7P Block I از سر جنگي WGU-6D/B استفاده مي نمود و AIM-7P Block II از سر جنگي WGU-23D/B به همراه گيرنده هاي تقويت شده استفاده مي نمود(از سرهاي جنگي 40 كيلو گرمي بهره مي برد)
مشخصات:
درازا:3.66 m
سرعت: 4 ماخ
برد:26 كيلومتر

12.(AIM-7R)
اين مدل در سال 1990 در حال تكميل شدن بود كه با طرح AIM-7P Block II اما شمه هايي از آن در انواع در خدمت استفاده شد همچون يك رادار چند حالته ي جديد و افزايش قدرت پردازشگر آن

13.(AIM-7J/K/L)
اين مدل ها در واقع نمونه هاي جديدي نبودند بلكه اين نمونه هاي در كشور هاي هم پيمان آمريكا توليد گرديدند مثلا مدل J در ژاپن تحت امتياز ري تيان توليد شد(اين مدل ها از مدل محبوب E مشتق شده بودند)

Key to drawing:

Radome رادار
Forward suspension lug محل اتصال به لانچر (بدنه هواپیما) جلو
Wings بال ها
Control section بخش کنترل
Rocket motor موتور موشک
Fins دم ها
Aft suspension lug محل اتصال به لانچر (بدنه هواپیما) عقبی
Connector
1760 interface
Guidance section بخش هدایت

منبع : وبلاگ نظامی

leanthinker · Nov 12, 2008

سلام و با تشكر از مطالبت خوبتون اسپارو جان
اگر امكانش هست مطالب رو به صورت فايل PDF هم قرار بدين كه به صورت آفلاين هم بشه استفاده كرد.
من علاقه زيادي به مباحث هوا فضا مخصوصا موشك دارم و اگر امكانش هست در مورد موشكهاي ايراني هم مطالب بيشتري قرار بدهيد. با تشكر از لطف و تلاش شما در اين تالار
ياعلي

mostafa mohammad · Jun 21, 2009

salam man tazeh sabt nam kardam mikhastam begam chejori mitavn dar in groh hamkari kard va maghalehaye morede niyazam ra tahiye konam?

m.eslami.farsani · Jun 21, 2009

ممنونن خوب بود این سایتهای نظامی رو اط کجا گیر میاری اکثرا ***** شدن.نه؟

Thread starter	عنوان	تالار	پاسخ ها	تاریخ
B	دانلود کتاب اجزا موشک جورج ساتن ویرایش 8 هشتم Rocket Propulsion Elements-Wiley (2010)	کتابخانه تخصصی هوافضا	0	Apr 23, 2018
	آشنایی با اصول هوافضا و اصول موشک (راکت آبی)	کتابخانه تخصصی هوافضا	7	Apr 4, 2013
	ژیروسکوپ و اهمیت آن در موشک	کتابخانه تخصصی هوافضا	0	Mar 1, 2013
	پیشرفته ترین ضد موشک غربی	کتابخانه تخصصی هوافضا	0	Nov 13, 2010
	اصول اساسی موشک های سوخت جامد	کتابخانه تخصصی هوافضا	51	Aug 6, 2010

موشک ها

مدیر ارشد

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

مدیر تالار مهندسی هوافضا

مدیر تالار مهندسی هوافضا

مدیر تالار مهندسی هوافضا

عضو جدید

پیوست ها

مدیر تالار مهندسی هوافضا

مدیر تالار مهندسی هوافضا

مدیر تالار مهندسی هوافضا

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

Similar threads