موزه و تاریخ ایران

Seti.Star · Feb 22, 2012

آشنایی با کاخ و موزه نیاوران - تهران

آشنایی با کاخ و موزه نیاوران - تهران

بنای کاخ نیاوران در گوشه شمال شرقی باغ نیاوران با مساحتی در حدود 9000 مترمربع در دو طبقه و یک نیم طبقه احداث شده است.
عملیات احداث این بنا در سال 1337 شمسی، با طرحی ایرانی آغاز شد و با وقفه‌ای که در ساخت آن پیش آمد در سال 1346 به اتمام رسید و در سال 1347 مورد بهره برداری قرارگرفت.

ساختمان این بنا ابتدا به عنوان محلی برای پذیرایی میهمانان خارجی در نظر گرفته شده بود اما در هنگام ساخت به محل سکونت پهلوی دوم و خانواده‌اش اختصاص یافت.
کاخ و موزه صاحبقرانیه
ناصرالدین شاه در سال 1267 قمری دستور داد ساخت قصر نیاوران را در دو طبقه شامل شاه نشین، کرسی خانه، حمام و 50-40 دستگاه خانه هر کدام شامل 4 اتاق و یک ایوان برای زنانش بسازند.
او در سی و یکمین سال حکومتش خود را صاحب قران نامید و این کاخ را کاخ صاحبقرانیه نام نهاد.
پس از او، مظفرالدین شاه تغییراتی در ساختمان ایجاد و قسمتی از حرمسرا را خراب کرد. فرمان مشروطیت نیز در حیاط کاخ صاحبقرانیه، توسط او امضا شد.
در دوران پهلوی اول این کاخ برای برگزاری مراسم ازدواج محمدرضا پهلوی و فوزیه بازسازی می‌شود، اما به علت سرمای شدید آن سال مراسم در مکان دیگری برگزار شد.
در زمان پهلوی دوم، فرح دیبا تغییراتی اساسی در قسمت‌های داخلی بنا و دکوراسیون آن ایجاد کرد و طبقه اول یعنی حوضخانه برای پذیرایی میهمانان و طبقه دوم به عنوان دفتر کار محمد رضا پهلوی مورد استفاده قرار گرفت.
از دیگر اتاق‌های این کاخ می‌توان به کرسی خانه، چایخانه، ظرفخانه، اتاق‌های بازی، بار و پذیرایی در طبقه اول و اتاق‌های مذاکرات انتظار سفرا، منشی، هدایا، دندانپزشکی و استراحت محمدرضا پهلوی نام برد.
همه درها و پنجره های چوبی این بنا به شکل ارسی بوده و با شیشه‌های رنگی تزئین شده است.
این کاخ در سال 1374 مرمت و در اردیبهشت سال 1377 به عنوان موزه بازگشایی شد.
در سال 1355، فضایی در ضلع غربی کاخ صاحبقرانیه جهت نگهداری آثار و اشیاء هنری اهدایی به فرح دیبا و یا خریداری شده توسط وی با چهار سالن در طبقه همکف و یک سالن در زیرزمین در نظر گرفته شد.
بر سقف تالار میانی این موزه، نقاشی روی چوب با نقوش گل و مرغ شیراز به چشم می‌خورد. این موزه در بهمن ماه سال 1376 گشایش یافت.
آثار موجود در این موزه در دو بخش هنر پیش از تاریخ و آثار هنرهای تجسمی معاصر ایران و جهان به نمایش درآمده اند.
آثار بجامانده از تمدن‌های باستانی پیش کلمبیایی، مفرغ‌های لرستان، سفالینه‌های املش، هنرهای سرخپوستان آمریکای شمالی مربوط به هزاره‌های اول و دوم پیش از میلاد و آثاری از هنرمندان معاصر ایرانی همچون سهراب سپهری، ناصر اویسی، فرامرز پیلارام، جعفر روحبخش، پرویز کلانتری، بهمن محصص، سیراک ملکونیان، ژازه طباطبایی، مش اسماعیل، پرویز تناولی و هنرمندان غیر ایرانی چون ژرژ براک، پل گوگن، پل کله، پابلو پیکاسو، کامیل پیسارو، پیر آگوست رنوار، دیگو جاکومتی، فرنان لژه و مارک شاگال در این موزه به چشم می‌خورد.
کوشک احمدشاهی
این عمارت، اواخر دوره قاجار جهت خوابگاه ییلاقی احمدشاه در میان باغ نیاوران با مساحتی بالغ بر 800 متر در دو طبقه با سقف شیروانی بنا شد.
از ویژگی‌های عمده این بنا تزئینات و نمای آجری به کار رفته در سرتاسر نمای بیرونی آن است. آجرها از نوع منقوش قالبی با طرح‌های متنوع به رنگ نخودی است.

ورودی بنا در ضلع جنوبی قرار دارد که به وسیله چندین پله از کنار حوض بیضی شکل پوشیده از کاشی، به کوشک منتهی می‌شود.
عمارت احمدشاهی در دوره پهلوی دوم مرمت و الحاقات جدیدی در آن صورت گرفت و مبلمان داخلی آن به طور کامل عوض شد تا به عنوان محل کار و سکونت رضا پهلوی مورد استفاده قرار گیرد.
طبقه همکف این عمارت شامل یک هال با حوضی از جنس مرمر در وسط می باشد و 6 اتاق و 2 راهرو در اطراف آن قرار دارند.
اشیاء تزئینی از جنس نقره، برنز، عاج، چوب، هدایایی از کشورهای مختلف مثل هند، تابلوهای نقاشی و گوبلن و نشانها و مدال‌ها در این فضا به نمایش در آمده است. همچنین ویترینی شامل اشیاء و سنگ‌های معدنی تزئینی، سنگی از کره ماه و چندین فسیل گیاهی و حیوانی در معرض دید قرار دارند.
طبقه دوم عمارت از یک سالن مرکزی و ایوان سرتاسری چهارطرفه تشکیل شده است. در چهار طرف سالن مرکزی که به عنوان اتاق موسیقی استفاده می‌شد، قفسه چوبی ویترین دار نصب شده است.
دور تا دور ایوان را 6 ستون با مقطع مربع قطور با نمای آجری بدنه و 26 ستون مدور با نمای گچی فرا گرفته است. نقش شیر و خورشید گچبری شده بر پیشانی دیواره ضلع شمالی ایوان به چشم می‌خورد.
پس از انقلاب، در جریان حفاظت و مرمت این بنا، بخش پایین دیواره‌های آن نیز تعمیر شد و در اردیبهشت سال 1379 همزمان با هفته میراث فرهنگی این عمارت گشایش یافت.

کاخ نياوران

در گوشة شمال شرقي باغ نياوران، بناي کاخ نياوران با مساحتي در حدود 9000 مترمربع در دو طبقه و يک نيم طبقه احداث شده است.
عمليات احداث اين بنا در سال 1337 ﻫ . ش، با طرحي ايراني آغاز گرديد و با وقفه اي که در ساخت آن پيش آمد در سال 1346 به اتمام رسيد و در سال 1347 مورد بهره برداري قرار گرفت.
ساختمان اين بنا ابتدا به عنوان محلي براي پذيرايي ميهمانان خارجي در نظر گرفته شده بود اما در هنگام ساخت به محل سکونت محمدرضا پهلوي و خانواده اش اختصاص يافت. طرح اين بنا از محسن فروغي است که توسط شرکت فرمانفرمائيان به مرحله اجرا درآمده است.
طرح چهار ضلعي کاخ و فضاسازي معماري داخلي آن الهام گرفته از معماري ايراني با بهره گيري از فناوري مدرن است. تزئينات آن نيز تلفيقي از هنر پيش از اسلام و پس از اسلام است که گچبري توسط استاد عبداللهي، آينه کاري توسط استاد علي اصغر و کاشي کاري نماي خارجي توسط استاد ابراهيم کاظم پور و ايليا انجام شده است. کف بنا از جنس سنگ سياه و سقف آن از جنس آلومينيوم است که از وسط باز مي شود. دکوراسيون و مبلمان داخلي کاخ توسط يک گروه فرانسوي طراحي و اجرا شده است.
طبقه همکف اين بنا شامل سرسراي بزرگي است که کليه اتاق ها در اطراف آن شکل
گرفته اند که از آن جمله مي توان به سينماي اختصاصي، اتاق غذاخوري، سالن پذيرايي، اتاق انتظار و راهروهاي فرعي و همچنين تالار آبي اشاره کرد.
در نيم طبقة اين بنا اتاق کار، اتاق کنفرانس و دفتر منشي فرح ديبا ، اتاق خواب ليلا و اتاق نديمه او قرار دارد.
اتاقي نيز در مسير راه پله ها قرار دارد که لباس هاي رسمي و نظامي و مدالها و نشان هاي محمدرضا پهلوي در آن نگهداري مي شوند.
در طبقه سوم اتاق خواب واستراحتگاه نيمروزي پهلوي دوم و همچنين اتاق هاي فرزندان وی و نديمه هايشان قرار دارد.
اين فضاها با نقاشي ها و فرش هايي گرانبها و هداياي متعددي از کشورهاي مختلف پوشيده شده اند.

موزه جهان نما

در سال 1355 شمسي، فضايي در ضلع غربي کاخ صاحبقرانيه جهت نگهداري آثار و اشياء هنري اهدايي به فرح ديبا و يا خريداري شده توسط وي با چهار سالن در طبقه همکف و يک سالن در زيرزمين در نظر گرفته شد. بر سقف تالار مياني اين موزه، نقاشي روي چوب با نقوش گل و مرغ شيراز به چشم مي خورد. اين موزه در بهمن ماه سال 1376 گشايش يافت.
آثار موجود در اين موزه در دو بخش هنر پيش از تاريخ و آثار هنرهاي تجسمي معاصر ايران و جهان به نمايش درآمده اند. از جمله مي توان به آثار بجامانده از تمدن هاي باستاني پيش کلمبيايي، مفرغ هاي لرستان، سفالينه هاي املش، هنرهاي سرخپوستان آمريکاي شمالي مربوط به هزاره هاي اول و دوم پيش از ميلاد و آثاري از هنرمندان معاصر ايراني همچون سهراب سپهري، ناصر اويسي، فرامرز پيلارام، جعفر روحبخش، پرويز کلانتري، بهمن محصص، سيراک ملکونيان، ژازه طباطبايي، مش اسماعيل، پرويز تناولي و هنرمندان غير ايراني چون ژرژ براک، پل گوگن، پل کله، پابلو پيکاسو، کاميل پيسارو ، پير آگوست رنوار ، ديگو جاکومتي، فرنان لژه و مارک شاگال اشاره کرد.

موضوع : تاريخي ، هنري
وضعيت : فعال
وابستگي : سازمان ميراث فرهنگي كشور
سال تاسيس : بازگشايي براي عموم مردم ۱۳۷۷
ساعت بازديد : ۱۷-۹
روزهاي تعطيل : ايام سوگواري رسمي
بهاي بليط داخلي : 2500 ريال
بهاي بليط خارجي : 30000 ريال
نشاني : تهران ، ميدان شهيد باهنر ( نياوران)
تلفن : 021-2282012

کاخ صاحبقرانيه

ناصرالدين در سال 1267 ﻫ .ق دستور داد ساخت قصر نياوران را در دو طبقه شامل شاه نشين، کرسي خانه، حمام و 50-40 دستگاه خانه هر کدام شامل 4 اتاق و يک ايوان براي زنانش بسازند. او در سي و يکمين سال حکومتش خود را صاحب قران ناميد و اين کاخ را «کاخ صاحبق&» نام نهاد.
پس از او، مظفرالدين شاه تغييراتي در ساختمان ايجاد و قسمتي از حرمسرا را خراب کرد. فرمان مشروطيت نيز در حياط کاخ صاحبقرانيه، توسط او امضا گرديد.
در دوران پهلوي اول اين کاخ براي برگزاري مراسم ازدواج محمدرضا پهلوي و فوزيه بازسازي مي شود، اما به علت سرماي شديد آن سال مراسم در مکان ديگري برگزار مي گردد.
در زمان پهلوي دوم، فرح ديبا تغييراتي اساسي در قسمتهاي داخلي بنا و دکوراسيون آن ايجاد کرد و طبقه اول يعني حوضخانه براي پذيرايي ميهمانان و طبقه دوم به عنوان دفتر کار محمد رضا پهلوی مورد استفاده قرار گرفت.
از ديگر اتاقهاي اين کاخ مي توان به کرسي خانه، چايخانه، ظرفخانه، اتاقهاي بازي، بار و پذيرايي در طبقه اول و اتاقهاي مذاکرات انتظار سفرا، منشي، هدايا، دندانپزشکي و استراحت محمدرضا پهلوي نام برد.
همة درها و پنجره هاي چوبي اين بنا به شکل اُرُسي بوده و با شيشه هاي رنگي تزئين شده است.
اين کاخ در سال 1374 مرمت شد و در ارديبهشت سال 1377 به عنوان موزه بازگشايي گرديد.

موضوع : معماري، تاريخي ، هنري
وضعيت : فعال
وابستگي : سازمان ميراث فرهنگي كشور
سال تاسيس : بازگشايي براي عموم مردم ۱۳۷۷- بنا قاجاري
ساعت بازديد : ۱۷-۹
روزهاي تعطيل : شنبه ها و ايام سوگواري رسمي
بهاي بليط داخلي : 3000 ريال
بهاي بليط خارجي : 30000 ريال
نشاني : تهران، ميدان شهيد باهنر ( نياوران )
تلفن : 021-2287045

کوشک احمدشاهي

اين عمارت، اواخر دورة قاجار جهت خوابگاه ييلاقي احمدشاه در ميان باغ نياوران با مساحتي بالغ بر 800 متر در دو طبقه با سقف شيرواني بنا گرديد. از ويژگي هاي عمدة اين بنا تزئينات و نماي آجري به کار رفته در سرتاسر نماي بيروني آن است. آجرها از نوع منقوش قالبي با طرح هاي متنوع به رنگ نخودي است.
ورودي بنا در ضلع جنوبي قرار دارد که به وسيله چندين پله از کنار حوض بيضي شکل پوشيده از کاشي، به کوشک منتهي مي شود.
عمارت احمدشاهي در دورة پهلوي دوم مرمت و الحاقات جديدي در آن صورت گرفت و مبلمان داخلي آن به طور کامل عوض شد تا به عنوان محل کار و سکونت رضا پهلوي مورد استفاده قرار گيرد.
طبقه همکف اين عمارت شامل يک هال با حوضي از جنس مرمر در وسط مي باشد و 6 اتاق و 2 راهرو در اطراف آن قرار دارند. اشياء تزئيني از جنس نقره، برنز، عاج، چوب، هدايايي از کشورهاي مختلف مثل هند، تابلوهاي نقاشي و گوبلن و نشانها و مدالها در اين فضا به نمايش در آمده است همچنين ويتريني شامل اشياء و سنگهاي معدني تزئيني، سنگي از کره ماه و چندين فسيل گياهي و حيواني در معرض ديد قرار دارند.
طبقه دوم عمارت از يک سالن مرکزي و ايوان سرتاسري چهارطرفه تشکيل شده است. در چهار طرف سالن مرکزي که به عنوان اتاق موسيقي استفاده مي شد، قفسه چوبي ويترين دار نصب شده است. دور تا دور ايوان را 6 ستون با مقطع مربع قطور با نماي آجري بدنه و 26 ستون مدور با نماي گچي فرا گرفته است. نقش شير و خورشيد گچبري شده بر پيشاني ديوارة ضلع شمالي ايوان به چشم مي خورد.
پس از انقلاب، در جريان حفاظت و مرمت اين بنا، بخش پايين ديواره هاي آن نيز تعمير شد. و در ارديبهشت سال 1379 همزمان با هفته ميراث فرهنگي اين عمارت گشايش يافت. http://allmuseums.com/niyavaran_museums.html

Seti.Star · Feb 22, 2012

http://www.mediafire.com/file/ep3nrerxt3bb5ph/%88 خصوصیات مورد نیاز در طراحی موزه ها

این فایلم سمانه خانم زحمتشو کشیدن.

Seti.Star · Feb 23, 2012

ميدان مشق، موزه معماري تهران

ميدان مشق، موزه معماري تهران

شكست هاي پياپي ايران در جنگ با روسيه و حقارت ملي ناشي از اين شكست ها در زمان فتحعلي شاه قاجار، بهانه اي شد تا ميدان مشق كه امروز نمادي از معماري معاصر طهران است، ساخته شود. اين گونه بود كه فتحعلي شاه دست نياز به سوي دولت فرانسه دراز كرد تا ارتش ايران را كه توان رويارويي با ارتش مدرن روسيه را نداشت، آموزش دهد و با فنون نظامي روز جهان آشنا كند.

در همين زمان فرانسه ژنرال گاردان را به تهران فرستاد و او در زمين بزرگي بيرون از باروي آن زمان تهران معروف به ميدان مشق به آموزش ارتش ايران مشغول شد و دور تا دور اين زمين ساختمان هايي براي سربازان و فرماندهان و تعدادي انبار تسليحات ساخته و در گوشه جنوب شرقي دروازه اي بنا شد.
در زمان ناصرالدين شاه با گسترش تهران ميدان مشق در داخل شهر قرار گرفت و بخش هايي از آن به سفارت انگليس و بيمارستان آمريكايي ها اختصاص يافت، اما قسمت عمده آن كماكان در اختيار ارتش بود. در زمان مظفرالدين شاه ژنرال روسي كاساكوفسكي مسووليت تعليم ارتش ايران را به عهده گرفت و دستور ساخت بنايي را داد كه امروز هم با همان عنوان قزاقخانه پابرجاست.
در اواخر حكومت احمدشاه، با قدرت گرفتن سردار سپه به عنوان يك افسر قزاق، تغييراتي در ميدان داده شد كه اولين مرحله آن تخريب سردر قديمي و ساختن در جديد در سال هاي 1301 تا 1304 شمسي روبه روي قزاقخانه بود. نام اين سردر را نقاره خانه گذاشتند و هنگام اذان، بالاي آن نقاره مي نواختند. تحول بعدي ساخت پاركي به سبك اروپايي در گوشه جنوب غربي ميدان مشق بود كه نام باغ ملي بر آن نهاده شد. از آن پس نه تنها اين محوطه به نام باغ ملي خوانده شد، بلكه سردر نقاره خانه نيز به سردر باغ ملي تغيير نام داد. اين بنا كار استاد جعفرخان معمار كاشاني است . سفت كاري هايش توسط استاد اسماعيلي ، ستون ها به دست استاد كريم منيژه و كاشي هاي آن نيز توسط مرحوم استاد خاك نگار مقدم ساخته شده است .
در حكومت پهلوي با پررنگ شدن نقش دولت، نياز به بناهاي دولتي افزايش يافت و اين محوطه بزرگ در قلب تهران مورد توجه قرار گرفت. ساختمان هاي پست، شهرباني، وزارت امور خارجه، موزه ايران باستان و... همه در اين محوطه ساخته شدند. امروز هم اهميت اين محوطه به اندازه اي است كه آن را موزه معماري پهلوي اول مي ناميم.وسعت ميدان به اندازه اي است كه امروز اين ميدان از شمال خيابان سرهنگ سخايي (خيابان سوم اسفند سابق) و از جنوب خيابان امام خميني(ره) (خيابان باغ شاه، سپه و مريض خانه سابق) را شامل مي شود و محوطه بناهاي قديمي كنوني اداره پست (موزه پست و مخابرات)، سردر باغ ملي، ساختمان شماره 3 وزارت امور خارجه (شركت نفت ايران و انگليس سابق)، موزه 13 آبان، موزه ايران باستان، كتابخانه ملي، كاخ شهرباني (ستاد مركزي نيروي انتظامي فعلي)، كاخ وزارت امور خارجه، عمارت ثبت اسناد و املاك، مركز قزاقخانه (سازمان تامين خدمات درماني نيروهاي مسلح فعلي)، ساختمان شماره 7 وزارت امور خارجه (باشگاه افسران سابق)، بناي وزارت جنگ سابق (بيمه بازنشستگي نيروهاي مسلح فعلي) و ساختمان هنرستان دختران يا مدرسه كودكان بي سرپرست را در بر مي گرفته و بنا به نوشته سفرنامه جكسون، اين محوطه كه از بزرگ ترين ميدان هاي نظامي بوده، حدود 400 متر طول و 400 متر عرض داشته است. مساحت ميدان مشق چهل اكر (هر اكر برابر 4047 مترمربع) يعني 161880 مترمربع ارزيابي شده كه حدوداً برابر 16 هكتار است.
از وقايع مهم اين ميدان مي توان به اعدام ميرزارضا عقدايي، فرزند ملاحسين، معروف به ميرزارضا كرماني اشاره كرد كه ناصرالدين شاه با گلوله او از پاي درآمد. اين مبارز استبدادستيز در روز پنجشنبه دوم ربيع الاول سال 1314 در مركز ميدان مشق اعدام شد.

جام جم
12/10/1388

Read more: http://mehrazi.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=508&Itemid=61#ixzz1nHse9znB

Seti.Star · Feb 23, 2012

شوشتر، بزرگترين موزه آبي جهان

شوشتر، بزرگترين موزه آبي جهان

استان پهناور و پربركت خوزستان، به گفته بسياري از مورخان و ديرين شناسان ايراني و خارجي، يكي از كهن ترين سرزمين هاي تمدن بشري است؛ تمدني كه ۶ هزار سال پيش در شوش پديد آمد و برآيندهاي آن بسياري از جوامع بشري آن روزگاران را در اقصي نقاط جهان در برگرفت.
به اعتبار اين پيشينه تمدن و فرهنگ، خوزستان اينك جاذبه هاي تاريخي، فرهنگي و طبيعي بسيار دارد؛ به گونه اي كه نام بردن آنها، حتي بدون هيچ شرح و تفسير، مقاله اي بلند مي شود.به هر حال، يكي از جاذبه هاي گوناگون، چشم افسا و نيز شگفت انگيز خوزستان جاذبه هاي طبيعي آن است؛ جاذبه هاي پديد آمده از تأثير شرايط اقليمي و رخدادهاي طبيعي كه برخي از معروف ترين آنها عبارتند از: آبشارهاي شوشتر هور دورق در شادگان، درياچه سد دز انديمشك، درياچه سد شهيد عباسپور در مسجد سليمان، امام زاده عبدالله در باغملك و قايق راني در رودخانه هاي كارون و اروند در شهرهاي اهواز و آبادان و خرمشهر.
ثبت جهاني مجموعه تاريخي - فرهنگي آسياب ها يا آبشارهاي شوشتر انگيزه اي براي معرفي اين پديده شگفت انگيز است. به گزارش ميراث فرهنگي، پرونده مجموعه آبشارهاي شوشتر براي ثبت در فهرست ميراث فرهنگي جهاني، تكميل و به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ارائه شده و جونكو تانيگوچي، رئيس دفتر نمايندگي يونسكو پس از ديدن آبشارهاي شوشتر، ضرورت پيشنهاد دولت ايران را براي ثبت اين اثر در فهرست آثار جهاني مورد تأكيد خاص قرار داده است.
مجموعه آبشارهاي شوشتر تنها سازه آبي - باستاني موجود در ايران است كه از زمان ساسانيان برجاي مانده و ساسانيان در اين مجموعه روش هاي باستاني ويژه اي براي بردن آب رودخانه كارون به همه جاي شهر شوشتر و حتي به شهرهاي ديگر به كار برده اند؛ به گونه اي كه بخش هايي از اين مجموعه با گذشت قرن ها هنوز كارآيي دارند. در تبيين اهميت و ارزش تاريخي اين سازه آبي بي نظير، براي نمونه به اظهار نظر جونكو تانيگوچي، رئيس دفتر نمايندگي يونسكو در ايران مي توان استناد كرد كه پس از ديدن مجموعه تاريخي - فرهنگي آسياب ها و آبشارها و برخي ديگر از آثار تاريخي شوشتر، آنها را «تحسين برانگيز» توصيف كرد و در عين حال ناباورانه پرسيد: چرا اين مجموعه تاكنون براي ثبت جهاني به يونسكو پيشنهاد نشده بود؟!

اين ابراز شگفتي يك كارشناس بيگانه براي ما پندي به ياد ماندني و نكته اي قابل تأمل در بردارد؛ اين نكته كه هنوز قدر و ارزش ميراث هاي تاريخي و فرهنگي بي بديل سرزمين كهن خود را نشناخته ايم. به هر حال، در ارزيابي اهميت تاريخي اين مجموعه بايد گفت: چشم اندازهاي بسيار زيبا، نوع فناوري ويژه مهندسي آب در يك دوره مشخص تاريخي و وسعت تعامل فرهنگي كه دستاورد مصنوعات بشري در اين محدوده است، از دلايل ثبت اين اثر منحصر به فرد در فهرست آثار جهاني بوده است.
* سابقه مهندسي آب در ايران
سازه هاي آبي شوشتر، هر بيننده اي را به ياد سابقه غرورانگيز مهندسي آب در ايران مي اندازد.
مهندسي آب در خوزستان و در حوزه رودخانه هاي پرآب دز، كرخه، مارون، بهمنشير و بخش هاي ديگر رودخانه كارون، شبكه آبياري مينو يا ميان آب ممتاز است و بناها و تأسيسات آبي اين مجموعه در ارتباط با يكديگر به هم پيوسته بوده و با برنامه اي يكپارچه كار مي كرده است، چنانكه همه بناهايي كه هر يك در حوزه هاي كويري و كم آب تك تك وجود دارد، در شبكه آبياري پيرامون شوشتر به صورت مجتمع و يكپارچه ديده مي شود. آبشارهاي شوشتر بخشي از اين شبكه عظيم آبياري هستند.
* ويژگي هاي طبيعي و جغرافيايي موقعيت شوشتر در استان خوزستان وسط متمايل به شمال است. از لحاظ طبيعي دامنه هاي پاياني كوه هاي زاگرس، مرز شرقي اين شهرستان است و رود دز مرز غربي آن شناخته مي شود. ميانگين ارتفاع شوشتر از سطح دريا ۱۵۰ متر و ارتفاع نقطه مركزي شهر از سطح دريا ۶۵ متر است. كوه هاي مشرف به شوشتر كه «فدلك» نام دارند، رشته پاياني چين خوردگي هاي زاگرس در جلگه خوزستان هستند.

*نقشه شهرستان هاي شوشتر و گتوند روي عكس هوايي
شوشتر تا سال ۸۴ بخش هاي مركزي و گتوند را در برمي گرفت تا اين كه با تبديل بخش گتوند به شهرستان گتوند، شهرستان شوشتر اكنون در برگيرنده بخش
هاي مركزي، شعيبيه است و شهرستان گتوند نيز بخش هاي مركزي و عقيلي را در برگرفته است.
پيرامون شوشتر شهرستان ها دزفول، شوش، اهواز، رامهرمز، مسجد سليمان و گتوند است و گتوند نيز با شهرستان لالي هم مرز است. شوشتر به سبب موقعيت ويژه اش در جلگه خوزستان، مهد رودخانه هاي بزرگ دز و كارون است. رودخانه دز از غرب شوشتر مي گذرد و مرز شوشتر با شوش و دزفول را مي سازد؛ اما رودخانه كارون با گذر از كوه هاي زاگرس، پس از سد گتوند به دشت عقيلي مي ريزد و سپس از تنگه ميان كوه هاي فدلك و كوشكك، در جلگه خوزستان جاري مي شود. اين رودخانه پس از عبور از تنگه به تخته سنگ بزرگي كه شوشتر بر آن بنا شده است مي رسد و بند ميزان آن را به دو شاخه گرگر و شطيط تقسيم مي كند.
شاخه گرگر - دودانگه يا مسرقان - كانالي ساخته شده به دست انسان است كه البته تاريخ كندن آن مشخص نيست، اما متون تاريخي نشان مي دهد كه اين رودخانه به رود ديگري در رامهرمز مي پيوسته و به خليج فارس مي ريخته و در دوران كوروش هخامنشي آن را در منطقه بندقير به وسيله سد به رودخانه كارون باز مي گرداندند. شاخه شطيط يا چهاردانگه نيز از سد معروف شادروان شاپوري عبور مي كند و در بالادست سد شادروان، شاخه اي از آن جدا مي شود كه داريون - داريوش يا دارا - نام دارد. اين سه شاخه رودخانه كارون، شوشتر را همچون جزيره اي در بر گرفته اند و در طول تاريخ دشتي وسيع به نام مياناب را آبياري كرده اند. در نهايت هر سه شاخه - شطيط، گرگر و داريون - در منطقه بند قير جنوب شهرستان شوشتر به يكديگر مي رسند و در همانجا رود دز نيز به كارون مي پيوندد و كارون بزرگ به طرف اهواز حركت مي كند. شوشتر علاوه بر خاك آبرفتي دامنه زاگرس كه بسيار حاصلخيز است داراي معادن گچ، آهك، سنگ ساختماني، شن و ماسه است. جنگل هاي بزرگي نيز به صورت بيشه در ميان شاخه هاي مختلف رودخانه كارون پديد آمده است. به گونه اي كه براساس آمار در سال ۷۴ جنگل ها و مراتع شوشتر ۱۷۵ هزار هكتار برآورد شده است.
آب و هوا: شهرستان شوشتر يك شهر گرمسيري در منطقه اي خشك است كه تابستان هاي طولاني و به شدت گرم و زمستان هاي نسبتاً معتدل دارد. بالاترين درجه حرارت ثبت شده در شوشتر ۵۲درجه سانتيگراد و پائين ترين آن ۶ درجه سانتيگراد زير صفر بوده است. متوسط بارندگي سالانه در شوشتر ۳۲۲ ميليمتر برآورد شده است.
*وجه تسميه شوشتر

به گفته تاريخ نويسان، از جمله حمزه اصفهاني، عربي شده شوشتر، تشتر (تستر) به معني خوبتر است و چون شهر شوش رو به ويراني مي رفت، در شش فرسنگي بنا شد كه خوش آب وهواتر و حاصلخيزتر از شوش بود و آن را شوشتر، يعني از شوش بهتر ناميدند.
*مكان هاي ديدني شوشتر
مجموعه آبشارهاي شوشتر، مسجد جامع شوشتر، پل و سد شادروان شوشتر، قلعه سلاسل، بند ميزان، دخمه هاي زرتشتي شوشتر، كاروانسراهاي شوشتر، چشمه سيزنگر، توكمري، تو عاشقون، بافت قديم شوشتر، بند ماهي بازان شوشتر، پل بند لشكر، بند خاك، بند برج عيار، بند شرابدار، پل هاي حاج خدايي باطني و مستوفي، پل شاه علي.
*اماكن زيارتي
بقعه امامزاده عبدالله شوشتر، مقام صاحب الزمان شوشتر، مقام حضرت عباس شوشتر، مرقد علامه شيخ شوشتر، بقعه براءبن مالك انصاري شوشتر، بقعه سيد محمد بازار شوشتر، بقعه سيد محمد ماهرو شوشتر، بقعه سيد محمد گلابي شوشتر، بقعه شعيب نبي شوشتر.
*ديدني هاي ديگر
بازار سنتي شوشتر، پل كابلي شوشتر، نخستين پل كابلي خاورميانه و ايران، پارك هاي ساحلي داريون، هرمزان، شهيد همت پور، شهيد مطهري و سيكا، پارك طبيعت آبشار شوشتر، پارك جنگلي شوشتر، باغ هاي شوشتر، شهرك شوشتر نو (برنده جايزه جهاني معماري)، سواحل رودخانه كارون و شاخه هاي متعددش در شوشتر، تپه هاي سرسبز و ديدني جاده شوشتر (عقيلي) در بهار، بيشه زارهاي جزاير و سواحل رودخانه هاي كارون و دز، كوه فدلك و روستاهاي تك تكاب و گرآب.

* جاذبه هاي بي مانند شوشتر
شوشتر شهري عظيم و قابل توجه است كه آب رودخانه پيش از ورود به شهر به ۲ شاخه تقسيم مي شود: شاخه «گرگر» كارون كه از داخل شهر عبور مي كند، آبشارهاي زيبايي را تشكيل مي دهد و بسياري از تأسيسات آبرساني قديم همچون آسياب ها، كانال هاي پل، سدبندها، بندها و آبشارهاي آن كه از عجايب روزگار است. شاخه ديگر «چهاردانگه» است كه از غرب به سوي جنوب شوشتر جريان دارد و در محلي به نام «بند قير» مجدداً به هم پيوند مي خورد. شوشتر هم در دوران پيش از اسلام و هم پس از اسلام رونق فراوان داشته است و همچون دزفول به لحاظ معماري و بافت سنتي شهر و ويژگي هاي بومي در معماري محلي، مي تواند نقش مهمي در جلب سياح داشته باشد.
بافت سنتي شهر و ويژگي هاي بومي در معماري محلي آن نيز بسيار ديدني است. بافت سنتي معماري اين شهر كاملاً متراكم و فشرده است و كوچه هاي باريك و ديوارهاي بلند و گذرگاه هاي تنگ كه همگي با گذر از «سعباط»ها يا سايه بان ها به ميدانچه هاي اصلي شهر ختم مي شوند، زيبايي كم نظيري دارند. «سعباط»ها علاوه بر ايجاد فضاهاي خنك در معابر، ارتباط دو منزل را در فواصل مختلف ايجاد كرده و علاوه بر پيوند معماري، زمينه اي براي ارتباط و ساخت طبقات بيشتر فراهم آورده است. همه اين گذرگاه ها با پيچ و شكستگي هاي مختلف ضمن آنكه چاره اي براي گريز از گرما و هدايت جريان باد به كوچه پس كوچه ها و دهليز و خانه ها بوده، محلات مختلف شهر را با پرداختي زيبا و دلفريب به دروازه ها و مدخل هاي ورودي شهر مرتبط ساخته است. بافت معماري يكدست و همگون با بهره گيري از مصالح بومي و منطقه اي، يعني آجر و خلق نقش هاي زيبا و ابتكاري با نام «خوون چيني» بر سردر بناها، جلوه هاي خوشايند در معماري منطقه ايجاد كرده كه از جنبه هاي مختلف قابل توجه و دقت است. به طور كلي، شكل و تركيب اين دو شهر تابع تناسب زمين، موقعيت صخره ها، پستي و بلندي هاي خاك و جريان رودخانه هاست. به اين ترتيب ارتباطي هنرمندانه با عناصر طبيعي براي خلق فضاهاي معماري كه در شهرهاي ديگر استان يافت نمي شود، پديد آمده است. دزفول و شوشتر به لحاظ به كارگيري معماري آجر و آسياب هاي آبي ابداعات ويژه اي دارند.
شوشتر در گويش و اصطلاحات محلي به شهر «چهل پير» معروف است؛ زيرا در آن بقاع متبركه، امام زاده ها، مساجد و تكيه هاي بسياري به چشم مي خورد. مسجد جامع شوشتر كه يكي از ديدني ترين مساجد ايران است، در اين شهر قرار دارد و از كتيبه هاي آن چنين استنباط مي شود كه خلفاي عباسي در زمان امام حسن عسگري(ع) به ساخت آن اقدام كرده و پس از آن تكميل و ترميم شده است. اين مسجد با ستون ها و طاق هاي موسوم به رومي، تأثير فرهنگ ديرينه ايران و معماري محلي منطقه را با سقف ها، گچبري ها، كنده كاري ها، مناره ها و آجركاري هاي پرنقش برگرفته از فرهنگ اسلامي در قالبي ارزشمند و زيبا نشان مي دهد. بقعه امامزاده عبدالله يكي از زيباترين بناهاي شوشتر با نقش هاي ويژه و پلكان ها و نوشته هايي بر قطعات سنگي، كاشي ها، لچك ها و ستون هاي بسيار بر بالاي تپه اي مشرف بر شهر شوشتر است و بقعه براء بن مالك انصاري در شوشتر، در واقع قديمي ترين مقبره اسلامي در ايران به شمار مي رود. قابل ذكر است او يكي از صحابه دلاور پيامبر بود كه هنگام فتح شوشتر كشته شد و آرامگاه او در شمال شهر مقابل قلعه سلاسل قرار دارد. از شهر تاريخي و فرهنگي شوشتر علما، مجتهدان و شخصيت هاي برجسته اي همچون قاضي نورالله شوشتري، شيخ مجتهد شوشتري و شيخ محمدتقي شوشتري برخاسته اند.

ایران
01/05/1386

Read more: http://mehrazi.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=111&Itemid=61#ixzz1nHuERpIV

Seti.Star · Feb 24, 2012

حمام بناب گنجينه مردم شناسي

حمام بناب گنجينه مردم شناسي

حمام مهرآباد شهرستان بناب آذربايجان شرقي كه به موزه مردم شناسي جنوب سهند تبديل شده از سال 1382 تاكنون ميزبان علاقه مندان به آثار تاريخي و فرهنگ مردمي است.قدمت اين حمام قديمي به دوره صفويه برمي گردد كه با شيوه معماري خود نمونه كاملي از حمام هاي قديمي آذربايجان محسوب مي شود.
حمام مهرآباد در زميني به مساحت 342 متر مربع ساخته شده و آذرماه سال 78 با شماره 2514 در فهرست آثار ملي ثبت شده است.
اين گرمابه در سال 75 توسط شهرداري بناب از مالكيت بخش خصوصي خارج شده و براي مرمت در اختيار ميراث فرهنگي آذربايجان شرقي قرار گرفت تا به موزه مردم شناسي جنوب سهند تبديل شود.
هدف از شكل گيري و تجهيز اين موزه كه نخستين موزه مردم شناسي استان آذربايجان شرقي است، ايجاد يك مركز علمي، تاريخي و فرهنگي، در راستاي اهدافي گسترده و بلندمدت است.
در اين مجموعه سعي شده اشياي مردم شناسي منطقه جنوب سهند را كه با توجه به تغييرات سريع زندگي روز به روز از عرصه زندگي خارج مي شوند و هركدام حامل بسياري از مسائل فرهنگي و تاريخي هستند، جمع آوري گردد و نسبت به حفظ و نگهداري و معرفي آنها به جوانان و نسل هاي آينده اين مرز و بوم، گام هاي موثري برداشته شود.
آثار و اشياي موجود در اين موزه از منطقه جنوب كوهستان بزرگ و زيباي سهند و از شهرستان هاي هشترود، مراغه، بناب، عجبشير و ملكان تهيه شده و در معرض ديد علاقه مندان و پژوهشگران تاريخ و مردم شناسي قرار گرفته است.
بناي زيباي حمام مهرآباد شامل 12 بخش مختلف مردم شناسي است و در آن آلات و ادوات موسيقي، صنعت پارچه بافي، روشنايي، زيورآلات، پوشاك، تدفين، طب سنتي، ادعيه، انواع طلسم، ابزار آلات سنتي كشاورزي، دست بافته هاي سنتي، آهنگري و ظروف مرتبط با آب در فرهنگ مردم جنوب سهند به نمايش عمومي درآمده است.

جام جم
12/10/1388

Read more: http://mehrazi.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=509&Itemid=61#ixzz1nNmkEQiC

Seti.Star · Feb 24, 2012

حمام شيخ بهايي اصفهان در روياي موزه شدن

حمام شيخ بهايي اصفهان در روياي موزه شدن

لايه‌هاي تاريخي حمام شيخ بهايي اصفهان توسط مرمت‌گران سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان درحال شناسايي‌اند تا الحاقات غير تاريخي و غير ضروري حمام از بافت تاريخي آن جدا شوند و حمام به همان حالت نخستين خود در 400 سال پيش بازگردد.

يك كارشناس ارشد مرمت آثار و بناهاي تاريخي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين مطلب افزود: در طول 400 سال عمر حمام شيخ بهايي، الحاقات زيادي از دوره‌هاي صفوي، قاجار و پهلوي به اين حمام اضافه شده‌اند، به‌گونه‌اي كه فرم اصلي حمام متحول شده است. حميد مظاهري تهراني با اشاره به متروك بودن اين حمام از حدود 25 سال پيش تاكنون، ادامه داد: تزيينات روي بدنه‌هاي حمام را حدود 20 سال پيش تراشيده و روي آن‌را با سيمان پوشانده‌اند، به‌جز چند قسمت بسيار كوچك كه حدود دو تا سه متر مربع از آن باقي مانده است و فقط آن‌ها را مي‌توان حفظ كرد. وي بيان كرد: اكنون نيز با شروع مرمت اضطراري حمام شيخ بهايي از ارديبهشت‌ماه امسال براساس اولويت‌هاي مرمتي و اعتباري، كار استحكام‌بخشي پي‌ها، ستون‌ها، تاق‌هاي داخلي و پشت بام درحال انجام است. او استحكام‌بخشي پشت بام و آجرفرش كردن آن، خاكبرداري و تخريب بخش‌هاي فرسوده‌ي حمام را از اولويت‌هاي كار در مرحله‌ي نخست مرمت اضطراري حمام شيخ بهايي ارزيابي و اظهار كرد: استحكام‌بخشي كل حمام و پيوندهاي داخلي در هريك از بخش‌هاي بنا، بخصوص تاق‌ها كه به محافظت مقابل باران‌هاي پاييز و زمستان نياز دارند، از ديگر كارهاي مرمتي در حمام شيخ بهايي‌اند. اين كارشناس ارشد مرمت آثار و بناهاي تاريخي ادامه داد: به‌دليل طراحي خاص حمام شيخ بهايي، ايجاد كانال‌ها و سيستم انتقال آب از مخازن و كانال‌هاي روي پشت بام كه در گذشته ايجاد شده، يكسري كارهاي باستان‌شناسي روي پشت بام حمام انجام شده‌اند تا پس از به‌پايان رسيدن مطالعات و مرمت‌هاي باستان‌شناسي، اين بخش نيز مورد استفاده قرار گيرد. مظاهري تهراني دوره‌شناسي حمام و حذف كامل الحاقات غير ضروري و غير تاريخي از حمام، شناسايي پيشينه‌ي تاريخي حمام، تراشيدن بدنه‌هاي حمام با هدف برطرف كردن مشكلات استحكام‌بخشي تاق‌ها و بدنه‌ها و شناسايي دوره‌هاي تاريخي كف حمام و مرمت آن‌را از ديگر كارهاي مورد نياز در اين حمام در مراحل بعدي مرمت آن دانست. وي تعداد مراحل عمليات و كار را در حمام به ميزان اعتباري كه براي اين بناي تاريخي اختصاص مي‌يابد، مربوط دانست و گفت: اگر قرار باشد، حمام شيخ بهايي به‌صورت اصولي مرمت و به‌شكل يك موزه قابل استفاده شود، به اعتباري حدود يك ميليارد تومان نياز است. او درباره‌ي نوع كاربري كه به اين بناي تاريخي مي‌توان داد، اظهار داشت: با توجه به منطقي كه اين حمام براساس آن ساخته شده است، كاربري‌هاي مختلفي مانند فرهنگسرا يا موزه به اين بناي تاريخي مي‌توان داد؛ ولي آنچه قطعا سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان روي آن نظر دارد، كاربري فرهنگي است. مظاهري تهراني درباره‌ي مدت زمان مرمت اين حمام نيز توضيح داد: اجازه‌ي مرمت بخشي از حمام را داريم و قسمت‌هاي زيادي از حمام به‌دليل وجود مالكان متعدد هنوز قابل مرمت و بهره‌برداري نيستند. اين كارشناس ارشد مرمت آثار و بناهاي تاريخي افزود: سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان و معاونت حفظ و احيا با توافق‌هايي كه با يكي از مالكان اصلي كردند، اين بخش از حمام قابل مرمت و به‌سازي شده است و بقيه‌ي قسمت‌ها نيز چون مالكان مشخصي ندارند، هنوز اجازه‌ي كاوش و مرمت آن‌ها را نداريم و اين درحالي است كه اين بخش‌ها آسيب زيادي ديده‌اند. سرپرست دفتر حقوقي و املاك سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان نيز درباره‌ي تملك بخش‌هاي ديگر حمام شيخ بهايي به خبرنگار ايسنا توضيح داد: براي تملك حمام شيخ بهايي مشكل بودجه وجود دارد، با اين حال قرار است، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان رضايت برخي مالكان را جلب و زمين‌هاي قديمي حمام را كه اكنون در دست خرده‌مالك‌ها هستند، تملك كند. محمد نكته‌دان بيان كرد: اين زمين‌ها حدود 20 تا 30 خرده‌مالك دارند كه بيشتر آنها هيچ سند رسمي ندارند و فقط يك سند وضعيتي از اداره‌ي ثبت دارند كه روي يك ورق، مالكيت آنها نسبت به اين بخش از زمين‌ها اعلام شده است. به گفته‌ي او، تعدادي از مالكان درگذشته‌اند و با وجود كمبود بودجه، از نظر حقوقي كار تملك اين بخش‌ها ساده نيست. ازسوي ديگر، متاسفانه هنوز از سازمان مركزي بودجه‌ي انجام اين كار تامين نشده است و اگر انجام شود، با شناسايي كامل مالكان و تطبيق اسناد آنها با صورت وضعيت ثبت‌شان مشكلات حقوقي آنها هم برطرف مي‌شود. وي اضافه كرد: هنوز هيچ كاي در اين زمين انجام نشده است و بعد از اين‌كه كل حمام تملك شد، قسمت‌هاي مربوط به حريم آن نيز به تملك درمي‌آيد، چون خواه ناخواه بايد به اصل‌اش بازگردد. حمام شيخ بهايي 400 سال پيش در اوايل دوره‌ي صفوي توسط شيخ بهايي به‌صورت يك مجموعه‌ي بهداشتي ـ رفاهي شامل حمام، مسجد، عصارخانه و مكاني براي استراحت مسافران ساخته شد. اين حمام تزيينات منحصربه‌فردي دارد و معماري آن، چنان محاسبات رياضي دارد كه هريك از حجره‌هاي حمام كاربري دقيق و خاصي داشته و براي شفاي بيماران مختلف استفاده مي‌شده‌اند. اين حمام از ديد اهالي محل، جنبه‌هاي خاص عرفاني دارد و داراي حوضخانه و حجره‌هاي مخصوص است. اين حمام با مساحتي حدود 2000 تا 2500 متر مربع در سال 1377 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است و در خيابان كمال‌الدين عبدالرزاق اصفهان در بافت تاريخي شهر اصفهان قرار دارد.
ایسنا
07/07/1386

Read more: http://mehrazi.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=121&Itemid=61#ixzz1nNoW8xVs

M O T · Feb 24, 2012

ممنون بابت مطالب اما ای کاش در مورد موزه های خارجی اثر معمارای معروف مطلب میذاشتین.این مطالب رو هر جایی سرچ کنیم میتونیم پیدا کنیم.

Seti.Star · Feb 24, 2012

mozhgan t گفت:
ممنون بابت مطالب اما ای کاش در مورد موزه های خارجی اثر معمارای معروف مطلب میذاشتین.این مطالب رو هر جایی سرچ کنیم میتونیم پیدا کنیم.

سلام دوست عزیزم..در مورد موزه های خارجی تو قسمت معماری جهان پست رو دوستان گذاشتن..یه نگاه بنداز شاید تونست کمکت کنه.

Seti.Star · Mar 13, 2012

موزه خوشنویسی قزوین

موزه خوشنویسی قزوین

عمارت چهلستون ساختمانی هشت گوش و در دو طبقه به مساحت تقریبی ‎500مترمربع بنا شده ‌است و به عمارت کلاه فرنگی معروف است و اکنون به موزه خوشنویسی قزوین تبدیل شده‌ است.

موزه خوشنویسی قزوین

بخش گردشگری تبیان

Seti.Star · Mar 24, 2012

از رختشویخانه تا موزه زنجان

از رختشویخانه تا موزه زنجان

زنجان در دوره سلطنت اردشیر بابکان با نام شهر شهین بنا شد. یعنی شهر منسوب به شاه. اما در قرون بعدی کم کم به زنگان و در نهایت زنجان تغییر نام داد. شهری که همیشه تاریخ و هنر آن، گردشگران زیادی را به شمال غرب ایران می کشاند.

گردشگران زنجان بدون شك در این شهر گذرشان به بافت قدیمی و تاریخی شهر در خیابان سعدی می‌افتد و از آنجا سركی هم به كوچه «فرهنگ» خواهند كشید. در آن جا یك در چوبی قهوه‌ای رنگ با نمایی از آجر دیده می‌شود كه بر سر در آن تابلویی با عبارت «موزه رختشویخانه» دیده می‌شود؛ البته این محل به «بابا جامال چوقوری» نیز مشهور است.

برای تماشای موزه رختشویخانه کافی است به محله بابا جامال چوقوری بروید و از کوچه فرهنگ به خیابان سعدی زنجان سری بزنید. این کوچه از فاصله صدمتری رختشویخانه می گذرد. ساختمانی که این روزها به موزه باستان شناسی و مردم شناسی زنجان تبدیل شده است و اگر وقت کافی برای بازدید از موزه را داشته باشید، لباس های محلی و سنتی مردم مناطق مختلف ایران، هنرهای دستی و سنتی استان شامل چاروق، ملیله دوزی، معرق، ساخته های چوبی، فرش گلیم، چاقو، نمونه هایی از تولیدات کارگاه های کاشی سنتی، آجر وسفال سلطانیه، اشیای تاریخی و یافته های باستانی و میراث فرهنگی استان را در این موزه خواهید دید.

ده ها سال قبل، زنان زنجانی مجبور بودند هر روز در سرمای هوا تا چشمه بروند، یخ ضخیم چشمه را کنار بزنند و با دست های منجمدی که گاهی از سرما کبود می شد ظرف و ظروف و لباس هایشان را بشویند. سرمای هوا آنقدر بود که حتی برخی زنان در مسیر خانه تا چشمه جان می باختند

[h=2]
موزه چطور ساخته شد؟[/h]زنجان آب و هوای سردی دارد که در زمستان ها یخ بندان می شود. ده ها سال قبل، زنان زنجانی مجبور بودند هر روز در سرمای هوا تا چشمه بروند، یخ ضخیم چشمه را کنار بزنند و با دست های منجمدی که گاهی از سرما کبود می شد ظرف و ظروف و لباس هایشان را بشویند. سرمای هوا آنقدر بود که حتی برخی زنان در مسیر خانه تا چشمه جان می باختند.

در سال 1345 هـ . ق دو برادر به نام‌های مشهدی اكبر(معمار) و مشهدی اسماعیل تصمیم گرفتند که قصه تلخ رختشویی زنان زنجان را به پایانی خوش بدل كنند. آنها بنایی ساختند كه از لحاظ معماری و كاربردی، شهره روز و به اذعان تمام كارشناسان، در جهان بی‌نظیر است. در این بنا، آب در محیطی گرم قابل استفاده بود و شرایط بهداشتی کاملا رعایت می شد.
سنگ‌های استفاده شده در این ساختمان از یك معدن سنگ در یكی از روستاهای نزدیك زنجان به نام «اژدهاتو» به این محل انتقال داده شده است. سنگ‌ها به شیوه‌ای چشم‌نواز توسط استادان شهر حجاری شده و در ساخت بنا استفاده شدند.

لباس‌ها و ظروف بسیار كثیف در حوض اول كه در انتها قرار دارد شست‌وشوی اولیه می‌شدند؛ آب این حوض ازدیگر حوض‌های بالا دستی تامین و به این ترتیب از ورود میكروب‌ها و مواد آلاینده به حوض‌های دیگر جلوگیری می‌شد

فضای بنای رخشویخانه دارای دو بخش است؛ نخست، بخش مدیریت كه دارای یك محل مسكونی و یك حیاط است. این بخش بیشتر برای سرایداری و مدیریت مجموعه مورد استفاده قرار می‌گرفت. چنانچه نقل شده ‌همسر معمار این بنا، ‌كار نظم و مدیریت مجموعه را عهده‌دار بوده است. اما بخش دوم آن كه قسمت اصلی و كاربردی بناست، یك سالن با شكوه است كه برای شستن رخت و ظروف كاربری داشته؛ این سالن نگاه هر بیننده‌ای را مسحور خود می‌كند.

وجود یازده ستون كه حالت قرینه دارند و همچنین سقف گنبدی شكل و نورگیرهای آن یك اثر معماری ویژه و بی‌نظیر را پدید آورده است كه بدون شك از دیگر اشیاء و ماكت‌های درون موزه جذاب‌تر و زیباتر است.
چهار حوض فیروزه‌ای رنگ، نمای چشم‌نوازی به این سالن بخشیده است. مجسمه‌های مومی زنان در حالت‌های مختلف كنار حوض‌ها قرار داده شده است و بازدیدكنندگان می‌توانند بخوبی كاربری هر كدام از حوض‌ها را از نزدیك ببینند.
لباس‌ها و ظروف بسیار كثیف در حوض اول كه در انتها قرار دارد شست‌وشوی اولیه می‌شدند؛ آب این حوض ازدیگر حوض‌های بالا دستی تامین و به این ترتیب از ورود میكروب‌ها و مواد آلاینده به حوض‌های دیگر جلوگیری می‌شد.

اما آبی كه در میان حوضچه‌های دوم و سوم جاری بود برای شست‌وشوی لباسهای معمولی و نه‌چندان آلوده به كار برده می‌شد و در نهایت حوضچه آخری یا همان حوضچه چهارم، مكان آب كشی لباس‌ها و یا شست‌وشوی ظرف‌ها بوده است كه رعایت اصول بهداشتی در گذشته‌های دور را در خاطر زنده می‌كند.
یكی دیگر از نكات مورد توجه در فضای رختشویخانه، نظم حاكم بر آن بوده ‌كه با حضور فردی به عنوان مدیر تأمین می‌شده است. وجود مكانی مانند تراس كه بر محوطه تسلط داشت گواه این موضوع است. موقعیت ساختمان رختشویخانه به‌گونه‌ای بوده است كه تردد به آن بسیار ساده صورت می‌گرفت و ورودی ساختمان با مكان‌های عبور و مرور مردم متصل بود.

فراوری: الهام مرادیبخش گردشگری تبیان

برگرفته از جام جم، پورتال زنجان

Seti.Star · Mar 26, 2012

موزه‌هایی که به سرانجام نرسیدند

موزه‌هایی که به سرانجام نرسیدند

فرهنگ و تاریخ > موزه - همیشه خبرهای خوبی از افتتاح موزه به گوش می‌رسد اما این خبرها همیشه ختم به خیر نمی‌شود؛ چراکه هر بار ساخت بعضی از این موزه‌ها به دلایلی نیمه‌تمام باقی می‌ماند.
از سوی دیگر برخی از این موزه‌ها به دلیل مشکلات غیرقابل پیش‌بینی یا مشکلات مالی که قابل پیش‌بینی بوده است در نیمه راه تعطیل می‌شوند. در این گزارش نگاهی داریم به چند موزه‌ای که هرگز شکل عملی به خودش نگرفت.
اصفهان بدون موزه موسیقی
خانه تاریخی نایب اسدالله اصفهانی، پدر نی ایران در لیست مکان‌هایی بود که می‌گفتند قرار است به موزه موسیقی تبدیل شود اما بعد از مدتی خبر تبدیل خانه تاریخی نایب اسدالله اصفهانی به شعبه بانک سپه به گوش رسید. این خبر که سال گذشته منتشر شد تأسف هنردوستان خصوصا اهالی موسیقی را به‌همراه داشت چرا که دوستداران میراث فرهنگی و موسیقی‌دانان اصفهانی معتقدند این خانه می‌تواند جای خالی موزه موسیقی را در این استان پر کند.
نایب اسدالله اصفهانی که در میان دوستداران موسیقی و میراث فرهنگی اصفهان به‌عنوان پدر نی ایران شهرت دارد در اواخر عصر قاجار مطابق با سال1300 دارفانی را وداع گفت و در تخت پولاد اصفهان به خاک سپرده شد. از این هنرمند تنها یک خانه تاریخی به‌جای مانده که اکنون به‌دلیل بی‌توجهی به مخروبه‌ای تبدیل شده است که تنها به کمک تیرآهن‌هایی که به دیوارش تکیه داده‌اند استوار ایستاده است.اما این تمام بی‌توجهی به این استاد موسیقی نبود. به گزارش مهر مزار به جا مانده از وی نیز شایسته این استاد نبود تا اینکه چندی پیش به پیشنهاد انجمن اصفهان‌پژوهان و دوستداران میراث فرهنگی، شهردار اصفهان دستور داد سنگ مزاری درخور ‌شأن این استاد تدارک دیده شود؛ چون سنگ مزار اصلی استاد در اثر احداث خیابان فیض در دوره پهلوی نابود شده بود.پس از آن در سال1381 انجمن اصفهان‌پژوهان پیشنهاد ثبت خانه تاریخی استاد نایب‌اسد‌الله اصفهانی را مطرح کرد و این خانه در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. این خانه در حالی در این فهرست به ثبت رسید که توسط بانک سپه خریداری شده و قرار است به یکی از شعب این بانک تبدیل شود. اگرچه خانه نایب اسدالله ارزش معماری تاریخی خاصی ندارد اما چون منزل یکی از بهترین استادان موسیقی ایران بوده، می‌توان از آن به‌عنوان موزه موسیقی استان اصفهان استفاده کرد.
سرنوشت موزه «آلاشت»
سال1385 خبری روی خبرگزاری‌ها قرار گرفت که وعده داده شد موزه موسیقی «آلاشت» با همکاری انجمن موسیقی آلاشت با همکاری میراث فرهنگی و گردشگری راه‌اندازی می‌شود.به گزارش میراث خبر این انجمن طرح راه اندازی موزه را به اداره کل موزه‌های سازمان میراث فرهنگی کشور ارائه کرده و مورد موافقت قرار گرفته است. اداره کل موزه‌ها نیز پس از بررسی طرح موافقت کرده است تا در ایجاد موزه‌ای به صورت مشارکتی این انجمن را یاری کند.
با اینکه 5 سال از انتشار این خبر می‌گذرد اما هنوز خبری از ساخت موزه موسیقی در این شهر نیست. البته اگر به آلاشت رفتید می‌توانید سری هم به موزه مردم‌شناسی این شهر بزنید. این موزه به همت شهرداری و وزارت ارشاد ایجاد شد که در نوع خود قابل تحسین است.
خانه‌ای برای هنرمندان محبوب
اگر در تمام دنیا، به یاد هنرمند فقید و البته محبوب خانه او را تبدیل به موزه می‌کنند، در حوزه موسیقی هم از این دست اتفاقات می‌افتد که البته ختم به خیر هم نمی‌شود. مانند تبدیل خانه بابک بیات پس از مرگش به موزه. اما این امر صورت نگرفت و شاید این روزها این خانه تبدیل به برج بلندی شده‌باشد.از سوی دیگر نویدهایی برای برپایی موزه فرهاد، خواننده پاپ هم داده ‌شد که این موضوع هم به‌دلیل مشکلات مالی رها شد، هرچند که خرداد ماه موزه سینما بخشی از وسایل به‌جامانده از فرهاد را به نمایش عمومی گذاشت. این موضوع باعث شد که علی مراد خانی مدیر موزه موسیقی در واکنش به این نمایشگاه بگوید به نمایش درآمدن وسایل فرهاد در موزه سینما موقتی است و این وسایل با نمایش درآمدن در موزه موسیقی و تأسیس خانه فرهاد، به موزه موسیقی بازخواهد گشت.مرادخانی که رئیس پیشین مرکز موسیقی وزارت ارشاد بود، افزود: همسر فرهاد مهراد پیشنهاد افتتاح «خانه فرهاد» را داد، اما از آن رو که نه ایشان (همسر فرهاد) سرمایه چنین کاری را داشتند و نه موزه موسیقی که یک مؤسسه خصوصی و غیر انتفاعی است توانایی تقبل هزینه‌های این کار را داشت، پیشنهاد دادیم که این وسایل در موزه موسیقی به نمایش گذاشته شوند.
به گفته مرادخانی، قرار شد این پیشنهاد تا زمان افتتاح خانه فرهاد عملی شود و ایشان نیز از این پیشنهاد استقبال کردند اما در نهایت این وسایل از موزه سینما سر درآورد.البته رئیس موزه موسیقی پیشنهاد برگزاری مراسم شب فرهاد را با همکاری انجمن موسیقی ایران به همسر زنده‌یاد فرهاد مهراد داده و قرار بود مراحل اجرایی این پیشنهاد انجام شود که این پیشنهاد هم به سرانجام نرسید.
تعطیلی بعد از 3 سال
موزه موسیقی آواها و نواها به مدیریت پیمان سلطانی- آهنگساز- در سال1382 در شیراز آغاز به فعالیت کرد.خانه قدیمی مطهری‌نژاد که در مجاورت بازار و حرم شریف میراحمد شاهچراغ قرار داشت، مکانی برای این موزه شد. از همان ابتدا مشکلات این موزه خود را نشان داد؛ مشکلاتی که به مسائل مالی ختم می‌شد.موزه موسیقی آواها و نواها دو بار افتتاح شد که در هر دو بار به‌دلیل انتقال وسایل و اشیای به نمایش درآمده در آن‌که از پژوهشکده هنرهای سنتی در تهران قرض گرفته شده بود تعطیل شد.
در مدت کوتاهی که این موزه باز بود اداره میراث فرهنگی شیراز مشکلات را بر سر ایکوم (کمیته ملی موزه‌های ایران) انداخت. او به میراث خبر گفت: مشکل موزه موسیقی پول نیست، زیرا ما پیش از این طی قراردادی مسئولیت این موزه را به ایکوم واگذار کرده‌ایم. این در حالی است که امیر سودگران پیش از این اعلام کرده بود برای برطرف کردن مشکل بودجه موزه، قرار است 16میلیون تومان برای تجهیز آن اختصاص یابد تا باز گشایی موزه سرعت پیدا کرده و تا کمتر از یک سال بازگشایی شود. پیمان سلطانی رئیس کارگروه موسیقی ایکوم و طراح موزه نیز با رد این موضوع که ایکوم تاکنون بودجه‌ای را برای راه‌اندازی موزه دریافت کرده است، گفت: تاکنون حتی یک ریال هم بابت اداره و راه‌اندازی موزه در اختیار ایکوم قرار نگرفته است و ما هم سازمانی غیردولتی هستیم که فعالیت‌هایمان انتفاعی نیست که بتوانیم از قبال آن کسب درآمد و کار اجرایی کنیم.
بنابراین باید از بودجه‌ای که نهادها و سازمان‌های دولتی در اختیار ما قرار می‌دهند، کار خود را پیش ببریم، همانطور که ایکوم سایر کشورها نیز اینگونه فعالیت می‌کند.سرانجام این موزه پس از کشمکش‌های فراوان مالی پس از 3سال بسته شد.
تئاتر نصر در گذر فراموشی
تئاتر نصر فعالیت خود را پیش از دهه50 آغاز کرد اما بعدها با تبدیل شدن لاله‌زار به بازار چراغ و وسایل الکترونیکی کم کار شد. این سالن در سال‌های بعد از انقلاب ابتدا در اختیار کمیته امداد قرار گرفت اما اوایل دهه60 جهاددانشگاهی درخواست کرد تا با توجه به فضای مناسبی که در این سالن وجود دارد آن را در اختیار گرفته و با احیا کردن تئاتر نصر آثاری را به صحنه ببرد. چند سالی نیز به سرپرستی مجیدجعفری تلاش شد تا این سالن به روزهای خوب گذشته بازگردد اما به‌دلیل مشکلات بر سر مالکیت این بنا، سرانجام تعطیل شد. در سال 1381 نیز آخرین نمایش در این سالن اجرا شد و دیگر کسی سراغ آن را نگرفت. بعدها با اعتراض رسانه‌ها و هنرمندان به وضعیت در حال تخریب سالن نصر و پیرو آن پیشنهاد عزت‌الله انتظامی برای تبدیل این سالن به موزه تئاتر ایران دوباره نام این سالن بر سر زبان‌ها افتاد و از همان سال‌ها تکاپوی مدیران برای تغییر کاربری این سالن آغاز شد.
در آن زمان شورایی متشکل از مجید جعفری، محمود عزیزی، جواد افشین نیا، کیومرث مرادی و سعید رحمانی به‌عنوان نماینده جهاددانشگاهی تشکیل شد تا بر تغییر کاربری نظارت داشته باشد. فاز اول این اتفاق‌ها با برخی تغییرات جزئی مانند تقویت سیستم برق و برداشتن کف اتاق‌ها با حضور معاونت هنری وقت «محمدحسین ایمانی خوشخو» افتتاح شد. همچنین در این تالار با برنامه‌ریزی‌هایی قرار شد چند نمایش سنتی همزمان با سیزدهمین جشنواره آیینی و سنتی اجرا شود؛ همه این کارها صورت گرفت اما بعد از مدتی زمزمه‌های نبود بودجه و عدم‌تامین اعتبار و گاهی اختلاف سر مالکیت ملک به گوش رسید. کسی نتوانست برای موزه ملی تئاتر کاری بکند و در نهایت این پروژه ناکام ماند و نیمه کاره رها شد و مدتی بعد نیز در حافظه بلندمدت و شاید کوتاه مدت مدیران و هنرمندان قرار گرفت.
موزه تعزیه، بدون فرجام
از ثبت جهانی تعزیه به نام ایران در سازمان یونسکو بیش از یک سال است که می‌گذرد اما این هنر دینی و مذهبی هنوز در ایران مکان و موزه‌ای ثابت و دائمی ندارد. هر سال در مناسبت‌های مختلف دینی و ایام مذهبی درباره تاسیس موزه تعزیه، انجمن تعزیه و... توسط مسئولان صحبت شده و با سپری شدن ایام، این موضوع باز هم به فراموشی سپرده می‌شود. بعد از ثبت جهانی تعزیه پیشکسوتان و هنرمندان این حوزه منتظر عملی شدن وعده‌های مدیران از جمله بهبود وضعیت هنرمندان تعزیه‌خوان، راه‌اندازی موزه تعزیه و تعریف مکانی ثابت برای اجرای تعزیه شدند اما هیچ‌یک از این وعده‌ها تحقق نیافت جز آنکه در مراسم‌ مناسبتی خیمه‌ تعزیه برپا شد و به‌صورت مناسبتی فعالیت کرد. تالار محراب به‌عنوان یکی از زیرمجموعه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است که وعده تاسیس موزه تعزیه و تکیه مخصوص در آن داده شد. این وعده‌ها در جلسات معارفه مدیران تالارها مطرح می‌شود و بعد از مدتی مسکوت می‌ماند که البته این مسکوت ماندن در حال حاضر نیز وجود دارد. تئاتری‌ها به یاد دارند که با آغاز به کار دوباره تالار محراب، وعده‌های تاسیس موزه تعزیه و اختصاص تکیه این تالار به‌عنوان مکانی ثابت برای اجرای تعزیه در طول سال، جنبه جدی‌تری پیدا کرد اما این تصمیمات تاکنون اجرایی نشده است. این نگرانی میان تعزیه‌خوانان وجود دارد که گذر زمان باعث از بین بردن نسخ و لباس‌های تعزیه خواهد شد و ‌ای‌کاش انجمن و مکانی وجود داشت که این هنر در آنجا نگهداری و به نسل جدید تئاتر کشور آموزش داده شود. به تازگی «بنیاد علمی فرهنگی تعزیه» با حمایت «شهرداری منطقه ۱۷» تاسیس شده است.
تئاتر پارس، مکانی که خریداری نشد
وارد لاله‌زار که می‌شوید در همسایگی نه چندان دور تئاتر نصر، تئاتر پارس را می‌بینید؛ تالاری که یکی از قدیمی‌ترین سالن‌های نمایش تهران بوده. وضعیت این سالن نمایش که زمانی میزبان بزرگان تئاتر کشور بوده بهتر از تئاتر نصر نبوده و نیست. در حال حاضر تنها چیزی که از این سالن‌های نمایشی به چشم می‌خورد انبارهای لوازم الکتریکی است و این سالن تمام ارزش خود را در میان گرد و غبار وسایل مغازه‌دارانی که اجناس خود را آنجا انبار می‌کنند به فراموشی سپرده است.در سال‌های میانی دهه80 زمانی که قرار بود تئاتر نصر نیز به موزه ملی تبدیل شود این تالار فرسوده همچنان مشغول کار بود و نمایش‌هایی در آن اجرا می‌شد؛ تئاترهایی که با خرید یک بلیت می‌توانستیم دو نمایش را ببینیم.در حال حاضر کسی از این تالار که تقریبا 70سال عمر دارد، سراغی نمی‌گیرد و پرونده تئاتر پارس نیز بسته شده است. ماجرای تئاتر پارس مانند تئاتر نصر است و سرنوشت هر دو هم مشترک. تئاتر پارس قرار بود بازسازی شود اما این سالن نیز مشکل مالکیت داشت؛ در دوران معاونت ایمانی‌خوشخو پیگیری‌ها درباره وضعیت تئاتر پارس نیز تنها یک پاسخ داشت: «تئاتر نصر متعلق به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست. بنابراین نمی‌توان کاری کرد، مگر آنکه ارگان یا سازمانی دیگر وارد عمل شود». به گفته مدیران وقت تئاتری، این تالار نمایشی خریدار خصوصی داشته است. شاید دلیل تخلیه تئاتر پارس نیز به‌دلیل نبود سندی برای احراز وضعیت مالکیت هنرمندان تئاتر آزاد بود.
http://www.hamshahrionline.ir/news-163289.aspx

Seti.Star · Mar 26, 2012

تنها 3 موزه برای موسیقی ایران

تنها 3 موزه برای موسیقی ایران

فرهنگ و تاریخ > موزه - 3 موزه برای فرهنگ پهناور موسیقی ایران، قطعا کافی نیست اما حضور همین 3 موزه موسیقی که با سختی و مشکلات بسیاری به‌سرانجام رسیده تنها مشتی از فرهنگ موسیقایی است در برابر نواها، سازها، شخصیت‌ها و میراث گرانبهای موسیقی کشور.
موزه موسیقی، موزه صبا و موزه سازخانه کرمان موزه‌هایی هستند که تاریخ موسیقی را روایت می‌کنند؛ موزه‌هایی که هرکدام شرایط متفاوتی را از ابتدا تا به امروز تجربه کرده‌اند.
موزه موسیقی سرانجام پس از چند سال انتظار در سال1388 به همت شهرداری تهران ، با حضور بزرگان موسیقی بازگشایی شد. این روزها هر روز خبرهایی از تکمیل شدن سازها، اسناد، مدارک و کتب این موزه به گوش می‌رسد. چندی پیش اضافه شدن آثار صوتی موسیقی پس از انقلاب به موزه موسیقی باعث رشد و ارتقای آرشیو این موزه شد. از سوی دیگر هنرمندان موسیقی هم با واگذاری سازهای خود به موزه موسیقی در راه تکمیل این موزه تلاش دارند. به همین دلیل علی مراد خانی مدیر موزه موسیقی معتقد است که باید برنامه بلندمدت داشت؛«اهداف موزه موسیقی به اندازه موسیقی ایران قدمت دارد به همین دلیل بهتر است نگویم ظرف مدت 5 سال به این اهداف می‌رسیم چرا که دچار مشکل می‌شویم. بهتر است که در جهت عملی شدن و بالارفتن قدرت و بنیه دانش موسیقی حرکت کنیم تا بتوانیم تاریخ موسیقی کشور را حفظ کنیم.»
موزه صبا موزه‌ای تخصصی است که به‌طور کل در مورد ابوالحسن صبا یکی از آهنگسازان بنام ایرانی است. محمدرضا شبابی مدیر موزه صبا که از ابتدا با این موزه همراه بوده است در آستانه سه سالگی موزه صبا معتقد است که این موزه با توجه به اختصاصی بودنش به ابوالحسن صبا و اینکه شاگردان این هنرمند یا در قیدحیات نیستند یا در ایران زندگی نمی‌کنند، ازنظر ارتقای آثار رشد خوبی داشته و تا به امروز مواردی به گنجینه این موزه اضافه شده است:«از ابتدای تاسیس تا به امروز چیزهای کمی به موزه اضافه شده است؛ خصوصا اینکه 55 سال از فوت استاد صبا گذشته است و شاگردان و دوستان این هنرمند اغلب در قید حیات نیستند. تمام مواردی که در موزه موجود است اهدایی خانواده ابوالحسن صبا و شاگردان اوست. به تازگی نیز چندتا از شاگردان صبا دست‌خط‌های استاد صبا را به موزه اضافه کرده‌اند. همچنین آقای صهبایی اعلام کرده‌اند که عکس‌های کمیابی از استاد صبا را به موزه خواهند داد.»
موزه سازخانه(موزه ساز کرمان) با تلاش فؤاد توحیدی از سال 81 راه‌اندازی شد. مدت‌های زیادی این موزه تنها موزه فعال در عرصه موسیقی بود که تعداد و تنوع سازهای آن نشانه تلاش مدیر موزه بود. اگر ابتدای راه‌اندازی این موزه تعداد بالای سازها، اسناد و مدارک گنجینه‌ای در حد خودش شگفتی محسوب می‌شد اما مدتی است که خبرهایی حاکی از مشکلات این موزه به گوش می‌رسد؛ مشکلاتی که باعث شده توحیدی بگوید که سازهای این مرکز را به موزه موسیقی تهران منتقل می‌کند. توحیدی درباره این مشکلات به کمبود بودجه اشاره دارد؛«نسبت به موزه بی‌توجه هستند و از سوی دیگر بودجه برای سازخانه از سوی تهران درنظر گرفته نشده است. با توجه به امکانات نامناسب موزه و اینکه در طول این سال‌ها ویترینی به موزه اضافه نشده است سازها را در آموزشگاه خودم نگهداری می‌کنم که امن‌تر است.»
برای موزه کاربری‌های متعددی تعریف شده است. شاید ساده‌ترین این کاربری نمایش دادن اشیا باشد. کاربری‌های دیگر موزه بخش پژوهشی، نشست‌های تخصصی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی است. این امر در موزه صبا به شکل‌های متفاوتی اتفاق می‌افتد.
مرادخانی مدیر موزه موسیقی دراین‌باره می‌گوید:
«ما مجموعه‌ای نفیس از سازها داریم که هرکدام منبع خوبی برای کارهای تحقیقاتی است، اسناد و نت‌ها همگی منابع کاملی در مورد موسیقی اند. معمولا محققین، جامعه‌شناسان و دانشجویان برای کارهای خود به ما رجوع می‌کنند. البته این بخشی از خروجی است و باید بیشتر از اینها باشد که به‌دلیل کمبود امکانات این امکان را نداریم.»
مرادخانی معتقد است که موزه موسیقی علاوه بر حفظ سازها و آثار مکتوب موسیقی وظیفه تاریخی هم برعهده دارد؛«موزه‌ها موظفند که سلسله‌های گمشده تاریخی را به لحاظ علمی، جغرافیایی، فلسفی، هنری و دیداری، برای مخاطب باز کنند چرا که هر‌سازی‌ که در موزه موسیقی هست در حقیقت ترجمان عملیاتی تاریخ در عصر خودش است.»
به همین دلیل است که موزه موسیقی که امسال به‌عنوان موزه برگزیده ایکوم (کمیته ملی موزه‌های ایران) انتخاب شده‌است به‌منظور رشد کیفی فرهنگ موسیقایی در حوزه مستند نگاری تاریخی و علمی و جهت دهی فرهنگ شفاهی این حوزه به سمت مکتوبات و مستندات موزه موسیقی از پژوهشگران فعال در این زمینه حمایت می‌کند. مجموعه فعالیت‌های موزه باعث شده که تفاهمنامه همکاری بین موزه موسیقی و دانشکده موسیقی شهر هانوفر و دانشگاه هیلدس‌هایم منعقد شود. رایمون فوگلس؛ رئیس مرکز موسیقی هیلدس‌هایم در بازدید از موزه موسیقی گفت: «کیفیت موزه موسیقی ایران در حد استاندارد جهانی است و نمایشگاه ساز‌ها و بخش پژوهشی موزه موسیقی فضای مناسبی را به‌وجود آورده است که در موزه‌های اروپا چندان این فضا دیده نمی‌شود. همچنین هماهنگی خوبی بین بخش‌های مختلف موزه وجود دارد که با خاصیت موسیقی هماهنگ است. در برخی از موزه‌ها تنها ساز‌ها، کتاب و سایر موارد نگهداری می‌شود اما بخش برجسته موزه موسیقی بخش آرشیوصوتی است که میراث موسیقی ایرانی است و می‌تواند مورد استفاده موسیقی‌دانان و پژوهشگران دنیا قرار گیرد.»
شبابی به‌طور کل موزه‌ها را نه تنها جایگاه تاریخی و محلی تاریخی ندانسته بلکه به‌نظر او موزه‌ها هم‌طراز با دانشگاه‌ها هستند که در ارائه خدمات پژوهشی و ارائه دانش به جامعه به اندازه یک دانشگاه می‌توانند مثمر ثمر باشند.
کمبود بودجه نکته‌ای است که مدیر موزه صبا نیز به آن اشاره دارد؛«سید محمد میرزمانی، مدیرکل دفتر موسیقی خود علاقه‌مند به موزه صباست و پیگیر است که امکانات بیشتری به این موزه اختصاص داده شود. باید پذیرفت که در ایران موزه‌ها با کمک دولت گردانده می‌شوند درحالی‌که موزه‌های خارجی با همت و امکانات مردمی سرپا هستند.»مشکلات سازخانه چنان زیاد بود که توحیدی 125 ساز نادر و کمیاب کرمان را به موزه موسیقی فروخت و 9 ساز نادر را با همت محمدرضا درویشی، پژوهشگر موسیقی نواحی و آهنگساز به موزه واشنگتن فرستاد تا این سازها درآنجا نگهداری شوند. توحیدی در پاسخ به این سؤال که آیا فرستادن این سازها به موزه‌ای دیگر لطمه‌ای به فرهنگ ایران نمی‌زد، پاسخ داد:«زمانی که در آنجا شرایط بهتری برای نگهداری سازها وجود دارد و به شکل حرفه‌ای از سازها نگهداری می‌شود، ترجیح می‌دهم که سازها آنجا نگهداری شود.»
توحیدی که این روزها به‌دلیل مشکلات از مدیریت سازخانه کناره‌گیری کرده، معتقد است درخشیدن نام ایران در کنار سازهای ایرانی در موزه واشنگتن بسیار ارزشمند است؛ «تعداد بازدید‌کنندگان یک روز از این سازها به اندازه تعداد بازدید‌کنندگان یک سال از موزه موسیقی کرمان است. از سوی دیگر نام ایران و کرمان در دنیا مطرح می‌شود.»
موزه صبا سال‌های گذشته بعد از 5روز تعطیلات اول عید از8 تا21 میزبان علاقه‌مندان و پژوهشگران موسیقی بوده است. هرچند که مدیر این موزه معتقد است زمانی که تهرانی‌ها به شهرستان‌ها می‌روند به دیدن تمام موزه‌ها می‌روند اما در تهران به دیدن امکانات دیدنی این شهر نمی‌روند؛« اما با توجه به اینکه تهران از نظر گردشگری نیازمند اطلاع‌رسانی داخلی شهری است، جز در ایام نوروز که شهرداری منطقه 12 تور تهرانگردی می‌گذارد در طول سال تعداد گردشگرها چندان رضایت‌بخش نیست.» موزه سازخانه کرمان در ایام سال با استقبال خوب مردم کرمان و گردشگران ایرانی وخارجی مواجه است و تعداد بازدید‌کنندگان این موزه در ایام نوروز به‌دلیل جاذبه گردشگری کرمان افزایش می‌یابد به همین دلیل است که در ایام نوروز تعطیلی برای سازخانه معنی ندارد و در تمام ایام نوروز از 8 تا ساعت 21 میزبان علاقه‌مندان است.
موزه موسیقی که توسط مدیر سابق دفتر موسیقی گردانده می‌شود با تدبیرهایی توانسته است مدارس، تورهای گردشگران خارجی و مخاطبان زیادی را به‌خود جلب کند به همین دلیل این موزه بعد از روز سوم فروردین از 10 صبح تا 6 بعدازظهر میزبان علاقه‌مندان است.
http://www.hamshahrionline.ir/news-163285.aspx

Seti.Star · Mar 26, 2012

[h=1]جایی که زمان می‌ایستد[/h]

فرهنگ و تاریخ > موزه - کامران محمدی:
یکی از راه‌های معرفی چهره‌های ادبی به مردم، «نمایش جنبه‌های مختلف زندگی» آنهاست.
این نکته از آن جهت اهمیت می‌یابد که چهره‌های ادبی، به سبب ماهیت کارشان، از انظار پنهانند و عامه‌ مردم، معمولا شناخت بسیار اندک و ناقصی از زندگی، شیوه‌ کار و زیروبم‌های شخصیت و منش‌شان دارند. این چهره‌ها در خلوت می‌نویسند و آنچه آنها را به مخاطبانشان وصل می‌کند، فقط آثارشان به‌صورت کتاب است. اما کتاب، عموما مخاطبانی ویژه و در ایران، اندک دارد. بنابراین می‌توان به آن، جنبه‌های بیشتری از زندگی این چهره‌ها افزود تا طیف گسترده‌تری از جامعه با آنها آشنا شوند.
درک عمیق‌تر این نکته وقتی روشن می‌شود که بدانیم رابطه‌ مستقیم و قدرتمندی میان میزان آشنایی مردم با زندگی و جزئیات پیرامونی زندگی بزرگان ادبیات و میزان استقبال‌شان از آثار این بزرگان وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه مردم بیشتر نویسندگان و فعالان کتاب و ادبیات را بشناسند، به احتمال بسیار، درباره‌ مطالعه آثارشان کنجکاوی بیشتری خواهند کرد و به سمت کتابخوانی گرایش بیشتری خواهند یافت.
اما تجربه‌های جهانی نشان داده است بهترین و مستقیم‌ترین راه برای نمایش جنبه‌های مختلف زندگی یک نویسنده یا شخصیت ادبی، موزه‌ها هستند. چرا که یک موزه در واقع بسته یا مجموعه‌ای است از همه آنچه در حوزه‌های مختلف می‌توان انجام داد.
بسته‌ای که زندگی، با همه‌ ابعاد کلی و جزئی‌اش در برابر دیدگان علاقه‌مندان قرار می‌گیرد. به همین علت است که حالا سال‌هاست (و البته در کشورهای توسعه یافته، حتی دهه‌هاست) که برای راه‌اندازی موزه‌های مربوط به شخصیت‌های ادبی، «خانه» انتخاب شده است. خانه یا محل سکونت نویسندگان و فعالان ادبی، از این نظر بهترین گزینه است، چراکه تقریبا همه آنچه عامه مردم علاقه‌مندند درباره این آدم‌ها بدانند، در آن یافت می‌شود. مردم در خانه یک نویسنده، محل کار او را می‌بینند. میزی را که سال‌ها پشت آن نشسته و نوشته است، می‌بینند و با اشیایی که زندگی‌اش را کامل می‌کرده‌اند، آشنا می‌شوند. در عین حال، جوایز، تابلوها و... و حتی با لباس‌های نویسنده آشنا می‌شوند و در کنار اینها، مدیران این قبیل موزه‌های خانه‌ای، با استفاده از هنرهای دیگر، بخش‌های دیگر زندگی نویسنده را نیز به بازدیدکنندگان نشان می‌دهند. از جمله نمایش فیلم‌های کوتاه از او در یکی از اتاق‌ها، یعنی همان‌جایی که تلویزیون خانگی نویسنده قرار داشته است. به این ترتیب، با بازدید از یک موزه خانه‌ای، می‌توان به‌طور تقریبا کامل با یک نویسنده یا فعال ادبی آشنا شد و دست‌کم به 5نتیجه یا هدف دست یافت:
1 - معرفی: یکی از دغدغه‌های مهم مسئولان فرهنگی همه کشورها (که البته در ایران چندان به چشم نمی‌آید) معرفی چهره‌های فرهنگی و از جمله ادبی، به عامه مردم و حتی مهم‌تر از این، به کشورهای دیگر یا به عبارت بهتر جامعه جهانی است. موزه‌ها به ویژه موزه‌های خانه‌ای، از جمله ساده‌ترین و کم‌هزینه‌ترین راه‌ها برای دستیابی به این هدف است. اعضای جامعه در اوقات فراغت یا حتی با تعریف یک کار جدی، می‌توانند به این موزه‌ها مراجعه کنند و با چهره‌های کشورشان آشنا شوند. گذشته از این، این هدف از 2منظر دیگر، اهمیتی فراتر از اینها می‌یابد:
الف) موزه‌ها ازجمله مکان‌هایی‌اند که از بعد آموزشی، همواره مورد توجه مسئولان آموزش عمومی یا حتی آموزش تکمیلی بوده‌اند. مدیران مدارس یا دانشکده‌ها و پژوهشکده‌ها در کشورهای توسعه‌یافته، بخشی از آموزش خود را در موزه‌ها انجام می‌دهند چرا که یک موزه به‌تنهایی می‌تواند کار چندین ساعت آموزش کلاسی را انجام دهد.
ب) در صنعت گردشگری، موزه‌ها، حتی موزه‌های بسیار کوچک خانه‌ای، اهمیت بسیاری دارند. گردشگران به ویژه گردشگران فرهنگی، همواره در جست‌وجوی موزه‌هایی هستند که فرهنگ و هنر آن کشور را به صورت راحت، سریع و فارغ از زبان، به آنها معرفی کند. ضمن اینکه بازدید از یک موزه، شکلی از تفریح و گردش نیز هست.
2 - گردش و سرگرمی: دومین هدفی که یک موزه خانه‌ای می‌تواند به سهولت فراهم آورد، مثل هر موزه دیگری، در همین مفهوم تفریح و گردش نهفته است. بازدید از موزه، بیش از هر چیز، یک سرگرمی است و از جمله راه‌های کم‌هزینه و ساده برای پر کردن اوقات فراغت مردم. راه‌اندازی موزه‌های خانه‌ای برای دولت‌ها، هزینه چندانی ندارد اما صرف‌نظر از همه ابعاد آموزشی مهمی که دارد، می‌تواند به محل «جالب» و مرموزی برای گذراندن اوقات فراغت تبدیل شود. مردم همواره درباره زندگی شخصیت‌های معروف کنجکاوند و به این کنجکاوی بهتر و بیشتر از هر جای دیگری، در منزل این افراد پاسخ داده می‌شود. از این نظر، نویسنده‌ها شاید بیش از همه چهره‌های دیگر برای موزه‌های خانه‌ای مناسب باشند. چرا که حاصل کار و نوع زندگی نویسندگان، موزه‌ای نیست. حاصل کار نویسنده، تنها کتاب است و کتاب، شئی موزه‌ای نیست که مثل تابلوهای یک نقاش یا عکس‌های یک عکاس در موزه نگه‌داری شود. همچنین نویسندگان کمتر از چهره‌های دیگر در انظار دیده می‌شوند و همین حضور کمرنگ‌تر، رمز و راز و کنجکاوی حاصل از آن را پیرامون زندگی‌شان بیشتر می‌کند.
3 - حفظ ارزش و احترام: شاید هیچ بزرگداشت و کنگره و همایشی به‌قدر تبدیل محل زندگی یک شخصیت فرهنگی به موزه، احترام‌آمیز و قدرشناسانه نباشد. ما هر سال برای شخصیت‌های بسیاری بزرگداشت و همایش برگزار می‌کنیم، تنها با این هدف که قدر و احترام‌شان را نگه‌داشته باشیم و ارزش بزرگانمان را به دیگران یادآوری کنیم. اما شاید تنها هزینه یک سال این مراسم گوناگون، برای تبدیل خانه این افراد به موزه کافی باشد. ضمن اینکه این کار تنها یک بار هزینه می‌خواهد و بعد، حفظ و نگه‌داری‌اش، بسیار ارزان است. در واقع موزه‌های خانه‌ای در عین حال که به بهترین و راحت‌ترین شکل، بزرگداشت و حفظ احترام و قدر بزرگان است، بسیار مقرون به صرفه نیز هست. در این موضوع، توجه به واژه موزه به تنهایی تا حد زیادی مسئله را روشن می‌کند. به عبارت بهتر، همین که در کنار نام چهره‌های ارزشمندمان، کلمه موزه قرار می‌گیرد، به معنای بزرگداشت و تجلیل همیشگی است. چرا که نشان می‌دهد فرد آنچنان برای‌مان بزرگ و عزیز بوده است که نامش ارزش موزه‌ای دارد.
4 - ارزش دایره‌المعارفی: در کنار همه اینها، یک موزه، چه از نوع موزه‌های موضوعی و چه از نوع موزه‌های خانگی، یک دایره‌المعارف ساکن است. از بعد آموزشی، همانطور که گفته شد، دانش‌آموزان و دانشجویان، می‌توانند از یک موزه خانه‌ای، در مدتی بسیار کوتاه، نویسنده‌ای را بشناسند، آثارش را ببینند، با زندگی‌اش آشنا شوند و خلاصه، کاری را که در نظام آموزش پشت‌میزی، در طول ساعت‌ها چرت‌زدن و مشق نوشتن درست نمی‌آموزند، در طول 2ساعت، در عمل، به‌درستی یاد بگیرند. اما این دایره‌المعارف که با تمرکز بر یک فرد، اطلاعات متنوع و جذابی را به بازدیدکنندگان می‌دهد، برخلاف دایره‌المعارف‌های مکتوب، بسیار فراگیرتر است و به‌هیچ‌وجه تنها مخصوص اهل فن یا دانشجویان و دانش‌آموزان نیست. موزه‌های کوچک خانگی، به شکل غیرمستقیم، در عمل و دیداری می‌آموزند و به همین علت، گستره مخاطب‌شان، همه افراد جامعه، با هر سطح سواد و هر میزان معلومات و حتی علاقه است.
5 - میراث فرهنگی: و خلاصه، پس از همه اینها باید حفظ میراث فرهنگی کشور را نیز به‌عنوان یکی از ویژگی‌های ماهوی موزه‌های خانگی، مثل هر موزه دیگری، در نظر آورد. ماهیت موزه‌ها، در هر شکل و هر اندازه‌ای که باشند، حفظ میراث فرهنگی کشور است و شخصیت‌های ادبی، ازجمله مهم‌ترین میراث‌های فرهنگی هر کشوری محسوب می‌شوند. اما آیا تنها شکل حفظ این میراث، ساخت تندیس و نگه‌داری از آن در موزه‌های دیگر یا دست‌بالا در فضاهای عمومی است؟ بی‌تردید راه‌های بسیاری برای حفظ میراث فرهنگی وجود دارد اما آیا تنها «حفظ» در فضاهایی غیرجذاب و بی‌نهایت خلوت، به نام موزه، کافی است؟ موزه‌های خانگی، راهی کم‌هزینه، سریع و جذاب برای حفظ میراثی به نام شخصیت ادبی است اما در ایران تاکنون تقریبا مغفول مانده است و تعداد انگشت‌شماری از آنها راه‌اندازی شده‌اند.
http://www.hamshahrionline.ir/news-163274.aspx

hamed_vazife · Mar 26, 2012

سلام.من در حال همکاری با یکی از همکارانم هستم برای تاسیس یک موزه مردم شناسی و بیشتر از 250 شی داریم.
انشاالله اگه افتتاح شد شرایط کار و لیست اشیاء رو در خدمت تون می زارم.
و در پایان از مطالب با ارزشی که گذاشتید متشکرم و خیلی به دردم خورد.

Seti.Star · Apr 10, 2012

موزه مقدم به روایت تصویر

موزه مقدم به روایت تصویر

موزه مقدم دانشگاه تهران و درحقیقت خانه مقدم از جمله خانه های مجلل دوران قاجار است که مجموعه آثار و اشیاء تاریخی، فرهنگی و هنری موجود در آن از گرانبهاترین مجموعه‌ها و دیدنی ترین نقاط ایران و جهان است.

بخش گردشگری تبیان

Seti.Star · Apr 10, 2012

بازدید مجازی از موزه بانک ملی

بازدید مجازی از موزه بانک ملی

[h=1]بازدید مجازی از موزه بانک ملی

[/h]بزرگترین موزه های دنیا مجهز به تور مجازی هستند و شما می توانید از طریق اینترنت، با یک کلیک کل موزه را ببینید و اطلاعات مربوط به بخش های مختلف آن را بخوانید یا بشنوید.
موزه بانک ملی هم یکی از موزه های ارزشمند داخلی است که با راه اندازی این سرویس، فرصت خوبی را برای شما فراهم کرده تا از گوشه و کنار آن بازدید کنید. این موزه در سال 1291 شمسی به هزینه جعفر قلی خان بختیاری (سردار اسعد سوم)، ساخته شد. اگر بخواهید امروز سری به آن بزنید، باید به ضلع شمال غربی میدان توپخانه و کوچه باغ ایلخانی بروید. کوچه ای که بعدها خیابان علاء الدوله نام گرفت و یکی از زیباترین خانه های مسکونی آن با کف سنگ فرش و کناره های درخت کاری شده تبدیل به موزه فعلی شد. این خانه در گذشته محل سکونت بسیاری از درباریان قاجار و سفرای خارجی بود.
بعد از تغییراتی که در اجرای طرح توسعه شهری مبتنی بر استقرار نظام مدنی که بین سال های 1299 تا 1320 شکل گرفت خیابان علاء الدوله به خیابان فردوسی نام گذاری شد و بنای موزه بانک ملی که معماری قاجاری داشت، بازسازی شد.
در موزه بانک ملی می توانید پیشکش ها و هدایای نفیسی را ببینید که به مناسبت پنجاهمین سال تاسیس بانک ملی ایران در بیستم شهریور ماه 1357 از بانک های سراسر جهان به این بانک فرستاده شد.

رستم زادبخش گردشگری تبیان

Seti.Star · Apr 11, 2012

موزه هگمتانه به روایت تصویر

موزه هگمتانه به روایت تصویر

موزه هگمتانه با یك طبقه ساختمان و با زیر بنای 600 مترمربع در مركز محوطه باستانی هگمتانه قرار دارد، ساختمان موزه هگمتانه بین سالهای 25-1320 شمسی با عنوان مدرسه 6 كلاسه پرورش ایجاد و در دهه 1350 به منظور اجرای برنامه های پژوهشی و باستان شناسی به تملك مركز باستان شناسی سابق درآمد و همزمان با شروع فعالیتهای عمرانی و پژوهشی محوطه و انتقال آثار تاریخی مكشوفه از محوطه باستانی به داخل آن تبدیل به مخزنی جهت نگهداری آثار گردید، در روند پروسه تبدیل مدرسه به موزه در سال 1372 به مناسبت برگزاری سمینار مدیران میراث فرهنگی ضمن حذف تیغه های داخلی كلاسها و تعمیرات جزئی ساختمان مدرسه تبدیل به موزه موقت گردید و به مرور ایام تعمیرات و الحاقاتی در آن انجام گرفت و هم اكنون موزه هگمتانه با یك سالن اصلی و سرسرا و دو راهرو و با عرضه و نمایش گذراندن دویست شی فرهنگی، تاریخی مربوط به ادوار بیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی آماده بازدید گردشگران می باشد.
موزه هگمتانه را با توجه به انواع اشیاء و آثار باستانی عرضه شده میتوان به دو بخش تاریخی و اسلامی تقسیم نمود. اشیاء هردو بخش حاصل كاوشهایی است كه طی سالیان گذشته از سطح تپه و داخل كارگاههای كاوش هگمتانه و تعدادی دیگر از طریق خرید، اهداء و یا توقیف حاصل شده است. بیشترین آثار و اشیاء موزه را آثار سنگی و سفالی تشكیل می دهد.

بخش گردشگری تبیان

Seti.Star · Apr 16, 2012

نگاهي به موزه‌هاي آذربايجان شرقي

نگاهي به موزه‌هاي آذربايجان شرقي

جام جم آنلاين: موزه واژه‌اي با ريشه لاتين است كه نگريستن با تامل و نگاه تفكربرانگيز و تماشاي انديشه‌پرور معنا مي‌دهد، به موزه‌هاي آذربايجان‌شرقي نگاهي مي‌كنيم:
http://www.www.www.iran-eng.ir/Media/images/1388/01/22/100903897907.jpg
موزه آذربايجان: موزه آذربايجان از جمله مهمترين موزه‌هاي ايران است كه در آن آثار مربوط به هزاره‌هاي پيشين تا دوره اسلامي به تماشا در آمده است. كهن‌ترين آثار موجود در اين بخش متعلق به مجموعه كوچكي از سفال‌هاي تپه اسماعيل‌آباد مربوط به هزاره پنجم قبل از ميلاد است. از ديگر آثار شاخص دوران پيش از تاريخ سنگ‌هاي منقش به تصاوير حيوانات و گل و گياه مربوط به هزاره سوم قبل از ميلاد است. مجسمه الهه زن متعلق به هزاره اول قبل از ميلاد به دست آمده از رستم‌آباد در شمال ايران يكي ديگر از آثار برجسته اين بخش به شمار مي‌رود.
همچنين در بخش‌ آثار كهن يك ويترين طراحي‌شده براي اجساد يك زن و مرد مربوط به هزاره اول قبل از ميلاد وجود دارد كه اين اجساد در كاوش‌هاي علمي 1378 در محوطه مسجد كبود كشف شد.
جديدترين قسمت موزه آذربايجان بخش سنگ‌نگارهاي قديمي است. در اين بخش سنگ قبرهايي از دوران مختلف اسلامي انتخاب و به نمايش گذاشته شده است. همچنين قوچ‌هاي سنگي، مجسمه‌هاي سنگي، پيكره‌هاي انساني و نمونه‌هايي از سنگ‌هاي كتيبه‌دار در اين قسمت به چشم مي‌خورد.
موزه مشروطه: بناي تاريخي خانه مشروطه با معماري دوره قاجار در محله قديمي راسته كوچه و در ضلع‌غربي مجموعه بازار تبريز واقع است. اين خانه بعد از به توپ بستن مجلس در سال 1287 ه.ش مركز تجمع جمعي از برجسته‌ترين چهره‌هاي مشروطه آذربايجان بوده و در جنگ‌هاي 11 ماهه تبريز عليه نيروهاي دولتي ستاد فرماندهي و تشكيل جلسات مجاهدين مشروطه به شمار مي‌رفت. تصميم به پايين آوردن پرچم‌هاي سفيد (تسليم) مقابل قواي محمدعلي شاه قاجار در همين خانه گرفته شد. ويژگي‌هاي خاص معماري دوره قاجار چشم‌انداز موسوم به كلاه‌فرنگي، پنجره‌هاي ارسي، درهاي منبت‌كاري و ... از اين بنا به چشم مي‌خورد.
اسلحه كمري ستارخان، لوازم شخصي سران انقلاب و ديگر اسناد و مدارك اهدايي مرتبط با انقلاب در اين موزه وجود دارد.
موزه سنجش: گردآوري برخي از ابزار و ادوات قديمي سنجش در يك مجموعه مي‌تواند روشنگر نحوه ايجاد و تكامل چنين فن‌آوري كيفي توسط گذشتگان باشد. در موزه سنجش انواع ادوات مقياس توزين از قبيل ترازوهاي ظريف زرگري تا قپان‌هاي بزرگ ميادين بار مربوط به قرون گذشته، سنگ وزنه‌ها و پيمانه‌هاي نفتي، وسايل مربوط به علم نجوم واخترشناسي مانند اسطرلاب و كره سماوي، ابزارهاي سنجش مربوط به علم هواشناسي و قطب‌نماها و ساير مقياس‌هاي ديگر به نمايش گذاشته شده است. اين موزه همان خانه تاريخي سلماسي تبريز است.
موزه قاجار: ساختمان اميرنظام گروسي در ارديبهشت‌ماه سال 1385 شمسي موزه قاجار شد. اين موزه داراي تالارهاي سكه، بافته، چيني، آبگينه، موسيقي، خاتم و فلزات، سنگ، تالار فرامين و رجال، معماري و شهرسازي است.
لباس تشريفات محمدحسين‌خان حاج عليلو (ملقب به سردار عشاير) و فرمان‌هايي با مهر مظفرالدين شاه، از آثار اين موزه است.
سايت موزه عصر آهن: اين محوطه طي خاكبرداري‌هاي سال 1376 بوسيله شركت‌هاي طرف قرارداد شهرداري تبريز شكل گرفت و در همان سال با شناسايي آثار گورستان هزاره اول ق.م به‌عنوان يك محوطه باستاني داراي آثار به ويژه دوره آهن با شاخص اسكلت‌هايي مدفون همراه با سفال‌هاي خاكستري و در مواردي نخودي و قرمز و اشياي فلزي شناخته شده است.
طي فصل اول كاوش، تعداد 38 گور، كاوش شد و يكي از گورها كه داراي 2 اسكلت (زن و مرد) به همراه اشياي تدفيني بود، بلوك‌برداري شده و به موزه ملي آذربايجان انتقال يافت.
موزه ادب و عرفان اهر: موزه ادب وعرفان، در محل خانقاه شيخ شهاب‌الدين محمود اهري تاسيس شد. كتاب‌هاي خطي دوران صفويه و قاجاريه پارچه كتيبه‌دار كه بر آن قرآن را با خط ثلث، نسخ و غبار در نقوش هندسي و اسليمي نوشته‌اند (متعلق به دوره صفويه) از آثار اين موزه است.
همچنين قطعه‌هايي از جمله درويش عبدالمجيد طالقاني، ميرآقا اهري و... سيني مفرغي مرصع (طلاكوب) قرن 6 ه.ق را اينجا ببينيد.
موزه ايلخاني مراغه: موزه مراغه در سال 75 به عنوان موزه تخصصي ايلخاني فعاليت خود را آغاز كرد. اين دوره را مي‌توان عصر طلايي سفالگري دوره اسلامي ناميد.
سكه‌هاي موزه مراغه نيز از كامل‌ترين مجموعه مسكوكات ايلخاني كشورمان است و تقريبا از همه ايلخانان ايران، سكه‌هاي ارزشمندي دارد. تنوع نقوش سكه‌ها در دوره ايلخاني معرف فرهنگ و تمدن آن عصر بوده و نقوش و مظاهر آئيني اديان و فرقه‌هاي مختلف ضرب شده روي آنها، گوياي تساهل مذهبي مغولان است. بر سكه اين عنوان؛ «علي‌ولي‌الله» و نام امامان دوازده‌گانه نقش است.
موزه عشاير آذربايجان: موزه عشاير آذربايجان به عنوان اولين موزه عشايري ايران است. غرفه‌هاي اين موزه همانند ساير موزه‌هاي مردم‌شناسي سخن از چگونه بهتر زندگي كردن مي‌گويد.
موزه تاريخ طبيعي: در اين موزه پيكره‌هاي تاكسيدرمي جانوران مناطق مختلف كشور بويژه منطقه آذربايجان به نمايش گذاشته شده‌اند. در موزه شهريار هم دست‌نوشته‌ها و تصاوير او نگهداري مي‌شود. حسين منزوي كتاب مهمي درباره شهريار نوشته است.

تبريز - معصومه درخشان
خبرنگار جام‌جم

Seti.Star · Apr 16, 2012

ساخت بزرگترين موزه غرب كشور در اروميه

ساخت بزرگترين موزه غرب كشور در اروميه

جام جم آنلاين: رئيس سازمان ميراث فرهنگى و گردشگرى آذربايجان غربى، از آغاز ساخت بزرگترين موزه غرب کشور در نيمه اول امسال دراروميه خبرداد.

به گزارش واحد مرکزي خبر، اشترى در مراسم تجليل از دست اندرکاران تسهيلات نوروزى گفت: اين موزه با عنوان موزه منطقه اى آذربايجان در زمينى به مساحت 20 هزار مترمربع در9 طبقه ساخته خواهد شد.
واحدهاى مردم شناسي،جنگ،اقوام واديان ،اشياء فرهنگى و ساعت ، آزمايشگاه و مرمت اشياء تاريخى ،مخازن نگهدارى اشيا و کتابخانه هاى تخصصى از مهمترين بخشهاى اين موزه است و در محوطه آن نيز نمايشگاه و فروشگاه دائمى صنايع دستى راه اندازى خواهد شد.
وى گفت: براى اجراى مطالعات اين طرح 5 ميليارد و 500 ميليون ريال اعتبار اختصاص يافته است که10 ميليارد ريال اعتبار اوليه هم براى ساخت اين موزه در سالجارى در نظر گرفته شده است.

افتتاح نخستين موزه مردم‌شناسي‌ غرب استان تهران
جام جم آنلاين: معاون فرهنگي و اجتماعي شهردار كرج از افتتاح نخستين موزه تاريخ غرب استان تهران با عنوان موزه مردم‌شناسي و مجموعه اسناد و نسخ خطي كهن‌ديار كرج خبر داد.

سين اميديان در گفتگو با فارس در كرج افزود: اين موزه با همكاري شهرداري كرج و يكي از اساتيد و پژوهشگران تاريخ راه‌اندازي و از اول ارديبهشت ماه براي بازديد عموم گشايش مي‌يابد.

وي تصريح كرد: در اين موزه تمام اطلاعاتي كه پژوهشگران و كارشناسان براي شناخت چگونگي زندگي مردم در گذشته نياز دارند، وجود دارد.

اين مقام مسئول اظهار داشت: محتويات اين موزه عبارت است از اسناد و نسخ خطي تاريخي، عكس‌، اسناد و مكاتبات رسمي مانند نامه‌هاي تجار، اسناد ملكي، قباله ازدواج و طلاق، اسناد حكومتي، لوازم مورد نياز زندگي، تجهيزات جنگي و ‌نقشه‌هاي رسمي، كه براي تحقيق پژوهشگران و كارشناسان، اساتيد و دانشجويان گنجينه علمي ارزشمندي به شمار مي‌آيد.

اميديان در باره چگونگي راه‌اندازي اين موزه مردم‌شناسي گفت: محتويات اين موزه با تلاش بي‌وقفه يك محقق و همكاري شهرداري و دستگاه‌هاي ديگر از جمله اداره ميراث فرهنگي به مدت چهار سال جمع‌آوري شده است.

وي تصريح كرد: هدف از برپايي اين موزه فراهم كردن فضايي مناسب براي حفظ اين گنجينه تاريخي ارزشمند و ايجاد شرايط مطلوب براي تحقيق محققان و پژوهشگران است.

معاون فرهنگي و اجتماعي شهردار كرج با تأكيد بر اينكه مسئولان موزه به دنبال يافتن آثار مرتبط و افزودن به موزه هستند، اظهار داشت: اميدواريم با همكاري و تعامل دستگاه‌هاي مختلف و همچنين همراهي مردمي كه آثاري را در اختيار دارند، شرايط گسترش موزه را فراهم كنيم.

گشايش اولين موزه مردم‌شناسي اصفهان در كاشان
جام جم آنلاين: همزمان با هفتادويكمين سالگرد تاسيس موزه در ايران، موزه مشاركتي مردم‌شناسي شهر برزك كاشان گشايش يافت.

اين موزه اولين موزه مردم‌شناسي به صورت مشاركتي در استان اصفهان است كه به منظور آشناساختن نسل جديد با آداب و رسوم گذشتگان و شناساندن پيشينه تاريخي به بهره‌برداري رسيده است.

در موزه مشاركتي مردم‌شناسي شهر برزك 400 نوع اشياء تاريخي و قديمي از جمله وسايل پخت نان، كشاورزي، روشنايي، آشپزي، وسايل اوليه زندگي انسان‌ها، لباس و درب مسجد جامع شهر برزك مربوط به 700 سال پيش نگهداري مي‌شود.

موزه مردم‌شناسي شهر برزك با استفاده از ماكتها، فضاسازي هنرمندانه و زيبا به معرفي نوع زندگي، امرار معاش و فعاليت‌هاي علمي و صنعتي مردم قديم اين شهر پرداخته است.

اين موزه در زميني به مساحت 189 متر مربع و در 2 طبقه احداث شده كه براي مرمت و بازسازي آن 100 ميليون تومان و براي تجهيز و راه‌اندازي آن 70 ميليون تومان از سوي شهرداري شهر برزك و اداره ميراث فرهنگي صنايع دستي و گردشگري كاشان هزينه شده است.

كاشان ــ خبرنگار جام‌جم

افتتاح موزه مردم‌شناسي در تايباد
جام جم آنلاين: موزه مردم‌شناسي و مركز آموزش صنايع دستي شهرستان تايباد به بهره‌برداري رسيد. در مراسم افتتاح موزه مردم‌شناسي و مركز آموزش صنايع دستي و سنتي تايباد، فرماندار اين شهرستان گفت: تايباد از نظر ميراث فرهنگي و آثار تاريخي، بسيار غني است.

علي‌اكبر رمضاني با اشاره به اين كه روزانه بيش از هزار نفر از طريق گمرك دوغارون وارد كشور يا از اين مرز خارج مي‌شوند، بر ضرورت فراهم آوردن امكانات گردشگري لازم براي مسافران تاكيد كرد.

وي با اشاره به وجود 2 تفرجگاه مهم تايباد شامل آبشار زيباي ارزنه و تنگه جنگلي به عنوان مهمترين و زيباترين تفرجگاه طبيعي اين شهرستان، بر تهيه امكانات رفاهي و خدماتي براي اين دو مركز تفريحي شهرستان تاكيد كرد.

مشهد ــ خبرنگار جام‌جم

Seti.Star · Apr 16, 2012

پروژه باغ موزه گياه‌شناسى قشم

پروژه باغ موزه گياه‌شناسى قشم

جام جم آنلاين: پروژه باغ موزه گياهشناسى قشم با هدف توليد انواع گونه هاى گياهى و ايجاد آزمايشگاه تجزيه آب ، خاک و گياه به بهره بردارى رسيد.

به گزارش روابط عمومي و امور بين‌الملل سازمان منطقه آزاد قشم ، مهندس ابراهيم چراغى رئيس هئيت مديره و مدير عامل کشت و صنعت و خدمات فضاى سبز قشم گفت: باغ موزه گياهشناسى قشم در فضايى به وسعت بيش از 30 هزار متر مربع شامل گلخانه مکانيزه ، باغ هاى مختلف ، طرح هاى مدرن فضاى سبز به همراه آبشار و نهر و برکه ها مى باشد و آزمايشگاه تجزيه آب و خاک و گياه به زودى مورد بهره بردارى قرار مى گيرد.
وى افزود: هدف از راه اندازى اين پروژه ، ايجاد مکانى براى جمع آورى انواع گونه هاى مختلف گياهى و تکثير گونه هاى گياهى از طريق بذر ، قلمه و کشت بافت مى باشد.
وى با اشاره به ايجاد آزمايشگاه تجزيه آب ، خاک و گياه در باغ موزه گياهشناسى قشم تصريح کرد: با راه اندازى اين آزمايشگاه ، فرصت مناسبى براى انجام مطالعات و تحقيقات و آزمايشات علمى در زمينه آب، خاک و گياه و بهره بردارى از اين خدمات جهت فضاى سبز و مطالعات دانشجويان رشته هاى کشاورزى و نيز باغداران و کشاورزان در استان هرمزگان خواهد بود.
مهندس چراغى اظهار داشت:در داخل مجموعه باغ موزه گياهشناسى قشم ، طرح هاى متنوعى از جمله آبشارها با آبدهى متفاوت ، برکه هاى مختلف ، غار ، تونل و انواع باغ هاى ايرانى اجرا و فضاى منحصر بفردى ايجاد شده است.
مدير عامل کشت وصنعت وخدمات فضاى سبز قشم گفت: تمام فضاى برکه ها ، آبشار و غار و تونل با استفاده از سنگ هاى مالون و لاشه در رنگ هاى مختلف به وسعت بيش از 7 هزار متر مربع پوشيده شده است.
وى تصريح کرد: گلخانه هاى به وسعت 1200 متر مربع با ارتفاع 6 متر با استفاده از سيستم مکانيزه احداث وفضاى مناسبى براى توليد و تکثير انواه گونه هاى گياهى فراهم شده است.
مهندس چراغى تاکيد کرد: باغ موزه گياهشناسى قشم به عنوان پروژه اى منحصر بفرد در جزيره قشم و استان هرمزگان آماده بازديد گروه هاى علمى ، تحقيقاتى و دانشگاهى و عموم مردم مى باشد.

سازمان منطقه آزاد قشم و شرکت کشت و صنعت و خدمات فضاى سبز قشم با اجراى بيش از 100 هزار مترمربع فرش چمن و کاشت 700 نخل زينتى و هزاران درخت و گل فصلى و زينتى تحولى در زمينه فضاى سبز و مبلبمان شهرى قشم ايجاد و اين منطقه را به عنوان الگوى توسعه فضاى سبز شهرى در جنوب کشور مطرح نموده است.

http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100904574287

Seti.Star · Apr 20, 2012

دیدار از 5 موزه برتر جهان

دیدار از 5 موزه برتر جهان

کسانی که اهل موزه گردی هستند، همیشه آرزوی تماشای بزرگترین و معروف ترین موزه های دنیا را دارند. موزه هایی که صرف نظر از هزینه های سفر به کشور محل استقرارشان، ورودیه های سنگینی هم دارند که هر کسی از پس پرداخت آنها بر نمی آید.

در بین موزه‌های پرطرفدار، اسامی جالب و البته مشهوری هم به چشم می‌خورد که تعریفی دیگر از موزه ارائه می‌دهند، تعاریفی که گاه با شناخت مردم از کلمه و جایگاه موزه مغایرت دارد.
آنچه در ادامه می‌خوانیم، مجموعه‌ی 5 موزه برتر جهان در حوزه به تصویر کشیدن شخصیت‌های داستانی است،‌ موزه‌هایی که مجموعه اساسی آنها را نه اشیای تاریخی و زینتی، بلکه مجسمه‌ها و اشیایی از شخصیت‌های هنری، ورزشی و حتی سینمایی جهان تشکیل می‌دهند، موزه‌هایی همچون موزه «مادم‌ توسو» که شهرتی جهانی هم یافته‌اند و مجسمه‌های مومیایی آن، هنگام بازدید، انگار به شما خوشامد می‌گویند!

[h=2]موزه «شرلوک هلمز» در لندن[/h]موزه «شرلوک هلمز» در خیابان تاریخی «بیکر» لندن قرار دارد که البته وجود آن در این منطقه چندان عجیب نیست. این موزه خانه هلمز، کارآگاه مشهوری را نشان می‌دهد که قهرمان اصلی داستان «سرآرتور کانن دویل» بوده است.
این موزه 4 طبقه دارد و به سبک معماری دوره ویکتوریا ساخته شده است. در طبقه همکف این موزه فروشگاهی وجود دارد که در آن آثار مرتبط با هلمز همچون کتاب‌ها و یادگاری‌های او فروخته می‌شود.

در طبقه اول این موزه که مشرف به خیابان بیگر است، اتاق شرلوک هلمز قرار دارد که به شیوه‌ای ماهرانه شبیه آنچه در کتاب‌ ماجراهای او ذکر شده، طراحی شده است. یکی از بخش‌های جالب‌توجه این موزه، حضور فردی به نام دکتر واتسون است که به بازدیدکنندگان خیرمقدم می‌گوید و آنها را به تماشای مدل‌های مومیایی شخصیت‌های مختلفی که در داستان‌های دویل حضور دارند، راهنمایی می‌کند.

[h=2]موزه «پلنگ صورتی» در کالیفرنیا[/h]موزه «پلنگ صورتی» که در شهر «سانتا روزا» ایالت کالیفرنیا قرار دارد. آثار موجود در این موزه مجموعه‌ای از 6 هزار مجسمه و اقلامی است که با شخصیت پلنگ صورتی در ارتباط‌ند و از یک کلکسیون شخصی جمع‌آوری شده‌اند.

آثار موجود در موزه پلنگ صورتی از کشورهای مختلفی همچون اسپانیا، آلمان، ژاپن، هلند، دانمارک، ایتالیا، استرالیا و آمریکا خریداری شده است. این اشیا تنها شامل مجسمه‌های پلنگ صورتی نیست، بلکه آثار مختلفی همچون پوشاک، وسایل غذاخوری، اسباب‌بازی، کالاهای تبلغاتی، لوازم اداری، ظرف چینی و دیگر آثاری است که تصویری از پلنگ صورتی روی آنها دیده می‌شود.

موزه «مادام توسو»، یکی از موزه‌های معروف با شعبه‌های بسیار در نقاط مختلف جهان است که در آن مجسمه‌های مومیایی شخصیت‌های مشهور جهان به چشم می‌خورد

[h=2]موزه «مادام توسو» در لاس‌وگاس[/h]موزه «مادام توسو»، یکی از موزه‌های معروف با شعبه‌های بسیار در نقاط مختلف جهان است که در آن مجسمه‌های مومیایی شخصیت‌های مشهور جهان به چشم می‌خورد.
یکی از شعبه‌های معروف این موزه در شهر لاس‌وگاس آمریکا قرار دارد که در آن مجسمه‌های مومیایی بازیگران، شخصیت‌های افسانه‌ای، سیاستمداران و دیگر افراد مهم دیده می‌شد.
در این موزه مجسمه‌هایی از ورزشکاران معروف، چهره‌های فرهنگی و ستاره‌های سینمایی وجود دارد که با استقبال گسترده‌ای از سوی بازدیدکنندگان روبه‌رو می‌شود.

[h=2]موزه «جاراسیمرمان» در پراگ[/h]این موزه که در سال 2002 افتتاح شده، از محبوبیت ویژه‌ای میان طرفداران شخصیتی موسوم به «جارا سیمرمان» که از شخصیت‌های افسانه‌ای مشهور جمهوری چک محسوب می‌شود، برخوردار است.
موزه جارا سیمرمان در کنار برجی قدیمی در منطقه «پترین هیل» شهر پراگ ساخته شده است. این برج که معماری آن ملهم از برج ایفل پاریس است، به گفته بسیاری از کارشناسان، در بهترین منطقه برای ساخت موزه بنا شده است.

سیمرمان، شخصیتی افسانه‌ای است که توسط یک گروه کمدی خلق شد و از او به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شعرا، نویسندگان، معلمان، جهانگردان، کارآگاهان، فلاسفه، ریاضی‌دانان، مخترعان و ورزشکاران قرن نوزدهم و بیستم چک نام برده‌اند. تصویر این شخصیت در میان مردم چک، تصویر کاریکاتوری بود، اما رفته رفته شهرتی عمومی به دست آورد و تبدیل به قهرمان ملی این کشور شد. در بسیاری از داستان‌های بومی رایج میان مردم این کشور، سیمرمان مخترع آثار بسیاری همچون دینامیت و لامپ معرفی شده است، هر چند هیچ شناختی از اختراعات خود ندارد!

[h=2]موزه «مجسمه‌های مومیایی» در فلوریدا[/h]موزه پوتر، نخستین موزه مجسمه‌های مومیایی در آمریکاست که در منطقه «سنت آگوستین» ایالت فلوریدا قرار دارد و مجموعه‌ای از 160 مجسمه افراد مشهور و افسانه‌ای در آن به نمایش درآمده است.
مادام توسو نخستین مجسمه‌های مومیایی خود از چهره‌های معروف را در سال 1800 ساخت، اما «جرج ال‌پوتر» اولین کسی بود که اقدام به افتتاح موزه اشیای مومیایی در آمریکا کرد. این آثار اگرچه بی‌آهمیت جلوه می‌کنند، اما به پربیننده‌ترین آثار اماکن تفریحی این کشور تبدیل شده‌اند.
علاوه برنمایش چهره‌های معروف دنیای علم و هنر و ورزش، همچون آلبرت انیشتین و مایل جردن، این موزه از یک سالن تئاتر کوچک نیز برخوردار است که کلیپ‌هایی 12 دقیقه‌ای در آن به نمایش درمی‌آید. در بخش دیگری ا ز این موزه اتاقی قرار دارد که بازدیدکنندگان می‌توانند مجسمه‌های مومیایی مختلف را به عنوان یادگاری در آن تهیه کنند.

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از سیاحت و تجارت

Seti.Star · Apr 29, 2012

گشتی در آبکی‌ترین موزه ایران!

گشتی در آبکی‌ترین موزه ایران!

در هر نقطه‌ای از زمین «آب» و «زندگی» با یكدیگر پیوند خورده است اما آب در كویر معنای متفاوت‌تری دارد؛ متفاوت از آنچه تاكنون بسیاری از ما تجربه كرده‌ایم. موزه آب در میدان امیرچخماق، جایی است كه آب را به روایت كویر بیان می‌كند.

موزه آب، خانه‌ای قدیمی است به نام خانه كلاهدوزان، درست با‌همان نمادهای خانه‌های سنتی مناطق كویری ایران. یك حیاط مركزی و ساختمان‌هایی در پیرامون آن، اتاق‌هایی كه با چند پله به زیرزمین می‌روند و همه اتاق‌ها دور تا دور حیاط به یكدیگر راه دارند.

قنات، مهم‌ترین مفهومی است كه در موزه آب می‌توانی آن را درك كنی؛ موزه ای که بهانه تشکیل آن، چاه خانه ای بوده که در پشت بام خانه کلاه دوزها قرار دارد. از این چاه خانه به وسیله چرخ چاه و دلو آب می کشیدند و بدین وسیله آب انبار خانه را که در طبقه همکف قرار داشت، پر می کردند.

در این موزه لوازم مختلف حفر قنات، ابزار و ادوات اندازه گیری حجم آب، وسایل تامین روشنایی در قنات، اسناد و مدارک خرید و فروش آب و وقف نامه های قدیمی، کتابچه میراب ها و اسناد توزیع آب، ظروف نگهداری و حمل آب و بسیاری لوازم و اشیاء ارزشمند دیگر نگهداری می شود.

[h=2]کویر سیرآب[/h]آب آنقدر در این دیار ارزش دارد كه آن را وقف می‌كرده‌اند و وقف‌نامه‌های آب از جمله اسناد ارزشمند قابل مشاهده در این موزه است كه نسل به نسل منتقل شده و امروز به موزه تاریخ آب پیوسته است.

«آب‌انبار» و «قنات» دو نماد بسیار مهم از اهمیت آب در ایران قدیم بوده‌اند و بویژه «قنات» در فرهنگ ایرانی آنقدر ارزش دارد كه كمی بیشتر در موزه آب پیرامون میدان امیرچخماق یزد توقف كنی، بیشتر راجع به آن بنویسی و در قطره‌ای آب غور كنی، به همین دلیل بازدیدم از موزه آب اندكی به درازا می‌كشد.

«كلنگ»، «بیلچه»، «چرخ چاه» و «چراغ» مهم‌ترین ابزارهای تكنولوژی قنات است و البته ریاضیات و علم مهندسی دقیقی كه بدرستی شیب و جایگاه قنات را تعیین می‌كند، كلنگ و بیلچه را به عنوان ابزار به نمایش گذاشته‌اند، اما محاسبه‌های ریاضی و دانش فنی نهفته در پشت این تكنولوژی ایرانی به آسانی قابل بیان و انتقال نیست.

[h=2]فرهنگ تقسیم آب[/h]پس از آن كه آب به دست می‌آید، هنگام تقسیم آن فرا می‌رسد، تا اینجا فرآوری بود و از این پس فرهنگ نیز بر آن افزوده می‌شود. فرآیند تقسیم آب از جمله نكات موردتوجه در موزه آب است. یكی از شیوه‌های تقسیم آب این بوده است كه آب پس از استحصال وارد فضای یك مخزن می‌شود و از همان جا راه‌های مختلف برای آب تعبیه می‌شود.

اصل مالكیت آب هنگام تقسیم كاملا مشهود است. خروجی آب به 6 قسمت مساوی یا همان شش‌دانگ تقسیم شده است و هر كدام از راه‌آب‌ها متناسب با سهم‌شان از شش‌دانگ كل بهره می‌برند و به همین صورت كل آب بین مالكان آب تقسیم می‌شود.

[h=2]باز هم نماد آب[/h]حمام خان نیز از بناهای قاجاری محسوب می‌شود كه هم‌اكنون به رستوران تبدیل شده است؛ رستورانی با نمادهای سنتی و البته غذاهای مدرن؛ حتی اگر قصد خوردن یا آشامیدن هم نداشته باشی، می‌توانی از مجموعه حمام خان به عنوان یكی از آثار یزد بازدید كنی.

حمام بزرگی است، هر چند كاربری قدیمی آن از بین رفته است، اما براحتی می‌توانی تشخیص بدهی كه كدام قسمت چه كاربردی داشته و یكی از خزینه‌های آن هم‌اكنون به حوضی بزرگ تبدیل شده است كه ده ماهی قرمز در آن شناورند.

فراوری: الهام مرادیبخش گردشگری تبیان

برگرفته از چمدان، یانیک

Seti.Star · May 14, 2012

کاخ و موزه نیاوران تهران – معماری پهلوی

کاخ و موزه نیاوران تهران – معماری پهلوی

بنای کاخ نیاوران در گوشه شمال شرقی باغ نیاوران با مساحتی در حدود ۹۰۰۰ مترمربع در دو طبقه و یک نیم طبقه احداث شده است.
عملیات احداث این بنا در سال ۱۳۳۷ شمسی، با طرحی ایرانی آغاز شد و با وقفه‌ای که در ساخت آن پیش آمد در سال ۱۳۴۶ به اتمام رسید و در سال ۱۳۴۷ مورد بهره برداری قرارگرفت.

کاخ نیاوران

ساختمان این بنا ابتدا به عنوان محلی برای پذیرایی میهمانان خارجی در نظر گرفته شده بود اما در هنگام ساخت به محل سکونت پهلوی دوم و خانواده‌اش اختصاص یافت.

کاخ و موزه صاحبقرانیه
ناصرالدین شاه در سال ۱۲۶۷ قمری دستور داد ساخت قصر نیاوران را در دو طبقه شامل شاه نشین، کرسی خانه، حمام و ۵۰-۴۰ دستگاه خانه هر کدام شامل ۴ اتاق و یک ایوان برای زنانش بسازند.
او در سی و یکمین سال حکومتش خود را صاحب قران نامید و این کاخ را کاخ صاحبقرانیه نام نهاد.
پس از او، مظفرالدین شاه تغییراتی در ساختمان ایجاد و قسمتی از حرمسرا را خراب کرد. فرمان مشروطیت نیز در حیاط کاخ صاحبقرانیه، توسط او امضا شد.
در دوران پهلوی اول این کاخ برای برگزاری مراسم ازدواج محمدرضا پهلوی و فوزیه بازسازی می‌شود، اما به علت سرمای شدید آن سال مراسم در مکان دیگری برگزار شد.
در زمان پهلوی دوم، فرح دیبا تغییراتی اساسی در قسمت‌های داخلی بنا و دکوراسیون آن ایجاد کرد و طبقه اول یعنی حوضخانه برای پذیرایی میهمانان و طبقه دوم به عنوان دفتر کار محمد رضا پهلوی مورد استفاده قرار گرفت.
از دیگر اتاق‌های این کاخ می‌توان به کرسی خانه، چایخانه، ظرفخانه، اتاق‌های بازی، بار و پذیرایی در طبقه اول و اتاق‌های مذاکرات انتظار سفرا، منشی، هدایا، دندانپزشکی و استراحت محمدرضا پهلوی نام برد.
همه درها و پنجره های چوبی این بنا به شکل ارسی بوده و با شیشه‌های رنگی تزئین شده است.
این کاخ در سال ۱۳۷۴ مرمت و در اردیبهشت سال ۱۳۷۷ به عنوان موزه بازگشایی شد.
در سال ۱۳۵۵، فضایی در ضلع غربی کاخ صاحبقرانیه جهت نگهداری آثار و اشیاء هنری اهدایی به فرح دیبا و یا خریداری شده توسط وی با چهار سالن در طبقه همکف و یک سالن در زیرزمین در نظر گرفته شد.
بر سقف تالار میانی این موزه، نقاشی روی چوب با نقوش گل و مرغ شیراز به چشم می‌خورد. این موزه در بهمن ماه سال ۱۳۷۶ گشایش یافت.
آثار موجود در این موزه در دو بخش هنر پیش از تاریخ و آثار هنرهای تجسمی معاصر ایران و جهان به نمایش درآمده اند.

آثار بجامانده از تمدن‌های باستانی پیش کلمبیایی، مفرغ‌های لرستان، سفالینه‌های املش، هنرهای سرخپوستان آمریکای شمالی مربوط به هزاره‌های اول و دوم پیش از میلاد و آثاری از هنرمندان معاصر ایرانی همچون سهراب سپهری، ناصر اویسی، فرامرز پیلارام، جعفر روحبخش، پرویز کلانتری، بهمن محصص، سیراک ملکونیان، ژازه طباطبایی، مش اسماعیل، پرویز تناولی و هنرمندان غیر ایرانی چون ژرژ براک، پل گوگن، پل کله، پابلو پیکاسو، کامیل پیسارو، پیر آگوست رنوار، دیگو جاکومتی، فرنان لژه و مارک شاگال در این موزه به چشم می‌خورد.
کوشک احمدشاهی
این عمارت، اواخر دوره قاجار جهت خوابگاه ییلاقی احمدشاه در میان باغ نیاوران با مساحتی بالغ بر ۸۰۰ متر در دو طبقه با سقف شیروانی بنا شد.
از ویژگی‌های عمده این بنا تزئینات و نمای آجری به کار رفته در سرتاسر نمای بیرونی آن است. آجرها از نوع منقوش قالبی با طرح‌های متنوع به رنگ نخودی است.
ورودی بنا در ضلع جنوبی قرار دارد که به وسیله چندین پله از کنار حوض بیضی شکل پوشیده از کاشی، به کوشک منتهی می‌شود.
عمارت احمدشاهی در دوره پهلوی دوم مرمت و الحاقات جدیدی در آن صورت گرفت و مبلمان داخلی آن به طور کامل عوض شد تا به عنوان محل کار و سکونت رضا پهلوی مورد استفاده قرار گیرد.
طبقه همکف این عمارت شامل یک هال با حوضی از جنس مرمر در وسط می باشد و ۶ اتاق و ۲ راهرو در اطراف آن قرار دارند.
اشیاء تزئینی از جنس نقره، برنز، عاج، چوب، هدایایی از کشورهای مختلف مثل هند، تابلوهای نقاشی و گوبلن و نشانها و مدال‌ها در این فضا به نمایش در آمده است. همچنین ویترینی شامل اشیاء و سنگ‌های معدنی تزئینی، سنگی از کره ماه و چندین فسیل گیاهی و حیوانی در معرض دید قرار دارند.
طبقه دوم عمارت از یک سالن مرکزی و ایوان سرتاسری چهارطرفه تشکیل شده است. در چهار طرف سالن مرکزی که به عنوان اتاق موسیقی استفاده می‌شد، قفسه چوبی ویترین دار نصب شده است.
دور تا دور ایوان را ۶ ستون با مقطع مربع قطور با نمای آجری بدنه و ۲۶ ستون مدور با نمای گچی فرا گرفته است. نقش شیر و خورشید گچبری شده بر پیشانی دیواره ضلع شمالی ایوان به چشم می‌خورد.
پس از انقلاب، در جریان حفاظت و مرمت این بنا، بخش پایین دیواره‌های آن نیز تعمیر شد و در اردیبهشت سال ۱۳۷۹ همزمان با هفته میراث فرهنگی این عمارت گشایش یافت.

منبع : وب سایت همشهری آنلاین
http://www.farsicad.com

Seti.Star · May 14, 2012

موزه و عمارت آصف سنندج ( خانه کرد ) – پروژه معماری اسلامی

موزه و عمارت آصف سنندج ( خانه کرد ) – پروژه معماری اسلامی

آشنایی با بنای عمارت آصف سنندج (خانه کرد)

عمارت آصف که با نام خانه کرد در سنندج معروف است، به عنوان نمادی از هویت فرهنگی اقوام کرد و گنجینه مردم‌شناسی مردم کرد از با ارزشترین آثار فرهنگی و تاریخی استان کردستان است. عمارت آصف که امروز در برگیرنده بخشی از پروژه فرهنگی خانه کرد، شامل فضاها و غرفه‌های نمایشی موزه‌است، که یکی از قدیمی‌ترین بناهای شهر سنندج محسوب می‌شود و در خیابان امام خمینی، نزدیک مسجد دارالاحسان قرار دارد. این عمارت توسط «آصف اعظم» (میرزا علی نقی خان لشکر نویس) در دوره صفویه احداث شد.
شکل گیری عمارت آصف به چهار دوره تقسیم می‌شود که دوره اول آن مربوط به بخش شمالی شامل تالار تشریفات، اتاق‌ها و راهروهای طرفین و قسمتی از فضاهای بخش شرقی مربوط به دوره صفویه‌است. دوره دوم شکل گیری عمارت آصف مربوط به نیمه نخست دوره قاجار است، در این دوره ضلع‌های شرقی و غربی حیاط بیرونی و حمام عمارت ساخته شده‌است. دوره سوم که شامل احداث فضاهای اندرونی، سردر ورودی نیم هشتی و بازسازی بخش غربی تالار تشریفات می‌شود مربوط به سال‌های ۱۳۱۲ تا ۱۳۱۶ هجری شمسی است. دوره چهارم شکل گیری عمارت آصف مربوط به سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۲ است که شامل مرمت کلیه قسمت‌های عمارت، تعویض سنگفرش کف حیاط، ساخت دوباره حیاط مستخدمان به شکل امروزی است.

موزه
«موزه مردم‌شناسی مناطق کردنشین» یا «خانه کرد»، بزرگترین موزه مردم‌شناسی مربوط به یک قوم در ایران است. مرحله نخست پروژه خانه کرد که عمارت آصف را به خود اختصاص داده شامل، نگارخانه و حیات ورودی، حمام، غرفه‌های زندگی شهری، مکتب خانه، قلاب بافی، زیورآلات، بخش کشاورزی، مشاغل و فنون، بخش اسناد و عکس‌های تاریخی، اتاق خان، بخش پوشاک، غرفه شکار، غرفه صنایع دستی، غرفه بخش مطبخ زندگی روستایی، کتابخانه و مرکز اسناد است. مجموعه عمارت آصف که حدود چهار هزار متر مربع عرصه و اعیانی دارد و در زمره خانه‌های اعیانی مسکونی مورد توجه در معماری مسکن است، در سال ۱۳۷۵ به شماره ۱۸۲۲ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌است.

عمارت آصف، یکی از قدیمی ترین بناهای موجود در شهر سنندج است که نام خود را از آصف دیوان گرفته است. این عمارت در ضلع شمالی خیابان امام خمینی(ره) سنندج در مجاورت بناهایی چون «دژسنه» قلعه سنندج ، مسجد جامع عمارت ملالطف الله شیخ الاسلام واقع شده است.
بانی اولیه خانه آصف را خانواده معتمد هاشمی ها می دانند که در دوره صفوی می زیسته اند. بعد ها میرزا رضا وزیر، پدر علی نقی خان معروف به آصف دیوان آن را تملک کرد که براساس مدارک تغییرات اساسی در زمان وی در مجموعه ایجاد شد . نام گذاری این خانه به خانه کُرد (موزه مردم شناسی کردستان) هم به این دلیل است که این عمارت بخشی از مجموعه بزرگ خانه کُرد است که افزون بر عمارت آصف شامل عمارت شیر دیوان ، منزل ارسلان آصفی و منزل شجاع لشکر است.
● معماری عمارت آصف
این مجموعه بزرگ قریب به ۴ هزار متر مربع عرصه و اعیانی دارد و در زمره خانه اعیانی مسکونی مورد توجه در معماری خانه های شهر است. این بنا در کنار سردر و دالان ورودی و اتاق تقسیم آب دارای ۴ حیاط است که عبارتند از حیاط بیرونی (اصلی)، حیاط اندرونی، حیاط مستخدمان و حیاط مطبخ.

● حیاط بیرونی (اصلی)
دارای پلانی مستطیل شکل و یک ایوان است که یادآور معماری سبک اصفهانی است.در داخل حیاط آب نمای بزرگی در مقابل تالار اصلی قرار گرفته و در کنار آن باغچه بزرگی وجود دارد که به ۴ بخش تقسیم شده است. در ضلع شمالی این حیاط، تالار اصلی با ایوان ستون دار چوبی و سرستون های مقرنس کاری شده قرار دارد، تالار اصلی به فرم چهار طاقی است و گنبدی آن را مسقف کرده است.
در ضلع جنوبی فضای گنبد خانه، اروسی پرکاری با طرح مهندسی و گره چینی تعبیه شده که در نوع خود در منطقه غرب کشور کم نظیر است. در پشت گنبد خانه فضای طنبی (طنابی) به شکل مستطیل قرار دارد که با طاق وتویزه (نوعی نقش و نگار) مسقف شده است.در دو طرف فضای تالار اصلی، دو راهرو با سردرهای تودرتو در دو اشکوبه ایجاد شده است.
بخش شرقی آن قدیمی و همزمان با تالار ساخته شد، ولی بخش غربی جدید تر و براساس نقل قول ها و اسناد موجود، دچار حریق شده و در سال های اوایل حکومت پهلوی مانند فضاهای بخش شرقی و با اندکی تفاوت بازسازی شده است. پوشش و سقف فضاهای ضلع شرقی تالار اصلی در قسمت های راهرو و اتاق های طبقه همکف به روش تیرپوش و فضاهای فوقانی به صورت طاق تویزه است.
معماری بخش ضلع غربی حیاط اصلی که احتمال می رود در زمان میرزا رضایی، وزیر میرزا علی نقی آصف به مجموعه الحالق شده با دیگر بخش ها بویژه تالار اصلی ضلع شرقی تفاوت دارد. فضای یاد شده دارای یک ایوان سراسری با ستون های چهار ضلعی است.در پشت این ایوان سراسری، یک تالار با اروسی بسیار و طرح اسلیمی وجود دارد که روی یکی از لنگه های آن تاریخ ۱۳۲۳ نوشته شده است.سقف این بخش با طاق و تویزه و تزئینات گچبری با طرح پرنده و سقف ایوان آن مسطح و قاب بندی شده است.
در دو طرف بخش، دو راهرو قرار دارد که بالای آنها اتاق هایی با استفاده از اروسی هایی است که این فضاها در معماری مسکونی به کشواز معروف است. در کنار راهروهای جنبی دو اتاق وجود دارد که یکی از آنها متصل به حمام است و دیگری متصل به حیاط اندرونی است.در این فضا به جای استفاده از طرح سه دری از یک اروسی چهار لنگه با طرح اسلیمی استفاده شده است . سقف این فضا هم مسطح و به روش تیر پوش و دارای قاب بندی طراحی شده است.
● حیاط اندرونی
در ضلع شمالی عمارت حیاط اندرونی واقع شده که در اوایل دوره پهلوی و براساس معماری بومی منطقه که ایوان ستون دار مشخصه آن است، در سه طبقه ایجاد شده است.فضاها در سه طبقه که شامل زیرزمین و ایوانی با شش ستون چوبی و تزئینات گچبری و سر ستون هایی به شیوه کورنتی ساخته شده است و یک ایوان ستون دار کوچک تر در دو طبقه، با راه پله ای که مقابل ایوان اصلی قرار داده شده است.این بخش سال ۱۳۱۶ به وسیله استاد کاران بومی و چند استاد کار همدانی ساخته شده است.
● حیاط مستخدمها
در ضلع جنوبی مجموعه، در کنار دالان ورودی، حیاطی با فضاهایی که در پیرامون آن وجود داشته قرار دارد که متأسفانه در سه، چهار دهه اخیر تخریب شده است. این گونه پیداست که از بخشی از آن به عنوان زورخانه استفاده می شده است .
در بررسی ساخت و سازهای جدید که در این بخش انجام شده بقایای حوض آب و سازه های معماری به دست آمده است و براساس نقل قول های محل، ساختمانی جدا از عمارت آصف بود. این عمارت مربوط به خانواده اردلان و به نام منزل علی خان سرهنگ معروف بوده است که در سال ۱۳۲۰ ه.ق به حیاط بیرونی مجموعه عمارت آصف الحاق و به صورت میان دروازه، اتاق نگهبانی دربانی و حیاط بیرونی تبدیل شده است. این بخش در خیابان کشی سال های ۱۳۱۲ تا ۱۳۱۶ تخریب شده و به عنوان حیاط مستخدمان کاربرد داشته است.
● حیاط مطبخ
در کنار حیاط مستخدمان در گوشه ضلع جنوبی عمارت، حیاط کوچک تری قرار دارد که به حیاط مطبخ معروف است. این حیاط مستطیل شکل و دارای آب نمایی سنگی است. فضای مطبخ (آشپزخانه) با طاق و تویزه مسقف شده است. معماری این فضا نشانه هایی از همزمانی با تالار اصلی شمالی مجموعه که مربوط به دوره صفوی است را دارد.
● حمام
یکی ازویژگی های بارز این عمارت، وجود حمامی بسیار زیباست که در جنوب غربی مجموعه واقع شده است. حمام دارای بخش های سردر، راهرو، حمام سرد (سربینه)، حمام گرم، خزینه، تون، منبع آب اضافی و سرویس بهداشتی و خلوتی (رخت کن) است.
از ویژگی های بارز حمام وجود ستون های سنگی حجاری شده که به صورت طنابی شکل در بدنه و مقرنس در سرستون ها تزئین شده است . همچنین تزئینات پرکار آهک بری در همه بخش های حمام از ویژگی های بارز آن است. طرح های متنوع گل و بوته و بویژه طرح های هندسی از تزئینات آهک بری حمام است که به طور کامل مرمت شده است.
● نحوه آبرسانی
آب این مجموعه از یک رشته قنات که از غرب شهر سنندج به وسیله تنبوشه های سفالی و لوله های فلزی جدید جاری است، تأمین می شود. برای تنظیم و تقسیم مناسب آب، فضایی در کنار دالان ورودی ساخته شده که به اتاق تقسیم آب معروف است.
هم اکنون آب نماهای حیاط بیرونی، اندرونی، مطبخ و حیاط مستخدمان فعال است و زیبایی چشمگیری به مجموعه بخشیده است. فاضلاب مجموعه نیز بیش از ۳۰۰ سال سابقه دارد. سقف اتاق تقسیم آب با طاق و تویزه مسقف شده و دارای دو حوض آب است که به ترتیب آب در داخل آنها جریان و تقسیم می شود.
● سردر، هشتی و دالان ورودی مجموعه
سردر ورودی که خانه آصف به فرم « نیم هشتی» در سال های ۱۳ ۱۳۱۲ شمسی ساخته شده است. گویا پیش از ساخت این سردر، کوچه ای تنگ راه ورودی به عمارت بوده و از این رو آن را کوچه باریکه می خواندند.
با ساخت خیابان بخشی از این سردر تخریب و سردر جدید به جای آن ساخته شد. سردر دارای پلان نیم هشتی و متأثر از بناهای شیر دیوان و عمارت ملالطف الله شیخ الاسلام است. با این تفاوت که انحنای بیشتری در زوایا و اضلاع و حرکت فوق العاده ای در نما با ایجاد ستون نما، طاق نما و حرکت های نیم دایره ای آن دیده می شود. این سردر با نمای آجری زیبا به دست استاد عباس زمانی کردستانی و با همکاری استاد عسکر موسوی کردستانی ساخته و تزئین شده است.
در پشت سردر ورودی و متصل به آن، هشتی مستطیل شکل دیده می شود و در ادامه آن دالانی دراز قرار گرفته که با روش (طاق تیرگم)، دو پوسته، مسقف شده است. در واقع دسترسی به عمارت آصف با عبور از سردر هشتی و دالانی صورت می گیرد.
● تزئینات معماری
گچبری در بیشتر فضاهای درونی و بیرونی از طرح های گل و بوته به صورت بسیار برجسته و رنگی کار شده است. اروسی های مجموعه با دو طرح گره چینی هندسی و اسلیمی ساخته شده اند اروسی با گره چینی هندسی مربوط به دوره صفوی و با طرح اسلیمی مربوط به دوره قاجار و کار استادکاران بومی و محلی کردستان است. از دیگر تزئینات این مجموعه مقرنس کاری در تالار اصلی، حجاری سنگی ستون ها و آهک بری در حمام قابل عنوان است.
متأسفانه از معماران مجموعه، نامی به جای نمانده است ولی در زمینه آجرتراشی و نجاری و آهک بری نام چند استان را می توان عنوان کرد که از جمله آنها استاد عبدالله نجارباشی کردستانی اروسی بزرگ تالار اصلی را مرمت کرده و استاد عباس نجار باشی کردستانی ساخت و یا مرمت دیگر اروسی ها را برعهده داشته است.
● مرمت، احیا و تغییر کاربری
عمارت آصف در سال ۱۳۷۶ از سوی اداره کل میراث فرهنگی وقت تملک و کار مرمت و احیای آن از سال ۱۳۷۸ آغاز شد که هنگام مرمت، دو قطعه مشبک گره چینی در تالار اصلی کشف شد که سبک آنها با آثار گره چینی اروسی اصلی تالار و با نمونه های دوره صفوی قابل مقایسه است و در سال ۸۲ به موزه مردم شناسی یا خانه کرد تغییر کاربری داد. هم اکنون در فضاهای این مجموعه، موزه مردم شناسی به منظور معرفی فرهنگ و آداب و رسوم مردم کرد به نمایش گذاشته شده است

منبع:http://www.farsicad.com/1390/01/emarat-asef-khanaye-kurd/

Seti.Star · May 14, 2012

موزه مردم شناسی

موزه مردم شناسی

موزه مردم شناسی، یکی از موزه‌های استان تهران است. این موزه که در سال ۱۳۱۴ بنیاد گردید، شامل آثار مربوط به مردم شهرستان‌های گوناگون ایران در دوره قاجاریه و معاصر می‌باشد. در سال ۱۳۴۷ موزه مردم‌شناسی از محل سابق به کاخ ابیض در مجموعه کاخ گلستان انتقال داده شد. این موزه دارای کارگاه‌های خطاطی، عکاسی، مجسمه سازی، نجاری و نیز کتابخانه، قرائت خانه، سالن سخنرانی و چهل و هفت غرفه مربوط به آثار گردآوری‌شده از سراسر ایران است. آثار موزه به شیوه موضوعی طبقه‌بندی شده و به نمایش در آمده‌اند. این موزه در میدان ۱۵ خرداد داخل محوطه کاخ گلستان واقع شده‌است.

این بنا به وسیله امین‌الملک و توسط مهدی و صادق کاشی درسال ۱۳۰۸ و به منظور جایی برای هدایای پادشاهان کشورهای دیگر ساخته شده و از معماری عهد لوئی شانزدهم الهام گرفته است‌. گفته می‌شود که نقشه کاخ جدید را ناصرالدین شاه کشید و ابعاد تالار بزرگ آن را مطابق عرض و طول بزرگ‌ترین قالی سلطان قرار داد. نام‌گذاری آن نیز به علت سفیدی رنگ نمای ساختمان است که به شیوه بناهای قرن هجدهم اروپا، گچ‌بری و نماسازی شده و پله‌ها و ازاره‌های سرسرای کاخ نیز از مرمر سفید رگه دار بوده است‌.

Seti.Star · May 14, 2012

تحلیل معماری موزه هنرهای معاصر تهران

تحلیل معماری موزه هنرهای معاصر تهران

موزه هنرهای معاصر در ضلع شمالی بلوار کشاورز و غرب پارک لاله واقع شده است و درسال ۱۳۵۶، فعالیت فرهنگی و هنری خود را آغاز کرد.این موزه در زمینی به وسعت ۲۰۰۰ مترمربع و پیرامون آن فضایی سبز و زیبا موسوم به پارک مجسمه با تندیس‌هایی ارزشمند از هنرمندان پر آوازه معاصر ایران و جهان قرار گرفته‌است‌.
http://www.farsicad.com/1389/12/mouze-honarhaye-moaser-tehran/

ساختمان موزه ،که یکی از نمونه‌های با ارزش و کم همتای معماری نوین ایران است‌، با الهام از معماری سنتی ایران و مفاهیم فلسفی آن بنا شده است‌.

طراحی و معماری این بنا به دست کامران دیبا انجام گرفته است‌. هشتی‌، چهارسو، معبر و گذرگاه از جمله عناصر چشم‌نوازی هستند که بازدیدکنندگان هنر دوست را به تأمل در هنر و فرهنگ ایران زمین وا می‌دارند. موزه هنرهای معاصر مرکز فعالیت‌ها و رویدادهای مهم هنری ایران در زمینه هنرهای تجسمی به شمار می آید.
گالری موزه مکان برگزاری نمایشگاه‌های مختلف هنری است‌. به هنگام برپایی هر نمایشگاه‌، یک یا دو گالری نیز به نمایش گنجینه‌هایی از هنرمندان بزرگ جهان اختصاص می‌یابد.

ساختمان موزه تلفیقی ازمعماری مدرن و سنتی است که با الهام از بادگیرهای مناطق حاشیه کویر ایران ساخته شده است‌. تندیس‌هایی زیبا و با ارزش از هنرمندان معاصر همچون هنری مور، آلبرتو جیاکومتی و پرویز تناولی فضای سبز اطراف را به پارک مجسمه بدل ساخته است‌. بیننده مسیری چرخشی را در پیرامون فضای اصلی موزه می‌پیماید و پس از تماشای نگارخانه‌ها به هشتی می‌رسد در دل هشتی‌ اثر زیبا و نوین ماده و فکر، که آن را هنرمند ژاپنی‌ نوریوکی هاراگوچی‌، از روغن و پولاد ساخته است‌ خود نمایی می‌کند.

ساختمان موزه هنرهای معاصر تهران به مثابه اثر ی هنری است که هنر معاصر ایران وبخشی از تاریخ هنر مدرن جهان را نمایندگی می کند.
معماری منحصر به فرد مدرن این موزه ، الهام گرفته شده ازمعماری سنتی ایرا ن است که مفهومی فلسفی با خود به همراه دارد و با استفاده ازطاقهای مرسوم روستایی ونورگیرهای برگرفته ازبادگیرهای کویری طراحی شده است. وطرح مارپیچ داخلی آن از الگویی کاملاً مدرن پیروی می کند.
این شیوه طراحی هم ادای دینی به معماری سنتی است و هم مبین این نکته که تلفیق این دو معماری (الهام از اصول معماری سنتی ومدرن )امکان پذیر است.
در طراحی موزه هنرهای معاصر دو دیدگاه مورد بررسی قرارگرفته که هر دو آنها به درستی انتخاب و مورد بازبینی قرار گرفتند: یکی در محوطه اطراف موزه است یعنی بوستان لاله که فضایی نسبتا بزرگ است و دیگری مسیر دسترسی به موزه که در کنار یکی از محورهای حرکتی پارک لاله قرار دارد.طراح موزه حیاط مرکزی را انتخاب کرد که علاوه بر اینکه یکی از نشانه های معماری ایرانی باشد بتواند به کمک آن فضایی مجزا از بوستان را ایجاد کند.
http://www.www.www.iran-eng.ir/wp-content/uploads/2011/03/Moze-honarhaye-Moaser3-300x225.jpg
علاوه بر آن با طراحی دید مناسب از حیاط مرکزی به بوستان ، سعی بر برقراری رابطه با بوستان نیز دارد. این رابطه در طراحی داخلی نیز با پنجره های دیواری و سقفی حفظ شده است.در دل این بوستان بزرگ محوطه ی وسیعی وجود دارد که به دلیل نصب مجسمه هایی از هنرمندان نامدار ایرانی وخارجی به ” به باغ مجسمه ” معروف است .ودقیقاً یادآور باغ های ایرانی است که از دل تاریخ واندیشه باصلابت وشکوهند ایران بیرون آمده است .آنهایی که با جغرافیای ایران آشنایی دارند به درستی درک می کنند که درپهنا وحاشیه کویر ، باغ هایی با درختان سربه فلک کشیده قد علم کرده اند ودرون هریک از باغ ها ،عمارتی یا بناهایی ساخته شده که کام ودل ساکنانش را با پیچش نسیم به بار نشسته درون بادگیرها، هشتی ، چهارسو ومعبر همراه می کند .

بنابراین اقلیم ومختصات کویر ،بهترین وبیشترین موضع معماری درجهت همراهی با طبیعت را انتخاب می کند.ساختما ن موزه درزمان حال بیشتر وواضح تر تاریخ گذشته ایران را درذهن ها جا می اندازد. ساختمان موزه از سنگ وبتون ساخته شده و روی هم رفته۸۵۰۰مترمربع مساحت دارد.
سطح کلی دیوارهای موزه نیز مساحتی بالغ بر۲۵۰۰ مترمربع را تشکیل می دهد. که شامل ۹ گالری کوچک وبزرگ ودارای تجهیزات کامل جهت نمایش آثار هنری است .این موز ه یکی از فعال ترین وپرثمرترین مراکز فرهنگی وهنری در تهران است که دربافت شهری نمودی بسیار زیبا وخوشایند دارد . این مرکز دربیست ویکم مهرماه سال ۱۳۵۶درمساحتی حدود ۸۵۰۰متر افتتاح شد و از تاریخ سی ام همان ماه درمعرض بازدید کنندگان قرا گرفت .این ساختمان درحاشیه غربی پارک لاله درخیابان کارگرشمالی قرار دارد که از نقطه نظر جغرافیای شهری در مرکز شهر تهران قرار دارد.شایدهم ازاین منظر بتوان گفت موزه هنرهای معاصر تهران ساختمانی پست مدرنیستی است که با بهره گیری از عناصر معماری کهن ایرانی به صورتی مینی مالیستی خود نمایی می کند.

بادگیرها به وضوح در کالبد و فرم بنا خود نمایی می کنند .بادگیرهایی که سابقا نقش تهویه و جریان باد را در ساختمان داشتند اکنون وظیفه انتقال نور به داخل بنا را دارند.
باد از دل بادگیرها عبور کرده و در دل فضا بخش می شود. سایه ها – نیم سایه ها و نورها به طوری کنار یکدیگر قرار گرفته اند که هر گالری را به بخشی مجزا برای نمایش آثار تبدیل می کند.مسیر آغازین بازدید کنندگان یک رمپ است که با حرکت دورانی مخاطب خودرا به زیر زمین هدایت می کند. مخاطب مجبور است درادامه حرکتی آرام و مارپیچ را دنبال کند. ودرآخر هم مخاطب بدون این که احساسی ناخوشایندی از حرکت در مسیر پیچ درپیچ داشته باشد به جای نخست خود باز می گردد یعنی سردرموزه هنرهای معاصر تهران.

Seti.Star · May 23, 2012

بازدید رایگان از موزه سکه

بازدید رایگان از موزه سکه

این روزها که هفته جهانی موزه و میراث فرهنگی است فرصت خوبی دست داده تا سری به موزه های کشور بزنید و با تخفیف ویژه یا به رایگان از آنها بازدید کنید. اگر این روزها گذارتان به حوالی میدان امام خمینی (ره) تهران افتاد، بازدید از موزه سکه بانک سپه را از دست ندهید.

این موزه ابتدای خیابان فردوسی، کوچه طبس، جنب ساختمان شعبه مرکزی بانک سپه واقع شده و تا سوم خرداد به طور رایگان از شما پذیرایی می کند.

موزه سکه بانک‌سپه، یکی از غنی‌ترین و ارزشمندترین موزه‌های سکه در سطح خاورمیانه به حساب می آید که در سال 1342 به منظور حفظ میراث فرهنگی کشور تأسیس شد

این موزه از آنجایی که وابسته به اولین بانک تاریخ ایران است، مجموعه کاملی از مسکوکات دوره های مختلف تاریخ ایران را گردآوری کرده و در آن می توانید سکه های مربوط به حکام محلی، مسکوکات خارجی و سکه های مربوطه به تاریخ کهن کشور را ببینید. بد نیست بدانید موزه سکه بانک‌سپه، یکی از غنی‌ترین و ارزشمندترین موزه‌های سکه در سطح خاورمیانه به حساب می آید که در سال 1342 به منظور حفظ میراث فرهنگی کشور توسط تیمسار آق اولی مدیرعامل وقت بانک سپه تأسیس شد.

در این موزه سکه ها از زمان لیدی‌ها تا به امروز جمع آوری شده اند و نه تنها وقایع اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و همچنین خط، ظرافت هنری،‌ نمایش طرح لباس، تزیینات سلاطین و مراسم مذهبی را به نمایش می‌گذارند.
با تمام این ها اگر تا سوم خردادماه فرصت ندارید به این موزه مراجعه کنید، می توانید بعد از این تاریخ، در روزهای زوج هفته (به استثنای روزهای تعطیل) از ساعت 9 تا 15 به موزه سری بزنید یا با تلفکس 66748060 هماهنگ کنید.

رستم زادبخش گردشگری تبیان

Seti.Star · May 23, 2012

6موزه برتر جهان

6موزه برتر جهان

شش موزه لوور، آكروپولیس، اورسی، مادام توسو، آرمیتاژ و متروپولیتین پربازدید‌ترین و مشهور‌ترین موزه‌های جهان هستند.

[h=2]موزه «آكروپولیس» بزرگترین موزه یونان[/h]موزه آكروپولیس بزرگترین موزه یونان و یكی از مهمترین موزه‌های جهان در رابطه با آثار مربوط به تمدن یونان باستان است.
این موزه بخش بزرگی از گنجینه و آثار باستانی مرتبط با اكتشافات مجموعه تاریخی آكروپولیس را در خود جای داده است. موزه جدید آكروپولیس نیز كه در سال 2009 میلادی افتتاح شد، در 400 متری موزه قدیم قرار دارد.

[h=2]اورسی مهمترین موزه نقاشی و مجسمه‌سازی جهان[/h]موزه اورسی از معروف‌ترین موزه‌های پاریس و یكی از موزه‌های مهم نقاشی و مجسمه‌سازی جهان است، بنای این موزه در ساحل چپ رود سن و محل قبلی ایستگاه قطار پاریس است . این موزه محل نگهداری آثار هنری فرانسه بین سال‌های 1848 تا 1914 و آثار موجود در آن شامل نقاشی، مجسمه، عكس و مبلمان است.
مهم‌ترین علت معروفیت این موزه مجموعه‌های سبك امپرسیونیسم از جمله آثار «كلودمونه» و «رنوار» است. بسیاری از این آثار تا قبل از افتتاح این موزه در سال 1986 در موزه «ژودوپوم»، «موزه لوور» و «موزه ملی هنر مدرن» نگهداری می‌شد.

ساختمان این موزه در ابتدا برای ایستگاه قطار استفاده می‌شد، این بنا كه در سال 1939 به عنوان ایستگاه قطار جنوب غرب فرانسه مورد استفاده قرار می‌گرفت در سال 1939 به علت مناسب نبودن برای قطار‌ و سرویس تغییر كاربری داد.
در سال‌های جنگ جهانی دوم نیز قسمتی از این ساختمان به عنوان مركز پست استفاده می‌شد. دولت فرانسه در سال 1977 برای تبدیل این بنا به موزه تصمیم گرفت. موزه اورسی در سال 1986 توسط «فرانسوا میتران» رییس‌جمهور فرانسه افتتاح شد، مساحت امروزی موزه در حدود 45 هزار متر مربع است.

[h=2]نمایش 35 هزار اثر هنری در موزه لوور[/h]در موزه لوور كه در پاریس در فرانسه واقع شده است، بیش از 35 هزار اثر هنری در هشت بخش مختلف نگهداری می‌شود. این موزه یكی از پربازدید‌ترین موزه‌های جهان است. موزه لوور از سال 1973 میلادی تا امروز به عنوان موزه عمومی فعال بوده است،تمركز موزه لوور روی هنر، تاریخ بشر و فرهنگ است و آثار بسیاری در این زمینه‌ها در این موزه جای گرفته‌اند كه از جمله آنها می‌توان به لوح حمورابی،تابلوی بانوی صحنه‌ها و تابلوی مونالیزا اثر «لئوناردو داوینچی» اشاره كرد.

[h=2]تنها مجسمه‌های ساخته‌شده از موم در مادام توسو[/h]«مادام توسو» نام موزه مشهوری است كه مركز آن در شهر لندن انگلستان قرار دارد.در این موزه تندیس‌های مومی افراد مشهور و تاریخ‌ساز ساخته و نگهداری می‌شود. این موزه توسط «مادام توسو» در سده‌ی هجدهم میلادی پایه‌گذاری شد.
موزه‌های «مادام توسو» یكی از دیدنی‌های شهرهای مهم جهان است. تندیس‌های مومی از افراد مشهور چنان به واقعیت شبیهند كه حیرت‌ بازدید‌كنندگان را برمی‌انگیزند. توریست‌هایی كه به لندن، آمستردام و یا برلین سفر می‌كنند، برای دیدن موزه مادام توسو از لحظاتی پیش از بازشدن درهای موزه جلو در ورودی آن صف می‌كشند.
مادام توسو به همراه پسرانش تا هنگام مرگش درسن 89 سالگی،نمایشگاه تندیس‌های مومی را اداره می‌كرد. آخرین تندیس كه او پیش از مرگ به اتمام رساند، پرتره‌ای از خود اوست.

[h=2]موزه آرمیتاژ با سه میلیون اثر هنری[/h]موزه «آرمیتاژ» یا «هرمیتاژ» واقع در سن‌پترزبورگ روسیه با سه میلیون اثر هنری یكی از بزرگترین موزه‌های جهان و از قدیمی‌ترین گالری‌های هنری و موزه‌های تاریخ و فرهنگ بشری است.
مجموعه عظیم آرمیتاژ در شش بنا به نمایش گذاشته شده است، بنای اصلی كاخ زمستانی نام دارد و در گذشته محل سكونت رسمی تزارهای روسیه بوده است.

موزه آرمتیاژ شعبه‌های بین‌امللی در آمستردام، لندن و لاس‌وگاس نیز دارد. از جمله هنرمندانی كه آثارشان نقاط قوت مجموعه هنر غرب در موزه آرمیتاژ است، می‌توان به میكل آنژ، لئوناردو داوینچی، روبنس، ون دایك، رامبراند، رودن، مونه، سزان، ونگوك و پیكاسو اشاره كرد. البته این موزه مجموعه آثار متعددی دارد كه می‌توان به نشانه‌ها، لباس‌ها و جواهرات سلطنتی و بزرگترین كلكسیون موجود در جهان از طلای باستان متعلق به اروپای شرقی و آسیای غربی نیز اشاره كرد.
در سال 1764 كاترین كبیر با خرید بیش از 200 نقاشی در اروپا، این جمع‌آوری مشهور را آغاز كرد. طی انقلاب روسیه در سال 1917 موزه سلطنتی آرمیتاژ جزء اموال عمومی اعلام شد، پس از ملی شدن مجموعه‌های هنری عمومی ملی دامنه آثار موجود در موزه وسعت بیشتری یافت.

[h=2]نمایش مجموعه كمیاب تاریخ اسلام در موزه متروپولیتن[/h]موزه «مترو پولیتن» نیویورك از بزرگترین و مشهورترین موزه‌های جهان است. این موزه وسط نیویورك و در مجاورت ضلع شرقی سنترال پارك قرار دارد. این موزه در سال 1873 میلادی افتتاح شده است. متروپولیتن نیویورك حاوی مجموعه بزرگ و نادری از تاریخ اسلام و ایران باستان است.
این موزه سالی چهار میلیون بازدیدكننده دارد، قدیمی‌ترین دارایی این موزه مربوط به 77 هزار تا 300 هزار سال پیش و سنگ آتش‌زنه‌ای است كه در مصر یافت شده است.

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از ایسنا

Seti.Star · Jun 6, 2012

[h=1]جنگ سرد بر سر انتخاب موزه برتر کشور[/h]

فرهنگ و تاریخ > موزه - گروه شهری - محمد باریکانی:
انتخاب موزه برتر کشور در آخرین روز از ماه گذشته که در سالنی به نام یک نوازنده بنام تار ایرانی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد به جدال سرد یکی از کاخ‌موزه‌های بزرگ تهران بر سر این انتخاب تبدیل شد.
براساس آنچه خبرگزاری‌ها منتشر کردند موزه ملک توانست در 4 رشته مختلف منتخب کمیته ملی موزه‌ها حائز مقام برتر شود که روابط عمومی کاخ‌موزه گلستان در پیامکی اعلام کرد که کاخ‌موزه گلستان به‌عنوان موزه برتر تجلیل شد.
موزه ملک توانسته بود در حوزه توسعه مدیریت با 55 امتیاز، حوزه آموزش با 54 امتیاز، حوزه شعار سال گذشته با عنوان موزه و خاطره با 40 امتیاز و در حوزه معرفی با ‌60/5 امتیاز از سوی هیات داوران انتخاب موزه‌های برگزیده حائز برترین‌ها شود و این در حالی است که کاخ‌موزه گلستان با کسب 24 امتیاز در حوزه توسعه و 57/5 امتیاز در مدیریت و کسب امتیاز کمتر در رده بعدی پس از موزه ملک قرار بگیرد.
درحالی‌که شمارش آرای داوران برای انتخاب موزه برتر در حال انجام بود موزه ملک در پیامکی به خبرنگاران اعلام کرد که این موزه در رتبه موزه برگزیده کشور قرار گرفته و رتبه نخست موزه‌ها به این مجموعه تاریخی- ‌فرهنگی اختصاص یافته است.
جنگ پیامکی کاخ‌موزه گلستان در روز انتخاب موزه برتر کشور در حالی ادامه یافت که عصر آخرین روز از اردیبهشت ماه گذشته هیات داوران رتبه نخست موزه برگزیده کشور را به موزه ملک تقدیم کرد. انتشار خبر جدال پیامکی بر سر موزه برتر که نخستین بار از سوی خبرگزاری میراث فرهنگی مطرح شد، اعتراض مدیر کاخ‌موزه گلستان را برانگیخت. به‌رغم اعلام خبر برگزیده شدن موزه ملک به‌عنوان موزه برتر سال ولی شریفی مدیر کاخ‌موزه گلستان که سرپرستی روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی کشور را نیز برعهده دارد همچنان اصرار دارد که کاخ‌موزه گلستان موزه برگزیده کشور است.
شریفی گفت: کاخ‌موزه گلستان تنها موزه‌ای بود که مورد تجلیل و تقدیر اعضای نمایندگی ایکوم (کمیته جهانی موزه‌ها)در ایران قرار گرفت و به‌عنوان موزه برتر شناخته شده‌است. آنطور که خبرگزاری میراث فرهنگی اعلام کرد در سوی دیگر، رئیس موزه ملک نیز می‌گوید که چون این موزه 4جایزه از 8 جایزه را به خود اختصاص داده، موزه برتر است.
جدال بر سر معرفی موزه برتر کشور که سرانجام به معرفی موزه ملک به‌عنوان موزه برتر سال کشور ختم شد در حالی ادامه داشت که هدف از معرفی موزه برتر کشور به‌منظور ترغیب و تشویق موزه‌های دیگر در تخصصی‌تر شدن فعالیت‌ها و حرکت به سمت شیوه‌های نوین موزه داری است.
سال‌های گذشته کمیته جهانی موزه‌ها در ایران با همکاری موزه‌های کشور روش‌های مختلفی برای انتخاب موزه‌های برگزیده کشور را آزمودند تا آنکه در این دوره آیین‌نامه‌ای به‌منظور انتخاب موزه برتر کشور تهیه شد. مسعود شریفی به خبرگزاری میراث فرهنگی گفت که از سوی ایکوم تنها یکی از موزه‌های کشور تجلیل و موفق به دریافت لوح تقدیر شد که البته کاخ‌موزه گلستان بود.
این درحالی است که یک عضو کمیته انتخاب موزه برتر کشور اعلام کرد که ابتدای جلسه،از کاخ‌موزه گلستان به‌عنوان موزه برتر تجلیل شد و مسعود شریفی مدیر این کاخ‌موزه مورد تقدیر قرار گرفت اما در همان روز و ساعت 8 با حضور علویان صدر معاون میراث فرهنگی، حجری مدیرکل اداره موزه‌ها و هیات اجرایی ایکوم (کمیته جهانی موزه‌ها) و همچنین روسای موزه‎های ایران به موزه‌های برتر و برگزیده جوایزی اهدا شد. به گفته وی، از آنجایی که موزه ملک 4 جایزه از جوایز اهدایی را به‌خود اختصاص داد به‌عنوان موزه برتر شناخته می‌شود.
در متن لوح اهدایی کمیته موزه‎های ایران به کاخ‌موزه گلستان آمده است: «مجموعه تلاش‌هایی را که در راستای قرار گرفتن کاخ‌موزه گلستان به‌عنوان نخستین موزه کشور در فهرست نامزدهای ثبت میراث جهانی انجام داده‌اید و به تبع آن فعالیت‌هایی که موجب فراهم ساختن امکان بازدید عامه در فضاهای مجموعه، همچنین اقدام در زمینه تولیدات فرهنگی مرتبط با نشر آثار موجود به‌ویژه در آلبوم خانه شده است را مورد تقدیر قرار می‌دهد؛ امید است این عمل سرلوحه فعالیت سایر موزه‌های کشور قرار گیرد. تقدیر و تجلیل ویژه توسط رئیس کمیته موزه‌های ایران از کاخ گلستان به عمل آمد.»
رضا دبیری نژاد رئیس موزه ملک به روزنامه همشهری می‌گوید: مراسم انتخاب موزه برتر کشور در چند بخش انجام شد که یک بخش آن نتایج داوری کمیته انتخاب بود و بخش دیگر که در پایان مراسم بود مربوط به هیات اجرایی ایکوم بود که ارتباطی با آرای داوران نداشت و کمیته جهانی موزه‌ها در آن بخش، از کتابخانه مجلس به‌دلیل دیجیتال‌سازی‌ نسخ خطی و در دسترس قرار دادن نسخ خطی برای کاربران اینترنتی تجلیل کرد. همچنین از سازمان میراث فرهنگی برای بازگشایی 4 موزه تاسیس شده که شامل موزه‌های نقاشی پشت شیشه، میرعماد، موزه استاد بهزاد و موزه آب در کاخ سعدآباد می‌شد تقدیر کرد. از کاخ گلستان نیز به‌دلیل تلاش برای ثبت جهانی چند اثر نخبه تاریخی تقدیر شد. وی افزود: شبهه پیش آمده مربوط به نتایج پایانی آرای داوران است که امتیاز داوران به موزه ملک بیشتر بود و بدین‌ترتیب این موزه به‌عنوان موزه برتر انتخاب شد. به گفته دبیری نژاد، هدف از تجلیل این نیست که گفته شود یک موزه خوب است یا بد؛ هدف از این انتخاب تشویق موزه‌ها برای فعالیت تخصصی در حوزه موزه داری است

http://www.hamshahrionline.ir/news-171604.aspx.

Seti.Star · Aug 25, 2012

اشیای باستانی ایرانی در موزه‌های خارجی

اشیای باستانی ایرانی در موزه‌های خارجی

گاهی خود خارجی ها همه کاره بوده اند. یعنی خود انگلیسی ها، فرانسوی ها و روس ها با پررویی آمده اند ایران، رفته اند به شوش و سیلک و عیلام و اشیایی را از دل خرمن ها خاک کشیده اند بیرون و دزدی شان را با افتخار برده اند کشورشان و گذاشته اند توی موزه. گاهی هم ما پیدا کرده ایم و باز آنها به زور گرفته اند، برده اند، گاهی خودمان داده ایم و گاهی کشف ها در سرزمین هایی اتفاق افتاده که حالا دیگر جزو ایران نیستند ولی روزگاری جزو همین خاک به حساب می آمده اند. رفته ایم سراغ این اشیا؛ اشیایی که در زمان های دور و نزدیک از ایران به آن طرف دنیا سفر کرده اند و حالا در موزه هایی خارج از خانه نگهداری می شوند.

[h=2]بشقاب نوازندگان[/h]تصویری از یک مرد خوش خوراک که بین گماشته هایش نشسته و غذا می خورد. «بشقاب نوازندگان»، مفرح ترین شیء این مجموعه است؛ بشقاب طلایی رنگ متفاوتی که تصویری از یک بزم شاهانه دارد، بزمی که برای یک پادشاه یا یک بزرگ زراده به همراه همسرش که چند نوازنده در اطرافیشان ساز می زنند.
در پایین بشقاب هم اجاقی روشن است و غذایی دارد پخته می شود. از بین نوازنده ها یک نفر دارد با دهانش سازی شبیه فلوت می زند، آن یکی چیزی شبیه ساکسیفون می نوازد و نفر آخر در حال نواختن یک ساز زهی است. این بشقاب مربوط به دوره ساسانی در قرن هفتم میلادی است و در موزه بریتانیا نگهداری می شود.

[h=2]فرش پازیریک[/h]قدیمی ترین فرش کشف شده دنیا، همین قالی پازیریک (Pazyryk Rug) است که در سال 1328/1949 به وسیله یک باستان شناس روس در دره پازیریک (جایی در نزدیکی مرز مغولستان) کشف شد. قدمت این قالی را به 500-400 سال پیش از میلاد مسیح نسبت می دهند و بسیاری از مورخان از روی طرح های قالی، آن را مربوط به زمان پارت ها یا مادها می دانند ولی خوب عده ای هم هستند که قالی را مغولی می دانند و ادعا می کنند که مغول ها این طرح را از ایرانی ها یاد گرفته و روی قالی خودشان بافته اند.
هر چه هست این قالی مربعی شکل که شامل تصویر سوارکاران، آهوهای در حال چرا کردن و جانوران افسانه ای با سر عقاب و بدن شیر است حالا در موزه آرمیتاژ سن پترزبورگ روسیه قرار دارد.

[h=2]ارابه طلایی چهار اسب[/h]این ارابه طلایی نسبت به باقی آثاری که از دوره هخامنشی دیده ایم خیلی متفاوت است.این ارابه با چهار اسب طلایی اش متعلق به 300 تا 500 سال پیش از میلاد است و دو نفر با لباس هخامنشی ها بر آن سوار هستند، این اثر هم اکنون در موزه بریتانیا نگهداری می شود.

[h=2]منشور کوروش[/h]منشور کوروش، استوانه ای گلی است که نوشته هایی به زبان اکدی روی آن حک شده است. این منشور مربوط به 538 سال قبل از میلاد است و نوشته های آن بیشتر حول ماجرای فتح بابل توسط کوروش می چرخد. در ادامه هم کوروش، با لحن اول شخص، القاب و نسب خودش را می گوید و اعلام می کند که در کشورش صلح برقرار خواهد بود. این منشور الان در موزه بریتانیا در لندن نگهداری می شود و تا به حال دو بار به ایران آورده شده است.

[h=2]جام هیولای دو سر و غزال[/h]یک هیولای دو سر بزرگ که دو آهو را سرو ته در چنگش گرفته است. این تصویر تکرار شده روی این ظرف است؛ ظرفی که به جام هیولای دو سر و غزال معروف است و از آثار به جا مانده از فرهنگ و تمدن مارلیک است و در موزه لوور پاریس نگهداری می شود.

[h=2]تخته بازی 58 خانه[/h]اشتباه نکنید! این کف یک «اتو»ی باستانی نیست! این یک وسیله بازی است که حالا به اسم «تخته بازی 58 خانه» شناخته می شود و از آثار باستانی عتصر آهن است کهدر سال 1937/1316 در ته سیلک کاشان کشف شد. این تخته بازی باستانی از جنس گل پخته ساخته شده و 58 خانه یا سوراخ دارد و با چندتا مهره بازی می شده اما آن را بدون مهره هایش پیدا کردند و حالا قابلیت بازی ندارد! این قبیل بازی های تخته ای شکل در مصر و شرق نزدیک باستان محبوبیت خاصی داشته و در نقاط دیگر ایران هم تعدادی از آن کشف شده است. این تخته بازی در موزه لوور فرانسه نگهداری می شود.

[h=2]تندیس نقره ای گاو نشسته[/h]یک گاو آرام و مودب که جامی لوله ای شکل در دست دارد و لباسی راه راه و پله ای شکل به تن کرده. این مجسمه نقره ای مربوط به دوران نیا- عیلامی است و در جنوب غرب ایران کشف شده.
قدیمی ترین فرش کشف شده دنیا، همین قالی پازیریک است که در سال 1328 به وسیله یک باستان شناس روس در دره پازیریک (جایی در نزدیکی مرز مغولستان) کشف شد

مورخان این مجسمه را که نیمه انسان – نیمه گاو است متعلق به حدود 3000 سال پیش از میلاد و ساخته شده در عصر مس می دانند. تندیس نقره ای این گاو در موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری می شود.

[h=2]سنگ نگاره زن عیلامی و ندیمه[/h]یک دیس ماهی، یک دوک نخ ریسی و یک بادبزن. اینها اشیای بامزه این سنگ نگاره هستند؛ سنگ نگاره ای که تصویر یک زن عیلامی را در حال نخ ریسی نشان می دهد؛ آن هم وقتی یک کنیز بالای سرش ایستاده و او را باد می زند.
این شیء مربوط به زمان عیلامیان است و در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. زمان ساخت آن هم 800-700 سال قبل از میلاد است و در شوش پیدا شده.

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از دانستنی ها

عنوان	تالار	پاسخ ها	تاریخ
[پروژه های مرمت شده] -57-باغ موزه قصر	مرمت و احیای بناهای تاریخی	0	Aug 4, 2015
[پروژه های مرمت شده] -47- موزه نساجی (کارخانه نساجی شیراز)، تفاوت های مرمت و احیاء	مرمت و احیای بناهای تاریخی	0	Jun 17, 2015
[پروژه های مرمت شده] -41- نوسازی و گسترش موزه شهرداری از معماران MLZD؛ زیبایی شناسی صنعتی فضای پسماند	مرمت و احیای بناهای تاریخی	0	Mar 22, 2015
[پروژه های مرمت شده] -42-موزه کـُـلُـمبا؛ جراحیِ زیباییِ مخروبه های باستانی کـُـلن	مرمت و احیای بناهای تاریخی	1	Mar 17, 2015
[مقالات مرمت] - ارزیابی رویکرد موزه ای به معماری روستایی	مرمت و احیای بناهای تاریخی	0	Nov 25, 2013

موزه و تاریخ ایران

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

عضو جدید

Similar threads