من با تو تنها نیستم.
- شروع کننده موضوع tools
- تاریخ شروع
spacechild
عضو جدید
و گنجشک با تمام بی اعتناییش روی درخت تکیه داده بود
وبه سلاخ بد وبیراه می گفت.
درست مثل داستان کرم شب تاب زیر همان درخت
که گنجشک...
وبه سلاخ بد وبیراه می گفت.
درست مثل داستان کرم شب تاب زیر همان درخت
که گنجشک...
دنیای به این بزرگی واسه من
وقتی نیستی مثل زندون می مونه
وقتی نیستی گلا ماتم می گیرن
بهارم مثل زمستون می مونه
وقتی نیستی
من هوای موندنم نیست
دیگه اینجا
بی تو جای موندنم نیست
وقتی رفتی اینه چین خورد و شکست
باغبون درهای گلخونه رو بست
عروس سفید پوشت تا دم مرگ
لباس سیاه به تن کرد و نشت
وقتی نیستی
من هوای موندنم نیست
دیگه اینجا
بی تو جای موندنم نیست
تو می خواستی دیوارا رو ورداری
جای هر دیوار یه باغچه بکاری
تو می خواستی پرده رو پس بزنی
پشت هر پنجره خورشید بذاری
وقتی نیستی
کی به ما نشون بده
عکس خورشید توی آب چه رنگیه
کی می خواد به ما بگه
بدون عشق اینجا پر از آدمای سنگیه
وقتی نیستی
من هوای موندنم نیست
وقتی نیستی مثل زندون می مونه
وقتی نیستی گلا ماتم می گیرن
بهارم مثل زمستون می مونه
وقتی نیستی
من هوای موندنم نیست
دیگه اینجا
بی تو جای موندنم نیست
وقتی رفتی اینه چین خورد و شکست
باغبون درهای گلخونه رو بست
عروس سفید پوشت تا دم مرگ
لباس سیاه به تن کرد و نشت
وقتی نیستی
من هوای موندنم نیست
دیگه اینجا
بی تو جای موندنم نیست
تو می خواستی دیوارا رو ورداری
جای هر دیوار یه باغچه بکاری
تو می خواستی پرده رو پس بزنی
پشت هر پنجره خورشید بذاری
وقتی نیستی
کی به ما نشون بده
عکس خورشید توی آب چه رنگیه
کی می خواد به ما بگه
بدون عشق اینجا پر از آدمای سنگیه
وقتی نیستی
من هوای موندنم نیست
اگر برایم دعا کنی
به رویم لبخند بزنی
و با من
حرف
حرف
حرف...
اگر با من حرف بزنی
پیدامی شوم!
به رویم لبخند بزنی
و با من
حرف
حرف
حرف...
اگر با من حرف بزنی
پیدامی شوم!
امشب از آسمان ديده تو
روي شعرم ستاره مي بارد
در سكوت سپيد كاغذها
پنجه هايم جرقه مي كارد
شعر ديوانه تب آلودم
شرمگين از شيار خواهش ها
پيكرش را دوباره مي سوزد
عطش جاودان آتش ها
آري، آغاز دوست داشتن است
گر چه پايان راه ناپيداست
من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست
روي شعرم ستاره مي بارد
در سكوت سپيد كاغذها
پنجه هايم جرقه مي كارد
شعر ديوانه تب آلودم
شرمگين از شيار خواهش ها
پيكرش را دوباره مي سوزد
عطش جاودان آتش ها
آري، آغاز دوست داشتن است
گر چه پايان راه ناپيداست
من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست
خاموشت کرده ام
نام من پرنده شد و پرید
و نام تو ، ستاره ی سبز من
با خاکستر کبوتران سوخته
آهسته وزید
من آلوده بودم
آلوده ی جزر ومد صدایت
و تو برای دست کشیدن به پوست من
انگشت هایت را
گم کرده بودی
سه دقیقه از مرگ من گذشت
حالا اندامم را در ایینه غسل می دهم
و با هر چه بود و نبود این گنبد کبود ، بدرود
نام من پرنده شد و پرید
و نام تو ، ستاره ی سبز من
با خاکستر کبوتران سوخته
آهسته وزید
من آلوده بودم
آلوده ی جزر ومد صدایت
و تو برای دست کشیدن به پوست من
انگشت هایت را
گم کرده بودی
سه دقیقه از مرگ من گذشت
حالا اندامم را در ایینه غسل می دهم
و با هر چه بود و نبود این گنبد کبود ، بدرود
تازگی چه خبرها ؟
کهنه هم خبری نیست
جز گرفتن و بستن
کار تازه تری نیست
شور و شوق و تحرک ؟
طرفه یی که ندیدیم
هر چه بود ، همان هست
تحفه ی دگری نیست
پیش بینی ی فردا ؟
تلخ کامی ی دیروز
در مجال تصور
شهدی وشکری نیست
کو کرامت و عصمت
دم مزن که درین شهر
غیر ناخن و دامن
هیچ خشک و تری نیست
عصمتی به دو تا نان ؟
گر گرسنه بمانی
در معامله دانی
آنچنان ضرری نیست
شهر نکبت و خواری
بی مجامله آری
جز عفونت ازین گند
سودی و ثمری نیست
شب به روز رسد باز ؟
روز ؟ هرگز و هرگز
در تلاطم ظلمت
ساحل سحری نیست
ساز کن قوقولی قو
کو تسلط و تاجم ؟
من کلاغم و با من
این چنین هنری نیست
ای کلاغ بدآواز
با شمایل ناساز
گرچه ایه ی یأسی
در منت اثری نیست
باش تا نفس صبح
درفساد بگیرد
بیشه زار خشونت
خالی از شرری نیست
کهنه هم خبری نیست
جز گرفتن و بستن
کار تازه تری نیست
شور و شوق و تحرک ؟
طرفه یی که ندیدیم
هر چه بود ، همان هست
تحفه ی دگری نیست
پیش بینی ی فردا ؟
تلخ کامی ی دیروز
در مجال تصور
شهدی وشکری نیست
کو کرامت و عصمت
دم مزن که درین شهر
غیر ناخن و دامن
هیچ خشک و تری نیست
عصمتی به دو تا نان ؟
گر گرسنه بمانی
در معامله دانی
آنچنان ضرری نیست
شهر نکبت و خواری
بی مجامله آری
جز عفونت ازین گند
سودی و ثمری نیست
شب به روز رسد باز ؟
روز ؟ هرگز و هرگز
در تلاطم ظلمت
ساحل سحری نیست
ساز کن قوقولی قو
کو تسلط و تاجم ؟
من کلاغم و با من
این چنین هنری نیست
ای کلاغ بدآواز
با شمایل ناساز
گرچه ایه ی یأسی
در منت اثری نیست
باش تا نفس صبح
درفساد بگیرد
بیشه زار خشونت
خالی از شرری نیست
به کاسه ی این خالی
چه بوده ، که دیگر نیست؟
تفکر و هشیاری
که نیست ، سرم سر نیست
تفکر و هشیاری ؟
چه بیهوده می گویی
که دشمن آسایش
ازین دو فراتر نیست
خوشا که چنین مستم
ز خویش برون هستم
به کو به مفرسا در
که کس پس این در نیست
که خفته چنین با من
تو پیرهنی یا تن
که با تو مرا خفتن
پذیره ی باور نیست
ز باور وناباور
به یاوه سخن گفتم
مراد من از معنا
به لفظ میسر نیست
تمامی ی تن حسم
و در تب آغوشت
به منطقم از عصیان
خلاص مقدر نیست
به کاسه ی این خالی
کنون ز جنون سرشار
تجاسر کودک هست
تعقل مادر نیست
سزد که تو از یاری حریم نگه داری
نیاز عطشنک
به خون کبوتر نیست
چه بوده ، که دیگر نیست؟
تفکر و هشیاری
که نیست ، سرم سر نیست
تفکر و هشیاری ؟
چه بیهوده می گویی
که دشمن آسایش
ازین دو فراتر نیست
خوشا که چنین مستم
ز خویش برون هستم
به کو به مفرسا در
که کس پس این در نیست
که خفته چنین با من
تو پیرهنی یا تن
که با تو مرا خفتن
پذیره ی باور نیست
ز باور وناباور
به یاوه سخن گفتم
مراد من از معنا
به لفظ میسر نیست
تمامی ی تن حسم
و در تب آغوشت
به منطقم از عصیان
خلاص مقدر نیست
به کاسه ی این خالی
کنون ز جنون سرشار
تجاسر کودک هست
تعقل مادر نیست
سزد که تو از یاری حریم نگه داری
نیاز عطشنک
به خون کبوتر نیست
ریشه در اعماق اقیانوس دارد شاید
این گیسوی پریشان كرده
بید وحشی باران
یا نه دریایی ست گویی واژگونه
بر فراز شهر ، شهرسوگواران
هر زمانی كه فرو می بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر با تشویش:
رنگ این شب های وحشت را ،
تواند شست آیا از دل یاران؟
چشم ها و چشمه ها خشك اند
روشنی ها محو در تاریكی دلتنگ
همچنان كه نام ها در ننگ!
هر چه پیرامون ما غرق تباهی شد
آه باران!
ای امید جان بیداران!
بر پلیدی ها-كه ما عمری ست در گرداب آن غرقیم-
آیا چیره خواهی شد؟
این گیسوی پریشان كرده
بید وحشی باران
یا نه دریایی ست گویی واژگونه
بر فراز شهر ، شهرسوگواران
هر زمانی كه فرو می بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر با تشویش:
رنگ این شب های وحشت را ،
تواند شست آیا از دل یاران؟
چشم ها و چشمه ها خشك اند
روشنی ها محو در تاریكی دلتنگ
همچنان كه نام ها در ننگ!
هر چه پیرامون ما غرق تباهی شد
آه باران!
ای امید جان بیداران!
بر پلیدی ها-كه ما عمری ست در گرداب آن غرقیم-
آیا چیره خواهی شد؟
احساس کنار تو بودن دارم!..وقتی با هم زمزمه می کردیم....وقتی با هم بلند از ته دل می خواندیم ....با هم اشک می ریختیم با هم بغضمان را قورت می دادیم و می خندیدیم...به هم نگاه می کردیم...و باز بوسه های نگاه ما اشک آسمان را هم در می آورد.
من میخونم...تو هم بلند با من بخون...قول بده مثل همیشه بغض نکنی....
اگه یه روز بری سفر...
بری ... ز پیشم بی خبر!
اسیر رویاها میشم
دوباره باز تنها میشم...
به شب میگم پیشم بمونه
به باد میگم تا صبح بخونه
بخونه از دیار یاری...
"چرا می ری تنهام میذاری؟!"......
اگــــــــه فراموشم کنی؟
ترک آغوشم کنی...
پرنده ی دریا میشم
تو چنگ موج رها میشم...
به دل میگم خاموش بمونه
میرم که هر کسی بدونه...
میرم به سوی اون دیاری
که توش.........." منو تنها نذاری"
اگه یه روزی نوم تـــــــــــو
تو گوش من صدا کنــــــــــه
دوباره باز غمت بیــــــــــــاد
که منو مبتلا کنــــــــــــــــه
به دل میگم کاریش نباشه!!
بذاره درد تو دوا شه....
بره توی تموم جونم...
که باز برات آواز بخونم!!
اگه بازم دلت می خواد
یار یکدیگر باشیم
مثال ایوم قدیم
بشینیم و سحر پا شیم..
باید دلت رنگی بگیره
دوباره آهنگی بگیره
بگیره رنگ اون دیاری
که توش منو تنها نذاری
اگه میخوای پیشم بمونی
بیا تا باقیــــــــه جوونی
بیا تا پوست به استخونه....
"نذار دلم تنها بمونه"
بذار شبم رنگی بگیره
دوباره آهنگی بگیره
بگیره رنگ اون دیاری
که توش "منو تنها نذاری"...
من میخونم...تو هم بلند با من بخون...قول بده مثل همیشه بغض نکنی....
اگه یه روز بری سفر...
بری ... ز پیشم بی خبر!
اسیر رویاها میشم
دوباره باز تنها میشم...
به شب میگم پیشم بمونه
به باد میگم تا صبح بخونه
بخونه از دیار یاری...
"چرا می ری تنهام میذاری؟!"......
اگــــــــه فراموشم کنی؟
ترک آغوشم کنی...
پرنده ی دریا میشم
تو چنگ موج رها میشم...
به دل میگم خاموش بمونه
میرم که هر کسی بدونه...
میرم به سوی اون دیاری
که توش.........." منو تنها نذاری"
اگه یه روزی نوم تـــــــــــو
تو گوش من صدا کنــــــــــه
دوباره باز غمت بیــــــــــــاد
که منو مبتلا کنــــــــــــــــه
به دل میگم کاریش نباشه!!
بذاره درد تو دوا شه....
بره توی تموم جونم...
که باز برات آواز بخونم!!
اگه بازم دلت می خواد
یار یکدیگر باشیم
مثال ایوم قدیم
بشینیم و سحر پا شیم..
باید دلت رنگی بگیره
دوباره آهنگی بگیره
بگیره رنگ اون دیاری
که توش منو تنها نذاری
اگه میخوای پیشم بمونی
بیا تا باقیــــــــه جوونی
بیا تا پوست به استخونه....
"نذار دلم تنها بمونه"
بذار شبم رنگی بگیره
دوباره آهنگی بگیره
بگیره رنگ اون دیاری
که توش "منو تنها نذاری"...
چه کسی می خواهد
من و تو ما نشويم
خانه اش ويران باد!
من اگر ما نشوم , تنهايم
تو اگر ما نشوی , خويشتنی
از کجا که من و تو
شور يکپارچگی را در شرق
باز بر پا نکنيم
از کجا که من و تو
مشت رسوايان را وا نکنيم.
من اگربرخيزم
تو اگر بر خيزی
همه بر می خيزند
من اگر بنشينم
تو اگر بنشينی
چه کسی بر خيزد؟
چه کسی با دشمن بستيزد؟
چه کسی پنجه در پنجه هر دشمن
در آويزد؟
من و تو ما نشويم
خانه اش ويران باد!
من اگر ما نشوم , تنهايم
تو اگر ما نشوی , خويشتنی
از کجا که من و تو
شور يکپارچگی را در شرق
باز بر پا نکنيم
از کجا که من و تو
مشت رسوايان را وا نکنيم.
من اگربرخيزم
تو اگر بر خيزی
همه بر می خيزند
من اگر بنشينم
تو اگر بنشينی
چه کسی بر خيزد؟
چه کسی با دشمن بستيزد؟
چه کسی پنجه در پنجه هر دشمن
در آويزد؟
کمی با من مدارا کن کمی با من مدارا کن
که خود را با تو بشناسم من گم را تو پيدا کن
تو را از شب جدا کردم تو را از قصه آوردم
نمی شد با تو بد باشم نمی شد از تو برگردم
نه از برگم نه از جنگل نه از باران نه از شبنم
نه آن تعميدی رودم نه آن مريم ترين مريم
منم همسقف ديروزی که عطر خانگی دارد
که دستان تو را بايد به شام سفره بسپارد
کمی به من مدارا کن کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن من گم را تو پيدا کن
اگر سختم اگر دشوار اگر سيل مصيبت وار
اگر تلخم اگر بيمار منم از عشق تو بسيار
منم هم خون و هم گريه که بغضش را به دريا داد
که از اوج پريدن ها بر اين ويرانه ها افتاد
کمی به من مدارا کن کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن من گم را تو پيدا کن
که خود را با تو بشناسم من گم را تو پيدا کن
تو را از شب جدا کردم تو را از قصه آوردم
نمی شد با تو بد باشم نمی شد از تو برگردم
نه از برگم نه از جنگل نه از باران نه از شبنم
نه آن تعميدی رودم نه آن مريم ترين مريم
منم همسقف ديروزی که عطر خانگی دارد
که دستان تو را بايد به شام سفره بسپارد
کمی به من مدارا کن کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن من گم را تو پيدا کن
اگر سختم اگر دشوار اگر سيل مصيبت وار
اگر تلخم اگر بيمار منم از عشق تو بسيار
منم هم خون و هم گريه که بغضش را به دريا داد
که از اوج پريدن ها بر اين ويرانه ها افتاد
کمی به من مدارا کن کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن من گم را تو پيدا کن
مرغ مهتاب
مي خواند.
ابري در اتاقم مي گريد.
گل هاي چشم پشيماني مي شكفد.
در تابوت پنجره ام پيكر مشرق مي لولد.
مغرب جان مي كند،
مي ميرد.
گياه نارنجي خورشيد
در مرداب اتاقم مي رويد كم كم
بيدارم
نپنداريدم در خواب
سايه شاخه اي بشكسته
آهسته خوابم كرد.
اكنون دارم مي شنوم
آهنگ مرغ مهتاب
و گل هاي چشم پشيماني را پرپر مي كنم.
مي خواند.
ابري در اتاقم مي گريد.
گل هاي چشم پشيماني مي شكفد.
در تابوت پنجره ام پيكر مشرق مي لولد.
مغرب جان مي كند،
مي ميرد.
گياه نارنجي خورشيد
در مرداب اتاقم مي رويد كم كم
بيدارم
نپنداريدم در خواب
سايه شاخه اي بشكسته
آهسته خوابم كرد.
اكنون دارم مي شنوم
آهنگ مرغ مهتاب
و گل هاي چشم پشيماني را پرپر مي كنم.
در بيداري لحظه ها
پيكرم كنار نهر خروشان لغزيد.
مرغي روشن فرود آمد
و لبخند گيج مرا بر چيد و پريد.
ابري پيدا شد
و بخار سر شكم را در شتاب شفافش نوشيد.
نسيمي برهنه و بي پايان سر كرد
و خطوط چهره ام را آشفت و گذشت.
درختي تابان
پيكرم را در ريشه سياهش بلعيد.
طوفاني سر رسيد
و جا پايم را ربود.
***
نگاهي به روي نهر خروشان خم شد:
تصويري شكست.
خيالي از هم گسيخت.
پيكرم كنار نهر خروشان لغزيد.
مرغي روشن فرود آمد
و لبخند گيج مرا بر چيد و پريد.
ابري پيدا شد
و بخار سر شكم را در شتاب شفافش نوشيد.
نسيمي برهنه و بي پايان سر كرد
و خطوط چهره ام را آشفت و گذشت.
درختي تابان
پيكرم را در ريشه سياهش بلعيد.
طوفاني سر رسيد
و جا پايم را ربود.
***
نگاهي به روي نهر خروشان خم شد:
تصويري شكست.
خيالي از هم گسيخت.
این روزها خدا منو تو اغوشش گرفته
گرمای حضورش تمام وجودمو فرا گرفته
حضورش شده تسکین تمام زخم های زندگیم ...
از فردا خبر ندارم ولی این روزها طلاییه رویاییه
من این روزها رو دوست دارم
من خدایی رو که هرگز تو سختی ها تنهام نذاشت دوست دارم
چشم های بارونی رو که فاصله ها رو بین من و خدا برداشت دوست دارم
من عشقی رو که منو به خدا نزدیک کنه دوست دارم
این روزها سرشارم از دوست داشتن .پس بینهایت دوستت دارم ...
گرمای حضورش تمام وجودمو فرا گرفته
حضورش شده تسکین تمام زخم های زندگیم ...
از فردا خبر ندارم ولی این روزها طلاییه رویاییه
من این روزها رو دوست دارم
من خدایی رو که هرگز تو سختی ها تنهام نذاشت دوست دارم
چشم های بارونی رو که فاصله ها رو بین من و خدا برداشت دوست دارم
من عشقی رو که منو به خدا نزدیک کنه دوست دارم
این روزها سرشارم از دوست داشتن .پس بینهایت دوستت دارم ...
این عینک سیاهت را بردار دلبرم
این جا کسی تو را نمی شناسد
هر شب شب تولد توست
و چشم روشنی هیجان است
در چشم های ما
از ژرفنای اینه ی روبه رو
خورشید کوچکی را انتخاب کن
و حلقه کن به انگشتت
یا نیمتاج روی موی سیاهت
فرقی نمی کند ، در هر حال
این جا تو را با نام مستعار شناسایی کردند
نامی شبیه معشوق
لطفا
آهوی خسته را که به این کافه سرکشید
و پوزه روی ساق تو می ساید
با پنجه ی لطیف نوازش کن
این جا کسی تو را نمی شناسد
هر شب شب تولد توست
و چشم روشنی هیجان است
در چشم های ما
از ژرفنای اینه ی روبه رو
خورشید کوچکی را انتخاب کن
و حلقه کن به انگشتت
یا نیمتاج روی موی سیاهت
فرقی نمی کند ، در هر حال
این جا تو را با نام مستعار شناسایی کردند
نامی شبیه معشوق
لطفا
آهوی خسته را که به این کافه سرکشید
و پوزه روی ساق تو می ساید
با پنجه ی لطیف نوازش کن