آب خالص، ترکیبی از دو عنصر اکسیژن و هیدروژن می باشد. در این ترکیب وزن هیدروژن به اکسیژن یک در هشت است به عبارت دیگر آب از ترکیب یک مولکول گرم اکسیژن (به جرم اتمی 16) و دو مولکول گرم از هیدروژن (به جرم اتمی1) به وجود آمده است. هریک از عناصر فوق دارای دو ایزوتوپ می باشند، که از ترکیب آنها علاوه بر آب معمولی، 17 نوع آب دیگر می توان به دست آورد. ولی مقدار نسبی آنها در طبیعت به قدری ناچیز است که از دید جغرافیا قابل بحث نمی باشد.
بر اثر فعالیت های آتشفشانی (درونی و بیرونی) مقداری آب تولید می شود. این آب را که برای اولین بار وارد چرخه آب شناسی می گردد «آب جوان» (Juvenile Water) می نامند. در حال حاضر مقدار آب جوان را که هر سال به آبهای موجود در کره زمین اضافه می شود براساس میزان فعالیت آتشفشانی درونی و بیرونی یک دهم کیلومتر مربع برآورد کرده اند.
وجود آب در حوضه های اقیانوسی قبل از دوران اول زمین شناسی مسلم است، همچنین افزایش تدریجی آن غیرقابل تردید می باشد، ولی در مورد آهنگ این افزایش نظریه های متفاوتی ارائه شده است. بعضی ها معتقدند که آب اقیانوس ها در تمام دوران های زمین شناسی به طور مداوم افزایش یافته ولی سرعت این افزایش در دوران دوم بیشتر بوده است. به نظر والتر(Walther) میزان آب اقیانوس ها تا شروع دوران دوم خیلی کم بوده و سپس در مقدار آب افزایش سریعی رخ داده است. وی عدم انتشار آثار جانوران دریای عمیق را در سنگ های قبل از دوران دوم دلیل این امر می داند.
به نظر کینگ (C.A.M.King) این دلیل نمی تواند موید نظر والتر باشد، زیرا ممکن است شرایط محیط دریاهای عمیق در آن زمان برای زندگی مساعد نبوده است.
به نظر کینگ در میزان آب اقیانوس ها در دوران اول و بعد از آن تغییر زیادی رخ نداده است و افزایش یک دهم کیلومتر مکعب در سال برای بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها به اندازه فعلی کافی به نظر می رسد.
پایگاه ملی داده های علوم زمین
بر اثر فعالیت های آتشفشانی (درونی و بیرونی) مقداری آب تولید می شود. این آب را که برای اولین بار وارد چرخه آب شناسی می گردد «آب جوان» (Juvenile Water) می نامند. در حال حاضر مقدار آب جوان را که هر سال به آبهای موجود در کره زمین اضافه می شود براساس میزان فعالیت آتشفشانی درونی و بیرونی یک دهم کیلومتر مربع برآورد کرده اند.
وجود آب در حوضه های اقیانوسی قبل از دوران اول زمین شناسی مسلم است، همچنین افزایش تدریجی آن غیرقابل تردید می باشد، ولی در مورد آهنگ این افزایش نظریه های متفاوتی ارائه شده است. بعضی ها معتقدند که آب اقیانوس ها در تمام دوران های زمین شناسی به طور مداوم افزایش یافته ولی سرعت این افزایش در دوران دوم بیشتر بوده است. به نظر والتر(Walther) میزان آب اقیانوس ها تا شروع دوران دوم خیلی کم بوده و سپس در مقدار آب افزایش سریعی رخ داده است. وی عدم انتشار آثار جانوران دریای عمیق را در سنگ های قبل از دوران دوم دلیل این امر می داند.
به نظر کینگ (C.A.M.King) این دلیل نمی تواند موید نظر والتر باشد، زیرا ممکن است شرایط محیط دریاهای عمیق در آن زمان برای زندگی مساعد نبوده است.
به نظر کینگ در میزان آب اقیانوس ها در دوران اول و بعد از آن تغییر زیادی رخ نداده است و افزایش یک دهم کیلومتر مکعب در سال برای بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها به اندازه فعلی کافی به نظر می رسد.
پایگاه ملی داده های علوم زمین
