مناطق شکار ممنوع ایران

[خیال شیشه ای]

در زيستگاه هايي با ويژگي هاي بارز كه جمعيت جانوري آنها به دليل شكار بي رويه رو به كاهش است و از اين رو به حمايت نياز دارند،

براي مدتي محدود و به طور معمول 3 تا 5 سال، شكار ممنوع مي شود. چنانچه جمعيت جانوري منطقه اي دراين دوره ترميم شود،

مي توان آن را با توجه به ساير معيارها، به عنوان يكي از مناطق چهارگانه تحت مديريت تعيين كرد.

راهكار تعيين مناطق شكار ممنوع را مي توان پشتوانه اي براي حفاظت از ذخاير طبيعي كشور و نوع آزمون براي بررسي قابليت هاي مناطق،

براي پيوستن به مجموعه مناطق حفاظت شده دانست.

http://www.irandeserts.com

 

[خیال شیشه ای]

لیست مناطق شکــار ممنوع در ایــران

لیست مناطق شکــار ممنوع در ایــران

لیست مناطق شکــار ممنوع در ایــران

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع آغگل، ماکو

منطقه شكار ممنوع آغگل، ماکو

منطقه شكار ممنوع آغگل در موقعیت جغرافیایی N3930 E4431 در استان آذربایجان غربی واقع است.

اغگل، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی ایران است.

منطقه شكار و تيراندازي ممنوع آغگل از شمال به روستاي قوس واقع در مرز ايران و تركيه، از غرب به پاسگاه مرزي ديم قشلاق

به طرف جنوب در امتداد حد مرزي ايران و تركيه تا روستاي ياريم قيد علياوسطي و سفلي، از جنوب به قريه ياريم قبه سفلي

در امتداد جاده ماشين رو به طرف شرق و از شرق به قريه شور ابلاغ بالا در امتداد جاده ماشين رو به طرف شمال محدود مي شود.

این منطقه با توجه شرایط طبیعی از قدیم زیستگاه گونه های مختلفی

از حیات وحش بوده که طی چند سال اخیر به دلایلی از تعدا آنها به شدت کاسته شده بود

علی هذا با توجه به پوشش گیاهی مناسب و شرایط زیستی خوب،

به منظور احیای نسل وحوش و ترمیم زیستگاه تعداد 90 راس قوچ و میش وحشی

از جزیره کبودان زنده گیری و در این منطقه رها سازی شده است. ساخت مراکز اقامتي، پذيرايي، مراکز آب‌درماني،

سالن‌هاي چندمنظوره ورزشي و تاسيسات تفرجي از زمينه‌هاي مورد نياز براي سرمايه‌گذاري در اين منطقه است.

ز چشمه‌هاي طبيعي استان آذربايجان‌غربي، چشمه‌هاي آب‌معدني آغگل در شهرستان خوي است.

آب اين چشمه‌ها از نوع آهکي گازدار و به دليل شور بودن غيرقابل شرب است.

آب اين چشمه‌ها پس از خارج شدن به رود آغ‌چاي وارد مي‌شود و رسوبات آهک آن در کنار جاده مناظر بسيار زيبايي را به وجود مي‌آورد.

​

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع آلمابلاغ، اسدآباد

منطقه شكار ممنوع آلمابلاغ، اسدآباد

منطقه شكار ممنوع آلمابلاغ در موقعیت جغرافیایی N3453 E4808 در استان همدان واقع است.

منطقه شكار ممنوع آلمابلاغ با ارتفاع 2946 متر از سطح دريا در شمال شهرستان اسدآباد و 35 كيلومتري شمالغرب شهرستان همدان

و سمت چپ گردنه اسدآباد به همدان واقع شده و يكي از ارتفاعات مهم غرب كشور و استان همدان به شمار مي‌آيد

و به جهت وجود گونه‌هاي مختلف حيوانات و پرندگان و همچنين مراتع غني و پوشش گياهي

مورد هجمه و تخريب شكارچيان و دام‌هاي عشاير قرار مي‌گيرد.

اين منطقه به عنوان يكي از زيستگاه‌هاي مناسب براي رده‌هاي مختلف جانوران از‌جمله پستانداران،

پرندگان و خزندگان و حشرات در استان مطرح است

و از سال 1385 به عنوان منطقه شكار ممنوع تحت مديريت اداره كل محيط‌زيست استان همدان قرار گرفته است.

از نظر اقليمي به دليل اختلافات ارتفاع، ميزان درجه حرارت در نقاط مختلف آن متفاوت است

و در زمستان داراي آب و هواي معتدل و در تابستان گرم است.

با توجه به اين‌كه اين منطقه يكي از قلل رشته كوه‌هاي الوند محسوب مي‌شود

از وجود چشمه‌ساران بزرگ و كوچك و آبريز‌هاي هميشه جاري آن بهره‌مند مي‌شود

و منابع آب متعددي از ‌جمله منابع فصلي، دائمي، رودخانه، قنات، چشمه و... در اين منطقه جريان دارد و باعث شده است

حيات‌وحش منطقه محدوديتي از لحاظ تأمين‌ آب نداشته باشد.

در حال حاضر اين منطقه از طريق واحد سيار اداره حفاظت محيط‌زيست اسدآباد حفاظت و كنترل مي‌شود.

گونه‌هاي جانوري

شاخص و در معرض خطر منطقه شكار‌ممنوع آلمابلاغ و دشت اسدآباد شامل انواع قوچ و ميش،

گرگ و روباه، خرگوش، رودك، گراز، تشي، عقاب طلايي،

تيهو و انواع گنجشك سانان همچون باقرقره، جغد كوچك، عقاب دشتي، دليجه و فاخته، كبك و كبوتر چاهي هستند.

همچنين ارتفاعات قاسم‌آباد، ويرايي، كليايي، جعفرآباد و ماوي مناطق شكار آزاد اين شهرستان محسوب مي‌شوند.

قوچ و ميش از شاخص‌ترين گونه‌هاي جانوران منطقه به شمار مي‌رود

و به دليل وسعت منطقه و همچنين همجواري با منطقه حفاظت شده خانگرمز و كركسين سازگاري اين‌گونه با منطقه را افزايش داده است.

از ساير پستانداران منطقه مي‌توان به گرگ، خفاش، خرگوش، شغال، روباه، تشي، كفتار، گراز، سنجاب‌زميني،

خدنگ و انواع موش اشاره كرد.

عقاب طلايي، عقاب دشتي، سنقر خاكستري، شاهين، دليجه، قرقي، ساركپه، كبك، تيهو، قمري، كبوتر جنگلي،

انواع چكاوك، انواع سار، توكا، انواع سهره، انواع زرده پر و پرندگاني نظير سبز‌قبا، جغد كوچك، هدهد، داركوب،

سنگ‌چشم، شاه‌بوف، كمركولي، چلچله كوهي، دمجنبانك، زاغ نوك سرخ و زنبور‌خوار

از جمله پرندگان موجود در منطقه شكار ممنوع آلمابلاغ هستند.

همچنين خزندگاني از راسته سوسمار‌ها و مار‌ها در اين منطقه زيست مي‌كنند.

پوشش گياهي

منطقه شكار ممنوع آلما‌بلاغ شامل كنگر، ريواس، آزربه، شيرين‌بيان، گون، گل ختمي، گزنه،

گل گاوزبان و بومادران و درختچه‌هاي آن شامل بادام كوهي، آلبالوي وحشي، زرشك، تمشك، گز و انجير است.

شهرستان اسدآباد داراي يك منطقه و دشت ممنوعه به‌نام دشت اسدآباد بود

كه در زمان‌هاى گذشته دشت اسدآباد مأمن تعداد زيادى ميش مرغ بوده و حتى برخى

از افراد محلى و دوستدار طبيعت از وجود هوبره در اين دشت خبر مى‌دادند،

اما در حال حاضر به دليل تبديل زيستگاه به زمين‌هاى كشاورزى و ديگر عوامل اعم از تغيير شرايط اقليمى به سبب فعاليت‌هاى منطقه‌اى،

7 سال است كه در اين منطقه حتي يك ميش‌مرغ نيز مشاهده نشده، بنابر‌اين هم اكنون منطقه شكار آزاد اعلام شده است.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع بیجار و تالاب چکر، ایلام

منطقه شكار ممنوع بیجار و تالاب چکر، ایلام

منطقه شکار ممنوع بینا و بیجار و چکر به مساحت50000 هکتار در منطقه مرزی شهرستان ایلام ،

گستره طبیعی با حدود80 زیستگاه با ارزش یکی از غنی ترین محیطهای طبیعی را در کشور داراست .

درغرب شهرستان ایلام ودر منطقه بولی و در ناحیه چکر تالاب زیبای چکر قرار دارد. مساحت آن در حدود 3 هکتار و ارتفاع آن 600 متر است.

عمق آن در حدود 5/2 متر است . این تالاب در منطقه گرمسیری قرار دارد ولی آب آن دایمی است .

عمق آن بستگی به میزان بارش در طول سال دارد. منبع آب آن نزولات جوی و چند چشمه جوشان میباشد .

متوسط دمای آن 24 درجه سانتی گراد است. اطراف تالاب را نیزار فرا گرفته است. تالاب چکر در غرب شهرستان ایلام در منطقه بولی واقع شده است.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع پزم، کنارک

منطقه شكار ممنوع پزم، کنارک

منطقه شكار ممنوع پزم در موقعیت جغرافیایی N2524 E6015 در استان سیستان و بلوچستان واقع است.

منطقه پزم كه به تازگي از سوي سازمان حفاظت محيط زيست كشور به عنوان منطقه شكار ممنوع اعلام گرديده

با وسعت 37700 هكتار در نوار ساحلي درياي عمان واقع گرديده است

و از شاخصه هاي آن تنوع اكو سيستمي و تنوع گونه اي آن مي باشد. ويژگيها ، مشخصات جغرافيايي و ارزشهاي حفاظتي منطقه عبارتند از :

موقعيت جغرافيايي منطقه از نظر تقسيمات كشور در استان سيستان و بلوچستان شهرستان كنارك محدوده بين بخش مركزي كنارك و بخش كهير مي باشد.

منطقه مورد نظر در قسمت شرق به روستاي كورديم، در قسمت غرب و مرز شمالي نيز جاده آسفالته چابهار - جاسك و از جنوب به نوار ساحلي درياي عمان منتهي مي گردد.

از نظر شرايط توپوگرافي و شكل زمين 60 درصد منطقه به نواحي دشتي، 15 درصد آن مناطق مصبي و پيشرفتگي آب دريا (خور) و مابقي

به پستي و بلنديهاي اعم از نهشته هاي رسوبي دريايي حاصل از پسروي دريا و تپه ماهورها اختصاص دارد.

نام پزم برگرفته ازپوزه کوهی که قسمت جنوب ازسمت شرق وغرب ادامه دارد.

پوشش گیاهی

پوشش گياهي غالب منطقه شامل جنگلهاي حرا، پوشش هاي انبوه كهور ايراني و در مناطقي نيز گونه هاي كنار، گز، كلير و انواع ديگر گياهان بومي منطقه به چشم مي خورد.

حیات وحش

منطقه فوق الذكر از نظر حيات وحش داراي گونه هاي جانوري شاخصي مي باشد كه مي توان به گونه ،

جبير(گونه در معرض خطر انقراض)، سنجاب بلوچي،هوبره،شغال،روباه و خرگوش اشاره نمود.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب آبشینه، همدان

منطقه شكار ممنوع تالاب آبشینه، همدان

تالاب آبشینه با 85 هکتار در 15 کیلومتری شهر همدان قرار دارد.

تالاب آبشینه واقع در استان همدان از تاریخ پانزدهم بهمن ماه سال یکهزار و سیصد و نود ( 15/11/90) به مدت 5 سال بعنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید.

آبشینه در مرکز دهستان سنگستان در 10 کیلومتری بخش مرکزی شهرستان همدان در استان همدان قرار دارد.

تالاب آبشینه دریاچه پشت سد آبشینه است که بر روی روخانه آبشینه نصب شده است.

سد آبشینه خاکی و دارای هسته رسی است. آبشینه دارای باغات و جنگل های فراوانی است

و در ارتفاع (میانگین) 1900 متری قرار گرفته است. رود آبشینه یا رود یلفان همچون‌ بسياری از رودخانه‌هايی همدان‌،

از چشمه‌سارهای الوند کوه در ۲ كيلومتری جنوب‌ شرقى‌ شهر همدان‌ سرچشمه‌ مى‌گيرد

و حوضهٔ آبگير كوچكى‌ متشكل‌ از چندين‌ جريان‌ سطحى‌ كوچك‌ را در طول‌ دامنهٔ شرقى‌ اين‌ كوه‌ شامل‌ مى‌گردد.

اين‌ رود با مسير عمومى‌ شمالى‌ و گذشتن‌ از غرب‌ آبادی آبشینه،

برخى‌ روستاهای دهستان سنگستان از بخش‌ مركزی شهرستان همدان، از جمله‌ آبشینه، سنگستان، شورین، کنجینه، یگانه و یلفان را آبياری مى‌كند.

اين‌ رودخانه‌ را ضمناً شاخه‌ای فرعى‌ از رود قره‌چای كه‌ قره‌سو، قره‌رود، قوری‌چای و سياه‌رود نيز خوانده‌ مى‌شود، دانسته‌اند.

پيش‌ از احداث‌ سد يلفان‌، پساب‌ اين‌ رودخانه‌، به‌ ويژه‌ به‌ هنگام‌ ترسالى‌، به‌ حوضهٔ دریاچه نمک قم مى‌ريخت‌.

حیات وحش

چنگر ، پلیکان ، درنا ، کشین بزرگ و کوچک ، فلامینگو ، چوبپا ، نوک خنجری ، اگرت بزرگ ،

حواصیل های خاکستری و ارغوانی ، سنقر تالابی ، گلاریول و پرستو دریایی نوک کاکایی از پیشقراولان از پرندگانی هستند

که در فصل بهار به این تالاب مهاجرت میکنند. این پرندگان که از کشورهای آفریقایی به استان همدان وارد می شوند

تا اواخر مهر در تالاب آبشینه زمستان گذرانی می کنند .

مراقبت ویژه زیست محیطی و آبزی بودن این پرندگان ، تالاب آبشینه را به بهترین زیستگاه برای برخی پرندگان و جانداران تبدیل کرده است

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب آقگل، ملایر

منطقه شكار ممنوع تالاب آقگل، ملایر

تالاب فصلی 'آقگل' در جنوب شرقی روستای كرد خورد از توابع ملایر و قریه توتل در جوار كوه 'كت' قرار دارد و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این منطقه در تاریخ 1388/3/15 به مدت 5 سال منطقه شکار و تیر اندازی ممنوع اعلام شد.

تالاب آق گل تالابی فصلی، مستطیل شكل و محل تجمع و ذخیره هرز آب های فصلی منطقه است

كه با توجه به بافت و ضخامت تشكیلات زمین شناسی آن دارای قدمتی چهل هزارساله است.

تالاب آق گل باتوجه به موقعیت اكولوژیك و جغرافیایی خود همه ساله پذیرای گونه های متعدد آبی از پرندگان آبزی وابسته به تالاب ها

در دو شكل گونه های مهاجر زمستانه مانند

اردك ها و گونه های تولید مثل كننده مانند پرستوی دریایی، آووست و چوب پا است. نابع آبی منطقه شكار ممنوع تالاب آق گل،

نزولات آسمانی، ذوب برف ارتفاعات، نهرهای فصلی و چشمه‌های جاری منطقه است

و آب این تالاب از حوضه آبریز رودخانه قره‌چای در جنوب دشت كمیجان تأمین می‌شود.

سطح متوسط این تالاب حدود 10 میلیون و 370هزار متر مربع با عمق متوسط یك تا 90سانتی‌متر است كه وسعت آن در ماه‌های پر آبی به 15 كیلومتر مربع می‌رسد .


حیات وحش

تالاب آق‌گل یكی از زیستگاه های گونه‌های پرستوی دریایی، نوك كاكایی، چوب پا و آووست برای جوجه آوری و تولید مثل است.

این تالاب یكی از زیستگاه های مهم پرندگان وحشی و مهاجر اعم از فلامینگو، قو، غاز خاكستری، تنجه، اردك مرمری، اردك سرسبز، پلیكان، لك لك و حواصیل به حساب می آید.

بررسي‌ها نشان دهنده حضور 46 گونه از پرندگان ايران در آق‌گل است. اين تنوع اكولوژيك بالا، جايي براي ترديد باقي نمي‌گذارد

كه تالاب آق‌گل نياز اساسي به برنامه‌هاي حفاظتي و مديريت مناسب دارد.

منابع تامین آب

آب اين تالاب از حوضه آبريز رودخانه قره چاي در جنوب دشت کميجان تامين مي‌شود و فصول آبگيري تالاب از اواخر آذرماه آغاز شده و تا اواسط خردادماه هر سال به پايان مي‌رسد

که البته با ميزان بارندگي ساليانه ارتباط مستقيم دارد. به طوري که عمق آب تالاب از صفر تا یک متر متغير است و وسعت آن در ماه‌هاي پر آبي به 15 کيلومتر مربع مي‌رسد.

با پيشروي آب در قسمت‌هاي مياني، جزيره‌هايي به ارتفاع 6 متر ظاهر مي‌شود. مساحت تالاب حدود وسعت 830 هکتار و متغير تخمین زده می‌شود

و آن را در گروه تالاب‌هاي Floodplains با آب شيرين طبقه‌بندي كرده‌اند.

منابع آبي آن نزولات آسماني، ذوب برف ارتفاعات اطراف، نهرهاي فصلي و چشمه‌هاي حاشيه‌اي و طغيان رودخانه قره‌چاي است.

اين تالاب در اواخر فصل بهار خشک مي‌شود ولي در طول پاييز و زمستان آبدار است و در فصل بهار از ميزان آب کاسته مي‌شود.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب پته خور، اردبیل

منطقه شكار ممنوع تالاب پته خور، اردبیل

تالاب پته خور در قسمت شرق دشت اردبيل و در غرب كوههاي باغرو (طالش) واقع گرديده و مختصات جغرافيايي آن به شرح زير مي باشد. طول شرقي:E4825 - E4830 عرض شمالي:N3818 N3822 ارتفاع از سطح درياي آزاد 1330 متر

وسعت محدوده مطالعاتي

مساحت محدوده مطالعاتي جهت معرفي به عنوان منطقه شكار ممنوع در حدود 5600 هكتار مي باشد و عمق تالاب در عميق ترين نقطه بيش از 2 متر است.

حوزه آبريز محدوده مطالعاتي

محدوده مورد مطالعه بخشي از حوزه آبريز رودخانه قره سو مي باشد كه از كوههاي باغرو سرچشمه گرفته و سرشاخه هاي آن پس از عبور از روستاهاي كله سر، درماندرق،
پته خور، گللو و اولاغان در نهايت به تالاب پته خور هدايت مي گردد و سرريز تالاب مجددا پس از دريافت سرشاخه هاي ديگر از جمله خانقاه چايي،
نمين چايي در نزديكي روستاي نوجه ده به هم ديگر متصل شده و از محدوده مطالعاتي خارج مي گردد.

كاربري اراضي

محدوده مطالعاتي در دشت رسوبي اردبيل با شيب كمتر از 5 درصد بوده و خاك آن نسبتا عميق و بيشتر اراضي واقع در محدوده جزء اراضي مرتعي ملي بوده كه با توجه به جنس خاك و شور بودن آن پوشش گياهي غالب آنها گياهان شورپسند و مقاوم به شوري مي باشد.

آب و هوا

نوع اقليم منطقه با توجه به آمار باران سنجي شهرستان نمين و ايستگاه هواشناسي سينوپتيك اردبيل به روش دمارتن نيمه خشك محسوب گرديده
كه متوسط بارش سالانه 278.5 ميليمتر و متوسط حداكثر دماي روزانه 21.8 درجه سانتيگراد در مرداد ماه و حداقل متوسط 5.3- در بهمن ماه اندازه گيري شده است. متوسط تعداد روزهاي يخبندان در سال نيز 123 روز مي باشد.

زيستگاه تالاب پته خور

اين تالاب در واقع شامل سه آببندان طبيعي است كه حاصل زهكشي رودخانه قره سو مي باشد. و در بهار سال هاي پر آبي و پر بارش ، با نفوذ رودخانه قره سو به آببندان طبيعي فوق كه در اصطلاح محلي گوبي ناميده مي شود به همديگر متصل شده و تالاب واحدي را تحت نام پته خور تشكيل مي دهند و بعنوان محلي دنج جهت استراحت و زمستانگذراني پرندگان مهاجر كه عمدتا از شمال و شمال غربي (سيبري و شمال اروپا) به منطقه مهاجرت مي كنند به حساب مي آيد.

اهميت تالاب پته خور

1- به عنوان زيستگاه بسياري از گونه هاي حيات وحش گياهي و جانوري به خصوص پرندگان مهاجر محسوب مي شوند.2- آبزيان به ويژه ماهيان بومي منطقه جهت تكثير و تكميل چرخه زندگيشان وابستگي زيادي به تالاب دارند. 3- بقا و ادامه حيات بسياري از گونه هاي كمياب و در معرض خطر انقراض پرندگان آبزي نظير درناي سيبري به تالاب وابسته است. 4- بعنوان كنترل كننده سيلاب در منطقه بوده و از جاري شدن سيل جلوگيري مي كند. 5- نگهداري مواد مغذي گياهي از جمله فسفر و ازت، در تالاب و از اين جهت ذخيره كننده مواد غذايي محسوب مي شود. 6- در تثبيت ميكروكليماي منطقه نقش اساسي دارد.7 - برداشت و صيد آبزيان و پرندگان از ارزشهاي اقتصادي تالاب مي باشد. 8- به عنوان منطقه گردشگري داراي ارزشهاي اكوتوريستي در استان مي باشد و براي منطقه درآمد زا مي باشد.9- تالاب باعث حفظ تنوع زيستي در منطقه مي گردد. 10- مي تواند به عنوان يك محيط طبيعي با گونه هاي گياهي و جانوري متنوع جهت آموزش دانش آموزان و دانشجويان منطقه در نظر گرفته شود.

تالاب پته خور بعنوان سايت زيستگاهي درناي سيبري

درناي سيبري از نظر مقررات بين المللي تحت حفاظت بوده و مشمول ضميمه 1 CITIES و از نظر مقررات IUCN جزء گونه هاي به شدت در معرض انقراض مي باشد. اين پرنده در مسير مهاجرت ، توفقگاه هاي استراحتي کوتاه مدت دارد که بر حسب مورد ،ممکن است در ايران ، لوندويل در شهرستان آستارا يا تالاب پته خور در استان اردبيل باشد. در رديابي ماهواره اي مهاجرت درناي سيبري در ماه مارس 1996 ميلادي که توسط کارشناس اعزامي سازمان بين المللي حمايت از درناي سيبري و با همکاري سازمان حفاظت محيط زيست انجام شده، براي اولين بار درناي سيبري در 8 مارس سال 1996 در تالاب پته خور مشاهده شده است . اين تالاب بنا به اظهار کارشناس مرکز تحقيقات درناي سيبري ، مناسبترين زيستگاه جهت استراحت موقت اين گونه به شمار ميرود.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب چغاخور، شهرکرد

منطقه شكار ممنوع تالاب چغاخور، شهرکرد

این تالاب با مساحتی حدود 2300 هکتار در دامنه ارتفاعات برآفتاب در شمال و کلار در جنوب در نزدیکی شهر بلداجی و در مسیر جاده شهرکرد-
خوزستان قرار گرفته است.عمق آب تالاب چغاخور در بهترین شرایط و موقعیت بارندگی، به 3 متر می‌رسد.
این تالاب را مرغزاری با مساحت حدود 700 هکتار در بر گرفته است. این مرغزار در ماه‌های اردیبهشت تا مهر که سطح آب رو به کاهش می‌گذارد، از این هم وسیع‌تر می‌شود.
آب و هواى تالاب چغاخور متاثر از چهار نوع توده هوا شامل توده‌هاى هواى قطبى و پرفشار از سمت اروپا، توده‌هاى هواى مدیترانه‌اى، توده‌هاى هواى قطبى از شمال کشور و توده‌هاى هواى حاره بحرى است.

اعتدال هوا در تابستان یکى از جذابیت‌هاى تفریحى این ناحیه است. منابع آبى تالاب عمدتاً از طریق نزولات جوى و چشمه‌هاى حاشیه کوه کلار تامین مى‌شود.

پوشش گیاهی تالاب را گونه‌های حاشیه‌ای، نم پسند، شناور و غوطه ور همچون؛ بید، مرغ جگن، پتامژتون، پلی گونیوم، ساز و غیره تشکیل می‌دهند.

حیات وحش

این ناحیه آب و هوایی معتدل و زمستان‌های سرد دارد و از نقاط ییلاقی استان چهارمحال و بختیاری محسوب می‌شود. از پائیز تا بهار هر سال هزاران پرنده بومی و مهاجر در این تالاب به سر می‌برند و تخم‌گذاری می‌کنند. از انواع پرندگان دائمی یا مهاجر این تالاب می‌توان به انواع غاز و اردک، مرغابی، آنقوت، لک لک سفید، چنگر و انواع حواصیل، کشیم، باکلان، فلامینگو، شکاری‌ها، پلوه، اکراس، قو، سلیم، کاکایی‌ها و خروس کولی اشاره کرد.دیگر گونه‌های جانوری این منطقه عبارتند از: خزندگانی چون انواع مارها، لاک پشت آبزی، بزمجه‌ها و پستاندارانی نظیر گراز، شغال، سمور سنگی، روباه، گرگ، خرگوش، شنگ و انواع قورباغه‌ها. ماهی های تالاب چغاخور نیز عبارتند از: ماهی گورخری، زرده پر، عروس، و ماهیان تحمیل شده به تالاب مانند کپور، فیتوفاک، آمور و شیر ماهی.

ویژگی منحصر به فرد تالاب چغاخور وجود نوعی ماهی از خانواده گامبوزیا (کپور دندان) در آب‌های آن است.
مناسب‌ترین زمان برای دیدن این تالاب فصل بهار و تابستان است. این منطقه زیبا و پر جاذبه برای طبیعت‌گردان دارای راه دسترسی آسفالته، آب آشامیدنی،
سرویس بهداشتی، فضای سبز، سکوی نشیمن، دسترسی به واحد اقامتی و پذیرایی، پارکینگ است.راه‌هاى دسترسى به تالاب از طریق جاده آسفالته بروجن، ناغان و شهرکرد، ناغان در ضلع شرقى و شمال غربى و راه آسفالته سرد روستاهاى حاشیه در ضلع غربى در جنوب شرقى تالاب امکان پذیر است.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب حسنلو (آق قلعه)، نقده

منطقه شكار ممنوع تالاب حسنلو (آق قلعه)، نقده

منطقه شكار ممنوع تالاب حسنلودر غرب جاده مهاباد به ارومیه و در حدود 20 کیلومتری شرق نقده در موقعیت جغرافیایی N3703 و E4528 قرار گرفته است. منطقه شكار ممنوع تالاب حسنلو از شمال به ارتفاعات حيدرآباد، از جنوب به ديوار سد حسنلو در زمين هاي مسطح روستاي شيخ احمد و حسنلو، از غرب به جاده قديمي اروميه - نقده و دامنه هاي كوه هاي غرب درياچه حسنلو و از شرق به جاده آسفالته اروميه به مهاباد منتهي مي شود.سد حسنلو برروي تالاب بين المللي حسنلو (شورگل) توسط سازمان آب منطقه استان آذربايجان غربي احداث شده است. آب اين سد از رودخانه گدار از طريق كانالي بطول 15 كيلومتر تأمين مي‌گردد. با اختلاط آب تالاب با آب شيرين رودخانه گدار از شوري آب كم شده و غلظت آن به غلظت آب رودخانه تغذيه كننده نزديك شده و باعث تغييراتي در اكوسيستم اين سد شده و گونه‌هاي جمعيتي پرندگان دستخوش تغييراتي شده است . این تالاب در جهت حفاظت و حمایت از پرندگان آبزی و کنار آبزی در سال 1380 به عنوان منطقه شکار ممنوع انتخاب شد. همچنین این تالاب به همراه تالاب درگه سنگی و یادگارلو تشکیل دهنده یکی از سایت های ثبت شده در کنوانسیون رامسر می باشد. مهم ترین جاذبه این تالاب برخورداری از تنوع زیستی غنی پرندگان است.

تالاب حسنلو در غرب جاده ارومیه-مهاباد و در حدود 20 کیلومتری شرق شهرستان نقده در موقعیت 37 درجه و 20 دقیقه و 30 ثانیه عرض شمالی و 45 درجه 28 دقیقه و 9 ثانیه طول شرقی قرار گرفته است. این تالاب در ارتفاع 1308 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد. مساحت این تالاب 1100 هکتار می‌باشد، که 304 هکتار آن دارای وضعیت طبیعی و بقیه آن را بخش دریاچه‌ای تشکیل می‌دهد. این تالاب شامل دریاچه ای کم عمق با آب لب شور فصل بوده که از آب باران، چشمه ها و جویبارها تغذیه می شود. طی چند سال گذشته سد احداثی بر روی آب خروجی آن باعث شیرین تر شدن آب و عمیق‌تر شدن بخش سد مخزنی تالاب شده است. این تالاب به همراه دو تالاب یادگارلو و درگه سنگی به عنوان تالاب بین المللی ثبت شده است، که در حال حاضر دو تالاب یادگارلو و درگه سنگی خشک شده اند.

پوشش گیاهی

تالاب از گیاهان شاخص در این تالاب که بیشتر در قسمت شمال تا جنوب غربی این زیستگاه به فراوانی به چشم میخورد
می توان نی Phragmites australis، دو گونه جگن Carex pendula و Carex stenophylla و قلیا Salicornia herbacea را نام برد.

حیات وحش

حیات وحش تالاب حسنلو شامل پرندگان اردک سر سبز - اردک سر حنایی - اردک بلوطی - اردک ارده ای - کشیم کوچک - کشیم گردن سیاه - کشیم بزرگ - چنگر - یلوه آبی - کاکایی کوچک - پرستوی دریایی نوک کلفت - پرستوی دریایی گونه سفید - پرستوی دریایی بال سفید - حواصیل شب - حواصیل ارغوانی - حواصیل خاکستری - اگرت کوچک - حواصیل زرد - بوتیمار کوچک - سنقر تالابی - خروس کولی معمولی - خروس کولی سینه سیاه - سلیم طوقی کوچک - سسک نیزار است.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب صوفیکم، بندر ترکمن

منطقه شكار ممنوع تالاب صوفیکم، بندر ترکمن

تالاب شكار و تيراندازي ممنوع صوفيكم استان گلستان، ‪ ۳۳‬هزار و ‪۳۷۰‬ هكتار وسعت دارد و ورودي اين تالاب از كيلومتر ‪ ۲۵‬جاده آق‌قلا به مرز اينچه‌برون در شمال استان،
آغاز مي‌شود.


حیات وحش اين تالاب زيستگاه برخي گونه‌هاي نادر جهان وحش از جمله روباه تركمن و كوچك‌ترين پستاندار ایران يعني حشره‌خوار كوتوله است. ضمن آن‌كه اين منطقه و زيستگاه‌هاي اطراف آن يكي از محل‌هاي زمستان‌گذراني پرندگان مهاجري است كه هرساله از 6 مسير مهاجرت جهان به اين منطقه روي مي‌آورند. تالاب صوفي‌كم زيستگاه 130 گونه پرنده ازجمله 9 گونه پرنده مهاجر زادآور و 12 گونه پرنده بومي زادآور است. اهميت اين تالاب از آن‌روست كه محل زيست پرنده‌هاي حمايت‌شده و در معرض خطري مانند اردك سرسفيد و عقاب دريايي دم‌سفيد است.
در فصل مهاجرت، گونه‌هاي منحصربه‌فرد و نادرازجمله عقاب دريايي دم سفيد و اردك سرسفيد از كشورهاي آفريقايي و اروپايي، هند و چين، تركمنستان و چند فلات به ايران مي‌آيند تا زمستان‌گذراني خود را در گميشان خليج گرگان و زيستگاه‌هاي اطراف آن سپري كنند.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب قوری گل،بستان آباد

منطقه شكار ممنوع تالاب قوری گل،بستان آباد

قوری‌گل (تالاب خشک) در 30 کیلومتری جنوب شرق تبریز و در 15 کیلومتری غرب شهر بستان‌آباد و بین ۴۴/۴۶ تا ۴۲/۴۶ طول شرقی و ۵۵/۳۷ عرض شمالی قرار گرفته‌است . منابع تأمین‌کنندهٔ آب این تالاب از آب‌های جاری ناشی از برف و باران و تعدادی چشمه‌های زیرزمینی است که در کف آن جریان دارند.
با توجه به این که دریاچه قوریگل جزء تالابهای بین‌المللی ثبت شده در کنوانسیون رامسر می‌باشد و نیز برای شماری از پرندگان مهاجر آبزی و حمایت شده از نظر زیستگاهی حائز اهمیت ملی و بین‌المللی است . حفاظت از آن به عنوان یک هدف اولیه و اصلی بر سایر بهره وریهای مقدم می‌باشد . دریاچه قوریگل با توجه به دارا بودن قابلیتهای مختلف مینواند در بر گیرنده اهدافی چون حفاظت از تنوع زیستی و آموزشی و تحقیقات و اکوتوریسم و غیره می‌باشد. در سال ۱۳۵۴ به عنوان تالاب بین‌المللی در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده و در سال ۱۳۷۳ جزء مناطق شکار ممنوع مدیریت می‌شود. یکی از ویژگی های این تالاب آب شیرین آن است. این تالاب از دیدگاه جهانگردی و سیاحتی نیز از جاذبه‌های مهم استان آذربایجان شرقی است و به علت داشتن شرایطی چون وجود چشم انداز مناسب تنوع پرندگان آبزی و دسترسی به مراکز شهری و وجود علاقه عمومی به تفرج و گذراندن اوقات فراغت در طبیعت آن از قابلیتهای ویژه‌ای برخوردار بوده و به علت قرار گرفتن در جاده ترانزیتی تهران- تبریز مسافران زیادی را پذیرا می‌باشد.

حیات وحش
در دهه‌های قبل این مناطق محل عبور و زیستگاه قوچ و میشهای ارمنی بوده که به قوچ و میشهای منطقه سهند در ارتباط بودند ولی به علت توسعه شهری و ایجاد صنایع در مسیر این ارتباط قطع شده‌است. از حیات وحش این منطقه می‌توان به پستاندارانی چون جربیل ایرانی و موش کشتزار و موش مغان و گرگ و روباه و سمور سنگی اشاره نمود . حدود ۹۲ گونه پرنده نیز در این تالاب شناسایی شده که می‌توان به اردک سرسفید و اردک مرمری و اردک بلوطی اشاره نمود این گونه‌ها طبق تقسیم بندی Iucn در کلاس در حال تهدید طبقه بندی شده‌اند. از خزندگان تالاب می‌توان به مارمولکهای تالاب قوریگل و مارها و گرزه مار و مار پلنگی و کور مار و مار چلیپر اشاره کرد. دوزیستان تالاب شامل pelobates syriacus و قورباغه bufo viridis و قورباغهhyla savignyi و قورباغه rana ridibunda و قورباغه rana camerani اشاره نمود و ماهی تالاب و ماهی کپور معمولی یا cyprinus carpio می‌باشد.

پوشش گیاهی

بیش از ۲۸۰ گونه گیاهی در منطقه تشخیص داده شده‌است که ٪۸۹ از گونه‌های گیاهی در حوزه قوریگل و حدود ٪۱۱ از گیاهان آبزی دریاچه و حوزه بلافصل آن تشکیل شده‌است . که شامل: گونه‌های گیاهی حوزه آبریز از جمله بومادران و شنگ و [[گل گندم و آلبالوی وحشی و زنبق کوهی و شیرین بیان و نسترن و گیاهان آبزی تالاب شامل نی و لوئی و عدسک آبی گیاهان غوطه ور در آب شامل بارهنگ آبی و آلاله آبزی و قوشاب شانه‌ای و انواع جلبک و فیتو پلانکتون می‌باشد.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب هشیلان، کرمانشاه

منطقه شكار ممنوع تالاب هشیلان، کرمانشاه

درشمال غربي كرمانشاه كيلومتر 21 جاده كرمانشاه ـ روانسر قرار داره و منطقه اي حفاظت شده است و زيستگاه انواع مختلفي از آبزيان و پرندگان است.
اين تالاب در فاصله 36كيلومتري شمال غربي شهر كرمانشاه، بين طول جغرافيايي `15 `54` 46 شرقي و عرض جغرافيايي `34` 34 تا `35` 34 شمالي قرار گرفته و 1130 متر نيز از سطح دريا ارتفاع دارد. تالاب هشيلان در يك منطقه دشتي با شيب مختصر از شمال به جنوب قرار دارد. محدوده اي با وسعت تقريبي 780 هكتار از اين تالاب ، از سوي اداره كل حفاظت محيط زيست استان كرمانشاه به عنوان منطقه شكار و تير اندازي ممنوع در نظر گرفته شده است. حدود 30 درصد از 450 هكتار وسعت خالص تالاب را جزيره هاي كوچك و بزرگي مي پوشاند. در فصل زمستان بويژه در روزهاي پر باران، در اثر افزايش دبي آب تالاب، بعضي از جزاير وسط تالاب غرقابي مي شوند.تابستانهاي تقريباً گرم و زمستانهاي نسبتاً سردي بر اين منطقه حاكم است. ميانگين بارندگي سالانه تالاب هشيلان 451 ميليمتر است در سراسر سال، باد در اين منطقه در همه جهات وزش دارد زمين شناسي: اين تالاب از نظر سني متعلق به ترياس، ژوراسيك بوده و از نظر سنگ شناسي از آهك فسيل دار متراكم تشكيل شده است. منابع تامين آب تالاب: سراب سبزعلي به عنوان مهمترين و پرآب ترين منبع تامين كننده مي باشد.

پوشش گياهي:

درختان: در داخل محدوده تالاب هيچ درخت خودرويي وجود ندارد فقط گونه اي بيد Salix spp. بصورت خيلي پراكنده و بسيار اندك در نقاطي چند از تالاب رويش دارد.
درختچه: در هيچ جاي محدوده تالاب رويش ندارد. گياهان علفي: گياهان علفي روئيده شده تالاب به سه گروه تقسيم مي شوند كه عبارتند از : 1- هيدروفيت ها(آبرست): به عنوان گياهاني كه قسمتي از سال را در آب سپري مي كنند و شامل گياهان آبزي و نيمه آبزي هستندكه بطور غوطه ور و رويا، برگهاي غوطه ور و شناور دارند، گلها و گل آذين ممكن است بن در آب باشند . معروفترين گونه هاي اين گروه عبارتند از: سيم واش Ceratophylum demersum ، نيلوفر آبي Nymphea ، عدسك آبي Lemna trisula ، بزواش potamogeton Spp و انواع ني چيرگي دراند. 2-هلوفيتها(مرداب رست): به عنوان گياهاني كه در خاكهاي اشباع از آب مرداب زندگي مي كنند و جوانه هاي حامل گل و برگ هر دو به شكل بن در آب بوجود مي آيند. مثل هزار ني 3- گياهان حاشيه اي: گونه هايي از هلوفيت ها هستند كه خشكزي بوده و در حاشيه تالاب مي رويند، معروفترين آنها عبارتند از: چند گونه چگن da و گونه هايي نيز از خانواده پنيرك.

جانوران تالاب:

پستانداران: در داخل و حاشيه تالاب از حيوانات رده فوق ، علاوه بر راسته جوندگان از خانواده موش ها، پستانداراني چون گرگ، روباه، خرگوش، شغال، گربه وحشي نيز زندگي مي كنند. ارتفاعات خورين واقع در شمال و شمال غربي تالاب، زسيتگاه مناسبي جهت بز وحشي(Wild goat) مي باشد. تشي نيز از جمله جانوران ديگري است كه در ارتفاعات مذكور مشاهده مي شود.
پرندگان: اين تالاب ماًمن و ماًواي مناسبي براي زمستان گذراني تعداد زيادي از پرندگان مهاجر آبزي و كنار آبزي به شمار مي رود. بر اساس بررسيهاي بعمل آمده، هر ساله با شروع بارانهاي پائيز و سرد شدن هوا، پرندگان زيادي از شمال شوروي سابق به اين اكوسيستم مي آيند و در صورت مساعد بودن شرايط و اعتدال هوا، بيشتر پرندگان مذكور زمستان را در اين تالاب ميگذرانند ولي در زمستانهاي سرد و يخبندان سطح تالاب، پرندگان مهاجر ناگزير به مهاجرت خود به سوي زيستگاههاي جنوبي كشور ادامه مي دهند. در بين پرندگان مورد بحث، اردك سر سبز، خوتكا، اردك ارده اي، گيلار، خوتكاي پر سفيد، نوك پهن، كشيم كوچك، كشيك گردن سرخ، غاز خاكستري، چنگر معمولي، چنگر، نوك سرخ، كاكايي نوك سبز، و بعضي سالها نيز بطور اتفاقي فلامينگو، پليكان و قو بعنوان گروه پرندگان آبزي و بوتيمار، بوتيمار كوچك، يلوه، اگرتهاي كوچك و بزرگ،گاو چرانك، حواصيلها، لك لك، خروس كولي، خروس كولي اجتماعي، سليم كوچك، سليم طلايي، آبچيلك پا سبز، ماهي خورك كوچك و ماهي خورك ابلق بعنوان پرندگان كنار آبچر و ساير پرندگان از جمله شكاريها ( عقاب، سارگپه، سنقر، كور كور) جغد كوچك، شاه بوف، سبزه قبا، زنبور خور، هدهد، كبك، بلدرچين، تيهو، چكاوك، دم جنبانك، سار، زاغي، كلاغ سياه، زاغ نوك سرخ و حتي غراب بعنوان پرندگان خشكزي كه در اطراف تالاب زندگي ميكنند. خزندگان: نامگذاري تالاب بر اساس گويش كردي(محلي)، مركب از دو سيلاب « هشي» به معني مار و « لان» مخفف لانه است،«لانه ماران» بدين جهت انتخاب شده است كه تعداد زيادي مار بويژه مار آبي و مار چليپر Natrix tessellate در تالاب وجود دارند. لاك پشت خزري يا گونه لاك پشت بركه اي و لاك پشت مهميز دار در اين زيستگاه بوفور مشاهده مي شوند. از سوسمارها آگاما، مارمولك و احتمالاً سمندر را نيز مي توان يافت. آبزيان: با توجه به پوشش گياهي اراضي حاشيه و داخل تالاب، به يقين مي توان غناي فيتو پلانكتون ها را جستجو كرد. از گونه هاي عمده ماهيان تالاب، مي توان به عروس ماهي، سياه ماهي، سفيد كولي، زردك و سس ماهي از خانواده Cyprinidae ( كپور ماهيان) اشاره كرد، با اين وجود كپور پرورشي و يا كپور قرمز(زينتي) كه به قصد پرورش در محيط تالاب رها سازي شده است، نيز در تالاب مشاهده مي شود.

 

[خیال شیشه ای]

منطقه شكار ممنوع تالاب کانی برازان، مهاباد

منطقه شكار ممنوع تالاب کانی برازان، مهاباد

اين تالاب در 30 كيلومتري شمال شهرستان مهاباد و مابين روستاهاي بفروان، قره داغ و خورخوره واقع گرديده است. تالاب کاني برازان در جنوب درياچه اروميه در مسير مياندوآب - نقده قرار گرفته است. تالاب كاني برازان در حومه شهرستان مهاباد و در حوزه اكولوژي جنوبي درياچه ي اروميه قرار دارد اين تالاب با وسعت 907 هكتار جزء زيباترين تالابهاي غرب ايران به شمار مي رود و وجود انواع پرندگان بومي و مهاجر و ... جذابيت آنرا دو چندان نموده است. آب اين تالاب از رودخانه مهاباد تامين شده و اين رودخانه که از سد مهاباد جاري مي شود پس از سيراب کردن تالاب کاني برازان راه خود را به درياچه اروميه ادامه ميدهد. اين تالاب از مهمترين زيستگاههاي استان آذربايجان غربي بوده و به لحاظ گوناگوني و فراواني گونه هاي زيستي جاي داده در خود رتبه اول را در اين استان داراست و به همين دليل به عنوان اولين سايت پرنده نگري ايران نيز انتخاب شده است. همچنين در بين پرنده نگران ايراني نام بهشت پرندگان ايران را به خود اختصاص داده و از اهميت خاصي برخوردار است.

حیات وحش


بخش جنوبي تالاب در دامنه كوه قره داغ (سياه كوه) واقع گرديده و كوه مذكور و تپه بابا‌حيدر بر آن مشرف هستند. به دليل موقعيت توپوگرافي و وجود توده‌هاي ني‌زار، پذيراي بيشترين جمعيت پرندگان مهاجر آبزي و كنار آبزي از جمله گونه در خطر انقراض اردك سر‌سفيد و گونه‌هاي حمايت‌شده اردك مرمري، پليكان، قو، فلامينگو، حواصيل عقاب تالابي و همچنين ساير پرندگان همچون انواع غاز، انواع مرغابي، آنقوت و ... مي‌باشد. یکی از مهمترین ارزش های این تالاب زیست پرندگان آبزی و کنار آبزی در آن است که از این طریق جذابیت و آرامش مثال زدنی را برای علاقمندان به طبیعت فراهم آوره است و بر اساس آخرین بررسی ها تعداد 75 گونه پرنده متعلق به 11 خانواده در این تالاب شناسایی شده و با احتساب گونه های خشکی زی این تعداد به بیش از 180 گونه می رسد که همین امر اهمیت تالاب را بیش از پیش آشکار می کند. تعدادی از گونه های مهم پرندگان این تالاب عبارتند از: اردک سر حنایی، اردک ارده ای، اردک تاج دار، تنجه، گیلار، فیل وش، آن قورت، انواع کاکایی، زرد پر تالابی، فلامینگوgreater flamingo، چنگر coot، اردک بلوطیferruginous duck،اردک سر سفید white headed duck، حواصیل خاکستری gray heron، پرستوی دریایی tern، اردک مرمری marbled duck، باکلان کوچک pygmy cormorant، پلیکان سفید white pelican، چوب پا black winged stilt، کشیم بزرگ great crested، grebe، کشیم کوچک، عروس غازd breasted goose و ...