مناطق حفاظت شده

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
مناطق حفاظت شده به محدوده اي از عرصه هاي منابع طبيعي اتلاق می شود كه به لحاظ ضرورت حفظ و تكثير نسل جانوران و احياء آن ضمن رعايت حقوق و بهره برداري، جوامع محلي ايجاد گرديده اند. در زیر کلیه مناطق حفاظت شده ایران شامل اطلاعات کامل منطقه به همراه عکس ارائه شده است.

http://www.irandeserts.com/
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت‌شده سارى‌‌گل، اسفراين


اين منطقه به وسعت ۰۰۰‚۲۸ هکتار در شمال شرقى اسفراين قرار دارد و انواع درختان اُرُس، کرکو، بيد وحشى، زالزالک، سياهدانه، بوتهٔ گَوَن و انواع گياهان از گندميان و نعناعيان را در خود جاى داده است. حدود ۴۵۰۰ قوچ و ميش نيز در اين منطقه وجود دارد.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقهٔ شكار ممنوع توت سياه، آباده


اين منطقه که از مناطق تحت حفاظت محيط زيست استان است، در انتهاى منطقه بوانات واقع شده و وسعتى نزديک به ۲۰ هزار هکتار دارد. اين محل، زيستگاه گونه‌‌هاى گياهى و جانورى است. در حال حاضر، از قابليت‌ها و امکانات گردشگاهى و پژوهشى اين شکارگاه استفاده نمى‌شود.


 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقهٔ شكار ممنوع بصيران، آباده


اين منطقه در چهار کيلومترى جنوب آباده قرار دارد و منطقه‌اى گسترده است که به خاطر گونه‌هاى نادر گياهى و جانورى مورد حفاظت قرار گرفته است. اين منطقه يکى از ارزشمندترين زيستگاه‌هاى حيات‌وحش کشور و استان است.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقهٔ حفاظت شدهٔ ورجين، تهران



شکارگاه حفاظت شدهٔ ۲۸ هزار هکتارى ورجين در ۱۵ کيلومترى شرق تهران قرار دارد که دسترسى به آن از مسير جادهٔ لشگرک امکان‌پذير است و شکار در آن ممنوع است. براى گردش‌هاى يک روزه در آن، داشتن وسايل اتراق لازم است.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده بزمان، ايرانشهر


اين منطقه به وسعت ۶۸۸‚۳۲۴ هکتار، منطقهٔ کوهستانى بزمان، تپه‌ماهورها و دشت‌هاى اطراف اين کوه را در بر مى‌‌گيرد. اين منطقه داراى کوهى نسبتاً مرتفع (۳۴۹۷ متر) با دره‌هاى آب شيرين و پوشش گياهى نسبتاً مناسب است. جوامع گياهى مشرف بر دامنه‌ها خرزهره، داز، قيچ، درمنه و انواع گَوَن است. حيوانات وحشى که در اين منطقه زندگى مى‌کنند عبارتند از : کبک، کبک چيل، تيهو، دراج، خرگوش، کل، بز، قوچ، ميش.

علاوه بر گونه‌هاى مختلف وحوش فوق‌الذکر، نوعى خرس سياه آسيايى که کوچکتر از خرس قهوه‌اى است در سيستان و بلوچستان زندگى مى‌کند. دهانه غارهايى که به احتمال زياد مى‌توان وجود خرس را در آنها حدس زد اکثراً حدود ۷۰ سانتى‌متر است که خود خرس سياه نيز به زحمت مى‌تواند داخل آن شود، ‌ به همين دليل دسترسى انسان به حيوان و عبور آن از اين گونه غارها، کار ساده‌اى نيست. کوه‌هاى سياه بزمان، بيرک‌، تفتان، سراوان، اطراف خاش، کارواندر، اسفندک و تپه‌ماهورهاى اطراف رود ماشکيل از جمله زيستگاه‌هاى اصلى اين گونه خرس به شمار مى‌آيد. پوشش گياهى اين مناطق زيستگاه مناسبى را براى گونهٔ در معرض انقراض و با ارزش خرس سياه در اين ارتفاعات فراهم آورده است. پوشش گياهى غالب زيستگاه‌هاى خرس در اين منطقه شامل : ارجن، کهور، کنار، داز، خرما، زرشک، زارچ، زالزالک، گز، توسکا، زيتون وحشى، انواع گون و درمنه، اورس، بيد، تنگرس و نسترن وحشى مى‌باشد که ميوهٔ بيشتر اين درختان، غذاى عمده خرس‌هاى سياه را تشکيل مى‌دهد. خرس‌ها به خرما و داز علاقه‌اى وافر دارند.
پرنده زيبايى به نام مينا با رنگ‌هاى سبز، آبى و سبزقبا نيز در بلوچستان به وفور يافت مى‌شود. اين پرنده به اندازه سار معمولى است و به سهولت اهلى مى‌شود و بعضى از کلمات را مانند طوطى ادا مى‌کند.

 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده باهوكلات (گاندو)، بلوچستان


اين منطقه در منتهى‌اليه گوشه جنوب شرقى کشور، در طول مرز ايران و پاکستان قرار دارد. اين منطقه از کوه‌هاى کم آب و بيابانى تشکيل شده که تا رودخانه سرباز در بلوچستان گسترده شده است. منطقه مزبور، مأمن تمساح تالابى و منحصر به فرد ايرانى است که در آبگيرهاى کم عمق مسير رودخانه زندگى مى‌کند. اين حيوان در مواقع خشکى تا چند متر در زير آبگيرها نقب زده و در داخل آنها زندگى مى‌کند. اگر اقدامات به موقع حفاظتى سازمان محيط زيست و نظارت بر صيد نبود؛ نسل اين تمساح‌ها تاکنون از بين رفته بود. همچنين شرايط خاص اکوسيستم رودخانه‌اى اين منطقه امکانات زندگى نوعى ماهى عجيب به نام ماهى گِل خور با نام علمى Perio phthalinuse فراهم آورده است که قادر به زيست در آب‌هاى کم عمق و بستر گِلى رودخانه‌هاست.

اقدامات حفاظتى سازمان حفاظت محيط زيست در مورد نواحى پيرامون باهوکلات به منظور حفظ بخش نمونه‌اى از گياهان بلوچى (که تا حدودى بيابانى - سندى است) و نيز جاندارانى که با اقليم و گياهان مزبور ارتباط زيستى دارند، ‌ ضرورى است. اين جانداران عبارت‌اند : جبير، سنجاب نخلى شمالى، راسوى خاکستر هندى، هوبره، دراج، سوسمار و نيز بسيارى از انواع پرندگان که خاص شبه قاره هند مى‌باشد.
خط ساحلى درياى عمان که مرز جنوبى اين منطقه را تشکيل مى‌دهد، ناحيه قشلاقى پرندگان آبزى است و نيز، محل مهمى براى تخم‌‌گذارى لاک‌پشت سبزدريايى به شمار مى‌آيد.
مقاله 2
این منطقه نام خود را از کوه گنو گرفته است که در داخل منطقه واقع شده است و بعد از کوه فارغان دومین کوه بلند شهرستان بندرعباس است . منطقه حفاظت شده گنو در شمال غربی و در فاصله 30 کیلومتری شهر بندرعباس قرار گرفته و جاده اصلی بندرعباس به سیرجان طول 35 کیلومتر انجام می گیرد. مسیر دسترسی به قله کوه گنو از راه مالرو کوهستانی دزک به بندر آگاه می باشد که البته یالهای غربی دارای شیب ملایمتری هستند و امکان دسترسی پیاده به قله کوه را فراهم می سازند.این منطقه از نظر منابع کمبودی ندارد. به ویژه چشمه های موجود در منطقه اغلب در تمام فصول قادرند آب مورد نیاز حیات وحش کویر را تامین کنند.یکی از مهمترین منابع آبی این منطقه چشمه های آب گرم گنو می باشد که از نظر خواص دارویی کانونهای شناخته شده ای هستند و از دیرباز مورد استفاده اهالی و مسافرین قرار گرفته اند.
تنوع پوشش گیاهی : این منطقه از دامنه تا قله کوه مشتمل بر انواع درختان گرمسیری ، استیپ کوهپایه های و گونه های گیاهی نواحی سردسیری است . اغلب دره های آن پوشیده از درختان و درخچه ها است . دشتها با ارتفاعات میانی آن عرصه گونه هایی چون آکاسیا، کنار، کهور و استبرق است و از ارتفاعات میانی تا قله کوهها جایگاه درختانی چون بنه و بادام می باشد. این منطقه دارای تنوع قابل توجهی از حیات وحش کویر دشتزی و کوهزی است . جبیر، قوچ ، میش ، بز، پازن ، گرگ و کفتار از پستانداران مهم آن به شمار می روند و کرکس ، دال سیاه ، هما ، قرقی ، تیهو ، کبک و جیرفتی از پرندگان قابل ذکر منطقه هستند.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده هفتاد قله


منطقه حفاظت شده هفتاد قله در 25 كيلومتري شمال شرقي اراك و بين شهرستانهاي اراك , محلات و خمين در 55/33 تا 18/34 عرض شمالي و 57/49 تا 32/50 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن 97407 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: كاسني, نعناع, شب بو, تنگرس,‌ نسترن ,‌ لرك, فرفيون و اسپند .
پستانداران: كل و بز ,‌قوچ و ميش ,‌ پلنگ , كفتار, شغال,‌ گرگ , گوركن, خرگوش , ‌تشي و‌ روباه .
پرندگان : كبك ,‌ تيهو,‌ بلدرچين ,‌باقرقره , كبوتر چاهي , كبوتر كوهي ,‌ عقاب طلايي ,‌ سارگپه , هما, كركس ,‌دال ,‌شاهين , بحري , ليل ‌,‌ بوتيمار و حواصيل .
خزندگان : چند نوع افعي, مارآبي و لاك پشت .


منطقه حفاظت شده هفتاد قله - سپهر ابراهیمی، وبلاگ شکارچیان
كاركردهاي اكولوژيكي و ارزشهاي بي نظير اكوسيستم هفتاد قله منطقه حفاظت شده هفتاد قله كه نام خود را از كوه هفتاد قله واقع در اين منطقه برگرفته است مجموعه اي از كاركردهاي اكولوژيكي و ارزشهاي بي نظير اكوسيستم كوهستاني و دشتي را نمايان مي سازد كه در مجموعه شبكه مناطق تحت حفاظت كشور قرار دارد. به گزارش خبرنگار فارس از اراك، منطقه حفاظت شده هفتاد قله در استان مركزي يكي از برگزيدگان شبكه مناطق حفاظت شده كشور است كه در اين گزارش سعي خواهيم كرد ارزشها و عناصر زيستي، توانمنديها، محدوديتها و ساير ويژگيهاي آن را ارائه دهيم. قابليت ها وظرفيتهاي بالقوه طبيعي و فرهنگي منطقه حفاظت شده هفتاد قله از دير باز مورد توجه ساكنين بومي و حاكمان بوده است. جاذبه هاي طبيعي و زيبايي هاي سحرانگيز اين منطقه كه داراي چشم اندازهاي زيبا، تنوع و شگفتي جوامع گياهي و مأمن انواع گوناگون پستانداران، پرندگان و خزندگان به ويژه پستانداران بزرگ علفخوار نظير كل، بز، قوچ و ميش بوده و در واقع يك موزه و آزمايشگاه طبيعي براي علاقه مندان به طبيعت و علوم و دانش مي باشد. هر ساله گروهها و افراد بسياري از علاقه مندان، ‌محققين و دانش پژوهان رشته هاي مختلف منابع طبيعي، محيط زيست، كشاورزي، علوم زمين و علوم جانوري از اين منطقه بازديد و استفاده مي نمايند. همچنين در فصول مختلف سال بخصوص بهار و تابستان نيز چندين هزار نفر از اهالي شهرهاي اطراف منطقه در گروههاي دانشجويي، دانش آموزي، كوهنوردي، كاركنان ادارات و كارخانه ها و نيز خانواده هاي ساكن در شهرها و روستاهاي اطراف به اين منطقه وارد و ساعاتي را در طبيعت زيباي آن سپري مي نمايند. شكار ورزشي نيز شكلي از اكوتوريسم و يكي از اهداف اوليه مديريت منطقه حفاظت شده هفتاد قله به شمار مي رود در چند سال اخير براساس ضوابط و با صدور پروانه ويژه شكار در اين منطقه صورت مي گيرد كه در طي همين سالها دهها شكارچي از كشورهاي مختلف جهان از جمله اسپانيا، چك، قطر، تركيه، برزيل، ايتاليا و... از طريق آژانسهاي توريستي از اين منطقه بازديد و نسبت به شكار مورد علاقه خود برابر مقررات اقدام نموده اند. همچنين با توجه به ظرفيت و توان اكولوژيكي بالاي منطقه هفتاد قله چنانچه در آن سرمايه گذاريهاي لازم صورت پذيرد و نيروي انساني و امكانات در جهت حفاظت بيشتر تأمين گردد و علاوه بر آن امكانات لازم براي جذب گردشگران داخلي و خارجي فراهم گردد، مطمئناً مي تواند از لحاظ فرهنگي، اقتصادي،‌ اجتماعي نقش ارزنده و بسيار مؤثري در اين منطقه ايفا نمايد. منطقه هفتاد قله به دليل شرايط خاص جغرافيايي و پوشش گياهي انبوه و وفور جانوران وحشي قابل شكار همواره يكي از تفريحگاههاي تاريخي ايران بوده و از زمانهاي قديم مورد توجه قرار گرفته است. منطقه هفتادقله در دوران قاجاريه، يكي از شكارگاههاي سلاطين قاجار بوده و سنگ نوشته هاي باقي مانده در ديوارهاي صخره اي دره چكاب، بيانگر شكار صدها قوچ و ميش در يك روز مي باشد. حدود 62 كتيبه در كوههاي هفتاد قله حك گرديده است كه تاريخ تعدادي از آنها به 400 سال قبل مي رسد كه در برخي نشاني از سرسبزي و وفور شكار منعكس شده است. اين منطقه كه طي ساليان بسيار مورد تاخت و تاز شكارچيان و سودجويان بوده، عليرغم اينكه بخشهاي وسيعي از آن به دليل شكار بيش از حد و چراي بي رويه دام از لحاظ پوشش گياهي و حيات بسيار آسيب ديده و فقير شده بود در تاريخ 1349/9/17 به دليل ويژگيهاي طبيعي منطقه محدوده اي از آن شامل كوههاي هفتاد قله، بره زرد و سيبك توسط سازمان شكارباني و نظارت بر صيد وقت منطقه شكار ممنوع اعلام گرديده و سپس در تاريخ 1353/5/23 با اضافه شدن نواحي و كوههاي سله بهر، انجدان، لته در، سراب ازنا، برآفتاب كارچان توسط سازمان حفاظت محيط زيست به عنوان منطقه حفاظت شده هفتاد قله تغيير نام يافت. از نظر وسعت و موفعيت جغرافيايي منطقه حفاظت شده هفتاد قله مي توان گفت اين منطقه حدود 2/7 درصد مساحت استان مركزي را تشكيل مي دهد و محدوده ايست به وسعت 81125 هكتار بين مدار 34 درجه و 18 دقيقه شرقي الي 33 درجه و 55 دقيقه عرض شمالي و 49 درجه و 57 دقيقه الي 50 درجه و 22 دقيقه طول واقع گرديده و محيط پيراموني آن 140 كيلومتر است. اين منطقه از نظر مكاني در فاصله 25 كيلومتري شرق اراك، 30 كيلومتري شمال خمين و 15 كيلومتري شمال غربي محلات و 35 كيلومتري شمال غربي دليجان واقع شده و از لحاظ تقسيمات كشوري تابع شهرستانهاي اراك و محلات مي باشد. منطقه هفتاد قله از نظر وضعيت طبيعي از پيكره اي كوهستاني كه در گستره اي از تپه ماهورها و دشتها قرار گرفته تشكيل شده است. كوه هفتاد قله كه بلندترين قله آن 2686 متر ارتفاع داشته و در جهت شمال غربي ـ جنوب شرقي امتداد دارد، مهمترين رشته كوه اين منطقه مي باشد. قلل و دره هاي اين رشته كوه از با ارزشترين زيستگاههاي حيات وحش منطقه است. از ديگر كوههاي منطقه، كوه بر زرد، لته در، كوه قنقال با ارتفاع 2865 متر، سراب ازنا، برآفتاب كارچان و دم شير و همچنين كوه برف شاه با ارتفاع 2993 متر كه بلندترين قله منطقه مي باشد. دره چكاب از بارزترين نواحي اين منطقه است كه از منتهي عليه شمال غربي منطقه دشتي شروع شده و مابين دو كوه برزرد و هفتاد قله تا نيمه هاي منطقه پيش مي رود. در انتهاي دره چشمه دايمي وجود دارد كه از زير صخره هاي كوه مي چكد و آب آن با حريان به سمت ابتداي دره، آب آبشخورهاي حيات وحش را تأمين مي نمايد. اين منطقه داراي پوشش گياهي غني و در انتهاي دره نيز درختان كهنسال وجود دارد. دركوههاي اطراف درختچه هاي بزرگ و كوچك وجود دارد كه اين مجموعه سبب شده بخشي از حيات وحش منطقه در اين حوزه زيست نمايند. دره سيبك كه در بين كوههاي هفتاد قله و بر آفتاب آقايي قرار دارد شرايطي مانند دره چكاب را داراست كه به دليل داشتن چشمه ها و آبشخورها از ارزش بالايي در منطقه برخوردار است. دره لته در با چشم اندازهاي بسيار زيبا و داشتن چشمه و آبشخور و آب و هواي مناسب از زيستگاههاي ارزشمند هفتادقله است. از ديگر دره هاي معروف منطقه مي توان از كوه سله بهر، كوه قنقال، كوه برف شاه، كوه چنا، كوه محمد باقر، كوه دم شير، كوه لته در،‌كوه كارچان، كوه پهنه، كوه سيبك، كوه قادر، كوه خواب مانده، كوه تدارك، كوه برآفتاب آقايي،‌كوه برزرد و كوه هفتاد قله نام برد. دشت هاي اين منطقه عبارتند از دشت سرخاب، هموار چال قدير و قوچك،‌ هموار ابراهيم آباد و شانق و هموار كارچان كه تا دهه قبل از زيستگاههاي مهم آهوخيز كشور بوده است و پايين ترين نقطه منطقه، دشت شمالي منطقه است كه ارتفاع آن 1677 متر برآورد شده است. بر اساس مطالعات اقليمي در تقسيم بندي دومارتن، آب و هواي اين منطقه از نوع نيمه خشك مي باشد و از خصوصيات عمده اين آب و هوا بارندگي مداوم در فصل زمستان، تابستانهاي گرم و كم باران و وجود دو فصل مجزا (خشك و مرطوب) در طول سال است. در تقسيم بندي اقليمي كوپن، اين منطقه در تيپ اقليمي معتدل سرد با تابستانهاي گرم و خشك قرار دارد. آب و هواي منطقه هفتاد قله، خصوصيات اقليمي فلات مركزي ايران با زمستانهاي سرد و مرطوب و تابستانهاي گرم و خشك را دارا مي باشد. منابع تأمين آب حيات وحش منطقه هفتاد قله عمدتاً سنگابها و چشمه ها مي باشند كه البته سنگابها در اثر آب حاصل از بارندگي براي مدت زمان كوتاهي در شكافها و گودالهاي كوچك سنگي بجا مي مانند كه عمر آنها كوتاه و موقتي مي باشد ولي چشمه مهمترين و پايدارترين منبع آب منطقه است كه با راه يافتن طبيعي آبهاي زيرزميني منطقه به سطح زمين به وجود مي آيند و از منابع اصلي تأمين آب حيات وحش در منطقه محسوب مي گردند. منطقه حفاظت شده هفتاد قله بين چهار شهر بزرگ اراك، خمين، محلات و دليجان واقع شده است. نزديكي اين منطقه به مركز استان و ديگر شهرها و همچنين وجود در كنار بزرگراه اراك ـ تهران موقعيتي استثنايي براي اين منطقه فراهم آورده است تا ارزشهاي آموزشي،‌ پژوهشي و تفرجگاهي خود را در تمام فصول به مردم اين ديار عرضه نمايد. علاوه بر شهرها، تعداد 20 روستا با جمعيتي حدود 16296 نفر در داخل و حاشيه منطقه به عنوان كانونهاي زيستي قرار دارند كه طي دودهه اخير اغلب آنها در داخل و پيرامون منطقه توسعه و گسترش زيادي يافته اند. در بررسي فلور منطقه هفتادقله در سه دوره رويش كامل، 205 گونه از گياهان نهاندانه شناسايي شده اند. اين گونه ها به 153 جنس از 41 خانواده تعلق دارند كه 36 خانواده شامل 129 جنس و 175 گونه از گياهان دولپه و 5 خانواده شامل 24 جنس و 30 گونه از تك لپه ايها مي باشند. بيشترين تنوع گونه اي به ترتيب مربوط به خانواده هاي: كاسني، نعناع، شب بو، گندميان، چتريان پروانه آسا، ميخك، گاوزبان، لاله، ميمون و آلاله مي باشند. گروهي از گونه هاي گياهي منطقه حفاظت شده هفتادقله دارويي هستند كه مهمترين آنها، شيرين بيان، سوسن بر، كاكوتي، مريم نخودي، شرير، شاتره، ريواس، آلاله، بومادران، درمنه صخره، شكرتيغال، ‌شنگ، خاكشي، منداب،‌ ازمك، چشم خروس دانه ريز، خوشك، چترگندمي، بذرالبنج، كماي ايراني و شمداني از جمله گياهان داروئي و معطر شناخته شده اين منطقه هستند. تنوع جانوري در اين منطقه بسيار زياد است مثل پستانداران، بي مهرگان، خزندگان و.... قسمت اعظم بي مهرگان منطقه را بندپايان، به ويژه حشرات تشكيل مي دهند. در ميان بندپايان گونه هاي چندي از عقرب ها، رطيل ها و عنكبوتيان يافت مي گردد. راسته هاي مختلف از رده حشرات در منطقه يافت مي شوند راست بالان، سخت بال پوشان، پروانگان، زنبوران، دوبالان و... داراي تنوع قابل توجهي مي باشند. مهره داران منطقه حفاظت شده هفتاد قله شامل ماهيان، دوزيستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران است. دوزيستان منطقه را گونه هايي از قورباغه ها و وزغ تشكيل مي دهند كه عمدتاُ در آبهاي راكد اطراف روستاها و چشمه هاي منطقه يافت مي شوند. شرايط اقليمي خشك و پوشش گياهي بوته اي منطقه هفتادقله محيطهاي مناسبي براي زيست انواع خزندگان مي باشند از راسته لاك پشتها يك گونه لاك پشت مهميزدار در دشتها و دامنه هاي اين منطقه زندگي مي كند. راسته سوسمارها شامل 8 خانواده و 112 گونه در ايران هستند و به جز لوس مار و بزمجه بقيه نام فارسي ندارند و آنها را سوسمار يا مارمولك مي نامند. در ايران 502 گونه پرنده شناسايي شده كه 71 گونه از 26 خانواده آن در منطقه هفتاد قله شناسايي شده كه از نظر تعداد گونه 14/5% و از نظر خانواده 34/5% پرندگان ايران را تشكيل مي دهند. به طور كلي 62% از پرندگان هفتادقله مهاجر و 38% از آنها بومي هستند كه 14/5% از آنها مهاجر عبوري اند. بيشترين تنوع و تراكم پرندگان به ترتيب در نواحي دره لته در، دره چكاب و دره سيبك در منطقه هفتادقله مي باشند. از بين پرندگان شكارگر در منطقه حفاظت شده،‌ دليجه، عقاب طلايي و سارگپه بومي منطقه بوده و شاهين، هما، رطيل، ‌سنقر گندمي مهاجر مي باشند. پستانداران اين منطقه جانواران خون گرمي هستند كه بيشترين سازگاري را با محيط هاي مختلف پيدا نموده اند. اصولاً هريك از پستانداران در محدوده طبيعي مشخصي زيست مي نمايند كه از نظر شرايط محيطي و طبيعي »تيپ پوشش گياهي« پست و بلنديها، خاك، آب و هوا، ميزان بارندگي، نور و غذا متناسب با خصوصيات فيزيولوژيكي و مورفولوژيكي آنها باشد. منطقه هفتادقله زيستگاه بسيار ارزشمند و مناسبي براي پستانداران بزرگ بومي ايران كه در مناطق استپي مركزي ايران زيست مي نمايند مي باشند. برخي از گوشتخواران كه از جايگاه اكولوژيكي والايي در رأس هرم غذايي برخوردارند در اين منطقه زندگي مي كنند كه مي توان از آنها همچون گرگ،‌ شغال، روباه، كفتار، گربه وحشي،‌ رودك و پلنگ را نام برد. همچنين پستانداران بزرگ علفخوار نيز از مهمترين حيات وحش منطقه هفتاد قله است كه حيواناتي از قبيل كل و بز (پازن)، قوچ و ميش، آهو و گراز آسان تر از ساير پستانداران ديده مي شوند. كل و بز و قوچ و ميش همواره نامشان با سنن و فرهنگ شكارچيان ايراني عجين مي باشند. هر چه از زيبائيها و تنوع طبيعت خدادادي كه در اين منطقه وجود دارد، بگوئيم باز هم كم است. زيبائيهاي اين منطقه گردشگران زيادي را به خود جلب مي كند و مي تواند از لحاظ جذب توريست خارجي نقش خوبي از لحاظ واردات ارزي به استان و كشور داشته باشد. شايان ذكر است عواملي از قبيل دام مازاد بر ظرفيت، جاده سازي، بوته كني، تبديل اراضي، خطوط انتقال نيرو، خطوط انتقال گاز، شكار غير مجاز، چراي بي رويه دام، فعاليتهاي نظامي و استقرار واحدهاي توليدي غير مجاز منطقه حفاظت شده هفتاد قله را تهديد مي كنند و عليرغم اينكه منطقه حفاظت شده هفتاد قله تحت نظارت اداره كل حفاظت محيط زيست استان مركزي اداره مي گردد و با وجود اهميت و ارزشهاي بي شمار، آنگونه كه شايسته آن است تحت مديريت قرار ندارد و ضرورت دارد هرچه سريعتر طرح جامع مديريت آن تهيه شود. خصوصاً اينكه اين منطقه با وسعت قابل توجه، توپوگرافي ويژه و وجود شهرها و روستاهاي اطراف آن و همچنين عوامل متعدد تهديد، در حال حاضرتنها با سه پاسگاه محيط باني و تعداد اندكي محيطبان تحت كنترل قرار دارد.

وبلاگ شکارچیان
تنوع جانوري منطقه حفاظت شده هفتاد قله
فون منطقه حفاظت شده هفتاد قله از لحاظ بي مهرگان مورد پژوهش و مطالعه قرار نگرفته است هر چند بي مهرگان زيادي در اين منطقه به وضوح قابل رويت است . قسمت اعظم بي مهرگان منطقه را بند پايان ،بويژه حشرات تشكيل ميدهند .در ميان بند پايان گونه هاي از عقربها ورطيلها ديده مي شود.فون مهره داران منطقه حفاظت شده هفتاد قله شامل ماهيان ،دو زيستان،خزندگان ،پرندگان و پستانداران است.تاكنون هيچ مطالعه مستقلي در خصوص وضعيت ماهيان ،دوزيستان و خزندگان موجود دراين منطقه انجام نشده .دو زيستان منطقه را گونه هايي از قورباغه ها و وزغ ها تشكيل مي دهند كه در آبهاي راكد و چشمه هاي موجوددر منطقه يافت مي شوند.

((خزندگان منطقه حفاظت شده هفتاد قله))
شرايط اقليمي خشك وپوشش گياهي مننطقه محيط مناسبي براي زيست انواع خزندگان ميباشد،از راسته لاكپشت ها يك گونه" لاك پشت مهميزدار"در دشتها و دامنه هاي اين منطقه زندگي ميكند. راسته" سوسمارها" شامل 8 خانواده و 112 گونه در ايران هستند و بجز لوس مار و بزمجه بقيه نام فارسي ندارند و آنها را سوسمار يا مارمولك مي نامند كه از اين راسته چند گونه در اين منطقه وجود دارند.
راسته" مارها" در ايران از 7 خانواده كه شامل 63 گونه خشكزي و 9 گونه دريايي تشكيل شده است در اين منطقه تا كنون هيچ مطالعه اي در باره مارها انجام نشده اما برخي از مارها در منطقه شناسايي شده كه عبارتند ازمارهاي قيطاني(غير سمي) ،شتري(غير سمي) ، گورخري(غير سمي) ، تيرك مار(غير سمي) ، افعي سوسن(نيمه سمي) ، افعي پلنگي(نيمه سمي) ، تير مار(نيمه سمي) ، مارجعفري(سمي) ، گرزه مار يا افعي ايران (سمي).

((پرندگان منطقه حفاظت شده هفتاد قله))
از 502 گونه پرنده شناسايي شده در ايران 72 گونه در اين منطقه شناسايي شده اند. بدليل نز ديكي منطقه با تالاب ميقان و دارا بودن عوامل اصلي نيازهاي زيستي پرندگان همواره اين منطقه پذيراي پرندگان مهاجرو جوجه آور بوده كه علاوه بر پرندگان بومي جمعيت بسياري از پرندگان مهاجر در فصل بهار و پاييز در خود جاي ميدهد كه نام برخي از آنها عبارتست از : عقاب طلايي ، دليجه ، هما ، شاهين ، سار گپه ، جغد كوچك گونه هايي از خانواده چكاوك و چلچله سينه سرخ ، بلبل ،سهره ،هدهد ، داركوب ، گونه هايي از خانواده كلاغها، كبك ، تيهو ، بلدر چين و كبوتر جنگلي .

((پستانداران منطقه حفاظت شده هفتاد قله))

تاكنون 4000 گونه از 20 راسته پستانداران در جهان شناسايي شده كه در ايران بالغ بر 160 گونه از 10 راسته وجود دارد . پستانداران منطقه هفتاد قله اگر چه از گونه هاي استثنايي محسوب نمي شوند ولي زيستگاه بسيار ارزشمندي را در اختيار دارند كه براي زندگي پستانداران بزرگ و بومي ايران كه در مناطق استپي مركز ايران زيست مي نمايند بسيار مناسب است. برخي از گوشتخواران

كه از جايگاه والايي در راس هرم غذايي بر خوردارند و همچنين پستانداران بزرگ علفخوار از مهمترين بخش حيات وحشي هستند كه در اين منطقه زندگي مي كنند . بطور كلي پستانداراني كه در اين منطقه زندگي ميكنند عبارتند از :

گرگ ، شغال ، روباه ، كفتار ، گربه وحشي ، پلنگ ، گوركن ، خرگوش ، خارپشت ، تشي(جوجه تيغي) ، گراز ، آهو ، كل و بز ، قوچ و ميش .از ميان جانوران فوق كل و بز و گراز و آهو آسان تر از سايرين ديده ميشوند.
لازم به ذكر است در گذشته نه چندان دور" يوزپلنگ و كاراكال" نيز در اين منطقه مي زيسته اند كه متاسفانه بعلت برخي عوامل مثل شكار بي رويه و... از بين رفته اند.

منبع : كتاب منطقه حفاظت شده هفتاد قله
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده بيجار


منطقه حفاظت شده بيجار دراستان كردستان و در موقعيت 36 تا 73/36 عرض شمالي و 25/47 تا 53/47 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن 31612 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: درختچه بادام كوهي ,‌گون , درمنه ,‌ آويشن ,‌بابونه ,‌بومادران و‌كاكوتي.
پستانداران: قوچ و ميش ارمني , رودك ,‌ خارپشت و جرد ايراني .



منطقه حفاظت شده بيجار - فرمانداری بیجار
منطقه حفاظت شده بیجار در شمال بیجار و جنوب شرقی شهرستان تكاب قرار گرفته است . رودخانه قزل اوزن حد جنوبی منطقه را طی می كند . در شمال منطقه رودخانه قم چقا جریان دارد . این منطقه به لحاظ جغرافیایی در طول 51'.4E وْ 47 تا.25'.8E ْ47 و.12'.9N ْ36 تا.59'.5N ْ35 قرار گرفته است .

وضعیت توپوگرافی
تقریبا نیمی از منطقه را اراضی با شیب كمتر از 12% تشكیل می دهد و بقیه منطقه اغلب به صورت تپه ماهوری می باشد و ارتفاع حداقل و حداكثر منطقه به ترتیب 1533 و 2187 متر می باشد .

زمین شناسی منطقه
منطقه از نظر زون های زمین شناسی ایران در زون البرز و زیر زون البرز – آذربایجان قرار دارد . از نظر زمین ساخت ، محدوده در بین دو گسل اصلی تبریز در شرق و ارومیه یا (زرینه رود) در غرب واقع است كه در نتیجه تعدادی از شاخه های این دو گسل در محدوده گسترش دارند . تعدادی تاقدیس نیز در محدوده منطقه وجود دارد . از نظر زمین لرزه خیزی محدوده بیجار در منطقه ای با خطر نسبی متوسط قرار گرفته است كه برای توسعه پارك ها و زیستگاه ها در ان منطقه مشكل خاصی وجود نخواهد داشت

اقلیم منطقه این منطقه دارای آب و هوایی نیمه خشك است . به علت ارتفاع زیاد منطقه نسبت به سایر مناطق استان ، اختلاف درجه حرارت سردترین روز سال با گرم ترین روز سال به 79 درجه سانتی گراد می رسد . حداقل دما در منطقه مربوط به بهمن ماه با 38 درجه سانتی گراد زیر صفر و حداكثر آن مربوط به ماه های تیر و مرداد با 41 درجه سانتی گراد بالای صفر بوده است .
متوسط بارش سالیانه منطقه 9/439 میلی متر است .
طول مدت ماه های خشك منطقه به 4 ماه می رسد و تعداد روزهای یخبندان منطقه 16 روز می باشد .

دره های مهم منطقه
دره كمتاران – قزل اوزن – سید شهاب – حاج زاغه سی – وال و قم چقا .
منابع آب منطقه منابع آب منطقه را می توان به دو دسته رودخانه و چشمه تقسیم بندی نمود .
الف ) رودخانه ها
رودخانه قزل اوزن
این رودخانه كه یكی از پر آب ترین رودخانه های استان می باشد در امتداد مرز جنوبی منطقه جریان دارد . آب این رودخانه از ارتفاعات چهل چشمه و منطقه سارال دیواندره سرچشمه می گیرد .
رودخانه قم چقا
این رودخانه در حد شمالی منطقه جریان داشته و به لحاظ نقش و اهمیت در منطقه همتراز با رودخانه قزل اوزن می باشد . این رودخانه از غرب به شرق جریان داشته و با بستری سنگلاخی یا سنگریزه ای از ارتفاعات زرنیخ و قره گل سرچشمه گرفته و پس از عبور از منطقه حفاظت شده و روستای بزرگ قم چقا در محلی به نام ولی بیك و خرابه چول ارخ به رودخانه گورانی تغییر نام داده كه پس از عبور از قریه حیران تلو در قریه گل قشلاق به قزل اوزن می پیوندد .
ب ) چشمه ها منطقه
مهم ترین چشمه های واقع در منطقه كه در فصل تابستان و. پاییز برای حیات وحش منطقه دارای اهمیت حیاتی هستند به شرح ذیل می باشند :
چشمه حاج زاغه سی : واقع در ارتفاعات سلیم كش .
چشمه «كله شیر» : واقع در تپه ماهور های شمال غرب روستای صلوات آباد .
چشمه سید شهاب : واقع در دره های كوه سلیم (واقع در منطقه امن) .
چشمه قره بلاغ : واقع در بالا دست جنوب روستای قره بلاغ در دامنه شمالی كوه سلیم .
چشمه گچی بابا : واقع در دربند روستای متروكه گچی بابا .
چشمه میه رژگه : واقع در دره میه رژگه در شمال روستای صلوات آباد .
چشمه قاچاق : واقع در شمال روستای حسین آباد زردكمر .
چشمه تپه شرف خان : واقع در دره شرف خان .
چشمه كانی شفا : واقع در حاشیه روستای متروكه اوغلان میر احمد .
چشمه كانی چایگ : واقع در شمال روستای آق داغ .
چشمه دره آسیابان :‌واقع در دربند روستای قم چقا .
چشمه جوكوب : واقع در شرق روستای صلوات اباد .
چشمه بن مرسی : حاشیه جنوبی منطقه امن سلیم .



پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده بیجار
1- تیپ مرتعی Astragals-Thymus
2- تیپ مرتعی Astraglus-Festuca
3- تیپ مرتعی Astraglus-artemisia
4- تیپ مرتعی Bromus-Astraglus
همچنین در این منطقه به صورت پراكنده پوشش های درختچه ای نظیر بادام – آلوچه وحشی – دافنه و سراسوس نیز مشاهده می گردد .

حیات وحش کویر منطقه حفاظت شده
حیات وحش کویر عمده منطقه حفاظت شده بیجار را می توان به گروههای زیر تقسیم نمود :
1- پستانداران
2- خزندگان
3- پرندگان
4- آبزیان
پستانداران منطقه
تاكنون در منطقه حفاظت شده بجار 19 گونه و 17 جنس در 10 خانواده شناسایی شده اند كه به نظر می رسد تعداد پستانداران منطقه بیشتر از این باشد . بارزترین گونه منطقه قوچ و میش ارمنی می باشد كه جمعیت قابل ملاحظه ای از آن در منطقه زیست می نماید . از دیگر گونه های شاخص منطقه م توان به گراز ، گرگ ، روباه ، كفتار و ... اشاره نمود .

پرندگان منطقه
جمعیت زیادی از خانواده های مختلف پرندگان در منطقه حفاظت شده بیجار زیست می نمایند كه متاسفانه تاكنون مطالعه جامعی در این خصوص انجام نشده است اما بر اساس اطلاعات موجود مربوط به مشاهدات پراكنده كارشناسان استان تاكنون 85 گونه متعلق به 22 خانواده در ان منطقه شناسایی شده اند . از پرندگان شاخص منطقه می توان از عقاب طلایی ، لیل ، پالابان ،‌شاهین ، كبك چیل ، باقرقره و ... نام برد .

آبزیان منطقه
در منطقه حفاظت شده بیجار دو رودخانه قزل اوزن و قم چقا محل مناسبی برای زیست ، تخم ریزی و تغذیه آبزیان به خصوص ماهیان به شمار می روند .
مهم ترین گونه های آبزی مشاهده شده در منطقه عبارتند از :
1- سیاه ماهی معمولی
2- سیاه ماهی خالدار
3- عروس ماهی
4- سس ماهی كلفت لب
5- سس ماهی معمولی
6- ماهی اسپله
7- ماهی كولی
8- لاك پشت آبی
9- مار آبی
10- خرچنگ گر
قابل ذكر می باشد تاكنون مطالعه جامعی در خصوص خزندگان و دو زیستان منطقه انجام نشده است .
وضعیت حفاظت در منطقه حفاظت شده
منطقه حفاظت شده به لحاظ تشكیلات اجرایی برای حفاظت دارای سه پاسگاه زیست محیطی شامل یك واحد سر محیط بانی در روستای صلوات آباد و دو واحد محیط بانی در روستای چشمه سنگین و قم چقا می باشد كه مامورین اجرایی به طور شبانه روزی در این پاسگاه ها مستقر بوده و منطقه را با استفاده از چند دستگاه موتور سیكلت و خودرو مداوما مورد كنترل قرار می دهند .
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده سفيدكوه


منطقه حفاظت شده سفيدكوه در استان لرستان بين18/48 تا 43/47 عرض طول شرقي و 49/33 تا 29/33 عرض شرقي واقع شده است. مساحت آن 71477 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: بلوط ,‌ارژن,‌ كيكم ,‌انجير وحشي,‌ زالزالك ,‌آلبالوي وحشي,‌گلابي وحشي,‌ بنه ,‌ گون ,‌درمنه, چوبك و آويشن.
پستانداران: كل و بز,‌ قوچ و ميش ,‌خرس قهوه اي , پلنگ ,‌گراز و گرگ.

 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده سبزكوه


منطقه حفاظت شده سبزكوه در استان چهارمحال و بختياري، بين 27/31 تا 52/31 عرض شمالي و 20/50 تا 09/51 طول شرقي، واقع شده و مساحت آن 54291 هكتار است.
پوشش گياهي: بلوط، گلخونك، ‌پسته وحشي، آلبالوي وحشي،‌ ارس، ‌بادام وحشي،‌ ارژن، زالزالك، ‌گرامينه، ‌لگومينوز
پستانداران: كل و بز، ‌قوچ و ميش، ‌پلنگ،‌ خرس قهوه اي،‌ خوك وحشي،‌ تشي،‌ خرگوش، ‌گرگ، شغال
پرندگان: كبك دري، تيهو، پرندگان شكاري
منطقه حفاظت شده پرور :



منطقه حفاظت شده سبزكوه - dezpart.com

موقعیت جغرافیایی

منطقه حفاظت شده سبز کوه بین شهرستانهای بروجن ،لردگان و اردل واقع شده است که در سال 1365 منطقه شکار ممنوع و در سال 1369 منطقه حفاظت شده اعلام شد.منطقه مذکور در 135 کیلومتری شهرکرد واقع شده است.سیمای طبیعی منطقه کاملا کوهستانی است.حداکثر ارتفاع آن 3870 متر از سطح دریا و دارای دره های عمیق ، آبشارهای متعدد و آب و هوای متعدد و آب وهوای متنوع می باشد.

پوشش گیاهی

بالغ بر 25 هزار هکتار از این منطقه پوشیده از جنگل بلوط بوده و سایر گونه های درختی از جمله کلخونک،پسته وحشی ،آلبالوی وحشی ،بادام وحشی ،زالزالکو ... را نیز داراست

گونه های جانوری

جانوران وحشی قابل ذکر منطقه عبارتند از :کلو بز،قوچو میش،پلنگ ،خرس قهو ه ای ، خوک وحشی ،گرگ،خرگوش و ... از پرندگان :کبک دری ، تیهوو انواع پرندگان شکاری را می توان نام برد

اهمیت منطقه از لحاظ گردشگری

این منطق به دلیل شرایط تقریبا طبیعی خود و برخورداری از تنوع زیستگاهی جانوری و گیاهیفدارای ارزشهای پزو هشی زیاددر زمسنه های مختلف و دارای ارزشهای اقتصادی زیاد از دیدگاه گردشگری است

از نقاط دیدنی و گردشگری این منطقه می توان به چشمه تنگ زیدان و آبشار آن با ارتفاع بیش از یکصد متر ،روستای دورک شاپوری ،باغات انبوه انار،روستا و امامزاده سرپیر فرود خانه های دوپلان و کره بس و نیز محل تلاقی این دو رودخانه در نزدیکی روستای معدن اشاره کرد

ضمنا آبشار دره عشق با ارتفاع بیش از یکصد متر که بین روستاهای دورک شاپوری و دره عشق در مرز دو منطقه حفاظت شده سبزکوه و جنگلی هلن واقع شده است . به اعتقاد بسیاری از گردشگران این آبشار و چشم انداز آن یکی از زیبا ترین جاذبه های طبیعی ایران می باشد.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده ارژن


منطقه حفاظت شده ارژن در استان فارس، بين 30/29 عرض شمالي و 52 طول شرقي، واقع شده و مساحت آن 59 هزار و 784 هكتار است.
پوشش گياهي: ني، جگن، بوريا، كوشيا، ‌درختان بلوط، ‌بادام،‌ زالزالك، داغداغان
پستانداران: گربه وحشي، گرگ
پرندگان: اردك سرسبز، ‌خوتكا، نوك پهن، ‌آنقوت، ‌گيلار، ‌فيلوش، ‌چنگر، يلوه آبي، ‌حواصيل،‌ اگرتها، ‌اكراس، ‌اكراس سياه، ‌طاووسك، ‌پليكان خاكستري ،‌ اردك مرمري، اردك سرسفيد، ‌عقاب شاهي، ‌اردك سرسفيد،‌ فلامينگو، د‌رنا، كفچه نوك، كاكايي سرسياه


اين منطقه كه بعنوان ذخيره گاه زيستكره از سوى يونسكو انتخاب شده در 60 كيلومترى غرب شيراز قرار گرفته و 52800 هكتار مساحت دارد. اين منطقه شامل دشت وسيع ارژن و تالاب بين المللى پريشان است.
گونه هاى غالب گياهى منطقه را نى، جگن، بلوط و بادام تشكيل ميدهد و گونه هاى مهم جانورى آن شامل پرندگان آبزى و كنار آبزى از جمله پليكان پا خاكسترى، اردك سر سفيد و عقاب شاهى است. تعدادى گوزن زرد ايرانى نيز به اين منطقه آورده شده اند. اين منطقه به دليل آنكه زيستگاه مناسبى براى زمستان گذرانى و زادآورى بسيارى از پرندگان است داراى اهميت بين المللى است. اين منطقه را زيستگاه شير ايرانى، كه منقرض شده است، ميدانند.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده پرور


منطقه حفاظت شده پرور در استان سمنان، بين 06/35 تا 53/35 عرض شمالي و 19/53 تا 47/53 طول شرقي، واقع شده و مساحت آن66 هزار و 626 هكتار است.
پوشش گياهي: ارس، مايمرز، بنه (پسته وحشي)، آنقوزه، گون،‌ باريجه، بلوط، ‌راش، ‌ممرز، ‌گلابي، آويشن،‌ زرشك
پستانداران: مرال، ‌شوكا،‌ پلنگ، يوزپلنگ، خرس قهوه اي
پرندگان: كبك دري، ‌هوبره، ‌تيهو


http://www.www.www.iran-eng.ir/dddssss_files/c-10.gif

منطقه حفاظت شده پرور:

منطقه حفاظت شده پرور در 40 کيلومتری سنگسر واقع است که به لحاظ قرار گرفتن در ميان دو اکوسيستم مناطق بياباني جنوب استان سمنان و مناطق جنگلي استان مازندران و متأثر شدن از اين دو اکوسيستم داراي سيماي جذاب طبيعي و جلوه هاي زيبايي از شاهکارهاي خلقت است.
منطقه حفاظت شده پرور با تأثير پذيري از محيط اطراف خود و پوشش گياهي متنوع، زيستگاه خوبي را براي گونه هاي مختلف گياهي و جانوري فراهم آورده، پوشش گياهي بارز منطقه شامل بلوط، افرا، راش، وليک، اورس، گلابي وحشي، درمنه، آويشن، انواع گون، انواع گرامينه، ممرز، زرشک و گل گاوزبان است.
پستانداران بارز منطقه شامل: مارال، کل و بز، قوچ و ميش، شوکا، آهو، خرس قهوه اي، پلنگ، گراز، يوزپلنگ، شغال، خوک، سمور، روباه و انواع گربه وحشي مي باشد. انواع پرندگان شکاري، کبک، تيهو، کبک دري،قرقاول، هوبره و ... پرندگان منطقه را تشکيل مي دهند.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده جاجرود


منطقه حفاظت شده جاجرود در استان تهران، بين 47/35 تا 31/35 عرض شمالي و 57/51 طول شرقي، واقع شده و مساحت آن 55 هزار و 77 هكتار است.
پوشش گياهي: خارشتر، گز، تاغ، اسكنبيل، كاروانكش، جغجغه، گون، درمنه، زالزالك،‌ گوجه وحشي،‌ زرشك، انجير
پستانداران: كل و بز، ‌قوچ و ميش، ‌آهو، ‌پلنگ، ‌خوك،‌ كاراكال، سياه گوش
پرندگان: كبك، تيهو،‌ باقرقره، ‌اردك سرسبز
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده بيستون


منطقه حفاظت شده بيستون در استان كرمانشاه، بين 30/34 عرض شمالي و 50/46 طول شرقي، واقع شده و مساحت آن در 54 هزار و 950 هكتار است.
پوشش گياهي: بلوط، آلبالو وحشي،‌ زالزالك، ‌گلابي وحشي، بنه
پستانداران: كل و بز، گرگ، ‌پلنگ، گوركن
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده مند


منطقه حفاظت شده مند در استان بوشهر بين5/27 تا 10/28 عرض شمالي و 15/51 تا 6/51 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن 49951 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: حرا, گز و‌ كهور.
پرندگان : گيلانشاه خالدار و هوبره .
منطقه حفاظت شده حله :
منطقه حفاظت شده حله در استان بوشهر بين4/29 تا 17/29 عرض شمالي و 30/50 تا 15/55 طول جغرافيايي واقع شده است. مساحت آن در 44708 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: ني و نخل مرداب.
پرندگان : پليكان پا خاكستري ,اردك مرمري , گيلانشاه خالدار,‌ درنا, انواع مرغابي سانان,‌ اگرتها,‌حواصيلها,‌كاكاييها و پرستوهاي دريايي .



منطقه حفاظت شده مند با وسعت ‪ ۴۶‬هزار و‪ ۵۰۰‬هكتار با دو اكوسيستم آبي و خشكي در كنار بخش بردخون از توابع شهرستان دير واقع در ‪ ۱۸۰‬كيلومتري جنوب شرقي بندر بوشهر قرار دارد.

مند منطقه‌اي جلگه‌اي كويري است كه داراي دو فصل زمستان نسبتا خشك و تابستاني گرم است.

چهار جزيره خان، تهمادون، نخيلو و ام‌الكرم به زيبايي منطقه حفاظت شده مند در سواحل زيباي خليج فارس افزوده‌اند.

رودخانه زيباي مند پرآب‌ترين رودخانه استان بوشهر تنها منبع آبي تامين آب شرب حيات وحش منطقه ياد شده است.

پوشش‌مناسب گياهان‌نادري چون‌انوكنمون سودامبوليس،دامبارنكيما، هالوكاريس، ساريكورينا، و درختان حرا، گز، كهورپاكستاني و كنار و ساحلي بودن اين منطقه مكان زيست و مهاجرت انواع پرندگان، آبزيان، خزندگان و حيوانات را فراهم كرده است.

نخل، نماد زيبايي سواحل خليج فارس نيز در قالب نخلستان‌هاي پراكنده در منطقه حفاظت شده مند به چشم مي‌خورد.

رويش بيش از‪ ۸۰‬نوع گياهان ماندآبي كه يكي ازبااهميت‌ترين اكوسيستم‌هاي زمين‌است زيستگاه سفره‌اي بسيار مناسبي را براي انواع گونه‌هاي جانوري بويژه گونه‌هاي مختلفي از لاك پشت‌ها را در اين منطقه فراهم كرده‌است.

در تمام جهان تنها هفت گونه لاك پشت دريايي شناسايي شده كه به علت شكار بي رويه نسل انواع لاك پشت‌ها در معرض خطر انقراض قرار گرفته است.

لاك پشت دريايي نوك عقابي،خزنده‌اي با بيش از‪ ۱۵۰‬ميليون سال سابقه پيدايش از نادرترين نوع لاك پشت‌هاي دنيااست كه بيش از انواع ديگر لاك پشت‌ها، نسل آن در خطر انقراض است اما منطقه حفاظت شده مند محل تخم‌گذاري و تكثير نسل اين لاك پشت است.

منطقه حفاظت شده مند از دير باز زيست گاه مهم آهو بوده كه در دسته‌هاي كوچك و بزرگ، زيبايي طبيعت اين منطقه را دو چندان كرده‌اند.

انواع ديگري از حيوانات شامل خرگوش، روباه، گراز، كفتار، گرگ و جوجه تيغي نيز به وفور در منطقه حفاظت شده مند به چشم مي‌خورند.

گونه‌هاي مختلف پرندگان بيش از هر چيز ديگري حيات وحش منطقه مند را زيبا كرده طوري كه بيش از ‪ ۶۰‬گونه پرنده مهاجر و بومي درمند بسر مي‌برند.

باكلان، اگرت ساحلي، فلامينگو، چكاوك، ماهي خورك، زنبورخوار،دراج، پرستوي دريايي و نمونه‌هاي متعدد ديگري از پرندگان مند را مملو از آواز زيباي خود كرده‌اند.

يكي از پرندگان بسيار با ارزش و زيباي طبيعت درنا است كه از اواخر فصل پاييز تا اوايل فروردين را در منطقه مند مي‌گذراند.

زيباترين صحنه‌هاي حيات وحش منطقه حفاظت شده مند مربوط به ده‌ها هزار پرستوي كاكلي كوچك و بزرگ دريايي است كه در جزاير منطقه حفاظت شده مند و بر روي شن‌هاي داغ ساحل تخم‌گذاري مي‌كنند.

منطقه حفاظت شده مند از جاذبه‌ها گردشگري با ارزش كشور است كه نقش مهمي در حفظ و نگهداري نسل انواع پرندگان و حيوانات و آبزيان كشور دارد.


منبع : ایرنا
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده قر خود


منطقه حفاظت شده قره خود در شمال غربي استان خراسان بين31/37 تا 20/37 عرض شمالي و 40/56 تا 09/56 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن 43778 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: ارس ,‌ كركو,‌ گوجه وحشي, زالزالك, گلابي, گردو,زبان گنجشك,‌زرشك ,‌ گون و درمنه .
پستانداران: قوچ ميش اوريال, كل و بز‌, پلنگ ,‌گرگ ,‌گراز,‌خرس قهوه اي,آهو, كفتار,‌ روباه ,‌شغال,‌خرگوش,‌تشي, انواع گربه هاي وحشي,‌سمور و‌سنجاب ‌.
پرندگان : كبك ,‌ تيهو,‌سياه سينه ,‌انواع كبوتر و‌ انواع پرندگان شكاري.

اين منطقه در منتهى اليه غرب شهرستان بجنورد در شمال خراسان قراردارد ومساحت ان45000هكتار است. اين منطقه در مجاورت پارك ملى گلستان قرار دارد.
سيماى ان كوهستانى وتپه ماهورى است. پستاندارانى چون قوچ وميش،كل وبز،پلنگ،گراز،گرگ،خرس،انواع جوندگان وانواع پرندگان شكارى از جمله حيات وحش اين منطقه هستند. بزرگترين قوچ و ميش ايران( قوچ اوريال) را مى توان در اين منطقه ديد. پوشش گياهى آن شامل درختان ارس، گردو، گلبابى وحشى و در ختچه هاى زرشك و نيز درمنه وگون است. به دليل آنكه اين منطقه از بهترين و مهم ترين زيستگاه هاى قوچ وميش اوريال( بزرگترين قوچ و ميش ايران) بوده و داراى پوشش متراكمى از درختان ارس است داراى ارزش فراوان پژوهشى وتفريحى است.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده ليسار


منطقه حفاظت شده ليسار در استان گيلان بين57/37 تا 03/38 عرض جغرافيايي و 61 تا 30/61 طول جغرافيايي واقع شده است. مساحت آن در حدود 31044هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: راش ,‌ ممرز,‌خرمالو,‌بلوط,‌تمشك ,‌ توسكا,‌آزاد و شمشاد.
پستانداران: شوكا,‌خرس قهوه اي ,‌گراز,‌خرگوش,‌مرال ,‌كل و بز.
پرندگان : قرقاول و كبك دري.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده جهان نما


منطقه حفاظت شده جهانما در استان گلستان بين42/36 عرض شمالي و 12/54 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن در حدود 38403 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: جامعه سرخدار و ارس.
پستانداران: پلنگ ,‌مرال,‌خرس قهوه اي ,‌ گرگ و شوكا.

http://www.www.www.iran-eng.ir/dddssss_files/c-10.gif
منطقه حفاظت شده "جهان نما" در استان گلستان با چشم‌اندازهاي زيبا و در عين حال ناشناخته مي‌تواند در همه فصول پذيراي ايرانگردان و گردشگران باشد.

اين منطقه با وسعتي بيش از ‪ ۳۰‬هزار هكتار در جنوب شرقي شهرستان كردكوي در ارتفاعي بين ‪ ۶۰۰‬تا سه هزار و ‪ ۸۶‬متري از سطح دريا واقع شده است.

وجود دهكده‌هاي ييلاقي قديمي، آثار تاريخي و باستاني، وضعيت جغرافيايي و آب و هوايي، وجود كوه، رودخانه، چشمه، انواع وحوش و پرندگان كمياب و نوع پوشش گياهي از جمله جاذبه‌هاي اين منطقه است.

"مزدك دريابيگي" در دانشنامه گلستان درباره منطقه نوشته است: در اين منطقه كه خود در قالب دشت جهان نما قرار دارد دهكده‌هاي ييلاقي قديمي وجود دارد كه از جمله دو روستاي كفشگيري و سعدآباد است.

كفشگيري محله و سعدآبادمحله در شمال غربي منطقه حفاظت شده جهان نما هنوز داراي منازلي با معماري سنتي است.

شغل مردم روستاهاي منطقه عمدتا دامداري وكشاورزي بوده و گليم، پاپيچ‌هاي سنتي و وسايل تزئيني كوچك از جمله صنايع دستي آنان به شمار مي‌رود.

همچنين وجود برج ‪ ۳۵‬متري رادكان معروف به "ميل رادكان" درحاشيه اين منطقه ارزش گردشگري آن را دو چندان كرده است.

اين منطقه كه در جنوب شهرستان كردكوي واقع است، گفته مي‌شود مدفن يكي از اسپهبدان خاندان باوند طبرستان به نام ابوجعفر محمدبن وندرين باوندي است.

آثار باستاني زيادي نيز در روستاهاي حاجي‌آباد، چهارباغ، شاهكوه، چمن ساور، زيارت و ديگر محدوده‌هاي منطقه حفاظت شده جهان نما جود دارد.

از نظر وضعيت جغرافيايي بيشتر منطقه جهان نما كوهستاني بوده و ارتفاع منطقه آن از ‪ ۶۰۰‬متر در مرز شمالي اطراف شصت كلا تا سه هزار و ‪ ۸۶‬متر در كوه تل انبار در شرق منطقه و جنوب روستاي زيارت مي‌باشد.

كوههاي معروف اين منطقه دوكالي درغرب، شاه‌پسند، كالت و چلستان در مركز، زبله، تلمبار و لنده كوه در شرق بوده و دره‌هاي مهم آن شامل مغزي در غرب ، جلينك بلينگ در جنوب، سفيددره در مركز و تركت در شمال است.

با وجود كوهستاني بودن اين منطقه چشمه‌هاي زيادي در آن وجود دارد كه از جمله نخودچشمه، سرخ چشمه، پيرزن چشمه، شربت، تول بنه، سوته، مازوكش، والديگاه، امام وردي، چهارسرا، چشمه‌هاي اطراف محلات جلينگ بلينگ، حاجي آباد، مرادچشمه، تاجين چشمه و چشمه آبگرم زيارت است.

همچنين رودخانه‌هايي دراين منطقه جاري است كه از جمله مي‌توان به چهارباغ در جنوب اشاره كرد كه در ادامه مسير به نام رادكان وارد استان مازندران مي‌شود، رودخانه فصلي سفيددره نيز در مركز اين منطقه قرار دارد.

در درون منطقه حفاظت شده جهان نما همچنين آبشار زيارت وجود دارد كه در حدود پنج كيلومتري روستاي زيارت و در شمال شرقي اين منطقه است.

جهان‌نما در طبقه بندي جغرافيايي گياهي ايران جز بخش فرعي هيركان قرار گرفته كه اين بخش جنگل‌هاي شمال كشور را در برگرفته است.

پوشش گياهي منطقه شامل درختان پهن برگ، درختچه و بوته‌زار است.

مهمترين گونه‌هاي گياهي آن سرخدار، ارس، سروكوهي، پيرو، مازو،راش، ممرز، آلوچه، زرشك، آزاد، بيد، هفت كول، نمدار، سياه‌تلو وگونه‌هاي علفي وبوته‌اي گل گاوزبان، سريش، فستوك، يونجه، گل قاصد، مريم گلي، شكرتيغال، اسپرس بوته‌اي، چوبك و درمنه است.

منطقه تركت و پيرامون آن در منطقه حفاظت شده جهان نما بهترين زيستگاه حيات وحش ازجمله مرال، شوكا، خرس و گرگ است.

اين منطقه به دليل شرايط خاص داراي حيات وحش غني شامل گونه‌هاي كمياب و درمعرض خطر است كه برخي گونه‌هاي مهم آن خرس قهوه‌اي، روباه، شوكا، خوك وحشي، گربه جنگلي. سياه گوش و پلنگ است.

پرندگان بومي و مهاجر اين منطقه نيز از ديگر زيباييها بوده كه از جمله انواع دليجه، عقاب، سارگيه، قرقي، كبك، تيهو، بلدرچين، قرقاول، كركس، هما، كبوتر جنگلي، شاهين، فاخته و توكا مي‌باشد.

از سوي ديگر براساس آمارهاي ارايه شده متوسط بارندگي در منطقه جهان نما حدود ‪ ۴۴۰‬ميلي متر اعلام شده است.

براين اساس زمستان اين منطقه سرد و در تابستان هواي مطبوع و خنكي دارد و وجود مه در فصول مختلف به خصوص تابستان يكي از عوامل تلطيف هواي است.

گفتني است ميل رادكان، جاده شاه عباسي، شهر باستاني تميشه، امامزاده روشن‌آباد، ابراهيم و چهاركوه، دهكده‌هاي ييلاقي درازنو و جهان نما و پارك جنگلي امام رضا(ع) از ديگر مناطق گردشگري شهرستان كردكوي است.

بخش شمال اين شهرستان از زمين‌هاي جلگه‌اي هموار با شيب ملايم تشكيل شده و به زمين‌هاي بندرتركمن، رودخانه قره‌سو و خليج گرگان منتهي مي‌شود.

بخش جنوبي آن نيز از ارتفاعات البرز شرقي تشكيل شده كه حداكثر ارتفاع آن از سطح دريا در برخي از مناطق به سه هزار و ‪ ۵۰۰‬متر مي‌رسد.

پوشش گياهي اين شهرستان متنوع است، در كوهپايه‌ها زمين‌هاي زراعتي همراه با چمنزارها گسترش يافته و تا ارتفاع دو هزار و ‪ ۴۰۰‬متري را هم جنگل‌هاي انبوه پوشانده است.

شهرستان كردكوي با يك بخش مركزي و سه دهستان بيش از ‪ ۷۰‬هزار نفر دارد و كشاورزي در اقتصاد اين شهرستان نقش عمده‌اي دارا مي‌باشد.

كردكوي در غرب استان گلستان با مساحتي حدود ‪ ۸۱۵‬كيلومترمربع از شمال به بندرتركمن، از غرب به بندرگز، از شرق به گرگان و از جنوب به استان سمنان محدود است.

در مجموع ‪ ۱۹۲‬هزار و ‪ ۹۳۲‬هكتار ، معادل ‪ ، ۹/۴۴‬درصد مساحت كل استان را مناطق حفاظت شده تشكيل مي‌دهد .

بخشي از اين مناطق شامل پارك ملي گلستان، منطقه حفاظت شده لووه، زاو، تالاب‌هاي بين‌المللي "آلاگل"، "آلماگل"، "آجي‌گل" و "گميشان" هستند كه در جاي جاي استان گسترده شده است.


منبع ایرنا
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده کالمند بهادران - اداره كل حفاظت محيط زيست استان يزد


منطقه كالمند - بهادران در سال 1355 به دليل تخم گذاري پرنده با ارزش و كمياب هوبره و همچنين برخورداري از وضعيت اكولوژيكي مناسب جهت ادامه حيات گونه هاي ارزشمند جانوري و گياهي مختلف از جمله آهو و زاغ بور به عنوان منطقه شكار ممنوع و از تاريخ اول خرداد ماه سال 1370 با تصويب شوراي عالي محيط زيست رسماً در زمره مناطق چهار گانه تحت مديريت سازمان حفاظت محيط زيست قرار گرفته و به عنوان حفاظت شده اعلام گرديد.

موقعيت جغرافيايي، سيماي طبيعي و اقليم
اين منطقه در حد فاصل 54 درجه و 20 دقيقه تا 55 درجه و 15 دقيقه طول جفرافيايي و 31 درجه و 5 دقيقه تا 31 درجه و 35 دقيقه عرض جفرافيايي واقع شده است.

كالمند در 20 كيلومتري شهرستان مهريز و 50 كيلومتري مركز استان و بهادران در 85 كيلومتري بزد قرار گرفته است.

وسعت اين منطقه حدود 250000 هكتار برآورد شده كه بيش از نيمي از مساحت آن را نقاط دشتي و مابقي را ارتفاعات صعب العبور، كوهپايه ها و تپه ماهور ها تشكيل داده است. بلندترين نقطه منطقه مزبور در كوه مذوار با ارتفاع 3290 متر و پست ترين نقطه آن در كفه مهدي آباد 1400متر از سطح دريا ارتفاع دارد.

ميزان بارندگي در نقاط مختلف اين مظقه متفاوت بوده و از حداقل 50 تا حداكثر 150 ميلي متر در سال متغير مي باشد.

منابع آب
منابع آبي موجود در منطقه حفاظت شده كالمند - بهادران به دليل وسعت زياد و كويري بودن آن جوابگوي نياز حيات وحش منطقه نبوده است. سنگآب هاي موجود در منطقه كه در اثر انحلال آهكي به طور طبيعي تشكيل شده اند، از نظر ذخيره و ظرفيت نگهداري آب متفاوت و ميزان آب آنها تحت تاثير نزولات جوي بوده و در سال هاي اخير كمبود بارشهاي جوي موجب گرديده تا ذخيره آبي چشمه ها و سنگآب هاي منطقه بسيار كم شود.

در اين راستا اداره كل حفاظت محيط زيست استان يزد با حفر چند حلقه چاه، نصب چند عدد تلمبه بادي، تعمير و مرمت سنگآب ها و ايجاد مخازن آب متعدد زيرزميني اين امكان را فراهم آورده كه حتي در ماه هاي گرم سال نيز گياهان و جانوران وحشي منطقه با مشكل كم آبي مواجه نباشند.

فلور گياهي
كنترل مستمر منطقه حفاظت شده كالمند - بهادران، اعلام يك پنجم منطقه به عنوان محدوده امن و اجراي قانون تعليف احشام موجب گرديده تا جوامع گياهي منطته مركب از انواع فرم هاي رويشي اعم از يكساله علفي، چندساله علفي، بوته ها، درختان و درختچه ها كه در گذشته سير قهقرايي را طي مي كرده اكنون از وفور نسبي برخوردار باشند. طبق مطالعات انجام شده در تابستان 1379 تعداد 115 گونه گياهي در منطقه شناسايي شد كه به عنوان نمونه مي توان به گونه هاي زير اشاره نمود: گون، اسفناج وحشي، تره تيزك، كاكوتي، فرفيون، گل گندم، شقايق كوهي، انغوزه، زنبق صحرايي، مليكا، خارشتر، كلاه ميرحسن، كاروانكش، افدرا، اسكنبيل، تاغ، قيچ، پرند، گز، گل كتاني، بابونه اي، شب بوي صحرايي، تلخك، اسفند ، علف شور، كلپوره، شيرينك، بادام كوهي، انجير وحشي، كسور و بنه.

فون جانوري
منطقه حفاظت شده كالمند - بهادران با توجه به وجود ارتفاعات، تپه ماهور ها و دشت ها زيستگاه و مامن مناسبي جهت زندگي انواع گونه هاي جانوري مي باشد. در ارتفاعات منطقه گله هاي متعدد كل و بز و قوج و ميش مشاهده شده و در قسمتهاي دشتي تعداد زيادي آهو كه حدود 2000 راس تخمين زده مي شود نظر هر بيننده اي را به سوي خود جلب مي كند.

درقسمت هاي شمال و شمال شرقي منطقه كه از اقليم خشك تري برخوردارند تعدادي جبير زيست مي نمايند. همچنين جانوراني از قبيل يوزپلنگ، كاراكال، پلنگ، كفتار، روباه، گرگ، شغال و پرندگان ارزشمندي همچون زاغ بور، هوبره، كبك، تيهو، باقرقره و خزندگاني مانند بزمچه و مار در منطقه موجود مي باشند.

لازم به ذكر و تشكر است از محيط بانان نمونه منطقه كه شبانه روز از اين حيات وحش پاسداري مي كنند.

مركز تكثير و پرورش گورخر
كمتر از نيم قرن پيش حدود دو سوم خاك كشور ايران زيستگاه گورخر ايران بود كه بر اثر شكار بي رويه و تعارضات انساني، وجود اين گونه فقط منحصر به دو منطقه توران و بهرام گور شد. درسال 1376 اداره كل حفاظت محيط زيست استان يزد طرح اسارت، انتقال و رهاسازي گورخر ايران را در منطقه حفاظت شده كالمند - بهادران راه اندازي كرد كه خوشبختانه اين طرح با موفقيت روبرو و در حال حاضر 8 راس گورخر در اين منطقه زيست و با توجه به روند تكثير پيش بيني مي شود كه در آينده نزديك در مناطق مختلف استان رهاسازي گردند.

قابليت هاي منطقه
نقاط ديدني، چشم انداز ها و مناظر طبيعي اين منطقه، وجود حيوانات با ارزش و حمايت شده اي چون آهو، جبير و پرندگان نادر و كميابي مانند زاغ بور و هوبره، با ارزش بن المللي اشان بر اهميت اين اكوسيستم كويري افزوده است. گياهان و جانوران موجود در منطقه حفاظت شده كالمند - بهادران كه به نحو مطلوبي خود را با شرايط سخت كويري تطابق داده اند مي توانند به عنوان نمونه مورد مطالعه وتحقيق مراكز آموزشي و تحقيقاتي قرار گيرند. در پايان ذكر اين نكته ضروري است كه عليرغم وجود تعداد زيادي از آبادي ها و چاه هاي كشاورزي در منطقه اين مسيله در روند حفاظت تاثير منفي چنداني نداشته كه اين امر را بايستي مرهون همراهي و همدلي مردم و فرهنگ غني و شناخت عميق آنها نسبت به حفاظت از گونه هاي وحش دانست.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده پناهگاه حيات وحش خانگرمز


پناهگاه شكار ممنوع خان گرمز، منطقه اي است با الكوسيستم كوهستاني، كه نام خود را از كوهي به همين نام گرفته است و محدوده اي قله مخروطي شكل خان گرمز، با چشم اندازي زيبا و ارتفاع 2853 متر از سطح دريا، در 34 كيلومتري غرب تويسركان و جنوب غربي رشته كوه الوند و شرق دشت اسدآباد قرار گرفته است، كه راه دسترسي آن از طريق جاده تويسركان به كنگاور و جاده فرعي روستاهاي و لاشجرد و كنجوران عليا فراهم مي باشد اين منطقه از لحاظ پوشش گياهي و تنوع گونه هاي گياهي و مرتعي و منابع تغذيه اي وحوش بسيار غني است و عمدتاً از نوع گون و بله گوش هستند و ساير گياهان عبارتند از: گندميان، علف باد بزني، كاكوتي، علف گوسفند، فرفيون و.... شش رشته چشمه دائمي و يك سرآب در دل كوه منابع آب خان گرمز و آب شرب وحوش را جهت احداث آبشخور فراهم نموده است. با توجه به برخورداري اين منطقه از شرايط و عوامل زيستي مناسب حيات وحش، از جمله: دور بودن از مسير جاده اصلي، محصور بودن جبهه شمالي آن توسط رشته كوه الوند و منابع آب كافي، جمعيت جانوري قابل توجهي را در خود جاي داده است و مهمترين زيستگاه كل و بز وحشي، قوچ و ميش استان به شمار مي رود ساير وحوش عمده موجود در اين منطقه عبارتند از:

الف- پستانداران شامل: بز و پازن، گربه وحشي، كفتار، گوركن، سمور، گرگ معمولي، گرگ سياه، روباه، خرگوش، شغال و سنجاب نقره اي.

ب- پرندگان بومي و مهاجر شامل: عقاب طلايي، كبك، تيهو، اكراس، كبوتر، غاز خاكستري، كوكره، اگرات، قرقي، باقرقره، كلاغ نوك سرخ، كلاغ نوك زرد، سينه سرخ و بالابان.

ج- پرندگان آبزي مهاجر مانند: خروس كولي، حواصيل خاكستري، لك لك، كله سبز، آنقوت، كشيم بزرگ و.... لازم به ذكر است كه زمين شناسان، جغرافيدانان، علاقمندان طبيعت وحش و گردشگران مي توانند با رعايت مقررات و ظوابط سازمان حفاظت محيط زيست اين اكوسيستم را مورد بازديدهاي علمي، آموزشي و تفرجي قرار دهند.


http://www.www.www.iran-eng.ir/dddssss_files/c-10.gif
منطقه حفاظت شده خانگرمز - محیط زیست همدان

1 ـ موقعيت جغرافيايي :

اين منطقه با مساحتي بالغ بر 5000 هكتار در ميان 16 روستاي اطراف آن در غرب شهرستان تويسركان و جنوب شهرستان اسدآباد و جنوب غربي قله الوند و به لحاظ مختصات جغرافيايي بين مدار 34 درجه و 35 دقيقه تا 34 درجه و 40 دقيقه عرض شمالي و48 درجه و 10 دقيقه تا 48 درجه و 15 دقيقه طول شرقي قرار گرفته است ، اين منطقه از شمال به روستاهاي قلقل،گنبله ، بهارآب، ترميانك ، هوش و از شرق به روستاهاي حاجي آباد ، سوتلق ، قلي لاله بالا و از طرف غرب به روستاهاي مين آباد ،تقي آباد ،سازيان ، كنجوران سفلي و از طرف جنوب به روستاهاي كنجوران عليا و وسطي،قلي لاله پايين ، ولاشجرد محدود مي شود.

2ـ وضعيت اقليمي:

اين منطقه داراي آب و هواي نيمه خشك و سرد و معتدل بوده و رژيم بارندگي آن از تيپ اقليم مديترانه اي است متوسط ميزان بارندگي آن در سال 400 ميلي متر و ميانگين درجه حرارت در سال 13 درجه سانتي گراد مي باشد . گرمترين ماههاي سال اواسط تير و مردادماه و سردترين ماه سال بهمن مي باشد، دراين منطقه 2 ماه يخبندان داريم كه در ماههاي اواسط دي و بهمن اتفاق مي افتد .

3 ـ زمين شناسي و ناهواريها :

اين منطقه با ارتفاع 2853 متر از سطح دريا در ضلع شمالي ، داراي صخره ها و پرتگاههاي مرتفع و صعب العبور مي باشد. كه در معرض فرسايش شديد ناشي از بارندگي و يخبندان مي باشد ، همچنين در ضلع جنوبي نيز شاهد وجود صخره هاي سنگي و غارهاي متعددي چون غار بهرامي ، غار مر لرستاني ، غار عبدا... خان مباشيم ، همچنين در اين منطقه دره هاي عميق و طولاني چون دره تقي آباد ، دره كفتاران ، دره وزم در و غيره وجود دار دكه آب ناشي از بارندگي و ذوب برفهاي منطقه را به پايين دست منطقه هدايت مي كند. جنس سنگهاي منطقه بيشتر از جنس آهك و سيليس مي باشدكه غارهاي موجود بر اثر حل شدن اين سنگهاي آهكي دراثر بارندگي بوجود آمده است، جنس خاك منطقه بيشتر رسي لومي مي باشد .

4 ـ منابع آبي منطقه :

آب وحوش منطقه از دو دسته آب تامين مي شود :1ـ آب چشمه هاي منطقه كه به سطح زمين جاري مي شود .

2 ـ آب ناشي از بارندگي و ذوب برفهاي ارتفاعات منطقه كه به صورت نهرهاي كوچك و بزرگ از شكاف صخره ها و دره هاي عميق جاري مي شود ، ويا به صورت آبگير و تالابهاي كوچك فصلي ظاهر مي شود مثل آبگير تخت سر منطقه كه تا اواخر بهار داراي آب مي باشد و منبع تامين كننده آب وحوش در فصل بهار مي باشد .

چشمه هاي اصلي وتامين كننده آب شرب وحوش و پرسنل منطقه و آبياري فضاي سبز پاسگاه 5 دهنه چشمه به نامهاي چشمه شرشره ، كفتاران ، كني خان . علي زمان و چشمه وزمان مي باشند . كه بيشترين ميزان دبي آب را در اواسط فصل بهاروكمترين ميزان دبي را در اواخر فصل تابستان دارا مي باشند . چشمه هاي كفتاران و شرشره دو چشمه اصلي و پر آب منطقه هستند كه با ذخيره كردن آب چشمه شرشره در استخر ذخيره كشاورزي آب ،آبياري 2 هكتار فضاي سبز منطقه با استفاد ه از سيستم آبياري قطره اي تامين مي شود.

5 ـ پوشش گياهي منطقه :

به طور كلي پوشش منطقه حفاظت شده خانگرمز به دو دسته تقسيم مي شود :

1 ـ پوشش علفزار ( گراس لند ) بيشتر در ارتفاعات بالا و تخت سر ديده مي شوند .

2 ـ پوشش بوته زار ( بوش لند ) در ارتفاعات پايين تر و تپه ماهورهاي اطراف ديده مي شود .

3 ـ پوشش پهن برگان ( فرب ) كه بيشتر دست كاشت و مصنوعي و در حدود 2 هكتار مي باشد.

بيشترين نوع پوشش گياهي منطقه را پوشش علفزار تشكيل مي دهد كه تيپ مرتعي و از خانواده گرامينه ها مي باشند . به طور كلي گونه هاي غالب گياهي عبارتند است: خانواده گرامينه ها ، علف گوسفندي ، گل قاصد ، سريش ها ،گونه هاي فرفيون ، گونه شقايق، جامعه گونه اي گون ،لاله ، كلاه ميرحسين ، درمنه كاكوتي ،كنگر ،بله گوش ، ميخك ، بابونه ، داغداغان ، شيرخشت ، چاي علفي ، رزوحشي ، نخود وحشي ، گل ماهور ، بادام كوهي ، وليك ، آلبالوي وحشي وساير گونه هاي ديگر موجود كه بايستي مورد تحقيق و مطالعه وسيع جهت شناسايي و رده بندي گونه اي قرار گيرند .

6 ـ گونه هاي جانوري منطقه :

اين منطقه به دليل پوشش گياهي غني و منحصر به فرد و صخره هاي مرتفع بهترين زيستگاه كل و بز و قوچ و ميش در غرب كشور است كه از رشد 25 درصدي جمعيت در سال برخوردار است كه مرهون تلاش و زحمات شبانه روزي پرسنل اجرايي در مسير حفظ و حفاظت از زيستگاههاي منطقه است .گونه هاي شاخص و مهم جانوري منطقه عبارتند از پستانداران : كل وبز ـ قوچ وميش ـ گربه وحشي ـ گرگ ـ روباه ـ شغال ـ كفتارـ خرگوش ـ سمور ـ گوركن ـ تشي ـ زردبره ـ رودك عسل خوارـ خارپشت ـ حشره خوارـ حفار و انواع موشها

پرندگان : عقاب طلايي ـ كبك ـ تيهو ـ دليجه ـ كلاغ نوك سرخ ـ كبوتر ـ كمر كولي ـ زاغي ـ چكچك ـ سهره ـ سارـ جغد ـ سبز قبا ـ سنگ چشم ـ دم جنبانك .

انواع خزندگان : چوخ مار سمي ـ افعي زنجاني ـ مار نيمه سمي : يلدمار ـ سوسن مار ـ مارهاي غير سمي : شلاقي ـ چلمبر ـ مار پلنگي وانواع مارمولكها و عقرب زرد و رتيل را مي توان نام برد .

7 ـ امكانات منطقه :

در ضلع جنوبي منطقه پاسگاه محيط باني با وسعت 120متر كه مجهز به آشپزخانه ، اتاق گارد ، مهمانسرا ، اصطبل، خودرو ،موتور سيكلت و محيط بانان مجهز به سلاح كلاشينكف و بي سيم و دوربين چشمي اند ضمناً اولين سيستم انرژي خورشيدي در استان در سال 1383 با اعتباري غالب بر 350 ميليون ريال در پاسگاه خانگرمز ايجاد گرديد كه برق آن 5/1 كيلو وات بوده و داراي 2 پانل با 16 ماژول و نيز داراي غابليت ذخيره شارژ برق تا 3 روز مي باشد. خانگرمز از لحاظ تراكم شكار موجود در منطقه نسبت به ساير مناطق موجود در استان اولويت بالاتري دارد .علاوه بر منطقه حفاظت شده خانگرمز مناطق آزادي در شهرستان تويسركان وجود دار دكه زيستگاه پرندگان و پستانداران مي باشد به طور مثال زيستگاه كبك در ارتفاعات كمانكران ، بوستاندره ،گزندر، توچال ، قزل ارسلان و زيستگاه باقرقره در سيد شهاب ، پيرغيب ، باباكمال ، مياندوآب مي باشدو در اين منطقه خرگوش ، روباه و قمري نيز يافت مي شود .
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقهٔ حفاظت شدهٔ هرمودلار، لار



اين منطقه که در شرق لارستان و در مرکز مشترک استان فارس و هرمزگان قرار گرفته در حدود ۲۸۴‚۱۵۱ هکتار وسعت دارد.
اين منطقه به علت شرايط خاص اکولوژيکى، از نظر برخوردارى از گونه‌هاى گياهى و جانورى خاص مناطق گرمسيرى و قوچ لارستان، ‌ يکى از مناطق بى‌نظير و قابل توجه گردشگاهى و پژوهشى است.

 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقهٔ حفاظت شدهٔ گنو، بندر‌عباس


اين منطقهٔ حفاظت‌شده در ۲۹ کيلومترى شمال غربى شهرستان بندرعباس واقع شده است. اين کوه در مقايسه با آب و هواى گرم بندرعباس داراى آب و هواى نسبتاً معتدل است و به همين مناسبت از اهميت خاصى برخوردار مى‌‌باشد. پوشش گياهى آن بسيار جالب و قابل‌توجه است؛ به طورى که ادارهٔ‌ محيط زيست هرمزگان براى حفظ و حراست از آن‌ها تمام پوشش گياهى اين منطقه را مورد حفاظت و کنترل خود در آورده است.
تنوع پوشش گياهى اين کوه، از دامنه تا قلهٔ کوه، مشتمل بر انواع درختان گرمسيرى، ‌ استپ بيابانى، استپ کوهپايه‌‌اى و گونه‌هاى گياهى نواحى سردسيرى است. در دامنهٔ کوه، ابتدا بوته‌هاى پراکنده‌اى رشد کرده‌اند که انواع خانوادهٔ گندميان، گون و تک درخت‌هاى مغير (مغيلان) در ميان آن‌ها وجود دارد. بالاتر از دامنه، نوع گياهان تغيير مى‌کند؛ به طورى که در ارتفاع ۱۸۰۰ مترى، بادام وحشى گونهٔ غالب را تشکيل مى‌دهد؛ در حالى که ديگر گونه‌هاى ياد شده، ‌ در ارتفاع ۲۳۰۰ مترى مشاهده مى‌شوند. به علت کاهش دما، درختان سردسيرى نظير کاج، سرو، زيتون وحشى و شمشاد وحشى به صورت انبوه روييده‌اند. انبوهيِ اين درختان در استان هرمزگان تعجب‌آور است. درختان اين ناحيه هرازگاهى در اثر صاعقه در وسعت زيادى آتش مى‌‌گيرند. از گياهان ديگر ارتفاعات گنو، انواع گياهان دارويى است که مورد توجه محققان و پژوهشگران مى‌باشند.

http://www.www.www.iran-eng.ir/dddssss_files/c-9.gif

كوهستان گنو يكي از جالبترين نمونه هاي معرف رشته كوههاي زاگرس بشمار مي آيد. اين كوهستان در جنوب شرقي رشته زاگرس واقع شده است. كوه گنو پس از كوههاي هماگ 3267 متر، كوه سيرو 2972متر، كوه شب 2731 متر، كوه نيان 2642 متر، كوه باز 2437 متر، ششمين كوه مرتفع استان هرمزگان مي باشد. گنو از نظر مكاني در شمال غربي شهر بندرعباس قرار گرفته است و جاده اصلي بندرعباس به سيرجان از شرق و جاده بندرعباس به بندر لنگه از جنوب آن مي گذرد.

كوهستان گنو با ابعادي معادل 34 كيلومتر طول و 5 تا 15 كيلومتر عرض، مساحتي بالغ بر 350 كيلومتر مربع را در بر مي گيرد.

چند راه دستيابي به قله گنو :

• جبهه جنوبي : از طريق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستاي ايسين ، تازيان ) و جاده كوهستاني ايستگاه تلويزيون ( 32 كيلومتر ) - پاسگاه محيط باني سرحد گنو - چشمه رمر- چشمه سرچربه - سنگ قرار- قله نصيري

• جبهه جنوبي : از طريق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستاي ايسين ، تازيان ) و جاده كوهستاني ايستگاه

تلويزيون ( 32 كيلومتر ) - پاسگاه محيط باني مركزي ( واقع در ابتداي جاده ايستگاه ) - آب بند چوبي - مسيل تنگ سياه - دره تنگ سياه - چشمه پركوه - سنگ قرار - قله نصيري

• جبهه جنوبي : از طريق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستاي ايسين ، تازيان ) و جاده كوهستاني ايستگاه

تلويزيون ( 32 كيلومتر) - پاسگاه سر محيط باني ( واقع در ابتداي جاده ايستگاه ) - آب بند چوبي - مسيل تنگ سياه - دره تنگ سياه - چشمه پركوه - صعود جبهه جنوبي قله قلات سرپهن - عبور از خط الراس مركزي - قله نصيري

• جبهه شرقي ( يال آبگرم ) : از طريق كيلومتر 25 محور اصلي بندرعباس به سيرجان - آبگرم گنو - چشمه انارون - گردنه كهنوج - روستاي كهنوج بالا - قله سرجوتون- جاده آسفالته ايستگاه تلويزيون - در جهت غرب قله هاي بازگرد - دو برار - زندان زرد - قلات نصيري

• جبهه شمالشرقي ( تنگ باغ ) : از طريق كيلومتر 30 محور اصلي بندرعباس به سيرجان - 12 كيلومتر جاده خاكي در جهت غرب - روستاي تنگ باغ - روستاي كهنوج بالا - قله سرجوتون - جاده آسفالته ايستگاه تلويزيون - در جهت غرب قله هاي بازگرد - دو برار - زندان زرد - قلات نصيري

• جبهه غربي ( سلكوه ) : از طريق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستاي ايسين ، تازيان ) - روستاي قلات بالا - به موازات ريل قطار - روستاي سلكو - چشمه سلكوه - صعود خط الراس غربي ( قلل: سلاورو ، قلات سرپهن ، قلات نصيري )

قلل معروف منطقه : قلات نصيري 2349 متر، استيري 1546 متر، قلات سرپهن 2175 متر، دو برار 2282 متر، بازگرد 2233 متر ، زندان زرد 2309 متر، تاسيسات صدا و سيما 2330 متر، سرجوتون 2254 متر، كهنوج 1813متر، سه سرخ 1122 متر، گودبوني 1895 متر

كانونهاي زيستي پيرامون و داخل منطقه حفاظت شده گنو :

• دامنه جنوبي : روستاهاي ايسين، هرمودرايسين، پاتل ايسين، دربهو، درگير، تازيان بالا، تازيان پايين بنوبند پاسنگ، پاتل بنوبند، پس ريغ، بنوبند، پشته مولا ، پاكم، در سوزنگ، چاهنو، مغ كمال، درمغ، قلات بالا، قلات پايين، كنارو، لاور ميشو، پابند، رمر، پركوه، پهنه گلكو،هوبیر، چاهو ...

• دامنه غربي : روستاهاي تيكوه، سلكوه

• دامنه شرقي : روستاهاي تهلو، دزك ، گنو (آبگرم)، انارون

• دامنه شمالي : روستاهاي فين ، سياهو ، سرزه ، رضوان ، تنگ باغ ، كهنوج ، گشتكاران ، پشتنگ ، بندرآگاه جونگان ، گرد گنو ، كلمو ، هومرغ ، هرمودرگنو

پوشش گياهي و رستنيها :

فلور كوه گنو متجاوز از 360 گونه از گياهان آوندي كه معدودي از آنها سرخس ها و بازدانگان و قسمت عمده آنراگياهان گلدار تشكيل مي دهند. همانگونه كه معمول مناطق خشك و بياباني است دو گروه بوته هاي چوبي و درختچه ها و گياهان كوتاه عمر يكساله از بيشترين تنوع برخوردارند. بعلت موقعيت بينابيني كوه گنو در بين دو پهنه اصلي ( رويشي صحار سندي و ايرانو توراني ) و بدليل تغييرات ارتفاعي سريع از سطح دريا كه بيش از 2300 متر مي رسد و ايجاد ميكروكليماهاي متفاوت در جهات جغرافيايي دره ها و شيب ها، اين منطقه از نظر جغرافياي گياهي ، با ويژگيها و تنوع چشمگيري مواجه شده است.

رستنيهاي گنو : پرسياوش ، سرخس معطر، گون گاوي ، زيره ، آويشن بومادران ، پونه، استبرق ، اورس ،كنار، مسواك ، پرخ ، آكاسيا ، ناترك ، بنه ، بادام كوهي ، رزوك و …

گياهان انحصاري ايران كه در گنو يافت مي شوند : بادام وندلبو ، پامچال صخره اي ، مهرخوش

چشمه‌هاي آب گنو :

آبگرم گنو-انارون- تنگ باغ- كهنوج- پشتنگ- چاهو- هوبير- پشت بنگرو- رمر- سرچربه- پركوه- مردو- تنگ سياه- هو تلخ- خرگو- سلكوه و ...


مهدي معماري
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده جنگل‌هاى حرا (مانگرو)، جزيره قشم


گونهٔ‌ جنگلى حرا (مانگرو) از ويژگى‌هاى اکوسيستم سواحل جنوبى ايران است که به طور پراکنده، از تنگهٔ هرمز به سمت شرق و اقيانوس هند، در سواحل عمان، پديد آمده‌اند. اين جنگل‌ها در سواحل خليج‌فارس، در اطراف بندر لافت، شمال جزيرهٔ قشم، ‌ بندر خمير و در کانون‌هاى متراکم ديده مى‌شوند. ابوعلى‌سينا، دانشمند بزرگ ايرانى، درخت اين جنگل‌ها را حرا ناميده است.

جنگل حرا در اطراف جزيرهٔ قشم‌، در نوارى به عرض ۵۰ تا ۵۰۰ متر کشيده شده و محدوده‌‌اى برابر با ۱۵۰ کيلومتر و مساحتى معادل ۸۲۳۶ هکتار را در بر گرفته است. اگر آب‌هاى نواحى باتلاقى و مساحت نقاط خالى منظور نشود، مساحت واقعى اين جنگل در حدود ۶۰۱۲ هکتار مى‌باشد. وسيع‌ترين قسمت جنگل‌هاى حرا در آب‌هاى بندر لافت و بندر پل در شمال غربى جزيرهٔ قشم، و در فاصلهٔ‌ ۱۴۰ کيلومترى غرب بندرعباس قرار دارد.
اين جنگل‌هاى ماندابى بر روى خاک‌هاى لجنى ناشى از رسوب خاک‌هاى حاصل از فرسايش سواحل رشد يافته‌اند و دائماً در معرض جزر و مد آب قرار دارند؛ به طورى که در زمان جزر، ‌ درختان و بستر لجنى آن‌ها از آب بيرون آمده و به صورت جزايرى پراکنده نمايان مى‌شوند و در واقع مد، ‌ تمامى جنگل حرا به زير آب رفته و ناپديد مى‌شود. اصولاً درخت حرا در نقاطى مى‌رويد که در مواقع مد دريا به زير آب بروند. در نقاط مرتفع‌تر بستر دريا از اين گونه درخت مشاهده نمى‌شود.
درختان حرا آب شور دريا را شيرين کرده و از آن تغذيه مى‌کنند. اين درختان يک دورهٔ رويشى منظم دارند و معمولاً در اواخر تيرماه و اواسط مردادماه به گل مى‌نشينند و ميوه مى‌‌دهند. گل آن‌ها زرد روشن است و ميوهٔ آن‌ها شيرين و گواراست. ميوهٔ‌ اين درختان بادامى شکل است و پس از مدتى بر روى پايهٔ‌ مادرى شکفته شده و دانهٔ‌ آن جوانه مى‌زند و سپس به داخل آب مى‌افتد. جريان شديد امواج، بذر گياه را به نواحى کم‌تحرک‌تر دريا مى‌برد. بذر حرا پس از تثبيت بر روى لايه‌هاى خاک دريا، رشد و نمو مى‌کند. در فاصلهٔ بين قشم و بندر خمير، جريان امواج بسيار اندک است و بدين جهت، اکثر بذرها در همين نواحى رشد مى‌کنند.
درخت حرا که ارتفاع آن گاهى به ۴ متر مى‌رسد و قطر تنهٔ‌ آن تا ۳۰ سانتى‌متر است، برگ‌هاى بيضوى‌شکل و کشيده با قاعدهٔ انتهايى بسيار باريک دارد. برگ حرا علاوه بر خاصيت خوش خوراکى براى دام، ارزش غذايى معادل يونجه و جو دارد. ريشهٔ آن‌ها زانويى، هوايى و اسفنجى و معمولاً سطحى است. البته ريشه‌هاى اين درخت بالاتر از سطح زمين قرار مى‌گيرند و در عمل تنفس شرکت مى‌کنند. ريشه‌هاى درخت حرا به علت تراکم زياد نمک در آب دريا و اشباع خاک از آب دريا، معمولاً زياد گسترده نمى‌شوند.
دامداران سنتى جزيرهٔ قشم از برگ اين درخت براى تغذيهٔ دام و چهارپايان خود استفاده مى‌کنند. وسعت اين جنگل نسبت به گذشته يک روند کاهش را نشان مى‌دهد. براى حفظ تعادل اکوسيستم و به منظور جلوگيرى از انهدام اين جنگل‌هاى نادر جهان، ‌ در سال ۱۳۵۱ منطقهٔ‌ مزبور حفاظت شده اعلام شده است.
در مناطق تحت پوشش حرا که در اصطلاح خور ناميده مى‌شود، ‌ عمق آب از ۳ متر تجاوز نمى‌کند و جنس خاک نيز بسيار شور است و بافت سنگين و قليايى دارد. املاح موجود در خاک نيز عمدتاً از کلريد سديم و کلرورهاى سديم و منيزيم تشکيل شده‌اند. با توجه به کيفيت و جنس خاک تصور مى‌رود که درختان مزبور فقط در چنين شرايطى مى‌توانند رشد و نمو کنند.
مساعد بودن شرايط اکولوژيکى، اين جنگل‌ها را به زيستگاه بسيار مناسب پرندگان مهاجر در فصول سرد تبديل کرده است. در ساير فصول نيز که پرندگان بومى محل مناسبى براى زيست نمى‌يابند، به اين جنگل‌ها پناه مى‌آورند. غير از پرندگان آبزى و آبچر و مهاجر، خزندگان و ماهى‌ها و حتى برخى از بندپايان و دوکفه‌‌اى‌ها نيز در ميان اين جنگل‌ها مشاهده شده‌اند. لاک‌پشت‌هاى سبز و عقابى و مارهاى دريايى سمى، ‌ از جمله جانداران ويژهٔ‌ اکوسيستم جنگل‌هاى حرا (مانگرو)ى ايران هستند. حواصيل بزرگ هندى، حواصيل سبز و خاکسترى، فلامينگو، پليکان، انواع سليم، عقاب ماهيگير، کفچه نوک، کاکايى و انواع ديگرى از پرندگان در اکوسيستم‌هاى حراى ايران زندگى مى‌کنند. نقش مهم ديگر اين جنگل‌ها، مناسب بودن بستر آن‌ها براى تخم‌ريزى ماهيان خليج‌فارس است.
مقاله 2
جنگلهای مانگرواکوسیتمهای کاملا ویژه ای هستند که اجتماعات گیاهی و جانوری آنها در ارتباط با شرایط خاصی می تواند شکل گیرد.جنگلهای حرا جنوب ایران در نوار ساحلی خایج فارس و دریای عمان آخرین پراکنش جنگلهای مانگرو در جنوب شرقی آسیا به شمار میروند. این جنگلها از یک یا گاهی دوگونه مانگرو تشکیل شده و فراوان ترین گونه آن حرا است که در منطقه حفاظت شده حرا به تنهایی حضور دارد. جذر و مد آب دریا در سواحل که بطور موزون و مستمر هر روز انجام می شود در شکل گیری تنوع حیات این اکوسیستم نقش اساسی دارد.منطقه حفاظت شده حرا که در تنگ خوران بین جزیره قشم ، سواحل حوزه بندر خمیر و در مصب و دلتای رودخانه مهران قرار گرفته از سال 1351 انتخاب و تحت حفاظت قرار گرفته است .
بندر خمیر در شمال غرب منطقه حفاظت شده مهمترین شهر اطراف منطقه محسوب می شود بنادر پل - لافت کهنه و لافت نو نیز آبادیهای مهم حاشیه این منطقه محسوب میشوند که پل در نوار ساحلی شمالی و بنادر لافت در شرق منطقه واقع شده اند. جاده اصلی بندرعباس به بندر خمیر از شمال منطقه عبور می کند و تمامی قسمتهای منطقه بویژه از طریق دو بندر لافت و پل توسط قایق قابل دسترسی است . این جنگلها نه تنها در سطح ملی حائز اهمیت هستند. بلکه دارای دو نوع ذخیرگاه زیستکره (MAB) و تالاب بین المللی نیز می باشند . این جنگلها با محیط زیست پویا ، ساز و کارهای پیچیده ، پرندگان نادر، آبزیان غیر متعارف ، کارکردهای مختلف ، ارزشها و زیباییهای سحرانگیز، خود پدیده های شگفت انگیزی می باشند که برای طیق گسترده ای از مردم از جذابیت های خاصی برخوردارند.قابلیتهای پژوهشی و آموزشی این نظام اکولوژیک استثنایی و منحصر به فرد همانقدر برای دانشجویان جذابیت دارد که دیدن غروب سحرانگیز جنگلهای نیمه شناور آن برای مردم عادی . این جنگلها کانون دیدنیهای غیر متعارف و حیرت آور است .
دیدن ماهی خزنده ، پرندگان نادر همچون اگرت بزرگ ، گیلان شاه و حواصیل هندی در کنار عقاب ماهیگیر، نوک قاشقی ، پلیکانها و فلامینگوها همیشه امکان پذیر نیست اما جنگلها همیشه بهار دریایی حرا همه این دیدنیها را یکجا به بازدید کنندگان خود سخاوتمندانه عرضه می کنند. بی دلیل نیست که امروز مناطق حفاظت شده در کل نوار ساحلی جنوب کشور و بویژه در عرصه مانگروها این میراثهای طبیعی بی همتا را برای نسل حاضر و اتی حفظ کنیم .
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه ‌حفاظت شده ناى‌بند، بوشهر


اين منطقه از نظر تنوع جانوران وحشى منحصر به فرد است و داراى ميش و قوچ، کل، بز وحشى، آهو، جبير و پلنگ است. جبير را آهوى هندى و آهوى کويرى نيز مى‌نامند. جبير کمى کوچکتر از آهو با پوست اُخرايى رنگ است که رنگ سفيدى در زير شکم دارد. شاخ آن مستقيم با انحنايى در طرف جلو است که پيچ قلاب مانند نوک شاخ آهوى ايرانى را ندارد.

http://www.www.www.iran-eng.ir/dddssss_files/c-9.gif

منطقه حفاظت شده نايبند

منطقه حفاظت شده نايبند بصورت دماغه اي در آبهاي خليج فارس با ارتفاع صفر تا حداكثر 46 متر از سطح دريا واقع شده است .

منطقه نايبند شامل :

1 – خليج نايبند

2 – منطقه حفاظت شده نايبند

3 – جنگلهاي حراي حوزه هاي عسلويه

4 –بساتين و هاله

اين منطقه در 320 كيلومتري جنوب شرقي بندر بوشهر واقع شده است . بدون ترديد يكي از زيبا ترين منطقه ساحلي در طول سواحل خليج فارس بشمار مي رود . آثار بجا مانده از بندر تاريخي نايبند و در دماغه نايبند ، حاكي از پيشينه تاريخي طولاني منطقه است . با بررسي آثار، نشان مي دهد اين بندر در عصر آل بويه يكي از بنادر مهم و از مراكز عمده صيد و تجارت مرواريد خليج فارس بوده است .

منطقه حفاظت شده نايبند با وسعت 22500 هكتار كه بصورت دماغه مرتفعي در ساحل جنوبي خليج نايبند قرار گرفته ، بدليل دارا بودن اكو يستم كم نظير ارزشهاي زيستگاهيبراي گونه هاي متنوع حيات وحش از جمله : كل وبز ، قوچ وميش و حضور گونه هاي نادري از قبيل جييروجيرفتي مي توان مشاهده كرد .

منطقه نايبند در سال 1375 بعنوان منطقه حفاظت شده شناخته شده و از آن تاريخ تحت كنترل و نظارت اداره كل حفاظت محيط زيست استان بوشهر در آمد .

پوشش گياهي

پوشش گياهي پارك ملي ناي بند شامل اجتماعات حرا و ساير گياهان آبزي نظير علف هاي دريايي و جلبك ها در اكوسيبستم هاي ساحلي و گياهان مقاوم شور پسند نظير گز ، علف شور ، شصت عروسان و خار شتر در مناطق به دور از ساحل و000000 است .

از ساير گونه هاي گياهي در ارتفاعا ت و دشت ها ي مرتفع مي توا ن ،كنار ، كهور ايرا ني ، انجير معابد ، انار شيطا ن ، استبرق ، قيچ ، دافني و صبرزرد و …. را نام برد . درختان حرا در حوزه هاي نايبند مهم ترين جامعه گياهي منطقه را تشكيل مي دهد . اين جامعه در سواحل گلي داراي جريان جزر و مدي آرام مي رويد .

استان بوشهر بوشهر شمالي ترين رويشگاه در ختان حرا در خليج فارس است . جنگلهاي حرا جز با ارزش ترين زيستگاههاي ساحلي است ونقش زيست بوم هاي خشكي و دريايي ايفاد مي كند .

لازم به ياد آوري است درختاني نظير انجير معابد با تنه هاي تنومند ودر ختان حرا (( مانگروها و چندل ))با داشتن ريشه هاي آويز در آ ب شناور ند .

حيات وحش

شده مجموعه خليج نايبند و منطقه حفاظت ناي بند محيط مناسبي را براي زيست و تغذيه انواع بي مهرگان ، ماهي ها ، خزندگان ، پرندگان و پستانداران فراهم آورده است . كه بسياري از آنها گونه هاي نادر و يا در حال انقراض محسوب مي شوند .

از جانوران مهم مي توان به جبير اشاره كرد كه جز گونه هاي نادر و حمايت شده كشور است . ساير پستانداران خشك زي موجود در پارك شامل گرگ . شغال ، خرگوش ، روباه وانواع جوندگان مي توان نام برد .

علاوه بر آن نايبند داراي ارزشهاي زيستي منحصر به فردي جهت زاد و ولد پستانداراني نظير قوچ و ميش ، كل و بز ، مي باشد . از پستانداران دريايي كه در بخش آبهاي آزاد موجود در پارك يافت مي شود ، مي توان انواع دلفين و نهنگ را نام برد كه عمق زياد آب در اين بخش دلفين ها را متوجه خود ساخته و شيرجه زدن دلفين ها و شناي دسته جمعي كوسه ماهي ها از صحنه هاي بسيار زيباي طبيعي اين قسمت از پارك مي باشد .

از ديگر آبزيان اين منطقه مي توا ن به دو نوع لاك پشت عقابي و لاك پشت سبز اشاره كرد . خرچنگ هم در اين مناطق بسيار زياد ديده مي شوند . ماهي گل خورك نيز در اين منطقه مشاهد ه مي شود اين ماهي داراي چشم ها ي برجسته و حالت جهند ه دارد و كانالهايي رادر كنار در يا مي سازد .

پرندگان مهاجر در اين مناطق بسيار زياد است كه بعضي از آنها عبارتند از :

فلامينگو ، گيلانشاه ، پليكا ن سفيد ، سليم ، آبچليك ،كاكايي ، پرستوها ي دريايي ، اگرت پا خاكستري و 000000

قابليت توريستي

خليج نايبند در سا حل شمالي منطقه نايبند با وسعت 4130 هكتار يكي ا ز ارزشمند ترين زيستگاههاي در يايي خليج فارس است . حوزه هاي متعد د ، جنگل هاي حرا ، سواحل ماسه اي درخشان در بخشهاي شمالي و شرقي وسواحل صخرهاي داراي حاشيه باريك ماسه ا ي جنوبي خليج و بخش غربي منطقه حفاظت شده نايبند ، در ختان كهنسال انجير معابد در دماغه نايبند ، دشت هموار بخش شمالي ، دشتهاي مشجر و دره هاي عميق و صخرهاي در بخش جنوبي بديع ترين چشم انداز هاي طبيعي سواحل خليج فارس را يكجا گرد آورده است . وجود اين چنين مناظري ، وجود تپه هاي مرجاني جهت تفريح غواصا ن و حتي فرايند تخمگذاري و جوجه آوري لاك پشتاندريايي كميا ب كه كمتر نقطه اي از سواحل صورت مي گيرد مي تواند سبب جلب گردشگران شود .

قابليت اكولوژيكي

اين منطقه از نظر سيماي فيزيوگرافيك و نيز از حيث اجتماعات بيولوژيك يك سيستم معرف محسوب مي شود . خليج هاي كوچك ساحلي ، از مناطق با توليد بالقوه مي باشد و از سويي از نظر آسيب پذيري جزو مناطق بحراني محسوب مي گرددند . چنين ويژگيها يي براي خليج نايبند نيز بعنوان يك خليج كوچك ساحلي صادق است .

وجود آرامش نسبي و شفافيت آب در اين محدوده ا ز آبها ي ساحلي باعث گسترش مجتمع مرجاني و علف هاي درياي در بستر خليج و آبهاي مجاور آن شده است .

كله هاي آبسنگ مرجاني در دهانه خليج نايبند از نادر اجتماعات مرجاني در نزديكي سواحل سرزمين اصلي در ايران محسوب مي گردند . اين منطقه واحد اهميت زيسگاهي فراواني براي گونه هاي حمايت شده اي مانند درختان حرا ،لاك پشت سبز ، لاك پشت منقار عقابي و پليكان پا خاكستري است .

فعاليت هاي موثر انساني

تحولات و پيشرفت هاي اخير تكنولوژي در استان بوشهر خصوصا منطقه عسلويه مرحله تازه اي از تخريب طبيعت و محيط زيست را در پي داشته است كه از مهم ترين آنها تاسيس منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس جنوبي در سال 1377 مي باشد .

عمده ترين تاثير اين تاسيسات كه در حاشيه شمال خليج فارس و در 300 كيلومتري مشرق بندر بوشهر واقع است بر مناطق جزرو مدي و اكوسيستم دريايي آن منطقه است . كه تخليه پسابها و مجراي خروجي و آبهاي خنك كننده تاسيسات مستقيما وارد محيط زيست شده و باعث بر هم زدن نظم و تعادل اكو لوژيك منطقه آبي مي گردد .

منطقه حفاظت شدهخليج نايبند هم از لحاظ تنوع زيسگاهي و تنوع گونه اي و هم از نظر چشم اند ازهاي ساحلي ، بدون ترديد در تمامي سواحل خليج فارس بي همتاست . لذا بي توجهي به ارزشهاي اين منطقه از ديدگاه زيست محيطي ، شيلاتي و تفرجگاهي و هر گونه دست اندازي و دخل وتصرف در محدوده حساس ذكر شده موجب بر هم خوردن تعادل بوم شناختي منطقه و بروز خسارات جبران نا پذيري برا ي نسل حاضر و آينده خواهد شد .

http://www.www.www.iran-eng.ir/dddssss_files/c-9.gif
نايبند شكو‘ه طبيعت

مقدمه

بشر براي گذراندن زندگي و جاوداني نسل نيازمند داشتن آگاهي از محيط زيست خود يعني طبيعت و نيروي موثر گياهان و جانوران بوده است . با آغاز تمدن بشري((انقلاب صنعتي )) اين آگاهي ها به سرعت افزايش يافت . و بشر به نيرويي كه در وجودش بود باور كرد و راحت توانست در يا ، كوه ،جنگل و…… رادر اختيار خود قرار دهد. ولذا خواسته يا ناخواسته در تخريب طبيعت گام بردارد .

بنابراين انسانها، مهم ترين عاملي هستند كه باعث تخريب طبيعت مي گردند . و براي جلوگيري از اين امر قبل از هر گونه برداشت از ذخاير رو و زير زميني، بالا بردن سطح دانش و آگاهي انسانها لازم است .

مقاله حاضر ما را با يكي از چشم انداز هاي زيباي كوهستاني ، ساحلي ، تالابي ،جنگلي ،رودخانه اي ،دشتي استان بوشهر آشنا مي سازد .كه متاسفانه پيشرفتهاي صنعتي در نزديكي اين ناحيه صورت گرفته ، باعث شده است كه محيط بكر و دست نخورده اين منطقه را نيز تحت تاثير قرار دهد .

راهكار ها و پيشنهادات

براي جلو گيري از تخريب اكوسيستم دريايي(ناي بند ) و تداوم حيات وحش در منطقه مي توان راه حلهاي ذيل پشنهاد داد تا در دستور كار محيط زيست و سازمانهاي ذي نفع قرار گيرد .

1- هرگونه لرزه نگاري و اكتشاف واستخراج در شعاع 5 الي 10 مايلي مناطق مد نظر جلو گيري شود .

2- جلو گيري از هرگونه تخليه آب خن كشتي هاي بزرگ كه حاوي مواد شيميايي باشند.

3- بدليل بسته بودن خليج فارس سعي شود فاضلاب صنعتي به مناطقي بدور از مناطق حفاظت شده هدايت شود

4- جلو گيري از صيد بي رويه و غير اصولي از ذخاير دريايي مناطق فوق .

5- ايجاد زيست گاههاي مصنوعي در نزديكي مناطق حفاظت شد ه تا فشار صيادي كمتري بر اين مناطق وارد شود .

6- با توجه به درآمد ي كه جذب توريست براي كشور مي تواند داشته باشد با الگو برداري از مناطق مشابه در جهان مي توان به اين كار اقدام نمود .

در پايان از شما علاقمندان به محيط هاي طبيعي دعوت بعمل مي آيد كه به اين منطقه زيباي كشورمان در فصول زمستان و بهار كه هوايي بسيار متبوع دارد بازديد بعمل آوريد .

گرداورنده: فاطمه صالحی دبیر جغرافیا شهرستان بوشهر

منابع و ماخذ

1- ويژ ه نامه زيست محيطي اداره كل حفاظت محيط زيست استان بوشهر سال 81
2- آشنايي با محيط زيست ايران استان بوشهر هرمز محمودي راد، اردوان زرنديان
3- گشت هاي دريايي موسسته تحقيقات فريدون عوفي
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت‌شده گلول، شيروان


اين منطقه با مساحت تقريبى ۰۰۰‚۱۷ هکتار، در ۷۰ کيلومترى شمال شهر شيروان و در حدود نوار مرزى ايران و ترکمنستان قرار دارد. در اين منطقه جنگل‌هاى تُنُک اُرُس و مراتع سرسبزى وجود دارد و گونه‌گونى حيات‌وحش آن نيز قابل توجه است.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده هامون، زابل


اين منطقه با ۰۶۲‚۲۰۱ هکتار وسعت شامل دشت هامون، درياچه يا تالاب هامون و رودخانه هيرمند مى‌شود. اهميت اين منطقه بيش‌تر به دليل زيستگاه انواع حيات وحش، امکان پرورش‌ ماهى، وجود انواع پرندگان و تأمين علوفهٔ دام‌ها از نيزارها و استفاده از نى‌ها جهت حصيربافى مى‌باشد. پرندگان و جانوران وحشى اين منطقه عبارت‌اند از: پليکان و فلامينگو، پرندگان مهاجر آبى، تيهو، زنگوله بال، کورکر (باقرقره)، خرگوش، شغال، کفتار، کاراکال، يوزپلنگ، گراز و آهو.
مراتع و نيزارهاى اطراف درياچه اغلب اوقات سرسبز و متراکم هستند و زيبايى خيره‌کننده‌اى به اين منطقه مى‌بخشند. اين اکوسيستم يکى از زيباترين تالاب‌هاى ايرانى است.
تالاب بين‌المللي هامون يكي از مهم‌ترين تالاب‌هاي دنيا به شمار مي‌رود كه در منطقه كويري و بياباني شرق كشورمان واقع شده است.

تالاب هامون كه بيش از چهار هزار كيلومتر مربع وسعت دارد از سه بخش پوزك در شمال شرقي ، صابوري در شمال غربي و هامون هيرمند در مغرب و جنوب غربي سيستان تشكيل شده است.

البته مساحت هر يك از هامون‌ها به آب ورودي رود مرزي هيرمند و رودخانه هاي فصلي ديگر كه وارد تالاب مي‌شوند بستگي داشته و افزايش هم مي‌يابد.

تالاب هامون گرچه از لحاظ اقتصادي براي ساكنان سيستان داراي اهميتي بسزا مي‌باشد ، از نظر زيست محيطي نيز منبعي عظيم و مهم بشمار مي‌رود.

منطقه حفاظت شده هامون بدليل قرار گرفتن در مركز مناطق كويري ونيمه كويري كشورهاي ايران و افغانستان در حقيقت تنها مامن زيست پرندگان مهاجر در شرق كشورمان محسوب مي‌شود.

وجود درياچه آب شيرين ، زمين‌هاي باتلاقي ، پخش آب حاصل از طغيان رودخانه‌ها ، نيزارها ، و درنهايت توليد بالا از جلبك‌ها گرفته تا حشرات و ماهيان در مواقع پرآبي باعث شده تا اين منطقه ماواي صدها هزار پرنده مهاجر بخصوص پرندگان آبزي وكنارآبزي شود.

براساس مطالعات كارشناسان تاكنون بيش از ‪ ۱۸۳‬گونه پرنده در درياچه هامون مشاهده شده است.

تقسيم بندي اين تعداد پرنده در قالب ‪ ۵۱‬خانواده نشان‌دهنده تنوع كم نظير انواع پرندگان در اين منطقه مي‌باشد.

البته اهميت پرندگان منطقه حفاظت شده تالاب هامون از بعد ملي و بين المللي قابل توجه بوده و اين تالاب توسط سازمان بين‌المللي حيات پرندگان به عنوان زيستگاه با اهميت پرندگان معرفي شده است.

اكو سيستم هامون در زمان پرآبي منحصر به فرد بوده و دوام آن هميشه بستگي به رودخانه هيرمند دارد. محيط تالاب هامون زمينه بسيار مناسب ومساعدي را جهت ايجاد و گسترش رويشهاي گياهي در زمان پرآبي فراهم كرده است.

بر اساس مطالعات وتحقيق‌هاي انجام شده تاكنون ‪ ۲۱‬گونه گياه آبزي در قالب ‪ ۱۰‬خانواده در تالاب هامون شناسايي شده كه برخي از آنها را مي‌توان شامل گياهان شناور ، غوطه ور ، بن در آب ونيز گياهان آب دوست حاشيه تالاب نام برد. گياه ني نيز يكي از مهمترين گونه‌هاي اقتصادي منطقه سيستان بوده كه مورد مصرف دام‌ها قرار مي‌گيرد.

ني به عنوان يكي از اجزاي مهم زنده و پوياي اكوسيستم تالاب هامون محسوب مي شود و تغيير در ميزان و فراواني آن داراي اثرات مستقيم بر اكولوژي تالاب و مجموعه حيات وابسته آن خواهد داشت.

قطع جريان رود مرزي هيرمند به ايران و بروز پديده خشكسالي باعث شد تا نقش مضاعف اين تالاب بين‌المللي در چرخه اقتصاد مردم سيستان و بعد زيست محيطي كم رنگ و كم رنگ تر شود.

بخشي از آب درياچه هامون نيز از رودخانه سيستان و بخشي ديگر هم از رودخانه‌هاي فصلي و انشعابات فرعي هيرمند تامين مي‌شود. واقع شدن بخشي از تالاب هامون در افغانستان نياز هرچه بيشتر به حق آبه اين منبع حياتي را دو چندان كرده است.

كارشناسان حفاظت محيط زيست ايران همچنين تالاب هامون را يكي از هفت تالابي مي‌دانند كه در فهرست تالاب‌هاي بحراني كنوانسيون رامسر ثبت شده است.

تالاب انزلي ، شادگان و نيريز در كنار تالاب هامون برخي از تالاب‌هاي هفت گانه اين فهرست را شامل مي‌شوند كه طي سال‌هاي اخير تغييرات اكولوژيكي زيادي داشته اند.

درصورتي كه نسبت به احياي تالاب هامون مديريت اعمال نشود براي اين تالاب اعلام خطري خواهد بود. سالانه صدها هزار انواع پرنده شامل مرغابي سانان پليكان ، فلامينگو ، حواصيل و اكرت از مناطق شمال سيبري ، سيستان و درياچه هامون را باتوجه به شرايط اقليمي مناسب براي زاد و ولد اتنخاب و به اين سامان مهاجرت مي كردند.

بيش از ‪ ۱۰۰‬گونه جانوري از جمله گراز،گربه وحشي و روباه نيز در حواشي اين درياچه زيست مي‌كردند.

قطع جريان آب هيرمند به مرزايران ، كمبود نزولات آسماني خشكيدن هامون و درنهايت يروز خشكسالي واستمرار آن باعث شد تا مهاجرت پرندگان به اين درياچه كاهش يابد. پرواز پرندگان در سطح آسمان درياچه هامون و زيست انواع جانوران و نسيم وزش بادهاي موسمي ‪ ۱۲۰‬روزه چشم انداز زيبا و بديعي را دراين منطقه بوجود آورده بود كه هيچ گاه ازيادها بيرون نمي‌رود.

در شرايط حاضر كه درياچه هامون بوسيله بيابان‌ها و كويرهاي هم مرز با افغانستان احاطه شده است همكاري اين كشورها براي حفاظت از اين اكوسيستم اهميتي فوق‌العاده دارد. بروز خشكسالي و فرسايش بادي شديد گرچه پديده‌اي طبيعي مي‌باشد كه در گذشته در سيستان تجربه شده اما تاثيرات اين پديده تقاوت‌هايي با ساير مناطق دارد. اين تقاوت‌ها از جهات وابستگي منطقه به آب رودخانه مرزي هيرمند از يك طرف و شدت باد و فرسايش بادي كه بيشتر پيامد خشك شدن درياچه هامون مي باشد از طرف ديگر سيستان را از ساير مناطق متمايز كرده است.

استمرار خشكسالي باعث شده تا سطح اين تالاب همچنان خشك بوده و اثرات زيست محيطي منفي را براي اين سامان به دنبال داشته باشد.

كارشناسان با توجه به ارزش‌هاي اكولوژيك اكوسيستم تالاب هامون براي ايران و افغانستان تعيين حق آبه اختصاصي براي اين تالاب را ضروري مي دانند.
هامون پوزك به عنوان يكي از بخش‌هاي تالاب هامون ‪ ۱۶۰‬هزار هكتار وسعت دارد كه ‪ ۸۰‬درصد آن در خاك افغانستان و تنها ‪ ۲۰‬درصد در سيستان واقع شده است.
شهرستان ‪ ۴۰۰‬هزار نفري زابل(سيستان) در ‪ ۲۰۵‬كيلومتري شمال شرقي زاهدان مركز سيستان و بلوچستان با استان "نيمروز" افغانستان ‪ ۳۱۴‬كيلومترمرز مشترك دارد.
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده بافق


منطقه حفاظت شده بافق در استان يزد بين45/31 الي 12/31 عرض شمالي و 40/55 الي 50/55 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن 88527 هكتار مي باشد.

پوشش گياهي: سرو كوهي,‌ كلاه ميرحسن,‌ بادام كوهي,‌بنه ,‌قيچ,‌تاغ و چوبك .

پستانداران: كل و بز,‌ قوچ وميش,‌آهو,‌ جبير, ‌یوزپلنگ, گرگ و شغال

پرندگان : هوبره ,‌زاغ بور,‌ دليجه, سارگپه و تيهو.

خزندگان : كورمار و مارجعفري.



 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده ميان جنگل فسا


منطقه حفاظت شده ميانجنگل فسا در استان فارس بين 14/29 الي 57/ 28عرض شمالي و 16/53 شرقي واقع شده است. مساحت آن 56528 هكتار مي باشد.

پوشش گياهي: پسته وحشي,‌بادام كوهي,‌ارژن,‌كيكم,‌ اورس و زالزالك .

پستانداران: كل و بز‌ ,‌ آهو,‌ پلنگ,‌ گرگ,‌ گربه وحشي,‌قوچ و ميش.

پرندگان : بلدرچين‌ , كبك,‌تيهو و هوبره
 

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
منطقه حفاظت شده بيدوييه


منطقه حفاظت شده بيدوييه در استان كرمان بين35/56 طول شرقي و 15/30 عرض شمالي واقع شده است. مساحت آن 168033 هكتار مي باشد.

پوشش گياهي: درمنه ,‌ فرفيون ,‌ قيچ,‌ گز, گون, بنه,‌ بلوط,‌ آلبالو وحشي‌ و ارژن .

پستانداران: آهو,‌ كل وبز‌, قوچ و ميش‌, كاراكال و يوزپلنگ.

پرندگان : ‌دليجه , تيهو,‌ جيرفتي و‌ هوبره.
 

Similar threads

بالا